Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 maja 2019 r., sygn. Akt: III sa/łd 1089/181 (doręczenie drogą elektroniczną – art. 391 k.P.A.)

Niniejsza glosa porusza przede wszystkim problematykę doręczenia pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Autor wskazuje wynikające z aktualnie obowiązujących przepisów prawa wymogi niezbędne do zastosowania tej formy, skutki jej stosowania oraz wzajemną relację tej instytucji procesowej i formy tradycyjnej. Opracowanie uwzględnia również szeroko rozumiany kontekst tych regulacji, począwszy od instytucji odwołania w ogólności, przez znaczenie doręczenia i określenie skutków prawnych, jakie za sobą pociąga, aż do obowiązków organu administracji publicznej w tym zakresie i wpływ na sytuację strony postępowania. Autor podziela pogląd WSA w Łodzi, zgodnie z którym „próba doręczenia decyzji w sposób tradycyjny, tj. pocztą, w sytuacji, gdy adresat żąda doręczenia w formie elektronicznej, skutkuje tym, że wobec nieodebrania przesyłki organ nie może powołać się na fikcję doręczenia (podwójnie awizowana przesyłka) wynikającą z art. 44 § 4 KPA” oraz przedstawia argumenty na poparcie tej tezy.

This gloss concerns primarily the issue of delivery of letters by electronic means of communication. The author indicates the requirements resulting from the currently applicable provisions of law necessary to apply this form, the effects of its application and the mutual relationship of this procedural institution and the traditional form. The study also takes into account the broadly understood context of these regulations, ranging from the institution of appeal in general, through the importance of service and determination of the legal consequences it entails, to the obligations of a public administration authority in this respect and the impact on the situation of a party to proceedings. The author shares the view of the WSA in Łódź, according to which «an attempt to deliver a decision in a traditional way, i.e. by post, when the addressee requests electronic delivery, results in the fact that the authority cannot rely on the fiction of delivery due to failure to collect the parcel (twice advised parcel) resulting from art. 44 § 4 of the Code of Administrative Procedure.» and presents arguments in support of this thesis.