Temat: Cyceron - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: De Cicerone poeta - sine ira et studio
Autorzy:: Bleja, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/938468.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Katarzyna Marciniak
Pro Cicerone poeta
Poezja Marka Tulliusza Cycerona na przestrzeni stuleci
Cyceron
Opis:: [K. Marciniak, Pro Cicerone poeta. Poezja Marka Tulliusza Cycerona na przestrzeni stuleci, Warszawa 2008]
Katarzyna Marciniak, Pro Cicerone poeta. Poezja Marka Tulliusza Cycerona na przestrzeni stuleci, Instytut Badań Interdyscyplinarnych Artes Liberales, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2008, ss. 428.
Źródło:: Peitho. Examina Antiqua; 2010, 1, 1; 175-179
2082-7539
Pojawia się w:: Peitho. Examina Antiqua
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Spokój czy smutek? Koncepcja starości w pismach Marka Tulliusza Cycerona
Peace or sorrow? The conception of old age as discussed in the writings of Marcus Tullius Cicero
Autorzy:: Kowalski, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/613263.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Cyceron
starość
Cicero
old age
Opis:: One of the great authorities in the antiquity who wrote about old age was Marcus Tullius Cicero, the author of „Cato Maior De senectute [Cato the Elder on Old Age]”. The famous orator wrote this work in 44 BCE and dedicated it to his friend Atticus. The author himself was almost 62 years old at that time, and Atticus 65. Cicero wrote the work in a dialogue form, setting the action in 150 BCE, the speakers being Marcus Porcius Cato the Elder, who in this case presented the views of Cicero, Publius Cornelius Scipio the Younger and Gaius Laelius Sapiens. Cicero followed the example of a Greek treatise on old age, probably written by a third-century BCE Peripatetic philosopher, Aristo of Ceos. The concept of the presentation of the treatise is based on comparison of two different views on old age. In one, sorrow and anxiety are visible. Through Cato’s words, Cicero names four reasons why people regard old age as an unhappy period of life: a). it moves us away from active life; b). it weakens physical strength, c). it deprives us of all sensual pleasures, d). it is close to death. The other view, represented by Cato, disproves the objections against old age, recommending calmness, activity, and moderation. Interestingly enough, apart from philosophical or medical arguments, Cicero also refers to political, religious, social and cultural aspects. The apologia for old age presented by Cicero was not always reflected in the reality. Roman sources, especially legal documents, inform about attempted suicide or euthanasia by the elderly. The fundamental reason was the condition of health and physical pain as well as mental illnesses, but the direct motive associated with old age was taedium vitae – weariness of life.
Źródło:: Vox Patrum; 2011, 56; 119-131
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Primo saggio di analisi testuale della Rettorica di Brunetto Latini: i capitoli iniziali
Autorzy:: Carmello, Marco
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/638245.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: analiza tekstowa, Brunetto Latini, Cyceron, retoryka
Opis:: The Starting Chapters of Brunetto Latini’s Rettorica, a First Attempt of a Textual Analysis This article deals with a textual analysis of the structure of the starting chapters of Brunetto Latini’s Rettorica. Our aim is to study the relation between the translation from Cicero’s De inventione and its comment for demonstrating that the architecture of Rettorica bends to Brunetto’s authorial will. In analyzing the first and fifth chapters we discussed the complexity of the textual constructions in a microstructural as well as in a macrostructural way.
Źródło:: Romanica Cracoviensia; 2012, 12, 1
2084-3917
Pojawia się w:: Romanica Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Retoryka militarna w deskrypcji zachowań kobiet. Na podstawie tekstów Cycerona i Liwiusza
Military Rhetoric in the Description of Women Behaviour. On the Basis of the Texts of Cicero and Livy
Autorzy:: Dziuba, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1929083.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Liwiusz
Cyceron
Katon Starszy
Klodia Metelli
retoryka
mowa
kobieta
Livy
Cicero
Cato the Elder
Clodia Metelli
rhetoric
speech
woman
Opis:: The article analyzes the original and rare Roman military phraseology found in preserved works of literature, inscribed in the convention of invectives against women. As it is testified by the preserved fragments of the Law of the Twelve Tables the Roman civilization divided the space of men’s activities (politics and war) from the space of women’s activities (home and family) quite early. Literature imbued with didacticism supported this division by creating archetypal figures of ideal representatives of both the genders. In the course of development it worked out a stereotyped phraseology that served describing virtutes feminae and, separately, men’s virtues, corresponding to the spaces ascribed to them. Any breaking with the order established by tradition (mores maiorum) and law encountered severe reprimands, which, however, remained in the rhetoric convention of vituperatio. The two texts by outstanding rhetors: Livy – Cato the Elder’s speech against the repeal of the Oppian law (AUC 34, 2-4) and Marcus Tullius Cicero’s speech Pro Caelio that are analyzed here supply examples of the use of military phraseology, that is phraseology usually used for describing typically men’s activities, in descriptions of women’s behavior. In the case of Marcus Porcius Cato’s speech vocabulary belonging to the sphere of military science (agmen, expugnare, obsidere, coniuratio, seditio) serves inducing fear in the men listening to him. In this way, by using the threat of seizing power in the republic by women, the consul motivated patres familias to act and not to yield to women. In the case of Cicero’s speech military rhetoric was used to ridicule and embarrass Clodia Metelli as a credible witness for the prosecution in the trial of Marcus Caelius Rufus. Aggressive, and at times obscene humor was supposed to divert the listeners’ attention from the defense’s lack of arguments concerning the substance of the trial. The original military phraseology used by both the authors serves definite practical aims. What is more, its artistic dimension is decidedly pushed into the background. Cicero’s and Livy’s surprising idea allows, on the one hand, to appreciate their ingeniousness in the field of rhetoric, their conscious rejection of conventions, and on the other, helps the contemporary reader of ancient texts realize the fact that men of the period of the Republic found it difficult to keep women within the limits imposed by tradition. They were forced to reach for sophisticated verbal argumentation in order to convince the judges and politicians (in both these groups patres familias prevailed) about a real threat posed by the ones in their charge.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 3; 75-95
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Listy do przyjaciół. Księga XIV
Autorzy:: Cyceron, Marek Tulliusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/648721.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Cyceron
Marek Tulliusz Cyceron
Arpinata
listy Cycerona
„Listy do przyjaciół”
schyłek republiki rzymskiej
Pomponius Atticus
Pomponiusz Attyk
Lucjusz Sergiusz Katylina
Tullia
Terentia
Opis:: Przekładu dokonał zespół Koła Antycznej Translatoryki Uniwersytetu Łódzkiego w składzie: Katarzyna Głogowska, Roksana Kielian, Katarzyna Kuszewska, Anna Lenartowicz-Zagrodna, Kamila Mrozek-Kochanek, Helena Sygnet-Tomczak, Monika Szafrańska-Sienkiewicz pod kierunkiem dr hab. Idaliany Kaczor.
This publication presents the Polish translation of the fourteenth book of the Letters to his friends by Cicero (Epistulae ad Familiares), which contains 24 letters written during the years 58–47 BC. Our translation has been enriched with the large introduction, in which we pay attention to: historical background of the letters; the very character and history of Cicero himself (also as the very particular letter writer); and the recipients of his letters, among whom were the wife of Cicero, Terentia, a daughter Tullia and a son Mark. The readers will be able to learn what the structure and construction of the ancient letter looked like. We ourselves, while translating the text, have tried to interpret the Cicero’s words as literally as possible. This way the Polish readers can get to know this great orator from more private side – as a father and husband. His letters are far more private than any of his other work, as they were not intended to be published. They are full with emotions and sincerity, which show what man the author really was. Cicero was known as a confident person, even slightly arrogant, but while reading his letters we can see how in moments of doubt he shows his weakness and longing for loved ones. In the letters we can clearly see his relationship with children – the daughter Tullia and the son Mark. He seems to be a good father who spares no words of endearment for his kids. Fourteenth book of the letters also shows what the relation with his wife Terentia really looked like during the happy and the sad times. While the letters to his wife from the year 58 are filled with affection and sometimes bring to mind the modern love letters, it is clear that short after the year 47 BC they are more like telegraphic notes which contain rather orders or instructions regarding the care of children or the management of household. On the basis of this letters we are, at least partially, able to reconstruct the fate of the family of Cicero and the people closest to him like his best friend Pomponius Atticus. Unfortunately, we do not have any testimony of the letters which Terentia had been sending to her husband, so we must always take in mind to evaluate the relationship between both of them very carefully. Reading these letters is a wonderful adventure. The reader has the opportunity to get to know the daily life of Cicero, his private thoughts, attitudes towards loved ones, and it is all with the background of the historical events. No other ancient author have been so well known from the private side, so human side, a Cicero.
Źródło:: Collectanea Philologica; 2014, Marek Tulliusz Cyceron Listy do przyjaciół. Księga XIV (2014)
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:: Collectanea Philologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Osoba ludzka jako „byt relacyjny” – antropologiczne fundamenty eklezjologii Soboru Watykańskiego II
The Human Person as the “Relational Being” – Anthropological Foundations of Ecclesiology of the Second Vatican Council
Autorzy:: Choromański, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/956474.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: augustine
aristotle
christian anthropology
philosophical anthropology
bartnik cz.
boethius
cicero
a man
ecclesiology
epicurus
gaudium
et spes
individualism
individual
social being
communion (personal)
the
church
lumen gentium
nature
person
personalism
relational
vatican ii
thomas aquinas
the community
augustyn
arystoteles
antropologia chrześcijańska
boecjusz
cyceron
człowiek
eklezjologia
epikur
gaudium et spes
indywidualizm
indywiduum
istota społeczna
kościół
natura
osoba
personalizm
relacyjność
tomasz z akwinu
wspólnota
antropologia filozoficzna
komunia (osobowa)
Sobór Watykański II
Opis:: In this article the Author proves existence of an intrinsic and inseparable connection between anthropology and ecclesiology. The necessity of the Church as a community of believers can be demonstrated not only by the will of God explicitly expressed in the Holy Scriptures, but also by an anthropological analyses of the very nature of man, who is a social being opened towards God and towards other human beings. In the first part of the article, referring to a long philosophical tradition dating back to pre-Christian times and ending in the modern era, the Author illustrates by many examples the social dimension of human nature deliberately ignoring the biblical data and the teaching of the Magisterium. In the second part, he shows how the Conciliar teaching on the human person based on the Revelation remains in harmony with philosophical, anthropological and scientific arguments depicting human person as a relational (social) being. In the third part of the article, the Author demonstrates the correlation of the Conciliar teaching on the Church as community with anthropological data. The necessity of the Church can be justified not only by the authority of God (Revelation), but also by reflecting on the man’s nature (anthropology). Individualistic conception of faith, to which the Second Vatican Council wanted to react by its ecclesiology of communion, not only does not correspond to the biblical teaching, but also runs counter to the rational thinking on the human person who, in the light of diff erent sciences, is a relational being.
Źródło:: Studia Teologii Dogmatycznej; 2015, 1; 58-87
2449-7452
Pojawia się w:: Studia Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Retoryka w służbie przywódcy politycznego
The rhetoric in the service of political leaders
Autorzy:: Czapińska, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/679296.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: Machiavelli
lider polityczny
Platon
Cyceron
political leader
Plato
Cicero
Opis:: Powstały u zarania demokracji ateńskiej spór o rolę retoryki w działalności przywódcy politycznego nie wygasł wraz z końcem tego ustroju. Jego przebieg możemy śledzić m. in. na kartach tekstów Platona, Cycerona i Machiavellego. Platon deklaruje się jako przeciwnik sofi stycznego traktowania retoryki jako narzędzia służącego do manipulacji drugim człowiekiem. Cyceron uznaje, że stosowanie technik retorycznych w celu sterowania wolą słuchacza jest dopuszczalne jedynie w przypadku polityka, którego etyczna postawa jest gwarantem ich prawidłowego wykorzystania. W ujęciu Machiavellego natomiast retoryka odzyskuje charakter, jaki posiadała w przekonaniu sofistów – ma służyć przywódcy politycznemu w realizacji jego planów. Okazuje się zatem, że na skutek odmiennego rozumienia rzeczywistości państwowej, wynikającego głównie z przypisywania różnej wagi orientacji etycznej jednostek sprawujących władzę, wspomniani autorzy dochodzą do odmiennych wniosków, a zainicjowana przez starożytnych Greków dyskusja po wiekach wraca do punktu wyjścia.
A dispute ignited at the dawn of the Athenian democracy about the role of the rhetoric in the activities of political leaders did not fade out completely at the end of that regime. Its course we can track inter alia on the pages of texts written by Plato, Cicero and Machiavelli. Plato speaks against the rhetoric sophistically understood as a tool serving to manipulate other people. Cicero concludes that the use of rhetorical techniques in order to take control over listener’s will is allowed only for a politician, whose ethical attitude is the guarantee of their proper use. However, from the Machiavelli’s perspective, the rhetoric retrieves its sophistic character - to serve political leaders to fully implement their plans. It appears then that on account of different perceptions of the state’s reality, which arise from the particular inclination to attach various levels of importance to the moral sense of individuals in power, these authors come to contrastive conclusions, and the discussion initiated by the ancient Greeks goes back to the starting point centuries later.
Źródło:: Res Rhetorica; 2015, 2, 4; 19-29
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Sen Scypiona z VI księgi De Re Publica Marka Tulliusza Cycerona na tle ówczesnych wierzeń greckich i rzymskich
The Dream of Scipio in Book VI of De Re Publica by Marcus Tullius Cicero against the Background of Contemporary Greek and Roman Beliefs
Autorzy:: Trzebuniak, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480816.pdf
Data publikacji:: 2015-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Marek Tulliusz Cyceron
De Re Publica
Somnium Scipionis
kult
religijność ludowa
Marcus Tullius Cicero
cult
folk religion
Opis:: W niniejszym artykule opisane zostały wierzenia starożytnych Rzymian w kontekście VI księgi traktatu filozoficznego Marka Tulliusza Cycerona De Re Publica zatytułowanej Somnium Scipionis. Najpierw przedstawiono etapy formowania się religijności współczesnych Cyceronowi obywateli Rzymu. Wskazano, że wpłynęły na nią zwłaszcza archaiczne kulty italskie i religijność greckich kolonizatorów. Opisano organizowanie kultu, ogłaszanie dni świątecznych przez kapłana-pontyfika oraz działalność rzymskich flaminów. Ponadto ukazano wpływ pitagoreizmu, orfizmu, a także racjonalizmu greckoorientalnego na ówczesną religijność. Następnie przedstawiono postać Cycerona, który uznawał wielką użyteczność polityczną religii tradycyjnej i nowych nurtów mistycznych. W VI księdze De Re Publica – Sen Scypiona, Cyceron zaprezentował swoje tezy filozoficzne dotyczące tej kwestii. Jego przemyślenia wykazują pokrewieństwa ze stoicyzmem i platonizmem (bardzo wówczas rozpowszechnionymi). Na koniec przedstawiono krytyczne spojrzenie na kult, pobożność i moralność starożytnych Greków i Rzymian. Ich religijność była de facto „sprawą osobistą”, chociaż powszechnie dostrzegano materialne korzyści wynikające ze sprawowanego kultu.
The sixth book of Cicero’s De Re Publica, entitled The Dream of Scipio, provides the context for this article’s presentation of the beliefs of ancient Romans. It opens with an overview of the religiosity of Cicero’s contemporaries and how it evolved. It describes the organisation of the cult, procedures for declaring feast days by priest pontifex and activities of Roman flamens. It notices the influence of Pythagoreanism, Orphism and Greco-Oriental Rationalism on the religious life of the Romans, and – in Cicero’s view – a great beneficial effect of the traditional religion and emerging mysticism on political life of the state. His reflections on this theme, expressed in The Dream of Scipio in the sixth book of De Re Publica, demonstrate close affinity with Stoicism and Platonism, both very popular philosophical systems at the time. The article closes with a critical overview of the cults, piety and morality of the ancient Greeks and Romans. Their religiosity was de facto their personal matter, though they did not neglect the material benefits that could be drawn from the cults.
Źródło:: Nurt SVD; 2015, 1; 94-108
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Dyskretny urok starości
Autorzy:: Gralewska, Kamila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/647275.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: age
aging
boredom
exclusion
Améry
Cicero
Schopenhauer
starość
starzenie się
nuda
wykluczenie
Cyceron
Opis:: The article is intended to present a mistaken perception of older people in modern Western culture. Excessive adherence to the new patterns and disregard for the traditions lead to the wrong perception of the time of senility. Modern philosophical literature about the old age does not contain any critical approaches to this distortion, on the contrary – it seems to have this distortion multiplicated. However the earthy, clear-hearted approach to the old age can be found in the works of the ancient philosophers, in particular by Cicero and Schopenhauer. Both of them seem to rationally evaluate the advantages and disadvantages of the old age. Therefore in this article they are the guides in search for the proper balance between the society and the elder persons as well as the attitude of the elderly persons to themselves. In the conclusion the article states that senility can be not a worse period than the previous ones, if follows a wisely lived life and when there’s no unreasonable demand of preserving the attributes of youth in it.
Artykuł ma na celu przedstawienie opatrznego postrzegania osób starszych we współczesnej kulturze zachodniej. Przesadne hołdowanie nowym wzorcom i lekceważenie tradycji prowadzi do niewłaściwego postrzegania okresu starości. Współczesna literatura filozoficzna na temat starości nie zawiera krytycznych ujęć tego wypaczenia i sama, jak się zdaje, to wypaczenie powiela. Trzeźwe spojrzenie na starość znajdujemy natomiast u filozofów dawniejszych, szczególnie w dziełach Schopenhauera i Cycerona. Obaj zdają się racjonalnie oceniać wady i zalety starości. Są oni w artykule przewodnikami w szukaniu właściwego stosunku zarówno społeczeństwa do osób starszych, jak i osób starszych do siebie samych. Konkluzją artykułu jest twierdzenie, iż starość może być okresem nie gorszym niż wcześniejsze, o ile następuje po mądrze przeżytym życiu i jeśli nie wymagamy od niej nonsensownie, by zachowywała cechy młodości.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2016, 41, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Listy Marka Celiusza Rufusa o „zemście doskonałej” (Cic. Fam. 8, 12-17)
Letters of Marcus Caelius Rufus about ‘the perfect revenge’ (Cic. Fam. 8, 12-17)
Autorzy:: Dziuba, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1879666.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Marek Celiusz Rufus
Marek Tulliusz Cyceron
Appiusz Klaudiusz Pulcher
Rzym
republika
listy
proces
zemsta
polityka
Marcus Caelius Rufus
Marcus Tullius Cicero
Appius Claudius Pulcher
Rome
republic
letters
revenge
politics
lawsuit
Opis:: Epistulae ad familiares Marka Tulliusza Cycerona zawierają nie tylko listy wielkiego oratora do przyjaciół i znajomych, ale także korespondencję, którą otrzymywał. W szesnastu księgach zbioru znajduje się siedemnaście tekstów, pisanych przez Marka Celiusza Rufusa – ucznia i przyjaciela Arpinaty. Listy Celiusza pochodzą z lat 51-48, a więc m.in. z okresu, gdy Cyceron przebywał jako namiestnik w Cylicji. Były uczeń i czynny polityk donosił starszemu koledze o tym, co się dzieje w Rzymie, co planują politycy, informował o polityce międzynarodowej. Nie wahał się też dzielić z żądnym wieści Cyceronem zwykłymi plotkami. Artykuł bada jeden z problemów poruszanych w korespondencji Celiusza, a mianowicie jego niefortunne uwikłanie się w czynności procesowe Appiusza Klaudiusza Pulchra, oskarżonego w 50 r. przez przyszłego zięcia Cycerona – Publiusza Korneliusza Dolabellę. Celiusz, który chciał pożyczyć od Appiusza pieniądze, usiłował zaangażować w jego obronę Cycerona i za to oczekiwał wdzięczności. Okazało się jednak, że nie tylko pieniędzy nie otrzymał, ale jeszcze dał pretekst Appiuszowi do zemsty za swoje wcześniejsze działania (kompromitacja Klodii Metelli – siostry Appiusza, poparcie Tytusa Anniusza Milona – zabójcy Publiusza Klodiusza, uniemożliwienie zdobycia auguratu przyjacielowi Appiusza – Lucjuszowi Domicjuszowi Ahenobarbusowi). Gdy Celiusz rozpoczynał kunsztowną intrygę, spodziewał się, że jako pośrednik między patrycjuszem a Cyceronem, odniesie wymierną materialnie korzyść bez zbędnego wysiłku. Jednak szybko sam znalazł się w niebezpieczeństwie. Appiusz zaaranżował bowiem oskarżenie młodego ekwity na podstawie groźnie brzmiącej lex Scantinia i tylko sprawowanie przez niego urzędu edyla kurulnego uniemożliwiło postawienie go przed sądem. W następnym, 49 r., Celiusz już jako homo privatus nie mógł liczyć na ochronę prawną i zdecydował się poszukać opieki w obozie Gajusza Juliusza Cezara, przywódcy stronnictwa walczącego z optymatami, do których zaliczał się Appiusz. Związanie z popularami nie tylko bardzo dotknęło Cycerona, ale także odsłoniło konformizm i oportunizm samego Marka i przyczyniło się do powstania negatywnej opinii historyków o tym skądinąd najzdolniejszym uczniu Arpinaty.
Epistulae ad Familiares contains not only letters written by the great orator to his friends and familiars but also received correspondence. There are seventeen letters written by Marcus Caelius Rufus – the pupil and friend of Cicero – in sixteen books of epistulae. Caelius was writing his letters in the period of three years from 51 till 48 BC when Cicero was, among others, a governor in Cilicia, in Asia. The pupil and active politician was giving information to his older colleague about Roman politics and an activity of society. Caelius did not hesitate to relate to ordinary gossips. This paper concentrates on one of the subjects mentioned in Caelius’ letters – his problems with hostility of Appius Claudius Pulcher, the well-known Roman politician. Publius Cornelius Dolabella, future Cicero’s son-in-law, accused Appius of vis. Caelius, who wanted to borrow money from Appius, tried to involve Cicero in Claudius’ defense. The young politician thought that Appius would give him money in token of gratitude. It appeared soon that Caelius did not only receive loan, but also enabled Appius to get a revenge against him. The patrician hated Cicero’s pupil for his prior activity (a discredit of Clodia Metelli, the sister of Appius, an advancement of Titus Annius Milo – the murderer od Appius’ brother – Publius Clodius and a detriment of Lucius Domitius Ahenobarbus – the friend of Appius). Te patrician accused Caelius of immoral behaviour. The Cicero’s pupil avoided accusation only because he was an aedile in this time. In the next year, Caelius, as a private man, had to look for protection in Caius Iulius Caesar camp. Caesar was an enemy of optimates, a party of Appius, Cicero and until quite lately – Caelius. This decision of young politician showed his opportunism and conformity and lead to his death in the next year.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 3; 111-122
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Just war in the classical world: Grece and Rome
Autorzy:: Bermúdez Vázquez, Manuel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/431234.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: just war
Peloponnesian war
Roman imperialism
Cicero
Thucydides
wojna sprawiedliwa
wojna peloponeska
imperializm rzymski
Cyceron
Tukidydes
Opis:: 'War is hell’ is one of the mantras used to offer an explanation for the lack of ethical guidance in the radical antagonism involved in that human conflict known as war. Throughout the history of mankind, there has been an effort to introduce ethical considerations in war-waging. However, humanity has assisted, defenseless, to the greatest injustices and disasters once and again. This situation highlights the problematic issues and paradoxes of the concept of “just war”. Our purpose here is to analyze the origins of this concept in the Greek ethical reflection during the Peloponnesian War and in the justification of the Roman expansion during the founding of the Roman Empire.
Źródło:: Studia Philosophiae Christianae; 2017, 53, 3; 41-54
0585-5470
Pojawia się w:: Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Quod vi metusve causa. Początki ochrony osób dokonujących czynności prawnej pod wpływem przymusu w prawie rzymskim
Quod vi metusve causa. The Beginnings of protection of the persons performing legal transactions under the influence of coercion in Roman law
Autorzy:: Torwacka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/621817.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: metus, formula Octaviana, proskrypcje, Seneka Retor, Cyceron
metus, formula Octaviana, proscriptions, Seneca the Elder, Cicero
Opis:: The aim of the paper is to discuss some issues concerning the origins of the formulaOctaviana which provided protection of individuals, who performed a legal act underduress. The research carried out allows to believe that introduction of the formulawas related to the proscriptions during Sulla’s dictatorship, and it is probable that thedictator himself, under the influence of Cicero’s Pro Roscio Amerino, allowed it to beincluded in the pretor’s edict. On the basis of Seneca’s controversies, it is possible tosuppose that in the early Principate there were discussions concerning the problemagainst whom the protection measures given by the praetor in case of metus couldbe used. It seems that, according to prevailing opinion, it was not the one who usedforce, but the one who benefited from it.
Artykuł ma na celu analizę problematyki początków formula Octaviana zapewniającej ochronę osobom, które dokonały czynności prawnej pod przymusem.Przeprowadzone badania pozwalają sądzić, że wprowadzenie skargi miało związekz proskrypcjami okresu dyktatury Sulli. Jest możliwe, że sam dyktator, pod wpływemmowy Cycerona Pro Roscio Amerino, zezwolił na umieszczenie jej w edykcie pretorskim. Na podstawie kontrowersji autorstwa Seneki Starszego można przypuszczać,że we wczesnym pryncypacie toczyły się dyskusje na temat tego, przeciwko komumożna było zastosować środki ochrony pretorskiej dotyczącej metus. Wydaje się,że zgodnie z przeważającą opinią, nie był to ten, kto stosował przymus, lecz ten, ktoczerpał z niego korzyści.
Źródło:: Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 101-114
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Oratio pro Aulo Caecina Cycerona – prawo pomiędzy jurysprudencją a retoryką
Cicero’s Oratio pro Aulo Caecina – the law between jurisprudence and rhetoric
Autorzy:: Zajadło, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/692824.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Oratio pro Caecina
Cicero
jurisprudence
rhetoric
philosophy
Pro Caecina oratio
Cyceron
jurysprudencja
retoryka
filozofia
Opis:: The starting point of the author’s considerations is one of Cicero’s forensic speeches in a civil case, Oratio pro Caecina. But the main purpose of this article is to answer the following question: was Cicero a jurist or not? For many years, this problem was controversial for Romanists, historians and theoreticians of rhetoric. The author puts forward two hypotheses – firstly, a historical one, and secondly a modern one. In the light of the former, Cicero was not a jurist, because in court he played the role of a Roman advocatus and Roman iurisconsultus. From the modern perspective the problem is more complicated – he was a jurist in the modern sense, even if he was not a jurist in today’s meaning. The author’s analysis is constructed more from the point of view of legal philosophy than from the history of Roman law.
Punktem wyjścia rozważań autora jest prezentacja jednej z mów Cycerona w sprawie cywilnej, oratio pro Caecina. Na tym tle próbuje on odpowiedzieć na następujące pytanie, od dawna stawiane w nauce prawa rzymskiego: czy Cyceron był prawnikiem? W artykule zaproponowano spojrzenie na ten problem z dwóch perspektyw – historycznej i współczesnej. Zdaniem autora w perspektywie historycznej Cyceron nie był prawnikiem w rzymskim znaczeniu tego pojęcia; natomiast w perspektywie współczesnej powinniśmy go jednak uznać, stosując terminologię anglosaską, za jurist (nawet jeśli nie za lawyer). W artykule analiza prowadzona jest nie z pozycji historii prawa rzymskiego, lecz w ujęciu filozoficzno-prawnym.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 2; 35-49
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki