Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Glory" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-30 z 30
Tytuł:
Chwalebna przeszłość arabska w obrazach renesansu literatury XIX i XX w.
The Glorious Arab Past in the Pictures of 19th- and 20th-century Renaissance Literature
Autorzy:
Machut-Mendecka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578134.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
Tematy:
Arabic renaissance
poetry
neoclassic drama
history
glory
Opis:
The Arabic world is proud of its past and grandeur of former times dating to the pre-islam period and the era of the rise of Islam. The article is an attempt to describe the theme of glory in the Arab literature of the renaissance concerning this region from the turn of the 19th and 20th centuries. During this time a new Arabic literature developed and it included the so-called poetry of traditional current and drama as an innovatory literary form called neoclassicism, which had not previously existed. Both genres referred to the brilliant past of Arabia and the Muslim civilization, encouraging Arabs to embrace its revival. These genres were basing on the motif of majd – ‘glory’, ‘praise’, ‘fame’. The poetry included, first of all, panegyrics and poems expressing a longing for previous glory while neoclassic dramatists presented the same theme with examples of ancient communities, tribal legends and the history of the Arabic-Muslim Caliphate. The article aims to show the literary pictures of Arabic grandeur and glory outlined by the renaissance writers. With reference to the changes in literature, the paper argues that since the 1950s, poetry and drama writers have rejected the concept of a glorious past and criticized the dreadful and inglorious moments in the history of Arab regions.
Źródło:
Przegląd Orientalistyczny; 2017, 1-2; 85-98
0033-2283
Pojawia się w:
Przegląd Orientalistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizja chwały Jahwe a misja Izajasza proroka (Iz 6,1-13)
Autorzy:
Stachowiak, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177512.pdf
Data publikacji:
1980
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Izajasz
powołanie
chwała Pańska
Isaiah
vocation
Lord's glory
Opis:
Die Visionsschilderung von Jes 6 ist in der Forschung der letzten Jahrzehnten Gegenstand verschiedener Auslegungen geworden. Die meisten Forscher sehen darin eine Berufungsvision oder gar Berufungsbericht des Propheten, andere dagegen bestreiten einen engeren Zusammenhang der Vision mit der Berufung oder betrachten die kebôb-jhwh-Vision als Rahmen für einen Botenauftrag des Jesaja. Die vorliegende Abhandlung sucht einen motivgeschichtlichen Nachweis zu erbringen, dass es um eine Inauguralvision geht, die aber die Züge einer prophetischen Berufungserzählung aufweist und als Legitimationsausweis gelten möchte. Es werden nacheinander solche Motive wie das der göttlichen Ratsversammlung, des göttliches Thrones, der Königswürde Jahwes und dessen Heiligkeit (das Trisagion) untersucht und als traditionelles – zumeist prophetisches – Gut erwiesen. Die Herrlichkeit Jahwes wird noch mit den traditionellen Zügen einer Theophanie dargestellt, überdies aber mit der Theologie der Heiligkeit (Entsündigungsvorgang) ergänzt. Die Verkünpfung der Vision mit dem sog. Verstockungsauftrag bietet ein schwieriges literargeschichtliches Problem, ferner bringt wieder mannigfache Deutungsversuche. Der Zusammenhang der Visionsbeschreibung mit dem Auftrag lässt sich kaum als sekundär nachweisen: es geht um ein Machtwort das die Antwort des Volkes herausfordert oder gar diese als negativ voraussetzt. Der negative Ausgang der prophetischen Mission Jesajas mag dabei angedeutet worden sein. Jes 6,12-13 bildet eine Nachinterpretation der Vision und des Verstockunsauftrags und zwar in zweilerlei Richtung: im Sinne einer totalen Vernichtung und mehr positiv als Grundlage der Hoffnung des entronnenen Restes.
Źródło:
The Biblical Annals; 1980, 27, 1; 15-26
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Métamorphoses du poète dans « Le Poète assassiné » d’Apollinaire : Apollon et Orphée, oursin et laurier
Autorzy:
Rousseau, Guillaume
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20874649.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
loss
poetic glory
metamorphoses
Apollinaire
perte
gloire poétique
métamorphoses
Opis:
This article focuses on the figure of the poet in Apollinaire’s « Le Poète assassiné ». We try to show the connections that are established between loss and poetic glory. In the tale, the hero, Croniamantal, becomes successively Apollo and Orpheus. As in Ovid’s Metamorphoses, he is going to lost his beloved (story of Apollo and Daphne) before being slaughtered (the death of Orpheus). To reach glory, the poet has to sacrifice everything including himself.
Źródło:
Cahiers ERTA; 2023, 34; 73-94
2300-4681
Pojawia się w:
Cahiers ERTA
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Użycie form ראה i מראה oraz ich znaczenie w opisie wizji Ezechiela (Ez 1, 4–28)
The Use of the Forms ראה and מראה and their Significance in the Description of the Ezekiel`s Vision (Ezek 1:4–28)
Autorzy:
Jasiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430854.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
chwała Jahwe
Ezechiel
wizja
widzieć
glory of Yahweh
Ezekiel
vision
to see
Opis:
Treść Księgi Ezechiela odnosi się do okresu początków zesłania Izraela do Babilonii. Ezechiel został powołany na proroka i stróża nad zesłańcami. W artykule zostały przeanalizowane wypowiedzi zawierające formy ראה i מראה w wizji inauguracyjnej (Ez 1, 4–28). Wstępem do wizji i całej księgi jest tekst Ez 1, 1–3, w którym znajduje się wyrażenie: i ujrzałem wizję ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) Bożą (w. 1b). Wprowadza ono opisy wizji obecne w całej Księdze Ezechiela (Ez 1, 4–28; 8, 1 — 11, 25; 40, 1–48, 35 + 37, 1–14). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Jej tron umieszczony na sklepieniu podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. Doświadczenie duchoweEzechiela zostało zainicjowanie ręką Jahwe, która na nim spoczęła (w. 3). Była to moc, która uzdolniła go do oglądu (i słuchania; por. w. 24) rzeczywistości niedostępnej innym zesłańcom. Ezechiel stał się zatem szafarzem tajemnicy obecności Pana w Babilonii pośrodku „golah”. Wydarzenie to miało dać początek procesowi odnowy Izraela. Ezechiel przestał być anonimową postacią, lecz dzięki objawieniu stał się wybrańcem Bożym, prorokiem, stróżem oraz kapłanem nowej świątyni. Następstwa tego „widzenia” opisuje Ezechiel w dalszych partiach księgi.
The content of the Book of Ezekiel refers to the beginning of the Israel’s Exile to Babylon. Ezekiel was called to be a prophet and watchman of the exiles. The article analyzes the statements containing the forms: ראה and מראה (in the inaugural vision; Ezek 1:4–28). The introduction to the vision and to the entire Book of Ezekiel is the text of Ezek 1:1–3 which contains the phrase: I saw the vision ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) of God (v. 1b). This phrase introduces the theme of the visions present throughout the entire Book of Ezekiel (Ezek 1:4–28; 8:1–11:25; 40:1–48:35 + 37:1–14). The first vision describes the presence of the glory of Yahweh among the exiles in Babylon. The glory of Yahweh was over the dome supported by a living creature, and the wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by Yahweh. Ezekiel’s spiritual experience was initiated by the hand of YHWH upon him (v. 3). It was the power that enabled him to see reality inaccessible to the other exiles. Ezekiel become the servant of the mystery of the Lord’s presence in Babylon (among the golah). This event was the beginning of the renewal process of Israel. Ezekiel become God`s servant, prophet, watchman and priest of the new temple. The consequences of this vision were described by Ezekiel in the later parts of the book.
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 1; 41-56
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ausgeschlossene einführen in die Liebe des Vaters. Ein Anliegen des Apostels Paulus im Römerbrief
Introducing Excluded People into the Love of the Father. A Concern of the Apostle Paul in the Letter to the Romans
Autorzy:
De Rycke, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571654.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Herrlichkeit
Römerbrief
Naturgesetz
Kirche
Glory
A Letter to Romans
natural law
Church
Opis:
In Zusammenhang mit der Behauptung, dass Juden und Heiden gemeinsam am Bunde Gottes teilhaftig sind, wird der Römerbrief von Paulus von einem heilsgeschichtlichen Zug gekennzeichnet. In der Dynamik der Einführung der bisher ausgeschlossenen Heiden in die Liebe Gottes in Christus haben die Motive der Herrlichkeit und des Verherrlichen eine zentrale Bedeutung. Paulus unterscheidet dabei drei verschiedene Schritte: erstens der gemeinsame Grund des Naturgesetzes, zweitens die vorherige Wirkung der Barmherzigkeit Gottes und drittens die gegenseitige Annahme aller Gläubigen in die Kirche.
Stating that Jews and gentiles alike are called to share in God’s covenant, Paul’s Letter to the Romans is characterized by a perspective of salvation history. The motives of glory and glorifying play a central role in the dynamics of introducing the formerly excluded gentiles into the Love of God in Christ. Paul lines this process out in three stages: first the common ground of natural law, second the previous working of the mercy of God and third the mutual acceptance of all faithful in the Church.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 4(53); 29-44
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Was Arminius a Reformed Theologian? On Arminius’ Attitude to His Own Theological Tradition
Autorzy:
Dorocki, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036506.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jacob Arminius
Reformed theology
God’s sovereignty and glory
covenant theology
soteriology
predestination
Opis:
Jacob Arminius is a figure historically associated with the Reformed tradition. His theology was in a large measure a reflection of this tradition. However, in some important points Arminius’ views were in open contradiction to post-Reformation Calvinism. This article is an attempt to find an answer to the question about the theological identity of the Dutch reformer. The author proposes to address this problem in reference to four theological themes characteristic of Reformed Protestantism, that is: God’s sovereignty and glory, covenant theology, monergistic soteriology, and predestination. The analysis indicates that Leiden’s professor strongly emphasized God’s sovereignty over creation and affirmed that the ultimate end of divine actions, including salvific acts, is His glory. But he never forgot to add that, by His external activity, the Creator communicates His goodness. Arminian covenant theology also fits into Reformed thought. Its shape does not differ from the widely accepted interpretation of this issue in the era of “early orthodoxy.” The most important differences occur in the context of soteriology. Arminius’ understanding of the relationship between grace and free will differed from the radical monergistic Calvinism. Due to the doctrine of prevenient grace, one can speak about limited synergism in his case. His perspective on the issue of predestination is the same. According to the Dutch reformer, God elects to salvation on the basis of His foreknowledge concerning the free acceptance of grace by man. He reprobates those who stubbornly remain in their sins and, in spite of the grace, refuse to convert. Therefore, ultimately, Arminius should be considered as a “critical” Reformed theologian.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7 English Online Version; 45-64
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisława ze Skarbimierza rozważania o chwale i łasce Bożej w świetle wybranych kazań Super Gloria in Excelsis
Autorzy:
Wojciechowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195754.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
chwała Boża
łaska
Stanisław ze Skarbimierza
God’s glory
grace
Stanisław of Skarbimierz
Opis:
Kazania z cyklu Super Gloria in excelsis, autorstwa Stanisława ze Skarbimierza (ok.1360-1431), wybitnego teologa, doktora praw, rektora odnowionego w 1400 r. Uniwersytetu Krakowskiego, poruszają niezwykle ważne kwestie teologiczne. W swoich rozważaniach Stanisław ze Skarbimierza ukazał łaskę jako dar, dla którego warto wszystko utracić, który wymaga nie tylko zachowywania przykazań Bożych, ale przede wszystkim stanowi punkt wyjścia do wielbienia Stwórcy, oddawania Mu czci i chwały. Te fundamentalne kwestie wybitny kaznodzieja zaprezentował z jednej strony w optyce refleksji teologicznej, a z drugiej przedstawił je wspólnocie wiernych tak, by stały się one ważnym i zrozumiałym elementem ich życia religijnego.
Sermons from the series Super Gloria in excelsis, by Stanisław of Skarbimierz (c.1360-1431), an outstanding theologian, Doctor of Law, and rector of the University of Krakow (renovated in 1400) raise extremely important theological issues. In his reflections, Stanisław of Skarbimierz showed grace as a gift for which it is worth losing everything, which not only requires the observance of God's commandments, but, above all, it is a starting point for worshiping the Creator, worshiping and glorifying Him. On the one hand, the outstanding preacher presented these fundamental issues in optics of theological reflection, and on the other hand, he showed them to the community of the faithful so that this would become an important and understandable element of their religious life.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 73-82
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foreign-Space Dramatization in Graham Greene’s The Power and the Glory: Revisiting Greeneland
Autorzy:
Valverde, Beatriz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791077.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Greene
Rulfo
Moc i chwała
Pedro Páramo
Greeneland
The Power and the Glory
Opis:
Dramatyzacja obcej przestrzeni w powieści Moc i chwała Grahama Greene’a: Ponowna wizyta w Greeneland Graham Greene często podróżował i akcja jego książek często ma miejsce w różnych zakątkach świata. Mimo to krytycy są zgodni, że w swych powieściach Greene stworzył a-topos – przestrzeń odzwierciedlającą rozwój tematów (czy to duchowych, czy politycznych) zajmujących autora, a nie konkretne rzeczywiste miejsce. Z czasem ów a-topos otrzymał nazwę Greeneland. Niniejszy artykuł stawia tezę, że krytycy, skupiając się na głównych motywach w twórczości Greene’a, ignorują fakt, że dokładna analiza świata przedstawionego podważa powszechnie panujące przekonanie, jakoby Greene wykreował w swojej twórczości przestrzeń mentalną, nie-miejsce. W celu dowiedzenia postawionej tezy, artykuł analizuje reprezentację przestrzeni i społeczeństwa w Mocy i chwale (1940), powieści, której akcja toczy się podczas religijnych prześladowań w Meksyku w latach dwudziestych dwudziestego wieku. Porównuję utwór Greene’a z powieścią Pedro Páramo Juana Rulfo (1955), gdyż powieść ta opisuje ten sam okres, a krajobrazy w niej opisane przypominają te z powieści Greene’a. Tym samym artykuł proponuje redefinicję idei Greeneland.
Graham Greene was a frequent traveler and he commonly chose different spaces around the world as settings for his novels. Critics have generally agreed, however, that the British author created in his novels an a-topos, a space that conformed not to the reality of the country depicted, but to the development of the topics, spiritual or political, with which Greene was obsessed. That atopical location became over time what has been called Greeneland, a concept with which any Greene scholar inevitably becomes familiar. In this paper, I revisit the concept of Greeneland, arguing that scholars tend to focus on the major themes present in Greene’s literary world and to ignore the fact that a close analysis of the fictional landscape in his work challenges the assertion that what Greene created in his novels was a mental entity, a non-place. In order to do so, I focus on the representation of space and society in Greene’s The Power and the Glory (1940), the Mexico of the religious persecution of the late 1920s. I compare Greene’s representation with the Mexico of the same period depicted in Juan Rulfo’s Pedro Páramo (1955), a novel whose fictional landscape bears uncanny resemblances to the one described in The Power and the Glory. This analysis leads us to rethink the concept of Greeneland as generally defined in the criticism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 11; 225-234
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of the Holy Spirit during Parousia in the Eschatology of Sergius Bulgakov
Rola Ducha Świętego podczas paruzji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa
Autorzy:
Raczyński-Rożek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142865.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bulgakov
Holy Spirit
Glory
Parousia
new creation
Bułgakow
Duch Święty
Chwała
paruzja
nowe stworzenie
Opis:
W paruzji centralną postacią jest niewątpliwie Jezus Chrystus. Skoro jednak paruzja jest objawieniem się chwały całej Trójcy, to warto zadać sobie pytanie o rolę pozostałych Osób Boskich w tym wydarzeniu. W tym artykule główna uwaga zostanie poświęcona roli Ducha Świętego i jej interpretacji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa. Według rosyjskiego teologa, paruzja jest objawieniem nie tylko chwały Chrystusa, ale także hipostatycznej Chwały Boga, czyli Ducha Świętego, a w ten sposób ostateczną realizacją Pięćdziesiątnicy.
In Parousia, Jesus Christ is undoubtedly the central figure. However, since Parousia is the revelation of the glory of the entire Trinity, it is worth asking about the role of the remaining Divine Persons in this event. In the article, the main focus will be on the role of the Holy Spirit and its interpretation in the eschatology of Sergius Bulgakov. According to the Russian theologian, Parousia is a revelation not only of Christ’s glory, but also of the hypostatic Glory of God, i.e. the Holy Spirit, and in this way it’s the final realization of Pentecost.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 93-113
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27)
The Importance of the Introductory Vision (Ezek. 1:4–28) for the Ezekiel’s Mission (Ezek. 2:1–7:27)
Autorzy:
Jasiński, Andrzej S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430871.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
chwała Jahwe
Ezechiel
wizja
karanie Izraela
glory of Yahweh
Ezekiel
vision
punishment of Israel
Opis:
W oparciu o rezultaty wcześniejszych badań nad użyciem form har i harm w tekście Ez 1, 4–28, w niniejszym artykule zostały przeprowadzone dalsze analizy. Dotyczą one znaczenia wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Tron chwały Jahwe został umieszczony na sklepieniu, które podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. W następstwie wizji pojawia się audycja (Ez 2, 1–3, 15), podczas której następuje powołanie Ezechiela na proroka oraz wyznaczenie misji. Ezechiel został powołany do głoszenia orędzia Bożego ludowi buntowników (Ez 2, 3), którego treść została przekazana w zwoju księgi (Ez 2, 8–3, 3). Widzenie i audycja uzdolniły proroka do wykonywania czynności symbolicznych oraz do głoszenia orędzia zagłady Jerozolimy oraz całej ziemi Izraela (Ez 4, 1–7, 27). We wszystkich analizowanych partiach Księgi Ezechiela pojawiały się formy har i harm. Badania wykazały, że prorokowi zostały ukazane dwa przeciwstawne obrazy. Z jednej strony był to pozytywny obraz obecności chwały Jahwe (Ez 1, 4–28), a z drugiej obraz zbuntowanego ludu oraz upadku Jerozolimy i całej ziemi Izraela (Ez 2, 1–7, 27). Ten drugi obraz oznaczał kres istnienia Izraela z okresu królewskiego. Zadaniem proroka, jako stróża (Ez 3, 16–21), było przemawianie do ludu (zesłańców), z którego mała cząstka miała dać posłuch Bogu (Ez 5, 3). Ziemia Izraela zostanie jednak ukarana, nad którą zaciążył „zły los” (Ez 6–7).
Based on the results of the previous research (the use of roots: har and harm in Ezek. 1:4–28), further analyzes have been carried out in this article. The research focuses on the importance of the introductory vision (Ezek. 1:4–28) for the mission of Ezekiel (Ezek. 2:1–7:28). The first vision describes the presence of the glory of YHWH among the exiles in Babylon. The throne of glory of YHWH has been placed on the vault. The vault is supported by living creatures. The living creatures move on wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by YHWH. Following the vision, there are the words of YHWH to Ezekiel (Ezek. 2:1–3:15). Ezekiel was called to be a prophet. His mission was assigned. Ezekiel was called to preach God`s message to a people of rebels (Ezek. 2:3). The content of the message was given in a scroll of the book (Ezek. 2:8–3:3). The vision and the words of YHWH enabled the prophet to perform symbolic activities and to proclaim the message: destruction of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 4:1–7:27). In all analyzed parts of the Book of Ezekiel, appeared har and harm. The research showed that the prophet was shown two opposing images. On the one hand, it was a positive image of the presence of the glory of YHWH (Ezek. 1:4–28), and on the other, a picture of rebellious people, the fall of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 2:1–7:27). The latter image marked that “The end has come” (Ezek. 7:2). It was the end of Israel`s existence (royal period). The task of the prophet/watchman (Ezek. 3:16–21), was to speak to the people (the exiles). The small part of the people will obey God’s words (Ezek. 5:3). But the land of Israel will be punished, on which “has come the end” (Ezek. 6–7).
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 143-162
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’insegnamento “ereticale” sulla visione di Dio nelle opere di Giuseppe Hazzāyā, mistico siro-orientale del secolo VIII
“Heretical” teaching on the vision of God in the works of Joseph Hazzāyā, the 8th century east syrian mystic
Autorzy:
Havrylyk, Ihnatia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613133.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Joseph Hazzāyā
Church of the East
mystical experience
vision of God
formless light
divine glory
Opis:
In the history of the Assyrian Church of the East the VIII century was a period of the flourishing of monastic mysticism. One of the great spiritual fathers of the period was Joseph Hazzāyā who made a synthesis of all spiritual and mystical experiences of his predecessors. In his writings he basically holds to the teachings on the vision of God, which was strange to the Antiochene tradition and therefore condemned as heretical by Timothy I, the patriarch of the Church of the East at the synod of 786-787. In this article the author analyzes Joseph’s teachings on the vision of God, striving to comprehend valid reasons why they deserve to be considered heretical. Furthermore the following pages contain overview of terms used by Joseph when he refers to the experience of divine vision and with special emphasis on the particulars of his teachings. The last paragraph presents a brief survey of the Christological doctrine of the Church of the East and its opinion on the experience of the vision of God.
W historii Asyryjskiego Kościoła Wschodu (Kościół tradycji wschodniosyryjskiej) VIII w. stał się okresem rozwoju mistyki monastycznej. Jednym z wielkich nauczycieli duchowych tego okresu był Józef Hazzāyā, który dokonał syntezy nauki poprzedników. Fundament jego twórczości stanowi nauka o kontemplacji Boga, która była obca dla tradycji Antiocheńskiej i dlatego została potępiona jako heretycka przez patriarchę Tymoteusza I na synodzie w latach 786-787. W artykule dokonano analizy nauki Józefa o kontemplacji Boga w celu krytycznego spojrzenia na podstawy jego potępienia. Autorka przeprowadziła analizę terminów, które Józef stosuje na określenie stanu kontemplacji Boga, a także przedstawiła specyfikę jego nauczaniu w tej kwestii. W ostatnim punkcie artykułu został przedstawiony krótki zarys chrystologii Kościoła Wschodu oraz nauka dotycząca doświadczenia w sferze kontemplacji Boga.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 535-549
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les faces du mépris chez Villiers de l’Isle-Adam
Autorzy:
Opiela-Mrozik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912413.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
mépris
dédain
ironie
bourgeois
science
gloire
amour
Villiers de l’Isle-Adam
contempt
disdain
irony
glory
love
Opis:
L’article présente la genèse et les caractéristiques du mépris, ce sentiment et attitude complétés de dédain, qui constitue l’une des notions clés dans l’esthétique de Villiers de l’Isle-Adam. Le mépris, mis à l’aide de l’ironie au double service du « rêveur et railleur » en quête de la gloire, reste particulièrement protéiforme et révélateur de la philosophie villiérienne. À côté du mépris idéologique visant les valeurs matérialistes de la société bourgeoise qui détruit l’idéal, l’ œuvre de Villiers fait voir le mépris scientifique dirigé contre l’idée du progrès, et le mépris journalistique, inspiré par les expériences de l’écrivain condamné à l’échec. Au niveau psychologique, le dédain peut être feint et le mépris présupposé, mais aussi inhérent à l’amour, ce qui conduit à un acte d’auto-dévalorisation. L’article analyse la lutte entre ces deux passions qui se déroule au moyen du langage et des gestes.
This article presents the origins and characteristics of contempt in the Villiers de l’Isle-Adam’s work. This feeling, complemented by disdain, is one of the key-terms in the aesthetics of this writer in search of glory. He used it as a dreamer and a scoffer as well; this term takes different forms and reveals Villiers’ philosophy. Next to the ideological contempt aimed at the materialistic values of bourgeois society which destroy the ideal, the Villiers’ œuvre also shows the scientific contempt aimed at the idea of progress and the journalistic contempt which has its origin in his experience of a writer who is doomed to failure. On the psychological level, the contempt can be pretended or assumed but it can also coexist with love, which leads to self-depreciation. This article analyses the struggle between two passions which proceeds by words and gestures.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2020, 15; 181-197
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistyczna jedność Kościoła w dziełku Dominus vobiscum św. Piotra Damianiego
The Mystical Unity of the Church in St. Peter Damian’s Short Treatise Dominus Vobiscum
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20312170.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Eucharystia
Kościół
mistyczna jedność
wielość
modlitwa
chwała Boża
Eucharist
Church
mystical unity
plurality
worship
glory of God
Opis:
Święty Piotr Damiani (1007–1072) w swoim bogatym dorobku teologicznym zostawił także dziełko zatytułowane Dominus vobiscum. Zajmuje się w nim kwestią jedności Kościoła, którą ujmuje w perspektywie eucharystycznej. Pokazuje, a jaki sposób Eucharystia pozwala na odpowiednie rozumienie jedności Kościoła, a także na jej odpowiednie przeżywanie duchowe. Jest to zagadnienie tym ważniejsze, że chodzi w nim o uwypuklenie zbawczego znaczenia jedności Kościoła, która w sposób niejako pierwotny opisuje tajemnicę eklezjalnej wspólnoty. Ważnym elementem wykładu św. Piotra Damianiego jest pokazanie niektórych bardziej szczegółowych, poniekąd fenomenologicznych, aspektów tej jedności, wyrastających z jej koncentracji eucharystycznej, takich jak jedność czci oddawanej Bogu, jedność w modlitwie, jedność w wielości celebracji itd. Wszystkie te aspekty sprawiają, że jedność Kościoła jawi się w swojej głębokiej rzeczywistości oraz wyłania się jasno jej znaczenie duchowe i historyczne.
St. Peter Damian (1007–1072), in his rich theological acheivements, left also a short treatise entitled Dominus vobiscum. In this work he deals with the question of the unity of the Church, which he approaches from an eucharistic perspective. He shows how the Eucharist allows for a proper understanding of the unity of the Church, as well as for its proper spiritual experience. This issue is all the more important since it highlights the salvific meaning of the unity of the Church, which in an original way describes the mystery of ecclesial communion. An important element of St. Peter Damian’s treaties is to show some of the more detailed, somewhat phenomenological, aspects of this unity arising from its eucharistic concentration, such as unity in worship to God, unity in prayer, unity of a multitude of celebrations, etc. All these aspects make the unity of the Church appear in its deep reality and its spiritual and historical significance emerge clearly.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2020, 52; 69-87
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pytanie o „światło wiary w perspektywie myśli Tomasza z Akwinu
The Question of "The Light of Faith" in the Perspective of the Thought of Thomas Aquinas
Autorzy:
Salij, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607128.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the light of reason
the light of Faith
the light of glory
światło rozumu
światło wiary
światło chwały
Opis:
It seems that one of the reasons why the term “the light of Faith” occurs rarely in modern Church teaching is that today we do not distinguish clearly enough faith from convictions and worldview. In terms of St. Thomas Aquinas the concept of “the light of Faith” is something more than an accidental metaphor. It occupies a precise position in a series of three hierarchical metaphors that represent three radically different situations of our access to the truth. The article explains what in the texts of Aquinas is the light of reason, the light of Faith and the light of glory.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2014, 28; 147-154
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia jako pieśń nowa ku czci Pana
Liturgia come un canto nuovo in onore del Signore
Autorzy:
Nowak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062613.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pieśń chwały
liturgia
sakramenty
misterium paschalne
życie chrześcijanina
song of the glory
liturgy
sacraments
paschal mystery
life of the Christian
Opis:
Figlio di Dio che nell’eternità pronunciò il canto di lode in onore del Padre nei cieli, tramite l’incarnazione ha portato questo canto sulla terra. Tutta la sua vita e tutte le sue opere erano un unico inno di lode in onore di Dio Padre. Il sacrificio della croce e la risurrezione erano un culmine di questa adorazione. Gesù Cristo, assumendo la natura umana ha introdotto in questo esilio terrestre questo inno che risona nella dimora celeste del Regno di Dio per tutti i secoli. La Chiesa, insieme al suo fondatore Gesù Cristo, come il suo Corpo Mistico, unita mediante lo Spirito Santo, celebra la liturgia e benedice Dio Padre per tutti i suoi doni. Nella liturgia terrestre proclamiamo, insieme alla schiera degli spiriti celesti, davanti al cospetto del Signore, l’inno di lode, il nuovo canto di lode. Nel mistero del Cristo «Canto nuovo» elogia la sua morte e la sua risurrezione e nello stesso tempo proclama al mondo intero l’opera di Dio. Un canto nuovo di lode in onore del Signore è la liturgia, in particolare l’Eucaristia, i sacramenti, l’anno liturgico, i sacramentali, insieme all’attività del cristiano di cui la vita è una sequela del mistero pasquale del Cristo. Là dove l’uomo glorifica Dio una parola sola non basta. Il dialogo con Dio trascende i limiti del linguaggio umano, per questo nella sua essenza ha bisogno dell’aiuto della musica, del canto e delle voci della creatura espresse dai suoni degli strumenti. La musica e il canto nella liturgia sono un segno che annuncia un canto nuovo in onore del Signore proclamato dalla Chiesa fino alla parusia del Signore.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 309-321
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jesus Christ, Glory and Cognition. Is Eph 1:15–23 a Judaistic and/or Hellenistic Christian Text?
Autorzy:
Linke, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789196.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jezus Chrystus
chwała
wiedza
święci
hellenizm
Ef 1 15-23
Jesus Christ
glory
knowledge
saints
Hellenism
Judaism
Eph 1:15-23
Opis:
The paper is an interpretation of Eph 1:15-23 which is a consequence of the shorter version of Eph 1:15 (without the words: τὴν ἀγάπην). It is an attempt to answer the question of who the “saints” are in this verse and the entire pericope, what background (Hellenistic or Judaic) this concept has, and what was the character of the church community in this city in the post-Pauline period. The method used in this paper consists of historical and contextual analysis of lexicographical end ideological material used in the pericope. The first step is a study of the rhetorical structure of Eph as the instrument for interpretation of the role of the pericope in the meaning of the text. The second part of the paper is presented the binary way of exposition: in the language of Judaism and in the Hellenistic terms. From this perspective the category of “saints” is described. From this analysis it is concluded: “saints” are the group belonging to the Judeo-Christian component of the Church, the political substructure of the Church but not in terms of the separation, but of the pluralistic unity.  
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 807-829
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Can a Sinner Be a Saint? Graham Greene’s Unorthodox Saints in The Power and the Glory and Brighton Rock
Autorzy:
Zgierska, Roksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440974.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
Graham Greene (1904-1991)
novel
literature of the 20. century
Christianity
Brighton Rock
The Power and the Glory
powieść
literatura XX wieku
chrześcijaństwo
Opis:
The article addresses the theme of unorthodox saints in Graham Greene’s novels – Brighton Rock and The Power and the Glory and also deals with the author’s attitude to religious problems, particularly his views on salvation and damnation. There is also a discussion of the question whether the title of “a Catholic writer” has been rightly used in Greene’s case. The first part of the paper presents the character of the whisky-priest from The Power and the Glory. Particular attention has been paid to the author’s use of two perspectives upon the figure of the priest: one shows the character in his mundane existence, with all his human weaknesses and vices, whereas the other view stresses the character’s moral and religious superiority which testifies to his sainthood. This point is argued with numerous references to the Bible and to the philosophy of Charles Peguy which underline the martyrdom of the sinful priest and his similarity to Jesus Christ. The second part of the article focuses on the figure of Rose from Brighton Rock, highlighting a contrast between the weakness of her character and the strength of her convictions. The fact that she is torn between good and evil has been pointed out as well as the power of her feelings which is the reason of both her fall and her salvation. Similarly to the analysis of The Power and the Glory, references to the Bible and to Peguy’s philosophy have been used in order to underline Rose’s motivation which was rooted in her love of God. The final part of the article presents similarities between the two characters; what they have in common is both a human, sinful nature as well as the ability to offer superhuman love and self-sacrifice. The conclusion of the article underlines the fact that although both characters have sometimes acted in the ways questioning the principles of faith and the teaching of the Church, they can be perceived as saints because of the superiority of their morality with regard to their love of God and love of their neighbours whose good they put above their own.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 2(6); 163-186
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadectwo Boga Ojca o Jezusie w Ewangelii wg św. Jana
The Witness of God the Father about Jesus in the Gospel of John
Autorzy:
Kręcidło, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621774.pdf
Data publikacji:
2015-10-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia wg św. Jana
świadectwo Ojca
teologia posłannictwa
chwała Boża
The Gospel of John
witness of the Father
agency theology
glory of God
Opis:
The article addresses the issue of the witness of the Father about Jesus in the Fourth Gospel. The topic is inscribed in the very essential theological message of the Gospel of John, according to which Jesus is the Messiah and the Son of God revealing the Father to the world. In two units of the Fourth Gospel (5:1-47 and 8:12-20) Jesus invokes the witness of the Father in order to prove his divine status. In the first passage Jesus argues that the witness of the Father about him is expressed by the witness of the people (John the Baptist), by Jesus’ works, and by the Scriptures. In the second passage he claims that the Father’s witness authenticates his divine origins, and that thanks to his status as the Son of God he is not subject to human judgment. In a third passage (12:20-36) examined in the article the voice of the Father coming from heaven gives the explicit witness confirming Jesus’ divine status and mission. The motif of the witness of the Father is strictly connected here with the theme of the salvific activity of Jesus in the world as a means of increasing the glory of God.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 27; 147-167
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szlachetność człowieczego spełnienia się w jestestwie – dar czy ofiara w dobie globalizowanych społeczeństw?
The nobleness of human fulfilment in being – a gift or a sacrifice in an age of globalised societies?
Autorzy:
Kubicki, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/470291.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
Tematy:
Polish cultural oikoumene
self-fulfilment in the glory of life
sense of own life sacrifice
nation as a community of subjects
Polish culturality
Opis:
In the context of the current postmodernity and global world’s consumer societies, the author proposes the reading of the history of Polish cultural oikoumene (Gr. ‘inhabited’) – the Republic, from the perspective of moral courage constituting particular subjects’ fulfillment in the glory of life in this cultural and civilisational community of subjects. It is the sacrifice of life for the Motherland in the shape of values, which, as a nation (community of subjects), we inherit and at the same time strengthen in the tradition of selflessly perceived and undertaken through actions life fulfillment in being – both through the sacrifice of all Polish people, citizens of the former Polish-Lithuanian Commonwealth, insurrectionists of the annexation period, the Polish society of the German – Soviet annexation period after the year 1939 and victims of genocide during and after the war.
Źródło:
Zeszyty Naukowe PUNO; 2014, 2; 169-180
2052-319X
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe PUNO
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Arminiusz był reformowanym teologiem? O stosunku Arminiusza do własnej tradycji teologicznej
Was Arminius a Reformed Theologian? On Attitude of Arminius to His Own Theological Tradition
Autorzy:
Dorocki, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036702.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jakub Arminiusz
teologia reformowana
Boża suwerenność i chwała
teologia przymierza
soteriologia
predestynacja
Jacob Arminius
Reformed theology
God’s sovereignty and glory
covenant theology
soteriology
predestination
Opis:
Jakub Arminiusz to postać historycznie związana z tradycją reformowaną. W dużej mierze jego teologia była odbiciem tej tradycji. W pewnych jednak istotnych kwestiach poglądy Arminiusza stały w jawnej sprzeczności z postreformacyjnym kalwinizmem. Niniejszy artykuł stara się więc znaleźć odpowiedź na pytanie o teologiczną tożsamość holenderskiego reformatora. Autor proponuje, by zmierzyć się z tym problemem w nawiązaniu do czterech motywów teologicznych, charakterystycznych dla reformowanego protestantyzmu. Chodzi o Bożą suwerenność i chwałę, teologię przymierza, monergistyczną soteriologię oraz predestynację. Poczyniona analiza wykazała, żc lejdejski profesor mocno podkreślał Bożą suwerenność nad stworzeniem oraz zgadzał się z opinią, żc ostatecznym celem Bożych działań, w których mieszczą się akty zbawcze, jest Jego chwała. Nic zapominał jednak dodać, żc Stwórca poprzez zewnętrzną aktywność udziela swej dobroci. W nurt myśli reformowanej wpisywała się także arminiańska teologia przymierza, która swym kształtem nic odbiegała od powszechnie przyjętej interpretacji tego zagadnienia w dobie tzw. wczesnej ortodoksji. Najpoważniejsze różnice pojawiają się w kontekście soteriologii. Anniniuszowe rozumienie relacji łaska-wolna wola odbiegało od skrajnie monergistyczncgo kalwinizmu. Z uwagi na naukę o uprzedzającej łasce można mówić w jego przypadku o ograniczonym synergizmie. Nic inaczej ma się u lejdejczyka kwestia predestynacji. Według holenderskiego reformatora Bóg wybiera do zbawienia zgodnie ze swą odwieczną wiedzą o akceptacji łaski przez człowieka. Potępia tych, którzy uparcie trwają w swoich grzechach i mimo łaski nic chcą się nawrócić. Ostatecznie więc należy uznać Arminiusza za „krytycznego” teologa reformowanego.
Jacob Arminius is a figure historically associated with the Reformed tradition. His theology was in a large measure reflection of this tradition. However in some important points Arminius’ views were in open contradiction to the post-reformation Calvinism. This article attempts to find an answer for the question about theological identity of the Dutch reformer. The author proposes to struggle with this problem in reference to four theological themes, characteristic for Reformed Protestantism, that is: God’s sovereignty and glory, covenant theology, monergistic soteriology and predestination. The analysis, which has been made, indicates that Leiden’s professor strongly emphasized God’s sovereignty over the creation and affirmed the opinion that an ultimate end of divine actions, including salvific acts, is His glory. But lie never forget to add that the Creator by His external activity communicate His goodness. The Arminian covenant theology also fits into the stream of Reformed thought. Its shape docs not differ from the widely accepted interpretation of this issue in the era of “early orthodoxy.” The most important differences occur in the context of soteriology. Arminius’ understanding of the relation grace-free will differed from the radical monergistic Calvinism. Due to the doctrine of prevenient grace one can speak about limited synergism in his ease. So it is in the matter of predestination. God, according to the Dutch reformer, elects to salvation according to His foreknowledge concerning the free acceptance of the grace by man. He reprobates those who stubbornly remain in their sins and, in spite of the grace, do not want to convert. Ultimately, Arminius should be considered as a “critical” Reformed theologian.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7; 85-104
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poznanie intelektualne duszy ludzkiej oddzielonej od ciała (anima separata) a intelekt czynny i możnościowy
Intellectual Cognition of the Human Soul Separated From the Body (anima separata) and Active and Possible Intellect
Autorzy:
Zembrzuski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/5940131.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
poznanie duszy po śmierci
nieśmiertelność
intelekt czynny i możnościowy
„światło chwały”
knowledge of the soul after death
immortality
intellect active and possible
„light of glory”
Opis:
The purpose of this paper is to attempt the answer to the question of how the soul comes to know, not as a form of the body, but as a subsistent form, independent in its existence from the body, but dependent on its own created act of being (ipsum esse). We will be interested in the question of how the separated soul comes to know: Whether the two intellectual powers that are naturally in the soul - the possible intellect and the active intellect - will realize their acts, and therefore whether the soul will come to know at all, and whether it will come to know individual reality? There will be a theological theme in the paper, that is, a theme determined by the issue of the completion of the human structure in the body (the resurrection of the body) and the related beatific vision, which is the achievement of the end of human intellectual activities. It seems that the question of anima separata is not a purely speculative problem, since it contains the answer to the question of understanding human nature, an answer that is most relevant to philosophy in its practical field. For Aquinas, the existence of a separated soul, suspended, as it were, between existence in an animated body and existence in a glorified body, is “hypothetical”, and the humanity of such an entity is incomplete. However, given that Thomas is essentially considering real and not possible entities, the topic of the existence and workings of the separated soul should not be within the field of his subject matter. It seems, however, that Thomas was interested in confronting such a theme, which would reveal the uniqueness of human nature also in this aspect.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2022, 11; 89-109
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Divine Management of Worldly Matters: Agamben’s Theological Genealogy of Economy as a Political Philosophy of Praxis.
Boskie zarządzanie świeckimi sprawami. Agambenowska teologiczna genealogia ekonomii jako polityczna filozofia praktyki
Autorzy:
Ratajczak, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013459.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
economic theology
political theology
economy
glory
liturgy
praxis
labor
effectiveness
productivity
Giorgio Agamben
Karl Marx
teologia ekonomiczna
teologia polityczna
ekonomia
chwała
liturgia
praktyka
praca
efektywność
produkcyjność
Karol Marks
Opis:
The aim of this paper is to provide an interpretation of Agamben’s theological genealogy of economy that will show its significance for investigations in the field of political economy. The only way to connect the discourses of economic theology and political economy is to show that the former is not concerned with questions proper to the sphere of economics, but rather deals with a more general problem – the problem of human praxis. I will show that what is at stake in Agamben’s endeavors is a critique of theological, that is metaphysical, presuppositions about the concept of human praxis, a critique which can only be carried out on the basis of a theological genealogy, in particular of the Trinitarian oikonomia. The text will focus on the notion of liturgy in Agamben’s genealogical investigations as a theological paradigm for the capitalist management of human life (i.e. praxis) and will close with some initial remarks on the possible application of Agamben’s theological genealogy of economy to a Marxist critique of political economy, especially to a critique of the distinction between productive and unproductive labor.
Celem tego artykułu jest przedstawienie takiej interpretacji Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii, która ukaże jej znaczenie dla badań w obszarze ekonomii politycznej. Jedynym sposobem na powiązanie dyskursów teologii ekonomicznej i ekonomii politycznej jest pokazanie, że teologia ekonomiczna nie zajmuje się kwestiami przynależnymi do sfery ekonomii, lecz podejmuje dużo bardziej ogólny problem – problem ludzkiej praktyki. Postaram się udowodnić, że stawką Agambenowskiej filozofii jest krytyka teologicznych, a więc metafizycznych, założeń koncepcji ludzkiej praktyki, którą to krytykę można przeprowadzić za pomocą teologicznej genealogii, w szczególności trynitarnej ekonomii. Artykuł skupia się na pojęciu liturgii i jego roli w Agambenowskich badaniach genealogicznych jako teologicznym paradygmacie kapitalistycznego zarządzania ludzkim życiem (czyli praktyką) i kończy się rozważaniami nad możliwą aplikacją Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii do marksistowskiej krytyki ekonomii politycznej, przede wszystkim do krytyki podziału na pracę produkcyjną i nieprodukcyjną.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opatrzność Boża – teologia i doświadczenie duchowe
Divine Providence – Theology and Spiritual Experience
Autorzy:
Pałubska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340035.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Boże działanie
Boża opieka
zawierzenie Bogu
chwała Boga
Opatrzność
godność człowieka
wolność człowieka
God action
God's protection
entrusting oneself to God
God's glory
Providence
man's dignity
man's freedom
Opis:
God reveals Himself to man in a variety of forms. The form that is most available and at the same time most needed by the Creation is His revelation in His careful protection of it. Theologians explain the source of such revelation with His love and His desire for good. Encountering the difficulty connected with reconciling the Divine Providence with the existence of evil in the world scholars explain that God respects the freedom of man, who may refrain from choosing good; and then God may allow the affliction of evil for didactic reasons – the experience of evil should incline the Creation to reject it and to choose good. God's kindness revealed to man makes man entrust himself to God and follow Him in His protective actions as well as publicly worship Him in the Church's liturgical prayer.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 5-22
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Boga w 2 Liście św. Piotra
Autorzy:
Suszko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950538.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Divine Trinity
eternity
faith
glory
grace
image of God
Jesus Christ
knowledge
Kyrios
perfection
recognition
Savior
virtue
chwała
cnota
doskonałość
Jezus Chrystus
łaska
obraz Boga
powołanie
poznanie
rozpoznanie
Trójca Święta
wiara
wieczność
Zbawiciel
Opis:
An analysis of this text reveals the two essential issues handled in the epistle: (1) the constant presence of the theme of God considered from the viewpoint of His glory and (2) an ultimate Christocentrism of all content references in the image of God. The word “glory” (δόξα) appears five times, always in key places of the inspired text under study. The epistle exposes the theology of faith from the aspects of knowledge and calling, so as to successively reveal the mystery of Jesus Christ being the Divine Person – in the context of the Divine Trinity – and, furthermore, to disclose His subsequent Christological titles leading to a complete revelation in the expression: “Our Lord and Savior, Jesus Christ” (κύριος ἡμῶν καὶ σωτήρ Ἰησοῦς Χριστός). At the same time, the epistle describes the main practical goal, i.e. “partaking of the divine nature” (cf. 2 Peter 1 : 4) through “God and Jesus, our Lord” (θεός καὶ Ἰησοῦς κύριος ἡμῶν), and the method of reaching this goal; it also warns against going a different way by contrasting the two dimensions of reality: the earthly and the eternal.
Analiza przebiegu treści 2 Listu św. Piotra ujawnia poruszane w tekście dwie zasadnicze kwestie: (1) ciągła obecność tematu Boga w aspekcie Jego chwały i (2) ostateczny chrystocentryzm wszystkich odniesień treściowych w obrazie Boga. Pięciokrotnie pojawiające się słowo „chwała” (δόξα) można znaleźć zawsze w kluczowych miejscach omawianego tekstu natchnionego. List, przedstawiając teologię wiary w aspekcie poznania i powoływania, odsłania sukcesywnie tajemnicę Jezusa Chrystusa jako Osoby Boskiej – w kontekście Trójcy Świętej – na drodze ujawniania Jego kolejnych tytułów chrystologicznych aż po pełne tego objawienie w określeniu: „Pan nasz i Zbawiciel Jezus Chrystus” (κύριος ἡμῶν καὶ σωτήρ Ἰησοῦς Χριστός). Kreśli przy tym główny cel praktyczny i metodę jego osiągnięcia, jakim jest „uczestnictwo w Boskiej naturze” (por. 2 P 1, 4) dzięki „Bogu i Jezusowi Panu naszemu” (θεός καὶ Ἰησοῦς κύριος ἡμῶν) – z równoczesnym przestrzeganiem przed pójściem inną drogą – przeciwstawiając sobie dwa wymiary rzeczywistości: doczesny i wieczny.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2017, 70, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
caddîq wobec JHWH na przykładzie wybranych psalmów. Studium teologiczne
caddîq in Relation to Yahweh on the Grounds of Selected Psalms. The Theological Study
Autorzy:
Boboryk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494306.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
sprawiedliwy
bezbożny
sanktuarium
świątynia
liturgia bramy
król
Tora
pomyślność
cierpienie
orientacja
dezorientacja
nowa orientacja
kres
koniec
chwała
righteous
wicked
sanctuary
temple
liturgy of the gate
king
Torah
prosperity
suffering
orientation
disorientation
new orientation
end
final outcome
glory
Opis:
Przedłożony artykuł jest studium teologicznym na temat postawy caDDîq wobec JHWH na przykładzie wybranych psalmów z Psałterza (Ps 15; 19B; 24; 73; 101; 119). Istotą qyDIc; jest to, że przestrzega przykazań. W ceremoniale „liturgii bramy” Izrael jest zapytywany o swoją sprawiedliwość (Ps 15 i 24), bo tylko sprawiedliwi mają przywilej przebywać na obszarze sanktuarium oraz oczekiwać na Jego zbawcze interwencje w czasie potrzeby. W stosunku do swego bliźniego, sprawiedliwy okazuje swoją wierność, która jest żywotnym elementem sprawiedliwości starotestamentowej. Król jako regent JHWH w swoim życiu prezentuje cechy człowieka sprawiedliwego (Ps 101). Na wzór JHWH wypędza sprzed swojego oblicza bezbożnych, stoi na straży prawidłowego przestrzegania „liturgii bramy”. Otacza się ludźmi sprawiedliwymi, których szanuje oraz broni przed ludźmi złymi. Człowiek sprawiedliwy nie ma nic wspólnego ze sposobem myślenia, mówienia, czynami oraz sposobem życia ludzi niegodziwych (Ps 1; 119). Tora JHWH jest jego największą miłością, obiektem ustawicznej refleksji. Psalm 119 wskazuje na żarliwość tego, który znajduje ustawiczną rozkosz w Jego Torze. Choć sprawiedliwy czasami oburza się i gniewa z powodu pomyślności bezbożnych, to jednak w JHWH znajduje odpowiedź na najbardziej newralgiczne pytania (Ps 73). Pokładanie ufności w JHWH, powierzanie swojej drogi boskiemu kierownictwu, oczekiwanie na Niego, pielęgnowanie bliskiej wspólnoty z Nim daje sprawiedliwemu wewnętrzną równowagę, otwiera oczy na wspaniałość Jego obecności oraz prowadzi do przezwyciężenia najbardziej trudnych kryzysów wiary. Bezbożni budują domy z kart, które ku ich przerażeniu burzy niespodziewany podmuch Bożego gniewu. Sprawiedliwi – pomimo cierpienia – w Nim doświadczają słodyczy Jego obecności oraz zostaną przyjęci do chwały.
The paper offers a theological study on the attitude of caDDîq toward Yahweh on the grounds of selected psalms (Pss 15; 19B; 24; 73; 101; 119) from The Book of Psalms. Keeping of commandments is the notae of caDDîq, the mark of the one who is allowed to enter the Yahweh’s sanctuary. In the ceremony of the «liturgy of the gate» the Israelites are interrogated about their righteousness (Pss 15 and 24), because only the righteous have privilege to sojourn in the holy place and to look forward to His saving intervention in their time of need. In relation to his neighbor, the righteous displays his commitment which is the vital part of the Old Testament view on righteousness. As the representative of Yahweh, in his life the king demonstrates features of a righteous person (Ps 101). Like God himself, the king expels from his life area the wicked and upholds the correct administration of «liturgy of the gate» in the state sanctuary. It is desirable to him to be surrounded by the righteous that He esteems and that He champions respect for their dignity and for their rights. The righteous have nothing in common with the way of thinking, talking, and living of the wicked (Pss 1; 119). The Torah of Yahweh is his biggest love and his object of continual reflection. Psalm 119 enunciates fervidness of those who find constant delight in His Torah. Although the righteous sometimes can express indignation and be angry at prosperity of the wicked, yet in Yahweh he can find the answer to the most pivotal questions (Ps 73). To trust in Yahweh, to commit his way to divine guidance, to look forward to Him, and to nurture intimate community with Him, all of these provide the righteous with inner balance, are opening his eyes on grandeur of Yahweh’s presence, and are leading him to overcoming the most difficult crises of his faith. The wicked build their houses with cards, which will be demolished by an unexpected blast of God’s wrath. Instead of their suffering the righteous experience in Yahweh nearness of His presence and certainty of being taken into glory in the future.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2014, 56, 1; 5-26
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poznanie niewyraźne Boga ("cognitio confusa") – Tomasz z Akwinu i Kartezjusz
Confused cognition of God ("cognitio confusa") – St. Thomas Aquinas and Descartes
Autorzy:
Zembrzuski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452593.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
Tomasz z Akwinu
Kartezjusz
poznanie niewyraźne
naturalne poznanie Boga
poznanie Boga przez łaskę
poznanie Boga w chwale
Thomas Aquinas
Descartes
unclear cognition
natural knowledge of God
knowledge of God by grace
knowledge of God in glory
Opis:
A man has a natural need for cognition of causes, particularly when he perceives reality, which is an effect of someone’s action. Aristotle, when describing a philosopher (the wise man), emphasizes that he’s a person, who has knowledge about all things (as far as possible) and cognitions of things, which are difficult to cognire and also knows causes, which are cognizable at most. But whether it’s possible recognition of causes and the paradigm of realistic philosophy nowadays, when we inherit principles of Cartesian Philosophy in our mindset and culture? When is everything unclear, inaccurate or mysterious regard as false? And when only mathematical clearness preserves state of knowledge and certainty? Therefore the problem of unclear cognition is so significant. This issue was prepared by St. Thomas Aquinas, who on that basis considered question of cognition of God. Descartes, however, completely negated this kind of cognition and built ‘boundary sign’ for the truth of the cognition. It seems that reinstatement of the right place of confused cognition and its protection in philosophy is possible inasmuch as it is still possible cognition of reality, i.e. cognition of thing-in-itself. A wonderment (admiration), which was the beginning of philosophy (because it express confused cognition of world) in post-Cartesian paradigm of reflection is unconvincing – the essence of the philosophy is purely and simply clear thinking. But emphasize the role of confused cognition is not a recognition it as sufficient and only way to perfect knowledge. Emphasizing confused knowledge is an objection to the thesis of the possession of only excellent knowledge and in the act, and objection to the claims that deny the potentiality and potency of knowing reality. If so, there would be no compromise statement that for the beliver the existence of God is obvious and for non-beliver non-existence of God is equally obvious.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2013, 2; 137-153
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana
Faith based on signs and wonders before resurrection in the Gospel according to St. John
Autorzy:
Gaida, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578669.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
blindness
faith
glory
heal
Jesus
judgment
listen
Messiah
miracle
pharisees
raise to life
see
sign
Son of Man
the Jews
testimony
chwała
cud
faryzeusze
Jezus
Mesjasz
Syn Człowieczy
ślepota; świadectwo uzdrowienie
widzieć
wierzyć
wskrzesić do życia
znak
Żydzi
Opis:
Signs and wonders in John’s theology play significant role because they may lead to true and lasting faith. Jesus said to the royal official: “Unless you see signs and wonders you will not believe” (J 4,48). In John’s Gospel signs and miracles performed by Jesus allowed to believe in him as a prophet, a man who is from God, the Messiah, the Son of God. Descending of the Holy Spirit on Jesus was for John the Baptist a sign that Jesus is The Son of God. The miracle of changing water into wine revealed glory of Jesus and caused that his disciples believed in him. Knowledge of Jesus about sinful life a Samaritan woman became for her a sign which led to acknowledge Jesus as a prophet. Jesus made her aware that he was Christ, the Messiah. The presence of Jesus among Samaritans and preaching his word made other believe in Jesus and recognize him as the Savior of the world. A sign of healing a royal official’s son showed the necessity of believing in his words. A miracle of feeding Five Thousand caused the crowd to look for him. People acknowledged Jesus as a prophet. A miracle of healing a man blind from birth made him believe in Jesus as the Son of Man. A resurrection of Lazarus became a sign which raised faith among the Jews who had seen what Jesus did. The chief priests and the Pharisees saw signs made by Jesus but they did not believe in him. People who faced signs and miracles and take dialogue with Jesus, come to believe in him. Jesus made miracles which were the answers for human poverty, misery and faith. Each of us has to take one’s own decision through believing in Jesus as the Messiah, God’s Son and you may have life in his name.
Źródło:
Scriptura Sacra; 2014, 18; 89-102
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uniwersytet wobec imperatywu zwrotu od pedagogiki postmodernistycznej do klasycznej w edukacji młodych pokoleń społeczeństw Europy Środkowo-Wschodniej
A University in the face of the imperative of return from postmodern to classical pedagogy in the education of the young generations of Central and Eastern Europe societies
Autorzy:
Kubicki, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/901844.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna
Tematy:
pedagogika klasyczna
pedagogika postmodernistyczna
polska edukacja, ponowoczesność
sens ofiary z własnego życia
spełnianie się w glorii życia
wykształcenie uniwersyteckie
classical pedagogics
nation as a community of subjects
Polish culturality
Polish education
postmodern pedagogics
self-fulfilment in the glory of life
sense of own life sacrifice
university education
Opis:
In the context of present postmodernism and consumptive societies of “global” world, the author of reflection tries to consider the issue of a University identity vis-à-vis more and more dynamic reversal in the area of educational paradigm – the reversal or return from postmodern to classical pedagogy.
Źródło:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość; 2016, 13; 41-57
1731-8440
Pojawia się w:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-30 z 30

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies