Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Adorno" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Ideał wspólnoty i polityka różnicy
The idea of community and the politics of difference
Autorzy:
Young, Iris Marion
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011877.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
community
deconstruction
critic of metaphysics of presence
city
difference
Derrida
Adorno
Kristeva
wspólnota
dekonstrukcja
krytyka metafizyki obecności
miasto
różnica
Opis:
Tekst dotyczy idei wspólnoty w filozofii dekonstrukcji i filozofii Szkoły Frankfurckiej.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2010, 1; 41-66
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KIERKEGAARD AND THE CONCEPT OF NEGATIVE DIALECTICS OF THEODOR ADORNO
Autorzy:
Krawerenda-Wajda, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647184.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Tematy:
Kierkegaard
Adorno
dialectic
synthesis
mind
Opis:
The main subject of this paper is the influence of Kierkegaard's philosophy on the concept of Adorno's dialectics. This article is focused on the analysis of Adorno's work published in 1966 titled Negative Dialec-tics. Adomo 's concept of dialectics, which is based on undefined experience, is broadly similar to the "negative" concept of existential philosophy of Kierkegaard. Although Adomo uses the Hegelian dialectics to expose the ways in which Kierkegaard’s thoughts fali into idealism. Finally, Adomo adopts Kierkegaard’s criticism of Hegelian identity of thinking. Adomo, in Negative Dialectics refers to Kant, Hegel Heidegger, but seldom to Kierkegaard. A careful analysis shows that a number of themes and concepts of its predecessor have been assimilated to his philosophy.
Źródło:
Studia Humanistyczne AGH; 2012, 11, 3
2084-3364
Pojawia się w:
Studia Humanistyczne AGH
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Breaking Up the Language: The Struggle With(in) Modernity in J.H. Prynne’s Biting the Air
Autorzy:
Pietrzak, Wit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888777.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poetry
J. H. Prynne
Theodor Adorno
Martin Heidegger
modernity
reification of language
reconstitution of self
Opis:
The essays focuses on J. H. Prynne’s Biting the Air. Taking as a departure point Adorno’s idea of the role of art in society, it is argued here that Prynne’s sequence of poems thematises a conflict between the supremacy of the science- and market-oriented narratives of suppression of society and the attempts to subvert that narrative through a reinvention of the signifying process of language. Prynne resorts to radical parataxis in order to undermine the ostensibly natural hegemony of accepted idioms of science and market economy, offering a dense network of meanings that cannot be reduced to a flat formula.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2014, 23/1; 5-18
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kłamstwo kiczu”
Autorzy:
Rogucki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644727.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
kitsch
art
non-art
Adorno
Kundera
Barthes
Opis:
Many authors agree that kitsch as an esthetic conc ept has its roots in the romanticism. Its negative meaning places kitsch in opposition to high art and other concepts of beauty. This paper deals with this issue and puts a significant question on the alleged and paradox conservative character of this esthetics. Kitsch as a caricature of art itself is here being analyzed critically on the basis of fundamental theories of modern art and esthetics by Theodor Adorno, Roland Barthes or Milan Kundera.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2015, 8, 2; 101-110
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etos i gra w "Ogólnym wychowaniu muzycznym" Eberharda Preussnera na tle niektórych nurtów filozoficznych i pedagogicznych
ETHOS AND PLAY IN EBERHARD PRESUSSNER’S “GENERAL MUSIC EDUCATION” ON THE BACKGROUND OF SOME PHILOSOPHICAL AND PEDAGOGICAL TRENDS
Autorzy:
Chaciński, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579448.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
Tematy:
etos
gra
J.J. Rousseau
naturalizm
Jugendbewegung
Wandervogel
śpiew
wychowanie muzyczne
historia pedagogiki muzyki
muzyka współczesna
T.W. Adorno
słuchanie muzyki
Nowe wychowanie
ethos
play
naturalism
singing
music education
history of music education
contemporary music
T.W. Adorno listening to music
progressive education
Opis:
Niemiecki pedagog Eberhard Preussner eksponuje pojęcia „etosu“ i „gry” w muzyce, uznając je za jedne z najważniejszych określeń służących do interpretacji cech konstytutywnych dzieła muzycznego i jego wykonywania. Pojęcia te mają także wielkie znaczenie w wyznaczaniu kierunków edukacji muzycznej i jednocześnie integralnego kształtowania osobowości człowieka przez muzykę. Dla Preussnera „etos” odgrywa podstawową rolę w reflektowaniu duchowych wartości muzyki, nadaje im trwałe znaczenie dla rozumienia egzystencji człowieka wyrażonej symbolicznie w znaczących w europejskiej kulturze kanonicznych dziełach artystycznych. Przeciwstawieniem „etosu” jest „gra”, która wyzwala się z potrzeby kontekstowego, poważnego rozumienia muzyki, zaś jej podstawowym zadaniem jest dawać radość muzykowania, tworzyć walory komunikacji wewnątrzgrupowej, aktywizować młodzież w stronę działań zmierzających do spontanicznego tworzenia muzyki i improwizowania. W rozprawie omówiono więc kilka muzyczno-pedagogicznych nurtów odnoszących się do szeroko rozumianego wychowania i kształcenia. Te historyczne już kierunki edukacji muzycznej: kształcenie w duchu naturalizmu J.J. Rousseau, tworzenie muzykujących grup wędrujących jako przykład wychowania przez pieśń i poczucie przynależności grupowej oraz refleksyjna, eksponująca słuchanie muzyki współczesnej metoda kształtowania człowieka wywarły wielki wpływ na aktualne rozumienie tej dziedziny w wielu krajach Europy oraz w USA. Dzisiejsze systemy edukacji muzycznej są swoistym kompromisem zaprezentowanych przyczynków, ponieważ dominuje w nich świadomość, że żadne z nich nie może funkcjonować samodzielnie, a jest zobligowane do łączenia w mniej lub bardziej zintegrowanych konceptach różne, często wykluczające się elementy, ale wnoszące w kształtowanie człowieka w oparciu o sztukę muzyczną ważny wkład.
Eberhard Preussner, a German educationalist, emphasizes the “ethos” and “play” concepts in music, regarding them as one of the most important definitions used to interpret constitutive features of a music work and its performance. The definitions are also of great significance in determining the music education trends and, at the same time, integral shaping of a human personality through the music. For Preussner “ethos” plays the basic role in reflecting spiritual values of music, gives them permanent significance in understanding human existence symbolically expressed in canonical artistic works meaningful in the European culture. The opposition of “ethos” is “play” triggering from the need of a contextual, serious understanding of music, while its main role is to give happiness from performing the music, create inter-group communication virtues, stimulate teenagers towards activities meant for spontaneous music creation and improvising. Thus several music and pedagogic trends referring to widely understood education and development have been discussed in the study. These already historical music education trends: education in the atmosphere of J.J. Rousseau’s naturalism, forming music performing travelling groups, as an example of education through song and group affinity, as well as reflective method of human shaping, exposing listening to the contemporary music, have had a great impact on the current perception of this discipline in many European countries and the USA Contemporary music education systems are a peculiar compromise of the presented contributions since the prevailing feeling is the awareness that none of them may function separately, but is obliged to combine, in more or less integrated concepts, elements that are quite often contradicting yet having a great contribution to human shaping based on the art of music.
Źródło:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji; 2016, 11; 409-432
1896-5903
Pojawia się w:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Franz Kafka w refleksji Adorna
Autorzy:
Karol, Sauerland,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897246.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Theodor W. Adorno
Walter Benjamin
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
capitalism
Gotthold Ephraim Lessing
Dialectics of Enlightenment
dialektyka Oświecenia
Opis:
The author reconstructs and comments on the views of Theodor W. Adorno with regard to Kafka’s works. They reflect the truth in details at most, never entirely. Therefore, they contradict Hegel’s philosophy. The author also points out that Kafka cannot be seen as a critic of capitalism, as Adorno perceives him.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2016, 60(4 (455)); 23-30
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witkacego filozofia kultury. Próba odczytania z perspektywy szkoły frankfurckiej
Witkacy`s philosophy of culture. An attempt of re-reading from the Frankfurt School`s perspective
Autorzy:
Owczarek, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514830.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
Tematy:
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Max Horkheimer
Theodor Adorno
the Frankfurt School
popular culture
szkoła frankfurcka
kultura masowa
Opis:
The article aims to discuss the Witkacy's philosophy of culture and save it in the concept of cultural industry developed by Horkheimer and Adorno. In the first part the Pole’s philosophy of culture is reconstructed, with particular emphasis on mechanisms of collapse manifested in challenging the religion, art and philosophy. The next section is devoted to the idea of the subjective reason, which Germans perceive as a cause of cultural industry. Then mass culture is described and analyzed including the thoughts of philosophers mentioned.
Źródło:
Amor Fati; 2016, 1(5); 127-148
2449-7819
Pojawia się w:
Amor Fati
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adorno and practically useless art, or autonomy instead of avant-garde
Autorzy:
Czekaj, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593853.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Adorno
autonomy
logic of art
content of art
autonomia
logika sztuki
treść sztuki
Opis:
Adorno’s aesthetic theory allows us to treat him as an anti-theorist of the avant-garde. We can find in his work many accurate observations grasping the essence of the changes that were introduced by this artistic formation. Adorno himself used the term “avant-garde” in a slightly different meaning – as denoting artistic production going against the traditional aesthetic tastes, but also resistance to commercialization and reification. In the context of Adorno’s whole philosophy such resistance is illusory. The mechanisms governing the sphere of culture are total and efficiently pacify any aesthetic rebellions. Therefore, it is not in the formal experiments that Adorno saw the rebellion of art against the existing system. According to the German philosopher, the critical function of art – its main vocation – is realized in the antithetic attitude to reality and is due to the so-called “ideal of transformation”. And those are only conditioned by the autonomy of art. In the present paper I discuss the points in Adorno’s aesthetic theory at which he shows art as autonomous.
Teoria estetyczna Adorna pozwala na traktowanie go jako teoretyka awangardy. Znajdziemy u niego wiele trafnych analiz dotykających istoty zmian, jakie wprowadziła ze sobą ta formacja artystyczna. Sam Adorno jednak używał terminu „awangarda” w nieco szerszym znaczeniu – jako produkcja artystyczna, która nie tylko łamie tradycyjne gusta estetyczne, ale także stawia opór komercjalizacji i reifikacji. W kontekście całej filozofii Adorna taki opór jest jednak iluzoryczny. Mechanizmy rządzące sferą kultury są totalne i skutecznie pacyfikują wszelkie bunty estetyczne. Dlatego to nie w formalnych eksperymentach Adorno widział rebelię sztuki przeciwko panującemu systemowi. Funkcja krytyczna sztuki – wedle frankfurtczyka naczelne jej powołanie – spełnia się w antytetycznym stosunku do rzeczywistości i dzięki tzw. ideałowi przetworzenia. Ich warunkiem z kolei jest autonomia sztuki. W niniejszym tekście przedstawiam te momenty teorii estetycznej Adorna, w których ukazuje on sztukę jako autonomiczną właśnie.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 121-130
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fashion as the Other of art. The position of clothing design in the avant- -garde art and in the contemporary era
Autorzy:
Samborska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593883.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
The Other/identical
the avant-garde
Theodor W. Adorno
fashion
Futurism
Prada Marfa
Vanessa Beecroft
Inny/tożsamy
awangarda
moda
futuryzm
Marfa Prada
Opis:
Analyzing the relationships between art and fashion, I will refer to the category the Other/ identical. For several decades, it has been popular in the humanistic debate, subject to various interpretations (Derrida, Foucault, feminism, post-colonialism). In the meaning adopted here, just as the Other is a condition for the existence of the identical, so, I believe, fashion is a point of reference for art. It functions as an element allowing art to build its identity on being different from it. This situation was particularly evident in the first half of the 20th century. In the introductory part of my paper, I will present some examples of avant-garde artists' involvement in the design of clothing treated on an equal footing with artistic activity. For the Futurists and Constructivists, the Other and the identical were equal. The second part of the paper describes the situation that arose at the end of the 20th century, when equality between the Other and the identical took a different form. The identical started imitating the Other – art now resembles a fashion show, advertising photography or a luxury boutique. This reveals the anti-nomical character of art, its secret connection with fashion, anticipated by Theodor W. Adorno. Contemporary art no longer has the strength to resist it. They blend into the aesthetic visual sphere.
Analizując związki miedzy sztuką a modą odwołuję się do kategorii Inny/tożsamy. Od kilku dziesięcioleci jest ona popularna w debacie humanistycznej podlegając różnym interpretacjom (Derrida, Foucault, feminizm, postkolonializm). W przyjętym tu sensie, podobnie jak Inny stanowi warunek istnienia tożsamego, tak, moim zdaniem, moda jest punktem odniesienia dla sztuki. Funkcjonuje jako element pozwalający sztuce budować tożsamość na zasadzie odróżnienia się od niej. Sytuacja ta ze szczególną wyrazistością ujawniła się w pierwszej połowie XX wieku. W początkowej części tekstu przedstawiam przykłady zaangażowania artystów awangardowych w problematykę projektowania ubioru traktowanego na równi z działalnością artystyczną. Dla futurystów i konstruktywistów Inny i tożsamy były sobie równe. Druga część tekstu pokazuje sytuację rodzącą się pod koniec minionego stulecia, gdy równość między Innym i tożsamym przyjęła odmienną formę. Tożsamy zaczął imitować Innego – sztuka przypomina obecnie prezentację mody, fotografię reklamową lub luksusowy butik. Wyszła na jaw przeczuwana przez Theodora W. Adorna antynomiczność sztuki, jej sekretny związek z modą. Współczesna sztuka nie ma już sił opierać się jej. Roztapia się wraz z nią w estetycznej sferze wizualnej.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 141-151
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozdwojenie władzy. Jameson i utopijna spekulacja
Dual Power. Fredric Jameson and Utopian Speculation
Autorzy:
Milenkowicz, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013051.pdf
Data publikacji:
2017-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Fredric Jameson
Theodor Adorno
Ernst Bloch
utopia
dual power
army
mobilization
dwuwładztwo
armia
mobilizacja
Opis:
Celem artykułu jest próba rekonstrukcji projektu utopijnego społeczeństwa zarysowanego w pracy An American Utopia. Dual Power and the Universal Army Fredrica Jamesona. Ramę interpretacyjną stanowi ujęcie utopii jako modalności oraz przekonanie o podsumowującym charakterze, jaki tekst ten stanowi w ramach twórczości autora. Szczegółowej uwadze poddany został sposób, w jaki utopijna spekulacja Jamesona stara się przenegocjować swoją własną niemożliwość.
This article constitutes an attempt to reconstruct the utopian society projected in An American Utopia. Dual Power and the Universal Army by Fredric Jameson. Its interpretive framework grasps the utopian form as a modality. The manner in which the essay summarizes the previous work of the author is also assessed. Attention is given to the way the critical function of the utopian form makes itself apparent in the process of demonstrating its own impossibility.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2017, 25, 3; 291-304
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der performative Zauber der Sirenen? Adornos negative Dialektik und das deutschsprachige Gegenwartstheater
The Performative Magic of Sirens? ADORNO’S Negative Dialectics and German-speaking Contemporary Theater
Performatywny czar syren? Negatywna dialektyka ADORNO a współczesny teatr niemieckojęzyczny
Autorzy:
Englhart, Andreas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/642481.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Adorno
studentische Revolte
1969
postdramatisches Theaters
Sirenen
Negative Dialektik
Opis:
Dlaczego ADORNO, filozof rewolty studenckiej, zwolennik awangardy od Schönberga po Becketta uciekł w kwietniu 1969 roku przed performatywnym protestem studentek, obnażających nagie biusty? Artykuł wyjaśnia związki między Dialektyką oświecenia, Dialektyką negatywną i Teorią estetyczną z estetyką dzisiejszego teatru performatywnego i postdramatycznego. Mimo wszystko teatr pozostał dla ADORNA miejscem sztuki, a rewolucja dokonała się nie w performatywnej negacji sensu, w okrutnej realności ‚syren’ i dekonstrukcji, lecz w dziele, które przedstawiając to, co nie do pogodzenia, prowadzić ma do ugody.
Wieso flüchtete ADORNO, der Philosoph der Student*innenrevolte, der Fürsprecher der Avantgarde von Schönberg bis Beckett, im April 1969 vor der Performance protestieren-der Studentinnen mit nackten Brüsten? Der Beitrag erörtert Verbindungen von ADORNOS Dialektik der Aufklärung, Negativer Dialektik und Ästhetischer Theorie zur Ästhetik des heutigen performativen oder postdramatischen Theaters. Dennoch blieb für ADORNO das Theater ein Ort der Kunst, verwirklichte sich die Revolution nicht in der performativen Verweigerung von Sinn, im grausamen Realen der ‚Sirenen‘ und der Dekonstruktion, sondern in einem Werk, das das Unversöhnliche darzustellen und so zu versöhnen habe.
Why, in April 1969, did ADORNO, the philosopher of the student revolt, the advocate of the avant-garde from Schoenberg to Beckett, flee when he was faced with the performative actions of protesting students with naked breasts? The article discusses connections between ADORNO’S Dialectics of Enlightenment, Negative Dialectics and Aesthetic Theory and the aesthetics of today’s performative and post-dramatic theatre. For ADORNO, theatre remained a place of art, and the revolution did not come to fruition in the performative denial of meaning, in the cruel reality of “sirens”, and in deconstruction, but in the work of art itself, that is supposed to represent the irreconcilable and thus to lead to reconciliation.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2019; 15-30
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Composing for the films” Theodora W. Adorno i Hannsa Eislera jako krytyczna refleksja o muzyce filmowej
'Composing for the Films' by Theodor W. Adorno and Hanns Eisler as Critical Reflection on Film Music
Autorzy:
Kwapień, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328085.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka filmowa
racjonalizacja
fetyszyzacja muzyki
kultura masowa
teoria krytyczna
Hanns Eisler
Theodor W. Adorno
film music
rationalisation
fetishisation of music
mass culture
critical theory
Opis:
Książka Composing for the films jest wyjątkową pozycją wśród literatury muzykologii filmowej. Wydana w 1947 roku była niemal natychmiastową odpowiedzią na szybko rozwijający się w Hollywood przemysł filmowy. Chociaż powstała we współpracy dwóch autorów – Theodora Adorno oraz Hannsa Eislera, przez wiele lat znana była tylko pod nazwiskiem tego drugiego. Pomimo oryginalności koncepcji, nie była ona przedmiotem analizy w Polsce. W pierwszej części artykułu koncentruję się na okolicznościach powstania publikacji oraz historii jej wydań. Proces ten był utrudniony ze względu na skomplikowaną sytuację polityczną obu autorów. Kluczem interpretacyjnym koncepcji zawartej w książce jest teoria krytyczna, zaadaptowana przez Theodora Adorno do badań nad muzyką filmową. W artykule wyodrębniam zawarte w myśli autorów cztery segmenty tematyczne – krytykę kinematografii jako przejawu kultury masowej, krytykę warsztatu kompozytorskiego twórcy muzyki filmowej, krytykę tradycyjnych technik kompozytorskich i możliwości zastosowania w kinie nowej muzyki oraz krytykę i niebezpieczeństwa związane z użyciem w muzyce filmowej nowej technologii. Taki podział umożliwił mi przedstawienie wszystkich czynników analizowanych przez autorów – muzykologicznych, filozoficznych, ekonomicznych, politycznych, socjologicznych. Analizę samej refleksji autorów poszerzam o koncepcje socjologiczne Maxa Webera oraz Theodora W. Adorno - fetyszyzację muzyki, racjonalizację, regresję w słuchaniu. Przedstawiam także część technik kompozytorskich, wciąż stosowanych w muzyce filmowej, które autorzy opisują jako ,,złe nawyki kompozytorskie'' – stosowanych przez kompozytorów do dziś.
 "Composing for the Films" is a unique book in film musicology. Published in 1947, it was a nearly immediate response to the fast developing Hollywood film industry. Though it was the product of a collaboration between two authors, Theodor Adorno and Hanns Eisler, for many years it was known only under the name of that latter artist. Despite its original concepts, it has never been analysed by Polish scholars. The first part of my paper focuses on the circumstances of writing this book and the history of its editions, which was made complicated by both authors’ difficult political situation. Critical theory, as adapted by Adorno for the study of film music, is the key to the concepts contained in this book. In my article, I distinguish four thematic segments in the authors’ commentary: a) criticism of cinematography as a manifestation of mass culture; b) criticism of composition technique in film music; c) criticism of traditional composition techniques and a discussion of the possible uses of new music in films; d) presentation of the dangers related to the use of new technologies in film music. Such a division of topics makes it possible for me to cover all the aspects discussed by the authors, and related to musicology, philosophy, economy, politics, and sociology. My analyses of Adorno and Eisler’s ideas has been extended so as to include Max Weber’s sociological concepts and Adorno’s notions of the fetish character in music, rationalisation, and regression of listening. I also present a survey of selected composition techniques still applied in film music today, which the authors describe as ‘bad habits in composition’.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 3; 21-40
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Etwas Fehlt”: Marxian Utopias in Bloch and Adorno
„Etwas fehlt”: Marksowskie utopie w myśli Blocha i Adorna
Autorzy:
Truskolaski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009537.pdf
Data publikacji:
2020-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Adorno
Bloch
Marx
Utopia
Critical Theory
Teoria Krytyczna
Opis:
During a radio debate in 1964, Bloch and Adorno clashed over the status of Utopia in Marx’s thinking. In particular, the disagreement concerned the possibilities (or, rather, limitations) of picturing – with Marx and beyond Marx – a condition in which all societal antagonisms have been reconciled. It is telling, then, that their conversation quickly came to turn on a surprising term: the Old Testament interdiction against making images of God. Given both authors’ commitment to an ostensibly secular critique of capitalist modernity, the prominence of this figure, which is emblematic of the decades-long exchange between these authors, invites further questions. What, for instance, are the epistemic and aesthetic conditions under which Bloch and Adorno propose to present their Marxian Utopias? By considering these questions in light of issues arising from their debate, and applying it to their writings more generally, my paper aims to contribute to the on-going exploration of “Utopia” in German Critical Theory.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2020, 35, 1
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apokalipsa kulturowa według Adorna
Cultural apocalypse according to Adorno
Autorzy:
Jarecka, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857026.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
theodor w. adorno
przemysł kulturalny
kultura popularna
krytyka kultury
sztuka
culture industry
popular culture
culture criticism
art
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2020, 110, 3; 180-191
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Retoryka jako narzędzie badania kiczu
Rhetoric as a tool for investigating kitsch
Autorzy:
Łakota, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676555.pdf
Data publikacji:
2020-09-22
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Adorno
kicz
zwrot retoryczny
Perelman
retoryka wartości
kitsch
rhetorical expression
rhetoric of values
Opis:
Współczesna ekspansja kiczu domaga się odpowiedzi na pytanie dotyczące warunków, w których można odszyfrować kicz i dostrzec rolę, jaką odgrywa on współcześnie. Praca skupia się na retoryce kiczu, podkreślając tym samym, jak ważne jest znaczenie retoryki w recepcji współczesnej kultury. Wykorzystując ujęcie nowej estetyki dokonane przez Adorna, prawodawcy decorum sztuki po Auschwitz, praca rozwija spojrzenie na kicz jako parodię katharsis. Zastosowane nowe zestawienie badań nad retoryką wartości autorstwa Perelmana z refleksjami autora Minima moralia dotyczącymi tej kategorii prowadzi do śmiałej tezy: kicz nie jest niewinny. Pesymistyczny, pełen melancholii sposób myślenia Adorna, którego źródłem była świadomość standaryzacji produktów przemysłu kulturowego, dotyczył walki o indywidualny kontakt jednostki z dziełem sztuki. Estetyczny odbiór sztuki stał się bowiem niemożliwy (w eseju Schemat kultury masowej Adorno podkreślał logikę reakcji na dzieło sztuki wpisaną w samo dzieło jako produkt, w którym zawarta została instrukcja odbioru). Filozofia frankfurtczyka znalazła trwały grunt w aranżującym w kulturze sytuację kryzysu zwrocie performatywnym, poglądzie o nieuchwytności przedmiotu badań, zakłóceniu stanu równowagi i wyeksponowaniu tego zakłócenia. Kultura masowa stała się kulturą wyczerpania, lecz piszący o niej Adorno nie jest wyłącznie kasandrycznym autorem. Pisząc o zagładzie, zawarł on w swoich pracach podwaliny koncepcji spowinowaconej z założeniami nowej retoryki. Praca skupia się na tych podobieństwach, aby uchwycić celowość zwrotu retorycznego.
Contemporary expansion of kitsch calls for the answer to the question concerning conditions in which it is possible to decipher kitsch and see the role it plays nowadays. The work concentrates on the rhetoric of kitsch, at the same time emphasising, how important rhetoric is for the reception of contemporary culture. Using the perspective of new aesthetics, suggested by Adorno, who established the decorum of art after Auschwitz, the paper develops the view on kitsch as a parody of katharsis. Implementing a new combination of research findings into rhetoric of values (by Perelman) with Adorno’s insights concerning this category leads to a bold thesis: kitsch is not innocent. Adorno’s pessimistic and melancholic point of view, whose source was the awareness of standardisation of culture industry products, concerned the fight for a personal contact between an individual and a work of art. An aestehtic reception of art became impossible (in his essay, “The Schema of Mass Culture”, Adorno emphasised the logic behind the reaction to a work of art, inscribed in a work as a product, in which the instruction of reception was included). Adorno’s philosophy was firmly based in the performative perspective, a view about the intangibility of research object, disruption of the balance and exposing it. Mass culture became a culture of exhaustion, but Adorno is not an exclusively Cassandric author. Writing about destruction, he included in his works the foundations for the concept linked with the assumptions of the new rhetoric. The paper concentrates on these similarities in order to capture the purposefulness of the rhetorical expression.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 3; 111-129
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies