Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Inadmissibility" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Catholic teaching on death penalty and the practice of capital punishment
    Autorzy:
    Obeleagu, Patrick
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1927591.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    kara śmierci
    Papież Franciszek
    niedopuszczalność
    katechizm
    Capital Punishment
    Pope Francis
    Inadmissibility
    Catechism
    Opis:
    Capital punishment, also known as death penalty, is a government-sanctioned practice whereby a person is killed by the state as a punishment for a crime. The sentence that someone be punished in such a manner is referred to as a death sentence, whereas the act of carrying out the sentence is known as an execution. Crimes that are punishable by death are known as capital crimes or capital offences. Death penalty can be handed down for treason, espionage, murder, large-scale drug trafficking, or attempted murder of a witness, juror, or court officer in certain cases. In the spirit of Aggiornamento, Pope Francis has revised the old stand of the Catholic Church from being permissible in extreme cases as well as to protect the common good of the society to being inadmissible since it is an attack on the inviolability and dignity of the human person. The Roman Pontiff is commended since with the new understanding of man there should be a significant distinction between a person and his actions-Being and Action- Actions do not diminish the person. A person is created in the image of God and hence draws his dignity from God. Only God can take life. The old policy has been updated in line with the reflections begun by Pope St. John Paul II pointed out in Evangelium Vitae, no. 56 that such cases that permitted it were very rare, if not practically non-existent. With the new formulation of n. 2267 of the Catechism, therefore, the Church takes a decisive step in promoting the dignity of every person, whatever crime he or she may have committed, and explicitly condemns the death penalty.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2019, 26; 311-328
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowej
    On the structure of inadmissibility of an action in criminal proceedings
    Autorzy:
    Janusz-Pohl, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692744.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    an action in criminal proceedings
    a conventional action
    inadmissibility of action
    invalidity of action
    convalidation
    inadmissibility of evidence
    sequence of actions
    formalisation
    inadmissibility of a criminal trial
    czynność procesowa
    czynność konwencjonalna
    niedopuszczalność czynności
    nieważność czynności
    konwalidacja
    niedopuszczalność dowodów
    sekwencja czynności
    formalizacja
    konwencjonalizacja
    niedopuszczalność procesu karnego
    Opis:
    The paper deals with inadmissibility of actions in criminal proceedings analysed in the context of a theoretical concept of conventional actions in law. Attention has been drawn to the doctrinal (sensu largo) and legal (sensu stricto) approach to the inadmissibility of an action in criminal proceedings. Based on the above concept, an attempt has been made to establish whether inadmissibility sensu stricto is related to the infringement of the constitutive rules isolated for individual actions in criminal proceedings. Two basic definitions of the term inadmissibility of an action in criminal proceeding sensu stricto have been proposed. The analysis presented in the paper has been verified against inter alia, the institutions introduced by virtue of amendments to the Code of Criminal Procedure of 27 September as provided in its Articles14 § 2 and 168a.
    Artykuł poświęcony jest problematyce niedopuszczalności czynności karnoprocesowych ujmowanych w kontekście teoretycznoprawnej koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie. Zwrócono uwagę na doktrynalne (sensu largo) oraz kodeksowe (sensu stricto) ujęcie konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowych. W oparciu o wskazaną koncepcję podjęto próbę ustalenia, czy niedopuszczalność sensu stricto łączy się z naruszeniem tzw. reguł konstytutywnych wyodrębnianych dla poszczególnych czynności karnoprocesowych. Konsekwencją przeprowadzonych rozważań jest propozycja wyróżnienie dwóch zasadniczych znaczeń niedopuszczalności czynności karnoprocesowej sensu stricto. Przeprowadzona analiza zweryfikowana została w odniesieniu m.in. do instytucji wprowadzonych przez ustawodawcę na mocy noweli do Kodeksu postępowania karnego z 27 września 2013 r. określonych w art. 14 § 2 oraz 168a k.p.k.  
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 4; 161-173
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O nabyciu użytkowania wieczystego w drodze zasiedzenia. Uwagi krytyczne
    Acquisition of the perpetual usufruct right by way of prescription. Critical remarks
    Autorzy:
    Rozwadowski, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693558.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    inadmissibility of the prescription of perpetual usufruct rights
    niedopuszczalność zasiedzenia użytkowania wieczystego
    Opis:
    The institution of prescription was invented and perfected in Roman law, and was later incorporated into most modern legal systems. It was introduced into the Polish legislation by a decree on property law of 11 October 1946. Following the Austrian civil code, the decree provided for an institution unknown to Roman law, which was holding of a right, as well as a possibilityof a prescription of a limited right in rem. Neither of the two rights has been included in the Civil Code currently in force in Poland. The only exception is its Article 352 which provides for an easement (servitude). As far as prescription is concerned, it may be only be applied to a thing in the autonomous possession of the owner. Again, Article 292 of the Civil Code providing for the prescription of an easement is an exception. In 1975, the Supreme Court passed a resolution on the inadmissibility of the prescription of perpetual usufruct rights. The court found that there is a legal loophole in this respect, and since perpetual usufruct is similar to ownership, an analogy can be applied to the former. Both views expressed by the Supreme Court are wrong. A perpetual usufruct lost in consequence of a long period of its non-use can be restored under several provisions of the Civil Code. However, the perpetual usufruct right and the ownership right are little similar to each other. A comparison of these rights shows similarities only in six, but differences in eighteen cases. Neither is it possible to adopt the analogy of Article 292 of the Civil Code. The provisions of this Article constitute an exception and according to the rule known under Roman law as well as Polish law: exceptiones non sunt extendendae. The above resolution of the Supreme Court had subsequently become the basis for later rulings and a number of other judgments have been delivered in which the court adopted a view of the existence under Polish law of the possibility of holding a right by prescription. However, since it is not possible to create an institution unknown in a given legal order simply by analogy, it ought to be considered that by introducing the possibility for the right to perpetual usufruct to prescribe, the Supreme Court has done what the legislator alone can do.
    Instytucja zasiedzenia, wynaleziona i udoskonalona w prawie rzymskim, przejęta została do większości współczesnych systemów prawa. Do ustawodawstwa polskiego wprowadzona została po raz pierwszy dekretem o prawie rzeczowym z 11 października 1946 r. Dekret ten przewidywał, za kodeksem austriackim, nieznaną prawu rzymskiemu instytucję posiadania prawa, a także możliwość zasiedzenia ograniczonego prawa rzeczowego. Obie możliwości zarzucone zostały w obecnym polskim Kodeksie cywilnym. Jedyny wyjątek stanowi art. 352 k.c. o posiadaniu służebności. Co się tyczy zasiedzenia, to jego przedmiotem może być tylko rzecz materialna znajdująca się w posiadaniu samoistnym dokonującego zasiedzenia. Tu znowu wyjątek stanowi art. 292 k.c. o zasiedzeniu służebności. W roku 1975 Sąd Najwyższy podjął uchwałę o możliwości zasiedzenia użytkowania wieczystego. Sąd ten wyszedł z założenia, że w tym zakresie istnieje luka prawna, a skoro użytkowanie wieczyste jest podobne do prawa własności, można z tego tytułu zastosować analogię wobec użytkowania wieczystego. Obydwa poglądy SN uznać należy za błędne. Utratę użytkowania wieczystego przez długie jego nieużytkowanie przywrócić można z mocy kilku przepisów k.c. Podobieństwa użytkowania wieczystego do prawa własności są niewielkie. Przeprowadzając porównanie tych praw, zaledwie w sześciu przypadkach znaleziono ich podobieństwo, a w osiemnastu istnieją różnice. Nie ma tu także możliwości przyjęcia analogii z art. 292 k.c. Stanowi on bowiem wyjątek, a w myśl już znanej prawu rzymskiemu, a także prawu polskiemu reguły: exceptiones non sunt extendendae. Na podstawie cytowanej uchwały SN w szeregu innych orzeczeń tego Sądu przyjęto koncepcję o istnieniu w prawie polskim możliwości posiadania prawa. Ponieważ w drodze analogii nie można kreować instytucji nieznanej w danym porządku prawnym, uznać należy, że SN wprowadzając możliwość zasiedzenia prawa użytkowania wieczystego, dokonał tego, czego dokonać może wyłącznie ustawodawca.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 4; 73-86
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tajemnica dziennikarska i jej ochrona w prawie polskim – zagadnienia wybrane
    The Legal Protection of the Journalist Professional Privilege in the Polish Legal Order – Selected Issues
    Autorzy:
    Baszkowski, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3177274.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-13
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    tajemnica
    ochrona
    dziennikarz
    zakaz dowodowy
    prawo do anonimatu
    privilege
    protection
    journalist
    inadmissibility in evidence
    right to anonymity
    Opis:
    W dzisiejszym świecie środki społecznego przekazu odgrywają istotną rolę w kształtowaniu rzeczywistości. W społeczeństwach demokratycznych pełnią one również funkcję swoistego rodzaju kontrolera życia publicznego. Naczelnym zadaniem dziennikarza jest służba społeczeństwu i państwu. Na dziennikarzach ciąży szczególny obowiązek działania zgodnie z etyką zawodową i zasadami współżycia społecznego, zgodnie z zasadami określonymi przepisami prawa. Przy wykonywaniu zawodu dziennikarze korzystają z ochrony prawnej, mającej służyć zapewnieniu obywatelom pełnego, konstytucyjnego prawa do informacji i krytyki publicznej. Jednakże korzystanie z prawa do wolnego wyrażania opinii, wolności posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei – bez ingerencji władz publicznych – zgodnie ze standardami europejskimi, nie ma charakteru absolutnego. Istotnym czynnikiem wolności wypowiedzi i niezależności prasy, kreującym w społeczeństwie obraz dziennikarza jako zawodu zaufania społecznego, jest prawna ochrona dziennikarskiej tajemnicy zawodowej. Niniejszy artykuł podejmuje próbę przedstawienia aktualnych poglądów doktryny i judykatury w zakresie przyjętych zasad ochrony tajemnicy dziennikarskiej w polskim porządku prawnym, ze szczególnym uwzględnieniem zakazów dowodowych wynikających z norm ujętych w art. 180 k.p.k.
    In today’s world, the social media play an important role in shaping reality. In democratic societies, they also act as a kind of controller of public life. The journalist’s primary task is to serve society and the state. Journalists have a special duty to act in accordance with professional ethics and the rules of social interaction, in line with the rules prescribed by law. In the performance of their profession, journalists enjoy legal protection designed to ensure that citizens may exercise their constitutional right of access to information and public criticism. However, the right to freedom of expression, including freedom to hold opinions and to receive and impart information and ideas without interference by public authority in accordance with European standards, is not absolute in nature. An important factor contributing to the freedom of expression and independence of the press, which makes journalism to be perceived as a profession of public trust by the society, is the legal protection of the journalist professional privilege. This article attempts to present the current views of the doctrine and jurisprudence on the adopted principles of protection of the journalist privilege in the Polish legal order, with a particular emphasis put on inadmissibility in evidence arising from the legal standards defined in Article 180 of the Code of Criminal Procedure.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2023, 2(XXIII); 107-122
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Seal of Confession in Polish Criminal Law – Substantive and Procedural Aspects. De lege ferenda Postulates
    Tajemnica spowiedzi w polskim prawie karnym – aspekt materialny i proceduralny. Postulaty de lege ferenda
    Autorzy:
    Dudziec-Rzeszowska, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797924.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    minister
    criminal liability
    absolute inadmissibility of an evidence
    criminal law
    osoba duchowna
    odpowiedzialność karna
    prawo karne
    bezwzględny zakaz dowodowy
    Opis:
    Artykuł analizuje pozycję duchownego w kontekście aspektu materialnego i proceduralnego polskiego prawa karnego. Pierwszy z nich odnosi się do odpowiedzialności karnej duchownego za ujawnienie informacji objętych tajemnicą spowiedzi oraz obowiązku zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Z kolei drugi przedstawia bezwzględny zakaz dowodowy. W uwagach końcowych poczyniono odniesienie do zawartych w poszczególnych aspektach artykułu treści oraz postawiono postulaty de lege ferenda.
    This study explores the position of a minister in the context of substantive and procedural aspects of the sacramental seal in the Polish criminal law. The first issue refers to the criminal liability of the minister for disclosing of information covered by the sacramental seal of confession and the obligation of a crime notification. The second one regards an absolute inadmissibility of an evidence. In conclusion, it can be found the reference to individual aspects of the sacramental seal in the Polish criminal law and postulates de lege ferenda.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2020, 9, 1; 133-141
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tajemnica spowiedzi w procesie karnym a odwołanie upoważnienia do sprawowania sakramentu pokuty w prawie kanonicznym
    The seal of confession in a criminal trial vs revocation of the authority to administer the sacrament of penance in canon law
    Autorzy:
    Gil, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16728941.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    spowiedź
    tajemnica spowiedzi
    zakaz dowodowy
    prawo kanoniczne
    proces karny
    spowiednik
    penitent
    confession
    seal of confession
    inadmissibility of evidence
    canon law
    criminal trial
    confessor
    Opis:
    The article addresses the hitherto under-researched issue of the seal of confession in the criminal trial in the context of revoking the authority to administer the sacrament of penance in canon law. It turns out that the regulations of canon law and criminal trial are consistent in guaranteeing the inviolability of the seal of confession, known as the ‘sacramental seal’. Secrecy does not apply if the confessor is not a priest since only a priest can validly administer this sacrament. The article’s considerations also deal with other subjective and objective issues that have impact on seal of confession in canon law and criminal trial.
    Artykuł porusza dotąd niedopracowaną naukowo problematykę tajemnicy spowiedzi w procesie karny w kontekście odwołania upoważnienia do sprawowanie sakramentu pokuty w prawie kanonicznym. Okazuje się, że regulacje prawa kanonicznego i procesu karnego są spójne w zakresie gwarancji nienaruszalności tajemnicy spowiedzi, zwanej „pieczęcią sakramentalną”. Tajemnica nie obowiązuje, jeżeli spowiednik nie jest kapłanem, ponieważ tylko kapłan może ważnie sprawować ten sakrament. Rozważania artykułu dotykają również innych kwestii podmiotowych i przedmiotowych, które mają wpływ na tajemnicę spowiedzi w prawie kanonicznym i w procesie karnym.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Małopolskie; 2023, 3(39); 185-206
    1643-6911
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Małopolskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tajemnica adwokacka adwokata kościelnego w prawie polskim. Zakres ochrony i skutki jej naruszenia
    Attorney–client privilege of church attorney in the Polish legal system. The range of protection and results of its violation
    Autorzy:
    Tomkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043941.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    professional secrecy
    attorney–client privilege
    church attorney
    inadmissibility in evidence
    Law on Religion
    Church Law
    tajemnica zawodowa
    tajemnica adwokacka
    adwokat
    adwokat kościelny
    prawo wyznaniowe
    prawo kanoniczne
    zakazy dowodowe
    Opis:
    Termin „tajemnica adwokacka” nie jest terminem precyzyjnie definiowanym ani w prawie polskim, ani w prawie kanonicznym, choć nie ulega wątpliwości, że w obu tych porządkach prawnych tajemnica ta jest regulowana formalnie i podlega ochronie. Zarówno w prawie polskim, jak i w prawie kanonicznym, tajemnica adwokacka chroniona jest określonymi zakazami/ograniczeniami dowodowymi i w obu też ochrona ta przewiduje odpowiedzialność depozytariusza tajemnicy za jej naruszenie. Także aksjologia omawianej tajemnicy w każdym z wymienionych porządków prawnych co do istoty jest podobna: w każdym z nich chodzi o realizację prawa do rzetelnego i sprawiedliwego procesu, prawa do obrony oraz prawa do ochrony prywatności, w tym swobody komunikowania się. To, iż zapewnienie ochrony tajemnicy adwokackiej jest przedmiotem troski zarówno prawodawcy państwowego jak i kościelnego, jest zauważalne niejako primo facie. Mniej oczywiste jest już jednak to, czy tajemnice te „dostrzegają się” wzajemnie i czy są chronione w sposób symetryczny w obu wymienionych porządkach prawnych? Czy osoby pełniące funkcje adwokatów w porządku prawa kanonicznego mogą w sprawach toczących się według prawa polskiego powoływać się na tajemnicę zawodową i czy tego rodzaju odwołanie wywołuje skutki prawne na gruncie prawa świeckiego? Czy obciążający adwokata kościelnego, podobnie jak i adwokata świeckiego, obowiązek zachowania w tajemnicy oraz zabezpieczenia przed ujawnieniem lub niepożądanym wykorzystaniem wszystkiego, o czym dowiedział się w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych, jest respektowane przez prawodawcę świeckiego i odwrotnie? Czy ujawnienie przez adwokata kościelnego informacji uzyskanych w związku z pomocą prawną udzielaną stronie w postępowaniu przed trybunałem kościelnym, skutkuje jego odpowiedzialnością karną określoną w art. 266 k.k.? Niniejszy artykuł poprzez analizę prawnoporównawczą odnośnych przepisów prawa kanonicznego, a także regulacji obowiązujących w prawie polskim, stanowi próbę odpowiedzi na te pytania.
    The term of “attorney–client privilege” is not a precisely defined term in the Polish legal system nor in the canon law; however, there is no doubt that in both of those legal frameworks, this privilege is formally regulated and is under protection. Moreover, within the Polish legal system, as well as in the canon law, the attorney–client privilege is protected by specific inadmissibility and restrictions in evidence, and in both cases, this protection, assumes liability of depositary of confidential information for its violation. Also, the axiology of discussed privilege in every mentioned legal framework is similar when it comes to its purpose: the realization of law to an honest and righteous lawsuit, the right of defence and right to protect privacy, including freedom of communication. The fact that providing protection of attorney–client privilege is a subject of concern of both the state and the church legislator, is perceived as primo facie. Less obvious, however, is the answer to the following questions: Are those privileges “respected” by each other and are they protected in a symmetric way in both mentioned legal frameworks? Do people functioning as attorneys in canon law legal framework, may, in the cases governed by Polish law, invoke professional secrecy, and is this kind of invocation producing legal effects in the light of secular law? Does the obligation, which is incumbent upon church attorney as well as secular attorney, to maintain the confidentiality and to prevent from disclosure or unauthorized use of everything he learned by performing professional duties, is respected by secular legislator and vice versa? Does the disclosure of information by the church attorney, acquired while providing legal assistance to a party, in proceedings in ecclesiastical court, affect the criminal liability described in Article 266 of the Penal Code? Through comparative legal analysis of related regulations of canon law and also regulations present in Polish law, this article will try to answer those questions.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2016, 19; 195-216
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dopuszczalność dowodu w świetle art. 168a Kodeksu postępowania karnego
    Admissibility of the evidence under article 168a of the Code of Criminal Procedure
    Autorzy:
    Kicińska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499716.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    nielegalne pozyskiwanie dowodów
    owoce zatrutego drzewa
    zasada dopuszczalności dowodów nielegalnych
    zakaz dowodowy
    illegal obtaining of evidence
    fruits of the poisonous tree
    rule of admissibility of illegal evidence
    inadmissibility of evidence
    Opis:
    Wprowadzenie art. 168a k.p.k. do polskiej procedury karnej budziło spore obawy ze strony doktryny. Przepis miał ograniczyć nielegalne pozyskiwanie dowodów. W praktyce to założenie okazało się złudne, bowiem ustawodawca nie sprecyzował reguł dopuszczalności owoców zatrutego drzewa. Nowela marcowa z 2016 r. nie tylko nie uchyliła tego przepisu, ale całkowicie zmieniła jego istotę. W zamyśle ustawodawcy artykuł miał dać praktycznie nieograniczone przyzwolenie funkcjonariuszom publicznym na naruszanie przepisów ustawy w celu pozyskania materiału dowodowego, w myśl reguły „cel uświęca środki”. Redakcja przepisu pozwala jednak na postawienie tezy, iż art. 168a k.p.k. wprawdzie wprowadza ogólną zasadę dopuszczalności dowodów nielegalnych, natomiast ten sam przepis w drugiej części statuuje istotne, z punktu widzenia ochrony praw i wolności jednostki, wyłączenia od tej zasady. Zakaz dowodowy wypływający z omawianej normy tymczasem pełni funkcję gwarancyjną. Należy podkreślić przede wszystkim, iż wbrew regułom wykładni byłoby interpretowanie omawianego przepisu jako „legalizację nielegalnych” działań funkcjonariuszy, ponieważ stanowiłoby to naruszenie standardów konstytucyjnych i konwencyjnych.
    The introduction of article 168a into the Polish criminal procedure was a source of anxiety among the representatives of the doctrine. The provision was supposed to limit illegal obtaining of evidence. In fact, this assumption turned out to be fallacious, because the legislator had not specified the rules of admissibility of the fruits of the poisonous tree. Not only did March Amendment from 2016 abrogate the provision but it also completely changed its meaning. The intent of the legislator was to give public officials almost boundless allowance to breach the rules with the aim of collecting evidence in accordance with the rule “the end justifies the means”. Fortunately, botched wording of the provision allows to think that article 168a of the Code of Criminal Procedure admittedly introduces the general rule of admissibility of illegal evidence. However, the very same provision in its second part establishes very important exclusions from this rule from the point of view of rights and liberties protection of individuals. Meanwhile, the inadmissibility of evidence, stated in this normative content, performs a guarantee function. It should be taken into account that the interpretation of the presented provision as “legalising illegal” actions of public officials would be an interpretation against the rules of statutory interpretations, since it would constitute a breach of constitutional standards and convents.
    Źródło:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2019, 9; s. 83-96
    2299-2774
    Pojawia się w:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 maja 2019 r., sygn. Akt: III sa/łd 1089/181 (doręczenie drogą elektroniczną – art. 391 k.P.A.)
    Commentary of the judgment of the Wojewódzki Sąd Administracyjny in Łódź of 9 May 2019, ref. Act: III sa/łd 1089/18 (electronic delivery – art. 391 of the code of administrative procedure)
    Autorzy:
    Majewski, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2052915.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-05
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    doręczenie drogą elektroniczną
    środki komunikacji elektronicznej w k.p.a.
    fikcja doręczenia
    niedopuszczalność odwołania
    electronic delivery
    electronic means of communication in the Code of Administrative Procedure
    fiction of delivery
    inadmissibility of appeal
    Opis:
    Niniejsza glosa porusza przede wszystkim problematykę doręczenia pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Autor wskazuje wynikające z aktualnie obowiązujących przepisów prawa wymogi niezbędne do zastosowania tej formy, skutki jej stosowania oraz wzajemną relację tej instytucji procesowej i formy tradycyjnej. Opracowanie uwzględnia również szeroko rozumiany kontekst tych regulacji, począwszy od instytucji odwołania w ogólności, przez znaczenie doręczenia i określenie skutków prawnych, jakie za sobą pociąga, aż do obowiązków organu administracji publicznej w tym zakresie i wpływ na sytuację strony postępowania. Autor podziela pogląd WSA w Łodzi, zgodnie z którym „próba doręczenia decyzji w sposób tradycyjny, tj. pocztą, w sytuacji, gdy adresat żąda doręczenia w formie elektronicznej, skutkuje tym, że wobec nieodebrania przesyłki organ nie może powołać się na fikcję doręczenia (podwójnie awizowana przesyłka) wynikającą z art. 44 § 4 KPA” oraz przedstawia argumenty na poparcie tej tezy.
    This gloss concerns primarily the issue of delivery of letters by electronic means of communication. The author indicates the requirements resulting from the currently applicable provisions of law necessary to apply this form, the effects of its application and the mutual relationship of this procedural institution and the traditional form. The study also takes into account the broadly understood context of these regulations, ranging from the institution of appeal in general, through the importance of service and determination of the legal consequences it entails, to the obligations of a public administration authority in this respect and the impact on the situation of a party to proceedings. The author shares the view of the WSA in Łódź, according to which «an attempt to deliver a decision in a traditional way, i.e. by post, when the addressee requests electronic delivery, results in the fact that the authority cannot rely on the fiction of delivery due to failure to collect the parcel (twice advised parcel) resulting from art. 44 § 4 of the Code of Administrative Procedure.» and presents arguments in support of this thesis.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 3, XX; 333-347
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Godność sakramentu pokuty a jego ochrona w prawie kanonicznym oraz w systemie prawa polskiego
    The dignity of the sacrament of penance and its protection in the norms of canon law and in the Polish legal system
    Autorzy:
    Adamczewski, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503087.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    sakrament pokuty
    tajemnica spowiedzi
    ochrona tajemnicy spowiedzi
    naruszenie tajemnicy spowiedzi
    zakaz dowodowy tajemnicy spowiedzi
    przestępstwo
    duchowny
    penitent
    the Sacrament of Penance
    secrecy/seal of confession
    protection of the secrecy of confession
    violation of the seal of confession
    inadmissibility of evidence relating to the secrecy of confession
    crime
    priest
    Opis:
    The issue was discussed primarily on the grounds of the legal acts and documents of the Magisterium and the legislation of the Republic of Poland. Additionally, there were presented theological and canonical views, as well as those referring to the doctrine of the Polish law. At first, the theological and canonical aspect of the Sacrament of Penance was presented within the said issue. Then, there were discussed problems relating to the protection of the sanctity of the Sacrament of Penance on the basis of the canon law. With this respect, the essence of the mystery and secrecy of confession was explained in the beginning, then there were shown forms of its infringement. Furthermore, we presented crimes which might be committed in the administration and reception of the Sacrament of Penance and canonical sanctions resulting from such commission. In the context of the presented issue, it was also essential to emphasize the protection of secrecy of confession in the Polish law, particularly on the grounds of the Polish procedural law, mainly with respect to the existing inadmissibility of evidence relating to information received under the seal of confession in the criminal, civil and administrative procedures. The paper also addressed the possibility of taking a legal responsibility before Church Court for violating the seal of confession in the Polish law.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 2; 7-25
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies