Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Aleksander Sokurow" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    W poszukiwaniu straconego czasu. Proroczy charakter teorii kina Gilles’a Deleuze’a
    In Search of Lost Time: The Prophetic Character of Gilles Deleuze’s Theory of Cinema
    Autorzy:
    Stelmach, Miłosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408961.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Gilles Deleuze
    Aleksander Sokurow
    Béla Tarr
    Alexander Sokurov
    Opis:
    Autor zestawia poglądy Gilles’a Deleuze’a, szczególnie stworzoną przez niego koncepcję kina obrazu-czasu, ze współczesnymi jej realizacjami. Francuski filozof nie dożył bowiem rewitalizacji trendów modernistycznych w światowym kinie artystycznym, które doskonale zdefiniował w odniesieniu do dzieł mistrzów kina autorskiego lat 60. i 70. Tymczasem współczesne kino kontemplacyjne (lub neomodernistyczne, żeby posłużyć się terminem zaproponowanym przez Rafała Syskę) nie tylko podejmuje strategie twórcze i formuły estetyczne właściwe dla kina obrazu-czasu, ale dodatkowo rozwija je i amplifikuje. Bierny bohater, doświadczenie trwania, wyeksponowanie stanów mentalnych – te i inne cechy warunkujące powstanie obrazu-czasu wybrzmiewają w pełni w takich filmach, jak Rosyjska arka (Russkij kowczeg, 2002) Aleksandra Sokurowa czy Szatańskie tango (Sátántangó, 1994) Béli Tarra, stanowiących najdoskonalsze we współczesnym kinie wcielenie Deleuzjańskiego kina obrazu-czasu.
    The author juxtaposes the views of Gilles Deleuze, especially his idea of the cinema of image-time, with its contemporary realisations. The French philosopher did not live to see the revitalisation of modernist trends in the world art cinema, which he defined so well in relation to masterpieces of independent cinema of the 1960s and 1970s. Meanwhile, contemporary contemplative cinema (or neomodernist to use the term proposed by Rafał Syska) not only adopts creative strategies and aesthetic formulae typical for the cinema of image-time, but also develops and amplifies them. Passive Protagonist, the experience of duration, the exposure of mental states – these and other features necessary for the creation of image-time are in full bloom in films such as Alexander Sokurov’s Russian ark (Russkiy Kovcheg, 2002) or Bela Tarr’s Satan's tango (Sátántangó, 1994) which represent the best of Deleuzian cinema of image-time in contemporary cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 35-46
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pocałunek śmierci. Przestrzeń pozakadrowa w filmach Michaela Haneke, Aleksandra Sokurowa i Andrzeja Wajdy
    A Kiss of Death: Off Screen Space in the Films of Michael Haneke, Alexander Sokurov, and Andrzej Wajda
    Autorzy:
    Falkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28635293.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    przestrzeń pozakadrowa
    Michael Haneke
    Andrzej Wajda
    Aleksander Sokurow
    off screen space
    Alexander Sokurov
    Opis:
    Autorka skupia się w tekście na zagadnieniu przestrzeni pozakadrowej jako odrębnej kategorii estetycznej, która pełni różne funkcje w filmach Michaela Haneke, Andrzeja Wajdy i Aleksandra Sokurowa. Wszyscy trzej filmowcy kierują uwagę widza w przestrzeń pozakadrową na odmienne sposoby i posługując się innymi kontekstami diegetycznymi. Haneke robi to przez ukrycie przed widzem scen skrajnej przemocy, Wajda – w scenach przesyconych refleksją i smutkiem, a Sokurow wtedy, gdy nie chce pokazać pewnych faktów czy stanów umysłu. Każdy z nich skutecznie i po mistrzowsku tworzy „niepomyślane” i przekonująco wykorzystuje przestrzeń „pozakadrową” jako: przestrzeń „niesamowitą” (Haneke), niewypowiedzianą i ahistoryczną (Sokurow), bądź jako reprezentującą „niewyrażalną” melancholię i smutek (Wajda). Autorka wybiera jedynie niektóre filmy wspomnianych reżyserów, by ów fenomen poddać szczegółowej analizie. Swój esej zamyka konkluzją, że prawdziwym mieszkańcem przestrzeni pozakadrowej jest śmierć obecna w filmach wszystkich trzech reżyserów.
    The essay introduces off screen space as a separate aesthetic category which performs different functions in the films of Michael Haneke, Andrzej Wajda, and Alexander Sokurov. All three film-makers direct the attention of spectators to off screen spaces in different ways and in different diegetic contexts. Haneke directs the spectators’ attention off screen when he hides scenes of extreme violence to the audience. Wajda directs the spectators off screen in the scenes of reflection and sadness while Alexander Sokurov redirects the spectators off screen when he is unwilling to show certain facts or states of mind. Each of them is effective and masterful in creating “the unthought” and convincingly using “off screen” space as “the uncanny” in Haneke, “the inexpressible” melancholia and sadness in Wajda, and the unsaid and ahistorical in Sokurov. The author chooses only some films of the above mentioned directors to analyze this phenomenon in detail. She concludes her essay with a statement that the real inhabitant of the off screen space is death present in the films of all three filmmakers.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 217-230
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elegia jako gatunek filmowy. Adaptacja — inspiracja — sugestia
    Elegy as a film genre. Adaptation — inspiration — suggestion
    Autorzy:
    Koschany, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1534654.pdf
    Data publikacji:
    2011-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    elegiac mood
    film adaptation
    film and literature
    movie genre categorization (genology)
    literary genre categorization (genology)
    Isabel Coixet
    Paweł Komorowski
    Aleksander Sokurow
    Zoltán Huszárik
    Joseph Feltus
    Rainer Maria Rilke
    Wiktor Zaleski
    P
    Opis:
    The question that this is article is concerned to answer is how the position of the film elegy can be best formally established — with its artistic representations, as well as its functioning in the genology of the genre. An attempt to provide definitive answers that emerge from interdisciplinary, film and literary discourse brings a number of substantial threads. Firstly, there is, indeed, no theoretical description of the elegy as a film genre, though the very name does appear in many titles. Secondly, it seems that a juxtaposition of available examples of film ad-aptations of elegies does not lead to any consistent conclusion, since, apart from the suggestion proposed by the author, they are different in terms of formal and thematic elements involved. Thirdly, any attempt at a genological profiling has to, somehow, refer to a more or less fixed literary genre and the relevant theory behind it. In a most general way, one can state, albeit with a number of reservations, that the elegiac film is characterized by a distinguishable style, often simply called the elegiac style, and the theme, very broadly associated with time and the theme of passing.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2011, 18; 175-188
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Symbolika barw w „sakralnym” kinie Kantemira Bałagowa
    The symbolism of colors in the ‘sacred’ cinema of Kantemir Balagov
    Autorzy:
    Machaj, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2135401.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Kantemir Balagov
    Closeness
    Beanpole
    contemporary Russian cinema
    feminism
    Orthodox iconography
    color in film
    Alexander Sokurov
    Svetlana Alexievich
    The Unwomanly Face of War
    Kantemir Bałagow
    Bliskość
    Wysoka dziewczyna
    współczesne kino rosyjskie
    feminizm
    ikonografia prawosławna
    kolor w filmie
    Aleksander Sokurow
    Swietlana Aleksijewicz
    Wojna nie ma w sobie nic z kobiety
    Opis:
    Celem pracy jest analiza twórczości filmowej rosyjskiego reżysera i scenarzysty Kantemira Bałagowa. Na podstawie dwóch pełnometrażowych produkcji – Bliskości (2017) oraz Wysokiej dziewczyny (2019) zwrócono uwagę na formalny aspekt wymienionych filmów, rolę feminizacji narracji historycznej, a także złożoną sieć inspiracji (kinowe klasyki i rosyjska literatura). Istotnym dla twórczości Bałagowa jest kontekst społeczno-polityczny Rosji, który służy omawianemu twórcy jako narzędzie rewizji narodowych mitów. Uzupełnieniem rozległego portretu reżysera jest charakterystyka twórczości Aleksandra Sokurowa, wprowadzająca istotny dla badań aspekt prawosławnego ikonopisarstwa. Autorka wskazuje, że kluczy interpretacyjnych dla twórczości Sokurowa i Bałagowa należy poszukać właśnie w symbolice prawosławnych ikon. Ambicją niniejszej pracy jest poszerzenie aktualnego stanu badań nad filmografią Kantemira Bałagowa, który obecnie ogranicza się do premierowych recenzji oraz festiwalowych wywiadów.
    The aim of the work is to analyse the artistic legacy of the Russian director and screenwriter Kantemir Balagov. Attention was drawn to the formal aspect, the role of feminisation of historical narration, and the complex network of inspirations (cinema classics and Russian literature) on the basis of two full-length productions – Closeness (2017) and Beanpole (2019). The social and political context of Russia is important for the Balagov’s work, which serves the artist in question as a tool for revising national myths. The extensive portrait of the director is complemented by the characteristics of Alexander Sokurov's work, which introduces an aspect of Orthodox iconocratic writing that is important for research. The author of this work indicates that the interpretation keys for Sokurov's and Balagov's films should be sought directly in the symbolism of Orthodox icons. This work therefore aspires to expand the present state of research on Kantemir Balagov's filmography, which is currently limited to premiere reviews and festival interviews.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2021, 30, 39; 217-236
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies