Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dydym Ślepy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Jeszcze o duszy Chrystusa według Dydyma Ślepego
    Ancora sull’anima di Cristo in Didimo il Cieco
    Autorzy:
    Pancerz, Roland Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947687.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dydym Ślepy
    dusza Chrystusa
    Didymus the Blind
    Christ's soul
    Opis:
    II presente articolo e una breve presentazione dei nuovi elementi scoperti nella dissertazione dottorale: Christi anima apud Didymum Caecum, scritta interamente in latino nella Facolta di Lettere dell’Universita Pontificia Salesiana, nelPanno 2007. La novita della tesi e costituita da 4 punti fondamentali. Anzitutto la dottrina didimiana sull’anima del Salvatore e studiata alla luce di tutte le sue opere auten- tiche, inclusi i frammenti catenari. Poi la tesi tratta la questione della scienza umana di Cristo - argomento quasi mai finora studiato in Didimo. In terzo luogo viene criticamente discussa la tesi di R. Layton sulfambiguita didimiana nella valutazione della propatheia. Infine sono approfondite alcune questioni teologiche concernenti il nostro argomento: la funzione soteriologica delPanima di Cristo, 1’unita del Verbo Incarnato, la discesa di Gesil agli inferi. La dissertazione diventa cos! un contributo non solo alla storia della letteratura cristiana antica, ma anche alla storia del dogma cristologico.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 2; 827-841
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hermeneutyka antropomorfizmów biblijnych u Dydyma Ślepego
    Didimo il Cieco e gli antropomorfismi biblici
    Autorzy:
    Pancerz, Roland Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612180.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dydym Ślepy
    antropomorfizmy biblijne
    Didimo il Cieco
    antropomorfismi biblici
    Opis:
    Uno dei scrittori del IV secolo, che si è inserito nella controversia antropomorfita sorta in quel secolo tra i monaci del deserto egiziano, è Didimo il Cieco d’Alessandria. Nel suo Commento ai Salmi troviamo due immediate menzioni del gruppo degli antropomorfiti e la confutazione del loro errore. L’Alessandrino rimprovera loro di riferire l’essere ad immagine di Dio (Gen 1, 26) al corpo umano, di capire gli antropomorfismi biblici su Dio letteralmente, e in conseguenza di credere che Dio veramente abbia membra umane e una forma esteriore. Commentando molti frammenti biblici che parlano di Dio in questo modo, Didimo spesso mette in rilievo la necessità di un’adeguata interpretazione di tali espressioni. Il fondamentale principio interpretativo – desunto peraltro dalla tradizione anteriore – è quello di intendere queste parole qeoprepîj, cioè in modo degno di Dio, adeguato alla natura di Dio. Il significato degli antropomorfismi non può essere quello suggerito immediatamente dalla lettera della Scrittura, ma deve essere strettamente sottoposto al concetto della realtà a cui essi si riferiscono. Si deve quindi tener conto che Dio è un essere immateriale, spirituale, invisibile, privo di forma e grandezza, incomposto, immutabile, non legato ad alcun posto e libero dalle passioni umane. Nella sua teoria ermeneutica Didimo sembra pure richiamare l’attenzione sulla regola dell’analogia della fede. Nell’interpretazione degli antropomorfismi trova un ampio uso il metodo allegorico, ciò che del resto è tipico per la scuola alessandrina. Così lo scrittore ricava dalle espressioni antropomorfiche della Scrittura diversi significati, non di rado molto profondi: „il volto” di Dio è per esempio il Figlio di Dio oppure la stessa esistenza di Dio, le sue idee o la sua salvezza; lo scrutare gli uomini attraverso „le palpebre” (Sal 10, 4) esprime la divina clemenza nel giudizio; „il grembo” e „il cuore” di Dio Padre, da cui è generato il Figlio, indicano la stessa sostanza del Padre; “le mani” di Dio significano le sue varie potenze (creatrice, punitiva, protettrice), poi i due Testamenti, e infine il Figlio e lo Spirito Santo – due mediatori del Padre nella creazione del mondo; “l’ira” di Dio indica un castigo o un travaglio mandati da Lui, oppure le potenze che fanno il servizio di punizione. Ovviamente in queste interpretazioni Didimo risente spesso della tradizione anteriore (Filone e Origene). Grazie alla presa di posizione contro l’antropomorfismo Didimo appare a noi come un teologo maturo che difende l’immaterialità e la trascendenza di Dio, sa interpretare saggiamente la Scrittura e riesce a ricavarne numerosi e validi contenuti teologici.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 521-534
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’action commune de la Sainte Trinité ad extra s L’action commune de la Sainte Trinité ad extra d’après Didyme d’Alexandrie
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Joseph
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/512147.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Dydym z Aleksandrii (Dydym Ślepy)
    Atanazy
    Trójca Święta
    wspólne działanie
    ad extra
    natura
    substancja
    Opis:
    Nous avons présenté les points principaux de l’enseignement de Didyme d’Alexandrie sur l’opération commune de la Sainte Trinité ad extra. Puisque le traité de cet auteur De Trinitate ne s’est pas conservé qu’en fragments, nous avons pris comme base son traité De Spiritu Sancto bien conservé, mais uniquement en traduction latine de Jérôme. Didyme a publié ce livre dans le contexte des controverses avec les tropiques, qui niaient la divinité de l’Esprit Saint. Ils voulaient le ranger parmi les créatures.  Saint Athanase, informé sur les tropiques par Sérapion, évêque de Thmuis, a écrit quatre lettres à cet évêque pour réfuter leurs erreurs. On remarque que Didyme a suivi les lignes principales de l’enseignement d’Athanase sur l’Esprit Saint. Si nous comparons les œuvres de ces deux théologiens, Athanase et Didyme, nous  serons obligés de constater que le  livre de Didyme est plus élaboré que les lettres d’Athanase. Les lettres d’Athanase sont marquées par l’esprit de polémique. L’ouvrage de Didyme a le caractère strictement académique ; son auteur a exploré les passages bibliques concernant l’Esprit Saint et les a  soigneusement analysés.  Le traité  De Spiritu Sancto de Didyme a été bien apprécié par les théologiens de l’antiquité et même par le pape Damase. C’est cette œuvre qui a inspiré saint Ambroise dans sa doctrine sur l’Esprit Saint. Mais plus tard la valeur de ce livre précieux a diminué pour deux raisons : puisque Didyme était proche d’Origène, on le soupçonnait d’hérésie ; la traduction latine que nous possédons n’est pas totalement fidèle à l’original, car Jérôme a légèrement modifié la terminologie de Didyme pour l’adapter à la théologie postérieure.  Dans cet article, nous avons signalé les qualités communes du Père et du Fils et de l’Esprit Saint comme la Sagesse et la Vérité ; nous avons évoqué les signes divins comme l’image de Dieu – attribuée au Fils et le sceau de Dieu – attribué à l’Esprit Saint.  Nous avons montré, d’après les textes de Didyme, l’opération commune de la Sainte Trinité dans le baptême, dans la communauté ecclésiastique et dans les cœurs des fidèles pour les sanctifier. Nous avons terminé notre étude par la conclusion : puisque le Père et le Fils et l’Esprit Saint sont de la même substance, ils agissent ensemble, surtout dans l’Église, pour le salut des hommes. 
    Źródło:
    Studia Theologica Varsaviensia; 2016, 54, 2; 209-232
    0585-5594
    Pojawia się w:
    Studia Theologica Varsaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijanin a dobra materialne w refleksji szkoły aleksandryjskiej: od Klemensa do Dydyma
    Christian towards material goods. Reflection of the Alexandrian school from Clemens to Didymus the Blind
    Autorzy:
    Pancerz, Roland Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612288.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Klemens
    Dydym Ślepy
    szkoła aleksandryjska
    Clemens
    Didymus the Blind
    Alexandrian school
    Opis:
    The article presents how three great Alexandrian writers (Clemens, Origen and Didymus the Blind) estimated possession of material wealth. The first of them in Quis dives salvetur? assures Alexandria’s rich Christians that they also can achieve salvation, although under certain circumstances. Clemens explains Jesus’ words to the rich young man: „Sell everything you have, and give to the poor” (Mk 10, 21) allegorically. This order means that the wealthy should remove from the heart attachment to material goods and extirpate all passions which are bound up with them. The author wonders rhetorically: Who will help the poor, if we all will be devoid of material goods? Clemens regards earthly riches as things which are in themselves indifferent (adiafora). Christians should use them in moderation and for God’s glory. Besides, they must look for the poor and help them. Origen, in his turn, first interprets literally the pericope of the rich young man (Mt 19, 16-26). Considering the question from the ascetic perspective, the great writer thinks that it’s impossible to reconcile riches with Christian perfection. Origen accepts also the allegorical interpretation, according to which „possessions” symbolize evil passions and deeds. However to him such explanation seems to be overdone. Besides, in his opinion, the man who didn’t give up his riches, will never be able to free himself from evil passions. Therefore, according to Origen, it’s hard for the wealthy to achieve salvation. That will be possible only thanks to God’s omnipotence. So Origen’s words could infuse worry and uncertainty into the rich. Didymus, the last teacher of the Alexandrian school, following the Stoics and Clemens, defines material goods as adiafora. He adds also that these aren’t goods in the proper sense. Moreover, the author admits that riches are a secondary gift of God. Obviously they are that, if one uses them as far as they are necessary. But the most important aspect is that Didymus emphasizes resolutely a positive potential of material wealth. By means of it one may help other people, including for example the support of the sage. Riches if used right – asserts the author following the Platonic and Aristotelian tradition – can contribute to moral virtue of their owner. This way material goods become an instrument through which one may merit eternal life. Surely with such rhetoric Didymus could impress the rich. We must admit that his stance was due to the historical context as well, since Christianity became in the IV century the official state religion. Its new condition certainly contributed to a more mature look at social and economic questions.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 57; 483-493
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Starość i starcy w aleksandryjskiej egzegezie Księgi Rodzaju. Stanowisko Orygenesa i Dydyma Ślepego
    Les personnes âgées et la vieillesse dans l’exégèse alexandrine du Livre de la Genèse. Opinion D’Origène et de Didyme L’Aveugle
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613199.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Orygenes
    Dydym Ślepy
    Księga Rodzaju
    Origène
    Didyme L’Aveugle
    Livre de la Genèse
    Opis:
    L’article présente l’interprétation allégorique des textes bibliques sur la vieillesse dans l’exégèse alexandrine des III et IV siècles, principalement dans les commentaires et les homélies sur la Genèse d’Origène et de Didyme l’Aveugle. Dans ces oeuvres on trouve plusieurs textes sur les patriarches en tant que personnes âgées. Origène, en analysant les événements de la dernière période de vie d’Abraham, se concentre sur la compréhension spirituelle de la vieillesse comme la maturité et la perfection morale. Didyme veut plutôt démontrer son érudition en arithmétique et c’est une symbolique spirituelle des nombres relative à l’âge des patriarches qui l’intéresse. Selon les deux alexandrins, chaque homme doit considérer la vieillesse non pas tellement comme une période plus pénible de la vie, mais avant tout comme un état de maturité morale et spirituelle, et essayer d’en arriver à ce stade. Dès lors, la vieillesse physique pourrait être mieux acceptée et serait moins douloureuse et pesante.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2011, 56; 289-297
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Wszystko ma swój czas. Patrystyczna egzegeza Księgi Eklezjastesa 3,1-8
    “Everything has its own time”. A Patristic Exegesis of Ecclesiastes 3:1-8
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044513.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Księga Eklezjastesa
    czas
    Dydym Ślepy
    Grzegorz z Nyssy
    Hieronim
    Book of Ecclesiasters
    time
    patristic exegesis
    Didymus the Blind
    Gregory of Nyssa
    Jerome
    Opis:
    Z wczesnochrześcijańskich dzieł egezegetycznych dotyczących Księgi Eklezjastesa zachowały się nieliczne fragmenty komentarza Orygenesa, obszerna część komentarza Dydyma Ślepego, homilie św. Grzegorza z Nyssy, krótki komentarz literalny przypisywany św. Janowi Chryzostomowi, komentarz o charakterze umiarkowanie alegorycznym św. Hieronima i komentarz Grzegorza z Agrigentum, biskupa Sycylii z przełomu VI i VII wieku. Analiza zawartego w powyższych dziełach komentarza do wersetów Koh 3, 1-8 ujawnia dwojaki charakter patrystycznej egzegezy tego biblijnego tekstu: uniwersalny i indywidualny. Z jednej strony autorzy odnoszą tekst Koh 1-3 do czasu w wymiarze powszechnym, obejmującego historię zbawienia ludzkości i związanego z działalnością Opatrzności Bożej, czuwającej nad przebiegiem procesu dziejowego. Z drugiej strony interpretują ten passus w odniesieniu do życia duchowego każdego chrześcijanina, jego głębokiej relacji do Boga, procesu doskonalenia wewnętrznego, walki z wadami i nabywania cnót. Oba wymiary czasowe się przenikają: indywidualna droga człowieka do doskonałości wpisuje się w zaplanowane przez Boga dzieje zbawienia ludzkości. Każda czynność, zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i uniwersalnym, ma swój właściwy czas wyznaczony przez Boga.
    From among the early Christian exegetical works treating the Book of Ecclesiastes, several  manuscripts, some of them fragmentary, have been preserved. These include: a few fragments of Origen’s commentary; a large part of the commentary written by Didymus the Blind; homilies of St Gregory of Nyssa; a short literary comment attributed to St John Chrysostom; a moderately allegorical commentary of St Jerome; and the commentary of Gregory of Agrigentum, bishop of Sicily from the turn of the 6th and 7th centuries. Analysis of the commentaries on Qoh 3:1-8 contained in the above-mentioned works reveals the dualistic character of patristic exegesis of the biblical passus in question, specifically its use of both universal and individual approaches. On the one hand, the authors refer the text of Qoh 1–3 to a universal understanding of time, i.e. the whole of salvation history and the related activities of Divine Providence guiding the course of the historical process. On the other hand, they interpret this passage in relation to the spiritual life of every Christian, his deep relationship with God, the process of internal improvement, the fight against vices and the acquisition of virtues. The two  dimensions of time interpenetrate each other: the individual path of man to perfection is at the same time part of God’s planned history of the salvation of humanity. Thus every action, both in the individual and the universal dimension, has its proper timing assigned by God.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2019, 35; 345-372
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy Ojcowie Kościoła przed Augustynem mówili o grzechu pierworodnym?
    Did the fathers of the Church before Augustine speak about the original sin?
    Autorzy:
    Przyszychowska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613048.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Adam
    Ambrozjaster
    Ambroży z Mediolanu
    Dydym Ślepy
    grzech pierworodny
    Grzegorz z Nazjanzu
    Grzegorz z Nyssy
    Ireneusz z Lyonu
    Metody z Olimpu
    Ojcowie Kościoła
    Orygenes
    Tertulian
    Ambrosiaster
    Ambrose of Milan
    Didymus the Blind
    original sin
    Gregory of Nazianzus
    Gregory of Nyssa
    Irenaeus
    Methodius of Olympus
    Fathers of the Church
    Origen
    Tertullian
    Opis:
    It is true that the Fathers of the Church before Augustine did not use the term „original sin”. However, in the writings of very many of them, both in the East and in the West, we do find a belief in the solidarity of all people with Adam or even in the unity of entire humanity in Adam. Talking about the first sin the Fathers use the expression „our” sin; they claim that „we” offended God in Adam, they admit that „we all” were in Adam’s loins when he committed the sin, and finally they straightforwardly claim that „all people” sinned in Adam. Some of them feel personally responsible for the offence committed in Paradise. Most of the Fathers, and perhaps even all of them, were convinced of real unity of entire humanity and they considered participation of all people in Adam’s sin as one of the aspects of that unity. The fall of the first man separated not only himself, but also all people from the communion with God, because every man somehow participated in that fall. And that is, after all, the very essence of the original sin.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2013, 59; 251-267
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drugi i Trzeci List świętego Jana w komentarzach Ojców Kościoła
    The Second and Third Epistles of Saint John in the Commentaries of the Church Fathers
    Autorzy:
    Lasek, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19944741.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
    Tematy:
    Drugi List św. Jana
    Trzeci List św. Jana
    Klemens Aleksandryjski
    Dydym
    Oecumenius Ślepy
    Beda Czcigodny
    Ekumeniusz
    Second Epistle of John
    Third Epistle of John
    Clement of Alexandria
    Didymus the Blind
    Bede the Venerable
    Opis:
    Celem niniejszej pracy jest prezentacja oraz omówienie treści starożytnych komentarzy do Drugiego i Trzeciego Listu św. Jana. Te dwa krótkie listy należą do najrzadziej czytanych i komentowanych ksiąg Nowego Testamentu. To samo, choć może nawet w jeszcze większym stopniu można powiedzieć o nielicznych starożytnych komentarzach do tych listów. Czytając dzieła Klemensa Aleksandryjskiego, Dydyma Ślepego, Bedy Czcigodnego, Ekumeniusza czy też Hilarego z Arles, można zauważyć, że komentując Drugi i Trzeci List Janowy koncentrowali się oni przede wszystkim na okolicznościach ich powstania i dociekali, kto dokładnie jest ich adresatem oraz co można ustalić na temat tożsamości wymienionych w nich osób. W ich komentarzach nie brakuje jednak również tematów teologicznych. Wychodząc od czasem pozornie nie związanych w teologią fragmentów listów, poruszali tematy teologiczne właściwe bardziej ich czasom niż czasom apostolskim. Wśród takich tematów można wymienić paruzję Chrystusa, realność Jego wcielenia lub relację Syna Bożego i Boga Ojca. W kręgu zainteresowania egzegetów pozostaje również konieczność zachowywania prawdziwej wiary oraz odcięcia się od heretyków, którzy ją zniekształcają.
    The purpose of this paper is to present the content of the ancient commentaries on the Second and Third Epistles of Saint John the Apostle. These two short letters are some of the least read and commented on in the New Testament. The same, though perhaps even more so, can be said of the few ancient commentaries of these letters. Reading the works of Clement of Alexandria, Didymus the Blind, Bede the Venerable, Oecumenius or Hilary of Arles we notice that when commenting the Second and the Third Epistles of John they focused primarily on the circumstances of their creation and enquire as to the identity to whom the Epistles were addressed, and the identity of the other people mentioned in the text. However, their comments also include theological themes. Sometimes starting from seemingly unrelated theological passages in the Epistles, they dealt with theological themes more appropriate to their own time rather than to the apostolic time. Among such topics we can mention the parousia of Christ, the reality of His incarnation and the relationship of the Son of God with God the Father. Within this circle also remains the exegetes’ interest in the necessity of preserving the true faith and of dissociating themselves from heretics who distort it.
    Źródło:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 135-157
    0208-7626
    Pojawia się w:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies