Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "De Man" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Alegoria w „skrzydłach ołtarza”: Herling-Grudziński, Benjamin, de Man
    Allegory in the “pieta dell’isola”: Herling-Grudziński, Benjamin, de Man
    Autorzy:
    Potkański, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012716.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    alegoria
    symbol
    ironia
    Gustaw Herling-Grudziński
    Benjamin
    de Man
    allegory
    irony
    Paul de Man
    Opis:
    The article juxtaposes the diptych of short stories by Gustaw Herling-Grudziński, The Tower and Pieta dell’Isola, with the theories of allegory developed by Paul de Man in The Rhetoric of Temporality as well as by Walter Benjamin in The Origin of German Tragic Drama. The analyses reveal several points of convergence in the structure and motives present in the works by Grudziński and in the texts by these critics. In the case of Benjamin, this would suggest his influence on Herling, whereas in the case of de Man, it reveals a parallelism of thoughts of the two contemporaries working with different genres and different interpretative communities, yet developing very similar conceptions of the text as well as of the man.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2017, 7(10); 335-344
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poza marksizm. Hendrik de Man, „planizm” lat trzydziestych i przemiany europejskiej socjaldemokracji
    Autorzy:
    Piskała, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154711.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Hendrik de Man
    Social Democracy
    Planism
    socjaldemokracja
    planizm
    Opis:
    Interwar period in history of European Social Democracy was a time of great hopes, but also huge, even dramatic failures. However, in the following article I argue that two decades between world wars (especially the 1930s) were a time of deep ideological reassessment in major European Social Democratic parties too. Inspired by Tommaso Milani’s work „Hendrik de Man and Social Democracy. The Idea of Planning in Western Europe, 1914-1940”, I try to present a portrait of Hendrik de Man, one of the most original, but also the most controversial, thinker of interwar Social Democracy. At first, I closely studied the intellectual roots of de Man’s „planism” – agenda, which was to be the ground-breaking answer for the deep political crisis of Social Democracy in the first half of the 1930s. De Man’s „Plan of Labour” (Le Plan du Travail) was a package of structural reforms, which should – according to de Man himself – boost economic growth in the short term, but also create firm foundations for the planned economy in the long term. In contrast to the Marxist orthodoxy, de Man believed that socialization of already monopolized heavy industry and state control over the banking sector are sufficient conditions for an effective planned economy. Furthermore, „Plan of Labour” propaganda campaign was to inflame enthusiasm among the working-class constituency of the Belgian Social Democracy and attract potential new, non-proletarian supporters. De Man’s „planism” in the middle of the 1930s aroused interest among socialists and social democrats in the whole Europe. Despite of the anathema caused by de Man’s collaboration with Nazis during World War II, the sole idea of „planism” represents important episode in intellectual history of Social Democracy and might be perceived as an early symptom of the evolution, which led to rejection of the Marxism and adoption of capitalist welfare state model after World War II.
    Okres międzywojenny to dla europejskiej socjaldemokracji czas naznaczony u swego początku wielkimi nadziejami, z późniejszej perspektywy jednak kojarzący się głównie z porażkami i marazmem. W niniejszym tekście wskazuję jednak, że międzywojenne dwudziestolecie, a zwłaszcza lata trzydzieste, to okres, kiedy coraz wyraźniej dawać zaczęły o sobie znać symptomy głębokiego ideowego przesilenia w szeregach najważniejszych partii socjaldemokratycznych. Zainspirowany pracą „Hendrik de Man and Social Democracy. The Idea of Planning in Western Europe, 1914–1940”, autorstwa Tommaso Milaniego, przedstawiam sylwetkę Hendrika de Mana, jednego z najbardziej oryginalnych, ale też budzących kontrowersje, teoretyków międzywojennej socjaldemokracji. W artykule szeroko omówiono intelektualne źródła proponowanego przez de Mana „planizmu” – agendy programowej, która miała pozwolić demokratycznej lewicy wyjść z głębokiego kryzysu, w jakim znalazła się w pierwszej połowie lat trzydziestych „Plan Pracy” de Mana pomyślany był jako zestaw powiązanych ze sobą strukturalnych reform, mających doprowadzić krótkoterminowo do poprawienia koniunktury gospodarczej, a jednocześnie ustanowić zręby gospodarki planowej, opartej jednak nie na radykalnym ograniczeniu własności prywatnej w gospodarce (jak zakładała wcześniej marksistowska ortodoksja), lecz na uspołecznieniu zmonopolizowanego przemysłu ciężkiego oraz przejęciu przez państwo kontroli nad sektorem kredytowym i podporządkowaniu polityki pieniężnej potrzebom rynku wewnętrznego. Popularyzacja „Planu Pracy” (towarzyszyła mu oryginalna, intensywna kampania propagandowa) rozniecić miała na nowo zapał wśród dotychczasowych sympatyków socjaldemokracji, ale również zakładano, że pozwoli dotrzeć do środowisk nieproletariackich, pozostających dotychczas poza zasięgiem oddziaływania partii robotniczej lewicy. Inspirowane pismami de Mana idee planizmu w połowie lat trzydziestych budziły zainteresowanie wielu działaczy socjalistycznych także poza Belgią. Pomimo anatemy, jaką obłożono samego de Mana, w związku z jego kolaboracją z Niemcami w okresie okupacji Belgii, kojarzona z jego nazwiskiem idea planizmu stanowi istotny epizod w historii europejskiej socjaldemokracji i może być traktowana jako jeden z wczesnych symptomów przemian, które po II wojnie światowej doprowadziły do porzucenia przez socjaldemokratów marksizmu i zdecydowanego zaangażowania w budowę instytucji kapitalistycznego państwa dobrobytu.
    Źródło:
    Polish Biographical Studies; 2021, 9; 253-272
    2353-9291
    Pojawia się w:
    Polish Biographical Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poezja po końcu świata – Sylwetki i cienie Andrzeja Sosnowskiego
    Autorzy:
    Pietrzak, Wit
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/639048.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Sosnowski Andrzej, Bielik-Robson Agata, de Man Paul, Derrida Jacques
    Opis:
    Poetry after the end of the world: Andrzej Sosnowski’s Sylwetki i cienieThe article focuses on the attempt to write out the notion of the end of the world as inherent in Andrzej Sosnowski’s latest book of poems. The poet shows that apocalyptic narrations are a mythical discourse that brings down the complex process of man’s existence to a simplifi ed binary formula, reducing being in the world to a life – death dichotomy. The aim of poetry in such a reality is to shake the cliché-ridden language into greater evocative potential so as to enliven it. In Sylwetki i cienie, the function of poetry in late modernity enters the spotlight: notional binaries are broken apart, replaced by a nuanced space of linguistic game
    Źródło:
    Wielogłos; 2013, 3(17)
    2084-395X
    Pojawia się w:
    Wielogłos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Bitte betrachten sie mich als einen Traum.“ Sprache und Identität in Hamid Sadrs „Gesprächszettel an Dora“
    “BITTE BETRACHTEN SIE MICH ALS EINEN TRAUM“. LANGUAGE AND IDENTITY IN HAMID SADRS GESPRÄCHSZETTEL AN DORA
    Autorzy:
    Peter Clar, Peter Clar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910312.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jacques Derrida
    Jacques Lacan
    Paul de Man
    deconstruction
    autobiography
    prosopopoeia
    Opis:
    Wie Jacques Derrida u. a. in Die Einsprachigkeit des Anderen oder Die ursprüngliche Prothese zeigt, ist jeder Mensch immer schon mehrsprachig. Wenn wir diesen Zustand der Nicht-Einsprachigkeit als ein allgemein-menschliches Phänomen begreifen, und dazu eignet sich die sogenannte exophone Literatur besonders, dann hilft uns das zu verstehen, dass das Fremd-Sein eines/einer Fremden zu befragen immer zugleich bedeutet, auch unser eigenes Fremd-Sein zu befragen, dann wird die Frage nach dem Fremden zur Frage der eigenen Identität. Um dies zu zeigen, lese ich Hamid Sadrs Gesprächszettel an Dora (1994) parallel zu und mit Derridas Konzept von Ein- und Mehrsprachigkeit. In dem ‚Roman‘ erfindet der Erzähler entlang von Egodokumenten seine Wahrheit über Franz Kafkas Sterben und widerspricht damit vielen Wissenschaftler- und Biograph_innen, die den Tod Kafkas als Konsequenz seines Dichterseins, seiner Zerrissenheit etc. interpretiert haben. Was uns die Dichterfigur entfremdet, ist dabei die Sprache selbst und zwar gerade die anscheinend authentischen Berichte, die, in Kombination mit den unzuverlässigen Erzählerstimmen die Konstruktion der Figur Kafka offenlegen. Der Kafka des Textes – der als K., als Kafka, als kavka auftritt, der im Erzählen als Kafka gesetzt, erschrieben wird, und zwar in jenen Worten, die die seinen sind, die ihm also vermeintlich vorangehen und doch, zugleich, folgen, sich (auch) als Nach-Schreiben entpuppen – wird wieder aufgelöst, wird fremd. Die Verwirrung der Grenzen von Ursache und Wirkung, Vorher und Nachher, Realität und Fiktion, das Sein zwischen Leben und Tod lässt die Kafka/K.-Figur zum Wanderer, zur Figur des Sowohl-alsauch werden. Das Fremd-Sein Kafkas, die Exilsituation in der Abgeschiedenheit des Sanatoriums sind dabei nicht allein Parabeln auf die Situation exiliert Lebender, wie Sadrs persönliche Lebenssituation nahelegte, sie sind darüber hinaus eine Metapher für menschliche Identitätsfindung generell.
    According to Derridas Monolingualism of the Other, Or, The Prosthesis of Origin every person is always multilingual. If we understand this state of non-monolingualism as a general human phenomenon, which the so called ‘exophone literature’ particulary helps us to do, then we understand that to question a stranger’s alienation always means to question our own alienation at the same time. Thus the question of the stranger becomes the question of one‘s own identity. In my article, I analyze this phenomenon by combining Hamid Sadr’s ‘novel’ Gesprächzettel an Dora (1994) and Jacques Derrida’s concept of mono- and multilingualism. In Hamid Sadr’s text the narrator uses egodocuments to invent a truth about Franz Kafka’s death which opposes many literary scholars and biographers who have interpreted Kafka’s death as a consequence of his existence as a poet, his diremption etc. What alienates the literary figure named Kafka from us is the language itself, and first of all the combination of allegedly ‘authentic’ documents with the unreliable narrative voices, thus revealing the constructiveness of ‘Kafka’. The main character Kafka – who within the text is named K., Kafka, kavka and who is introduced into the text by using his ‘own’ words, that supposedly precede him and yet, at the same time, succeed him – is deconstructed. Borders between cause and effect, before and after, reality and fiction, life and death become obsolete thus turning the Kafka/K. figure into a wanderer, a figure of ‘both-and’. Kafka’s situation as a stranger, as a kind of exile in the remoteness of the sanatorium, is not alone a parable on the situation of an exile, as Sadr’s personal life may indicate. Moreover, as I will show, it is a metaphor for human identity in general.
    Źródło:
    Studia Germanica Posnaniensia; 2019, 40; 129-138
    0137-2467
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autokreacja jako zamazanie umysłu
    Autorzy:
    Ewa, Bobrowska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487818.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-04
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    SELF-CREATION
    SELF-PORTRAIT
    SELF-AWARENESS
    SKEPTICISM
    DE MAN
    ART
    AUTOKREACJA
    AUTOPORTRET
    SAMOŚWIADOMOŚĆ
    SCEPTYCYZM
    SZTUKA
    Opis:
    The analysis in the text presented concerns the phenomenon of self-cre- ation and self-perception, referring Paul de Man’s contemplations in the Autobiography as De-facement study, as well as early monography by Em- manuel Levinas, From Existence to Existents. Self-creational and autobi- ographical statement or action reveal moments in which a certain mul- tithreading is exposed, a tear, which becomes a basis for the analysis of works by Chuck Close, Yves Klein, Cy Twombly and Marina Abramović. Self- perception and self-introspection lay at grassroots of thinking and artistic creativity, and in a way also self-mythology of solipsistic ego. By creating a self-portrait the artist duels oneself in a most difficult self-creative clash. Impersonal “I” as another form of revealing “I”, it exposes through, among others, vigil and insomnia as a particular state of mind, similar to de Man’s “blurring” of the mind described by me.
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 126-145
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metalepsa – trop tłumaczy
    Metalepsis: Translators’ Trope
    Autorzy:
    Orska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407701.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    metalepsa
    retoryka i epistemologia
    narratologia
    dekonstrukcja
    Harold Bloom
    Paul de Man
    metalepsis
    rhetoric and epistemology
    narrative theory
    deconstruction
    Opis:
    Metalepsa to trop w tradycyjnej retoryce na polskim gruncie najczęściej wyłączany z grupy najbardziej znaczących zabiegów, ze względu na swoje funkcje podporządkowywany metonimii. W polskim literaturoznawstwie był najczęściej omawiany z punktu widzenia teorii narratywistycznych, podążających śladem Gérarda Genette’a, znajdujących doskonałe uzasadnienie w eksperymentach postmodernistycznej prozy. Ten artykuł uzupełnia rekapitulację francuskiej linii dyskusji o metalepsie o wątek amerykańskiej, poetycko-filozoficznej debaty o relacjach retoryki, poetyki i epistemologii, która to debata w latach siedemdziesiątych XX w., przez Paula de Mana podążającego za retoryką Friedricha Nietzschego, przyczyniła się do wypracowania krytycznoliterackiego stanowiska Harolda Blooma, znanego z Lęku przed wpływem.
    In the context of Polish literary studies research on rhetoric, methalepsis is the least acknowledged among the most significant rhetorical devices subordinated to metonymy due to its poetical functions. The trope has recently become a part of the methodological analysis in the wake of the discussions on Gérard Genette’s narrative theories well-founded in the experiments performed in postmodern prose. This paper is meant to complement the existing recapitulation of French statements in the debate on metalepsis with the concepts developed and debated on by American circles. This philosophical and poetical polemic on the interrelations of rhetoric, poetics, and epistemology carried out in the 1970s by Paul de Man, who followed the rhetoric of Nietzsche, had a major impact on Harold Bloom’s approach to modern poetry which he reflected in his literary criticism theory The Anxiety of Influence.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 33-47
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Treści ideowe w obrazach wnętrz kościelnych. Kilka uwag o obrazie Cornelisa de Mana Wnętrze starego kościoła w Delft
    Ideological contents of the paintings of church interiors. A few remarks on Cornelis de Man’s painting
    Autorzy:
    Pruc-Stępniak, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954051.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    obrazy wnętrz kościelnych
    Cornelis de Man
    architektoniczne malarstwo Delft
    kotara
    paintings of church interiors
    the Delft architectural painting
    curtain
    Opis:
    Cornelis de Man's painting The Interior of an Old Church, a View from the South Aisle to the East, about 1660-1665 (in the collection of the Museum in Gdańsk), has been considered to be a view of the New Church in Delft so far. The painting is an example of the mature stage of the Delft architectural painting. Hendrick van Vlieta's painting The Interior of Oude Kerk in Delft with the Tomb of Piet Hein (formerly the Cook Collection, Richmond, 1652-53) was the inspiration for the work. An additional element – trompe l'oeil – introduced to the painting by de Man is the painted curtain. The suspended violet curtain unmasks the fiction of the painting and is supposed to raise the illusionist power of art (the signature of the artist is exposed on the column). So the painting is a symbol of the power of imagination and of the sense of seeing. The curtain in de Man's Gdańsk work is an expression of a certain extravagance, it shows that it is a collector's item, it presents and raises the charm of the painting. The fact that de Man undertook painting a view of a church with a tomb of a Catholic bishop (who in fact was not there) proves that there must have been an employer who felt a bond with the place, maybe a member of the family, who wanted to commemorate the late person in such a way, or one who felt a special sentiment to that part of the church or town. The figure of the boy standing at the grating with his back towards the viewer, is seen again in the picture attributed to de Man by Liedtke, The New Church in Delft with the Tomb of William the Silent, painted probably in 1660 (the Netherlands, a private collection). Generally, Cornelis de Man's painting should be interpreted in the context of Psalm 90 marked on the pulpit, whose reflections are connected with sin as the cause of shortness and scantiness of human life, seen in the perspective of a valuable life with the hope of God's grace. In the image of the curtain revealing the interior of the church a Christian's turning to Christ is symbolized with reference to II Cor 3,16. The Old Testament covered with a veil – and in the New Testament it is taken away in Christ, in freedom of a Christian for whom the Church is a gate, and the Christian, similar to the corner stone, has become a significant part supporting the structure. The dogs appearing in the painting are a reminder of everyday life and of their role as ones who explain human behavior, which stresses the significance of their figures. Cornelis de Man's painting is one of his early works, falling on 1660's. Its monumental character, the high point of view, patches of light behind the windows, subtle shadows – make the viewer perceive it as a scene that is observed in a natural and accidental way. Apart from the Columbus painting and the view of the interior of Laurenskerk in Rotterdam (Koninklijk Kabinet van Schilderijen, The Hague, Mauritchuis) the painting is de Man's best contemplative church interior.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 4; 301-344
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koniec wieku poetów? O zszyciach literatury i filozofii
    The End of the Age of Poets? Stitching Together Literature and Philosophy
    Autorzy:
    Zawadzki, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32049694.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    logos and mythos
    categories of philosophy
    poetics
    transcendentalism
    dialectics
    hermeneutics
    deconstruction
    Plato
    Aristotle
    Kant
    Hegel,
    Hegel
    Dilthey
    Nietzsche
    de Unamuno
    Heidegger
    Adorno
    Blanchot
    Derrida
    De Man
    Ricoeur
    Schegel
    Novalis
    Mallarmé
    Opis:
    The article presents an attempt to outline, from a mainly typological and partly historical perspective, what the author considers the most important varieties of the relationship between philosophy and literature (which is, of course, understood here in a working and broad sense, as poesis). In the first of these varieties, for which the fundamental significance is Plato’s gesture of excluding poets from the state, the philosophical logos defines itself in opposition to literature, or mythos. In the second, which appears to predominate from Aristotle to the 18th century, the relationship between philosophy and literature takes on a more neutral character: the former provides the latter with motifs, themes, topics, mainly related to moral philosophy in the broadest sense, while the latter provides the former with discursive modes, such as genre. Modern aesthetics and the philosophy and theory of literature (fundamentally different from the tradition of the great poets and rhetoricians of the 16th and 17th centuries), which emerged together with transcendental philosophy and its reception in German Romanticism, contributed both to the increased interest among philosophers in literature and to a clear embedding, or even closing, of literature in philosophical notions, which originated mainly in the tradition of transcendentalism and dialectical thought. Finally, the beginning of the twentieth century is distinguished, in most of the major continental philosophical traditions, by a tendency to seek, or to find, in literature the most important partner of philosophical thinking, and sometimes even the identity of philosophy.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2022, 37; 121-144
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Francois Poulain de la Barre jako apologeta kobiet
    Francois Poulain de la Barre as a womens apologist
    Autorzy:
    Turonek-Ostrowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/41155556.pdf
    Data publikacji:
    2016-10-23
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    Francois Poulain de la Barre
    płeć
    mężczyzna
    kobieta
    małżeństwo
    sex
    man
    woman
    marriage
    Opis:
    W artykule omówiono na przykładzie Francoisa Poulaina de la Barre, że nie wszyscy mężczyźni odmawiali kobietom uczestniczenia w życiu społecznym i nie tylko one same walczyły o ich równe traktowanie. Przedstawienie poglądów Poulaina pozwoliło spojrzeć na problem kobiet z szerszej perspektywy, ponieważ w XVII w. kobiety pozostawiane były w cieniu mężczyzn, nie były traktowane jako równorzędne partnerki do rozmów. Poulain dał równe szanse kobiecie i mężczyźnie na kształtowanie samych siebie. Przyjmując od Kartezjusza krytykę doświadczenia jako metody rzeczywistości wykazano, że tak jak doświadczenie okazało się błędne jako metoda poznawania rzeczywistości, tak też codzienne doświadczenia odnośnie zachowań obu płci nie oddają prawdziwej natury kobiety i mężczyzny. Wykazano, że trzeba wyzbyć się uprzedzeń względem płci, ponieważ posiadając odpowiednią wiedzę i narzędzia zarówno kobiety i mężczyźni mogą osiągać takie same wyniki w każdej dziedzinie życia. Ponadto wykazano, że w kontekście historycznym filozof może jawić się jako apologeta kobiet, ponieważ miał duży wkład w rozważaniach nad ich sytuacją społeczną. Filozof domagał się zmian społecznych, za głoszoną przez niego ideą równości płci kryło się pojęcie równości społecznej w ogóle.
    The article discusses, using the example of François Poulain de la Barre, that not all men denied women participation in social life, and that it was not only women who fought for their equal treatment. Presenting Poulain's views allowed for a broader perspective on the issue of women's rights, as in the 17th century, women were often left in the shadow of men and were not treated as equal conversation partners. Poulain gave equal opportunities to both women and men in shaping themselves. Adopting Descartes' critique of experience as a method of understanding reality, it was demonstrated that just as experience proved flawed as a method of understanding reality, so too do everyday experiences regarding the behavior of both genders fail to reflect the true nature of women and men. It was shown that we must rid ourselves of gender prejudices, as with the right knowledge and tools, both women and men can achieve the same results in any field of life. Additionally, it was demonstrated that in a historical context, the philosopher can be seen as an advocate for women, as he made significant contributions to discussions about their social situation. The philosopher called for social changes, and behind his idea of gender equality lay the broader concept of social equality as a whole.
    Źródło:
    Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny; 2016, 11; 31-39
    1896-1819
    2391-5145
    Pojawia się w:
    Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Friedrich Wilhelm Nietzsche. ECCE hOMO!
    Autorzy:
    Krzych, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1203968.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
    Tematy:
    man
    ethic
    Nietzsche
    philosophy of life
    overman
    will to power
    homme
    moral
    philosophie de vie
    surhomme
    volonté de puissance
    Opis:
    This paper is an biographical and philosophical analysis of life of the German philosopher Frie-drich Wilhelm Nietzsche (1844-1900). The text is based largely on the writings of Nietzsche and from the standpoint of Christian thought it presents critique of morality build by Nietzsche.
    Źródło:
    Amor Fati; 2016, 2(6); 233-244
    2449-7819
    Pojawia się w:
    Amor Fati
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Senex sapiens et senex stupidus – wykorzystanie figury starca w alegorycznych kreacjach Sędziego, Lichwy i Alchemii w podręczniku Franza Langa SI „De actione scenica”, 1727
    Senex sapiens et senex stupidus – the Use of the Figure of an Old Man in Allegorical Images of Judge, Usury and Alchemy in the Textbook by Franz Lang SI De actione scenica, 1727
    Autorzy:
    Zaborowska-Musiał, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2043317.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Franz Lang
    De actione scenica
    Judge (Iudex)
    Usury (Foeneratio)
    Alchemy (Alchimia)
    allegorical images
    old man – wisdom and experience
    old man – human stupidity and sin
    Opis:
    The article focuses on the analysis of the role and importance of the figure of an old man in the allegorical images of Judge (Iudex), Usury (Foeneratio) and Alchemy (Alchimia) proposed by the Jesuit lecturer, playwright, and author of theatrical performances and drama theatre theorist, Franz Lang in his very important (it marked an high point of theatrical outpoot) handbook of acting De actione scenica published in Munich in 1727.
    Źródło:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 2; 109-142
    0302-7384
    Pojawia się w:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ruski Polikarp a polski Polikardus, czyli o tym, co staroruska przeróbka ma jeszcze do powiedzenia o Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią
    East-Slavic Polikarp and Polish Polikardus, or What the Old-Russian Reworking Still Has to Tell about the Old-Polish Work De Morte. Prologus.
    Autorzy:
    Nosilia, Viviana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171278.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Old-Russian translations
    old-Polish literature
    De Morte. Prologus
    conversation between the man and the Death
    Opis:
    In 2018 prof. Wiesław Wydra found out an old printed version of the famous old-Polish work De Morte. Prologus. This epoch-making finding creates new opportunities for research on this text. The printed version contains the conclusion of the dialogue, which was omitted in the only witness known so far. Nevertheless, the printed version is rather a reworking, than a faithful reproduction of a pre-existing text. It corresponds neither to the transcription of the lost scroll nor to the old-Russian translation, which is in turn evidence of an active attitude of the translator towards the original text, so that it does not testify completely to the Polish original. The author compares the three extant versions of the work (the two old-Polish versions and the old-Russian one), and focuses on what this comparison can tell about the work with the text accomplished by the editor of the printed version, as well as the attempts at reconstructing the original medieval version.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2019, Вѣнецъ хваленїѧ. Studia ofiarowane profesorowi Aleksandrowi Naumowowi na jubileusz 70-lecia, 10; 65-83
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La (re)construction du père chez Annie Ernaux (La Place) et Assia Djebar (Nulle part dans la maison de mon père)
    Autorzy:
    Kotowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/700559.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Ernaux
    A Man’s Place
    Djebar
    Nowhere in My Father’s House
    (re)construction
    heritage
    alienation
    autobiography
    récit de filiation
    Opis:
    Annie’s Ernaux’ A Man’s Place and Assia Djebar’s Nowhere in My Father’s House can be described as accounts of what separates fathers from daughters in the context of generational and class divisions. Ernaux connects the story of her father’s life and death with the one of herself. Djebar returns to the late colonial period and gives a description of complex transcultural experiences. In both books, the authors employ a special literary form which is referred to as récit de filiation by D. Viart. The reconstruction of the Father is directly linked with the reflection on the processes of writing, the sense of literature, and the necessity of rejection of the fathers’ heritage.
    Źródło:
    Romanica Silesiana; 2017, 12
    1898-2433
    2353-9887
    Pojawia się w:
    Romanica Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miguela de Unamuna człowiek z krwi i kości - jednostkowy humanizm w myśli hiszpańskiej przełomu XIX i XX wieku
    Miguel de Unamuno,s Man of Flesh and Blood - Individual Humanism in Spanish Thought at the Turn of the 19th and 20th Centuries
    Autorzy:
    Frankiewicz, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2119561.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Miguel de Unamuno
    człowiek z krwi i kości
    poczucie tragiczności życia
    humanizm
    hiszpański egzystencjalizm
    filozofia hiszpańska
    The Man of Flesh and Bone
    The Tragic Sense of Life
    humanism
    Spanish existentialism
    Spanish philosophy
    Opis:
    “Człowiek z krwi i kości, który rodzi się, cierpi i umiera – przede wszystkim umiera – który je i pije, bawi się i śpi, myśli i kocha, człowiek, którego się widzi, i słyszy, brat, prawdziwy brat. [...] I ten konkretny człowiek z krwi i kości jest podmiotem i zarazem najwyższym przedmiotem wszelkiej filozofii, czy tego chcą czy nie chcą niektórzy tak zwani filozofowie”. Tymi słowami Miguel de Unamuno (1864-1936) otwiera zbiór esejów opublikowanych pod wspólnym tytułem O poczuciu tragiczności życia wśród ludzi i wśród narodów. Odżegnując się od abstrakcyjnych konstruktów kryjących się pod pojęciami takimi jak“ludzkość” i “to, co ludzkie”, hiszpański filozof zwraca się ku konkretnemu człowiekowi, człowiekowi z krwi i kości (hiszp. el hombre de carne y hueso). Tenże świadom własnej jednostkowości człowiek, którego filozofowanie wypływa z doświadczenia tytułowego poczucia tragiczności życia winien być - zdaniem Unamuno - nie tylko podmiotem, ale także przedmiotem filozoficznego namysłu. Jako rdzennie ludzkie autor nowatorskiej Mgły uznaje rozdarcie człowieka między nieuchronną skończonością a pragnieniem nieśmiertelności (życia wiecznego). Wobec tego jedyny prawdziwy problem filozofii stanowi świadomość własnej i powszechnej skończoności. Jednostkowy humanizm Unamuno ogniskuje się zatem wokół trzech problemów: kwestionującej sens egzystencji śmierci, irracjonalizmie natury ludzkiej oraz problemie (nie)istnienia Boga.
    “The man of flesh and bone; the man who is born, suffers, and dies— above all, who dies; the man who eats and drinks and plays and sleeps and thinks and wills; the man who is seen and heard; the brother, the real brother”. With these words, Miguel de Unamuno (1864-1936) opens a philosophical treatise entitled The Tragic Sense of Life. By rejecting the abstract constructs hiding under the terms "humanity" and "what is human", the Spanish philosopher turns to a specific man, a man of flesh and blood (spanish: el hombre de carne y hueso). This man, aware of his individuality, whose philosophy derives from the experience of the title sense of the tragedy of life should be - according to Unamuno - not only the subject, but also the subject of philosophical reflection. As the indigenously human author of Mist, he recognizes the tear of man between the inevitable finitude and the desire for immortality (eternal life). Therefore, the only real problem of philosophy is the awareness of one's own and universal finitude. Unamuno's individual humanism focuses on three problems: questioning the meaning of the existence of death, the irrationality of human nature and the problem of (non)existence of God.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2019, 46, 3; 173-191
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies