Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "BAL" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 47
Tytuł:
Fokalizacja taktylna w filmie. Uwagi wstępne na przykładzie Wstrętu Romana Polańskiego
Tactile focalization in film. Introductory remarks on the basis of Roman Polanski’s Repulsion
Autorzy:
Birkholc, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25137472.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
focalization
tactility
narration
narratology
Roman Polanski
„Repulsion”
Mieke Bal
fokalizacja
taktylność
narracja
narratologia
Roman Polański
„Wstręt”
Opis:
Artykuł poświęcony jest reprezentacjom taktylnych doświadczeń bohaterów w filmie. Choć zagadnienie taktylności cieszy się dużą popularnością wśród współczesnych filmoznawców, to jednak nie było dotychczas przedmiotem szerokich badań z zakresu poetyki strukturalnej. Autor ujmuje zagadnienie, odwołując się do koncepcji narratologicznej Mieke Bal oraz zaproponowanej przez badaczkę kategorii fokalizacji. Badacz wyróżnia podstawowe sposoby oddawania doświadczeń taktylnych w filmie, które mogą być przedstawiane zarówno w ramach narracji zobiektywizowanej, jak i w ramach subiektywizacji. Materiałem analitycznym jest Wstręt Romana Polańskiego, w którym doświadczenia taktylne głównej bohaterki organizują poetykę przekazu. Autor próbuje dowieść funkcjonalności kategorii fokalizacji taktylnej, pozwalającej zogniskować się na zagadnieniach z zakresu poetyki tekstu, które były marginalizowane przez tradycyjną narratologię.
The article is devoted to the issue of representing the tactile experiences of characters in films. Although the category of tactility is very popular among contemporary film scholars, it has not yet been the subject of extensive research in the field of structural poetics. The author examines the issue referring to the narratological concept of Mieke Bal and the category of focalization. Birkholc distinguishes the basic types of representing tactile experiences in films, which can be depicted both within the objective and subjective mode of narration. The author tries to prove the functionality of the category of tactile focalization, which allows to focus on issues which were marginalized by classic narratology.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2022, 10; 250-266
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukryte, jawne, zaszyfrowane… Retrospekcje w filmie na tle teorii narracji Mieke Bal. Opowieść a retrospekcja
Hidden, Explicit, Encrypted… Flashbacks in Film Against the Background of Mieke Bal’s Narrative Theory: Story vs. Retroversion
Autorzy:
Jakubowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850882.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
retrospekcja w filmie
narratologia
Mieke Bal
filmoznawstwo
retrospection in film
retroversion
narratology
film studies
Opis:
Autorka bada filmowe retrospekcje jako wieloaspektowe techniki narracyjne na tle narratologii Mieke Bal. Kreśli szeroką ramę dla rozważań nad retrospekcją, co pozwala jej zbudować bazę różnych kontekstów narracyjnych, w jakie można wpisać odsłanianie wspomnień, pamięci i historii. Następnie podejmuje próbę krytycznej analizy teorii Bal, chcąc wskazać sprzeczności czy nieścisłości w jej rozważaniach. Podążając za holenderską badaczką, jako podstawowe założenie przyjmuje jej tezę, że system narracyjny składa się z tekstu, opowieści i fabuły. Autorka koncentruje się na relacji między opowieścią i retrospekcją. Analizuje różne aspekty temporalne opowieści na tle porządkowania sekwencyjnego. Łączy przy tym klasyfikację opartą o koncepcję podziałów zaproponowanych przez Bal z własnymi badaniami. Ponadto uzupełnia aspekty „opowieści o czasie przeszłym” o kilka problemów (np. od retrospekcji do antycypacji, retrospekcja kontra odwrócona chronologia, retrospekcja prosta/złożona, wiarygodna/niewiarygodna).
The author examines film retroversions as multi-faceted narrative devices against the background of Mieke Bal’s narratology. She outlines a broad framework for reflection upon flashbacks, which allows her to build a set of various narrative contexts for discovering recollections, memory and history. She then attempts a critical analysis of Bal’s theory, seeking to point out contradictions or inaccuracies in her considerations. Following the Dutch theorist, the author takes her fundamental statement that the narrative system consists of text, story and fabula as a basic premise. The author focuses on the relationship between story and retroversion. She analyses different temporal aspects of story that characterize returns to the past against the background of sequential ordering. Consequently, she combines a classification based on Bal’s divisions with her own research. Additionally, she complements aspects of “stories about the past times” with some of her suggestions (e.g. from retroversion to anticipation, flashbacks vs. inverted chronology, simple/complex and reliable/unreliable retroversion).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 117; 98-122
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek Słuchaczów Architektury jako animator studenckiego życia towarzyskiego – czyli o Balach [Młodej] Architektury, a także Czarnych Kawach, dancingach i tzw. fuksówkach organizowanych na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w latach 1917-1948
Union of Architectural Students as an Animator of Student Social Life: [Young]Architecture Balls, Black Coffee Get–Togethers, Dances,and Hazings Organized on the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology over the Years 1917–1948
Autorzy:
Rozbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30130000.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Warszawska, Wydział Architektury
Tematy:
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
Związek Słuchaczów Architektury
Bal Młodej Architektury
studenckie życie towarzyskie
Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology
Union of Architectural Students
Young Architecture Ball
student social life
Opis:
Związek Słuchaczów Architektury utworzony na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w 1916 roku imprezy towarzyskie organizował najpewniej już od 1917 roku. Najważniejszymi z nich były coroczne bale karnawałowe, do 1930 roku organizowane przez ZSA pod nazwą Bal Architektury, potem aż do 1948 roku, jako Bal Młodej Architektury. Ponieważ wszystkie Zarządy ZSA, tak przed jak i po II wojnie światowej były świadome, że zysk, w szczególności z dorocznych Bali, stanowi jedno z najistotniejszych źródeł dochodu Związku, z reguły przykładały wielką wagę zarówno do ich sprawnej organizacji, jak też należytej i szerokiej reklamy. W przypadku Bali dbały także o zapewnienie mu odpowiednio wysokiej rangi towarzyskiej oraz szczególnie efektownej i wysoce artystycznej oprawy plastycznej. Rokrocznie wybierane w drodze konkursów plakaty reklamowe, blankiety zaproszeń i dekoracje sal balowych traktowano z jednej strony jako bardzo istotny element propagandy studenckich umiejętności zawodowo-artystycznych, z drugiej zaś jako jedną z głównych atrakcji wyróżniających Bale [Młodej] Architektury spośród wielu innych bali, tak przed jak i w pierwszych latach po wojnie, w okresie karnawału organizowanych w Warszawie. Aby przyciągnąć jak największą liczbę gości, a tym samym przynieść Związkowi godziwy dochód organizatorzy każdorazowo starali się zapewnić uczestnikom Bali nie tylko unikalny wystrój sal, muzykę taneczną w wykonaniu doborowych zespołów i dobrze zaopatrzony bufet, ale także inne atrakcje, jak np. usługi fryzjerskie, czy pokazy filmów. W poszukiwaniu dochodu podczas Balu w 1932 roku Zarząd ZSA zdecydował się nawet na realizację eksperymentalnego krótkometrażowego filmu pod tytułem Bal (dziś bardziej znanego pt. Dziś mamy bal). Związek Słuchaczów Architektury w celach głównie dochodowych poza dorocznymi balami karnawałowymi rokrocznie urządzał również bardziej kameralne imprezy taneczno-towarzyskie – w latach 20. zwyczajowo nazywane Czarną Kawą, a w latach 30. XX wieku dancingami lub dancingbridge’ami. Najpewniej zarówno w latach 1917–1939, jak i w pierwszych latach powojennych, Związek był też organizatorem tzw. fuksówek, czyli niedochodowych zabaw zapoznawczych urządzanych każdej jesieni dla studentów pierwszego semestru. Wznowiona w 1946 roku pod rządami powojennych władz politycznych działalność ZSA, w tym również ta towarzysko-rozrywkowa, która tak jak przed wojną miała wspierać finansowo związkową działalność wydawniczą i statutową, zaczęła być jednak stopniowo ograniczana. Jeśli nawet uznamy, że szczerą intencją władz uczelni oraz wybranego na wiosnę 1948 roku nowego Zarządu było utrzymanie przedwojennej formuły, zakresu i sposobu działania ZSA, to i tak okazało się to zgoła niemożliwe w warunkach stale rosnącej presji ideologicznej i nasilających się, zwłaszcza na przełomie 1948 i 1949 roku, represji i aresztowań, w tym również wśród studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. W tych okolicznościach z końcem 1948 roku Związek Słuchaczów Architektury ostatecznie zaczął obumierać, a z nim również uświęcone wieloletnią tradycją formy wydziałowego życia towarzyskiego, na czele z legendarnym dorocznym Balem Młodej Architektury.
There can be no doubt that the Union of Architectural Students, as established at the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology in 1916, organized social events as early as 1917. The most important of these, the annual carnival balls, were organized by the Union of Architectural Students under the name of Architectural Balls up to the year 1930. This was changed to Young Architecture Balls and so remained up to 1948. Because all of the Boards of the Union of Architectural Students, both prior to and following World War II, were aware of the fact that profits, especially as stemming from the annual balls, made up one of the most significant sources of income for the Union, they usually put great weight on both efficient organization and suitable, wide–ranging advertising. In the case of the balls, they also took care to ensure that its social standing was fittingly high and the artistic setting was both effective and on a high creative level. Competitions for advertising posters, invitations, and ballroom decorations were held every year. On the one hand, they were treated as a very important element showcasing student professional and artistic skills. On the other, they were one of the major attractions of the [Young] Architecture Balls as compared to all the many other balls both before and immediately following the war that were organized during the carnival period in Warsaw. In order to attract the largest number of guests and therefore provide adequate income for the Union, the organizers always tried to guarantee not only unique décor for the ballrooms, dancing music per formed by choice bands, and a well–stocked buffet for the participants, but also other attractions such as hair grooming services and film screenings. In the quest for income, it was during the 1932 Ball that the Union of Architectural Students Board decided to create even an experimental film short entitled The Ball (today, better known as There Is a Ball Today). In addition to the annual carnival balls aimed mainly at attracting income, the Union of Architectural Students also organized intimate dancing events, usually called Black Coffee in the 1920s and Dances or Dancing with Bridge in the 1930s. Most certainly over the years 1917–1939 and the initial post–war years, the Union was also the organizer of “hazings,” non–profit get–togethers organized each autumn for students of the first semester. Under the auspices of the post–war political authorities, Union of Architectural Students operations as resumed in 1946 encompassed social and entertainment activities for financial support for its publishing and charter activates, just like before the war. These were slowly restricted. Even if one concedes the honest intentions of the University authorities and those of the new Board selected in the spring of 1948 to maintain the prewar formula, scope, and manner of activities of the Union of Architectural Students, this proved to be quite impossible in the face of the growing ideological pressure and especially the escalating repressions and arrests at the turn of 1948 and 1949, including among students of the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology. Under these conditions, by the end of 1948, the Union of Architectural Students began to wither away. With it went the time–honored tradition of the Faculty’s social life, led by the annual Young Architecture Balls.
Źródło:
Studia do Dziejów Architektury i Urbanistyki w Polsce; 2022, 5; 5-43
2657-5795
2956-591X
Pojawia się w:
Studia do Dziejów Architektury i Urbanistyki w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poświęcić niepewność – prolegomena do badań nad kinem postsekularnym
Sacrifcing uncertainty – prolegomena to the study of post-secular cinema
Autorzy:
Piskorska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135411.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
postsecularism
postsecular cinema
postmodernism
cultural analysis
Mieke Bal
religious flm
European cinema
Bruno Dumont
Hadewijch
John McDonagh
Calvary
Xavier Beauvois
Of Gods and Men
Opis:
This article undertakes the issue of defining film phenomena which put forward questions of a primary religious nature (about the meaning of life, source of evil, life after death, the existence of Absolute, etc.) in a way that is independent from major religious traditions. The author posits that describing this phenomenon in the case of European film culture is done best by employing the philosophical thought of postsecularism. Utilizing Mieke Bal’s method of cultural analysis, the author takes as an example the term “sacrifice” to point to the existence of different models by which religious topics are undertaken by the cinema. This leads to a preliminary typology of the phenomenon which differentiates between ‘apologetic’ and ‘critical’ films and, furthermore, between films that refer to particular religious traditions and those expressing a postsecular perspective.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2021, 30, 39; 47-66
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preposteryjność jako odpowiedź na aporie czytania propagandowych obrazów z zagłady
The Preposterous Reading Of Propaganda Images From The Holocaust
Autorzy:
Michna, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2080742.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Mieke Bal
preposterousness
testimony
Holocaust
Łódź Ghetto
preposteryjność
świadectwo
Zagłada
łódzkie getto
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
In the article, I discuss Mieke Bal's concept of a preposterous interpretation of works of art, which reverses the way that the history of art perceives the reciprocal influence of images. According to Bal, an inalienable intertextual aspect of an artwork's interpretation is that earlier images can influence those that come later and, in a seemingly ahistorical order, those that come later can influence earlier images, changing their meaning. Bal sees this, standard in art history, rejection of the influence as one‑way, as an opportunity for a more historically responsible interpretation. It also gives the researcher of the past a chance to gain self‑awareness of their position in the present and factors influencing the way of seeing the past. I use Bal's preposterous reading to analyse three cards from official propaganda albums commissioned by the Łódź Judenrat and made by Jewish artists working in the ghetto. I show how analysis that is aware of preposterousness allows a researcher to see the influence of post‑war Holocaust representations on the interpretation of documents from the Shoah and how it enables researchers to understand the albums from the Łódź Ghetto as a prefiguration of the fate of the victims.
Źródło:
Historyka studia metodologiczne; 2021, 51
0073-277X
Pojawia się w:
Historyka studia metodologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cinematic Art (History) and Mieke Bals Thinking in Film
The Cinematic Art (History) and Mieke Bal’s Thinking in Film
Autorzy:
Lipiński, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909570.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the cinematic
art history
Mieke Bal
film
image
movement
interdisciplinarity
Opis:
The article focuses on Mieke Bal’s theoretical considerations of art in terms of film and movement in general. This cinematic frame offers her a conceptual framework for “thinking in film”, a way to rethink not only diverse forms of art, moving and still images, but also, as I argue, methodological models for art history. The text begins with a general outline of the tensions and relations between art history and film/film studies, with a discussion of several cases of the theoretical application of film in the field of art history. Bal’s case, the main subject of the article, is perhaps the most consistent and theoretically advanced attempt at reconceptualizing diverse aspects of art in interdisciplinary, cinematic terms within a larger phenomenon which might called a theoretical dimension of the “cinematic turn”. While I acknowledge the importance and complementary nature of Bal’s artistic practice as a video artist with her theoretical work, due to the limited space of this article, the focus of my text is on her writing. I closely trace and discuss a variety of Bal’s texts, predominantly written over the last 20 years, in which she theorizes and analyzes works in which movement is either explicit, such as video or video installation or implicit, such as painting. In her crucial, relevant books, Thinking in Film. The Politics of Video Installation According to Eija-Liisa Athila (2013) or Emma&Edvard Looking Sideways: Loneliness and the Cinematic, Bal, referring to a number of scholars and thinkers, but most prominently and consistently to Henri Bergson, points to four kinds of movement: literal or represented movement of/in the image, movement related to perception, affective movement and, finally, its political dimension, all of which are discussed in this article. Video installation is an art form which for Bal becomes the best concretization (a contact space) of all of the above aspects of movement, activating “thinking in film”. This involves new reformulations of spatial and temporal dimensions of art, with such concepts as heterochrony and timespace. Moreover, with reference to video art, Bal coined the notion of  “migratory aesthetics”, where migration not only literally concerns migrants and immigration but offers a platform to reflect on and renegotiate the issues of movement, stagnation, the everyday and their political dimensions. Last but not least, film, according to Bal, also offers a useful framework for analyzing the experience of art exhibitions. In discussing Bal’s work, I argue that her  “cinematic”, conceptual travels in art offer a radical opening of a number of art historical categories and procedures, and I propose to regard her project of  “thinking in film” as indicative of a larger changes across disciplines already visible in her earlier work in the 1990s, which involve the productive redefinition of historical and temporal experience, mobilization of perception and the body, relational mode of thinking and vision, affective dimension of experiencing art and the acknowledgment of agency both on the part of the viewer and the artwork.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2020, 31; 5-37
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Film jako instalacja. Przestrzeń, narracja i afekt w ekspozycji Mieke Bal „Madame B.
Film as an Installation. Space, Narrative and Affect in Mieke Bal’s Exhibition “Madame B.“
Autorzy:
Rejniak-Majewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909568.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
video installation
space
narrative
mise-en-scène
Mieke Bal
Opis:
The article discusses the construction of space and the position of the viewer in the video installation Madame B. Explorations in Emotional Capitalism, presented at the turn of 2013 at the Museum of Art in Łódź. Directed and designed by Mieke Bal and Michelle Williams Gamaker, the installation was produced in parallel with a full feature film of the same title. Both the installation and the film constitute an intersemiotic translation of a literary work – Gustave Flaubert’sMadame Bovary. Part of the inspiration for this experiment was the proto-cinematic quality of Flaubert’s style (narrative simultaneity resembling parallel editing, the suppression of drama, dissolution of the time-flow). The museum installation, with its use of dark exhibition space and multiscreen projection, provided an innovative interpretation of the novel by bringing to the fore its acute audio-visuality: the non-verbal level of meaning found in the presentation of material surroundings, fashion, gesture, facial expressions, sound, tone, and tempo of action. In this respect, the exhibition had an advantage over the continuous version of the feature film, which tends to focus the viewer’s attention more directly on the plot. In the case of the museum installation, the narrative continuity was disregarded in favor of the affective resonance of selected scenes from Emma’s life. Walking through a series of episodes split across nineteen screens, the viewer had to choose his or her own way through a complex narrative (the whole comprised 450 min. of filmic material), so in a sense it was the viewer who “performed the piece”. The narrative of Madame B. partly diverged from Flaubert’s story to bring it closer to our times. The anachronistic intermingling of the 19th century and contemporary realities set it away from the conventions of costume movies and suggested the actuality of Emma’s story – its relevance for contemporary questions of “emotional capitalism”. These anachronisms and the spatialization of the narrative occasioned a specific position for the viewer, who, despite the immersive effect of the images, remained conscious of his or her participatory presence here and now. Thus, while attending to the scenes of Emma’s life, the viewer might also reflect on the emotional effects they raised in him/herself. This analytic outlook did not necessarily inhibit the viewer’s sympathetic engagement with the protagonists’ emotions and experiences, but gave it a more informed character. The spatial arrangement of images, as well as the situations performed in several episodes, also invited reflections on the social function of looking and being seen. In this sense, the installation may be counted as a part of Mieke Bal’s practice of visual culture analysis.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2020, 31; 39-66
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ruch: kinowość w malarstwie i literaturze
Movement: the Cinematic in Painting and Literature
Autorzy:
Bal, Mieke
Lipiński, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909562.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the cinematic
movement
painting
film
Edvard Munch
Mieke Bal
video-installation
Opis:
Translation of Mieke Bal's chapter into Polish. Translation of a fragment of Mieke Bal's book Emma & Edvard Looking Sideways: Loneliness and the Cinematic (2017), which accompanied an exhibition of Edward Munch’s painting in Munch Museum in Oslo. Bal analyzes Munch’s work in terms of its cinematic quality offering a persuasive argument about the productiveness of such an approach. Her perspective is framed by diverse notions of movement, inspired by readings of Henri Bergson’s philosophy. Following the set-up of the exhibition, which included her and Michelle Williams Gamaker’s video-installation Madame B., based on Gustave Flaubert’s novel Madame Bovary, she incorporates in her account aspects of cinematic thinking in Flaubert’s literature and discusses a dialogue between Munch’s work and their installation. Finally, Bal talks about the political dimension of movement in art, happening between the artwork and the viewer.  
Źródło:
Artium Quaestiones; 2020, 31; 277-311
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zamach na życie króla Szwecji Gustawa III w świetle polskojęzycznej prasy warszawskiej z 1792 roku
Assassination of the king of Sweden Gustav III in the light of Polish-language Warsaw press from 1792
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Karkocha, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689135.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Gustaw III
Jacob Johan Anckarström
spisek
zamach na króla
bal maskowy
prasa warszawska
historia Szwecji
1792 rok
Gustav III
plot
assassination of the king
masquerade ball
Warsaw press
history of Sweden
1792
Opis:
In the article, the authors present issues related to the assassination of the Swedish king Gustav III at the masked ball at the Stockholm Opera on the night of March 16–17, 1792. The first part of the text briefly presents the figure and achievements of the king, who ruled in Sweden in the years 1771–1792. Gustav III went down in history as the author of two coups d’états – from 1772 and 1789. After the first, the “Age of Liberty” was completed in the history of Sweden. The second allowed the king to focus full power in his hands. In the last years of his life, the ruler of Sweden planned to organize a monarchist crusade against revolutionary France. His intentions were nullified by the coup of March 16, 1792. The second part of the article, based on reports from Warsaw press, presents the course of the attempt on the king’s life, the last moments of the ruler, his death and funeral ceremonies. The course of the investigation, trial and sentences for the king killers were also discussed. All in all, supplementing the press reports with findings of the literature on the subject, it was possible to obtain a relatively complete and not yet fully studied in Polish historical literature image of the issue indicated in the title.
W artykule autorzy przybliżają kwestie związane z zamachem na życie króla Szwecji Gustawa III, dokonanym na balu maskowym w sztokholmskiej operze w nocy z 16 na 17 marca 1792 r. W pierwszej części tekstu przedstawiono pokrótce sylwetkę i dokonania tego władcy panującego w latach 1771–1792. Gustaw III przeszedł do historii jako autor dwóch zamachów stanu –z 1772 i 1789 r. Po pierwszym z nim zakończona została w dziejach Szwecji „epoka wolności”. Drugi pozwolił królowi skupić pełnię władzy w jego rękach. W ostatnich latach życia władca Szwecji planował zorganizowanie monarchistycznej krucjaty przeciwko rewolucyjnej Francji. Jego zamiary zostały jednak zniweczone przez zamach z 16 marca 1792 r. W drugiej części artykułu, opierając się na doniesieniach prasy warszawskiej, przedstawiono przebieg zamachu na życie króla, ostatnie chwile życia władcy, jego śmierć i uroczystości pogrzebowe. Omówiono również przebieg śledztwa, proces i wyroki na królobójców. Uzupełniając doniesienia prasowe o ustalenia literatury przedmiotu, udało się uzyskać w miarę pełny i nieopracowany dotąd na gruncie polskim obraz zasygnalizowanego w tytule zagadnienia.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 2; 57-83
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komedia dellarte: między lokalnością a globalnością
Autorzy:
Koman, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645983.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Ewa Bal
komedia dell’arte
transfer międzykulturowy
mobilność kulturowa
lokalność i globalność teatru
Arlekin
Pulcinella
ewolucja masek
teatr dialektalny
dramat w kontekście politycznym
Opis:
Commedia dell’arte: between localism and globalism Abstract Subject to the present review is Lokalność i mobilność kulturowa teatru. Śladami Arlekinai Pulcinelli of Ewa Bal. The author analyzes Italian dialectical theatre from a doubleperspective: local and global mobility of culture. She observes how two principal masks ofcommedia dell’arte – Harlequin and Pulcinella – evolved over the years, by investigating theirrelation to political context that may result in domestication or foreignization. Keywords: Ewa Bal, commedia dell’arte, intercultural transfer, cultural mobility, localism andglobalism of the theatre, Harlequin, evolution of masks, dialectical theatre, drama in politicalcontext
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2017, 17; 241-244
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 47

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies