Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Benedictine Nuns" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Old polish Christmas carols by contemplative nuns (seventeenth and eighteenth centuries)
    Autorzy:
    Gwioździk, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780137.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Christmas carols
    contemplative orders
    Benedictine nuns
    Carmelite nuns
    Poor Clares
    Republic of Poland
    seventeenth and eighteenth centuries
    Opis:
    Old Polish Christmas carols in the contemplative female orders of Benedictine nuns, Poor Clares and Carmelite nuns were written and functioned at the junction of traditions - Polish and European, lay and religious, noble and elite, monastic and folk - and also in the Polish borderlands, which exhibited great diversification in terms of nationalities, religious denominations and cultures. The numerous versions of carols confirm not only their popularity, but also the fact that they functioned in specific environments, with the mutual influence of various motives, particularly noticeable in this genre, which was susceptible to all sorts of interference. The singing of carols, including those types which were characteristic of the monastic environment, such as lullabies, religious carols, songs of the nativity and of adoration and New Year carols, was a traditional part of Christmas celebrations. Performed both as part of the liturgy and outside it, they constituted a sort of a paratheatrical spectacle, characteristic of the Baroque mentality and of the spirituality of a specific order.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2012, 11; 169-186
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Partimento po polsku? Nauka realizacji basso continuo i improwizacji organowej w przemyskim klasztorze benedyktynek
    Polish partimento? The teaching of basso continuo realization and organ improvisation in Benedictine monastery in Przemyśl
    Autorzy:
    Walter-Mazur, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521912.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    partimento
    organ manuscripts
    sources to the polish music history of 18th century
    the musical culture of Benedictine nuns
    Przemyśl
    Opis:
    The article is devoted to the fragment of manuscript ms 10 stored in the Archive of the Benedictine Sisters in Przemyśl. The manuscript consists of 70 cards and comes probably from the mid-eighteenth century. The book, intended for the organist, consists of liturgical chants written in the soprano key with an accompanying bass line, exercises based on the bass line and 77 organ works. In addition, on the cards 64V-69V of this manuscript some observations about organ teaching are written. Those observations are subject for this very considerations and the text in the original grammatical and spelling form is attached to this article. The teaching notes from ms 10 are titled Understanding of good and bad consonances and consist of 29 unnumbered points illustrated with musical examples. They provide guidance on the implementation of basso continuo, organ accompaniment for plainchant and polyphonic singing and composing or organ improvisation. It is so far the only known text of this kind in the Polish language dating the eighteenth century. Author and copyist of this text remain unknown, but we can assume that it has been prescribed from another source by a nun-organist, and only in a small part reformulated. Its relationship to a female religious community is indicated by, apart from place of preservation, the endings of verbs appearing in the teaching notes. From the course of argument it can be concluded that the method of teaching included in the Understanding of good and bad consonances refers to the partimento tradition that began in the late seventeenth century in the Italian conservatories, and later, in the eighteenth century and early nineteenth, has been popularized in many parts of Europe through published books. The term partimento determined bassline, with or without numbering, which is the basis for improvising or creating self-composition. While dealing with the bass lines, a student learned at the beginning about the construction of intervals and chords and the way of conducting voices. When it was no longer a problem, he could expand the bass to the accompaniment or to the solo piece.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2012, 2; 99-118
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The musical practice of the Sandomierz Benedictine nuns during the eighteenth century
    Autorzy:
    Walter-Mazur, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780139.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    musical culture
    eighteenth century
    Benedictine nuns
    Sandomierz
    musical sources
    musical instruments
    performance practice
    Opis:
    The congregation of the Benedictine nuns of Sandomierz, active between 1615 and 1903, belonged to wealthy magnatial foundations, which allowed the convent to foster cultural activities. Special emphasis was placed on musical performance of various types - the musical adornment of the liturgy. The ‘Glory of God’, as Benedictine nuns referred to it, constituted the essence of their congregational life. On weekdays, the celebration of the Liturgy of the Hours, Masses and - occasionally - other services in choir took six hours, and on numerous feast days of the liturgical year, when the Liturgy of the Hours was sung, not read, it required even more time. The higher the rank of the feast day, the greater was the effort to stress its importance by providing it with a proper musical setting, which led to the cultivation of musical practices of various kinds on special occasions. The musical repertory of the Sandomierz Benedictine nuns comprised plainchant without instrumental accompaniment, plainchant with organ accompaniment, polyphonic a cappella singing (referred to as ‘figure’), vocal instrumental music (‘fractus’) and instrumental music. A picture of religious musical practice emerges primarily from extant musical sources, and also from a ‘choir agenda’ from 1749, a convent chronicle of the years 1762-1780, ‘treasury records’ from 1739-1806 and convent registers. Eighteenth-century sources document the musical activity of twenty-four nuns of the Sandomierz convent, some of them considered to be ‘professional’ musicians and referred to as ‘singers and players’. The most interesting, but also most problematic, areas are vocal instrumental practice and the likely consitution of the nuns’ music chapel. We find information about nuns playing keyboard instruments, violin, viola da gamba, tromba marina and horn.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2012, 11; 187-198
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblioteka Opactwa św. Wojciecha Mniszek Benedyktynek w Staniątkach
    The Library of St. Adalbert’s Abbey of Benedicine Nuns in Staniatki
    Autorzy:
    Dudziak-Kowalska, Małgorzata
    Janczak, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1023153.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    biblioteka klasztorna
    opactwo benedyktynek w Staniątkach
    monastery library
    Abbey of Benedictine Nuns in Staniątki
    Opis:
    The article is devoted to the history and present state of the library of The Abbey of Benedictine Nuns in Staniątki, one of the oldest monasteries in Poland. Development of the library throughout centuries has been outlined an the contents of the book collection have been described. Special attention has been paid to the musical collections originating from XVI-XVIII cc., which currently can be accessed by the digital library. The study is an attempt to present the isssue from a librarian’s point of view. The problems discussed in the article reflect difficulties and challenges that have to be faced by numerous Polish monastery libraries.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 103; 39-60
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jako przykład recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego w polskim obrządku liturgicznym.
    Gradual, MS 7021, from the Medieval and Renaissance Manuscripts Section of Poznań University Library, as an example of post-Trent reception and implementation of Georgian plainchant in Polish liturgical celebration
    Autorzy:
    Sobczak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/912013.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Piotrkowczyk
    Benedictine nuns of the Chełmno congregation
    manuscript
    the seventeenth century.
    gradual
    Trent reform
    the Council of Trent
    Georgian chant
    Catholic Church
    liturgy of the Catholic Church
    rites
    antiphonary
    missal
    breviary
    graduał
    reforma trydencka
    sobór trydencki
    chorał gregoriański
    Kościół katolicki
    liturgia Kościoła katolickiego
    ryt
    antyfonarz
    mszał
    brewiarz
    benedyktynki kongregacji chełmińskiej
    rękopis
    XVII wiek.
    Opis:
    Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jest jednym z wczesnych przykładów recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Księga pochodzi z toruńskiego skryptorium benedyktynek kongregacji chełmińskiej. Celem artykułu jest ukazanie przemian liturgicznych, jakie zaszły w Rzeczypospolitej na początku XVII wieku, na przykładzie analizy zawartości rękopisu benedyktynek i innych dostępnych źródeł, a także nakreślenie problemu reformy repertuaru gregoriańskiego wprowadzonego przez Stolicę Apostolską i jego polskiej recepcji. Dla liturgii Kościoła zachodniego najważniejszym osiągnięciem reformy potrydenckiej było ujednolicenie ksiąg liturgicznych, co prowadziło do unifikacji liturgicznej całego Kościoła. W Rzeczypospolitej przyjęto brewiarz i mszał rzymski oraz mające z nimi ścisły związek – antyfonarz i graduał. W księgach tych starano się jednak zachowywać tradycje lokalne, co nie pozwoliło na całkowite przyjęcie rytu rzymskiego. Graduał rkp 7021 BUAM pochodzący z toruńskiego skryptorium zakonu benedyktynek kongregacji chełmińskiej i będący przykładem wprowadzania przez zakonnice reformy trydenckiej na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej nie ma powiązania z tradycją lokalną czy zakonną. W historii recepcji reformy trydenckiej na terenie Rzeczypospolitej benedyktynki kongregacji chełmińskiej mają niewątpliwie wiele zasług. Odcinając się od reguły benedyktynów tynieckich i tworząc własną, opartą na postanowieniach soboru trydenckiego, okazały się zakonem nowatorskim i atrakcyjnym. Nie bez znaczenia jest tu ich współpraca z zakonem jezuickim, który był również propagatorem reformy liturgicznej. Artykuł ukazuje, jak ważne są badania polskich źródeł muzyczno-liturgicznych okresu potrydenckiego. Stanowi też ważny wkład w rozpoznanie i opisanie źródła, które do tej pory nie było powszechnie znane.
    The gradual MS 7021 (kept at Poznań University Library) is one of the earliest examples of the reception of post-Trent reform of Gregorian plainchant in the seventeenth century Poland. The volume comes from the scriptorium of Benedictine convent in the Chełmno congregation. The article’s aim is to present the liturgical alterations and changes that occurred in the Polish Republic in the early seventeenth century with the example provided by an analysis of the content of the Benedictine manuscript as well as other available sources. Additionally, the article examines the problem of the reform of the Georgian repertoire introduced by the Apostolic See and the its subsequent reception in Poland. In the liturgy of the Western World, the most significant outcome of the post- Trent reform was the introduction of standarised principal liturgical books, which in consequence led to a unification of liturgy in the whole of the Church’s life. The Polish–Lithuanian Commonwealth adopted the breviary and the Roman Missal, the liturgical book that contains the texts and rubrics for the celebration of the Mass in the Roman Rite of the Catholic Church, as well as the antiphonary and gradual. Local traditions, however, were attempted to be retained in these liturgical books, so that the proper Roman rite could not have been implemented to the full. However, the gradual, MS 7021 BU UAM, from the Toruń scriptorium of the Benedictine convent, is an example of the implementation the Trent reform in the seventeenth century Polish-Lithuanian Commonwealth that has no connections with any local or locallybased monastic tradition. The Benedictine nuns from the Chełmno congregation were undoubtedly prominent in the history of the Trent reform in the Republic of Both Nations. By dissenting from the spirit of St. Benedict’s rule professed by the Tyniec Benedictines, and by creating their own rule based on the resolutions of the Council of Trent, the convent adopted an innovative and attractive stance. The cooperation of the nuns with the Jesuits from the Society of Jesus, who were also promoters of the liturgical reform, was also instrumental. The article shows how important it is to carry on with research studies on Polish music and liturgical sources from the post-Trent period. The article is also an important contribution to the investigation and description of a source that, as yet, has not been satisfactorily addressed.
    Źródło:
    Biblioteka; 2015, 19(28); 7-30
    1506-3615
    2391-5838
    Pojawia się w:
    Biblioteka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Abbess Magdalena Mortęska – Her Life and Reformist Initiatives Aimed at Female Education in the Post-Tridentine Era
    Magdalena Mortęska – reformatorka edukacji dziewcząt w okresie potrydenckim
    Autorzy:
    Sztylc, Żaneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038274.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Magdalena Mortęska
    edukacja klasztorna
    żeńska edukacja
    potrydencka reforma zakonna
    edukacja
    reforma sióstr benedyktynek
    convent education
    female education
    the post-Tridentine Monastic Reform
    education
    The Benedictine nuns of the Reform
    Opis:
    Niniejszy artykuł prezentuje średniowieczny model wychowania dziewcząt, w którym to główny nacisk kładziono na przygotowanie do roli żony i matki. W taki sposób została wychowana również Magdalena Motęska, która w wieku zaledwie kilku lat straciła matkę i została oddana przez ojca na wychowanie do ciotki. Było to zjawisko powszechne i zgodne z ówczesnymi zwyczajami. Ciotka wychowywała ją w sposób surowy, ucząc przede wszystkim pobożności, pracowitości, zaradności i gospodarności, przygotowując do roli przyszłej pani domu i matki. Uczyła ją również pracowitości, co dla małej zbyt dziewczynki okazało się zgubne, bo pomagając służbie w przygotowaniu posiłku, wykuła sobie prawe oko. Magdalena nie chciała jednak wyjść za mąż, ale wstąpić do chełmińskiego klasztoru benedyktynek, co było zdecydowanie przeciwne woli jej ojca. Dzięki wytrwałości i silnej wierze 4 czerwca 1579 r. złożyła śluby zakonne, a tydzień później została ksienią chełmińskich benedyktynek. Zapoczątkowała gruntowną reformę, polegającą na odczytaniu na nowo pierwotnych reguł i wprowadzeniu ich w życie. Reforma klasztoru w Chełmnie miała charakter fundamentalny, a wszelkie rozwiązania były tworzone przez nowe pokolenie mniszek, ponieważ zakonnice starej tradycji wymarły. Wypracowana przez lata eksperymentów interpretacja reguły stała się prawem doświadczonym na samych prawodawcach. Przy tej interpretacji bardzo istotna była troska o zachowanie tożsamości zakonu. Epoka renesansu, w której żyła i działała Mortęska, niosła nową potrzebę – promocję oświaty i kultury wśród kobiet. Świadoma tego podjęła wyzwanie i zreformowanej kongregacji stworzyła możliwość wychowania i edukacji dziewcząt. Rozszerzyła tą działalność na wszystkie zakładane fundacje i było to działanie prekursorskie jak na ówczesne czasy. W ten sposób mnożyła ośrodki skupiające młodzież żeńską, a przez akcję powszechnego kształcenia stała się pionierką wychowania kobiet.
    The paper presents a model of a medieval female education, which purpose was to prepare girls to the role of a wife and of a mother. Magdalena Mortęska, who was also educated in line with this model, lost her mother just as a few years old girl, and she was entrusted by her father under the tutelage of her aunt. This practice was very common and peculiar to the standards of that time. Magdalena’s aunt raised her in a severe discipline, teaching her, in the first instance, how to be devout, diligent, resourceful and thrifty person, and she prepared her to the role of a housewife and of a mother. However, some of these lessons turned out to be fatal for her, since in her early age she lost her right eye while she was cooking a meal with kitchen servants. Magdalena did not wish to be a married woman, on the contrary, she wanted to join the Benedictine nunnery of Chełmno, and thereby she refused the will of her father. Thanks to her stubbornness and strong faith, she made her convent vows on the 4th of June, 1579, and a week later she became the abbess of the Benedictine convent of Chełmno. As the abbess she initiated the fundamental reform, which purpose was the re-reading and enforcing of the original monastic rules. The Reform of the convent of Chełmno was fundamental and all the solutions were prepared by the new generation of nuns, since the old generation had ceased. The interpretation of the Rule, worked out through many years of experiences, became the law, which has been practiced by its own legislators. With this interpretation the preservation of the identity of the convent was very significant. The Renaissance era, in which Magdalena Mortęska lived and acted, saw the new demand to spread education and culture among women. Conscious of that, the abbess took the challenge thereby the reformed congregation was provided the opportunity to educate females. Magdalena Mortęska extended this activity upon all emerging foundations, and moreover, her labor was innovative to that time. Her efforts increased the number of centers associating female youth, and thanks to her pro-educational activity, she became the pioneer of females’ development.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 53-73
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pomoc nie tylko dla zgromadzenia mego…” Działalność edytorska benedyktynek wileńskich za rządów ksieni Franciszki Anny Wołłowiczówny
    “Help not only for my congregation...” Editorial Activity of Vilnius Benedictine Nuns under the Reign of the Prioress Franciszka Anna Wołłowiczówna
    Autorzy:
    Gwioździk, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/535046.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Grand Duchy of Lithuania
    Benedictine nuns
    Wołłowiczówna
    editorship
    18th century
    Opis:
    At the end of Saxon times and in the king Stanisław period, the Benedictine monastery in Vilnius was a community of people who used various types of prints; in accordance with the patterns of behavior and communication habits characteristic of the feminine contemplative community. The merits of Wołłowiczówna were twofold: she initialized the creation of the texts and she resumed and subsidized prints, which were published for the use of the monastery and to meet the religious needs of the society. The created texts were mainly works in the field of theology of spirituality, which certified the role of the written word in the monastery, and normative as well as formative works, which were used in the internal circulation of the monastery (and in other monasteries of various rules). The translated and native ascetical literature and brackish texts, however, were made available not only to the Benedictines, but also to the public. Also,occasional prints were published: those created and maintained the monastery’s bonds with the clergy and the local society and, at the same time,  documented important events in the life of the community.
    Źródło:
    Śląskie Studia Polonistyczne; 2017, 10, 2; 68-91
    2084-0772
    2353-0928
    Pojawia się w:
    Śląskie Studia Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zjawiska niecodzienne, klęski elementarne i przemarsze wojsk w Wielkopolsce w XVII i XVIII w. i ich wpływ na funkcjonowanie klasztoru benedyktynek w Poznaniu w świetle Kronik Benedyktynek Poznańskich
    Extra-Ordinary Events, Disasters and Marching Armies in Greater Poland in 17th and 18th Century and Their Impact on Life of Nuns in the Benedictine Monastery in the records of the Monastic Chronicle
    Autorzy:
    Lewandowska, Ada
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449917.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Nuns in the Benedictine Monastery
    Poznan
    Monastery
    Disasters
    Army
    Opis:
    The Monastery in Poznań was founded in 1607 by Magdalena Mortęska - the reformer of the Benedictine Order. By analysing the monastic cornicles, the author wanted to show the influence of extra-ordinary events in Greater Poland and Poznan in 17th and 18th Century on life of enclosed nuns. The article describes what changed when people visited the monastery, what life of nuns looked like during epidemics, floods and other disasters that took place in Greater Poland. The influence of wars and quartering foreign armies in the city of Poznan on life of nuns in the Benedictine Monastery was also included.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 184-197
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka w służbie klasztornej dyplomacji
    Music in the service of monastic diplomacy
    Autorzy:
    Walter-Mazur, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408352.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kultura muzyczna w XVIII wieku
    benedyktynki
    Marianna Siemianowska
    kasaty
    Sandomierz
    18th-century music culture
    Benedictine Nuns
    dissolution
    Opis:
    W XVII i XVIII wieku status ksieni żeńskiego klasztoru był zbliżony do statusu feudalnego władcy. Reprezentowała ona klasztor wobec władzy duchownej i świeckiej, oraz czuła się odpowiedzialna za jego materialny dobrostan, skąd nierzadko wynikała konieczność utrzymywania dobrych relacji i pertraktowania z osobami, od których klasztor był w jakimś względzie zależny. Dobre stosunki należało utrzymywać także z opiekunami potencjalnych bogatych kandydatek do zakonu, które mogły wnieść pokaźny posag, ważny z punktu widzenia materialnego funkcjonowania wspólnoty, a także z własnymi koligatami i wszelkimi osobami, które mogły wywierać wpływy w częstych sporach majątkowych. Nadciągający okres kasat klasztorów wymagał tego, by decydentom zaprezentować klasztor jako dobrze uposażony i wzorowo funkcjonujący. Wreszcie, w niespokojnych czasach, nieraz przychodziło się ksieniom układać z dowódcami przemaszerowujących przez ich ziemie lub miasta wojsk. Wychodząc od opisu wydarzeń utrwalonych w kronice benedyktynek sandomierskich, spisywanej w latach 1762-1780, ukazuję w jaki sposób w prowadzonych przez przełożoną działaniach dyplomatycznych była wykorzystywana muzyka wykonywana przez klasztorną kapelę. Przykłady, jakie chciałam tu przywołać, ukazują funkcję reprezentacyjną i „towarzyszącą” muzyki w klasztorze benedyktynek sandomierskich,  a także rolę koncertu jako „daru” powodującego zaciągnięcie zobowiązania.
    In the 17th and 18th centuries, a prioress or abbess at a nunnery had a status similar to that of a feudal lord. She represented the monastery in contacts with the ecclesiastic and secular authorities, and felt responsible for its material well-being, which frequently entailed the need to maintain good relations and to negotiate with persons on whom the convent was to some extent dependent, as well as with the parents or guardians of potential rich candidates for the cloistered life. The latter could bring in a large dowry, which was important for the material functioning of the monastic community. Another group of persons to remain on good terms with were the prioress’s relatives and all those who might influence the frequent disputes concerning property. In the period of monastic order dissolutions, it was important to prove to the decision-makers that the given convent was well-off and perfectly organised. Finally, in those turbulent times prioresses frequently had to negotiate with the commanders of troops passing through their lands or cities. I have used the description of events found in the chronicle of the Benedictine Nuns of Sandomierz, compiled in the years 1762–1780, to illustrate the ways in which music performed by the convent’s ensemble was used by the abbess in her diplomatic efforts. I give examples of the representative and ‘accompanying’ functions of music at the Benedictine Nuns’ Monastery in Sandomierz, as well as of the role of a concert as a ‘gift’ which creates an obligation.
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 2; 3-19
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomiędzy tradycją zakonu a tradycją rodu – treści ideowe fasady kościoła Benedyktynek pw. św. Katarzyny w Wilnie
    Between the tradition of the order and the tradition of the family – ideology behind the facade of the church of st. Catherine in Vilnius
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068253.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Wilno
    benedyktynki
    klasztory żeńskie
    Sybilla Pacówna
    Feliks Jan Pac
    Pacowie
    karawaka
    Kościół wojujący i triumfujący
    female monasteries
    the pac family
    caravak
    militant and triumphant church
    Benedictine nuns
    Vilnius
    Opis:
    Sprowadzone do Wilna między 1616 a 1618 r. benedyktynki utworzyły niewielką i skromnie uposażoną wspólnotę. Ich sytuacja zmieniła się w 1692 r., kiedy to dzięki bogatym zapisom Feliksa Jana Paca mogły wystawić murowany kościół konsekrowany w 1703 r. Hojność podkomorzego litewskiego nie była przypadkowa, bowiem do wileńskich benedyktynek wstąpiły jego córki Sybilla i Anna, jedyne potomstwo jakie po sobie pozostawił. Z nich szczególne znaczenie dla dziejów klasztoru miała Sybilla (Magdalena) Pacówna, która w 1704 r. została wybrana ksienią. Nie tylko odnowiła ona życie wspólnoty, ale stała się również jedną z najważniejszych postaci ówczesnego Wilna. Po pożarze w 1737 r. Sybilla Pacówna energicznie przystąpiła do odbudowy klasztoru i kościoła, którą kończyła już jej następczyni Joanna Rejtanówna. Wzniesioną wówczas według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza fasadę ozdobiono stiukowo-metalową dekoracją o indywidualnie zaplanowanym programie ideowym odwołującym się i do tradycji zakonnej i rodowej – pacowskiej. W fasadzie wyeksponowano ideały związane z życiem benedyktyńskim sytuując je wśród aluzji o konieczności walki na płaszczyźnie ducha i ciała, włączając w militarną symbolikę także konieczność walki z wrogami Kościoła i ojczyzny oraz charakterystyczną dla duchowości benedyktyńskiej pobożność związaną z krzyżem w typie karawaka oraz z Opatrznością Bożą. Jednocześnie przypominano o bogactwie powołań w klasztorze benedyktynek wileńskich przyrównując mniszki do lilii. Porównanie to dzięki obecności w fasadzie herbu Gozdawa (podwójna lilia) oraz powszechnego w XVII i XVIII w. zwyczaju określania Paców „Liliatami” można było odnosić także do ich rodu, w tym do zasłużonej dla klasztoru ksieni Sybilli. Tak mocne wyeksponowanie fundatorów było nie tylko chęcią upamiętnia darczyńców, ale wraz z całym architektonicznym i plastycznym wystrojem świątyni wiązało się z koniecznością stworzenia przeciwwagi dla nowego i prężnie rozwijającego się pod patronatem elity litewskiej klasztoru Wizytek w Wilnie. Przy tym charakter dekoracji fasady kościoła pw. św. Katarzyny wpisuje się w inne fundacje Paców: kościół pw. św. Teresy i kościół pw. śś. Piotra i Pawła będąc ostatnią ważną inicjatywą artystyczną rodu w stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego.
    The Benedictines, who had been brought to Vilnius between 1616 and 1618, formed a small and modest community. Thanks to the generous legacy of Feliks Jan Pac, in 1692 their situation changed as they could erect a brick church, which was then consecrated in 1703. The generosity of the Lithuanian chamberlain was not a coincidence; his two daughters, Sybilla and Anna, the only offspring he left, had joined the Benedictine Sisters in Vilnius. Sybilla (Magdalena) Pac, who became an abbess in 1704, was particularly important for the history of the monastery. Not only did she renew the community life, but she also became one of the most important personalities of the then Vilnius. After the fire in 1737 Sybilla Pac vigorously started rebuilding the monastery and the church, which was completed by her successor, Joanna Rejtan. The facade which was then erected after Johann Christoph Glaubitz’s design was adorned with stucco and metal decorations with a perfectly devised ideological programme which referred to the tradition of the order and to the one of the Pac family. The facade presented ideals connected with the Benedictine life, which placed them among the hints of having to fight at the level of spirit and body, incorporating among the military symbols also the need to fight the enemies of the Church and the state, and the typical for the Benedictine spirituality piety connected with the Caravaca cross and the Divine Providence. At the same time, it reminded of the Benedictine vocations comparing nuns to lilies. This comparison, due to the presence of the Gozdawa coat-of-arms (double lilie) and the common nickname of the Pac family in the 17th and 18th cc. “the Liliats”, could also apply to their lineage, including the abbess Sybilla and her services to the monastery. Exposing founders in such an emphatic way was not only the will to immortalise them, but was also, together with the entire architectural and artistic decor of the church, connected with the need to counterbalance the new and dynamically developing Visitation Monastery in Vilnius. At the same time, the nature of the facade decoration of the Church of St. Catherine is in line with other foundations of the Pac family: St Theresa’s Church and the St Peter and St Paul Church, and was the last significant artistic initiative of the family in thecapital of the Grand Duchy of Lithuania
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 58-75
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Najczystsze Zwierciadło Czystości” w klasztorze Benedyktynek w Staniątkach
    “The Purest Mirror of Purity” (“Najczystsze Zwierciadło Czystości”) in the Benedictine monastery in Staniątki
    Autorzy:
    Ponińska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1602560.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Paolo Piazza
    Raphael Sadeler Młodszy
    Staniątki
    śluby zakonne
    Święta Rodzina
    św. Benedykt
    św. Scholastyka
    Holy Family
    St. Benedict
    St. Scholastica
    Benedictine nuns
    religious vows
    Raphael Sadeler the Younger
    Opis:
    W zbiorach klasztoru Benedyktynek w Staniątkach znajduje się obraz ukazujący założycieli zakonu adorujących Matkę Bożą z Dzieciątkiem i św. Józefem na tle ogrodu z fontanną i zabudowaniami. Ta z pozoru rodzajowa i łatwa do określenia tematyka przedstawienia, którą można odnaleźć odnotowaną w przechowywanych w konwencie archiwalnych zapisach, jest powielana przez wielu badaczy. Okazuje się jednak, że pod postaciami świętych Benedykta i Scholastyki, namalowanymi w tym konkretnym kontekście, mogą kryć się głębsze treści. Może za tym przemawiać wskazanie wzoru graficznego dokładnie odpowiadającego układem wersji malarskiej. Chodzi o jedną z rycin należącą do cyklu miedziorytów wykonanych przez Raphaela Sadelera Młodszego, na podstawie kompozycji kapucyna Paola Piazzy. Pod postaciami przedstawicieli najważniejszych zakonów (franciszkanów, benedyktynów i dominikanów) towarzyszących wydarzeniom z życia Zbawiciela starał się on zobrazować trzy podstawowe śluby zakonne: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, będące zobowiązaniem do wypełniania rad ewangelicznych. Malowidło przechowywane w klasztorze w Staniątkach odpowiada wizualnie ilustracji cnoty czystości. Brak pozostałych obrazów wzorowanych na serii graficznej nie świadczy, że opisywane przedstawienie nie mogło być nośnikiem wskazanych w artykule treści. Równocześnie nie można mieć też pewności, czy tak było rozumiane jego znaczenie. Porównanie z niewątpliwym wzorem graficznym pozwala jednak nie tylko wskazać źródło formalne kompozycji. Stanowi również punkt wyjścia do wyjaśnienia teologicznych podstaw dzieła funkcjonującego w murach klasztoru.
    In the collection of the Benedictine monastery in Staniątki there is a painting showing the founders of the order adoring the Mother of God with the Child and St. Joseph against the background of a garden with a fountain and buildings. This, seemingly generic and easy to define subject of the portrayal, which can be found recorded in the archival records kept in the convent, has been duplicated by many researchers. It turns out, however, that the figures of Saints Benedict and St. Scholastica, painted in this specific context, may hide deeper content. This may be indicated by the pointing to a graphic pattern that exactly corresponds to the arrangement of the painted version. It is about one of the engravings belonging to the series of copperplate engravings made by Raphael Sadeler the Younger, based on the compositions of Capuchin Paolo Piazza. Under the figures of representatives of the most important orders (Franciscans, Benedictines and Dominicans) accompanying the events of the Savior's life, he tried to illustrate three basic religious vows: poverty, chastity and obedience, which are an obligation to fulfil the evangelical counsels. The painting kept in the monastery in Staniątki corresponds visually to the illustration of the virtue of chastity. The lack of other paintings modelled on the graphic series does not mean that the described representation could not be the carrier of the content indicated in the article. At the same time, it is also impossible to be certain that its meaning was understood in this way. A comparison with the implicit graphic pattern allows not only to indicate the formal source of the composition. It is also a starting point for explaining the theological foundations of the work functioning within the walls of the monastery.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 323-336
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzynastowieczna tradycja mistyczna w barokowym obrazie Adoracji ran Chrystusa przez zakonnice reguły św. Benedykta z klasztoru Panien Benedyktynek w Przemyślu
    The Thirteenth-Century Mystical Tradition in the Baroque Painting the Adoration of Christ’s Wounds by Nuns of the Order of St. Benedict in the Benedictine Convent in Przemyśl
    Autorzy:
    Noworyta-Kuklińska, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787927.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    malarstwo barokowe
    benedyktynki
    mistyka średniowieczna
    pobożność potrydencka
    Magdalena Mortęska
    Kasper Drużbicki
    baroque painting
    Benedictine nuns
    medieval mysticism
    post-Tridentine piety
    Opis:
    W klasztorze Panien Benedyktynek w Przemyślu znajduje się siedemnastowieczny obraz ukazujący adorację Chrystusa przez zakonnice reguły św. Benedykta. Przedstawienie to reprezentuje ducha mistyki pasyjnej. W XIII wieku nabożeństwo do człowieczeństwa Jezusa stawało się coraz bardziej powszechne, szczególnie w Niemczech. Prymat miłości w kontemplacji był cechą charakterystyczną tej mistyki oblubieńczej, zwanej też miłosną. W XVII wieku, w czasie kiedy powstał obraz, duchowość pasyjna kontynuowała myśl średniowieczną i oparta była w wielkiej mierze na tekstach objawień średniowiecznych wizjonerek, szczególnie św. Mechtyldy z Heckeborn i św. Gertrudy Wielkiej. Ogromną rolę w rozwoju kultu Męki Chrystusa i Jego Serca na ziemiach polskich odegrali wówczas ksieni benedyktynek chełmińskich Magdalena Mortęska i jezuita Kasper Drużbicki. Ukazane na obrazie zakonnice, poprzez zróżnicowany czas i miejsce życia, reprezentują także wielowiekową tradycję i historię zakonu benedyktynek i monastycyzmu benedyktyńskiego. 
    This paper looks at the 17th-century painting showing the adoration of Christ by nuns of the Order of St. Benedict, and which is to be found in the Convent of the Benedictine Sisters in Przemyśl. This depiction represents the spirit of the mysticism of the Passion. In the 13th century, devotion to the humanity of Jesus became more and more common, especially in Germany. The primacy of love in contemplation was a characteristic feature of this bridal mysticism, which was also known as love mysticism. In the 17th century, when the painting was created, this passionate spirituality continued this line of medieval thought, which was largely based on the texts of the revelations of medieval visionaries, especially those of St. Mechthild of Hackeborn and St. Gertrude the Great. A considerable role in the development of the cult of the Passion of Christ and His Heart in Poland was played by the prioress of the Benedictine nuns of Chełmno, Magdalena Mortęska, and the Jesuit Kasper Drużbicki. The nuns who are shown in the picture, from various times and places, represent the centuries-old tradition and history of the Benedictine Order and Benedictine monasticism.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 71-92
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Co moment wyglądałam łaski Pańskiej WM Pani i Dobrodziki" – korespondencja Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, kasztelanowej krakowskiej z Joanną Gołyńską, ksienią jarosławskich benedyktynek jako przykład relacji klientalnych w czasach saskich
    Autorzy:
    Kicińska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33331449.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    patron
    client
    collator
    patron-client relations
    Elżbieta Sieniawska
    Joanna Gołyńska
    Benedictine nuns of Jarosław
    klient
    kolator
    relacje patron-klient
    benedyktynki jarosławskie
    dwór kobiecy
    Opis:
    W dawnej Polsce kobiety mocno angażowały się w działalność publiczną, a jednym z jej przejawów był sprawowany przez nie patronat religijny, który stanowił bardzo ważny element budowania więzi klientalnych. Znakomitym materiałem służącym do prześledzenia relacji pomiędzy daną patronką a jej duchowną klientelą są listy proszalne, w których pod pokładami rozbudowanej ceremonialności pojawiały się rzeczywiste cele i oczekiwania obu negocjujących ze sobą stron. W gronie owych zacnych kolatorek znalazła się również Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska (zm. 1729), która wraz ze swym mężem Adamem Mikołajem (zm. 1726) dokonała wielu fundacji kościelnych. Pod opieką patronacką kasztelanowej krakowskiej znalazł się także konwent jarosławskich benedyktynek, w którym funkcję ksieni w tym okresie pełniła Joanna Gołyńska (zm. 1725). W przeanalizowanych listach, które wspomniana przełożona słała do swej dobrodziejki, przewija się kwestia relacji patronackich pomiędzy kolatorką a jej duchowną klientką oraz pojawiają się sprawy dotyczące codziennego funkcjonowania jarosławskiego konwentu. J. Gołyńska bezustannie narzekała na to, że nie ma za co utrzymać klasztoru, gdyż czasy, w których przyszło jej żyć, coraz bardziej pogrążają klasztor w długach i w ruinie. Warto zauważyć, że kierowane przez benedyktynkę proklamacje niejednokrotnie nie spotykały się z aprobatą, a nawet jakąkolwiek reakcją E. Sieniawskiej, co rzuca się cieniem na działalność kolatorską kasztelanowej krakowskiej. Mamy bowiem dowód na to, że nie każdemu proszącemu, a w tym wypadku klientowi duchownemu, Sieniawska, pomimo obowiązków wynikających z bycia patronką, mogła lub chciała w pełni pomóc.
    In the old Poland, women were heavily involved in public activities, and one of its manifestations was the religious patronage they exercised, which was a very important part of building cliental ties. An excellent resource for tracing the relationship between a given patron and her clerical clientele are the begging letters, in which, beneath the layers of elaborate ceremonialism, the real goals and expectations of the two parties negotiating with each other were explained. Among these worthy collators was also Elżbieta Sieniawska, née Lubomirska (d. 1729), who, together with her husband Adam Mikołaj (d. 1726), contributed many church foundations. Under the patronage of the castellan of Kraków was also the convent of the Benedictine nuns of Jarosław, in which the position of abbess at that time was held by Joanna Gołyńska (d. 1725). The analysed letters, which the said superior sent to her benefactress, display the issues of patronage relations between the collator and her clerical client, and matters concerning the daily functioning of the Jarosław convent. J. Gołyńska incessantly complained about not having enough money to support the monastery, as the times in which she lived increasingly plunged the establishment into debt and ruin. It is noteworthy that the proclamations directed by the Benedictine nun often did not meet with approval or even any reaction from E. Sieniawska, which casts a shadow over the collator activity of the Kraków castellan's wife, for we now have proof that not every requester, or in this case religious client, could or would enjoy full support of Sieniawska, despite her duties as a patroness.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 120; 241-260
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies