Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Giorgio Agamben" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 32
Tytuł:
Przeciw melancholii, czyli spór Agaty Bielik-Robson z Giorgiem Agambenem a perspektywy witalizmu mesjańskiego
Against melancholy or the dispute between Giorgio Agamben and Agata Bielik-Robson from the perspectives of messianic vitalism
Autorzy:
Zawisza, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426673.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Aata Bielik-Robson
Giorgio Agamben
potentiality
facticity
messianic vitalism
Opis:
In the text Agamben’s theoretical project serves as a negative point of reference for the messianic vitalism of Agata Bielik-Robson. The aim is to indicate a tension characteristic of the “dynamic anthropology”, which could be equal to a subtle dialectics of strength and fragility, necessity and potency treated as “moments” of human being. Viewed from this perspective, Agamben’s narration seems melancholic because of its tendency to celebrate pure potentiality with a resentment towards facticity. It conceals the gnostic angst of occupying any position. As a consequence nuda vita genuinly becomes vulnerable to the sovereign power and the domination of death. Messianic vitalism not only avoids such downsides, but also is able to use them to its advantage, since it is at the same time a foundation of a concrete civilisation project and – which is more expressed in my article – a lynchpin of a sublime art of living.
Źródło:
Logos i Ethos; 2014, 1(36); 97-110
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Surreptitious Defiance of Giorgio Agamben.
Dyskretna przekora Giorgia Agambena
Autorzy:
Zawisza, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013463.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
economic theology
secularisation
Giorgio Agamben
Hans Blumenberg
Alberto Toscano
teologia ekonomiczna
sekularyzacja
Opis:
Many critics accuse Giorgio Agamben of an ahistoricism inherent to his thought. Recently, such criticism was put forward by Alberto Toscano, who formulated it referring to Hans Blumenberg’s refusal of the secularisation thesis and his theory of epochal shifts. According to Toscano, due to the acceptance of the Schmittian notion of secularisation, based on a historical substantialism, Agamben is not only unfaithful to the Foucaultian methodology which he declaratively assumes, but he also tends to acknowledge the domination of theological notions as a source of the whole Western philosophical tradition and political institutions up until now. I am going to demonstrate that even somewhat superficial claims made by Agamben about secularisation find their compensation in his double effort. Firstly, even if he concedes the gravity of the theological legacy, at the same time he rebuts the primacy of religion as an indispensable grounding of ethics and politics. What is more, through his meticulous and condense studies on Christian theology he has already placed himself  in the position of the most incisive contemporary critic of the Catholic church and any theological-political hybrids established on the abuse of power.
Wielu krytyków zarzucało myśli Giorgia Agambena ahistoryczność. Ostatnio podobne oskarżenia wysunął Alberto Toscano, formułując je przez przywołanie krytyki Hansa Blumenberga względem tezy o sekularyzacji oraz jego teorii zmiany epokowej. Według Toscano, z powodu akceptacji dla Schmittiańskiego pojęcia sekularyzacji, bazującego na substancjalizmie historycznym, Agamben nie tylko sprzeniewierza się metodologii Michela Foucaulta – którą deklaratywnie przyjmuje – ale także ciąży ku uznaniu dominacji pojęć teologicznych jako źródła całej filozoficznej tradycji Zachodu oraz jego instytucji politycznych. Moim zamiarem jest pokazanie, że nawet poniekąd powierzchowne stwierdzenia Agambena na temat sekularyzacji są równoważone przez podjęty przez niego podwójny wysiłek. Po pierwsze, chociaż przyznaje on znaczenie dziedzictwu teologicznemu, to jednocześnie odrzuca pierwszeństwo religii jako niezbędnego fundamentu etyki i polityki. Co więcej, jego skrupulatne i bardzo gęste studia nad teologią chrześcijańską sytuują go na pozycji najbardziej przenikliwego ze współczesnych krytyków kościoła katolickiego oraz jakichkolwiek teologiczno-politycznych hybryd ukonstytuowanych poprzez nadużycie władzy.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3; 58-74
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Concept of Nomos – Some Remarks
Koncepcja nomosu – kilka uwag
Autorzy:
Zajadło, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963050.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
ancient Greece
nomos
jurisprudence
politics
Carl Schmitt
Giorgio Agamben
starożytna Grecja
prawo
polityka
Opis:
It is a widespread opinion that modern jurisprudence was shaped first of all by the tradition of Roman law. In this article author tries to explain why ancient Greek legal thought should be equally important. As an example he considers the evolution and the different meanings of the concept of nomos. Four issues are presented in this paper. First, nomos in the political philosophy of Carl Schmitt and Giorgio Agamben. Secondly, nomos in one of Pindar’s poems. Thirdly, the distinction between physis and nomos made by the sophists. Fourthly, thesmos, nomos and psephisma in the legislative practice of Athenian ekklesia.
Celem artykułu jest analiza pojęcia nomos w jego historycznym rozwoju w greckim antyku – od archaicznego okresu czasów Homera aż po szczyt ateńskiej demokracji czasów Demostenesa. Autor stawia tezę, że ta ewolucja od nomos jako synonimu ogólnego pojęcia porządku do nomos jako synonimu prawa pozytywnego odzwierciedla proces stopniowej jurydyzacji polityki. Na tym tle przedstawiono w artykule recepcję omawianego pojęcia we współczesnej filozofii polityki, zwłaszcza w pracach Carla Schmitta i Giorgio Agambena. Autor stawia tutaj drugą główną tezę opracowania – wykorzystanie pojęcia nomos w teologii politycznej Carla Schmitta jest przykładem procesu odwrotnego, dejurydyzacji polityki.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2020, 12, 3; 143-161
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Boskie zarządzanie: krytyczne uwagi na temat „Il regno e la gloria” Giorgio Agambena
Divine Management: Critical Remarks on Giorgio Agamben’s The Kingdom and the Glory
Autorzy:
Toscano, Alberto
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013464.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Agamben
economic theology of government
failed secularisation
method
Marx
chrematistics
Giorgio Agamben
ekonomiczna teologia rządzenia
sekularyzacja
metoda
Karol Marks
chrematystyka
Opis:
Esej Alberta Toscano jest próbą ocenienia metodologicznej i teoretycznej wagi Królestwa i chwały Agambena dla radykalnej krytyki współczesnej polityki i ekonomii. Szczególnej analizie poddane jest w nim znaczenie sformułowania „teologiczna genealogia ekonomii i zarządzania”, które pojawia się w podtytule książki. Toscano skupia się przede wszystkim na Agambenowskim rozumieniu sekularyzacji, które umożliwia postawienie tezy, że nowoczesność jedynie dopełnia chrześcijańską „ekonomię” opatrzności, czy też że Marksowskie pojęcie praxis „stanowi w zasadzie zeświecczenie teologicznej koncepcji bycia stworzenia jako boskiego działania”. Autor stara się pokazać, że Agamben w zbytnim stopniu polega na pewnym typie historycznego substancjalizmu, który stoi w sprzeczności z jego deklaracją skupienia się na genealogii. Przygląda się także słabym punktom w Agambenowskim podejściu do tak kluczowych zagadnień, jak pieniądz i administracja.
This essay seeks to evaluate the methodological and theoretical relevance of Agamben’s The Kingdom and the Glory to a radical critique of contemporary politics and economics. In particular, it explores what is meant by the “theological genealogy of the economy and government” announced by the book’s subtitle. This involves subjecting to scrutiny Agamben’s reliance on a certain understanding of secularisation, of the kind that permits him to declare that modernity merely brings to completion the Christian “economy” of providence, or indeed that Marx’s notion of praxis “basically is only the secularisation of the theological conception of the being of creatures as divine operation.” The paper tries to show that Agamben’s work relies on a type of historical substantialism that clashes with his claim to be engaging in a genealogy. It also investigates the blindspots in Agamben’s treatments of the crucial themes of money and administration.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hans Jonas and Vasily Grossman: Reflections on the Human Condition after Auschwitz
Autorzy:
Tibaldeo, Roberto Franzini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/781219.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hans Jonas
Vasily Grossman
Giorgio Agamben
Auschwitz
Shoah
vulnerability
immortality
human nature
human condition
Opis:
The article endeavours to compare the reflections on the Shoah of two of the most celebrated intellectuals of Jewish origin of the 20th century, namely the German philosopher Hans Jonas (1903-1993) and the Soviet writer Vasily Grossman (1905-1964). Both Jonas’ essay on The Concept of God after Auschwitz (1987) and Grossman’s novels and reports, such as The Hell of Treblinka (1944), Life and Fate (1980), and The Sistine Madonna (1989), are characterised by a thorough enquiry into the ambivalence of the human condition, that tries to shed some light on the disturbing abyss of Auschwitz and the Shoah. Although neither Jonas nor Grossman considered themselves as religious believers, thanks to the Shoah they recollected their Jewish roots and developed peculiar and innovative thoughts on the meaning and vulnerability of life, human freedom, immortality, and God. The article endeavours to highlight the main similarities and differences between these two authors, who tackled the issue of thinking after Auschwitz.
Źródło:
Ethics in Progress; 2014, 5, 2; 215-245
2084-9257
Pojawia się w:
Ethics in Progress
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"W zwierciadle mroczne i niejasne". Alternatywne quasi-biografie św. Pawła w lustrze filozofii (Jacob Taubes, Alain Badiou, Giorgio Agamben, Slavoj Žižek, Emmanuel Carrère)
Autorzy:
Szczerbakiewicz, Rafał Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607732.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Jacob Taubes, Alain Badiou, Giorgio Agamben, Slavoj Žižek, Emmanuel Carrère, quasi-biograpfy
Taubes, Alain Badiou, Giorgio Agamben, Slavoj Žižek, Emmanuel Carrère, quasi-biografia
Opis:
The topic of the article is the transition of the cultural picture of a historical figure in relation to the ideological influence of the dominant trends in culture and ideologies of the cusp of 20th and 21st centuries. An important point is the illustrative example which shows the determinations of such degrading-recreating tales: the inevitability of distortions, clouding of the root image. The example is Paul of Tarsus as a symbol of european culture and Western civilization on par with Homer, Plato, Octavian or Augustus. We're interested with the way Paul was perceived and depicted at the brink of modernity, at the beginning of the 20th century. Later we focus on the picture of Paul in late modernity and postmodernism. At first it is going to be a picture of philosophy which determines the intellectual and ideological trends of modernism. Not until we cover this ideological matrix can we go further to the only –  but very distinctive – literary picture, derivative of philosophy but enriched with personal contexts.
Przedmiotem artykułu jest znaczące przekształcenie kulturowego obrazu historycznej postaci w związku z ideologicznym wpływem dominujących na przełomie XX i XXI wieku mód kulturowych i ideologii. Tkwiąca w człowieku narracyjna skłonność jest zarazem potrzebą nieustannego korygowania znanych z historii opowieści o wybitnych dziejowych postaciach – ich osobowościach, motywacjach, czynach (swoisty retelling rekapitulizujący znane i weryfikowalne bądź mityczne ich losy).
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2017, 35, 2
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Israeli Identity on the Run: the Quest for a Non-National Position in Contemporary Israeli Literature
Autorzy:
Stav, Shira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594669.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Contemporary Israeli Literature Israeli Nationality
Desertion
Refugees
Hanna Arendt
Giorgio Agamben
Opis:
My essay discusses a new attempt in young Israeli novels to break out of the suffocation and stagnation of the dominant literary protagonist. The discussion revolves around Ilai Rowner’s recent novel, Deserter (2015), which suggests ‘desertion’ as an option of to overcome nationalized structures of the self and of break new ground for its existence. The protagonist’s escape and a quest for a non-national position are destined to failure, however, reflecting the current state of political consciousness among young Israeli authors, and, I argue, the unthinkability of political exile in contemporary Israeli novels. The discussion presented here follows the renewed interest in Hanna Arendt’s exemplary essay “We Refugees” (1943) in light of the current refugees’ crisis in Europe among scholars such as Giorgio Agamben, Amal Jamal and Itamar Mann. While Agamben develops a phenomenology of being-a-refugee, severing the bond between nation and territory, his work lacks an experiential account of being a refugee. In light of this absence, I argue that Rowner’s protagonist remains blind to the particular identities he encounters, actively erasing the profound differences between deserters and refugees, persecutors and persecuted. While he recognizes the haunted element in him, Rowners’ protagonist’s obliviousness to the specific experiential trappings of his own story effectively sterilizes the novel’s political acuity through the effort to adopt an all-human perspective.
Źródło:
Polish Political Science Yearbook; 2018, 2 (47); 390-405
0208-7375
Pojawia się w:
Polish Political Science Yearbook
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A criptoteologia messiânica de Clarice Lispector frente à crise do século XXI. Análise da crônica “Mineirinho”
Clarice Lispector’s messianic cryptotheology in the face of the 21st century’s crisis. Analysis of the chronicle “Mineirinho”
Autorzy:
Sawala, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368133.pdf
Data publikacji:
2019-12-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Clarice Lispector
Giorgio Agamben
messianism
ethics
Brazilian literature
Opis:
The article is aimed at pointing out the messianic dimension of Clarice Lispector’s writings. We intend to describe the post-secular vision of the collective redemption embedded in her work as essentially opposed to the vulgarized notion of political messianism. Its core element is the establishment of a new kind of justice, one that would overcome the essential hypocrisy deeply rooted in the ontological system based on individual identities. Giorgio Agamben’s and Agata Bielik-Robson’s ideas are evoked in order to analyze the meaning of the chronicle “Mineirinho” (1962) and its relations with other canonic texts by the Brazilian author.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2019, 46, 3; 45-62
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Divine Management of Worldly Matters: Agamben’s Theological Genealogy of Economy as a Political Philosophy of Praxis.
Boskie zarządzanie świeckimi sprawami. Agambenowska teologiczna genealogia ekonomii jako polityczna filozofia praktyki
Autorzy:
Ratajczak, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013459.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
economic theology
political theology
economy
glory
liturgy
praxis
labor
effectiveness
productivity
Giorgio Agamben
Karl Marx
teologia ekonomiczna
teologia polityczna
ekonomia
chwała
liturgia
praktyka
praca
efektywność
produkcyjność
Karol Marks
Opis:
The aim of this paper is to provide an interpretation of Agamben’s theological genealogy of economy that will show its significance for investigations in the field of political economy. The only way to connect the discourses of economic theology and political economy is to show that the former is not concerned with questions proper to the sphere of economics, but rather deals with a more general problem – the problem of human praxis. I will show that what is at stake in Agamben’s endeavors is a critique of theological, that is metaphysical, presuppositions about the concept of human praxis, a critique which can only be carried out on the basis of a theological genealogy, in particular of the Trinitarian oikonomia. The text will focus on the notion of liturgy in Agamben’s genealogical investigations as a theological paradigm for the capitalist management of human life (i.e. praxis) and will close with some initial remarks on the possible application of Agamben’s theological genealogy of economy to a Marxist critique of political economy, especially to a critique of the distinction between productive and unproductive labor.
Celem tego artykułu jest przedstawienie takiej interpretacji Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii, która ukaże jej znaczenie dla badań w obszarze ekonomii politycznej. Jedynym sposobem na powiązanie dyskursów teologii ekonomicznej i ekonomii politycznej jest pokazanie, że teologia ekonomiczna nie zajmuje się kwestiami przynależnymi do sfery ekonomii, lecz podejmuje dużo bardziej ogólny problem – problem ludzkiej praktyki. Postaram się udowodnić, że stawką Agambenowskiej filozofii jest krytyka teologicznych, a więc metafizycznych, założeń koncepcji ludzkiej praktyki, którą to krytykę można przeprowadzić za pomocą teologicznej genealogii, w szczególności trynitarnej ekonomii. Artykuł skupia się na pojęciu liturgii i jego roli w Agambenowskich badaniach genealogicznych jako teologicznym paradygmacie kapitalistycznego zarządzania ludzkim życiem (czyli praktyką) i kończy się rozważaniami nad możliwą aplikacją Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii do marksistowskiej krytyki ekonomii politycznej, przede wszystkim do krytyki podziału na pracę produkcyjną i nieprodukcyjną.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Introduction: Theology as a Critique
Wprowadzenie: teologia jako krytyka
Autorzy:
Ratajczak, Mikołaj
Zawisza, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013494.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Giorgio Agamben
economic theology
oikonomia
theology
secularization
Karl Marx
Marxism
biopolitics
Opis:
This is an introduction to the issue of “Theoretical Practice” (“Praktyka Teoretyczna”), entitled “Economic Theologies” (no. 3, 2015), edited by Mikołaj Ratajczak and Rafał Zawisza. It contains contextual explanation of the theoretical field projected by the Italian philosopher Giorgio Agamben, namely a critique of the economic theology elaborated on the basis of early Christian theological debates concerning the concept of divine “oikonomia”. The introduction also includes short summaries of the articles, translations and reviews collected in the issue.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Economic Theology, Governance and Neoliberalism: Lessons of „The Kingdom and the Glory”.
Teologia ekonomiczna, rządzenie i neoliberalizm. Lekcje z "Królestwa i Chwały"
Autorzy:
Primera, German Eduardo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013453.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
economic theology
oikonomia
neoliberalism
governance
Giorgio Agamben
teologia ekonomiczna
neoliberalizm
rządzenie
Opis:
The aim of this paper is to examine Agamben’s engagement with economic theology in order to underscore its relevance for the critique of contemporary neoliberal politics. In the first part, I offer a summary of the central arguments of The Kingdom and the Glory. In particular, I focus on both the treatment of the notion of oikonomia in the early Christian discussions on the divine trinity and its relation to the providential paradigm of government. I then show how this genealogy of oikonomia is useful for a political analysis of the present. In doing so, I respond to some of the criticisms leveled against Agamben’s The Kingdom and the Glory by Alberto Toscano. Finally, I will conclude by showing how Agamben’s work is of particular importance for the study of neoliberal political rationality.
Celem artykułu jest sprawdzenie Agambenowskich badań w obszarze teologii ekonomicznej w celu podkreślenia ich znaczenia dla krytyki współczesnej polityki neoliberalnej. W pierwszej części autor przedstawia podsumowanie głównych tez zawartych w książce Królestwo i chwała. W szczególności skupia się zarówno na ujęciu oikonomii we wczesnochrześcijańskich debatach na boską trójcą, jak i jej związku z prowidencjalnym paradygmatem rządzenia. Następnie pokazuje, jak ta genealogia oikonomii może być przydatna dla politycznej analizy teraźniejszości. Stanowi to jednocześnie odpowiedź na niektóre z zarzutów postawionych Królestwu i chwale przez Alberta Toscano. W końcowej części autor podsumowuje swoje rozważania, pokazując szczególne znaczenie prac Agambena dla badań nad polityczną racjonalnością neoliberalizmu.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anomiczni Żonglerzy. Ciało polityczne i późnośredniowieczna maszyna antropologiczna
Anomic Jugglers. Political Body and Late Medieval Anthropological Machine
Autorzy:
Pospiszyl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012296.pdf
Data publikacji:
2016-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Giorgio Agamben
Carl Schmitt
Gilles Deleuze
political theology
political body
anthropological machine
heterodox movements
teologia polityczna
ciało polityczne
maszyna antropologiczna
ruchy heterodoksyjne
Opis:
Tekst składa się z czterech części. Wychodząc z założenia, że późne średniowiecze było epoką niezwykłej intensyfikacji konfliktów religijnych i klasowych, pokazuję, jak stanowiąca odpowiedź na te konflikty koncepcja Kościoła jako ciała mistycznego (Corpus Ecclesiae mysticum) wypływa z konserwatywnej interpretacji boskiego Wcielenia. Dowodzę tym samym, że cała późnośredniowieczna teologia polityczna ustanawia się jako próba represyjnego stłumienia horyzontalnego (i pozbawionego organów) ciała politycznego, skonstruowanego przez wczesne chrześcijaństwo i odnawianego przez późnośredniowieczne ruchy heterodoksyjne. Cześć druga jest próbą opisania maszyny antropologicznej, za pomocą której kuria od XI wieku wytwarza radykalnie ekskluzywną koncepcję ciała politycznego, dzieląc ówczesny świat na ludzi (których czeka zbawienie) i nie-ludzi, stanowiących masę potępionych. W części trzeciej pokazuję, jak ten proces przybiera formę instytucji ekskomuniki, która choć powołana do sytuacji wyjątkowych, staje się dla średniowiecznych mas regułą. W części ostatniej przedstawiam franciszkanizm jako ruch społeczno-religijny, oparty na idei powtórzenia – traumatycznego z punktu widzenia ortodoksyjnej teologii – wydarzenia Inkarnacji. W tym kontekście ujawnia się także ukryty – pod powierzchnią walk o inwestyturę – nierozerwalny sojusz, utrzymywany między papiestwem i cesarstwem, a powołany do blokowania nowych heterodoksyjnych wybuchów czy antyimperialnych linii ujścia.
The text consists of four parts. Assuming that the late Middle Ages was an era of an unusual intensity of conflicts based on religion and race, it will be shown how the notion of the Church as mystical body (Corpus Ecclesiae mysticum), which was its answer to those conflicts, arises from the conservative interpretation of the divine Incarnation. I thereby prove that the entire medieval political theology is self-established as an attempt of repressive suppression of the horizontal (and without organs) political body, created by the early Christianity. The second part is an attempt to describe an anthropological machine, whereby from the 11th century the Curia produced the radically exclusive notion of a political body, dividing the world of those days into humans (who will be saved) and none-humans, which consist of the condemned mass. The third part indicates how this process assumes the form of excommunication, which despite the fact of being created as an extraordinary measure, became the norm for the medieval masses. The last part describes the Franciscanism as a social and religious movement based on the concept of repetition of the Incarnation event – tragic from the orthodox theology point of view. In this context the hidden under the surface of the struggle for investiture, the unbreakable alliance is revealed, maintained between the Papacy and the Empire that was created to hold back the new, heterodox outbursts and the anti-imperialist line of the outlets.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2016, 19, 1; 232-264
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shakespeare’s Exceptional Violence: Reading Titus Andronicus with Hannah Arendt and Giorgio Agamben
Autorzy:
Porcelli, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653537.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Titus Andronicus
violence and power
biopolitics
Giorgio Agamben
Hannah Arendt
Opis:
In this paper I explore the multifaceted relationship between violence, speech and power in the most graphic of Shakespeare’s plays, Titus Andronicus. I take my cue from Hannah Arendt’s reflections on violence as opposed to power, and as something “incapable of speech,” but I read the play through the lens of Giorgio Agamben’s notion of sovereignty as the suspension of the law. I consider the dichotomy speech/muteness as an example not only of the dichotomy power/violence (Arendt) but also of the opposition between bios and zoe, that is the difference between a life worth to be included in the political realm and a life understood as the mere condition of being alive, a condition common to human beings and beasts (according to classical philosophy). In Titus Andronicus, these distinctions are blurred, and zoe becomes fully exposed to the sovereign decision. While the image of a mutilated and mute body cannot match Arendt’s idea of politics as the combination of speech and action bereft of violence, Agamben has developed the notion of a politics that renders life disposable, mute, bare, and can still be called politics or power, and precisely biopower. From this perspective, I argue, Lavinia and the other characters of Titus Andronicus are the embodiment of the concept of “bare life” as developed by Agamben, and Shakespeare’s Rome is a State of exception and of exceptional violence.
Źródło:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2016, 4, 1
2353-6098
Pojawia się w:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zboczony seks jako bioopór. Między Foucaultem a Agambenem
Deviant Sex As Bioresistance. Between Foucault and Agamben
Autorzy:
Pacewicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/623038.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
bioopór
biowładza
Michel Foucault
Giorgio Agamben
biopolityka
Bioresistance
Biopower
Biopolitics
Opis:
Seks i seksualność odgrywają ważną rolę w teoriach biopolityki Michela Foucaulta i Giorgia Agambena. Dzięki teoretycznemu podziałowi biopolityki na dwie dziedziny: zoopolitykę (politykę ciał) i etopolitykę (politykę zachowań) można dostrzec, jak głęboko różnią się omawiane teorie: Agamben skupia się bowiem raczej na zoopolityce, Foucault zaś – na etopolityce. Z tego wynikają ich odmienne zainteresowania badawcze. Foucault analizuje przede wszystkim typową (etopolityczną) medycynę, seksuologię czy psychiatrię, a Agamben – (zoopolityczną) nazistowską eugenikę. Obaj myśliciele mają też zupełnie odmienny stosunek do ciała i w inny sposób pojmują polityczność. Z tych różnic w podstawowych założeniach wynikają odmienne koncepcje tego, na czym może polegać seksualny bioopór. Ostatecznie, obaj myśliciele nie formułują konkurencyjnych projektów, ale raczej poruszają się na innych poziomach – myśl Foucaulta jest skupiona bardziej na seksualnej praktyce biooporu, za to Agambena – na seksualnej utopii filozoficznej. Łączy ich zaś przekonanie, że to nienormatywny, zboczony seks ma potencjał biooporu.
Sex and sexuality play an important role in the theories of biopolitics of Michel Foucault and Giorgio Agamben. A theoretical division of biopolitics into two domains: zoopolitics (politics of bodies) and etopolitics (politics of behavior) exposes the differences between the two philosophers: Agamben focuses on zoopolitics, while Foucault – on etopolitics. This is why their research interests diverge: Foucault analyzes rather „typical” (etopolitical) medicine, sexology, or psychiatry, and Agamben – (zoopolitical) Nazi eugenics. Both thinkers have different attitude towards the body and conceptualize the political divergently. These differences in the basic assumptions result in different concepts of sexual bioresistance, however, Foucault and Agamben do not propose competing projects but rather operate on different levels – Foucault is focused on sexual practices of bioresistance, while Agamben – on a philosophical sexual utopia. Furthermore, both thinkers share the belief that non-normative, deviant sex has potential of bioresistance.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2016, 12, 1; 92-106
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Urządzenie", "zastosowanie", "układ"... – kategoria dispositif u Michela Foucaulta, jej tłumaczenia i ich implikacje dla postfoucaultowskich analiz władzy
APPARATUS, DEPLOYMENT, ARRANGEMENT... - MICHEL FOUCAULTS NOTION OF DISPOSITIF, ITS TRANSLATIONS AND THEIR IMPLICATIONS FOR POST-FOUCAULDIAN ANALYSIS OF POWER
Autorzy:
Nowicka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/623292.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
DISCOURSIVE AND NON-DISCOURSIVE PRACTICES
DISPOSITIF
DISPOSITIF'S ANALYSIS
GIORGIO AGAMBEN
MICHEL FOUCAULT
POWER-KNOWLEDGE
TRANSLATION OF TERMS; NETWORK
Opis:
Michel Foucault introduced the notion of dispositif of sexuality in The Will to Knowledge (1976). Soon afterwards he took part in a discussion organized by a French magazine 'Ornicar?' during which he was asked to explain synthetically his concept of dispositif. Over the next decades this short, and rather forced utterance was translated into German and English. These translations differ from each other not only with regard to their solutions how to substitute a French term dispositif with another word - accordingly German or English - but also because of a variety of details that are meaningful for the profiles of dispositif analysis and based on Foucault's thought postulated in research. This theoretical and methodological perspective has being developed since Foucault's death in 1984, especially since the 1990's. One can indicate numerous and significant differences between the German- and English-language dispositif analysis, as well as between both of them and the Foucault's original concept. There is a need to question if the researchers who identify dispositif with a social network or with a material infrastructure of discourse (inter alia communication technology and social practices mediated through this technology) still follow Foucault's concept of power-knowledge to which they refer so willingly? This problem seems to be notably important at present - when more and more researchers in Poland show their interest in dispositif's concept. Therefore, a demand to translate its key terms into Polish emerges. In this article the dilemmas of Polish and other translations are presented on samples of several Foucault's utterance in 'Ornicar?' translations and fragments of contemporary texts from the field of German- and English-language dispositif's analysis.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2011, 7, 2; 94-110
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 32

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies