Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hegel," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 66
Tytuł:
Pod światło. Kilka uwag o źródłach hermeneutyki obrazu
Against the Light. Some Notes on the Sources of the Hermeneutics of the Image
Autorzy:
Kasperowicz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23331851.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
ikonologia
krytyka ikonologii
obraz
hermeneutyka obrazu
ontologia obrazu
„obrazy mocne”
„nieodróżnialność”
romantyzm
teoria sztuki
Konrad Fiedler
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
iconology
criticism of iconology
image
hermeneutics of the image
“strong images”
ontology of the image
“indistinguishability”
Romanticism
art theory
Opis:
Tekst jest próbą przyjrzenia się potencjalnym źródłom, z których wyrosła hermeneutyka obrazu, jedna z ważniejszych propozycji metodologicznych we współczesnej historii sztuki czy nawet w obrębie szeroko zakrojonej nauki o obrazie. Hermeneutyka obrazu, oprócz określonych tradycji w badaniach nad sztuką, nawiązywała również, w sposób mniej czy bardziej jawny, do rozmaitych koncepcji filozoficznych w obrębie filozofii sztuki, fundując na nich między innymi charakterystyczną dla siebie ideę ontologii dzieła, sposoby jego poznawania i opisywania, a także cele interpretacji i wykładni obrazu. W artykule zwrócono ponadto uwagę na paradoksalne zakorzenienie hermeneutycznej filozofii obrazu w nurtach romantycznej teorii sztuki, przy jednoczesnym krytycznym podejściu do spuścizny romantycznej.
The text constitutes an attempt to look at the potential sources from which originates the hermeneutics of the image, one of the most important methodological proposals in contemporary art history, or even within the broadly understood science of the image. In addition to certain traditions in the study of art, the hermeneutics of the image referred, in a more or less overt manner, to various philosophical concepts from within the philosophy of art, taking them as the foundation for, among others, its distinctive concept of the ontology of an artwork, the ways of recognising and describing it, as well as the aims of interpreting and elucidating the image. The article also draws attention to the paradoxical fact of the hermeneutic philosophy of the image being rooted in the currents of Romantic art theory but simultaneously displaying a critical approach to the Romantic legacy.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 4; 31-50
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anthropos Metron versus Bous Metron? The Significance and Suffering of Animals in Regard to Sacrificial Rituals
Autorzy:
Perliński, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433312.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ancient Greece
animal sacrifice
buphonia
ritual slaughter
animal suffering
shechita
halal
Descartes
Kant
Spinoza
Hegel
Opis:
Humanity has practised animal sacrifice for the greater part of its history, from the time of the Neolithic Revolution. The ritual forms have varied, depending on the culture. They have also been subject to change, in connection with the development of human understanding and knowledge of animals, which is reflected in the ontological, cultural and moral status assigned to animals in the human world. Sacrificing animals involved not only killing them in a particular way – their treatment was sometimes sophisticated or ‘ritualistic’; often it was simply cruel. Human attitudes towards non-human living beings have also evolved in the context of animal killing and sacrifice. The treatment of animals reveals a great deal about human beings – in terms of their culture, beliefs, and morals. The article outlines this issue in a historical manner, referring to the practices adopted in selected cultural circles (in the Mediterranean Basin): ancient Mesopotamia and Greece, as well as in Judaism and Islam. The key findings of researchers are presented, along with the evaluations of philosophers, ethicists and anthropologists.
Źródło:
Ethics in Progress; 2022, 13, 2; 122-140
2084-9257
Pojawia się w:
Ethics in Progress
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deconstruction. Critical Interventions for the 21st Century and Beyond
Autorzy:
Gunkel, David J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22769993.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
binary logic
deconstruction
Jacques Derrida
Georg W.F. Hegel
philosophy
Opis:
This essay seeks to make a case for deconstruction as a kind of critical intervention for responding to and dealing with the opportunities and challenges of the 21st century and beyond. Toward this end, it proceeds in three steps or movements. (1) The first part will deconstruct deconstruction, deliberately employing what will be revealed as an inaccurate vernacular understanding of the term in order to extract a more precise and technical characterization of the concept. (2) The second part will investigate the constitutive elements of deconstruction, focusing attention on its two-step procedure, which has been deliberately designed to be a kind of distortion of Hegelian dialectics. (3) Finally, the third part will examine the opportunities and the challenges of the theory and practice of deconstruction indicating how and why it can be considered a critical intervention, albeit one that is not without its own potential problems and vulnerabilities.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2022, 58, 2; 89-108
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia prawa dla sędziów społecznych. Perspektywa Hegla i Fichtego
Philosophy of Right for Lay Judges. Hegel’s and Fichte’s Perspective
Autorzy:
Nowak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170520.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
participatory judiciary
lay judge
honorary judge
Hegel
Fichte
Radbruch
political transformation of society and public institutions
alienation of law and society
partycypacyjna władza sądownicza
sędzia społeczny
ławnik
sędzia honorowy
polityczna transformacja społeczeństwa i instytucji publicznych
alienacja prawa i społeczeństwa
Opis:
Po zarysowaniu kontekstu historycznego artykuł konstruuje normatywne uzasadnienie partycypacji obywateli w publicznym wymiarze sprawiedliwości na gruncie filozofii prawa Georga W.F. Hegla i Johanna G. Fichtego. Ich komplementarne filozofie prawa dają podstawy współczesnej filozofii prawa dla sędziów społecznych (in. ławników lub sędziów honorowych). Autorka dowodzi, że Heglowskie ujęcie ławnika jako podmiotu, który realizuje „prawo do samowiedzy” w sferze politycznej i prawnej i stanowi integralną część instytucji wymiaru sprawiedliwości ma większy i bardziej aktualny potencjał niż jego Fichteański odpowiednik. Sędziowie społeczni u Fichtego działają poza ramami prawa, na mocy obywatelskiej umowy o samopomocy prawnej na wypadek wyższej konieczności. Wszystkie dociekania i analizy, udokumentowane źródłami z uwagi na nowość problematyki, wiodą do następujących konkluzji: 1) działalność sędziów społecznych u Fichtego „unieważnia” prawo nieudolne, wadliwe lub niesprawiedliwe i w ten sposób antycypuje Formułę Radbrucha; 2) heglowscy ławnicy wpływają na realną transformację nowoczesnego, zatomizowanego społeczeństwa w społeczeństwo polites, transformują instytucje w ciała publiczne w mocnym sensie tego słowa; wreszcie przeciwdziałają alienacji społeczeństwa i prawa.
The article, following an outline of the historical context, designs a normative justification of citizens’ participation in the public administration of justice on the basis of the philosophy of right of Georg W.F. Hegel and Johann G. Fichte. Their complementary philosophies of right provide solid foundations for a modern philosophy of right for lay judges (also called honorary judges). It is further argued that Hegel’s concept of the honorary judge as a subject who realizes their right to political and legal self-awareness and is integral to the administration of justice has greater and more topical potential than its equivalent in Fichte’s writings. Fichtean honorary judges act outside the legal framework, by virtue of a civic contract on reciprocal judicial support in emergency. All inquiries, documented with sources, due to the novelty of the issue, lead to the following conclusions: 1) lay judges’ activism according to Fichte “invalidates” a wrongful, defective or unjust law. In this way Fichte anticipates Radbruch’s Formula; 2) Hegelian honorary judges have impact on the real transformation of modern, atomistic society of idiotes (individuals with private interests) into a society of polites (as in the ancient Greek politeia or Roman res publica), transform institutions into public bodies in the strong sense of this term; finally, they prevent the alienation of society and law.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2022, 4(33); 52-69
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geltungsnoematische Struktur als Formalismus: Werner Flachs Negation und Andersheit heute
Noematic Validity Structure as Formalism Werner Flach’s Negation und Andersheit Today
Autorzy:
Krijnen, Christian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520889.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
transcendental philosophy
Werner Flach
a priori
validity noematic structure
radical foundation
origin
heterogeneity
reflection
external reflection
absolute reflection
self-constitution
Hans Wagner
Heinrich Rickert
Kant
Hegel
formalism
negation
heterology
Opis:
Hegel criticizes the mode of reflection that is typical of the transcendental philosophy of his age. The present article explores the relevance of Hegel’s criticism with regard to contemporary transcendental philosophy, in particular that of Werner Flach. Christian Krijnen shows that, despite substantial modifications of Kant’s conception of transcendental philosophy, not least inspired by Hegel, contemporary transcendental philosophy absolutizes the logic of essence. More precisely, from the perspective of its mode of reflection, contemporary transcendental philosophy basically is an absolutized form of external reflection.
Źródło:
Folia Philosophica; 2022, 47; 1-53
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Infinity Now! Speculative Philosophy and Addiction
Autorzy:
Sosnowski, Maciej A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108173.pdf
Data publikacji:
2022-08-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
addiction
dialectic
speculative philosophy
finitude
bad infinity
happiness
Benjamin
Kant
Hegel
Opis:
This essay is an attempt to look at the existential phenomenon of being addicted from the perspective of speculative philosophy. The starting point is the description of Walter Benjamin’s narcotic experiences. Further in my considerations I am guided by the Kantian categories of the dialectics of pure reason, with particular emphasis on transcendental ideas. However, only the philosophy of G. W. F. Hegel along with the concepts of desire and habit allows us to comprehend addiction as a wild and unbridled desire for life, taken over by a dead scheme, by a mechanism, automatism. It is in this behavior, and only in it, that we constantly become aware of ourselves, lose ourselves to the specified objectification, obtain finite satisfaction, and repeat that deadness – this what addiction precisely is according to the Phenomenology of Spirit and the Encyclopedia of the Philosophical Sciences. Hegel links it with an attitude of “stubborn subjectivity” that clings to the limits of its solipsistic finiteness, to the “bad infinity” and seeks satisfaction within its borders. In this way, the German philosopher links addictive behavior with the structure of dialectics itself.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2022, 6, 1; 18-35
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koniec wieku poetów? O zszyciach literatury i filozofii
The End of the Age of Poets? Stitching Together Literature and Philosophy
Autorzy:
Zawadzki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32049694.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
logos and mythos
categories of philosophy
poetics
transcendentalism
dialectics
hermeneutics
deconstruction
Plato
Aristotle
Kant
Hegel,
Hegel
Dilthey
Nietzsche
de Unamuno
Heidegger
Adorno
Blanchot
Derrida
De Man
Ricoeur
Schegel
Novalis
Mallarmé
Opis:
The article presents an attempt to outline, from a mainly typological and partly historical perspective, what the author considers the most important varieties of the relationship between philosophy and literature (which is, of course, understood here in a working and broad sense, as poesis). In the first of these varieties, for which the fundamental significance is Plato’s gesture of excluding poets from the state, the philosophical logos defines itself in opposition to literature, or mythos. In the second, which appears to predominate from Aristotle to the 18th century, the relationship between philosophy and literature takes on a more neutral character: the former provides the latter with motifs, themes, topics, mainly related to moral philosophy in the broadest sense, while the latter provides the former with discursive modes, such as genre. Modern aesthetics and the philosophy and theory of literature (fundamentally different from the tradition of the great poets and rhetoricians of the 16th and 17th centuries), which emerged together with transcendental philosophy and its reception in German Romanticism, contributed both to the increased interest among philosophers in literature and to a clear embedding, or even closing, of literature in philosophical notions, which originated mainly in the tradition of transcendentalism and dialectical thought. Finally, the beginning of the twentieth century is distinguished, in most of the major continental philosophical traditions, by a tendency to seek, or to find, in literature the most important partner of philosophical thinking, and sometimes even the identity of philosophy.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2022, 37; 121-144
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Language, Time, and Death. An Ethico-Philosophical Perspective Following Hegel, Heidegger, Lévinas, and Blanchot
Autorzy:
Kaushal, Sanjay
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433313.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Language
death
literature
Hegel
Heidegger
Lévinas
Blanchot
Opis:
Our daily existence is affected by how we perceive death, be it our own’s death tocome or others’ death. The intimidating nature of death has the potential to affect our daily ethical existence in relation to the other, as is seen in various crises in human history. In such a context, since expansive literature in various approaches such as biological, sociological, psychological, and political addressing the question of death is already available, this essay presents an ethico-philosophical perspective on death and argues if death should be seen as the worst event that is to be experienced by being. In this essay, I correlate language, time, and death, contrasting popular analogies, i.e., death is possibility of impossibility (Hegel and Heidegger), and death is impossibility of possibility (Lévinas and Blanchot). Firstly, the essay stages the discussion with contrasting synchronic and diachronic perspectives of language, i.e., historical understanding of language and time in Hegelian terms and the messianic time in Lévinasian terms, to see how sensibility, i.e., universal meaning, is expressed through concept. Secondly, the essay sees how sensibility is expressed through a concept beyond dialectic opposition and negativity while acknowledging that the question of ethics arises only after the end of philosophy, for something is always inexpressible through expression; there is always remnant beyond philosophical significance. This essay not only argues language, time, and death as the ethical responsibility of the self towards the other, but also contributes to the understanding of language as ethics beyond philosophy, and death as passivity beyond ontology following Lévinas’s idea of messianic time and Blanchot’s views on literature and death.
Źródło:
Ethics in Progress; 2022, 13, 2; 11-24
2084-9257
Pojawia się w:
Ethics in Progress
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafilozofia, czyli o filozofii po filozofii (choć nadal z jej wnętrza) – na przykładzie refleksji historycznofilozoficznej Hegla i Heideggera
Metaphilosophy, or on philosophy after philosophy (though still from within it – on the example of historical-philosophical reflection of Hegel and Heidegger]
Autorzy:
Gawlik, Cyprian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135585.pdf
Data publikacji:
2022-06-27
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
metaphilosophy
Hegel
Heidegger
posthistory
history of philosophy
Opis:
The main purpose of the paper is to characterize the metaphilosophical paradigm of today’s philosophy.The author argues that contemporary philosophical thought is thoroughly – and in a complexsense – metaphilosophical in nature. Namely, it takes the form of philosophy’s reflection on itselfpracticed after its end, but still from within philosophy. Understood in this way, metaphilosophyunifies the formal-spatial and temporal meanings of the prefix “meta-” as well as the two correspondingspecific paradigms of metaphilosophy: philosophy of philosophy and post-philosophy. In orderto substantiate this hypothesis, (1) the Hegelian historical-philosophical position, which marks thefinal moment of classical philosophy, is first presented, and on its basis the situation of contemporarythought, which is determined by the problem of the future of philosophy, is outlined. (2) Then the“early” and “late” philosophy of Martin Heidegger, which belongs to the metaphilosophical epochof post-classical philosophy, is discussed. (3) This ultimately allows the author not only to drawconclusions about the condition of philosophy today, but also to outline an original context fora potentially fruitful confrontation between these two authors, which is the second aim of the paper.
Źródło:
Człowiek i Społeczeństwo; 2022, 53; 153-170
0239-3271
Pojawia się w:
Człowiek i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Autobiografia? Mam wrażenie, że napisałem ją za wcześnie…” Fackenheima marzenie o Aufhebung
„Autobiography? I feel like I wrote it too early…” Fackenheim’s dream of Aufhebung
Autorzy:
Weiser, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1987213.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Fackenheim
Jewish philosophy
autobiography
Hegel
Auschwitz
Jerusalem
filozofia żydowska
autobiografia
Oświęcim
Jerozolima
Opis:
Tekst stanowi próbę lektury autobiografii żydowskiego filozofa Emila L. Fackenheima (1916–2003), urodzonego w Halle wygnańca do Toronto, który pod koniec życia osiadł w Jerozolimie, wytrawnego czytelnika Hegla. Fackenheim właśnie do Hegla kieruje pytania o znaczenie XX wieku, szukając u niego jeśli nie odpowiedzi, to wskazówek. Dialektykę konfrontuje on z rzeczywistością, którą nazywa planetą Oświęcim.
The essay is an attempt to read the autobiography of the Jewish philosopher Emil L. Fackenheim (1916–2003), born in Halle exiled to Toronto, settled in Jerusalem, an experienced reader of Hegel. Fackenheim asks Hegel about the significance of the XXth century, seeking in his philosophy clues, if not answers. Above all, he confronts Hegelian dialectics with the reality that he calls the planet of Auschwitz.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2021, 16; 149-166
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vade-mecum w perspektywie czasu. Zarys problematyki
Vade-mecum in the perspective of time. Topic outline
Autorzy:
Fert, Józef Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17934521.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
George W.F. Hegel
Fryderyk Nietzsche
czas
historia
dialektyka
romantyzm
Vade-mecum
G.W.F. Hegel
Friedrich Nietzsche
time
history
dialectics
Romanticism
Opis:
W artykule dotknięty został istotny kompleks ideowy i artystyczny całej twórczości autora Vade-mecum. To ujęcie czasu w relacji do ruchu, które zaprząta zresztą filozofów, poetów i uczonych od starożytności do dziś, przynosząc po drodze m.in. genialną koncepcję Alfreda Einsteina, dającą się zamknąć w eleganckiej kategorii czasoprzestrzeni, a równocześnie prowadząc dalej – do teorii strun, teorii wielowymiarowości czy wreszcie teorii nieprzemienności. Po stronie poezji mamy mit „wiecznego powrotu”, genialne tragedie starożytnych Greków, Szekspirowskie udramatyzowanie losów ludzkich poprzez bieg w czasie nieuchronnych następstw paktowania ze złem (jak w Makbecie), przejmującą reinterpretację Pasji Jezusa w Mickiewiczowskiej psychomachii, czyli Dziadów części trzeciej, apokaliptyczną wizyjność Krasińskiego Nie-Boskiej komedii i zanurzenie w problematyce (nierzadko alegoryzowanej) przełomu dziejów, jaką przynosi Norwidowski Quidam, dziejący się „pomiędzy świtem a nocy zniknięciem...”. Po stronie filozofii wspomnijmy Hegla, który „kazał logicznie” zamknąć się dziejom w jego genialnej myśli jako szczycie i finale procesów historycznych... Obrazy dziania się – ruchu w czasie – mają u Norwida zwykle dramatyczne zakotwiczenie w następstwie zdarzeń lub w konsekwencji wnioskowania z przywołanych przesłanek („ruch myśli”). Znamienne są tu perspektywy nie tyle bliżej nieokreślonej przemiany jako efektu anonimowego procesu, co raczej docieranie do jakichś konsekwencji „dziania się”, która w poetyckim ujęciu przybiera nierzadko kształt zaskakującej puenty będącej zarazem ukrytą lub jawna „nauka moralną”, niekiedy na skutek nadprzyrodzonej interwencji, jak w wierszu XIV. Litość, w którym ciąg pozornych czy konwencjonalnych znaków współczucia przerywa „grom z jasnego nieba”, zmuszając do autentycznej pomocy bliźniemu. Warto pamiętać, że Vade-mecum w znacznym stopniu, jeśli nie w istocie, to z jednej strony dzieło programowe, ale z drugiej – autentyczny wybór autorski z twórczości poetyckiej z lat 1848–1866, poddany określonej funkcji programowej, w której problem zobowiązań moralnych wysuwa się na plan pierwszy jako odpowiedź poetycka na istotne zapotrzebowanie chwili bieżącej jako czyn artystyczny mający służyć swoim czasom. Stąd tak ogromne poczucie niespełnienia, jakiego doświadczał Norwid jako „nadkompletowy aktor” w tym teatrze wieku, mówiąc słowami Zofii Stefanowskiej, „kupieckiego i przemysłowego”.
This article addresses a conceptual and artistic issue that is vital for Norwid’s entire work, namely the relationship between time and movement. This question has preoccupied philosophers and poets since antiquity, giving birth for example to the ingenious concept of time-space developed by Alfred Einstein, and leading further to string theory, multidimensional physics, or noncommutative geometry. In the field of poetry, this theme has been elaborated in the myth of “eternal recurrence,”brilliant ancient Greek tragedies, Shakespeare’s dramatization of human fate as the temporal course of the inevitable consequences of compacts with evil (as in Macbeth), the piercing reinterpretation of the Passion in Mickiewicz’s psychomachia (in the third part of Dziady [Forefathers’ Eve]), the apocalyptic visions in Krasiński’s Nie- Boska komedia [The Undivine Comedy], and explorations of the (often allegorized) question of historical turning points in Norwid’s Quidam, which is set “between dawn and the fading of the night…”Finally, in philosophy, Hegel postulated the logical conclusion of history in his profound theory about the culmination of historical processes. In Norwid’s poetry, images of movement in time are usually anchored in the sequence of events or in the consequences of concluding on the basis of articulated premises (as “movement of thought”). What is notable here is not the perspective of some indefinable transformation considered as the effect of anonymous processes, but rather the establishing of certain consequences of “unfolding,” which is often expressed in poetic terms as a surprising point that communicates an explicit or implicit “moral lesson,” sometimes as a result of supernatural intervention, as in the poem “XIV. Litość” [XIV. Mercy], where a sequence of ostensible or conventional signs of compassion are interrupted by a “bolt out of the blue,” demanding authentic help for our neighbour. It is worth remembering that Vade-mecum is, to a large extent (if not essentially), a programmatic work on the one hand, while on the other – an authentic selection of poems written in the years 1848-1866 subjected to a specific programmatic function that foregrounds moral obligations as a poetic response to the vital needs of the times – an artistic gesture meant to offer an answer to the problems of this period. Hence the immense sense of a lack of fulfilment experienced by Norwid as an “extra actor” in the theatre of an age that Zofia Stefanowska called “the age of trade and industry.”
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 31-55
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Abstraction Made Flesh – Immediacy of the Body and Religious Experience. Derrida, Hegel and Georges de La Tour
Autorzy:
Olesik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930476.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
religion
image
abstraction
Hegel
Derrida
Opis:
The text juxtaposes two different understandings of religion, the first: Hegelian, where it functions as an imaginary representation of the concept, and the second: Derridean, which confronts and radicalizes the idea of the death of God. At the center of their juxtaposition is the process of abstraction and the religious figure of the “desert” which both authors use to illustrate it. Central to Derrida’s thinking of religion, understood as a figure of relentless negativity in search of difference, a “desert” can also be found in Hegel’s exploration of “unhappy consciousness,” where it is used in reference to the crusaders and serves as a metonymy of the futile imaginary association of Christ’s divinity with his actual, individual body. The text sets out to complicate what Hegel understands as the abstract nature of Christ’s body and body in general with reference to Derridean gesture of religious purification and through the analysis of Saint Thomas, a work by a baroque painter, Georges de La Tour which is analyzed as an embodiment of the complex relations between religious abstraction and image.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2021, 5, 3; 50-63
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hegel, Lelewel i rewolucje
G.W.F. Hegel, Joachim Lelewel and revolutions
Autorzy:
Junkiert, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170186.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
history of ideas
Polish-German intellectual relations in the 19th century
revolution
G.W.F. Hegel (1770–1831)
Joachim Lelewel (1786–1861)
Joachim Lelewel
G.W.F. Hegel
rewolucja
historia humanistyki
historia idei
polsko-niemieckie relacje intelektualne
Opis:
This article examines the problems facing a comparative study of the reception of the idea of revolution in some selected writings of G.W.F. Hegel and Joachim Lelewel. Paying due attention to the specificity of the philosophical and historical approach, the article analyses the similarities and differences in Hegel's and Lelewel's appraisals of the revolutionary legacy. It also brings to light a misrepresentation of Lelewel's take on the subject in the German translation of his writings. That said, Hegel's thought remains of vital importance for both Lelewel, who is not convinced by it, and his translator H.J. Handschuch, who eagerly embraces it.
Źródło:
Ruch Literacki; 2021, 6; 765-786
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heglowska krytyka stanu prawniczego
Hegel’s Critics on Legal Profession
Autorzy:
Hau, Maksymilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788475.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
Hegel
Zasady filozofii prawa
uznanie
wyzysk
stan prawniczy
Principles of philosophy of law
recognition
exploitation
legal profession
Opis:
Tematem artykułu jest pytanie o aktualność Heglowskiej koncepcji prawa, wyrażonej przede wszystkim w „Zasadach filozofii prawa”. Dla Hegla prawo jest najważniejszym elementem w strukturze kapitalistycznego społeczeństwa, ponieważ funduje wzajemne uznanie jednostek, przez co stosunki społeczne zyskują oparcie nie w dialektyce panowania i służebności, ale poddaniu się przez wszystkich władzy ogólnych norm prawnych. Analiza wybranych współczesnych praktyk, pozwalających na wybór jurysdykcji, poddaje w wątpliwość Heglowską koncepcję, ponieważ praktyki te pokazują, że przełamana zostaje zasada ogólna –abstrakcyjne normy prawa nie muszą już obowiązywać wszystkich. Druga część artykułu jest poświęcona analizie krytyki stanu prawniczego, której Hegel zarzucał odpowiedzialność za wyobcowanie prawa od społeczeństwa, a tym samym rozmycie związku między prawem a wolnością. Postawione zostanie pytanie, czy krytykę Hegla można odnieść do współczesnych problemów relacji prawo –społeczeństwo. Czy prawo dalej stanowi, jak chciał tego Hegel, racjonalny środek do realizacji potrzeb jednostek, czy może przeciwnie, coraz częściej staje się źródłem wyzysku.
The aim of the article is a question about the actuality of the Hegelian concept of law, presented in the Principles of the philosophy of law. For Hegel, the law is the most important element in the structure of a capitalist society, because it funds the mutual recognition of individuals, which gives social relationships a foundation not in the dialectic of rule and servitude, but in the submission of all authorities to general legal norms. The analysis of selected contemporary practices that allow for the choice of jurisdiction calls into question the Hegelian concept, since these practices show that the general principle is broken – abstract norms of law no longer have to apply to everyone. The second part of the article is devoted to the analysis of criticism of legal profession to which Hegel accused the responsibility for alienating the law from society and thus blurring the relationship between law and freedom. The question will be asked whether Hegel’s criticism can be applied to contemporary problems in the relationship between law and society. Whether the law continues to be, as Hegel wanted it to be, a rational means of meeting the needs of individuals, or whether, on the contrary, it is increasingly becoming a source of exploitation.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2021, 3(28); 69-81
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeświecanie idei Boga w sztuce, czyli o symbolice katedry gotyckiej w Nostalgii Andrieja Tarkowskiego
Autorzy:
Przybysz, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131270.pdf
Data publikacji:
2021-09-01
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
Andrei Tarkovski
Nostalghia
the idea of God in art
Hegel
symbolism of light
Gothic cathedral
mysticism in art film
metaphysics in art film
Opis:
“Nostalghia” (1983) by Andrei Tarkowski is an outstanding materialization of Hegel’s concept of a work of art. Te flm is that pretense which is a bridge between perceptually perceptible matter and inexpressible idea. It is a work of art that, in a mediated way, abolishes the dialectics of sensory and conceptual experience and becomes in itself a beauty shining through a metaphysical, even mystical thought, elusive and elusive. Nothing essentially defnes Tarkowski’s cinema, and in particular “Nostalgia”, whose main symbolic heroine is a gothic temple that embodies the idea that shines through through the symbolism of light. Inexpressible for centuries, intuition of the Soul, God, Creator – is realized through the gothic cathedral. Tere is a great return to the sources, to the Absolute – to the worlds of Plato, Pseudo-Dionysius Aeropagita and divine light. Te idea behind Tarkowski found a material, architectural medium, which with its majesty expresses the heart and soul – speaking in silence with eternity. Perhaps a work of flm art, as a synthesis of arts, can be the most perfect medium known to man, which allows, by uniting a variety of rich means of expression, to capture and visualize the inexpressible. Te idea of God.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2021, 3/281; 55-66
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 66

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies