Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Camus" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Antyk w siedemnastowiecznej teorii powieści: d’Urfé, Camus
L’Antiquité dans la poétique du roman au XVIIe siècle : d’Urfé et Camus
Autorzy:
Pawłowska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322608.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
recepcja Antyku
Honoré d’Urfé
Jean-Pierre Camus
teoria powieści
Opis:
Honoré d’Urfé dans sa préface à "L’Astrée" se montre favorable à "La Poétique" d’Aristote et au principe de l’imitation des Anciens. En définissant l’activité du romancier en termes de régularité, d’Urfé lui accorde, en même temps, le droit à l’originalité. L’écrivain admet que les textes anciens possèdent des qualités esthétiques supérieures mais, en même temps, il remarque que les problèmes et idées qu’ils présentent peuvent être anachroniques. Jean-Pierre Camus, dans ses péritextes, joint la connaissance profonde de la culture antique au rejet de cette dernière. L’évêque de Belley, en moraliste, souligne la supériorité de la civilisation chrétienne, conteste ouvertement les valeurs de la culture de l’Antiquité païenne et encourage les auteurs de romans à créer des œuvres originales, soumises aux exigences du didactisme moral chrétien et non à l’esthétique classique. L’attitude des romanciers envers les valeurs antiques est donc complexe et révèle l’impact décisif de la Querelle du "Cid" dans la formation de l’esthétique romanesque du XVIIe siècle.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 149-157
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drogi absurdu. W stulecie urodzin Alberta Camusa
The ways of absurdity. At the century of birth of Albert Camus
Autorzy:
Olszewski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595348.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
absurd, Albert Camus, człowiek absurdalny, egzystencjalizm, etyka
absurd, Albert Camus, absurd man, existentialism, ethics
Opis:
W twórczości Alberta Camusa wyróżnić można dwa okresy wyznaczone przez dwa tematy obecne od początku jego intelektualnej drogi: temat absurdu i temat buntu. Rozwój myśli francuskiego filozofa zilustrować można wzrostem znaczenia kwestii etycznych i społecznych wraz z rozwinięciem poglądów na temat kategorii buntu. Wraz ze wzrostem znaczenia i rozwojem kategorii buntu w myśli Camusa zmienił się jednak sposób rozumienia przez niego kategorii absurdu. Artykuł ukazuje przemianę w rozumieniu kategorii absurdu przez Camusa. Wyraża się ona poprzez odejście od egzystencjalnego sposobu myślenia o absurdzie w stronę coraz większego doceniania wartości etycznych i społecznych, jakie ze sobą niesie. Autor analizując wybrane pisma filozoficzne i utwory literackie Camusa, wydobywa z nich istotne elementy świadczące o zmianie podejścia do problematyki absurdalności istnienia. Ponadto w artykule została dokonana próba krytyki kategorii absurdu. Refleksje rozpoczyna przedstawienie rysu biograficznego, gdyż nie jest ono bez znaczenia dla rozumienia twórczości Camusa. Filozofia absurdu Alberta Camusa jest i pozostanie jedną z dyskutowanych koncepcji filozoficznych, budzących wiele wątpliwości, a zarazem zachwyt. Dzięki temu, że czerpie ona bezpośrednio z ludzkiego doświadczenia, odwołując się do pragnień, miłości i niepokojów człowieka, mimo upływu lat nie traci na swojej aktualności, poruszając umysły kolejnych pokoleń myślicieli.
The category of the absurd is one of main themes around which the whole philosophical and literary work of Albert Camus is focused upon. Initially, the category of the absurd was an existential category which places man in the face of devastating tragedy of his own fate. The only salvation for man, according to Camus, is a conscious experience of the absurdity of his own existence. Furthermore, the awareness of the absurdity of the human condition implies a number of consequences which are: revolt, an absurd freedom, and ethics of quantity. However, the attitude of the conscious experience of absurdity was not enough for Camus. The answer to the question of how to live in a meaningless world was not discovered because, together with the consequences outstretched from the absurdity of human existence, came the question of moral justification of murder. Along with the increasing appreciation for social values such as human solidarity and responsibility and the development of the concept of revolt, the category of the absurd took on new meaning. In the second phase of Albert Camus’ work the absurdity becomes a foundation of a community based on fraternity and love, and a space for dialogue between people. We will see that clearly by comparing the early works of Camus, such as The Myth of Sisyphus, The Stranger, Caligula and The Misunderstanding with his late works such as The Plague and The Rebel. This article aims to capture the change in the meaning of the category of the absurd in the work of the French philosopher and moralist. The life of Camus had a huge impact on his philosophical thought, thus a brief introduction to the life of our thinker allows us to explore the origins of his philosophical concepts. After that, we follow Camus to uncover the evidence of a change in approach to the absurdity of human existence.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 47-63
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fait divers ou avatar de l’histoire du fils prodigue : Niespodzianka de Rostworowski et Le Malentendu de Camus
Chronicles or Avatar of the Story of the Prodigal Son: Niespodzianka by Rostworowski and Le Malentendu by Camus
Autorzy:
Jakubczuk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408330.pdf
Data publikacji:
2023-12-16
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Oddziału Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu
Tematy:
chronicles
Camus
Rostworowski
prodigal son
fait divers
fils prodigue
Opis:
The current article – focused on two plays about the killing of a son by his family – has a double objective: firstly it questions the probable source of a folkloric story of the prodigal son, and secondly, it places side by side theatre plays based on a legendary theme. After presenting the playwrights, Karol Hubert Rostworowski and Albert Camus, as well as the terminological propositions of Eric Durnez, the article analyses the convergences and divergences that we find in using the subjects from chronicles quasi mythical.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2023, 20; 225-232
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fatum i absurd. Inspiracja tragedią grecką w twórczości Alberta Camusa
Autorzy:
Roś, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/667937.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
absurd
fate
Greek drama
Greek tragedy
Oedipus
Prometheus
Camus A.
Opis:
The purpose of this article is to show that the Greek drama for Albert Camus was an expression of the universal experience of the cruelty of fate. Dramatic stories of Oedipus and Prometheus were for him a kind of map of the world with space selected for the man and his denial of suffering. Camus knows that in the tragedy even a man who is a „plaything of the gods”, maintains strength and honor in his defeat, and that the hero embroiled in horror stories, preserves the dignity, which adds faith and courage. This is where Camus found the connotation between the concept of fate and absurd, because absurd can’t be defeated by force of human will, a munity directed against absurd does not save the Man from misfortune.
Źródło:
Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki; 2013, 3
2391-6540
2083-9952
Pojawia się w:
Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humanizm Alberta Camusa
The humanism of Albert Camus
Autorzy:
Piwowarczyk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/901877.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna
Tematy:
humanism
Albert Camus
Albert Camus’ worldview
Opis:
The article discusses the evolution of Albert Camus’ worldview as expressed in his writings. A lot of emphasis is put on the his childhood and youth and their influ ence on his worldview, from the opposition to God, materialism to existentialism and his absurd. The author searches for positive aspects in this difficult worldview, finding them in the humanism of Albert Camus, concentrating on his fascination with beauty, recognising human innate drive to the good, theneed of love which, when confronted with evil, can take on a form of entirely selfless, altruistic caritas.
Źródło:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość; 2011, 8; 351-367
1731-8440
Pojawia się w:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jean-Pierre Camus : la moralisation d’un genre immoral est-elle possible ?
Jean-Pierre Camus: Is It Possible to Render an ‘Immoral Genre’ Moral?
Autorzy:
Pawłowska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483433.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Jean-Pierre Camus
roman dévot (pious romance)
novel
immoral genre
French 17th century novel
Opis:
Camus complements his novels with long peritexts, thus using his ecclesiastic authority to legitimise their moral and didactic value. In these peritexts he juxtapposes the licentious novels with his own devout works of fiction, which are, in his own words, not only valuable and worth recommending, but also capable of saving the readers’ souls, put in danger by other texts. In any case, a close reading of these peritexts reveals a view which challenges the idea of the novel’s insidiousness and which bears witness to Camus’s great fascination with this officially condemned literary genre.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2013, 3; 32-39
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzy Stempowski i Lew Szestow – egzystencjalizm spowity wschodnią melancholią. Krótka historia przyjaźni
Autorzy:
Zimnowoda, Adriana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944691.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
Russian existentialism
French existentialism
Mihajlo Mihajlov
Albert Camus
Fiodor Dostoevsky
reason
irrationality
absurd
the tragic
pessimism
Opis:
Jerzy Stempowski and Lev Shestov - existentialism imbued with eastern melancholy. A short history of a friendship: The main objective of this article is to present the friendship between Jerzy Stempowski - Polish writer, essayist and Lev Shestov - Russian writer and philosopher. The article consist of three parts an and short conclusion. In the first part I focus on Stempowski’s predilections for Eastern Europe, and I also explore Stempowski’s complicated, though clearly evident, relation with existentialism. It is in this context that I show both Stempowski’s close affinity with Shestov philosophy, and his evident antipathy to French existentialism. In the second part I attempt to answer the following question: why did Stempowski have such a strong aversion to Albert Camus’ work. In this part of my essay I briefly refer to a Serbian writer and dissident - Mihajlo Mihajlov. In the third part I explore Stempowski’s friendship with Shestov and I also sketch the ideological horizon they both shared. Moreover, I mention Shestov’s presentations at the philosophical conferences in Kraków and Berlin as well as his meeting with Edmund Husserl in Amsterdam. In the short conclusion to my article I suggest that Stempowski’s existentialism is an individual, original project even if his existentialism draws upon most of the major themes in philosophical treatises and literature of existentialism. His “existential project” is based on: 1. reason which rationally orders reality, 2. sympathy towards antirational and prophetic philosophy of Russian thinkers which he analyses from the positions of a professed atheist and 3. deeply-rooted humanistic values.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2018, 8, 2
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Job: A Christian Sisyphus? Humor and the Triumph o f Humań Experience
Autorzy:
Vanhoutte, Kristof K. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953985.pdf
Data publikacji:
2010-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Sisyphus
Job
Camus
absurd
happiness
laughter
Opis:
Over the past decades humor and laughter have come to be accepted as serious topics in academic research and a number of diverse theories on humor and the role of laughter have been developed. These theories, however, consider laughter mainly in its daily aspects or in normal life situations. Starting ffom Albert Camus’ concept of the happy Sisyphus, this paper considers whether the figurę of Job, who seems to inhabit a comparably absurd situation, could also be considered as happy, even laughing. The paper concludes with a distinctive reading of the divine words found at the end of The Book of Job that ma> be fundamental in linking Sisyphus w.th Job.
Źródło:
Stylistyka; 2010, 19; 263-278
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikowanie absurdu życia i śmierci. O spektaklu „Nieporozumienie” na podstawie sztuki Alberta Camusa w reżyserii Stanisława Hebanowskiego
Communicating the absurdity of life and death. “The misunderstanding” of Albert Camus di-rected by Stanisław Hebanowski
Autorzy:
Roś, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514818.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
Tematy:
The Misunderstanding
Albert Camus
Stanisław Hebanowski
absurd
death
nieporozumienie
śmierć
Opis:
In 1976 Stanisław Hebanowski, a theater director, has staged on the scene of the Wybrzeże Theatre “The Misunderstanding” – a play written in 1943 in occupied France by Albert Camus. This spectacle was significant for Hebanowski, not only be-cause of it`s evaluation, which shows that the weakness of the Camus’ play have been overcome on the scene, what author of the article demonstates. “The Misunderstand-ing” by Hebanowski is also interesting for philosophical thought because of the votes of reviewers of spectacle, circulating around the question about timeliness of the con-sideration about the absurdity of life and death of the individual in the 70s in Poland. Joanna Roś analyzes this comments and draws conclusions from them.
Źródło:
Amor Fati; 2015, 2; 83-108
2449-7819
Pojawia się w:
Amor Fati
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koń trojański albo dziecko w literaturze absurdu
Trojan horse or child in the world of absurd
Autorzy:
Włoczewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558727.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
absurd
anty‑sztuka
Camus
dziecko
Ionesco
koń trojański
Mauron
obraz
psychokrytyka
sieć metaforyczna
symbol
teatr absurdu
anti‑drama
child
image
metaphoric net
psychocritics
theatre of absurd
Trojan horse
Opis:
W literaturze świeckiej adresowanej do dorosłego odbiorcy dziecko nie funkcjonuje jako samodzielny symbol utrwalony tradycją literacką. Niemniej w pewnych tekstach nabiera ono głęboko symbolicznego sensu. Przekonujących przykładów dostarcza XX‑wieczna francuska literatura absurdu, w której staje się ono symbolem na płaszczyźnie estetycznej i biograficznej. Twórcą pojęcia absurdu jest Albert Camus, a rozwinęli je dramaturdzy lat 50. W powieściach i dramatach Camusa oraz w anty‑sztukach Ioneski dziecko występuje jako element fundamentalnych antynomii życia i śmierci, wiedzy i wiary, bytu i poznania, logiki i spontaniczności. Symbolizuje anty‑absurd, a ulegając bezdusznym siłom stawia dramatyczne pytania o możliwość ocalenia człowieka. Ów obraz systematycznie powracający w twórczości wymienionych pisarzy tworzy, według zasady psychokrytyki Maurona, zindywidualizowaną sieć metaforyczną odzwierciedlając ich podświadomość. Ta zaś, w przypadku Camusa i Ioneski, wyraża bunt wobec oficjalnie wyznawanej filozofii absurdu, ujawnia tęsknotę za światem wartości, za wiarą i Absolutem. Jeśli zestawić pełne napięć i tragizmu obrazy literackie z biografiami pisarzy okaże się, że mają one źródło w doświadczeniach z dzieciństwa. Camus, półsierota wojenny, wychował się w Algierii, w środowisku zubożałych kolonów. Zaznał biedy materialnej, a jednocześnie przesiąkł śródziemnomorską filozofią kultu dla życia i piękna natury skażonego świadomością śmierci, która zrodziła w nim bunt. Ionesco przedstawia kryzys małżeństwa, rodziny, języka i całkowitą niezdolność ludzi do porozumienia się. Tragiczny obraz podyktowany jest traumatyczną historią XX w. oraz osobistym doświadczeniem. Wyrwany z ojczystej Rumunii i porzucony przez ojca tworzy pełne pesymizmu obrazy literackie. Dziecko w literaturze absurdu każe zadawać pytania o jego sens; odpowiedzi na nie podważają fundamenty tej filozofii, stąd jako symbol sensu, spełniania, wiary pełni ono funkcję konia trojańskiego.
In most rhetoric dictionaries, the child, apart from the Infant Jesus, is not considered as an autonomous symbol. The fiction authors addressing adult readers seldom present the child’s image. However, a 20th century branch of French literature, precisely the absurd school, makes the child one of its important metaphors revealing a deeper sense of the texts. Albert Camus, who initiated the philosophy of absurd in the 1940s, as well as Eugène Ionesco who promoted the theatre of absurd, evoke the child as the symbol of sense, faith and hope. What is more interesting, the child’s meaning is not strictly limited to the text, but also reveals some details about the inner self of the authors called “hidden personality”. To unveil it, one should apply the psychocritics, a literary analysis method proposed by a famous French critic and thinker Charles Mauron. The child in the world of absurd becomes a symbol of some past experiences as well as of secret wishes and unspoken expectations. Sometimes the authors themselves are not aware of their inner needs, as they are the part of the subconscious discussed in detail by Freud. In this context, the child as a symbol becomes a real Trojan horse, and shakes its fundaments by posing the essential questions about the principles of absurd.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 28; 349-364
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Królewskie palmy, drzewa świętojańskie, migdałowce w dolinie konsulów… Kilka refleksji na temat roślinności w twórczości Alberta Camusa
Royal palm trees, locust trees, almond trees in the Valley of the Consuls... Some reflections on the vegetation in the works of Albert Camus
Autorzy:
Roś, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514957.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
Tematy:
Albert Camus
vegetation
Algeria
French literature
roślinność
Algieria
literatura francuska
Opis:
In this article the author argues that in the works of Camus people are particularly associated with vegetation. Joanna Roś analyzes the selected passages from the three literary works by Albert Camus, successively proving that: in The first man the fun with a palm tree is a symbol of passion for life, which is inextricably linked with nature as a model of survival; in Happy death vegetation teaches the hero that what would dishonor him as a man is the desire of death, denial of life; and Camus, presenting in The Minotaur or The Stop in Oran this city as a place where vegetation is masked, shows how this space devoid of vegetation urges a man to seek a counterbal-ance in a wild nature.
Źródło:
Amor Fati; 2015, 1; 51-68
2449-7819
Pojawia się w:
Amor Fati
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’art et l’artiste dans les Discours de Suède d’Albert Camus
Autorzy:
Kaznowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/572002.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
Albert Camus
artist
Opis:
W pierwszej połowie XX wieku rola artysty, a w szczególności pisarza, uległa radykalnej przemianie. Jean-Paul Sartre jako jeden z pierwszych apelował, by literatura stała się literaturą „zaangażowaną”. Autorzy powinni zabierać głos w sprawach bieżących, gdyż zobowiązuje ich do tego powołanie. Laureat Nagrody Nobla, Albert Camus, w mowie o roli artysty i sztuki wygłoszonej w Sztokholmie i na konferencji w Uppsali w grudniu 1957, przemawiał w podobnym duchu. Twierdził, że artysta powinien zawsze reagować na niesprawiedliwość oraz nieść nadzieję innym. Sztuka nie może być jednak podporządkowana żadnej ideologii, ponieważ wtedy, stając się kłamstwem, zamienia się w narzędzie polityczne i traci rację bytu. Artysta zaś musi być niezależny i tworzyć w imię prawdy, piękna i wolności.
Źródło:
Acta Philologica; 2014, 45; 165-172
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le vide dans le théâtre camusien
The void in Camus Theater
Autorzy:
Jakubczuk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483548.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Camus
Caligula
Le Malentendu
emptiness
God
Opis:
This article is an analysis of two plays by a great French literature writer, Albert Camus: Caligula (1945) and Le Malentendu (The Misunderstanding, sometimes published as Cross Purpose, 1944). After a careful presentation of the plots of the play, we are proposing a definition of the following terms: the absence and the void. Afterwards, we examine the nature of the absences presented and we offer a classification of such absences. We establish four categories of the void: philosophical, spiritual, physical, and the absence of the closest kin. A re-reading of the dramaturgical texts serves to appreciate the manner in which these texts are presented to the reader/spectator and to prove that the Camusian void is in a strict relation with an existential pain associated with the absence of God in people’s life.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2012, 2; 54-65
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Looking for the Stranger. Albert Camus and the Life of a Literary Classic. Esej recenzyjny o monografii Alice Kaplan
Autorzy:
Kałuża, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1961737.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Ośrodek Badawczy Facta Ficta
Tematy:
Recenzja
Alice Kaplan
Looking for The Stranger
Camus and the Life of a Literary Classic
Źródło:
Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media; 2018, 1, 1; 206-214
2719-8278
Pojawia się w:
Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nihilizm a kwestia przemocy: casus Maxa Stirnera
Nihilism and Violence: Max Stirner’s Case
Autorzy:
Feć, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945982.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
nihilizm
przemoc
egoizm
nihilism
violence
egoism
Max Stirner
Albert Camus
Opis:
The paper presents a relation between nihilism and violence by using the theory of Max Stirner. The author’s choice of the philosopher is driven by her view that nihilism has reached its maturity in his main work. Even more, a key critique raised with respect to the author of "The Ego and his Own" touched exactly on the issue of violence (among others, in deliberations of Dostoyevsky and Camus). The study represents a polemic with the opinions presented in "The Rebellious Man", that Stirner glorified aggression and justified crime. Misreading of his philosophy, the philosophy of egoism, is founded in mixing might with violence which in fact are in that theory irreconcilable. Stirner's affirmation refers to the former whereas he is ambivalent to the latter.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2016, 35 (4)
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies