Tadeusz Różewicz i biedny poeta Stachura. Spotkanie w pół drogi

Celem artykułu jest próba zrekonstruowania prehistorii wiersza Tadeusza Różewicza biedny poeta Stachura (2003), którego tematem jest spotkanie obu poetów w bliżej nieokreślonej przeszłości. Rozproszone pre-teksty, dokumenty-zwiastuny, które poprzedzają właściwy proces twórczy, prowadzą badacza do domu pracy twórczej w Krynicy, gdzie zimą 1973 roku (zatem trzydzieści lat wcześniej) mogło dojść do realnego spotkania. Różewicz i Stachura stanowią uosobienia dwóch różnych przejść pokoleniowych, dwóch odmiennych praktyk pisarskich i poetyk, niemniej autor Wszystko jest poezja, wychodząc z całkiem innych doświadczeń, docierał do formuł bliskich autorowi Nic w płaszczu Prospera na zasadzie kontrastu i sobowtórowego dopełnienia. Jest to powracająca w twórczości Różewicza figura konfrontacji z „drugim”, który uobecnia się w pamięci, we śnie, w fantazmacie.

This paper attempts to reconstruct the pre-history of Tadeusz Różewicz’s 2003 poem biedny poeta Stachura, which depicts the meeting of both poets in an unspecified past. Scattered proto-texts, documents-prefigurations that precede the actual creative process, lead the researcher to the sabbatical retreat in Krynica, where in the winter of 1973 (thirty years earlier) the actual meeting could have taken place. Różewicz and Stachura epitomize two different generational experiences, two different writing practices and poetics. Nonetheless, the author of Wszystko jest poezja, though he started from a completely dissimilar point, arrived at forms close to those found in the work of the author of Nic w płaszczu Prospera – through contrast and a kind of doppelgänger complementarity. This is the theme recurring in Różewicz’s work of confronting the “other,” who is embodied through memories, dreams, and phantasms.