Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Claudius" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Truciciele na dworze cesarskim! O przypadkach otruć za panowania dynastii julijsko-klaudyjskiej
Autorzy:
Lampkowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630912.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poison
murder
Germanicus
Claudius
Drusus
Nero
Opis:
The article examines the phenomenon of poisoning at the imperial court during the reign of Julio-Claudian dynasty, contrasted with the state of affairs in the Republican period. Drawing on the source texts and the latest scientific hypotheses, the author discusses consecutive cases of Drusus, Germanicus and Claudius on the one hand, and the murderous deeds of emperor Nero on the other. This paper attempts to reopen investigation and establish a diagnosis against the background of that period.  
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2010, 1-2; 221-234
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybór Klaudiusza na cesarza
Claudius’ election for emperor
Autorzy:
Sawiński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631325.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Claudius
succession of imperial power
praetorians
Opis:
The article offers a critical analysis of the source accounts which present the circumstances surrounding the election of Claudius for princeps. Among other things, I attempt to answer the question whether his appointment to the imperial throne resulted from a sheer concatenation of circumstances or was perhaps due to planned action of a substantial group of soldiers of the praetorian guard.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2015, 12; 245-260
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘MODUS OPERANDI’ SPRAWCY PRZESTĘPSTWA KARNEGO W ROZWAŻANIACH RZYMSKIEJ JURYSPRUDENCJI?
A criminal offender’s modus operandi in Roman jurisprudence?
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096769.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przestępstwo prawa publicznego; rzymskie prawo karne; jurysprudencja; Claudius Saturninus.
crimen publicum; Roman criminal law; jurisprudence; Claudius Saturninus.
Opis:
W dobie integracji i budowy europejskiego prawa karnego, rzymskie postrzeganie przestępstwa może wzbogacić dyskusję nad europejską koncepcją sprawstwa czynu kryminalnego o doświadczenie historyczne. Wprawdzie juryści rzymscy nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, podejmowali jednak nieliczne próby opisania istoty przestępstwa prawa publicznego. Stylistyka wywodów Claudiusa Saturninusa i Paulusa może budzić dalekie skojarzenia z pojęciem modus operandi sprawcy przestępstwa, znanym współczesnej kryminologii. Juryści tworząc modele sposobów popełniania przestępstw opierali się na opisach przestępstw znanych im z leges iudiciorum publicorum, ale ograniczyli się głównie do strony przedmiotowej przestępstwa. Problematyka modus operandi w prawie rzymskim wymaga zatem dalszych badań uwzględniających specyfikę norm rzymskiego prawa karnego, którą wyraża penalizacja wskazanych w ustawach różnorodnych sposobów działania sprawców czynów kryminalnych.
At a time when European criminal law is undergoing a process of integration and development, the way the concept of an offence was perceived in Roman law may make a helpful contribution to the European concept of causation in criminal law, enhancing it from a perspective on historical experience. While the Roman jurists did not advance a highly sophisticated notion of the criminal offence in their theory, nonetheless they did make a few attempts to describe the nature of the crimen publicum. The style Claudius Saturninus and Paulus employed in their work may conjure up a remote association with the idea of a criminal offender’s modus operandi – a familiar concept in modern criminology. To create their models of the ways in which ancient offenders committed their crimes, Roman jurists relied on the accounts of crimes given in the leges iudiciorum publicorum, but they usually kept their remarks to the offence’s normative aspect. For a better insight into the question of modus operandi in Roman law, we shall have to embark on further research, taking a closer look at the specific features of the provisions of criminal law in ancient Rome, as expressed in the penalties prescribed in the relevant legal provisions depending on the different methods ancient offenders used to commit their crimes.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 15-42
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcja moralizatorska sentencji Appiusza
The moralizing function of Appius maxims
Autorzy:
Stankiewicz, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806848.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Appius (Appius Claudius Caecus)
sententia
Versus Saturnius
Opis:
The article talks about the aphorisms of Appius (Appius Claudius Caecus, c. 360 BCE – 275 BCE), the first individualized figure in Latin literature. The author introduces the reader to the motifs of the aphorisms and at the same time proposes a translation of these verses.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 265-284
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Seneka, Apocolocyntosis 1–4 „Śmierć Boskiego Klaudiusza”
Seneca, Apocolocyntosis 1–4 „The Death of the Divine Claudius”
Autorzy:
Berger, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046611.pdf
Data publikacji:
2016-10-27
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Apocolocyntosis
Claudius
Seneca the Younger
depiction of death
satire
Opis:
The paper consists of a new Polish translation of the initial part of Apocolocyntosis (1–4) by Seneca theYounger with a short introduction, notes and a commentary.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2016, 26, 1; 109-121
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
POCZĄTKI ADROGACJI NIEDOJRZAŁYCH W PRAWIE RZYMSKIM
Autorzy:
Zabłocka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663823.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
adrogation
the impubes
the Emperor Claudius.
adrogacja
niedojrzały
cesarz Klaudiusz.
Opis:
It is generally held that the institution of adrogatio impuberis was not admitted until the legislation of Antoninus Pius. On the basis of the sources, the Author tries to prove that such a procedure was already legally possible in the times of Claudius (and more precisely as of 50 AD), although in practice it was discontinued later because of the negative assessment of the effects of such adoptions. Te crucial evidence confrming such a possibility is provided by an ambiguous passage in Gaius’ Institutes (Gai. 1,102), in which the word nunc may be alternatively read as nam.
Powszechnie przyjmuje się, że adrogatio osoby niedojrzałej została dopuszczona dopiero dzięki prawodawstwu Antoninusa Piusa. Autorka, na podstawie powołanych źródeł, stara się udowodnić, że adrogatio impuberis już od czasów Klaudiusza (a dokładniej od 50 r. po Chrystusie) stała się pod względem prawnym możliwa, choć praktycznie nie znalazła następców ze względu na negatywną ocenę skutków tej adopcji. Kluczowy przekaz Gaiusa (1,102), w którym w niepewnym miejscu można odczytać słowo nam, a nie nunc, stanowi tylko potwierdzenie takiej możliwości.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspects religieux et charismatiques du pouvoir dans les poèmes officiels de Claudien
Religious and mystical aspects of power in Claudian’s court poems
Władza w wymiarze religijnym i charyzmatycznym u poety Klaudiana
Autorzy:
Zarini, Vincent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046736.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Claudius Claudianus
Late Latin poetry
Late Antiquity
Power and mystics
Poetry and politics
Opis:
This paper deals with mystical aspects of power in Claudian’s court poems: the masters of the Roman Empire get some holiness from beauty, shining, immortality among the stars, and victory; prodigia and omina confirm it.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2015, 25, 2; 53-71
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pocieszenie dla Liwii po śmierci syna Druzusa (przekład Consolatio ad Liviam)
(„Consolatio ad Liviam” – a Polish translation
Autorzy:
Sheasby, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046761.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Consolatio ad Liviam
consolation
epicedion
epicedium
Nero Claudius Drusus
Livia Drusilla
Pseudo-Ovidius
Opis:
Consolatio ad Liviam is a poem written in elegiac couplets at the beginning of 1st century AD by an anonymous author. Although the text used to be attributed to Ovid until as late as 16th century, its artistic level, historical context and meta- as well as intertextual hints almost certainly disprove his authorship. While not exceptionally remarkable as a piece of literature, the Consolatio seems to be of a certain interest from the historical point of view and to bring a valuable image of the Augustus’ entourage as well as funeral rites. It is also a noteworthy example of a combination between two literary traditions, namely those of consolatio and epicedion. Therefore, a first Polish translation should be useful for philologists and, more significantly, historians, who not always have obtained the knowledge of Latin sufficient to read ancient poetry. A pseudo-isometrical translation has been chosen, in order to compromise the Roman colouring with the metrical requirements of the Polish language.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2014, 24, 1; 95-118
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na marginesie nowej interpretacji "Geografii" Ptolemeusza
On the margin of the new interpretation of Ptolemys "Geography"
Autorzy:
Skrycki, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204389.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:
historia kartografii
Geografia Klaudiusza Ptolemeusza
Odra
history of cartography
Geography by Claudius Ptolemaeus
Oder
Opis:
W artykule omówiono próbę nowej interpretacji nazw ptolemejskich w odniesieniu do ziem nadodrzańskich, wywołaną najnowszym przekładem Geografii Ptolemeusza. Jednocześnie wysunięto hipotezę co do identyfikacji miejscowości określonej przez starożytnego autora jako Rugium.
The new translation of Ptolemy's Geography, published in Switzerland in 2006 has been almost unnoticed in Poland. The authors reinterpreted a number of questions, it is therefore needed to consider, if, and how, the new interpretation changes our knowledge of ancient evidence concerning the Polish territory (historical and present). The issue is important, because the new findings concern also the territory of today's Poland. In the second part of the article the author adds to the German debate on the topie and puts forward a hypothesis concerning the identification of Ptolemy's Rugium as today's Chojna. The author's intent is to start a discussion on the ancient geographer's knowledge of the territory east of Oder. German press discussion on the reinterpretation of almost 1000 names from Ptolemy's work acts is given as a good example. The author also presents his view on the attempts, mainly in popular literature, to identify ancient names in present Poland.
Źródło:
Polski Przegląd Kartograficzny; 2009, T. 41, nr 1, 1; 28-33
0324-8321
Pojawia się w:
Polski Przegląd Kartograficzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoretyczny model przestępstwa prawa publicznego (crimen publicum) autorstwa Claudiusa Saturninusa (D. 48,19,16) a współczesna nauka o przestępstwie karnym
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609427.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
public law crime
Roman penal law
Claudius Saturninus
przestępstwo prawa publicznego
rzymskie prawo karne
Opis:
The Romans did not develop the science of the criminal offence, yet they attempted to describe the nature and characteristic features of public law crime. According to the Justinian sources, the jurist who made such an attempt was Claudius Saturninus. He distinguished between crimes based mainly on the manner of committing the crime, thus following the same direction as contemporary science when it examines the so-called criminal modus operandi. He made his distinction in a quite original, two-stage manner. First, the jurist made a fourfold division (quattuor genera) of crimes, based on a criterion similar to the criterion of form that is adopted for legal actions in the area of private law. According to the jurist, crimes could be committed in the form of facta, dicta, scripta or consilia. This quattuor genera system of forms and manners of committing crimes was then followed by a more detailed division of circumstances involved in the type of the criminal offence. In this way, Claudius Saturninus enumerated seven elements of the (almost exclusively) objective aspect of the crime: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas and eventus. The jurist illustrated all manners and circumstances of committing a criminal offence with examples.
Rzymianie nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, ale podejmowali próby opisania istoty i specyfiki przestępstwa prawa publicznego. Ze źródeł Justyniańskich wiadomo, że jurystą, który na taką próbę się odważył, był Claudius Saturninus. Dokonał on rozróżnienia przestępstw, koncentrując się głównie na sposobie ich popełnienia i idąc w podobnym kierunku, jak współczesna nauka podczas rozważań dotyczących tzw. przestępczego modus operandi. Rozróżnienia dokonał w dość oryginalny dwustopniowy sposób. Jurysta stworzył najpierw czwórpodział (quattuor genera) przestępstw, kierując się kryterium przypominającym kryterium formy, jakie jest przyjmowane dla czynności prawnych na gruncie prawa prywatnego. Według jurysty przestępstwa mogły być popełniane w formie facta, dicta, scripta i consilia. Na tak stworzony system quattuor genera (form, sposobów) popełnienia przestępstw karnych Claudius Saturninus nałożył następnie już bardziej szczegółowy podział okoliczności składających się na typ czynu zabronionego prawem. W ten sposób wyliczył kolejno siedem znamion (niemal wyłącznie) strony przedmiotowej przestępstwa: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas i eventus. Wszystkie sposoby i okoliczności popełnienia przestępstwa karnego jurysta zilustrował przykładami.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja poglądów na temat układu sercowo-naczyniowego. Część II. Starożytna Grecja i starożytny Rzym
Evolution of views on the cardiovascular system. Part II. Ancient Greece and ancient Rome
Autorzy:
Janeczek, Maciej
Skalec, Aleksandra
Pistor, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22178251.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
anatomia
budowa anatomiczna
historia
Grecja
Rzym
Hipokrates
Galenus Claudius
Galen zob.Galenus Claudius
Arystoteles
Herofilus
Erasistratos z Keos
anatomia człowieka
układ sercowo-naczyniowy
ewolucja poglądów
starożytność
cardiovasculatory system
ancient Greece
ancient Rome
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2020, 95, 11; 717-720
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O sławnych prawodawcach w wierszach Adama Mickiewicza
About Famous Lawgivers in Poems by Adam Mickiewicz
Autorzy:
Szczygielski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621414.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Adam Mickiewicz, sławni prawodawcy, Zaleukos, Appiusz Klaudiusz, Justynian
Adam Mickiewicz, famous lawgivers, Zaleucus, Appius Claudius, Justinian
Opis:
Adam Mickiewicz is regarded as the greatest Polish poet. His works have a timeless value, providing an inexhaustible source of inspiration for subsequent generations of readers. In the works by Adam Mickiewicz, we can find many references to ancient laws, including the famous lawgivers. In the poem Warcaby, the poet notes that lawgi- vers often did not obey the laws which they themselves had established. He reminds the reader of the story of the Greek ruler Zaleucus, who lived in the 7th century B.C. He punished adulterers with the loss of both eyes. When his own son committed the crime, Zaleucus violated this law. He decided to have one of his son’s eyes taken out and one of his own. Another lawgiver mentioned by Adam Mickiewicz in the poem is Appius Claudius. He was a member of a special commission composed of ten men (decemviri legibus scribundis) who wrote in the years 451–450 B.C. the Law of the Twelve Tables (lex duodecim tabularum). Shortly afterwards, however, he was guilty of violating the law in an attempt to deprive a beautiful plebeian girl, Verginia, of her freedom. Ano- ther of the famous lawgivers mentioned by the poet, in his poems Walka miodowa and Jamby [Na imieninach Onufrego Pietraszkiewicza], is byzantine emperor Justinian the Great. In Jamby Adam Mickiewicz mentions the Digest (Digesta), the main part of the codifica- tion of the Roman law written during the reign of Justinian. The Digest was published in Latin in 533 A.D., and later translated into Greek, so it’s also known as the Pandects.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 281-295
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Quia esse nolunt, bibant. O zatopieniu świętych kurcząt i okolicznościach powstania exemplum P. Klaudiusza Pulchra
Quia esse nolunt, bibant. On the Drowning of the Sacred Chickens and the Development of the Exemplum of P. Claudius Pulcher
Autorzy:
Pietrzak, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806923.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
P. Klaudiusz Pulcher; auspicium, bitwa pod Drepanum; exemplum; święte kurczęta
P. Claudius Pulcher; auspicium; battle of Drepana; exemplum; sacred chickens
Opis:
Motyw zatopienia świętych kurcząt przez P. Klaudiusza Pulchra w 249 r. przed Chr. przez jednych badaczy traktowany jest jako fakt historyczny, przez innych jako wymysł późniejszy. T. P. Wiseman uznał go wręcz za genialny zabieg wrogiego Klaudiuszom annalisty. Bardziej istotna od kwestii autentyczności zdaje się jednak jego geneza jako exemplum.
The motif of drowning the sacred chickens by P. Claudius Pulcher in 249 bc has been variously understood by modern scholars as either a historical fact or a later invention. T.P. Wiseman has gone so far as to call it “the hostile annalist’s masterpiece”. More important than its authenticity, however, seems to be the question: in what circumstances it had become a historical exemplum?
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 233-247
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślady akrostychu imienia Adam w literaturze greckiej okresu hellenistycznego i rzymskiego
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632280.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ἀνατολή, Δύσις, Ἄρκτος, Μεσημβρία, Septuagint, ‘Oracula Sibyllina’, Aristotle, Megasthenes, Agatharchides of Cnidus, Polybius, Apollodorus of Athens, Posidonius of Apamea, Diodorus of Sicily, Strabo, Arrian of Nicomedia, Claudius Ptolemy
Opis:
The acrostic of the name Adam (Greek: ΑΔΑΜ, Ἀδάμ) is formed from the first letters of the Greek names of the four sides of the world: Ἀ/νατολή (East), Δ/ύσις (West), Ἄ/ρκτος (North) and Μ/εσημβρία (South). It is commonly believed that the first traces of this acrostic in ancient sources meet in ‘Oracula Sibyllina’ (III 24–26), which most probably originated in the environment of the Egyptian Jewish Diaspora in the middle of the second century BC. The purpose of this article is to attempt to prove the hypothesis that the acrostic of the name Adam was known and used much earlier, because, based on the preserved sources, it can be shown that literary traces of this acrostic can be already found in earlier Greek texts dating back to the turn of the 4th and 3rd centuries BC. Philological analysis indicates that traces of this acrostic can be found already in Megasthenes (c. 350 – c. 290 BC). This source seem to prove a certain knowledge of Jewish culture in the circle of researchers associated with Aristotle (384–322 BC) and in the intellectual surroundings of Alexander of Macedon (356–323 BC). Traces of this acrostic can also be found in later authors, such as Agatharchides of Cnidus (c. 205 – c. 130 BC), Polybius (c. 200 – c. 118 BC), Apollodorus of Athens (c. 180 – c. 110 BC), Posidonius of Apamea (c. 135 – c. 50 BC), Diodorus of Sicily (c. 90 – 20 BC), Strabo (64/63 BC – c. 24 AD), Arrian of Nicomedia (c. 80 – c. 160 AD), Claudius Ptolemy (c. 100 – c. 170 AD), Dionysius Periegetes (fl. c. II century AD) and Marcian of Heraclea (fl. c. II century AD). However, in so far as I know, these sources have not been used in the analysis of the genesis of this acrostic. In the light of the above analyses, it seems reasonable to hypothesize that the origins of the acrostic of the name Adam should be sought not in the Egyptian Jewish Diaspora, but in the circle of Greek philosophical investigations in the field of cosmo- and anthropogenesis and the broadly understood ‘ethnography’ of barbarian peoples. In this context, it should be assumed that the acrostic is rather a ‘product’ of Greeks living in the second half of the 14th and at the beginning of the 3rd century BC, not the hellenized Jews from the middle of the second century BC. This, in turn, seems to suggest that his knowledge goes back to an earlier era, or more precisely to Greek-Jewish contacts in the territory of the Achaemenid Empire, where the official language, equal to the Persian language, was so-called.
Powszechnie uważa się, że pierwsze uchwytne w źródłach antycznych ślady akrostychu imienia Adam przekazują ‘Oracula Sibyllina’ (III 24–26), które powstały najprawdopodobniej w środowisku egipskiej diaspory żydowskiej w poł. II w. p.n.e. Tymczasem na podstawie zachowanych źródeł można wykazać, że literackie ślady rzeczonego akrostychu znajdują się już w znacznie wcześniejszych tekstach greckich sięgających przełomu IV i III w. p.n.e. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie tych właśnie źródeł. Teksty te zdają się dowodzić pewnej znajomości kultury żydowskiej w kręgu badaczy związanych z Arystotelesem oraz w intelektualnym otoczeniu Aleksandra Macedońskiego.
Źródło:
Res Historica; 2019, 47
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy Marka Celiusza Rufusa o „zemście doskonałej” (Cic. Fam. 8, 12-17)
Letters of Marcus Caelius Rufus about ‘the perfect revenge’ (Cic. Fam. 8, 12-17)
Autorzy:
Dziuba, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879666.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marek Celiusz Rufus
Marek Tulliusz Cyceron
Appiusz Klaudiusz Pulcher
Rzym
republika
listy
proces
zemsta
polityka
Marcus Caelius Rufus
Marcus Tullius Cicero
Appius Claudius Pulcher
Rome
republic
letters
revenge
politics
lawsuit
Opis:
Epistulae ad familiares Marka Tulliusza Cycerona zawierają nie tylko listy wielkiego oratora do przyjaciół i znajomych, ale także korespondencję, którą otrzymywał. W szesnastu księgach zbioru znajduje się siedemnaście tekstów, pisanych przez Marka Celiusza Rufusa – ucznia i przyjaciela Arpinaty. Listy Celiusza pochodzą z lat 51-48, a więc m.in. z okresu, gdy Cyceron przebywał jako namiestnik w Cylicji. Były uczeń i czynny polityk donosił starszemu koledze o tym, co się dzieje w Rzymie, co planują politycy, informował o polityce międzynarodowej. Nie wahał się też dzielić z żądnym wieści Cyceronem zwykłymi plotkami. Artykuł bada jeden z problemów poruszanych w korespondencji Celiusza, a mianowicie jego niefortunne uwikłanie się w czynności procesowe Appiusza Klaudiusza Pulchra, oskarżonego w 50 r. przez przyszłego zięcia Cycerona – Publiusza Korneliusza Dolabellę. Celiusz, który chciał pożyczyć od Appiusza pieniądze, usiłował zaangażować w jego obronę Cycerona i za to oczekiwał wdzięczności. Okazało się jednak, że nie tylko pieniędzy nie otrzymał, ale jeszcze dał pretekst Appiuszowi do zemsty za swoje wcześniejsze działania (kompromitacja Klodii Metelli – siostry Appiusza, poparcie Tytusa Anniusza Milona – zabójcy Publiusza Klodiusza, uniemożliwienie zdobycia auguratu przyjacielowi Appiusza – Lucjuszowi Domicjuszowi Ahenobarbusowi). Gdy Celiusz rozpoczynał kunsztowną intrygę, spodziewał się, że jako pośrednik między patrycjuszem a Cyceronem, odniesie wymierną materialnie korzyść bez zbędnego wysiłku. Jednak szybko sam znalazł się w niebezpieczeństwie. Appiusz zaaranżował bowiem oskarżenie młodego ekwity na podstawie groźnie brzmiącej lex Scantinia i tylko sprawowanie przez niego urzędu edyla kurulnego uniemożliwiło postawienie go przed sądem. W następnym, 49 r., Celiusz już jako homo privatus nie mógł liczyć na ochronę prawną i zdecydował się poszukać opieki w obozie Gajusza Juliusza Cezara, przywódcy stronnictwa walczącego z optymatami, do których zaliczał się Appiusz. Związanie z popularami nie tylko bardzo dotknęło Cycerona, ale także odsłoniło konformizm i oportunizm samego Marka i przyczyniło się do powstania negatywnej opinii historyków o tym skądinąd najzdolniejszym uczniu Arpinaty.
Epistulae ad Familiares contains not only letters written by the great orator to his friends and familiars but also received correspondence. There are seventeen letters written by Marcus Caelius Rufus – the pupil and friend of Cicero – in sixteen books of epistulae. Caelius was writing his letters in the period of three years from 51 till 48 BC when Cicero was, among others, a governor in Cilicia, in Asia. The pupil and active politician was giving information to his older colleague about Roman politics and an activity of society. Caelius did not hesitate to relate to ordinary gossips. This paper concentrates on one of the subjects mentioned in Caelius’ letters – his problems with hostility of Appius Claudius Pulcher, the well-known Roman politician. Publius Cornelius Dolabella, future Cicero’s son-in-law, accused Appius of vis. Caelius, who wanted to borrow money from Appius, tried to involve Cicero in Claudius’ defense. The young politician thought that Appius would give him money in token of gratitude. It appeared soon that Caelius did not only receive loan, but also enabled Appius to get a revenge against him. The patrician hated Cicero’s pupil for his prior activity (a discredit of Clodia Metelli, the sister of Appius, an advancement of Titus Annius Milo – the murderer od Appius’ brother – Publius Clodius and a detriment of Lucius Domitius Ahenobarbus – the friend of Appius). Te patrician accused Caelius of immoral behaviour. The Cicero’s pupil avoided accusation only because he was an aedile in this time. In the next year, Caelius, as a private man, had to look for protection in Caius Iulius Caesar camp. Caesar was an enemy of optimates, a party of Appius, Cicero and until quite lately – Caelius. This decision of young politician showed his opportunism and conformity and lead to his death in the next year.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 3; 111-122
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies