Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Erzähler" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Der Sprechende und das Unaussprechliche – Literarische Kunst als „Kampf mit der Sprache“
    The Speaker and the Unspeakable – The Art of Literature as a “Struggle with Language”
    Autorzy:
    Kotin, Andriej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1287006.pdf
    Data publikacji:
    2018-02-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    Sprache
    Autor
    Erzähler
    das Unaussprechliche
    language
    author
    narrator
    the unspeakable
    Opis:
    Der vorliegende Beitrag befasst sich mit dem Problem der Verhältnisse zwischen dem Schreibenden und der Schrift, dem Sprechenden und der Sprache, wobei unter der Letzteren ein unbegrenztes (Selbst) Ausdrucks - und Benennungspotenzial verstanden wird. Die wichtigsten Themen, die in diesem Kontext diskutiert werden – Literatur und andere Kunstformen, die Dialektik der Autor - und Erzählerkonzepte, die Idee des Unaussprechlichen usw. – kreisen um die Kernfrage: Ist es etwa der Autor, der die Sprache benutzt, um bestimmte Gedanken und Gefühle auszudrücken, oder wird er vielleicht selbst benutzt, ja überhaupt kreiert von einem ihm übergeordneten Phänomen, das man ‚Sprache‘ nennt?
    The article focuses on the problem of relations between a writer and a language: between the one who speaks and speech itself, understood as a vast medium for virtually infinite (self -) expression. The most important topics to be discussed in this context include those of literature and other art forms, that of the dialectics of the concepts of ‘the author’ and ‘the narrator’ and that of the notion of the ‘Ineffable’. These are considered in the light of one fundamental question namely whether the author uses language to express his or her own thoughts and feelings or, perhaps, is the author merely an agent or product of some greater and more widely unappreciated phenomenon called ‘Language’
    Źródło:
    Studia Germanica Gedanensia; 2018, 38; 71-83
    1230-6045
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Gedanensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Co się kryje za kulisami przekładu dialogów Platona i książki „Uczeń Twardowskiego”?
    Autorzy:
    Rzepa, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644167.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Manipulationstechniken
    Autor-Erzähler-Beziehungen
    manipulation techniques
    relations “author-narrator”
    techniki manipulacji
    relacje „autor – narrator”
    Opis:
    Aufgrund der Analyse von Fragmenten der Briefe von Władyslaw Witwicki und seiner Kommentare zu Platonischen Dialogen stelle ich die von ihm angewandten Manipulationstechniken dar. Zugleich lege ich nahe, dass Andrzej Nowicki, der seinen Lehrer – Witwicki – als einen tatsächlich seine Persönlichkeit modellierenden Menschen behandelte, diese Techniken übernahm und in seinem Buch „Der Schüler von Twardowski“ benutzte.
    On the basis of the excerpts from Władysław Witwicki’s letters and commentaries on Plato’s dialogues, the manipulation techniques which he had employed are described. Simultaneously, this paper suggests that Andrzej Nowicki, who treated his teacher Witwicki as someone who made a great impact on his personality, adopted and used these techniques in his book Twardowski’s Pupil.
    Na podstawie analizy fragmentów listów Władysława Witwickiego i jego komentarzy do Platońskich dialogów dokonuję opisu stosowanych przez niego technik manipulacyjnych. Jednocześnie sugeruję, że Andrzej Nowicki, traktujący swego nauczyciela – Witwickiego – jako istotnie modulującego jego osobowość, przejął i wykorzystał te techniki w książce „Uczeń Twardowskiego”.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2013, 5
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Radical Communication Types in William H. Gass’s "The Tunnel"
    Rodzaje radykalnej komunikacji w "The Tunnel" Williama H. Grassa
    Autorzy:
    Sushko, Sergii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1955620.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
    Tematy:
    narracja
    głos narracyjny
    komunikator
    radykalna proza
    bohater
    Ich-Erzähler
    autentyczność
    narrative
    narrative voice
    communicator
    radical fiction
    protagonist
    sincerity
    Opis:
    Radical communication largely characterizes W. H. Gass’s The Tunnel. The novel incorporates many forms of radical speech and thought, it unfolds a number of radically charged issues of public and private life. It features a multitude of innovative experimental techniques and, in many instances, it demonstrates predominance of language and form over the content. In this paper, we have ascertained that the authenticity and multitude of radical communication forms in the said novel can essentially be grasped in terms of disjointing the Ich-Erzähler’s narrative voice and the authorial one. It has been ascertained that the sincerity in narrative largely governs its radical content while the book’s radical composition and radical language and style form the second set of the radical communication styles in the novel, reflecting Gass’s bent on experimental fiction. In the paper, the following radical communication style varieties have been singled out:  “breaking the narrative monotony,” “hate intensifying,” “filial unwillingness to forgive,” “revulsion invoking,” “provoking indecipherability/unreadability,” “accentuated total criticism,” or “downgrading metanarratives,” “ambivalent portrayal of the war and Holocaust,” “pictorial communication style,” “communication style of radically structured composition,” “communication style of verbal adornment,” “embellishment,” “conceit” (as a figure of speech).
    "The Tunnel" W. H. Gassa charakteryzuje szeroko pojeta radykalna komunikacja. W powieści tej odnajdujemy wiele rodzajów radykalnych słów i myśli oraz odniesień do różnorodnych tematów nacechowanych radykalizmem, zarówno w obszarze życia publicznego, jak i prywatnego. Powieść ta łączy zróżnicowane i innowacyjne techniki eksperymentalne, a także, w wielu przypadkach, ukazuje przewagę języka i formy nad treścią. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie, że autentyczność i mnogość form radykalnej komunikacji ukazanych w analizowanej powieści może być wyrażona poprzez rozdzielenie roli narratora występującego w pierwszej osobie (Ich-Erzähler) i autora. Wskazujemy, że autentyczność narracji kontroluje radykalną zawartość, zaś radykalna kompozycja, język i styl powieści leżą u podstaw kolejnego zbioru stylów radykalnej komunikacji, co odzwierciedla wyrażone tu zamiłowanie Grassa do fikcji eksperymentalnej. Niniejszy artykuł wyróżnia następujące rodzaje stylów radykalnej komunikacji: „przerwanie monotonii narracji”, „intensyfikację nienawiści”, „synowską niechęć do wybaczenia”, „przywoływanie odrazy”, „wywoływanie niezrozumienia/nieczytelności”, „zaakcentowanie całkowitego krytycyzmu”, „degradację metanarracji”, „ambiwalentne ukazywanie wojny i Holocaustu”, „obrazowy styl komunikacji”, „styl komunikacji typowy dla radykalnie strukturyzowanej kompozycji”, „komunikacyjny styl ozdobników słownych”, „upiększanie” oraz „próżność” (postrzegana tu jako figura retoryczna).
    Źródło:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2021, 6, 1; 136-161
    2543-7844
    Pojawia się w:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „In Wirklichkeit war es so…“. Analyse der Erzählinstanz in Robert Neumanns Roman "Struensee. Doktor, Diktator, Favorit und armer Sünder"
    Autorzy:
    Jachimowicz, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032476.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Robert Neumann
    literatura austriacka
    literatura emigracyjna
    narrator niewiarygodny
    powieść historyczna
    Austrian literature
    Exile literature
    unreliable narrator
    historical fiction
    österreichische Literatur
    Exilliteratur
    unzuverlässiger Erzähler
    historischer Roman
    Opis:
    Der im Exil von Robert Neumann geschriebene Struensee-Roman aus dem Jahr 1935 wird von der Forschung wegen seiner zahlreichen inhaltlichen und historischen Fehler nicht besonders hoch angesehen. Das Ziel dieser analytischen Untersuchung ist weniger, gegen diesen legitimen Vorwurf zu kämpfen, als vielmehr die Funktion der auf den ersten Blick nicht konsequenten und variablen Erzählweise des Romans zu zeigen, um ihn weiterhin in bestimmte Themen der Zeit zu situieren. Ausgehend von der These, dass man es in Struensee mit einem ‚unzuverlässigen Erzähler‘ zu tun hat, führt die Autorin eine tiefgehende Analyse der Narration durch und zeigt, dass der Eindruck der Unzuverlässigkeit gezielt vom impliziten Autor erzeugt wird. Dadurch gehört der Roman in ästhetische, literarische oder philosophische Diskurse der Zwischenkriegszeit.
    Robert Neumann’s Struensee novel, written in exile in 1935, does not enjoy special recognition among researchers due to numerous content and historical errors. The aim of this analytical article is not to defend the novel against justified charges of literary scholars but to examine the function of the narrative which, at first glance, is the result of Neumann’s careless and hasty writing. Beginning with the thesis proposing that the novel features as unreliable narrator, the author of the paper carried out an in-depth analysis of the narrative trying to answer the question to what extent this type of narrative is part of the aesthetic, literary and philosophical discourses of the interwar period.
    Powieść Roberta Neumanna pt. Struensee, napisana na emigracji w roku 1935, nie cieszy się ze względu na liczne błędy treściowe i historyczne szczególnym uznaniem wśród badaczy. Celem tego analitycznego artykułu nie jest bronienie powieści przed słusznymi zarzutami literaturoznawców, ile zbadanie funkcji narracji w powieści, która na pierwszy rzut oka jest wynikiem niestarannego i pospiesznego pisarstwa Neumanna. Wychodząc od tezy zakładającej, że w powieści mamy do czynienia z narratorem ‘nie godnym zaufania’ (unreliable narrator), autorka artykułu przeprowadza dogłębną analizę narracji i stwierdza, że jest ona zamierzoną strategią autora implikowanego. W ten sposób powieść wpisuje się w estetyczne, literackie i filozoficzne dyskursy okresu międzywojennego.
    Źródło:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2015; 191-215
    2196-8403
    Pojawia się w:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sich-Erinnern als (Über-)Leben oder Wie sich Biografien in Literatur verwandelten. Zu den ‚Initiationsromanen‘ von Armin Müller, Günter Grass und Wieland Förster
    Remembering as (over)life or How biographies turned into literature. To the ‘initiation novels’ by Armin Müller, Günter Grass an Wieland Förster
    Autorzy:
    Hammer, Klaus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592421.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Erinnerungsliteratur
    Initiationsroman
    Autobiografie
    Ich-Erzähler
    Authentizität und Fiktion
    Remembrance literature
    initiation novel
    autobiography
    first-person narrator
    authenticity and fiction
    literatura wspomnieniowa
    powieść inicjacyjna
    autobiografia
    narrator pierwszoosobowy
    autentyczność i fikcja literacka
    Opis:
    Armin Müllers „Der Puppenkönig und ich“ (1986), Günter Grass’ „Beim Häuten der Zwiebel“ (2006) und Wieland Försters „Tamaschito“ (2017) sind mehr als nur Initiationsgeschichten – oder sollte man einschränkenderweise eher von autobiografischen Aufzeichnungen sprechen? Es sind Abrechnungen mit einer inhumanen Vergangenheit, sie atmen das Credo der Bilanz, einer Rechenschaftslegung, einer harten Selbstbefragung. Erst mit diesen – teils authentischen, teils fiktiven – Bekenntnisbüchern haben die Autoren ein sie quälendes Kapitel ihrer Lebensgeschichte, das zugleich ein unbewältigtes Kapitel der Geschichte der Deutschen ist, niedergeschrieben und sich von einem ihr Leben belastenden Alpdruck befreit. Der Beitrag analysiert diese drei Werke und charakterisiert ihre jugendlichen Protagonisten. In welcher Beziehung steht der Autor zu seinem 16- bzw. 17jährigen Alter Ego in dem jeweiligen Werk? Es wird herausgearbeitet, wie Müller sein Thema – den Verlust der Heimat – mit seines Protagonisten schmerzvoller Verabschiedung der Vergangenheit und dessen zunehmendem Begreifen von realer geschichtlicher Gegenwart verbindet. Für Grass ist dagegen zu konstatieren, dass der geheime Motor für sein Schreiben wohl immer die subjektiv empfundene Schuld – seine einstige Verstricktheit im Nationalsozialismus – gewesen war. Schließlich wird Wieland Försters „Roman einer Gefangenschaft“ als ein an Intensität kaum zu überbietendes Geschehens- und Reflexionskontinuum beschrieben: Das Unmenschliche als Einseitigkeit, als ungeheuerliche Konzentration auf eine Sache, auf einen Gedanken, auf einen Sinn – irgendwie zu überleben.
    Utwory Armina Müllera „Der Puppenkönig und ich” (1986; pol. „Lalkarz König i ja. Powrót na Dolny Śląsk”, 2004), Güntera Grassa „Beim Häuten der Zwiebel“ (2006; pol. „Przy obieraniu cebul”i, 2007) oraz Wielanda Förstera „Tamaschito” (2017) nie są jedynie powieściami inicjacyjnymi, lecz rozrachunkiem z odhumanizowaną przeszłością, życiowym bilansem, raportem z własnych przewinień, trudnym odpytywaniem własnej przeszłości. Dopiero wraz z tymi wyznaniami literackimi – częściowo autentycznymi, częściowo fikcyjnymi – ich autorzy opisali bolesny rozdział ich własnej historii, ale także pozostający bez rozrachunku ważny rozdział historii Niemców, by móc wreszcie uporać się z dręczącymi ich wspomnieniami. W artykule poddano analizie te trzy utwory i scharakteryzowano ich młodocianych protagonistów, przy czym szczególnie uwypuklono stosunek każdego z autorów do jego 16- lub 17-letniego Alter Ego. Wykazano, że u Müllera dominujący temat – utrata ojczyzny – połączony jest z bolesnym pożegnaniem z przeszłością oraz z uświadomieniem sobie przez jego bohatera realnej historycznej rzeczywistości. U Grassa natomiast można stwierdzić, że tajemnym motorem jego twórczość było zapewne zawsze subiektywne poczucie winy – jego wcześniejsze uwikłanie w narodowy socjalizm. Wreszcie „powieść o niewoli” Wielanda Förstera można ująć jako nadzwyczaj intensywne kontinuum wydarzeń i refleksji o nieludzkiej jednostronności, jako szczególną koncentrację na jedną rzecz, jedną myśl, jeden sens: by jakoś przeżyć.
    Armin Müller’s “Der Puppenkönig und ich” (1986), Günter Grass’ “Beim Häuten der Zwiebel” (2006) and Wieland Förster’s “Tamaschito” (2017) are more than just initiation stories – or should one restictively speak of autobiographical records? They are a form of settling accounts with an inhuman past, of giving account of life, a report of own faults, a hard self-questioning. Only with these – partly authentic, partly fictitious – confessional books have the authors written down a tormenting chapter of their life story, which is at the same time an unresolved chapter in the history of the Germans, and freed themselves from a nightmare which burdens them – their lives. The article analyzes these three works and characterizes their youthful protagonists. How does the author relate to his 16 or 17 year old alter ego in the respective work? It is pointed out how Müller combines his theme – the loss of the homeland – with this of a painful farewell to the past and his protagonist’s increasing understanding of the real historical present. For Grass, on the other hand, it can be said that the secret engine for his writing was probably always the subjectively perceived guilt – is former involvement in National Socialism. Finally, Wieland Förster’s “novel of a captivity” is described as an continuum events and reflection on inhumanity that can hardly be surpassed in intensity; as one-sidedness, as a monstrous concentration on one thing, on one thought, on one sense – somehow to survive.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2019, 28; 101-123
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies