Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "1-2" wg kryterium: Temat


Tytuł:
1,2-Bezwodnik kwasu benzeno-1,2,4- -trikarboksylowego
Benzene-1,2,4-tricarboxylic acid 1,2-anhydride
Autorzy:
Pałaszewska-Tkacz, A.
Czerczak, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138045.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-bezwodnik kwasu benzeno-1,2,4- trikarboksylowego
NDS
substancja uczulająca
benzene-1,2,4-tricarboxylic acid 1,2-anhydride
OEL
sensitizer
Opis:
1,2-Bezwodnik kwasu benzeno-1,2,4-trikarboksylowego (bezwodnik trimelitowy, TMAN) jest białym, krystalicznym i bezzapachowym ciałem stałym otrzymywanym głównie w procesie utleniania pseudo-kumenu do kwasu trimelitowego, który następnie jest poddawany reakcji odwodnienia. Związek jest stosowany w syntezach plastyfikatorów żywic PCV, wykorzystywanych następnie do wytwarzania izolacji kabli elektrycznych, części samochodowych i aparatury medycznej, stosuje się go również w syntezie żywic poliestrowych używanych w produkcji wodnych i rozpuszczalnikowych farb i powłok (w tym powłok antykorozyjnych), a ponadto do produkcji żywic do wytwarzania powłok proszkowych oraz jako czynnik wiążący włókna szklane, piasek i inne kruszywa. Bezwodnik trimelitowy jest używany także jako plastyfikator materiałów wykorzystywanych do przechowywania i pakowania żywności. W 2000 r. ogólnoświatowa produkcja bezwodnika trimelitowego wynosiła nieco ponad 100 000 t, z czego około 65 000 t produkowano na terenie Stanów Zjednoczonych. Z dostępnych danych wynika, że na terenie Wspólnoty Europejskiej związek jest produkowany przez dwie firmy zlokalizowane na terenie Wielkiej Brytanii i Włoch, natomiast w USA jedna firma zajmuje się jego produkcją. Podczas narażenia zawodowego na bezwodnik trimelitowy większe znaczenie ma droga inhalacyjna niż kontakt ze skórą. Na podstawie wyników badań na zwierzętach, prowadzonych zarówno w warunkach narażenia ostre-go, jak i przewlekłego, wykazano, że bezwodnik trimelitowy jest związkiem o stosunkowo małej tok-syczności, bez względu na drogę podania. Natomiast wyniki dostępnych badań epidemiologicznych i badań na zwierzętach potwierdzają uczulające działanie związku przez drogi oddechowe i w kontak-cie ze skórą oraz częściowo jego działanie drażniące na drogi oddechowe. Eksperci UE zaklasyfikowali bezwodnik trimelitowy do substancji działajacych drażniąco na drogi oddechowe, stwarzających ryzy-ko poważnego uszkodzenia oczu oraz mogących powodować uczulenie w następstwie narażenia drogą oddechową i w kontakcie ze skórą. W Polsce nie ustalono normatywów higienicznych dla tego związku. Proponuje się przyjęcie stężenia 0,04 mg/m3 za wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) bezwodnika trimelitowego oraz stężenia 0,08 mg/m3 za wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) przez analogię do wartości normatywnych przyjętych w większości państw UE. Proponuje się także oznako-wanie substancji w wykazie literami „A” – substancja uczulająca i „I” – substancja drażniąca.
Benzene-1,2,4-tricarboxylic acid 1,2-anhydride is a white crystal solid produced by the oxidation of pseudocumene to form trimellitic acid, this being subsequently dehydrated. It is mainly used in the synthesis of plasticizers for polyvinyl chloride resins, used subsequently in the production of wire and cable coatings, car interior linings and medical equipment parts. Moreover, it is used in the production of polyester resins for water and solvent-based paints and coatings (including anticor-rosive ones), and resins for the production of powder coatings. Trimellitic anhydride is also used as a binding agent for glass fibres, sand and other aggregates and as a plasticizer in materials used to store and cover food. In 2000, the worldwide production of trimellitic anhydride was over 100 000 tonnes, including 65 000 tonnes produced in the USA. According to available data, there are two producers of tri-mellitic anhydride within the EU, located in the UK and Italy, and one in the USA. As far as occupational exposure to trimellitic anhydride is concerned, the inhalation route is more significant than dermal exposure. Results of environmental animal studies revealed that trimellitic anhydride is a chemical of rela-tively low toxicity, regardless of exposure length and route. Results of both epidemiological and animal studies confirm sensitizing activity of this chemical in the contact with skin and respiratory tract and partly its irritating activity to the respiratory system. EU experts have classified trimellit-ic anhydride as a substance irritating to the respiratory system, posing a risk of serious damage to the eyes and potentially causing sensitization by inhalation and skin contact. In Poland there is no OEL value. Because of shortage of data suitable for establishing OEL, it has been proposed to accept the values of 0.04 mg/m3 as TWA and 0.08 mg/m3 as STEL, similarly to most European countries. It has been also proposed to label the substance with ‘A’ (sensitizer) and ‘I’ (irritant) letters in the Polish OEL list.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 3 (69); 5-29
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The 1,2,3-Conjecture and 1,2-Conjecture for sparse graphs
Autorzy:
Cranston, Daniel W.
Jahanbekam, Sogol
West, Douglas B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30148718.pdf
Data publikacji:
2014-11-01
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Matematyki, Informatyki i Ekonometrii
Tematy:
reducible configuration
discharging method
1, 2, 3-Conjecture
1, 2-Conjecture
Opis:
The 1, 2, 3-Conjecture states that the edges of a graph without isolated edges can be labeled from {1, 2, 3} so that the sums of labels at adjacent vertices are distinct. The 1, 2-Conjecture states that if vertices also receive labels and the vertex label is added to the sum of its incident edge labels, then adjacent vertices can be distinguished using only {1, 2}. We show that various configurations cannot occur in minimal counterexamples to these conjectures. Discharging then confirms the conjectures for graphs with maximum average degree less than 8/3. The conjectures are already confirmed for larger families, but the structure theorems and reducibility results are of independent interest.
Źródło:
Discussiones Mathematicae Graph Theory; 2014, 34, 4; 769-799
2083-5892
Pojawia się w:
Discussiones Mathematicae Graph Theory
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On minimum intersections of certain secondary dominating sets in graphs
Autorzy:
Kosiorowska, Anna
Michalski, Adrian
Włoch, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519420.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
dominating set
2-dominating set
(1, 2)-dominating set
proper (1, 2)-dominating set
domination number
(1,2)-intersection index
Opis:
In this paper we consider secondary dominating sets, also named as (1,k)-dominating sets, introduced by Hedetniemi et al. in 2008. In particular, we study intersections of the (1, 1)-dominating sets and proper (1, 2)-dominating sets. We introduce (1,2̅)-intersection index as the minimum possible cardinality of such intersection and determine its value for some classes of graphs.
Źródło:
Opuscula Mathematica; 2023, 43, 6; 813-827
1232-9274
2300-6919
Pojawia się w:
Opuscula Mathematica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,1,2-Trichloroetan
Autorzy:
Bystry, K
Stetkiewicz, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138312.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,1,2-trichloroetan
NDS
narażenie zawodowe
1,1,2-trichloroethane
OEL
occupational exposure
Opis:
1,1,2-Trichloroetan (1,1,2- TCE) jest bezbarwną, niepalną cieczą o słodkim zapachu, zbliżonym do zapachu chloroformu. Jest stosowany jako rozpuszczalnik: tłuszczów, wosków, naturalnych żywic i alkaloidów oraz wielu innych materiałów organicznych, a także jako produkt pośredni (półprodukt) w produkcji: chlorku winylidenu, rurek teflonowych i klejów. Powyżej 95% tego związku produkowanego w USA zużywa się do produkcji chlorku winylidenu. Według danych Głównej Inspekcji Sanitarnej w Polsce na 1,1,2- -trichloroetan nie było w 2010 r. narażonych pracowników powyżej wartości NDS (45 mg/m3). Mediana dawki śmiertelnej 1,1,2-trichloroetanu dla szczurów po podaniu do żołądka (DL50) wynosi – 837 mg/kg, po narażeniu inhalacyjnym (CL50) – 9000 mg/m3. U królików wartość DL50 wynosi 5,38 g/kg po podaniu przez skórę. Substancja działa drażniąco na: skórę, oczy, górne drogi oddechowe oraz żołądek. W badaniach na zwierzętach wykazano niewielkie właściwości immunomodulujące 1,1,2-trichloroetanu. Związek ten jest dobrze wchłaniany do organizmu wszystkimi drogami narażenia. 1,1,2-Trichloroetan jest metabolizowany głównie w wątrobie i wydalany z organizmu z: powietrzem wydychanym, moczem oraz kałem. 1,1,2-Trichloroetan nie wykazywał działania mutagennego dla szczepów Salmonella Typhimurium: TA1535, TA1537, TA1538, TA98, TA100 zarówno bez aktywacji metabolicznej, jak i z aktywacją metaboliczną. Działanie mutagenne 1,1,2-trichloroetanu wykazano u Saccharomyces cerevisiae. Związek ten powodował zwiększenie liczby mikrojąder w ludzkich limfocytach (w warunkach in vitro). Nie znaleziono danych wskazujących na działanie rakotwórcze 1,1,2-trichloroetanu na ludzi. Istnieją ograniczone dowody na potwierdzenie jego rakotwórczego działania na zwierzęta. 1,1,2-Trichloroetan podawany myszom B6C3F1 w dawkach 195 lub 390 mg/kg przez 78 tygodni wywołał raki wątroby. Chromochłonne nowotwory nadnerczy wykazano tylko po podaniu 1,1,2-trichloroetanu w dawce 390 mg/kg. U szczurów 1,1,2-trichloroetan nie powodował istotnego zwiększenia liczby nowotworów. W dostępnym piśmiennictwie i specjalistycznych bazach danych nie znaleziono informacji dotyczących działania embriotoksycznego, teratogennego i wpływu 1,1,2-trichloroetanu na rozrodczość ludzi. Nie wykazano również działania teratogennego 1,1,2-trichloroetanu na myszy. W IARC zaklasyfikowano 1,1,2-trichloroetan do grupy 3. związków kancerogennych (substancja nie może być sklasyfikowana pod względem działania rakotwórczego na ludzi). Wartość NOAEL dla 1,1,2-trichloroetanu ustalono na podstawie wyników 90-dniowych badań na samcach i samicach myszy, którym podawano związek w wodzie do picia. Skutkiem krytycznym było zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy krwi u samic i samców myszy, którym podawano największą dawkę 1,1,2-trichloroetanu, tj. odpowiednio dla samic 384 oraz samców 305 mg/kg m.c./dzień. Zmian aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy krwi samic nie obserwowano po podaniu dawki 44 mg/kg m.c./dzień związku, a samcom dawki 46 mg/kg m.c./dzień. Dawkę 44 mg/kg m.c./dzień wyznaczoną u samic przyjęto za wartość NOAEL i po zastosowaniu odpowiednich współczynników niepewności zaproponowano przyjęcie stężenia 40 mg/m3 za wartość NDS 1,1,2-trichloroetanu. Substancję należy oznaczyć literami: Carc. Cat. 3 – substancja o możliwym działaniu rakotwórczym na człowieka. Z uwagi na fakt, iż 1,1,2-trichloroetan jest wchłaniany przez skórę, należy wprowadzić dodatkowe oznaczenie literami „Sk”. Nie ma podstaw merytorycznych do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) oraz dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 1,1,2-trichloroetanu.
1,1,2-Trichloroethane (1,1,2 - TCE) is a colorless, inflammable liquid with a sweet odor, similar to the smell of chloroform. It is used as a solvent for fats, waxes, natural resins, alkaloids, and many other organic materials. It is also used as an intermediate in the production of vinylidene chloride, Teflon tubing and adhesives. Over 95% of the compound produced in the USA is used in the production of vinylidene chloride. According to the Chief Sanitary Inspectorate in Poland, 1,1,2-trichloroethane workers have not been exposed to values over the TWA (45 mg/m3). The median lethal dose of 1,1,2-trichloroethane for rats after administration to the stomach (LD50) is 837 mg/kg, after inhalation exposure (LC50) 9000 mg/m3. LD50 value for rabbits is 5.38 g / kg dose through the skin. The substance is irritating to the skin, eyes, upper respiratory tract and stomach. Animal studies showed slight immunomodulatory properties of 1,1,2-trichloroethane. This chemical compound is well absorbed into the body from all routes of exposure. 1,1,2-Trichloroethane is metabolized primarily in the liver and excreted from the body with the exhaled air, urine and faeces. 1,1,2-Trichloroethane was not mutagenic to Salmonella typhimurium TA1535, TA1537, TA1538, TA98, TA100, either with or without metabolic activation. Mutagenicity of 1,1,2-trichloroethane was found in Saccharomyces cerevisiae. This compound was shown to increase the number of micronuclei in human lymphocytes (in vitro). There is no evidence of carcinogenic activity of 1,1,2- -trichloroethane in humans. There is limited evidence of its carcinogenicity in animals. 1,1,2-Trichloroethane administered to B6C3F1 mice at doses of 195 or 390 mg/kg for 78 weeks caused liver cancer. Chromaffin adrenal tumors were observed only after administration of 1,1,2-trichloroethane at a dose of 390 mg/kg. In rats, 1,1,2-trichloroethane does not cause a significant increase in the number of cancers. Information about embryotoxic, teratogenic and reproductive toxicity of 1,1,2-trichloroethane for humans has not been found in the available literature and specialist databases. No teratogenic effects were found for 1,1,2-trichloroethane in mice, either. The IARC classified 1,1,2-trichloroethane to group 3 of carcinogenic compounds (a substance cannot be classified in terms of its carcinogenicity to humans). NOAEL for 1,1,2-trichloroethane was established on the basis of a 90-day study in male and female mice given the compound in drinking water. The critical effect was the increase in alkaline phosphatase in serum in male and female mice given the highest dose of 1,1,2-trichloroethane, respectively, for females and males, 384 and 305 mg/kg bw/day. No changes in alkaline phosphatase in the serum of females were observed after a dose of 44 mg/kg/day of the compound, or in the serum of females after a dose of 46 mg/kg bw/day. The dose of 44 mg/kg bw/day in females was taken as the NOAEL and after applying appropriate uncertainty factors it is proposed to adopt it for the value of 40 mg/m3 TWA 1,1,2-trichloroethane. The substance should be labeled Carc. Cat. 3 - a possible carcinogen to humans. As 1,1,2-trichloroethane is absorbed through the skin, the "Sk" notation should be used. There is no factual basis for determining the maximum instantaneous concentration (TWA) or the admissible concentration in biological material (DSB).
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2012, 3 (73); 137-155
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2- Dichloroetan. Dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
1,2- Dichloroethane. Documentation of proposed values of an occupational exposure limit (OEL)
Autorzy:
Soćko, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137246.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-dichloroetan
NDS
narażenie zawodowe
1,2-dichloroethane
MAK
occupational exposure
Opis:
1,2-Dichloroetan (1,2-DCE) jest bezbarwną cieczą stosowaną m.in. do syntezy: chlorku winylidenu, 1,1,1-trichloroetanu, trichloroetylenu, rozpuszczalników chlorowanych, a także ekstrakcji tłuszczów i olejów oraz jako zmywacz, rozpuszczalnik m.in. żywic, asfaltu i kauczuku. Ponadto 1,2-dichloroetan jest składnikiem farb i pestycydów stosowanych do zwalczania szkodników zbóż oraz gleby. W Unii Europejskiej stosowanie 1,2-dichloroetanu jako pestycydu jest zabronione. W Polsce 1,2-dichloroetan jest produkowany przez firmę ANWIL S.A. z Włocławka. Dostarczone przez ten zakład dane dotyczące stężeń 1,2-dichloroetanu w powietrzu środowiska pracy w poszczególnych jednostkach produkcyjnych w latach 2010-2013 wskazują na brak przekroczeń obowiązującej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (ND) 1,2-dichloroetanu wynoszącej 50 mg/m³. Według Centralnego Rejestru Danych o Narażeniu na Substancje, Preparaty, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym, prowadzonego w Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi, w latach 2005-20012 narażenie zawodowe w Polsce na 1,2-dichloroetanu miało miejsce w kilkudziesięciu zakładach pracy. Na posiedzeniu Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa i Zdrowia w Miejscu Pracy (ACSH, Advisory Committee on Safety and Health at Work) w listopadzie 2013 r. dyskutowano propozycję wartości wiążącej(BOELV) dla 1,2-dichloroetanu na poziomie 8,14 mg/m³ (2 ppm). Wyniki obserwacji klinicznych osób narażonych na 1,2-dichloroetan wskazują na działanie drażniące związku na: błony śluzowe, układ nerwowy i układ sercowo-naczyniowy. Przyjęcie dużych dawek/stężeń 1,2-dichloroetanu powoduje rozwój nasilonych objawów toksyczności ostrej, kończącej się często śmiercią z powodu arytmii serca. Najczęściej zgłaszanymi objawami są: bóle i zawroty głowy, ogólne osłabienie, nudności, wymioty krwią i żółcią, rozszerzone źrenice, ostry ból w podbrzuszu i uczucie duszności w klatce piersiowej. W badaniach w warunkach in vitro i in vivo stwierdzono aktywność mutagenną 1,2-dichloroetanu. Na podstawie wyników badań na gryzoniach wykazano dużą różnorodność nowotworów po narażeniu drogą pokarmową i inhalacyjną na 1,2-dichloroetan. U szczurów notowano wzrost przypadków mięsaka naczyniowego różnych narządów (śledziony, wątroby, trzustki i nadnerczy), wzrost przypadków raka płaskonabłonkowego przedżołądka, gruczolakoraka i włókniakomięsaka sutka. U myszy występował wzrost częstotliwości występowania: raka wątrobowo-komórkowego, gruczolaka i raka płuc, gruczolakoraka i włókniakomięsaka sutka oraz gruczolakoraka macicy, a także chłoniaków złośliwych. Krytycznym skutkiem działania 1,2-dichloroetanu jest działanie układowe: zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego, upośledzenie funkcji wątroby i nerek, dolegliwości ze strony układu pokarmowego. W celu ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 1,2-dichloroetanu zrezygnowano z wyników badań na zwierzętach narażanych na związek drogą inhalacyjną, gdyż były one przeprowadzone w latach 50. i nie spełniają przyjętych obecnie wymagań w procedurach badawczych. Do wyznaczenia wartości NDS 1,2-dichloroetanu uwzględniono dane pochodzące z wyników badania przeprowadzonego na szczurach, którym podawano związek w oleju kukurydzianym przez 90 dni. Na podstawie ustalonej w tym doświadczeniu wartości NOAEL dla działania układowego, zaproponowano przyjęcie wartości NDS na poziomie 10 mg/m³. Zaproponowano również ustalenie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) 1,2-dichloroetanu na poziomie 20 mg/m3. Zaproponowane wartości normatywów higienicznych powinny zabezpieczyć pracowników przed działaniem drażniącym związku oraz przed potencjalnym jego działaniem układowym. Ze względu na stosunkowo dużą szybkość przenikania 1,2-dichloroetanu przez skórę, wynoszącą 2,8 mg/cm2/h,a także na udowodnione wchłanianie przez skórę u ludzi, proponuje się także wprowadzenie oznakowania skóra, a ze względu na działanie drażniące związku oznakowanie literą I. 1,2-Dichloroetan należy również oznakować ze względu na zaklasyfikowanie go do grupy rakotwórczości Carc. 1B – substancja rakotwórcza kategorii 1.B.
1,2- Dichloroethane is a colorless liquid with an odor typical of chlorinated hydrocarbons. 1,2- Dichloroethane has been used as an intermediate in the manufacture of vinyl chloride; as a scavenger in leaded gasoline; and a solvent. It is also used in paint removers, wetting and penetrating agents, ore flotation, and soaps and scouring compounds. Animal studies have uniformly indicated liver and kidney injury from exposure to 1,2-dichloroethane. 1,2-Dichloroethane vapor is irritating to the eyes, nose, throat (mucous membranes) and skin. Human exposure to 1,2- dichloroethane results in CNS depression. This paper reports symptoms such as nausea, vomiting, and dizziness. 1,2-Dichloroethane has been classified by the International Agency for Research on Cancer as possibly carcinogenic to humans based on limited human epidemiological data and sufficient animal toxicity (IARC category 2b). Under the classification and labelling legislation in Europe it is classified as a carcinogen Cat IB. Information about the hazard from 1,2- dichloroethane is limited. Animal toxicity studies have shown a range of tumors induced from ingested 1,2-dichloroethane. Howrever, human epidemiological evidence for occupational exposure causing cancer is w^eak. There is no basis to identify a suitable risk estimate. To determine MAC value for 1,2-dichloroethane systemic effect was adopted as a critical effect. The Expert Group for Chemical Agents has recommended TWA of 10 mg/m3 and STEL of 20 mg/m3. It has been also proposed to label the substance with "I" (irritant), Skin (substance can penetrate skin) and a carcinogen Cat. IB.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2014, 4 (82); 23-65
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnice spektralne fluorescencji produktów reakcji wybranych aminokwasów z DFO, 1,2-indanedione oraz 1,2-indanedione z chlorkiem cynku
Spectral differences in fluorescence of reaction products of selected amino acids with DFO, 1,2-indanedione and 1,2-indanedione with zinc chloride
Autorzy:
Szczepański, Tomasz
Więckiewicz, Urszula
Klemczak, Krzysztof
Chyczewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499809.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
Tematy:
DFO
1,2-indanedione
1,2-indanedione+ZnCl2
obrazowanie hiperspektraln
aminokwasy
powierzchnie chłonne
1,2-indanedione+ZnCl
hyperspectral imaging
amino acids
absorptive surfaces
Opis:
W artykule przedstawiono charakterystykę widmową fluorescencji produktów reakcji wybranych dziewięciu aminokwasów z DFO, 1,2-indanedione oraz 1,2-indanedione z chlorkiem cynku. W badaniach wykorzystano podłoża chłonne w postaci arkuszy papieru biurowego i bibuły filtracyjnej. Badaniom poddano próbki przechowywane w trzech przedziałach czasowych. Dane spektralne otrzymano przy wykorzystaniu systemu makroskopowego obrazowania hiperspektralnego. Otrzymane wyniki potwierdzają, że reakcja chemiczna DFO, 1,2-indanedione i 1,2-indanedione+ZnCl2 zachodzi z grupami aminowymi aminokwasów. Grupa boczna aminokwasów w niewielkim stopniu wpływa na charakterystykę spektralną. Stwierdzono różnice w charakterystyce widmowej emitowanej fluorescencji badanych próbek w funkcji czasu.
The paper presents fluorescence spectral characteristics of reaction products of chosen nine amino acids with DFO, 1,2-indanedione and 1,2-indanedione with zinc chloride. Absorptive substrates, such as sheets of paper and filtration paper were used in examination. The examination involved samples, which were stored over three time intervals. Spectral data were obtained with the use of macroscopic hyperspectral imaging system. Findings confirm that a chemical reaction between DFO, 1,2-indanedione and 1,2-indanedione+ZnCl2 takes place with amino groups of amino acids. A pendant group of amino acids only slightly influences the spectral characteristics. The authors concluded on the differences in spectral characteristics of the fluorescence emitted from examined samples over time.
Źródło:
Problemy Kryminalistyki; 2013, 282; 2-7
0552-2153
Pojawia się w:
Problemy Kryminalistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2-Dibromoetan
Autorzy:
Świdwińska-Gajewska, A
Czerczak, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137340.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-dibromoetan
narażenie zawodowe
NDS
1,2-dibromoethane
occupational exposure
MAC value
Opis:
1,2-Dibromoetan (DEB) jest bezbarwną cieczą o słodkawym zapachu, podobnym do chloroformu. Jest zaklasyfikowany jako substancja rakotwórcza kategorii 2., która działa toksycznie: przez drogi oddechowe, w kontakcie ze skórą i po połknięciu, a także drażniąco na: oczy, drogi oddechowe i skórę oraz jest niebezpieczna dla środowiska. 1,2-Dibromoetan otrzymuje się w procesie bromowania etylenu, a także reakcji acetylenu i kwasu bromowodorowego. Związek był stosowany jako środek usuwający: ołów, pestycyd oraz fumigant do odymiania gleby i zbóż. Obecnie substancję tę używa się jako półprodukt w syntezie chemicznej oraz rozpuszczalnik: żywic, gum i wosków. Z danych zebranych przez Centralny Rejestr Danych o Narażeniu na Substancje, Preparaty, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym wynika, że narażenie w Polsce na 1,2-dibromoetan występuje głównie wśród pracowników laboratoryjnych: uczelni wyższych i zakładów chemicznych. W 2010 r. zarejestrowano 336 osób pracujących w narażeniu na ten związek w 10 zakładach. W Centralnym Rejestrze nie ma informacji o wielkości narażenia (IMP 2011). Według danych Głównej Inspekcji Sanitarnej w 2010 r. nie było pracowników narażonych na 1,2-dibromoetan powyżej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), czyli stężenia 0,5 mg/m3 (GIS 2010). 1,2-Dibromoetan może działać toksycznie po narażeniu drogą: inhalacyjną, pokarmową oraz w kontakcie ze skórą. Działa także silnie drażniąco na: oczy, skórę i drogi oddechowe. Pierwsze objawy zatrucia u ludzi występują ze strony układu pokarmowego, a następnie obserwowano: żółtaczkę, uszkodzenia wątroby, nerek i zahamowanie ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Narażenie inhalacyjne może prowadzić do zapalenia i ciężkiego uszkodzenia płuc. U zwierząt narażenie na 1,2-dibromoetan wywołuje przede wszystkim zmiany w obrębie układu oddechowego (jamy nosowej, tchawicy i płuc), a także w: wątrobie, nerkach, nadnerczach i jądrach. Związek działa mutagennie i genotoksycznie, co potwierdzają liczne testy przeprowadzone na bakteriach i komórkach zwierząt w badaniach w warunkach in vitro i In vivo. 1,2-Dibromoetan może wpływać na rozrodczość. U pracowników narażonych na 1,2-dibromoetan zaobserwowano zmiany w jakości nasienia. U zwierząt związek ten wpływał nie tylko na spermatogenezę, lecz także na cykl rujowy. Zaobserwowano również objawy działania embriotoksycznego i teratogennego związku u szczurów i myszy. Działanie rakotwórcze 1,2-dibromoetanu na zwierzęta potwierdzono w licznych eksperymentach, podając zwierzętom substancję różnymi drogami. Drogą dożołądkową 1,2-dibromoetan indukował powstawanie nowotworów w: przedżołądku, płucach i układzie krążenia. Związek podany inhalacyjnie wywoływał nowotwory: jamy nosowej, płuc i układu krążenia, a podany przez skórę: nowotwory skóry i płuc. 1,2-Dibromoetan w organizmie jest metabolizowany na szlaku oksydacyjnym z udziałem cytochromu P450 lub koniugacji za pośrednictwem S-transferazy glutationowej. Metabolity wydają się być odpowiedzialne w dużej mierze za działanie toksyczne i rakotwórcze tego związku, głównie przez kowalencyjne wiązanie z kwasami nukleinowymi i białkami. Za podstawę do wyznaczenia wartości NDS przyjęto skutek działania rakotwórczego w badaniu inhalacyjnym na myszach i szczurach. Wartość NDS wyliczona na podstawie ryzyka jednostkowego oszacowanego przez ekspertów EPA wynosi 0,6 (mg/m3)-1. Proponuje się zmniejszenie obowiązującej wartości NDS 1,2-dibromoetanu z 0,5 do 0,01 mg/m3. Nie ma podstaw do zaproponowania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) oraz dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 1,2-dibromoetanu. Jednocześnie proponuje się pozostawienie dotychczasowego oznakowania 1,2-dibromoetanu: „Rakotw. Kat. 2.”, „Ft”, „I” i „Sk”.
1,2-Dibromoethane (DEB) is a colorless liquid with a sweet odor similar to chloroform. It is classified as a carcinogen category 2, which is toxic by inhalation, in contact with skin and if swallowed. It is irritating to the eyes, respiratory system and skin, and is dangerous to the environment. 1,2-Dibromoethane is obtained by bromination of ethylene, and in the reaction of acetylene with hydrobromic acid. The chemical was used to removing lead, as a pesticide and as a fumigant for fumigation of soil and grain. Now it is used as an intermediate product in chemical synthesis, and as a solvent for resin, rubber and wax. Data collected by The Central Register of Data on Exposure to Substances, Preparations, Agents or Processes with Carcinogenic or Mutagenic Activity shows that in Poland exposure to 1,2-dibromoethane occurs mainly in laboratory workers at universities and chemical plants. In 2010, 336 people were recorded as exposed to this chemical in 10 plants. The Central Register has no information about the severity of the exposure (IMP 2011). According to the Chief Sanitary Inspectorate, in 2010, no workers were exposed to 1,2-dibromoethane at a concentration above the maximum admissible concentration (MAC) of 0.5 mg/m3 (GIS 2010). The first symptoms of poisoning in humans are gastrointestinal, followed by jaundice, liver and kidney damage, and inhibition of central nervous system. Inhalation exposure can result in inflammation and severe damage to the lungs. In animals, exposure to 1,2-dibromoethane primarily produces changes in the respiratory tract (nasal cavity, trachea and lungs), and also in the liver, kidneys, adrenal gland and testes. The compound shows mutagenic and genotoxic activity, which numerous in vitro and in vivo tests on bacteria and animal cells have confirmed. 1,2-Dibromoethane can affect reproduction. A change in the quality of the semen was noted in workers exposed o 1,2-dibromoethane. In animals, this compound affects not only the spermatogenesis, but also the estrous cycle. Signs of embryotoxic and teratogenic activity of the compound were also observed in rats and mice. Carcinogenicity of 1,2-dibromoethane in animals has been confirmed in numerous experiments, during which the animals were exposed to the substance in different ways. When given intragastrically, 1,2-dibromoethane caused cancer of the forestomach, lungs and circulatory system. Inhalation exposure to the compound resulted in tumors of the nasal cavity, lungs and circulatory system, while dermal exposure resulted in tumors of the skin and lungs. 1,2-Dibromoethane is metabolized in the body in the oxidative pathway by cytochrome P450 or by conjugation via glutathione S-transferase. The metabolites appear to be largely responsible for the toxic and carcinogenic effects of this compound, mainly by covalent binding to nucleic acids and proteins. The carcinogenic effect of inhalation exposure of mice and rats has been accepted as the basis for establishing MAC values. The MAC value of 0.6 (mg/m3)-1 has been calculated on the basis of the individual risk estimated by the experts of the EPA. A decrease in the current MAC value of 1,2-dibromoethane from 0.5 to 0.01 mg/m3 has been suggested. It does not seem reasonable to establish a maximum short-term exposure limit (STEL), or the biological exposure index (BEI) for 1,2-dibromoethane. At the same time, maintaining current 1,2-dibromoethane notations Carc. Cat. 2, Ft, I and Sk is suggested.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2012, 2 (72); 45-73
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epoksydacja limonenu na wybranych katalizatorach tytanowo-silikalitowych
Limonene epoxidation on selected titanium-silicate catalyst
Autorzy:
Gawarecka, A.
Wróblewska, A.
Pełech, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/134754.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
ADVSEO
Tematy:
epoksydacja limonenu
1,2-epoksyloimonen
nadtlenek wodoru
limonene epoxidation
1,2-epoxylimonene
hydrogen peroxide
Opis:
The studies on limonene epoxidation over the titanium silicate catalysts such as: TS-1, Ti-MWW, Ti-MCM-41 and Ti-SBA-15 with methanol or acetonitrile as solvents and with 30 wt% hydrogen peroxide as an oxidant were carried out. Limonene epoxidation was performed in the water bath, under reflux, at the temperature range of 70-100oC and during 60-180 minutes. After the appropriate reaction time a sample was taken from the reaction mixture and it was analyzed by the GC method. The best from the studied catalysts was TS-1. During the epoxidation with TS-1 catalyst, only 1,2-epoxylimonene was formed, without by-product, such as 1,2-epoxylimonene diol. During the epoxidations over other titanium silicate catalysts 1,2-epoxylimonene and its diol or only 1,2-epoxylimonene itself were formed. The aim of these studies was to determine to which compounds may limonene react at the reaction conditions and in the presence of titanium-silicate catalyst - qualitative research.
Źródło:
Technical Issues; 2015, 2; 9-15
2392-3954
Pojawia się w:
Technical Issues
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2-Dimetoksyetan : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
1,2-Dimethoxyethane : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)
Autorzy:
Kupczewska-Dobecka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/958177.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-dimetoksyetan
monoglim
NDS
narażenie zawodowe
1,2-dimethoxyethane
monoglym
MAC
occupational exposure
Opis:
1,2-Dimetoksyetan (EGDME, eter dimetylowy glikolu etylenowego, monogli(y)m) należy do grupy rozpuszczalników alkiloeterowych. W warunkach normalnych jest bezbarwną, lotną cieczą, o słabym zapachu eteru, bardzo dobrze rozpuszczalną w wodzie. Na wniosek Komisji Europejskiej Belgia wraz z: Polską, Holandią i Niemcami, przedłożyła Europejskiej Agencji ds. Chemikaliów propozycję uznania 1,2-dimetoksyetanu za substancję stwarzającą szczególnie duże obawy ze względu na jej szkodliwe działanie na rozrodczość.1,2-Dimetoksyetan jest stosowany jako substancja pomocnicza w przetwórstwie przy wytwarzaniu i sporządzaniu chemikaliów przemysłowych, produkcji fluoropolimerów oraz jako rozpuszczalnik i środek czyszczący w przemyśle mikroelektronicznym i w poligrafii. Jest również stosowany jako rozpuszczalnik takich metali alkalicznych, jak: lit, sód, potas, pallad. 1,2-Dimetoksyetan wykorzystuje się również jako rozpuszczalnik elektrolitów baterii litowych i do recyklingu akumulatorów litowych. W 1997 r. rozpoczęto produkcję baterii litowo-jonowych. Baterie litowe (Li-FeS2) zostały wprowadzone na rynek popularnej elektroniki konsumenckiej na początku 2007 r. przez firmę Energizer (baterie Energizer Ultimate Lithium). W 2008 r. firma Philips wprowadziła baterie Philips Lithium Ultra. Ogniwo litowo-żelazowe jest zbudowane z litowej (metalicznej) anody i katody w formie pasty ze sproszkowanego siarczku żelaza, zmieszanego z grafitem zanurzonej w ciekłym roztworze elektrolitu. Jako elektrolity stosowane są związki organiczne, np.: węglan propylenu, dioksolan, 1,2-dimetoksyetan (około 6%). Szacuje się, że rocznie sprzedaje się około 300 mln sztuk (7,5 tys. ton) baterii i akumulatorów małogabarytowych. Na podstawie tych danych można przypuszczać, że na 1,2-dimetoksyetan jest narażonych kilkadziesiąt tysięcy pracowników, zarówno przy produkcji baterii, jak i ich recyklingu. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono informacji na temat toksyczności ostrej i przewlekłej 1,2-dimetoksyetanu u ludzi, z wyjątkiem jednego doniesienia, pochodzącego z Departamentu Transportu USA, że wdychanie par 1,2-dimetoksyetanu może powodować zawroty głowy i trudności w oddychaniu, natomiast w przypadku połknięcia mogą wystąpić: nudności, wymioty i utrata przytomności (stężeń i dawek związku nie podano). W Polsce dotychczas nie ustalono wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 1,2-dimetoksyetanu. Spośród krajów Unii Europejskiej wartość OEL ustaliła Łotwa na poziomie 10 mg/m³, natomiast w Kanadzie wartość dopuszczalnego poziomu narażenia wynosi 18 mg/m³. Największy producent eterów glikoli na świecie Ferro Corporation zaleca wartość dopuszczalnego narażenia zawodowego dla eterów glikolowych (TWA) na poziomie 18,7 mg/m³ (5 ppm w przeliczeniu na EGDME) oraz wartość chwilową (STEL) – 93,5 mg/m³(25 ppm w przeliczeniu na EGDME). Producent Ferro Corporation rekomenduje dla kobiet w wieku rozrodczym wartość dla eterów glikoli (TWA) na poziomie 3,74 mg/m³ (1 ppm w przeliczeniu na EGDME) oraz wartość chwilową (STEL) – 18,7 mg/m³ (5 ppm w przeliczeniu na EGDME). Do wyliczenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) przyjęto wartość NOAEC 187 mg/m³ wyznaczoną dla królików na podstawie zmian w nabłonku kanalików nasiennych (narażenie inhalacyjne dwutygodniowe, metoda OECD 412). Po przyjęciu odpowiednich współczynników niepewności zaproponowano przyjęcie stężenia 10 mg/m³ za wartość NDS 1,2-dimetoksyetanu bez ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh). Normatyw oznakowano literami „Ft” – substancja działająca toksycznie na płód oraz „SK”– wchłanianie substancji przez skórę może być podobnie istotne, jak przy narażeniu drogą oddechową. Nie ma danych w dostępnym piśmiennictwie umożliwiających ustalenie wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 1,2-dimetoksyetanu. Należy podkreślić, że kobiety w wieku rozrodczym nie powinny być zatrudniane do prac w narażeniu na 1,2-dimetoksyetan. Przeciwwskazanie to powinno być ujęte w rozporządzeniu ministra zdrowia w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy.
1,2-Dimethoxyethane (EGDMA, ethylene glycol dimethyl ether, monoglym) belongs to the group of alkyl ether solvents. Under normal conditions, it is a colorless, volatile liquid with a faint odor of ether and is very soluble in water. Poland, Belgium, the Netherlands and Germany has submitted a proposal to the European Chemical Agency on recognizing 1,2-dimethoxyethane as a substance of very high concern because of its harmful effects on reproduction. 1,2-Dimethoxyethane is produced in Europe in the amount of >1000 t/year. It is a modern and oxygenated solvent commonly used as an ingredient of paints and varnishes, motor fluids and products for cleaning and degreasing. It is also used as a solvent for alkali metals such as lithium, sodium, potassium, palladium and it is also used as a solvent for electrolyte lithium batteries and lithium battery recycling. There are no data on the acute and chronic toxicity of 1,2-dimethoxyethane at humans in the available literature. A report from the US Department of Transportation describes that the inhalation of vapors of 1,2-dimethoxyethane may cause dizziness, breathing difficulties and in the case of ingestion may cause nausea, vomiting, loss of consciousness (concentrations and doses of a compound not specified). On the basis of chemical structure of 1,2-dimethoxyethane and its metabolism it can be assumed that this substance can be harmful to hematopoietic system, but there are no data on the effect in humans. Based on epidemiological studies on overall exposure to glycol alkyl ethers it can be noted that the effects observed in humans after the exposure to ethylene glycol alkyl ethers were related to adverse effects on hematological parameters, fertility and fetal development. 1,2-Dimethoxyethane metabolizes mainly to 2-methoxyethanol, next by the enzymatic oxidation to 2-methoxyacetic acid (MAA). 2-Methoxyethanol is a substance which can cause hemolytic anemia and can be harmful to reproduction and development of human fetuses. The LD50 value after oral administration of 1,2- dimethoxyethane is 2525–4000 mg/kg bw, LC50 value is between 20 mg/l and 63 mg/l, while the LD50 value after dermal administration is in the range of 1000–2000 mg/kg bw. Data on mutagenicity of ether are inconclusive. In Chinese hamster ovary cells in vitro, 1,2-dimethoxyethane induced sister chromatid exchange. No data were found on the carcinogenicity of ether or its metabolite 2-methoxyethanol. On the basis of the analysis of experimental results on laboratory animals it can be concluded that the critical effect of 1,2-dimethoxyethane influences reproduction and development of offsprings. Histopathological changes in seminiferous epithelium and spermatogenesis disorders, aspermia and oligospermia were observed in rats and rabbits exposed by inhalation to 1,2-dimethoxyethane. Exposing female rats, rabbits and mice to 1,2-dimethoxyethane during organogenesis caused a toxic effect on an embryo (mortality), a reduction in body weight in fetuses, a delay in ossification and growth, an increase of malformations and cardiovascular changes. In Poland the MAC value of 1,2-dimethoxyethane is not established. From the European Union countries, Latvia established the OEL at 10 mg/m3. In Canada, the tolerable exposure level is 18 mg/m3. The Ferro Corporation is the largest producer of glycol ethers and it recommends the tolerable occupational exposure to glycol ethers at 18.7 mg/m3 (5 ppm calculated as EGDMA) (TWA) and the short-term value (STEL) of 93.5 mg/m3 (25 ppm as EGDMA). For women in the reproductive age, the Ferro Corporation recommends values for the glycol ethers as TWA - 3.74 mg/m3 (1 ppm as EGDMA) and STEL – 18.7 mg/m3 (5 ppm calculated as EGDMA). The NOAEC value of 187 mg/m3 determined for rabbits on the basis of changes in the epithelium of the seminiferous tubules (2-week inhalation exposure, OECD 412) was used To calculate MAC values. After applying uncertainty factors, the proposed limit value for 1,2-dimethoxyethane is 10 mg/m3. STEL value was not established. The substance was labeled with "Ft" (a substance toxic to a fetus) and "skin" (absorption of substances through the skin can be similarly important as inhalation). It should be emphasized that women in the reproductive age should not be employed at workstations where 1,2-dimethoxyethane is used. This contraindication should be included in the regulation of the minister of health on conducting medical tests of employees, scope of preventive health care for employees and medical certificates issued for purposes provided in the Labour Code.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2016, 3 (89); 37-66
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of imidasolium ring substitution on chitin dissolution in ionic liquids
Autorzy:
Kopka, Karolina A.
Jaworska, Małgorzata M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035379.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Polskie Towarzystwo Chitynowe
Tematy:
1-butyl- 2
Opis:
Presented paper discuss the influence of substitution of imidasolium ring on the solubility and structure of chitin. The 1-butyl-3-methyl imidazolium chloride (BMIM)(Cl) and the 1-butyl-2,3- dimethyl imidazolium chloride (BMMIM)(Cl) were used as solvents. These ionic liquids differ by the presence of the substituent in position 2 that causes differences in physical and chemical properties. The surface of chitin particle was observe under electron microscope and chitin IR spectra were compared to investigated polymer structure after regeneration with water. It was found that both IL are good solvents for chitin. Moreover after regeneration chitin structure was similar to native one but became more porous.
Źródło:
Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives; 2012, 17; 37-42
1896-5644
Pojawia się w:
Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The 2 ½D algorithm in robot workspace analysis
Autorzy:
Kost, G.
Reclik, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/386291.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
algorytm 2 1/2 D
robotyka
algorytm Floyd'a
2 1/2 D algorithm
robotics
Floyd’s algorithm
Opis:
In this paper there is presented the method of 3D manipulator’s workspace analysis. The analysis of robot’s work-space is necessary for generation the safety movement path. There was 2 ˝ D method, which is based on algorithm of following sections defining in robot work area. Those sections are explored by flat analysis, but the results are transposed into graph form. This graph is the record of all possible movements, so to get the optimum movement there must be used Floyd’s algorithm. This, shortest trace is optimized and smoothed by using B-Spline curves.
Źródło:
Acta Mechanica et Automatica; 2008, 2, 3; 65-70
1898-4088
2300-5319
Pojawia się w:
Acta Mechanica et Automatica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,1,2-Trichloroetan – metoda oznaczania
1,1,2-Trichloroethane – a determination method
Autorzy:
Kucharska, M.
Wesołowski, W.
Gromiec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138396.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,1,2-trichloroetan
analiza powietrza
stanowisko pracy
chromatografia gazowa
1,1,2-trichloroethane
air analysis
workplace
gas chromatography
Opis:
Metodę stosuje się do oznaczania stężeń par 1,1,2-trichloroetanu w powietrzu na stanowiskach pracy. Metoda polega na adsorpcji par 1,1,2-trichloroetanu na węglu aktywnym, desorpcji dichlorometanem i analizie chromatograficznej otrzymanego roztworu. Oznaczalność metody wynosi 0,5 mg/m3 (dla próbki o objętości 10 l).
This method is based on the adsorption of 1,1,2-trichloroethaneon charcoal, desorption with dichloromethane and a gas chromatographic (GC-MSD) analysis of the resulting solution. The determination limit of the method is 0.5 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 1 (67); 161-167
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako mężczyzna i kobieta. Fundamenty antropologii biblijnej, ich źródła i konsekwencje
Humanity as Man and Woman. Fundamental Biblical Anthropology, its Sources and Consequences
Autorzy:
Lemański, Janusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044167.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
człowiek
mężczyzna i kobieta
płeć
Rdz 1–2
man
man and woman
sex
Gen 1–2
Opis:
W artykule omówione zostały dwa opisy stworzenia człowieka (Rdz 1; 2–3). Akcent w analizie tych wypowiedzi położony jest na fakt, że w obu opisach podkreśla się, iż człowiek został stworzony jako mężczyzna i kobieta. Dwupłciowa natura człowieka akcentowana jest w nich zarówno w wymiarze biologicznym i religijnym (tak Rdz 1,26-28), jak i społecznym (tak Rdz 2,18-25). Obie płcie są sobie równe w każdym z tych aspektów. Człowiek w całej pełni realizuje swoje powołanie do życia i współpracy z Bogiem dopiero jako mężczyzna i kobieta. Jego zdolność do nawiązywania relacji wyraża się najpełniej w obrębie płciowego zróżnicowania własnego gatunku. Zachodzi to w wymiarze biologicznym (płodność umożliwiająca poddanie sobie ziemi) oraz intelektualnym i duchowym (kobieta jako „odpowiednia pomoc”).  
The article discusses the two descriptions of the creation of man (Gen 1:2-3). In analyzing these verses, emphasis is placed on the fact that both descriptions stress that man was created as a man and a woman. The dual-gender nature of mankind is accented in both passages in the biological, religious (Gen 1: 26-28) and social (Gen 2:18-25) dimensions. Both sexes are equal to each other in each of these aspects. People fully achieves their calling to live and cooperate with God only as a man and a woman. One’s ability to establish relationships is most fully expressed within the sexual diversity of our species. This occurs in the biological (fertility enabling us to submit the earth) as well as the intellectual and spiritual dimensions (woman as the “suitable helper”).  
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 1; 97-118
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mass transfer in the bath reactor of the adsorption process of 1,2-dichloropropane from aqueous solution onto the activated carbon
Autorzy:
Pełech, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/779985.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
1,2-dichloropropan
węgiel aktywny
adsorpcja
kinetyka
ścieki
1,2-dichloropropane
activated carbon
adsorption
kinetic
waste
Opis:
A pseudo-second order rate equation describing the kinetics of the adsorption of 1,2-dichloropropane from aqueous solution onto the activated carbon at different initial concentrations, adsorbent dose, temperature, particle diameter and the rate of stirring have been developed. The rate constant was calculated. The rate constant correlation in a good mixing conditions was described as a function of the temperature.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2007, 9, 2; 30-33
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Propano-1,2-diol – frakcja wdychalna i pary : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Propane-1,2-diol – inhalable fraction and vapours : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)
Autorzy:
Soćko, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138188.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
propano-1,2-diol (glikol propylenowy)
narażenie zawodowe
propane-1,2-diol (propylene glycol)
ocupational exposure
Opis:
Propano-1,2-diol (glikol propylenowy) jest bezbarwną, silnie higroskopijną cieczą, którą się stosuje: do produkcji płynów niezamarzających, żywic poliestrowych, środków czystości i detergentów, a także w przemyśle tworzyw sztucznych jako czynnik higroskopijny oraz w wyrobach tekstylnych i przy produkcji papierosów (do regulacji wilgotności tytoniu). Propano-1,2-diol jest także głównym składnikiem płynów stosowanych w elektronicznych papierosach. W przemyśle jest używany do produkcji: lakierów elektroizolacyjnych, płynów hamulcowych, materiałów pomocniczych dla odlewnictwa oraz żywic i klejów. W technologiach kosmicznych propano-1,2-diol jest wykorzystywany jako chłodziwo lub składnik chłodziwa, a ponadto jest stosowany w: przemyśle kosmetycznym (składnik kremów, dodatek do past do zębów i płynów do płukania jamy ustnej oraz główny składnik dezodorantu w sztyfcie). Jest także wykorzystywany w: medycynie, farmacji i przemyśle spożywczym. W Polsce obecnie nie produkuje się propano-1,2-diolu, natomiast jest on produkowany przez kilkadziesiąt firm europejskich, m.in.: niemieckich, belgijskich, holenderskich, brytyjskich, irlandzkich, fińskich i hiszpańskich. Ze względu na wszechstronne zastosowanie propano-1,2-diolu w wielu gałęziach przemysłu i przy produkcji różnych produktów, również na terenie Polski, można przyjąć, że narażenie zawodowe na ten związek dotyczy licznej grupy pracowników. W Polsce dotychczas nie ustalono wartości normatywu higienicznego propano-1,2-diolu, stąd potrzeba jego ustalenia. Propano-1,2-diol nie został zaklasyfikowany jako substancja stwarzająca zagrożenia zgodnie z kryteriami rozporządzenia WE nr 1272/2008. W piśmiennictwie nie opisano przypadków ostrych zatruć ludzi propano-1,2-diolem w warunkach pracy zawodowej. Obserwacje kliniczne ludzi, którym podawano propano-1,2-diol jako rozpuszczalnik leków, wskazują na: słabe działanie narkotyczne związku, niewielkiego stopnia działanie drażniące na skórę i spojówki oczu, szczególnie w warunkach przedłużonego narażenia oraz działanie uczulające, głównie u osób nadwrażliwych. Na podstawie wyników badań na zwierzętach potwierdzono niewielkiego stopnia działanie propano-1,2-diolu w warunkach powtarzanego narażenia. Zastosowanie różnych technik uczulania propano-1,2-diolem świnek morskich nie spowodowało działania uczulającego. Wyniki otrzymane z badań na zwierzętach, które dotyczyły toksyczności przewlekłej pokarmowej i inhalacyjnej propano-1,2-diolu, świadczą o małej toksyczności związku. Propano-1,2-diol nie powodował żadnych szkodliwych następstw w opisanych warunkach doświadczalnych, z wyjątkiem zmian w obrazie krwi obwodowej. Po podaniu związku w dużych dawkach/stężeniach u zwierząt obserwowano cechy uszkodzenia wątroby i zmiany w obrazie krwi obwodowej, ale bez cech uszkodzenia szpiku kostnego i śledziony. Nie stwierdzono aktywności mutagennej propano-1,3-diolu u testowanych szczepów bakterii Salmonella Typhimurium oraz w badaniach na komórkach ssaków. Na podstawie wyników badań doświadczalnych wykazano, że propano-1,2-diol nie wykazuje działania fetotoksycznego oraz nie wpływa na rozrodczość, jeżeli jego stężenia są nietoksyczne dla matek. Na podstawie danych pochodzących z piśmiennictwa nie uzyskano przekonujących dowodów, że propano-1,2-diol może być przyczyną zmian teratogennych u potomstwa narażanych zwierząt. U myszy, którym aplikowano na skórę propano-1,2-diol przez 120 tygodni, a także u szczurów otrzymujących związek z paszą w warunkach przewlekłych, nie stwierdzono wzrostu liczby przypadków nowotworów. Przy ustaleniu wartości normatywu higienicznego propano-1,2-diolu uwzględniono jego działanie układowe. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) propano-1,2-diolu wyliczono na podstawie danych pochodzących z wyników badań przeprowadzonych na małpach makak rezus (Macaca mulatta) i szczurach, które narażano drogą inhalacyjną na pary związku o stężeniach 10 ÷ 348 mg/m3 (małpy) i 171 ÷ 348 mg/m3 (szczury) przez 13 ÷ 18 miesięcy. Na podstawie doświadczalnej wartości NOAEC (no observed adverse effect concentration) dla obu gatunków zwierząt, zaproponowano wartość NDS propano-1,2-diolu dla frakcji wdychalnej i par na poziomie 100 mg/m3. Zaproponowana wartość normatywu higienicznego powinna zabezpieczyć pracowników przed działaniem drażniącym propano-1,2-diolu oraz przed ewentualnym jego działaniem układowym. Nie ma przesłanek do oznaczenia propano-1,2-diolu oznakowaniem „skóra” – wchłanianie substancji przez skórę może być tak samo istotne, jak przy narażeniu drogą oddechową.
Propane-1,2-diol (propylene glycol) is a colorless, strongly hygroscopic liquid used to produce antifreezes, polyester resins and detergents. It is used in the plastics industry as a hygroscopic agent, in textile products and in manufacturing cigarettes (for adjusting moistness of tobacco) and as the major component of the liquid used in electronic cigarettes. In the industry, it is used to produce electrical insulating varnishes, brake fluids, auxiliary materials for foundry, resins and adhesives. In the space technologies, propane-1,2-diol is used as a coolant or coolant component. Propylene glycol is also used in the cosmetic industry (as a component of creams, an additive to toothpastes and mouth rinses, the main ingredient in deodorant stick), medicine, pharmacy, food and in cleaning products. Nowadays, propylene glycol is not produced in Poland, however, it is produced by dozens of European companies, including German, Belgian, Dutch, British, Irish, Finnish and Spanish. Due to the wide use of propylene glycol in many industries in the production of various products, including those manufactured in Poland, the number of people exposed to it in the workplace can be significant. In Poland, normative hygienic values for propylene glycol have not been established so far. Propylene glycol is not classified as dangerous substance according to the criteria of Regulation (EC) No 1272/2008 (CLP). In literature, there are no data on cases of acute poisoning with propylene glycol in working conditions. Clinical observations of people treated with propylene glycol as a solvent for drugs show a weak narcotic effect, mild irritation to the skin and conjunctiva of the eye especially during prolonged exposure and sensitization especially in sensitive individuals. Animal studies have shown mild irritation under repeated exposure. The use of different techniques of sensitization with propylene glycol of guinea pigs did not cause sensitization. The results obtained from animal studies on chronic toxicity of food and inhalation of propylene glycol show low-toxicity of this compound. Propylene glycol did not cause any harmful consequences in the described experimental conditions with the exception of changes in the image of peripheral blood. After administration of high doses/concentrations of glycol in animals, signs of liver damage and changes in the image of the peripheral blood but without evidence of damage to the bone marrow and spleen were observed. There was no mutagenic activity in propylene glycol in tested strains of Salmonella Typhimurium and studies on mammalian cells. The experimental results indicate that propylene glycol does not display fetotoxicity and does not affect the reproduction when concentrations are non-toxic for a mother. The literature did not provide convincing evidence that propylene glycol can cause teratogenic effects in the offspring of exposed animals. There was no increase in the number of cancer in cases of mice which had propylene glycol applied to the skin for 120 weeks and rats which received propylene glycol in food in chronic conditions. A systemic action was considered in determining the normative hygiene of propylene glycol. The value of the maximum permissible concentration of propylene glycol were calculated on the basis of data from tests on rhesus monkeys (Macaca mulatta) and rats which were exposed by inhalation to the vapor of this compound in concentrations from 10 to 348 mg/m3 (monkeys) and from 171 to 348 mg/m3 (rat) for 13–18 months. Based on the experimental NOAEC value (no observed adverse effect concentration) of propylene glycol for both species, limit value for inhalable fraction and vapor of 100 mg /m3 was proposed. The proposed value of the normative hygiene should protect workers from the irritation of propylene glycol and from possible systemic action. There is no reason to label normative as "skin" (the absorption of substances through the skin can be just as important as the inhalation).
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2016, 3 (89); 103-130
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Application of catalysts in the treatment of selected waste chloroorganic compounds
Autorzy:
Żarczyński, A.
Zaborowski, M.
Paryjczak, T.
Gorzka, Z.
Kaźmierczak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/779801.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
utlenianie termokatalityczne
tetrachlorometan
1,1,2,2-tetrachloroetan
odpady chloroorganiczne
emisja dioksyn
thermocatalytic oxidation
tetrachloromethane
1,1,2,2-tetrachloroethane
chloroorganic wastes
dioxins emission
Opis:
Tetrachloromethane (TCM) and 1,1,2,2-tetrachloroethane (TChE) were oxidized in the temperature range from 300 to 600°C and at contact time of 0.36 s. The following catalysts were applied during the process: the granular one - platinum (0.12%) at the TiO2-SiO2 carrier, platinum ZChO-80 (0.15%) at γ-Al2O3 carrier, palladium (1%) at γ-Al2O3 carrier and monolithic platinum-rhodium catalyst (Pt - 0.09% and Rh - 0.04%) at the cordierite carrier. The substrates were oxidized in the presence of the above mentioned catalysts with various efficiencies depending on the molecular structure and the type of the catalyst. Palladium contact appeared to be the most active among the others. In the presence of this catalyst, total oxidation of TCM and TChE proceeded at the temperature of 425 and 500°C, respectively. The content of PCDD/Fs in gaseous products obtained during the oxidation of both substrates, was significantly lower than the admissible value of the toxicity equivalent (0.1 ng TEQ/m3).
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2007, 9, 2; 61-64
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Minimum wiedzy o małżeństwie (kan. 1096 §§ 1-2 KPK)
Il minimo di conoscenza della natura del matrimonio (can. 1096 §§ 1-2)
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663093.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
wiedza o małżeństwie
kanon 1096 §§ 1-2 KPK
awareness of marriage
canon 1096 §§ 1-2 CIC/1983
Opis:
Perché il consenso sia validamente prestato, si richiede un minimo di conoscenza della natura del matrimonio, quel minimo che valga a distinguere il negozio matrimoniale da qualsiasi altro: la norma é data nel nuovo codice dal can. 1096 § 1. Esso non rappresenta sostanzialmente una novità, ma puntualizza e conferma una interpretazione dottrinale e giurisprudenziale, ormai prevalente, del vecchio can. 1082, che ha sostitutio. Nello suo studio l’autore commenta la disposizione del can. 1096 §§ 1-2 nei suoi singoli elementi.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1991, 2; 13-21
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2-Dibromoetan – metoda oznaczania
1,2-Dibromoethane – a determination method
Autorzy:
Wesołowski, W.
Kucharska, M.
Gromiec, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137703.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-dibromoetan
analiza powietrza
stanowisko pracy
chromatografia gazowa
1,2-dibromoethane
air analysis
workplace
gas chromatography
Opis:
Metodę stosuje się do oznaczania stężeń par 1,2-dibromoetanu w powietrzu na stanowiskach pracy. Metoda polega na adsorpcji par 1,2-dibromoetanu na węglu aktywnym, desorpcji pentanem i analizie chromatograficznej otrzymanego roztworu. Oznaczalność metody wynosi 0,002 mg/m3 (dla próbki o objętości 10 l).
This method is based on the adsorption of 1,2-dibromoethane on charcoal, desorption with pentane and a gas chromatographic (GC-μECD) analysis of the resulting solution. The determination limit of the method is 0.002 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 1 (67); 85-91
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2,3-Trichloropropan
1,2,3-Trichloropropane
Autorzy:
Skowroń, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137866.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2,3-trichloropropan
działanie rakotwórcze
najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS)
1,2,3-trichloropropane
carcinogenicity
MAC (TWA)
Opis:
1,2,3-Trichloropropan (TCP) jest stosowany w syntezie organicznej do produkcji polimerów, dichloro propenu, heksafluoropropylenu oraz jako czynnik sieciujący w syntezie polisiarczków, elastomerów. Ponieważ 1,2,3-trichloropropan jest substancją rozpuszczającą oleje, wosk i żywice, a słabo rozpuszczalną w wodzie, dlatego stosuje się ją jako środek czyszczący, do usuwania farb i lakierów oraz środek odtłuszczający. Narażenie zawodowe na 1,2,3-trichloropropan dotyczy osób zatrudnionych przy produkcji polimerów, dichloropropenów, w syntezie organicznej związków oraz stosowaniu związku jako rozpuszczalnika i środka czyszczącego. W środowisku związek występuje w wodzie do picia. 1,2,3-Trichloropropan został zgłoszony do opracowania normatywu higienicznego przez Zakłady Chemiczne ZACHEM z Bydgoszczy, gdzie jest stosowany do produkcji polimerów i dichloropropenu. Na działanie związku jest narażonych około 58 pracowników. Stężenia 1,2,3-trichloropropanu na stanowiskach pracy kształtują się na poziomie 0,05 ÷ 0,44 mg/m3. Głównymi drogami narażenia na 1,2,3-trichloropropan w warunkach pracy zawodowej są układ oddechowy i skóra. Pary 1,2,3-trichloropropanu działają drażniąco na oczy, drogi oddechowe i skórę. U osób narażonych na 1,2,3-trichloropropan o stężeniu 600 mg/m3 (100 ppm) przez 15 min obserwowano po-drażnienie błony śluzowej gardła i oczu. Osoby narażone odczuwały również nieprzyjemny zapach związku. Akceptowalny poziom stężenia 1,2,3-trichloropropanu dla 8-godzinnego narażenia ustalono na poziomie 300 mg/m3 (50 ppm). 1,2,3-Trichloropropan jest związkiem szkodliwym po podaniu drogą dożołądkową. Wartość LD50 1,2,3-trichlo-propanu po podaniu per os niegłodzonym 5 samcom szczurów rasy Carworth-Wistar ustalono na poziomie 450 mg/kg m.c. Podobne wartości LD50 otrzymano dla myszy, świnek morskich, królików i szczurów, które wynosiły odpowiednio: 369; 340; 380 oraz 505 mg/kg. U zwierząt obserwowano objawy ze strony układu nerwowego: zjeżenie sierści, ślinienie się, zmniejszenie sprawności ruchowej oraz śpiączkę poprzedzającą zgon. W badaniach patomorfologicznych narządów wewnętrznych stwierdzono krwotoki, głównie w wątrobie i nerkach. Wartość LD50 1,2,3-trichloropropanu po podaniu na skórę królika ustalono na poziomie 2500 mg/kg m.c. U myszy i szczurów narażenie inhalacyjne na 1,2,3-trichloropropan powodowało podrażnienie górnych dróg oddechowych oraz zmiany w tkance nosowej. Skutkami narażenia drogą dożołądkową były: hepatotoksyczność, nefrotoksyczność i kardiopatia. Zmiany patologiczne obserwowano także w oskrzelach i przedżołądku. 1,2,3-Trichloropropan wykazywał działanie mutagenne po aktywacji metabolicznej w testach Amesa z Salmonella typhimurium i powodował indukcję wymiany chromatyd siostrzanych w komórkach jajnika V79 chomika chińskiego. W badaniach działania rakotwórczego 1,2,3-trichloropropanu stwierdzono występowanie nowotworów o różnym umiejscowieniu u szczurów i myszy obu płci, którym związek podawano per os w dawkach 3 ÷ 60 mg/kg m.c. przez 2 lata. Rakotwórcze, mutagenne i genotoksyczne działanie substancji wynika głównie z tworzenia w trakcie przemian metabolicznych elektrofilnych metabolitów, które mogą oddziaływać na białka, DNA czy RNA. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) uznała 1,2,3-trichloropropan za czynnik prawdo-podobnie rakotwórczy dla ludzi (grupa 2A), a ACGIH (1996) zaklasyfikowała związek do grupy A3, a więc związków o udowodnionym działaniu rakotwórczym na zwierzęta i nieznanym działaniu rakotwórczym na ludzi. W Polsce nie ustalono wartości NDS 1,2,3-trichloropropanu. W światowych wykazach normatywów higienicznych w większości państw dopuszczalne stężenia TCP ustalono na poziomie 60 mg/m3. W Fin-landii wartość TLV 1,2,3-trichloropropanu przyjęto na poziomie 18 mg/m3 (3 ppm), a w Danii na poziomie 0,12 mg/m3 (0,02 ppm). OSHA wartość PEL 1,2,3-trichloropropanu ustaliła na poziomie 300 mg/m3 (50 ppm). Natomiast NIOSH zaliczył związek do grupy związków rakotwórczych i ustalił wartość REL na poziomie 60 mg/m3 (10 ppm). Podstawą ustalenia wartości TLV przez ACGIH na poziomie 60 mg/m3 (10 ppm) były wyniki badań NTP (1991), na których podstawie dawkę 16 mg/kg/dzień przyjęto za największą dawkę niewywołującą niekorzystnych zmian w wątrobie i nerkach u samic szczurów rasy F344, które uznano za najbardziej wrażliwe na działanie toksyczne związku. Wartość NDS 1,2,3-trichloropropanu równą 7 mg/m3 obliczono na podstawie wartości NOAEL wyznaczonej w 17-tygodniowych badaniach na szczurach, którą przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie tego związku w powietrzu, a następnie podzielono przez odpowiednie współczynniki niepewności. Ze względu na to, że skóra stanowi istotną drogę narażenia (zmiany w narządach wewnętrznych po podaniu substancji na skórę królika) normatyw oznakowano substancji literami: „Sk” (substancja wchłania się przez skórę), „Rakotw. Kat. 2” (substancja rakotwórcza, kategoria 2) oraz „Ft” (substancja działająca toksycznie na płód, repro. Kat. 2). Nie ma podstaw do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) oraz wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 1,2,3-trichloropropanu.
1,2,3-Trichloropropane (TCP) is a colorless to strawcolored liquid with an odor described as similar to that of trichloroethylene or chloroform. 1,2,3-Trichloropropane has been used as a chemical intermediate in the production of polysulfone liquid polymers and dichloropropene, as a cross-linking agent in the synthesis of polysulfides, and in the synthesis of hexafluoropropylene. It has also been used as a solvent for fats, varnishes and lacquers. The main routes of occupational exposure to 1,2,3-trichloropropane are the respiratory tract and skin. The vapors of 1,2,3-trichloropropane cause irritation of the eyes, respiratory tract and skin in humans and animals. 1,2,3-Trichloropropane has demonstrated moderately acute oral toxicity. TCP exhibits a genotoxic effect both in vitro (with S9 mix) and in vivo (application by gavage/DNA adducts). Carcinogenicity, mutage-nicity and genotoxicity of the compound depend on its metabolic products bind covalently to protein DNA or RNA. Increased incidence of tumors have been reported in rats and mice administered 1,2,3-tri-chloropropane by gavage in a dose of 3–60 mg/kg b.w. for 2 years. IARC considered these results clear evidence of carcinogenicity of 1,2,3-trichloropropane in animals and assigned the chemical to the 2A group (probably carcinogenic to humans). ACGIH ranked chemical as A3, Confirmed Animal Carcino-gen with Unknown Relevance to Human. There are no data on the effects of TCP on human reproduction. Studies performed in rats provided no evidence of alteration of fertility or of embryotoxic effects. The MAC (TWA) value was calculated on the basis of the NOAEL value in mice and rats exposed to 1,2,3-tri-chloropropane at a dose of 8, 16, 32, 63, 125 or 250 mg/kg b.w. for 17 weeks. The highest re-ported oral dose of 1,2,3-trichloropropane that did not have an adverse effect on the liver and kidneys of female rats, the most sensitive sex and species, was 16 mg/kg b.w. , which corresponded to an inhalation concentration of 112 mg/m3. Taking into account the limited database for humans, the road of animal exposure and that female rats are more sensitive to the carcinogenic effects of 1,2,3-trichloropropane than humans, the MAC (TWA) value of 7 mg/m3 was proposed. Skin (“Sk”) notation is recommended. No STEL and BEI values have been proposed.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2009, 1 (59); 69-104
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radiolysis of chloroalkanes: 1,2-dichloroethane
Autorzy:
Truszkowski, S.
Chostenko, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/148596.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
Tematy:
1,2-dichloroethane (DCE)
chloroalkanes
radiolysis products
Opis:
The stable products of radiolysis of 1,2-dichloroethane (12DCE) ?-irradiated in an oxygen-free atmosphere were investigated. The pure products of radiolysis were separated by preparative gas chromatography and identified by 1H, 13C NMR and mass spectroscopy as well as quantitative gas chromatography. In the gas phase we have obtained H2 and HCl; in the liquid phase: chloroethane, 1,1-dichloroethane, 1,1,2-trichloroethane, 1,2,4-trichlorobutane and 1,2,3,4-tetrachlorobutanes (dland meso-: [2R,3R] or [2S,3S] and [2R,3S]-isomers). On the basis of the results obtained a preliminary scheme for the formation of the stable products is proposed.
Źródło:
Nukleonika; 2003, 48, 1; 41-44
0029-5922
1508-5791
Pojawia się w:
Nukleonika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hydrogenoliza glicerolu wodorem in situ i cząsteczkowym
Glycerol hydrogenolysis using in situ generated and molecular hydrogen
Autorzy:
Wołosiak-Hnat, A.
Milchert, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1216372.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Zakład Wydawniczy CHEMPRESS-SITPChem
Tematy:
hydrogenoliza
glicerol
1,2-propanediol
hydrogenolysis
glycerol
Opis:
Porównano przebieg hydrogenolizy w środowisku rozpuszczalnika protonowego, będącego źródłem wodoru in situ z hydrogenolizą w obecności wodoru cząsteczkowego. Jako źródło wodoru in situ zastosowano 1- i 2-propanol. Hydrogenolizy wodorem in situ wykonywano dwiema metodami: ciśnieniowo – stosując atmosferę gazu obojętnego (azotu) oraz bezciśnieniowo – bez wprowadzania wodoru cząsteczkowego i gazu obojętnego.
The comparison of the course of hydrogenolysis performed in protic solvent as a source of hydrogen in situ with hydrogenolysis carried out in the presence of molecular hydrogen was made. As a donor of hydrogen molecule 1- and 2-propanol were used. Hydrogenolyses with hydrogen generated in situ were conducted using two methods: under inert gas pressure (nitrogen) and pressureless – in the absence of inert gas and molecular hydrogen.
Źródło:
Chemik; 2013, 67, 6; 572-579
0009-2886
Pojawia się w:
Chemik
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości i zastosowanie pochodnych 2H-1-benzopiran-2-onu jako związków pochodzenia naturalnego
Spectroscopic properties and applications of 2H-benzopyran-2-one derivatives as a compound of natural background
Autorzy:
Czarna, M.
Kamińska, I.
Ortyl, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/134833.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
ADVSEO
Tematy:
kumaryna
2H-1-benzopiran-2-on
furanokumaryny
piranokumaryna
coumarin
2H-1-benzopyran-2-one
furanocoumarins
pyranocoumarin
Opis:
This article is a detailed literature overview about properties and wide application of coumarin derivatives, whose representative is 2H-1-benzopyran-2-one. It turns out that this compounds can be found in many places all around the world. Huge part of them is already isolated and synthesized in laboratory conditions, however there are assumptions that many of them are not known at all and they might have an influence on science development. Considering to the structural variety of coumarin, its derivatives are characterized by different properties, what reflects numerous possibilities of their application and also attracts the interest of the world of science.
Źródło:
Technical Issues; 2015, 3; 11-17
2392-3954
Pojawia się w:
Technical Issues
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie kinetyki reakcji nitrowania 2-metylopirymidyna-4,6-dionu
Reaction kinetics for nitration of 2-methylopyrimidine-4,6(1H,5H)-dione
Autorzy:
Chyłek, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/211088.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
1,1-diamino-2,2-dinitroeten
kinetyka
synteza
1,1-diamino-2,2-dinitroethene
kinetics
synthesis
Opis:
1,1-Diamino-2,2-dinitoeten (FOX-7) jest syntetyzowany w wyniku nitrowania 2-metylopirymidyna-4,6-dionu (MPD). W celu zoptymalizowania temperatury i czasu reakcji, badano kinetykę procesu w czterech różnych temperaturach (5, 10, 15 i 20°C) przy pozostałych parametrach niezmienionych. Badania pozwoliły określić optymalną temperaturę prowadzenia reakcji (15°C) oraz rząd reakcji (pseudodrugi). Czas potrzebny na przereagowanie substratów w 65%, na podstawie parametrów kinetycznych określono na 141 minut (15°C). Energia aktywacji reakcji nitrowania MPD została policzona (61,5 kJ/mol) przy wykorzystaniu parametrów kinetycznych (k) otrzymanych dla różnych temperatur prowadzonego procesu oraz przekształconego prawa Arrheniusa.
1,1-Diamino-2,2-Dinitroethene (FOX-7) is synthesised of 2-methylpyrimidine-4,6(1H,5H)-dione (MPD). In order to optimise temperature and reaction time, the reaction kinetics have been studied at four different temperatures (5, 10, 15, and 20°C) keeping all the other parameters constant. In the present studies, it is found that an optimum temperature of nitration (15°C) and a reaction rate follows a pseudo second order. The reaction time evaluated for 65% conversion is around 141 minutes at 15°C based on the kinetics. Activation energy of MPD nitration is found to be 61.5 kJ/mol, using reaction kinetic data based on temperature dependent rate equation derived from the Arrhenius's law.
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2008, 57, 3; 27-37
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adsorption of 1,2-dichloropropane from aqueous solution
Autorzy:
Pełech, R.
Milchert, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/779982.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
1,2-dichloropropan
węgiel aktywny
adsorpcja
adsorbent polimerowy
ścieki
1,2-dichloropropane
activated carbon
adsorption
polymeric adsorbents
waste
Opis:
In this study dependences of the adsorption equilibrium of 1,2-dichloropropane in aqueous solution for six activated carbons (A, AG, AG5, DTO, WD-ekstra, CWZ-22) and four polymeric adsorbents (XE-563, XE-572, XE-340, XE-348) were presented. All the adsorption isotherms onto activated carbons were described by the Freundlich equation. To analyze the isotherms on the polymeric adsorbents the Langmuir-Freundlich equation was used. It was found that in the low range of the concentrations the adsorptive properties of the activated carbons are reduced in the following direction DTO>WD-ekstra>CWZ-22>AG>A>AG5. Reducing the adsorptive properties of the polymeric adsorbents states was carried out in the following order: XE-340> XE-572>XE-563>XE-348. The adsorbents XE-340, XE-572 and XE-563 have much more higher adsorptive properties than the applied activated carbons. Lower adsorptive properties of XE-348 are the result of its high surface polarity.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2007, 9, 2; 34-36
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wody na otrzymywanie 1,1-diamino-2,2-dinitroetenu (FOX-7)
Influence of water concentration on nitration of 2-methyl-pyrimidine-4,6-dione
Autorzy:
Chyłek, Z.
Pietrzyk, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/210219.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
1,1-diamino-2,2-dinitroeten
synteza
analiza
TLC
1,1-diamino-2,2-dinitroethene
synthesis
analysis
Opis:
Badano wpływ wody obecnej w mieszaninie nitrującej na otrzymywanie 1,1-diamino-2,2-dinitroetenu. Najpierw poprzez kondensację chlorowodorku acetamidyny z malonianem dietylu otrzymano 2-metylopirymidyna-4,6-dion, który poddany nitrowaniu i następnie hydrolizie daje FOX-7. Przeprowadzono próby nitrowania przy różnych stosunkach molowych kwasu siarkowego do azotowego i po powiększeniu skali procesu. Otrzymane wyniki potwierdzają, że obecność niewielkiej ilość wody poprawia wydajność otrzymywania FOX-7.
The influence of water concentration in reacting mixture on the yield of 1,1-diamino-2,2-dinitroethene (FOX-7) was investigated. At first, by treatment of acetamidine hydrochloride with diethylmalonate, 2-methyl-pyrimidine-4,6-dione was obtained, which on nitration followed by hydrolysis gave FOX-7. Different molar ratios of sulfuric acid to nitric acid in nitration as well as scale-up of these processes were tested. It results from the obtained data that small amount of water in the initial nitrating mixture improves the yield of FOX-7.
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2007, 56, 2; 297-305
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ budowy chemicznej na zmiany właściwości mechanicznych i termomechanicznych elastomerów biopoliuretanowych
The influence of chemical structure on mechanical and thermomechanical properties of cast biopolyurethane elastomers
Autorzy:
Głowińska, E.
Datta, J.
Włoch, M.
Różańska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/272694.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników
Tematy:
biopolyurethanes
bioglycols
bio-based 1,3-propanediol
bio-based 1,2-propanediol
biopoliuretany
bioglikole
bio-1,3-propanodiol
bio-1,2-propanodiol
Opis:
Przedmiotem niniejszej pracy są elastomery biopoliuretanowe otrzymywane metodą dwuetapową, tzw. prepolimerową, z wykorzystaniem surowców bio-pochodnych. Zbadano wpływ różnych małocząsteczkowych przedłużaczy łańcucha prepolimerowego: 1,2-biopropanodiolu oraz 1,3-biopropanodiolu na strukturę chemiczną i właściwości mechaniczne (warunki statyczne i dynamiczne) elastomerów biopoliuretanowych. Ponadto, wykorzystano również inny surowiec pochodzenia naturalnego – hydroksylowany olej sojowy (użyty jako składnik mieszaniny poliolowej). Za pomocą techniki FTIR-ATR stwierdzono zmiany w strukturze chemicznej wynikające ze zróżnicowania struktury chemicznej bioglikoli. Wyniki badań wytrzymałości na rozciąganie wskazują na korzyść z zastosowania bioglikoli zawierających w strukturze dwie równocenne pierwszorzędowe grupy hydroksylowe. Na podstawie badań analizy dynamiczno-mechanicznej (DMA) stwierdzono zmiany modułu zachowawczego (E′) i stratności (E″) oraz współczynnika stratności (tan δ).
The aim of the work was to obtain biopolyurethane elastomers from two bio-based components such as 1,2-biopropanediol or 1,3-biopropanediol (glycols) and hydroxylated soybean oil (as a mixture with commercial polyol). The influence of bio-based components on the chemical structure of elastomer and mechanical and thermo-mechanical elastomer properties (at static and dynamic conditions) were investigated. Based on FTIR-ATR results the changes in the chemical structure have been noticed, what is related to the diversified chemical structure of bioglycols and oil polyol, too. The results of static tensile tests show the benefits from using of bioglycol with two primary hydroxyl groups. Also the dynamic mechanical analysis (DMA) results indicated changes in the storage modulus (E′), loss modulus (E″) and damping factor (tan δ) values.
Źródło:
Elastomery; 2018, 22, 1; 40-50
1427-3519
Pojawia się w:
Elastomery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeszkoda występku (kan. 1090 §§ 1-2 KPK)
Impedimento del crimine (can. 1090 §§ 1-2 CIC)
Autorzy:
Dzierżon, Ginter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663153.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
przeszkoda występku
kanon 1090 §§ 1-2 KPK
marriage
impediment to marriage
misdemeanour
canon 1090 §§ 1-2 CIC/1983
Opis:
Lautore ha compiuto un’analisi delle disposizioni contenute nel can. 1090 §§ 1-2 CIC. Loggetto specifico dello studio sono i seguenti temi: principia fondamnetali, forme dell’uccisione del coniuge, origine dell’impedimento come anche le condizioni della dispensa.Dall’analisi risulta che l’impedimento del crimine è di diritto positivo ecclesiastico. Fissando questo impedimento, il Legislatore ha voluto contribuire alla difesa del bene tanto prezioso qual’é la vita umana. Percio questo impediemento possiede carattere di una sanzione nei confronti degli autori del crimine.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2006, 17, 11; 79-89
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2-Epoksypropan
1,2-Epoxypropane
Autorzy:
Sapota, A.
Bruchajzer, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137620.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-epoksypropan
działanie drażniące
błony śluzowe
drogi oddechowe
NDS
1,2-epoxypropane
iritation
mucous membranes
respiratory tract
MAC
Opis:
1,2-Epoksypropan (EP; tlenek propylenu) jest bezbarwną cieczą otrzymywaną najczęściej metodą chlorohydrynową z propylenu i chloru, stosowaną jako produkt pośredni w syntezie glikoli propylenowych i eterów propylenoglikolowych, do wytwarzania poliuretanów i żywic poliestrowych. Związek jest wykorzystywany także w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym (fumigant do konserwacji owoców) i kosmetycznym. W 1997 r. światowa produkcja EP wynosiła 4,1 mln t. W Polsce produkowano ponad 25 000 t 1,2-epoksypropanu, a narażonych na jego działanie było około 200 osób. 1,2-Epoksypropan w zatruciu ostrym ludzi wykazuje działanie drażniące na skórę i błony śluzowe oczu, nosa, dróg oddechowych. Po narażeniu na związek o dużych stężeniach obserwowano: sinicę, utratę przytomności, obrzęk płuc oraz objawy działania neurotoksycznego. W bezpośrednim kontakcie ze skórą związek powoduje podrażnienia, a nawet oparzenia. 1,2-Epoksypropan może wywoływać u ludzi objawy alergiczne. W dostępnej literaturze nie ma danych epidemiologicznych dotyczących narażenia zawodowego ludzi na sam EP. 1,2-Epoksypropan jest związkiem o umiarkowanej toksyczności ostrej dla zwierząt. Wartości DL50 uzyskane z różnych eksperymentów wynosiły 380 ÷ 1140 mg/kg, co wskazuje, że związek należy (według klasyfikacji unijnej) do substancji szkodliwych. W zatruciach ostrych zwierząt występują głównie objawy działania drażniącego i depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Po 28-miesięcznym narażeniu szczurów na 1,2-epoksypropan o stężeniu 72 mg/m3 zaobserwowano zmiany zwyrodnieniowe i rozrostowe błony śluzowej nosa. Narażenie szczurów na EP o stężeniu 240 mg/m3 przez 2 lata powodowało zmiany zapalne błony śluzowej górnych dróg oddechowych. Zwiększenie stężenia EP do 482 mg/m3 powodowało wystąpienie nieżytów nosa. Opisane objawy nasilały się po 24 ÷ 28-miesięcznym narażeniu szczurów na EP o stężeniu 723 mg/m3. Największe stężenia 1,2-epoksypropanu, na jakie narażano myszy przez 2 lata wynosiły 964 mg/m3. U badanych zwierząt obserwowano znaczny spadek masy ciała, zwiększenie odsetka zwierząt z objawami nieżytu nosa oraz znaczny wzrost przypadków metaplazji płaskonabłonkowej i ropnego zapalenia śluzówki nosa. 1,2-Epoksypropan działa mutagennie i genotoksycznie (zwiększa liczbę przypadków aberracji chromosomowych i wymiany chromatyd siostrzanych). Pod wpływem inhalacyjnego narażenia na 1,2-epoksypropan wzrasta ryzyko powstania nowotworów u zwierząt laboratoryjnych (głównie jamy nosowej, ale także nadnerczy i gruczołu sutkowego u samic). 1,2-Epoksypropan nie wpływa znacząco na rozrodczość samców i samic. Toksyczne działanie 1,2-epoksypropanu na płód (zniekształcenie żeber) uwidaczniało się po narażeniu ciężarnych szczurów na związek o bardzo dużych stężeniach (1200 mg/m3). 1,2-Epoksypropan bardzo szybko wchłania się przez płuca i równie szybko ulega dystrybucji i metabolizmowi. Tworzy wiązania kowalencyjne z DNA (głównie z guaniną). Biotransformacja EP przebiega dwiema drogami: przy udziale wątrobowej transferazy S-glutationowej do kwasu mer kapturowego i/lub przez 1,2-propandiol do kwasu mlekowego i pirogronowego. Wydalanie metabolitów (96% wchłoniętej dawki) zachodzi głównie z moczem. Mechanizm działania toksycznego jest związany z tworzeniem wiązań kowalencyjnych z DNA (głównie jamy nosowej), co może powodować zmiany zwyrodnieniowe i rozrost błony śluzowej nosa prowadzące do mutacji i powstawania nowotworów. Dane o działaniu łącznym 1,2-epoksypropanu z innymi związkami są mało precyzyjne. Odnoszą się do narażenia ludzi w przemyśle chemicznym, w którym występowało narażenie na znaczną liczbę związków, również kancerogennych. Stwierdzono wtedy zwiększone ryzyko zgonów spowodowanych nowotworami różnego typu. Wartości normatywów higienicznych (NDS) w poszczególnych państwach różnią się między sobą nawet 50-krotnie. Większość państw europejskich przyjęła za wartość NDS 1,2-epoksypropanu stężenie 12 mg/m3 (5 ppm) lub 50 mg/m3 (20 ppm). Podstawą proponowanej wartości NDS są obserwacje pochodzące z przewlekłych eksperymentów (28-miesięcznych). Po zastosowaniu odpowiednich współczynników niepewności wyliczono wartość NDS równą 9 mg/m3, którą autorzy dokumentacji proponują przyjąć w Polsce.
1,2-Epoxypropane (EP), propylene oxide, is a colorless liquid, most frequently obtained from propylene and chlorine by means of the chlorohydrin method. It is used as an indirect product in the synthesis of propylene glycols and propylene glycol ethers to produce polyurethanes and polyester resins. This compound also finds its application in the pharmaceutical, food (fruit conservation fumigant) and cosmetic industries. In 1997, its world production accounted for 4.1 million tones, whereas in Poland, it was over 25 000 tones and about 200 persons were exposed to its effects. Irritation of the skin, eyes, nose or airways is the most common manifestation of the acute toxic effect of 1,2-epoxypropane in humans. In exposures to high EP concentrations, symptoms, such as cyanosis, loss of consciousness, pulmonary edema and signs of neurotoxic effects have been observed. Severe irritation or even burn has been found after a direct EP contact with the skin. It may also induce allergy in humans. In the available literature, there are no epidemiological data on occupational exposure to EP alone. 1,2-Epoxypropane is a compound that exerts moderate acute toxic effects in animals. The value of DL50 obtained in various experiments amounts to 380 ÷ 1140 mg/kg, which indicates that the compound has been categorized (according to EU classification) in the group of harmful substances. Irritation and depressive influence on the central nervous system are the major manifestations observed in acute animal EP toxicity. Following a 28-month exposure of rats to 1,2-epoxypropane at a concentration of 72 mg/m3, degenerative and proliferative changes in the nose mucous membrane have been observed. Exposure of rats to EP at a concentration of 240 mg/m3 for two years caused inflammation of mucous membrane in upper airways. EP exposure increased to 482 mg/m3 induced rhinitis. The aforesaid symptoms intensified after a 24 ÷ 28-month exposure of rats to EP at a concentration of 723 mg/m3. The highest EP concentrations, the mice were exposed to for two years, accounted to 964 mg/m3. In the experimental animals, a significant body weight 106 loss, an increased rate of animals with rhinitis and a significant increase in the number of cases with metaplasia to squamous epithelium and purulent inflammation of nose mucous, have been observed. The mutagenic and genotoxic (increased rates of chromosome aberration and sister chromatid exchange) effects of EP have already been evidenced. Inhalation exposure to 1,2-epoxypropane increases cancer risk in laboratory animals (mostly cancer of nasal cavity but also of adrenal gland and mammary gland in females). No significant effect of EP on the animal reproduction (both genders) has been found. EP toxic effect on the fetus (deformity of ribs) was visible after exposure of pregnant rats to very high (1200 mg/m3) concentrations of the compound. Absorption of 1,2-epoxypropane by lungs as well as its distribution and metabolism are very fast processes. EP is covalently bound to DNA (mostly with guanine). There are two routes of EP biotransformation, mediated by the liver S-glutathione transferase to mercapturic acid and/or by 1,2-propandiol to lactic and pyruvic acids. EP metabolites are mainly excreted (96% of an absorbed dose) with urine. The mechanism by which EP exerts its toxic effect is associated with the promotion of covalent binding to DNA (mostly nasal cavity), which may induce degenerative changes and mucous membrane proliferation, leading finally to the mutation and cancer development. Data on EP combined action with other compounds are not accurate and they mostly apply to human exposures in the chemical industry, where exposure to a large number of compounds, including those of carcinogenic properties, has been recorded. In such cases, an enhanced risk of deaths from cancers at different sites has been found. Even a fifty fold difference in the values of maximum admissible concentrations (MAC) for 1,2-epoxypropane can be found between different countries. The majority of European countries adopted for EP the concentration of 12 mg/m3 (5 ppm) or 50 mg/m3 (20 ppm) as its MAC (TWA) value. Observations made during long-term (28 months) experiments have provided the basis for the MAC value calculation. After using relevant uncertainty coefficients, the MAC value of 9 mg/m3 has been calculated and proposed to be approved in Poland.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2008, 2 (56); 73-106
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Human Creativity in the Context of Creativity of God in Gen 1–2
Autorzy:
Pikor, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20679230.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Gen 1-2
creation
creativity
image of God
Opis:
In the biblical perspective, stories about the creation of the world in Gen 1–2 remain to be the basis to a discussion about human creativity. The premise of the text – creation of man “in the image of God” – makes us assume that, according to the Bible, creativity of man is to be the image of God’s creativity. Verification of this thesis goes from presenting history of interpretation of the biblical idea, namely creation of man “in the image of God,” then points to the need of analyzing the narrative of this phrase. Since the image of God presented in Gen 1 is not descriptive, the second part of the paper examines the way God reveals himself in this text through his creative action. The key to God’s creativity is his word of creation which he uses to differentiate created beings and establish relationships among them in order to build harmony in the newly founded world. The final part of the paper focuses on the analysis of verbs which in Gen 1–2 refer to human creativity; those verbs also point to their possible association with words as instruments for creating, organizing and arranging reality shaped by man. Following that comes the conclusion that God’s creativity is extended into creativity of man who was made “in the image of God.”
Źródło:
The Biblical Annals; 2022, 12, 4; 461-472
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A study of the influence of newly synthesized acyclonucleosides and 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline derivatives on deoxythymidine and deoxycytidine kinase activities in human neurofibrosarcoma and ovarian cancer.
Autorzy:
Modrzejewska, Hanna
Brzezińska, Elżbieta
Dramiński, Marcin
Zgit-Wróblewska, Anna
Krzykowska, Katarzyna
Rozpończyk, Elżbieta
Greger, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043410.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
deoxynucleoside kinases
1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline
acyclonucleosides
Opis:
The influence of nine newly synthesized uracil acyclonucleosides, and 36 derivatives of 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline on the activity of enzymes catalysing dTMP and dGMP synthesis, on the content of dTTP and dGTP in acid soluble fraction and on the incorporation of [14C]dThd and [14C ]dGuo into DNA in tumour homogenates was studied. The influence of the compounds was studied in the cytosol from intraoperatively excised human tumours - neurofibrosarcoma and ovarian cancer. It was shown that dTMP and dGMP synthesis is inhibited competitively by 34.1±4.0% in both types of tumours by 0.2 mM 1-N-(3'-hydroxypropyl)-6-methyluracil (1) and 0.2 mM 1-N-(3'-hydroxypropyl)- 5,6- tetramethyleneuracil (2). The mentioned acyclonucleosides reduced the content of dTTP and dGTP in the acid soluble fraction of tumours (59.7±3.1% of control). 1-(4-chlorophenyl)-6,7-dihydroxy- 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline (3), 1-(2,3-dichlorophenyl)-6,7-dihydroxy 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline (4) and 1-(3-methoxyphenyl)-6,7-dihydroxy 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline (5) at 0.2 mM concentration caused a mixed type inhibition of the synthesis of dTMP and dGMP by, on average, 33.2±4.4%, and reduced the content of dTTP and dGTP in the acid soluble fraction (52.6±3.7% of control) but were active only in the cytosol of neurofibrosarcoma. While acyclonucleosides undergo phosphorylation in the cytosol by cellular kinases, with their triphosphates being active acyclonucleoside metabolites, active 1,3,4,5-tetrahydroisoquinoline derivatives (compounds not containing a deoxyribose moiety), cannot be phosphorylated. ACN and THI derivatives which inhibit dThd and dCyd kinase activities, inhibit also the incorporation of [14C]dThd and [14C]dGuo (ACN - 50.2±2.7%, THI - 53.4±3.9% of incorporation inhibition) into tumour DNA. The obtained results point to the mechanism of uracil acyclonucleosides and 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline biological activity consisting in inhibiting the synthesis of DNA components.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2003, 50, 4; 1175-1185
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2,3-Trichloropropan – metoda oznaczania
1,2,3-Trichlorpropane – determination method
Autorzy:
Romanowicz, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138053.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2,3-trichloropropan
analiza powietrza
stanowisko pracy
chromatografia gazowa
1,2,3-trichloropropane
air analysis
workplace
gas chromatography
Opis:
Metoda polega na adsorpcji par 1,2,3-trichloropropanu na węglu aktywnym, desorpcji związku di siarczkiem węgla i analizie chromatograficznej otrzymanego roztworu. Oznaczalność metody wynosi 0,6 mg/m3.
This method is based on the adsorption of 1,2,3-trichlorpropane vapours on activated charcoal. Samples are desorbed with of carbon disulfide and analyzed with gas chromatography with a flame ionization detector (GC-FID). The determination limit of this method is 0.6 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2008, 1 (55); 57-63
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synthesis and Characterization of 1-(1-chlorocyclopropyl)-2-(1,2,4-triazol-1-yl)ethan-1-one
Autorzy:
Ji, H.
Niu, Y.
Liu, D.
Wang, W.
Dai, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/778677.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
prothioconazole
1,2,4-triazole
N-alkylation reaction
Opis:
A simple and efficient method to prepare 1-(1-chlorocyclopropyl)-2-(1,2,4-triazol-1-yl)ethan-1-one via nucleophilic substitution of 2-chloro-1-(1-chlorocyclopropyl)ethanone and 1,2,4-triazole is described. The title compound is the key intermediate required for the synthesis of prothioconazole, a promising agricultural fungicide. By exploring changes in the reaction time, temperature, ratio of starting reagents, acid binding agent, and the nature of phase transfer catalyst, the reaction conditions could be optimized to afford the desired N-alkylated material in near-quantitative yield. The ultimate yield of the product after recrystallization was 93%, with a purity of 99% based on its characterization by Gas Chromatography-Mass Spectrometer (GC-MS), Fourier Transform infrared spectroscopy (IR), Proton Magnetic Resonance (1H NMR), and Carbon-13 Nuclear Magnetic Resonance (13C NMR). The synthetic process is suitable for industrial application, with the advantages of high yield and facile preparation under mild operating conditions.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2017, 19, 1; 41-47
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie poziomu emisji fluorescencji produktów reakcji wybranych aminokwasów z DFO, 1,2-indanedione oraz 1,2-indanedione z chlorkiem cynku
A study of fluorescence emission intensity of reaction products between selected amino acids and DFO, 1,2-indanedione and 1,2-indanedione – zinc chloride
Autorzy:
Szczepański, Tomasz
Więckiewicz, Urszula
Klemczak, Krzysztof
Chyczewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373920.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
Tematy:
DFO
1,2-indanedione
,2-indanedione z chlorkiem cynku
obrazowanie hiperspektralne
aminokwasy
powierzchnie chłonne
1,2-indanedione –ZnCl2
hyperspectral imaging
amino acids
absorptive surfaces
Opis:
W opracowaniu przedstawiono rezultaty pomiarów intensywności emisji fluorescencji produktów reakcji wybranych aminokwasów z DFO, 1,2-IND i 1,2-IND z chlorkiem cynku na podłożu chłonnym. W badaniach uwzględniono następujące zmienne: odczynnik ujawniający, rodzaj podłoża, rodzaj aminokwasu i czas przechowywania próbek. Przeprowadzone badania potwierdziły, że na intensywność fluorescencji ujawnianych śladów linii papilarnych mają wpływ ww. czynniki. Potwierdzono, że intensywność fluorescencji produktów reakcji aminokwasów 1,2-IND przechowywanych przez 1 bądź 7 dni dla większości przebadanych próbek wzrasta po dodaniu do roztworu ujawniającego chlorku cynku. Dla próbek przechowywanych przez 4 miesiące najwyższy poziom emisji fluorescencji stwierdzono dla DFO. Nie stwierdzono zasadniczych różnic w charakterystyce spektralnej fluorescencji badanych związków w zależności od dwóch badanych rodzajów podłoża.
The study shows the results of fluorescence emission intensity measurements of the reaction products of selected amino acids with DFO, 1,2-IND and 1,2-IND – zinc chloride on absorptive surfaces. The conducted research addressed the following variables: type of developing reagent, type of surface, type of amino acid and sample storage time. It was confirmed that the above factors affected the fluorescence intensity of the developed fingerprints. Furthermore, the studies proved that the fluorescence intensity of the reaction products between amino acids and 1,2-IND stored for 1 or 7 days increased for the majority of samples upon addition of zinc chloride to the developing reagent. For samples stored for 4 months the highest fluorescence emission intensity was observed for DFO. No significant differences were found in fluorescence spectral characteristics of the tested compounds, depending on the type of surface.
Źródło:
Problemy Kryminalistyki; 2014, 285
0552-2153
Pojawia się w:
Problemy Kryminalistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Environmental friendly method of the epoxidation of limonene with hydrogen peroxide over the Ti-SBA-15 catalyst
Autorzy:
Wróblewska, A.
Malko, M.
Walasek, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/779494.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
Limonene epoxidation
1,2-epoxylimonene
1,2-epoxylimonene diol
perillyl alcohol
Ti-SBA-15 catalyst
titanium-silicate catalysts
hydrogen peroxide
Opis:
This work presents the studies on the epoxidation of limonene to 1,2-epoxylimonene with hydrogen peroxide and over the titanium-silicate Ti-SBA-15 catalyst. The main object of the research was a solvent effect on the epoxidation process. The influence of solvents, such as: methanol, toluene, propan-2-ol (isopropyl alcohol), acetonitrile and ethanol has been studied. Furthermore, the influence of temperature in the range of 0-120°C and the reaction time in the range of 0.25-48 h have been investigated. Gas chromatography and iodometric titration methods were used to establish the products of this process and amount of the unreacted hydrogen peroxide. 1,2-Epoxylimonene, 1,2-epoxylimonene diol, perillyl alcohol, carvone and carveol have been determined as the main products of this process. All these compounds are very valuable raw materials for organic syntheses, medicine or cosmetic and food industry.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2018, 20, 4; 6-12
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2-Dimetoksyetan : oznaczanie w powietrzu środowiska pracy metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas
1,2-Dimethoxyethane : determination in working air with gas chromatography -mass spectrometer
Autorzy:
Kucharska, M.
Wesołowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137380.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-dimetoksyetan
metoda oznaczania
metoda chromatografii gazowej
powietrze na stanowiskach pracy
1,2-dimethoxyethane
determination method
gas chromatography
workplace air
Opis:
1,2-Dimetoksyetan (DME) w warunkach normalnych jest: bezbarwną, przezroczystą cieczą, o słabym zapachu eteru, bardzo dobrze rozpuszczalną w wodzie, charakteryzującą się dużą prężnością par. Należy on do grupy rozpuszczalników alkiloeterowych, pochodnych glikolu etylenowego. 1,2-Dimetoksyetan jest stosowany: jako substancja pomocnicza przy sporządzaniu oraz przetwórstwie chemikaliów przemysłowych, w produkcji fluoropolimerów, a także w przemyśle mikroelektronicznym oraz w poligrafii jako rozpuszczalnik i środek czyszczący. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych na temat toksyczności ostrej i przewlekłej 1,2-dime-toksyetanu. Na podstawie wyników wieloletnich badań epidemiologicznych związków o podobnej budowie chemicznej wykazano jednak, że narażenie ludzi na etery alkilowe glikolu etylenowego może niekorzystnie wpływać na płodność i rozwój płodu, a także parametry hematologiczne. Celem pracy było opracowanie i walidacja czułej metody oznaczania 1,2-dimetoksyetanu w środowisku pracy w zakresie 1/20 ÷ 2 wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), zgodnie z wymaganiami zawartymi w normie europejskiej PN-EN 482+A1: 2016-1. Badania wykonano techniką chromatografii gazowej przy zastosowaniu chromatografu gazowego Agilent Technologies 7890B ze spektrometrem mas 5977A (MSD), a także dozownikiem z podziałem lub bez podziału próbki, z automatycznym podajnikiem próbek oraz komputerem z programem sterowania i zbierania danych (MassHunter) oraz kapilarną kolumną analityczną HP-PONA (50 m; 0,2 mm; 0,5 μm). Metoda polega na: adsorpcji 1,2-dimetoksyetanu na węglu aktywnym, ekstrakcji dichlorometanem i analizie chromatograficznej otrzymanego roztworu przy zastosowaniu spektrometru mas. Współczynnik desorpcji 1,2-dimetoksyetanu z węgla aktywnego wynosi 96,4%. Próbki powietrza do oznaczeń 1,2-dimetoksyetanu pobrane na węgiel aktywny przechowywane w lodówce są trwałe do 28 dni. Zastosowanie kapilarnej kolumny HP-PONA umożliwia selektywne oznaczenie 1,2-dimetok-syetanu w obecności: dichlorometanu, toluenu, disiarczku węgla, glikolu etylenowego i propylenowego oraz innych związków współwystępujących. Metoda jest liniowa (r = 0,9999) w zakresie stężeń 5 ÷ 200 μg/ml, co odpowiada zakresowi 0,5 ÷ 20 mg/m3 (1/20 ÷ 2 wartości NDS) dla próbki powietrza o objętości 10 l. Granica oznaczalności (LOQ) tej metody wynosi 1,306 μg/ml. Opracowana metoda charakteryzuje się dobrą precyzją oraz dokładnością i spełnia wymagania zawarte w normie europejskiej PN-EN 482+A1: 2016-1 dla procedur dotyczących oznaczania czynników chemicznych. Opracowaną metodę oznaczania 1,2-dimetoksyetanu zapisaną w postaci procedury analitycznej zamieszczono w załączniku.
Under normal conditions, 1,2-dimethoxyethane (DME) is a colorless and transparent liquid with a faint odor of ether, very soluble in water, characterized by a high vapor pressure. It belongs to the group of alkyl ethers solvents, derivatives of ethylene glycol. 1,2-Dimethoxyethane is used as an excipient in preparing and processing industrial chemicals, in the production of fluoric polymers and as a solvent and cleaning agent in the microelectronics and printing industries. In the literature there are no data on the acute and chronic toxicity of 1,2-dimethoxyethane. However, long-term epidemiological studies on compounds of similar chemical structure suggest that human exposure to ethylene glycol alkyl ethers can adversely affect fertility and fetal development, and hematological parameters. The aim of this study was to develop and validate a sensitive method for determining concentrations of 1,2-dimethoxyethane in workplace air in the range from 1/20 to 2 MAC values, in accordance with the requirements of Standard No. PN-EN 482+A1: 2016-1. The study was performed using a gas chromatograph (GC). A 7890B Agilent Technologies gas chromatograph with a 5977A mass spectrometry detector (MSD), HP PONA (50 m; 0,2 mm; 0,5 µm) capillary analytical column, auto sampler and Mass Hunter software was used for chromatographic separations. The method is based on the adsorption of 1,2-dimethoxyethane on charcoal, desorption with dichloromethane and GC/MSD analysis of the resulting solution. Extraction efficiency of 1,2-dimethoxyethane from charcoal was 96.4%. Samples of 1,2-dimethoxyethane can be stored in refrigerator for up to 28 days. The use of a HP-PONA capillary column enabled selective determination of 1,2- dimethoxyethane in a mixture of dichloromethane, toluene, carbon disulfide, ethylene and propylene glycol and other compounds. The method is linear (r = 0.9999) within the investigated working range from 5 to 200 µg/ml, which is equivalent to air concentrations from 0.5 to 20 mg/m3 for a 10-L air sample. The limit of quantification (LOQ) is 1,306 μg/ml. The analytical method described in this paper enables selective determination of 1,2-dimethoxyethane in workplace atmosphere in presence of other compounds at concentrations from 0.5 to 20 mg/m3 (1/20 ÷ 2 MAC value). The method is precise, accurate and it meets the criteria for procedures for measuring chemical agents listed in Standard No. PN-EN 482+A1: 2016-1. The method can be used for assessing occupational exposure to 1,2-dimethoxyethane and associated risk to workers’ health. The developed method of determining 1,2-dimethoxyethane has been recorded as an analytical procedure (see Appendix).
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2017, 2 (92); 133-147
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie TLC do monitorowania syntezy 1,1-diamino-2,2-dinitroetenu
Application of TLC for monitoring of 1,1-diamino-2,2-dinitroethene synthesis
Autorzy:
Błądek, J.
Cudziło, S.
Pietrzyk, S.
Chyłek, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/208420.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
1,1-diamino-2,2-dinitroeten
produkty pośrednie
analiza
TLC
1,1-diamine-2,2-dinitroethane
intermediate products
analysis
Opis:
Przedstawiono wyniki doświadczeń nad zastosowaniem instrumentalnej chromatografii cienkowarstwowej (TLC) do oznaczania 1,1-diamino-2,2-dinitroetenu (DADNE), 2-metylopirymidyna- 4,6-dionu (substrat) oraz związków przejściowych, otrzymywanych w trakcie syntezy DADNE. Wyznaczono parametry analityczne ww. substancji oraz metodykę ich oznaczeń. Wykazano możliwość zastosowania TLC do monitorowania procesu technologicznego.
The paper presents investigation results on application of thin layer chromatography (TLC) for determination of 1,1-diamino-2,2-dinitoethene (DADNE), its substrate and intermediate products produced in the synthetic path starting from 2-methyl-pyrimidine-4,6-dione. Analytical parameters of the substances and methodology of their quantitative analysis were determined. The developed methods were used for controlling the DADNE synthesis process.
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2006, 55, 4; 283-290
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja technik interferometrii radarowej-przegląd metod na przykładzie opracowania danych ERS-1/2 SAR
The evolution of radar interferometry techniques - a review of methods based on ERS-1/2 dataset processing
Autorzy:
Mleczko, M.
Mróz, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/129797.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Geodetów Polskich
Tematy:
interferometria radarowa
ERS-1/2
InSAR
DInSAR
PSInSAR
interferometry
Opis:
Ostatnie lata odznaczają się intensywnym rozwojem technik interferometrii radarowej - sposobu badania ukształtowania powierzchni Ziemi i zachodzących na niej procesów fizycznych. W porównaniu do obrazowania w zakresie „optycznym” (VNIR) rejestracja w pasmie mikrofalowym daje większe możliwości uzyskania informacji bez względu na panujące zachmurzenie. W pracy przedstawiono ewolucję technik interferometrii radarowej, od analizy pojedynczego interferogramu (InSAR), przez analizę pary interferogramów, czyli tzw. interferometrię różnicową (DInSAR) do analizy zbioru interferogramów (Stacking Interferometry). Analiza zbioru interferogramów jest najbardziej zaawansowanym typem różnicowej interferometrii radarowej. Technika ta umożliwia wykrywanie milimetrowych przemieszczeń gruntu oraz obiektów budowlanych. Możemy do niej zaliczyć podejście Permanent Scatterer zaproponowane przez Ferretti i współautorów (Ferretti et al. 2001) oraz podejście Small Baseline Subset (SBAS) opisane przez Berardino (Berardino et al. 2002), Lanari (Lanari et al. 2004) oraz Pepe (Pepe et al. 2005). Do analiz w niniejszej pracy wykorzystano zbiór danych ERS-1/2 (pasmo C) z lat 1992-2000. Obszar testowy obejmował rejon Gdańska. Autorzy wybierając obszar badań kierowali się występującymi w latach 1996-1997 ruchami sejsmicznymi w Zatoce Gdańskiej (Wiejacz 2001) oraz zjawiskiem osiadania terenu, szczególnie na terenie gdańskiej starówki.
The last years are characterized by intensive development of radar interferometry techniques - way to survey the Earth’s surface. Radar imaging is more or less dependent on weather condition, so it gives more possibilities to acquire images than optical imaging. This paper presents the evolution of radar interferometry techniques from analysis of single interferogram, then analysis of pair of interferograms- differential interferometry (DInSAR) and finally to analysis of interferogram stacking (Stacking Iterferometry). Analysis of stacking interferogram is the most advanced type of differential radar interferometry. This technique enables the detection of millimeter displacement of land and buildings. We can distinguish Permanent Scatterer approach proposed by Ferretti et al (Ferretti et al. 2001) and Small Baseline Subset approach (SBAS) described by Berardino (Berardino et al. 2002), Lanari (Lanari et al. 2004) and Pepe (Pepe et al. 2005). The paper focuses on the use of ERS-1/2 images acquired over the Gdansk (Poland). The authors have chosen this area of interest due to seismic events in the Gulf of Gdansk in 1996-1997 (Wiejacz 2001).
Źródło:
Archiwum Fotogrametrii, Kartografii i Teledetekcji; 2012, 24; 221-229
2083-2214
2391-9477
Pojawia się w:
Archiwum Fotogrametrii, Kartografii i Teledetekcji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Forma wyrażenia zgody małżeńskiej określona w kan. 1104 §1-2 KPK
The Form of Expressing Matrimonial Consent Specified in Can. 1104 § 1-2 CIC
Autorzy:
Dzierżon, Ginter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662862.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zgoda małżeńska
forma zgody małżeńskiej
kanon 1104 §1-2 KPK
matrimonial consent, form, word, equivalent signs
canon 1104 § 1-2 CIC
Opis:
The analyses of the current legal order show that for a marriage to become contracted validly the contracting parties need to be present together or may enter into marriage by proxy (proxies). Naturally, for a marriage to be valid it is insufficient to express matrimonial consent in the internal sphere only; it is necessary to externalize the consent with the aim of its social verification45 but also because of the dignity of the other party to whom a nupturient is willing to give himself. Canonists agree that according to the natural law matrimonial consent in its external sphere could be expressed in any possible way. However, in the ecclesiastical order the legislator did not allow this kind of latitude and specified the forms of expression of matrimonial consent (as discussed in can. 1104 § 1-2 CIC). In an ordinary situation, if both nupturients can speak, they should contract a marriage in words although meeting this requirement is not necessary for the validity but rather for the fairness of the act. However, in extraordinary conditions, when at least one person cannot speak, it is possible to express one’s consent through equivalent signs. Silence nonetheless does not meet the criteria discussed here since in this hypothesis one’s will remains inertial and, as a result, a legal act does not attain effectivity in the system.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2017, 28, 3; 5-16
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Molekularne podłoże stwardnienia guzowatego – część I
Molecular background of tuberous sclerosis complex – part I
Autorzy:
Jastrzębski, Karol
Zagórski, Jarosław
Chudzik, Wiesław
Klimek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059349.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnostic criteria
epidemiology
genes TSC1/2
mTOR
rapamycin
tuberous sclerosis
stwardnienie guzowate
epidemiologia
kryteria diagnostyczne
rapamycyna
geny TSC1/2
Opis:
Tuberous sclerosis complex (TSC) is a progressive, dominantly inherited disorder affecting multiple organs mainly: skin, central nervous system, kidneys, lungs, heart and eyes. The prevalance of tuberous sclerosis among general population is estimated to be one in 10,000-30,000. The diagnostic criteria for TS are based on the premise that there are probably no truly one pathognomonic clinical sign but two or more major features are required for formal diagnosis. This disease is associated with mutation in two tumour suppressor genes: TSC1 and TSC2. The main function of protein encoded by TSC1 and TSC2 genes is suppressing signal in the mammalian target of rapamycin (mTOR) pathway. TSC1 is located on chromosome 9q34, the gene contains 23 exons and encodes hamartin. TSC2 is located on chromosome 16p13, the gene contains 41 exons and encodes tuberin. The proteins interact directly with one another and pathological mutations affecting either gene result in TS phenotype. TSC2 protein is the only known GTPase activating protein (GAP) for RAS homolog enriched in brain (RHEB), so that in the absence of functional TSC1/TSC2 complex, RHEB-GTP levels rise. RHEB-GTP levels have a major role in regulating the state of activation of the mTOR complex. Activated mTOR complex has two primary downstream targets: the ribosomal S6 kinases (S6K1 and S6K2) and the eukaryotic initiation factor E4 – binding protein 1 (E4-BP1). The rapamycin is the one of known inhibitors of mTOR and potential drug for TSC.
Stwardnienie guzowate jest postępującą, dziedziczoną autosomalnie dominująco chorobą dotyczącą w głównej mierze: skóry, ośrodkowego układu nerwowego, nerek, płuc, serca. Chorobowość stwardnienia guzowatego w ogólnej populacji jest szacowana na 1:10 000-30 000. Kryteria diagnostyczne oparte są na przeświadczeniu, że nie istnieje jeden patognomoniczny objaw choroby, a formalna diagnoza może zostać postawiona w momencie stwierdzenia dwóch tzw. dużych kryteriów diagnostycznych. Choroba jest związana z mutacjami w dwóch antyonkogenach: TSC1 i TSC2, których produkty białkowe tworzące kompleks hamują aktywność szlaku sygnałowego mTOR. Gen TSC1 znajduje się na chromosomie 9q34, zawiera 23 eksony i koduje hamartynę. Gen TSC2 znajduje się na chromosomie 16p13, zawiera 41 eksonów i koduje tuberynę. Białka te ściśle współdziałają na poziomie molekularnym, a mutacje zaburzające te relacje powodują stwardnienie guzowate. TSC2 jest jedynym znanym białkiem wyzwalającym aktywność GTPazową (GAP) homologu białka RAS, obficie występującego w mózgu (RHEB), dlatego w przypadku nieobecności funkcjonującego kompleksu TSC1/TSC2 dochodzi do wzrostu poziomu białka rHeB połączonego z GTP (RHEB-GTP). Poziom białka RHEB-GTP w największym stopniu reguluje aktywność kompleksu mTOR. Zaktywowany kompleks mTOR reguluje w kolejnym etapie: rybosomalne kinazy S6 (S6K1 i S6K2) oraz białko wiążące eukariotyczny czynnik inicjujący E4 (E4-BP1). Rapamycyna jest jednym ze znanych inhibitorów szlaku sygnałowego mTOR i tym samym potencjalnym lekiem.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 78-84
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2-Dichloropropan
1,2-Dichloropropane
Autorzy:
Gromadzińska, J
Wąsowicz, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138121.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-dichloropropan
dichlorek propylenu
narażenie na stanowisku pracy
normatywy higieniczne
1,2-dichloropropane
propylenoe dochloride
occupational exposure
occupational exposure limits
Opis:
1,2-Dichloropropan (1,2-DCP) jest bezbarwną cieczą o słodkawym zapachu podobnym do chloroformu, stosowaną jako rozpuszczalnik żywic, smarów, tłuszczów, smół i asfaltów. Związek znajduje zastosowanie w wielu procesach technologicznych, w tym do impregnacji, oczyszczania i odtłuszczania powierzchni metali w procesach galwanizacyjnych, do usuwania farb, w pralniach do czyszczenia na sucho i do usuwania ołowiu z benzyny. Występuje jako składnik fumigantów oraz insektycydów. Stosowany jest w syntezie tetrachloroetylenu i tetrachlorku węgla. Według danych służb sanitarno-epidemiologicznych w 2000 r. w Polsce na 1,2-dichloropropan było narażonych kilkadziesiąt osób. Nie zgłaszano narażenia na związek o stężeniach ponadnormatywnych, czyli > 50 mg/m3. 1,2-Dichloropropan jest hepatotoksyczny dla zwierząt laboratoryjnych, ponieważ narażenie na tę substancję powoduje uszkodzenie wątroby i nerek oraz wielokrotny wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu. Istnieją dowody, że związek może powodować depresję ośrodkowego układu nerwowego. Zatrucie mieszaniną rozpuszczalników czyszczących zawierających 1,2-dichloropropan u ludzi powodowało śpiączkę, utratę świadomości, niewydolność serca, nieodwracalny szok i w rezultacie śmierć. Wykazano słabe działanie genotoksyczne 1,2-dichloropropanu w limfocytach ludzkich w hodowli w warunkach in vitro. Nie wykazano działania teratogennego 1,2-dichloropropanu, a dostępne dane dostarczają ograniczonych dowodów działania toksycznego związku na ciężarne samice i płody. Wchłanianie związku w miejscu pracy następuje drogą inhalacyjną. Opisano zapalenie skóry u pracowników narażonych na 1,2-dichloropropan. Podczas wyznaczania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) wykorzystano wyniki 13-tygodniowych badań inhalacyjnych na szczurach obu płci narażanych na 1,2-dichloropropan o stężeniach: 70; 230 lub 700 mg/m3. Za efekt krytyczny przyjęto statystycznie znamienne zmniejszenie masy ciała (o 10%). Zmiany degeneracyjne nabłonka węchowego w głowowej części jamy nosowej obserwowano u wszystkich zwierząt narażanych na związek o stężeniach 230 lub 700 mg/m3. Stan zapalny krtani opisano u szczurów narażanych na 1,2-dichloropropan o stężeniu 700 mg/m3. Stężenie 230 mg/m3 1,2-dichloropropanu przyjęto za wartość najniższego obserwowanego poziomu działania szkodliwego (LOAEL) związku. Po zastosowaniu odpowiednich współczynników niepewności ustalono, że wartość NDS 1,2-dichloropropanu wynosi 50 mg/m3, czyli tyle, ile wynosi obowiązująca wartość NDS tego związku. 1,2-Dichloropropan nie został zaklasyfikowany jako substancja drażniąca w wykazie substancji niebezpiecznych, nie znaleziono również danych na temat jego działania drażniącego na drogi oddechowe ludzi, dlatego nie ustalono wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) dla tego związku. Nie ma także podstaw do ustalenia wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 1,2-dichloropropanu.
1,2-Dichloropropane (1,2-DCP) is a colorless liquid, with a chloroform-like odour, used as an industrial solvent (resins, lubricants, bitumens, asphalts, paints) for specific technological processes or as a cleaning and soil fumigant. In experiments on animals, exposure to high levels of 1,2-DCP caused injury of the liver, kidneys and the respiratory tract. Respiratory effects were reported in humans following oral and dermal exposure. A case of dermatitis resulting from dermal exposure to mixtures of solvents containing 1,2-DCP was reported. On the basis of LOAEL for the irritation effect of the upper respiratory tract obtained from an animal study, the TLV value was calculated at 50 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2008, 2 (56); 49-71
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synthesis and antimicrobial screening of some new pyrimido[1,2-a]benzimidazole derivatives
Autorzy:
Shah, N. M.
Joshi, H. S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/411967.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
2-aminobenzimidazole
pyrimido[1,2-a]benzimidazole
chalcone
antimicrobial activity azoloazine
Opis:
Some new pyrimido[1,2-a]benzimidazole derivatives were synthesized by reacting 2-amino benzimidazole and chalcones in n-butanol at reflux temperature. In our present study we have used various heterocyclic chalcones derived from furfural and substituted acetophenones. All synthesized compounds were characterized by IR, 1H NMR and Mass spectroscopy. All synthesized compounds were screened for their antimicrobial activity against gram positive and gram negative bacteria which showed moderate to good activity.
Źródło:
International Letters of Chemistry, Physics and Astronomy; 2014, 6; 56-60
2299-3843
Pojawia się w:
International Letters of Chemistry, Physics and Astronomy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synthesis and Characterization of Metal Derivatives of 1,1,2,2-Tetranitraminoethane (TNAE)
Autorzy:
Zhu, C.
Meng, Z.
Xu, Z.
Liu, W.
Liu, Y.
Shi, X.
Xie, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/358571.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego
Tematy:
Ionic compound
1,1,2,2-tetranitraminoethane
thermal property
safety performance
thermal decomposition kinetics
Opis:
The introduction of anions and cations into energetic materials can significantly improve their physicochemical and energetic properties. The K, Zn, Ba, Cu and Pb salts of 1,1,2,2-tetranitraminoethane (TNAE) were synthesized using TNAE as the starting material, and were characterized by IR spectroscopy, NMR spectroscopy and elemental analysis. All of the energetic salts exhibited relatively high thermal stabilities (decomposition temperatures ranging from 195.1 °C to 279.3 °C) and high densities (ranging from 2.1 g·cm–3 to 3.7 g·cm–3). It was demonstrated that the introduction of metal ions conveys better thermal stability than covalent TNAE itself. More importantly, the Zn, Ba and Cu salts exhibited good thermal stability, high density, low sensitivity, and therefore have the potential to be a new class of insensitive, highly energetic explosives for practical applications.
Źródło:
Central European Journal of Energetic Materials; 2018, 15, 3; 435-444
1733-7178
Pojawia się w:
Central European Journal of Energetic Materials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
$B^q$ for parabolic measures
Autorzy:
Sweezy, Caroline
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1217889.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Matematyczny PAN
Tematy:
parabolic-type measures
Lip (1,1/2) domain
good-λ inequalities
Opis:
If Ω is a Lip(1,1//2) domain, μ a doubling measure on $∂_{p}Ω, ∂//∂t - L_{i}$, i = 0,1, are two parabolic-type operators with coefficients bounded and measurable, 2 ≤ q < ∞, then the associated measures $ω_{0}$, $ω_{1}$ have the property that $ω_{0} ∈ B^{q}(μ)$ implies $ω_{1}$ is absolutely continuous with respect to $ω_{0}$ whenever a certain Carleson-type condition holds on the difference function of the coefficients of $L_{1}$ and $L_{0}$. Also $ω_{0} ∈ B^{q}(μ) $ implies $ω_{1} ∈ B^{q}(μ)$ whenever both measures are center-doubling measures. This is B. Dahlberg's result for elliptic measures extended to parabolic-type measures on time-varying domains. The method of proof is that of Fefferman, Kenig and Pipher.
Źródło:
Studia Mathematica; 1998, 131, 2; 115-135
0039-3223
Pojawia się w:
Studia Mathematica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The new method of 1,2-epoxy-3-butanol production over titanium silicalite catalysts
Autorzy:
Wajzberg, J.
Wróblewska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/779811.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
1,2-epoksy-3-butanol
epoksydacja w fazie ciekłej
TS-1
Ti-Beta
Ti-MCM-41
1,2-epoxy-3-butanol
liquid phase epoxidation
Opis:
The results of 1-butene-3-ol (1B3O) epoxidation over the titanium silicalite catalysts: TS-1, Ti-Beta, Ti-MCM-41 has been presented. The optimal parameters obtained for the individual catalyst were compared. The main functions describing the process were: the selectivity of transformation to 1,2-epoxy-3-butanol (1,2E3B) in relation to 1B3O consumed, the conversions of 1B3O and hydrogen peroxide and the selectivity of the transformation to organic compounds in relation to the H2O2 consumed. The main product of the epoxidation process was 1,2-epoksy-3-butanol, the chemical compounds having a lot of applications.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2007, 9, 2; 49-52
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La compétence argumentative dans les examens de certification officielle de FLE et ELE
The Argumentative Competence in the Official Certification Examinations DELF and DELE
Autorzy:
Durand, Géraldine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034894.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
argumention
CECRL
DELF
DELE
levels B1-B2
niveaux B1-B2
Opis:
En fonction de la langue évaluée dans les examens de certification officielle pour l’obtention du DELF et du DELE B1 et B2, les exigences concernant le développement de la compétence argumentative chez le candidat vont être spécifiques. Conditionné par les normes auxquelles se plient les épreuves qui visent à la certification officielle d’un niveau, le contenu de la tâche attendu dans les exercices des sujets révèle une conception propre de la dimension argumentative que doit avoir un discours en français ou en espagnol.
Depending on the language assessed in the official certification examinations for the DELE and DELF B1 and B2, the requirements for the development of the candidate’s argumentative competence will be specific. Determined by the rules guiding the examinations to obtain the official certification in a level, the task contents in exercises about topics reveal a specific conception of the argumentative dimension that a French or a Spanish discourse must have.
Źródło:
e-Scripta Romanica; 2021, 9; 106-121
2392-0718
Pojawia się w:
e-Scripta Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Triazotan (V)-propano-1,2,3-triylu
Trinitrate(V)- propane-1,2,3-triyl
Autorzy:
Sapota, A.
Skrzypińska-Gawrysiak, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138163.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
triazotan(V)-propano-1,2,3-triylu
toksyczność
narażenie zawodowe
NDS
trinitrate (V)-propene-1,2,3-triyl
toxicity
occupational exposure
MAC
Opis:
Triazotan(V)-propano-1,2,3-triylu (nitrogliceryna, TNG) w temperaturze pokojowej jest oleistą cieczą o słodkim, palącym smaku i barwie od bezbarwnej do bladożółtej. Jest substancją sklasyfikowaną jako substancja wybuchowa, bardzo toksyczna i działająca bardzo toksycznie przez drogi oddechowe, w kontakcie ze skórą i po połknięciu. Nitrogliceryna jest substancją stosowaną do produkcji dynamitu i innych materiałów wybuchowych, a także w paliwach rakietowych. Znalazła także zastosowanie w medycynie jako lek stosowany w: dusznicy bolesnej, zastoinowej niewydolności mięśnia sercowego (szczególnie w przypadku ostrego zawału mięśnia sercowego) i nadciśnieniu. Możliwymi drogami narażenia na ten związek w przemyśle jest wchłanianie par w drogach oddechowych i przez kontakt ze skórą. Dane dotyczące stężeń nitrogliceryny w powietrzu środowiska pracy pochodzą z drugiej po łowy XX w. Mierzone stężenia wynosiły wówczas od <0,1 do 4,0 mg/m W Polsce według danych Głównego Inspektora Sanitarnego łączna liczba pracowników narażonych na nitroglicerynę o stężeniu > 0,1 do 0,5 wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) wynosiła 11 osób w 2010 r. oraz 52 osoby w 2011 r. W 2007 r. oraz w 2010 r. nie było pracowników narażonych na nitroglicerynę o stężeniach przekraczających 0,5 wartości NDS (0,25 mg/m oraz wartość NDS (0,5 mg/m Dane dotyczące ludzi wskazują, że krytycznym skutkiem narażenia na nitroglicerynę jest działanie prowadzące do rozszerzenia naczyń krwionośnych. Jest to także główny skutek działania farmakologicznego nitrogliceryny stosowanej jako lek. Objawami działania nitrogliceryny będącymi konsekwencją rozszerzenia naczyń krwionośnych są: bóle głowy, spadek ciśnienia krwi i nudności. W warunkach narażenia zawodowego objawy takie występowały u pracowników przy narażeniu na nitroglicerynę o stężeniach 0,3 ÷ 4,0 mg/m Podobne objawy obserwowano u ludzi po narażeniu dermalnym na nitroglicerynę (płatki uwalniające 5 mg nitrogliceryny). Podana dawka wchłonięta odpowiadała stężeniu nitro gliceryny w powietrzu wynoszącemu 0,5 mg/m (przy założeniu wentylacji płuc równej 10 m w czasie 8-godzinnej zmiany roboczej). Większe stężenia nitrogliceryny mogły powodować: depresję, methemoglobinemię i sinicę. Po zmniejszeniu stężeń nitrogliceryny w powietrzu środowiska pracy do < 0,1 mg/m (0,01 ppm) u pracowników nie obserwowano żadnych szkodliwych skutków działania związku. Nie ma wiarygodnych danych, że nitrogliceryna powoduje u ludzi wzrost ryzyka wystąpienia chorób naczyń wieńcowych i mózgowych. Wyniki badań są rozbieżne, a w niektórych ba daniach kohortowych za czynnik wywołujący takie schorzenia jest uważany diazotan glikolu etylenowego (EGDN). Brak jest także danych dotyczących powtarzanego narażenia zwierząt doświadczalnych na nitroglicerynę drogą inhalacyjną. U zwierząt po podaniu dużych dawek nitrogliceryny drogą pokarmową obserwowano methemoglobinemię oraz działanie toksyczne związku na wątrobę i jądra. W badaniach na szczurach i psach ustalono wartość NOAEL dla nitrogliceryny w zakresie dawek 25 ÷ 40 mg/kg/dzień dla działania układowego związku, w tym toksyczności r produkcyjnej, co odpowiadało dużo większym stężeniom nitrogliceryny w powietrzu, niż stężenia powodujące toksyczne skutki u ludzi. Na podstawie wyników badania działania mu tagennego nitrogliceryny prowadzonych w warunkach in vitro wykazano brak działania mutagennego lub słabe działanie mutagenine substancji. Wszystkie badania działania muta gennego nitrogliceryny prowadzone w warunkach in yiyo dały wyniki ujemne. W IARC nie dokonano klasyfikacji nitroglicery ny pod kątem działania rakotwórczego. W Niemczech zaliczono nitroglicerynę do grupy 3.B rakotwórczości, natomiast w SCOEL zaklasyfikowano nitroglicerynę jako związek rakotwórczy grupy C. tj. genotoksyczny kancerogen, dla którego można ustalić praktyczną wartość dopuszczalną na podstawie istniejących danych. Nie ma danych na temat wpływu nitrogliceryny na rozrodczość u ludzi. W trzypokoleniowym badaniu toksyczności reprodukcyjnej prowadzonym na szczurach w pokoleniu F nie stwierdzono wpływu nitrogliceryny na płodność szczurów. Poważne zaburzenia płodności obserwowano w grupie F otrzymującej największą dawkę nitrogliceryny, co było związane z zahamowaniem spermatogenezy oraz istotnym zmniejszeniem masy jąder. W innych ba daniach na zwierzętach nie stwierdzono wpływu nitrogliceryny na rozrodczość. W Niemczech zaklasyfikowano nitroglicerynę do grupy C. czyli substancji, w których przypadku nie oczekuje się uszkodzenia zarodków i płodów, jeżeli jest przestrzegana wartość MAK Nitrogliceryna wchłania się do organizmu w drogach oddechowych i przez skórę. Wydajność wchłaniania przez skórę u ludzi wynosi około 68 ÷ 76%. Nie ma danych dotyczących wchłaniania nitrogliceryny w drogach oddechowych. Za podstawę ustalenia wartości NDS dla nitrogliceryny zaproponowano wyniki badań pracowników, u których nie obserwowano szkodliwych skutków działania związku po narażeniu na nitroglicerynę o stężeniach poniżej 0,095 mg/m (0,01 ppm), (Hanion, Fredrick 1966). Stężenie 0,095 mg/m (0,01 ppm) nitrogliceryny zaproponowano przyjąć za wartość najwyższe go dopuszczalnego stężenia (NDS) substancji. Określanie współczynników niepewności w tym wypadku nie było konieczne, ponieważ wartość tę wyprowadzono bezpośrednio na podstawie wyników badań ludzi zawodowo narażonych na nitroglicerynę. Zaproponowano przyjęcie stężenia 0,19 mg/m (0,02 ppm) za wartość najwyższego dopuszczalne go stężenia (NDSCh) nitrogliceryny, ponieważ u pracowników narażonych na nitroglicerynę o stężeniach równych lub większych od 0,3 mg/m obserwowano działanie drażniące związku (Hanion, Fredrick 1966). W przypadku obecności w miejscu pracy także diazotanu glikolu etylenowego (EGDN), związku o takim samym mechanizmie działania jak nitrogliceryna, konieczne jest uwzględnienie sumy ilorazu średnich stężeń ważonych obu związków do ich wartości NDS, która nie może przekroczyć wartości równej 1. Zaproponowano oznaczenie związku literami „Sk” oznaczającymi substancje wchłaniającą się przez skórę, ponieważ nitrogliceryna bardzo wydajnie wchłania się przez skórę i wywołuje objawy układowe. Nie ma danych do wyznaczenia wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) nitrogliceryny.
At room temperature trinitrate(V)-propan-1,2,3 -triyl (nitrogiycerin, TNG) is an oily, colorless to pale yellow liquid with sweet, burning taste. It is classified as a highly toxic explosive substance. It shows very toxic effects by inhalation, in con tact with skin and if swallowed. Nitroglycerin is a substance used in the manufacture of dynamite and other explosive materials as well as an active ingredient of rocket propellant. Nitroglycerin is also used medically as one of the most useful drug for treating angina pectoris, congestive heart failure (especially in acute myocardial infarction) and hypertension. In industrial conditions inhalation of vapors via airways and contact with the skin are the potential routes of exposure to this compound. Data concerning TNG concentrations in the workplace air date from the second half of the 2Oth century. Its concentrations measured at that time accounted for <0.1-4.0 mg/m3 In Poland, according to the data provided by the Chief Sanitary Inspectorate, the total number of employees exposed to TNG in concentrations of >0.1- 0.5 of the maximum admissible concentration value (MAC) was 11 workers in 2010 and 52 workers in 2011. In 2007 and 2010 there were no workers exposed to ING in concentrations exceeding the MAC value of 0.5 (0.25 mg/m3 and MAC value (0.5 mg/m3 Data on human exposure indicate that dilation of blood vessels is a critical effect of exposure to nitroglycerin. It is also the major pharmacological effect of ING used as medication. Headache, pressure fall and nausea are the symptoms of ING effects, resulting from the dilation of blood vessels. In occupational expo sure these symptoms have been observed in workers exposed to nitroglycerin in concentrations of 0.3 ÷ 4.0 mg/m3 Similar symptoms have been noted in people after dermal exposure to TNG (patches releasing 5 mg of nitroglycerin). The dose absorbed corresponds to TNG air con cencentration of 0.5 mg/m3 (assuming that the King ventilation is equal to 10 m during an 8-hour shift). Higher concentrations could induce depression, methemoglobinemia and cyanosis. After diminishing TNG concentration in the workplace air to <0.1 mg/m3 (0.01 ppm) no adverse effects of this compound were observed in workers. There are no reliable data on the increased human risk of coronary and cerebrovascular diseases induced by nitroglycerin. The results of the studies performed are conflicting and the results of some cohort studies eyen suggest that the incidence of these diseases is generated by ethylene glycol dinitrate (EGDN). There is also lack of data on repeated exposure of experimental animals to nitroglycerin via inhalation. In animals methemoglobinemia and toxic effects on the liver and testes were ob served after intragastric admnistration of TNG in high doses. Studies on rats and dogs helped determine the value of no observed adverse effect level (NOAEL) for nitroglycerin in the range of doses 25 ÷ 40 mg/kg/day for the systemic effect of the compound, including reproductive toxicity, which corresponded to much higher TNG concentrations in the air than con cencentrations inducing toxic effects in humans. The results of the in vitro study of the mutagenic effect of nitroglycerin have not evidenced strong or eyen slight mutagenic effect of this substance. Ali in vitro studies of the TNG mutagenic effect produced negative results. The International Agency for Research on Cancer (IARC) has not classified nitroglicerin as to its carcinogenicity to humans. In Germany TNG has been categorized into group 3B as to its car cinogenicity, whereas the Scientific Committee on Occupational Exposure Limits (SCOEL) has classified it as carcinogenic compound of group C - a genotoxic carcinogen for which it is possible to set the admissible practical value on the basis of existing data. There are no data concerning the effect of nitro glycerin on the human reproductive system. In a three-generation reproductive toxicity study carried out on rats, the F generation showed no effect of TNG on the reproduction of these animals. Major disorders in reproduction were observed in the F group administered the high est dose of nitroglycerin, which was associated with the inhibition of spermatogenesis and significant decrease in the mass of testes. Other studies did not reveal any effect of TNG on re production. In Germany nitroglycerin has been categorized in group C - a substance not expected to damage embryos and fetuses if the MAC value is strictly observed. Nitroglycerin enters the body through airways and skin. The capacity of absorption through the skin in humans accounts for 68 ÷ 76% . There are no data concerning nitroglycerin absorption in airways. The results of the studies on workers showing no adverse effects after exposure to nitroglycerin in concentrations below 0.095 mg/m (0.01 ppm) have been suggested as the basis for setting MAC value for this compound (Hanlon, Fredrick, 1966). It has been suggested to adopt TNG concentration of 0.095 mg/m3 (0.01 ppm) as the MAC value. In this case the determination of uncertainty coefficients was not necessary since this value was derived directly from the study out come in workers occupationally exposed to nitroglycerin. It has also been suggested to adopt the concentration of 0.19 mg/m (0.02 ppm) as the short term exposure limit (STEL) value since irritation effect has been observed in workers exposed to nitroglycerin in concentrations equal to or high er than 0.3 mg/m of this compound (Hanlon, Fredrick, 1966). In the concomitant presence of nitroglycerin and ethylene glycol dinitrate - a compound of the same mechanism of action, it is essential to consider the sum of quotients of weighted average concentrations of both compounds relevant to the MAC value that must not exceed the value equal to 1. It has been suggested to label the compound with „Sk” indicating dermal absorption of the substance since nitroglycerin shows very high capacity for absorption through the skin and induces systemic symptoms. There are no data that allows to determine TNG maximum concentration in biological material.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2013, 3 (77); 83-109
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of reduction time of copper based catalysts: Cu/Al2O3 and CuCr2O4 on hydrogenolysis of glycerol
Autorzy:
Wołosiak-Hnat, A.
Milchert, E.
Lewandowski, G.
Grzmil, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/779823.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
hydrogenoliza
1,3-propanodiol
glicerol
hydrogenolysis
1,2-propanediol
1,3-propanediol
glycerol
Opis:
High activity of copper based catalysts for C-O bond hydro-dehydrogenation and their poor activity for C-C bond cleavage1 have prompted an attempt to apply such catalysts in the hydrogenolysis of glycerol to 1,2- and 1,3-propanediol. In the present study the infl uence of hydrogen reduction time of the Cu/ Al2O3 and CuCr2O4 copper catalysts on glycerol conversion and selectivity of transformation to propanediols and by-products was studied. At fi rst a general comparison was made between the commercial catalysts and those prepared by the co-precipitation method. As better results were obtained in the presence of catalysts prepared by co-precipitation, they were selected for further detailed studies of the influence of reduction time. For both prepared catalysts Cu/Al2O3 and CuCr2O4 the reduction time of 8 h was optimal. In the presence of Cu/Al2O3 catalyst the conversion of glycerol was 59.0%, selectivity of transformation to 1,2-propanediol 77.4% and selectivity to 1,3-propanediol 1.9%. In the presence of CuCr2O4 the glycerol conversion was 30.3% and selectivity to 1,2-propanediol 67.3%.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2011, 13, 4; 71-76
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Odpowiednia dla niego pomoc”? Kobieta w Rdz 1-2
„Help suitable for him”? Woman in Gen 1-2
Autorzy:
Napora, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553923.pdf
Data publikacji:
2017-07-25
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
prehistoria biblijna
Rdz 1-11
Rdz 1-2
stworzenie kobiety
antropologia biblijna
narrative of Primeval Events
Gen 1-11
Gen 1-2
creation of woman
biblical anthropology
Opis:
Dwie tradycje dotyczące aktu stworzenia zawarte w Rdz 1-2 przynoszą dwa wyraźnie różniące się od siebie obrazy stworzenia kobiety. O ile obraz zawarty w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu wydaje się w sposób jednoznaczny podkreślać równość kobiety i mężczyzny, stworzonych „na obraz i podobieństwo Boże”, o tyle portret kobiety odmalowany przez Jahwistę w Rdz 2 przedstawiany bywa, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, jako reprezentujący raczej „męski punkt widzenia”, w którym kobiecie przypada rola podrzędna w stosunku do mężczyzny. Jak pokazuje nieco bardziej uważna lektura Rdz 2, taka interpretacja nie znajduje solidnego oparcia w tekście biblijnym. Tekst ten wydaje się bowiem jednoznacznie wskazywać na kluczową rolę aktu stworzenia kobiety, uczynionej jako „pomoc odpowiednia” dla mężczyzny.
Two traditions depicting God’s creation act described in Gen 1-2, contain also two varying pictures of the creation of woman. Whereas the priestly creation narrative underlines the equality between man and woman both created „in the image of God”, the picture of woman in Gen 2 is presented sometime as representing „male point of view”, in which woman is subdued and inferior in relation to man. However, the close reading of the Bible, such an interpretation finds scarcely any support in the biblical text. Gen 1-2 seem to explicitly indicate the key-role of the woman, „suitable help for man” in the creation narrative.
Źródło:
Sympozjum; 2017, 1(32); 33-48
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Different catalysts for new polyols for rigid PUR-PIR foams
Autorzy:
Liszkowska, J.
Czupryński, B.
Paciorek-Sadowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/778791.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
polyurethane foam
butanediol
2-hydroxypropane-1.2.3-tricarboxylic acid
viscosity
TG
Opis:
New polyols were synthesized with 2-hydroxypropane-1.2.3-tricarboxylic acid and butane-1,4-diol (1.4-BD). The synthesis was performed using different catalysts in the amount of 0.1%. Used catalyst: Tyzor TPT, tin(II) acetate, sulfuric(IV) acid. The fourth reaction was conducted without the use of a catalyst. The polyols’ properties were evaluated with regards to the usefulness in rigid polyurethane-polyisocyanurate (PUR-PIR) foams (acid value, density, pH and solubility, FTIR spectra). Based on the research, it was evaluated that only the polyol synthesized using Tyzor TPT (E6) was useful in production of rigid PUR-PIR foams. Its hydroxyl number was 496 mgKOH/g and its viscosity was about 14 552 mPa · s. A series of five foams P6.1–P6.5 was produced with this polyol. Rigid foams test results indicated that the amount of this compound in the foam substantially affects its compressive strength, density and their retention. The foams have low brittleness values.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2015, 17, 4; 134-141
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On Radio Connection Number of Graphs
Autorzy:
Marinescu-Ghemeci, Ruxandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343294.pdf
Data publikacji:
2019-08-01
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Matematyki, Informatyki i Ekonometrii
Tematy:
radio connection number
radio coloring
L (2, 1)-connection number
L (2, 1)-connectivity
L (2, 1)-labeling
Opis:
Given a graph G and a vertex coloring c, G is called l-radio connected if between any two distinct vertices u and v there is a path such that coloring c restricted to that path is an l-radio coloring. The smallest number of colors needed to make G l-radio connected is called the l-radio connection number of G. In this paper we introduce these notions and initiate the study of connectivity through radio colored paths, providing results on the 2-radio connection number, also called L(2, 1)-connection number: lower and upper bounds, existence problems, exact values for known classes of graphs and graph operations.
Źródło:
Discussiones Mathematicae Graph Theory; 2019, 39, 3; 705-730
2083-5892
Pojawia się w:
Discussiones Mathematicae Graph Theory
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies