Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Christian Preaching" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Sermo in adventu Domini : qui comprend le latin au IXe siècle en Italie du nord ?
Sermo in Adventu Domini: Latin Comprehension in 9th Century Nothern Italy
Autorzy:
Płocharz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648615.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Patristics
Late Latin
Medieval Latin
Sociolinguistics
Christian Preaching
Opis:
The purpose of this article is to analyse an anonymous homily written in ninth century northern Italy. Linguistic analysis of the text strongly supports the hypothesis that this example and similar texts would have been understood by listeners of the era when read aloud. This comprehensibility is ensured above all by the fact that the Latin vocabulary and morpho-syntax of this text are based not only on the classical norm but on the late and patristic norms. Even if the listeners had only passive competence of the language, this proves that Latin was still widely understood in the ninth century.
-
Źródło:
Collectanea Philologica; 2017, 20; 91-102
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatralna wizualizacja ludzkich emocji jako retoryczny środek perswazji w homiliach Bazylego Wielkiego o ludzkich wadach
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158083.pdf
Data publikacji:
2022-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bazyli Wielki
emocje
wady moralne
kaznodziejstwo wczesnochrześcijańskie
retoryka
teatr
wizualizacja przekazu
Basil the Great
emotions
moral vices
early Christian preaching
rhetoric
theatre
visualization of message
Opis:
Przedstawianie różnych stanów emocjonalnych w sposób obrazowy, odwołujący się do wrażeń wzrokowych, charakterystyczny dla spektaklu teatralnego, jest częstą praktyką Bazylego Wielkiego (zm. 379 r.) w jego homiliach o wadach gniewu, zazdrości, bogacenia się i pijaństwa. Przeprowadzona analiza homilii moralnych pozwoliła na wydobycie i omówienie w niniejszym artykule trzech szczególnych retorycznych środków perswazji, które posłużyły kaznodziei do ukazania w sposób obrazowy ludzkich emocji. Są to: 1) wprowadzanie scen dialogowych z udziałem postaci uosabiających krytykowane wady i przejawiających różne emocje; 2) plastyczny sposób prezentowania uczuć postaci z zastosowaniem ruchu scenicznego i wykorzystaniem elementów scenografii; 3) odwoływanie się do słuchaczy jako widzów i wywoływanie u nich emocji przez wrażenia wizualne. Za pomocą tych środków retorycznych Bazyli prezentował swojemu audytorium rodzaj teatralnego spektaklu, wzbudzając także u słuchaczy emocje w postaci lęku przed popadnięciem w niewolę wad krytykowanych przez kaznodzieję. Podobnie jak w antycznej tragedii greckiej pouczenia homiletyczne Bazylego dzięki elementom wizualnym pełniły rolę swoistego oczyszczenia duszy ze złych emocji związanych z uzależnieniem od moralnych wad.
The presentation of various emotional states in a pictorial way, referring to visual impressions, characteristic of a theatrical performance, is a common practice of Basil the Great (d. 379) in his homilies on the vices of anger, jealousy, getting rich and drunkenness. The analysis of the homilies makes it possible to extract and discuss in this article three specific rhetorical means of persuasion that were used by the preacher to present human passions in a pictorial manner: 1) introducing dialogue scenes with the participation of characters embodying the criticized faults and displaying various feelings; 2) a plastic way of presenting the characters’ passions with the use of stage movement and elements of the scenery; 3) appealing to listeners as viewers and evoking emotions in them through visual impressions. With the help of these rhetorical means, Basil presented a kind of theatrical spectacle to his listeners, arousing in them a feeling of fear of falling into the slavery of the vices criticized by the preacher. As in the ancient Greek tragedy, Basil’s homiletic teachings, thanks to their visual elements, played the role of a kind of purification of the soul from bad sentiments related to addiction to moral defects.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 82; 73-88
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistagogia egzystencjalna Karla Rahnera a przepowiadanie słowa Bożego
Existencial Mystagogy of Karl Rahner and Proclamation of the Word of God
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035204.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duszpasterstwo
mistagogia
przepowiadanie
doświadczenie
duchowość chrześcijańska
pastoral care
mystagogy
preaching
experience
Christian spirituality
Opis:
Kościół katolicki po Soborze Watykańskim II coraz więcej uwagi przywiązuje do mistagogii, do czego w znacznej mierze przyczynił się Karl Rahner. Wzywa on do jej praktykowania w duszpasterstwie ze względu na konieczność zmiany sposobu przekazu wiary, która będzie zanikać, jeśli ludzie nie zostaną wprowadzeni w bezpośrednie, osobiste doświadczenie Boga. Dlatego Kościół w swej działalności pastoralnej nie może się ograniczyć do wykładu doktryny chrześcijańskiej, lecz winien wskazywać ludziom drogi prowadzące do życia w zjednoczeniu z Bogiem i towarzyszyć im w osiąganiu pełni człowieczeństwa. Również głoszenie słowa Bożego ma mieć charakter mistagogiczny, czyli odsłaniać ślady obecności Boga w ludzkiej rzeczywistości, odpowiadać na najgłębsze potrzeby duchowe słuchaczy i wspierać ludzi w podejmowaniu decyzji o życiu w zjednoczeniu z Bogiem. Rahnerowska koncepcja mistagogii egzystencjalnej nie neguje potrzeby mistagogii liturgicznej, ale apeluje o jej ścisłe powiązanie z codzienną ludzką egzystencją.
After the Second Vatican Council, the Catholic Church pays more and more attention to mystagogy. Karl Rahner is a person who has contributed considerably to this. His appeal is to practice it in pastoral care, and a change in the method of transmitting the faith. It will disappear if people are not introduced into God's direct personal experience. Therefore, the Church, in her pastoral activity, can't limit herself to the exposition of Christian doctrine. She should show people the paths leading to life in union with God and accompany them in achieving the fullness of humanity. Also, the proclamation of the word of God is to be of a mystagogical character, that is, to reveal traces of God's presence in human reality, respond to the deepest spiritual needs of listeners and support people in making decisions about living in relationship with God. Rahner's concept of existential mystagogy doesn't negate the need for liturgical mystagogy but appeals for its close connection with everyday human existence.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 12; 39-52
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Holy Spirit and the Christian Life in the Neoevangelical Preaching
Duch Święty a życie chrześcijanina w przepowiadaniu neoewangelikalnym
Autorzy:
Krauze, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035202.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
homilia
przepowiadanie protestanckie
teologia neoewangelikalna
Christian life
Holy Spirit
homily
neoevangelical theology
protestant preaching
Opis:
Teologia neoewangelikalna, osadzona w kulturze Stanów Zjednoczonych, jest pewnego rodzaju kompromisem, w świecie protestanckim, pomiędzy myślą fundamentalną a liberalną. Stąd wydaje się najbliższa w swych założeniach teologii Kościoła katolickiego. W związku z tym zasadne jest zbadanie, co mówi o roli Ducha Świętego w kształtowaniu chrześcijańskiego życia. Niniejszy artykuł ukazuje, w oparciu o kaznodziejstwo Billego Grahama, cztery aktywności Ducha Świętego w życiu chrześcijanina, wyróżniane przez teologię neoewangelikalną: poucza o grzechu, daje nowe życie, pomaga wybrać Boga, pozwala zrozumieć Biblię. Każda z nich została opatrzona komentarzem z perspektywy teologii katolickiej.
The neoevangelical theology, embedded in the culture of the United States, is a kind of compromise between fundamental and liberal thought, in the Protestant world. Thus, it seems the closest in its assumptions to the theology of Catholic Church. Therefore, it is reasonable to examine what it says about the role of the Holy Spirit in shaping of a Christian life. This article, based on the preaching of Billy Graham, presents four activities of the Holy Spirit in the Christian life, distinguished by neoevangelical theology: he convicts about sin, he gives a new life, he helps to choose God, he lets people understand the Bible. Every activity was commented from the perspective of Catholic theology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 12; 65-78
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gniew w nauczaniu homiletycznym św. Jana Chryzostoma. Analiza Homilii na Ewangelię według św. Mateusza
Autorzy:
Szczur, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158088.pdf
Data publikacji:
2022-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jan Chryzostom
kaznodziejstwo
emocje
gniew
słuszny grzew
doskonalenie chrześcijańskie
John Chrysostom
preaching
emotions
anger
justified anger
Christian self-improvement
Opis:
W artykule zajęto się opracowaniem nauczania Jana Chryzostoma na temat gniewu zawartego w jego Homiliach na Ewangelię według św. Mateusza. Omówiono jedynie gniew człowieka, całkowicie pomijając zagadnienie gniewu Boga, które stanowi zupełnie odrębny problem badawczy. Na określenie gniewu Chryzostom używa dwóch rzeczowników greckich: ἡ ὀργή i ὁ θυμός, które w zasadzie stosuje zamiennie jako synonimy, nie podkreślając żadnych szczególnych niuansów znaczeniowych wyraźnie odróżniających je od siebie. Chociaż kaznodzieja nie podaje definicji gniewu, to jednak określa go jako namiętność (τό πάθος) i umieszcza go wśród innych wad, tym samym zaliczając go – zgodnie z klasyfikacją Platona – do namiętności gniewliwej części duszy. Gniew określa też jako chorobę, a personifikując go mówi, że gniew to diabeł. Kaznodzieja podaje wiele przyczyn gniewu (zazdrość, posiadana władza, sytuacje zagrożenia, lub tematyka głoszonych kazań, a przede wszystkim ludzka opieszałość i działanie diabła). Mówi też o zgubnych skutkach gniewu, który przede wszystkim niszczy relacje międzyludzkie, ale też szkodzi duchowości człowieka i prowadzi go do poważniejszych wykroczeń (np. krzywoprzysięstwo, nieprzyjaźń, obelgi, rękoczyny, a nawet zabójstwo). Z tego też powodu Chryzostom zwraca uwagę na zakaz gniewu wyrażony przez Chrystusa i św. Pawła oraz konieczność walki z nim, co jest istotnym elementem doskonalenia chrześcijańskiego. Podjęcie tych wysiłków przynosi duchowe owoce w postaci pokoju serca i uzyskania odpuszczenia grzechów. W końcowej partii artykułu poruszone zostało zagadnienie słusznego gniewu, który jest nie tylko dozwolony, ale też wskazany wobec tych, którzy grzeszą, aby dzięki gniewnemu upomnieniu poprawili się.
The article is a case study of Saint John Chrysostom’s teaching on anger in his Homilies on Matthew. The author discusses only the wreath of a man, the question of God’s anger as a different research problem was omitted. Saint John Chrysostom uses two Greek nouns while describing anger: ἡ ὀργή and ὁ θυμός, which are used as synonyms without distinguishing any semantic differences between them. The preacher does not give a definition of the anger, but describes it as a passion (τό πάθος) and places it among other flaws – according to Plato’s classification – to passion of the spirited part of soul (thymoeides). He describes anger also as an illness, and by personalizing it, he says that anger is the devil. The preacher specifies many reasons for anger (jealousy, power, situation of a threat, tardiness, and devil’s action). He says also about the fatal effects of anger, which above all destroys human relations, harms spirituality, and leads to more serious misdemeanors (i.e. perjury, enmity, insult, fisticuff, and even murder). Because of that Chrysostom points out the anger prohibition expressed by Christ and Saint Paul, as well as the necessity of combating the anger, which is a crucial element of the Christian self-improvement. These efforts give spiritual fruits in the form of peace of heart and absolution of sins. The final part of the article represents an issue of justified anger which is not prohibited but also advisable against sinners, to improve their actions.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 82; 185-220
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies