Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Glory" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Chwalebna przeszłość arabska w obrazach renesansu literatury XIX i XX w.
The Glorious Arab Past in the Pictures of 19th- and 20th-century Renaissance Literature
Autorzy:
Machut-Mendecka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578134.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
Tematy:
Arabic renaissance
poetry
neoclassic drama
history
glory
Opis:
The Arabic world is proud of its past and grandeur of former times dating to the pre-islam period and the era of the rise of Islam. The article is an attempt to describe the theme of glory in the Arab literature of the renaissance concerning this region from the turn of the 19th and 20th centuries. During this time a new Arabic literature developed and it included the so-called poetry of traditional current and drama as an innovatory literary form called neoclassicism, which had not previously existed. Both genres referred to the brilliant past of Arabia and the Muslim civilization, encouraging Arabs to embrace its revival. These genres were basing on the motif of majd – ‘glory’, ‘praise’, ‘fame’. The poetry included, first of all, panegyrics and poems expressing a longing for previous glory while neoclassic dramatists presented the same theme with examples of ancient communities, tribal legends and the history of the Arabic-Muslim Caliphate. The article aims to show the literary pictures of Arabic grandeur and glory outlined by the renaissance writers. With reference to the changes in literature, the paper argues that since the 1950s, poetry and drama writers have rejected the concept of a glorious past and criticized the dreadful and inglorious moments in the history of Arab regions.
Źródło:
Przegląd Orientalistyczny; 2017, 1-2; 85-98
0033-2283
Pojawia się w:
Przegląd Orientalistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizja chwały Jahwe a misja Izajasza proroka (Iz 6,1-13)
Autorzy:
Stachowiak, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177512.pdf
Data publikacji:
1980
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Izajasz
powołanie
chwała Pańska
Isaiah
vocation
Lord's glory
Opis:
Die Visionsschilderung von Jes 6 ist in der Forschung der letzten Jahrzehnten Gegenstand verschiedener Auslegungen geworden. Die meisten Forscher sehen darin eine Berufungsvision oder gar Berufungsbericht des Propheten, andere dagegen bestreiten einen engeren Zusammenhang der Vision mit der Berufung oder betrachten die kebôb-jhwh-Vision als Rahmen für einen Botenauftrag des Jesaja. Die vorliegende Abhandlung sucht einen motivgeschichtlichen Nachweis zu erbringen, dass es um eine Inauguralvision geht, die aber die Züge einer prophetischen Berufungserzählung aufweist und als Legitimationsausweis gelten möchte. Es werden nacheinander solche Motive wie das der göttlichen Ratsversammlung, des göttliches Thrones, der Königswürde Jahwes und dessen Heiligkeit (das Trisagion) untersucht und als traditionelles – zumeist prophetisches – Gut erwiesen. Die Herrlichkeit Jahwes wird noch mit den traditionellen Zügen einer Theophanie dargestellt, überdies aber mit der Theologie der Heiligkeit (Entsündigungsvorgang) ergänzt. Die Verkünpfung der Vision mit dem sog. Verstockungsauftrag bietet ein schwieriges literargeschichtliches Problem, ferner bringt wieder mannigfache Deutungsversuche. Der Zusammenhang der Visionsbeschreibung mit dem Auftrag lässt sich kaum als sekundär nachweisen: es geht um ein Machtwort das die Antwort des Volkes herausfordert oder gar diese als negativ voraussetzt. Der negative Ausgang der prophetischen Mission Jesajas mag dabei angedeutet worden sein. Jes 6,12-13 bildet eine Nachinterpretation der Vision und des Verstockunsauftrags und zwar in zweilerlei Richtung: im Sinne einer totalen Vernichtung und mehr positiv als Grundlage der Hoffnung des entronnenen Restes.
Źródło:
The Biblical Annals; 1980, 27, 1; 15-26
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Métamorphoses du poète dans « Le Poète assassiné » d’Apollinaire : Apollon et Orphée, oursin et laurier
Autorzy:
Rousseau, Guillaume
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20874649.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
loss
poetic glory
metamorphoses
Apollinaire
perte
gloire poétique
métamorphoses
Opis:
This article focuses on the figure of the poet in Apollinaire’s « Le Poète assassiné ». We try to show the connections that are established between loss and poetic glory. In the tale, the hero, Croniamantal, becomes successively Apollo and Orpheus. As in Ovid’s Metamorphoses, he is going to lost his beloved (story of Apollo and Daphne) before being slaughtered (the death of Orpheus). To reach glory, the poet has to sacrifice everything including himself.
Źródło:
Cahiers ERTA; 2023, 34; 73-94
2300-4681
Pojawia się w:
Cahiers ERTA
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Użycie form ראה i מראה oraz ich znaczenie w opisie wizji Ezechiela (Ez 1, 4–28)
The Use of the Forms ראה and מראה and their Significance in the Description of the Ezekiel`s Vision (Ezek 1:4–28)
Autorzy:
Jasiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430854.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
chwała Jahwe
Ezechiel
wizja
widzieć
glory of Yahweh
Ezekiel
vision
to see
Opis:
Treść Księgi Ezechiela odnosi się do okresu początków zesłania Izraela do Babilonii. Ezechiel został powołany na proroka i stróża nad zesłańcami. W artykule zostały przeanalizowane wypowiedzi zawierające formy ראה i מראה w wizji inauguracyjnej (Ez 1, 4–28). Wstępem do wizji i całej księgi jest tekst Ez 1, 1–3, w którym znajduje się wyrażenie: i ujrzałem wizję ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) Bożą (w. 1b). Wprowadza ono opisy wizji obecne w całej Księdze Ezechiela (Ez 1, 4–28; 8, 1 — 11, 25; 40, 1–48, 35 + 37, 1–14). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Jej tron umieszczony na sklepieniu podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. Doświadczenie duchoweEzechiela zostało zainicjowanie ręką Jahwe, która na nim spoczęła (w. 3). Była to moc, która uzdolniła go do oglądu (i słuchania; por. w. 24) rzeczywistości niedostępnej innym zesłańcom. Ezechiel stał się zatem szafarzem tajemnicy obecności Pana w Babilonii pośrodku „golah”. Wydarzenie to miało dać początek procesowi odnowy Izraela. Ezechiel przestał być anonimową postacią, lecz dzięki objawieniu stał się wybrańcem Bożym, prorokiem, stróżem oraz kapłanem nowej świątyni. Następstwa tego „widzenia” opisuje Ezechiel w dalszych partiach księgi.
The content of the Book of Ezekiel refers to the beginning of the Israel’s Exile to Babylon. Ezekiel was called to be a prophet and watchman of the exiles. The article analyzes the statements containing the forms: ראה and מראה (in the inaugural vision; Ezek 1:4–28). The introduction to the vision and to the entire Book of Ezekiel is the text of Ezek 1:1–3 which contains the phrase: I saw the vision ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) of God (v. 1b). This phrase introduces the theme of the visions present throughout the entire Book of Ezekiel (Ezek 1:4–28; 8:1–11:25; 40:1–48:35 + 37:1–14). The first vision describes the presence of the glory of Yahweh among the exiles in Babylon. The glory of Yahweh was over the dome supported by a living creature, and the wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by Yahweh. Ezekiel’s spiritual experience was initiated by the hand of YHWH upon him (v. 3). It was the power that enabled him to see reality inaccessible to the other exiles. Ezekiel become the servant of the mystery of the Lord’s presence in Babylon (among the golah). This event was the beginning of the renewal process of Israel. Ezekiel become God`s servant, prophet, watchman and priest of the new temple. The consequences of this vision were described by Ezekiel in the later parts of the book.
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 1; 41-56
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ausgeschlossene einführen in die Liebe des Vaters. Ein Anliegen des Apostels Paulus im Römerbrief
Introducing Excluded People into the Love of the Father. A Concern of the Apostle Paul in the Letter to the Romans
Autorzy:
De Rycke, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571654.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Herrlichkeit
Römerbrief
Naturgesetz
Kirche
Glory
A Letter to Romans
natural law
Church
Opis:
In Zusammenhang mit der Behauptung, dass Juden und Heiden gemeinsam am Bunde Gottes teilhaftig sind, wird der Römerbrief von Paulus von einem heilsgeschichtlichen Zug gekennzeichnet. In der Dynamik der Einführung der bisher ausgeschlossenen Heiden in die Liebe Gottes in Christus haben die Motive der Herrlichkeit und des Verherrlichen eine zentrale Bedeutung. Paulus unterscheidet dabei drei verschiedene Schritte: erstens der gemeinsame Grund des Naturgesetzes, zweitens die vorherige Wirkung der Barmherzigkeit Gottes und drittens die gegenseitige Annahme aller Gläubigen in die Kirche.
Stating that Jews and gentiles alike are called to share in God’s covenant, Paul’s Letter to the Romans is characterized by a perspective of salvation history. The motives of glory and glorifying play a central role in the dynamics of introducing the formerly excluded gentiles into the Love of God in Christ. Paul lines this process out in three stages: first the common ground of natural law, second the previous working of the mercy of God and third the mutual acceptance of all faithful in the Church.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 4(53); 29-44
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Was Arminius a Reformed Theologian? On Arminius’ Attitude to His Own Theological Tradition
Autorzy:
Dorocki, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036506.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jacob Arminius
Reformed theology
God’s sovereignty and glory
covenant theology
soteriology
predestination
Opis:
Jacob Arminius is a figure historically associated with the Reformed tradition. His theology was in a large measure a reflection of this tradition. However, in some important points Arminius’ views were in open contradiction to post-Reformation Calvinism. This article is an attempt to find an answer to the question about the theological identity of the Dutch reformer. The author proposes to address this problem in reference to four theological themes characteristic of Reformed Protestantism, that is: God’s sovereignty and glory, covenant theology, monergistic soteriology, and predestination. The analysis indicates that Leiden’s professor strongly emphasized God’s sovereignty over creation and affirmed that the ultimate end of divine actions, including salvific acts, is His glory. But he never forgot to add that, by His external activity, the Creator communicates His goodness. Arminian covenant theology also fits into Reformed thought. Its shape does not differ from the widely accepted interpretation of this issue in the era of “early orthodoxy.” The most important differences occur in the context of soteriology. Arminius’ understanding of the relationship between grace and free will differed from the radical monergistic Calvinism. Due to the doctrine of prevenient grace, one can speak about limited synergism in his case. His perspective on the issue of predestination is the same. According to the Dutch reformer, God elects to salvation on the basis of His foreknowledge concerning the free acceptance of grace by man. He reprobates those who stubbornly remain in their sins and, in spite of the grace, refuse to convert. Therefore, ultimately, Arminius should be considered as a “critical” Reformed theologian.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7 English Online Version; 45-64
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisława ze Skarbimierza rozważania o chwale i łasce Bożej w świetle wybranych kazań Super Gloria in Excelsis
Autorzy:
Wojciechowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195754.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
chwała Boża
łaska
Stanisław ze Skarbimierza
God’s glory
grace
Stanisław of Skarbimierz
Opis:
Kazania z cyklu Super Gloria in excelsis, autorstwa Stanisława ze Skarbimierza (ok.1360-1431), wybitnego teologa, doktora praw, rektora odnowionego w 1400 r. Uniwersytetu Krakowskiego, poruszają niezwykle ważne kwestie teologiczne. W swoich rozważaniach Stanisław ze Skarbimierza ukazał łaskę jako dar, dla którego warto wszystko utracić, który wymaga nie tylko zachowywania przykazań Bożych, ale przede wszystkim stanowi punkt wyjścia do wielbienia Stwórcy, oddawania Mu czci i chwały. Te fundamentalne kwestie wybitny kaznodzieja zaprezentował z jednej strony w optyce refleksji teologicznej, a z drugiej przedstawił je wspólnocie wiernych tak, by stały się one ważnym i zrozumiałym elementem ich życia religijnego.
Sermons from the series Super Gloria in excelsis, by Stanisław of Skarbimierz (c.1360-1431), an outstanding theologian, Doctor of Law, and rector of the University of Krakow (renovated in 1400) raise extremely important theological issues. In his reflections, Stanisław of Skarbimierz showed grace as a gift for which it is worth losing everything, which not only requires the observance of God's commandments, but, above all, it is a starting point for worshiping the Creator, worshiping and glorifying Him. On the one hand, the outstanding preacher presented these fundamental issues in optics of theological reflection, and on the other hand, he showed them to the community of the faithful so that this would become an important and understandable element of their religious life.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 73-82
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foreign-Space Dramatization in Graham Greene’s The Power and the Glory: Revisiting Greeneland
Autorzy:
Valverde, Beatriz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791077.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Greene
Rulfo
Moc i chwała
Pedro Páramo
Greeneland
The Power and the Glory
Opis:
Dramatyzacja obcej przestrzeni w powieści Moc i chwała Grahama Greene’a: Ponowna wizyta w Greeneland Graham Greene często podróżował i akcja jego książek często ma miejsce w różnych zakątkach świata. Mimo to krytycy są zgodni, że w swych powieściach Greene stworzył a-topos – przestrzeń odzwierciedlającą rozwój tematów (czy to duchowych, czy politycznych) zajmujących autora, a nie konkretne rzeczywiste miejsce. Z czasem ów a-topos otrzymał nazwę Greeneland. Niniejszy artykuł stawia tezę, że krytycy, skupiając się na głównych motywach w twórczości Greene’a, ignorują fakt, że dokładna analiza świata przedstawionego podważa powszechnie panujące przekonanie, jakoby Greene wykreował w swojej twórczości przestrzeń mentalną, nie-miejsce. W celu dowiedzenia postawionej tezy, artykuł analizuje reprezentację przestrzeni i społeczeństwa w Mocy i chwale (1940), powieści, której akcja toczy się podczas religijnych prześladowań w Meksyku w latach dwudziestych dwudziestego wieku. Porównuję utwór Greene’a z powieścią Pedro Páramo Juana Rulfo (1955), gdyż powieść ta opisuje ten sam okres, a krajobrazy w niej opisane przypominają te z powieści Greene’a. Tym samym artykuł proponuje redefinicję idei Greeneland.
Graham Greene was a frequent traveler and he commonly chose different spaces around the world as settings for his novels. Critics have generally agreed, however, that the British author created in his novels an a-topos, a space that conformed not to the reality of the country depicted, but to the development of the topics, spiritual or political, with which Greene was obsessed. That atopical location became over time what has been called Greeneland, a concept with which any Greene scholar inevitably becomes familiar. In this paper, I revisit the concept of Greeneland, arguing that scholars tend to focus on the major themes present in Greene’s literary world and to ignore the fact that a close analysis of the fictional landscape in his work challenges the assertion that what Greene created in his novels was a mental entity, a non-place. In order to do so, I focus on the representation of space and society in Greene’s The Power and the Glory (1940), the Mexico of the religious persecution of the late 1920s. I compare Greene’s representation with the Mexico of the same period depicted in Juan Rulfo’s Pedro Páramo (1955), a novel whose fictional landscape bears uncanny resemblances to the one described in The Power and the Glory. This analysis leads us to rethink the concept of Greeneland as generally defined in the criticism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 11; 225-234
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of the Holy Spirit during Parousia in the Eschatology of Sergius Bulgakov
Rola Ducha Świętego podczas paruzji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa
Autorzy:
Raczyński-Rożek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142865.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bulgakov
Holy Spirit
Glory
Parousia
new creation
Bułgakow
Duch Święty
Chwała
paruzja
nowe stworzenie
Opis:
W paruzji centralną postacią jest niewątpliwie Jezus Chrystus. Skoro jednak paruzja jest objawieniem się chwały całej Trójcy, to warto zadać sobie pytanie o rolę pozostałych Osób Boskich w tym wydarzeniu. W tym artykule główna uwaga zostanie poświęcona roli Ducha Świętego i jej interpretacji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa. Według rosyjskiego teologa, paruzja jest objawieniem nie tylko chwały Chrystusa, ale także hipostatycznej Chwały Boga, czyli Ducha Świętego, a w ten sposób ostateczną realizacją Pięćdziesiątnicy.
In Parousia, Jesus Christ is undoubtedly the central figure. However, since Parousia is the revelation of the glory of the entire Trinity, it is worth asking about the role of the remaining Divine Persons in this event. In the article, the main focus will be on the role of the Holy Spirit and its interpretation in the eschatology of Sergius Bulgakov. According to the Russian theologian, Parousia is a revelation not only of Christ’s glory, but also of the hypostatic Glory of God, i.e. the Holy Spirit, and in this way it’s the final realization of Pentecost.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 93-113
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27)
The Importance of the Introductory Vision (Ezek. 1:4–28) for the Ezekiel’s Mission (Ezek. 2:1–7:27)
Autorzy:
Jasiński, Andrzej S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430871.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
chwała Jahwe
Ezechiel
wizja
karanie Izraela
glory of Yahweh
Ezekiel
vision
punishment of Israel
Opis:
W oparciu o rezultaty wcześniejszych badań nad użyciem form har i harm w tekście Ez 1, 4–28, w niniejszym artykule zostały przeprowadzone dalsze analizy. Dotyczą one znaczenia wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Tron chwały Jahwe został umieszczony na sklepieniu, które podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. W następstwie wizji pojawia się audycja (Ez 2, 1–3, 15), podczas której następuje powołanie Ezechiela na proroka oraz wyznaczenie misji. Ezechiel został powołany do głoszenia orędzia Bożego ludowi buntowników (Ez 2, 3), którego treść została przekazana w zwoju księgi (Ez 2, 8–3, 3). Widzenie i audycja uzdolniły proroka do wykonywania czynności symbolicznych oraz do głoszenia orędzia zagłady Jerozolimy oraz całej ziemi Izraela (Ez 4, 1–7, 27). We wszystkich analizowanych partiach Księgi Ezechiela pojawiały się formy har i harm. Badania wykazały, że prorokowi zostały ukazane dwa przeciwstawne obrazy. Z jednej strony był to pozytywny obraz obecności chwały Jahwe (Ez 1, 4–28), a z drugiej obraz zbuntowanego ludu oraz upadku Jerozolimy i całej ziemi Izraela (Ez 2, 1–7, 27). Ten drugi obraz oznaczał kres istnienia Izraela z okresu królewskiego. Zadaniem proroka, jako stróża (Ez 3, 16–21), było przemawianie do ludu (zesłańców), z którego mała cząstka miała dać posłuch Bogu (Ez 5, 3). Ziemia Izraela zostanie jednak ukarana, nad którą zaciążył „zły los” (Ez 6–7).
Based on the results of the previous research (the use of roots: har and harm in Ezek. 1:4–28), further analyzes have been carried out in this article. The research focuses on the importance of the introductory vision (Ezek. 1:4–28) for the mission of Ezekiel (Ezek. 2:1–7:28). The first vision describes the presence of the glory of YHWH among the exiles in Babylon. The throne of glory of YHWH has been placed on the vault. The vault is supported by living creatures. The living creatures move on wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by YHWH. Following the vision, there are the words of YHWH to Ezekiel (Ezek. 2:1–3:15). Ezekiel was called to be a prophet. His mission was assigned. Ezekiel was called to preach God`s message to a people of rebels (Ezek. 2:3). The content of the message was given in a scroll of the book (Ezek. 2:8–3:3). The vision and the words of YHWH enabled the prophet to perform symbolic activities and to proclaim the message: destruction of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 4:1–7:27). In all analyzed parts of the Book of Ezekiel, appeared har and harm. The research showed that the prophet was shown two opposing images. On the one hand, it was a positive image of the presence of the glory of YHWH (Ezek. 1:4–28), and on the other, a picture of rebellious people, the fall of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 2:1–7:27). The latter image marked that “The end has come” (Ezek. 7:2). It was the end of Israel`s existence (royal period). The task of the prophet/watchman (Ezek. 3:16–21), was to speak to the people (the exiles). The small part of the people will obey God’s words (Ezek. 5:3). But the land of Israel will be punished, on which “has come the end” (Ezek. 6–7).
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 143-162
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’insegnamento “ereticale” sulla visione di Dio nelle opere di Giuseppe Hazzāyā, mistico siro-orientale del secolo VIII
“Heretical” teaching on the vision of God in the works of Joseph Hazzāyā, the 8th century east syrian mystic
Autorzy:
Havrylyk, Ihnatia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613133.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Joseph Hazzāyā
Church of the East
mystical experience
vision of God
formless light
divine glory
Opis:
In the history of the Assyrian Church of the East the VIII century was a period of the flourishing of monastic mysticism. One of the great spiritual fathers of the period was Joseph Hazzāyā who made a synthesis of all spiritual and mystical experiences of his predecessors. In his writings he basically holds to the teachings on the vision of God, which was strange to the Antiochene tradition and therefore condemned as heretical by Timothy I, the patriarch of the Church of the East at the synod of 786-787. In this article the author analyzes Joseph’s teachings on the vision of God, striving to comprehend valid reasons why they deserve to be considered heretical. Furthermore the following pages contain overview of terms used by Joseph when he refers to the experience of divine vision and with special emphasis on the particulars of his teachings. The last paragraph presents a brief survey of the Christological doctrine of the Church of the East and its opinion on the experience of the vision of God.
W historii Asyryjskiego Kościoła Wschodu (Kościół tradycji wschodniosyryjskiej) VIII w. stał się okresem rozwoju mistyki monastycznej. Jednym z wielkich nauczycieli duchowych tego okresu był Józef Hazzāyā, który dokonał syntezy nauki poprzedników. Fundament jego twórczości stanowi nauka o kontemplacji Boga, która była obca dla tradycji Antiocheńskiej i dlatego została potępiona jako heretycka przez patriarchę Tymoteusza I na synodzie w latach 786-787. W artykule dokonano analizy nauki Józefa o kontemplacji Boga w celu krytycznego spojrzenia na podstawy jego potępienia. Autorka przeprowadziła analizę terminów, które Józef stosuje na określenie stanu kontemplacji Boga, a także przedstawiła specyfikę jego nauczaniu w tej kwestii. W ostatnim punkcie artykułu został przedstawiony krótki zarys chrystologii Kościoła Wschodu oraz nauka dotycząca doświadczenia w sferze kontemplacji Boga.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 535-549
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les faces du mépris chez Villiers de l’Isle-Adam
Autorzy:
Opiela-Mrozik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912413.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
mépris
dédain
ironie
bourgeois
science
gloire
amour
Villiers de l’Isle-Adam
contempt
disdain
irony
glory
love
Opis:
L’article présente la genèse et les caractéristiques du mépris, ce sentiment et attitude complétés de dédain, qui constitue l’une des notions clés dans l’esthétique de Villiers de l’Isle-Adam. Le mépris, mis à l’aide de l’ironie au double service du « rêveur et railleur » en quête de la gloire, reste particulièrement protéiforme et révélateur de la philosophie villiérienne. À côté du mépris idéologique visant les valeurs matérialistes de la société bourgeoise qui détruit l’idéal, l’ œuvre de Villiers fait voir le mépris scientifique dirigé contre l’idée du progrès, et le mépris journalistique, inspiré par les expériences de l’écrivain condamné à l’échec. Au niveau psychologique, le dédain peut être feint et le mépris présupposé, mais aussi inhérent à l’amour, ce qui conduit à un acte d’auto-dévalorisation. L’article analyse la lutte entre ces deux passions qui se déroule au moyen du langage et des gestes.
This article presents the origins and characteristics of contempt in the Villiers de l’Isle-Adam’s work. This feeling, complemented by disdain, is one of the key-terms in the aesthetics of this writer in search of glory. He used it as a dreamer and a scoffer as well; this term takes different forms and reveals Villiers’ philosophy. Next to the ideological contempt aimed at the materialistic values of bourgeois society which destroy the ideal, the Villiers’ œuvre also shows the scientific contempt aimed at the idea of progress and the journalistic contempt which has its origin in his experience of a writer who is doomed to failure. On the psychological level, the contempt can be pretended or assumed but it can also coexist with love, which leads to self-depreciation. This article analyses the struggle between two passions which proceeds by words and gestures.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2020, 15; 181-197
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistyczna jedność Kościoła w dziełku Dominus vobiscum św. Piotra Damianiego
The Mystical Unity of the Church in St. Peter Damian’s Short Treatise Dominus Vobiscum
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20312170.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Eucharystia
Kościół
mistyczna jedność
wielość
modlitwa
chwała Boża
Eucharist
Church
mystical unity
plurality
worship
glory of God
Opis:
Święty Piotr Damiani (1007–1072) w swoim bogatym dorobku teologicznym zostawił także dziełko zatytułowane Dominus vobiscum. Zajmuje się w nim kwestią jedności Kościoła, którą ujmuje w perspektywie eucharystycznej. Pokazuje, a jaki sposób Eucharystia pozwala na odpowiednie rozumienie jedności Kościoła, a także na jej odpowiednie przeżywanie duchowe. Jest to zagadnienie tym ważniejsze, że chodzi w nim o uwypuklenie zbawczego znaczenia jedności Kościoła, która w sposób niejako pierwotny opisuje tajemnicę eklezjalnej wspólnoty. Ważnym elementem wykładu św. Piotra Damianiego jest pokazanie niektórych bardziej szczegółowych, poniekąd fenomenologicznych, aspektów tej jedności, wyrastających z jej koncentracji eucharystycznej, takich jak jedność czci oddawanej Bogu, jedność w modlitwie, jedność w wielości celebracji itd. Wszystkie te aspekty sprawiają, że jedność Kościoła jawi się w swojej głębokiej rzeczywistości oraz wyłania się jasno jej znaczenie duchowe i historyczne.
St. Peter Damian (1007–1072), in his rich theological acheivements, left also a short treatise entitled Dominus vobiscum. In this work he deals with the question of the unity of the Church, which he approaches from an eucharistic perspective. He shows how the Eucharist allows for a proper understanding of the unity of the Church, as well as for its proper spiritual experience. This issue is all the more important since it highlights the salvific meaning of the unity of the Church, which in an original way describes the mystery of ecclesial communion. An important element of St. Peter Damian’s treaties is to show some of the more detailed, somewhat phenomenological, aspects of this unity arising from its eucharistic concentration, such as unity in worship to God, unity in prayer, unity of a multitude of celebrations, etc. All these aspects make the unity of the Church appear in its deep reality and its spiritual and historical significance emerge clearly.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2020, 52; 69-87
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies