Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bakhtin" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Polyphonie im stadttext von Lemberg in der frühen neuzeit / polyphony in the text of the city of L᾿viv /
POLYPHONIE IM STADTTEXT VON LEMBERG IN DER FRÜHEN NEUZEIT / POLIFONIA TEKSTÓW O LWOWIE WE WCZESNEJ NOWOŻYTNOŚC
Autorzy:
Woldan, Alois
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048514.pdf
Data publikacji:
2021-10-27
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
L´viv
the early modern period
multinationality
the Jewish population
polyphony
Mikhail Bakhtin
Lwów
wczesna nowożytność
wielonarodowość
ludność żydowska
polifonia
Michaił Bachtin
Opis:
The article analyses texts that describe the city of today’s L’viv at the turn of the 17th century, written by Ukrainian, Polish, and German authors in Church Slavonic, Prosta mova, Latin, and German. The names of some of these authors are known (e.g. the Polish Renaissance poet, Sebastian Fabian Klonowic, or the German merchant and traveller, Martin Gruneweg), while others remain anonymous (e.g. the author of a Ukrainian heraldic poem, a “lamentatio” addressed to the Polish king). These texts have some common aspects – they underline the multinationality of the city population as well as different religious denominations of every ethnic group (special attention is given to the Jewish population of the city) – and they represent conflicting points of view regarding privileges of various groups. Thus, the texts serve as an example of polyphony as defined by Mikhail Bakhtin. They combine different voices representing various national ideologies in one complex work, a text of the city of L᾿viv.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2021, 76; 397-422
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Авиатор” Евгения Водолазкина как жанр дневника
Evgeny Vodolazkin’s „The Aviator” as a Diary Genre
Autorzy:
Wojciechowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651215.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
дневник
записи
Дмитрий Лихачев
Михаил Бахтин
монологичность
полифония
diary
notes
Dmitry Likhachev
Mikhail Bakhtin
monologue
polyphony
Opis:
The purpose of this article is to investigate the diary genre as used in Evgeny Vodolazkin’s novel The Aviator. The author of the paper attempts to describe and emphasize the innovativeness of Vodolazkin’s approach, as compared with the main classic features interpreted in the light of Elena Bogdanova’s article entitled ‘Language features of the diary genre’ (2008) which brings a classification thereof.
Целью настоящей статьи является представление творчества современного и самого популярного русского писателя Евгения Германовича Водолазкина в романе Авиатор, написанном в форме дневника. В статье представлен новаторский подход автора к жанру дневника, который сопоставлен с классической классификацией Елены Богдановой в ее научной статье Языковые особенности жанра дневника (2008).
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2019, 12; 199-211
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między kolonią a imperium. Miłosz i Dostojewski
Between Empire and Colony. Miłosz and Dostoyevski
Autorzy:
Wedemann, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179321.pdf
Data publikacji:
2012-12-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Central Europe
Russian imperialism
orientalism
postcolonial studies
Mikhail Bakhtin’s polyphony
messianism
Europa Środkowa
rosyjski imperializm
orientalizm
badania postkolonialne
Bachtinowska polifonia
mesjanizm
Opis:
Refleksję Czesława Miłosza nad fenomenem twórczości Fiodora Dostojewskiego umieszcza autor w kontekście studiów postkolonialnych, zwracając uwagę na prekursorski charakter oraz komplementarność szkiców poety o literaturze rosyjskiej wobec analiz Ewy M. Thompson, przeprowadzonych w jej książce Imperial Knowledge. Russian Literature and Colonialism (tłum. pol. Trubadurzy imperium. Literatura rosyjska i kolonializm
The author puts Czesław Miłosz’s reflection of the phenomenon of Dostoyevski’s works in the context of postcolonial studies. He draws the attention to the innovative character and complementarity of the poet’s essays on Russian literature which is different to the its analysis carried out by Ewa M. Thompson in ”Imperial Knowledge. Russian Literature and Colonialism”. 
Źródło:
Porównania; 2012, 10; 23-37
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na początku był karnawał. O Karnawale, czyli pierwszej żonie Adama Sławomira Mrożka
At the Beginning There Was the Carnival. About Karnawał, czyli pierwsza żona Adama (The Carnival, or Adam’s First Wife) by Sławomir Mrożek
Autorzy:
Walczak, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887290.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sławomir Mrożek
Michaił Bachtin
karnawał
emigracja
degradacja
Mikhail Bakhtin
carnival
exile
degradation
Opis:
Artykuł jest próbą interpretacji ostatniej sztuki Sławomira Mrożka, zatytułowanej Karnawał, czyli pierwsza żona Adama. Autorka podkreśla, że utwór powstał na emigracji, w Nicei, choć pomysł na jego napisanie zrodził się dużo wcześniej – jeszcze w latach 90., podczas pobytu pisarza w Meksyku. Karnawał jest dla niej kolejnym, może nawet najwyraźniejszym, dowodem na wyzwolenie się Mrożka z rodzimych obsesji i przekierowanie uwagi na sprawy bardziej uniwersalne. Swoją interpretację koncentruje wokół teorii karnawału i karnawalizacji świata Michaiła Bachtina. Wykazuje, że obraz świata przedstawionego w dramacie Mrożka świadczy o wypaczeniu pierwotnej natury karnawału i stawia pytanie o celowość takiego zabiegu.
The article is an attempt at an interpretation of Sławomir Mrożek’s last play entitled Karnawał, czyli pierwsza żona Adama. The author emphasizes that the play was written in exile, in Nice, although the idea of writing it was conceived much earlier – in the 1990’s, when the writer stayed in Mexico. Karnawał for her is another, perhaps the most obvious proof that Mrożek was liberated from his Polish obsessions and directed his attention to more universal issues. She focuses her interpretation on Mikhail Bakhtin’s theory of the carnival and carnivalization of the world. She shows that the picture of the world presented in Mrożek’s drama proves that the original nature of the carnival is distorted and she asks the question about the advisability of using such a device.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 85-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THE CHRONOTOPE OF LOVE EXPLORED THROUGH ORHAN PAMUK’S THE MUSEUM OF INNOCENCE
CHRONOTOP MIŁOŚĆ ODKRYWANY W MUZEUM NIEWINNOŚCI ORHANA PAMUKA
Autorzy:
Vaso, Kleitia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/955748.pdf
Data publikacji:
2019-02-03
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Chronotope
love chronotope
idyllic chronotope
The Museum of Innocence
Orhan Pamuk
Mikhail Bakhtin
Peter Pan
Alice in Wonderland
the garden
island
space
time
eternal
transient
chronotop
chronotop miłości
chronotop idylliczny
Muzeum Niewinności
Or-han Pamuk
Michaił Bachtin
Piotruś Pan
Alicja w Krainie Czarów
ogród,
wyspa
przestrzeń
czas
wieczność
przejezdny
Opis:
Through Orhan Pamuk’s novel, The Museum of Innocence, and Mikhail Bakhtin theory on the chronotope, specifically the idyllic chronotope, the article explores the specific chronotope of love which possesses a dual nature, both specific and timeless. Like all lovers, the novel’s protagonists, Füsün and Kemal belong simultaneously to the particu-lar place and time of their circumstances and the intimate world they create which tem-porarily transcends the boundaries of space and time. This private world echoes that of Adam and Eve, one suspended between the innocence and isolation of a private world and the looming threat of the real world’s interference. This dynamic between the place-less and time-less world of two and its existence within a specific place and time is espe-cially palpable in Orhan Pamuk’s novel, the very premise of which rests on the preserva-tion of a specific temporal period through artefacts, here belonging to Füsün, Kemal’s love. The eponymous museum refers to Kemal’s obsessive gathering and conservation of any item that belongs to her. The meetings of the lovers are dated with a historian’s precision and placed in the exact spot of Istanbul, the author’s beloved city. Kemal and Füsün could be Adam and Eve or any other literary couple following in their footsteps, yet their isolated world is interrupted by the noises, light and smells belonging to Istanbul alone. This specific chronotope belonging to love echoes Peter Pan’s island or Alice’s wonderland but the adult version of this private universe cannot be quite as separate from the real world. The latter can only partially escape and remains halfway trapped in its exact coordinates and time zone. My article ventures the thesis that the children’s and adult’s versions represent a similar effort to create a world of innocence and freedom though to a lesser degree in the second case.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2018, 16; 139-148
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bakhtin’s Dialogism, Intertextual Theories and Neo-Victorian Fiction
Dialogiczność Bachtina, teorie intertekstualne i literatura neowiktoriańska
Autorzy:
Tryniecka, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366848.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
dialogism
intertextuality
Victorian literature
neo-Victorian literature
Mikhail Bakhtin
Gérard Genette
Ryszard Nycz
dialogiczność
intertekstualność
literatura wiktoriańska
literatura neowiktoriańska
Michaił Bachtin
Opis:
The article analyzes varying approaches to intertextuality in the light of the recurring interest in neo-Victorian literature. It places a special emphasis on Mikhail Bakhtin’s dialogism and Gérard Genette’s treatment of intertextuality, which appear to constitute suitable tools for studying the relations between the Victorian and neo-Victorian texts. Essentially, Genette’s intertextual perspective offers a stable classification of texts based on the notion of “architextual network” and, at the same time, is not confined to a “closed system”. While discussing the issue of intertextuality, I also briefly introduce the work done by such Polish scholars as: Michał Głowiński, Ryszard Nycz or Henryk Markiewicz. I especially draw on Nycz’s division of intertextual relations: “text–text”, “text–genre” and “text–reality”. Nycz’s theoretical proposal seems to be appropriate for the study of the Victorian and neo-Victorian novel, as intertextuality in the neo-Victorian texts can be found not only on the textual, but also on the generic and cultural level. It seems that neo-Victorian fiction deserves a special place in modern literary studies: not only does it offer a literary vision of the Victorian world, but also verifies the current, socio-cultural portrayals of this bygone era, thus, providing a commentary on our present-day world as well.
Celem artykułu jest omówienie podejścia do intertekstualności w świetle zainteresowania literaturą neowiktoriańską. Szczególna uwaga poświęcona zostaje pojęciu dialogiczności Michaiła Bachtina oraz teorii intertekstualności Gérarda Genette’a, która wydaje się najbardziej odpowiednim narzędziem do studiowania relacji między tekstami wiktoriańskimi i neowiktoriańskimi, oferując stabilną klasyfikację tekstów opartą na pojęciu „architekstualnej sieci” i nie ograniczając jej do „zamkniętego systemu”. Omawiając zagadnienie intertekstualności, zwracam również uwagę na wkład polskich naukowców, takich jak: Michał Głowiński, Ryszard Nycz czy Henryk Markiewicz. Wśród polskich badań nad intertekstualnością szczególnie wyróżniam teorię Ryszarda Nycza, która skupia się na trzech relacjach: „tekst–tekst”, „tekst–gatunek” oraz „tekst–rzeczywistość”. Propozycja Nycza wydaje się najwłaściwsza w studiuowaniu powieści wiktoriańskich i neowiktoriańskich, jako że umożliwia ich analizę nie tylko na poziomie tekstowym, ale również gatunkowym i kulturowym. Wydaje się, iż literatura neowiktoriańska zdecydowanie zasługuje na zainteresowanie współczesnych studiów literackich, jako że nie tylko ukazuje literacką wizję wiktoriańskiego świata, lecz weryfikuje także obecne społeczno-kulturowe obrazowanie tejże przeszłości, oferując tym samym komentarz dotyczący współczesności.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 171-185
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog zgody jako neoretoryczny projekt Bachtina
“A Dialogue of Agreement” as Bakhtin’s Neo-rhetorical Project
Autorzy:
Tiupa, Walerij Igoriewicz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038812.pdf
Data publikacji:
2020-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
dialogicity
agreement
Bakhtin
communicative strategy
New Rhetoric
Opis:
The article is dedicated to the idea of dialogism in the philosophy of Mikhail Bakhtin. The author assumes that the dialogism of this Russian philosopher of ideas and literary critic is presented in a new light as a clearly valid intention in humanistic thinking. The focus is particularly turned towards the notion of the “dialogue of agreement”. The author examines various communication strategies (of submission, tolerance, convergence). Moreover, attention is drawn to the non-authoritarian, trans-- hierarchical types of resultative communication which leads to the convergence of awareness. The dialogic relation of agreement is perceived as the ultimate goal of every dialogue.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2020, 33; 393-407
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Чаемое будущее” и „идти вперед” – категория будущего в научном творчестве Михаила Михайловича Бахтина
“Desired future” and “going forward” – the category of the future in the scientific works of Mikhail Mikhailovich Bakhtin
Autorzy:
Szubin, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2224183.pdf
Data publikacji:
2022-12-25
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mikhail Bakhtin
solipsism
future
progress
memory
Opis:
In the article the scientific works of Mikhail Bakhtin are considered as one text with its own single metaplot. The motive of moving forward (“going forward”) is analyzed and treated as the basis of Bakhtin’s progressive outlook, his hopes for the future and for the dialogue in the Great Time. Attention is drawn to a specific period of the Russian thinker’s intellectual life, that is associated with the departure from the ideas of solipsism. The concept of “I – others” is considered a turning point and is compared with the Copernican revolution, which is carried out in the philosophical worldview of a Russian scientist and then transferred to the studies of the works of Fyodor Dostoevsky. It reveals, in particular, the philosopher’s gradual departure from individual reality and his approach towards personalism. The future for Bakhtin is a creative, active category that determines the present. At the same time it is noted that the forward movement as expressed by the Russian thinker is ambivalent and associated with the turn to the past and the source. Along the way the concepts of memory, the curvature of progress, the idea of historical inversion, etc. are also studied. Besides, Bakhtin’s criticism of the Enlightenment idea of progress, Western rationalism and humanism are mentioned. In this regard Bakhtin’s concept of the rebirth acquires great importance, in which, under the influence of movement towards the future, the past is updated.
Źródło:
Studia Rossica Posnaniensia; 2022, 47, 2; 103-114
0081-6884
Pojawia się w:
Studia Rossica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Magična moćopscenih reči u ženskoj reveni
Magic Power of the Obscene Language in Womens’ Revena
Autorzy:
Stevanović, Lada
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635507.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
obscene language
revena
magical laughter
life
death
Bakhtin
Opis:
The theme  of this paper is the magic power of the obscene words and jokes in traditional Serbian culture, on the example of women’s only festival revena in Banat. This ritual represents one day holiday that was celebrated in the beginning of spring, before the Eastern Fast. During revena women gathered for a celebration during which their behavior was completely different than usual, transgressing all the strict  norms that prevailed in everyday reality  of patriarchal  society.  Except for  the  excessive  drinking  and  eating,  women  expressed  their sexuality freely and they spoke about it in the most obscene way. Apart from the verbal part, the ritual of revena had also its performative side. Thus women were proving their female sex by raising the skirt (in the Kumane village), and this act functioned as some kind of pass to enter the revena. During the  holiday, some women were dressed  up as men in order to fulfill the necessary male roles for the sexual games, because no man (except for the musician) was allowed to be present on this holiday. The analysis in this paper, devoted above all to the magic power of the obscene language in the traditional culture, is inscribed into the Bakhtin’s theory of carnival. It is applied here not only to the carnivalesque behavior, but also to the concrete verbal obscene content. These obscenities are inseparable from laughter, so the magic power of laughter (as defined by Veselin  Čajkanović) is also analyzed in this paper, and, apart from appearing in revena, it represented important part of the funeral ritual. 
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2012, 3
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język, dialog i mowa publiczna – w felietonach Jerzego Pilcha (w świetle koncepcji Michaiła Bachtina)
Autorzy:
Skowronek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520379.pdf
Data publikacji:
2023-07-21
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
Michaił Bachtin
felieton
refleksja metajęzykowa
„cudzy głos”
polifoniczność
dialog
gatunek mowy
Jerzy Pilch
Mikhail Bakhtin
column
metalinguistic reflection
“someone else’s voice”
polyphony
dialogue
speech genre
Opis:
Language, dialogue and public speech – in Jerzy Pilch’s columns (in the light of Mikhail Bakhtin’s concepts) The main research objective of this article is to reconstruct reflections on Polish language issues in Jerzy Pilch’s columns (1952–2020). Among other things, the author poses questions concerning the evaluation of the state of contemporary Polish contained in these texts and the existing – according to Pilch – relations between language and the social context. The textological analysis and interpretation of the selected columns is made with the help of some concepts of the eminent humanist Mikhail Bakhtin (1895–1975), such as polyphonicity, dialogue, speech genre… The analysis demonstrates the importance of the theme of language in Jerzy Pilch’s column writing. His reflections range from the general contemporary Polish language to individual words, their history, semantics and connotations. The meta-linguistic motifs of the columns concern not only private speech, everyday conversations, but also dialogue in the public, political sphere. Pilch’s assessment of contemporary Polish is generally negative. Descriptions of linguistic usus dominated by Internet slang and unnecessary English neologisms prevail. However, language, Pilch believes, is a ‘self-cleaning’ mechanism.
Źródło:
Świat i Słowo; 2023, 40, 1; 123-149
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Вечный муж» и традиция мениппеи
“The Eternal Husband”and the Menippean Tradition
Autorzy:
Segal-Rudnik, Nina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1754224.pdf
Data publikacji:
2021-08-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wieczny mąż
Dostojewski
Bachtin
menippea
Tynianow
parodia
średniowieczne misterium wielkanocne
R. Jakobson
The Eternal Husband
Dostoevsky
Bakhtin
Tynjanov
parody
medieval Easter mock mystery
Opis:
The article examines the motif structure of the main characters in Dostoevsky’s The Eternal Husband against the background of menippea and its various genres. The parodic transformations of the images and motifs of Dostoevsky's previous texts, especially the novel The Idiot, modify the traditional love triangle of the short story. The relationship between the protagonist and the antagonist reflects the ambivalence of the archetypal scheme “king vs jester” and the way it appears in Hugo’s romantic drama Le Roi s’amuse and Verdi’s opera Rigoletto. The plot of revenge and vindication of trampled dignity dates back to the genre of medieval mock mystery (R. Jakobson) and its narrative of the Easter resurrection, posing the problem of Christianity and its values in the Russian society of the time.
Wieczny mąż i tradycja menippe Artykuł analizuje strukturę motywów głównych bohaterów Wiecznego męża Fiodora Dostojewskiego na tle satyry menippejskiej i jej różnych odmian. Parodyczne przemiany obrazów i motywów poprzednich tekstów Dostojewskiego, zwłaszcza z powieści Idiota, modyfikują tradycyjny trójkąt miłosny opowiadania. Relacja między bohaterem a antagonistą odzwierciedla ambiwalencję archetypowego schematu «król i błazen» oraz sposób, w jaki pojawia się on w dramacie romantycznym V. Hugo Le Roi s’amuse i operze Rigoletto G. Verdiego. Fabuła zemsty i zadośćuczynienia za zdeptaną godność sięga gatunku średniowiecznej kpiny (R. Jakobson) i jego narracji o zmartwychwstaniu wielkanocnym, dotykając problemu chrześcijaństwa i jego wartości w ówczesnym społeczeństwie rosyjskim.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 171-186
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Что же она такое, ваша нарратология?» Интервью с Валерием Игоревичем Тюпой
"What is it, your narratology?" Interview with Valery Igorevich Tyupa
,,Co to takiego jest ta Pana narratologia?” Wywiad z Walerijem Igoriewiczem Tiupą
Autorzy:
Ścibior, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604699.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Валнрий Игоревич Тюпа, современная нарратология, (пост)бахтинская школа, риторика, сравнительная нарратология
Walerij Igoriewicz Tiupa, współczesna narratologia, szkoła (po)bachtinowska, retoryka, narratologia porównawcza
Valery Igorevich Tyupa, contemporary narratology, (post) Bakhtin school, rhetoric, comparative narratology
Opis:
Walerij Igoriewicz Tiupa (ur. 1945 r.) – jeden z najwybitniejszych rosyjskich teoretyków literatury i najważniejszych teoretyków narracji na świecie, autor ponad trzystu dziewięćdziesięciu publikacji naukowych z zakresu teorii literatury, teorii komunikacji i analizy dyskursu, komparatystyki, narratologii, estetyki, retoryki, profesor Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Humanistycznego w Moskwie (RGGU). W zainteresowaniach naukowych Tiupy wyraźnie zarysowują się dwa główne obszary problemowe. Pierwszy z nich dotyczy estetyki literatury, drugi – narratologii. Wywiad z badaczem został poświęcony właśnie temu ostatniemu. Tiupa wyjaśnia, czym jest współczesna narratologia i dlaczego jest potrzebna; mówi między innymi o związkach narratologii z retoryką, o perspektywach rozwoju narratologii porównawczej, o projekcie stworzenia narratologii historycznej.
Valery Igorevich Tyupa (born in 1945) – one of the most outstanding Russian literary theorists and the most important narrative theorists in the world, author of over three hundred and ninety scientific publications in the field of literary theory, communication theory and discourse analysis, comparative studies, narratology, aesthetics, rhetoric, professor at the Russian State University of Humanities in Moscow (RGGU). In Tyupa's scientific interests, two main problem areas are clearly outlined. The first concerns the aesthetics of literature, the second – narratology. The interview with the researcher was devoted to the latter. Tyupa explains what contemporary narratology is and why it is needed; he talks, among others, about the relationships between narratology and rhetoric, about the prospects for the development of comparative narratology, and about the project of creating historical narratology.
Валерий Игоревич Тюпа (1945 г.) – один из ведущих российских теоретиков литературы и важнейших теоретиков наррации мира, автор свыше 390 научных публикаций в области теории литературы, теории коммуникации и дискурсного анализа, компаративистики, нарратологии, эстетики, риторики, профессор Российского государственного гуманитарного университета в Москве (РГГУ). В области научных интересов Тюпы выстраиваются две основные линии. Первая касается эстетики литературы, вторая – нарратологии. Интервью с исследователем посвящено именно последней линии. Тюпа объясняет, что это современная нарратология и почему она нужна; говорит о взаимосвязи нарратологии с риторикой, о перстективах развития сравнительной нарратологии, о проекте создания исторической нарратологии.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Carnivalesque Gardens in Tennyson’s The Princess
Motywy karnawałowe i ich funkcje w poemacie The Princess Alfreda Tennysona
Autorzy:
Pypeć, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571846.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
Bakhtin
carnival
garden
Tennyson
The Princess.
Opis:
The article explores the symbolic implications of two literary gardens in Tennyson’s The Princess (1847) through the prism of Mikhail Bakhtin’s notion of the carnival as introduced in Rabelais and His World (1965) and Problems of Dostoyevsky’s Poetics (1963). Sir Walter Vivian’s garden seems to stand for the benevolence, aristocratic heritage, and wealth of its master, or could even embody Victorian England itself as a progressive country of law and order. Conversely, Princess Ida’s university garden symbolises women’s discontents about the inadequacy of female education and voices increasing demands for female emancipation in the 1840s. It is a transgressive garden where not only the assigned gender roles but also the apparent stability of England’s social conditions as pictured in Sir Walter’s garden are questioned. Both the carnivalesque gardens in the poem create a fruitful space for new possibilities and social changes to be introduced to the mainstream of public attention.
Artykuł poświęcony jest przedstawieniu motywu ogrodu w poemacie Alfreda Tennysona The Princess z 1847 roku, analizowanego przez pryzmat bachtinowskiego pojęcia karnawału. Już od starożytności motyw ogrodu często pojawia się w literaturze i sztuce jako miejsce obarczone wielością znaczeń i symboli. Ogród Sir Waltera opisany w prologu i konkluzji utworu symbolizuje nie tylko mądrość, bogactwo i nowoczesność właściciela, ale również może być uosobieniem wiktoriańskiej Anglii jak też metaforą samego utworu The Princess w całej jego złożoności. Uniwersytecki ogród księżniczki Idy nagłaśnia niezadowolenie i krytykę pod adresem nieadekwatnej edukacji kobiet w połowie dziewiętnastego wieku, jak również kwestionuje kulturowe procesy postrzegania norm męskości i kobiecości. Karnawałowa nieoficjalność w obu ogrodach, rozbijająca ustalone normy i hierarchie społeczne, zdaje się wskazywać na potrzebę reform i zmian.
Źródło:
Acta Philologica; 2015, 47; 51-60
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co-generation and maintenance of ‘dialogic space’ by means of verbal-gestural involvement, with some pedagogical implications
Autorzy:
Puppel, Joanna
Puppel, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047952.pdf
Data publikacji:
2019-02-07
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
human condition
collective culture
dialogic culture
dialogic space
gestural involvement
intersubjectivity
Buber-Bakhtin Dialogic System (BBDS)
hard boundaries
soft boundaries
dialogic pedagogy
maximally malignant monstrous language virus
Opis:
We emphasize that ‘dialogic space’ is a precondition to the presence and maintenance of collective culture whose most conspicuous dimension is dialogic culture. We assume that dialogic culture constitutes the fullest dimension of humanity, and we highlight its role in a number of assumptions (1-8). Next, dialogic culture in terms of its properties is briefly discussed. We further assume that dialogic space in its verbal-non-verbal tanglements is of central significance in foreign language pedagogy and as such it should be present in foreign teaching/learning programs in order to help promote the positively-charged dialogue-oriented society of practice and at the same time exclude the proliferation of negatively-charged communications.
Źródło:
Scripta Neophilologica Posnaniensia; 2018, 18; 221-230
1509-4146
Pojawia się w:
Scripta Neophilologica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja polifonicznej powieści reportażowej Laboratorium Reportażu wobec teorii Michaiła Bachtina. Polityczny wymiar polifonii
The concept of polyphony novel Reportage Laboratory in the light of theory by Mikhail Bakhtin. Political aspect of polyphony
Autorzy:
Orłowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484455.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
polifonia
reportaż
powieść
Laboratorium Reportażu
Bachtin
dialog
polyphony
reportage
novel
Reportage Laboratory
Bakhtin
dialogue
Opis:
Artykuł ma na celu ukazanie zbieżności postulatów Laboratorium Reportażu (LR) z koncepcją polifonii autorstwa Michaiła Bachtina. Jakkolwiek LR nie ma jeszcze na koncie publikacji w pełni polifonicznej, nie oznacza to, że nie dąży do takiego ideału. Zdaniem autora artykułu Marek Miller, twórca LR i główny teoretyk polifonicznej powieści reportażowej, słusznie odwołuje się do myśli rosyjskiego fi lozofa, dla którego powieść miała wymiar polityczny: była dialogiem przeciwstawionym każdemu typowi metanarracji.
The paper discusses the theoretical relations between Reportage Laboratory (RL) and the vision of polyphony by Mikhail Bakhtin. Although Reportage Laboratory has not yet produced work that could be labelled as polyphonic, it does not mean this is not possible. This paper argues that Marek Miller, RL creator and principle polyphony reportage novel theorist, is right when associating the RL in line with the thoughts of the Russian philosopher. According to Bakhtin the polyphonic novel has its political dimension, understood as a dialogue contraposed to all types of meta-narratives.
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2017, 2 (69); 47-55
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies