Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ICONOCLASM" wg kryterium: Temat


Tytuł:
As the Digital Teocalli Burns: Mesoamerica as Gamified Space and the Displacement of Sacred Pixels
Autorzy:
Fitzgerald, Joshua Jacob
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27177597.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
place attachment
iconoclasm
Spanish conquest history
Aztec architecture
settler colonialism
videogames
digital games
Age of Empires (game)
New World (game)
spiritual conquest
Opis:
Intricately concocted temples—seemingly historically accurate down to the pixel—flash across the gamer’s screen, as the player-conquistador re-creates the downfall of the so-called “Aztec Empire,” circa 1521, a keyboard at hand instead of a cutlass. Playing the Spanish Conquest has never been easier or more exciting for the victor. Today’s recreational sundering of Indigenous-American sacred spaces and cultural monuments repeats disturbing patterns in colonialism and cultural imperialism from the Early Modern past (Carpenter 2021; Ford 2016; Mukherjee 2017). What are the lessons gamers learn by reducing digitized Mesoamerican temples, such as the grand teocalli of Tenochtitlan, to rubble? This article explores sacred landscapes, archaeology, and art relating to acts of conquest and sixteenth-century Spanish invasion of Mesoamerica. This study of Mesoamerican sacred environments supports my interpretation that careless approaches to early-modern contexts and virtual geographies created by game designers reduce the presence of Mesoamerican place-identity. I highlight empire-building games based on historical events and situate gaming experiences, old and new, as interventions in sacred architecture. The study draws in ethnospatial considerations of settings and ornamentation to furthering the recent Game Studies critiques on cartographies, narratologies, and play mechanics, here focusing on the geo-spiritual components of playing out aspects of Mesoamerica’s encounters with Spanish military and cultural conflict (Lammes et al. 2018). I reveal the importance of place attachment, ethnohistory, and archaeology in making more meaningful experiences and argue that current art history-adjacent gaming agendas create fun and profit at the expense of iconic structures of Mexico’s heritage, such as the Postclassic single- and double-topped teocalli (temple-pyramids). The final thoughts call for increased interventions from scholars upon developer-player negative feedback loops that repurpose inaccurate mythos from historiography of the “Spiritual Conquest” paradigm.
Źródło:
Review of International American Studies; 2023, 16, 1; 259-306
1991-2773
Pojawia się w:
Review of International American Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plague, Pestilence, Pandemic: Keywords for a Cultural Epidemiology of the Present
Autorzy:
Kadir, Djelal
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/35192085.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
aetiology
anthropogenic
viral
catastrophe
iconoclasm
epidemic
pandemic
pandemonium
symptomatology
contagion
war
truth
prevarication
facticity
immunity
impunity
simulation
dissimulation
haptic
chronic
algorithms
implosion
syndrome
mask
masquerade
Opis:
The Covid 19 era presents yet another instance of the symbiosis between viral pandemic and pestilence in the political culture of the moment. Through a brief reprise of plague-riven history dating from antiquity, this article explores the symptoms of the current epidemic and offers a number of keywords that characterize the current maladies as viral plague and as political pestilence. The coupling of the viral and the political dates from the third century Roman emperor Marcus Aurelius who took the measure of the plague and political corruption of Rome during his reign. The lexical compendium offered here could constitute a study in cultural epidemiology that defines the exhibited symptoms of pandemic disease in its concurrent medical and socio-cultural manifestations.
Źródło:
Review of International American Studies; 2023, 16, 2; 67-88
1991-2773
Pojawia się w:
Review of International American Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Leniny” w czasoprzestrzeni Rosji. Oczami polskich podróżników
The Statue of Lenin (with the Moscow Mausoleum as the background). The contribution to the biography
Autorzy:
Pogonowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14728035.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish travel reportage
statue of Lenin
Soviet cult and propaganda
post-communist nostalgia
iconoclasm
polski reportaż podróżniczy
pomnik Lenina
sowiecki kult i propaganda
postkomunistyczna nostalgia
ikonoklazm
Opis:
Artykuł traktuje o dyskursach współczesnych polskich reporterów-podróżników na temat losów pomników Lenina (i mauzoleum na placu Czerwonym) po rozpadzie Związku Sowieckiego. Problematyka zaprezentowana została w szerszym kontekście interpretacyjnym. Szczególnie ważne dla autorki było ujęcia pomnika w sposób „biograficzny”, z uwzględnieniem ostatniego, (czasem finalnego) etapu jego „życia”. Podróżnicy, którzy „odczytują” i „przekładają” na słowa postsowieckie artefakty wodza rewolucji bolszewickiej próbują zarysować tło społeczno-polityczne warunkujące los komunistycznych monumentów.
The article deals with contemporary discourse of polish reporters-travellers regarding the fate of the statues of Lenin (as well as the Mausoleum at the Red Square) after the dissolution of the Soviet Union. The issues have been presented in a wider interpretative context. The author’s particular area of interest was the “biographic” depiction of the statue, including the late (often final) stages of its “life”. Travellers who “read” and “translate” the artefacts of the Bolshevik leader’s revolution into post-Soviet words attempt to outline the socio-political background conditioning the fate of communist monuments.
Źródło:
Porównania; 2022, 31, 1; 379-406
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikona jako relacja wzajemnej miłości między człowiekiem a Bogiem w poglądach Nadii Mazhewich i Jana P. Strumiłowskiego
Icon as a Relationship of Mutual Love in the Views of Nadia Miazhevich and Jan P. Strumiłowski
Autorzy:
Kowalczyk, Monika Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597289.pdf
Data publikacji:
2021-05-17
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
wschodnie chrześcijaństwo
estetyka bizantyjska
ikona
język ikony
teologia ikony
historia zbawienia
ikonoklazm
„ejdetyczna” teoria sztuki
Eastern Christianity
Byzantine aesthetics
icon
language of icons
theology of icon
the history of redemption
iconoclasm
“eidetic” theory of art
Opis:
Ikona jest przedmiotem kultu religijnego w chrześcijaństwie wschodnim. Cieszy się uznaniem i żywym zainteresowaniem także wśród wiernych Kościoła katolickiego. Książka Nadii Miazhevich i Jana P. Strumiłowskiego pod tytułem: Ikony zbawienia. Słowo, światło, kontemplacja jest tego potwierdzeniem. W jej pierwszej części autorzy zapoznają czytelnika z językiem i teologią ikony, by mógł samodzielnie modlić się przed ikoną. Podkreślają, że ikona to relacja wzajemnej miłości między człowiekiem a Bogiem. Druga część książki to kontemplacja poszczególnych ikon piszących historię zbawienia. Autorzy odchodzą od klasycznej interpretacji wschodnich ikon, kierując się osobistym spotkaniem z Chrystusem obecnym w ikonie. Ich teologia ikony jest ugruntowana w estetyce bizantyjskiej, będącej kontynuacją estetyki greckich ojców Kościoła i Pseudo-Dionizego. Sztukę bizantyjskich ikonofilów wyjaśnia „ejdetyczna” teoria sztuki.
Icons are a subject of religious cult in Eastern Christianity. They are recognized as valuable works of art and they arouse interest in the faithful of the Catholic Church. The book of Nadii Miazhevich and Jana P. Strumiłowski entitled “Icons of redemption. Word, light, contemplation” is a confirmation of this state of affairs. In the first part of the book the Authors describe language of icons, explain theology of icons, because they know that icons often are incomprehensible. They think that an icon is a relation between a man and God, full of reciprocal love. The second part of the book is the contemplation individual icons which present the history of redemption. They prefer their individual experience of icons giving up their classical interpretations. Their theology of icons is rooted in Byzantine aesthetics whichis a continuation of aesthetics of Greek Fathers Church and Pseudo-Dionizy. “Eidetic” theory of art explain icons.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2021, 32, 1; 27-42
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Programma iconografico per il luogo della Chiesa – realtà storica
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676748.pdf
Data publikacji:
2021-10-15
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
program ikonograficzny
sztuka sakralna
miejsce celebracji
ikonoklazm
Iconographic Program
Sacred Art
Space of Celebration
Iconoclasm
programma iconografico
arte sacra
spazio celebrativo
iconoclastia
Opis:
Od starożytności chrześcijańskiej po czasy współczesne precyzyjnie opracowywano jednolity i organiczny program ikonograficzny. Powinien on charakteryzować przestrzeń celebracyjną, aby przybliżyć zgromadzeniu liturgicznemu istotę sprawowanego misterium oraz umożliwić uczestnikom większe zaangażowanie w jego działanie. Program ten na przestrzeni wieków ubogacał nie tylko wnętrza kościołów, ale przede wszystkim powinien przybliżać realną obecność źródła wszelkiego piękna: Stwórcy. Ponadto powinien pomagać w kreowaniu wzajemnego dialogu człowieka z Bogiem.
From the Christian antiquity until today, a precise, unitary and organic iconographic program has been developed, which should characterize the space of celebration. It should facilitate the involvement of the assembly to the celebrated mystery. Over the centuries this program enriched not only the interiors of churches, but – above all – it should have brought closer the real presence of the Source of All Beauty, i.e. Creator. Furthermore, it should help to create true dialogue between man and God.
Dall’antichità cristiana fino ad oggi viene sviluppato un programma iconografico preciso, unitario e organico, che dovrebbe caratterizzare lo spazio celebrativo in modo che l’assemblea si senta più facilmente coinvolta nel mistero che viene celebrato. Nel corso dei secoli, questo programma arricchiva non solo gli interni delle chiese, ma soprattutto avrebbe dovuto avvicinare la presenza reale della fonte di ogni bellezza: il Creatore. Inoltre dovrebbe creare il dialogo tra l’uomo e Dio.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 2; 57-68
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Holy War and a Place in Paradise? Development of the East Roman Holy War from the 4th until the 11th century
Autorzy:
SYVÄNNE, Ilkka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1016353.pdf
Data publikacji:
2020-09-23
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
holy war
christianity
icons
iconoclasm
paganism
jihad
valhalla
elysian fields
rome
roman army
byzantium
byzantine army
strategikon
leo the wise
Opis:
The article analyses the development of the holy war in East Rome from its beginning until the 11th century. The article takes the stance that it is meaningless what the official religious doctrine was when the soldiers themselves believed and followed the doctrine of holy war which promised a place in heaven for all fallen soldiers.
Źródło:
Historia i Świat; 2020, 9; 61-81
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikona – obraz obecności. Dwie średniowieczne teorie reprezentacji
Icon, the Picture of the Presence: Two Medieval Theories of Representation
Autorzy:
PALUSIŃSKA, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047362.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
filozofia ikony, Jan Damasceński, Teodor Studyta, Nikefor, ikonoklazm.
the philosophy of icon, John of Damascus, Theodore of Studion, Nikephoros, iconoclasm
Opis:
Dwie teorie reprezentacji i dwie teorie obrazu, partycypacyjna i relacyjna, powstały jako odpowiedź na ikonoklazm bizantyński w wiekach ósmym i dziewiątym. Partycypacyjna teoria obrazu autorstwa Jana Damasceńskiego ujmuje chrześcijański wizerunek jako przedstawienie hierarchicznej struktury świata, która istnieje dzięki partycypacji w Bożych działaniach doskonalących stworzenie, świadectwo prawd wiary, przede wszystkim wcielenia, oraz ewangelizacyjną i katechetyczną pamiątkę heroizmu cnót świętych. Teodor Studyta i patriarcha Konstantynopola Nikefor są natomiast autorami relacyjnej teorii obrazu, wykorzystującymi w swojej apologii metafizyczne kategorie arystotelizmu oraz koncepcję osoby, sformułowaną przez Maksyma Wyznawcę. W ujęciu tym obraz nie istnieje substancjalnie i podmiotowo, lecz jest relacją, zapodmiotowaną w substancji, którą stanowi pierwowzór – osoba sportretowana na obrazie. Obraz jako byt relacyjny zawsze odnosi do swojego archetypu i nań wskazuje. Studyta i Nikefor analizują ikonę Jezusa Chrystusa i przedstawiają argumentację za możliwością prawdziwego artystycznego przedstawienia osoby Zbawiciela mającego dwie natury, boską i ludzką. Ikona portretuje więc osobę – hipostazę Chrystusa, nie zaś naturę. Na obrazie została namalowana Boska osoba Logosu, Syna, widziana poprzez swoje ludzkie rysy.
Two theories of representation were formulated during the iconoclastic controversy in Byzantine Empire. John of Damascus is the author of Apologetic Treatises against those Decrying the Holy Images. He develops a defence of icons and a theory of holy images. The Christian Neoplatonism is the philosophical basis for his conception of hierarchic being and hierarchic image. The other theory of icon is the scholastic theory proposed by two authors: Theodore of Studion and Nikephoros. They use Aristotelian metaphysics, defining the image as relation pros ti. The two theories of representation are the source of the 20th century theology and philosophy of icon.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 2 (114); 29-43
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
List apostolski Duodecimum saeculum Ojca Świętego św. Jana Pawła II z okazji tysiąc dwusetnej rocznicy Soboru Nicejskiego II. Miejsce ikony w wierze i rozumieniu św. Jana Pawła II
The Apostolic Letter Duodecimum Saeculum of the Holy Father John Paul II on the Twelfth Centenary of the Second Council of Nicaea. The Meaning of the Icon in the Faith and Understanding of John Paul II
Autorzy:
Mazurczak, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791403.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ikona
obraz
ikonoklazm
sztuka sakralna
ikona – kult i wiara
icon
image
iconoclasm
sacral art
icon – cult in the faith
Opis:
List Ojca Świętego Jana Pawła II napisany w Rzymie, w roku 1987, w dziesiątym roku pontyfikaty, 4 grudnia, w dniu liturgicznego wspomnienia św. Jana Damasceńskiego, doktora Kościoła w 1200 rocznicę zakończenia sporu o ikony, ma istotne znaczenie w programie ekumenizmu Papieża. Wskazywał wiele kierunków dialogu z różnymi religiami, jednak największą troską było porozumienie z Kościołem prawosławnym, co potwierdzają listy oraz inne dokumenty Ojca Świętego przytaczane w niniejszej pracy. Istotne było zachowanie tradycji Kościoła, w którym nieodłącznym ogniwem dla praktyk religijnych słowa, modlitwy i pieśni był obraz. Surowy zakaz wprowadzony przez ikonoklazm podważał nie tylko artystyczne tradycje obrazów, lecz także sięgał do podstaw dogmatów Wcielenia Chrystusa i Matki Dziewicy Maryi Panny jako Theotokos. Zakaz był zagrożeniem dla ikon, ale też dla istoty wiary chrześcijańskiej. Papież podkreślił w swoim Liście rolę Soboru Nicejskiego II, który przywrócił ikony oraz zapewnił ich pogłębione znaczenie dla kultu wiernych w ugruntowaniu wiary. Ojciec Święty wskazał również związek z Soborem Watykańskim II odnoszącym się do rozumienia funkcji i formy obrazów w Kościele współczesnym. Współczesność owładnęła niemoc duchowego wyrazu sztuki sakralnej co stanowi troskę Papieża. List jest dramatycznym ostrzeżeniem wobec zagrożeń dla sztuki religijnej w czasach współczesnych, które Ojciec Święty wyraził słowami „Ponowne odkrywanie wartości chrześcijańskiej sztuki może być również pomocą w uświadomieniu sobie konieczności przeciwstawienia się depersonalizującym skutkom oddziaływania tak wielu obrazów”.
The letter of the Holy Father John Paul II written in Rome in 1987, in the tenth year of His pontificate, on December 4th, on the day of memorial of Saint John Damascene, the doctor of the Church, on the Twelfth Centenary of finishing the controversy over the icon, is of great importance for the Pope’s program of ecumenism. The Holy Father indicated various directions of the dialogue, however, the one of the utmost importance concerned the agreement with the Orthodox Church, which was confirmed in the letters and in His other documents quoted in this paper. The image used to be essential for religious practice, for illustrating the word of prayer and of the song, in order to preserve the tradition of the Church. The strict prohibition introduced by the iconoclasm depreciated not only the artistic tradition of paintings but also the basic dogmas of Christ’s Incarnation and the one which introduced Virgin Mary as the Theotokos (the God-bearer). The ban constituted a threat not only for the icons but also for the Christian faith. In His Letter, the Pope underlined the important role of the Second Council of Nicaea which reintroduced icons and maintained and deepened the meaning of the cult in the faith of believers. Furthermore, the Holy Father indicated the connection with the Second Vatican Council in understanding the function and form of images in contemporary Church. Contemporary trends are overwhelmed by the impotence of the spiritual expression of sacral art, which is a great concern for the Pope. The Letter is, therefore, a dramatic warning of the threats for religious art in contemporary time, expressed by the Holy Father with these words: ‘The rediscovery of the Christian icon will also help in raising the awareness of the urgency of reacting against the depersonalizing and at times degrading effects of the many images that condition our lives in advertisements and the media.’ (DS, 11).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 57-71
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraza w sztuce: Analiza spektaklu Golgota Pienie
Offence in Art: Analysis of the Golgotha Picnic Spectacle
Autorzy:
Tryka, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807055.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sztuka
performance
Rodrigo García
Golgotha Picnic
ikonoklazm
obraza
uczucia religijne
obraza uczuć religijnych
deprecjonowanie religii
art
iconoclasm
injury
religious feelings
offence of religious feeling
depreciating religion
Opis:
Artykuł przedstawia analizę Golgota Picnic Rodrigo Garcíi jako przedstawienia obrazoburczego. Autorka odwołuje się do słowiańskiej etymologii słowa „obraza” (urażenie) i pokazuje, że zranienie jako kształtowanie jest bezpośrednio związane z pracą artystyczną i tworzeniem obrazów. W sensie pozytywnym obraza jawi się jako formacja, w sensie negatywnym — deformacja. U Garcíi akt obrazy polega na dekonstrukcji obrazu Chrystusa. Kiedy artysta wykonuje swoją pracę, może obrazić bezpośrednio tylko obraz Chrystusa, a nie ludzi religijnych. Ale ten rodzaj deformacji wywołuje głęboką opozycję chrześcijan, tak zwaną obrazę uczuć religijnych. Powinniśmy wprowadzić rozróżnienie między przestępstwem wizerunkowym jako obiektywnym a przestępczym jako subiektywną (emocjonalną) reakcją jednostek na ten fakt. Ludzie mogą czuć się prowokowani, by oskarżyć artystę o obrazę uczuć religijnych, chociaż nie było to jego intencją urażania ich. Jednak nawet jeśli nie było to jego intencją urażania kogokolwiek, jego praca mogłaby deprecjonować religię i zmienić jej znaczenie w społeczeństwie. García używał w swojej strategii wywrotowej, która może mieć rewolucyjny potencjał.
The article presents analysis of Rodrigo García’s Golgotha Picnic as an iconoclastic performance. The author refers to Slavic etymology of word obraza (injury) and shows that injuring as shaping is directly connected with artistic work and creating images. In the positive sense obraza implies a formation, in the negative sense — a deformation. In Garcíia’s performance act of injuring consists in deconstruction of Christ’s image. When an artist is doing his work he might offend directly only image of Christ not religious people. But this kind of deformation arouses profound opposition of Christians what is called offence of religious feelings. We should introduce a distinction between an offence of image as something objective and offence as subjective (emotional) reaction of individuals to this fact. People can feel provoke to accuse artist of offence of religious feeling even though it wasn’t his intention to offend them. However even if it wasn’t his intention to offend anyone his work might depreciate religion and change its importance in society. García used in his performance subversive strategies which can have a revolutionary potential.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 3; 25-50
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Smok z Jerozolimy w Rzymie?
A Dragon from Jerusalem in Rome?
Autorzy:
Konik, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480298.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
ikonoklazm
Lewiatan
łuk Tytusa
smok
Wielka menora
Arch of Titus
dragon
Leviathan
Great Menorah
iconoclasm
Opis:
We wnętrzu rzymskiego łuku triumfalnego, wzniesionego dla upamiętnienia zwycięstwa cesarza Tytusa nad powstaniem żydowskim w Judei (70 rok n.e.), widnieje relief, przedstawiający elementy wyposażenia świątyni jerozolimskiej. Uwagę zwraca wielka świątynna menora. Jej podstawę pokrywają wizerunki zwierząt prawdziwych i fantastycznych: orły, lew morski, hippokamp, gryfy, smok. Obecność zwierząt prowokuje dyskusję na temat historyczności całego wyobrażenia. Mimo że żydowski ikonoklazm zakazuje przedstawień figuralnych, symbolika smoka jest w tradycji judaizmu znacząca. Autor szuka odpowiedzi na pytanie: czy wizerunek świecznika na łuku Tytusa stanowi odwzorowanie autentycznego przedmiotu? W tym celu analizuje obecność smoków (i podobnych stworzeń) w tradycji żydowskiej, narracji biblijnej oraz tradycjach ludów zamieszkujących Fenicję i Mezopotamię.
Inside the Roman triumphal arch, erected to commemorate the victory of Emperor Titus over the Jewish uprising in Judea (70 AD) there is a low relief depicting some pieces of the Jerusalem Temple equipment. The Great Temple Menorah draws particular attention. The menorah’s base is covered with images of animals, both real and fantastic: eagles, seahorse, griffin, dragon. The fact of animals presence induces a discussion whether the whole image is authentic or not. Although the Jewish iconoclasm prohibits figural representations, the symbolism of the dragon is significant in the tradition of Judaism. The author is trying to fin den answer for the question whether the image of the candlestick on the Arch of Titus is an authentic object. For this purpose he analyses the presence of dragons (as well as congenial creatures) in Jewish tradition, biblical narration and traditions of Phoenicia and Mesopotamia peoples.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 204-216
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Gift of Emperor Michael, Papal Textiles with Chrysoclabas and Figurative Art in the Period of Iconoclasm
Dar cesarza Michała, papieskie tkaniny z chrysoclabas i problem sztuki figuratywnej w epoce ikonoklazmu
Autorzy:
Grotowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11341694.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
samite
Sancta Sanctorum
Iconoclasm
Book of Pontiffs
samit
ikonoklazm
Liber pontificali
Opis:
On Christmas of the year 811, Emperor Michael I Rhangabe solemnly crowned his elder son Theophylact in the church of Hagia Sophia. On this occasion, he offered to the cathedral numerous precious gifts, among which was a set of four curtains embroidered with gold and purple. Sacred images were depicted on them. These textiles did not survive to our times, and are known to us only thanks to the short record in the Theophanes’ Chronicle. However, it is possible to reconstruct their form on the basis of preserved contemporary examples. The practice of donating silks decorated with figural religious motifs to churches is confirmed by the Book of Pontiffs. The source mentions gifts given by popes Hadrian I (772–795), Leo III (795–816), Paschal I (817–824), Gregory IV (827–844) and Leo IV (847–855) to shrines in Rome and Ravenna. The textiles mentioned by the source include both those decorated with ornamental motifs (griffins, crosses) and those adorned with evangelical scenes (Annunciation, Nativity, Entry into Jerusalem, Passion, Ascension, Descent of the Holy Spirit) and images of Christ and saints. The word chrisoclabum (or chrisoclavum), which is repeated in written sources, seems to relate to compositions placed inside medallions, and perhaps also to exceptionally precious appliqués of gold and purple fastened to the textile background.  Already 75 years ago, Wolfgang F. Volbach sought to associate two pieces of silk samits with the Annunciation and Nativity scenes (kept at the Vatican Museo Sacro; initially dated to the 6th c.) with papal gifts from the turn of 8th and 9th c. His hypothesis, accepted by most scholars, has recently been disputed by Anna Muthesius, who suggests a later date for both silks (after 843). Due to this fact, it seems necessary to offer a new analysis and interpretation of both textiles that will rely on the current body of knowledge about the Byzantine art of 8th and 9th c.
W Boże Narodzenie roku 811 Michał I Rangabeusz dokonał w Hagii Sofii uroczystej koronacji swojego najstarszego syna, Teofilakta. Z tej okazji złożył w konstantynopolitańskiej katedrze liczne drogocenne dary, wśród których - obok złotych naczyń wysadzanych szlachetnymi kamieniami - znalazł się komplet czterech zasłon przetykanych złotem i purpurą. Ukazano na nich święte obrazy. Tkaniny te nie przetrwały do naszych czasów i są znanej jedynie dzięki wzmiance w Kronice Teofanesa Wyznawcy. Możemy jednak rekonstruować ich wygląd na podstawie zachowanych przykładów z epoki. Zwyczaj ofiarowywania do kościołów jedwabnych tkanin zdobionych motywami figuratywnymi, także religijnymi potwierdzają wzmianki w Liber pontificalis na temat darów ofiarowywanych przez papieży Hadriana I (772-795), Leona III (795-816), Paschalisa I (817-824), Grzegorza IV (827-844) i Leona IV (847-855) do świątyń Rzymu i Rawenny. Wymieniane w tekście tkaniny są opisywane zarówno jako zdobione motywami ornamentalnymi (gryfy, krzyże), jak i scenami zaczerpniętymi z Ewangelii (Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Wjazd do Jerozolimy, Pasja, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego) oraz podobiznami Chrystusa i świętych. Powtarzający się w opisach zwrot chrisoclabum (lub chrisoclavum) wydaje się być używany w stosunku do kompozycji umieszczanych w ornamentalnych clipeusach, a być może także szczególnie cennych, haftowanych lub przędzonych złotem i purpurą aplikacji naszywanych na tkaniny. Wolfgang F. Volbach już przed siedemdziesięciu pięciu laty podjął próbę identyfikacji dwóch fragmentów jedwabnego samitu ze scenami Zwiastowania i Bożego Narodzenia w zbiorach watykańskiego Museo Sacro, początkowo uchodzących za szóstowieczne wyroby aleksandryjskie, z papieskimi darami z przełomu VIII i IX w. Jego hipoteza, przyjęta przez większość badaczy, jest w ostatnich latach podważana przez Annę Muthesius, która uznała obie tkaniny za powstałe już po zakończeniu ikonoklazmu (843 r.). Dlatego konieczna stała się ponowna analiza i interpretacja obu scen w świetle współczesnej wiedzy na temat sztuki bizantyńskiej VIII i IX stuleci.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2019, 25, 2; 9-43
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deification of Mao Zedong’s Image and an Iconoclastic Attempt at Its Deconstruction
Deifikacja wizerunku Mao Zedonga i obrazoburcza próba jego dekonstrukcji
Autorzy:
Szatkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1940185.pdf
Data publikacji:
2018-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Mao Zedong
Chinese art
iconoclasm
cult of personality
deification
sztuka chińska
ikonoklazm
kult jednostki
deifikacja
Opis:
This text is an attempt to reflect on the image of Mao Zedong in People’s Republic of China and the politics of shaping his image. Mao Zedong, his politics, literary work, life, and other aspects of his long biography have been fairly well described by numerous researchers over the past few decades. However, far too little space has been devoted to the image of Mao Zedong in the consciousness of the Chinese. Considering that Mao has been included into the set of deities and surrounded by a halo of divinity, the critical attitude to his figure verges on sacrilege. It is a surprising encounter of politics and religion, which Mao Zedong would not expect in his lifetime. In fact, only popular and avant-garde art, as well as individual oppositionists have made iconoclastic attempts to deconstruct the figure of Mao.
Niniejszy tekst jest próbą refleksji na temat wyobrażenia Mao Zedonga w Chinach Ludowych oraz polityki kształtowania jego wizerunku. Mao Zedong, jego polityka, twórczość literacka, życiorys i inne aspekty długiej biografii zostały dość dobrze opisane przez licznych badaczy na przełomie ostatnich kilkudziesięciu lat. Zdecydowanie za mało miejsca poświęcono wizerunkowi Mao Zedonga w świadomości Chińczyków. Przy założeniu, że Mao został włączony w poczet bóstw i otoczony jest nimbem boskości, stosunek krytyczny do jego postaci staje się obrazoburczy. Jest to zaskakujące spotkanie z pogranicza polityki i religii, którego Mao Zedong nie spodziewałby się za życia. Właściwie tylko sztuka popularna i awangardowa, a także poszczególni opozycjoniści podjęli się ikonoklastycznej próby dekonstrukcji postaci Mao.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2018, 59; 47-63
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wystawność, piękno, ubóstwo - świątynia w pierwszych wiekach chrześcijaństwa
Autorzy:
Starowieyski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011996.pdf
Data publikacji:
2017-12-15
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
estetyka
ikonoklazm
architektura wczesnochrześcijańska
patrystyka
aestethics
iconoclasm
Early Christian Architecture
Patristics
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, specjalny; 366-379
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Auch hier brannte der Strauch“ – Strategien der Anspielung und Bilderverbot in Rose Ausländers Malergedichten
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032425.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Rose Ausländer
obrazoburstwo
Shoah
poetyka
malarstwo
iconoclasm
poetics
painting
alttestamentarisches Bilderverbot
Poetik
Malerei
Opis:
Die sogenannten Malergedichte Rose Ausländers speisen sich aus der Tradition des alttestamentlichen Bilderverbots. Nicht nur Gott, auch die Erfahrung der Shoah und des Exils werden mit einem Repräsentationsverbot belegt und durch ein feines Gespinst von Anspielungen umschifft, die auf diffizile Weise kodiert sind. Letztendlich wird die alttestamentliche Verbotstradition in eine eigene Poetologie umgedeutet: Ausländers Gedichte lösen das Bilderverbot ein, indem sie sich das Abbilden versagen. An den Bildern der Moderne des zwanzigsten Jahrhunderts übt die Dichterin ein „sehendes Sehen“ (Imdahl) ein, in dem die Gedichte sich von Abbildung und Identifizierbarkeit abwenden und neue Dimensionen der Wirklichkeit erschließen. In einer anspielungsreichen Poetik der Hintergründigkeit und Mehrdeutigkeit soll Erfahrung ins Gedicht einschreibbar gemacht werden.
Wiersze Rose Ausländer, które poetka zadedykowała malarzom, nawiązują do biblijnego zakazu przedstawiania Boga w obrazie. W swoich tekstach lirycznych nie tylko Bóg, ale również doświadczenie Shoah i wygnania podlegają zakazowi reprezentacji, i znajdują swoje odzwierciedlenie w rozbudowanej poetyce aluzji. W ten sposób biblijny zakaz zyskuje wymiar poetologiczny: wiersze Ausländer stosują się do niego, wystrzegając się zasady mimesis. Idąc w ślad za malarstwem pierwszej połowy dwudziestego wieku, poetka uprawia sztukę „widzącego oglądania” (Imdahl), które wychodzi poza zastaną rzeczywistość i odsłania jej nowe oblicza. W poetyce aluzji, którą Ausländer rozwija w dialogu ze sztuką wizualną, poetka bada możliwości przedstawienia nieprzedstawialnego.
The so-called painter-poems by Rose Ausländer refer to the Old Testament prohibition of images. Not only God, but also the Shoah and the experience of being exiled are included in the ban on representation. They are referred to in allusions which are encoded in multiple ways. Ausländer largely follows the Jewish ban on the image, to the extent that she transfers it into her own poetology. The poems obey it by avoiding any kind of verbal representation, replacing mimesis by the poetics of allusion. Reflecting on the aesthetics of modernist art at the beginning of the twentieth century, the poet practises what Imdahl calls „seeing seeing“ that transcends representation and focuses on what is virtually present in paintings. The poetics of allusion, which Ausländers finds in modernist art, introduces ambiguity and thus offers the possibility to articulate the unsayable.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2016; 33-58
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misja historyczna monastycyzmu greckiego na obszarze Italii Bizantyjskiej
The historical mission of Greek monasticism in Byzantine Italy
Autorzy:
Vorozhko, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494634.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Italia Południowa
monastycyzm italo-grecki
Wielka Grecja
inwazja arabska
Normanowie
ikonoklazm
Kościół grecki
Zachód latyński
kolonizacja monastyczna
złoty wiek monastycyzmu greckiego
Southern Italy
Magna Graecia
Great Greece
Italo-Greek monasticism
Arab invasion
Normans
iconoclasm
Greek Church
Latin West
monastic colonisation
golden age of Greek monasticism
Opis:
Samodzielność Italii Południowej pod względem eklezjalnym, wierność prawosławnym kanonom spowodowały napływ z Bizancjum dużej liczby duchowieństwa i mnichów. Greccy mnisi, którzy uciekli od arabskiej inwazji i ikonoklazmu na Półwysep Apeniński, odegrali dużą rolę w rozprzestrzenianiu bizantyjskich idei, tradycji liturgicznej i języka. Tak zwana misja historyczna monastycyzmu greckiego w Italii Południowej, która objęła również hierarchię kościelną i duchowieństwo, była wypełniana w okresie najwyższego jej rozkwitu – w IX, X i XI wieku. Monastery, które powstały w tym okresie, wyróżniały się swoją myślą teologiczną, filozoficzną i literacką, były prawdziwymi azylami dla tradycji nauk i humanizmu helleńskiego. Największy rozwój w tym czasie miała hymnografia italo-bizantyjska w twórczości Świętych Ojców – mnichów greckich. Żywot i dzieła tych italo-greckich świętych podkreślają misję historyczną elementu bizantyńskiego w Italii Bizantyjskiej, który niezależnie od okresu upadku stał się łącznikiem z Bliskim Wschodem. Podczas gdy do tego czasu Bizancjum tkwiło w nieustannej walce z muzułmanami, którzy oszczędzali imperium jedynie w prowincjach Italii, nie nanosząc w sensie politycznym wyraźnych szkód, to wraz z pojawieniem się Normanów sytuacja uległa radykalnej zmianie politycznej. Właśnie ten czynnik posłużył zanikaniu zjawiska greckiego monastycyzmu na południu Italii.
Southern Italy's ecclesiastic self-reliance as well as its constancy in following Orthodox canons fostered a large inflow of priests and monks from the Byzantine Empire. Greek monks fleeing Arab invasion and iconoclasm into the Apennine Peninsula played a significant role in spreading Byzantine ideas, liturgical tradition and language. The so-called “historical mission” of Greek monasticism in Southern Italy, which influenced clergy and church hierarchy too, had been fulfilled in the time of its fullest bloom: in the 9th, 10th and 11th centuries. Monasteries created in that period, standing out in terms of theological, philosophical and literary thought, were safe harbours for the traditions of Hellenic humanism and sciences. The greatest development was that of Italo-Byzantine hymnography, manifested by the output of Greek Fathers (monks). Lives and works of these Italo-Greek saints emphasise that historical mission of Byzantine element in Italy, which-regardless of the then-progressing fall-became a link with the Middle East. While the Byzantine Empire had remained to that point in a state of endless war with Muslims, who spared the empire-by not causing serious damage in the political sense-only in Italian provinces, Normans did have brought radical political changes. It was that factor which contributed to obliteration of Greek monasticism in the South of Italy.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2016, 58, 3; 319-338
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies