Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Autobiografia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 204
Tytuł:
Эпоха i асоба ва ўспамiнах Францiшка Карпiнскага «Гiсторыя майго веку i людзей, з якiмi я жыў»
Epoka i jednostka we wspomnieniach Franciszka Karpińskiego „Historia mojego wieku i ludzi, z którymi żyłem”
An epoch and an individual in Frantsishek Karpinsky’s memoirs “The history of my century and people who I lived with”
Autorzy:
Шаўчэнка, Ганна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106843.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Franciszek Karpiński
pamiętniki
historia
autobiografia
Oświecenie
sentymentalizm
Frantsishak Karpinsky
memoirs
history
autobiography
sentimentalism
Age of Enlightenment
Opis:
Artykuł został poświęcony pamiętnikom „Historia mojego wieku i ludzi, z którymi żyłem” Franciszka Karpińskiego (1741–1825), polskiego pisarza, poety i dramaturga. Omówiono w nim historię pisania i wydania utworu, zbadano nowatorski charakter gatunku wyrażający się w sposobach odzwierciedlania życia człowieka w określonych warunkach historycznych, przeanalizowano tematykę i problematykę pamiętników, zwrócono również uwagę na oświeceniowo-sentymentalne cechy stylu pisarza.
The article is devoted to the memoirs “The history of my century and people who I lived with” by Frantsishek Karpinsky (1741–1825) – Polish writer, poet and playwright. The author of the article examines the process of writing and publishing the work, studies its genre innovation in the methods of describing a person’s spiritual life in real historic circumstances, analyzes the subjects and problems of memories. The attention is also paid to peculiarities of the writer’s style connected with the Age of Enlightenment.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2016; 191-202
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Эпоха i асоба ва ўспамiнах Францiшка Карпiнскага «Гiсторыя майго веку i людзей, з якiмi я жыў»
Epoka i jednostka we wspomnieniach Franciszka Karpińskiego „Historia mojego wieku i ludzi, z którymi żyłem”
An epoch and an individual in Frantsishek Karpinsky’s memoirs “The history of my century and people who I lived with”
Autorzy:
Шаўчэнка, Ганна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944849.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Frantsishak Karpinsky
memoirs
history
autobiography
Age of Enlightenment
sentimentalism
franciszek karpiński
pamiętniki
historia
autobiografia
oświecenie
sentymentalizm
Opis:
Artykuł został poświęcony pamiętnikom „Historia mojego wieku i ludzi, z którymi żyłem” Franciszka Karpińskiego (1741–1825), polskiego pisarza, poety i dramaturga. Omówiono w nim historię pisania i wydania utworu, zbadano nowatorski charakter gatunku wyrażający się w sposobach odzwierciedlania życia człowieka w określonych warunkach historycznych, przeanalizowano tematykę i problematykę pamiętników, zwrócono również uwagę na oświeceniowo-sentymentalne cechy stylu pisarza.
The article is devoted to the memoirs “The history of my century and people who I lived with” by Frantsishek Karpinsky (1741–1825) – Polish writer, poet and playwright. The author of the article examines the process of writing and publishing the work, studies its genre innovation in the methods of describing a person’s spiritual life in real historic circumstances, analyzes the subjects and problems of memories. The attention is also paid to peculiarities of the writer’s style connected with the Age of Enlightenment.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2016, 8; 191-202
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arena sportowa jako biografia miejsca
A sports arena as a place biography
Autorzy:
Zalewska-Meler, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/465040.pdf
Data publikacji:
2017-06-14
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Tematy:
badania jakościowe
autobiografia
biografia miejsca
stadion
kariera sportowa
qualitative research
autobiography
biography of place
stadium
sports career
Opis:
Cel badań. Artykuł wpisuje się w obszar problematyki sportu jako rodzaju praktyki społecznej pozwalającej dokumentować ludzkie możliwości przynależne do świata physis. Celem badań – o orientacji jakościowej – stało się odkrycie i opisanie znaczeń przypisywanych miejscom kreowania karier sportowych poprzez rekonstrukcje doświadczeń (sportowych i życiowych) w pryzmacie zróżnicowanych perspektyw czasowych. Materiał i metody. Ponieważ dociekania badawcze wiodły do identyfikacji mechanizmów i prawidłowości towarzyszących nadawaniu sensów miejscom sportowej rywalizacji, przedmiot analizy stanowiły sytuacje w historii karier sportowych mające status zdarzeń centralnych (czyli kształtujących przyszłość bohatera narracji). Przybliżaniu reguł ustaleń analitycznych posłużyła metoda hermeneutyczno-fenomenologiczna, wpisująca się w obszar jakościowej metodologii badań. Poziomami dokonywanej analizy były: tekst – kodowanie zogniskowane – analiza matrycowa (głównych tematów zawartych w danych), wydobywanie struktury głębokiej – scalanie danych w obrębie stanowionej ramy wyjaśniającej. Wnioski. W ostatniej części opracowania wyodrębniono stadion jako „miejsce znaczące”, czyli przestrzeń stymulującą i określającą jednostkowe i społeczne formy sportowej autokreacji w przebiegu kariery sportowej. Animacyjna rola stadionu okazała się dopełniającym elementem uczenia się „w środowisku życia” dla zaspokajania potrzeby przeżywania własnej wartości poprzez sport. Mam nadzieję, że prezentowany tekst stanie się zbieżny z silvermanowskim postulatem wzajemnego uczenia się od siebie w trosce o wzrost świadomości metodologicznej patrzących z zainteresowaniem na jakościowy rodzaj aktywności badawczej.
Background. Article fits in the area of issues of sport as a kind of social practice allowing to document human abilities belonging to the world of physis. The aim of the research, of qualitative orientation, was to discover and describe the meanings attributed to the places of creating sports careers through sports- and life-related experience reconstruction in the prism of different time perspectives. Material and methods. As the research inquiry led to the identification of the mechanisms and regularities that accompany assigning meanings to places of sports competition, the subject of the analysis were situations in the history of sports careers with a status of central events (i.e. shaping the future of the narration character). The hermeneutic and phenomenological method, belonging to the area of qualitative research methodology, was applied to approximate the rules of analytical determinations. The levels of the performed analysis were: text – focused encoding – matrix analysis (of the main topics contained in the data), extraction of the deep structure – merging the data within the established explaining framework. Conclusions. In the last part of the study, stadium was distinguished as a ‘significant place’, i.e. the space that stimulates and defines individual and social forms of sports self-creation in the course of sports career. The animating role of the stadium proved to be a complementary element of learning ‘in the life environment’ in order to meet the need of experiencing one’s self-esteem through sport. I hope that the text will become convergent with Silverman’s postulate of mutual learning from each other in an effort to increase awareness of the methodological looking with interest at the qualitative type of research activity.
Źródło:
Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu; 2017, 57; 19-44
0239-4375
Pojawia się w:
Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Berlin lat trzydziestych XX wieku oczami młodej Turczynki
Berlin of the 1930s Through the Eyes of the Young Turkish Girl
Autorzy:
Zając, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057958.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Şirin Devrim
ród Kabaağaçlı
podróże Turków na
Zachód
Berlin lat 30. XX w.
autobiografia
the family of Kabaağaçlı
Turks’ travels
to the West
Berlin of the 1930s
autobiography
Opis:
Şirin Devrim (1926–2011), wybitna aktorka teatralna, reżyser i wykładowca sztuki teatralnej na uczelniach w Turcji i USA, odbyła podróż do Niemiec w wieku 10 lat i przebywała tam dwa lata. Podróż do Berlina, nauka we francuskim gimnazjum, międzynarodowe przyjaźnie, rozrywki berlińskiego środowiska dyplomatów, nieraz dziecinne, ale zawsze bardzo wyraziste spostrzeżenia na temat Niemców i hitlerowskich Niemiec, to główne elementy tej części autobiografii Şirin, która dotyczy berlińskiego okresu jej życia (1936– 1938). W artykule, wychodząc od rozważań na temat roli dzieciństwa i dziecięcych wspomnień w życiu człowieka, dokonuje się opisu wrażeń Şirin z pobytu w Berlinie. Jej wspomnienia z tego okresu, wspomnienia naocznego świadka rosnącej potęgi państwa Hitlera, to cenne źródło wiedzy o Berlinie lat 30. Życie ludzkie można rozpatrywać jako „drogę”, a przechodzenie kolejnych faz życia – jako „podróż”. W tym sensie możemy powiedzieć, że pobyt Şirin Devrim w Berlinie był dla niej bardzo wartościową podróżą intelektualną. Rozbudził w niej pasję teatralną, a tym samym zaważył na jej całym dalszym życiu. Biografia Şirin Devrim jest doskonałą ilustracją losów arystokratycznych rodów osmańskich, którym w warunkach budowania nowoczesnej Republiki Turcji udało się zachować wysoki status społeczny i włączyć się w prace nad tworzeniem zrębów nowego państwa.
Şirin Devrim (1926–2011), a prominent theater actress, director, and lecturer in the theater arts at universities in Turkey and the United States, traveled to Germany at the age of 10 and stayed there for two years. Her trip to Berlin, her studies in a French gymnasium, her international friendships, the entertainment of the Berlin diplomatic community, and her sometimes childish, but always very incisive observations about Germans and Nazi Germany are the main elements of this part of Şirin’s autobiography, which deals with the Berlin period of her life (1936–1938). Starting from the role of childhood and childhood memories in human life, the article goes on to describe Şirin’s impressions of her stay in Berlin. Her recollections of this period – the memories of an eyewitness to the growing power of Hitler’s state – are a valuable source of knowledge about 1930s Berlin. Human life can be thought of as a “road” and the passing of successive phases of life as a “journey.” In this sense, we can say that Şirin Devrim’s stay in Berlin was a very valuable intellectual journey for her. It awakened her passion for theater and thus influenced her entire life. Şirin Devrim’s biography is a perfect illustration of the fate of the Ottoman aristocratic families that managed to maintain their high social status and get involved in the building of the modern Republic of Turkey.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2022, 36, 1; 91-110
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kobiecy głos w męskocentrycznym świecie. Dwór sułtański we wspomnieniach córek Abdülhamida II
A Female Voice in a Male-centric World. The Sultan’s Court in the Memories of Daughters of Abdülhamid II
Autorzy:
Zając, Grażyna
Filipowska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36855261.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kobieca autobiografia
harem
autonarracja
Ayşe Osmanoğlu
Şadiye Osmanoğlu
women’s autobiography
self-narration
Opis:
Artykuł przedstawia życie na dworze sułtana osmańskiego Abdülhamida II na przełomie XIX i XX w., opisane z punktu widzenia jego dwóch córek: Şadiye Osmanoğlu (1886–1977) i Ayşe Osmanoğlu (1887–1960). Obie, niezależnie od siebie, opublikowały wspomnienia w latach 50. i 60. XX w., najpierw w prasie, później w formie książkowej. Ostatecznie ich autobiografie ukazały się pod tym samym tytułem: Babam Abdülhamid [Mój ojciec Abdülhamid]. Analiza literaturoznawcza autobiografii dotyczyła kategorii autonarracji. Księżniczki spisały swe wspomnienia jako siedemdziesięcioletnie kobiety, mające za sobą doświadczenie wygnania z kraju i wieloletniej tułaczki, wymagającej dużej niezależności i samodzielności. Mimo to relacjonując swą młodość, spędzoną w sułtańskim haremie, przyjęły perspektywę młodych dziewczyn, zależnych w pełni od woli ojca i wierzących w wyznawane przez niego wartości. Deklarując zadowolenie z życia w tym męskocentrycznym świecie, traktowały jako naturalny porządek oparty na hierarchii, podporządkowując się pałacowej etykiecie. Dopiero miejsca przemilczane i niedomówienia, szczególnie dotyczące sfery emocji, wydobyte w procesie analizy autobiografii, pokazały, że autonarracja Şadiye i Ayşe Osmanoğlu, choć starannie kreowana, nie zawsze była spójna. Wpojone w dzieciństwie zasady, pragnienie obrony świata wartości porzuconego w czasach Republiki oraz zwykła tęsknota za wygodną i bezpieczną młodością w haremie sprawiły, że księżniczki nie zdecydowały się na to, by ich głos wybrzmiał mocniej.
This article presents life at the court of Ottoman Sultan Abdülhamid II at the turn of the 20th century, described from the point of view of his two daughters, Şadiye Osmanoğlu (1886–1977) and Ayşe Osmanoğlu (1887–1960). Both, independently of each other, published their memoirs in the 1950s and 1960s, first in the press and later as books. Finally, their autobiographies were published under the same title: Babam Abdülhamid [My Father Abdülhamid]. The literary analysis of the autobiographies focused on the category of selfnarration. The princesses wrote down their memoirs around the age of 70, with the experience of exile from their country and years of nomadic existence, requiring a lot of independence and self-reliance. Nevertheless, reporting on their youth, spent in the Sultan’s harem, they adopted the perspective of young girls, fully dependent on their father’s will and believing in his values. Declaring themselves to be content with life in this male-centric world, they considered a hierarchy-based order as natural. Only the passed over issues and omissions, especially regarding the emotional sphere, brought out in the process of analysing the autobiography, showed that Şadiye and Ayşe Osmanoğlu’s selfnarration, although carefully created, was not always coherent. The principles instilled in childhood, the desire to defend a world of values discarded in the era of the Republic and the plain nostalgia for a comfortable and secure youth in the harem resulted in the decision of the princesses not to make their voices resound more strongly.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2022, 39, 4; 161-178
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dydaktyka biograficzna w ujęciu Profesor Olgi Czerniawskiej
Autorzy:
Woźnicka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925996.pdf
Data publikacji:
2021-06-14
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
biografia
autobiografia
badania biograficzne
dydaktyka biograficzna
uczący się dorosły
Opis:
Prezentowany artykuł jest próbą opisania dydaktyki biogra- ficznej Olgi Czerniawskiej w oparciu o Jej dorobek naukowy oraz doświad- czenie badawcze. Profesor Olga Czerniawska była prekursorką badań bio- graficznych w polskiej andragogice i gerontologii, a tym samym i dydaktyki biograficznej. W ostatnich latach swojej aktywności naukowej dużo miejsca i uwagi poświęciła badaniom biograficznym oraz wykorzystaniu w oświacie dorosłych dydaktyki biograficznej. Biografię i badanie biografii uczyniła przedmiotem swoich dociekań naukowych. Swoje doświadczenia badawcze Olga Czerniawska oparła na międzynarodowych badaniach biograficznych, które również są elementem niniejszego artykułu.
Źródło:
Edukacja Dorosłych; 2021, 1; 41-52
1230-929X
Pojawia się w:
Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„I-nternet” i „Wikiped-ja, ja, ja…”. Sieć jako obszar badań autobiograficznych
“I-nternet” and “Wikiped-I”. Web 2.0 as Field of Autobiographical Research
Autorzy:
Wolski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1431901.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
glossary
autobiography
Web 2.0
new new media
Wikipedia
słownik
autobiografia
nowe nowe media
Opis:
Opierając się na założeniu prezentującym blog jako wyjściową formę „nowych nowych mediów”, autor rozważa status współczesnej sieci jako obszaru badań autobiograficznych. Za szczególny, graniczny przypadek problemów autorskiej identyfikacji i atrybucji wytworzonych przez „Web 2.0” uznaje Wikipedię.
Based on the premise that blog constitutes an archetype for „new new media” the Author considers Web 2.0 as a field for autobiographical research. Taking Wikipedia as a representative phenomenon he analyses the issue of authorship of the encyclopaedia’s inputs as well as presents the project of a Glossary of autobiographical terms online based on MediaWiki algorithm.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2020, 15, 2; 7-19
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autobiograficzny trójkąt: miasto – świadectwo – Zagłada
Autobiographical triangle: city – testimony – Holocaust
Autorzy:
Wolski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375442.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
autobiography
geopoetics
Holocaust
autobiografia
geopoetyka
Zagłada
Opis:
W artykule zaprezentowano zależności pomiędzy narracjami miejskimi i intymistyką w kontekście powojennych i, szczególnie, pozagładowych przemian konceptualizacji „ja” narracyjnego. Na podstawie przykładów zaczerpniętych z artykułów prezentowanych w bieżącym numerze czasopisma „Autobiografia. Literatura. Kultura. Media” oraz innych tekstów zasadniczych dla pisarstwa autobiograficznego, autor proponuje powiązanie tych kategorii za pomocą kategorii toposu, obejmującej w swoim ogólnym, czyli zarówno retorycznym, jak i narratywistycznym (poetologicznym) wymiarze, najważniejsze wątki badań spod znaku poetyki miejsca i intymistyki.
The text presents the relations between urban narratives and autobiographical writing in the context of the post-war and post-Holocaust transformations of the narrative “I”. Basing on the examples from the articles included in the present edition of the „Autobiografia. Literatura. Kultura. Media” journal as well as other crucial autobiographical texts the author proposes to link these issues by means of the notion of “topos” which as both a rhetorical and a literary-theoretical notion embraces all vital aspects of local/urban and autopbiographical studies.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2014, 3, 2; 7-13
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lęk przed wpływem i nowoczesna podmiotowość
Anxiety of influence and the modern subject
Autorzy:
Wolska, Beata Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375053.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
autobiography
conversation with…
experience
the generation of martial law
autobiografia
rozmowa z…
doświadczenie
pokolenie stanu wojennego
Opis:
Autorka artykułu na temat książki Bielik-Robson. Żyj i pozwól żyć – rozmowy z Agatą Bielik-Robson przeprowadzonej przez Michała Sutowskiego – w centrum rozważań stawia zagadnienie relacji między auto/biografią filozofki a jej pracą naukową. Narracja autobiograficzna – akcentująca doświadczenie pokolenia stanu wojennego – zostaje skonfrontowana przede wszystkim z projektem nowoczesnej podmiotowości zaproponowanym przez Bielik-Robson oraz patronującym tej propozycji filozoficznej fenomenem „lęku przed wpływem”. W recenzji broniona jest teza, że postawa naukowa staje się nie tylko czynnikiem konstruującym auto/biografię, lecz także kształtuje światopogląd filozofki, co oznacza, że decyduje o sposobie rozumienia otaczającej rzeczywistości i zasadach w niej postępowania.
The author of the text analyzing a book entitled Bielik-Robson. Żyj i pozwól żyć [Bielik-Robson. Live and let live] – a conversation with Agata Bielik-Robson conducted by Michał Sutowski. She describes the influence of the academic work of the philosopher on constructing her auto/biography. Autobiographical narrative – in which the most important part is the experience of the generation of martial law – is confronted with the conception of modern subjectivity proposed by Bielik-Robson and the philosophical phenomenon of ‘the anxiety of influence’ related to this phenomenon. In the text the author defends the thesis that thephilosophical attitude is not only the base for auto/biography, but also defines the worldview of the philosopher, which means it also defines the way of perceiving the surrounding reality and the rules of being in it.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2013, 1, 1; 135-141
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autografia i powtórzenie
Autography and repetition
Autorzy:
Wołk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578850.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
autobiografia
autoprezentacja
oryginalność
powtórzenie
intertekstualność
autobiography
autopresentation
oryginality
repeatability
intertextuality
Opis:
Przedmiotem artykułu jest dialektyka oryginalności i powtarzalności we współczesnych wypowiedziach autograficznych (czyli autobiograficznych w najszerszym, transgatunkowym i transdyskursywnym sensie tego terminu). Ideologia autobiografizmu oparta jest na kulcie jednostkowości i wyjątkowości (w tym samym stopniu życia, co tekstu), jednak jej realizacje odznaczają się dużym nasyceniem powtórzeniami — zarówno w wewnętrznym porządku twórczości danego autora (repetycje postaci, ich typów i wzajemnych relacji, miejsc, sekwencji zdarzeń, motywów tematycznych; autocytaty i autonawiązania), jak i w porządku zewnętrznym (powielanie konwencjonalnych wzorców wypowiedzi, chwytów retorycznych, naśladownictwo struktur tekstowych i schematów egzystencjalnych, nawiązania intertekstualne różnego typu, cytaty z rzeczywistości). Część z tych powtórzeń ma naturę intencjonalną, inne są mimowolne. Ich występowanie leży u podstaw zasadniczego dylematu twórczości autograficznej, uwidocznionego w zestawieniu skrajnych tez: „Wszystko, co nie jest […] autobiografią, jest plagiatem” (C. González-Ruano) oraz „Istnienie jest plagiatem” (E. M. Cioran).
The paper discusses dialectical tension between originality and repeatability in modern and post-modern autography (i.e. autobiography, or self-writing, in the broadest, trans-generic and trans-discursive sense of the term). The ideology of self-writing is based on the cult of individuality and exceptionality of life and text. Nevertheless, its realizations are inevitably marked by repetition and reproduction, both in the inner realm of given authors’s oeuvre (recurring characters and relations between them, reappearing places, events and themes; self-intertextuality) and in the outer contexts (replicating conventional discourse and existential patterns, imitating textual or rhetorical structures, different forms of intertextuality).
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 87-98
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Augustyn, jego życie moralne i duchowe w autowypowiedziach Enarrationes in psalmos
St. Augustine, his moral and spiritual life in the light of his statements in Enarrationes in psalmos
Autorzy:
Wojda, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613977.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Augustyn z Hippony
autobiografia
psalmy
nawrócenie
chrzest
walka duchowa
Augustine of Hippo
autobiography
psalms
conversion
baptism
spiritual warfare
Opis:
St. Augustine, beside his typically autobiographical work – Confessiones, left a number of statements about himself in his many writings, among which the outstanding place is taken by his Enarrationes in Psalmos. By reflecting on the person of St. Augustine, through the prism of his statements in Enarrationes in Psalmos, one can reveal and realize the great richness of what regards his moral and spiritual life. Augustine, being a priest, then a bishop, and fulfilling the office of preacher, refers to his life from before his conversion, recalls his baptism, and analyzes his commitment to the new way of life. His conversion and baptism are of particular importance by driving him from one stage of life to the other. This second phase of his biography, however, does not cancel out some struggles with worldly temptations and various adversities in pastoral ministry. The leading of „perfect” life is embodied in the work of God’s mercy. Confessiones efficiently assist to discover Augustine of Enarrationes in Psalmos, who reveals his heart and his person for the benefit of people entrusted to his pastoral care.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 60; 473-486
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conradowskie Zwierciadło morza, czyli glosa do nowoczesności
Joseph Conrad’s The Mirror of The Sea: A Gloss Over Modernity
Autorzy:
Wojciechowska, Sylwia J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37548338.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
płynna nowoczesność
akceleracja
postęp technologiczny
nowa biografistyka
autobiografia modernistyczna
liquid modernity
acceleration
technological revolution
modernist autobiography
the new biography
Opis:
Bogata spuścizna Josepha Conrada obejmuje wiele gatunków literackich, na których tle Zwierciadło morza wyróżnia się zarówno pod względem nietypowej formy, jak i treści. Pomimo niezwykłej popularności, jaką cieszyło się pierwsze wydanie Zwierciadła morza, utwór ten należy dziś do mniej znanych dzieł pisarza i zazwyczaj analizowany jest głównie pod względem formalnym jako przykład wczesnomodernistycznej autobiografii. Poniższy artykuł podejmuje próbę interpretacji nie formy, a przesłania zawartego w dygresjach o zmianach z przełomu XIX i XX w., których pierwsze symptomy zauważył Conrad. Obierając teorię „płynnej nowoczesności” sformułowaną przez Zygmunta Baumana za istotny punkt odniesienia dla podjętych rozważań, dowodzę, iż Zwierciadło morza można odczytać jako zapis doświadczenia przejścia ku nowej rzeczywistości, u której podstaw leży redefinicja czasoprzestrzeni. Namysł nad czasem i jego postrzeganiem stanowi punkt wyjścia dla przedstawionej poniżej interpretacji Conradowskiego Zwierciadła morza, którego spektrum rozważań najwyraźniej wybiega poza zainteresowania autobiografii jednostki: czerpiąc z bogactwa własnych wspomnień, jego autor formułuje refleksję na temat re-definicji czasu i przestrzeni. Takie odczytanie Zwierciadła morza pozwala uznać ten tekst za cenny komentarz do procesów zachodzących w obrębie percepcji czasu w dobie nowoczesności.
The Mirror of the Sea does not exactly belong within the innermost circle of Joseph Conrad’s literary legacy. Even though it met with an immediate success upon its publication, today it mainly attracts critical attention on the merit of its intricate form rather than as a commentary on technology and progress. By contrast, this article is focused upon the content of certain side notes, digressions, and implications exhibiting a stable juxtaposition of the past with the present. With Zygmunt Bauman’s theory of liquid modernity as a theoretical backdrop, the paper argues that The Mirror of the Sea gives expression to the processes of acceleration that became perspicuous at the turn of the 19th and 20th centuries. Apparently, a re-definition of the relation between time and space followed in the footsteps of the technological advances, which seems to be a central issue in The Mirror of the Sea. Hence, the early-modernist autobiography appears as a valuable commentary upon the changing notion of time at that outset of modernity.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 139-152
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W laboratorium Fausta
In Faust’s Laboratory
Autorzy:
Wiśniewska, Marzenna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36144415.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jan Dorman
Johann Wolfgang Goethe
Faust
Teatr Animacji w Jeleniej Górze
autobiografia
The Animation Theatre in Jelenia Góra
autobiography
Opis:
Dostęp do obszernego Archiwum Jana Dormana pozwolił zobaczyć wieloletnią obecność faustowskiego tematu w poszukiwaniach teatralnych tego artysty i podjąć analizę jego ostatniej, nieopisanej dotychczas premiery: Nocy Walpurgi według Fausta Johanna Wolfganga Goethego (Teatr Animacji w Jeleniej Górze, 1986). Artykuł jest próbą rekonstrukcji tego spektaklu na podstawie rękopisów i maszynopisów zebranych w sklejki przez reżysera w jego archiwum oraz świadectw pamięci ludzi teatru. Zbiory archiwalne tworzą intrygujący powidok Nocy Walprugi jako spektaklu o autobiograficznym wymiarze, naznaczonego legendą Dormana i fascynacją jego metodami pracy, aurą mistyczności oraz nagłą śmiercią reżysera niespełna miesiąc po premierze. Wydobycie Nocy Walpurgi Dormana z archiwalnego magazynu pozwala dopisać kolejną kartę do dziejów recepcji Fausta w polskim teatrze drugiej połowy XX wieku.
Access to the extensive archives of Jan Dorman has allowed us to see the long-term presence of the Faust theme in Dorman’s theatrical explorations and to study and describe his last production: Walpurgis Night based on Goethe’s Faust (The Animation Theater in Jelenia Góra, 1986), for the first time. The paper is an attempt to reconstruct this production on the basis of manuscripts and typescripts collected by the director in his archive and the reminiscences of people working in the theatre. The archives create an intriguing afterimage of Walprugis Night as a production with an autobiographical dimension, marked by Dorman’s legend and fascination with his methods of work, an aura of mysticism surrounding the production and the director’s sudden death, less than a month after the premiere. Having extracted Dorman’s Walpurgis Night from the archive warehouse we can add another leaf to the history of the reception of Faust in Polish theatre of the second half of the 20th century.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 3/4; 234-258
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opis przypadku jako (auto)biografia? Wczesna psychoanaliza Sándora Ferencziego
The case study as autobiography? Sándor Ferenczi’s early psychoanalysis
Autorzy:
Więckiewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399820.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
psychoanalysis
case study
Sándor Ferenczi
autobiography
pathography
psychoanaliza
opis przypadku
autobiografia
patografia
Opis:
Tekst stanowi omówienie wczesnej teorii Sándora Ferencziego, bliskiego ucznia Sigmunda Freuda oraz twórcy węgierskiego ruchu psychoanalitycznego, na przykładzie jego szkicu Homosexualitas Feminina z 1902 roku. Autorka analizuje artykuł lekarza poświęcony przypadkowi Rósy K. (Róberta) i omawia podstawowe cechy języka analityka w okresie poprzedzającym jego współpracę z Sigmundem Freudem. W tekście podjęto również namysł nad gatunkiem opisu przypadku obserwowanym w świetle jego związków z literaturą dokumentu osobistego. W interpretacji przypadku Rósy K. autorka odchodzi od dekonstrukcyjnej hermeneutyki Michela Foucaulta na rzecz przyjęcia postawy afirmatywnej, która pozwala potraktować język psychiatrii jako przestrzeń potencjalnej widzialności pacjentów. Autorka na przykładzie tekstu Ferencziego pokazuje wpływ gatunku biografii i autobiografii na przekształcenia zaszłe w dyskursie psychiatrycznym na przełomie XIX i XX wieku.
This article discusses the early theoretical works of the Hungarian psychoanalyst and a close disciple of Sigmund Freud, Sándor Ferenczi. This study offers an interpretation of his short case study Homosexualitas Feminina, published in 1902, concentrating on the analyst’s narrative and stylistic strategies before he met the founder of psychoanalysis. The article is devoted to the analysis of a popular medical genre – the case study – which is seen in the light of its relation to life-writing literature. Rather than follow Michel Foucault’s deconstructive scheme of interpretation, I offer a more affirmative reading of the case study of Rosa K. and thus seek to understand Ferenczi’s early work through the impact of life-writing genres, such as biography and autobiography, on psychiatric discourse at the turn of the twentieth century.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2019, 13, 2; 47-58
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praktyki i strategie zyskiwania widzialności w autobiograficznym pisarstwie Afroniemców — wspomnienia, relacje, przypadki
Autorzy:
Więckiewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/9265992.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Ośrodek Badawczy Facta Ficta
Tematy:
literaturoznawstwo
autobiografia
Afroniemcy
tożsamość
literatura niemiecka
Źródło:
Poetyki czasu, miejsca i pamięci; 265-280
9788395558122
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 204

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies