Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "GENGHIS CHAN" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    WARTOŚĆ PRZESTRZENNEJ RUCHLIWOŚCI. POCHWAŁA NOMADYZMU I JEJ OGRANICZENIA
    THE VALUE OF SPATIAL MOBILITY. AN APOLOGY OF NOMADISM AND ITS LIMITATIONS
    Autorzy:
    Nowicka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/580261.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    NOMADYZM
    MOBILNOŚĆ
    BURIACI
    MITY NARODOWE
    HUNOWIE
    CZYNGIS-CHAN
    NOMADISM
    MOBILITY
    BURYATS
    NATIONAL MYTHS
    HUNS
    GENGHIS CHAN
    Opis:
    Artykuł jest oparty na wieloletnich antropologicznych badaniach terenowych w Buriacji – przede wszystkim na wywiadach i obserwacji terenowej. Autorka stawia sobie pytanie, czy ruchliwość przestrzenna jest dla człowieka zjawiskiem naturalnym, pożądanym, psychologicznie bliskim, czy też bywa tylko koniecznością, wymuszoną i akceptowaną jedynie z potrzeb gospodarczych. Artykuł skupia się na apologii nomadycznego sposobu życia wśród współczesnych Buriatów. Buriacka inteligencja odwołuje się do odległej przeszłości Hunów i o tysiąc lat bliższego imperium Czyngis-chana, szukając w obu przypadkach wzoru doskonałego sposobu życia. Utraciwszy ruchliwy tryb życia pod wpływem długofalowych procesów społecznych oraz przymusowego osiedlenia i kolektywizacji w latach 20. i 30. XX w., Buriaci obecnie wracają w ideologiach i formach kulturowych do idei wartości życia nomadycznego.
    The article is based on intensive anthropological fieldwork in ethnic Buryatia (interviews and field observation). The author asks whether spatial mobility is natural for people’s existence, desirable both socially and psychologically, or if it occurs as an effect of economic necessity. The article concentrates on the contemporary Buryat apology of nomadic life. In search for an ideal way of living, the Buryat intellectual elite relates to the distant times of the Huns and to the, succeeding by one millennium, Genghis Chan empire. Having foregone nomadic life due to long-term social processes and forced sedentism and collectivisation in the 1920s and 1930s, Buryats presently invoke the idea of a nomadic way of life in their ideology and cultural activities.
    Źródło:
    Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny; 2016, 42, 4 (162); 35-55
    2081-4488
    2544-4972
    Pojawia się w:
    Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska a imperium mongolskie oraz Złota Orda w latach 1241–1502
    Poland, the Mongol Empire and the Golden Horde in the Years 1241–1502
    Autorzy:
    Bojko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038465.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    ułus
    najazdy
    muzułmanie
    jarłyk
    Mongołowie
    Czyngis-chan
    Ułus Dżocziego
    Złota Orda
    Batu-chan
    Tatarzy
    Legnica
    Połowcy
    Henryk II
    Saraj
    Chorezm
    Kazimierz Wielki
    Ruś halicko-włodzimierska
    Witold
    Worskla
    Kazimierz Jagiellończyk
    Moskwa
    Ugra
    Aleksander
    Mongols
    Ulus
    Genghis Khan
    Jochi Ulus
    Golden Horde
    Batu Khan
    Tatars
    Cumans
    Henry the II Pious
    Sarai
    Khawarezm
    Muslims
    Casimir the Great
    Kingdom of Galicia-Volhynia
    Vytautas
    Vorskla
    Casimir IV
    Moscow
    jarlig
    Alexander Jagiellon
    Opis:
    W związku z najazdem w 1241 roku armii Batu-chana na Europę Środkową i Wschodnią doszło do pierwszego, bardzo niefortunnego dla Polski spotkania z ówczesnym imperium mongolskim. Klęska pod Legnicą, śmierć księcia Henryka II Pobożnego, upadek państwa Henryków na Śląsku nie tylko odsunęły o kilka dekad proces zjednoczenia ziem polskich, ale też w praktyce wyeliminowały Piastów śląskich ze skutecznej rywalizacji o przyszłe zjednoczenie Polski. Jedynie śmierć wielkiego chana Ugedeja skłaniająca Batu-chana do powrotu wraz z armią do Mongolii uratowały Polskę i Węgry od długotrwałego zniewolenia, które spotkało księstwa ruskie. Kolejne mongolskie najazdy na Polskę z lat 1259 na 1260 oraz z przełomu roku 1287 na 1288 jedynie pogłębiły proces upadku gospodarczego i zniszczeń ziem polskich. Klęski poniesione przez Mongołów w walkach z egipskimi Mamelukami oraz upadek Królestwa Jerozolimskiego w 1291 roku spowodowały, że Zachód stracił zainteresowanie nawiązywaniem politycznych układów z Mongołami. W Europie Wschodniej umocniła się natomiast zachodnia dzielnica imperium mongolskiego, tzw. Złota Orda, która zaczęła odgrywać znaczącą rolę w życiu politycznym całego regionu. Szczyt jej potęgi przypadał na pierwszą połowę XIV wieku za rządów chanów Uzbeka i Dżanibeka. Od drugiej połowy XIV wieku widoczne jest osłabienie Złotej Ordy. W wieku XV przekształciła się ona w tzw. Wielką Ordę. Powstrzymanie chana Wielkiej Ordy Ahmeta w 1480 roku nad Ugrą przez księcia moskiewskiego Iwana III było triumfem Moskwy. Polska natomiast traciła jednego z nielicznych sojuszników na wschodzie. Nieudzielenie zaś przez króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka w 1502 roku wsparcia ostatniemu chanowi Wielkiej Ordy Szach-Achmadowi umożliwiło zniszczenie Wielkiej Ordy przez sojusznika Iwana III, władcę Chanatu Krymskiego, chana Mengli Gireja. Upadek Wielkiej Ordy dla Polski oznaczał symboliczne zakończenie wspólnej historii zapoczątkowanej jeszcze najazdem Mongołów z 1241 roku. Dla Rosji był ostatecznym potwierdzeniem zrzucenia przez nią zwierzchności tatarskiej. Dla Chanatu Krymskiego, który niszcząc Wielką Ordę, de facto zrywał dotychczasowe związki z dawnym imperium mongolskim, oznaczał natomiast, iż stawał się on częścią nowego, kształtującego się wówczas ładu polityczno-gospodarczego w Europie Wschodniej.
    The army of Batu Khan’s 1241 invasion of Central and Eastern Europe was the first, highly unfortunate encounter between Poland and the Mongol empire. The defeat at Legnica, the death of Prince Henry the Pious, and the collapse of his line’s reign in the Duchy of Silesia not only delayed the unification of Poland by decades, but in practice it also eliminated the Silesian Piasts from effective competition for the future Polish union. It was only the death of Ögedei Khan that forced Batu Khan to return with his army to Mongolia and that saved Poland and Hungary from a prolonged enslavement that was the fate of Ruthenian duchies. The subsequent Mongol invasions of Poland at the turn of 1260 and 1288 only deepened the process of economic decline and destruction of Poland. The defeat suffered by the Mongols in the battles with the Egyptian Mamluks and the collapse of the Kingdom of Jerusalem in 1291 made the West lose interest in establishing political relations with the Mongols. In Eastern Europe, the western domain of the Mongol Empire, the so-called Golden Horde, grew in strength, and began playing a significant role in the political life of the entire region. The peak of its power was in the first half of the fourteenth century during the reign of Öz Beg and Jani Beg khans. From the second half of the fourteenth century faltering of the Golden Horde began. In the fifteenth century it was transformed into the so-called Great Horde. The Grand Prince Ivan III of Muscovy’s Great Stand on the Ugra River against Khan Akhmat’s Great Horde in 1480 was a Muscovite triumph. Poland, however, lost one of its few allies in the east. The Polish King Alexander Jagiellon’s failure in 1502 to support the last Khan of the Great Horde, Shah-Akhmad, made way for the destruction of the Great Horde by Ivan III’s ally, the ruler of the Crimean Khanate, Meñli I Giray. The fall of the Great Horde meant a symbolic end of shared history between Poland and Mongolia, which had begun with the invasion Mongol in 1241. For Russia, it was the final confirmation of its dropping its sovereignty to the Tatars. For the Crimean Khanate, which de facto broke off previous relations with the former Mongol empire by destroying the Great Horde, meant, however, that it become part of a new, emerging political and economic governance in Eastern Europe.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 31, 4; 169-206
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies