Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hegel," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 66
Tytuł:
„Autobiografia? Mam wrażenie, że napisałem ją za wcześnie…” Fackenheima marzenie o Aufhebung
„Autobiography? I feel like I wrote it too early…” Fackenheim’s dream of Aufhebung
Autorzy:
Weiser, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1987213.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Fackenheim
Jewish philosophy
autobiography
Hegel
Auschwitz
Jerusalem
filozofia żydowska
autobiografia
Oświęcim
Jerozolima
Opis:
Tekst stanowi próbę lektury autobiografii żydowskiego filozofa Emila L. Fackenheima (1916–2003), urodzonego w Halle wygnańca do Toronto, który pod koniec życia osiadł w Jerozolimie, wytrawnego czytelnika Hegla. Fackenheim właśnie do Hegla kieruje pytania o znaczenie XX wieku, szukając u niego jeśli nie odpowiedzi, to wskazówek. Dialektykę konfrontuje on z rzeczywistością, którą nazywa planetą Oświęcim.
The essay is an attempt to read the autobiography of the Jewish philosopher Emil L. Fackenheim (1916–2003), born in Halle exiled to Toronto, settled in Jerusalem, an experienced reader of Hegel. Fackenheim asks Hegel about the significance of the XXth century, seeking in his philosophy clues, if not answers. Above all, he confronts Hegelian dialectics with the reality that he calls the planet of Auschwitz.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2021, 16; 149-166
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vade-mecum w perspektywie czasu. Zarys problematyki
Vade-mecum in the perspective of time. Topic outline
Autorzy:
Fert, Józef Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17934521.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
George W.F. Hegel
Fryderyk Nietzsche
czas
historia
dialektyka
romantyzm
Vade-mecum
G.W.F. Hegel
Friedrich Nietzsche
time
history
dialectics
Romanticism
Opis:
W artykule dotknięty został istotny kompleks ideowy i artystyczny całej twórczości autora Vade-mecum. To ujęcie czasu w relacji do ruchu, które zaprząta zresztą filozofów, poetów i uczonych od starożytności do dziś, przynosząc po drodze m.in. genialną koncepcję Alfreda Einsteina, dającą się zamknąć w eleganckiej kategorii czasoprzestrzeni, a równocześnie prowadząc dalej – do teorii strun, teorii wielowymiarowości czy wreszcie teorii nieprzemienności. Po stronie poezji mamy mit „wiecznego powrotu”, genialne tragedie starożytnych Greków, Szekspirowskie udramatyzowanie losów ludzkich poprzez bieg w czasie nieuchronnych następstw paktowania ze złem (jak w Makbecie), przejmującą reinterpretację Pasji Jezusa w Mickiewiczowskiej psychomachii, czyli Dziadów części trzeciej, apokaliptyczną wizyjność Krasińskiego Nie-Boskiej komedii i zanurzenie w problematyce (nierzadko alegoryzowanej) przełomu dziejów, jaką przynosi Norwidowski Quidam, dziejący się „pomiędzy świtem a nocy zniknięciem...”. Po stronie filozofii wspomnijmy Hegla, który „kazał logicznie” zamknąć się dziejom w jego genialnej myśli jako szczycie i finale procesów historycznych... Obrazy dziania się – ruchu w czasie – mają u Norwida zwykle dramatyczne zakotwiczenie w następstwie zdarzeń lub w konsekwencji wnioskowania z przywołanych przesłanek („ruch myśli”). Znamienne są tu perspektywy nie tyle bliżej nieokreślonej przemiany jako efektu anonimowego procesu, co raczej docieranie do jakichś konsekwencji „dziania się”, która w poetyckim ujęciu przybiera nierzadko kształt zaskakującej puenty będącej zarazem ukrytą lub jawna „nauka moralną”, niekiedy na skutek nadprzyrodzonej interwencji, jak w wierszu XIV. Litość, w którym ciąg pozornych czy konwencjonalnych znaków współczucia przerywa „grom z jasnego nieba”, zmuszając do autentycznej pomocy bliźniemu. Warto pamiętać, że Vade-mecum w znacznym stopniu, jeśli nie w istocie, to z jednej strony dzieło programowe, ale z drugiej – autentyczny wybór autorski z twórczości poetyckiej z lat 1848–1866, poddany określonej funkcji programowej, w której problem zobowiązań moralnych wysuwa się na plan pierwszy jako odpowiedź poetycka na istotne zapotrzebowanie chwili bieżącej jako czyn artystyczny mający służyć swoim czasom. Stąd tak ogromne poczucie niespełnienia, jakiego doświadczał Norwid jako „nadkompletowy aktor” w tym teatrze wieku, mówiąc słowami Zofii Stefanowskiej, „kupieckiego i przemysłowego”.
This article addresses a conceptual and artistic issue that is vital for Norwid’s entire work, namely the relationship between time and movement. This question has preoccupied philosophers and poets since antiquity, giving birth for example to the ingenious concept of time-space developed by Alfred Einstein, and leading further to string theory, multidimensional physics, or noncommutative geometry. In the field of poetry, this theme has been elaborated in the myth of “eternal recurrence,”brilliant ancient Greek tragedies, Shakespeare’s dramatization of human fate as the temporal course of the inevitable consequences of compacts with evil (as in Macbeth), the piercing reinterpretation of the Passion in Mickiewicz’s psychomachia (in the third part of Dziady [Forefathers’ Eve]), the apocalyptic visions in Krasiński’s Nie- Boska komedia [The Undivine Comedy], and explorations of the (often allegorized) question of historical turning points in Norwid’s Quidam, which is set “between dawn and the fading of the night…”Finally, in philosophy, Hegel postulated the logical conclusion of history in his profound theory about the culmination of historical processes. In Norwid’s poetry, images of movement in time are usually anchored in the sequence of events or in the consequences of concluding on the basis of articulated premises (as “movement of thought”). What is notable here is not the perspective of some indefinable transformation considered as the effect of anonymous processes, but rather the establishing of certain consequences of “unfolding,” which is often expressed in poetic terms as a surprising point that communicates an explicit or implicit “moral lesson,” sometimes as a result of supernatural intervention, as in the poem “XIV. Litość” [XIV. Mercy], where a sequence of ostensible or conventional signs of compassion are interrupted by a “bolt out of the blue,” demanding authentic help for our neighbour. It is worth remembering that Vade-mecum is, to a large extent (if not essentially), a programmatic work on the one hand, while on the other – an authentic selection of poems written in the years 1848-1866 subjected to a specific programmatic function that foregrounds moral obligations as a poetic response to the vital needs of the times – an artistic gesture meant to offer an answer to the problems of this period. Hence the immense sense of a lack of fulfilment experienced by Norwid as an “extra actor” in the theatre of an age that Zofia Stefanowska called “the age of trade and industry.”
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 31-55
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Abstraction Made Flesh – Immediacy of the Body and Religious Experience. Derrida, Hegel and Georges de La Tour
Autorzy:
Olesik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930476.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
religion
image
abstraction
Hegel
Derrida
Opis:
The text juxtaposes two different understandings of religion, the first: Hegelian, where it functions as an imaginary representation of the concept, and the second: Derridean, which confronts and radicalizes the idea of the death of God. At the center of their juxtaposition is the process of abstraction and the religious figure of the “desert” which both authors use to illustrate it. Central to Derrida’s thinking of religion, understood as a figure of relentless negativity in search of difference, a “desert” can also be found in Hegel’s exploration of “unhappy consciousness,” where it is used in reference to the crusaders and serves as a metonymy of the futile imaginary association of Christ’s divinity with his actual, individual body. The text sets out to complicate what Hegel understands as the abstract nature of Christ’s body and body in general with reference to Derridean gesture of religious purification and through the analysis of Saint Thomas, a work by a baroque painter, Georges de La Tour which is analyzed as an embodiment of the complex relations between religious abstraction and image.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2021, 5, 3; 50-63
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Action, objective, intersubjectivity: towards a theory of social action
Autorzy:
Forlin, Francesco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/781109.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hegel
intersubjectivity
social actio
Opis:
The reflection on intersubjectivity is a central question in the contemporary philosophical debate. In this field, current practical philosophy faces one of the most difficult challenges. Apparently, the research for a foundation of the intersubjective level seems to lead inevitably towards the abandonment of the logical-foundation theory on which the philosophy had been based up until Hegel. In this report, however, I would like to attempt something different. That is, I would like to explore the possibility of inserting the subject of intersubjectivity right into the heart of Hegelian thinking, with an aim to outline the foundation of a social action theory capable of exhibiting reasons stronger than those deriving from simple dialogic validation. It is possible, as Ho sle believed, that Hegel himself did not take this aspect of the profound dynamics of his thought too seriously, and that he had not prepared the notional categories to be able to think about it in depth. Nevertheless, the theoretical foundations of intersubjectivity, brought back to its Hegelian roots, is the fundamental cornerstone upon which to build the logical-rational foundations of social action
Źródło:
Ethics in Progress; 2013, 4, 2; 55-62
2084-9257
Pojawia się w:
Ethics in Progress
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Another Form of Blindness – a Symptom of an Artistic Viewpoint: Glossing the Work of Marcel Duchamp
Autorzy:
von Graevenitz, Antje
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788558.pdf
Data publikacji:
2020-09-13
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
blindness
Medusa
The Fountain
a blind soldier
The Blind Man
Hegel
Tu m’
A. Klang
Smell
Taste
Feeling
Touch
Opis:
Not blindness itself, but blindness as a symptom for an inner seeing and as a counterforce against a one-sided fixation on beauty and taste were the reasons why Marcel Duchamp from 1916 onwards was occupied with the theme of blindness. Two volumes of The Blind Man were displayed in 1917 on the exhibition of the Society of Independent Artists in New York. The second volume contained comments about the fact that Duchamp’s contribution of a Fountain, his now so famous ready-made Urinoir, signed “R. Mutt”, was rejected by the apparently jury-less committee. This means that the theme of blindness was expressed twice: no one could see the work and so his theoretical opposition against beauty and taste could not be illustrated by the Urinoir either. How Duchamp from then on also challenged the other senses, so as to avoid focusing only on the eyes, will be dealt with in this article as well. Arguments from the biography, philosophy, mythology, and iconography will be used to underpin the article’s main thesis. In this sense the question may be asked whether Duchamp was inspired in this group of his works by humorous etymological and literary references. In the end it will become clear that the theme of blindness in his work and artistic theory is highly paradoxical.
Źródło:
Ikonotheka; 2019, 29; 177-203
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anthropos Metron versus Bous Metron? The Significance and Suffering of Animals in Regard to Sacrificial Rituals
Autorzy:
Perliński, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433312.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ancient Greece
animal sacrifice
buphonia
ritual slaughter
animal suffering
shechita
halal
Descartes
Kant
Spinoza
Hegel
Opis:
Humanity has practised animal sacrifice for the greater part of its history, from the time of the Neolithic Revolution. The ritual forms have varied, depending on the culture. They have also been subject to change, in connection with the development of human understanding and knowledge of animals, which is reflected in the ontological, cultural and moral status assigned to animals in the human world. Sacrificing animals involved not only killing them in a particular way – their treatment was sometimes sophisticated or ‘ritualistic’; often it was simply cruel. Human attitudes towards non-human living beings have also evolved in the context of animal killing and sacrifice. The treatment of animals reveals a great deal about human beings – in terms of their culture, beliefs, and morals. The article outlines this issue in a historical manner, referring to the practices adopted in selected cultural circles (in the Mediterranean Basin): ancient Mesopotamia and Greece, as well as in Judaism and Islam. The key findings of researchers are presented, along with the evaluations of philosophers, ethicists and anthropologists.
Źródło:
Ethics in Progress; 2022, 13, 2; 122-140
2084-9257
Pojawia się w:
Ethics in Progress
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Culture and Philosophy. Hegel on the Sophists
Autorzy:
Mielczarski, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/702725.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
HEGEL GEORG WILHELM FRIEDRICH
SOPHISTS
Opis:
Hegel was the first modern thinker that appreciated the sophists' role in the intellectual history of mankind. Without consideration of their teachings as philosophy, he nevertheless emphasized the cultural role of their tendency to consider things from various points of view and to look for the sources of law and morality.
Źródło:
Meander; 2005, 60, 2; 213-219
0025-6285
Pojawia się w:
Meander
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czyste pojęcia intelektu oraz transcendentalna jedność apercepcji jako źródła dialektyki Hegla
Autorzy:
Wodziński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644241.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
reine Begriffe des Verstandes
transzendentale Einheit der Aperzeption
Hegels Kritik von Kant
intellektuelle Anschauung
pure concepts of understanding
transcendental unity of apperception
Hegel’s critique of Kant
intellectual intuition
czyste pojęcia intelektu
transcendentalna jedność apercepcji
Hegla krytyka Kanta
ogląd intelektualny
Opis:
Die im vorliegenden Artikel durchgeführte Analyse macht deutlich, welchen Einfluss Kants Tafel der reinen Begriffe des Verstandes und die in ihrem Rahmen erscheinenden Beziehungen zwischen einzelnen Kategorien als Inspiration für die Entstehung des Hegelschen Entwurfes der Dialektik hatte. Wie es gezeigt wurde, gründen die in der Wissenschaft der Logik entwickelten Begriffe wie Anfang, Einheit der Vielfalt, Werden oder Sein auf Kantischen Kategorien der Allgemeinheit, der Relation und der Qualität. In Anlehnung an Kantische Kategorien aus der Gruppe der Modalität schafft Hegel seine Dialektik des Notwendigen, indem er das Zufällige (was jedoch bei Kant das Mögliche ist) mit dem Seienden verbindet. Außer einer genauen Untersuchung der "Abstammung" dieser Entlehnungen, verweist der Artikel auch darauf, dass solche Konzepte wie die transzendentale Einheit der Aperzeption, intuitiver Verstand, die Idee der Unsterblichkeit der Seele und das allgemeine Primat der praktischen Vernunft vor der theoretischen (Fichte und Schellling übernahmen es von Kant) zur Grundlage von Hegels Entwurf des Absoluten in der uns heute bekannten Form wurden.
Analyzed  is the impact  that Kant’s table of pure concepts of understanding and the relations between its specific categories had on Hegel’s dialectics concept. The author observes that concepts which appear in the first part of Science of Logic such as Beginning, Unity of Multiplicity, Mediation or  Being are based on Kant’s categories such as Totality, Relation or Quality. Also based on Kant’s categories, but  those from the modality group, Hegel creates his dialectics of what is necessary by combining that which is accidental ( yet possible, in Kant’s case) with that which is existing. Aside from a precise analysis of the “heritage” of these references, the author notes that concepts such as transcendental unity of apperception, intuitive intellect, the idea of soul immortality and the overall domination of practical reason over the theoretical  one (taken by Fichte and Schelling from Kant), became the foundation of Hegel’s concept of Absolute in the shape that we know it now.
Analiza przeprowadzona w niniejszym artykule pokazuje, jak wpływową inspiracją dla stworzenia przez Hegla swojej koncepcji dialektyki była Kantowska tablica czystych pojęć intelektu i pojawiające się w jej obrębie relacje między poszczególnymi kategoriami. Jak zostało wykazane pojawiające się w Nauce Logiki pojęcia, takie jak początek, jedność wielości, stawanie się czy istnienie, bazują na Kantowskich kategoriach ogółu, stosunku, czy jakości. Również w oparciu o Kantowskie kategorie, lecz tym razem z grupy modalności, Hegel tworzy swoją dialektykę tego, co konieczne, łącząc ze sobą to, co przypadkowe (a u Kanta możliwe) z tym, co istniejące. Oprócz dokładnej analizy „rodowodu” tych zapożyczeń, artykuł wskazuje również, że takie koncepcje, jak transcendentalna jedność apercepcji, intelekt intuitywny, idea nieśmiertelności duszy i ogólny prymat rozumu praktycznego nad teoretycznym (przejęte przez Fichtego oraz Schellinga od Kanta), stały się fundamentem Heglowskiej koncepcji absolutu w kształcie, jaki znamy obecnie.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2018, 26
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Collegium Jenense als Universitätsmuseum der Friedrich-Schiller-Universität Jena
Autorzy:
Flemmig, Stephen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636519.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Alma Mater Jenensis, Salana, Friedrich Schiller, Erhard Weigel, Johann Gottlieb Fichte, Johann Andreas Mose, Werner Rolfinck, Friedrich Wilhelm Joseph Schelling, Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Opis:
The article presents the history of Alma Mater Jenensis from its inception in 1548 untill the early 20th century. The University of Jena, also known as Salana (after the river Saale, on which Jena lies), is one of the oldest German universities. Since the 16th century, it has been a centre of Lutheran thought. In the end 17th and 18th centuries prominent professors such as mathematician Erhard Weigel, historian Johann Andreas Bose, physician Werner Rolfinck, historian Friedrich Schiller, philosophers Johann Gottlieb Fichte, Friedrich Wilhelm Joseph Schelling and Georg Wilhelm Friedrich Hegel conducted research or taught here. Since the 19th century, the University has cooperated with the Zeiss company manufacturing optical equipment. The author also discussed the collections of the Collegium Jenense and generally of the University.
Źródło:
Opuscula Musealia; 2014, 22
0239-9989
2084-3852
Pojawia się w:
Opuscula Musealia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Death, Hegel, and Kojève
Autorzy:
Inwood, Michael J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451327.pdf
Data publikacji:
2017-12-15
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
Hegel
Kojève
Death
Freedom
Individuality
Historicity
Afterlife
Opis:
Stemming from a reading of Hegel’s account of the struggle for recognition in the Phenomenology of Spirit, Kojève argued that death is the central notion of Hegel’s philosophy. I will discuss several themes in relation to this claim of Kojève’s interpretation of Hegel, namely the themes of freedom, individuality, and historicity. I will also discuss Kojève’s reading that Hegel rejects both all conceptions of the afterlife, and too the belief in the afterlife as a manifestation of the “unhappy consciousness”. I will point out flaws of Kojève’s interpretation throughout.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2017, 1, 2; 68-77
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Debata Samuela P. Huntingtona z Francisem Fukuyamą
Autorzy:
Szymański, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644463.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Fukuyama
Huntington
Hegel
Ende der Geschichte
Zusammenstoß der Zivilisationen
the end of history
the clash of civilizations
koniec historii
zderzenie cywilizacji
Opis:
Im Artikel untersuche ich Francis Fukuyamas Theorie vom „Ende der Geschichte“ im Kontext der von Samuel Huntington in seinem Artikel Es gibt keinen Ausweg aus der Geschichte geäußerten Kritik. Ich stelle die Unterschiede in der Auffassung des Begriffes „Ende der Geschichte“ bei den beiden Autoren und bei anderen Kritikern der Theorie des Endes dar, die in Anlehnung an Hegel formuliert wurde. Ich verweise auch auf eine gewisse Ähnlichkeit in den häufig gegeneinander gestellten Entwürfen von Huntington und Fukuyama.
Reviewed is Francis Fukuyama’s theory of the “end of history” formulated in the context of Samuel Huntington’s criticism contained in his essay “No Exit- The Errors of Endism”. Presented are the differences in the perception of the “end of history” by these authors and other critics of the theory as formulated with reference to Hegel. Pointed out are some similarities in the often mutually contrasting conceptions advanced by Huntington and Fukuyama.
W artykule analizuję teorię „końca historii” Francisa Fukuyamy w kontekście krytyki Samuela Huntingtona zawartej w artykule Z historii nie ma wyjścia. Przedstawiam różnice w rozumieniu pojęcia „końca historii” u obu tych autorów oraz u innych krytyków teorii „końca”, która formułowana była w nawiązaniu do Hegla. Wskazuję również pewne podobieństwa w często sobie przeciwstawianych koncepcjach Huntingtona i Fukuyamy.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2015, 16
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deconstruction. Critical Interventions for the 21st Century and Beyond
Autorzy:
Gunkel, David J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22769993.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
binary logic
deconstruction
Jacques Derrida
Georg W.F. Hegel
philosophy
Opis:
This essay seeks to make a case for deconstruction as a kind of critical intervention for responding to and dealing with the opportunities and challenges of the 21st century and beyond. Toward this end, it proceeds in three steps or movements. (1) The first part will deconstruct deconstruction, deliberately employing what will be revealed as an inaccurate vernacular understanding of the term in order to extract a more precise and technical characterization of the concept. (2) The second part will investigate the constitutive elements of deconstruction, focusing attention on its two-step procedure, which has been deliberately designed to be a kind of distortion of Hegelian dialectics. (3) Finally, the third part will examine the opportunities and the challenges of the theory and practice of deconstruction indicating how and why it can be considered a critical intervention, albeit one that is not without its own potential problems and vulnerabilities.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2022, 58, 2; 89-108
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomen nawrócenia – próba filozoficznego ujęcia
The phenomenon of conversion – a philosophical approach
Autorzy:
Karpiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426851.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
conversion
religious drama
anthropology
existentialism
St Augustine
J. H. Newman
E. Stein
J. Tischner
Hegel
Opis:
This paper attempts to study and to describe the experience of conversion that is an existential change, whose aim is to initiate a relation with God. Although the category of conversion is biblical and theological, it is also an anthropological notion. Hence, research on this phenomenon by means of the phenomenological method may result in the extension of the knowledge of humanity. The article consists of two fundamental parts. In the first one three examples of conversion, as an empiric basis for further research, are presented: St Augustine of Hippo’s, Cardinal John Henry Newman’s and Edith Stein’s. An investigation of their ways enables us to enter into the horizon of the experience of conversion and to understand its basic intuition. In this approach the conversion is comprehended as a radical turn on the road of searching for the truth. A converting person gains the consciousness of being on the supreme way to the truth. In the further part of the article, the investigations bring a more universal description of this phenomenon. Conversion is certainly not only the single event, e.g. the turning point. It is rather a process which has its ‘before’ and ‘after’. On the way leading to conversion one may find such phenomena as: the integrated life of the person, an experience of emptiness and dissatisfaction, the courage to break present horizons and a readiness to accept the unexpected. In turn, ‘after’ the conversion one may notice the following phenomena: an experience of one’s own limits, the consciousness of the Absolute and an experience of freedom. The paper culminates in the discussion about the comprehension of conversion in terms of the process of philosophy or the ontology of becoming. Such concepts as Hegelian dialectic, Aristotle’s theory of act and potency or Kierkegaard’s leap of faith are rejected. The way of converting man has its explanation in the categories of the religious development according to J. H. Newman.
Źródło:
Logos i Ethos; 2013, 2(35); 167-194
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia dziejów G.W.F. Hegla i jej echa w poglądach Ĺ. Štúra
Autorzy:
Dupkala, Rudolf
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158578.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
philosophy
history of philosophy
philosophy of history
Slovak philosophy
Hegel
Štúr
Opis:
The Hegelian philosophy of history constitutes the ideal picture of development of the world as the process of progress in realizing freedom. Ontological subject of history is the spirit of the world (Reason) based on freedom. History is self-reflection and selfaffirmation of the absolute spirit. The state is the social-historical, political and ethical condition of development of the mankind. The positive result of the world development assumes fulfilment of two following requirements: firstly, individuals should be governed by their own conscience and secondly, the world (state) along with its all social and political institutions should be organized and administered rationally. Thanks to fulfilment of these requirements, that is, thanks to the realization of freedom at its objective and subjective level, a development of the world will reach its culminating point. In this way also in Hegel, what J. Burckhardt proves, ‘we find the Enlightening science about the endeavour to attain perfection, and about the possibility of improvement or also about so-called progress’. Already in the first half of the XIXth century Hegel’s philosophy of history was also clearly reflected in Slovakia. First of all, the works of a prominent representative of Slovakian Hegelianism Ĺudovít Štúr (1815-1856) prove it. Similarly as Hegel also Štúr distinguishes three methods of historical research. They are as follows: ‘primitive history, understanding one and philosophical one’, but for the best method of historical dissertations he considers the philosophical method which is nothing else but only rational comprehension of history. Štúr not only cites or paraphrases individual Hegel’s views with avocation but also modifies them with the intention of using them for his needs, and he even creatively extrapolates them on the new ideological meaning planes connecting, first of all, with the problems of cultural and national life of Slavs and Slovaks. Štúr’s interpretation of Hegel’s philosophy of history is still relevant today in such a perspective despite the passage of time.
Źródło:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2011, 2(2); 17-27
1730-0266
Pojawia się w:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia prawa dla sędziów społecznych. Perspektywa Hegla i Fichtego
Philosophy of Right for Lay Judges. Hegel’s and Fichte’s Perspective
Autorzy:
Nowak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170520.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
participatory judiciary
lay judge
honorary judge
Hegel
Fichte
Radbruch
political transformation of society and public institutions
alienation of law and society
partycypacyjna władza sądownicza
sędzia społeczny
ławnik
sędzia honorowy
polityczna transformacja społeczeństwa i instytucji publicznych
alienacja prawa i społeczeństwa
Opis:
Po zarysowaniu kontekstu historycznego artykuł konstruuje normatywne uzasadnienie partycypacji obywateli w publicznym wymiarze sprawiedliwości na gruncie filozofii prawa Georga W.F. Hegla i Johanna G. Fichtego. Ich komplementarne filozofie prawa dają podstawy współczesnej filozofii prawa dla sędziów społecznych (in. ławników lub sędziów honorowych). Autorka dowodzi, że Heglowskie ujęcie ławnika jako podmiotu, który realizuje „prawo do samowiedzy” w sferze politycznej i prawnej i stanowi integralną część instytucji wymiaru sprawiedliwości ma większy i bardziej aktualny potencjał niż jego Fichteański odpowiednik. Sędziowie społeczni u Fichtego działają poza ramami prawa, na mocy obywatelskiej umowy o samopomocy prawnej na wypadek wyższej konieczności. Wszystkie dociekania i analizy, udokumentowane źródłami z uwagi na nowość problematyki, wiodą do następujących konkluzji: 1) działalność sędziów społecznych u Fichtego „unieważnia” prawo nieudolne, wadliwe lub niesprawiedliwe i w ten sposób antycypuje Formułę Radbrucha; 2) heglowscy ławnicy wpływają na realną transformację nowoczesnego, zatomizowanego społeczeństwa w społeczeństwo polites, transformują instytucje w ciała publiczne w mocnym sensie tego słowa; wreszcie przeciwdziałają alienacji społeczeństwa i prawa.
The article, following an outline of the historical context, designs a normative justification of citizens’ participation in the public administration of justice on the basis of the philosophy of right of Georg W.F. Hegel and Johann G. Fichte. Their complementary philosophies of right provide solid foundations for a modern philosophy of right for lay judges (also called honorary judges). It is further argued that Hegel’s concept of the honorary judge as a subject who realizes their right to political and legal self-awareness and is integral to the administration of justice has greater and more topical potential than its equivalent in Fichte’s writings. Fichtean honorary judges act outside the legal framework, by virtue of a civic contract on reciprocal judicial support in emergency. All inquiries, documented with sources, due to the novelty of the issue, lead to the following conclusions: 1) lay judges’ activism according to Fichte “invalidates” a wrongful, defective or unjust law. In this way Fichte anticipates Radbruch’s Formula; 2) Hegelian honorary judges have impact on the real transformation of modern, atomistic society of idiotes (individuals with private interests) into a society of polites (as in the ancient Greek politeia or Roman res publica), transform institutions into public bodies in the strong sense of this term; finally, they prevent the alienation of society and law.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2022, 4(33); 52-69
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 66

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies