Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Błogosławieństwo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
Błogosławieństwa dla cudzoziemki w Księdze Rut
Blessings for the Foreign Woman in the Book of Ruth
Autorzy:
Nalewaj, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52159003.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Księga Rut
błogosławieństwo
Moabitka
wykupiciel
hesed
Book of Ruth
blessing
Moabite woman
redeemer
Opis:
Księga Rut jest urokliwą, choć jedną z najkrótszych ksiąg Starego Testamentu. Umieszczoną w epoce sędziów narrację przeplatają liczne formuły błogosławieństwa. Aż w pięciu przypadkach życzenia przychylności Jahwe odnoszą się do Moabitki Rut (1, 8-9; 2, 11-12; 3, 10-11; 4, 11-12; 4, 14-15). Celem niniejszego studium jest wyodrębnienie z szerszego kontekstu oraz analiza literacka formuł błogosławieństwa, skierowanych pod adresem tytułowej bohaterki. Autorami tych modlitw są: Noemi, Booz, starsi ludu i mieszkańcy Betlejem, sąsiadki Noemi. Hagiograf umieścił błogosławieństwa w kluczowych momentach narracji, by zilustrować proces rozwoju wiary Rut, którego źródłem jest Boża hesed. W toku pracy badawczej podejmie się próbę rozstrzygnięcia następujących kwestii: jaką funkcję w utworze pełnią formuły błogosławieństw?; jaki cel przyświecał hagiografowi, który cudzoziemkę i pogankę uczynił odbiorczynią błogosławieństw Boga Izraela, zwłaszcza wobec surowego prawa zawartego w Pwt 23, 4-7?
The Book of Ruth is a charming although one of the shortest books of the Old Testament. The narrative, set in the era of the judges, is intertwined with numerous blessing formulas. In as many as five instances, wishes for Yahweh’s favour refer to the Moabite woman Ruth (1:8-9; 2:11-12; 3:10-11; 4:11-12; 4:14-15). The purpose of this study is to extract from the wider context and carry out literary analysis of the formulas of blessing addressed to the title character. The authors of these prayers are: Noemi, Booz, the elders of the people and the inhabitants of Bethlehem, Noemi’s neighbours. The hagiographer placed the blessings at key moments in the narrative to illustrate the process of Ruth’s faith development, the source of which is God’s hesed. During the research work, we shall try to resolve the following questions: What function do the blessing formulas serve in the work? What was the hagiographer’s purpose in making a foreigner and a pagan woman the recipient of blessings of the God of Israel, having in mind the strict law contained in Deuteronomy 23:4-7?
Źródło:
Nurt SVD; 2023, 2; 168-184
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea i teologia ojczyzny w tekstach Mszału Pawła VI
The Idea and the Theology of the Fatherland in the Texts of the Paul VI Missal
Autorzy:
Żądło, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328368.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
błogosławieństwo
modlitwa
ojczyzna wieczna
ojczyzna ziemska
pokój
blessing
prayer
eternal homeland
earthly homeland
peace
Opis:
Współczesny kontekst życia sprzyja pogłębieniu refleksji na temat ojczyzny. Żyjemy w czasach, w których idea ojczyzny na nowo odżywa w naszej świadomości, budzi w nas troskę o to, co jest z nią związane, co sprzyja jej bezpieczeństwu i rozwojowi oraz życiu w pokoju. Święta liturgia, nie deprecjonując ojczyzny ziemskiej, zaszczepia oraz gruntuje w uczniach Chrystusa wiarę w życie wieczne w domu Ojca, w którym jest mieszkań wiele (por. J 14,2). Tę ojczyznę przygotowaną dla wierzących w niebie liturgia Kościoła nazywa wieczną lub prawdziwą – taką więc, do której wierzących prowadzi Jezus, Prekursor życia szczęśliwego w niebie. Według przeanalizowanych w niniejszym artykule tekstów Mszału, zadanie stawiane uczniom Chrystusa polega na tym, by przebywanie i życie na ziemi przybierało znamiona drogi prowadzącej do ojczyzny niebieskiej.
The contemporary context of life is conducive to deepening reflection on the fatherland. Nowadays, this idea has revived in our thinking. It raises our concern about what is related to the fatherland and conducive to its security, development and living in peace. The sacred liturgy does not depreciate the earthly homeland; however, it instills and deepens in Christ’s disciples the belief in eternal life in the Father’s house, where there are many dwelling places (cf. John 14:2). The Church’s liturgy calls the homeland which is prepared for the believers in heaven the eternal or true homeland, thus the one to which the believers are led by Jesus, the Precursor of eternal happiness in heaven. According to the Missal texts analyzed in this article, the task of Christ’s disciples is to make their stay and life on earth become a way leading to the heavenly homeland.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 3; 119-146
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Magnificat” proroctwem kultu Maryi. „Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia” (Łk 1, 48)
The „Magnificat” as a prophecy of the cult of Mary. ,,Behold, from now onwards all generations will call me blessed” (Lk 1:48)
Autorzy:
Łabuda, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761812.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Maryja
proroctwo
Magnificat
błogosławieństwo
kult
Mary
prophecy
blessing
worship
Opis:
Pośród licznych tekstów nowotestamentalnych za szczególny można uznać przekazany przez św. Łukasza hymn Magnificat. Przybywająca do swojej krewnej Maryja, odpowiadając na pozdrowienie Elżbiety, wielbi Boga za wielkie rzeczy, które On czynił i wciąż czyni. Z pewnością dostępny dziś kantyk nie jest zapisem stenograficznym słów Maryi. Trudno jednak przyznać, że jest on dziełem autora trzeciej ewangelii, a Maryja nie miała nic wspólnego z tym przekazem. Wielbiąc Boga, Maryja zapowiada swój przyszły kult. Ze względu na to ojcowie Kościoła nazwali ją prorokinią. Maryja miała pełną świadomość, że otrzymała niezwykły Boży dar – Boże wybranie: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”. Konsekwencją tego niezwykłego Bożego daru są także jej prorockie słowa, że wszystkie pokolenia będą ją wielbiły.
Among the numerous texts of the New Testament, the Magnificat hymn, handed down by St. Luke, can be considered special. Arriving at her relative, Mary, responding to Elizabeth’s greeting, praises God for the great things that He has done and continues to do. Certainly, the canticle available today is not a shorthand record of Mary’s words. However, it is difficult to admit that it is the work of the author of the third gospel, and Mary had nothing to do with this message. By praising God, Mary announces her future worship, and because of this, the Fathers of the Church called Her a prophetess. Mary was fully aware that she had received an extraordinary gift from God – God’s election: “The Almighty has done great things for me”. The consequence of this extraordinary gift of God is also her prophetic words that all generations will worship her.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2022, 41, 2; 71-88
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tak oto macie błogosławić Izraelitom”. Błogosławieństwo Aaronowe (Lb 6,22–27), jego źródła i znaczenie
„Thus I show you are to bless the Israelites”. Aaron’s blessing (Num 6,22–27), its sources and meaning
„So sollst du die Israeliten segnen”. Aarons Segen (Numeri 6,22–27), seine Quellen und Bedeutung
Autorzy:
Lemański, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138174.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
błogosławieństwo
Aaron
szkoła świętości
literatura epistolarna
blessing
Holiness School
epistolary texts
Opis:
Lb 6,22–27 to kompozycja (post)kapłańska. Badacze traktowali jednak samo błogosławieństwo (Lb 6,24–26) jako tekst zapożyczony z innego, starszego źródła. W istocie znaleźć w nim można szereg analogii do tekstów z Mezopotamii, Ugarit, a nawet z Egiptu i literatury hetyckiej. Dotyczy to zwłaszcza literatury epistolarnej. Niemniej zastosowane w nim idiomy i zwroty mogą pochodzić także z rodzimej tradycji. Z jednej strony nie zmienia to faktu, że ta rodzima tradycja mogła być dziedzictwem kulturowym przejętym po tych starożytnych cywilizacjach, a z drugiej tekst nosi wyraźne ślady kompozycji z okresu perskiego. W artykule przyjęta jest teza Marka Awabdy’sa, że tekst mógł być skomponowany przez tzw. szkołę świętości, korygującą kapłański ekskluzywizm w bezpośrednim przystępie do Boga, ale nie wyklucza się, że część błogosławieństwa mogła być jednak skomponowana wcześniej i stosowana w życiu codziennym.
Num 6:22–27 is a (post)priestly composition. Scholars, however, treated the blessing itself (Num 6:24–26) as a text borrowed from another, older source. In fact, one can find a number of analogies to the texts from Mesopotamia, Ugarit and even from Egypt and Hittite literature. This is especially true of epistolary texts. Nevertheless, the idioms and phrases used in it may also come from the native tradition. On the one hand, it does not change the fact that this native tradition could have been a cultural heritage taken over from those older civilizations, but on the other hand, the text shows clear traces of compositions from the Persian period. Mark Awabdy’s thesis is adopted in the article, namely, that the text could have been composed by the so-called Holiness School, which corrects priestly exclusivism, in direct access to God, but it is also possible that a part of the blessing could have been composed earlier and used in everyday life.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2022, 10; 13-36
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławieństwo i poświęcenie ikon
Blessing and Sanctification of Icons
Autorzy:
Ławreszuk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168560.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Supraska
Tematy:
Prawosławie
ikona
błogosławieństwo
konsekracja
Kościół
Orthodoxy
icon
blessing
consecration
Church
Opis:
Orthodox liturgical practice indicates a blessing, dedication and consecration of icons. It is not unified within the universal Church and within the autocephalous Church and local liturgical traditions. This article focuses on explaining the meaning of the blessing rites in the practice of the Polish Autocephalous Orthodox Church. This practice is largely consistent with the practice of other Orthodox Churches of the Slavic tradition, including The Russian Orthodox Church, the Orthodox Church of the Czech Lands and Slovakia, the Bulgarian Patriarchate and the Serbian Patriarchate. This part deals with the features attributed to the icons: canonicity, uniqueness and sanctity. Next, an analysis of the liturgical rites of blessing was carried out and their meaning was shown.
Źródło:
Latopisy Akademii Supraskiej; 2021, Obraz - Słowo - Litera, 12; 35-44
2082-9299
Pojawia się w:
Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Msza Święta Prymicyjna według posoborowych dokumentów Kościoła w Polsce
Premice Holy Mass according to post-Council Church documents in Poland
Autorzy:
Golec, ks.Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1492605.pdf
Data publikacji:
2021-03-06
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
premice
neopresbyter
manuductor
premice blessing
plenary indulgence
premice preparation
premice reception
prymicja
neoprezbiter
manuduktor
błogosławieństwo prymicyjne
odpust zupełny
przygotowanie prymicji
przyjęcie prymicyjne
Opis:
Msza Prymicyjna jest ważnym dniem w życiu neoprezbitera, jego rodziny i parafii, z której pochodzi. Jej przebieg zawsze normowały księgi liturgiczne. Przed Soborem Watykańskim II nie była możliwa w tym przypadku koncelebra, stąd wytworzyła się funkcja manuduktora – starszego kapłana, który wskazywał prymicjantowi teksty mszalne. Błogosławieństwo prymicyjne poprzedzone było tzw. papieskim, następnie prymicjant błogosławił poszczególne stany, jak to ma miejsce i w odnowionej liturgii. Poszczególne diecezje różnie ustosunkowały się do owego błogosławieństwa papieskiego, którego nie zawierają już Obrzędy błogosławieństw. Sam udział we Mszy św. wiąże się z możliwością uzyskania odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami. Różnice są także w podtrzymywaniu tradycji błogosławieństwa np. wianka prymicyjnego, czasie powitania prymicjanta, jak i zaleceniom odnośnie organizacji agapy po Mszy świętej.
The premice mass is an important day in the life of a neopresbyter, his family and the parish he comes from. Its sequence is specified by liturgical books. The paper provides a synthesis of the liturgical standards concerning this event, which applied before the Second Vatican Council - concelebration was not possible at the time, which led to the emergence of the function of the manuductor - a senior priest who indicated the Eucharistic texts to the neopresbyter. The premice blessing followed the so called Papal blessing, and subsequently the newly ordained priest would bless the individual estates, as is the case with the renovated liturgy as well. The paper systematises the liturgical regulations included in the liturgical books that apply in Polish dioceses, and provides an overview of diocesan standards applicable to the premice. Individual dioceses have adopted varying approaches to the above-mentioned Papal blessing, which is absent from the post-Council Blessing rites adapted to the customs in Polish dioceses. Mere participation in this Holy Mass entails an opportunity to gain a plenary indulgence under the regular conditions and is not tied to any additional rites. There are also differences in maintaining the tradition of, for example, blessing the premice wreath, in the time and place where the newly ordained priest is greeted, as well as in the recommendations for holding an agape after the Holy Mass.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2020, 47; 55-66
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duszpasterstwo wobec błogosławieństwa zwierząt
Pastoral Ministry for the Blessing of Animals
Autorzy:
Brusiło, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035045.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zwierzęta
błogosławieństwo
duszpasterstwo
człowiek
Stwórca
św. Roch
animals
blessing
pastoral ministry
man
Creator
Saint Roch from Montpellier
Mikstat
Opis:
Zwierzęta od dawna towarzysząc człowiekowi, spełniały różne funkcje: od towarzyszenia i opieki przez pożywienie i źródło surowców aż do funkcji religijnych. W chrześcijaństwie zwierzęta były i są częścią świata stworzonego, za który człowiek wyraża wdzięczność Stwórcy. Występują także jako atrybuty świętych, nie są jednak już ubóstwiane. Tak jak cały świat stworzony ożywiony i nieożywiony, zwierzęta mogą być błogosławione, aby lepiej służyć człowiekowi w drodze do życia wiecznego. Interesującym przykładem obrzędu błogosławieństwa zwierząt przywołanym w artykule jest uroczysty odpust św. Rocha z Montpellier w miejscowości Mikstat. Zwierzęta są tam błogosławione, ale nie stanowi to centrum uroczystości, w której chodzi przede wszystkim o celebrowanie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów, co służy uwielbieniu Boga i prowadzi ludzi do zbawienia. Współcześnie często dochodzi do wyniesienia potrzeb i praw zwierząt na równi z człowiekiem, czego wyrazem są próby organizowania pogrzebów, Mszy św. i innych sakramentów dla zwierząt. Rodzi to niewątpliwie poważne wyzwania dla teologii i duszpasterstwa.
Animals, while accompanying humans in ages, have always performed various functions: from escorting and taking care of them, through nourishment and supplying materials, to religious reasons. In christianity animals were and are a part of the Creation, for which human is thankful to the Creator. They also appear as saints’ attributes, however they are no longer worshiped. Same as the whole world, both animate and inanimate, animals can be blessed to serve humans better on the path to eternal life. The interesting example of the blessing ritual of animals cited in the article is solemn indulgence of St. Roch from Montpellier in Mikstat. Animals are blessed there, but it is not the core of the ceremonial, which is mostly a celebration of the Word and administration of the sacraments, which serves admiration of God and is leading people to salvation. Nowadays, the needs and rights of animals are often raised on a par with humans, which is reflected in attempts to organize funerals, holy masses and other sacraments for animals. This undoubtedly raises serious challenges for theology and pastoral ministry.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 6; 121-132
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obietnice Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13
Promises of the Spirit for “the Dead” in the Light of Rev 14:13
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044088.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
Duch Święty
makaryzm
błogosławieństwo
Book of Revelation
Holy Spirit
macarism
beatitude
Opis:
Artykuł porusza kwestię obietnic Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13. Punktem wyjścia jest stan badań nad tekstem Ap 14,13. Zostało wykazane, że – jak dotąd – uczeni głownie skupiali się na adresatach tego makaryzmu, poszukując odpowiedzi na pytanie o to, czy idzie tutaj o wszystkich chrześcijan, czy tylko o męczenników. Autor artykułu proponuje rozumieć „martwych” w kategoriach duchowych (jako martwych duchowo). Wskazuje na to kontekst makaryzmu, którym jest wizja 14,6-13, jak również fakt, że duchowe znaczenie terminu „martwi” nie stoi w sprzeczności z innymi tekstami Apokalipsy. W związku z tym mamy tu błogosławieństwo dla tych, którzy się nawracają. Duch Święty jawi się tutaj jako Ten, który potwierdza obietnice dane w makaryzmie, a co za tym idzie, jest Tym, który nadaje dynamizm głoszonej „odwiecznej dobrej nowinie”. Duch, przemawiając w Ap 14,13, jawi się jako Osoba, która wyraża siebie samego, przekazując orędzie ludziom. Paralelne do wypowiedzi Ducha polecenie spisania treści błogosławieństwa ukazuje rolę tegoż Ducha w procesie, który nazywamy natchnieniem skrypturystycznym. Zatem Duch odgrywa tutaj bardzo ważną rolę w przekazie dobrej nowiny, która z jednej strony wzywa do nawrócenia, a z drugiej, w przypadku, kiedy to nawrócenie nastąpi, wskazuje na rychłą realizację zbawczych obietnic.
The article deals with the problem of promises of the Spirit for “the Dead” in the light of Rev 14:13. The point of departure for this analysis is the presentation of the current state of research. It has been demonstrated that, until now, scholars have focused on the question of the recipients of this macarism, whether it applies to all Christians or merely martyrs. The author of the article proposes to understand “the dead” as spiritually dead. This meaning is indicated by the context of the macarism, which is the whole vision in Rev 14:6-13, as well as by the fact that this spiritual sense of the term “the dead” does not contradict other texts of Revelation. Thus we have here a blessing for those who repent. The Holy Spirit shows himself here as the one who confirms the promises given in the blessing, and consequently as the one who animates the eternal gospel being proclaimed. The Spirit, speaking in Rev 14:13, reveals himself as a person who expresses himself by delivering the message to humankind. The command to write the content of the blessing (v. 13a), parallel to the Spirit’s statement (v. 13b), reveals the role of this Spirit in the process, called “a scripturistic inspiration”. Therefore the Spirit plays here an important role in the transmission of the eternal gospel which, first, calls for repentance, and, when repentance is forthcoming, promises an early accomplishment of salvific promises.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 129-143
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Concluding Rites in Typical Editions of the Missal of Paul VI
Obrzędy zakończenia w edycjach typicznych mszału Pawła VI
Autorzy:
Kulbacki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035180.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
mszał Pawła VI
obrzędy zakończenia
błogosławieństwo
pozdrowienie kapłana
ogłoszenia
ołtarz
Missal of Paul VI
concluding rites
blessing
priest’s greeting
announcements
altar
Opis:
Niniejsze opracowanie ukazuje strukturę obrzędów zakończenia Mszy św. w mszale posoborowym i zmiany w trzech edycjach typicznych. Posoborowa reforma zachowała tradycję ukształtowanych obrzędów, porządkując je, czyniąc bardziej przejrzystymi i lepiej oddającymi ich sens. Kolejne, drobne zmiany miały na celu pogłębienie tego procesu. Dlatego opracowanie podaje wybrane historyczne korzenie obrzędów i prezentuje wprowadzane poprawki w mszale. Umożliwia to lepsze zrozumienie ewolucji poszczególnych elementów obrzędów i daje impuls do dalszego pogłębiania studiów nad korzeniami zreformowanych obrzędów liturgicznych.
This study presents the structure of the concluding rites of the Mass in the post-conciliar Missal and their changes in the three typical editions. The post-conciliar reform preserved the tradition of the rites. In the Missal they are better arranged and more transparent with their meaning more clearly conveyed. The subsequent small changes were aimed at deepening this process. Therefore, the study gives selected historical roots of the rites and presents the corrections made in the Missal. This enables a better understanding of the evolution of the individual elements of the rites. It also serves as a spur to further research on the roots of the liturgical reform.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 23-33
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławieństwo Jakuba (Rdz 49,1-28) w interpretacji targumicznej
“Jacob’s Blessing” (Gen 49:1-28) in the Targumic Interpretation
Autorzy:
Kuśmirek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034921.pdf
Data publikacji:
2019-04-16
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Błogosławieństwo Jakuba
Księga Rodzaju 49
targumy
interpretacja Biblii
Jacob’s blessing
The Book of Genesis 49
targums
interpretation of the Bible
Opis:
Genesis 49 shows the scene that takes place at the deathbed of the patriarchJacob. In the face of his upcoming death, Jacob calls all of his sonsthat they may listen to and accept his words of valediction. The patriarchaddresses each of them individually. This piece of text serves an exampleof the Biblical poetry in which metaphors play an important role. In theHebrew text there are words and phrases that raise many doubts and questions.Not only contemporary translators and biblical scholars contendwith these difficulties, but ancient and medieval commentators did as well.The Aramaic Targums testify to the early Jewish exegesis and interpretationof Gen 49. This article presents the paraphrase and discusses a fewselected verses of the Aramaic version of Torah (Tg. Onq., Tg. Neof., Frgm.Tg., Tg. Ps.-J.). Based on the above examples, the development of principalJewish views on eschatology (49:1-2) and of Messianic expectations incontext of Jacob’s blessing of the tribe of Judah (49:8-12) is portrayed. Thelast part of this article comprises the rendering and the meaning of theTargumic animal metaphors based on the examples of Issachar (49:14-15)and of Benjamin (49:27) that significantly differ from the Hebrew text.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2018, 88, 4; 163-190
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławieństwo organów – wczoraj i dziś
Autorzy:
Baran, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668865.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
blessing
organ
ritual
dedication
conciliar reform
liturgy
błogosławieństwo
organy
rytuał
poświęcenie
reforma soborowa
liturgia
Opis:
The article presents the practice of blessing an organ pipe in the roman rite of thecatholic church. The author enlightens the blessings of the instrument in the liturgical lifeof the church, so that he can move on examine the various forms of blessing the organ,contained in the rituals. The history of the emergence of the ritual in the context of thelatest Vatican Council is also shown. Ending, the author presents a new form of the blessing,which is used in the archdiocese of Kraków in the last few years.
Artykuł prezentuje praktykę błogosławieństwa organów w rycie rzymskim Kościoła katolickiego. Autor przybliża początki obecności organów w życiu liturgicznym Kościoła, by przejść następnie do analizy poszczególnych wersji błogosławieństwa organów obecnych w rytuałach. Przedstawiona jest również historia powstania tego obrzędu w kontekście ostatniej reformy soborowej. Na końcu autor prezentuje zupełnie nową formę błogosławienia organów, która od kilku lat jest używana na terenie archidiecezji krakowskiej.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2019, 17
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafory zwierzęce w Błogosławieństwie Jakuba (Rdz 49, 1-28)
Animal Metaphors in the Blessing of Jacob (Gen 49:1-28)
Autorzy:
Wajda, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034916.pdf
Data publikacji:
2019-04-16
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
błogosławieństwo Jakuba
metafory zwierzęce
lew
osioł
wąż
łania
wilk
Jacob’s blessing
animal metaphor
lion
ass
snake
doe
wolf
Opis:
The relatively numerous references to animals in the blessing of Jacob(Gen 49: 1-28) show that the biblical author had a broad knowledge of nature.According to the current classification of living organisms and method ofresearch used by modern zoology, it is stated that these observations donot have the characteristics of scientific research. In spite of this, they arethe evidence of the clear-sighted observation of animals, which is reflectednot only in the knowledge of the appearance of individual species, but alsoof specific behaviours related to their way of life. It concerns not only domesticanimals, like the ass (cf. Gen 49: 14), but also wild representativesof the fauna. References concerning the latter apply to the species perceivedas highly dangerous to man and domestic animals, that is the lion(cf. Gen 49: 9), snake (cf. Gen 49: 17) or wolf (cf. Gen 49: 27). Amongstthe animals mentioned in the blessing of Jacob one can also distinguishthose which aroused admiration because of their appearance, such as thedoe (cf. Gen 49: 21). At the same time, it is essential to emphasise the factthat the wealth of animal metaphors is just a tool used to translate “God’saddress” into human language.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2018, 88, 4; 53-73
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość, błogosławieństwo, zdrada
Love, blessing and betrayal
Autorzy:
Białowąs, Anna Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578675.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Nowy Testament
Ewangelia według św. Jana
Ostatnia Wieczerza
miłość
błogosławieństwo
zdrada
retoryka semicka
New Testament
St John's Gospel
Last Supper
Love
Blessing
Betrayal
Semitic Rhetoric
Opis:
The idea behind this work is to present love, blessing and betrayal as the main themes of the 13th Chapter in the Gospel of St John. The aim, which was to present the theological conclusions obtainable from St John’s recount of the Last Supper, was completed through the analysis of John 13:1-30, by the help of Hebrew biblical rhetoric. This method, which mainly focuses on revealing the relation between smaller units of the text, making up the whole text, helps to develop the understanding of the message, which the author of the last Gospel wished to convey to the reader. This work has been presented in the form of three chapters, the first of which was dedicated to the overall structure of the text, aswell as the analysis of its smaller units. Delimitation, which is the first stage, made it possible to obtain the sequence from the 13th Chapter of John’s Gospel, contained in verses 1-30. The next division pointed towards seven parts, forming 3 fragments, of which the dependence was described in the second paragraph. In the final paragraph, the entirety of the text was depicted and appropriate titles were assigned to the fragments composed, on the basis of the general topics they mention and describe. The research conducted, enabled the extraction of essential expressions and ideas, which functioned as a starting point to compare them with the parts of the Bible, in which they appear. The biblical context was an essential stage of the analysis, which lead interpreting the parts described in the first chapter. The 3rd and final Chapter was dedicated to the theological conclusions present in the three major themes of the sequence, such as love, blessing and betrayal. Individual paragraphs point to the meaning of love and blessing in the context of the Old and New Testaments, and portray Judas, as the one who betrayed Jesus. The conclusion of each paragraph ended with a sub-section showing the impact of these three concepts on the theology of the analyzed unit.
Celem artykułu było ukazanie miłości, błogosławieństwa i zdrady jako głównych tematów 13. rozdziału Ewangelii Jana. Cel, jakim było przedstawienie wniosków teologicznych wypływających z Janowego opisu Ostatniej Wieczerzy, został zrealizowany poprzez analizę tekstu J 13,1-30 za pomocą hebrajskiej retoryki biblijnej. Metoda retoryczna, która skupia się przede wszystkim na wskazaniu relacji wewnątrz opracowywanego tekstu i między mniejszymi jednostkami, tworzącymi całościową kompozycję tekstu, pomaga pogłębić przesłanie, jakie autor ostatniej Ewangelii pragnął przekazać czytelnikowi. Praca nad tekstem została przedstawiona w trzech syntetycznych punktach. Pierwszy punkt został poświęcony kompozycji tekstu oraz analizie jego mniejszych jednostek. Delimitacja, będąca etapem inicjalnym, pozwoliła wydzielić z 13. rozdziału Ewangelii Jana sekwencję zawartą w ww. 1-30. Kolejny podział wskazał siedem części, tworzących trzy fragmenty, których zależności zostały opisane w 2. podpunkcie. W ostatnim podpunkcie została ukazana całościowa kompozycja badanego tekstu i nadano tytuły utworzonym fragmentom na podstawie głównych tematów z nich wypływających. Przeprowadzone badanie pozwoliło wyodrębnić z tekstu istotne wyrażenia i idee, które posłużyły jako punkt wyjścia do porównania ich z innymi miejscami w Piśmie Świętym, w których występują. Kontekst biblijny był niezbędnym etapem analizy, prowadzącym do interpretacji części przedstawionych w punkcie 1. Punkt trzeci w całości poświęcony został wnioskom teologicznym zawartym w trzech głównych tematach sekwencji, tj. miłości, błogosławieństwu i zdradzie. W poszczególnych podpunktach wskazano znaczenie miłości i błogosławieństwa na tle Starego i Nowego Testamentu oraz przybliżono postać Judasza, jako tego, który zdradził Jezusa. Każdy z podpunktów został zakończony wnioskiem, ukazującym wpływ tych trzech rzeczywistości na teologię analizowanej jednostki.
Źródło:
Scriptura Sacra; 2019, 23; 43-97
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
God as a source of the power of blessing. The biblical bases and meaning in priesthood’s ministry
Bóg jako źródło mocy błogosławieństwa. Biblijne podstawy i znaczenie w posłudze kapłańskiej
Autorzy:
Mielnik, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950634.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Bóg
Jezus
Duch Święty
błogosławieństwo
błogosławić
sakramenty
kapłaństwo
kapłan
god
jesus
holy spirit
blessing
to bless
sacraments
priesthood
priest
Opis:
The Latin term benedicere means “to speak about someone good, to praise, to thank, to wish somebody’s well, to greet, to call upon the kindness of man and God”. The blessing is related to the gifts of God which He gives to a human. The Creator in Adam and Eve delivers His blessing to all human mankind. It is a blessing of life and fertility. A man can give this God’s grace to his descendants. It is seen in the history of Israel where the blessing received by Abraham moves to his descendants. Transmitting the God’s blessing starts to be a priestly ministry from the Aaron’s and his sons becoming as Old Covenant’s priests. Jesus Christ is the One and Only Priest who in perfection realises and passes the blessing. We see it in His teaching and mission. He includes the Apostles in this mission and they continue His work and passing the ministry to successors. God’s blessing is being passed in sacraments, especially in Eucharist and Sacrament of Penance and Reconciliation. Blessing as a priestly ministry can be seen during all liturgical year when the priest blesses people and different things and subjects. A priest is a “blessing man” who as a „second Christ” becomes a bridge for human to come to God and by his service brings God to a man.
Łaciński termin benedicere oznacza „mówić o kimś dobrze, życzyć dobra, przyzywać łaskawości człowieka i Boga”. Błogosławieństwo odnosi się również do darów Boga, jakie daje On człowiekowi. Stwórca w Adamie i Ewie udziela błogosławieństwa całemu rodzajowi ludzkiemu. Jest to błogosławieństwo życia i płodności. Tę Bożą łaskę człowiek może przekazywać swoim potomkom. Widać to w dziejach Izraela, gdzie błogosławieństwo, które otrzymuje Abraham przechodzi na jego potomków. Od wyboru Aarona i jego synów na kapłanów Starego Przymierza, przekazywanie Bożego błogosławieństwa staje się funkcją kapłańską. Jedynym kapłanem jest Jezus Chrystus, który w sposób doskonały urzeczywistnia i przekazuje błogosławieństwo. Widać to w jego nauczaniu i misji. W tę misję włącza apostołów, którzy kontynuują Jego dzieło i przekazują posługiwanie swoim następcą. Boże błogosławieństwo przekazywane jest w sakramentach, szczególnie w Eucharystii oraz sakramencie pokuty i pojednania. Funkcję kapłańską, jaką jest błogosławienie, widać w trakcie całego roku liturgicznego, kiedy kapłan błogosławi ludzi i różne przedmioty. Kapłan to człowiek błogosławiący, który jako „drugi Chrystus” staje się pomostem dla człowieka w dotarciu do Boga i jednocześnie swoją posługą przybliża Boga człowiekowi.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia błogosławieństwa obrazów Jezusa Chrystusa i Najświętszej Maryi Panny
Liturgy of Blessing of Pictures Depicting Jesus Christ and Blessed Virgin Mary
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037220.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
błogosławieństwo
obraz Jezusa Chrystusa
obraz Najświętszej Maryi Panny
Msza święta
Nieszpory
blessing
image
picture
painting
Jesus Christ
Blessed Virgin Mary
Holy Mass
Vespers
Opis:
Pobożność wiernych nie ogranicza się jedynie do uczestnictwa w liturgii Mszy Świętej, sakramentów i Liturgii godzin. Ważną rolę w pobożności wspólnotowej i indywidualnej, odrywają także obrazy Jezusa Chrystusa i Jego Matki, Najświętszej Maryi Panny. Zanim staną się przedmiotem kultu, owe święte wizerunki błogosławi się według określonej przez Kościół formy obrzędowej. Przez błogosławieństwo obrazy nie otrzymują od Boga specjalnej mocy, ale stają się znakiem, który kieruje myśli i serca ku Bogu. Obrazy Pana Jezusa i Matki Bożej błogosławi się poza Mszą świętą lub w czasie Nieszporów. Szafarzem błogosławieństwa obrazów jest prezbiter lub biskup. Modlitwę błogosławieństwa poprzedza liturgia słowa, która zawiera czytanie Pisma Świętego, homilię i modlitwę powszechną. W modlitwach błogosławieństwa obrazów Jezusa Chrystusa i Najświętszej Maryi Panny Kościół prosi Boga, aby modlitwa przed nimi prowadził do postępowania „śladami Pana”, czyli naśladowali Chrystusa, a wpatrując się w przykład Najświętszej Maryi Panny dzięki Jej wstawiennictwu dążyli do doskonałości.
Piety of the faithful is not restricted only to participation in the Sunday Mass, Sacraments and Liturgy of the Hours. An important role for communal and individual piety is fulfilled by the images of Jesus Christ and His Mother, Blessed Virgin Mary. Before they become cult objects, these holy likenesses are blessed in accordance with a ritual formula prescribed by the Church. Through a blessing, such pictures do not receive a special power from God, but they become a sign which directs our thoughts and hearts towards God. Paintings depicting Jesus and Mother of God are blessed outside Mass or during Vespers. A presbyter or bishop can administer the blessing of paintings. The blessing prayer is preceded by the Liturgy of the Word, which includes a reading from the Bible, homily and the Universal Prayer. When pictures of Jesus Christ and Blessed Virgin Mary are being blessed, the Church asks God that a prayers before the pictures lead the faithful to follow in “Lord’s footsteps,” that is imitate Christ, and that by looking at the example set by Blessed Virgin Mary the faithful aspire to perfection thanks to Her intercession.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 8; 31-41
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies