Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Acting Person" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Connotazione giuridica e teologica del diaconato permanente alla luce del Nuovo Codice di Diritto Canonico, del Catechismo della Chiesa Cattolica e del Motu Proprio ‘Omnium in mentem’
Juridical and Theological implication of the Permanent Diaconate in the light of the New Code of Canon Law, the Catechism of the Catholic Church and the 292 Motu Proprio ‘Omnium in mentem’ .......
Autorzy:
Selejdak, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1006341.pdf
Data publikacji:
2020-11-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Code of Canon Law
Eucharist
Word of God, Sacrament of Holy Orders
Grades of the Sacrament of Holy Orders
Diaconate, Presbyterate, Episcopate
Common Priesthood
Acting in the person of Christ the Head
Permanent Diaconate
Diaconal Functions
Diaconal service of the Liturgy
Word and Charity, Diocesan Bishop
Extraordinary Minister
Catechism of the Catholic Church
Opis:
The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms thatthrough the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms that through the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican Council, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself toCouncil, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself to
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 122-151
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conscience in the light of the Truth and the light of the Good in the context of the necessary correlation of religious studies and natural sciences
Autonomia sumienia w blasku Prawdy i blasku Dobra w świetle potrzeby korelacji nauk ścisłych i humanistycznych
Autorzy:
Blakiewicz, Katarzyna
Kopiec, Maksym Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375637.pdf
Data publikacji:
2020-08-26
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Karol Wojtyła
Veritatis splendor
The Acting Person
human activity
axiology
the system of values
religion for science
Osoba i czyn
ludzka aktywność
aksjologia
religia dla nauki
system wartości
Opis:
Artykuł dotyczy zagadnienia korelacji prawdy i dobra w ludzkiej aktywności. Autorzy wskazują sumienie jako subiektywne centrum, w którym osoba ludzka weryfikuje swoją pozycję w relacji do Absolutu jako źródła wartości, włączając absolutną Prawdę i Dobro. Odróżniają prawdę od Prawdy i dobro od Dobra, wyjaśniając różnicę: dobro i prawda odnoszą się do fragmentu rzeczywistości ludzkiej, środowiska i ludzkiej aktywności twórczej; Dobro i Prawda odnoszą się do absolutnej kategorii wartości jako fundamentu etycznej weryfikacji działań osoby. Analiza jest oparta na personalistycznej antropologii Karola Wojtyły / Jana Pawła II — autora teorii zależności jakości bytu osobowego od moralnej jakości czynu osoby jako autonomicznego podmiotu, który działa w ‘blasku’/jasności/świetle Dobra i Prawdy. Pokazują skutki zakłócenia harmonii między światem osoby i światem wartości, dotykające jakości struktur społecznych i ekonomicznych.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2019, 34; 71-85
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etyka – pedagogika – prakseologia: refleksja z myśli Tadeusza Kotarbińskiego
Ethics – pedagogics – praxeology: Reflection on Tadeusz Kotarbiński’s thoughts
Autorzy:
Sztylka, Andrzej
Gałkowski, Stanisław
Kostyło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/970846.pdf
Data publikacji:
2020-07-18
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
etyka
pedagogika – edukacja
prakseologia
działanie
ład zewnętrzny – ład wewnętrzny
skuteczność - nieskuteczność działania
podmiotowość jako realny status nauczyciela i ucznia (wychowawcy i wychowanka)
sztuka życia "czynienie dobrze" - "czynienie dobra"
ethics
pedagogics – education
praxeology
activity
outer order – inner order
art of living: “doing good” – “doing right”
efficiency and inefficiency of acting
subjectivity as the real status of teacher and pupil (educator and educated person)
Opis:
W postawie życiowej Tadeusza Kotarbińskiego, zarówno w nastawieniu do świata, jak i w aspekcie poznawczym i praktyczno-konkretnym, prakseologia oraz etyka spolegliwego opiekuństwa niespodziewanie, kreatywnie i mistrzowsko łączą się ze sobą w sztuce życia i wychowania. Najistotniejsza jest u Tadeusza Kotarbińskiego tendencja radykalnie racjonalistyczna. Osobowo-cieleśnie pojmowany konkretyzm dyktuje niezależność etyki od wierzeń religijnych, a prakseologia wyznacza aktywizm owej etyki. Celem staje się usprawnienie myślenia i działania przez eliminację pozorów, uściślenie używanego języka i uczynienie konstrukcji rozumu sprawdzalnymi. Autor w artykule prezentuje – w niezbędnej zwięzłości – rozwinięte i pogłębione poglądy Kotarbińskiego na stan ogólny rzeczywistości współczesnej pod kątem etyki i pedagogiki, stan etyczny według założeń podstawowych oraz stan pedagogiki i postulaty dla pedagogii. Obrona tzw. „niezmienników”, czyli zasobu osiągniętych w toku dziejów ludzkich empirycznie i rozumowo uzasadnionych „prawd etycznych”, jak mówiły Maria Dąbrowska i Maria Ossowska – „kilku prostych prawd moralnych, na których wspiera się ludzkość” – stanowi jedno z wielkich zadań wychowawców. Wynika stąd wniosek, że prakseologia jest pomocna w prawidłowej działalności pedagogicznej przy wdrażaniu etyki. Współistnienie etyki, pedagogiki i prakseologii w dziele poprawy jakości człowieka i naprawy jego świata – zdaniem Profesora Kotarbińskiego – prowadzi do zasadniczej uwagi, że w działalności nauczycielskiej najważniejszy jest „realny status ucznia”. Miejsce i rola, role podmiotowe uczestników obecne w całokształcie działań osobistych i społecznych decydują zarówno o jakości pedagogiki, jak i o sensie całego życia. Jest wielka różnica między „czynieniem dobrze”, a „czynieniem dobra”.
In Tadeusz Kotarbiński’s outlook on life, both in his attitude toward the world and in the cognitive and practical, real aspect, praxeology and ethics of reliable guardianship are unexpectedly, creatively and masterfully joined with one another within the art of living and education. The most important thing about Tadeusz Kotarbiński is his radically rational drift . Reism, understood in the personally-carnal sense, dictates ethics’ independence from religious beliefs, and praxeology determines the activism of this ethics. Its aim is thus to improve thinking and acting by eliminating appearances, to specify the language in use and to make the mind structures verifiable. The article shows – in some necessary briefness – Kotarbiński’s developed and deepened views upon the general condition of contemporary reality from ethics’ and pedagogics’ point of view, the ethical condition in accordance with the basic assumptions as well as the condition of pedagogics and some postulates for pedagogy. The defense of the so-called invariants, i.e. the resources of empirically and rationally well-founded “ethical truths” – as Maria Dąbrowska and Maria Ossowska used to say – “some simple moral truths humanity leans on” – constitutes one of the biggest tasks for educators. The conclusion resulting from here is that praxeology is helpful in proper pedagogical activity in the process of initiating ethics. The co-existence of ethics, pedagogics and praxeology in the work of improving man’s quality and improving our world, according to Professor Kotarbiński, leads to a general remark that the most important thing in the teacher’s activity is “the real status of the pupil.” The place and the role, the subjective roles of participants taking part in the whole of the personal and social activities, determine both pedagogics’ quality and the sense of one’s whole life. There is a great difference between “doing good” and “doing right.”
Źródło:
Wielogłos w myśli o wychowaniu. 100 lat polskiej pedagogiki filozoficznej; 138-148
9788323542544
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Freedom for Responsibility: Responsibility and Human Nature in the Philosophical Anthropology of Karol Wojtyla
Autorzy:
Woelkers, Mary Angela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507588.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Karol Wojtyla
John Paul II
personalism
philosophical anthropology
freedom
responsibility
ontology
Acting Person
Love and Responsibility
self-determination
human nature
human person
efficacy
intentionality
Opis:
This article considers the essential connection between human nature and responsibility within the philosophical thought of Karol Wojtyla, focusing on his works The Acting Person and Love and Responsibility. The study begins by examining the freedom as characteristic of the human person according to the order of being, and then turns its attention to the authentic understanding of freedom precisely as freedom for the good. The freedom of the human person is finally considered as the foundation of responsibility.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2016, 5, 4; 633-647
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice (teorii) spolecznych swiatów
FRONTIERS OF THE SOCIAL WORLDS THEORY
Autorzy:
Marzec, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373833.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
ANSELM STRAUSS
BDSM
BODY
EXPERIENCE
RATIONAL PERSON ACTING
SADOMASOCHISM
SOCIAL WORLDS
SYMBOLIC INTERACTIONISM
Opis:
This essay opens to scrutiny the Anselm Strauss's social worlds theoretical perspective applicability borders problem. Applying a specific conceptual experiment that consists of an attempt to explore the 'extreme' phenomenon of the consensual SM communities by reconstructing the foregoing phenomenon in frame of the social worlds' theory, this argument is about to elucidate these elements of the theory, that despite of being hard to apprehend, comprise the crucial aspects of the analyzed phenomenon. A unique way of organizing the subjectively lived experience and shared definition of the situation (in this case the interpretations of sexual violence practice) could not be conceptualized on the base of the participant's subjective self-consciousness. The symbolic interactionist tradition is indirectly based on the idea of Cartesian, self-conscious individual that mainly express its experiences on a verbal interactional level. Therefore, tracing how the notion of the person acting evolves in the interactionist and pragmatic tradition (in which Strauss's theory is rooted in), facilitates recognition of this concept's potential limits. In fact, strict revisions in the area of subjectivity idea applied in any human and social sciences, that should not be overestimated in the foregoing context, allow a more theoretically conscious look on the social worlds' theory.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2011, 7, 1; 3-21
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regionalism in the Light of the Personalistic Category of Participation
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029717.pdf
Data publikacji:
2021-10-05
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
regionalizm
uczestnictwo
solidarność
Karol Wojtyła
Osoba i czyn
regionalism
participation
solidarity
The Acting Person
Opis:
Regionalism is not only a sociological phenomenon, but also an important culture-forming process influencing the development of the human person. The social thought of the Church refers to it straightforwardly as an anthropological phenomenon and interprets it as an axiological category. Referring to these assumptions, the article analyzes regionalism through the prism of the personalistic category of participation described by Karol Wojtyła in the book The Acting Person, the structure of which is based on two principles: solidarity and objection. These principles can serve as a criterion for assessing individual forms of regionalism in terms of answering the question of to what extent they recognize and acknowledge the subjectivity of each member of the regional community, and to what extent they refer to the key values of regional solidarity and the region’s common good.
Regionalizm to nie tylko zjawisko socjologiczne, ale także ważny proces kulturotwórczy mający wpływ na rozwój osoby ludzkiej. Myśl społeczna Kościoła wprost mówi o nim jako fenomenie antropologicznym i interpretuje jako kategorię aksjologiczną. Odwołując się do tych założeń, artykuł analizuje regionalizm przez pryzmat personalistycznej kategorii uczestnictwa, opisanej przez Karola Wojtyłę w książce Osoba i czyn, której struktura oparta jest na dwóch zasadach: solidarności i sprzeciwu. Zasady te mogą pełnić kryterium oceny poszczególnych form regionalizmu pod kątem odpowiedzi na pytanie, na ile rozpoznają i uznają one podmiotowość każdego z członków wspólnoty regionalnej, a także w jakim stopniu odwołują się one do kluczowych dla regionalizmu wartości solidarności regionalnej i dobra wspólnego regionu.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 3; 125-147
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sensitivity and motivation for social action in Karol Wojtyla’s thought
Autorzy:
Waleszczuk, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668231.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
sensitivity
Karol Wojtyla
Acting Person
action of man
social action
Opis:
Sensitivity, as the ability to respond to internal and external stimuli, undoubtedly plays an important role in the social action of persons. Without this ability -as in the case of indifference- human being lacks a perception that is necessary in response to a specific emergency situation or a need. This article focuses on the teaching of Karol Wojtyla in his major work Acting Person, with a particular emphasis on the question of the motivation of human action. We want to reply to three basic questions related to the topic: Does this ability strengthens or weakens the culture of the Internet age, especially in Western European society? What is the primary motive of human action? Is sensitivity an essential motive and a factor of development of the person and society? What practical consequences we can draw from the teachings of the Krakow thinker about sensitivity? A person, as defined by Wojtyla, that is isolated, remains indifferent. Similarly persons who are hypersensitive hinders themselves to a mature participation in responsible love. The first quality (indifference) leads persons to flee from their duties. The second (hypersensitivity) leads persons to be overwhelmed by this challenge. The first we can describe as lack of feeling, the second as excessive compassion. The diagnosis of Wojtyla (it is more important to be than to have) remains very current and is an important stimulus in which direction to go to promote motivation for social action, and to build a society of communion of persons. Instead of an individualistic dominated competitive struggle of egos, we should try to realize a society in which the encounter of persons is characterized by mutual devotion in love.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2017, 7, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies