Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Blood Sacrifice" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Okrutna pobożność. Kilka uwag o przedstawieniach Ifigenii w sztuce starożytnej Grecji i starożytnego Rzymu
A Cruel Piety. A Few Remarks on the Iconography of Iphigenia in the Ancient Greek and Roman Art
Autorzy:
Wadas, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37490100.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Ifigenia w sztuce
mit o Ifigenii
ofiara Ifigenii
dramaty Eurypidesa
krwawa ofiara
Iphigenia in Art
Myth of Iphigenia
Iphigenia’s Sacrifice
Euripides’ dramas
Blood Sacrifice
Opis:
Celem artykułu jest omówienie wybranych przedstawień ikonograficznych ofiary Ifigenii występujących w sztuce starożytnej Grecji i Rzymu w kontekście literackim i kulturowym. Całość tekstu została podzielona na dwie części oraz dopełniona materiałem ilustracyjnym. Pierwsza część analizuje pięć wyobrażeń plastycznych poświęconych ofierze Ifigenii w tradycji greckiej. Są to na ogół sceny zachowane na wazach z V/IV w. p.n.e. Druga część ukazuje recepcję i transformację tych przedstawień w sztuce rzymskiej na trzech wybranych przykładach datowanych na I w. p.n.e. – I w. n.e. Jednym z zamysłów autorki było ukazanie literackich inspiracji omawianych przedstawień. Mit o Ifigenii stanowił bowiem źródło inspiracji dla wielkich dramatów greckich Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa oraz wpływał pośrednio przez tragików na artystów pracujących w glinie, marmurze i kamieniu. Przedstawienia plastyczne nawiązujące do mitologii greckiej były szeroko rozpowszechnione w sztuce rzymskiej: rzeźbie, reliefie, mozaice, malarstwie. Wynikało to z fascynacji literaturą, paideią i retoryką Hellady. Tradycja grecka miała również wpływ na rzymskie postrzeganie zaświatów, stąd znajdowała też odbicie w sztuce funeralnej. Czyny greckich herosów podkreślały cnoty rzymskich obywateli, takie jak pietas, virtus i concordia.
The purpose of this article is to discuss selected iconographic representations of the sacrifice of Iphigenia in ancient Greek and Roman art placed in a literary and cultural context. The entire text is divided into two parts and supplemented with iconography. The first part analyzes five artistic representations dedicated to the sacrifice of Iphigenia in the Greek tradition. These are generally scenes preserved on vases dated from the 5th– 4th centuries BC. The second part shows the reception and transformation of these depictions in Roman art using three selected examples dating from the 1st century BC to 1st century AD. One of the author’s intentions was to show the literary inspiration behind the discussed iconography The myth of Iphigenia served as a source of inspiration for the great Greek dramas of Aeschylus, Sophocles, Euripides, and indirectly, through them it influenced the artists working in clay, marble and stone. The iconographic representations referring to Greek mythology were widespread in Roman art: sculpture, relief, mosaics and painting. This was due to fascination with the literature, paideia and rhetoric of the Hellad. The Greek tradition also influenced Roman perceptions of the hereafter, hence it was also reflected in funebral art. The deeds of Greek heroes highlighted the virtues of Roman citizens, such as pietas, virtus and concordia.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 40, 1; 177-192
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Jericho to Argeș, Deva, Dynas Emrys, and Surami: the myth of construction between curse and sacrifice
Autorzy:
Ivancu, Emilia
Klimkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571836.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
myth of construction
sacrifice
ballads
Argeș
Deva
Dinas Emrys
Surami
Eliade
Trumbull
the blood covenant
the threshold covenant
Opis:
The present article aims at a comparative analysis amongst four legends constructed around the same myth i.e. the myth of construction that requires a sacrifice: the Romanian ballad about the construction of the monastery in Argeș, Wallachia; the Hungarian ballad about the construction of the fortress of Deva in Transylvania, Romania; the Welsh legend of Dynas Emrys; and the Georgian legend about the construction of the Surami fortress. The legends represent the sacrifice in different ways. In the Romanian ballad, a woman and her child are walled in a church; in the Hungarian version, a woman is burnt, and her ashes are walled in; in the Welsh legend, the sacrifice is avoided, and in the Georgian one, it is transformed into self-sacrifice. Moreover, through a comparative analysis of different versions of the Bible, we shall emphasise the importance of the building of the city of Jericho, the significance of curse and sacrifice in both the beginning and the proliferation of the myth. For our research, we shall use the methodology devised by Mircea Eliade in his book about the myth of sacrifice ("Meșterul manole. Studii de etnologie și mitologie"), as well as the works of Professor Trumbull, "The threshold covenant" and "The blood covenant". One of the main conclusions of our article is that nothing that is human-made has a soul, and it can only last if it only acquires a soul. Hence the need for sacrifice that has been part of human history since times immemorial. Any revisitation of this myth can only bring people together and thus emphasise the things people and peoples have in common, and that can only lead to a better understanding of the Other.
Źródło:
Acta Philologica; 2016, 49; 53-68
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
COVID-19 a łamanie chleba w kontekście Paschy Jezusa
COVID-19 and the breaking of bread in the context of Jesus’ Passover
Autorzy:
Sienkiewicz, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075003.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
Pascha
Eucharystia
COVID-19
przymierze
świątynia
dom
ofiara
obietnica
Ostatnia Wieczerza
chleb
krew
śmierć
Passover
Eucharist
covenant
temple
home
sacrifice
promise
Last Supper
bread
blood
death
Opis:
Pandemia COVID-19, nie tylko spowodowała wielki kryzys w wielu dziedzinach ludzkiego życia, ale również odsłoniła liczne słabości, dotąd bagatelizowane lub nieuświadamiane. Dotyczy to również Kościoła. Kościół, założony przez Jezusa Chrystusa jako wspólnota wiary w Jego zmartwychwstanie, powinien jednoczyć rozdzielane w Starym Testamencie: świątynię, w której składano ofiary, i dom, w którym spoży- wano Paschę. Podstawą tego jednoczenia i zarazem wypełnieniem obietnicy, oczekiwanym w starotestamentowym – paschalnym wymiarze – jest Eucharystia. Pandemia, pociągając za sobą daleko idące ograniczenia w sprawowaniu kultu chrześcijańskiego, spowodowała pod tym względem sytuację określaną jako nadzwyczajną. W wielu miejscach prowadziło to do nowego spojrzenia – przez bardzo konkretne doświadczenia – na rzeczywistość domu i Kościoła. Nadzwyczajne okoliczności, nazywane czasem kryzysowymi, wymagały nowych rozwiązań, pozwalających z wiarą przeżywać ów stan kryzysowy i doświadczać działania Boga. Domagały się również teologicznej refleksji. Jak się okazuje, doświadczenia starożytnego Izraela, związane z objawiającym się w historii tego ludu Bogiem, mogą bardzo pomóc w rozumieniu i przeżywaniu pandemicznej rzeczywistości przez chrześcijan. Dzieje te bowiem zdają się wyznaczać dwa pod- stawowe etapy: wędrówki i osiedlenia w ziemi obiecanej. Izrael przeżywał je i rozumiał w kontekście Paschy i Przymierza, a także Ofiary i Świątyni. Dostosowywał również do nich istotne elementy kultu, aby wiara była odpowiedzią na konkretne doświadczenia i wyzwania. Wszystkie te elementy obecne są również w Chrystusowym Kościele, który wyrasta i żyje z Eucharystii – łamania chleba. Pandemia COVID-19 uświadomiła wielu nie tylko ciągłość wiary Izraela i wierzących w Chrystusa. Ukazała również potrzebę odwoływania się do konkretnych, dawnych doświadczeń narodu Starego Przymierza. Jedno i drugie po to, aby lepiej rozumieć i dobrze przeżywać wydarzenia – także te trudne – już w Nowym Przymierzu i wciąż w paschalnym wymiarze.
The COVID-19 pandemic not only caused a great crisis in many areas of human life but also exposed numerous weaknesses, for example, in the Church. The Catholic Church, founded on Jesus Christ as a community of faith in his resurrection, should unite the Old Testament sanctuary and the house where the Passover was eaten. The Eucharist is the basis for this union and, at the same time, the fulfilment of the promise expected in the Old Testament. The pandemic, entailing far-reaching limitations in Chri- stian worship, caused an extraordinary situation in this respect. In many places, this has led to a new perspective on the realities of home and church. Extraordinary circumstan- ces, sometimes called crises, required new solutions that would allow us to experience this crisis with faith. They also demanded theological reflection. The experiences of ancient Israel with God as he appeared in history can help Christians understand the reality of the pandemic. This history consists of two basic stages: the journey to and the settlement of the Promised Land. Israel understood these stages in the context of the Passover and the Covenant, as well as the Sacrifice and the Temple. They also adjusted the essential elements of worship to them so that faith would respond to specific expe- riences and challenges. All these elements are also present in Christ’s Church, which grows and lives from the Eucharist – the breaking of bread. The COVID-19 pandemic not only showed the continuity of faith from Israel to today’s believers in Christ but also revealed the need to refer to specific past experiences of the Old Covenant people, which helps us understand difficult situations in the New Covenant through the Paschal dimension
Źródło:
Studia Paradyskie; 2020, 30; 1-37
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wieczerza Pańska – „pamiątka” Chrystusowej męki, śmierci i zmartwychwstania jako ekspiacyjnej Ofiary „za wielu” i Ofiary Nowego Przymierza (1 Kor 11,23-27; Łk 22,19-20)
The Lord’s Supper – the Memorial of Jesus’ Passion, Death and Resurrection as the Sacrifice of Expiation “for Many” and the Sacrifice of the New Covenant (1 Cor 11:23-27; Luke 22:19-20)
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051181.pdf
Data publikacji:
2018-10-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ostatnia Wieczerza
ofiara ekspiacyjna
ofiara nowego Przymierza
Wieczerza Pańska
pamiątka
Ciało Pana
Krew Pana
The Last Supper
the sacrifice of expiation
the New Covenant Sacrifice
the Lord’s Supper
memorial
the Body of the Lord
the Blood of the Lord
Opis:
Research on the role of oral tradition (orality) in the process of Gospel and Pauline letters composition provides a basis for the synchronic reading of the traditions on the Last Supper (Matt 26:26-29; Mark 14:22-24; Luke 22:14-14-20; 1 Cor 11:23-26). The author, taking into consideration the data contained in the mentioned textual traditions, seeks an answer to the question of what Jesus recommended to his disciples in the Cenacle by saying: “Do this in remembrance of me” (Luke 22:19; 1 Cor 11:24). The author enters into a polemic with the latest theories according to which Jesus intended to celebrate the Last Supper as a “covenant sacrifice”, precisely speaking a “feast of covenant”. Through the analysis of the formulas pronounced over bread and wine, which take into consideration the texts on the suffering and death of Jahwe’s Servant (Isa 53), the author seeks to demonstrate that Jesus applied to his death the sense of the sacrifice of expiation which also establishes the New Covenant. To interpret the formulas only in light of “covenant sacrifice/feast” means to radically diminish the meaning of the prophetic words and gestures of Jesus from the Last Supper.
Źródło:
The Biblical Annals; 2018, 8, 4; 545-565
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola krzyża w zbawczym dziele Boga w teologii św. Pawła
Autorzy:
Mickiewicz, Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950418.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
The cross
the blood of Christ
Christ’s sacrifice on the cross
the love of Christ
the reconciliation
ofiara na krzyżu
miłość Chrystusa
pojednanie
Krzyż
krew Chrystusa
Opis:
The author of this article analyzes the texts, in which St. Paul writes on the subject of Christ’s sacrifice on the cross. In Ga 2: 19–20 the apostle presents the love of Christ as an essential feature of his nature and he suggests that this love was expressed in the particular, historical self offering on the cross. In Rom 5: 7–8 he states that the only motive for the redeeming sacrifice, which the Son of God offered of himself, following the will of the Father, is the heroic love, shown in the death for sinners. Despite the fact that in the antiquity the cross was a tool of the most degrading and humiliating death, St. Paul writes in Ga 6: 14 that he boasts of the cross of Jesus Christ, furthermore, in 1 Cor 1: 24 he adds that the crucified Christ is “the power of God and the wisdom of God”. In Ga 3: 13 Paul observes a state of humanity, overloaded with the curse of sin, as a slavery, from which the Christ freed it, through his sacrifice offered on the wood of the cross, because on it, by his own will he took this curse, which was leading humanity to condemnation, on himself. Further deepening of the theological reflection on the role of the cross in the saving work of God can be found in Eph 2: 13–16 and Col 1: 19–20. The author of these texts recognizes the blood of Christ, poured out on the cross, as the tool of reconciliation and introducing peace and reconciliation to the world.
Autor tego artykułu dokonuje analizy tekstów, w których św. Paweł pisze na temat ofiary krzyżowej Chrystusa. W Ga 2, 19–20 Apostoł przedstawia miłość Chrystusa jako istotną cechę Jego natury i sugeruje, że ta miłość wyraziła się w konkretnym, historycznym wydaniu siebie w ofierze. W Rz 5, 7–8 stwierdza, że jedynym motywem ofiary zbawczej, którą z woli Ojca złożył z siebie Syn Boży, jest miłość heroiczna, która wyraża się w śmierci za grzeszników. Choć w starożytności krzyż był narzędziem śmierci najbardziej hańbiącej i poniżającej, w Ga 6, 14 Paweł pisze, że chlubi się krzyżem Jezusa Chrystusa, zaś w 1 Kor 1, 24 dodaje, że Chrystus ukrzyżowany jest „mocą Bożą i mądrością Bożą”. W Ga 3, 13 Paweł postrzega stan ludzkości obciążonej przekleństwem grzechu jako niewolę, z której Chrystus wyzwolił ją przez swą ofiarę złożoną na drzewie krzyża, gdyż na nim dobrowolnie wziął na siebie to przekleństwo, które prowadziło ludzkość do potępienia. Dalsze pogłębienie teologicznej refleksji nad rolą krzyża w zbawczym dziele Boga znajduje się w Ef 2, 13–16 i Kol 1, 19–20. Autor tych tekstów uznaje krew Chrystusa przelaną na krzyżu za narzędzie pojednania oraz wprowadzenia w świecie pojednania i pokoju.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadectwo „tego, który widział” (J 19,34-35)
The Testimony of „the one who saw” (Jn 19:34-35)
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621662.pdf
Data publikacji:
2015-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
świadectwo
umiłowany uczeń
krew i woda
„ten
który widział”
śmierć i zmartwychwstanie
Ofiara Jezusa
testimony
the Beloved Disciple
blood and water
“the one
who saw”
death
resurrection
Jesus’ sacrifice
Opis:
Autor szuka odpowiedzi na dwa pytania: kto jest „tym, który widział” i „dał świadectwo” o tym, że z otwartego boku Jezusa ukrzyżowanego „wypłynęła krew i woda” (J 19,34-35)?; jaki jest sens teologiczny przytoczonego świadectwa? Przytacza argumenty, które wskazują, że tym świadkiem, który „mówi „prawdę”, jest „umiłowany uczeń”, idealny autor czwartej Ewangelii. A najgłębsza treść jego świadectwa dotyczy rozumienia śmierci i zmartwychwstania Jezusa jako Ofiary, która jest dla wierzących w Niego wraz z „umiłowanym uczniem” źródłem Ducha (woda), który niesie im Chrystusa żyjącego w synowskiej relacji z Ojcem (krew), czyli Życie.
The author of the present article is seeking to answer two questions: (1) Who is “the one who saw” and “bore witness” that from the pierced side of the crucified Jesus “came out water and blood” (John 19:34-35)? (2) What is the theological meaning of the reported witness? The author presents the arguments pointing to “the beloved disciple”, the ideal author of the Fourth Gospel, as the one who plays the role of the “witness” and “speaks truth”. The deepest message contained in his testimony regards the understanding of the death and resurrection of Christ. They signify the offering that, both to the “beloved disciple” and to all believers, is the source of Spirit (water), which in turn brings them Christ living in the filial relationship with the Father (blood), that is, Life.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 28; 235-255
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia i symbolika ołtarza w wybranych modlitwach obrzędów poświęcenia nowego ołtarza
The Theology and Symbol of the Altar in the Prayers of the Rite of Dedication of an Altar
Autorzy:
Kwiatkowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018607.pdf
Data publikacji:
2017-01-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
an altar
dedication
Church
the gathering
purification
banquet
sacrifice
the Cross
salvation
the Body and Blood of Christ
eternity
ołtarz
poświęcenie
kościół
zgromadzenie
oczyszczenie
uczta
ofiara
krzyż
zbawienie
Ciało i Krew Chrystusa
wieczność
Opis:
Artykuł ukazuje bogatą symbolikę i teologię ołtarza obecną w najważniejszych modlitwach wchodzących w skład nowych Obrzędów poświęcenia nowego ołtarza. Analizie poddano trzy modlitwy ściśle związane z obrzędami poświęcenia ołtarza: modlitwę poświęcenia wody, litanię do świętych oraz modlitwę poświęcającą ołtarz. Ofi ara Chrystusa złożona na Krzyżu i uobecniana w bezkrwawy sposób na ołtarzu oczyszcza wiernych z grzechów i odnawia w nich czystość dzieci Bożych. Ołtarz stanowi także miejsce realnego spotkania Kościoła zbawionych z Kościołem pielgrzymującym. Najwięcej treści teologicznych jest obecnych w uroczystej modlitwie poświęcenia ołtarza. Przedstawia go przede wszystkim jako stół ofi ary i stół uczty eucharystycznej. Ołtarz jest miejscem, wokół którego gromadzi się wspólnota wierzących, aby karmić się Ciałem Chrystusa. W ołtarzu należy także widzieć eschatologiczny stół uczty, zastawiony przez Zbawiciela w wieczności dla wiernych wypełniających przykazania miłości. Teologia modlitw jednoznacznie pokazuje, że poświęcony ołtarz stanowi najważniejszy element wyposażenia każdego kościoła.
This article reveals the rich symbols and theology of the altar present in the most important prayers which compose the new Rite of Dedication of an Altar. Three of them, which are connected with the Rite very closely are the subjects of the analysis which has been done. These are: the Prayer of the Dedication of Water, the Litany of the Saints and the Prayer of Dedication of an Altar. Christ’s sacrifi ce on the Cross, made present in a bloodless way on the altar, purifi es the believers from their sins, and revives in them the purity of God’s children. The altar constitutes a place where the Church dwelling in heaven and the pilgrim Church on earth meet in a real way.Most of the theological content is present in the solemn Prayer of Dedication of the altar. First of all, it presents the altar as a table of sacrifi ce and of the eucharistic banquet. The altar is a place around which the community of believers gather to be nourished by the Body of Christ. In the altar we should see the table of the eschatological banquet prepared by the Saviour in eternity for the believers who fulfi ll his commandment of love on earth. The theology of the prayers shows very clearly that a dedicated altar is the most important structure and focal point of each church.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2017, 18; 183-199
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integralność sprawowania Ofiary i Uczty w aspekcie kapłańskiego owocu sprawowanej Mszy Świętej
Integrity of the Celebration of Sacrifice and the Banquet in the Aspect of the Ministerial Fruit of the Holy Mass
Autorzy:
Trojanowski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433645.pdf
Data publikacji:
2022-07-26
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Eucharistic Sacrifice
Eucharistic minister
Eucharistic Banquet
Holy Communion
Body and Blood of the Lord
ministerial fruit
bread
wine
owoc kapłański
Ofiara eucharystyczna
szafarz Eucharystii
Uczta eucharystyczna
Komunia św.
Ciało i Krew Pańska
chleb
wino
Opis:
Integralność Ofiary i Uczty w sakramencie Najświętszej Eucharystii, czyli konieczność konsekracji i spożycia obu postaci eucharystycznych przez kapłana, wiąże się z kapłańskim owocem Mszy św. Nie jest to zagadnienie wyłącznie teologiczne – znajduje swoje przełożenie także na prawo kanoniczne. Sobór Trydencki przyjął nauczanie św. Tomasza o „współbytowaniu” Krwi Pańskiej w konsekrowanym chlebie oraz Ciała Pańskiego w konsekrowanym winie, dzięki któremu możliwa staje się Komunia św. pod jedną postacią, jednakże nie dla kapłana sprawującego Ofiarę Najświętszej Eucharystii (istotne okazuje się tutaj nauczanie Akwinaty o doskonałej ofierze). Problem pojawia się, kiedy ze względu na chorobę odprawiający Mszę nie może przyjąć konsekrowanego chleba lub wina. W odpowiedzi Stolica Apostolska wydała przepisy, które – pod pewnymi warunkami – umożliwiają kapłanom dotkniętym chorobą sprawowanie Eucharystii z użyciem niskoglutenowego chleba lub moszczu. Dokument Stolicy Świętej nie rozwiązuje jednak problemu integralności Uczty i Ofiary w kontekście Eucharystii sprawowanej przez kapłana, który nie spożył obu konsekrowanych postaci. W artykule przedstawiono propozycję o. Gianfranco Ghirlandy, według którego możliwe byłoby przyjęcie jednej postaci przez duchownego, a drugiej przez wiernych uczestniczących w Eucharystii, ponieważ wszyscy biorą udział w kapłaństwie wspólnym. Zaprezentowano także krytyczną ocenę tego podejścia oraz wskazano na nie do końca rozstrzygnięte kwestie. W przepisach prawnych pośrednio uwzględniono problem integralności Uczty i Ofiary w aspekcie „owocu kapłańskiego” odprawianej przez prezbitera czy biskupa Mszy św. Dzięki temu może on sprawować Eucharystię, wypełniając wszystkie warunki, po otrzymaniu zgody ordynariusza. To zaś wskazuje, że Stolica Apostolska każdy przypadek zaleca uważnie weryfikować z uwzględnieniem wszystkich kwestii związanych z integralnością oraz możliwością ofiarowania „owocu kapłańskiego”.
The theological integrity of the Sacrifice and the Banquet celebrated in the Sacrament of the Most Holy Eucharist, namely the necessity to consecrate and consume both species by the priest who celebrates the Eucharistic sacrifice, is also related to the ministerial fruit of the Holy Mass. This is not only a theological question, but it also translates into canon law which clarifies what is the matter of the sacrament of the Holy Eucharist. The Council of Trent adopted the teaching of St. Thomas about the “concomitance” of the Lord’s body in consecrated wine and the Lord’s blood in consecrated bread. For this reason, Holy Communion is possible under one of the species; however, not for the priest celebrating the Sacrifice of the Holy Eucharist. This is related to Aquinas’s teaching about the perfect sacrifice made by a priest. The question then arises of priests who, because of illness, cannot assume one of the consecrated species: consecrated bread or consecrated wine. In response to this problem, the Holy See has issued regulations which, under certain conditions, enable priests suffering from illness to celebrate the Eucharist on low-gluten bread or on must. This possibility brings with it further difficulties concerning the integrity of the Banquet and Sacrifice in the context of the Eucharist being celebrated by a priest who has not consumed both consecrated species. Apossible solution was presented in the article by Father Gianfranco Ghirlanda. He believes that it would be possible for the priest to consume one species and the faithful who take part in the Eucharist, the other, since they all participate in the common priesthood. Then the author’s opinion was also presented as an attempt to discuss and show the issues that are not yet fully resolved. In the current legal regulations , the problem of the integrity of the Banquet and Sacrifice in the aspect of the “ministerial fruit” celebrated by the presbyter or bishop of the Mass has been indirectly taken into account. For this reason, the priest can celebrate the Eucharist under all conditions, after having obtained the consent of the Ordinary. This, in turn, indicates that the Holy See recommends that each case be carefully reviewed taking into consideration all issues related to the integrity of the Banquet and Sacrifice and the possibility of offering the “priestly fruit” of the celebrated Eucharist.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 1; 159-175
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies