Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bauhaus" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 39
Tytuł:
Wyjmowanie z kontekstu
Extracting out of context
Autorzy:
Olek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293436.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
fotografia
architektura
Bauhaus
Nowa Rzeczowość
modernizm
minimalizm
prostota
archilim
photography
architecture
Neue Sachlichkeit
modernism
minimalism
simplicity
Opis:
Tematem artykułu jest kwestia tego, w jaki sposób znani fotografowie przedstawiają architekturę modernizmu. Autor omówił w nim różne postawy i wizualizacje, z jakimi spotkać się można na wystawach prezentujących obiekty, które powstały w latach 20. i 30. minionego stulecia. Nie chodzi o klasyczną dokumentację, lecz o kreowanie obrazów, którym odrębny charakter nadaje indywidualnie rozumiana minimalistyczna forma. Autor przypomniał, jak owa forma kształtowała się w Bauhausie i konstruktywizmie, oraz jak – jeszcze na inny sposób – kreowali ją twórcy związani z ideologią Nowej Rzeczowości. I na tym tle ukazał przykłady rozwiązań najnowszych.
This article is aiming to investigate how wellknown photographers portray the architecture of modernism. The author discusses different attitudes and visualizations, which can be found at exhibitions presenting objects created in the 1920s and 1930s. The author is not interested in classical documentation but in creative photography, in images whose character springs from their individually understood minimalist form. Going back in time, he shows how this form was born in Bauhaus and Constructivism, and how, differently, it was used by artists associated with the Neue Sachlichkeit. Against this background, he shows examples of the latest approaches.
Źródło:
Architectus; 2019, 3 (59); 127-141
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne praktyki wizualne w architekturze a dydaktyka architektoniczna
Modern visual practices in architecture and architectural didactics
Autorzy:
Koszewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835744.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
dydaktyka architektoniczna
obraz architektury
przekaz wizualny w architekturze
Bauhaus
architectural didactics
architectural image
visual message in architecture
Opis:
Artykuł zawiera rozważania odnoszące się do miejsca obrazów architektury we współczesnej kulturze wizualnej. Analiza ta jest prowadzona na tle założeń programowych Bauhausu, wskazując potrzebę ich reinterpretacji z uwzględnieniem roli współczesnej kultury wizualnej jako istotnego elementu warunkującego przekaz idei architektonicznej. Odnosi się do zjawiska odwróconej retrospekcji – mechanizmu przeniesienia konotacji znaczeniowych właściwych dla fotografii na sferę komunikatu architektonicznego. Celem pracy jest wskazanie wynikających z powyższych analiz wniosków, które można zastosować we współczesnej dydaktyce architektonicznej. Rozważania wsparto badaniami ankietowymi dotyczącymi świadomości wizualnej studentów pierwszych lat kierunku architektura. Prezentowane wyniki poddano analizie w zakresie zarówno jakościowym, jak i ilościowym, przedstawiając także ich interpretację.Na zakończenie sformułowano wnioski dotyczące nauczania architektury: uzupełniając i reinterpretując dziedzictwo Bauhausu konieczne jest zwrócenie uwagi nie tylko na umiejętności tworzenia adekwatnego i czytelnego komunikatu wizualnego, ale także na zdolność krytycznej ewaluacji języka obrazów oraz świadomość możliwych scenariuszy i schematów ich funkcjonowania. Tworzony przekaz staje się, niezależnie od intencji projektantów, elementem obrazowego uniwersum współczesnej kultury, wpływając na zasadzie sprzężenia zwrotnego zarówno na samą architekturę, jak i – w szczególności – na możliwości urzeczywistnienia konkretnej koncepcji. W tym kontekście autor uważa omawiane zagadnienia za niezwykle istotne i godne dalszych badań zarówno z punktu widzenia dydaktyki architektonicznej, jak i uprawiania zawodu.
The paper contains reflections on the place of architectural images in modern visual culture. This analysis is conducted in the context of Bauhaus postulates, indicating the need to reinterpret them and include the role of modern visual culture as a crucial element determining the message of architectural ideas. The analysis makes a reference to the phenomenon of reverse retrospection – a mechanism of transferring semantic associations typical for photographs to the sphere of architectural message. The purpose of this paper is to indicate conclusions resulting from the aforementioned analyses, which can be applied in modern architectural didactics.The reflections were supported by survey research on the visual awareness of first-years’ students of architecture. The presented findings were analysed both qualitatively and quantitatively, and their interpretation was included as well.Finally, conclusions on teaching architecture were drawn, i.e. when complementing and reinterpreting the Bauhaus heritage, it is necessary to pay attention not only to the ability to create an adequate and clear visual message, but also to the ability to critically evaluate the language of images and being aware of possible scenarios and schemas of their functioning. Independently of the designers’ intentions, the created message becomes an element of a pictorial ensemble of modern culture, which, acting as a feedback loop, has an impact on both architecture itself and, in particular, on the possibilities of realising a particular concept. In this context the author considers the discussed issues to be extremely important and worth further research, both from the point of view of the architectural didactics and the profession of architect.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 173-183
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warstwowa ocena epidemiologiczna architektury zakładów opiekuńczo-leczniczych i oddziałów geriatrycznych
Layer based epidemiological quality assessment of architecture of care security and geriatric wards
Autorzy:
Szarejko, Wacław
Janowicz, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39793844.pdf
Data publikacji:
2024-07-25
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
zakażenia szpitalne
Nowy Europejski Bauhaus
warstwowa ocena epidemiologiczna
architektura
bezpieczeństwo seniorów
obiekty medyczne
hospital-acquired infections
New European Bauhaus
layer based epidemiological assessment
architecture
safety of the elderly
medical facility architecture
Opis:
Wstęp W artykule opisano możliwość wykorzystania autorskiej metody warstwowej oceny epidemiologicznej (WOE) do oceny potencjalnego ryzyka zakażeń w obiektach przeznaczonych dla osób starszych. Materiał i metody W celu weryfikacji możliwości użycia metody WOE do oceny zagrożeń w zakresie bezpieczeństwa epidemiologicznego środowiska zbudowanego poddano analizie dostępne źródła literatury związane z obowiązującymi w Polsce wymaganiami prawnymi w zakresie oceny ergonomii obiektów medycznych pod względem transmisji zakażeń. W artykule odniesiono się również do wytycznych Komisji Europejskiej w zakresie Nowego Europejskiego Bauhausu i systemu oceny jakości Davos Baukultur Quality System jako standaryzowanej metody oceny jakości przestrzeni zbudowanej. W pracy przedstawiono podstawowe założenie autorskiej metody WOE pozwalającej na ocenę ryzyka transmisji zakażeń oddzielnie dla poszczególnych grup elementów, z których składa się budynek. Skuteczność metody wykazano poprzez wykorzystanie jej do oceny ryzyka zakażeń na przykładzie pokoju oddziału geriatrycznego. Wyniki W artykule pokazano możliwość zastosowania narzędzia warstwowej oceny struktury budynku jako skutecznej metody wspomagającej działania ograniczające ryzyko epidemiczne. Wykorzystanie WOE umożliwia czytelne rozróżnienie potencjalnych dróg zakażeń w obrębie analizowanych obiektów i przyporządkowanie ich poszczególnym elementom składowym budynków. Dodatkowo przedstawiona metoda umożliwia zdefiniowanie koniecznych do wykonania procedur i opracowanie schematu działań minimalizujących ryzyko rozprzestrzenienia zakażeń w obrębie analizowanych nieruchomości. Wnioski Zastosowanie WOE do oceny rozwiązań architektonicznych obiektów przeznaczonych do pobytu osób starszych wiąże się z wieloma korzyściami. Metoda ta może stanowić narzędzie eksperckie pozwalające na szybką i precyzyjną ocenę potencjalnych zagrożeń epidemiologicznych. Ważną zaletą jest także możliwość wykorzystania jej, w sposób odrębny, w przypadku różnorodnych typów zagrożeń epidemiologicznych cechujących się różnymi drogami transmisji zakażeń.
Background The article describes the potential use of an original model called the layered epidemiological assessment (warstwowa ocena epidemiologiczna – WOE) for assessing the potential risk of infections in facilities intended for elderly individuals. Material and Methods To verify the possibility of using the WOE method for assessing epidemiological safety hazards in the built environment, available literature sources related to the legal requirements in Poland regarding the assessment of medical facility ergonomics in terms of infection transmission were analyzed. The article also referred to the guidelines of the New European Bauhaus and the Baukultur Quality System as a standardized method for assessing the quality of the built environment. The article presents the fundamental assumption of the author’s WOE method, which allows for the assessment of the risk of infection transmission separately for each component of a building. The effectiveness of the method was demonstrated by using it to assess the risk of infections in a geriatric ward room as an example. Results The article demonstrates that by employing the WOE, it is possible to clearly differentiate potential infection routes within the analyzed facilities and assign them to specific building components. Furthermore, by applying the presented method, it is possible to define necessary procedures and develop action plans to minimize the risk of infection spread within the analyzed properties. Conclusions The application of the WOE for evaluating architectural solutions in facilities intended for the elderly offers several benefits. The WOE method presented in the article can serve as an expert tool for quick and precise assessment of potential epidemiological hazards. An important advantage of the WOE method is its ability to be used separately for different types of epidemiological hazards characterized by different routes of infection transmission.
Źródło:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety; 2024, 75, 3; 199-209
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vom Paradigma der Guten Form. Deutsch-deutsche Geschmackserziehung und Kontinuitätskonstruktion(en)
THE PARADIGM OF GOOD FORM. AESTHETIC EDUCATION AND DESIGN HISTORIOGRAPHICAL CONTINUITIES IN GERMANY
Autorzy:
Ochs, Amelie
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135551.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
good form
Geschmackserziehung
German Werkbund
GDR design
Bauhaus
Opis:
Beginning with the Bauhaus anniversary in 2019, new perspectives are being revealed on GDR design. This promises a revision of the German design historiography of the last decades, which was dominated by West-German perspectives. Referring to this trend in research, my essay questions the German history and historiography of design. After the Second World War, the German historiography of art followed the paradigm of the Cold War (Abstraction in the West, Socialist Realism in the East). The historiography of design followed this schema by distinguishing “socialist” from “capitalist” design. To this day, this prevents “transnational” perspectives. In contrast to this, I agree with the argument that the consolidation of the two German states occurred with reference to the (old) concept of “good form”, among other things. Even though the different discourses refer to similar objects and references, they are structured by different interpretations of the term “Good Form”, referring to the ruling ideology of the particular state. It represents a central argument in aesthetic education (Geschmackserziehung), which contained moral and political values. In 1950s West Germany, the Deutscher Werkbund, an organization which was involved in processes of institutionalization in both the political and design historical field, was  the main driver of this discourse. In contrast to this, the institutionalization of design in the GDR was organized by the state. Nevertheless, distinctive parallels in the discourses in East and West suggest the lasting impact of the Werkbund. Consequently, I argue that the discursive foundations, which were laid in the 1950s at the latest, had a lasting influence on “German-German” (deutsch-deutsch) design historiography and have recently opened up a pan-German (gesamtdeutsch) perspective.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2021, 32; 67-88
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uruchomiona Plastyka. Elementy Praktyki i Idei Bauhausu w Działalności i Twórczości Gdańskich Teatrów Niezależnych
Art in Movement. The Elements of the Practice and Ideas of Bauhaus in the Activities and Performances of Gdańsk Independent Theatres
Autorzy:
Świąder-Puchowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015443.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
bauhaus
polski teatr współczesny
polski teatr niezależny
taniec
teatr narracji plastycznej
polish contemporary theatre
polish independent theatre
dance
theatre of visual narrative
Opis:
Artykuł jest próbą wskazania w działalności i spektaklach wybranych gdańskich teatrów niezależnych bezpośrednich inspiracji, ale i bardziej odległych analogii do spuścizny Bauhausu m.in. na poziomie organizacyjnym, artystycznym, a także jeśli chodzi o kontekst społeczno-polityczny. Autorka skupia się zarówno na praktyce, jak i ideach, które mogły być świadomie bądź nieświadomie podejmowane przez twórców pierwszych gdańskich teatrów studenckich z lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku i grup działających w kolejnych dekadach, aż po początek dwudziestego pierwszego wieku: Bim-Bomu, Cyrku Rodziny Afanasjeff, Co To, Galerii, Ą, Teatru Ekspresji, Teatru Snów i Teatru Dada von Bzdülöw. Wpływ poszukiwań Bauhausu objawił się najpełniej, przede wszystkim w fascynacji Jerzego Krechowicza, twórcy Teatru Galeria eksperymentami László Moholy-Nagy’a. Na poziomie widowisk, proponowanych przez przywołane tu gdańskie teatry niezależne, pobrzmiewające w nich mniej lub bardziej odległe analogie i nawiązania do poszukiwań scenicznych Bauhausu układają się w dwa przenikające się w realizacjach poszczególnych grup nurty, które autorka omawia – narracji plastycznej i tańca/ruchu. Zasadniczą kwestią wydaje się fakt, że teatr, zarówno w Bauhausie, jak i w pierwszych gdańskich grupach studenckich, był tworzony i zmieniany głównie przez artystów plastyków, a nie przez ludzi teatru. Dla gdańskich teatrów studenckich pierwszego okresu charakterystyczna była właśnie dominacja aspektu plastycznego, wręcz pewna malarskość, co miało się utrzymać później w znacznym stopniu jako pewien rys charakterystyczny gdańskich grup niezależnych. Autorka, przyjmując za Zbigniewem Taranienką, że teatr narracji plastycznej został w pełni stworzony w teorii i zrealizowany w praktyce przez twórców Bauhausu, głównie Oskara Schlemmera i Moholy-Nagy’a, umieszcza gdańskie teatry plastyków na tej linii tradycji poszukiwań scenicznych, w których, jak pisał badacz, „Uruchomiona plastyka pełni (…) nadrzędną funkcję konstrukcyjną i określa treści.” Celem niniejszego szkicu jest wskazanie, jak poszczególne elementy, zbliżone do tych z praktyki i koncepcji formacji stworzonej przez Gropiusa, są obecne w innych odsłonach, innym czasie i miejscu oraz w odmiennych, niesionych przez nie kontekstach, które tekst prezentuje w syntetycznym ujęciu.
This article is an attempt to indicate, in the activities and performances of selected Gdańsk-based independent theatre ensembles, direct inspiration, along with more remote analogies to the legacy of the Bauhaus, in terms of (among other things) organizational and artistic issues, as well as with regard to the sociopolitical context. The author also focuses on practice and on ideas that might, consciously or unconsciously, have been taken up by the founders of the first Gdańsk student theatres of the 1950s and by alternative theatre groups of the subsequent decades, until the beginning of the twenty-first century. The latter include Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff (The Afanasjeff Family Circus), Co To (What’s That), Galeria Ą (Ą Gallery), Teatr Ekspresji (Theatre of Expression), Teatr Snów (The Theatre of Dreams) and Teatr Dada von Bzdülöw (The Dada von Bzdülöw Theatre). The influence of the artistic research of the Bauhaus was most entirely revealed, above all, in the fascination of Jerzy Krechowicz, the founder of Teatr Galeria, with the experiments of László Moholy-Nagy. With regard to the performances that were proposed by the independent Gdańsk theaters mentioned above, their more or less distant analogies and references to Bauhaus's stage experiments form two strands, which intertwine in the activity of individual groups, namely that of visual narrative and that of dance/movement – these are discussed by the present author. What appears to be the main issue is the fact that in the Bauhaus as well as in the first university student groups in Gdańsk, this theatre was created and transformed mainly by visual artists and not by “theatre people”. What was characteristic for the Gdańsk student theatres of the first period was this dominance of visual art, even a certain pictoriality, which remained to a large extent as a characteristic feature of independent groups from Gdańsk. With the assumption (after ZbigniewTaranienko) that the theatre of visual narrative was entirely created in theory and realized in practice by the artists of the Bauhaus, mainly by Oskar Schlemmer and by Moholy-Nagy, the author situates Gdańsk theatres within such a tradition of theatrical experimentation, in which "The art in movement fulfills (...) the superior structural function and determines the content." The purpose of this text is to demonstrate how individual elements, similar to those of the practice and of Gropius’s concept of formation are visible in various scenes, in different times and places, and in other contexts, which this text demonstrates in a concise manner.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 35-41
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość Eileen Gray a jej stosunek do idei Bauhausu
Work of Eileen Gray and Bauhaus idea
Autorzy:
Olenderek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203926.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
modernizm
styl międzynarodowy
Bauhaus
Eileen Gray
modernism
international style
Opis:
Artykuł poświęcony jest porównaniu twórczości genialnej artystki o światowej sławie Eileen Gray, rozumieniu przez nią sztuki, podejściu do procesu tworzenia, traktowania rzeczy oraz idei szkoły Bauhausu stworzonej przez najwybitniejszych twórców sztuki nowoczesnej i stylu międzynarodowego. Teorie Gray na temat projektowania i architektury pozostawiły trwały ślad w sposobie postrzegania świata sztuki współczesnej. Dziś nadal jest ona uważana za jedną z głównych postaci modernizmu i pozostaje jedyną kobietą sytuowaną na tym samym poziomie, co Le Corbusier czy Ludwig Mies van der Rohe. Główny cel pracy stanowi porównanie cech jej twórczości z ideami szkoły Bauhausu.
The article is devoted to the comparison of the artist Eileen Gray’s genius about world-famous fame, her understanding of art, approach to the processes of creating, treating things, and the ideas of the Bauhaus school created by the most prominent creators of modern art, international style. Gray’s theories on design and architecture have left a lasting impression on the perception of the world of contemporary art. Today, she is still considered the epitome of modernism and is the only woman whose name is mentioned in the same breath as Le Corbusier or Ludwig Mies van der Rohe. The aim is to compare work of E. Grey to Bauhaus ideas.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2019, 11, 4; 17-22
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Revitalization of Brownfields for Shaping the Urban Identity and Fighting Climate Change
Rewitalizacja terenów poprzemysłowych dla kształtowania tożsamości miejskiej i walki ze zmianami klimatycznymi
Autorzy:
Svetoslavova, Mirela
Walczak, Bartosz M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24202240.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
PWB MEDIA Zdziebłowski
Tematy:
rewitalizacja
deindustrializacja
tożsamość miejska
New European Bauhaus
teren poprzemysłowy
miasto zrównoważone
revitalisation
deindustrialization
urban identity
post-industrial area
sustainable city
Opis:
Climate change poses a great threat to humanity, and since the construction industry is one of the biggest contributors to global warming, it is essential to impose change on this particular sector. The revitalisation process, being in a way the recycling of the built environment, provides a sustainable solution. Additionally, the revitalisation of brownfields in particular is crucial to the continuity and preservation of the urban texture, which in turn are vital for reshaping the urban identity of post-industrial cities. This review article outlines the genesis of deindustrialisation and revitalisation processes and their correlation and impact on the environment. By providing examples of successfully executed projects, it aims to prove that brownfield revitalisation is an essential tool for the transformation of former industrial settlements into attractive and sustainable cities.
Zmiany klimatu stanowią poważne zagrożenie dla ludzkości, a ponieważ budownictwo w znacznym stopniu przyczynia się do globalnego ocieplenia, konieczne jest narzucenie zmian w tej branży. Proces rewitalizacji, będący niejako recyklingiem środowiska zbudowanego, stanowi zrównoważone rozwiązanie. Dodatkowo szczególnie rewitalizacja terenów poprzemysłowych ma kluczowe znaczenie dla ciągłości i zachowania tkanki miejskiej, co z kolei jest niezbędne do ponownego kształtowania miejskiej tożsamości miast postindustrialnych. W niniejszym artykule przeglądowym nakreślono genezę procesów deindustrializacji i rewitalizacji, przeanalizowano ich korelację oraz wpływ na środowisko. Poprzez przykłady zrealizowanych z sukcesem projektów artykuł ma na celu udowodnienie, że rewitalizacja terenów poprzemysłowych jest niezbędnym narzędziem przekształcania dawnych miast przemysłowych w atrakcyjne, zrównoważone miasta.
Źródło:
Builder; 2023, 27, 8; 48--52
1896-0642
Pojawia się w:
Builder
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoria Formy Architektonicznej Juliusza Żórawskiego i Jego Uczniów na tle Koncepcji Psychologii Postaci Wypracowanych w Bauhausie
The Theory of Architectural Form by Juliusz Żórawski and His Students in the Context of the Gestalt Psychology Concepts Developed in the Bauhaus
Autorzy:
Borowik, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015472.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
psychologia postaci
teoria architektury
bauhaus
juliusz żórawski
henryk buszko
aleksander franta
gestalt psychology
architecture
Opis:
W artykule omówiono pewne wciąż nie do końca rozpoznane zagadnienia naukowe – oddziaływanie idei psychologii postaci na edukację i praktykę twórczą Bauhausu oraz na architektów działających w Polsce po II wojnie światowej. W pierwszej części zreferowano dotychczasowy stan wiedzy na temat oddziaływania Gestaltu na wykładowców i uczniów szkoły, między innymi na Wassilya Kandinsky’ego, Josefa Albersa, László Moholy-Nagy’ego i Paula Klee. W drugiej części skrótowo zaprezentowano założenia teorii formy architektonicznej Juliusza Żórawskiego oraz jej wpływ na młodsze pokolenie architektów, przede wszystkim na teorię architektury oraz praktykę twórczą Henryka Buszko i Aleksandra Franty. Obaj architekci należeli do grupy najwybitniejszych architektów powojennej Polski, a ich najbardziej znanymi dziełami są: Dzielnica leczniczo-rehabilitacyjna Ustroń-Zawodzie (słynne „piramidy”) oraz katowickie osiedla – Tysiąclecia i Roździeńskiego.
The article discusses some still not fully recognized scientific issues such as the impact of the idea of Gestalt Psychology on the education and creative practice of Bauhaus and on the architects operating in Poland after World War II. The first part of the article, reviews the current state of knowledge about the influence of the Gestalt on Bauhaus school teachers and students (among others on Wassily Kandinsky, Josef Albers, László Moholy-Nagy and Paul Klee). The second part of the text briefly presents the theory of architectural form of Juliusz Żórawski and its impact on Polish architects, especially the generation taught by Żórawski. The theory of architecture and the creative practices of Henryk Buszko and Aleksander Franta were analysed. Both architects belonged to the group of the most outstanding architects of post-war Poland. Their most well-known works: the rehabilitation district Ustroń-Zawodzie (the famous “pyramids”) and two housing estates – Tysiąclecia and Roździeńskiego in Katowice were clear example of the Gestalt theory in practice.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 121-131
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tel Awiw-Jaffa – miasto zmian historycznych, urbanistycznych i kulturowych
Tel Aviv-Yafo – a city of historical, urban and cultural changes
Autorzy:
Mroczkowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294123.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
konflikt etniczny
proces historyczny
zmiana urbanistyczna
Bauhaus
planowanie przestrzenne
ethnic conflict
history of urban changes
spatial planning
urban planning
Opis:
Tematem artykułu jest wpływ narastającego konfliktu etnicznego i narodowego na rozwój tkanki miejskiej Jaffy i Tel Awiwu. Autor przy wykorzystaniu elementów analizy przestrzennej (in situ oraz zachowanego materiału fotograficznego) i w oparciu o badania historyczne szczegółowo przedstawia ten proces. Zwraca uwagę na zespół czynników, które spowodowały, iż ta dynamicznie rozwijająca się struktura miejska została wykorzystana w XX w. zarówno przez Żydów, jak i Arabów w polityce segregacji etnicznej i kulturowej. Ukazane wyniki badań wskazują okoliczności, które doprowadziły do oficjalnego podziału administracyjnego obszaru miejskiego Jaffy i utworzenia „hebrajskiego” miasta Tel Awiw – „papierowej granicy” wytyczonej między dwoma miastami w 1921 r. Pozwalają także ukazać istotny element historyczny, pomocny w zrozumieniu procesów tworzenia układu urbanistycznego współczesnego kompleksu Tel Awiw-Jaffa. Wyraźnie jest to widoczne zwłaszcza w przypadku osiedla Manshiyya/Neve Shalom, którego – pomimo centralnej pozycji w całym systemie urbanistycznym – całkowite zniszczenie zmaterializowało wcześniejsze niefizyczne rozdzielenie centrów osadniczych, jakimi były pierwotnie arabska Jaffa i żydowski Tel Awiw.
In the study, the author shows – using elements of spatial analysis and based on historical research (sources s. a. studies, historical photographic materials and in situ) – the impact of the growing ethnic and national conflict on the development of the urban space of Jaffa and Tel Aviv. Author draws attention to the set of factors that caused this dynamically developing structure to be used throughout the 20th century by Jews and Arabs in the politics of ethnic and cultural segregation of both nations. The research results shown indicate the circumstances that led to the official division of the Arab administrative area of Jaffa and the creation of the “Hebrew” city of Tel Aviv – that “paper border”, which was drawn between the two cities in 1921. They also allow to show a unique historical element, very helpful in understanding the creation mechanism of the urban layout of the contemporary Tel Aviv-Jaffa complex. These existing discrepancies between the spatial potential and the actual use of the urban space were most evident in the case of the Manshiyya/Neve Shalom housing estate. Despite the central position in the entire urban system, its complete destruction materialized the previous non-physical separation of the settlement centers, which were originally Arab Jaffa and Jewish Tel Aviv.
Źródło:
Architectus; 2020, 3 (63); 83-100
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr Lalek Andrzeja Pawłowskiego jako Projekt Nierealny
Andrzej Pawłowskis Puppet Theatre as an Unrealictic Project
Autorzy:
Kopania, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015451.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
andrzej pawłowski
teatr lalek
kineformy
sylwester drzewiecki
bauhaus
puppet theatre
kineforms
Opis:
Na początku lat 50. XX w. Andrzej Pawłowski, wychodząc od inspiracji dokonaniami Bauhausu, ale też Siergieja Obrazcowa, dyrektora Państwowego Centralnego Teatru Lalek w Moskwie, pracował nad stworzeniem lustrzanego teatru lalek. Swój projekt, w założeniu ułatwiający pracę lalkarzom i zapewniający szerszą społeczną dostępność teatru, opatentował i starał się rozwijać, podejmując próby stworzenia epidiaskopowego teatru lalek. Ostatecznie jednak jego starania spełzły na niczym z racji braku zainteresowania projektem środowiska lalkarskiego, jak też przyziemnych problemów, przede wszystkim z trudno dostępnymi w tamtym czasie precyzyjnymi narzędziami optycznymi. Niemniej jednak pochodną prowadzonych eksperymentów były ważne dla polskiej sztuki lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych Kineformy. Niniejszy tekst uzupełnia naszą wiedzę o lustrzanym teatrze lalek. Dzięki odnalezieniu w Archiwum Urzędu Patentowego w Warszawie jego projektu możliwym stało się dokładne zrekonstruowanie formy i zasad działania przenośnej sceny Pawłowskiego. Z kolei głębsza analiza lalkarskiego środowiska powojennej Polski, jego aspiracji, potrzeb oraz horyzontów artystycznych, pozwoliła na ustalenie, dlaczego projekt Pawłowskiego nie spotkał się z zainteresowaniem tych, dla których był stworzony.
At the beginning of the 1950s, Andrzej Pawłowski, inspired by the achievements of the Bauhaus movement and the work of Sergey Obraztsov, director of the Central State Puppet Theatre in Moscow, was engaged with creating a mirror puppet theatre. He patented his project, which was intended to facilitate the work of puppeteers and ensure wider social accessibility of the theatre, and tried to develop it by attempting to create an epidiascope puppet theater. Ultimately, however, his efforts failed due to the lack of interest in the project of the puppeteers, as well as down-to-earth problems, primarily with the precise optical tools that were difficult to access at that time. Nevertheless, the derivative of the experiments he conducted were Kineforms, important for Polish art in the 1950s and 1960s. This text completes our knowledge of the mirror puppet theater. Thanks to the discovery of its design in the archives of the Patent Office in Warsaw, it became possible to accurately reconstruct the form and principles of operation of Pawłowski’s portable stage. On the other hand, an in-depth analysis of the puppetry milieu of post-war Poland, its aspirations, needs, and artistic horizons made it possible to determine why Pawłowski's project did not meet the interest of those for whom it was created.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 59-71
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rysunek strukturalny w obrazowaniu przestrzeni i edukacji architektonicznej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej wobec tradycji École des Beaux Arts i Bauhausu
Structural drawing in the representation of space and architectural education at the Faculty of Architecture of Warsaw University of Technology in relation to the tradition of the École des Beaux Arts and the Bauhaus University
Autorzy:
Suffczyński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835745.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
rysunek strukturalny
Warszawska Szkoła Rysunku
Bauhaus
École des Beaux-Arts
structural drawing
Warsaw School of Drawing
Opis:
Przedmiotem artykułu jest funkcja rysunku strukturalnego w twórczości architektonicznej jako metody obrazowania przestrzeni zgodnie z prawami widzenia i perspektywy malarskiej oraz jego rola w kształceniu architektów. Definiowanie rysunku strukturalnego odwołuje się do rozmieszczenia materialnych elementów w przestrzeni oraz ich wizualnego przedstawiania. Celem opracowania jest zapis doświadczeń edukacyjnych Warszawskiej Szkoły Rysunku w środowisku Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej wobec tradycji nauczania École des Beaux-Arts i Bauhausu. Przedstawiono metody graficznej prezentacji form architektonicznych istniejących i projektowanych. Analiza porównawcza sposobów wizualizacji w XX-wiecznym procesie ich kształtowania i przemian uwzględnia zarówno zewnętrzny aspekt obrazowanych obiektów, jak i ich zależności przestrzenne. Wynikające z niej wnioski dotyczą wpływu dziedzictwa edukacji École des Beaux-Arts i Bauhausu na metody ukazywania przestrzeni przez absolwentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej oraz różnic charakteryzujących wyżej wymienione uczelnie.
This article discusses the function of structural drawing in architectural works as a method of depicting space according to the laws of vision and perspective, as well as about its role in the education of architects. The definition of structural drawing refers to the arrangement of material elements in space and their visual representation. The paper presents the educational experience of the Warsaw School of Drawing in the environment of the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology in relation to the teaching tradition at the École des Beaux-Arts and the Bauhaus. It also shows methods of graphic representation of existing as well as designed architectural forms. The comparative analysis of the methods of depiction in the formation and transformation processes from the 20th century takes into account both the external aspect of depicted objects and also their spatial relations. The resulting conclusions concern the impact of the educational heritage of the École des Beaux-Arts and Bauhaus on the methods of presenting space by graduates of the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology and the differences characterizing the above-mentioned universities.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 145-156
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja idei architektury Bauhausu w przestrzeni Łodzi międzywojennej
Accepting the idea of bauhaus architecture on interwar lodz
Autorzy:
Olenderek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1403666.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
interwar Lodz
idea of the Bauhaus Architecture
public space
apartment building
Łódź międzywojenna
idea architektury Bauhausu
przestrzenie publiczne
apartamentowiec
Opis:
Łódź, podniesiona w okresie międzywojennym do rangi miasta wojewódzkiego, rozwijała się równie burzliwie, ale znacznie bardziej harmonijnie, co na przełomie XIX i XX wieku, tj. w okresie rewolucji przemysłowej. Oprócz nadania Łodzi rangi administracyjnej, w latach 20. XX wieku erygowano diecezję łódzką i utworzono garnizon wojskowy. Wydarzenia te wpłynęły w zasadniczy sposób na kształtowanie struktury przestrzennej i wznoszenie często nowatorskich, a czasami wręcz awangardowych, obiektów architektonicznych, nawiązujących do zasad propagowanych przez znanych artystów – Władysława Strzemińskiego czy Katarzynę Kobro. Współpraca różnych specjalistów w ramach sztuki budowania odcisnęła znaczące piętno w krajobrazie miasta. Do sztandarowych przykładów obiektów zawierających elementy wywodzące się z idei Bauhausu zaliczyć można m.in. gmach Związku Młodzieży Chrześcijańskiej „Polska YMCA” czy szpital wojskowy, którego patronem został gen. Sławoj Składkowski. O rozległej współpracy środowisk twórczych poza budynkami o charakterze publicznym świadczą również liczne obiekty o przeznaczeniu mieszkalnym. Wśród nich za najważniejsze należy uznać kolonię mieszkalną na Polesiu Konstantynowskim oraz kolonię mieszkalną ZUS. Obu tym projektom towarzyszyły przestrzenie rekreacyjne w postaci największego w ówczesnej Europie rozrywkowego Parku na Zdrowiu czy osiedlowego zieleńca ZUS. Podniesieniu sprawności fizycznej mieszkańców i zagospodarowaniu ich czasu wolnego służył także nowo utworzony Park 3 Maja. Równie istotne z punktu widzenia potrzeby rozwiązywania problemów społecznych szerokiej rzeszy łódzkich rodzin robotniczych były osiedla szeregowych domków jednorodzinnych zrealizowane przez TOR na Marysinie III i S tokach. Powszechny w Łodzi międzywojennej głód mieszkaniowy oraz zmiana oczekiwań lokatorów, wśród których byli urzędnicy miejscy, lekarze, adwokaci czy oficerowie wymagający podniesienia standardów nowo wznoszonych lokali mieszkalnych, sprzyjały rozwojowi kamienic luksusowych, domów czynszowych czy willi miejskich. Równie istotnym problemem był analfabetyzm. Działacze społeczni i władze miejskie włączyli się aktywnie w ogólnopolską akcję budowy szkół powszechnych. W 1939 roku miasto mogło poszczycić się kilkunastoma nowymi szkołami. Do nowatorskich gmachów możemy zaliczyć szkołę przy ulicy Rokicińskiej połączoną z przedszkolem. Również w tym okresie wzniesiono, przynajmniej częściowo, znakomity budynek Wolnej Wszechnicy Polskiej przy ulicy P.O.W. Na ile podane przykłady architektury mogą uchodzić za równie wartościowe jak te, które wyszły spod ręki twórców Bauhausu; czy i na ile można im przypisać cechy nurtu międzynarodowego?
Lodz, which was elevated to the regional centre was developing rapidly – much more orderly however – than between the XIXth and XXth century (during the Industrial Revolution). The Lodz Diocese was founded in the 1920s, as well as a military garrison. These activities influenced the shaping of public space and creation of modern, even avant-garde buildings, drawing upon the rules popularized by known artists, such as Władysław Strzemiński or Katarzyna Kobro. The cooperation of various construction specialists made a large impact on the city space. The main examples of architecture with Bauhaus elements are: The Christian Youth Association building (“Polish YMCA”) and Gen. Sławoj Składkowski Military Hospital. Apartment buildings also benefited from this cooperation: Polesie Konstantynowskie and ZUS apartment complexes. These apartments were provided with the biggest entertainment Park (Park na Zdrowiu or ZUS Park) in Europe at that time. The newly constructed Park 3 Maja also served to increase general health and to spend free time. The solution to accommodate many working men and their families was the construction of terraced houses by TOR in Marysin and Stoki districts. The lack of apartments in the interwar Lodz period and demands for better living conditions (lawyers, doctors, officers) fueled the development of luxurious apartments and villas. The other problem was illiteracy. Social activists and city authorities joined in the country wide primary school construction. In 1939 the city had a dozen new schools. The school (connected to a kindergarten) at Rokicińska St. was modern building. Also in this period, an excellent building of The Free Polish University (Wolna Wszechnica Polska) at P.O.W. Stret. An impressive building at P.O.W. St. was partially constructed. Can the provided examples be as valuable as what the Bauhaus authors created? Can they be accepted into the international trend? The author hopes, that these considerations will enrich the knowledge of the process of shaping Lodz city space.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2020, 12, 1; 29-50
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praktyki rysunkowo-malarskie jako element programu kształtowania świadomości i kompetencji plastycznych przyszłych architektów a idee edukacyjne Bauhausu
Drawing and painting practices as an element of the program of educating the awareness and artistic competences of architects versus educational ideas of the Bauhaus
Autorzy:
Siomkajło, Barbara
Łuczewska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835731.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Bauhaus
edukacja plastyczna
studia architektoniczne
plener
praktyka rysunkowo-malarska
art education
architectural studies
plein air
drawing practise
painting practice
Opis:
Opracowanie dotyczy roli kształcenia przyszłych architektów, ich świadomości i kompetencji plastycznych w odniesieniu do idei i rozwiązań edukacyjnych Bauhausu. Mimo upływu 100 lat od założenia tej artystycznej szkoły i tylko 14 lat jej działalności, w procesach kształcenia prowadzonych przez szkoły artystyczne na całym świecie można odnaleźć ciągle aktualne elementy idei sformułowanych przez W. Gropiusa. Odnoszą się one do koncepcji jedności wszystkich sztuk, ze szczególnym uwzględnieniem architektury oraz metody kształcenia prowadzącej do pobudzenia i rozwoju u studiujących ich twórczych możliwości. Opracowanie zawiera omówienie jednego z elementów podstawowej edukacji plastycznej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, jakim są praktyki rysunkowo-malarskie. Omawiane jest ich szczególne znaczenie w przygotowaniu studiujących do samodzielnego projektowania poprzez rozwijanie ich twórczej wyobraźni. Istotną rolę odgrywa w tych procesach tak bardzo podkreślany przez Bauhaus bezpośredni kontakt z elementami otoczenia oraz opanowanie podstaw postrzegania przestrzeni, a także sposobów jej zapisu w plenerowych warunkach zintensyfikowanego procesu kształcenia.
The study concerns the role of educating future architects, their awareness and artistic competences in relation to the ideas and educational solutions of the Bauhaus. Despite the fact that 100 years have passed since this artistic school foundation and there were only 14 years of its activity, we can still find current elements of the ideas formulated by W. Gropius in the educational processes conducted by art schools all over the world. They refer to the concept of unity of all arts with particular emphasis on architecture and the method of education leading to stimulation and development of creative possibilities in students. The study discusses one of the elements of basic art education at the Faculty of Architecture of Wrocław University of Science and Technology, which are drawing and painting practices. Their special importance in preparing students for independent design by developing their creative imagination is discussed. An important role in these processes is performed by the direct contact with elements of the environment, emphasized by the Bauhaus, and the mastery of the basics of perception of space as well as the methods of its recording in the plein air conditions of an intensified educational process.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 157-172
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskar Schlemmer: Projekt „Nowy Człowiek”
Oskar Schlemmer: the “New Man” Project
Autorzy:
Leyko, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015483.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
bauhaus
oskar schlemmer
nowy człowiek
balet triadyczny
tańce bauhausu
new man
triadic ballet
bauhaus dances
Opis:
Wychodząc od ponawianych od końca dziewiętnastego stulecia prób stworzenia dla człowieka przyjaznych i zdrowych warunków rozwoju w świecie niszczonym przez cywilizację i urbanizację, w artykule przedstawiono wizję nowego człowieka, jaka pojawiła się po I wojnie światowej w Bauhausie, nowoczesnej szkole projektowania. W trakcie działalności szkoły w latach 1919–1933 ta promodernistyczna wizja ewoluowała od idei człowieka metafizycznego – na etapie silniejszego związku kształcenia w Bauhausie ze sztuką, do człowieka społecznego w drugim etapie, gdy dominowało projektowanie zespołowe, a uczelnię zaczęto uważać za „uniwersytet projektowania”. Najbardziej konsekwentną wizję nowego człowieka reprezentował Oskar Schlemmer – malarz, rzeźbiarz, autor frezów i metaloplastyk ściennych, scenograf i choreograf. W centrum twórczości Schlemmera w każdej z tych dziedzin stał człowiek, który był dla artysty „miarą wszystkich rzeczy”. Jednakże Schlemmer w zasadniczo odmienny sposób przedstawiał człowieka w sztukach plastycznych i w sztukach scenicznych. Podczas gdy malarstwo sztalugowe dawało nieograniczone możliwości wyobrażania postaci ludzkiej, Schlemmer – zwłaszcza w latach 1921–1933 szukał środków do przedstawienia człowieka w ogóle, typowych form opisujących jego postać, uniwersalnych i ponadczasowych. Natomiast w przestrzeni sceny, gdzie podstawowym „materiałem” był żywy, cielesny człowiek, Schlemmer stosował maski pełnopostaciowe, pod którymi ukrywał przetransponowaną w obiekt sceniczny postać tancerza. Przykładem tych eksperymentów jest Balet triadyczny i Tańce Bauhausu. Podstawą tych działań artysty było przekonanie, że sztuki plastyczne – posługując się płaszczyzną – „od-twarzają” postać człowieka, zaś trójwymiarowa przestrzeń sceny pozwala go „stwarzać” na nowo.
From the end of the nineteenth century, a great number of attempts were made to create proper conditions for human development and well-being in the world destroyed by the effects of the advances of civilization and urbanization. The article presents the vision of a new man that appeared after the First World War in Bauhaus, a modern design school. During the school’s activities in 1919-1933, this pro-modernist vision evolved from the idea of a metaphysical man – at the stage of a stronger relationship of education in Bauhaus with art, to the social man in the second stage, when team design dominated and the university started to be considered the "design university." The most consistent vision of the new man was represented by Oskar Schlemmer - a painter, sculptor, author of milling cutters and wall metalworks, stage designer and choreographer. At the centre of Schlemmer's work in each of these areas was man who was for the artist "the measure of all things." However, Schlemmer portrayed man in his visual and performing arts in a fundamentally different way. While easel painting offered unlimited possibilities of portraying the human figure, Schlemmer, especially in the years 1921 – 1933, sought to present the figure of man in his typical, universal, and timeless form. However, in the space of the stage, where the principal material was a living man, Schlemmer used full-body masks, under which he hid the figure of the dancer transformed into a stage object. An example of these experiments is the Triadic Ballet and Bauhaus Dances. The basis of these activities was the belief that visual arts use the surface to "recreate" the figure of a man, while the three-dimensional space of the stage allows the man to "be created" again.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 11-20
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 39

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies