Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bauhaus" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Możliwość realizacji potrzeb osób w wieku senioralnym poprzez aktywizację terenów nadwodnych z wykorzystaniem mobilnych elementów architektoniczno-urbanistycznych
The possibility of fulfilling the needs of senior individuals through the activation of waterfront areas using mobile architectural-urban elements
Autorzy:
Szarejko, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39794553.pdf
Data publikacji:
2024-07-25
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
ergonomia
potrzeby osób starszych
Nowy Europejski Bauhaus
mobilne elementy architektoniczno-urbanistyczne
architektura nawodna
rewitalizacja terenów nadwodnych
ergonomics
needs of elderly people
New European Bauhaus
mobile architectural-urban elements
floating architecture
revitalization of waterfront areas
Opis:
Wstęp Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób można podwyższyć poziom spełnienia potrzeb osób w wieku senioralnym zamieszkujących miasta nadrzeczne. W tym celu podjęto próbę opracowania zasad funkcjonowania spójnego systemu umożliwiającego aktywizację terenów nadwodnych zlokalizowanych w obszarach zurbanizowanych dotkniętych często deficytem obszarów zielonych. Koncepcja przedstawionego w artykule systemu bazuje na konsekwentnym ukierunkowaniu rozwiązań architektoniczno-urbanistycznych na zapewnienie możliwości wzbogacenia funkcjonalnego niewykorzystywanych w pełni dla potrzeb rekreacji i wypoczynku terenów nadrzecznych. Materiał i metody Bazując na studiach literatury przedmiotu, badaniach terenowych i analizach projektowych, wykazano możliwość strukturalnego podejścia do wdrożenia zmian w sposobie użytkowania terenów zielonych zlokalizowanych nad wodą we współczesnym mieście. Na podstawie wyników analiz opracowano autorski system użycia tzw. mobilnych elementów architektoniczno-urbanistycznych (MEAU), zlokalizowanych na wodzie, do aktywizacji niewykorzystanego w pełni potencjału terenów nadwodnych w celu realizacji szczególnych potrzeb seniorów. Wyniki Postawiony na wstępie cel badawczy doprowadził do opracowania rozwiązania opartego na wykorzystaniu idei tzw. architektury pływającej dla potrzeb lokalizacji usług i udogodnień pozwalających na komfortowe i zróżnicowane spędzanie czasu wolnego przez osoby w wieku podeszłym. Na przykładzie Wrocławia wskazano potencjalną mapę lokalizacji elementów systemu, które bazując na efekcie synergii, mogą w znaczący sposób zmienić postrzeganie istotnych fragmentów miasta w oczach zarówno jego mieszkańców, jak i gości chcących odwiedzić je w celach turystycznych. Wykazano również, że opisywane działanie wpisuje się w wielowymiarową wizję poprawy dobrostanu użytkowników zdefiniowaną przez Komisję Europejską w programie tzw. Nowego Europejskiego Bauhausu (NEB). Wnioski Przeprowadzona w artykule analiza pozwala na wstępne potwierdzenie przyjętej tezy, zgodnie z którą możliwe jest spełnienie szczególnych potrzeb osób w wieku senioralnym poprzez aktywizację terenów nadrzecznych przy wykorzystaniu do tego celu MEAU zlokalizowanych na wodzie. Działanie takie poprzez aktywizację posiadanych zasobów wpisuje się także wielowymiarowo w wytyczne idei NEB, stanowiąc spójny, możliwy do zastosowania w większości miast położonych nad wodą, wzór postępowania o dużym potencjale wdrożeniowym.
Background The aim of this article is to attempt to answer the question of how to enhance the fulfillment of needs for senior citizens residing in riverside cities. To achieve this, an attempt was made to develop the principles of a cohesive system that enables the activation of waterfront areas located in urbanized regions, often affected by a deficit of green spaces. The concept presented in this article is based on a consistent focus on architectural and urban design solutions that provide opportunities for functional enrichment of underutilized riverside areas for recreational purposes. Material and Methods Based on literature studies, field research, and design analysis, this article demonstrates the possibility of taking a structural approach to implementing changes in the utilization of green spaces located by the water in contemporary cities. Using the results of the analysis, an original system called the mobile architectural-urban elements (mobilne elementy architektoniczno-urbanistyczne – MEAU) was developed to activate the untapped potential of waterfront areas to meet the specific needs of senior citizens. Results The research objective outlined in the introduction led to the development of a solution based on the utilization of floating architecture for the establishment of services and amenities that enable comfortable and diverse leisure activities for the elderly. Additionally, it was demonstrated that the described approach aligns with the multidimensional vision of improving the well-being of users, as defined by the European Commission in the New European Bauhaus (NEB) program. Conclusions The analysis conducted in this article allows for preliminary confirmation of the hypothesis that the specific needs of senior citizens can be fulfilled through the activation of waterfront areas using MEAU located on the water. Such actions not only activate existing resources but also align with the guidelines of the NEB idea, providing a coherent and applicable model with significant implementation potential for most waterfront cities.
Źródło:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety; 2024, 75, 3; 211-222
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warstwowa ocena epidemiologiczna architektury zakładów opiekuńczo-leczniczych i oddziałów geriatrycznych
Layer based epidemiological quality assessment of architecture of care security and geriatric wards
Autorzy:
Szarejko, Wacław
Janowicz, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39793844.pdf
Data publikacji:
2024-07-25
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
zakażenia szpitalne
Nowy Europejski Bauhaus
warstwowa ocena epidemiologiczna
architektura
bezpieczeństwo seniorów
obiekty medyczne
hospital-acquired infections
New European Bauhaus
layer based epidemiological assessment
architecture
safety of the elderly
medical facility architecture
Opis:
Wstęp W artykule opisano możliwość wykorzystania autorskiej metody warstwowej oceny epidemiologicznej (WOE) do oceny potencjalnego ryzyka zakażeń w obiektach przeznaczonych dla osób starszych. Materiał i metody W celu weryfikacji możliwości użycia metody WOE do oceny zagrożeń w zakresie bezpieczeństwa epidemiologicznego środowiska zbudowanego poddano analizie dostępne źródła literatury związane z obowiązującymi w Polsce wymaganiami prawnymi w zakresie oceny ergonomii obiektów medycznych pod względem transmisji zakażeń. W artykule odniesiono się również do wytycznych Komisji Europejskiej w zakresie Nowego Europejskiego Bauhausu i systemu oceny jakości Davos Baukultur Quality System jako standaryzowanej metody oceny jakości przestrzeni zbudowanej. W pracy przedstawiono podstawowe założenie autorskiej metody WOE pozwalającej na ocenę ryzyka transmisji zakażeń oddzielnie dla poszczególnych grup elementów, z których składa się budynek. Skuteczność metody wykazano poprzez wykorzystanie jej do oceny ryzyka zakażeń na przykładzie pokoju oddziału geriatrycznego. Wyniki W artykule pokazano możliwość zastosowania narzędzia warstwowej oceny struktury budynku jako skutecznej metody wspomagającej działania ograniczające ryzyko epidemiczne. Wykorzystanie WOE umożliwia czytelne rozróżnienie potencjalnych dróg zakażeń w obrębie analizowanych obiektów i przyporządkowanie ich poszczególnym elementom składowym budynków. Dodatkowo przedstawiona metoda umożliwia zdefiniowanie koniecznych do wykonania procedur i opracowanie schematu działań minimalizujących ryzyko rozprzestrzenienia zakażeń w obrębie analizowanych nieruchomości. Wnioski Zastosowanie WOE do oceny rozwiązań architektonicznych obiektów przeznaczonych do pobytu osób starszych wiąże się z wieloma korzyściami. Metoda ta może stanowić narzędzie eksperckie pozwalające na szybką i precyzyjną ocenę potencjalnych zagrożeń epidemiologicznych. Ważną zaletą jest także możliwość wykorzystania jej, w sposób odrębny, w przypadku różnorodnych typów zagrożeń epidemiologicznych cechujących się różnymi drogami transmisji zakażeń.
Background The article describes the potential use of an original model called the layered epidemiological assessment (warstwowa ocena epidemiologiczna – WOE) for assessing the potential risk of infections in facilities intended for elderly individuals. Material and Methods To verify the possibility of using the WOE method for assessing epidemiological safety hazards in the built environment, available literature sources related to the legal requirements in Poland regarding the assessment of medical facility ergonomics in terms of infection transmission were analyzed. The article also referred to the guidelines of the New European Bauhaus and the Baukultur Quality System as a standardized method for assessing the quality of the built environment. The article presents the fundamental assumption of the author’s WOE method, which allows for the assessment of the risk of infection transmission separately for each component of a building. The effectiveness of the method was demonstrated by using it to assess the risk of infections in a geriatric ward room as an example. Results The article demonstrates that by employing the WOE, it is possible to clearly differentiate potential infection routes within the analyzed facilities and assign them to specific building components. Furthermore, by applying the presented method, it is possible to define necessary procedures and develop action plans to minimize the risk of infection spread within the analyzed properties. Conclusions The application of the WOE for evaluating architectural solutions in facilities intended for the elderly offers several benefits. The WOE method presented in the article can serve as an expert tool for quick and precise assessment of potential epidemiological hazards. An important advantage of the WOE method is its ability to be used separately for different types of epidemiological hazards characterized by different routes of infection transmission.
Źródło:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety; 2024, 75, 3; 199-209
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Revitalization of Brownfields for Shaping the Urban Identity and Fighting Climate Change
Rewitalizacja terenów poprzemysłowych dla kształtowania tożsamości miejskiej i walki ze zmianami klimatycznymi
Autorzy:
Svetoslavova, Mirela
Walczak, Bartosz M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24202240.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
PWB MEDIA Zdziebłowski
Tematy:
rewitalizacja
deindustrializacja
tożsamość miejska
New European Bauhaus
teren poprzemysłowy
miasto zrównoważone
revitalisation
deindustrialization
urban identity
post-industrial area
sustainable city
Opis:
Climate change poses a great threat to humanity, and since the construction industry is one of the biggest contributors to global warming, it is essential to impose change on this particular sector. The revitalisation process, being in a way the recycling of the built environment, provides a sustainable solution. Additionally, the revitalisation of brownfields in particular is crucial to the continuity and preservation of the urban texture, which in turn are vital for reshaping the urban identity of post-industrial cities. This review article outlines the genesis of deindustrialisation and revitalisation processes and their correlation and impact on the environment. By providing examples of successfully executed projects, it aims to prove that brownfield revitalisation is an essential tool for the transformation of former industrial settlements into attractive and sustainable cities.
Zmiany klimatu stanowią poważne zagrożenie dla ludzkości, a ponieważ budownictwo w znacznym stopniu przyczynia się do globalnego ocieplenia, konieczne jest narzucenie zmian w tej branży. Proces rewitalizacji, będący niejako recyklingiem środowiska zbudowanego, stanowi zrównoważone rozwiązanie. Dodatkowo szczególnie rewitalizacja terenów poprzemysłowych ma kluczowe znaczenie dla ciągłości i zachowania tkanki miejskiej, co z kolei jest niezbędne do ponownego kształtowania miejskiej tożsamości miast postindustrialnych. W niniejszym artykule przeglądowym nakreślono genezę procesów deindustrializacji i rewitalizacji, przeanalizowano ich korelację oraz wpływ na środowisko. Poprzez przykłady zrealizowanych z sukcesem projektów artykuł ma na celu udowodnienie, że rewitalizacja terenów poprzemysłowych jest niezbędnym narzędziem przekształcania dawnych miast przemysłowych w atrakcyjne, zrównoważone miasta.
Źródło:
Builder; 2023, 27, 8; 48--52
1896-0642
Pojawia się w:
Builder
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Classics of Polish Design. Polish avant-garde Bauhaus style furniture from the interwar period
Autorzy:
Różańska, Anna
Bodych, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171740.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
Polish inter-war furniture
Polish inter-war avant-garde
Bauhaus
Le Corbusier
metal pipe furniture
polskie meble powojenne
polskie meble awangardowe
Opis:
Classics of Polish Design. Polish avant-garde Bauhaus style furniture from the interwar period presents a review of the best Polish furniture designs from the 1920s and 1930s. In spite of the inspirations with historicism popular in the interwar period and the references to folk culture (e.g., the "Ład" Artists' Cooperative), Polish designers also drew inspiration from the works of the following artists: Le Corbusier, Marcel Breuer, Mies van der Rohe and Mart Stam, who designed avant-garde furniture made of metal pipes. The paper presents little known works of Polish artists from the groups "Praesens", "Atelier wnętrz i architektury" (The Atelier of Interiors and Architecture), "Studium wnętrz i sprzętu" (Studio of Interiors and Equipment), as well as furniture designs referring to the Bauhaus style for private and public interiors (including designs for transatlantics or the President's Castle in Wisła), among others, manufactured by the Thonet-Mundus company. The paper continues the series devoted to the "Classics of Polish Design", presenting the results of research on Polish furniture, carried out within the framework of dissertations in the Department of Wood Technology in the Warsaw University of Life Sciences (SGGW).
Klasyka polskiego designu. Polskie meble awangardowe okresu międzywojennego utrzymane w stylistyce Bauhausu prezentuje przegląd najlepszych polskich nowoczesnych projektów meblowych lat 20. i 30. Pomimo powszechnej w okresie dwudziestolecia międzywojennego inspiracji historyzmem oraz odwołaniami do tradycji ludowej (np. spółdzielnia “Ład”), polscy projektanci inspirowali się dziełami takich artystów jak: Le Corbusier, Marcel Breuer, Mies van der Rohe czy Mart Stam, projektujących awangardowe meble z metalowych rurek. Artykuł przedstawia mało znaną twórczość polskich artystów należących do ugrupowań „Praesens”, „Atelier wnętrz i architektury”, „Studium wnętrz i sprzętu” oraz projekty mebli nawiązujących do stylistyki Bauhausu dla wnętrz prywatnych i publicznych (w tym polskich Transatlantyków czy dla Zameczku Prezydenta w Wiśle), m.in. wykonywane przez firmę Thonet-Mundus. Artykuł kontynuuje cykl „Klasyka polskiego designu”, prezentujący wyniki badań nad polskim meblarstwem i ikonami polskiego designu, prowadzonych w ramach prac dyplomowych na WTD SGGW.
Źródło:
Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Forestry and Wood Technology; 2022, 117; 14--34
1898-5912
Pojawia się w:
Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Forestry and Wood Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowy Europejski Bauhaus na opamiętanie – modernizm przeciw pandemii COVID-19, czy tylko?
New European Bauhaus for reflection: modernism against COVID-19 pandemic, or only?
Autorzy:
Cesarski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340766.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
habitat
Bauhaus
New European Bauhaus
modernism
zamieszkiwanie
Nowy Europejski Bauhaus
modernizm
Opis:
W artykule naszkicowano – przy zastosowaniu metody analizy literatury przedmiotu – społeczno-mieszkaniowo-osadnicze odniesienia myśli i praktyki historycznego Bauhausu prowadzące do rysującego się przesłania Nowego Europejskiego Bauhausu (NEB). NEB wprowadza – jak dzieło Waltera Gropiusa – klimat nadziei. Podjęte tu rozważania na ten temat wskazują, iż bez rzeczywistego śmielszego odchodzenia od kapitalistycznego paradygmatu rynkowego wzrostu ekonomicznego NEB pozostanie – jak historyczny Bauhaus – ambitną, w dobrym tego słowa znaczeniu, utopijną propozycją holistycznej, humanistycznej cywilizacji opartej na społecznym gospodarowaniu. Aby temu spróbować zapobiec, w NEB nie można wyzbyć się prób naprawiania całej sfery osadnictwa i przestrzeni zamieszkiwania, tj. naprawiania świata. Należy zatem promować w NEB sprawdzone także w międzywojennej Polsce kulturowe i technologiczne wartości architektury i urbanistyki rozszerzone o koncepcje mieszkalnictwa, osadnictwa i zamieszkiwania wykraczające poza miasta i obszary zurbanizowane nie tylko na obszarze UE i Europy. Tylko wtedy pojawią się szanse na urzeczywistnianie holistycznej, długookresowej naprawy codziennego zamieszkiwania inkluzywnych społeczności i społeczeństw. O NEB jeszcze niewiele w sumie wiemy, co dodatkowo upoważnia do zarysowania jego korzeni, związanych z nim oczekiwań, szans i zagrożeń.
The article outlines – using the Literature Analysis Tool – the socio-residentialsettlement references of historical Bauhaus thoughts and practices leading to the emerging message of the New European Bauhaus (NEB). NEB introduces – like the work of Walter Gropius – a climate of hope. The current reflections indicate that without a real bolder departure from the capitalist paradigm of the market economic growth, NEB will remain – like the historical Bauhaus – an ambitious, in a good sense of the word utopian, proposition of a holistic, humanistic civilization based on social management. In order to prevent this from happening with the NEB, one cannot abandon the attempts to repair the entire sphere of settlement and living space, i.e., repairing the world. Therefore, it is necessary to promote through NEB, also existent in interwar Poland, the cultural and technological values of architecture and urban planning extended to the concepts of housing, settlement and dwelling beyond cities and urbanized areas not only in the EU and Europe. Only then will there be opportunities for the implementation of a holistic, long-term fix of the daily living of inclusive communities and societies. We do not know much about NEB, which additionally provides us with an opportunity to outline its roots, expectations, opportunities and threats related to it.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2022, 23, 2; 119-134
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doktryny konserwatorskie a paneuropejska idea Nowego Europejskiego Bauhausu i Europejskiego Zielonego Ładu
Conservation doctrines and the pan-european idea of the New European Bauhaus and the European Green Deal
Autorzy:
Włodarczyk, Marcin
Włodarczyk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2172454.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
doktryny konserwatorskie
Baukultur
Nowy Europejski Bauhaus
Europejski Zielony Ład
Europejska Fala Renowacji
conservation doctrines
New European Bauhaus
European Green Deal
European Renovation Wave
Opis:
Współcześnie dominuje ekonomia i globalna gospodarka oraz sprawy kryzysu energetycznego i klimatycznego. Sprawy dziedzictwa kulturowego odeszły na plan dalszy. Przykładem mnogość deklaracji i konferencji versus NextGenerationUE, Zielony Ład, Fala Rewaloryzacji i Nowy Bauhaus.
Nowadays, economics and the global economy and issues of the energy and climate crisis dominate. The issues of cultural heritage have receded into the background. An example is the multitude of declarations and conferences versus NextGenerationUE, Green Deal, Revival Wave and New Bauhaus.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2021, 12; 35--54
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O filmach, które chciały widzieć inaczej. W kręgu Bauhausu
Films Which Wanted to See in a Different Way: In the Bauhaus Circle
Autorzy:
Gwóźdź, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339899.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kontrwizualność
maszyna filmowa
„nowe widzenie”
fotogram
Bauhaus
countervisuality
cinematic apparatus
„new vision”
photogram
Opis:
Autor podejmuje próbę określenia zjawiska techniki filmowej w „punkcie zero kina” w odniesieniu do filmów powstałych w kręgu „nowego widzenia” Bauhausu na przełomie lat 20. i 30. XX w. (Amateurfilm Dessau Ivany Tomljenović z 1930 r. oraz filmów Lászla Moholya-Nagya, zwłaszcza Architects’ Congress. Film Diary z 1933 r.). Zjawisko to polega na ignorowaniu standardów technicznych medium bądź (i) ich kwestionowaniu do tego stopnia, że mamy do czynienia z manifestacyjnym obnażaniem idei rozwoju jako negatywnego wzorca odniesienia, niekiedy wręcz z jej całkowitym odrzuceniem. Omawiane filmy przeciwstawiają wizualności – jako sposobowi zarządzania autorytetem władzy – prawo do patrzenia (oparte na „kontrwizualności”), co wyraża się zwłaszcza w inscenizowaniu widzenia jako tego, co i jak jest widziane. Chodzi o stan medium, w którym praktyki postrzegania nie zostają zawłaszczone przez konstrukcje wizualne, bo maszyna społeczna nie uzgodniła jeszcze funkcjonowania maszyny fotograficzno-filmowej, w rezultacie powstaje wrażenie inscenizacyjnego i reżyserskiego ubóstwa.
The author attempts to define the phenomenon of film technique in the “zero point of cinema”, with reference to selected films made within the circle of Bauhaus’s “new vision” at the turn of the 1920s and 1930s (Amateurfilm Dessau by Ivana Tomljenović from 1930 and several films by László Moholy-Nagy, particularly Architects’ Congress. Film Diary /1933/). The text concerns the phenomenon based on ignoring technical standards of the medium and/or questioning them to the point of explicit denouncement of the idea of development as a negative reference point, and at times even total rejection of the idea. In the discussed films, visuality perceived as a means to manage the authority of power is contrasted with the right to look (based on “countervisuality”), which is expressed particularly in the staging of seeing the act of looking. It is about a state in which perception practices are not appropriated by visual constructs, since the social machine has not yet arranged the functioning of the photography-film machine; this creates an impression of staging and directorial poverty.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 113; 6-26
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vom Paradigma der Guten Form. Deutsch-deutsche Geschmackserziehung und Kontinuitätskonstruktion(en)
THE PARADIGM OF GOOD FORM. AESTHETIC EDUCATION AND DESIGN HISTORIOGRAPHICAL CONTINUITIES IN GERMANY
Autorzy:
Ochs, Amelie
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135551.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
good form
Geschmackserziehung
German Werkbund
GDR design
Bauhaus
Opis:
Beginning with the Bauhaus anniversary in 2019, new perspectives are being revealed on GDR design. This promises a revision of the German design historiography of the last decades, which was dominated by West-German perspectives. Referring to this trend in research, my essay questions the German history and historiography of design. After the Second World War, the German historiography of art followed the paradigm of the Cold War (Abstraction in the West, Socialist Realism in the East). The historiography of design followed this schema by distinguishing “socialist” from “capitalist” design. To this day, this prevents “transnational” perspectives. In contrast to this, I agree with the argument that the consolidation of the two German states occurred with reference to the (old) concept of “good form”, among other things. Even though the different discourses refer to similar objects and references, they are structured by different interpretations of the term “Good Form”, referring to the ruling ideology of the particular state. It represents a central argument in aesthetic education (Geschmackserziehung), which contained moral and political values. In 1950s West Germany, the Deutscher Werkbund, an organization which was involved in processes of institutionalization in both the political and design historical field, was  the main driver of this discourse. In contrast to this, the institutionalization of design in the GDR was organized by the state. Nevertheless, distinctive parallels in the discourses in East and West suggest the lasting impact of the Werkbund. Consequently, I argue that the discursive foundations, which were laid in the 1950s at the latest, had a lasting influence on “German-German” (deutsch-deutsch) design historiography and have recently opened up a pan-German (gesamtdeutsch) perspective.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2021, 32; 67-88
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy idee Bauhausu przystają do polskiej rzeczywistości XXI w.? Wpływ twórczości Waltera Gropiusa i Ludwika Miesa van der Rohe na współczesne projektowanie na przykładzie realizacji pracowni Grupa 5 Architekci
Do the Bauhaus ideas fit into Polish reality of the 21st century? The influence of the works of Walter Gropius and Mies van der Rohe on contemporary projects on the example of buildings designed by Grupa 5 Architekci
Autorzy:
Mycielski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835733.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Bauhaus
Gropius Walter
van der Rohe Mies
Grupa 5
praktyka projektowa
design practice
Opis:
Celem artykułu jest przeanalizowanie rozwiązań projektowych i idei obecnych w architekturze Bauhausu, które można dziś zaobserwować w polskiej praktyce projektowej. Analizę zawężono do wybranych dzieł Waltera Gropiusa i Miesa van der Rohe, zestawiając je z projektami warszawskiej pracowni Grupa 5 Architekci, reprezentatywnej dla pokolenia architektów średniego pokolenia, dominującego dziś na polskim rynku architektonicznym. Analiza prowadzi do wniosku, iż nawet bezpośredniemu inspirowaniu się motywami zaczerpniętymi z projektów twórców Bauhausu nie towarzyszy dziś ideologiczna arbitralność charakterystyczna dla epoki awangardy.
The aim of the article is to analyse design solutions and ideas present in Bauhaus architecture that can be observed today in Polish design practice. The analysis has been narrowed down to selected works of Walter Gropius and Mies van der Rohe by juxtaposing them with the designs of the Warsaw studio Grupa 5 Architekci, a representative of the middle generation of architects who dominate the Polish architectural market today. The analysis leads to the conclusion that even directly inspired by motifs taken from the projects of the creators of Bauhaus, today is not accompanied by the ideological arbitrariness characteristic of the avantgarde era.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 61-74
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja zawodu i kształcenia architektów w Niemczech od II połowy XVIII wieku do 1933 roku
The evolution of the profession and education of architects in Germany from the mid-eighteenth century to 1933
Autorzy:
Nikel, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340506.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Germany
architects
higher education
fine arts academies
Bauhaus
Niemcy
architekci
szkolnictwo wyższe
akademie sztuk pięknych
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie zakresu kompetencji, tytułów zawodowych oraz służbowych, a także ewolucji systemu kształcenia architektów na obszarze wybranych państw niemieckich, które w 1871 r. utworzyły II Rzeszę Niemiecką. Tym samym zostały pominięte inne państwa niemieckojęzyczne, jak Austria czy Szwajcaria, nie uwzględniono również polskich terytoriów pod zaborem pruskim oraz austriackim. Kwestie te pomimo licznych publikacji niemieckojęzycznych (Bolenz 1991; Schnier 2009; Mai 2012) oraz anglojęzycznych (Kostofa 1986) przysparzają polskim badaczom zajmującym się zwłaszcza historią architektury dawnych regionów niemieckojęzycznych wiele problemów, a braków badawczych nie kompensują skromne polskojęzyczne publikacje (Serdyńska 2015). Główne pytania badawcze, na które starano się odpowiedzieć, dotyczyły kwestii edukacji architektów oraz uwarunkowań wykonywanego przez nich zawodu. Cezurę początkową dla rozważań stanowi wiek XVIII, w którym zaczęły powstawać pierwsze akademickie ośrodki kształcenia architektów na niemieckim obszarze językowym. Myśl o XVIII stuleciu jako cezurze dla profesji architektów podyktowana jest również skutkami rewolucji przemysłowej, które uwarunkowały pojawienie się specjalizacji zawodowych w budownictwie, a w dłuższej perspektywie zdeterminowały nowoczesne rozumienie słowa architekt i inżynier. Cezurę końcową stanowi rok 1933, kiedy to w wyniku przejęcia władzy przez narodowych socjalistów rozpoczął się w Niemczech gwałtowny i radykalny proces budowy społeczeństwa totalitarnego, w którym szkolnictwo wyższe oraz sztuki piękne, a zwłaszcza architektura, zostały podporządkowane ideologii nazistowskiej.
The aim of this article is to show the range of responsibilities, professional and business titles and the evolution of the system of architectural education, functioning on the territory of selected German states, which in 1871 formed the Second German Reich. Other German-speaking countries, such as Austria or Switzerland, have been omitted, as were those Polish territories under the Prussian and Austrian partition. These issues, despite numerous German-language publications (Bolenz 1991; Schnier 2009; Mai 2012) and English publications (Kostofa 1986), pose many problems for Polish researchers, especially those researching the history of architecture of former German-speaking regions, and the lack of research is not compensated for by modest Polish publications (Serdyńska 2015). The main research questions that are posed concerned issues related to the education of architects and the conditions within their profession. The 18th century was the starting point for my reflections, when the first academic centres for the education of architects in the German-speaking area were established. The thought of the 18th century as a caesura for the architectural profession is also dictated by the effects of the Industrial Revolution, which determined the emergence of professional specialisations in construction and, in the long term, determined the modern understanding of the words architect and engineer. The year 1933 marks the endpoint of the ensuing paper, when, as a result of the takeover of power by the National Socialists, a violent and radical process of building a totalitarian society began in Germany, in which higher education and the fine arts, especially architecture, were subordinated to Nazi ideology
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2020, 16, 3; 5-22
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
FREESPACE na XVI Biennale Architektury w Wenecji a założenia Bauhausu – nowatorstwo i tradycja w zmiennym świecie zdarzeń
FREESPACE at the 16th Architecture Biennale in Venice and the assumptions of the Bauhaus – innovation and tradition in the changing world of events
Autorzy:
Juchniewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835727.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Biennale Architektury
Bauhaus
estetyka
nowatorstwo
tradycja
Architecture Biennale
aesthetics
innovation
tradition
Opis:
Estetyczna spuścizna Bauhausu wciąż ma duży wpływ na kształtowanie się oblicza współczesnej architektury. Szczególnie w perspektywie jej relacji ze sztuką. Aktualne jest pytanie o charakter tych twórczych relacji w poszukiwaniu definicji architektury. W artykule wątek ten podjęto przez zestawienie ważnych paradygmatów szkoły Bauhausu ze współczesnym głosem architektów i artystów, którzy wzięli udział w XVII Biennale Architektury Freespace w Wenecji w 2018 r. W pracy omówiono i pokrótce przedstawiono wybrane ekspozycje. Dzięki temu zobrazowano, jak dzisiaj architektura poszukuje ciekawych rozwiązań w kooperacji ze sztuką, a twórcy okazują się podążać tropami podejmowanymi wcześniej przez Bauhaus zarówno w warstwie działań estetycznych, jak i znaczeniowych. Jednocześnie pokazano, jak nowatorstwo i tradycja zmieniają wątki, odkrywają nowe aspekty architektury w jej kolejnych historycznych odsłonach.
The aesthetic heritage of the Bauhaus still has a strong influence on the shaping of the face of contemporary architecture. Especially in view of its relationship with art. The question of the character of these creative relationships in the search for a definition of architecture is still on the map. The article explores this theme by comparing important paradigms of the Bauhaus school with the contemporary opinions of architects and artists who took part in the 16th Freespace Architecture Biennale in Venice in 2018. Selected exhibitions were discussed and briefly presented in the paper. Thanks to this, it was illustrated how today architecture looks for interesting solutions in cooperation with art, and the creators turn out to follow the paths previously undertaken by the Bauhaus, both in terms of aesthetic and meaningful activities. At the same time, it was shown how innovation and tradition change themes and discover new aspects of architecture in its subsequent historical versions.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 47-60
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gmach – Monument – Wnętrze. Gregor Rosenbauer i Szczecińska Sieć Bauhausu
Building – Monument – Interior. Gregor Rosenbauer and the Bauhaus Network in Stettin/Szczecin
Autorzy:
Kubiak, Szymon Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015470.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
deutscher werkbund
bauhaus
praktyczna szkoła pracy projektowej
peter behrens
gregor rosenbauer
walter riezler
else mögelin
kurt schwerdtfeger
werkschule für gestaltende arbeit
Opis:
Petera Behrensa uważa się za jednego z prekursorów architektury XX wieku. Często nazywany jest ojcem trzech modernistów: Le Corbusiera, Waltera Gropiusa i Ludwiga Miesa van der Rohe. Około 1910 roku wszyscy oni praktykowali w jego pracowni w Neubabelsbergu. Od 1919 roku kierownikiem studio Behrensa został Gregor Rosenbauer – absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Frankfurcie nad Menem. W 1922 roku prowadził budowę pawilonu Katedralna Strzecha Budowlana, projektowanego przez Behrensa dla Wystawy Rzemiosł Budowlanych w Monachium, gdzie pokazano kontrowersyjny Krucyfiks autorstwa Ludwiga Giesa (później zakupiony przez Muzeum Miejskie w Szczecinie). W 1923 roku Rosenbauer asystował Behrensowi w jego Mistrzowskiej Szkole Sztuki Nowoczesnej z uwzględnieniem Budowli Monumentalnych i Przemysłowych przy Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. W tym samym roku, pomimo doskonałego przyjęcia przez wiedeńskich studentów, postanowił objąć stanowisko dyrektora Miejskiej Szkoły Rzemieślniczej i Artystyczno-Przemysłowej w Szczecinie. Jego misją było wdrożenie reformy zarządzonej przez Hermanna Muthesiusa. Rosenbauer zatrudnił trzech absolwentów Bauhausu: Kurta Schwerdtfegera (od 1924), Else Mögelin (od 1927) i Vincenta Webera (od 1931). Kurs wstępny był prowadzony dwa lata przez Johannesa Ittena (profesor wizytujący), z gościnnymi wykładami dojeżdżał także Mies. Przedmiotów teoretycznych uczył dyrektor Muzeum Miejskiego Walter Riezler – członek Werkbundu i redaktor naczelny jego organu prasowego Die Form. Riezler zaprezentował prace studentów ze Szczecina podczas międzynarodowego Biennale Sztuk Dekoracyjnych w Monzy (1925 i 1927). Wyrazem uznania dla reformy Rosenbauera był artykuł w The Studio poświęcony szkole. W 1930 roku przeniosła się ona do funkcjonalistycznego budynku i zmieniła nazwę na Praktyczna Szkoła Prac Projektowych. Najważniejsze projekty Rosenbauera w Szczecinie obejmowały: wnętrza Prowincjonalnego Muzeum Starożytności Pomorskich, przebudowę pawilonów targowych na wystawę Ochrona zdrowia, a także domy i wnętrza dla inteligencji i zamożnego mieszczaństwa – Richarda Biesela, Gerona Lütha, Wilhelma Léclaira, Siegfrieda Platzera. Większość z nich była związana ze Szczecińskim Towarzystwem Muzealnym, w którego zarządzie zasiadał Rosenbauer. Jego język formalny łączył inspiracje De Stijl z ekspresjonizmem i Neues Bauen. W jego projektach kluczową rolę odegrało doświadczenie zdobyte w studiu Behrensa. W drugiej połowie lat trzydziestych podkreślano „zamiłowanie do tradycji” jako stałą wartość dzieł Rosenbauera. Ludowe sztuka i rzemiosło rzeczywiście inspirowały wszystkich czołowych artystów ze szczecińskiej szkoły. Pomnik ofiar pierwszej wojny światowej w Maszewie, zaprojektowany przez Rosenbauera w 1926 roku, stał się słynny w 1939 roku, odgrywając dużą rolę propagandową wobec zmieniającej się sytuacji w globalnej polityce. Szczecińscy moderniści stracili pozycje po dojściu do władzy nazistów, ale nowy reżim częściowo nadal wykorzystywał ich talenty.
Peter Behrens is one of the forerunners of twentieth century architecture. He is often referred to as the intellectual father of three modernists: Le Corbusier, Walter Gropius and Ludwig Mies van der Rohe. Each was apprenticed in his studio in Neubabelsberg around 1910. From 1919, Gregor Rosenbauer, a graduate of the University of Arts and Crafts in Frankfurt am Main, was the head of the Behrens studio. In 1922, he directed the construction of Behrens’ Dombauhütte Pavilion in the Deutsche Gewerbeschau in Munich, where the controversial Crucifix by Ludwig Gies was shown (later bought for the Stadtmuseum in Szczecin). Rosenbauer assisted Behrens in 1923 at his Meisterschule für moderne Kunst unter Berücksichtigung der Monumental- und Industriebauten at the Academy of Fine Arts in Vienna. In the same year, despite the excellent reception by Viennese students, he decided to take on the position of director of the Städtische Handwerker- und Kunstgewerbe-Schule in Stettin (now Szczecin). His mission was to implement the reform initiated by Hermann Muthesius. Rosenbauer employed three Bauhaus graduates: Kurt Schwerdtfeger (from 1924), Else Mögelin (from 1927) and Vincent Weber (from 1931). The Vorkurs was led by Johannes Itten (as a visiting professor) for two years, and Mies came with guest lectures. Theoretical subjects were taught by the Stadtmuseum director Walter Riezler – a member of the Werkbund and publisher in chief of its magazine Die Form. Riezler presented the works of Stettin students in the Mostra internazionale delle arti decorative in Monza (1925 and 1927). An expression of appreciation for the reform of Rosenbauer was an article in The Studio dedicated to the school. In 1930, it moved to a functionalist building and changed its name to the Werkschule für gestaltende Arbeit. The most important designs by Rosenbauer in Stettin included: the interiors of the Provinzialmuseum Pommerscher Altertümer, remodelling of the fair pavilions for the exhibition Die Gesundheitspflege as well as houses and interiors for intellectuals and bourgeois: Richard Biesel, Gero Lüth, Wilhelm Léclair, Gerhard Salzweder, Siegfried Platzer. Most were associated with the Stettiner Museumsverein, in which Rosenbauer was on the board. His formal language combined the inspiration of De Stijl with Expressionism and Neues Bauen. The experience gained in Behrens’ studio played a crucial role for his designs. In the second half of the 1930s, Rosenbauer’s constant “love for tradition” was emphasized. Folk arts and crafts did indeed inspire all the leading artists from the Stettin school. The monument to the victims of the First World War in Massow (now Maszewo), designed by Rosenbauer in 1926, became most famous in 1939. It played a major role in propaganda due to the changing situation in global politics. The Szczecin modernists lost their positions after the Nazis came to power, but the new authorities partly continued to use their talents.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 101-119
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak Poruszać się w Kolorze Niebieskim, Jak Wyśpiewać Kolor Czerwony. Gertrud Grunow i Jej Lekcje Harmonii w Ramach Szkoły Bauhaus w Weimarze
How to Move in the Colour Blue and How to Sing in the Colour Red. Gertrud Grunow and Her Harmony Classes at the Bauhaus in Weimar
Autorzy:
Olszewska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015453.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
bauhaus
teoria kolorów
synestezja
harmonia
gimnastyka rytmiczna
colour theory
synesthesia
harmony
rhythmic gymnastic
Opis:
Punktem wyjścia tekstu jest projekt zrealizowany wspólnie z niemiecką artystką Jenny Brockmann w ramach festiwalu Kunstfest w Weimarze w 2018 roku. Opierał się na metodzie wypracowanej przez Gertrud Grunow, która w pierwszych latach istnienia szkoły Bauhaus w Weimarze realizowała swój autorski program nauczania harmonii. Swoją metodę oparła na badaniu zależności pomiędzy kolorem, dźwiękiem i ruchem. Zajęcia przez nią prowadzone wchodziły w skład tzw. „roku zerowego“ i ich zaleczenie było kluczowe do kontynuowania nauki w szkole. W projekcie Kolektywny dialog: Gertrud Grunow starałyśmy się z artystka przybliżyć szerszej publiczności tę zapomnianą postać a jej metodę nauczania przełożyć na spółczesne metody badawcze i teoretyczne. Z powodu braku licznych materiału źródłowych postanowiłyśmy nie dążyć do historycznej rekonstrukcji metody nauczania Grunow a potraktować ją jako możliwość artystycznej interpretacji. W tekście analizuję podstawy metody Gertrud Grunow oraz przybliżam jedno z dyskursywnych działań - Kolor, dźwięk, ruch, zrealizowanego na potrzeby projektu Kolektywny dialog: Gertrud Grunow. Do działania zaproszone zostały śpiewaczka jazzowa oraz choreografka. Ich zadaniem była indywidualna interpretacją metody Grunow.
The text is about my project, working together with German artist Jenny Brockmann, created for the Kunstfest festival in Weimar in 2018. Our project was based on the method developed by Gertrud Grunow, who taught at the Bauhaus school in Weimar in its early years. At the Bauhaus, Grunow invented and taught a method she called harmony lessons, based on analyzing the relationships between colour, sound and movement. Her class was part of what was known as a "preparation course” and students were required to take the class in order to be able to continue their education at the school. The aim of our project Collective dialogue: Gertrud Grunow was to focus more on Gertrud Grunow, whose work as a teacher at the Bauhaus School is often forgotten. We also wanted to familiarise people with her theoretical research and with her method. Because of a lack of historical materials, we did not try to reconstruct her teaching method but instead took a different approach and interpreted it artistically. In the text I analyse the method of Gertrud Grunow and describe one of the discursive events Colour, Sound, Movement organized as a part of the Collective Dialogue: Gertrud Grunow project, which also involved a jazz singer and a choreographer. Using their own methods working with sound and movement, they prepared their individual interpretations of Grunow’s method.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 79-86
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kolory przeciwstawne w teorii barw W. Kandinskiego jako element architektury współczesnej
Contrasting colors in W. Kandinsky’s theory of colors as an element of contemporary architecture
Autorzy:
Balcerzak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835734.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Bauhaus
architektura
kolor
architecture
color
Opis:
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na potrzebę umiejętnego posługiwania się kolorem w architekturze. W olbrzymim skrócie na podstawie opracowania W. Kandinskiego O duchowości w sztuce przedstawiono, jak do tematu koloru podchodzono w Bauhausie. Następnie, posługując się abstrakcyjną kompozycją malarską, nieprzedstawiającą konkretnych kształtów ani tematów, poddając ją zabiegom zmieniającym zachodzące w niej relacje barwne, podjęto próbę sprawdzenia i potwierdzenia myśli sformułowanych przez Kandinskiego. Prezentowane ilustracje oraz przynależne im komentarze w intencji autora przybliżyć mają omawiane zagadnienie czytelnie oraz w miarę możliwości w obiektywnym stopniu, z ukierunkowaniem na stosowanie koloru w architekturze współczesnej.
The aim of the article is to draw attention to the need for skillful use of color in architecture. On the basis of W. Kandinski’s study Concerning the Spiritual in Art , the Bauhaus approach to color was briefly presented. Then, using an abstract painting composition which did not represent specific shapes or themes and subjecting it to changes of the color relations, an attempt was made to verify and confirm the thoughts formulated by Kandinsky. It was the author’s intention that the presented illustrations and the accompanying comments should present the issues under discussion clearly and, if possible, objectively, with a focus on the use of color in contemporary architecture.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 15-22
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lilly Reich. Cz. 2, Próba odtworzenia programu nauczania projektowania wnętrz w Bauhausie (1932–1933) na podstawie głównych cech twórczości Lilly Reich
Lilly Reich. Part 2,: A short study of selected projects by Lilly Reich included in the study program of interior design course in Bauhaus (1932–1933)
Autorzy:
Bartnicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1403670.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
materiały naturalne
przenikanie przestrzeni
tkanina we wnętrzach
projektowanie wystaw
Bauhaus
Reich Lilly
natural materials
space intersections
fabrics in interiors
exhibition design
Lilly Reich
Opis:
Artykuł jest drugą częścią publikacji dotyczącej działalności projektowej designerki i projektantki wnętrz Lilly Reich. Była ona wszechstronnie uzdolniona, zajmowała się modą, wzornictwem, projektowaniem wystaw oraz wnętrz. W wieku 27 lat stała się członkinią Werkbundu, osiem lat później jako pierwsza kobieta w historii została członkiem jego zarządu. U szczytu sławy i możliwości twórczych od swojego wieloletniego współpracownika Ludwiga Miesa van der Rohego otrzymała propozycję nauczania wraz z nim w szkole Bauhaus. Powierzono jej kierowanie warsztatami tkackimi oraz pracownią projektowania wnętrz. Podjęta w artykule próba uchwycenia najbardziej charakterystycznych cech jej twórczości daje możliwość określenia kierunku, w jakim poprowadziła nauczanie w ostatnich kilkunastu miesiącach istnienia tej szkoły. W procesie analizy wyszczególniono następujące cechy jej działalności: ustanowienie nowej metodologii projektowania wystaw, wykorzystywanie szlachetnych materiałów naturalnych, eksponowanie ich atrakcyjnej powierzchni, prostota i ekonomika mebli oraz ich szlachetne wykończenie, stosowanie niestandardowych tkanin we wnętrzach, wykorzystywanie różnego stopnia przenikania światła i przejrzystości materiałów, a także wywoływanie wrażenia przestrzenności i przestronności wnętrz połączone z ideą integracji wnętrza i zewnętrza.
The article is the second and the follow up part of the publication about Lilly Reich, a recognised interior and spatial designer. Lilly was a versatile and exceptionally gifted designer who worked across various design disciplines: fashion, product design, exhibition design and interior design. At the age of 27, she became a member of Werkbund and eight years later as the first woman in history, became a member of its board. At the height of her fame, she received an offer from Mies van der Rohe, her long-time collaborator, to teach with him at the Bauhaus school. Lilly became the head of weaving workshops and interior design studio. The article attempts to outline the most characteristic features of her work which also show the overall design direction of the school in the months preceding its closure. In the analysis the following changes and characteristics were found: introduction of new exhibition design methodology; emphasis on the use of precious and natural materials, especially with regards to displaying their surfaces; simplicity and economics of furniture; emphasis on the use of high-end finishes; non-standard use of fabrics in interiors; use of various transparent and translucent materials in order to enhance the perception of space; and the idea of integrating an interior and exterior to achieve a further effect of spaciousness.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2020, 12, 4; 5-17
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies