Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ecumenical Council" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-32 z 32
    Tytuł:
    "A jeśli Jego chwale potrzebna będzie moja śmierć, niech mi ją raczy dać bez strachu". Proces Jana Husa w Konstancji
    'IF HIS GLORY NEEDS MY DEATH, THEN HE SHOULD GIVE IT TO ME WITHOUT ANY FEAR'. TRIAL OF JOHN HUS IN CONSTANCE
    Autorzy:
    Paner, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/425508.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
    Tematy:
    CONSTANCE
    ECUMENICAL COUNCIL
    HERESY
    JOHN HUS
    PIOTR Z MLADONOVIC
    SIGISMUND OF LUXEMBOURG
    Opis:
    John Hus, summoned by Sigismund of Luxembourg in autumn of 1414, went to the ecumenical council of Constance to present and explain his own program of the renewal of church and spiritual life. He also hoped to be cleared of heresy charges. John Hus was in November 1414 after the preliminary hearing. His lawsuit which lasted seven months consisted of accusation, testimony of witnesses, interrogation by the committee of ecumenical council and three trials in public (5th, 7th and 8th of June 1415). John Hus was found guilty of heresy and the lawsuit ended with his death sentence. He refused to seize an opportunity to retract his views and thus save his life. The death sentence has been executed on 6th July 1415. This description of John Hus' trial, almost unknown from other sources, we owe to Piotr z Mladonovic, the author of 'Zprava o M. J. Husowi v Kostnici. The last part 'Konec o svatém muzi a ctihodnem mistru Janu Husowi, horlivem milovniku prawdy Jeziate Krista, a jeho utrpeni, jez pokorne vyrpel' was read during worship in Hussite churches until the defeat in the battle of Biala Gora.
    Źródło:
    Gdański Rocznik Ewangelicki; 2011, 5; 13-40
    1898-1127
    Pojawia się w:
    Gdański Rocznik Ewangelicki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Soborowa zasada współdziałania Kościoła i państwa w kontekście zasad ją warunkujących
    The Conciliar Principle of Cooperation between the Church and State in the Context of Determining its Principles
    Autorzy:
    Słowikowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22875449.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-30
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    sobór ekumeniczny
    współpraca
    sana cooperatio
    społeczność polityczna
    relacje prawne
    ecumenical council
    cooperation
    political community
    legal relations
    Opis:
    Zagadnienia dotyczące zasad współpracy Kościoła z państwem znalazły odzwierciedlenie w nauczaniu Soboru Watykańskiego II. Za jego przedmiot przyjęto dobro wspólne. Nie dało się go jednak zabezpieczyć, a tym samym zasada współpracy byłaby nieskuteczna bez dodatkowej gwarancji. Dlatego Sobór uzależnił istnienie i realizację tej zasady od innych zasad. Za podstawę stosunków uznano zasadę poszanowania pluralistycznego społeczeństwa, bez której nie można było proklamować kolejnych zasad: wolności wyznania i autonomii oraz wzajemnej niezależności Kościoła i Państwa. Tylko poszanowanie tych zasad umożliwia istnienie i uzasadnia raison d'etre zdrowej współpracy między Kościołem a państwem.
    Issues concerning the principles of cooperation of Church and State was reflected in the teaching of the Second Vatican Council. For its object has been adopted a common good. However, it could not be secured, and thus the principle of cooperation would be ineffective without an additional warranty. Therefore, the Council, addicted the existence and the implementation of this principle from the others principles. Recognized as the basis for relations, the principle of respect a pluralistic society, without which, there could not be proclaimed next principles: freedom of religion and autonomy and mutual independence of the Church and State. Only respect for these principles enables the existence and the justifies of the raison d'etre of healthy cooperation between Church and State.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2014, 9, 11 (2); 31-62
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek „celibatu wstrzemięźliwości” duchownych w Kościele starożytnym według przepisów prawa kościelnego i prawa rzymskiego (IV - V wiek)
    The Obligation of „Celibacy of Continence” of the Clergy in the Ancient Church, according to the Rules of the Church Law and the Roman Law (4th-5th centuries)
    Autorzy:
    Wąsik, Wojciech Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43573806.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Celibacy
    Continence
    Clergy
    Church synod
    Ecumenical Council
    Papal decretals
    celibat
    wstrzemięźliwość
    duchowieństwo
    synod kościelny
    Sobór powszechny
    dekretały papieskie
    Opis:
    W Kościele starożytnym nie znano celibatu w sensie obowiązku zachowania bezżeństwa przez wyższych duchownych. Udzielano święceń mężczyznom żonatym, jak i dobrowolnie żyjącym w bezżeństwie. Istniała jednak praktyka zachowania całkowitej wstrzemięźliwości przez diakonów, prezbiterów i biskupów, po przyjęciu święceń. Do IV w. nie było norm prawa stanowionego przez Kościół na ten temat, co wynikało z surowych przepisów prawa rzymskiego, które wymierzone było w celibatariuszy. Chodziło o to, aby nie dawać pretekstu do prześladowania chrześcijan. Dopiero wprowadzenie przez Konstantyna Wielkiego w IV w. nowych zasad polityki religijnej zmieniło sytuację. Synod w Elwirze wprowadził najstarsze, stanowione prawo partykularne, dotyczące celibatu wstrzemięźliwości. Kolejne synody nakazywały duchownym wstrzemięźliwość, ze względu na pełnioną służbę Bożą, a za jej niezachowanie wprowadziły kary, w postaci utraty urzędu kościelnego. Synody zabraniały udzielania święceń mężczyznom drugi raz żonatym oraz tzw. małżeństw duchowych kleru z synezaktami. Sobór Nicejski I wprowadził prawo dla całego Kościoła. Nie tylko nakazał duchownym życie w doskonałej wstrzemięźliwości, ale też zakazał duchownym żonatym, zamieszkania z prawowitą żoną. Papieże z IV i V w., wydawali dekretały, nakazując duchownym zachowanie celibatu wstrzemięźliwości, a uzasadniali to sprawowaniem kultu Bożego. Również prawo rzymskie usankcjonowało istniejący w Kościele celibat wstrzemięźliwości.
    In the ancient Church, celibacy was not known in the sense of the obligation of higher clergy to maintain celibacy. Married men as well as voluntarily unmarried men were ordained. There was, however, a practice of complete continence by deacons, presbyters and bishops after they had been ordained. Until the 4th century, there were no norms of law established by the Church on this issue, which resulted from the strict provisions of Roman law, which was aimed at celibates. The point was not to give an excuse to persecute Christians. Only the introduction of new rules of religious policy by Constantine the Great in the 4th century changed the situation. The Synod of Elvira introduced the oldest, established particular law concerning celibacy of continence. Successive synods ordered the clergy to exercise continence due to their service performed to God, and for failing to do so [exercise continence], they were punished by losing their church office. The synod forbade ordaining men who were married a second time, and the so-called spiritual marriages of the clergy with syneisacts. The First Council of Nicaea introduced a law for the whole Church. It not only ordered clergymen to live in a perfect continence, but it also forbade married clergymen from living with their lawful wife. Popes from the 4th and 5th centuries issued decretals ordering the clergy to maintain celibacy of continence, and they justified this by the worship of God. Also Roman state law sanctioned the celibacy of continence existing in the Church.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2024, 89; 23-46
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bóg Stwórca i stworzenie w orzeczeniach soborów starożytnych i średniowiecznych
    God the Creator and Creation in the Decisions of the Ancient and Medieval Councils
    Autorzy:
    Nawracała, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601698.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Sobór
    credo
    wyznanie wiary
    stwórca
    stworzenie
    Trójca Święta
    słowo
    Ecumenical Council
    Creed
    confession of faith
    Creator
    creation
    Trinity
    Word
    Opis:
    Wiara w Boga jako stworzyciela nieba i ziemi od początku wpisana jest w depozyt wiary głoszonej przez Kościół. Bóg, który zbawia świat przez swego jednorodnego Syna, jest także principium wszystkich istniejących bytów. Ich różnorodność oraz wzajemne powiązania odsłaniają bogactwo dzieła stwórczego jedynego Boga, a także wzajemne powiązanie bytów między sobą. Wszystkie są do siebie podobne nie przez podobieństwo w naturze, ale przez podobieństwo w akcie stworzenia. Niniejszy artykuł próbuje pokazać, jak zmieniała się forma wypowiadania wiary w Boga Stwórcę w dokumentach soborów powszechnych. Szczególne miejsce zajmują w nich teksty w formie wyznań wiary, które zawsze zawierają wzmiankę o Stwórcy i stworzeniu. Analiza tych wypowiedzi pokazuje, jak na przestrzeni wieków eklezjalne Credo ulegało doprecyzowaniu i pogłębieniu.
    Faith in God as the Creator of heaven and earth from the beginning has been included into the deposit of faith, proclaimed by the Church. God who saves the world by His only-begotten Son, is also the principium of all available entities. Their diversity and interconnectedness reveal the wealth of creative works of the only God, but also the mutual relationship of entities among one another. They all are similar to one another not by the similarity in nature, but the similarity in the act of creation. This article tries to show how the form of the confession of faith in God the Creator was changing in the documents of the Ecumenical Councils. Texts in the form of confessions of faith, which always contain some reference to the Creator and the creation, have a special place in those documents. The analysis of these statements shows how the Church Creed has been clarified and deepened over the centuries.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2016, 10, 2; 97-112
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Argumentacja Soboru Nicejskiego II za kultem ikon
    Autorzy:
    Gilski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560658.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
    Tematy:
    Icon
    argumentation
    The Acts of the Second Council of Nicaea
    The Seventh Ecumenical Council
    Ikona
    argumentacja
    Akta Soboru Nicejskiego II
    siódmy sobór ekumeniczny
    Opis:
    This article presents the arguments for the cult of icons presented during the Second Council of Nicaea. The arguments are theological, philosophical, sociological and logical. Of the eleven arguments cited, the largest part of the conciliar acts regard the depiction of the miracles performed through icons.
    Artykuł prezentuje argumentację za kultem ikon przedstawioną w czasie obrad Soboru Nicejskiego II. Argumenty mają charakter teologiczny, filozoficzny, socjologiczny i logiczny. Spośród jedenastu przytoczonych argumentów najwięcej miejsca w aktach soborowych zajmuje opis cudów dokonanych za pośrednictwem ikon.
    Źródło:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2019, 26
    0208-7626
    Pojawia się w:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ecumenism in Poland – movement full of contrasts
    Ekumenizm w Polsce – ruch pełen kontrastów
    Autorzy:
    Budniak, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2149733.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    John Paul II
    Roman Catholic Church
    Polish Ecumenical Council
    dialogue
    ecumenism
    Jan Paweł II
    Kościół rzymskokatolicki
    Polska Rada Ekumeniczna
    dialog
    ekumenizm
    Opis:
    Since the beginning of Christianity, the consequences of the separations (regarding doctrine and tradition) have been permanent and painful – full of contrasts (conflicts, differences); contrasts that present a certain phenomenon, by showing it in comparison with another but completely different phenomenon. Therefore the article presents a set of selected positive and negative ecumenial experiences. The purpose of such combination of opposites is to emphasize the characteristic features that particular Churches or Christian Communities present, and simultaneously it shows the Christians’ responsibility for seeking unity. As John Paul II formulated it, ecumenism is “a movement towards unity”. Ecumenism is not merely the “sign of the times”, but it is a duty and responsibility in the face of God and His saving plan. It lies with those who through Baptism became Christ’s body and His people.
    Skutki podziałów (dotyczących doktryny i tradycji) od początku chrześcijaństwa są trwałe i bolesne, czyli pełne kontrastów (konfliktów, różnic). Kontrasty, polegające na przedstawieniu pewnego zjawiska, poprzez ukazanie na tle lub obok, zjawiska, zupełnie odmiennego. Stąd w artykule zostały zaprezentowane wybrane pozytywne i negatywne doświadczenia ekumeniczne. Takie zestawienie przeciwieństw służy uwydatnieniu cech charakterystycznych, które prezentują poszczególne Kościoły, czy Wspólnoty chrześcijańskie, a jednocześnie wskazuje na obowiązek dążenia do jedności, który ciąży na wszystkich chrześcijanach. Każda dobra inicjatywa ma swój sens. Jak sformułował Jan Paweł II, „ekumenizm jest ruchem ku jedności”. Ekumenizm bowiem to już nie tylko „znak czasu”, ale to obowiązek i odpowiedzialność wobec Boga i Jego zbawczego zamysłu, spoczywająca na tych, którzy przez chrzest stali się Ciałem Chrystusa i nowym Jego ludem.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 53-66
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Обґрунтування церковної незалежності у теологічному вченні періоду пізньої Візантії
    Justification of Church Independence in the Theological Doctrine of the Late Byzantine Period
    Оправдение самостоятельности церкви в теологическом учении позденвизантийского периода
    Autorzy:
    Кобетяк, Андрій
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2176066.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    ecclesiology
    Ecumenical Council
    autocephaly
    eparchy
    patriarch
    pentarchy
    dogma
    church
    Byzantium
    theologian
    экклезиология
    Вселенский собор
    автокефалия
    епархия
    патриарх
    пентархия
    догмат
    церковь
    Византия
    богослов
    Opis:
    The article considers the main mechanisms and principles of functioning of the church-administrative system of governance of the Ecumenical Church. It is established that church life is a lively and dynamic process. The church is steadily moving forward and is forced to respond to societal demands and problems. It is proved that the formation of two approaches (Greek and Slavic) to the understanding of the structure of the system of Universal Orthodoxy was the cause of the crisis in the church. It is noted that “church misunderstandings” became apparent after the Great Council of Crete and the granting of the Tomos to the Ukrainian Church. The study highlights the transformational processes of the institution of autocephaly in late Byzantium period, as well as its importance for the modern church. It is proved that the ecclesiological conditionality of the autocephalous principle stems from the very nature of the church. The article argues that in the Orthodox tradition there is no generally accepted interpretation of the interdependence of gaining state independence and the autocephalous status of churches. From the point of view of Orthodox ecclesiology, it is obvious that, by its very structure, every church must necessarily be autocephalous. However, in practice, a number of national churches are waiting for PanOrthodox recognition for a long time. During the period of late Byzantium, autocephaly was transformed from a natural state to an ecclesiasticalpolitical phenomenon. And in the modern period – to an exclusively political one. It is established that the key task of modern world theology is to study the problem of autocephaly. Since the beginning of Christianity, autocephaly has become the basic principle of the apostolic foundation of the community-church, taking into account the national and ethnic characteristics of the population of the then Roman Empire. It is emphasized that autocephaly is one of the oldest institutions of the Church, which is the main feature of Orthodoxy. It is proved that the state is always an interested party in the process of church independence. Since each independent country seeks to have its own church, it acts as a protector of the powers and rights of the church located within its territorial authority. This significantly affects the current geopolitical relations between the Local Churches. It has been established that autocephaly was an adaptation of the church to the political geography of the state. The article establishes that the Ecumenical Church, while being united in its essence, is divided into independent Local Churches on an administrative and national basis. The article establishes that the institutional disputes of modern Local Churches in most cases are related to the “canonical territory” and the limits of their influence. This is directly related to the acquisition of autocephalous status. It is concluded that such global problems of All-Church significance can be solved exclusively by a conciliar way and reasonable means. This requires the participation of all Orthodox hierarchs, including unrecognized churches, to take into account their position.
    В статье рассматриваются основные механизмы и принципы функционирования церковно-административной системы управления экуменического движения. Установлено, что церковная жизнь представляет собой живой и динамичный процесс. Церковь неуклонно движется вперед и вынуждена реагировать на запросы и проблемы общества. Доказано, что формирование двух подходов (греческого и славянского) к пониманию устройства системы Вселенского православия явилось причиной кризиса в церкви. Отмечается, что «церковные недоразумения» стали очевидны после Великого Критского Собора и предоставления Томоса Украинской Церкви. В исследовании освещаются трансформационные процессы автокефалии в поздневизантийский период, а также её значение для современной церкви. Доказано, что экклезиологическая обусловленность автокефального принципа вытекает из самой естественности церкви. В статье утверждается, что в православной традиции отсутствует общепринятая интерпретация взаимообусловленности обретения государственной независимости и автокефального статуса церквей. С точки зрения православной экклезиологии очевидно, что по самой своей структуре каждая церковь обязательно должна быть автокефальной. Однако на практике ряд национальных церквей давно ждут всеправославного признания. В период поздней Византии автокефалия из естественного состояния превратилась в церковно-политическое явление. А в современный период – к исключительно политическому. Установлено, что ключевой задачей современного мирового богословия является изучение проблемы автокефалии. С момента возникновения христианства автокефалия стала основным принципом апостольского основания общины-церкви с учетом национальных и этнических особенностей населения тогдашней Римской империи. Подчеркивается, что автокефалия является одним из древнейших институтов Церкви, что является главной чертой Православия. Доказано, что государство всегда является заинтересованной стороной в процессе церковной самостоятельности. Поскольку каждая независимая страна стремится иметь свою церковь, она выступает защитником полномочий и прав церкви, находящейся в пределах ее территориальной власти. Это существенно влияет на текущие геополитические отношения между Поместными Церквами. Установлено, что автокефалия была адаптацией церкви к политической географии государства. В статье установлено, что Вселенская Церковь, будучи единой по своей сути, делится на самостоятельные Поместные Церкви по административному и национальному признаку. В статье установлено, что институциональные споры современных Поместных Церквей в большинстве случаев связаны с «канонической территорией» и пределами их влияния. Это напрямую связано с приобретением автокефального статуса. Делается вывод о том, что такие глобальные проблемы общецерковного значения могут решаться исключительно соборным путем и разумными средствами. Для этого необходимо участие всех православных иерархов, в том числе непризнанных церквей, с учетом их позиции.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2022, 3(23); 132-149
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska Rada Ekumeniczna i jej znaczenie dla ekumenicznego dialogu
    Polish Ecumenical Council and its significance for ecumenical dialogue
    Autorzy:
    Hanc, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502047.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Polska Rada Ekumeniczna
    Kościół rzymskokatolicki
    dialogiczny wymiar ekumenii
    owoce dialogów
    chrzest
    Polish Ecumenical Council
    Roman Catholic church
    dialogical dimension of ecumenism
    dialogue results
    baptism
    Opis:
    Seventy-year history of the Polish Ecumenical Council and its dialogical character is particularly significant for the history of the Ecumenical Church Council and the history of a dialogical attitude of the Roman Catholic Church in Poland. The Roman Catholic Church has been involved in the ecumenical dialogue since the constitution Lumen gentium (1964) which was issued during the II Vatican Council, the decree on ecumenism Unitatis redintegratio (1964) and the encyclical Ut unum sint (1995), which was written by the pope John Paul II, who tried to treat an ecumenical dialogue as an important ecumenical factor; it was understood both widely (as an ecumenical dimension of all ecumenical activities) and narrowly (as a doctrinal dialogue), which makes us pay particular attention to local dialogical structures that aim to get rid of still existing discrepancies, both in doctrines and practical forms of cooperation. It is evidenced by the history of mutual relationships between local churches in Poland, which conduct bilateral and multilateral dialogues. “Ecumenical Encyclopedia of Poland (1964–2014)” was issued in 2016 and it stresses the importance of inter-denominational doctrinal dialogues in Poland as an unusual achievement which plays “a key role in the striving for visible unity” of Christians from various traditions, which in the last 70 years have been gathered in the ecumenical structure of the Polish Ecumenical Council in its dialogical relations with the Roman Catholic church and vice versa of the Roman Catholic Church with the Polish Ecumenical Council. The following commissions played a particular role in this process: Mixed Commission consisting of the PEC members and the members from the Ecumenism Commission of the Polish Episcopate and Dialogue Sub-commission. This was the aim of the author of this article, who on the basis of multilateral dialogue related to the sacrament of baptism, attempted to confirm the thesis “the impossible becomes possible”, which is proclaimed by the ecumenists. Consequently, brotherly and sisterly relations can deepen in order to “achieve unity in truth”. For this reason the first part of this article presents the origins and development of the Polish Ecumenical Council; the second part contains ecumenical and dialogic initiatives of the Council and Roman Catholic church, while the third one demonstrates the results of local dialogues in Poland, which were conducted by the above mentioned church subjects; it is based on the incredible example regarding “the sacrament of baptism as a sign of unity” by which the “Declaration of Polish churches on the threshold of the third millennium” confirms bilateral dialogues, which aimed to finalize mutual recognition of the importance of baptism in the above mentioned ecclesial structures.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 4; 13-28
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The divine personhood of the Holy Spirit in the teaching of Gregory Nazianzen
    Bóstwo osoby Ducha Świętego w nauczaniu Grzegorza z Nazjanzu
    Autorzy:
    Artemi, Eirini
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612900.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Grzegorz z Nazjanzu
    Duch Święty
    Trójjedyny Bóg
    Biblia
    chrzest
    II Sobór Ekumeniczny
    pneumatologia
    Gregory Nazianzen
    Holy Spirit
    Triune God
    Bible
    Baptism
    Second Ecumenical Council
    Pneumatology
    Opis:
    Grzegorz z Nazjanzu musiał zmierzyć się z odwagą heretyckich twierdzeń dotyczących Boskiej natury Ducha Świętego. W swoich dziełach utożsamia on Ducha Świętego z trzecią osobą Trójcy Świętej. Zwraca uwagę, że Biblia wyraźnie naucza, iż Duch jest Bogiem. Duch Święty, tak jak Syn, pochodzi od Ojca, jest współwieczny z Ojcem i oświeca całe stworzenie. Trzecia Osoba Trójcy zasługuje na to, by być czczona jako Bóg i przebóstwia ludzi w momencie chrztu. Grzegorz rozważa: „Jeśli nie należy Mu oddawać czci, to jak może On przebóstwiać mnie przez chrzest? Ale jeśli należy oddawać mu cześć, to rzeczywiście staje się przedmiotem uwielbienia, a jeśli jest przedmiotem uwielbienia, to musi być Bogiem; jedno zależy od drugiego, prawdziwie złoty i zbawczy łańcuch. I rzeczywiście od Ducha pochodzą nasze nowe narodziny, a od nowego narodzenia nasze nowe stworzenie, a od nowego stworzenia nasze głębsze poznanie godności Tego, od którego to pochodzi” (Oratio 31, 28). Grzegorz podkreślał boskość Ducha Świętego, a także wyjaśnił soteriologiczny cel tej nauki: „Jeżeli jest w jednym szeregu ze mną, to jak może uczynić mnie Bogiem, albo jak złączyć z Bóstwem” (Oratio 31, 4).
    Gregory of Nazianzus had to confront with courage the heretical teaching about the divine nature of Holy Spirit. Through his works, he identifies The Holy Spirit as the third Person of the Triune God. One can see that the Bible clearly teaches that the Spirit is God. The Holy Spirit just as the Son, originates from the Father, is coeternal with the Father and illuminates the whole creation. The third Person of Trinity deserves to be worshipped as God and deifies people in their baptism. Gregory wonders: “For if He is not to be worshipped, how can He deify me by Baptism? But if He is to be worshipped, surely He is an Object of adoration, and if an Object of adoration He must be God; the one is linked to the other, a truly golden and saving chain. And indeed from the Spirit comes our New Birth, and from the New Birth our new creation, and from the new creation our deeper knowledge of the dignity of Him from Whom it is derived” (Oratio 31, 28). Gregory underlined the divinity of Holy Spirit and also explained the soteriological goal of this teaching, because: “If he has the same rank as I have, how can he make me God, or how can he join me with deity” (Oratio 31, 4).
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 179-192
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ecumenical aspect of the justification of the sinner
    Autorzy:
    Medwid, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560041.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    justification
    ecumenical dialog
    Council of Trent
    Martin Luther
    reformation
    Opis:
    The aim of this article is to discuss the ecumenical aspect of justification. Martin Luther was of the opinion that the road to justification was only through faith and grace, expressed by the principle simul iustus et peccator. The Council of Trent emphasized that justification is not only the remission of sins but is also sanctification. Catholic-Lutheran ecumenical dialogue formally began after the Second Vatican Council, which resulted in a consensus regarding the basic truths of the doctrine of justification and likewise looked at the person of Martin Luther, his demands, and the reformation.
    Źródło:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2015, 3; 57-74
    2300-3588
    Pojawia się w:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Requirements for an Ecumenical Dialogue according to Pope John Paul II’s Encyclical Letter „Ut unum sint"
    Autorzy:
    Dură, Nicolae V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40275476.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    ecumenical dialogue
    the Second Vatican Council
    the Christian unity
    Opis:
    In the Christian theological language, the term “ecumenism” was put in circulation by the Ecumenical Movement initiated by the Christians after the First World War. But, in the language of the Catholic Church, the term “ecumenism,” used with the meaning of the “ecumenical movement,” was introduced by the renowned theologian Yves Congar in 1937. And, then, it was taken over by the Second Vatican Council for the text of the decree on ecumenism Unitatis redintegratio. The Roman Catholic Church joined the Ecumenical Movement in 1961, when its delegates were presents at the Session — held in New Delhi — of the Ecumenical Council. Among other things, from the text of the Encyclical Ut unum sint published by Pope John Paul II in the year 1995, we could notice that His Holiness asserted that an ecumenical dialogue — that remains in fact one of the main instruments for the reestablishment of the ecumenical unity — has to fulfill the requirements stipulated by the Second Vatican Council, adopted however to the ecumenical realities of the present times.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2022, 10, 2; 91-118
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pope John Paul II’s Encyclical Letter "Ut unum sint" and Its Praiseworthy Contribution to the Cause of Christian Unity
    Autorzy:
    Mititelu, Cătălina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40277912.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Christian unity
    ecumenical unity
    Second Vatican Council
    Christian Churches
    Opis:
    A careful examination of the text of Pope John Paul II’s encyclical Ut unum sint allows us to see, first of all, the fact that His Holiness was closely acquainted with the ecclesiological doctrine of the Second Vatican Council, in which he, in fact, played an active part, including by drafting some synodal documents, such as the decree on ecumenism Unitatis redintegratio. Moreover, in his ecumenical approach, Pope John Paul II aptly advocated for the participation of the Catholic Church in the work of the Ecumenical Council of Churches and for the restoration of the unity of Christians, hence his full ecumenical commitment to engage in ecumenical dialogue with all the Churches, and particularly with the Eastern Church, which he suggestively called “sister Church”. In fact, both his pastoral-practical activity of ecumenical commitment, as well as his encyclicals, abundantly confirm that the Supreme Pontiff has indeed made a praiseworthy contribution to the cause of Christian unity, which the Founder of the Church himself wanted (cf. John 17:21), and which must remain an example for us Christians of today and tomorrow.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2022, 10, 2; 135-156
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Teaching of Pope Francis About Synodality in the Context of Contemporary Theological and Ecumenical Reflection
    Autorzy:
    Bujak, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029029.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Catholic–Orthodox ecumenical dialogue
    ecclesiology
    Pope Francis
    local Church
    Second Vatican Council
    synodality
    Opis:
    The article deals with the ecclesiology of the local Church and synodality. Both topics have been present in Catholic theology since the time of the Second Vatican Council, which laid the foundation for the ecclesiology of the local/particular Church, collegiality of bishops and synodality. This ecclesiology was developed both theoretically and practically in the post-conciliar period, but there are some theologians who believe that during the pontificate of John Paul II there was a return to the universalist ecclesiology, as evidenced by the documents published by the Roman Curia, especially Communionis notio. Pope’s Francis teaching on synodality and strengthening the Church at local and regional levels addresses the demands of those theologians who believe that Chapter III of the Lumen Gentium Constitution has not yet been properly implemented. The Pope emphasizes, that synodality is a constitutive dimension of the Church and therefore what the Lord is asking of us is already in some sense fully present in the word “synod” itself.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2021, 91, 5; 147-173
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka
    Self-realization of the Church in ecumenical dialogue – Catholic perspective
    Autorzy:
    Porada, Rajmund
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972802.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    Kościół
    eklezjologia
    dialog ekumeniczny
    Sobór Watykański II
    Church
    ecclesiology
    ecumenical dialogue
    Vatican Council II
    Opis:
    W kontekście rozważań nad Kościołem jako wydarzeniem dialogu artykuł ma na celu ukazanie dialogu ekumenicznego jako istotnego elementu eklezjalnej tożsamości. Wprawdzie sam dialog doktrynalny nie wyczerpuje ekumenicznej działalności Kościoła, jednak jest on istotnym narzędziem w procesie odbudowywania jego widzialnej jedności i wyrazem dialogicznej struktury Kościoła. Dlatego uznano, że w warunkach konfesyjnych podziałów należy mu przypisać w równym stopniu kościelnotwórczą rolę, jak czyni się to w odniesieniu do tradycyjnych form kościelnego dialogu wiary. Dla zrealizowania właściwego celu artykułu najpierw podjęto refleksję nad ogólnymi założeniami pojmowania Kościoła jako rzeczywistości dialogicznej oraz dialogiem jako metodą służącą wypracowywaniu w Kościele konsensusu wiary. Kolejne punkty koncentrują się na ukazaniu znaczenia dialogu ekumenicznego dla urzeczywistniania eklezjalnej tożsamości Kościołów i wspólnot kościelnych oraz warunkach, które po stronie katolickiej pozwoliły usunąć pierwotne przeszkody dla uznania dialogu ekumenicznego jako istotnego wydarzenia eklezjalnego.
    In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2018, 28; 69-82
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozumienie ekumenii w dyskusjach na II Soborze Watykańskim
    Approach to Ecumenism in the Discussions during the Second Vatican Council
    Autorzy:
    Górka, Leonard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343426.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    II Sobór Watykański
    dyskusja ekumeniczna
    zróżnicowane postawy
    zadania na przyszłość
    Second Vatican Council
    ecumenical
    discussion
    divergences
    Opis:
    The discussion held in one of the hall of the Second Vatican Council on the outline of the decree De oecumenismo enables us to distinguish two conspicuous attitudes: the integrist one on the one side and the reformist on the other. Both are displayed in the article. Yet apart from the attitudes mentioned above, it was for the first time in the history of the Catholic Church that the Counciliar bishops officially have spoken out on the issues connected to ecumenism. This discussion sparked the critical self-understanding of the Church. Furthermore, it allows us to create an attitude of openness for the values of the other Christian communities and to keep simultaneously the dogmatic truths intact.   Auslegung der Ökumene in der Debatte auf dem II. Vatikanischen Konzil   Die Generaldebatte zog sich ungewöhnlich hin und dauerte trotz des nahenden Endes der Zweiten Sitzungsperiode vom 18.11. bis 21.11.1963. In der Debatte kam die Vielfalt der Meinungen, denen eine ebensolche Vielfalt unterschiedlicher Situationen entsprach, voll zum Durchbruch. Dabei tendierten die Voten durchaus nach einer stärkeren Differenzierungen der Aussagen des Schemas. Die Debatte begann unter negativen Vorzeichen. Am ersten Tag äußerten sich von neun Rednern nur drei positiv zu ganzen Schema, sechs, darunter vier Kardinäle und zwei Patriarchen, lehnten das Schema zum Teil oder ganz ab. Dabei zeigte sich nicht nur, wie es zu erwarten war, entschiedener Widerstand einer Minderheit gegen das vierte (Das Verhältnis zu den Nichtchristen, besonders zu den Juden) und fünfte (Über die religiöse Freiheit) Kapitel, sonder auch gegen den Inhalt des ursprünglichen ökumenischen Schema. Beanstandet wurde auch, das Schema trage der gegenwärtigen ökumenischen Entwicklung bei den nichtkatholischen Christen zu wenig Rechnung. Neben der Diskussion über die einzelnen Kapitel, zeigt unser Vortrag auch einige Vorschläge, die den Inhalt des Schemas ergänzten, z. B.: innerkirchliche Reform, Wertordnung der geoffenbarten Wahrheiten, eine umfassendere Katholizität, Träger des Dialogs, das Problem der Mischehe, Ökumene und Mission, Abwehr des Proselytismus. Es wäre sicher falsch, das Schema über den Ökumenismus innerhalb der Gesamtthematik dieses Konzils isoliert zu betrachten. Das gilt für seine Vorzüge, aber auch für seine Mängel. Die Förderung der christlichen Einheit bildet eine der Leitideen des Konzils. Vieles oder alles, was auf dem Konzil entschieden oder auch nur gesagt worden ist, kann nicht ohne Bezug zu dieser Leitidee gesehen werden.
    The discussion held in one of the hall of the Second Vatican Council on the outline of the decree De oecumenismo enables us to distinguish two conspicuous attitudes: the integrist one on the one side and the reformist on the other. Both are displayed in the article. Yet apart from the attitudes mentioned above, it was for the first time in the history of the Catholic Church that the Counciliar bishops officially have spoken out on the issues connected to ecumenism. This discussion sparked the critical self-understanding of the Church. Furthermore, it allows us to create an attitude of openness for the values of the other Christian communities and to keep simultaneously the dogmatic truths intact.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2013, 5; 55-74
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprawiedliwość ekologiczna. Programy Światowej Rady Kościołów na rzecz zachowania środowiska naturalnego
    Ecological Justice: World Council of Churches Programs for Environmental Protection
    Autorzy:
    Kantyka, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035283.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Światowa Rada Kościołów
    sprawiedliwość ekologiczna
    ekumeniczna nauka społeczna
    World Council of Churches
    ecological justice
    ecumenical social teaching
    Opis:
    Artykuł opisuje społeczno-ekologiczne programy Światowej Rady Kościołów (ŚRK) ujęte w klamrę tzw. sprawiedliwości ekologicznej. Pierwszą z trzech wielkich grup programowych jest Ekumeniczna Sieć Na Rzecz Zaopatrzenia w Wodę. W tych programach ŚRK analizuje zależność jakości życia ludzi od dostępu do wody i urządzeń sanitarnych. Grupa programów określona jako Troska o Stworzenie i Sprawiedliwość Klimatyczna skupia się na współodpowiedzialności człowieka za Boży dar stworzenia, która powinna prowadzić do przeciwdziałania niekorzystnym zmianom klimatycznym. Dokumenty ŚRK odnoszą się tu także do tzw. długu ekologicznego oraz do pojęcia „zrównoważonego rozwoju”. Trzecią grupą programów z obszaru „eko-sprawiedliwości” są te dotyczące współzależności ubóstwa, bogactwa i ekologii (Ubóstwo, Bogactwo i Ekologia). Wskazuje się w nich na oddziaływanie na środowisko naturalne skutków rabunkowej gospodarki zasobami naturalnymi, służącej zaspokojeniu nadmiernej konsumpcji.
    The article describes the socio-ecological programs of the World Council of Churches (WCC) enclosed in the so-called ‘ecological justice.’ The first of the three great program groups is the Ecumenical Water Network. In these programs, WCC analyzes the dependence of people’s quality of life on access to water and sanitation. The group of programs defined as Care for Creation and Climate Justice focuses on human co-responsibility for God’s gift of creation, which should lead to counteracting adverse climate change. The WCC documents also refer here to the so-called ‘ecological debt’ and the concept of ‘sustainable development.’ The third group of programs in the area of ‘eco-justice’ are those concerning the interdependence of Poverty, Wealth and Ecology. They indicate the impact on the natural environment of the effects of robbery resource management, serving to satisfy excessive consumption.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 7; 117-129
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aufbruch zu einem neuen Pilgerweg. Theologische Aspekte der 10. Vollversammlung des Ökumenisches Rates der Kirchen
    Przebudzenie do nowej pielgrzymki. Teologiczne aspekty 10. Zgromadzenia Ogólnego Światowej Rady Kościołów
    Awakening to the New Pilgrimage. The Theological Aspects of the 10th Assembly of the World Council of Churches
    Autorzy:
    Link, Hans-Georg
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343442.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Światowa Rada Kościołów
    zgromadzenie
    ruch ekumeniczny
    jedność
    misja
    World Council of Churches
    Assembly
    Ecumenical Movement
    Unity
    Mission
    Opis:
    Artykuł w syntetyczny sposób przedstawia przebieg i wyniki obrad 10 Zgromadzenia Ogólnego Światowej Rady Kościołów, które odbyło się w Pusan (Korea Płd.) (30.10 – 08.11.2013) oraz dokonuje krótkiej teologiczno-ekumenicznej interpretacji spotkania. Artykuł składa się z trzech części. Pierwsza prezentuje teologiczne zagadnienia poruszane w Pusan. Autor opiera się na dwóch przyjętych przez Zgromadzenie dokumentach: „Boży dar i wezwanie do jedności – i nasze zobowiązanie” oraz „Wspólnie ku życiu: misja i ewangelizacja w zmieniających się kontekstach” i charakteryzuje ich treść takimi słowami kluczowymi, jak: jedność, misja i ewangelizacja. Przedstawia również teologiczne uwarunkowanie społecznego zaangażowania, które w Pusan ilustrowane było słowem „pielgrzymka”. Podstawę drugiej części artykułu stanowi sprawozdanie z uczestnictwa w Zgromadzeniu przedstawicieli różnych wyznań i ruchów ekumenicznych, a także z wkładu religii niechrześcijańskich i podmiotów politycznych. Trzecia część przedstawia uchwalone podczas zgromadzenia deklaracje, odnoszące się do dwóch ważnych kryzysów polityczno-społecznych: podzielonego Półwyspu Koreańskiego oraz sytuacji na Bliskim Wschodzie i wezwanie do działania o „sprawiedliwy pokój”. Konkluzja zawiera krótką ocenę Zgromadzenia, poczynioną z perspektywy osobistego uczestnictwa.
    Article presents the short report of the 10th Assembly of the World Council of Churches held in Busan (South Korea) (30 of October – 8 of November 2013) including its theological and ecumenical interpretation. The presentation is structured into the three principal sections. Firstly, the author expounds the main theological issues discussed at the meeting. He refers to the two important documents adopted by the Assembly: God’s Gift and Call to Unity- and our Commitment and Together Towards Life: Mission and Evangelism in Changing Landscapes and describes their content through three keywords: unity, mission and evangelization. Furthermore, the article illustrates the theological conditions of the social commitment of the World Council of Churches with the theological concept of pilgrimage. The second section displays the participation of representatives of various Christian confessions as well as representatives of non-Christian religions and political institutions. The third section presents the statements submitted by the Assembly, concerning two important political crisis: that of the Korean Peninsula and that of the Middle East and includes the short interpretation of the call for the “just peace”. The conclusion of the article contains a short assessment of the Assembly from the view of its participant.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2013, 5; 5-23
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doktryna odpustów 500 lat po wystąpieniu Marcina Lutra
    Autorzy:
    Kochanowicz, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369741.pdf
    Data publikacji:
    2018-11-20
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    reformacja
    Marcin Luter
    dialog ekumeniczny
    II Sobór Watykański
    odpust
    Reformation
    Martin Luther
    ecumenical dialogue
    II Vatican Council
    indulgence
    Opis:
    W związku z 500-leciem reformacji, rozpoczętej tezami Marcina Lutra o odpustach, powstaje pytanie, czy postulaty niemieckiego reformatora zostały przyjęte w jakiejś mierze przez Kościół rzymskokatolicki w nauczaniu o odpustach i w praktyceich udzielania. Jakie są warunki rzeczowego i komunikatywnego przedstawiania tej doktryny obecnie? Autor tekstu ukazuje najpierw genezę średniowiecznej nauki o odpustach, zakorzenionej w praktykach pokutnych starożytnego Kościoła. Następnie omawia okoliczności wystąpienia Marcina Lutra i sedno jego protestu. Z kolei szkicuje oficjalną doktrynę Kościoła rzymskokatolickiego w kwestii odpustów: od Soboru Trydenckiego po czasy współczesne, wskazując również na próby nowatorskich teologicznych rozwiązań problemu odpustów. Tekst kończy się autorską refleksją nad możliwością/stosownością głoszenia odpustów przez współczesny Kościół.
    In connection with the 500th anniversary of the Reformation, initiated by the thesis of Martin Luther on indulgences, there arises a question whether the postulates of the German Reformer were adopted in some measure in the teaching of indulgences and in the practice of their granting by the Roman Catholic Church. What are the conditions for the factual and communicative presentation of this doctrine now? The author of the text first shows the genesis of the medieval knowledge about indulgences, rooted in the penitential practices of the ancient Church. He then discusses the circumstances of Martin Luther’s appearance and the heart of his protest. In turn, he sketches the official doctrine of the Roman Catholic Church regarding indulgences: from the Council of Trent to modern times, pointing to the attempts at innovativetheological solutions to the problem of indulgences. The text ends with an originalreflection on the possibility / appropriateness of proclaiming indulgences by the contemporary Church.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2018, 29, 2; 77-94
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postawy pamięci europejskiej w perspektywie ekumenicznej
    Attitudes of the European Memory in the Ecumenical Perspective
    Autorzy:
    Kopiec, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040527.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kultura pamięci
    pamięć
    postawy
    ekumeniczny
    dialog
    Światowa Rada Kościołów
    Culture of Remembrance
    memory
    ecumenical
    dialogue
    World Council of Churches
    Opis:
    Pamięć ludzka, zarówno w swym wymiarze indywidualnym jak i zbiorowym, jest czynnikiem determinującym tożsamość, skoro tożsamość definiuje się jako proces czyjejś refleksji nad przeszłością i przyszłością. Tożsamość jest więc rozwijana w permanentnej interpretacji tak jednostek, jak i społeczeństw swej historii i przyszłości. To dlatego sposób, w jaki przeszłość, z przekazem kultury, struktur społecznych, norm i wartości, jest nam dostępna, waży na naszej tożsamości. Jedną z dróg utrwalania ludzkiej pamięci jest kultura pamięci. Może być ona definiowana jako całość przedsięwzięć, zinstytucjonalizowanych bądź nie, które przyczyniają się do wzmocnienia zarówno zbiorowej, jak i indywidualnej pamięci o przeszłych doświadczeniach, by wykorzystać tę pamięć w planowaniu przyszłości. W świetle tego, jak tożsamość jest definiowana, kultura pamięci musi być odbierana jako silny czynniki procesu kreowania tożsamości. Artykuł omawia sposób, w jaki kultura pamięci jest rozwijana, aby budować wspólną europejską tożsamość. Uznając dialog za fundamentalny instrument współżycia społeczeństw europejskich, artykuł naświetla koncepcję dialogu sformułowaną przez Światową Radę Kościołów. Ekumeniczna teoria dialogu musi być odbierana jako owoc długoletnich doświadczeń Kościołów chrześcijańskich, żyjących w różnorodnych kontekstach, i jako taka – jako ważne narzędzie interpretacji sposobów odsłaniania się pamięci. Ekumeniczna perspektywa może być pomocna w budowie wspólnej europejskiej kultury pamięci.
    Human memory, in both individual and collective dimensions, is recognized as an inherent factor of identity since identity is declared to be a process of one’s reflection on his past and his future. Identity is thus developed in the constant interpretation of both individuals and communities on their history and their future. This is why a way of how past with the transfer of culture, social structure, norms and values is available for us, effects on our identity. One of the ways to petrify a human memory is the culture of remembrance. It may be defined as the whole of undertakings, institutionalized or not, that contributes to strengthen both collective and individual memory about past experiences, in order to use these experiences to construct the future. It is embedded in the conviction that every distinctive society or community must build its identity on the one narrative line which encompasses the past, the present and the future. The culture of remembrance thus reveals itself in number of places of memory, monuments, museums, exhibitions, books, films, websites, memorial days, lectures. In light of how identity is defined, culture of remembrance must be seen as a strong factor of identity creating process. Article discusses a way of how culture of remembrance is developed in order to build common European identity. Considering dialogue as an essential instrument of co-existence of European societies, the article displays the concept of dialogue provided by the World Council of Churches. Ecumenical teaching on dialogue must be received as a fruit of the long-term experience of the Christian Churches living in the various contexts, and as such as an useful tool to interpret the ways of how memory is revealed. Ecumenical perspective might be helpful to build the common European culture of remembrance.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 7; 173-190
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sakrament Eucharystii we współczesnych dialogach ekumenicznych
    Sacrament of Eucharist in Contemporary Ecumenical Dialogues
    Autorzy:
    Jaskóła, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595260.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    ecumenical dialogue, Eucharist, ministry, ordination, Reformation, sacrament, II Vatican Council
    II Sobór Watykański, Reformacja, dialog ekumeniczny, sakrament, urząd, Eucharystia
    Opis:
    The article presents the teaching on Eucharist in the study document Harvesting the Fruits. Aspects of Christian Faith in Ecumenical Dialogue (New York 2009) prepared by Walter Card. Kasper. The whole document is based on the reports of bilateral dialogues led after II Vatican Council by Roman Catholic Church with Anglican Communion, Lutheran World Federation, World Methodist Council and World Alliance of Reformed Churches. Documents of theses dialogues show the central role of Eucharist as the beginning and the “summit” of the Church. In the time of Reformation the teaching about the sacrificial character of Eucharist, about the real presence of Christ and about ministry became the subject of strong controversy. Thanks to the biblical category of anamnesis nowadays ecumenical dialogues marked out new perspectives in the understanding of Eucharist and new possibilities of inter-denominational convergences. The new rediscovery of the role of epiclesis constitutes in it a favourable factor. Despite many questions remaining still open, growing is the hope for common celebration of the Eucharist.
    Artykuł prezentuje problematykę Eucharystii w dokumencie studyjnym Harvesting the Fruits. Aspects of Christian Faith in Ecumenical Dialogue (New York 2009) opracowanym przez kard. W. Kaspera. Cały dokument studyjny oparty jest na sprawozdaniach z dialogów bilateralnych, jakie Kościół Rzymskokatolicki prowadził po Soborze Watykańskim II ze Wspólnotą Anglikańską, Światową Federacją Luterańską, Światową Radą Kościołów Metodystycznych i Światowym Aliansem Reformowanym. Dokumenty z dialogów pokazują centralną rolę liturgii, zwłaszcza liturgii Eucharystii jako początku i „szczytu” Kościoła. W czasie Reformacji nauka o ofiarniczym charakterze Eucharystii, realnej obecności Chrystusa i święceniach kapłańskich stała się przedmiotem ostrych kontrowersji. Współcześnie dzięki biblijnej idei anamnesis dialogi ekumeniczne wytyczyły nowe perspektywy rozumienia Eucharystii oraz możliwości międzywyznaniowych konwergencji. Sprzyja im również ponowne odkrycie roli epiklezy. Mimo wielu otwartych pytań rośnie nadzieja na wspólne świętowanie Eucharystii.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2015, 15; 247-263
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Ecumenical Dialogue according to Holy and Great Council of the Orthodox Church in Crete (2016)
    Dialog ekumeniczny według Świętego i Wielkiego Soboru Kościoła Prawosławnego, Kreta 2016. Kilka refleksji
    Autorzy:
    Sonea, Cristian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037282.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Święty i Wielki Sobór
    jedność
    jedność wiary
    dialog ekumeniczny
    Holy and Great Council
    Unity
    Unity of faith
    ecumenical dialog
    Opis:
    Artykuł ma na celu zbadanie kwestii kościelnego uznania innych wspólnot chrześcijańskich w kontekście dzisiejszej dyskusji prowadzonej w obrębie wspólnot prawosławnych po Świętym i Wielkim Soborze Kościoła Prawosławnego na Krecie w 2016 r. Autor dąży do bliższego przyjrzenia się relacji między jednością Kościoła i jednością wiary, tak jak jest to rozumiane w Kościołach prawosławnych, jak i znaczeniu zawartego w dokumencie Relacje Kościoła Prawosławnego z resztą świata chrześcijańskiego „historycznego miana innych nieprawosławnych Kościołów chrześcijańskich”, z którymi Kościół prawosławny nie pozostaje w komunii. Konkludując, autor argumentuje, że właściwe rozumienie wspomnianego dokumentu powinno być bazą dialogu ekumenicznego według założeń prawosławnych.
    The purpose of this paper is to examine the question of the ecclesiastical recognition of the other Christian communities in the context of nowadays discussions within the Orthodox communities, after the Holy and Great Council in Crete (2016). We will look closely at the relation between the Church unity and the unity of faith, as understood by the Orthodox Churches, as well as at the meaning of the “the historical name of other non-Orthodox Christian Churches” with which the Orthodox Church is not in communion, stated by the document Relations of the Orthodox Church with the rest of the Christian world (ROCC).  In the end, we will argue that ROCC if understood properly, could constitue the basis for the ecumenical dialogue on Orthodox.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 7; 127-135
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urząd kościelny jako służba Ewangelii. Od reformacyjnego postulatu do ekumenicznego konsensusu
    Ordained Ministry as Service to the Gospel. From Reformation Postulate to Ecumenical Consensus
    Autorzy:
    Porada, Rajmund
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2108779.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    urząd kościelny
    reformacja
    sukcesja apostolska
    Sobór Watykański II
    dialog ekumeniczny
    ministry
    Reformation
    apostolic succession
    Second Vatican Council
    ecumenical dialogue
    Opis:
    Relacja urzędu kościelnego i Ewangelii jest kluczowym problemem w relacjach ekumenicznych, zwłaszcza z Kościołami poreformacyjnymi. Reformacyjna krytyka dotyczyła w dużym stopniu nadużyć związanych z redukcjonistycznym sprawowaniem tego urzędu i stawianiem go ponad Ewangelię. Tymczasem właściwym jego zadaniem jest służba świadectwa wobec Bożego słowa. W ekumenicznej dobie również katolicka teologia może przyłączyć się do reformacyjnego postulatu pojmowania urzędu kościelnego w perspektywie służby Słowu. Taki sposób ujęcia wynika z ekumenicznego dialogu nad tą kwestią, zapoczątkowanego po katolickiej stronie przez nauczanie Soboru Watykańskiego II odnośnie do relacji Słowa i urzędu. Kluczowym czynnikiem tego procesu było pogłębione rozumienie sukcesji apostolskiej i dowartościowanie wierności Ewangelii jako istotnego znaku apostolskości Kościoła, zdystansowanie się zaś od rozumienia urzędu w perspektywie władzy. Postępując w chronologicznym porządku w pierwszym etapie została ukazana historyczna ewolucja w rozumieniu urzędu kościelnego w kontekście sukcesji apostolskiej. Następnie wskazano na elementy nauczania Soboru Watykańskiego II i niektórych raportów dialogu katolicko-luterańskiego stanowiących wkład do rozumienia urzędu kościelnego przede wszystkim jako służby świadectwa Słowu.
    The relationship of the ordained ministry and the Gospel is a key problem in ecumenical relations, especially with the post-Reformation churches. Reformation criticism was largely concerned with the abuses associated with a reductionist exercise of this ministry and placing it above the Gospel. Meanwhile, its proper task is to serve as a witness to the word of God. In the ecumenical era, also Catholic theology may join the reformation postulate of understanding the ministry as a service to the Word. This approach is the result of the ecumenical dialogue on this issue, initiated on the Catholic side by the teaching of the Second Vatican Council regarding the relationship between the Word and ministry. A key factor in this process was a deeper understanding of apostolic succession and an appreciation of fidelity to the Gospel as an essential sign of the Church's apostolicity, while distancing oneself from an understanding of the ordained ministry as authority. Following a chronological order, the first stage will show the historical evolution in the understanding of the ministry in apostolic succession. Then, elements of the teaching of the Second Vatican Council and some achievements of reports of the Catholic-Lutheran dialogue will be pointed out, which contribute to an understanding of the ordained ministry primarily as a service of witness to the Word.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 107-123
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Is There True Peace Without Truth? Ideological Roots of a Recent Statement of the Central Committee of the World Council of Churches on Religion and Violence
    Czy istnieje prawdziwy pokój bez prawdy? Ideologiczne korzenie stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów na temat religii i przemocy
    Autorzy:
    Składanowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595073.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    World Council of Churches
    violence
    peace
    inter-religious dialogue
    ecumenical ideology
    Światowa Rada Kościołów
    przemoc
    pokój
    dialog międzyreligijny
    ideologia ekumeniczna
    Opis:
    The article aims to demonstrate ideological roots of the social and theological attitude of the World Council of Churches on the example of the recent official statement of the Central Committee of the WCC issued on June 28, 2016 which regards the connection between religion and violence. Particular emphasis is put on an attempt to explain how the ideology accepted by the WCC, and present in a more or less distinct manner in the documents of this organization, influences the presentation of Christian teaching regarding peace in the said document. The article analyses the mentioned document, starting from the manner in which the phenomenon of violence has been tackled. Further, it examines those statements in which the WCC is presented as promoting the inter-religious dialogue and peace.
    Artykuł ma na celu ukazanie ideologicznych korzeni społecznego i teologicznego zaangażowania Światowej Rady Kościołów na przykładzie oficjalnego stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów, wydanego 28 czerwca 2016 r., które dotyczy związku religii i przemocy. Szczególny nacisk kładzie się na próbę wyjaśnienia, w jaki sposób ideologia uznawana przez Radę i obecna w mniej lub bardziej wyraźny sposób w dokumentach tej organizacji wpływa na przedstawienie chrześcijańskiego nauczania dotyczącego pokoju w omawianym stanowisku. Artykuł analizuje ten dokument, zaczynając od sposobu, w jaki Rada podchodzi do zjawiska przemocy. W dalszej kolejności w artykule omawiane są powiązane wypowiedzi Rady, w których uznaje się ona za promotora dialogu międzyreligijnego i pokoju na świecie.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2016, 16; 305-318
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Hus w perspektywie reformacji XVI wieku
    Jan Hus from the Perspective of 16th Century Reformation
    Autorzy:
    Jaskóła, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037246.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Hus
    Marcin Luter
    Kościół
    Sobór w Konstancji
    reformacja
    ekumeniczny
    papież
    Martin Luther
    Church
    Council of Constance
    Reformation
    ecumenical
    Pope
    Opis:
    Artykuł prezentuje postać Jana Husa, czeskiego reformatora spalonego na Soborze w Konstancji w 1415 r., która ostatnio budzi zainteresowanie w związku z 600. rocznicą jego męczeńskiej śmierci, jak i w kontekście 500. rocznicy wybuchu reformacji. W poglądach i postulatach Jana Husa wielu historyków chrześcijaństwa i teologii dostrzega zapowiedź reformacji zainicjowanej przez Marcina Lutra w 1517 r. W trzech punktach najpierw ukazano kontekst, który Lutrowi pozwolił stwierdzić „my wszyscy jesteśmy husytami” (1), następnie pokazano obraz Jana Husa w wybranych pismach poreformacyjnych, których autorami byli Matthias Flacius Illyricus, Ludwig Rabus i John Fox (2). Artykuł kończy kilka końcowych ocen i wniosków (3).
    The article presents Jan Hus, Czech reformer burnt at a stake during the Council of Constance in 1415. 600th anniversary of his death as a martyr and the context of the 500th anniversary of Reformation causes interest of this distinctive figure. In the views and postulates of Jan Hus many historians of Christianity as well as theologians are likely to see the prediction of Reformation initiated by Martin Luther in 1517. In three points first there was shown the context, which enabled Luther to state “We are the Hussites – all of us” (1), then there was shown the image of Jan Hus as depicted in various post-reformation writs (2), of such authors as Matthias Flacius Illyricus, Ludwig Rabus and John Fox. The article sums up some final evaluations and conclusions.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 7; 5-16
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Propheticness of the Ecumenical Social Thought: the “Life and Work” Oxford Conference about the State and Economic Order
    Profetyczność ekumenicznej myśli społecznej: oksfordzka konferencja ruchu „Życie i Działanie” o państwie i porządku ekonomicznym
    Autorzy:
    Kopiec, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729529.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    „Życie i Działanie”
    profetyczność
    ekumeniczna myśl społeczna
    Światowa Rada Kościołów
    państwo opiekuńcze
    Life and Work
    Propheticness
    ecumenical social thought
    World Council of Churches
    welfare state
    Opis:
    Propheticness understood as a Christian interpretation of the world's spiritual, ideological and social challenges, is the primary dimension of ecumenical social thought. History of the ecumenical movement has many times confirmed this prophetical vision which often ran counter to or preceded dominant political and socioeconomic orders. The World Council of Churches’ model of responsible society has exemplified such a vision. Although today forgotten, a prophetical voice of ecumenism sounded at the conference of the Life and Work movement held in Oxford in 1937. The gathering, even though it took place in a gloomy time of political totalitarianism and socioeconomic crisis and in the shadow of the oncoming world war, produced a theological interpretation of the state and the economy, which later became an abundant source of ideas for the next decades of the ecumenical social teaching. The article aims to manifest the comprehensiveness and freshness of the Oxford concepts and, thereby, to demonstrate the Propheticness of ecumenical social thought. Eventually, it wishes to prove the relevance and significance of ecumenical teaching about society today. A survey of the subject literature and literary analysis is the primary method employed in the article.
    Profetyczność rozumiana jako chrześcijańska interpretacja duchowych, ideologicznych i społecznych wyzwań niesionych przez świat, jest głównym wymiarem ekumenicznej myśli społecznej. Historia ruchu ekumenicznego wielokrotnie potwierdzała taką profetyczną wizję, często sprzeciwiającą się, albo wyprzedzającą dominujące porządki polityczne i społeczno-ekonomiczne. Przykładem był model społeczeństwa odpowiedzialnego, sformułowany przez Światową Radę Kościołów. Profetyczny głos ekumenizmu, dzisiaj nieco zapomniany, wybrzmiał również podczas konferencji ruchu „Życie i Działanie” w Oksfordzie w 1937 r. Spotkanie, chociaż miało miejsce w ponurym czasie totalitaryzmów i kryzysu społeczno-ekonomicznego oraz w cieniu nachodzącej wojny, stworzyło teologiczną interpretację państwa i ekonomii, która stała się obfitym źródłem idei w następnych dekadach ekumenicznego nauczania społecznego. Artykuł ma na celu pokazanie wszechstronności oraz świeżości koncepcji z Oksfordu, a w konsekwencji profetyczności ekumenicznej myśli społecznej. Wreszcie, dąży również do wykazania aktualności i znaczenia ekumenicznego nauczania na temat społeczeństwa dzisiaj. Główną metodą naukową zastosowaną w artykule jest przegląd literatury przedmiotu i analiza literacka.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2022, 22; 7-21
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nauczanie papieża Franciszka o synodalności w kontekście współczesnej refleksji teologicznej i ekumenicznej
    The Teaching of Pope Francis About Synodality in the Context of Contemporary Theological and Ecumenical Reflection
    Autorzy:
    Bujak, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029762.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    katolicko–prawosławny dialog ekumeniczny
    eklezjologia
    papież Franciszek
    Kościół lokalny
    Sobór Watykański II
    synodalność
    Catholic–Orthodox ecumenical dialogue
    ecclesiology
    Pope Francis
    local Church
    Second Vatican Council
    synodality
    Opis:
    Artykuł podejmuje temat eklezjologii Kościoła lokalnego i synodalności. Oba tematy są obecne w teologii katolickiej od czasów Soboru Watykańskiego, który położył fundament pod eklezjologię Kościoła lokalnego/partykularnego, kolegialność biskupów i synodalność. Eklezjologia ta w okresie posoborowym została rozwinięta zarówno na płaszczyźnie teoretycznej jak i praktycznej, nie brakuje jednak teologów, którzy uważają, że w czasie pontyfikatu Jana Pawła II nastąpił powrót do eklezjologii uniwersalistycznej, o czym miałyby świadczyć dokumenty publikowane przez Kurię Rzymską, a zwłaszcza Communionis notio.Nauczanie papieża Franciszka na temat synodalności i konieczności wzmocnienia Kościoła na poziomie lokalnym i regionalnym wychodzi naprzeciw postulatom tych teologów, którzy uważają, że III rozdział Konstytucji Lumen gentium nie został dotąd we właściwy sposób wprowadzony w życie. Papież Franciszek podkreśla bowiem, że synodalność, to konstytutywny wymiar Kościoła, dlatego to, czego domaga się od nas Pan, w pewnym sensie jest już w całości zawarte w słowie „synod”.
    The article deals with the ecclesiology of the local Church and synodality. Both topics have been present in Catholic theology since the time of the Second Vatican Council, which laid the foundation for the ecclesiology of the local/particular Church, collegiality of bishops and synodality. This ecclesiology was developed both theoretically and practically in the post-conciliar period, but there are some theologians who believe that during the pontificate of John Paul II there was a return to the universalist ecclesiology, as evidenced by the documents published by the Roman Curia, especially Communionis notio. Pope’s Francis teaching on synodality and strengthening the Church at local and regional levels addresses the demands of those theologians who believe that Chapter III of the Lumen Gentium Constitution has not yet been properly implemented. The Pope emphasizes, that synodality is a constitutive dimension of the Church and therefore what the Lord is asking of us is already in some sense fully present in the word “synod” itself.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2021, 91, 1; 51-76
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola Światowej Rady Kościołów w ruchu ekumenicznym
    The Role of World Council of Churches in the Ecumenical Movement
    Die Rolle des Ökumenischen Rates der Kirchen in der ökumenischen Bewegung
    Autorzy:
    Karski, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340933.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Światowa Rada Kościołów
    ŚRK
    ruch ekumeniczny
    Wspólna Grupa Robocza ŚRK i Kościoła rzymskokatolickiego
    regionalne organizacje kościelne
    dialog multilateralny
    dialog bilateralny
    World Council of Churches
    Ecumenical Movement
    Joint Working Group between the WCC and the Roman Catholic Church
    regional ecumenical organizations
    bilateral dialogue
    multilateral dialogue
    Opis:
    Der 1948 im Amsterdam ins Leben gerufene Ökumenischer Rat der Kirchen mit 349 Mitgliedskirchen heute ist die beste Repräsentation des nichtrömischkatholischen Christentums. Die seit 1965 bestehende Gemeinsame Arbeitsgruppe zwischen dem ÖRK und der römisch-katholischen Kirche ist zum Symbol der einen ökumenischen Bewegung geworden. Dank der aufgenommenen Zusammenarbeit wird die alljährige Gebetswoche für die Einheit der Christen seit vierzig Jahren in allen Erdteilen nach einem gemeinsamen Rahmenprogramm gefeiert. Mit aktiver Mitarbeit der katholischen Theologen ist die Konvergenzerklärung zu Taufe, Eucharistie und Amt, die größte bisher Errungenschaft im multilateralen Dialog auf Weltebene, zustande gekommen. Auf Anregung der Gemeinsamen Arbeitsgruppe sind viele wertvolle Studiendokumente entstanden. Jedoch die Erwartungen auf katholische Mitgliedschaft im ÖRK wurden nicht erfüllt. Mit Unterstützung des ÖRK sind die regionale kirchliche Zusammenschlüsse, u.a. die Konferenz Europäischen Kirchen, entstanden, die vielen kleinen Kirchen die Teilnahme an der internationalen ökumenischen Bewegung ermöglichten. Drei von diesen Zusammenschlüssen, Rat der Kirchen im Mittleren Osten, Karaibische Konferenz der Kirchen und Pazifische Konferenz der Kirchen, haben unter ihren Mitgliedern auch die römisch-katholische Kirche. Es besteht auch eine gute Zusammenarbeit zwischen der KEK und dem Rat der Europäischen Bischofskonferenzen. Der ÖRK hat den Impuls zur bilateralen Gesprächen zwischen den doktrinär verwandten Kirchen gegeben. Unter dem Patronat der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung haben die Lutheraner und Reformierten einen Dialog aufgenommen, der 1973 durch die Unterzeichnung der Leuenberger Konkordie zur vollen Kirchengemeinschaft zwischen den Mitgliedern beider Kirchentraditionen in Europa geführt hat. Der ÖRK hat auch einen wichtigen Beitrag zur Annäherung zwischen den orthodoxen und den vorchalkedonischen Kirchen geleistet. Trotz der Entwicklung und Dezentralisierung der ökumenischen Bewegung bleibt der ÖRK die breiteste Repräsentation der Bewegung. Mit anderen Worten: der ÖRK ist das vollkommenste Werkzeug im Dienst der Ökumene.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2010, 2; 57-71
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawy prawosławnego zaangażowania w ruch ekumeniczny
    Principles of Orthodox Involvement into the Ecumenical Movement
    Autorzy:
    Doroszkiewicz, Warsonofiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340935.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół prawosławny
    ruch ekumeniczny
    Światowa Rada Kościołów
    granice Kościoła
    ważność sakramentów
    the Orthodox Church
    the Ecumenical Movement
    The World Council of Churches
    the limits of the Church
    the validity of sacraments
    Opis:
    The Orthodox Church from the very beginning of the Ecumenical Movement has been engaged into the healing of all sort of divisions and dissection. Many of the dissections divide Christians until today. In all the theological discussions Orthodox theologians emphasize that the Church is not simply an institution, but a mode of existence. The mystery of the Church even in its institutional dimension, is deeply bound to the being of man, to the being of the world and to the very being of God. The Church is also inseparable of its tradition and it cannot solve its present problems without constant referring to the decisive and formative centuries of the first millennium of Christianity. Therefore the contemporary involvement of the Orthodox Church into the Ecumenical Movement comes out from very nature of the ecclesial identity. Ecumenical activities of the Orthodox Church constitute the fulfillment of the wish of our Lord that all may be one.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2010, 2; 73-82
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początki odnowy posoborowej w Kosciele katolickim w Polsce (do 1972). Zarys wybranych problemów
    The beginnings of post-council renewal in Roman Catholic Church in Poland (until 1972). An outline of chosen problems
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545192.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Kościół katolicki
    Sobór Watykański II
    recepcja
    posoborowa
    kolegialności
    synody duszpasterskie
    ruchu ekumenicznego
    reforma
    świeccy
    synodalność
    Catholic Church in Poland
    Vatican Council II
    reception
    post-council renewal of liturgy
    collegiality
    pastoral synods
    ecumenical movement
    projects of structural church reforms
    promotion of laity in the Church
    Opis:
    Recepcja Soboru Watykańskiego II to jeden z najważniejszych, żywych procesów eklezjalnych zachodzących w Kościele katolickim począwszy od drugiej połowy lat sześćdziesiątych XX w. Analiza faktograficzna zjawiska pozwala na wyodrębnienie – w historii Kościoła w Polsce – trzech faz recepcji Vaticanum II. Są to kolejno: 1) faza wczesna (lata 1966-1978) z wyraźnie wyodrębnionymi dwoma podokresami: 1966-1972 oraz 1972-1978; 2) faza dojrzała (lata 1978-1989); 3) faza późna (lata 1989-1999). Niebagatelny wpływ na przebieg recepcji w Polsce, jej specyfikę, dynamikę oraz konkretne możliwości aplikacji nauczania w życie wspólnot kościelnych miały uwarunkowania związane z funkcjonowaniem Kościoła w warunkach państwa totalitarnego. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejno: uwarunkowania polityczno-systemowe; uwarunkowania prawno-kanoniczne; uwarunkowania społeczno-religijne. Jako instytucjonalne narzędzia recepcji Soboru Watykańskiego należy postrzegać należy powołane przez Konferencję Episkopatu Polski specjalne komisje, na czele z Komisją Soborową. Dla zobrazowania procesu recepcji Vaticanum II w Polsce – w pierwszej fazie obejmującej podokres lat 1966-1972 – dokonano wyboru kilku charakterystycznych obszarów odnowy posoborowej. Widocznym znakiem wprowadzania posoborowych zmian była odnowa liturgii i studiów biblijnych (zapoczątkowano nową edycję ksiąg liturgicznych w języku polskim oraz wydano nowe krytyczne tłumaczenie ksiąg Pisma św. – „Biblią Tysiąclecia”). Odnowa kolegialności i synodalności polegała na opracowaniu i wejściu w życie Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1969 r.); umocnieniu i pogłębieniu charakteru duszpasterskiego instytucji synodów diecezjalnych oraz prowincjonalnych; przywróceniu Rad Kapłańskich. Wiele uczyniono również by nadać nowe, ożywcze impulsy ruchowi ekumenicznemu. Podjęto prace przygotowawcze w celu przeprowadzenia nowoczesnej odnowy struktur kościelnych (projekt opracowany przez zespół arcybiskupa Bolesława Kominka w 1967 r.). Ostatecznie urzeczywistnienie – tego istotnego wymiaru recepcji nauczania soborowego – nastąpiło częściowo poprzez postanowienia bulli Pawła VI „Episcoporum Poloniae coetus” z 1972 r. Sobór Watykański II przyniósł także zasadnicze zmiany w postrzeganiu roli świeckich w Kościele. Nastąpiła rewolucyjna zmiana paradygmatu udziału świeckich w życiu Kościoła (od obecności do zaangażowania). Na polskim gruncie prześledzono ją na przykładzie dwóch odmiennych formacyjnie ruchów katolickich (odgrywającego rolę prekursora idei soborowych środowiska ZNAK oraz stworzonego przez ks. Franciszka Blachnickiego Ruchu Światło-Życie). Przedstawione w ogólnym zarysie przykłady były pewnymi propozycjami i nie wyczerpały bogatych oraz różnorodnych doświadczeń recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele w Polsce.
    The reception of II Vatican Council is one of the most important ecclesial processes occurring in the Catholic Church since the second half of the 1960’s. Factographic analysis of the process allows one to distinguish – in the history of the Church in Poland – three phases of reception of Vaticanum II. These are: 1) the early phase (1966-1978) with two clear stages: 1966-1972 and 1972-1978; 2) the mature phase (1978-1989); 3) the late phase (1989-1999). Conditions connected with the functioning of the Church in totalitarian state had a considerable influence on the reception of the Council in Poland, its specificity, dynamism as well as the actual possibilities of applying the teaching in the life of church communities. The present article presents respectively the political and systemic conditions; legal and canonic conditions; religious and social conditions. Special commissions headed by the Council Commission, set up by the Episcopal Conference of Poland, should be viewed as the institutional tools of the reception of the Vatican Council. To depict the process of the reception of Vaticanum II in Poland – in the first stage of the early phase (1966-1972) – a few characteristic areas of the post-council renewal have been chosen. A visible sign of introducing post-council changes was the renewal of the liturgy and biblical studies (a new edition of liturgical books in Polish was initiated and a new critical translation of the Holy Scripture published – the Millenium Bible). The renewal of collegiality and synodality consisted in drafting and putting into effect the Statute of the Episcopal Conference of Poland (1969); strengthening and deepening the pastoral character of the institution of diocesan and provincial synods; reinstating Presbyteral Councils. Much was done to give the ecumenical movement new reviving impulses. Preparations were made to conduct a modern renewal of church structures (project drafted by Archbishop Bolesław Kominek and his co-workers in 1967). Final accomplishment came partly through the resolutions of the bull of Paul VI Episcoporum Poloniae Coetus from 1972. Vatican Council II also brought considerable changes in the perception of the role of the laity in the Church. There was a revolutionary change of the paradigm of participation of laity in the life of the Church (from presence to involvement). In Poland it was followed through on the example of two formationally different Catholic movements (the precursory milieu of ZNAK and – the originated by Rev. Franciszek Blachnicki - Light-Life Movement). The general outline of examples does not exhaust the rich and diverse experience of the reception of Vatican Council II in the Polish Church.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 229-272
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O idei Polskiego Forum Chrześcijańskiego
    The idea of the Polish Christian Forum
    Autorzy:
    Perzyński, Andrzej P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503559.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Globalne Forum Chrześcijańskie
    Polskie Forum Chrześcijańskie
    ekumenizm w XX wieku
    organizacje ekumeniczne
    Światowa Rada Kościołów
    Global Christian Forum
    Polish Christian Forum
    ecumenism in the 20th century
    ecumenical organizations
    World Council of Churches
    Opis:
    The Global Christian Forum was established in 1998 as a platform for open dialogue between major Christian confessions to discuss pressing challenges facing Christians today. The Polish Christian Forum finds its identity as drawn from the idea of the Global Christian Forum (HYPERLINK „http://www.globalchristianforum.org” www.globalchristianforum.org). The forum defines itself not as any new organization, association or union of the churches, but as a meeting place, as a space to learn about each other, space of cooperation and common testimony, without formal membership of the entities interested in Forum’s initiatives. The article about the idea of the Polish Christian Forum presents the following issues: changes in the world religious landscape; the beginnings of the Global Christian Forum; a new space for new challenges; basic objectives of the Christian Forum; formation of the Polish Christian Forum; conclusion.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 4; 7-12
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1978-1989. Zarys wybranych problemów
    Post-Council Renewal in the Catholic Church in Poland in the Years 1978-1989. An Outline of Chosen Problems
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545137.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Kościół katolicki
    PRL
    Sobór Watykański II
    recepcja Vaticanum II
    Jan Paweł II
    Konferencja Episkopatu Polski
    Komisje Episkopatu Polski
    nauczanie soborowe
    reforma liturgii
    kolegialność biskupów
    synodalność
    ekumenizm
    odnowa życia zakonnego
    ruchy katolickie
    Catholic Church
    Polish People’s Republic
    Second Vatican Council
    reception of Second Vatican Council
    Commissions of the Polish Episcopate
    application of council teachings
    reform of liturgy
    collegiality of bishops
    idea of synodality
    ecumenical movement
    renewal of monastic life
    Catholic movemens
    Catholic associations
    Opis:
    Lata 1978-1989 to w Kościele katolickim w Polsce faza dojrzała recepcji Soboru Watykańskiego II. Do najważniejszych zjawisk mających wpływ na jej przebieg należały: przemiany polskiej religijności w latach osiemdziesiątych XX w.; nowy model relacji państwo-Kościół katolicki; społeczny wymiar trzech pielgrzymek Papieża-Polaka do Ojczyzny (1979-1983-1987); zmiany personalne i pokoleniowe w Episkopacie Polski. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Aplikacja nauczania soborowego w teologii polskiej zaznaczyła swoją obecność w pracach: ks. Józefa Kudasiewicza (biblistyka), ks. Józefa Tischnera (katolicka nauka społeczna), ks. Adama Ludwika Szafrańskiego (eklezjologia), o. Stanisława Celestyna Napiórkowskiego OFMConv. (mariologia, ekumenizmu), ks. Wacława Hryniewicza OMI (ekumenizm), o. Jana Charytańskiego SJ (katechetyka), ks. Franciszka Blachnickiego (teologia pastoralna i liturgika), ks. Eugeniusza Werona SAC (teologia laikatu), biskupa Wilhelma Pluty (teologia pastoralna), ks. Franciszka Woronowskiego (teologia pastoralna) oraz ks. Tadeusza Dajczera (religioznawstwo i fenomenologia religii). Publikacja czterech tomów „Liturgii Godzin” oraz wydanie w 1986 r. „Mszału Rzymskiego dla Diecezji Polskich” stanowiły zwieńczenie odnowy liturgicznej. Z kolei ukazanie się krytycznego III wydania „Biblii Tysiąclecia” (1980 r.), było realizacją postulatów zgłaszanych już w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w. Kolegialność biskupów znalazła w pełni odzwierciedlenie w przepisach nowego Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1987 r.), a synodalność rozwijała się poprzez synody. W latach 1978-1989 trwały obrady jednego synodu prowincjonalnego i dziewięciu synodów diecezjalnych. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było zainaugurowanie dwustronnych dialogów doktrynalnych (odnośnie ważności chrztu św. oraz małżeństw mieszanych). Przystosowana odnowa życia zakonnego w dekadzie lat osiemdziesiątych XX w. miała przede wszystkim wymiar jurydyczny związany z rewizją prawa zakonnego oraz przyjęciem nowych konstytucji. Aktywność świeckich zaowocowała rozwojem wcześniej działających ruchów i stowarzyszeń oraz narodzinami nowych. Dynamiczny wzrost był udziałem Drogi Neokatechumenalnej, Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło-Życie, Ruchu Rodzin Nazaretańskich oraz Wspólnot Życia Chrześcijańskiego.
    The years 1978-1989 in the Catholic Church in Poland constitute a mature stage of the reception of the Second Vatican Council. Among the most important phenomena that influenced the process were: changes in Polish religious life in the 1980’s; new model of state-Church relationship, social aspect of the three pilgrimages of the Polish Pope to Poland (1979-1983-1987); personal and generational changes in Polish Episcopate. An important role was played by the activity of special Commissions of the Polish Episcopate, which gave the whole process an appropriate tempo and determined the main directions of changes. The application of council teachings in Polish theology could be found in the works of: Rev. Józef Kudasiewicz (Bible studies), Rev. Józef Tischner (Catholic Social Teaching), Rev. Adam Ludwik Szafrański (Ecclesiology), Fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (Mariology, Ecumenism), Rev. Wacław Hryniewicz OMI (Ecumenism), Fr. Jan Charytański SJ (Catechetics) Rev. Franciszek Blachnicki (Pastoral Theology and Liturgics), Rev. Eugeniusz Weron SAC (Theology of the Laity), Bishop Wilhelm Pluta (Pastoral Theology), Rev. Franciszek Woronowski (Pastoral Theology) and Rev. Tadeusz Dajczer (Religious Studies and Phenomenology of Religion). Publication of four volumes of Liturgy of Hours and Roman Missal for Polish Dioceses (1986) constituted the culmination of liturgical renewal. Publication of critical third edition of the Millennium Bible (1980) was the realization of the postulates set in the second half of the 1960’s. Collegiality of bishops was fully reflected in the regulations of the new Statute of Polish Episcopal Conference (1987), and the synodality developed through synods. In the years 1978-1989 there was one provincial synod assembly and nine diocesan synod assemblies. A considerable achievement of the ecumenical movement was the inauguration of bilateral doctrinal dialogues (about the validity of baptism and mixed marriages). The renewal of monastic life in the 1980’s was predominantly of juridical dimension connected with the revision of monastic law and adopting new constitutions. Activity of the laity resulted in the development of existing movements and associations and the creation of new ones. Neocatechumenal Way, Catholic Charismatic Renewal, Light-Life Movement, Families of Nazareth Movement and Christian Life Communities enjoyed a dynamic growth.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 263-323
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1972-1978. Zarys wybranych problemów
    Post-council renewal in Catholic Church in Poland in the years 1972-1978. A draft of selected problems
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545125.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Kościół katolicki
    PRL
    Sobór Watykański II
    recepcja Vaticanum II
    Komisje Episkopatu Polski
    nauczanie soborowe
    reforma liturgii
    idea synodalności
    ruch ekumeniczny
    odnowa życia zakonnego
    katolickie szkolnictwo wyższe
    aktywność wiernych
    teologia polska
    studia biblijne
    formacja seminaryjna
    ruchy
    movements
    stowarzyszenia
    Catholic Church
    PPR
    Second Vatican Council
    Vatican II reception in Poland
    commissions of Polish Bishops’ Conference
    implementation of council’s ideas
    liturgical reform
    implementation of the idea of synodality
    ecumenical movement’s achievements
    renewal of oders’ and congregations’ life
    renewal of catholic university education
    laity’s activity
    Polish theology
    biblical studies
    formation of seminarians
    societes
    Opis:
    Lata 1972-1978 zamykają fazę wczesną recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele katolickim w Polsce. Teoretyczne i praktyczne wcielanie idei soborowych odbywało się w specyficznych warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego. Do najważniejszych zjawisk charakteryzujących drugą fazę należały: przemiany polskiej religijności; atomizacja środowisk laikatu; wzrost znaczenia kanałów komunikacji społecznej Kościoła instytucjonalnego z wiernymi; relacje hierarchów Kościoła katolickiego z opozycją demokratyczną; próby uregulowania stosunków dyplomatycznych PRL-Stolica Apostolska. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Do najbardziej zaangażowanych gremiów należały: Komisja Liturgiczna, Komisja do Spraw Ekumenizmu, Komisja Apostolstwa Świeckich, Komisji do Spraw Nauki Katolickiej, Komisja Duszpasterstwa Ogólnego. Skromne, ale zasadnicze cele zostały osiągnięte w zakresie aplikacji nauczania soborowego w teologii polskiej. Wśród wielu tytułów na szczególną uwagę zasługuje – opublikowana w 1972 r. – książka „U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II” pióra kardynała Karola Wojtyły. Ważne dla odnowy posoborowej prace wydali również: ks. Stanisław Olejnik (teologia moralna), ks. Wincenty Granat (teologia dogmatyczna), ks. Franciszek Blachnicki (teologia pastoralna i liturgika), o. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (historia ekumenizmu), ks. Feliks Zapłata SVD (misjologia), ks. Eugeniusz Weron SAC (teologia laikatu). Reforma liturgii objęła kilka wymiarów, przy czym wskazać można co najmniej trzy zasadnicze: przygotowania i redakcji nowych ksiąg liturgicznych; praktycznego przystosowania świątyń do nowego rytu mszy św. poprzez zmianę umiejscowienia ołtarza, tabernakulum oraz inne adaptacje architektoniczne; nowej formacji służby liturgicznej. Natomiast pogłębienie studiów biblijnych najpełniej uwidoczniło się poprzez tłumaczenie Pisma św. – tzw. Biblię Poznańską, która ukazała się w 1975 r. Z kolei praktyczna realizacja idei synodalności wyrażała się w kolejnych synodach: III Synodzie Warszawskim; Duszpasterskim Synodzie Archidiecezji Krakowskiej; I Synodzie Katowickim; II Synodzie Gdańskim; II Synodzie Częstochowskim; II Synodzie Lubelskim; II Synodzie Gnieźnieńskim. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było podjęcie działalności przez Komisję Mieszaną Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji do spraw Ekumenizmu Episkopatu Polski. Dla wielu zgromadzeń zakonnych przystosowana odnowa życia wiązała się z powrotem do źródeł i pierwotnego ducha wspólnot. Odnowa katolickiego szkolnictwa wyższego wymagała szczególnego uporządkowania, uregulowania i ujednolicenia kwestii prawno-kanonicznej wydziałów teologicznych oraz ATK, co było przedmiotem szczególnej troski kardynała Karola Wojtyły. Wśród ruchów katolickich przykładem posoborowych przemian był dynamiczny rozwój Ruchu Żywego Kościoła/ Ruchu Światło-Życie. W omawianym okresie wyraźny nacisk położono na kształtowanie się struktur oraz dopracowanie założeń koncepcyjnych.
    The years 1972-1978 close the early phase of Vatican II reception in the Catholic Church in Poland. Theoretical and practical implementation of council’s ideas took place in particular socio-political conditions of a totalitarian state. The most important phenomena characteristic for the second phase were: changes in Polish piety, atomization of laity groups, growing importance of social communication channels running joining the institutional Church and laity; relationship between catholic hierarchy and democratic opposition; attempts at regulating diplomatic relations between Polish People’s Republic and the Holy See. An important role was played by commissions of Polish bishops entrusted with special tasks. They made sure that everything happened at a proper speed and controlled the tendencies of transformation. The most engaged groups were: Liturgical Commission, Ecumenical Commission, Commission for the Apostolate of Laity, Commission for Catholic Teaching and Commission of General Pastoral Care. Modest, but most important aims were achieved as far as implementing council’s teaching in Polish theology are concerned. A book by cardinal Karol Wojtyła entitled “At the roots of renewal. A study of Vaticanum II implementation” merits special attention. Works which proved crucial to the post-council renewal were published by fr. Stanisław Olejnik (moral theology), fr. Wincenty Granat (dogmatic theology), fr. Franciszek Blachnicki (pastoral theology and liturgical studies), fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv (history of ecumenism), fr. Feliks Zapłata SVD (mission studies), fr. Eugeniusz Weron SAC (theology of laity). The liturgical reform had several dimensions. Three major ones need to be underscored: preparation and editing of new liturgical books; practical adaptation of churches to the new rite of the Mass by relocation of the altar, tabernacle and other architectonical adaptations; new formation of altar boys. Deeper interest in biblical studies was manifest in publishing the translation of the Bible, the so called Poznań Bible in 1975. Practical implementation of the idea of synodality was expressed in following synods: III Warsaw Synod, Pastoral Synod of the Archdiocese of Cracow, I Synod in Katowice; II Synod in Gdańsk; II Synod in Częstochowa; II Synod in Lublin; II Synod in Gniezno. A major success of the ecumenical movement was the activity of Mixed Commission of Polish Ecumenical Council and Commission for Ecumenism of Polish Bishops’ Conference. For many congregations and orders this renewal had to do with returning to the sources and reawakening the founders’ spirit. The renewal of catholic university education called for exceptional ordering, regulating and unifying canon-law-related matters of theological departments and Academies of Catholic Theology. Cardinal Wojtyła paid special attention this necessity. Among catholic movements an example of the changes in question was dynamic development of the Movement of Living Church/Light-Life Movement. Emphasis was also put on creating institutional structures and perfecting concepts and assumptions.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 387-446
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-32 z 32

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies