Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dostoyevsky" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-32 z 32
    Tytuł:
    Archetyp „cienia” w strukturze powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego
    “The shadow” archetype in the structure of Fyodor Dostoyevsky’s novel “Crime and Punishment”
    Autorzy:
    Jaworski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915286.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Dostoyevsky
    Jung
    archetype
    Bakhtin
    Opis:
    The aim of the article is to show the interrelations between the works of Carl Gustav Jung and Fyodor Dostoyevsky with particular emphasis on the archetype  of shadow. The aforementioned archetype has been analyzed and characterized in the paper in order to interpret the novel Crime and Punishment in the psychoanalytical key. This category has been analyzed at the level of the structure and plot of the work. Consequently, the author of the present article attempts to interpret the functions of the main characters of Crime and Punishment and divides them into triads related to relevant Jungian archetypes. The research amounts to an incentive to further explore the Jungian traces in the works of Fyodor Dostoyevsky.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 71-83
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Процесс индивидуации как ключ к интерпретации главного героя романа Федора Достоевского „Бесы”
    The process of individuation as a key to interpret the main character of Fyodor Dostoyevsky’s novel “The Possessed”
    Autorzy:
    Stryjakowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915300.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Dostoyevsky
    the possessed
    Stavrogin
    Jung
    individuation
    Opis:
    The article is an attempt to interpret Nikolay Stavrogin, the main character  of Fyodor Dostoyevsky’s novel The Possessed, in the key of the analytical psychology. It is argued that Stavrogin may be undergoing the process of individuation by dealing with the collective unconscious. The attention is drawn particularly to the character of Matryosha, who can be perceived as the protagonist’s anima, showing him the way out of the tragic impasse.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2016, 6; 235-244
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proza rosyjska na scenach polskich po roku 1989. Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego
    Russian prose on the Polish stage after 1989. „Crime and Punishment by Fyodor Dostoevsky
    Autorzy:
    Semczuk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/481256.pdf
    Data publikacji:
    2009-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    Dostoyevsky
    Crime and Punishment
    Russian prose
    Opis:
    Crime and Punishment focuses on the mental anguish and moral dilemmas of Rodion Raskolnikov, who strives to be an extraordinary being, believing that murder is permissible in pursuit of a highter purpose. The following paper focused on the analysis of work by the two types playwrights, based on Crime and Punishment.
    Źródło:
    Acta Polono-Ruthenica; 2009, 1, XIV; 245-252
    1427-549X
    Pojawia się w:
    Acta Polono-Ruthenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próba odczytania fragmentu powieści F. Dostojewskiego „Idiota” w kluczu kategorii „słowa-naczynia”
    An attempt at a reading of a fragment of Dostoyevsky’s “The Idiot” in the key of “the word-vessel” category
    Autorzy:
    Fedorushkov, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915287.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Klein’s bottle
    „insideout”
    metametaphor
    Dostoyevsky
    Opis:
    The paper aims at presenting an attempt to interpret a fragment of Dostoyevsky’s The Idiot. To analize the masterpiece of Russian writer we took an innovative category  – the word-vessel, which interdisciplinary concept we based on a function model  of Klein’s bottle, alchemical vessel, biblical vessels at Cana, ideas of metametaphor and insideout by Kedrov. Given category – in our opinion – presents to be the key to the new interpretation of one of the climax of the novel – the before-epileptic meeting of prince Myshkin and Rogozhin.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 49-60
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego w ujęciu doktryny eurazjatyckiej Aleksandra Dugina
    Autorzy:
    Bala, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915797.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Alexander Dugin
    Fyodor Dostoyevsky
    Crime and Punishment
    Opis:
    The present article amounts to an attempt to analyze the work Axe is the name of mine by Alexander Dugin — a theorist of Eurasianism ideology in Russia. In this article Dugin touches upon the novel Crime and Punishment by Fyodor Dostoyevsky. Dugin analyzes the novel in the context of cultural opposition between the orthodox Russia and the secular Western Europe, whose symbol is the capital of the Russian Empire— Saint Petersburg. The city in this case is the negation of the orthodox tradition of Moscow — The Third Rome. Dugin extremely relativized the meaning of Dostoyevsky‘snovel.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2017, 7; 9-22
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska szkoła eseju – esej w polskiej szkole (na przykładzie Dostojewskiego Czesława Miłosza)
    Polish School of Essay Writi,ng – Essay in Polish School (on Dostojewski by Czesław Miłosz)
    Autorzy:
    Goczał, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/442067.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Wiedzy Powszechnej w Szczecinie
    Tematy:
    esej
    dydaktyka
    Miłosz
    Dostojewski
    essay
    didactics
    Dostoyevsky
    Opis:
    W artykule zawarta została propozycja wykorzystania w ramach licealnej edukacji polonistycznej eseju – gatunku zróżnicowanego formalnie i treściowo, hybrydycznego i trudnego w odbiorze, lecz jednocześnie bardzo użytecznego dydaktycznie. Szerokie spektrum form eseistycznych ograniczone zostaje do tak zwanego „polskiego eseju” – pojęcia wprowadzonego i zdefiniowanego przez Czesława Miłosza. Przykładem realizacji gatunku i przedmiotem analizy jest tutaj esej samego Miłosza, Dostojewski – traktujący o wybranych wątkach z życia i twórczości rosyjskiego pisarza, a przede wszystkim prezentujący jego obraz w subiektywnym spojrzeniu polskiego noblisty.
    The article offers a proposal of using essay, within high school Polish studies, as a genre which is diverse formally and substantially, hybrid and cerebral, still, useful in a teaching practice. The wide range of essayistic forms is limited to the so-called "Polish essay" – the notion introduced and defined by Czesław Miłosz. An example of genre implementation and a subject of analysis is his own essay entitled Dostojewski – discussing the selected aspects of life and writings of the Russian writer and, most of all, presenting his image from the subjective perspective of the Polish Nobel prize winner.
    Źródło:
    Edukacja Humanistyczna; 2016, 1; 97-105
    1507-4943
    Pojawia się w:
    Edukacja Humanistyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ambiwalencja i Tajemnica. Wokół antropologii filozoficznej Dostojewskiego
    Ambivalence and mystery. About philosophical anthropology of Dostoyevsky
    Autorzy:
    Michałowski, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426529.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Dostoyevsky
    Christianity
    philosophy of man
    ambivalence
    mystery
    Opis:
    The following article is an attempt to demonstrate Dostoyevsky’s philosophy of man. In this framework two categories seems most important: ambivalence and mystery. The picture of a man in Dostoyevsky’s novels is full of ambiguities, contradictories, paradoxes and – seeming – lack of logical senses. There is no total definition of a man, because he’s a big enigma. A man is not a monolith, he contains full of different existential and psychological areas. A man doesn’t have any ontological score, which would can to name and to determine him – particular, to name and to determine him unambiguously and permanently. An existence is a task. Can this diversity in a man integrated? Can the mystery of a man illuminate? It seems that Dostoyevsky sees only one solution: the Christianity.
    Niniejszy artykuł jest próbą ukazania głównych kategorii antropologicznych w literackiej twórczości Fiodora Dostojewskiego, wśród których tajemnica i ambiwalencja wydają się kategoriami najważniejszymi. Obraz człowieka w powieściach Dostojewskiego jest pełen sprzeczności, paradoksów i logicznych wykluczeń. Nie ma tu jakiejś ostatecznej definicji istoty ludzkiej, ponieważ jest ona zagadką. Istota ta nie jest bowiem jakimś monolitem – mieści w sobie rozmaite obszary egzystencjalne i psychologiczne. Przede wszystkim jednak nie przysługuje jej żaden ontologiczny rdzeń, któryby ją ostatecznie określał i determinował. Egzystencja jest zadaniem. Czy tę różnorodność da się scalić? Czy da się rozświetlić tę tajemnicę? U Dostojewskiego odpowiedzi należy szukać w chrześcijaństwie.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2015, 1(38); 7-24
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Рациональное и мифологическое в сознании героя Ф. М. Достоевского
    Rational and mythological in consciousness of Fyodor Mikhaylovich Dostoyevsky’s hero
    Autorzy:
    Ельницкая, Людмила
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22625027.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Fyodor Mikhaylovich Dostoyevsky
    hero
    consciousness
    underground
    rational
    mythological
    Opis:
    The article considers two types of consciousness, which are typical of Dostoyevsky's heroes. The first type searches for support in human mind. However, individualism of the modern person leads him to revolt against the world, and gives rise to solitude and isolation in the "underground". Such rational thinking creates deadly deadlock to the existence of the human. The second type of consciousness is mythological. It is also connected with the inevitability of death which is, however, a condition of the subsequent revival and the rebirth, allowing the person to see the world differently.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2010, 3; 69-79
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Концепция болезни как ценности в романах Идиот Федора Достоевского и Волшебная гора Томаса Манна
    The conception of illness as a value in the novels The Idiot by Fyodor Dostoyevsky and The Magic Mountain by Thomas Mann
    Autorzy:
    Stryjakowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1022189.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-29
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Fyodor Dostoyevsky
    Thomas Mann
    Idiot
    Magic Mountain
    illness
    Opis:
    The article is an attempt to analyse the novels The Idiot by Fyodor Dostoyevsky and The Magic Mountain by Thomas Mann in the context of the category of illness. The author undertakes a comparison of the characters suffering from turberculosis: Hans Castorp and Ippolit Terentyev. It is claimed that in both of the works illness acquires the status of a value and opens before the characters a path to self-knowledge. However, while Castorp’s illness develops in comfortable conditions and he finally decides to cease his fascination with death, for the terminally ill Terentyev it is far too late to fight for his life. For this reason, the sacralisation of death is alien to Dostoyevsky’s character. In his case, death can be perceived as the Lacanian Real that interrupts the self-narrative. The noted phenomenon can be attributed to Dostoevsky’s maximalism that urges the Russian novelist to bring the disease to the limits, and take it out of control. Mann, in turn, portrays the disease as a kind of safety valve, keeping the fascination with the dark sides of life in a healthy framework.
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2020, 45, 1; 73-80
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geniusz i padaczka
    Genius and epilepsy
    Autorzy:
    Motta, Ewa
    Kazibutowska, Zofia
    Gołba, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058222.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Dostojewski
    Dostoyevsky
    Flaubert
    epilepsy
    genius
    van Gogh
    padaczka
    geniusz
    Opis:
    Introduction: In 1896, in his work The Man of Genius, Lombroso presented a daring concept about key role of epilepsy in genesis of human genius. Aim of paper: The aim of this paper is to present the history of lives of some outstanding men and women afflicted by epilepsy and controversies associated with this diagnosis. Discussion: Mahomet most probably suffered partial seizures since his 4th decade and his visions were subsequently denoted by his followers. Some authors believe, that the heroic Jeanne d’Arc had epileptic seizures caused by an intracranial tuberculoma. A brain tumor might have been a cause of Julius Caesar’s epilepsy. Dostoyevsky had secondarily generalized seizures with ecstatic aura and used his epilepsy-associated experiences in his literary works. Personages of his books The Brothers Karamazov and The Idiot also suffered epilepsy. Based on an analysis of Dostoyevsky case, Freud suggested a neurotic background for his condition. Retrospective attempts at determining the nature of van Gogh’s illness include a dozen or so different diagnoses, of which epilepsy seems the most probable. Descriptions of partial complex seizures may be found in many letters by van Gogh to his brother Theo and are also reported by the artist’s doctor. Antiepileptic drugs available then and implemented by van Gogh (potassium bromide and digitalis) might have had an impact on his artistic output. Digitalis side-effects leading to visual disturbances are illustrated by his works Starry Night and Night Café. Flaubert, who suffered three types of epileptic seizures (partial simple, partial complex and secondary generalized), was considered by Sartre a hysteric. Flaubert’s epilepsy was probably caused by a congenital vascular malformation in the occipital lobe, which probably caused his death too.
    Wprowadzenie: W 1896 r. Lombroso w swoim dziele Człowiek – geniusz przedstawił śmiałą teorię o kluczowej roli padaczki w genezie geniuszu. Cel: Celem pracy jest przedstawienie historii niektórych wielkich ludzi chorujących na padaczkę oraz kontrowersji związanych z rozpoznaniem u nich tej choroby. Omówienie: Mahomet miał najpewniej napady częściowe złożone od 40. r.ż., a opisywane przez niego wizje były odnotowywane również przez jego zwolenników. Uważa się, że u bohaterskiej Joanny d’Arc występowały napady padaczkowe jako konsekwencja gruźliczaka mózgu. Guz mózgu mógł być przyczyną padaczki również Juliusza Cezara. Z kolei Dostojewski, mający napady wtórnie uogólnione z ekstatyczną aurą, wykorzystywał swoje doświadczenia związane z chorobą w twórczości literackiej. Bohaterowie jego książek Bracia Karamazow i Idiota także cierpią na padaczkę. Analizując przypadek Dostojewskiego, Freud sugerował tło nerwicowe choroby. Retrospektywne próby ustalenia, na co chorował van Gogh, obejmują kilkanaście rozpoznań, z których padaczka wydaje się najbardziej prawdopodobna. Opisy napadów częściowych złożonych van Gogha znane są z jego licznych listów do brata Thea, a także z relacji lekarza artysty. Stosowane przez van Gogha ówczesne leki przeciwpadaczkowe (bromek potasu i naparstnica) miały wpływ na jego twórczość artystyczną. Niepożądane działanie naparstnicy powodujące zaburzenia widzenia znalazło swój wyraz w dziełach Gwiaździsta noc i Nocna kawiarnia. Flauberta, który miał aż trzy rodzaje napadów (częściowe proste, częściowe złożone i wtórnie uogólnione), Sartre uważał za histeryka. Przyczyną napadów Flauberta była najpewniej wrodzona malformacja naczyniowa okolicy potylicznej, która najprawdopodobniej doprowadziła również do jego śmierci.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 190-193
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Меняющаяся софийная функция женских персонажей в русской литературе XX века
    Changes in the Sophic Function of Female Characters in 20th-Century Literary Works
    Autorzy:
    Szabó, Tünde
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968715.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Dostoyevsky
    Zamyatin
    Yerofeyev
    Ulitskaya
    poetic-semantic complex
    sophic function
    Opis:
    The present study examines in what ways three 20th-century works, Yevgeny Zamyatin’s short story “The Flood”, Viktor Yerofeyev’s novel “Russian Beauty” and Ludmila Ulitskaya’s novel “Sonechka”, are connected to Fyodor Dostoyevsky’s novel “Crime and Punishment”. Beyond the surface parallels in the plot, the presence of a poetic-semantic complex rooted in mythological thinking is observable. The sophic function, which is transformed in each of the successive works, is one of the components of the said complex.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2014, 07; 231-238
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stawrogin – personifikacja zła
    Stavrogin – the personification of evil
    Autorzy:
    Jastrząb, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/497080.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
    Tematy:
    Dostojewski
    demon
    ateizm
    nihilizm komunizm
    Dostoyevsky
    atheism
    nihilism
    communism
    Opis:
    Characters such as Stavrogin in the novel Demons by Fyodor Dostoyevsky reveal the writer’s deep and astute knowledge of demonology. It has long been known that in his novels the writer contained considerations about not only the philosophical but also theological aspects of life, including Christology. His novel Demons is a literary tractate about the destructive influences of nihilistic and communist ideologies, both on society and on the human condition. The central character of the novel is Nikolai Vsevolodovich Stavrogin, the son of Varvara Petrovna, and he is the most demonic hero of Dostoyevsky’s. Ever one of the people whom he encountered fell under his charm, and they would then become be spiritually and morally depraved and ruined. Among the characters that come into contact with Stavrogin are those who then eventually committed suicide. We are dealing with a hero who has become separated and isolated from society, and who comes across as being amoral and demonised. Dostoyevsky was very keen to show a society that creates their rights and the principles of social co-existence without God. Undoubtedly, the novel Demons is in the history of world literature one of the most discerning analyses of a civilization built without God.
    Źródło:
    Język. Religia. Tożsamość; 2017, 1(15); 135-143
    2083-8964
    2544-1701
    Pojawia się w:
    Język. Religia. Tożsamość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzeczywistość czy sen – o funkcji symboliki onirycznej w opowiadaniu Vladimira Nabokova "Zgroza"
    Reality or Dream: on the Function of Oneiric Symbolism in Vladimir Nabokov’s Short Story "Terror"
    Autorzy:
    Ułanek, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2032480.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Vladimir Nabokov
    Terror
    oneiric symbolism
    Dostoyevsky
    Pushkin
    demonism of laughter
    Źródło:
    Slavia Orientalis; 2018, LXVII, 3; 477-488
    0037-6744
    Pojawia się w:
    Slavia Orientalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Крокодил Ф. М. Достоевского как петербургская повесть (заметки к словарю аллегорий петербургской истории)
    The Crocodile by Fyodor Mikhaylovich Dostoyevsky as a St. Petersburg story (remarks on the glossary of allegories in the genre of St. Petersburg story)
    Autorzy:
    Крыстева, Денка
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22608674.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    The Crocodile
    Fyodor Mikhaylovich Dostoyevsky
    St. Petersburg’s story
    allegory
    Leviathan
    Opis:
    The article discusses Dostoyevsky’s story The Crocodile as an episode in the development of the so-called “St. Petersburg story”, established by Pushkin and Gogol as a specific ideological and fictional genre, connected with the symbolic representation of the St. Petersburg period in Russian history. In the analysis of the title and the exposition of the story, the monster is seen as an allegory of the disquieted political body in Russia following the reforms of 1861. Among the sources of the allegory are the Biblical synonymous use of “Leviathan – Crocodile”, Thomas Hobbes’ s treatise Leviathan, and the Russian Old Believers’ invectives about The Ruler and The Crocodile-State. The analysis suggests that Dostoyevsky translates the political notion of Leviathan as a metaphor of the absolutist social negotiation through the equivalent of the Crocodile, already familiar in Russian collective mentality. In this respect, it is assumed that the story serves as a warning about the dangers resulting from the disquieted political body.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2010, 3; 60-68
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Учиться, что есть человек и жизнь» («Записки из Мертвого дома» Ф. М. Достоевского
    Autorzy:
    Базилевская, Азлита
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/445098.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    Dostoyevsky
    camp prose
    expressive-psychological dominant
    human's mystery
    human inside human
    Opis:
    "Notes from the Dead House" belong to the "camp prose" with expressive-psychological dominant. Constant Dostoyevsky’s absorption into the problem of human shows itself here through close attention paid to the solution of "human’s mystery", the quest for "human inside human". The general idea of artistic construction of this work is the movement from initial impressions towards discovery of the hidden gist. The writer aspires to comprehend human nature in its individual manifestations and general principles. The main motif of "Notes" - "I want to be a human" - is the result of his searching for the truth about a human being.
    Źródło:
    Acta Neophilologica; 2007, IX; 97-108
    1509-1619
    Pojawia się w:
    Acta Neophilologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biesy Fiodora Dostojewskiego jako wykład refleksji filozoficznej
    Demons by Fyodor Dostoyevsky as a Philosophy Exposition
    Autorzy:
    Krasucka, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423134.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Dostoyevsky
    morality
    religion
    Russian philosophy
    Fiodor Dostojewski
    moralność
    religia
    filozofia rosyjska
    Opis:
    The question which we want to find the answer for is: what caused that F. Dostoyevsky was considered a philosopher and his novels were acknowledged as expressing his philosophical views? This is possible by finding in his writings typically philosophical content which includes metaphysical, epistemological and axiological issues; with paying attention to historical specificity of Russian philosophy, namely its evolution and problems.
    Źródło:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2011, 23; 85-99
    0860-4487
    Pojawia się w:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza etyczna fenomenu uczciwości na podstawie powieści Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow
    Autorzy:
    Janas, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426885.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    honesty
    Fyodor Dostoyevsky
    Aristotle
    ethics
    literature
    uczciwość
    Fiodor Dostojewski
    Arystoteles
    etyka
    literatura
    Opis:
    This paper is written by using ethical analysis method to depict the significance of phenomenon of honesty by the example of The Brothers Karamazov by Fyodor Dostoyevsky. For this purpose The Nicomachean Ethics and The Great Ethics of Aristotle is used to accomplish an assessment of characters and their behavior. The significance of raising problems in the novel enable interpretation of the composition not only as a novel but also as a tragedy. In the last part of the article characteristic of one of main characters, Dymitry is introduced. His features allow to classify him as a figure of the tragedy, whose actions do not result from dishonorableness or shabbiness but from hamartia. The aim of the article is to show ethical analysis method of literary works as a method of interpretation and reception of a novel by showing values hidden in the text.
    W artykule została zastosowana metoda analizy etycznej w celu przedstawienia znaczenia fenomenu uczciwości na przykładzie powieści Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow. Etyka nikomachejska oraz Etyka wielka Arystotelesa zostały wykorzystane do dokonania oceny etycznej bohaterów powieści i ich działań. Ranga poruszanych przez pisarza problemów umożliwia interpretację dzieła jako powieści – tragedii. W ostatniej części artykułu została przedstawiona charakterystyka jednego z tytułowych bohaterów powieści, Dymitra, z uwzględnieniem cech umożliwiających uznanie go za bohatera tragedii, którego czyny nie wynikają z nikczemności i podłości, ale z powodu „zbłądzenia”. Celem artykułu jest ukazanie analizy etycznej dzieł literackich jako sposobu interpretowania i odbioru samego dzieła przez pryzmat ukazanych w nim wartości.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2019, 50, 2; 87-106
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sceniczne adaptacje powieści Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego w Krakowie w latach 2000-2015
    Theatrical adaptations of Fyodor Dostoevskys novel Crime and Punishment in Krakow 2000-2015
    Autorzy:
    Karlikowska-Pąsiek, Magdalena Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460003.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    teatr
    Polska
    Rosja
    Dostojewski
    literatura
    kultura
    theater,
    Polska
    Russia
    Dostoyevsky
    literature
    culture
    Opis:
    Cel badań. Celem badań było sprawdzenie, które wątki powieści Fiodora Dostojewskiego polski reżyser pominął lub zmienił i jaki jest tego efekt dla przedstawienia jako całości. Metodologia. Przedmiotem badań były adaptacje sceniczne utworów Fiodora Dostojewskiego wystawiane w krakowskich teatrach repertuarowych w latach 2000 – 2015. W pracy został przeanalizowany polski scenariusz adaptacji powieści „Zbrodnia i kara” w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza (2007). Hipoteza robocza zakłada, że przenoszenie dzieł literackich z jednej formy do drugiej (dzieło literackie – teatr) i z jednej kultury do drugiej (Rosja – Polska) wiąże się z utratą niektórych wątków. Wyniki. Analiza wykazała, że Waldemar Śmigasiewicz zmieniając formę przekazu dzieło literackie – teatr) oraz przenosząc utwór z jednej kultury do drugiej (Rosja – Polska) dokonał licznych skrótów w tekście powieści. Waldemar Śmigasiewicz w przedstawieniu „Zbrodnia i kara” skupił się przede wszystkim na kondycji psychicznej Raskolnikowa oraz na dramatyczności procesu dochodzenia do świadomości zbrodniarza. Wnioski. W badaniu zostały wzięte pod uwagę aspekty przekładu dzieła literackiego na dzieło sceniczne. Badanie modyfikacji treści oryginalnego tekstu oraz przekładu nie ma na celu oglądu spostrzeżeń polskiego widza. Uzyskane wyniki przedstawiają jedynie możliwość odkodowania i zrozumienia najważniejszych wątków powieści „Zbrodnia i kara”, jaką widzowi daje reżyser.
    Purpose of research. The primary objective was to check which topics of Fyodor Dostoyevsky's novel, had omitted or changed by polish director and what the effect is for whole performance. Methodology. The subject of objective studies were stage adaptations of works by Fyodor Dostoevsky exhibited in Krakow repertory theaters in the years 2000 - 2015. The articel analyzed the Polish scenario of adaptation of the novel "Crime and Punishment" directed by Waldemar Śmigasiewicz (2007). The working hypothesis is that the transfer of literary works from one form to another (literary work - theater) and from one culture to another (Russia - Poland) is associated with the loss of some threads. Results. The analysis showed that Waldemar Śmigasiewicz by changing the form of the message (literary work - theater) and by transferring the work from one culture to another (Russia - Poland), made numerous abbreviations in the text of the novel. Waldemar Śmigasiewicz in the performance "Crime and Punishment" focused primarily on the mental condition of Raskolnikov and the drama of the process of reaching the consciousness of a criminal. Conclusions. The study took into account the aspects of transformation a literary work into a stage work. The examination of the modification of the content of the original text and translation is not intended to inspect the observations of the Polish viewer. The obtained results show only the possibility of decoding and understanding the most important themes of the novel "Crime and Punishment", which the viewer gives the director.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2018, 8; 534-542
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lidia Zinowjewa-Annibał i Fiodor Dostojewski: echa Idioty w dramacie Obrączki (wybrane aspekty)
    Lidiya Zinov’yeva-Annibal and F. Dostoyevsky: Echos of The Idiot in the Drama The Wedding Rings (Selected Aspects)
    Autorzy:
    Gozdek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16509436.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
    Tematy:
    Lidiya Zinov’yeva‑Annibal
    Fyodor Dostoyevsky
    intertextuality
    The Idiot
    The Wedding Rings
    Opis:
    The article is devoted to demonstrating the presence of F. Dostoyevsky’s thought in the drama The Wedding Rings by Lidiya Zinov’yeva‑Annibal. Dostoevsky occupied an important place in the lives and works of the Russian symbolists (including L. Zinov’yeva‑Annibal), as reflected by their diaries and articles, as well as contemporary studies. In the Russian poet’s drama the intertextual relationships with the novel The Idiot are especially visible. First of all they are manifested in the construction of the protagonist, who has the same name as that of The Idiot), but also in conceptualizing such motifs as: love (the love triangle), beauty, good, sacrifice, devoting oneself to others. The presented studies lead to the conclusion that in spite of the fact that the creation of the drama protagonist reveals certain features in common with Dostoyevsky’s heroines, the very conceptualizing of this figure is different: in the case of Lidiya Zinov’yeva‑Annibal it is based on the “logic of triplicity” and in the symbolist thinking about Eros.
    Źródło:
    Slavia Orientalis; 2022, LXXI, 2; 277-292
    0037-6744
    Pojawia się w:
    Slavia Orientalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Językowy obraz miłości w ujęciu translatorycznym (na podstawie „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego)
    The Linguistic Image of Love from the Perspective of Translation (Based on the Analysis of Fyodor Dostoyevsky’s Crime and Punishment)
    Autorzy:
    Nawacka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/444409.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    inguistic image of the world
    feeling
    love
    Fyodor Dostoyevsky
    Crime and Punishment
    translation
    Opis:
    Emotions and feelings, which determine mental experiences and activities of individuals, find their reflection in literary works. Love manifests itself externally as a behaviour of an individual, including the language he or she uses to communicate. The article constitutes an attempt to present the linguistic image of the world embodied in a Polish translation from Russian. For that purpose the research material was excerpted from Crime and Punishment, a novel by Fyodor Dostoyevsky.
    Źródło:
    Acta Neophilologica; 2020, XXII/1; 127-148
    1509-1619
    Pojawia się w:
    Acta Neophilologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem ideałów w twórczości i życiu Fiodora Dostojewskiego. Polemika z uwagami Lwa Szestowa
    Autorzy:
    Putała, Nina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2195107.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Lev Shestov
    Fyodor Dostoyevsky
    ideals
    rationalism
    existence
    Lew Szestow
    Fiodor Dostojewski
    ideały
    racjonalizm
    egzystencja
    Opis:
    Lew Szestow w swoim studium nad twórczością i życiem Fiodora Dostojewskiego ukazuje pisarza jako myśliciela, który wraz z doświadczeniem życiowym wyzbywa się naiwnego odniesienia do ideałów i stopniowo odkrywa istotę dramatu ludzkiej egzystencji. Szestow – krytyk idealizmu i tradycji opartej na rozumie – pokazuje proces porzucania przez Dostojewskiego ideałów jako akt filozoficznej odwagi i wyjście z ograniczeń racjonalnego dyskursu. Przy tym Szestow pomija pozytywną, poznawczą funkcję odniesienia do ideałów, którą – zdaniem autorki – Dostojewski, wbrew przypisywanym mu przez Szestowa poglądom, zauważa.
    In Shestov’s study of the work and life of Fyodor Dostoyevsky, Shestov presents the writer as a thinker who, together with his life experience, disposes of naive reference to ideals and gradually discovers the essence of the drama of human existence. Shestov, a critic of idealism and reason-based tradition, shows Dostoyevsky’s process of abandoning ideals as an act of philosophical courage and a way out of the limitations of rational discourse. At the same time, Shestov ignores the positive and cognitive function of reference to ideals, whereas Dostoyevsky distinguishes it despite the views attributed to him by Shestov, as the author observes.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2021, 56, 1; 101-118
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ duchowości Pustelni Optyńskiej na twórczość rosyjskich filozofów i pisarzy XIX w.
    The Influence of the Spirituality of the Optina Monastery on the Work of Russian Philosophers and Writers of the Nineteenth Century
    Autorzy:
    Kuprjanowicz, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420356.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Pustelnia Optyńska
    starcy
    Kirejewski
    Gogol
    Leontjew
    Dostojewski
    The Optina Monastery
    The Elders
    Kireyevsky
    Leontyev
    Dostoyevsky
    Opis:
    Monastery w Rosji w XIX–stym wieku miały bardzo duży wpływ na naród. Jednym z takich monasterów był właśnie wtedy Kozielski Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni zwany Pustelnią Optyńską. Był to taki ośrodek duchowy, do którego przybywali pielgrzymi nie tylko z prostego ludu. Częstymi gośćmi w monasterze byli rosyjscy filozofowie i pisarze. Duchowe pożywienie, jakie otrzymywali od mnichów wpływało na ich twórczość i życiowe dążenia. Starcy z Pustelni Optyńskiej stawali się dla nich duchowymi przewodnikami i moralnymi autorytetami, a nawet twórczą inspiracją. Twórcami rosyjskiej kultury tego okresu mającymi kontakt z Pustelnią Optyńską byli m.in. Iwan Kirejewski, Nikołaj Gogol, Fiodor Dostojewski i Konstantin Leontjew. Żywe kontakty ze starcami z Pustelni Optyńskiej otwierały w filozofach i pisarzach pokłady głębokiej duchowości, podtrzymujące ich siły do moralnego przeobrażenia nie tylko własnej osoby, ale i całego społeczeństwa.
    Monasteries in nineteenth century Russia had a major influence on the nation. One such example was the Monastery of the Entrance of the Mother of God into the Temple in Kozelsk, which is also known as the Optina Monastery. The pilgrims who travelled to this spiritual centre were not only common people. Russian philosophers and writers were also guests at the monastery on several occasions. The spiritual nourishment which they received from the monks influenced their creativity and life aspirations. The Elders of the Optina Monastery became for them spiritual guides and moral authorities, and even creative inspiration. The creators of Russian culture at that time, who were in contact with the Optina Monastery include, Ivan Kireyevsky, Nikolai Gogol, Fyodor Dostoevsky and Konstantin Leontyev. Personal contact with the Elders of the Optina Monastery contributed to the these philosophers’ deeply spiritual views, which sustained their strength for the moral transformation not only of their own person, but also of the whole of society.
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 57-64
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciało i świętość. Przypadek XIX-wiecznych świętych starców rosyjskich
    Autorzy:
    Grygiel, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645248.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Startsy
    Optina Pustyn
    St. Seraphim of Sarov
    starets Zosima
    Nicholas II
    relics
    Fyodor Dostoyevsky
    body
    Opis:
    The body and the sanctity. The case of the 19th-century Russian holy startsyThe article considers references to the body appearing in selected texts concerning 19thcentury Russian holy startsy. Three conditions of a holy man’s body are discussed: living, immediately after death and as relics. The body plays an important role in creating the image of holiness of startsy during their lifetime. In the chapter The Breath of Corruption in Fyodor Dostoyevsky’s Brothers Karamazov, the sacred status of starets Zosima’s dead body is cancelled by the crowd’s interpretation of his body’s putrefaction as judgment of God refuting the holiness of the deceased monk. This, in turn, allows for a discrediting the life of the starets. Mirroring the events of Dostoyevsky’s novel, the dead body of a monk became subject of dispute shortly before the canonization of the starets Seraphim of Sarov in 1903. Drawing on the commonness of the view identifying putrefaction of the body with profanity, a Petersburg anti-Orthodox association sought to discredit the Russian Orthodox Church by demanding that the coffin of Seraphim of Sarov is reopened. The answer of Antonius, the Metropolitan of Petersburg, was an article, in which he argued that inviolability of the body was not a necessary condition of holiness. During the canonization, the adored relics of Saint Seraphim were used by the state power to strengthen the bond between Tsar Nicholas II and the people.  Ciało i świętość. Przypadek XIX-wiecznych świętych starców rosyjskichArtykuł rozważa odniesienia do ciała pojawiające się w wybranych tekstach dotyczących XIX-wiecznych rosyjskich świętych starców. Zostały w nim omówione trzy stany ciała świętego: za życia, tuż po śmierci oraz w postaci relikwii. Ciało odgrywa ważną rolę w kreowaniu obrazu świętości starców podczas ich życia. W rozdziale Odór trupi w powieści Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego sakralny status martwego ciała starca Zosimy zostaje unieważniony przez zgromadzony tłum poprzez zinterpretowanie gnicia ciała jako wyroku bożego przeczącego świętości zmarłego. Dzięki temu możliwa jest dyskredytacja osoby starca za życia. Podobnie jak w powieści Dostojewskiego ciało zmarłego mnicha stało się przedmiotem sporu niedługo przed kanonizacją starca Serafina z Sarowa w 1903 roku. Powszechność poglądu utożsamiającego gnicie ciała z profanum sprawiła, że zwalczający prawosławie petersburski związek domagał się ponownego otwarcia trumny Serafina z Sarowa, chcąc podważyć wiarygodność Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Głos w sprawie szczątków starca zabrał metropolita Petersburga Antoni, przekonując, że nienaruszalność zwłok nie jest koniecznym warunkiem świętości. Podczas uroczystości kanonizacyjnych adorowane relikwie św. Serafina zostały wykorzystane w służbie władzy państwowej w celu wzmocnienia więzi pomiędzy carem Mikołajem II a ludem.
    Źródło:
    Adeptus; 2017, 9
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powieść „Inny” Jurija Mamlejewa wobec artystycznego poznania Fiodora Dostojewskiego
    Novel “The Other” by Yuri Mamleev in the light of artistic perception of Fyodor Dostoyevsky
    Autorzy:
    Przybysz, Anna Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915269.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Mamleev
    Dostoyevsky
    sleep
    doppelganger
    fantastic realism
    metaphysical realism
    Mamlejew
    Dostojewski
    sen
    sobowtór
    realizm fantastyczny
    realizm metafizyczny
    Opis:
    The aim of this article is to show the undeniable influence of Fyodor Dostoyevsky’s artistic method on Yuri Mamlejev’s literary works in particular in relation to his novel The Other. Relying on these determinants of fantastic realism, which for many researchers are referred to as the most significant elements of Dostoyevsky’s artistic method, we make an attempt to show that the carnival which combines the two orders in the works of the 19th century writer: the real (scientific) and the surreal (magic), makes the fantasy become an integral part of the surrounding space. Simultaneously the concept of fiction should be understood through such categories as: paradoxicality, iconicity, a word as a vessel, sleep, hallucinations, picture in picture, doppelgänger that foster deep psychological self-understanding of the entity. In the article we aim to expose some of the abovementioned categories of constructing the world of Dostoyevsky’s works and making up, as defined by the author himself “the realism of higher sense” which, in a slightly modified form, although still clearly visible, is also reflected in Mamleev’s artistic method – metaphysical realism. The main emphasis is put on the categories of sleep and doppelgänger which are the clearest examples of Yuri Vitalevich’s inspiration.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 169-179
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Биография и орнаментализм в постмодернистском романе о Достоевском (Лето в Бадене Л. Цыпкина)
    Biography and ornamentalism – a postmodern novel about Dostoyevsky (Leonid Tsypkin’s Summer in Baden-Baden)
    Autorzy:
    Szabó, Tünde
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/650984.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Л. Цыпкин
    Ф. М. Достоевский
    постмодернистский миф
    орнаментальная проза
    Leonid Tsypkin
    Fyodor Dostoyevsky
    postmodern myth
    ornamental prose
    Opis:
    The paper examines how Leonid Tsypkin’s novel Summer in Baden-Baden utilises the apparatus of symbolist ornamental prose, one of the characteristic features of Russian Modernism, while it applies postmodern devices to construct the myth of Dostoyevsky as a gambler. The plot of Tsypkin’s novel, which relies on primary sources, especially Anna Dostoyevskaya’s diary, highlights the feeling of humiliation as a central component of the personality of Dostoyevsky as a character. At the same time, on the ornamental level of the text, repetitive motifs and equivalences are applied with the aim of placing emphasis on transcending the humiliation, which can be achieved through “aspiring for the summit” and a network of motifs connected with it. As a result, the motif structure of The Gambler, the most autobiographical of Dostoyevsky’s novels, becomes transcoded.
    В статье рассматривается роман Л. Цыпкина Лето в Бадене одновременно и как современная версия орнаментальной прозы русских символистов и как постмодернистский миф о Достоевском-игроке. В сюжете романа, основанном на первоисточниках, прежде всего на дневнике А. Г. Достоевской, выделяется чувство униженности как основное слагаемое нравственно-психологического облика Достоевского-героя. С точки зрения орнаментализма, благодаря приему повтора разнообразных эквивалентных элементов, в романе изображается преодоление чувства униженности, которое в тексте реализуется с помощью метафор «стремления вверх». В результате в романе происходит перекодировка мотивной структуры романа Игрок, наиболее автобиографического романа Ф. М. Достоевского.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2017, 10
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vladimir Nabokov jako wykładowca literatury
    Vladimir Nabokov as Literature Professor
    Autorzy:
    Grygiel, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879601.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nabokov
    wykłady
    literatura rosyjska
    literatura europejska
    Dostojewski
    Gogol
    Tołstoj
    Czechow
    lectures
    Russian literature
    European literature
    Dostoyevsky
    Tolstoy
    Chekhov
    Opis:
    Vladimir Nabokov podjął pracę wykładowcy akademickiego po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na Wellesley College i Uniwersytecie Cornella literaturę europejską i literaturę rosyjską. W swoich wykładach pisarz zaprezentował kategoryczne i kontrowersyjne opinie na temat literatury, podzielił ją na arcydzieła i utwory, jego zdaniem mierne, stworzył hierarchię literacką, wynikającą z osobistych autorskich przekonań i upodobań. W literaturze rosyjskiej zachwalał twórczość M. Gogola, L. Tołstoja i A. Czechowa, negatywnie ocenił dorobek F. Dostojewskiego i M. Gorkiego. Z literatury europejskiej wyróżnił wybrane dzieła M. Prousta, J. Joyce’a i G. Flauberta, w każdym wypadku wskazywał na wartości kluczowe dla swojego dorobku, metody znamienne dla całej swojej prozy. Wykłady Nabokova stanowią nierozerwalną część jego dokonań literackich, są wykładnią literackiej filozofii pisarza. Владимир Набоков – профессор литературы Владимир Набоков стал преподавателем литературы после переезда в США, где читал лекции в колледже Уэлсли и Корнеллском университете по русской и зарубежной литературах. В своих лекциях писатель представил твердые и спорные суждения на литературу, разделяя ее на шедевры, и, по его мнению, посредственные произведения, сочинил литературную иерархию как результат собственных авторских взглядов и симпатий. В русской литературе восхищался творчеством Н. Гоголя, Л. Толстого и А. Чехова, отрицательно высказывался на тему достижений Ф. Достоевского и М. Горького. В зарубежной европейской литературе подчеркивал значение выбранных произведений М. Пруста, Д. Джойса и Г. Флобера, в каждом случае определяя ключевые ценности и значительные методы для своего прозаического творчества. Лекции Набокова составляют неотделимую часть его творческого наследия, являются интерпретацией литературной философии писателя.
    When he arrived to the United States Vladimir Nabokov took a job as the university lecturer at Wellesley College and Cornell University. He taught Russian and European literature. In his lectures he presented a categorical and controversial opinions on literature, he divided it into masterpieces and works. In his opinion he created a hierarchy of literary resulted from his personal beliefs and preferences. In Russian literature, he praised works of M. Gogol, L. Tolstoy and Chekhov. He negatively assessed the achievements of F. Dostoevsky and M. Gorky. In the European literature he singled selected works of Marcel Proust, Joyce J. and G. Flaubert. In any case he pointed to the key values for his Works and methods characteristic of all his prose. Nabokov's lectures are the integral part of his literary achievements and they are writer’s literary philosophy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 137-147
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O związkach literatury i filozofii na przykładzie postaci Iwana Karamazowa
    Autorzy:
    Kochanowski, Marcin Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644038.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    literatur
    Philosophie
    Unterscheidung
    Ambivalenz
    Dostojewskij
    Schestow
    Berdiajew
    literature
    philosophy
    delimitation
    ambiguity
    Dostoyevsky
    Shestov
    Berdyaev
    literatura
    filozofia
    rozgraniczenie
    niejednoznaczność
    Dostojewski
    Szestow
    Bierdiajew
    Opis:
    Stanislaw Gałkowski weist im Artikel Die Grenze der Philosophie. Die Metapher in der Philosophie am Beispiel der Sprache von Józef Tischner auf die Notwendigkeit hin, zwischen Literatur und Philosophie zu unterscheiden. Die Philosophie sei demnach ein Gebiet, dessen Anforderungen die intersubjektive Kommunizierbarkeit und Überprüfbarkeit von verfochtenen Thesen sind. Indem ich mich auf das Beispiel der Figur von Iwan Karamazow und auf seine existentiellen Dilemmas stütze, die den Nährboden für philosophische Überlegungen von Leo Schestow und Nikolai Berdiajew bildeten, weise ich nach, dass die Philosophie sowohl solche Forschungsbereiche, die keine Nahtstellen mit der Literatur haben (wie Logik) als auch solche, die das literarische Schaffen benutzten und immer noch benutzen (wie Existenzphilosophie oder Metaphysik). Für jene Bereiche sind literarische Werke sowohl mittelbar eine Inspirationsquelle als auch unmittelbar philosophische Texte sensu stricte, indem sie die Grundlage für Polemik und weitere Forschungen bilden, was keinen Abbruch der Autonomie der Philosophie gegenüber der Literatur tut.
    The author argues in favour of defining a clear distinction between literature and philosophy in view of their outright different nature. Intersubjectivity in communication and verifiability of theses are typical in philosophy. He quotes as example the case of Ivan Karamazov and his existential dilemmas which inspired Lev Shestov’s and Nicolai Berdyaev’s philosophical thoughts in order to observe that philosophy covers versatile domains of study such as logic, which is not tied up with literature directly, as well as fields such as philosophy of existence or metaphysics which have been drawing all along from literary output indirectly as a source of inspiration and directly providing strictly philosophical substance for polemics and studies. None of that jeopardizes the independence of philosophy from literature.
    Stanisław Gałkowski w artykule Granica filozofii. Metafora w filozofii na przykładzie języka Józefa Tischnera wskazuje na konieczność rozgraniczenia pomiędzy literaturą a filozofią, jako dziedziną, której wymogiem jest intersubiektywna komunikowalność i sprawdzalność tez w jej ramach głoszonych. Opierając się na przykładzie postaci Iwana Karamazowa i jego egzystencjalnych dylematach, które stanowiły podłoże filozoficznej refleksji Lwa Szestowa i Mikołaja Bierdiajewa wskazuję, że filozofia mieści w sobie zarówno obszary badawcze, takie jak logika, które nie mają punktów stycznych z literaturą, jak i takie dziedziny, jak filozofia egzystencji bądź metafizyka, które korzystały i nadal korzystają z dorobku literackiego, zarówno pośrednio jako źródła inspiracji jak i bezpośrednio – jako tekstów stricte filozoficznych, będących podstawą polemik i dalszych badań, przy czym nie stanowi to zagrożenia dla autonomii filozofii wobec literatury
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2019, 27
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kompleks Dostojewskiego czy kompleks Polaków?
    Dostoyevsky’s Complex or Poles’ Complex?
    Autorzy:
    Sucharski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29433535.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    Fiodor Dostojewski
    polska dostojewskologia
    polska walka o niepodległość
    katorga syberyjska
    stereotypy narodowe
    polonofobia
    Fyodor Dostoyevsky
    Polish dostoevskology
    Polish fight for independence
    Siberian katorga
    national stereotypes
    polonophobia
    Opis:
    Szkic jest próbą refleksji nad „polskim problemem” Fiodora Dostojewskiego, próbą w dużym stopniu polemiczną wobec dotychczasowych interpretacji polskiej dostojewskologii. W negatywnych kreacjach Polaków, które, poza Zapiskami z Martwego domu, nie odgrywają istotnej roli fabularnej w powieściach, krytyka doszukiwała się ekspresji niechęci pisarza, nawet polonofobii. Wskazywała ją na płaszczyźnie metafizycznej, narodowej, religijnej, etycznej. Analiza dzieł Dostojewskiego, w których pojawiają się polskie postaci, dowodzi, że kreacje Polaków odzwierciedlają przede wszystkim rosyjski negatywny stereotyp Polaka. Zasadniczą niechęć i irytację Dostojewskiego wzbudzali jedynie Polacy, którzy dążyli do uniezależnienia od Rosji. Pokazywał ich pisarz jako aroganckich oszustów, fałszywych hrabiów.
    The sketch is an attempt to reflect on Fyodor Dostoevsky’s „Polish problem,” a a largely polemical attempt at the previous interpretations of Polish dostoevskyology. Polish critics looked for the expression of the writer’s reluctance, even polonophobia, in the negative portrayals of Poles, who, apart from Notes from the Dead House, do not play any significant role in the novels. Researchers and critics indicated this on the metaphysical, national, religious and ethical levels. An analysis of Dostoyevsky’s works, in which Polish characters appear, proves that the creations of Poles primarily reflect the negative Russian stereotype of a Pole. Only Poles, who sought independence from Russia, aroused the fundamental reluctance and irritation of Dostoyevsky. The writer showed them as arrogant frauds and false counts.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2021, 4, 4; 25-51
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Apologie Pawel Fjodorowitsch Karamasows. Schuld bei Dostojewskij und seinen Interpreten
    Pavel Fyodorovich Karamazov’s Apology. Guilt in Dostoyevsky and his commentators
    Autorzy:
    Paulin, Maximilian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558840.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Amok
    Dostojewskij
    Girard
    Justiz
    Karamasow
    Literaturkritik
    Menschenrechte
    Mobbing
    Opferselektion
    Schuldfähigkeit
    Suizid
    Sündenbock
    Vatermord
    amok
    criminal responsibility
    Dostoyevsky
    human rights
    justice
    Karamasov
    literacy criticism
    mobbing
    parricide
    scape-goat
    suicide
    victim selection criteriology
    Opis:
    In einer gängigen Interpretation des Romans „Die Brüder Karamasow” wird die Verantwortung für den Vatermord in unterschiedliche Komponenten zerlegt, deren jede in der Gestalt eines der vier Brüder allegorisch auskomponiert sei. Die „Komponente Smerdjakow” liege dabei als bloße physische Ausführung des Verbrechens außerhalb der Sphäre ethischer Betrachtung. Damit wird Smerdjakow aber noch in der Interpretation einmal mehr in seinem Menschsein verkannt. Eine durch Girard geschulte Lektüre zeigt hingegen, wie gekonnt Dostojewskij – ob intuitiv oder mit Absicht – diesen Charakter mit Kriterien der Opferselektion ausstattet und ihn so der Leserschaft als Sündenbock regelrecht anbietet.
    In a common interpretation of Dostoyevsky’s The Brothers Karamasov, Dmitri Karamasov is held guilty of murdering his father in a moral sense, while the character of Smerdyakov is put beyond the range of ethic consideration as he is seen as an allegory of the merely executing factor of the act of violence. Hence, his suicide is read as a proof that the evil itself doesn’t take over responsibility; in face of the accusation it fades away, leaving the charge of responsibility to the human moral subject. Dostoyevsky, however, seems not wanting to stress such a kind of moral hero that, in this interpretation, could be seen in Dmitri. With introducing Alexey in his preamble, he is in fact presenting us a „weak” hero, leading us to another understanding of the story. Yet Alexey is still not the weakest. It is Smerdyakov. What this article pleads for is that Smerdyakov is systematically made a scapegoat, as Dostoyevsky is illustrating in several pertinent scenes. It is only coherent that interpreters, while completely ignoring this fact, continue this scapegoating in dehumanising him by taking off him of all ethic consideration, reducing him to a personification of a merely mechanic component. By contrast, this is an apology for Smerdyakov as a human being. And as a son of Fyodor and brother of Alexey, Dmitri and Ivan.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2013, 32; 91-107
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na marginesie refleksji księcia Myszkina oglądającego Chrystusa w grobie Hansa Holbeina
    On the Margin of Prince Myshkin’s Reflection, who saw The Body of the Dead Christ in the Tomb by Hans Holbein
    Autorzy:
    Garlej, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057301.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-26
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Fiodor Dostojewski
    Chrystus w grobie Hansa Holbeina
    motyw obrazu
    percepcyjne „zatrzymanie”
    warstwa uschematyzowanych wyglądów
    Fyodor Dostoyevsky
    The Body of the Dead Christ in the Tomb by Hans Holbein
    theme motif of a painting
    perceptual “stoppage”
    the layer of schematised appearances
    Opis:
    Rozważania poświęcono Idiocie Fiodora Dostojewskiego, szczególnie skupiając się na motywie obrazu Chrystus w grobie Hansa Holbeina, który stoi w centrum powieściowego świata. Celem artykułu jest ukazanie specyfiki tego motywu – próba dowiedzenia, że jest on odbiorczo sfunkcjonalizowany: służy zatrzymywaniu czytelniczej percepcji. Tak rozumiany, pozwala widzieć w nim przetransponowany na język obraz z życia pisarza, będący źródłem ufundowania wspomnianego motywu. Filozoficzną podstawą uzasadnienia przyjętego twierdzenia jest fenomenologia (reinterpretacje ustaleń dotyczących wybranych właściwości warstwy wyglądów uschematyzowanych w wydaniu Romana Witolda Ingardena, a przedsiębrane przez Eckharda Lobsiena, rzecznika ich pojmowania w ujęciu Edmunda Husserla).
    The considerations are devoted to Fyodor Dostoyevsky’s Idiot, focusing particularly on the theme of Hans Holbein’s painting The Body of the Dead Christ in the Tomb, which stands at the centre of the novel’s world. The aim of the article is to show the specificity of this theme – an attempt at proving that it is functionalised in terms of reception: it serves to stop the reader’s perception. Understood in this way, it allows us to see in it the image of the writer’s life, translated into language, which is the source of the foundation of the aforementioned theme. The philosophical basis for justifying the adopted claim is phenomenology (reinterpretations of the findings regarding selected properties of the schematised appearances layer as proposed by Roman Witold Ingarden, and undertaken by Eckhard Lobsien, the spokesman of their understanding in the view of Edmund Husserl).
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 37, 2; 167-184
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „To co złe, przepowiadam bezbłędnie”. Wywiad z Dmitrijem Bykowem (Kraków, październik 2019)
    “What is bad, I predict without error”. Interview with Dmitry Bykov (Cracow, October 2019)
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29433501.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    Dmitry Bykov
    writers in exile
    multilingualism of writers in exile
    Putin’s archaic and unreformable Russia
    Dmitry Bykov on Polish literature
    Wisława Szymborska
    Jerzy Ficowski
    Agnieszka Osiecka
    Czesław Miłosz
    Dmitry Bykow on Janusz Korczak
    Dmitry Bykow on the film The Gorgon Case
    Dmitry Bykow about Dostoyevsky
    Dmitry Bykov about Solzhenitsyn
    Dmitry Bykov about Andrzej Wajda
    Russian writers about their captivity in Nazi Germany
    the story Elzhunia by Irina Iroshnikowa
    Dmitrij Bykow
    pisarze na emigracji
    wielojęzyczność pisarzy na wygnaniu
    archaiczna i niereformowalna Rosja Putina
    Bykow o literaturze polskiej
    Dmitrij Bykow o Januszu Korczaku
    Dmitrij Bykow o filmie Sprawa Gorgonowej
    Dmitrij Bykow o Dostojewskim
    Dmitrij Bykow o Sołżenicynie
    Dmitrij Bykow o Andrzeju Wajdzie
    rosyjscy pisarze o swej niewoli w nazistowskich Niemczech
    opowieść Elżunia autorstwa Iriny Irosznikowej
    Opis:
    „To co złe, przepowiadam bezbłędnie”. Wywiad z Dmitrijem Bykowem (Kraków, październik 2019) Rozmowa z bardzo znanym pisarzem rosyjskim średniego pokolenia Dmitrijem Bykowem (ur. w 1967), obecnie na emigracji w USA, przeprowadzona w Krakowie w październiku 2019 roku. Dotyczy wielojęzyczności pisarzy różnych narodowości na emigracji, niereformowalności Rosji putinowskiej oraz zakresu wpływu kultury polskiej na twórczość samego Bykowa. Ważny fragment wywiadu dotyczy rosyjskich pisarzy, będących w niewoli niemieckiej podczas II wojny (Witalij Siomin, Konstanin Worobiow) oraz wstrząsającej dokumentalnej opowieści Elżunia autorstwa Iriny Irosznikowej – o polskiej dziewczynce zamordowanej przez żołnierza niemieckiego, z takim wstrząsającym mottem: „„Była sobie raz Elżunia, umierała sama / Bo jej ojciec w Oświęcimiu / Na Majdanku mama”.
    “What is bad, I predict without error”. Interview with Dmitry Bykov (Cracow, October 2019) An interview with a very well-known Russian writer of the middle generation, Dmitry Bykov (born in 1967), currently in exile in the USA, recorded in Krakow in October 2019. It concerns the multilingualism of writers of various nationalities in exile, the unreformability of Putin’s Russia and the extent of the influence of Polish culture on the work of Bykov himself. An important fragment of the interview concerns Russian writers who were in German captivity during the Second World War (Vitaly Siomin, Konstanin Vorobev) and the shocking documentary story Elzhunia by Irina Iroshnikowa about a Polish girl murdered by a German soldier, with such a shocking motto: “Once upon a time there was Elżunia, she was dying herself / Because her father in Auschwitz / Mom at Majdanek”.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2023, 6, 6; 161-177
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-32 z 32

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies