Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "”Różewicz”" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-95 z 95
Tytuł:
Nabrzeża poezji Różewicza
The embankment of Różewicz’s poetry
Autorzy:
Pertek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942779.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Różewicz
poezja
dekonstrukcja
Opis:
In this article, the author attempts to describe the dialectical relationship between poetry and poem. This distinction seems to be as clear, as ambiguous and contradictory. The purpose of this article is therefore to unravel the problem, approaching it from two perspectives. Based on the analysis of a fragment of the poem Woda w garnuszku, Niagara i autoironia (“Water in the Pot, Niagara, and Self-Irony”), the author formulates a thesis of its illusiveness, as poem writing is a transgressive gesture, not subject to the finalization, made on the basis of an endless movement of formation and destruction. Hence the assumption that Różewicz’s only option, and even necessity, is writing. The second part of the article is devoted to the analysis of the line on the na obrzeżach poezji (“outskirts of poetry”), which addresses the problem of writing, or writability of text. The relation between poetry and poem is supplemented here by a third element, the function of the subject, which bearing the mark of the “original” act of exclusion, defines the eponymous “outskirts of poetry”, on the one hand determining the ambiguous boundary of the work (poem), and on the other – maintaining the relevance of the poem being recorded now.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wystarczy uważnie czytać.
Autorzy:
Łukaszuk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624081.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Tadeusz Różewicz
sacrum
Opis:
Recenzja książki Wojciecha Kruszewskiego pt. "Deus Desideratus. Sacrum w poetyckim dziele Tadeusza Różewicza", Lublin 2005.
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2006, 1, 1; 133-143
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ci, co pomarli, widzą nas, widzą nasze grzechy i nasze cierpienia”, czyli o Głosie z tamtego świata Stanisława Różewicza
‘Those who have died see us, see our sins and our suffering’: The voice from the other world of Stanisław Różewicz
Autorzy:
Śmiałowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921255.pdf
Data publikacji:
2017-08-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stanisław Różewicz
Tadeusz Różewicz
Kornel Filipowicz
screenwriting
hope
fraud
faith
acting
Opis:
Stanisław Różewicz’s The voice from the other world is one of these masterpieces od polish cinematography, which draws inspiration from the authentic case: two fraudsters impersonate a doctor and quack medium. But at the same time Różewicz’s movie has become an artistic event showing the drama of frauders’ victims – people struggling with pain, loneliness and lack of hope. Formation of concept of The voice from the other world and the analysis of its following realization’s stages are the attempt to describe the essence of Stanisław Różewicz’s unique style and his sensitivity as a director.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2017, 20, 29; 161-177
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CARRYING COALS TO NEWCASTLE COULD ONE SAY IT IN A DIFFERENT MANNER?
Autorzy:
Garbol, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624423.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Czesław Miłosz
Tadeusz Różewicz
Opis:
The article’s starting point is the necessity to alter the paradigm of Polish poetry, which is declared in the ‘contemporary Polish lyric poetry’ anthology Powiedzieć to inaczej [To say it in a different manner]. The author attempts to assess the chance of the project’s success.
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2017, 1
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O rzeczach, które wspierają pamięć.
On things that support memory
Autorzy:
Kurska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942781.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Różewicz
poezja
rzecz
Zagłada
Opis:
Konfrontuje ze sobą dwa utwory: wczesny wiersz Warkoczyk (1948) z późnym poematem nożykiem profesora (2001), by pokazać, w jaki sposób Różewicz zmienia w poezji sposób przedstawiania rzeczy pochodzących z obozu Zagłady. Odrzuca tradycyjną epistemologię na rzecz przekonania o niezależnym bycie rzeczy w świecie; odrzuca także metaforę tym razem na rzecz opowieści o biografii nożyka. Nowe rozpoznanie sposobu istnienia rzeczy ma niewątpliwie źródła w projektach współczesnych antropologów i socjologów: Igora Kopytoffa, również Marcela Maussa, Alfreda Gela i innych. Poeta jednak nie wykorzystuje w poezji możliwości, które daje zwrot ku rzeczom. Pozostaje wierny przeświadczeniu o niewyrażalności doświadczenia Zagłady, a w konsekwencji niemożności dotarcia do istoty relacji człowieka z rzeczą. Wykorzystując znane chwyty: fragmentaryczność, niedopowiedzenie, milczenie, nie uchyla tajemnicy. Dlatego nożyk profesora pozostał jedynie poematem o pamięci, którą wspiera nożyk z obozu Zagłady.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śladami Mickiewicza (klocek z tomu zawsze fragment)
In the footsteps of Mickiewicz (klocek (“block”) from the collection zawsze fragment (“always a fragment”))
Autorzy:
Tałaj, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942516.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Różewicz - Mickiewicz, klocek, dąb, oralność
Opis:
Szkic oparty został na analizie znaczeń słów-kluczy, którymi są klocek i dąb, tworzących semantyczną spiralę w wierszu klocek Tadeusza Różewicza. Ponadto wydobyte zostały mickiewiczowskie tropy, związane z jego dziełami, biografią i topografią Muzeum w Śmiełowie. Tekst odsyła do Pana Tadeusza i gawędziarskiego charakteru dzieła, co jest podstawą wykazania oralności wiersza. Z tej perspektywy i przy wykorzystaniu wykładów lozańskich, rozpoznane zostały zagadnienia metapoetyckie poruszane przez Różewicza – przede wszystkim jako napięcie między poezją meliczną, przechowywaną w sercu, a poezją ujętą w formę wiersza.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia wstydu – wokół utworu przyj dziewczę przyj Tadeusza Różewicza
The problem of shame – on the poem przyj dziewczę przyj (“push girl push”) by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Czyżak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942520.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Różewicz
późna twórczość
ironia
wstyd
Opis:
W artykule została przeprowadzona interpretacja utworu Tadeusza Różewicza przyj dziewczę przyj z tomu Kup kota w worku (2008). Konteksty współczesnych przemian kulturowych pozwalają odczytywać utwór jako wyrazisty akt sprzeciwu wobec rozpadu więzi wspólnotowych i erozji reguł komunikacji. W przestrzeni wirtualnej zastępującej dziś wcześniej funkcjonujące obiegi komunikacyjne dochodzić może, zdaniem Różewicza, jedynie do kalekiej i podlegającej rozmaitym zafałszowaniem symulacji porozumienia.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marcin Świetlicki a Tadeusz Różewicz. Dwa głosy o sacrum
Marcin Świetlicki and Tadeusz Różewicz. Two voices on the sacred
Autorzy:
Grzeszna, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942511.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Marcin Świetlicki
Tadeusz Różewicz
sacrum
Opis:
Artykuł jest próbą pokazania różnych odniesień do sfery sacrum w oparciu przede wszystkim o poetyckie dokonania Tadeusza Różewicza i Marcina Świetlickiego. W pierwszej części przywołuję perspektywy, które pojawiły się w dotychczasowych książkowych ujęciach problemu sakralności w twórczości autora Niepokoju (chrześcijaństwo, tradycja apofatyczna oraz słaby nihilizm). Ich zestawienie uwydatnia nieuchwytność projektu Różewicza. Tezę tę wspiera przesłanie Ostatniej rozmowy oraz analogie do (prób) malarstwa wykluczającego udział szerszej publiczności. Część druga jest skrótowym ujęciem projektu sacrum Marcina Świetlickiego, uwzględniającym najważniejsze różnice w odkrywaniu sfery świętości w twórczości obu poetów. W odróżnieniu od Różewicza, Świetlicki zamyka swoje poszukiwania w ramach porządku metafizycznego. Jego twórczość można odczytywać jako z góry zaplanowaną opowieść, transformującą wybrane historie biblijne (stwarzanie świata, nadawanie imion nowo narodzonym wzorem prarodziców, wygnanie z raju, oczekiwanie na odrodzenie w Babilonie). Głosy Różewicza i Świetlickiego, choć brzmią podobnie, obwieszczają prawdy odnoszące się do różnych doświadczeń, w odmienny sposób kształtujące przesłanie pozornie spokrewnionej twórczości obu poetów.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogrody (i parki) Tadeusza Różewicza. Przemiany zdegradowanego toposu
Tadeusz Różewicz’s gardens and parks. Transformations of the degraded topos
Autorzy:
Wójcik, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012198.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
ogród
topos
Tadeusz Różewicz
garden
Opis:
The subject of the article is the topos of garden (over time replaced more and more with that of a park) as presented in the broadly viewed poetry of Tadeusz Różewicz. The comparative context for the description of manifold meanings and functions of this topos is composed of references to the poetry of garden lyric masters i.e. Leopold Staff, Bolesław Leśmian, Jarosław Iwaszkiewicz. The reconstruction of the complexity of garden topos allows seeing it as one of the most important figures in Tadeusz Różewicz’s poetry, as it is the figure of reflection on the condition of spirit and the state of culture in the 20th century.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2011, 1(4); 283-296
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spleceni w Norwidzie. Różewicz, Herbert i „Czułość”
Entwined in Norwid. Różewicz, Herbert and “Tenderness”
Autorzy:
Abriszewska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012663.pdf
Data publikacji:
2016-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Norwid
Herbert
Różewicz
Czułość
Tenderness
Opis:
Literary comparisons of Tadeusz Różewicz and Zbigniew Herbert mainly stress differences between them. The aim of my paper is to change the usual approach and argue that they both “interweave in Norwid”, to put it metaphorically. I claim that the latter could be viewed as a link that binds the two different, even conflicted one might say, poetical approaches. Norwid treated as the principium comparationis helps to recognize subtle similarities and sometimes, paradoxically, differences they entail. Apart from “Norwid-focused reading”, I additionally recapitulate poetic readings of Norwid’s Czułość (Tenderness).
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2016, 6(9); 223-240
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nie do śmiechu... Wokół kwestii humoru w poezji współczesnej
Not to laugh... around the issue of humor in contemporary poetry
Autorzy:
Maliszewski, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487615.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
ridicule
provocation
corporeality
Zadura
Różewicz
Jaworski
Opis:
The author reflects on the problem of social transformation in terms of receiving and classifying humor, as shown by the example of disappearing lyrical species called ‘trifle’. In his view, contemporary Polish poetry (and, in fact, all world literature) avoids decidedly satirical and humorous forms. Poetry is domi-nated by discreet and mixed humor, such as black humor, irony, pure-nonsense, mockery, persiflage, derision, grotesque. The analysis is based on poetry by the artists of three generations: Tadeusz Rozewicz, Bohdan Zadura and Krzysztof Jaworski.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2015, 19; 146-159
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O marginaliach (i nie tylko) Tadeusza Różewicza
On Różewicz’s margin notes (and not only)
Autorzy:
Degler, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391032.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura polska
Tadeusz Różewicz
Witkacy
marginalia
Opis:
Tadeusz Różewicz moved from Gliwice to Wrocław in 1968. He lived near South Park for many years and he regularly met there with the author of this article. They talked about many different things and current events, and especially about Stanisław Ignacy Witkiewicz, i.e. more specifically about his service in the tsarist army, the battle that took place near the Stokhid in June 1916 in which he was severely wounded as well as about the causes of his suicide in September 1939. In 2003 Różewicz moved to a house on Promień Street, which is located in a remote area of the city. When he was moving to the new place he came across Witkacy’s 1919 treatise titled Nowe formy w malarstwie i wynikające stad nieporozumienia [New Forms in Painting and the Misunderstandings Arising Therefrom], which he had bought in October 1945 at a street stall in Warsaw. After a careful reading of the treatise (as evidenced by numerous underlines in the text), he decided to enroll in the Academy of Fine Arts in Cracow. The quotes that are presented in the article show that Różewicz paid particular attention to Witkacy’s main philosophical concepts (“metaphysical anxiety”) and statements about the end of metaphysics in the 20th century. Many notes and annotations in the margins, some of which are cited in the present article, are evidence of Witkacy’s critical reading of Leon Chwistek’s “Wielość rzeczywistości w sztuce” i inne szkice literackie [The Multiplicity of Realities in Art and Other Literary Sketches]. In 1975 Anna Micińska published, based on a manuscript that had been discovered, the sociocultural study Niemyte dusze [Unwashed Souls] which Witkacy wrote in 1936 but which he did not manage to publish. Różewicz regarded this study as one of Witkacy’s most interesting works because it showed a whole different side of the artist – a citizen who was concerned about the condition of Polish society and the Polish state.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 11-22
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikonoklazm odwrócony. Tadeusz Różewicz w poszukiwaniu form „wewnętrznego obrazu”
Reversed iconoclasm: Tadeusz Różewicz seeks forms of an “inner image”
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391056.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura
sztuka
ikonoklazm
obraz
Tadeusz Różewicz
Opis:
Tadeusz Różewicz often noted down phrases which could be interpreted as iconoclastic in his poems and poetry-related sketches. This article presents the reasons for the poet’s dislike of an image that is identified with a metaphor, which he expressed particularly strongly immediately after the war. It also describes the continuation of historical iconoclasm which was characteristic of the twentieth century, and on the level of which the notion of God’s “unrepresentability” was replaced by the issue of the unspeakableness and inconceivability of trauma. The efforts that Różewicz made to rethink the status of an image are presented against such a background. According to the poet, an image should satisfy the primeval desire for presence, which was ascribed to it once again after the Holocaust, like a painting from before the era of art. Therefore, Różewicz develops the theory of an “inner image” which one should pursue rather than create. An “inner image” is not a “fanfare played to celebrate life”, which inspires awe and can only be described in terms of aesthetic conventions, but a kind of manifestation of the hidden, wounded lyrical “I” and, most importantly, of its authentic experience. The “truth” of the image and metaphor that are “possible after Auschwitz” became bound up with what is somatic, and not conceptual, with what is tangible, and not imaginable, and with what is metonymic, not metaphorical. This truth is also largely (but not necessarily solely) connected with the human condition and existence rather than with God’s fullness.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 109-133
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dramatyczne konstruowanie twarzy w wybranych utworach Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Woźniak, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391060.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
twarz
portret
performatywność
dramatyczność
Opis:
The purpose of this article is to present Tadeusz Różewicz as a poetic portraitist. Faces very often appear in the poet’s works and they play a special role there. The methods that are used to construct them can be grouped into four main categories: 1) a face as a performing subject, 2) a face as an object, 3) a face as a static construct, and finally 4) a face as an element, or metonymy, of human existence and entanglement with reality. In Różewicz’s poetry the human face is material and a mirror, but also a universal symbol of the human condition. These faces are usually distorted, decaying, and blurred. They symbolize the disintegration of the world in which human beings have to live. For Różewicz a face is the most condensed image of humanity and an equivalent of a substance in which every external stimulus leaves its mark. The way of using faces as a material and the process of disintegration that is described in detail constitute a dramatic and performative action which implements the objectives of fluid aesthetics, thus showing the moments of transition from meaning to nothingness and the process of erasing meaning.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 145-165
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Do kresu nocy. Tadeusza Różewicza podglądanie śmierci
Autorzy:
Szczukowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638924.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, sen, śmierć, mit orficki
Opis:
To the end of the night. Tadeusz Różewicz’s peeping of the death In my article I analyse Tadeusz Różewicz’s poems, which reflect the author’s anxiety concerning the upcoming death. Writing about death, the poet reaches for the motif of night and dream. He writes about the dead visiting him and appeals to the Orphean motifs. I analyse two poetic descriptions in greater detail: *** Przedzierałem się przez ten sen oraz ***wicher dobijał się do okien. The former one is connected with the death of mother. In Różewicz’s poetry the death of mother becomes an obsessive image which foreshadows his own death, a place of experiencing the limit of poetry itself. The latter is an evidence of the old poet’s fear of death. Death in Różewicz’s works is refl ected both as a horizon of life, and of poetry. A poem understood as the “preview of death” is a neverending effort made in the name of life
Źródło:
Wielogłos; 2013, 1 (15)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między słowem, milczeniem i… słowem. O wierszu *** [Czas na mnie…] z tomu Płaskorzeźba
Between words, silence and… words. On the poem *** [Czas na mnie…] (*** [time for me…]) from the collection Płaskorzeźba (“Bas-Relief”)
Autorzy:
Dakowicz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942518.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
poezja
milczenie
analiza
interpretacja
Opis:
Artykuł jest próbą analizy i interpretacji jednego z najbardziej „ascetycznych” pod względem formalnym utworów poetyckich Tadeusza Różewicza — wiersza [*** czas na mnie…] z tomu Płaskorzeźba.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólna twarz – Różewicz, Rembrandt i starość
The common face: Różewicz, Rembrandt and old age
Autorzy:
Rosales Rodriguez, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391061.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Różewicz
Rembrandt
zwierciadło
starość
śmierć
Zeuksis
Opis:
This article proposes an interpretation of Rembrandt’s Self-Portrait as Zeuxis Laughing (Wallraf- -Richartz Museum, Cologne) as it appears in Tadeusz Różewicz’s poem Mirror. The 17th-century Dutch artist was known as a painter who portrayed the human body as it really is, i.e. with all its imperfections and changes that are brought about by the passage of time. He has also been regarded as a master who expressed the disappearance and decay of form (Simmel) and the anticipation of death (Malraux) by using an unconventional technique. Różewicz “appropriated” Rembrandt’s face to speak of the inevitability of getting old and dying, the limits of Logos and poetry as well as the powerlessness of a poet whose fatal destiny is to describe and testify to suffering. Rembrandt’s figure appears in a flash of light, but at the same time seems to melt into thick paint, to disappear, like the poet’s words on the surface of silence, thus suggestively representing the moment of the subject’s transformation and crossing the border between life and death, the artist’s withdrawal from the world and last breath as well as the limits of literature, i.e. the loss of discourse. In this poetic epiphany, Rembrandt is – let us refer to Harold Bloom’s famous concept of apophrades – the great dead returning in Różewicz’s work.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 167-180
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Acheiropoietes – mimesis doskonała?
Acheiropoietes – perfect mimesis?
Autorzy:
Zawadzki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391066.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura
sztuka
obraz
mimesis
Tadeusz Różewicz
Opis:
The paper deals with the topic of an acheiropoietes (an image “not made by hands”) and, more broadly, with the motif of the so-called true or natural image. Such images were known to ancient Greek thinkers (Dionysius of Halicarnassus and Plotinus), but their importance grew significantly in the Christian theology of icons which treated Christ as the perfect image of His Father. In modern times true images mostly function in folklore and they are also referred to in modern art. From the perspective of the philosophy of representation, a true image is an interesting utopia of perfect mimesis – it comes into being in a natural, not artificial way, whereas a copy is regarded as equivalent to the original.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 211-217
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From manuscript to first printed edition. On the early variants of the poem “Ranny” by Tadeusz Różewicz
Od rękopisu do pierwodruku. O wczesnych wariantach wiersza “Ranny” Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Woźniak-Łabieniec, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041990.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz – poezja
archiwum literackie
rękopisy
tygodnik „Odrodzenie”
Tadeusz Różewicz – poetry
literary archive
manuscripts
Odrodzenie weekly
Opis:
Tadeusz Różewicz was a poet for whom works of literature, poetry in particular, were never finite entities. He often changed his poems in consecutive editions. This article discusses the poem Ranny, several versions of which have survived, and which was included in Różewicz’s first poetic collection entitled Niepokój (1947). The discussion applies to the initial four versions of the poem: its evolution starting with the manuscript kept in the archive of the writer’s brother (Stanisław Różewicz), through two typescripts kept in the Archive of the “Odrodzenie” journal, to the first printed edition from that journal. The changes introduced by the poet, who in his actions seems true to the principles of the avant-garde, striving to fulfil the principle proposed by Julian Przyboś, whom he considered a master: the least words, the most content.
Tadeusz Różewicz był poetą, dla którego twórczość literacka, zwłaszcza poetycka traktowana była jak nie do końca zamknięty proces. Wielokrotnie zmieniał swe wiersze w kolejnych wydaniach. Tematem artykułu jest wiersz Ranny, którego zachowało się kilka wersji, a który wszedł do pierwszego tomu poetyckiego Niepokój (1947). Przedmiotem opisu są cztery pierwsze wersje wiersza – jego ewolucja, począwszy od rękopisu zachowanego w archiwum brata pisarza (Stanisława Różewicza), poprzez dwa maszynopisy zachowane w Archiwum czasopisma „Odrodzenie” po pierwodruk z tegoż pisma. Zmiany wprowadzane przez poetę, który w swych działaniach okazuje się wiernym uczniem awangardy, zmierzają do realizacji idei jego mistrza Juliana Przybosia: minimum słów, maksimum treści.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 55, 4; 201-216
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różewicz. Nekrografie
Autorzy:
Kunz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638929.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, nekrografi a, wojna, śmierć, trup
Opis:
Różewicz. Necrographies The article deals with the phenomenon of an insistent and recurring interrelation between the living and the dead in Tadeusz Różewicz’s works. This motif – strictly connected with the generational and individual trauma of war experiences – manifests itself not only in the symbolic forms of memoirs and recollections, but also through the visions of physical, all-too-real presence of profaned, unburied dead bodies, taking revenge on the survivor tormented by ambivalent feelings of guilt and shame. All this leads to the emergence of the spectral ‘un-dead’ in Różewicz’s poetry. The analysis of this phantasmatic fi gure in the complementary – anthropological and poetological – perspectives becomes the main subject of the article.
Źródło:
Wielogłos; 2013, 1 (15)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różewicz and Bonhoeffer. On the Margin of the Poem Learning to Walk by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Dakowicz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648832.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Dietrich Bonhoeffer
learning to walk
Opis:
The departure point of the analysis presented in this article is a poem written by Tadeusz Różewicz learning to walk (nauka chodzenia). The protagonist of the poem is Dietrich Bonhoeffer, who created the theory of “religionless Christianity”. According to Bonhoeffer, a modern Christian has to immerse himself/herself in the “godless” world so that – in tandem with the Saviour – he/she can be experience the final abandonment. The author of this article tries to prove that the theology of Bonhoeffer had a great impact on Różewicz, making him reconsider his viewpoint on faith. Due to Dietrich Bonhoeffer, the poet also found a solution for a basic contradiction that was explicated in the famous poem entitled Bez (Without): “life without god is possible / life without god is impossible”.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2016, 38, 8
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizualna przestrzeń postpamięci. Poetyka sekundarnego świadectwa w nożyku profesora Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Marciniak, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638922.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, świadectwo, postpamięć, Holokaust, empatia, fotografia
Opis:
The visual space of postmemory. The poetics of secondary testimony in Tadeusz Różewicz’s nożyk profesora (professor’s little knife) This essay discusses the problem of postmemory and secondary testimony, including their visual and textual manifestations in Tadeusz Różewicz’s late poem nożyk profesora (2001). The essay deals with theoretical background of the concept of postmemory (according to Marianne Hirsch and Dori Laub) in its psychoanalytical and aesthetical aspects. It focuses on the experimental style and composition of Różewicz’s poem which combines visual (3 photographs) and textual (or, more precise, intertextual) means of expression to articulate a multilayered and polyphonic secondary Holocaust testimony.
Źródło:
Wielogłos; 2013, 1 (15)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz rozproszony. O książce Próba rekonstrukcji. Szkice o twórczości Tadeusza Różewiczapod redakcją Tomasza Kunza i Joanny Orskiej
Autorzy:
Łyżwiński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638966.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, późna twórczość, biografia, śmierć sztuki
Opis:
Dispersed ImageAn attempt at Reconstruction is a summary of the scientific conference dedicated to the late work of Tadeusz Rozewicz. The volume consists of texts on various issues, and their authors often speak different critical languages, what determines both the large diversity of the problems and ways of their description. On the basis of individual sketches it is possible to point to a few key research problems a volume, such as the relationship between biography and output of the poet, the characteristics of his late works, the status of Różewicz’s subject in the text, the idea of the “death of art”, a reflection of the poet over the borders of humanity or relations between his output and biographies and works of other artists. From reading An Attempt to Reconstruction does not arise, however, any coherent picture of Tadeusz Różewicz’s late works. The advantage of this book lies rather in the aspect of inventiveness and substantive value of individual sketches.
Źródło:
Wielogłos; 2015, 3(25)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czytanie/mówienie/pisanie. Różewicz wobec oratury i tekstu (Czytanie książek z tomu Płaskorzeźba)
Reading/speaking/writing. Różewicz’s approach to orature and text (Czytanie książek (“The Reading of Books”) from the collection Płaskorzeźba (“Bas-Relief”))
Autorzy:
Telicki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942509.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
wiersz "Czytanie książek"
oratura
tekstura
Opis:
Wiersz Tadeusza Różewicza Czytanie książek wpisuje się w krąg autotematycznych i autoreferencjalnych utworów poety. Refleksji zostaje poddana granica między rzeczywistością a literaturą. Poruszany przez autora problem reprezentacji omawiam poprzez kategorie lektury (punktem wyjścia czyniąc wieloznaczność tytułowego „czytania”), oratury i tekstury. Spopularyzowane przez antropologię literatury kategorie oralności i piśmienności przyłożone do Czytania książek pomagają w „bliskim czytaniu”, stając się poręczną kategorią interpretacyjną. Wywołane przez nie problemy hermeneutyczne (w rozumieniu siebie, świata i tekstu) niekiedy potwierdzają, niekiedy zaś modyfikują obecne w krytyce odczytania całego dzieła Różewicza.
Tadeusz Różewicz’s poem Czytanie książek (“The Reading of Books”) is part of a cy- cle of auto-thematic and self-referential works by the poet. The boundary between reality and literature is examined. I am discussing the problem of representation addressed by the author by categories of reading (making the starting point the am- biguity of the eponymous “reading”), orature and texture. Categories of orality and literacy, popularized by the anthropology of literature, applied to Czytanie książek facilitate a “close reading” and became a handy interpretive category. Hermeneutic problems caused by it (in understanding oneself, the world, and the text) some times confirm and sometimes modify the critical readings of Różewicz’s entire work.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recycling Tadeusza Różewicza jako poemat satyryczny
Recycling by Tadeusz Różewicz as a satirical poem
Autorzy:
Sidoruk, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942524.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
satyra
parodia
ironia
poemat satyryczny
Tadeusz Różewicz
Opis:
W artykule zanalizowane zostały sposoby przejawiania się satyryczności w poemacie recycling Tadeusza Różewicza. Wskazując na ścisły związek między dążeniem Różewicza do poszerzania granic poezji a postawą satyryka, autorka dowodzi, że poeta ten jest mistrzem satyry sarkastycznej, poważnej i zaangażowanej, a najlepsze efekty artystyczne jako satyryk osiąga wówczas, gdy przejawiająca się w jego utworach satyryczność znajduje kontrapunkt w liryczności. Zdaniem autorki różnorodność tonacji i środków, za pośrednictwem których manifestuje się w recyclingu satyryczność, a także ostentacyjne balansowanie na granic poezji, pozwala uznać ten poemat za przełomowy w procesie przemian, jakim ulegała satyra w poezji Różewicza.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różewicza sztuki splątane. Interpretacja performatywna
Różewicz’s entangled arts. A performative interpretation
Autorzy:
Krajewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391045.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura polska
Tadeusz Różewicz
"sztuki splątane"
performatyka
Opis:
This article attempts to analyze Tadeusz Różewicz’s works by using methods that are associated with performative literary studies. The author refers to concepts of quantum physics and introduces a new aesthetic category, “entangled arts”. Among these arts are, for example, drama and theater, which are seen from an anti-binary perspective. This approach eliminates the traditional division of arts into the art of literature and performing arts, thus leading us to look on literature as a performing art. Therefore, the idea of “entangled arts” is not about “the synthesis of arts”, but about their unresolvedness and an act of reading which requires one to simultaneously exist and be active in two different realities, for example, in a digital and imagined world, or in film and on stage. Różewicz adheres to the same principle as Diego Velázquez when he was painting Las Meninas, which represents a trap of a performative painting. This is true of Kartoteka rozrzucona [The Scattered Card Index], Pułapka [The Trap] and the short story Grzech [The Sin]. The author of this article considers Tadeusz Różewicz to be the greatest modern writer, a dramatic poet who pushes the boundaries of art, and an artist who is both present and absent.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 39-58
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różewicz o sobie samym jako innym
Różewicz about himself as someone else
Autorzy:
Przybylski, Ryszard Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391051.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poezja polska
Tadeusz Różewicz
"inny"
dystans
ironia
Opis:
It seems that Tadeusz Różewicz’s poem titled Francis Bacon or Diego Velazquez in a Dentist’s Chair is dedicated to the works of the author of Studies of Crucifixion. In fact, Różewicz writes about the impression that Bacon’s art left on him when he saw it in galleries and museums. This poem is also about fascination. Contrary to what may seem intuitive, it is not an attempt to describe the poet’s own way of interpreting these works; and even if so, this is only true to a limited extent. For Różewicz, Bacon’s works were just a pretext to look at himself, especially at his own early poems, from a distance – from a somewhat ironic distance. In this way the poet is able to present himself as “the other”, thus referring to the title of Paul Ricoeur’s book.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 77-92
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anty-Gombrowicz i Różewicz
Anti-Gombrowicz and Różewicz
Autorzy:
Skrendo, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391054.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Witold Gombrowicz
literatura nowoczesna
teatr
Opis:
This article deals with Tadeusz Różewicz’s opinions of Witold Gombrowicz’s creations. The author compares both writers’ views on literature, especially poetry and theater. He states that Różewicz has created a character who can be called “Anti-Gombrowicz”. The author reveals how Różewicz thought up this peculiar concept and then tried to release himself from it.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 93-107
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoportret niemożliwy
The impossible self-portrait
Autorzy:
Śliwiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391058.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poezja polska
Tadeusz Różewicz
autoportret
sztuki performatywne
Opis:
This sketch deals with Różewicz’s feeling that identity issues are unresolvable. This feeling, which became increasingly strong in the poet’s later works, led him to lose control over poetic form and employ more rhetoric as well as caused his works to be similar to performing arts. A description of the similarities between Różewicz’s cultural ideas and the ones that are present in popular rock music is an important part of this article.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 135-143
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Śmierć w starych dekoracjach”, czyli „aisthesis” według Tadeusza Różewicza
Death in the Old Decorations, i.e. aisthesis, according to Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Górska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391062.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
literatura
estetyka
doświadczenie zmysłowe
aisthesis
Opis:
The aim of this article is to present Różewicz’s way of thinking about the concept of aisthesis based on his short story Śmierć w starych dekoracjach [Death in the Old Decorations]. Różewicz, who follows current trends in aesthetics which appreciate the role that the body and all of the senses play in an aesthetic experience, ennobles the very body that remains a center of sensory and aesthetic perception, in accordance with Richard Shusterman’s somatic philosophy. However, Różewicz’s character, who starts with simple sensory impressions, constantly goes beyond the senses and provides a commentary on each new ordinary, everyday experience as well as an experience of art. These commentaries are constructed from memories, images, reflections or free digressions which are often very remote from what they were triggered by. Różewicz emphasizes both the importance of what is rational and what is sensory for an aesthetic experience, thus overcoming a belief which was promoted by traditional aesthetics, i.e. about the exceptionality of psychological attitudes to aesthetic experiences. He extends aestheticism to include areas that are traditionally considered to be unaesthetic in order to capture the full essence of aisthesis. Therefore, he does not differentiate between the experience of art and ordinary, everyday experiences. This is because aisthesis in Śmierć w starych dekoracjach is a force that merges all these experiences into one whole, thus turning an experience of art into an experience of existence.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 181-194
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"... I owo". Humor i humory Tadeusza Różewicza
”... and that.” Tadeusz Różewicz’s Humor and Moods
Autorzy:
Solski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487910.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
Różewicz
poetry
humor
cognitive sphere
comedy
director
Opis:
Farewell volume by Czeslaw Milosz was entitled ‘It’. Because of the importance of the text, some re-viewers compared the text with the epilogue to ‘The Tempest’ by William Shakespeare. Tadeusz Rożewicz published a parody of Miłosz’s text entitled ‘This and That’. By adding ‘… and that’, he produced an effect resembling the puncturing of the bubble of illusion. The goal of this and similar polemics by Różewicz was not to arouse uncontrollable laughter, but recall a smile. Smile is always associated with the form and serves to maintain the continuity of culture. In intertextual games, the poet uses dif-ferent styles. The fact that he often reached for ludic and farcical conventions does not diminish the sophistication of his media. In the process of ridicule, the poet always kept the authenticity and naturalness. What is the kind of humor by Różewicz? We should rather talk about the many shades of his humor.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2015, 19; 162-175
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Francis Bacon czyli Diego Velázquez na fotelu dentystycznym” – malarskie i inne cytaty jako „dodatek” do rozpraszającego się życia
“Francis Bacon or Diego Velázquez in a dentist’s chair” – pictorial and other kinds of quotations as an addition to a disintegrating life
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391049.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poezja polska
Tadeusz Różewicz
tematyzowanie niemożliwego
analiza performatywna
Opis:
The mature poetry of Tadeusz Różewicz seems to be at odds with both modernist and postmodern literary tenets. It undeniably makes abundant use of intertextuality (including self-quotations), but in spite of this [post]modernist tendency it does resist self-referential impersonality. Różewicz again immerses allusions to images, texts and other artifacts – which, according to formalist and structuralist interpretations, should disengage themselves from an artist’s biography in order to achieve aesthetic autonomy – in the current of life, devoid of an innate sense and always identical to itself. In fact, life cannot be apprehended by art, and precisely, Różewicz tries to thematize this impossibility by producing texts or rather poetical acts that could be classified as self-effacing artifacts. He even succeeded in discrediting the modernist epiphany (which has a double status, i.e. as a poetical device and a window on the transcendent) by replacing it with loquacious anticlimaxes. The fragmentary, disintegrating form of his later poetry (the long poem “Francis Bacon or Diego Velázquez in a dentist’s chair” is a perfect – or rather consciously imperfect – implementation of this form) does not pretend to be a representation of a human being’s disintegrating existence. This poetry is, above all, an existential act, or – in other words – a performance, and not a self-sufficient work of art.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 59-76
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jana Polkowskiego wiersze-rozmowy z Herbertem i Różewiczem
Jan Polkowskis Poetic Conversations With Herbert and Różewicz
Autorzy:
Kudyba, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731877.pdf
Data publikacji:
2020-02-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Polkowski
Zbigniew Herbert
Tadeusz Różewicz
intertekstualność
intertextuality
Opis:
Poezję Jana Polkowskiego łączy z Herbertem wspólny obu poetom program poezji etycznej, charakterystyczną właśnie dla nich pasję przyświadczania podstawowym wartościom i wiarę w ocalającą moc kultury. Ciekawą grę intertekstualną, zainicjowaną przez młodszego pisarza w wierszu Przesłanie pana X, pozwala jednak niuansować ten uproszczony obraz. Od początku Przesłania pana X jest jasne, że nadzieja, której Polkowski nie odrzuca, wydaje się w jego tekście dużo bardziej problematyczna niż wizja zamieszkania w mitach kultury, jaka wyłania się z utworu autora Potęgi smaku. Także obraz wyraźnego antagonizmu Polkowskiego i Różewicza musi ulec weryfikacji. Polkowski jako autor Rozmów z Różewiczem daje się wciągnąć starszym kolegom po piórze właśnie do rozmowy − o poezji i jej zadaniach, zarysowując nie tylko protokół rozbieżności, ale także szukając tego, co jest mu bliskie w twórczości autora Niepokoju.
Jan Polkowski's poetry is linked to Herbert's through the programme of ethical poetry, which is common to both poets, as well as their characteristic passion for admitting fundamental values and faith in the salvational power of culture. However, an interesting intertextual game, initiated by the younger writer in his poem Przesłanie pana X [The Envoy of Mr X], brings a more nuanced perspective to this simplified image. From the beginning of Przesłanie pana X, it is clear that hope, which Polkowski does not actually reject, seems to be much more problematic in his text than the vision of living in the myths of culture, which emerges from Herbert's work. The image of Polkowski and Różewicz's clear antagonism must also be verified. As the author of Rozmowy z Różewiczem [Conversations with Różewicz], Polkowski allows his older colleagues to drag him into a conversation about poetry and its tasks, outlining not only certain divergences, but also looking for what is close to his heart in Różewicz’s work.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1; 115-135
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komizm a intertekstualia w późnej twórczości Tadeusza Różewicza
Comedy and intertextuality in the late works by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Kissin, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942507.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
intertekstualność
parafrazy komiczne
parodia
trawestacja
postmodernizm
Opis:
U Różewicza intertekstualność stanowiła zawsze ważną kategorią, związaną z imperatywem dialogowości - wielogłosowość ta stopniowo narasta w dziełach „poety z Radomska”. W późnej jego twórczości, już w latach 90., następuje zwrócenie się ku wzorcom estetycznym postmodernizmu. Pisarz ponadto wraca do projektów komiczności z początków swojej twórczości — tak na przykład w tomie Kup kota w worku pojawia się żywioł satyryczny. Parafrazy komiczne Różewicza, w zależności od tego czy modelem dla nich staje się wzorzec literacki czy rzeczywistość pozajęzykowa, zaliczyć można do parodii lub trawestacji. Różny jest też stosunek autora do wykorzystywanego tekstu, przebiega on od „pogodnych uśmiechów” (Staff, Filipowicz) do ostrza krytyki (Derrida, Masłowska). Niezależnie jednak od tego główną metodą jaką osiągany jest żart jest metoda komizmu degradacyjnego. Intertekstualność u Różewicza jest zawsze aktywna znaczeniotwórczo. Jego teksty reinterpretują prototyp, a przez to twórczo ingerują w teraźniejszość.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Hubal” Bohdana Poręby i „Pasja” Stanisława Różewicza – spór o romantyzm w kinie polskim lat 70.
Bohdan Poręba’s “Hubal” and Stanisław Różewicz’s “Passion” – the Dispute on Romanticism in Polish Cinema of the 1970s
Autorzy:
Maron, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342059.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Bohdan Poręba
Stanisław Różewicz
romantyzm
Edward Dembowski
romanticism
Opis:
Hubal (1973) Bohdana Poręby i Pasja (1977) Stanisława Różewicza to dwa filmy, które w odmienny sposób nawiązują do wolnościowych aspektów polskiej tradycji romantycznej, a ich znaczenia są ściśle związane z kontekstem politycznym lat 70. W obu dziełach pojawia się szereg typowo polskich toposów romantycznych oraz klisz związanych z romantyzmem, takich jak motyw czynu niepodległościowego, motyw ofiary złożonej w sytuacji skazanej na klęskę czy wreszcie kluczowa dla obu filmów figura romantycznego bohatera – niezłomnego buntownika. Istnieje jednak istotna różnica między podejściem obu twórców do tych motywów. Hubal jest bowiem filmem, w którym elementy „legendy romantycznej” zostały wykorzystane jako czynnik perswazyjny mający na celu zawłaszczenie tradycyjnych wyobrażeń historycznych przez oficjalny dyskurs państwowy tworzony przez władze PRL. Natomiast Pasja to dzieło, w którym pojawia się autentyczna refleksja historyczna oraz ważne pytania dotyczące sensu rewolucyjnego i niepodległościowego działania, jak również niebezpieczeństw z nim związanych. Kwestie te zostały postawione przez reżysera w oparciu o filmową opowieść o wydarzeniach tzw. Rewolucji Krakowskiej 1846 r. i losach jej przywódcy Edwarda Dembowskiego. Oba filmy można interpretować w kontekście sytuacji narastającego kryzysu politycznego i napięcia społecznego w Polsce lat 70. Autor artykułu omawia ten kontekst, odnosi się do romantycznej filozofii Edwarda Dembowskiego oraz kreśli recepcję krytyczną filmów Poręby i Różewicza.
Bohdan Poręba’s Hubal (1973) and Stanisław Różewicz’s Passion (1977) are two films that in a different way refer to the libertarian aspects of the Polish romantic tradition and their meanings are closely linked to the political context of the 1970s. In both works there are a number of typical Polish romantic topoi and cliches associated with romanticism, such as the motif of an act of independence, the theme of sacrifice made in a situation where victory is impossible, or finally the key figure for both of these films – the romantic hero – an indomitable rebel. However, there is an important difference between the approach of both artists to these themes. Hubal is in fact a film in which the “romantic legends” were used as a persuasive factor aimed at appropriating traditional notions of history by official state discourse created by the communist authorities. In contrast Passion is a work in which there is a genuine historical reflection and important questions are asked about the meaning of revolutionary and independence action as well as dangers associated with it. These issues have been raised by the director in the film based on the story of the events of the so called Cracow 1846 revolution and the fate of its leader Edward Dembowski. Both films can be interpreted in the context of the growing political crisis and social tension of the 1970s Poland. The article discusses this context, refers to the romantic philosophy of Edward Dembowski and outlines the critical reception of films by Poręba and Różewicz.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 123-140
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)dokończony dialog w wierszu. Tadeusz Różewicz – Franz Kafka
(Un)finished dialogue in a poem. Tadeusz Różewicz – Franz Kafka
Autorzy:
Urbańska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942513.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Franz Kafka
dialog
„tajemnica”
przerwana rozmowa
Opis:
Przedmiotem refleksji jest poemat Tadeusza Różewicza przerwana rozmowa, który poświęcony jest Franzu Kafce. To utwór o charakterze pożegnalnym, będący w zamyśle poety przede wszystkim ostatnią próbą zmierzenia się z „tajemnicą” prozaika. Próbą, która zamknie tym samym wieloletnie „spotkania” z osobą i dziełem praskiego pisarza. Po 70 latach obcowania z twórczością Kafki Różewicz zdaje się twierdzić w przerwanej rozmowie, że wszystko co wiemy o pisarzu, to świadomość tego, że nigdy nie dotrzemy do fenomenu tej egzystencji i twórczości, zatrzymując się jedynie na poziomie niewyrażalnego.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arcimboldo w podróży służbowej. Z korespondencji Tadeusza Różewicza i Ewy Kierskiej. Przyczynek do interpretacji
Arcimboldo on Official Business. From the Correspondence of Tadeusz Różewicz with Ewa Kierska. Prolegomena to Interpretation
Autorzy:
Marszałek, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53834319.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Ewa Kierska
korespondencja
portret
correspondence
portrait
Opis:
Artykuł omawia niektóre wątki pojawiające się w korespondencji pomiędzy Ewą Kierską a Tadeuszem Różewiczem. Uwaga zwrócona jest szczególnie na projekt portretu poety, na fizyczne aspekty obcowania ze sztuką oraz na refleksję o mocy i bezradności słów.
This paper discusses certain motifs present in the correspondence between Ewa Kierska and Tadeusz Różewicz. The focus is particularly on the designs for the poet’s portrait, on the physical aspects of dealing with art, and the reflection on the power and helplessness of words.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 142-159
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Auto)kreacje pamięci. Kilka uwag o "Matka odchodzi" Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Zdunik, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607728.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Tadeusz Różewicz, Mother Departs, authobiographism, the autobiographical pact, palimpsest, memory, modernism
Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi, autobiografizm, pakt autobiograficzny, palimpsest, pamięć, modernizm.
Opis:
The main topic of this paper is a book entitled Mother Departs (1999) by Tadeusz Różewicz – a kind of polyphonic palimpsest, a memoir (with narrative prose, poems, photographies, etc.). In this article, the author analyzes statuses of many “authors” and lyrical subjects in Różewicz’s works and verifies a hypothesis about autobiographism of this book (in Lejeune’s understanding). It is also shown that there is no one coherent subject (identical with the real author) and the texts are, at the same time, fictional and nonfictional. Therefore, it is regarded that Tadeusz Różewicz creates a kind of “unique genre” (a term by E. Balcerzan), which is a literary form of his memory processes. For this reason, its construction is unavailable for an external reader.
Tematem artykułu jest wspomnieniowy tom Matka odchodzi (1999) Tadeusza Różewicza – książka wyjątkowa, polifoniczna, palimpsestowa i niespójna. W pracy dokonano analizy obecnych w dziele podmiotów autorskich, a także zweryfikowano przeświadczenie o autobiograficzności tekstu (według terminologii Lejeuene’a). Lektura wykazała, iż w tomie Różewicza brak jednego, spójnego, równoznacznego z rzeczywistym autorem podmiotu mówiącego oraz że umieszczone w książce teksty mają często podwójny, zależny od kontekstu, status (fikcjonalny/niefikcjonalny). Uznano więc, że Różewicz tworzy swoisty „gatunek jednorazowy” (termin Balcerzana) – wyjątkowo intymny i nieprzejrzysty, będący zapisem jego procesu wspominania, a więc niejako (pod względem wglądu do jego konstrukcyjnych reguł) niedostępny zewnętrznemu czytelnikowi.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2017, 35, 1
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między Krakowem a Wrocławiem. Gliwickie lata Tadeusza Różewicza i rozpracowanie poety przez Służbę Bezpieczeństwa
Autorzy:
Tracz, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2230869.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
literatura polska
poezja polska
Służba Bezpieczeństwa
Gliwice
Opis:
Tadeusz Rożewicz był jednym z najwybitniejszych polskich literatow w XX w. Poeta, prozaik, dramaturg i scenarzysta. Żołnierz podziemnej Armii Krajowej w czasie II wojny światowej, po jej zakończeniu studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, by ostatecznie poświęcić się wyłącznie pracy literackiej. Na początku 1950 r. zamieszkał w Gliwicach – wowczas mieście, z punktu widzenia Krakowa, prowincjonalnym. Nigdy nie wstąpił w szeregi partii komunistycznej, a dobrowolne odseparowanie się od głownych nurtow życia literackiego pozwoliło mu częściowo zachować artystyczną autonomię. Kontakty z zagranicznymi literatami i wydawcami zwrociły na niego uwagę komunistycznych organow bezpieczeństwa państwa. Podczas pobytu w Gliwicach był rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa w ramach sprawy o krypt. „Pisarz”. W 1968 r. przeprowadził się do Wrocławia. Artykuł jest probą rekonstrukcji przyczyn, przebiegu i skutkow rozpracowania poety przez Służbę Bezpieczeństwa na szerokim tle gliwickiego okresu jego biografii.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2022, 40, 2; 108-127
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategia nierozstrzygalności w wierszu jest taki pomnik Tadeusza Różewicza
The strategy of undecidability in Tadeusz Rożewicz’s poem jest taki pomnik
Autorzy:
Mikołajczak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039349.pdf
Data publikacji:
2019-12-06
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
strategy of undecidability
photography
intertextual encryption
laughter
Opis:
The article deals with Tadeusz Rożewicz’s poem jest taki pomnik and puts forward a new interpretation concerning the mechanisms he uses to construct meanings. The author focuses on three issues: (1) the role of photography as an interpreter, (2) intertextual encryption of key contexts for the spiritual idea of the poem, (3) the allopathic function of laughter. She also indicates components of the strategy of undecidability, as a result of which a work containing what might seem an unambiguous ideological statement launches mechanisms guarding against one-way reading.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2019, 31; 143-156
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozmowy „wierszami i o wierszach”
Conversations “in Poems and on Poems”
Autorzy:
Fiut, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53836120.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Czesław Miłosz
Tadeusz Różewicz
socrealizm
dialog poetów
Zwiastowanie
Myrmekologia (dalszy ciąg bajki o Guciu zaczarowanym)
Zaćmienie światła
Różewicz
Unde malum
Socialist Realism
dialog of poets
“Zwiastowanie”
“Myrmekologia (dalszy ciąg bajki o Guciu zaczarowanym)"
“Zaćmienie światła"
”Różewicz”
Opis:
Przedmiotem refleksji jest dialog, jaki Czesław Miłosz i Tadeusz Różewicz toczą w korespondencji o swoim pisarstwie. Wyraża się on nie tylko w bezpośrednich opiniach oraz ocenach pojedynczych utworów, ale także w nierzadko pierwotnych, później modyfikowanych wersjach zamieszczanych w listach wierszy, co pozwala spojrzeć na relacje obydwu poetów z trochę odmiennej perspektywy. Miłosz, który w dobie socrealizmu pełnił wobec Różewicza funkcję mentora, przeobraża się z czasem w jego wnikliwego czytelnika oraz polemistę. Różewicz wyrasta z roli ucznia, stając się stopniowo równorzędnym partnerem. Obydwaj w przyjaznym, toczonym przez dziesiątki lat korespondencyjnym dialogu uwyraźniają podobieństwa i różnice zarówno swoich światopoglądów, jak i praktyki poetyckiej. Szczególnie ważne są pod tym względem utwory poetyckie: Miłosza – Różewicz oraz Unde malum, Różewicza – Myrmekologia (dalszy ciąg bajki o Guciu zaczarowanym) i Zaćmienie światła. Miłosz pozostaje poetą antynomii, Różewicz jawi się jako poeta paradoksu.
The subject of reflection in this paper is the epistolary dialogue between Czesław Miłosz and Tadeusz Różewicz about their writings. It is expressed not only in direct opinions and evaluations of individual works, but also in the preliminary, later modified versions of poems that are found in the letters, all of which allows us to look at the relationship of the two poets from a slightly different perspective. Miłosz, who in the era of Socialist Realism played the role of mentor to Różewicz, over time transforms into his insightful reader and polemicist. Różewicz matures from his role as a student, gradually turning into an equal partner. Both emphasize in their friendly and long-lasting epistolary dialogue the similarities and differences in their worldviews and their poetic practices. Of particular importance in this respect are Miłosz’s poems – “Różewicz” and “Unde malum,” and Różewicz’s – “Myrmekologia (dalszy ciąg bajki o Guciu zaczarowanym)” and “Zaćmienie światła.” While Miłosz remains the poet of antinomy, Różewicz seems to be the poet of paradox.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 124-141
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WOŻĄC SAMOWARY DO TUŁY. CZY UDAŁO SIĘ POWIEDZIEĆ TO INACZEJ?
Autorzy:
Garbol, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624151.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
kanon
poezja XX wieku
Czesław Miłosz
retoryka bezradności
Tadeusz Różewicz
Opis:
The article’s starting point is the necessity to alter the paradigm of Polish poetry, which is declared in the ‘contemporary Polish lyric poetry’ anthology Powiedzieć to inaczej [To say it in a different manner]. The author attempts to assess the chance of the project’s success.
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2015, 19, 2; 45-60
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Figury zaprzeczonej przestrzeni (Różewicz, Celan, Staff)
Figures of a negated space (Różewicz, Celan, Staff)
Autorzy:
Wójcik, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942506.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Leopold Staff
Paul Celan
przestrzeń
druga wojna światowa
Opis:
Przedmiot refleksji stanowi wiersz Tadeusza Różewicza Pomniki. Intertekstualna lektura utworu polega na odczytaniu go w kontekście poezji Leopolda Staffa i Paula Celana. Obecną w wierszu – wspólną dla wymienionych autorów – metaforykę przestrzenną interpretuje się jako formę diagnozy sytuacji duchowej po doświadczeniach ostatniej wojny.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ARTYSTA I MIT. WOKÓŁ TREŚCI UCZUCIOWEJ REWOLUCJI ANDRZEJA WRÓBLEWSKIEGO
ARTIST, MYTH AND METAPHOR. ABOUT “TREŚĆ UCZUCIOWA REWOLUCJI” BY ANDRZEJ WRÓBLEWSKI
Autorzy:
Nowicka, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911758.pdf
Data publikacji:
2019-04-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Andrzej Wróblewski
Tadeusz Różewicz post-war art
memory
poetry
modernism
myth
archetype
signature
Tadeusz Różewicz
sztuka powojenna
pamięć
poezja
modernizm
mit
archetyp
sygnatura
Opis:
Niniejszy artykuł koncentruje się na obecności wyobraźni mitologicznej w twórczości jednego z najwybitniejszych malarzy powojennych. Autorka podejmuje w nim próbę zdefiniowania mitu obecnego w dziełach Andrzeja Wróblewskiego powstałych w latach czterdziestych i pięćdziesiątych. Zwraca uwagę na trzy możliwe sposoby jego odczytania. Stąd omówieniom poddaje mit orficki, mit odrzuconego artysty oraz mit nowego kosmosu. Interpretacja sztuki Andrzeja Wróblewskiego skierowana jest dodatkowo na omówienie kilku problemów, między innymi: statusu jego obrazów we współczesnej krytyce, rewersów biografii artystycznej, a także języków modernizmu, jakie od lat pięćdziesiątych funkcjonują w opowieściach o malarzu.
This article focuses on the presence of mythological imagination in the work of one of the greatest post-war painters. The author defines the myth present in the works of Andrzej Wróblewski created in the 1940s and 1950s. The author presents three possible ways of understanding the myth: the myth of Orpheus, the myth of a lonely artist and the myth of a new cosmos. The author also discusses other problems: the status of his paintings in contemporary criticism, the reverse of artistic biography and languages of modernism from the 1950s.
Źródło:
Porównania; 2018, 23, 2; 259-278
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mickiewicz, poezja i anegdota. Pytania o tożsamość twórcy w wierszu Ten to też Tadeusza Różewicza
Mickiewicz, poetry and anecdote. Questions about the identity of the creator in poem Ten to też by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Spólna, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/445568.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
romantic tradition
biography
autobiography
myth of the poet
Mickiewicz
Różewicz
Opis:
The paper addresses narrative strategies applied by Tadeusz Różewicz in his poem Ten to też (This is also) from the volume Szara strefa (Grey zone), an imagined episode in Adam Mickiewicz’s life. The analysis of the ironic intertextual play with the genre of epistolary reminiscences shows the contemporary writer’s struggle with the Romantic myth of the outstanding, pioneering poet. In the light of parallel experiences of living and writing, Różewicz’s dilemmas of an artist and a human being can be shown by means of an apparently amusing story of a social insult. The biographical anecdote turns out to be a latent attempt at an autobiographical utterance.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2016, 4; 102-115
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różewicz – praktyki dodatków
Różewicz – Practices of Addition
Autorzy:
Skrendo, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1358838.pdf
Data publikacji:
2016-10-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
edyting
Tadeusz Różewicz
Addition
Poetics
text
edytorstwo
dodatek
poetyka
tekst
Opis:
Tematem szkicu są działania, jakim poddaje swoje teksty – zwłaszcza poetyckie, ale nie tylko – Tadeusz Różewicz. Polegają one na różnorodnych przekształceniach, w wyniku których wiersze Różewicza stają się tekstami wielorakimi, okazują się swego rodzaju wariantami bez oryginału. Autor opisuje sposoby dokonywania owych przekształceń oraz zastanawia się nad ich konsekwencjami.
The essay focuses on the operations to which Tadeusz Różewicz submits his (poetic and other) texts. These involve various kinds of transformations, as a result of which Różewicz’s poems become multiple texts and are revealed to be, in a sense, variants with no clear “original.” Skrendo describes the ways in which these transformations take place and considers their consequences.
Źródło:
Forum Poetyki; 2016, 6; 12-23
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Potworna zdrada”. O źródłach kontrowersyjności adaptacji Doliny Issy
“Monstrous Betrayal”: On the Sources of the Controversy around the Film Adaptation of Dolina Issy [The Issa Valey ]
Autorzy:
Kaniecki, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1533996.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Konwicki
Czesław Miłosz
Tadeusz Różewicz
film adaptation
nihilism
guilt
Vilna
Opis:
The author attempts to identify the origins of the famous argument between Miłosz and Konwicki about the film adaptation of Dolina Issy. Konwicki created a film which, although it is an adaptation of the novel, clearly belongs to his own creative output, focused on axiological uncertainty after The Second World War. Konwicki’s work is a record of a quest for enduring points of reference, a quest conducted with realisation that such points cannot be found by a person who feels lost in the modern world. Such a world-view was not acceptable for Miłosz, and it is difficult to expect that the poet would accept an adaptation of his novel created from such a point of view.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 20; 119-133
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wymienię wzrok na dotyk”. Poetyka oglądu w twórczości Tadeusza Różewicza
“I will exchange sight for touch”: The poetics of view in Tadeusz Różewicz’s works
Autorzy:
Cieślak, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391034.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
poetyka oglądu
korespondencje sztuk
poezja jako poznanie
analiza fenomenologiczna
Opis:
The author poses the question of the importance of a sensory experience in Tadeusz Różewicz’s poetry, including the possibility of the co-existence of and/or replacement of the dominant sense of sight by that of touch. In poetic practice, this change is expressed by the metaphor “touching sight”. Phenomenological analysis allows one to determine the cognitive order in which the perception of an image precedes the perception of a word. The author argues that the understanding of poetry as the philosophy of art requires establishing a list of recalls of images and reconstructing cognitive order (including the subjective experience of space), which together create the “poetics of view”. When interpreted from this perspective, poetry can be treated as testimony to the knowledge of reality.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 23-38
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dojechałaś do końca, kochanie”. O dojrzewaniu i umieraniu teatru
‘You’ve reached the finish line, sweetheart.’ On the ageing and demise of theatre
Autorzy:
Żurawski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3201184.pdf
Data publikacji:
2023-04
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
theatre
archive
memory
acting
ageing / passage of time
Grzegorzewski
Różewicz
Beckett
Opis:
Duszyczka (A Little Soul) by Tadeusz Różewicz was the penultimate production staged by Jerzy Grzegorzewski and at the same time the director’s last production, included in the repertoire of the National Theatre for seventeen years after his death. The author, a theatre historian and archivist, researcher of Grzegorzewski’s work and a multiple viewer of Duszyczka, attempts to describe the life of the play, which despite being deprived of the director’s care, nevertheless retained the shape given to it by the author to the end. He draws attention to how the aging of the performance, both in the metaphorical and quite literal sense (the physical aging of actresses and actors, the wear and tear of the stage objects) may have affected its reception. To this end, he confronts the surviving archival documentation of the performance with the personal experience of a multiple viewer. Despite the author’s declared reluctance towards this methodology, the article can be categorised as part of the current of the so-called affective archive.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 174; 186-202
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeszłość, przyjaźń. Dwie glosy do poematu nożyk profesora Tadeusza Różewicza
Past, Friendship. Two glosses to Tadeusz Różewicz’s nożyk profesora
Autorzy:
Jaworski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1533567.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Holocaust
post-memory
old age
friendship
poetry after 1989
Opis:
The article is an interpretation of the eponymous long poem from Tadeusz Różewicz’s volume nożyk profesora [professor’s knife]. The first part discusses the modes modes of narration of the experience of the Holocaust. The discussion focuses on meanings of the words “memory” and “history”, on the ironic use of pastoral convention, and on the transformation of the metaphor from Cyprian Norwid’s Przeszłość [The Past]. The poem recycling from the volume zawsze fragment. recycling is an important context. The second part of the article is devoted to the friendship between Tadeusz Różewicz and Mieczysław Porębski. The description of the friends’ breakfast points out to an interpretation of their relation in the context of their wartime biography: a death camp for Porębski, and resistance fighting for Różewicz. The poet, in spite of his memory and long-time friendship with the former prisoner, presents the Holocaust as a mediated experience that is virtually inaccessible. However, in many ways he still tries to bring it closer to the reader and does not let the reader forget it.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2013, 22; 131-142
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Po co poetom Średniowiecze? Różewicz – Herbert – Miłosz
Autorzy:
Regiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030695.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Czesław Miłosz
Zbigniew Herbert
medievalism
literary tradition
mediewalizm
tradycja literacka
Opis:
W artykule podjęto próbę opisu koncepcji średniowiecza zaproponowanej przez polskich poetów: Tadeusza Różewicza, Zbigniewa Herberta i Czesława Miłosza. Autorzy wykorzystują tę koncepcję do oceny współczesności. Obraz średniowiecza to z jednej strony koncepcja etyczna pełna odniesień do kategorii Dziedzictwo (cywilizacyjne i duchowe), z drugiej zaś mroczny okres, w którym człowiek i Bóg człowiek gubią się. Poeci wolą używać klisz Oświecenia i Romantyzmu, tworząc za ich pomocą klarowny pogląd ideologiczny.
The paper attempts to describe the concept of the medieval period built by Polish poets: Tadeusz Różewicz, Zbigniew Herbert and Czesław Miłosz. The authors use this concept for the evaluation of contemporary times. The image of the Middle Ages is, on the one hand, an ethical concept abounding in references to the category of Heritage (civilisational and spiritual), and on the other hand, a dark period in which the individual and the human God become lost. The poets prefer using Enlightenment and Romantic clichés, creating a clear ideological view by means of them.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 372-386
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uobecnianie (się) autora w przedtekstach i tekście wiersza czego byłoby żal
(Self-)Actualization of the Author in the Prototexts and the Text of the Poem “czego byłoby żal”
Autorzy:
Pietrych, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53837358.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
krytyka genetyczna
rękopis
przedtekst
poezja
Tadeusz Różewicz
genetic criticism
manuscript
prototext
poetry
Opis:
Artykuł podejmuje kwestię obecności autora w wierszu czego byłoby żal i jego przed-tekstach, które wchodzą z sobą w rozmaite związki i filiacje, współtworząc z nimi kolejne etapy procesu pisania. Związki te rozpatrywane są z perspektywy krytyki genetycznej i usytuowane w ramach krytycznej refleksji dotyczącej procesualności powstawania dzieła literackiego (écriture). Kolejne etapy analizowanego procesu pisania odsłaniają złożoną obecność autora zarówno w planie działań tekstotwórczych, jak i wymiarach biograficznych.
The article takes up the issue of the author’s presence in the poem “czego byłoby żal” and its proto-texts, which enter into various relationships and filiations, creating the subsequent stages of the writing process. These relationships are considered from the perspective of genetic criticism and are situated within the framework of critical reflection on the processual nature of creating a literary work (écriture). The subsequent stages of the analyzed writing process reveal the author’s complex presence both on the level of text-creating activities and in biographical dimensions.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 42-63
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Notatki na marginesie dwóch wierszy Tadeusza Różewicza
Notes on the margins of two poems by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Brzozowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942517.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
poezja polska XXI wieku
Tadeusz Różewicz
wiersze o śmierci
późne wiersze starego poety
Opis:
Przedmiotem notatek są dwa późne wiersze Tadeusza Różewicza, wiersze o fundamentalnych Różewiczowskich problemach: o śmierci oraz o kondycji współczesnego człowieka. Pierwsza część notatek przynosi zwięzłą próbę określenia zasadniczych treści oraz kontekstów wiersza Wrota śmierci, poświęconego pamięci zmarłego w 2005 roku Henryka Bereski. Druga część — jest próbą interpretacji wiersza bez tytułu jako utworu, w którym poeta — na ład bilansu czy podsumowania — zapisał istotę swoich poglądów na naturę współczesnego człowieka.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość Tadeusza Różewicza w radiu
The work of Tadeusz Różewicz on radio
Autorzy:
Zwolińska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649041.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
-
Tadeusz Różewicz
radio
radio drama
dramatic arts
adaptations
poetics of collage and recycling
Opis:
In the article I focus on the works of Tadeusz Różewicz presented on Polish Radio, of which the most numerous are the works of dramatic art adapted for radio, such as: Akt przerywany [The Interrupted Act], Białe małżeństwo [White Wedding], Kartoteka [The Card Index], Kartoteka rozrzucona [The Card Index Scattered], Odejście Głodomora [The Starveling Leaves], Pogrzeb po polsku [Polish funeral], Stara kobieta wysiaduje [The Old Lady Sits Waiting], Śmieszny staruszek [The Funny Old Man], Świadkowie albo nasza mała stabilizacja [The Witnesses, or our little stabilisation], Wyszedł z domu [He Left Home]. Apart from this, Różewicz’s one acters have been broadcast as radio dramas titled Teatr niekonsekwencji [Theatre of Inconsistency]. His poetry have been utilised with varying degrees of success, forming the basis for such poetic programmes as Radio w radiu [Radio on radio], based on a selection of poems from the volumes Uśmiechy [Smiles], or Recykling [Recycling]. A separate group is constituted by programmes forming a kind of tribute to poetic masters: Prus (Rozmowy w Alei Zdrowia) or Staff (Tadeusz Różewicz pisze Staffa). Apart from this, I’m interested in programmes presenting the author’s prose in the collected work Matka odchodzi [Mother Leaves], and also the cycle of five interviews Dialogi poetów. Rozmowy o życiu [Poets’ Dialogue. Conversations about life], being the result of the meeting of Tadeusz Różewicz and Czesław Miłosz in the Teatr Słowacki in Kraków in July 1999. Comparing the radio versions of the texts of these dramas, I arrive at the conclusion that in the majority of cases the directors and engineers of these adapted dramas, falling back on the caveat “based on”, made bold choices, shortening individual scenes or omitting them entirely. In addition, I consider that the creators of these dramas were not attempting to excessively modernise Różewicz’s art, maintaining their climate, their specific rhythm, based on their fragmentary nature, the sequence of scenes as well as the poetics of collage and recycling.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2017, 39, 1
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mane, Tekel, Fares. Zanik świętości i zanik Polskiego Państwa Podziemnego w wierszu Tadeusza Różewicza serce podchodzi do gardła
Autorzy:
Ruszar, Józef Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650375.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Polskie Państwo Podziemne, serce podchodzi do gardła, Tadeusz Różewicz, hańba domowa, stalinizm, socrealizm
Opis:
The text is an interpretation of the poem serce podchodzi do gardła [heart rises to throat] from the volume Wyjście [Exit], pointing out the elements of Różewicz’s self-lustration after 2004. Whereas the poet previously used to explain his involvement in communism with objective necessity (so-called building of poetry after Auschwitz), 15 years after Poland’s independence, Różewicz justifies his involvement through a manipulated post-war biography and a Biblical vision of a personal and national disaster. Regardless of the view of the legitimacy of such reasoning, the poem bears evidence to full understanding that the year of 1989 has changed the criteria for evaluation of attitudes, and these, in turn, shed a new light on the issue of the poet’s forced desertion from a Home Army unit in November 1944 and participation in the “civil disgrace”. The article also attempts to pay attention to the tragedy of that decision and its psychological, political and military conditioning. Indirectly, it also evidences the necessity to write a new history of the post-war literature from the perspective of the regained independence.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 2
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka i akustyka w słuchowiskach – radiowych adaptacjach sztuk Tadeusza Różewicza
Music and acoustics in radio dramas, namely in the radio adaptations of Tadeusz Różewicz’s plays
Autorzy:
Zwolińska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649168.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
słuchowiska
dramaty
muzyka
akustyka
radio
Radio Plays
Dramas
Music
Acoustics
Radio
Opis:
The object of my interest is music co-creating the so-called “acoustic kitchen” in radio drama adaptations of Tadeusz Różewicz’s works. There is no doubt that both in older versions of radio dramas, including Świadkowie albo nasza mała stabilizacja from the 60’s, as well as in the latest ones (eg Pułapka from 2016), music is an important component of the setting; it creates the scenery and atmosphere, illustrates the internal states of the characters, and portrays their emotions and interrelationships. It also plays a traditional delimitational role, separating individual acts and scenes, dismembering the text and establishing smooth transitions between its parts. For the researcher of the radio versions of plays intended for the theater stage, as in the case of Różewicz, it is extremely important to determine the location of musical elements in the (radio) drama, to look at the principles of selection of these motifs and the way they are joined together, as well as to reflect on their origin; in other words, to determine to what extent the musical choices result from the will of the author of a play, and how much they are derived from the invention of the radio drama’s producers. In my interpretation, I follow the musical and acoustic suggestions included in the stage directions and the way they are used by the authors of the dramas, such as: Akt przerywany, Białe małżeństwo, Kartoteka, Kartoteka rozproszona, Odejście Głodomora, Pogrzeb po polsku, Pułapka, Stara kobieta wysiaduje, Świadkowie albo nasza mała stabilizacja, Wyszedł z domu. I will address the question of how the notes given by the author were taken into account in the radio versions of his plays and how the producers of the adaptation made the decision themselves to introduce muical and acoustic elements not marked by the author in the stage directions.
Przedmiotem mojego zainteresowania jest muzyka, współtworząca tzw. „kuchnię akustyczną” w słuchowiskach radiowych, powstałych jako adaptacje dramatów Tadeusza Różewicza. Nie ulega wątpliwości, że zarówno w starszych wersjach słuchowisk, choćby pochodzących z lat 60. Świadków albo naszej małej stabilizacji, jak i najnowszych (np. Pułapki z 2016 roku), muzyka stanowi ważny składnik świata przedstawionego, buduje scenerię i atmosferę, ilustruje stany wewnętrzne bohaterów, oddaje ich emocje i wzajemne powiązania. Pełni też tradycyjną, delimitacyjną rolę, oddzielając poszczególne akty i sceny, rozczłonkowując tekst, a także ustanawiając płynne przejścia pomiędzy jego częściami. Dla badacza wersji radiowych sztuk przeznaczonych na scenę teatralną, jak jest w przypadku Różewicza, niezwykle istotną kwestią do ustalenia jest zarówno lokalizacja elementów muzycznych w dramacie (i w słuchowisku, czyli jego wersji radiowej), przyjrzenie się zasadom doboru tych motywów, sposobowi ich kompozycji w całości, a także refleksja nad ich pochodzeniem, czyli ustalenie, na ile wybory muzyczne wynikają z woli autora sztuki, na ile zaś są pochodną inwencji realizatorów słuchowiska. W swojej interpretacji prześledzę wskazówki muzyczne i akustyczne w didaskaliach i sposób ich wykorzystania przez twórców słuchowisk na podstawie takich dramatów, jak: Akt przerywany, Białe małżeństwo, Kartoteka, Kartoteka rozrzucona, Odejście Głodomora, Pogrzeb po polsku, Pułapka, Stara kobieta wysiaduje, Świadkowie albo nasza mała stabilizacja, Wyszedł z domu. Skonfrontuję, na ile zapisy pochodzące od autora uwzględnione zostały w wersjach radiowych jego sztuk, na ile zaś realizatorzy adaptacji podjęli decyzję wprowadzenia elementów muzycznych i akustycznych nie zaznaczanych przez autora w didaskaliach.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 447-468
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Kartoteka" w Grotesce – wyimek z twórczości Zofii i Władysława Jaremów
'Kartoteka' in the Grotesa Theatre – a fragment of Zofia and Władysław Jarema’s work
Autorzy:
Eckert, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938246.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Jarema
Mikulski
teatr lalek
Teatr Groteska
Różewicz
the theatre of dolls
Groteska Theatre
Opis:
Zofia and Władysław Jarema – the founders of the Groteska Theatre – from the beginning of their artitistic work in Krakow distanced themselves from perceiving the theatre of dolls as exclusively children-oriented. By gathering around themselves a group of distinguished artists, they consistently and reasonably built up the repertoire and Groteska stage for the adult audience. In their search, they included Konstanty Ildefons Gałczyński, Sławomir Mrożek, and Tadeusz Różewicz. This paper is an attempt at analysing and reconstructing the performance of Kartoteka (a drama by Różewicz), which was staged in Groteska Theatre (interpretation by Zofia Jarema, stage design by Kazimierz Mikulski) a few months after its Warsaw preview in the Drama Theatre. The author of the paper also discusses the type of influence which this performance and the Jaremas’ activity in general had on the contemporary theatre of dolls.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 243-256
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wcielenie słowa: On the drafts of the poem To Piotr by Tadeusz Różewicz
Wcielenie słowa: O brulionach wiersza Do Piotra Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Fasoli, Giulia Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129639.pdf
Data publikacji:
2022-10-11
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
polska poezja
rękopisy
archiwum literackie
Płaskorzeźba
Polish poetry
manuscripts
literary archives
Opis:
In the frame of the poetic works of Tadeusz Różewicz has been observed and widely studied his inclination to avoid the closed form of his poems, changing and proposing them in different volumes in order to renew their meanings. What is still to be studied in depth, however, is the creative process regarding his unpublished works, such as the preparatory drafts kept in his archive. Genetic studies are a precious key to discover Różewicz’s creative process as well as some aspects of his poetics, which in the published works remain rather clouded. In this paper I would like to analyse the manuscripts of one poem from Płaskorzeźba [Bas-Relief, 1991], that is Do Piotra [To Piotr]. Among the most important features of this drafts take placed numerous biblical citations which disclose a religious way of reading the poem, that completely disappears in the published form of To Piotr. From the analysis of these drafts some interesting interconnections with other poems of Bas-Relief are also to be found, exposing a much deeper level of interpretation of the entire volume.
W ramach poetyckiej twórczości Tadeusza Różewicza, jego skłonność do unikania zamkniętej formy wierszy, zmieniając i proponując ich w różnych tomach w celu odnowienia ich znaczeń, zauważono i szeroko badano. To, co jednak wymaga jeszcze dogłębnego przestudiowania, to proces twórczy dotyczący jego niepublikowanych prac, takich jak szkice przygotowawcze przechowywane w jego archiwum. Krytyka genetyczna jest cennym kluczem do odkrycia procesu twórczego Różewicza, a także niektórych aspektów jego poetyki, które w publikowanych utworach pozostają dość zamglone. W niniejszym artykule chciałabym przeanalizować rękopisy jednego wiersza z Płaskorzeźby, czyli Do Piotra. Wśród najważniejszych cech tych szkiców znajdują się liczne cytaty biblijne, które ujawniają religijny sposób odczytywania poematu, który całkowicie zanika w wydanej formie Do Piotra. Z analizy tych szkiców można dostrzec także interesujące powiązania z innymi wierszami Płaskorzeźby, odsłaniające znacznie głębszy poziom interpretacji całego tomu.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 64, 1; 575-593
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akowska biografia Tadeusza Różewicza „Satyra” (1921-2014)
Autorzy:
Solecki, Mariusz (1975- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2021, nr 9, s. 82-94
Data publikacji:
2021
Tematy:
Różewicz, Tadeusz (1921-2014)
Obwód Radomsko (Armia Krajowa)
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Tematem artykułu są wojenne losy kaprala podchorążego Tadeusza Różewicza, w tym jego przynależność do AK. Działał w Obwodzie Radomsko, ślad istnienia tej struktury można znaleźć w opowiadaniu Różewicza „Trucizna”, wydanego w 1960 roku. W momencie wyjścia z partyzantki, poeta służył w kompanii AK „Buk”, wcześniej między innymi w oddziale „Grunwald”, udzielał się także jako redaktor „Czynu Zbrojnego”, pisma obwodowego wydawanego dla partyzantów w nakładzie do 1000 egzemplarzy. Zachowane fotografie i dokumenty świadczą, iż Różewicz był żołnierzem liniowym leśnego oddziału AK, stąd jego teksty stanowią wiarygodne źródło wiedzy na temat partyzanckich realiów.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Norwid polskich poetów współczesnych z „linii Przybosia”. Dwa zbliżenia
Norwid by the Polish contemporary poets following Przyboś. Two Approaches
Autorzy:
Bielak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233692.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Różewicz
Szymborska
język poetycki
antropologia
koncepcja poezji
poetic language
anthropology
concept of poetry
Opis:
Artykuł dotyczy inspiracji myślą Norwida w twórczości wybranych polskich poetów współczesnych. Najwięcej miejsca poświęcono Różewiczowi, ale pojawia się też Przyboś i Szymborska. W przypadku Norwida i Różewicza istotnym elementem wspólnym jest koncepcja języka poetyckiego. Paradoksalnie, mimo że światopoglądowe punkty wyjścia są w większości przypadków odmienne – ostatecznie, najściślej łączy wskazanych poetów z Norwidem pojmowanie poezji jako troski o (różnie rozumiane) ocalenie człowieka.
The article deals with the inspiration of Norwid’s thought in the works of the selected Polish contemporary poets. The major part is devoted to Różewicz, but Przyboś himself is also mentioned as well as Szymborska. In the case of Norwid and Różewicz, an important common element is the concept of poetic language. Paradoxically, despite the fact that the worldview starting points are in most cases different – finally, the closest link between the above mentioned poets and Norwid is the understanding of poetry as a concern for human salvation (understood in different ways).
Źródło:
Studia Norwidiana; 2023, 41; 239-251
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrasty, deformacje, demontaże. Literackie przetwarzanie form nieliterackich w literaturze polskiej po 1956 roku
Contrasting, Deforming, Dismantling. Literary Processing of Non-Artistic Language in Polish Literature after 1956
Autorzy:
Bukowiecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579205.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Polish contemporary literature, literary experiment, modernism, avant-garde, Leopold Buczkowski, Tadeusz Różewicz, Miron Białoszewski
Opis:
The text concerns the expansion of non-artistic forms of language in Polish literature after the “Polish thaw”. They are separated from real context, processed in an experimental, radical and original way and (re)used in the literary work as linguistic, ready-made objects or as a part of artistic recycling. I point out three strategies of language processing: contrasting, deforming and dismantling, which are present in works by three post avant-garde writers: Leopold Buczkowski, Tadeusz Różewicz and Miron Białoszewski. Striving for innovation and experiment, thinking of language with growing suspicion, focusing on its tendency to petrification allows their work to be seen as the continuation of modernist tendencies.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2019, 62, 2; 163-180
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzy Wójcik – estetyka światła
Jerzy Wójcik - light aesthetics
Autorzy:
Kozłowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917715.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
film
aesthetics of light
blue hour
Andrzej Munk
Stanisław Różewicz
the law of subtraction
Opis:
The article shows the creative way of Jerzy Wójcik, from his first artistic trials to the beginning of his career as a cameraman with Andrzej Munk, Andrzej Wajda and Jerzy Kawalerowicz, to his late films made together with Stanisław Różewicz. Particularly significant are the “changes of light”, the key to understanding the art of Wójcik’s films. They are examined one by one in reference to such issues as the depth system, the aesthetics of black-and-white and grey, the art of the icon and the blue hour. 
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 249-258
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kreślenie. O rękopisach i warsztacie prozy Tadeusza Różewicza
Scribbling. On Tadeusz Różewicz’s Manuscripts and on His Novelistic Workshop
Autorzy:
Browarny, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53837740.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
archiwum
rękopis
grifonaż
proces twórczy
proza
archive
manuscript
griffonage
creative process
prose
Opis:
Autor artykułu omawia wybrane problemy procesu twórczego w prozie Tadeusza Różewicza. Analizuje korekty, dopiski i formy graficzne w archiwaliach pisarza, przechowywanych w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. Na podstawie jego „grafopisów”, które obejmują przede wszystkim rękopiśmienne teksty i grifonaże, śledzi historię przemian takich projektów literackich, jak „próby rekonstrukcji”, niezrealizowane plany powieściowe oraz „kartki z dziennika”. Główne wnioski wynikające z opisu pracy warsztatowej Różewicza dotyczą jego stosunku do własnego dzieła, podmiotowości w tekście oraz planów autobiograficznych.
This paper discusses select problems of the creative process in the prose of Tadeusz Różewicz through the analysis of corrections, notes, and graphic forms found in the writer’s archives that are stored in the National Ossoliński Institute. On the basis of his “graphical writings,” which include mainly handwritten texts and griffonages, the author of this paper traces the history of transformations of such literary projects as “reconstruction attempts,” unrealized novelistic plans and “pages from a journal.” The main conclusions resulting from the description of Różewicz’s workshop concern the writer’s attitude to his own work, subjectivity in the text, and autobiographical plans.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 9-26
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kartki” Tadeusza Różewicza
Tadeusz Różewicz’s “Postcards”
Autorzy:
Browarny, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53922496.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
„kartki”
proza polska
autobiografia
warsztat pisarski
“postcards”
Polish prose
autobiography
literary skill
Opis:
Artykuł „Kartki” Tadeusza Różewicza opisuje prozę pisarza z perspektywy „kartek” jako formuły kompozycyjno-warsztatowej, związanej jednak ściśle z jego praktyką autobiograficzną. Autor artykułu śledzi obecność i przemiany „kartek” w utworach fabularnych Tadeusza Różewicza, ale przede wszystkim w jego mniej znanych dziełach: dzienniku, reportażach podróżniczych, szkicach wspomnieniowych i metaliterackich. Celem artykułu nie jest udowodnienie, że „kartki” występują w pisarstwie Różewicza od momentu jego debiutu do okresu dojrzałej twórczości, gdy nawet jej pobieżny przegląd potwierdza tę oczywistość. Autor stara się dowieść, że „kartki” są złożoną i konsekwentnie stosowaną techniką pisarską, która służy między innymi do komponowania utworów i nasycania ich refleksją warsztatową. Są one również narzędziem autokreacji pisarza, medium między jego tekstami i (re)konstruowaną w nich autobiografią, sposobem uobecniania się w nich jego podmiotowości oraz doświadczenia historycznego i egzystencjalnego. 
The article discusses Tadeusz Różewicz’s prose from the perspective of “postcards” as a compositional and skill-training format closely connected with the writer’s autobiographical output. The author of the article traces the presence and transformations of “postcards” in Różewicz’s fiction and, perhaps most importantly, in his lesser-known works: his journal, travel essays, memoir sketches, and metaliterary pieces. The aim of the article is to demonstrate that “postcards” appeared in Różewicz’s writing throughout his career, from his debut until his mature output, with this conclusion confirmed even by a brief overview of the writer’s oeuvre. The author seeks to prove that the “postcards” are a complex and consistently applied writing technique which serves, among others, to compose pieces and imbue them with reflections on writing itself. They are also a tool for the author’s self-creation, an intermediary between his texts and the autobiography (re)constructed therein, a means in which his subjectivity and historical and existential experience become present in his writing.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2021, 18, 2; 259-275
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Translating Polish Poetry into Scots: An Ethical Question
Autorzy:
Derrick, McClure, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889038.pdf
Data publikacji:
2020-09-15
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
translation
poetry
Polish language
Scots language
Tadeusz Różewicz
Adam Mickiewicz
Piotr Sommer
Feliks Konarski
Opis:
Though ideally a translator should have a sound knowledge not only of the language of the source text but of the literary culture from which it has arisen, examples can readily be found of satisfactory poetic translations made by translators with little or no knowledge of the original language. Examples also abound of cases where an inadequate knowledge of the source language has led a translator into errors of interpretation, which may or may not be counterbalanced by felicities of expression in the target-language text. The author’s Scots translations of poems in Polish, a language of which he has only a rudimentary knowledge, are presented and examined as case-studies of the practical and ethical problems of translating from an imperfectly-known language.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2020, 29/3; 177-193
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Żadnej metafizyki. Idioci!»: Teatr postdramatyczny – ateizm – polityka
«No Metaphysics. Idiots!»: Postdramatic Theatre, Atheism, and Politics
Autorzy:
Kościelniak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083668.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
teatr polski
dramat polski
teatr postdramatyczny
Polish theater
Polish drama
Postdramatic theater
Opis:
Autor podejmuje lekturę teatru otwartego Tadeusza Różewicza, przede wszystkim Aktu przerywanego  i Kartoteki, wedle porządku określonego w podtytule: „teatr postdramatyczny – ateizm – polityka”. Wychodząc od propozycji Mateusza Borowskiego i Małgorzaty Sugiery, by na projekt teatralny zawarty w Akcie przerywanym spojrzeć z perspektywy teatru postdramatycznego, autor zwraca uwagę na tkwiące u źródeł koncepcji postdramatyczności Hansa-Thiesa Lehmanna, ściśle splecione z estetycznymi kryteria polityczne. To pozwala zadać pytanie o kryteria epistemologiczne i aksjologiczne, tkwiące u źródeł rozpadu formy dramatycznej w teatrze otwartym Różewicza. Autor, przywołując fragmenty twórczości poetyckiej Różewicza oraz sięgając po interpretacje Ryszarda Nycza czy Aleksandra Fiuta, proponuje tym politycznym źródłem uczynić ateizm Różewicza. Idąc tym tropem, w podstawowych dla koncepcji teatru postdramatycznego – a zarazem teatru otwartego Różewicza – kategoriach estetycznych („tu i teraz”, realność w miejsce iluzji), autor dostrzega gesty polityczne (odrzucenie metafizyki, materializm). „Brutalny realizm” proklamowany przez Różewicza oznacza w tym świetle nie (tylko) próbę przesunięcia spektaklu teatralnego w stronę performansu, ale (też) – brak transcendencji. Autor „przechwytuje” głosy Jana Błońskiego i Małgorzaty Dziewulskiej, którzy oskarżali Różewicza o uwielbienie rozpadu, właśnie w tym widząc największą wartość jego twórczości. Postrzegając Różewicza jako ateistę, materialistę, realistę, autor chce przywrócić wywrotowy potencjał jego teatru, zasadzającego się na radykalnej odrębności wobec dominującej, romantyczno-chrześcijańskiej tradycji polskiego teatru.
This article undertakes a reading of Tadeusz Różewicz’s open theatre, particularly The Interrupted Act and The Card Index, in accordance with the sequence defined in the subtitle: postdramatic theatre, atheism, and politics. Following a suggestion put forth by Mateusz Borowski and Małgorzata Sugiera that we look at the theatrical project underlying The Interrupted Act from the perspective of postdramatic theatre, the author points out that Hans-Thiers Lehmann’s conception of the postdramatic is based not only on aesthetic but also on political criteria, and the latter are as important and fundamental as the former. This makes it possible to pose the question about the epistemological and axiological criteria underlying the decay of dramatic form in Różewicz’s open theatre. Citing passages from Różewicz’s poetry and referring to interpretations by Ryszard Nycz and Aleksander Fiut, the author proposes that we see the political grounds of Różewicz’s postdramatic theatre in his atheism. Following this lead, the author views the central aesthetic categories of both postdramatic theatre and Różewicz’s open theatre, i.e. “the here and now,” reality in place of an illusion, as political gestures as well (rejection of metaphysics, materialism). In this light, the “brutal realism” proclaimed by Różewicz is as much about drawing the theatrical spectacle closer to performance as it is about the lack of transcendence. The author seizes upon the opinions expressed by Jan Błoński and Małgorzata Dziewulska who accused Różewicz of being too fond of decay, as it is precisely the most valuable quality of his creative work. Viewing Różewicz as an atheist, materialist, and realist, the author wants to reclaim the subversive potential of Różewicz’s theatre, which consists in its being radically apart from the dominant Romantic and Christian tradition of Polish theatre.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2017, 66, 1/2; 199-208
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stary Różewicz czyta starego Staffa – i co z tego wynika?
Old Różewicz reads old Staff – and what that means?
Autorzy:
Pietrych, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942523.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Leopold Staff
Appendix z tomu szara strefa
antologia Kto jest ten dziwny nieznajomy
Opis:
Zawarty w tomie szara strefa (2002) cykl Appendix, w którym Tadeusz Różewicz daje swoistą replikę dziewięciu późnych wierszy Leopolda Staffa jest w artykule punktem wyjścia do krytycznego spojrzenia na stosunek Różewicza do twórczości i osoby autora Wikliny, stosunek daleki od jednoznaczności, mimo deklaracji uwielbienia dla „Starego Poety”, jak Różewicz Staffa nazywał. Jednocześnie podjęta zostaje próba weryfikacji utrwalonych w historii literatury polskiej przekonań na temat wpływu twórczości młodego Różewicza na ostatnie tomy poetyckie Staffa, przekonań ukształtowanych nie bez udziału samego Różewicza, szczególnie jako autora antologii wierszy Staffa Kto jest ten dziwny nieznajomy (1964), zawierającej Posłowie, które jest jedną z najważniejszych wypowiedzi Różewicza na temat poezji.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„A pisać, to znaczy przecież żyć?”. O literaturze w cieniu zagłady albo Lem wśród poetów (Leśmian, Różewicz, Baczyński, Lipska)
“To Write Means to Live?” On Literature in the Shadow of Holocaust, or Lem amongst the Poets (Leśmian, Różewicz, Baczyński, Lipska)
Autorzy:
Zięba, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52905453.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Stanisław Lem
zagłada
witalizm
Krzysztof Kamil Baczyński
Tadeusz Różewicz
Bolesław Leśmian
Ewa Lipska
Holocaust
vitalism
Opis:
Artykuł podejmuje próbę opisania poglądów Stanisława Lema na temat istoty poezji, literatury i procesu tworzenia. Proces tej artystycznej autorefleksji odbywa się w cieniu wojennej zagłady oraz w trakcie trwającej przez kilka powojennych dekad konfrontacji czytelniczej z poetami trzech generacji. Kluczowa okazuje się konfrontacja z rówieśnikami (w ramach recenzji poświęconych Baczyńskiemu i Różewiczowi w 1947 i 1948 roku), która pozwala na sformułowanie dwóch alternatywnych modeli literatury i opowiedzenie się po jednej ze stron. Pamięć o doświadczeniu zagłady, a także powojenna lektura poezji Bolesława Leśmiana i Ewy Lipskiej sprawia, że młodzieńcze deklaracje estetyczne ulegają pewnym przemianom. Niezmieniony jednak pozostaje element witalistyczny uwidoczniony już w 1945 roku w liście Lema do Mariana Hemara: „pisać, to znaczy przecież żyć”.
The article undertakes the attempt to describe Stanisław Lem’s views on the topic of the nature of poetry, literature and creative process. The process of this artistic auto-reflexion takes course in the shadow of the Holocaust and amidst the literary confrontation with poets of three generations that took place throughout the first few post-war decades. Crucial proves to be the confrontation with the contemporaries (in the context of reviews dedicated to Baczyński and Rożewicz from 1947 and 1948), which allows us to formulate two alternative models of literature and to declare oneself in favour of one of the sides. The memory of Holocaust, as well as post-war reading of Bolesław Leśmian’s and Ewa Lipska’s poetry results in changes to the juvenile aesthetic declarations. Unchanged however, remains the vitalist element already highlighted in 1945 in the Lem’s letter to Marian Hemar: “to write is to live”.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2023, 20, 4; 437-449
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Okładka Twarzy trzeciej. Autorska ingerencja
The Cover of Twarz trzecia. On Authorial Interference
Autorzy:
Łebkowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53837104.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
graphia – semia
Tadeusz Różewicz
Jerzy Kwiatkowski
poezja XX wieku
paratekst
20th-century poetry
paratext
Opis:
Artykuł poświęcono interpretacji zmian dokonanych ręką Tadeusza Różewicza na okładce tomiku Twarz trzecia. Tomik – ofiarowany Jerzemu Kwiatkowskiemu i opatrzony rozbudowaną dedykacją – zawiera zmiany i korekty wprowadzone przez poetę w poszczególnych utworach, które też poddane zostaną analizie. Zasadniczym celem badań będzie zarówno analiza ujawnionego procesu twórczego, jak i interpretacja autorskiego braku akceptacji dla paratekstu dzieła gotowego.
This article is focused on the interpretation of the changes made by Tadeusz Różewicz to the cover of a single Twarz trzecia poetry volume. The volume – offered to Jerzy Kwiatkowski and bearing an extensive dedication – contains changes and corrections introduced by the poet in individual works, which will also be analyzed. The main aim of the research will be both the analysis of the revealed creative process and the interpretation of the author’s lack of acceptance for the paratext of the finished work.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 64-82
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Różewicz pisze wiersze w roku 1946, czyli poeta modernistyczny wobec wojny
Tadeusz Różewicz Writes Poems in 1946, Modernist Poet and War
Autorzy:
Pietrych, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389789.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poetry by Tadeusz Różewicz
poems from the volume Niepokój (1947)
modernist poetry and World War II
Opis:
The starting point for the remarks on the early oeuvre of Tadeusz Różewicz is the poem “Śmierć podchorążego” (“Death of a Cadet”) published in 1946 in the weekly Odrodzenie, and later included by the author in his famous volume Niepokój (1947) – which, however, was not reprinted later. “Śmierć podchorążego” shows fascination of young Różewicz with avant-garde poetry, especially the poetry of his contemporary master – Julian Przyboś. However, what is finally more interesting, the poem shows also—different than in the poem emblematic for Różewicz’s writings “Ocalony”—the attitude of the young poet to the subject of war. This different attitude is visible in his poetics as well as the interpretation of war experience included in this poem. Although, apart from the differences between “Śmierć podchorążego” and “Ocalony” there are also similarities. In both, Różewicz, as befits a modernist poet, tries to realize the postulate of the search for “new things”, which he formulated in his poetic manifesto published in April 1945.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2014, 24; 256-267
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamościowe narracje Różewicza. Projekt (nie)dokończony. Rec. książki Wojciecha Browarnego, „Tadeusz Różewicz i nowoczesna tożsamość”, Universitas, Kraków 2013, ss. 582
Różewicz’s identity narratives. The (un)completed project
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942819.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Polish modern literature
identity
anthropology literature
regionalism
polska literatura nowoczesna
tadeusz różewicz
tożsamość
antropologia literatury
regionalizm
Opis:
Książka Wojciecha Browarnego zatytułowana „Tadeusz Różewicz i nowoczesna tożsamość” to świetnie pomyślana, rzetelna źródłowo i inteligentna interpretacyjnie próba opisania prozy Różewicza jako arty-stycznego studium, świadectwa, refleksji nad tożsamością człowieka drugiej połowy XX wieku. Autor czyta opowiadania, publicystykę, szkice bio-graficzne i wspomnienia, reportaże, fragmenty dziennika, wybrane wypowiedzi metaliterackie twórcy „Ocalenia” jako wielogłos połączony osnową tożsamościowej narracji, sprofilowanej zarówno wobec losu współczesnego pisarzowi Polaka, jak i biografii własnej Różewicza. Tożsamościowa refleksja odczytana zostaje tu jako zapis „autokreacji w kulturze”, równo-znacznej z „indywidualną propozycją rozumienia tego, co zbiorowe i wspólne w jednostkowym doświadczeniu”, jako wyraz „interpretacji wzorców osobowych, opis związku między dawnymi i nowymi obrazami człowieka w kulturze, próby scalenia przeżyć osobistych z pamięcią historyczną i obecnymi w nowoczesności tradycjami”.
Wojciech Browarny’s book entitled “Tadeusz Różewicz i nowoczesna tożsamość” is an ingenious, reliable and intelligent attempt to interpret Różewicz’s prose as an artistic study, a testimony, or a reflection on the identity of the man the second half of the twentieth century. The author reads short stories, essays, biographical sketches and memoirs, reports, diary fragments, and selected meta-literary texts by the poet as a polyphony bound with the matrix of identity narrative, profiled both to the fate of a contemporary Pole and Różewicz’s own biography. The identity reflection is interpreted here as a record of “self-creation in culture,” synonymous with “individual proposal of understanding of the collective and the shared in the individual experience” as an expression of “interpretation of role models, a description of the relation between the old and new images of human culture, an attempt to merge personal experience with historical memory and traditions present in the modernity”.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2015, 04
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Różewicz w przekładzie Andrieja Bazilewskiego (interteksty i inne łamigłówki)
Tadeusz Różewicz translated by Andrey Bazilevski (intertext and other riddles)
Тадеуш Ружевич в переводах Андрея Базилевского (интертекст и другие головоломки)
Autorzy:
Bednarczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311517.pdf
Data publikacji:
2022-09-03
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Андрей Базилевский
Тадеуш Ружевич
поэзия
перевод
Andriej Bazilewski
Tadeusz Różewicz
poezja
tłumaczenie
Andrey Bazilevsky
poetry
translation
Opis:
W artykule rozpatrywanych jest kilka przekładów wierszy Tadeusza Różewicza autorstwa Andrieja Bazilewskiego. Są one analizowane na tle innych tłumaczeń utworów  polskiego poety, jednak prezentowany tekst poświęcony jest przede wszystkim przyjętej przez Bazilewskiego metodzie translacji oraz zastosowanej przez tłumacza strategii. Autor artykułu dochodzi do wnioski, że tłumacza tego charakteryzuje z jednej strony dążenie do odtworzenia cech oraz charakteru wiersza Różewicza, a z drugiej – chęć objaśnienia, czytelnikowi niejasnych miejsc tekstu. Obie wskazane strategie translatorskie wymagają od tłumacza twórczego podejścia do tłumaczenia.
В статье рассматриваются переводы нескольких стихотворений Тадеуша Ружевича, выполненные Андреем Базилевским. Они исследуются на фоне других переводов произведений польского автора, однако нас интересуют прежде всего переводоведческие ориентиры Базилевского и используемая им стратегия. Автор приходит к выводу, что для данного переводчика характерно с одной стороны стремление передать своеобразные черты и характер стиха Ружевича, и, с другой – объяснить читателю неясные места текста. Обе указанные стратегии требуют от переводчика творческого подхода к делу перевода.    Ключевые слова: Андрей Базилевский, Тадеуш Ружевич, поэзия, перевод
The paper examines translations of several poems by Tadeusz Różewicz translated by Andrey Bazilevski. They have been analyzed against other translations of this Polish author’s works, but above all we were interested in Bazilevsky's translational method and strategy characteristic for him. The author concludes that the characteristic feature of this translator is, on the one hand, the desire to convey the typical features and character of Różewicz's poem, and, on the other hand, to explain unclear places of the text to the reader. Both strategies require a creative approach to the translation proces from the translator.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 3 (179); 167-195
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr Tadeusza Różewicza
The Theatre of Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Fik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29431849.pdf
Data publikacji:
1974-03-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
open dramaturgy
theatre conventions
aesthetics
action
protagonist
dramaturgia otwarta
konwencje teatralne
estetyka
bohater
akcja
Opis:
Co postuluje wobec teatru dramaturgia autora uważanego za nihilistę i antychrysta kultury? Utwory dramatyczne i wypowiedzi teoretyczne Tadeusza Różewicza kwestionują wszelkie konwencje teatralne, wymierzone są w mody, snobizmy, nawyki. Jednocześnie konsekwentnie podejmują próby wykształcenia estetyki najlepiej oddającej cechy współczesnego świata. Negacja dotychczas stosowanych konstrukcji bohatera czy akcji dramatu wyraża nie tylko chaos i rozbicie otaczającej rzeczywistości, ale przynosi także próby konstruowania nowych modelowych sytuacji, w jakich znalazł się Człowiek i Ludzkość. Nowi bohaterowie Różewicza – bez wieku, twarzy, imion, odindywidualizowani i zmechanizowani – wpływają na charakter akcji lub też braku akcji jego dramatów. „Otwartość” wewnętrznej kompozycji ma różne stopnie, a „luźność” budowy nie oznacza przypadkowości ani dowolności. Różewicz konsekwentnie obnaża stereotypy na poziomie wyrazów, zdań i dialogów, a jednocześnie w jego tekstach coraz więcej miejsca zajmują obrazy ustanawiane didaskaliami. Brak zaufania do rozwlekłych dialogów prowadzi do zaanektowania przez dramat rejonów pozasłownych. Swoboda, jaką pozostawia Różewicz inscenizatorom, jest zatem niezwykle ograniczona.
What postulates with regard to theatre are put forth by the dramaturgy of an author regarded as a nihilist and an antichrist of culture? The dramatic works and theoretical statements of Tadeusz Różewicz challenge all theatre conventions, targeting fashions, snobberies, and habits. At the same time, they consistently attempt to develop an aesthetic that best reflects the characteristics of the contemporary world. The negation of the dominant modes of constructing protagonists or action in drama not only reflects the chaos and disintegration of the surrounding reality, but also brings attempts at creating new model situations in which Man and Humankind have found themselves. Różewicz’s new protagonists – ageless, faceless, nameless, unindividualized and mechanized – influence the character of the action or lack of action in his dramas. The “openness” of the internal composition has varying degrees, and the “looseness” of the construction does not imply randomness or arbitrariness. Różewicz is consistent in exposing stereotypes at the word, sentence, and dialogue levels, while at the same time images created in stage directions occupy an increasing amount of space in his texts. Due to his lack of confidence in lengthy dialogues, his drama annexes extra-verbal territories. The freedom that Różewicz leaves to the producers is therefore highly limited.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1974, 23, 1; 3-16
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieło jako proces. Wokół spójności tekstów Tadeusza Różewicza
Literary Work as a Process. On the Coherence of Texts by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Bukowiecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682866.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
cohesion of literary text
creative proces
literary recycling
spójność tekstu literackiego
proces twórczy
recykling literacki
Opis:
The purpose of this article is to analyse works by Tadeusz Różewicz in terms of text coherence. Różewicz’s writings seem to be open in the sense that they do not close within one form which could be recognised as the final form. Instead, they keep evolving, published in consecutive volumes or two simultaneous printed versions – handwritten and seemingly final. In his output, Różewicz goes beyond the framework of literary genres and artistic style, and also beyond the sphere of text which could be identified by his voice, as he creatively uses ready-made functional forms. This makes it possible to show two dominant text-generating strategies in his works: exhibiting the processuality of creation and literary recycling, which are both based on the experimental processing of non-artistic language. Różewicz’s works – seemingly open, labile and undurable – do form, in fact, a holistic and coherent conception of literariness, which is difficult to perceive through the analysis of a single work or even the whole collection of poems, but is revealed upon a holistic look at his literary output. In his works, meanings are not formed within a single text, but between its various variants, and thus, both texts and the relationships between them are crucial here. Opening the composition of his works, Różewicz projects multidirectional reading, contextualised, simultaneous and joining all dispersed versions of any given work into one complex unity. This is how he also legitimises his open technique of working on text as a metaliterary issue, an object of representation and, at the same time, an integral constituent of a literary work, and the work itself he treats as a dynamic process and not a structure closed within the forms that integrate the work. The theoretical point of reference for my studies is the concept of genre substitute coined by Kazimierz Wyka, the conception of text cohesion by Maria Renata Mayenowa and Włodzimierz Bolecki, and assumptions of genetic criticism.
Artykuł poświęcony jest analizie twórczości Tadeusza Różewicza, rozpatrywanej ze względu na zagadnienie spójności tekstu. Utwory Różewicza sprawiają wrażenie otwartych w tym sensie, że nie zamykają się w jednej formie, którą można by uznać za ostateczną, ale wciąż ewoluują, publikowane w kolejnych tomikach lub w dwóch równolegle drukowanych wersjach, rękopiśmiennej i sprawiającej wrażenie ostatecznej. Autor wykracza w swojej twórczości poza ramy gatunków literackich czy stylu artystycznego, a także poza sferę tekstu, którą można zidentyfikować z jego głosem, i twórczo wykorzystuje elementy gotowych wypowiedzi użytkowych. Pozwala to wskazać w jego twórczości dominację dwu strategii tekstotwórczych: eksponowaniu procesualności tworzenia i literackiego recyklingu polegającego na eksperymentalnym przetwarzaniu języka nieartystycznego. Utwory Różewicza, pozornie otwarte, labilne i nietrwałe, w istocie tworzą jednak całościową i spójną koncepcję literackości. Trudno ją uchwycić w analizie pojedynczego utworu czy nawet całego tomiku, tę właściwość pisarstwa Różewicza ujawnia całościowe spojrzenie na jego dorobek. Znaczenia w jego utworach formują się nie tyle w obrębie pojedynczego tekstu, ile między różnymi jego wariantami, a więc znaczące są tu i teksty, i łączące je relacje. Otwierając kompozycję swoich utworów, Różewicz projektuje lekturę wielokierunkową, skontekstualizowaną, równoległą i zespajającą rozproszone w całym dorobku wersje utworu w jedną złożoną całość. Sankcjonuje tym samym swój otwarty warsztat pracy nad tekstem jako metaliteracki problem, przedmiot reprezentacji i zarazem integralny składnik utworu literackiego, a samo dzieło traktuje jako dynamiczny proces, a nie strukturę zamkniętą w scalających utwór formach. Teoretycznym punktem odniesienia moich rozważań jest koncepcja zamiennika gatunkowego Kazimierza Wyki, koncepcje spójności tekstu Marii Renaty Mayenowej i Włodzimierza Boleckiego oraz założenia krytyki genetycznej.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2017, 6; 161-182
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schronienie: O Zbigniewie Majchrowskim
Refuge: Remembering Zbigniew Majchrowski
Autorzy:
Kolankiewicz, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520826.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Zbigniew Majchrowski
Adam Mickiewicz
„Dziady”
Tadeusz Różewicz
historia teatru
teatr współczesny
„Forefathers’ Eve”
theatre history
contemporary theatre
Opis:
21 grudnia 2023 zmarł Zbigniew Majchrowski, literaturoznawca, teatrolog, krytyk kultury – tekst przypomina dwóch najważniejszych twórców, którymi się zajmował: Mickiewicza i Różewicza. Mickiewiczowi poświęcił dyptyk: Cela Konrada i Krypta Gustawa, który daje wgląd w historię teatru polskiego od początku XX wieku do dziś. Dyptyk Majchrowskiego mówi o historycznych przemianach i o aktualnym stanie zbiorowej duszy Polaków: inscenizacje Dziadów jawią się w nim jako komentarz metaspołeczny, może najważniejszy i najbardziej doniosły w historii polskich sztuk widowiskowych. Różewicz znalazł w Majchrowskim krytyka, który go czytał rzetelnie, wnikliwie i z niepospolitą subtelnością – przykłady szczególnie pamiętne to dramaty Na czworakach i Białe małżeństwo. Tekst kończy opowieść o wyprawie Różewicza na grób Shelleya w Rzymie i interpretacja tej wyprawy jako swego rodzaju nie napisanego wiersza – interpretacja dokonana w duchu Majchrowskiego.
21st December 2023 saw the passing of Zbigniew Majchrowski, a literary scholar, theatre scholar, and cultural critic. This essay recalls the two most important authors in his scholarly career: Adam Mickiewicz and Tadeusz Różewicz. Majchrowski’s book diptych on Mickiewicz—Cela Konrada (Konrad’s Cell) and Krypta Gustawa (Gustaw’s Crypt)—gives an insight into the history of Polish theatre from the beginning of the 20th century to the present day. The two books speak of historical changes and the current condition of the Poles’ collective soul: the various stagings of Mickiewicz’s Forefathers’ Eve (Polish Dziady) appear in Majchrowski’s writings as a meta-social commentary, perhaps the most important and momentous in the history of Polish performing arts. Różewicz, in turn, found in Majchrowski a critic who read his works thoroughly, insightfully, and with uncommon subtlety; especially memorable in this context are the interpretations of Różewicz’s dramas On All Fours (Na czworakach) and Mariage Blanc (Białe małżeństwo). The essay concludes with the story of Różewicz’s trip to Shelley’s grave in Rome; in the spirit of Majchrowski, the author interprets this event as a kind of an unwritten poem.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 170-194
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Austerlitz i Róża, czyli zjawy jako bohaterowie naszych czasów (projekty literatury w nożyku profesora Tadeusza Różewicza i Austerlitz W.G. Sebalda)
Austerlitz and the Rose, or, Specters as Heroes of Our Time (Literary Projects in nożyk profesora by Tadeusz Różewicz and W.G. Sebald’s Austerlitz)
Autorzy:
Fazan, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53836756.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
W.G. Sebald
literatura po Zagładzie
kryzys humanizmu
literature after the Holocaust
crisis of humanism
Opis:
Szkic ujmuje porównawczo późny poemat Tadeusza Różewicza nożyk profesora (2001) oraz ostatni utwór W.G. Sebalda, powieść Austerlitz z tego samego roku w kontekście literatury „widmoontologicznej”. Oba dzieła stanowią powroty do problematyki Zagłady po ponad półwieczu i podejmują problem obcowania żywych (ocalałych lub urodzonych po wojnie) z umarłymi; obcowanie to, tyleż konieczne, co niemożliwe, stanowi inspirację dla idei literatury umożliwiającej „spotkanie z umarłymi”. W obu dziełach pojawia się również głęboka krytyka cywilizacji nowoczesnej, której nieuchronnym następstwem były wojny światowe pierwszej połowy XX wieku.
This comparative sketch juxtaposes the late narrative poem nożyk profesora by Tadeusz Różewicz with W.G. Sebald’s last work, the novel Austerlitz from the same year, in the context of literary hauntology. Both works return to the issue of the Holocaust after more than half a century and take up the question of the relationship of the living (survivors or those born after the war) with the dead; a relationship which being both necessary and impossible inspires the idea of literature as facilitating the “meeting with the dead.” Both works are also deeply critical of the modern civilization, the inevitable consequence of which were the two world wars in the first half of the 20th century.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 97-112
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozmowa Kazimierza Brauna i Barbary Trygar o dramaturgii Tadeusza Różewicza
Kazimierz Braun and Barbara Trygar talk about Tadeusz Różewicz’s dramaturgy
Autorzy:
Trygar, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433446.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
dramaty Tadeusza Różewicza
reżyseria Kazimierza Brauna
człowiek
aksjologia
Tadeusz Różewicz’s dramas
directed by Kazimierz Braun
human
axiology
Opis:
Celem wywiadu jest przypomnienie współpracy artystycznej Tadeusza Różewicza i Kazimierza Brauna. Braun wyreżyserował 19 przedstawień sztuk Różewicza w Polsce – w Lublinie i we Wrocławiu, oraz za granicą – w Stanach Zjednoczonych, Irlandii i Bułgarii. Wyreżyserowane przedstawienia zawsze zdobywały najwyższe recenzje polskich i zagranicznych krytyków i uczonych.
The purpose of the interview is to recall the artistic collaboration between Tadeusz Różewicz and Kazimierz Braun. Braun directed 19 productions based on plays by Różewicz in Poland – in Lublin and Wrocław, and abroad – in the United States, Bulgaria and Ireland. His productions have always won the highest reviews by Polish and foreign critics and scholars.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2022, 5, 5; 147-163
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Taki to mistrz...”. Norwid w późnej liryce Tadeusza Różewicza
“A so-and-so master…”. The presence of Norwid in late lyrics by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Halkiewicz-Sojak, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798996.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liryka polska
Cyprian Norwid
Tadeusz Różewicz
słowo i milczenie
komparatystyka literacka
Polish lyricism
word and silence
comparative studies
Opis:
Na początku lat dziewięćdziesiątych XX w. Tadeusz Różewicz przygotowywał swój autorski wybór wierszy Norwida. Antologia nie powstała, ale śladem pracy nad nią jest Różewiczowski szkic pt. To, co zostało z nienapisanej książki o Norwidzie, a głębszym rezultatem – intensywna obecność nawiązań do poezji i biografii Norwida w liryce Różewicza z ostatniego ćwierćwiecza twórczości. Tematem artykułu jest rekonstrukcja dialogu poety z dziewiętnastowiecznym prekursorem podjętego w późnej twórczości (analizowana przy zastosowaniu niektórych aspektów koncepcji badania wpływów literackich Harolda Blooma): wskazanie miejsc wspólnych i kwestii polemicznych. Materiałem skupiającym uwagę autorki, poddanym analizie i interpretacji, są przede wszystkim wiersze ze zbiorów poetyckich Różewicza szczególnie wyraziście nasyconych nawiązaniami do Norwida: z Płaskorzeźby, szarej strefy, nożyka profesora, recyklingu, wyjścia. Konkluzje wynikające z szeregu szczegółowych, komparatystycznych interpretacji pozwoliły odnaleźć współbrzmienia tematyczne (temat egzystencjalnego braku i niedopełnienia, które dotykają i podmiot wierszy, i lirycznych bohaterów, predylekcja do kreowania postaci niezrozumianych, niepozornych, ale i wewnętrznie wydrążonych…), pokrewne predylekcje warsztatowe (np. eliptyczność, oszczędne i precyzyjne obrazowanie, przywiązywanie wagi do graficznego kształtu wiersza). Różewicz znajduje jednak w poezji Norwida i takie cechy, które go odpychają, jak np. poetyka wzniosłości czy zmysłowa powściągliwość i przesłanianie symbolicznymi obrazami dosłowności zła.
At the beginning of the 1990s,Tadeusz Różewicz prepared his own selection of poems by Norwid. Although this personal anthology was never published, a trace of it lingers in the form of the essay “To, co zostało z nienapisanej książki o Norwidzie” [What remains of the book on Norwid I never wrote], and more deeply – in the shape of numerous references to Norwid’s poetry and biography in Różewicz’s lyricism from the last quarter of his literary career. This article attempts to reconstruct Różewicz’s dialogue with his nineteenth-century precursor, which he initiatedlate in his life. Analysis incorporates several aspects of Harold Bloom’s theory of literary influence,indicating shared elements and polemical issues. Interpretations revolve primarily around works from those poetry books by Różewicz that contain particularly clear references to Norwid: Płaskorzeźba, Szara strefa, Nożyk profesora, Zawsze fragment. Recykling, and Wyjście. Conclusions drawn from a number of detailed, comparatist readings make it possible to establish thematic similarities (e.g. existential lack and incompleteness affecting both the lyrical subject and the poems’ protagonists, a predilection for developing figures who are misunderstood, inconspicuous, and hollowed out, etc.) andformal preferences (e.g. the use of ellipsis,terse and precise imagery, and consideration for the poem’s visual dimension). However, Różewicz also identifies in Norwid’s poetry certain things that repel him, e.g. lofty poetics, self-restraint with regard to sensuality, and the tendency to obscure the literal character of evil with symbolic images.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 217-265
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski dramat w Serbii w latach 1990—2006
Pojlska drama u Srbji od 1990—2006 godine
Polish drama in Serbia between 1990 and 2006
Autorzy:
Sobczak, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487096.pdf
Data publikacji:
2009-10-01
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
polski dramat w Serbii
serbski teatr
Ingmar Villqist
Sławomir Mrożek
Tadeusz Różewicz
Polish drama in Serbia
Serbian theatre
Opis:
Istraživanja prevodâ poljske drame na jezike zemalja nastalih posle raspada bivše Jugoslavije postaju interdisciplinarni diskurs, jer je na tom području pozorišna recepcija znatno bogatija od književne, a poljska drama i pozorište zauzimaju posebno mesto u istoriji kulture južnoslovanskih zemalja posle II svetskog rata. Period od 1990—2006. godine, koji u ovom članku obuhvata analizu izdanja poljskih drama u Srbiji, specifičan je za Balkan na tlu Evrope zbog rata koji se odvijao. U vezi sa situacijom koja je paralisala kulturnu delatnost, tih godina je u Beogradu objavljena samo jedna drama u prevodu Biserke Rajčić (Noć Helvera I. Vilkvista) i četiri odlomka savremenih komada na stranicama novosadskog časopisa Polja u prevodu Zorana Đerića (Porno generacija P. Jurka, Lucija i njena deca M. Pruhnjevskog, Od danas ćemo biti dobri P. Sali, Testosteron A. Saramonoviča). Autorka u radu skreće pažnju na translatološke dileme u pozorišnim scenarijima, koji su veoma udaljeni od književnih prevoda (takođe neobjavljenih) i postulira da se primene teatrološka istraživanja kako bi se upotpunila slika o prisustvu poljske drame na mnogim slovenskim jezicima i kulturama.
The research on translation of Polish drama to the languages of former Yugoslavia countries is becoming an interdisciplinary discourse. This is because the theatrical reception is wider than the literery one and Polish drama and theatre plays an important role in the history of the culture of South Slavonic countries after the World War II. The period between 1990 and 2006, that is analysed in this article of Polish drama publications in Serbia, is especially important for Balkans because of undergoing war. Due to the situation that paralyses cultural activity, therewas only one drama published in Belgrad translated by Biserka Rajcic (I. Villquist Helver’s Night) and there were four excerpts of contemporary dramas in the magazine Polja translated by Zoran Djeric (P. Jurek Porno Generation, M. Pruchniewski Łucja and her children, P. Sala Good from now on, A. Saramanowicz Testosteron). The author emphasizes translation dilemmas that emerged in theatre scenarios that are far away from literary ranslations also the ones that weren’t published. She also suggests looking at theatrological research that would show more of Polish drama in many Slavonic languages and cultures.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2009, 1, 1; 155-164
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poesie? Lyrik? Dichtung? Gedichte? - Anmerkungen zur Übersetzung eines Schlüsselworts in Tadeusz Różewiczs Werk und Poetik
Poesie, Lyrik, Dichtung or Gedichte? - Keywords in Poetic and Metapoetic Writing Tadeusz Różewicz in German Translation
Poesie?, Lyrik?, Dichtung?, Gedichte? - Uwagi na marginesie słowa-klucza w twórczości i poetyce Tadeusza Różewicza
Autorzy:
HARTMANN, Bernhard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784346.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Lyrik
literarisches Übersetzen
Übersetzungskritik
Übersetzungsvergleich
poezja
przekład literacki
krytyka przekładu
porównanie przekładów
poetry
literary translation
translation criticism
Opis:
Poeta Tadeusz Różewicz świadomie wykorzystuje bogactwo semantyczne słowa poezja, posiadającego w języku niemieckim cztery - choć różne semantycznie - ekwiwalenty: Poesie, Lyrik, Dichtung, Gedichte. W artykule podjęta została próba analizy użycia przez poetę rzeczownika poezja i jego transpozycji w niemieckojęzycznych przekładach autorstwa Henryka Bereski, Karla Dedeciusa, Güntera Kunerta, Petera Lachmanna i Aloisa Woldana.
In his poetic and metapoetic writing, Tadeusz Różewicz consciously works with the multiple meanings of the word poezja, which may be translated into German as Poesie, Lyrik, Dichtung, or Gedichte. Based on an analysis of the poezja in Różewicz's poetry, the present paper examines the word's translations into German by Henryk Bereska, Karl Dedecius, Gȕnter Kunert, Peter Lachmann, and Alois Woldan.
Der Dichter Tadeusz Różewicz arbeitet in seinem Schaffen bewusst mit der semantischen Vielfalt des Wortes ‚poezja', das je nach Bedeutung als ‚Poesie', ‚Lyrik', ‚Dichtung' oder ‚Gedichte' ins Deutsche übersetzt werden kann. Der vorliegende Aufsatz untersucht ausgehend von einer Analyse der Verwendung von ‚poezja' bei Różewicz die Übertragung des Wortes in deutschsprachigen Übersetzungen von Henryk Bereska, Karl Dedecius, Günter Kunert, Peter Lachmann und Alois Woldan. 
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2017, 2; 139-153
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusza Różewicza wycieczka do muzeum (i biblioteki)
Tadeusz Różewiczs visit to the museum (and the library)
Autorzy:
Morawiec, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942783.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Rudolf Reder
Zofia Nałkowska
Tadeusz Borowski
inspiracje
poetyka „ściśniętego gardła”
intertekstualność
Wycieczka do muzeum
Holokaust
obóz koncentracyjny
miejsce pamięci
Opis:
Artykuł dotyczy opowiadania Tadeusza Różewicza Wycieczka do muzeum. Rozpatrywane jest ono w kontekście literatury Zagłady, literatury lagrowej oraz utworów aktualizujących temat odwiedzin muzeum byłego obozu koncentracyjnego, w tym tekstów samego Różewicza. Okazuje się, że istotną, dotąd niedostrzeżoną (kamuflowaną przez pisarza) inspiracją, podejmujących motyw wycieczki do muzeum, wierszy Rzeź chłopców i Warkoczyk, a także opowiadania W najpiękniejszym mieście świata oraz dramatu Pułapka, jest relacja Rudolfa Redera z obozu zagłady w Bełżcu. Można przypuszczać, że zarówno ten tekst, jak i inne utwory o charakterze wspomnieniowym, paraliterackim i literackim, traktujące o okrucieństwach drugiej wojny światowej w jakimś stopniu ukształtowały Różewiczowską poetykę „ściśniętego gardła”, przyczyniły się do „prozaizacji żywiołu lirycznego”, ale też uformowały światoobraz pisarza. Medaliony Nałkowskiej oraz proza obozowa Borowskiego stanowią istotny kontekst interpretacyjny Wycieczki do muzeum. Dostrzeżone w twórczości Różewicza ślady wymienionych tekstów (Redera, Nałkowskiej, Borowskiego), a więc także ich lektur, przekonują, że Różewicz wcale nie rozpoczynał, jak się mniema, jako pisarz odwracający się od tego, co tekstualne.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twarz Tadeusza Różewicza – warianty tekstu/ budowanie wiersza
“Twarz” by Tadeusz Różewicz – Text Variants/ Constructing a Poem
Autorzy:
Cieślak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53837103.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
liryka polska XX wieku
motyw twarzy
krytyka genetyczna
20th-century Polish lyrical poetry
motif of face
genetic criticism
Opis:
Artykuł jest studium działań tekstotwórczych Tadeusza Różewicza, dokonywanych na karcie rękopiśmiennej, znajdującej się obecnie w archiwum Ossolineum we Wrocławiu, datowanej przez poetę na 13 czerwca 1968 roku. Przedmiotem analizy jest proces budowania wiersza Twarz, który opublikowany został, w nieco zmienionym kształcie, jako Koniec w tomie Regio (1969). Dopiski na marginesach tekstu głównego, obecnego w trzech wersjach, otwierają konteksty, historyczne i osobiste, związane z Zagładą, kampanią antysemicką władz państwowych PRL w marcu 1968 oraz z rewoltą paryską 1968 roku.
This paper is a study of Tadeusz Różewicz’s text-creating activities, as evidenced by a handwritten page (currently held in the Ossolineum archives in Wrocław) dated by the poet June 13, 1968. The subject of the analysis is the process of building the poem “Twarz,” which was published, in a slightly changed form, as “Koniec” in the volume Regio (1969). Notes on the margins of the main text, present in three versions, open up historical and personal contexts related to the Holocaust, the anti-Semitic campaign of the state authorities of the Polish People’s Republic in March 1968, and to the May 68 revolt in Paris.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 83-96
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Różewicz i biedny poeta Stachura. Spotkanie w pół drogi
Tadeusz Różewicz and the “Poor Poet Stachura.” A Meeting Halfway
Autorzy:
Majchrowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53837739.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Edward Stachura
dialog poetów
prehistoria wiersza
Wszystko jest poezja
stachuromania
dialog of poets
pre-history of poems
all is poetry
Opis:
Celem artykułu jest próba zrekonstruowania prehistorii wiersza Tadeusza Różewicza biedny poeta Stachura (2003), którego tematem jest spotkanie obu poetów w bliżej nieokreślonej przeszłości. Rozproszone pre-teksty, dokumenty-zwiastuny, które poprzedzają właściwy proces twórczy, prowadzą badacza do domu pracy twórczej w Krynicy, gdzie zimą 1973 roku (zatem trzydzieści lat wcześniej) mogło dojść do realnego spotkania. Różewicz i Stachura stanowią uosobienia dwóch różnych przejść pokoleniowych, dwóch odmiennych praktyk pisarskich i poetyk, niemniej autor Wszystko jest poezja, wychodząc z całkiem innych doświadczeń, docierał do formuł bliskich autorowi Nic w płaszczu Prospera na zasadzie kontrastu i sobowtórowego dopełnienia. Jest to powracająca w twórczości Różewicza figura konfrontacji z „drugim”, który uobecnia się w pamięci, we śnie, w fantazmacie.
This paper attempts to reconstruct the pre-history of Tadeusz Różewicz’s 2003 poem biedny poeta Stachura, which depicts the meeting of both poets in an unspecified past. Scattered proto-texts, documents-prefigurations that precede the actual creative process, lead the researcher to the sabbatical retreat in Krynica, where in the winter of 1973 (thirty years earlier) the actual meeting could have taken place. Różewicz and Stachura epitomize two different generational experiences, two different writing practices and poetics. Nonetheless, the author of Wszystko jest poezja, though he started from a completely dissimilar point, arrived at forms close to those found in the work of the author of Nic w płaszczu Prospera – through contrast and a kind of doppelgänger complementarity. This is the theme recurring in Różewicz’s work of confronting the “other,” who is embodied through memories, dreams, and phantasms.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 27-41
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DLACZEGO TADEUSZ RÓŻEWICZ PRZETŁUMACZYŁ PIERŚCIEŃ DRAGUTINA TADIJANOVICIA? (O AUTORZE NIEPOKOJU JAKO TŁUMACZU LIRYKI SERBSKIEJ I CHORWACKIEJ)
WHY DID TADEUSZ RÓŻEWICZ TRANSLATE DRAGUTIN TADIJANOVIĆ’S “RING”? (ABOUT THE AUTHOR OF “NIEPOKÓJ” AS A TRANSLATOR OF SERBIAN AND CROATIAN POETRY)
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911724.pdf
Data publikacji:
2019-03-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Leopold Staff
Draugustin Tadijanowić
lyric poetry of the 20th century
human condition
Draugutin Tadijanović
liryka XX wieku
kondycja ludzka
Opis:
Pytanie postawione w tytule referatu uznać można za jawnie probalistyczne i prowadzące jedynie do odpowiedzi banalnych w rodzaju: bo miał świadomość wagi twórczości autora Pierścienia dla liryki chorwackiej, bo w 1958 roku uczestniczył w III Festiwalu Poezji Jugosłowiańskiej w Rijece i spotkał tam być może chorwackiego poetę, bo ten właśnie wiersz wydał mu się szczególnie piękny i ważny. Tę niewyjaśnialną dziś już, gdy obaj poeci nie żyją, kwestię uczynić można jednak także retorycznym wprowadzeniem do próby przeczytania wiersza Tadijanovicia jako niewłasnej wprawdzie, ale włączonej na zasadzie cytatu części prowadzonych przez Różewicza rozważań nad kondycją człowieka XX wieku. Wypada wówczas zastanowić się, czy zawarta w Pierścieniu wizja Tadijanovicia odpowiada w pewnej mierze sposobowi, w jakim Różewicz borykał się z doświadczeniem współuczestnictwa w śmierci i historycznej katastrofie. Tym tropem staram się w referacie podążać. Przyglądam się przeto sposobowi, w jaki Różewicz osadza Tadijanovicia we własnej dykcji poetyckiej. Zastanawiam się, w jaki sposób wiersz ten oświetlić można oryginalnymi tekstami Różewicza. Rozważam, wreszcie, czy translatologiczna decyzja autora Niepokoju ma jakiś związek z jego fascynacją klasycystyczną liryką Leopolda Staffa.
The question asked in the title of the paper may be considered as clearly probabilistic and leading only to trivial answers such as: because he was aware of the importance of the work of the author of “Ring” for the Croatian lyric poetry; because in 1958 he took part in the 3rd Yugoslavian Festival of Poetry in Rijeka and, probably, met the Croatian poet there; because that particular poem seemed to him especially beautiful and important. This matter, today unsolved – since both of the poets are deceased – may be, however, a rhetorical introduction to the attempt to read Tadijanović’s poem as not-his-own, in fact, yet included as a quotation, part of contemplations made by Różewicz on the human condition in the 20th century. It is appropriate therefore to consider whether Tadijanović’s vision included in “Ring” reflects to certain extent the way in which Różewicz grappled with the experience of co-participation in death and historical catastrophe. That is the lead I try to follow in the paper. Hence I look at the way in which Różewicz places Tadijanović in his own poetical diction. I ponder how this poem can be illuminated with original texts written by Różewicz. Finally, I consider whether the translatological decision of the author of “Anxiety” is in any way connected with his fascination with the classical lyric poetry of Leopold Staff.
Źródło:
Porównania; 2018, 22, 1; 169-184
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Matki odchodzą — wariacje 2009
Mothers depart. Variations 2009
Autorzy:
Czyżak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1534656.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poetry
elegiac mood
old age motif
mother
mother-son relationship
Polish poetry
contemporary poetry
Tadeusz Różewicz
Piotr Sommer
Jan Polkowski
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
Opis:
This article proposes some considerations on a particular variation of the elegiac mood represented by and manifested in lyrical farewells of departing mothers. A review of the variants commences with an analysis of a particularly important work by Tadeusz Różewicz written at the beginning of this century — Matka odchodzi. The book was, at the time, a particular reference point for the following poetic volumes in which the theme of the death of the poet’s mother was paramount and significant. The article also focuses on volumes of poems, written by poets that belonged to different generations but shared the same date of publication, i.e. the year 2009. Both clear similarities and marked differences in the actual commitment in carrying out the theme and in creating the profiles of mothers that have passed away are to be found in the works of Piotr Sommer (Dni i noce), Jan Polkowski (Cantus) and Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (Piosenka o zależnościach i uzależnieniach).
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2011, 18; 163-174
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Beethoven Różewicza i Herberta
Różewicz’s and Herbert’s Beethoven
Autorzy:
Adamowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649266.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Zbigniew Herbert
mit Ludwiga van Beethovena
obraz artysty
rozumienie sztuki
Myth of Ludwig van Beethoven
Image of an Artist
Meaning of Art
Opis:
This article addresses the attitude of Różewicz and Herbert towards Beethoven’s music. The author of this paper refers to the following works: a story New School of Philosophy (PR I), an essay Painting by Night 21.01.85 (PR III), a text And Think That (ZF, P III), an article On Music and a Certain Interpreter (WG) and poems Beethoven (ROM) and A Mirror Wanders the Road (R). She gives gist of poetic polemics with some writings on Beethoven, Różewicz’s and Herbert’s attempt to question the myth of Beethoven, a significant evolution of the two poets’ attitude to the German composer and his works, as well as the reflection inspired by the artist’s tragic biography on the real meaning of his masterpieces and the consolatory power of art.
Tematem artykułu jest stosunek Tadeusza Różewicza i Zbigniewa Herberta do fenomenu muzyki Ludwiga van Beethovena. Autorka odnosi się kolejno do opowiadania Nowa szkoła filozoficzna (PR I), szkicu Malarstwo nocą 21.01.85 (PR III), utworu poetyckiego I pomyśleć (ZF, P III), artykułu Jeszcze o muzyce i pewnym interpretatorze (WG) oraz wierszy Beethoven (ROM) i Zwierciadło wędruje po gościńcu (R). Objaśnione zostają istota poetyckiej polemiki z piśmiennictwem beethovenowskim oraz próba kwestionowania przez Różewicza i Herberta mitu Ludwiga van Beethovena. Joanna Adamowska rekonstruuje znamienną ewolucję stosunku obydwu poetów do niemieckiego kompozytora i jego dzieł, a także zainspirowaną tragiczną biografią artysty refleksję poetów na temat rzeczywistego znaczenia arcydzieł oraz konsolacyjnych mocy sztuki.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 119-137
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kłopotliwe braterstwo
Uneasy Brotherhood
Autorzy:
Kunz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53836212.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Czesław Miłosz
Tadeusz Różewicz
poezja polska XX i XXI wieku
korespondencja
nihilizm
Polish poetry in the 20th and 21st century
correspondence
nihilism
Opis:
Inspiracją do napisania artykułu stało się wydanie książki Braterstwo poezji, zbierającej korespondencję, wiersze, rozmowy i teksty dyskursywne dokumentujące wieloletni dialog dwóch wybitnych polskich poetów: Czesława Miłosza i Tadeusza Różewicza. W artykule odnoszę się do trzech kwestii: paryskiego spotkania obu poetów w 1957 roku, okoliczności i formy poetyckiego powitania Różewicza przez Miłosza, jakim była publikacja wiersza Do Tadeusza Różewicza, poety, oraz uparcie ponawianych oskarżeń o nihilizm, formułowanych przez autora Ocalenia pod adresem młodszego poety. Na tych trzech przykładach staram się pokazać, że wykorzystana w tytule tomu i w eseju wprowadzającym autorstwa Andrzeja Franaszka metafora duchowego braterstwa nie oddaje złożoności i ambiwalencji wpisanej w relację obu poetów, zwłaszcza zaś w pełen dystansu i rezerwy stosunek Miłosza do światopoglądu i poetyckiej filozofii Różewicza.
This paper is directly inspired by the publication of the book Braterstwo poezji, which is a collection of correspondence, poems, conversations and discursive texts documenting the long-term dialogue of two outstanding Polish poets: Czesław Miłosz and Tadeusz Różewicz. In the article I refer to three issues: the Paris meeting of the two poets in 1957, the circumstances and form of the poetic welcome extended by Miłosz to Różewicz through the poem “Do Tadeusza Różewicza, poety,” and the accusations of nihilism stubbornly leveled by the author of Ocalenie against the younger poet. By means of these three examples, i try to show that the metaphor of spiritual brotherhood advanced in the title of the volume and in the introductory essay by Andrzej Franaszek does not reflect the complexity and ambivalence inherent in the poets’ relationship, especially of Miłosz’s distant and reserved attitude to the worldview and poetic philosophy of Różewicz.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 113-123
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tri dekády poľskej literatúry na Slovensku v prekladoch Karola Chmela
Three Decades of Polish Literature in Slovakia in Karol Chmel’s Translations
Trzy dekady literatury polskiej na Słowacji w przekładach Karola Chmela
Autorzy:
Obertová, Zuzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25188559.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Karol Chmel
poľská literatúra na Slovensku
Olga Tokarczuk
Tadeusz Różewicz
Andrzej Sapkowski
Zaklínač
literatura polska w Słowacji
Wiedźmin
Polish Literature in Slovakia
The Witcher
Opis:
Karol Chmel je najproduktívnejším prekladateľom poľskej literatúry na Slovensku po roku 1989. V 90. rokoch a začiatkom nového tisícročia stáli v centre jeho pozornosti poetické generácie Nová vlna a brulion, ktoré boli na Slovensku dovtedy celkom neznáme. Okrem poézie patrí do Chmelovho prekladateľského portfólia aj próza, esej a literárna reportáž. K. Chmel je výlučným prekladateľom diel Olgy Tokarczuk či Andrzeja Sapkowského. V článku je analyzovaný preklad mien slovanských démonov v knižnom cykle Zaklínač od A. Sapkowského.  
After 1989, the most productive translator of Polish literature in Slovakia is Karol Chmel. This article shows the variety of Chmel’s translations. In the 1990’s and early 2000’s he focused on poetic generations “Nowa Fala” (New Wave) and “brulion” which were unknown in Slovakia until his translations were published. Apart from poetry, his translation portfolio includes prose, essays and literary journalism. K. Chmel is the exclusive Slovak translator of Olga Tokarczuk’s and Andrzej Sapkowski’s works. The translation of Slavic demons names in The Witcher by A. Sapkowski is analyzed in this article.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2022, 12; 1-17
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczna scena Różewicza
Tadeusz Różewicz’s Musical Stage
Autorzy:
Wąchocka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47080833.pdf
Data publikacji:
2024-08-23
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
popularna kultura muzyczna
muzyka użytkowa
dramaturgia muzyczna
parodia
przestrzeń dźwiękowa
formy heterogoniczne
popular music culture
applied music
musical dramaturgy
parody
space of sound
heterogeneous forms
Opis:
Artykuł przedstawia różnorodne formy muzyki (klasycznej i popularnej) i sposoby ich zastosowania w dramatach Tadeusza Różewicza. Autorka poddaje weryfikacji opinię o wizualnym charakterze Różewiczowskiego teatru, wskazując, że sfera audialna (jakości foniczne języka, mikrodramaturgia zdarzeń dźwiękowych i projektowana muzyka) często odgrywa w aranżowaniu percepcji odbiorców równie istotną rolę jak obraz sceniczny. Korzystając z metod badań intermedialnych, wydobywa dramaturgiczny potencjał muzycznych intertekstów, niosących znaczenia dialogujące z tekstem lub nieprzekazywane przez słowo. Pokazuje możliwości użycia muzyki jako autorskiego komentarza, tworzącej w powiązaniu z metateatralnością środowisko sprzyjające satyrze, parodii, grotesce. Prawidłowością sztuk Różewicza jest usytuowanie elementów muzycznych na nieostrej granicy pomiędzy macierzystym kontekstem utworu a aktywizowanymi przez nie kontekstami kulturowymi. Zarazem nowoczesne, kompleksowe podejście do sfery brzmieniowej prowadzi nieraz do zacierania jakościowych różnic między zjawiskami akustycznymi, a w rezultacie – do emancypacji przestrzeni dźwiękowej rozumianej nie jako wynik zerwania więzi z obrazem, lecz jako zdolność do wnoszenia odmiennych sensów, nieredukowalnych do jego znaczeń.
This article presents the varied forms of music (classical and popular) as well as their applications in the theatre plays of Tadeusz Różewicz. Its author contests the hypothesis that Różewicz’s theatre is visual in nature, demonstrating that its aural qualities (phonetic characteristics of language, microdramatic properties of aural events, and the projected music) play no less important a role in engineering the audience’s perceptions than the visual aspects. Using the methodology of intermediality studies, she brings out the dramatic potential of musical intertextualities that come into dialogue with the text or that cannot be expressed by the spoken word; she shows how music can become the playwright’s side note, which can be satirical, parodistic, or grotesque in its metatheatrical nature. Musical elements in Różewicz’s plays are typically straddling the boundaries between the original context of the play and the cultural contexts evoked by those elements. At the same time, the modern, multifaceted approach to the aural aspect often leads to blurring the lines between the acoustic phenomena and, consequently, to the emancipation of the aural space—an emancipation that is not a secession from the visual but a new quality with new meanings that cannot be borne out of the visual.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 165-186
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dokumentarzyści i krytyk. Zygmunt Kałużyński a dokumentaliści „nowej zmiany”
The Documentarians and The Critic, Zygmunt Kałużyński and Documentary Filmmakers of „The New Change”
Autorzy:
Jazdon, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921330.pdf
Data publikacji:
2017-08-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zygmunt Kałużyński
Krzysztof Kieślowski
Tadeusz Różewicz
Tomasz Zygadło
Polityka weekly magazine
censorship
film criticism
documentary film
Polish School of Documentary Film
film festival
‘Cracow Circle’ of documentary filmmaking
Opis:
The article offers the analysis of how Zygmunt Kałużyński, the film critic of Polityka weekly magazine, described and stigmatized documentary films by Krzysztof Kieślowski, Tomasz Zygadło, Grzegorz Królikiewicz and Krzysztof Gradowski presented at the Cracow short film festival in 1971. Kałużyński criticized and mocked the aesthetics of the Polish “new wave” documentary cinema in a series of articles published in Spring and Summer of 1971. He presented films by brave and talented directors, contradicting the current social and political situation, as the unreflective imitation of the banal television documentary style based on in-front-of-the-camera interviews. The author compares Kałużyński’s proceedings to actions of a British journalist Robert Pitmann described by Tadeusz Różewicz in his essay A Journalist and the Poet. Pitmann conducted a sneering interview with T.S. Eliot for Sunday Express in 1958 and Różewicz comments on the possible effects of his text for its readers.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2017, 20, 29; 15-46
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
За „българските мозайки” и княгиня Венцислава-Виола в полската литературна и културна памет
About “the Bulgarian mosaics” and Princess Ventsislava Viola in the Polish literary and cultural memory
Autorzy:
Cимеонова-Конах, Галя
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/694523.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
historical memory
popular culture
historical spectacles
Princess Ventsislava Viola of Bulgaria
codes of interpretation in Poetry
Polish Poets (the second half of the 20th C.) of Bulgaria
Tadeusz Różewicz
Opis:
-
The author analyzes the presentations of the Bulgarian theme in Polish poetry and the popular culture (historical spectacles about Princess Ventsislava Viola in the Opole region, Poland). In Polish historical memory, the story of the Bulgarian Princess Ventsislava Viola (?–1251), the wife of Duke Casimir I, has been preserved in the Annals of Jan Długosz (Ioannes Dlugossius, 1415–1480). Analysis of poetical works from the twentieth century by Tadeusz Różewicz, Anna Kamieńska, Jan Zych, Jan Śpiewak and other authors devoted to Bulgaria, considered in literary discourse, makes it possible to identify five codes of artistic interpretation: stone as the quintessence of Bulgaria, history and metaphysics, beauty, ancient and medieval archaeological monuments of the Bulgarian lands, the land of abundant harvest.
Źródło:
Slavica Lodziensia; 2018, 2; 233-244
2544-1795
Pojawia się w:
Slavica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozszerzający się kosmos Norwida
Norwid’s expanding cosmos
Autorzy:
Tański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117314.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
recepcja Norwida
poezja XX w.
poezja współczesna
Mieczysław Jastrun
Rafał Wojaczek
Tadeusz Różewicz
Joanna Mueller
antropologia literatury
Norwid’s reception
poetry of the 20th century
contemporary poetry
anthropology of literature
Opis:
Omówienie dotyczy książki Anity Jarzyny „Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), opublikowanej w Lublinie, w 2013 r. Jest to praca sumienna, ukazująca dobry warsztat filologiczny jej Autorki, wzbogacająca naszą wiedzę o liryce. Studium powstało pod kierunkiem wybitnego znawcy polskiej sztuki wiersza, prof. Piotra Śliwińskiego, jako praca magisterska, obroniona w 2008 r. Publikacja jest bardzo ważna, chociaż nierówna, ale spowodowane jest to ówczesnym małym doświadczeniem Badaczki. Autor omówienia zna, oczywiście, kolejne prace Anity Jarzyny, udowadniają one, zdaniem recenzenta tomu o Norwidzie, że mamy do czynienia ze świetną komentatorką polskiej poezji.
The article discusses Anita Jarzyna’s book “Pójście za Norwidem”(w polskiej poezji współczesnej), published in Lublin in 2013. It is a diligent work, showing good philological skills of its author andexpanding our knowledge about lyric poetry. The study was created under the direction of an outstanding expert in Polish poetry, Prof. Piotr Śliwiński, as an MA thesis, defended in 2008. The publication is very important, although erratic, but it is attributable to the researcher’s little experience at that time. Of course, the author of the review knows the subsequent works of Anita Jarzyna, which, according to the reviewer, prove that we are dealing with a great commentator of Polish poetry.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 283-287
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid’s expanding cosmos
Rozszerzający się kosmos Norwida
Autorzy:
Tański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17885789.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Norwid’s reception
poetry of the 20th century
contemporary poetry
Mieczysław Jastrun
Rafał Wojaczek
Tadeusz Różewicz
Joanna Mueller
anthropology of literature
recepcja Norwida
poezja XX w.
poezja współczesna
antropologia literatury
Opis:
The article discusses Anita Jarzyna’s book “Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), published in Lublin in 2013. It is a diligent work, showing good philological skills of its author and expanding our knowledge about lyric poetry. The study was created under the supervision of an outstanding expert in Polish poetry, Prof. Piotr Śliwiński, as an MA thesis, defended in 2008. The publication is very important, although erratic, but it is attributable to the researcher’s little experience at that time. Of course, the author of the review knows the subsequent works of Anita Jarzyna, which, according to the reviewer, prove that we are dealing with a great commentator of Polish poetry.
Omówienie dotyczy książki Anity Jarzyny „Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), opublikowanej w Lublinie, w 2013 r. Jest to praca sumienna, ukazująca dobry warsztat filologiczny jej Autorki, wzbogacająca naszą wiedzę o liryce. Studium powstało pod kierunkiem wybitnego znawcy polskiej sztuki wiersza, prof. Piotra Śliwińskiego, jako praca magisterska, obroniona w 2008 r. Publikacja jest bardzo ważna, chociaż nierówna, ale spowodowane jest to ówczesnym małym doświadczeniem Badaczki. Autor omówienia zna, oczywiście, kolejne prace Anity Jarzyny, udowadniają one, zdaniem recenzenta tomu o Norwidzie, że mamy do czynienia ze świetną komentatorką polskiej poezji.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 300-305
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Rev.:] Zofia Zarębianka, Czytanie sacrum, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Instytut Wydawniczy „Maximum”, Kraków-Rzym 2008, 18 s., seria: Myśli ocalone. Seria Filozoficzno-Humanistyczna, pod redakcją Tadeusza Sławka, tom V.
The Reading “the Sacred”
Autorzy:
Tytko, Marek Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441002.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
sacred and literature
poetry
prose
letters
Paul Auster
Stanisław Barańczak
Georges Bernanos
Josif Brodski
Teresa Ferenc
Konstanty Ildefons Gałczyński
Julia Hartwig
Zbigniew Herbert
Hermann Hesse
Zbigniew Jankowski
Wojciech Kudyba
Maria Kuncewiczowa
Thomas Merton
Czesław Miłosz
Joanna Pollakówna
Rainer Maria Rilke
Tadeusz Różewicz
Wisława Szymborska
Marcin Świetlicki
Jan Twardowski
Karol Wojtyła
Adam Zagajewski
hermeneutics
comparatistics
literary methodology
Opis:
An author is a Polish professor of literature at the Jagiellonian Unversity in Cracow. The author shows in her book entitled The Reading "Sacred" some essays on literature and "sacred", especially she describes some Polish poetry and prose and literary letters from 20th century. She focuses on the problem hermeneutics of a text, comparatistics of literature and methodology of literature. There are many chapters on theme Polish poetry or prose, e.g. about such authors as Stanisław Barańczak, Teresa Ferenc, Konstanty Ildefons Gałczyński, Julia Hartwig, Zbigniew Herbert, Zbigniew Jankowski, Wojciech Kudyba, Maria Kuncewiczowa, Czesław Miłosz, Joanna Pollakówna, Tadeusz Różewicz, Wisława Szymborska, Marcin Świetlicki, Jan Twardowski, Karol Wojtyła, Adam Zagajewski. There are some essays about foreign (e.g. French, German, Russian) authors of literature in the context of ‘sacred’: Paul Auster, Georges Bernanos, Josif Brodski, Hermann Hesse, Thomas Merton, Rainer Maria Rilke.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 1(1); 141-144
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-95 z 95

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies