Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Chrystus – Logos" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Chrześcijański proces formacyjny na podstawie wybranych pism Ojców Kościoła
Christian formation process on the basis of selected writtings of the Fathers of the Church
Autorzy:
Narewska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148034.pdf
Data publikacji:
2019-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
formacja chrześcijańska
cnota
Chrystus – Logos
hellenizm
Christian formation
virtue
Christ – Logos
Hellenism
Opis:
Wizja chrześcijańskiej formacji w twórczości Ojców Kościoła najpełniej widoczna jest w doktrynie Klemensa Aleksandryjskiego. Ma ona charakter teocentryczny, chrystocentryczny i eklezjalny. Jest to „pedagogia Bożej mądrości”, której celem jest „wychowanie Boże”, „wychowanie w Chrystusie”. Cały proces formacji pedagogicznej realizuje się w ramach Kościoła, który jest szkołą Boskiego Logosu. Syn Boży – Logos prowadzi do osiągnięcia doskonałości. Stosuje zróżnicowane metody wychowawcze. Program formacji intelektualnej oraz moralnej oparty jest zarówno na Bożej mądrości zawartej w twórczości poetów, filozofów, historyków czy też retorów jak też na objawionym Słowie Bożym. Formacja klasyczna nie jest zatem negowana, ale traktowana jako niosąca określone wartości wśród pogan. Zaleca się jedynie krytycyzm i ostrożność w jej przyswajaniu. Nabywanie cnót zajmuje istotne miejsce w całym procesie doskonalenia chrześcijanina. Chrystus zaś jest zarówno źródłem, początkiem jak i wzorem wszystkich cnót. Koncepcja wychowania chrześcijańskiego zyskuje dopiero w Chrystusie – prawdziwym Logosie Ojca – rozwiązanie wszelkich istotnych pytań ludzkiego ducha, czego nie poznała ani pedagogika grecka ani rzymska, bo Bóg Trójosobowy jest dla intelektu ludzkiego darem łaski objawienia.
The vision of Christian formation in the works of the Fathers of the Church is most fully evident in the doctrine of Clement of Alexandria. It has a theocentric, Christocentric and ecclesiastical character. It is the “Pedagogy of God’s Wisdom”, which aims at “God-Centered Education”, “Education in Christ”. The whole process of pedagogical formation is carried out within the Church, which is the school of the Divine Logos. The Son of God – the Logos leads to perfection. Within this process there applies diverse educational methods. The program of intellectual and moral formation is based od God’s wisdom contained in the worksof poets, philosophers, historians or Hellenic speakers as well as on the revealed Word of God. The classical formation is not therefore denied, but treated as carrying virtues. It is recommended only criticism and caution in its acquisition. Acquiring virtues occupies an important place in the whole process of Christian improvement. The Christ is both the source,the beginning and the pattern of all virtues. The concept of Christian education is gains only in Christ – the true Logos of the Father – the solution to all relevant questions of the humanspirit, which neither Greek nor Roman pedagogy has met, because the Triune God is a gift of the grace of revelation to the human intellect.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2019, 20; 389-402
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie logoterapii w posłudze kaznodziejskiej
The Application of Logotherapy in the Preaching
Autorzy:
Hospodár, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1686450.pdf
Data publikacji:
2021-01-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
logoterapia
homilia
Logos
Chrystus
znaczenie
logotherapy
homily
Christ
meaning
Opis:
Nawet dzisiaj, w społeczeństwie silnie naznaczonym sekularyzmem i globalizacją, Kościół jest posłany, aby głosić wiarę w Jezusa Chrystusa i Jego zbawczy akt. Sam zmartwychwstały Jezus powierzył to zadanie Kościołowi przed swoim wniebowstąpieniem: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu” (Mt 28, 19). Głoszenie Ewangelii jest początkiem całej apostolskiej działalności Kościoła. Nigdy nie może zrezygnować z tej wybitnej roli, ponieważ przestałaby być autentycznym Kościołem Chrystusa. Proklamacja obejmuje dwa poziomy: merytoryczny i formalny. W tym artykule uwaga zostanie skoncentrowana na poziomie merytorycznym, a konkretnie na zagadnieniach bytowych ludzkiej egzystencji. W tekście myśl rozpoczyna ogólne założenie dotyczące ludzkiego pragnienia sensu. Poszukiwanie sensu w psychologii i psychoterapii rozwinął Viktor E. Frankl (1905-1997), gdy po dramatycznych osobistych przeżyciach związanych z pobytem w obozach koncentracyjnych opracował własną metodę terapeutyczną – logoterapię. W artykule skupiamy się na zastosowaniu niektórych zasad logoterapii w praktycznych działaniach kaznodziejskich. Temat jest również istotny w związku z globalną pandemią, która nieoczekiwanie „zmusiła” ludzkość do porzucenia dotychczasowych pewników i poszukiwania nowych elementów stabilizacji bytowej.
Even today, in a society strongly marked by secularism and globalization, the Church is sent to proclaim the faith in Jesus Christ and his saving act. The resurrected Jesus himself entrusted this task to the Church before his ascension: “So go, teach all nations and baptize them” (Mt 28, 19). The proclamation of the Gospel is at the beginning of all the apostolic activity of the Church. She can never give up this eminent role because she would cease to be the authentic Church of Christ. The proclamation involves two levels: content and formal. In this paper, we will focus on the content level, specifically the existential issues of human existence. We start from the assumption of a general human desire for meaning. The search for meaning in psychology and psychotherapy was developed by Viktor E. Frankl (1905-1997), when after a horrible personal experience from the Auschwitz concentration camp, he developed his own therapeutic method, the so-called logotherapy. In the following text we will focus on the application of some principles of logotherapy in practical preaching activities. The topic is also relevant in connection with the global pandemic, which unexpectedly and dramatically “forced” humanity to abandon its existing certainties and look for new ones.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 1; 37-47
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajemnica Jezusa - Mesjasza i Syna Bożego, który stał się Człowiekiem (J1, 1-14)
Mystery of Jesus - Messiah and Son of God who becam a Human Being (J1,1-14)
Autorzy:
Witczak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592005.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Son of God
Logos
Jesus Christ
Syn Boży
Jezus Chrystus
Opis:
Czwarta Ewangelia rozpoczyna się wielkim hymnem ku czci Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który stał się człowiekiem (J 1,1–14). Objawia on najważniejsze aspekty tajemnicy osoby odwiecznego Logosu – Jednorodzonego Boga, pełnego „daru Prawdy” (J 1,14.16). Ewangelista wprowadza w tajemnicę Logosu, który będąc stale zjednoczony z Ojcem (1,1–5), wkroczył w dzieje ludzi, gdy „stał się ciałem” (1,6–14). Św. Jan w swoim świadectwie, rozpoczynającym się w 1,19, a kończącym w 21,25, pozwala kolejnym generacjom ludzi wnikać w misterium Jezusa Chrystusa. On jest nową Świątynią, w której wierzący otrzymują pełnię objawienia („dar Prawdy”) i łaskę stawania się dziećmi Bożymi, czyli „synami w Synu”. Analiza trzech, głównych, części hymnu, pozwoliła autorowi artykułu w jakimś stopniu wniknąć w trójwymiarowe misterium „Słowa, które stało się ciałem i zamieszkało między nami” (J 1,14). Jest to najpierw wymiar egzystencji osoby Słowa u Boga (ww. 1–5), potem Jego wcielenie (ww. 6–14) i aktywność wewnątrz wspólnoty wierzących. (ww. 15–18). Następnie wykazuje, że tworząca się od momentu wcielenia Logosu wspólnota wierzących, Kościół, czyli wspólnota nowej Świątyni, powołana jest do dawania światu świadectwa o Bogu objawiającym swą Chwałę w Jezusie Chrystusie – Chwałę Jednorodzonego Syna. Każdy człowiek poprzez wiarę w „Słowo, które stało się ciałem”, i Kościół jako wspólnotę („my”) już teraz w niej uczestniczy
The Fourth Gospel begins with the great hymn praising Jesus Christ, the Son of God who became man (John 1,1–14). The hymn reveals the most important aspects of the mystery of the eternal Logos, the Firstborn of God, the full “gift of Truth” (John 1,14.16). The Gospel writer introduces his readers in the mystery of Logos, who, being constantly united with the Father (John 1,1–5), entered the history of men and “became flesh” (1,16–14). In his witness, which beings in 1,19 and finishes in 21,25, John allows next generations to penetrate the mystery of Jesus Christ. He is the New Temple in which the believers receive the fullness of revelation (the “gift of Truth”) and the grace to become children of God, that is, “sons in the Son”. The analysis of the three parts of the hymn allowed the author to illumine the three-dimensional mystery of the “Word that became flesh and dwelt among us” (John 1,14). The first dimension is the existence of the Word with God (vv. 1–5), the second one is His incarnation (vv. 6–14), and the third one is acting within the community of believers (vv. 15–18). Subsequently, the author shows that the community of believers, which is established from the moment of the incarnation of Logos, the Church, or the community of the New Temple, is called to give witness to the world on God who reveals his glory in Jesus Christ, namely, the glory of the Firstborn. The Church as a community (“we”) and every man already participates in this glory through faith in the “Word that became flesh”.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 1; 59-106
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus Chrystus - Prawda dająca życie
Jesus Christ - The Life-Giving Truth
Autorzy:
Guzowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234131.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chrystus
prawda
ethos
logos
teologia
prakseologia
ideologia
Christ
truth
theology
praxeology
ideology
Opis:
The article Jesus Christ – the life-giving truth considers the personalistic and Christological conception of truth, whose theoretical foundations can be found in St John the Evangelist’s writings. This discovery of a typically Christian definition of truth in the 1980s has not been taken full advantage of for building bridges between orthodoxy and orthopraxy. In the article we can find suggestions to practice theology in such a way that, on the one hand, it would be able to analyze present events, and on the other it could maintain a sufficient distance to assess them. The work and Person of Jesus Christ became a model of this combination, as he preached truth with His word and His life in order to lead people to salvation.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 59-73
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Logos-sarx christology and the sixth-century miaenergism
Chrystologia logos-sarx a monoenergizm VI wieku
Autorzy:
Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613269.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Chrystus
Słowo
Logos-sarx
monoenergizm
bóstwo
człowieczeństwo
natura
umysł
wola
działanie
Christ
Logos
Miaenergetism
divinity
humanity
nature
mind
volition
will
operation
Opis:
Artykuł omawia kwestię zależności między monoenergizmem jako poglądem głoszącym, że w Chrystusie działa tylko natura boska, a chrystologią typu Logos-sarx. Celem artykułu jest udowodnienie, że monoenergizm był zależny od chrystologii skoncentrowanej na Bóstwie wcielonego Chrystusa. Logos został uznany za zasadę działającą, nawet jeśli chodzi o ludzką naturę Chrystusa, tak że ludzka wola i działanie Chrystusa były umniejszane wobec Logosu. Ten model chrystologii był rozwijany szczególnie od II wieku w pismach Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, Atanazego Aleksandryjskiego i Apolinarego z Laodycei; następnie był kontynuowany przez Cyryla Aleksandryjskiego i Sewera z Antiochii; chrystologia tego typu miała wpływ na Leoncjusza z Bizancjum i Teodora z Faran. Monoenergizm w VI, a następnie w VII w. rozwijał się więc na gruncie chrystologii typu Logos-sarx, chociaż uznawał chalcedoński diofyzytyzm.
The article discusses the question of the relation between the sixth-century Miaenergism, which is the idea of Christ having one divine-human operation, and the Logos-sarx type of Christology. The purpose of the article is to argue that the Miaenergism was dependent on the Christology centered on the divinity of incarnate Christ. The Logos was acknowledged as the active principle even of Christ’s humanity, so that the human volition and operation of Christ was neglected in favor of the Logos. This model of Christology was being developed especially from the second century in the writings of Clemens of Alexandria, Origen, Athanasius of Alexandria and Apollinarius of Laodicea; then it was continued by Cyril of Alexandria and Severus of Antioch; it also influenced Leontius of Byzantium and Theodore of Pharan. The Miaenergism of the sixth and then of the seventh century was being developed on a ground of the Logos-sarx type of Christology, although it acknowledged the Dyophysitism of Chalcedon.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 197-223
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus Chrystus, Zbawiciel człowieka. Teologia pośrednictwa Josepha Ratzingera
Jesus Christ, the Savior of Men. Joseph Ratzinger’s Theology of Mediation
Autorzy:
Lekan, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234098.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
Logos
Maryja
Pośrednik zbawienia
Wcielenie
Jesus Christ
Mary
Mediator of salvation
Incarnation
Opis:
One of the fundamental concerns of Joseph Ratzinger, as a theologian, has been (and still is for Benedict XVI) the presentation of Christ, the incarnated Word, as the only personal answer to the question of the meaning of life and of salvation. That is why his reflection, taking place in an environment of post-conciliar christology maimed by the crisis, puts emphasis on finding the evangelical Christ, by being both a critical and trusting christology. For Ratzinger, the Saviour of men is an epistemological key to the cognition of the eternal Logos, as well as the role of Mary in His incarnation and mission. The aim of this article is to present basic elements of understanding the person and works of Logos, incarnated as the Mediator of our salvation. The reflection consists of three stages. The first one is the presentation of the identity of Christ, the incarnated Logos. It is the christology of unity (the reflection on the unity in Christ), which has a number of dimensions. The second stage is the issue of Mary's role in the cognition of the identity of the only Saviour (the vision and role of mariology in the whole of Ratzinger's theological scheme; the nature of maternal mediation). Finally, we shall look into the mystery of the only Saviour of men as the foundation of discovering and building men's own identity and the Marian dimension of our salvation. Ratzinger's christology appears to centre on the cognition of God and on Christ as the central point of Revelation. Salvation equates to „being filled with Christ's countenance”, which we shall experience in the resurrection. A Christian heads for this fulfillment by looking at the cross and contemplating Jesus Christ, with the maternal presence of His and our Mother.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 73-97
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Logos
Syn Boży
Mesjasz
Chrystus
Kościół
Eucharystia
Hades
God’s Son
Messiah
Christ
Church
Eucharist
Opis:
The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Logosowy charakter wiary według Josepha Ratzingera – Benedykta XVI
Autorzy:
Góźdź, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571748.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Jesus Christ
Logos
person
faith
Christ’s Church
Joseph Ratzinger
Jezus Chrystus
osoba
wiara
Kościół Chrystusowy
Opis:
According to Ratzinger, faith is not a blind theory or an outdated concept. Neither is it an intricate philosophical system. Instead, he defines faith as “finding a way towards wisdom, rationality and factuality; [that is] a way towards perceiving reality in full.” This kind of faith becomes a gate to the communion with God, Lord of history and Lord of the universe. Thus, faith is a personal and not a material category. It belongs to the world of personal and not material relations. “Faith is a decision to be with Lord, and to live with Him.” Nevertheless, the decision cannot be a blind choice. It must rest on Logos, so that it truly is a fact-based reality. Claiming that, Ratzinger discloses his great philosophical mind. He skilfully avoids fideism, subjectivism or irrationalism in comprehending faith. He can see faith as the highest level of existence of the mind, reason, will, love and man self-fulfilment in the Holy Trinity.
Źródło:
Polonia Sacra; 2013, 17, 2
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oświecenie i konieczność nowej racjonalności
Enlightenment and the Need of a New Rationality
Autorzy:
Jędraszewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1402453.pdf
Data publikacji:
2009-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Chrystus jako światło świat
teoria iluminajcji
Kant i jego rozumienie Oświecenia
deizm
Wielki Zegarmistrz
współczesny irracjonalizm i sceptycyzm
Christ as the light of the world
the theory of illumination
deism
the Great Clockmaker
contemporary irrationalism and scepticism
the postulate of a return to the Christian Logos
Kant and his understanding of the Enlightenment
Opis:
The article deals with 18th century Enlightenment and its clearly anti-Christian character. However, it is impossible to understand this period without showing it in the light of Christian enlightenment whose centre is Christ – the Light of the world. On the philosophical-theological plane the most profound synthesis of Christian faith and philosophical logos is to be found in the doctrine of St. Augustine along with its theory of illumination (illuminatio). According to John Paul II, the rejection of Christ in the period of Enlightenment resembles the history of St. Paul, who was rejected on the Athenian Aeropagus when he started speaking about the risen Christ. This rejection was accomplished for the sake of an independent human reason whose complete autonomy was demanded by Kant, whereas in the philosophy of Voltaire the Enlightenment fully showed its derisively-mocking anti-Christian countenance. According to Voltaire faith should be replaced byan enlightened reason and religion by philosophy. In consequence, deism with its idea of God as the Great Clockmaker was to supplant the Christian faith. As Joseph Ratzinger noted, since the Enlightenment we have paradoxically witnessed a deepening trend of irrationalism and scepticism in the Western culture. That is why already as Benedict XVI he postulates the construction of a new rationality, which means “broadening the horizons of rationality” whose ultimate foundation is Christ-the Logos. 
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2009, 6; 17-30
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies