Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ACTION ART" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
John Cage, Fluxus and the Musicality of Nam June Paik
Autorzy:
Ballengee, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790955.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
awangarda
sztuka video
performance
muzyka-jako-działanie
Fluxus
Avant-garde
video art
performance art
music-as-action
Opis:
John Cage, Fluxus i muzykalność Nam June Paika Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie performance’u Nam June Paika. Autorka sugeruje, iż twórczość Paika, szczególnie po roku 1960, można uznać za wyjątkowo „muzyczną,” jeżeli spojrzy się na nią przez pryzmat Cage’owskiej muzyki-jako-działania. U Paika elementy słuchowe, wizualne i teatralne są zespolone w taki sposób, że performance staje się siłą jednoczącą i nadającą znaczenie. Autorka kończy artykuł argumentem, iż wpływ Cage’a był kluczowy, jeśli chodzi o rozwój dorobku twórczego Paika, skierowany w stronę eksperymentów w zakresie telewizji i wideo.
In this paper, I offer an analysis of the performance art of Nam June Paik that suggests his works, especially those from the 1960s, are essentially “musical” when viewed through the influence of John Cage’s notion of music-as-action. In Paik’s work aural, visual, and theatrical elements are integrated such that performance becomes a unifying and meaning-generating force. I conclude by suggesting that Cage’s influence set the tone for Paik’s expansion into the experiments with television and video that would occupy him for the remainder of his career.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 155-164
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedmiot czynności wykonawczej przestępstwa z art. 151 Kodeksu karnego
Subject of the Crime’s Executive Action From Art. 151 P.c
Autorzy:
Burdziak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596516.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
subject of the crime’s executive action
suicide
art. 151 P.C
przedmiot czynności wykonawczej
samobójstwo
art. 151 k.k
Opis:
Artykuł 151 Kodeksu karnego stanowi, że ten, kto namową lub przez udzielenie pomocydoprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie, podlega karze pozbawieniawolności od 3 miesięcy do lat 5. Niezwykle syntetyczne ujęcie rzeczonego przepisuskutkuje występowaniem na jego gruncie wielu problemów interpretacyjnych. Jednymz nich – dodajmy, że niezwykle istotnym – jest kwestia właściwej kwalifikacji prawnejczynu sprawcy, polegającego na doprowadzeniu do podjęcia czynności autodestrukcyjnejosoby niezdolnej do rozpoznania w pełni znaczenia podejmowanego przez siebie czynu.W przekonaniu autora niniejszej publikacji kwalifikacja według art. 151 k.k. jest jedynądopuszczalną kwalifikacją dla tego rodzaju zachowania. Rozwiązanie to nie jest jednakw pełni satysfakcjonujące, dlatego też należy poważnie zastanowić się nad odpowiednimzreformowaniem art. 151 k.k
Art. 151 P.C. says that one who, by persuasion or assistance makes a human to taketheir life, is punishable by imprisonment of 3 months to 5 years. Extremely syntheticframe of the above rule results in many interpretational problems of its contents. Anespecially big problem is determining, if it is possible to qualify the perpetrator’s deedleading to a person taking their own life, while not being able to recognize the significanceof their actions. The author believes that this is an only acceptable option for thiskind of behavior. This solution is not fully satisfying, that is why reforming art. 151 P.Cshould be carefully considered. Translated by Tomasz Kaszuba
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2015, 10, 2; 15-29
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka wojenna a humanitaryzm działań zbrojnych
Autorzy:
Czupryński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121442.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
sztuka wojenna
humanitaryzm
działania zbrojne
cyberprzestrzeń
nowoczesne środki walki
art of war
humanitarianism
military action
cyberspace
Źródło:
Wiedza Obronna; 2010, 3; 31-42
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejskie performanse Władysława Hasiora
Władysław Hasior’s Urban Performances
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083652.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Władysław Hasior
performans miejski
sztuka partycypacyjna
akcja efemeryczna
sztuka site-specific
urban performance
participatory art
ephemeral action
site-specific art
Opis:
Artykuł poświęcony jest performatywnej twórczości Władysława Hasiora, w szczególności jego działaniom aranżowanym w przestrzeni miejskiej. Potrzeba dialogowania z odbiorcą, początkowo wyrażana przez Hasiora jedynie w eksponatach, począwszy od lat siedemdziesiątych przybiera formę bardzo wyrazistych manifestacji artystycznych zakładających bezpośredni udział widzów w kreowaniu zdarzenia performatywnego, a także znoszenie dystansu między artystą a społeczeństwem. Ze względu na ontologiczny status tych zdarzeń, ich efemeryczny i ulotny charakter, stanowią one jak dotąd najmniej zbadany obszar twórczości artysty. W artykule analizie poddane zostały najważniejsze miejskie i plenerowe performanse Władysława Hasiora, takie jak Pochód sztandarów w Łącku (1973), realizacja Solspann w Södertälje (1973–1976) czy wreszcie uroczysta Przeprowadzka z internatu „Szkoły Kenara” do nowej pracowni w Zakopanem (1984). Działania te autorka rozpatruje w kontekście współczesnych rozważań nad sztuką partycypacyjną, zarówno w świetle antagonistycznej teorii partycypacji Claire Bishop, jak i koncepcji sztuki dialogicznej Granta H. Kestera, zauważając, że Hasior w swoich projektach performatywnych łączył dwie strategie sztuki partycypacyjnej: potrafił współtworzyć efemeryczne dzieła razem z publicznością, a jednocześnie reżyserować działania odbiorców.
This article discusses the performative art of Władysław Hasior, particularly his actions in the urban space. Initially expressed only in his artworks, since the 1970s Hasior’s need for dialogue with the spectator took the form of very expressive artistic manifestations involving audience participation, direct involvement of spectators in the creation of the performative event, and abolition of the distance between the artist and society. Due to the ontological status of these events, their ephemeral and fleeting nature, they have been the least explored area of Hasior’s work. The article analyzes his most important urban and open-air performances, such as the Procesja sztandarów (Banner Procession) in Łącko (1973), Solspann in Södertälje (1973–1976), and finally the ceremonial Przeprowadzka (Move) from the dormitory of Antoni Kenar school of fine arts to a new atelier in Zakopane (1984). These actions are considered in the context of contemporary discussions on participatory art: Claire Bishop’s antagonistic theory of participation and Grant H. Kester’s concept of dialogical art. It is argued that Hasior’s performative projects combined two strategies of participatory art; he was able to co-create ephemeral works together with the audience, while at the same time directing the spectators’ actions.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 1; 11-32
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galeria jako zagadnienie artystyczne w sztuce konceptualnej
Gallery As An Artistic Concept In Conceptual Art
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424714.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUAL GALLERY
GALLERY MOVEMENT
GALLERY NETWORK
COUNTERCULTURE
ANTI-INSTITUTION
ARTIST RUN INITIATIVES
ARI
LIVING GALLERY
ANDRZEJ KOSTOLOWSKI
JAROSLAW KOZLOWSKI
NET ART
PERFORMANCE ART
LIVE ART
ACTION ART
Opis:
The text announces a research program on the galleries that emerged in relation to conceptual art and introduces the scope and method of research. The general aim of the research is to set apart the issue of a conceptual gallery as an independent artistic phenomenon. A conceptual gallery is examined as a general artistic formula. The methodological scheme presented in the text aims at establishing a basic chronology and creating a typology of the trend. Historically, conceptual galleries emerged and were shaped in the frame of a broadly understood conceptual tendency (a leading tendency in the seventies) because at that time, there occurred a specific formal-artistic relationship between art and gallery. Until now, the conceptual gallery trend has been examined mainly in the context of the social, political and cultural conditions in which they were functioning. The research on conceptual galleries as an artistic project and a form of conceptual art causes the vector of the research to reverse. The artistic character of particular galleries could be graded into those which housed more or less radical projects. One may imagine a scale between limit points: a gallery as a work of art and a gallery as an art container and place all galleries from the seventies on it. The beginning of the conceptual gallery movement in Poland is marked by a project by Andrzej Kostolowski and Jaroslaw Kozlowski entitled NET (1971), based on a mail-art formula. It assumed not only collecting and exhibiting the works sent (which was each institution’s aim), but also creating their own specific points in the network of institutions. Thirty five galleries participated in an exhibition which summarised an activity of the BWA Gallery in Sopot in the summer of 1981. The galleries of this type functioned in the next decade, even during martial law. In the mid-nineties the gallery movement started to integrate again, however after 2000 the commercialisation of the art market caused their disappearance.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 123-131
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielkie figury semantyczne w dziele filmowym
Great semantic figures in film
Autorzy:
HENDRYKOWSKI, MAREK
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921143.pdf
Data publikacji:
2016-10-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literature
film
semantic figures
narrator
narrative
narration
action
plot
author
spectator
hero
character
time
space
transition
editing
rhythm
genre
convention
style
composition
message
film art
form
content
communication
Opis:
This study is devoted to the key issue for any research on film, film art and audiovisual communication - great semantic figures. Marek Hendrykowski extrapolates the repertoire of basic concepts developed for decades in literary science (author, reader, narrator, narration, character, time, space, events, plot, style, composition, etc.) into academic film studies. Following important scientific ideas formulated half a century ago by the eminent literary theorist Janusz Slawinski, Hendrykowski stresses that the scientific sense of using these categories is not limited only to cataloguing them.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2016, 18, 27; 199-216
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie sztuki operacyjnej i taktyki w obronności państwa
The importance of operational art and tactics in state defence
Autorzy:
Huzarski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/98632.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
obronność państwa
nauki o obronności
system obronny
sztuka wojenna
sztuka operacyjna
taktyka
operacja
national defense
science of defense
system defense
art of war
art of operations
tactics
action
Opis:
Artykuł omawia wybrane zagadnienia sztuki operacyjnej i taktyki w relacji z obronnością państwa. Na tle opisu podstaw obronności państwa zaprezentowano zarys wiedzy teoretycznej i znaczenie praktyki poziomu operacyjnego oraz taktycznego umiejscowionego w sztuce wojennej. Wyjaśniono istotę operacji i działań operacyjnych oraz taktycznych z elementami klasyfikacji, ocen i prognoz. Nawiązano też do potrzeby łączenia wymagań narodowych i sojuszniczych w analizowanych zakresach.
Article outlines chosen topics of operational art, and tactics relations to the state defense. It comprises the chosen theoretical outline of knowledge and practice importance level of operational and tactical localized in the art of war. On the background of description of the basics of state defence, is presented outline the importance of theoretical knowledge and practice level of operating and tactical localized in the art of War. Explained the essence of operations, operational and tactical actions with elements of classification, assessments and forecasts. Also established the need to connect with national and allied requirements in the analyzed areas.
Źródło:
Przegląd Nauk o Obronności; 2016, 1, 1/2; 201-218
2450-6869
Pojawia się w:
Przegląd Nauk o Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialektyka Gestu. Dar Galerii Sztuki Nowoczesnej Krzywe Koło dla Muzeum w Koszalinie w Zbiorach Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
The Dialectic of Gesture. The Gift by the Krzywe Koło Gallery of Contemporary Art to the Museum in Koszalin, Held in the Collection of the Museum of Middle Pomerania in Slupsk
Autorzy:
Kal, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424424.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
polska sztuka współczesna
malarstwo abstrakcyjne
malarstwo gestu
malarstwo materii
Galeria Krzywe Koło
Marian Bogusz
Muzeum Pomorza Środkowego
zbiory sztuki współczesnej MPŚ
wystawy czasowe MPŚ
Polish modern art
abstract painting
action painting
matter painting
Krzywe Koło Gallery
Museum of Middle Pomerania
contemporary art collections of the Museum of Middle Pomerania
temporary exhibitions of the Museum of Middle Pomerania
Opis:
Tekst jest prezentacją i próbą kontekstualnej analizy obrazów oraz prac na papierze, podarowanych przez Galerię Krzywe Koło w Warszawie dla przyszłej kolekcji sztuki nowoczesnej w Koszalinie. W marcu 1963 roku kierownik galerii Marian Bogusz przekazał do Muzeum w Koszalinie 12 abstrakcyjnych obrazów w geście rewanżu za nawiązaną współpracę i współorganizację plenerów w pobliskich nadmorskich Osiekach. Plenery – łącznie odbyło się ich 19 – stały się okazją do spotkań awangardowych artystów, naukowców i krytyków z całej Polski i zza granicy. Powstawały tu pierwsze happeningi (Panoramiczny happening morski Tadeusza Kantora), akcje artystyczne, dzieła sztuki konceptualnej, odbywały się wykłady, konfrontacje i dyskusje. W grudniu 1963 r., po I. Plenerze w Osiekach M. Bogusz przekazał Muzeum w Koszalinie kolejny dar, 29 prac na papierze, także twórców związanych z Krzywym Kołem. Na skutek różnych reorganizacji i zbiegów okoliczności oba zbiory znalazły się w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku i stały się częścią Działu Sztuki Współczesnej. Na początku autorka rozważa znaczenia gestu: pozaartystyczne (np. kurtuazji), a przede wszystkim w sztuce („gest Duchampa”, malarstwo gestu - action painting, do którego można zaliczyć część omawianych prac). Następnie analizuje obrazy m.in. Mariana Bogusza, Zbigniewa Dłubaka, Stefana Gierowskiego, Hilarego Krzysztofiaka, Henryka Stażewskiego, Kajetana Sosnowskiego ( i trzech znanych czeskich artystów) na tle polskiej sztuki powojennej, którą reprezentują także wspominane prace na papierze. Są wśród nich np. rysunki M. Bogusza, Alego Bunscha, Jerzego Kujawskiego czy Andrzeja Wróblewskiego. Dalej autorka omawia znaczenie obu darów w kontekście zbiorów sztuki współczesnej słupskiego muzeum, w tym największej kolekcji dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza oraz wystaw, na których dary Krzywego Koła były prezentowane. W zakończeniu wyraża nadzieję, że po adaptacji przekazanych MPŚ zabytkowych spichlerzy najcenniejsze dzieła sztuki współczesnej znajdą godne miejsce na stałych ekspozycjach.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 111-131
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne rozumienie wojen zastępczych
Modern understanding of proxy wars
Autorzy:
Karczmarzyk, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21230445.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
war
proxy war
hybrid warfare
indirect action
art of war
strategy of warfare
wojna
wojna zastępcza
wojna hybrydowa
działania pośrednie
sztuka wojenna
strategia działań wojennych
Opis:
Advances in the field of military action strategy create the need to reexamine the definition of proxy war. Contemporary researchers are attempting to systematize knowledge on the subject, including those related to the development of a definition of proxy war that corresponds to the contemporary realities of military action. However, there is no consensus among researchers on what characterizes it. It is often equated with indirect action, political intervention, or hybrid warfare. This article aims to organize this knowledge. The subject of the research is the definition of proxy war in the context of its understanding in contemporary scientific discourse. The main problem, determining the research conducted, is to answer the question: what is the contemporary understanding of proxy wars? In order to solve the above research problem, the author undertook an analysis of the existing definitions, focusing on the elements that characterize them, such as: the objectives of using proxy war strategies, the elements determining its occurrence, or the number of parties determining the occurrence of this type of conflict. Due to the existence of many definitions of proxy war, related to each other in content, it was necessary to make a selection, the main criterion of which was the impact of these definitions on the scientific discourse.
Postępy w dziedzinie strategii działań zbrojnych stwarzają potrzebę ponownego przeanalizowania definicji wojny zastępczej. Współcześni badacze podejmują próby usystematyzowania wiedzy na ten temat, m.in. związanej z opracowaniem definicji wojny zastępczej, która odpowiadałaby współczesnym realiom działań zbrojnych. Brak jednak zgodności wśród badaczy wobec tego co ją charakteryzuje. Często jest utożsamiana z działaniami pośrednimi, interwencjami politycznymi, czy wojną hybrydową. Niniejszy artykuł ma na celu uporządkować tą wiedzę. Przedmiotem badań jest definicja wojny zastępczej w kontekście jej rozumienia we współczesnym dyskursie naukowym. Problemem głównym, determinującym prowadzone badania jest odpowiedź na pytanie: jakie jest współczesne rozumienie wojen zastępczych? W celu rozwiązania powyższego problemu badawczego autor podjął się analizy istniejących definicji, skupiając się na elementach je charakteryzujących, takich jak: cele stosowania strategii wojny zastępczej, elementy determinujące jej wystąpienie, czy ilość stron decydująca o zaistnieniu tego rodzaju konfliktu. Z powodu istnienia wielu definicji wojny zastępczej, w stosunku do siebie pokrewnych w treści, konieczne okazało się dokonanie selekcji, której głównym kryterium był wpływ tych definicji na dyskurs naukowy.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2023, 45; 138-149
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SZKICE O CICHYM STERNIKU POD ŻAGLAMI SIEBIE SAMEGO
OF THE ESSAY ABOUT THE SILENT STEERMAN UNDER THE SAILS OF HIMSELF
Autorzy:
Katzenmark, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564330.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
tożsamość
jaźń
Ja
apercepcja
sztuka
myślenie i działanie
personal identity
self
ego
apperception
art
thinking and action
Opis:
In this essay there are led ways to man’s heart of hearts, to ego resembling an inaccessible monad, which evades our control, but attracts always attention. The unattainable destination inside our inside is reflected in thinking and action in outer world; here the man can recover himself. Kant’s I think shows the way to ego and to looking for myself outside. The essay presents the dual exposition of the essence of human being. Though ego belongs to man’s inside, it can be hardly dabbed by philosophical thought, but on other hand the landscape of our thinking and action is idealizing or blurred. My essay only describes problems roughly. The rest waits for description.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2016, 14; 237-257
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka zaangażowana i action research... – wspólna droga ku zmianie
Autorzy:
Kluzowicz, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407798.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
art based research
action research
sztuka zaangażowana
Opis:
Współcześnie coraz częściej w badaniach jakościowych nawołuje się do wychodzenia poza sztywne kanony metodologiczne i poszukiwań badawczych rozwiązań poza utartymi dotąd ścieżkami (np. etnografia performatywna, etnografia CAP, pisanie jako metoda badawcza). Ostatnie dziesięciolecia ukonstytuowały także art based research, czyli jakościowe badania oparte na sztuce, wykorzystujące procesy artystyczne w celu zrozumienia i wyrażenia subiektywności ludzkiego doświadczenia. Przenikanie się nauki i sztuki może prowadzić do interesujących badawczo wniosków, stąd też pojawia się prezentowana w niniejszym artykule koncepcja połączenia sztuki zaangażowanej i action research we wspólnych działaniach.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2021, 16, 363; 85-96
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Technologia eye-trackingowa jako art medium i narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dziecka z niepełnosprawnością sprzężoną
Using Eye-Tracking Technology as an Art Medium and a Tool of Clinical Intervention in Art Therapy of a Child with Multiple Disabilities
Autorzy:
Kochanowicz, Aneta Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131231.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
arteterapia
technologia wspomagająca (AT)
eye‐tracking w technologii wspomagającej (EGAT)
komputer sterowany wzrokiem (EGCC)
badania w działaniu
dziecko ze sprzężoną niepełnosprawnością
art therapy
assistive technology (AT)
eye-gaze assistive technology (EGAT)
eye-gaze controlled computer (EGCC)
action research
child with multiple disabilities
Opis:
Rozwijająca się dynamicznie technologia eye- trackingowa jest coraz częściej stosowana w diagnozie i terapii dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością, dla których jedynym kanałem komunikacyjnym jest wzrok. Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób technologia eye‐trackingowa staje się art medium i może być używana jako optymalne narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. Autorka przeprowadziła kilkumiesięczne badania w działaniu mające formę sesji arterapeutycznych dla kilkudziesięciu dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. Ustaliła, że wykorzystanie w arteterapii eye‐trackingu jako narzędzia technologii wspomagającej (EGAT) umożliwia uczestnikom relatywnie niezależne i samodzielne działania twórcze. Dzięki temu mogą oni wyrażać swoje emocje i ujawniać swoje umiejętności. Eye‐tracking wprowadza korzystną zmianę w samopoczuciu i jakości życia badanych. Dlatego współcześni arteterapeuci pracujący z dziećmi ze sprzężoną niepełnosprawnością nie powinni się ograniczać do tradycyjnych zajęć arteterapeutycznych ukierunkowanych na doświadczenia stricte sensoryczne, lecz szukać innowacyjnych narzędzi i oprogramowań, które pozwolą dzieciom na aktywne i twórcze zaangażowanie się w arteterapię.
The dynamically developing eye-tracking technology is more and more often used in the diagnosis and therapy of children with multiple disabilities for whom sight is the only communication channel. The aim of the article is to show how eye-tracking technology becomes an art medium and can be used as an optimal tool of clinical intervention in art therapy for children with multiple disabilities. The author conducted several-month-long action research in the form of art therapy sessions for twenty-few children with multiple disabilities. She found that the use of eye-tracking as an assistive technology tool (EGAT) in art therapy enables participants to be relatively autonomous and independent in their creative activity. This allows them to express their emotions and reveal their abilities. Eye-tracking introduces a positive change in the well-being and quality of life of children participating in the research. Therefore, contemporary art therapists working with children with multiple disabilities should not limit themselves to traditional art therapy classes focused on strictly sensory experiences, but look for innovative tools and software that will allow children to actively and creatively engage in art therapy.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 4; 131-149
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grupy Artystyczne. Przemiany w Strategiach Grup Artystycznych w Polsce na Wybranych Przykładach
Art Groups. Changes in Strategies of Art Groups in Poland Illustrated by Selected Examples
Autorzy:
Leśniak, Anka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424386.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
polskie grupy artystyczne
grupowość w sztuce
sztuka akcji, akcjonizm
grupy awangardowe
grupy postmodernistyczne
Polish art groups
collectivity in art
action art
avant-garde groups
postmodern groups
Opis:
Podsumowując działania grup artystycznych na przestrzeni kilkudziesięciu lat można zauważyć zasadnicze zmiany w ich działaniu i celach, jakie chciały osiągać. Podstawowe różnice zarysowują się na linii awangarda – postmodernizm. Dla grup awangardowych zasadniczym celem zrzeszania się była chęć zmieniania świata poprzez sztukę i jej nowa wizja. Postulatu dalekosiężnych przemian w sztuce nie ma natomiast w grupach postmodernistycznych – ich cechą wspólną jest akcjonizm. Nawet jeśli grupa zajmowała się innymi formami sztuki, np. malarstwem, to poczucie bycia razem, a tym samym poczucie współodpowiedzialności, prowokowało członków grupy do działań akcjonistycznych. W awangardzie natomiast silnie podkreślano pierwiastek ideowy: artyści pisali manifesty, wydawali pisma, duże znaczenie dla nich miała teoria. Tak jak to ma miejsce jeszcze w przypadku Warsztatu Formy Filmowej, który za cel postawił sobie wypracowanie nowego modelu kina i analizę medium filmowego. Nawet nazwy tych grup związane były zazwyczaj z ich założeniami programowymi: a.r. (artyści rewolucyjni), Formiści, Warsztat Formy Filmowej. Od lat osiemdziesiątych na pierwszy plan wysuwają się elementy neodadaistyczne, szczególnie widoczne w strategii grupy Łódź Kaliska. Negacja działań starszego pokolenia nie polegała tu jednak na otwartych polemikach, lecz na odcięciu się od nich, na funkcjonowaniu grupy obok idei proponowanych przez artystów związanych z konceptualizmem. Łódź Kaliska prowadzi również działalność teoretyczną, lecz jej manifesty pozbawione są ciężaru tekstów awangardy. Pisane jakby „od niechcenia,” są jednocześnie wyrazem tożsamości grupy, jej sposobu na sztukę. W formacjach mieszczących się w tendencjach postmodernistycznych zaobserwować można także wzrost znaczenia więzi towarzyskich w procesie powstawania grupy. Artyści i artystki nie chcą już zmieniać świata poprzez sztukę, nie muszą więc tworzyć kolektywów, w których nad prywatne sympatie przedkłada się dobro wspólnych idei. Grupy tworzą zwykle artyści i artystki w podobnym wieku, raczej na początku swojej kariery. Motorem kreatywności jest zbliżona sytuacja życiowa i chęć przebywania razem. W wyniku wspólnych spotkań i doświadczeń klaruje się potrzeba zdefi niowania w sposób bardziej formalny własnej działalności oraz nadania ugrupowaniu nazwy. Stąd nazwy tych grup jak Łódź Kaliska, Gruppa czy PUL, nic nie mówią o artystycznej orientacji członków, choć czasami zawierają ironiczno-krytyczny potencjał, jak Grupa Ładnie, Sędzia Główny, Grzenda, Dziewczęta Przeszanowne. Brak wyraźnych założeń programowych, a zarazem kontestacja i ironia wobec otaczającej rzeczywistości, wyzwala potrzebę zrobienia czegoś razem, a ta potrzeba przejawia się w akcjach artystycznych. Akcja zaś staje się czynnikiem spajającym grupę, okazją do zrobienia czegoś razem, zamanifestowania tożsamości grupowej, zwłaszcza w przypadku kolektywów, w skład których nie wchodzą performerzy. W momencie rozpadu tego typu grupy poszczególni artyści porzucają zwykle akcjonizm, jak miało to miejsce w przypadku WFF, Gruppy czy Grupy Ładnie. Istotne znaczenie ma również przesunięcie w obszarach zainteresowań grup artystycznych. Awangarda, zwłaszcza przedwojenna, proponując holistyczne zmiany społeczne poprzez sztukę, skupiała się na zagadnieniach formalnych, na wypracowaniu nowego języka sztuki opartego na formie. Postulat kształtowania nowego człowieka przez nową sztukę, wyjścia sztuki na ulicę, do społeczeństwa, pozostał jednak na papierze. Paradoksalnie, dopiero współczesne grupy artystyczne, nie wierząc już w idee awangardy, zrealizowały postulat wcielania sztuki w życie. Zrobiły to na swój sposób, stosując strategię partycypacji – poprzez spontaniczne akcje, w które często wciągani byli przypadkowi odbiorcy. Mimo faktu, że w ostatnich dekadach podstawowe znaczenie w powstawaniu grup artystycznych ma czynnik towarzyski, wzajemne sympatie i podobna wrażliwość ich przedstawicieli, a nie formułowane programowo postulaty artystyczne, nadal możemy mówić o zjawisku grupy artystycznej. Czynnikiem, który wyzwala jej kreatywność i konstytuuje tożsamość grupową artystów jest wspomniany akcjonizm. Wspólne akcje jako manifestacja bycia razem, przyczyniają się do identyfikowania się artystów jako grupy i postrzegania jej jako odrębnego zjawiska na scenie sztuki.
In the activities of artistic groups in Poland, over the decades after World War II, major changes can be noticed. The basic differences are in the areas of avant-garde - postmodernism. For avant-garde groups, the main goal of association was to change the world through art and a new vision of art. However, there is no postulate of far-reaching transformations in art in postmodernist groups - their common feature is action and performativity. Even if the group was involved in, for example, painting, the feeling of being together provoked group members to live action. In the avant-garde, the ideological element was strongly emphasized, the artists wrote manifestos, published magazines, and theory was of great importance to them, as is the case with the Film Form Workshop, which aimed to develop a new model for cinema and analyse the medium of film. From the eighties, elements of the neodada, which are particularly visible in the strategy of the Łódź Kaliska group, come to the foreground. Łódź Kaliska also engaged in theoretical activity, but its manifestoes are devoid of the seriousness of the avant-garde texts. In formations in postmodernist tendencies, one can observe an increase in the importance of social ties in group formation. Artists and artists no longer want to change the world through art, so they do not have to create collectives in which the common good is preferred to private sympathies. Groups are usually created by women and men of similar age, usually at the beginning of their careers. The driving force of creativity is a similar life situation and willingness to be together. As a result of joint meetings and experiences, the need to define a more formal activity and name the grouping is clarified. Hence, the names of these groups say nothing about the artistic orientation of members. The lack of clear programmatic assumptions, and at the same time the contestation and ironic approach to the existing reality, releases the need to do something together, which manifests itself in artistic actions. The action becomes a factor connecting the group, an opportunity to do something together, to manifest group identity, especially in the case of collectives, which do not include performers. At the time of the break-up of this type of group, individual artists give up their activity in performance art. The shift in the areas of interest of artistic groups is also important. The avant-garde, especially the pre-war one, proposing holistic social changes through art, focused on formal issues, on developing a new language of art. The postulate of shaping a new man by a new art, social art, however, remained a postulate only on paper. Paradoxically, it was only postmodern artistic groups, who no longer believed in the idea of the avant-garde, that realized the postulate of incorporating art into life. They did this using a participatory strategy - through spontaneous actions, in which often random recipients were involved. Although in recent decades, the basic meaning in the creation of artistic groups has been a social factor, mutual sympathies and similar sensitivity, and not programs and artistic postulates, we can still talk about the phenomenon of the artistic group. The factor that triggers its creativity and constitutes a group identity is action. Joint actions as a manifestation of being together, contribute to identifying artists as a group and perceiving it as a separate phenomenon on the artistic scene.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 89 - 102
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performance of resistance in Croatia: A chronotopic review from the 1990s onwards
Autorzy:
Marjanić, Suzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677688.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
performance of resistance
action
performance art
activism
public space
Croatia
chronotope
Opis:
Performance of resistance in Croatia: A chronotopic review from the 1990s onwardsI follow the performance of resistance in performance art in Croatia from the 1990s – i.e. from the disintegration of Yugoslavia – in correlation with the visibility of the performance of resistance in public spaces, with an emphasis on the individual guerrilla action by Igor Grubić (1998), which is considered the first action and provocation in Croatia of the 1990s that was triggered by civic self-initiative. Due to socialist legacy and the war, it was only in 1998 that an action could occur in Croatia that would be as powerful action in terms of media influence as had been the case in the revolutionary year of 1968 in Yugoslavia with the action Red Peristyle, upon the aura of which Grubić’s Black Peristyle was built. I conclude this review of the performance of resistance in Croatia from the 1990s onwards with the story of Black Nylon Peristyle as the civic performative reaction on the occasion of the accession of Croatia to the EU. Thereby I follow chronotopically the performance of resistance in Croatia between 1998 and 2013 (and partly further, up to and including 2017) with regard to the performative centres, placing the starting and endpoint in Split i.e. Peristyle as the art forum of the performance of resistance in Croatia. Performans oporu w Chorwacji. Przegląd chronotopiczny od lat 90.W artykule prześledzono performans oporu w sztuce performansu w Chorwacji od lat dziewięćdziesiątych, tj. od rozpadu Jugosławii – w odniesieniu do kwestii widzialności performansu oporu w sferze publicznej. Akcent został położony na indywidualnej akcji partyzanckiej Igora Grubicia (1998), uważanej za pierwszą akcję i pierwszą prowokację jako przejaw inicjatywy obywatelskiej w Chorwacji w latach dziewięćdziesiątych. W związku z panującą wojną i trwającym okresem postsocjalizmu dopiero w 1998 roku w Chorwacji miało miejsce działanie, które pod względem medialnym było porównywalne do rewolucyjnego roku 1968 w Jugosławii, kiedy to odbyła się interwencja Czerwony Perystyl, do której odnosiło się przedsięwzięcie Grubicia – Czarny Perystyl. Przegląd performansów oporu w Chorwacji od lat dziewięćdziesiątych zamykam opowieścią o Czarnym Nylonowym Perystylu jako obywatelskiej reakcji performatywnej na przystąpienie Chorwacji do Unii Europejskiej. Tym samym śledzę w sposób chronotopiczny performans oporu w Chorwacji w latach 1998–2013 (i częściowo dalej, aż do roku 2017) z uwzględnieniem centrów performatywnych, umieszczając punkt początkowy i końcowy w Splicie, a dokładnie na Perystylu jako artystycznym forum performansu oporu w Chorwacji.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2019, 19
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości interpretacji sztuki akcyjnej
Ways of interpreting action-art
Autorzy:
Morganová, Pavlína
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487792.pdf
Data publikacji:
2017-10-09
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
artistic experience
intermediality
action art
Fluxus
postmode
doświadczenie artystyczne intermedialność
sztuka akcji
Opis:
Pavlína Morganová Ways of interpreting action-art Based on the publication by three outstanding Czech theorists: Jindřich Chalupecký (1910-1990), Petr Rezek (1948) and František Šmejkal (1937- 1988), Morganova describes three different ways of interpreting action art. She analyzed art pieces from 1966, 1977 and 1981, referring to the early and mature stages of action art in the Czechia. The presented study brings together significant examples of Czech action artist, for example Vladimir Boudnik the precursor, and Milan Knížák, a younger follower. There are also references to the international context (for example the Fluxus movement), philosophy (phenomenology) and psychology (Carl Gustav Jung’s theories). Morganova draws readers’ attention to difficulties in unequivocally explaining and commenting on action art. The final reflections are aimed at resolving the question of whether and to what extent that kind of art belongs to postmodernism.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2017, 23; 70-101
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies