Rola krzyża w zbawczym dziele Boga w teologii św. Pawła

The author of this article analyzes the texts, in which St. Paul writes on the subject of Christ’s sacrifice on the cross. In Ga 2: 19–20 the apostle presents the love of Christ as an essential feature of his nature and he suggests that this love was expressed in the particular, historical self offering on the cross. In Rom 5: 7–8 he states that the only motive for the redeeming sacrifice, which the Son of God offered of himself, following the will of the Father, is the heroic love, shown in the death for sinners. Despite the fact that in the antiquity the cross was a tool of the most degrading and humiliating death, St. Paul writes in Ga 6: 14 that he boasts of the cross of Jesus Christ, furthermore, in 1 Cor 1: 24 he adds that the crucified Christ is “the power of God and the wisdom of God”. In Ga 3: 13 Paul observes a state of humanity, overloaded with the curse of sin, as a slavery, from which the Christ freed it, through his sacrifice offered on the wood of the cross, because on it, by his own will he took this curse, which was leading humanity to condemnation, on himself. Further deepening of the theological reflection on the role of the cross in the saving work of God can be found in Eph 2: 13–16 and Col 1: 19–20. The author of these texts recognizes the blood of Christ, poured out on the cross, as the tool of reconciliation and introducing peace and reconciliation to the world.

Autor tego artykułu dokonuje analizy tekstów, w których św. Paweł pisze na temat ofiary krzyżowej Chrystusa. W Ga 2, 19–20 Apostoł przedstawia miłość Chrystusa jako istotną cechę Jego natury i sugeruje, że ta miłość wyraziła się w konkretnym, historycznym wydaniu siebie w ofierze. W Rz 5, 7–8 stwierdza, że jedynym motywem ofiary zbawczej, którą z woli Ojca złożył z siebie Syn Boży, jest miłość heroiczna, która wyraża się w śmierci za grzeszników. Choć w starożytności krzyż był narzędziem śmierci najbardziej hańbiącej i poniżającej, w Ga 6, 14 Paweł pisze, że chlubi się krzyżem Jezusa Chrystusa, zaś w 1 Kor 1, 24 dodaje, że Chrystus ukrzyżowany jest „mocą Bożą i mądrością Bożą”. W Ga 3, 13 Paweł postrzega stan ludzkości obciążonej przekleństwem grzechu jako niewolę, z której Chrystus wyzwolił ją przez swą ofiarę złożoną na drzewie krzyża, gdyż na nim dobrowolnie wziął na siebie to przekleństwo, które prowadziło ludzkość do potępienia. Dalsze pogłębienie teologicznej refleksji nad rolą krzyża w zbawczym dziele Boga znajduje się w Ef 2, 13–16 i Kol 1, 19–20. Autor tych tekstów uznaje krew Chrystusa przelaną na krzyżu za narzędzie pojednania oraz wprowadzenia w świecie pojednania i pokoju.