Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "современная русская литература" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Концепция времени и события в романе Григория Служителя Дни Савелия
    The concept of time and event in the Grigoriy Sluzhitel’s novel The Savely’s days
    Autorzy:
    Pavlenko, Svetlana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519418.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    chronotope
    Modern Russian Literature
    Grigoriy Sluzhitel
    the Past
    memory
    хронотоп
    современная русская литература
    Григорий Служитель
    память
    прошлое
    Opis:
    The aim of this article is to study the chronotope (relation between time and space) and literary time diversity in contemporary Russian literature on the basis of Grigoriy Sluzhitel’s The Savely’s Days. Martin Heidegger’s concept of event (Ereignis) related to the temporal structure of the text is analysed as well. Different configurations of literature time were described. The author examined: 1) real historical time on a social scale; 2) lifetime of a particular person; 3) time of everyday life divided into periods of work and recovery; 4) idyllic time as well as a period of crisis; 5) one’s inner perception of time, including memories and the oneiric time. It was discovered that the borders between different layers of time in The Savely’s Days, Sluzhitel’s first novel, are conditional and permeable. Time in the novel is not only a category of literature, but one of the most significant concepts, as it becomes an object of the main character’s (cat Savely’s) reflection. In addition, the issue of memory and memories as well as literary time-space relations was analysed.
    Źródło:
    Studia Wschodniosłowiańskie; 2022, 22; 99-115
    1642-557X
    Pojawia się w:
    Studia Wschodniosłowiańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Размытость досуга и службы в рамках тоталитарного строя. О Дне опричника Владимира Сорокина
    Ambiguity of spare time and service within a totalitarian system. On Day of the Oprichnik by Vladimir Sorokin
    Autorzy:
    Jaworski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2031211.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    современная русская литература
    Vladimir Sorokin
    Giorgio Agamben
    Владимир Сорокин
    Джорджо Агамбен
    тоталитаризм
    интертекстуальность
    totalitarianism
    intertextuality
    contemporary Russian literature
    Opis:
    The present paper aims at presenting the ambiguity of spare time and service in Vladimir Sorokin’s Day of the Oprichnik in the context of the fictional totalitarian system of the New Middle Ages and the historical atrocity of the Nazi and Soviet history. The proposed interpretation has been based on Giorgio Agamben’s reflections on the individual’s status under the exceptional circumstances of an extremely oppressive regime. The analysis has led the author to conclude the imminent and omnipresent blurring and overlapping of the intimate and the public in Sorokin’s book. Moreover, Day of the Oprichnik may be seen as a rich universe of intertextual references interweaving into a complex picture of a human being disappearing in the uniform crowd of state officers.
    Źródło:
    Studia Wschodniosłowiańskie; 2020, 20; 23-30
    1642-557X
    Pojawia się w:
    Studia Wschodniosłowiańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Атрибуты времени в романе "Авиатор" Евгения Водолазкина
    Autorzy:
    Baleja, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034859.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    современная русская литература
    проза
    дневник
    атрибуты времени
    Евгений Водолазкин
    Авиатор
    contemporary Russian literature
    prose
    diary
    determinants of time
    Yevgeny Vodolazkin
    The Aviator
    Opis:
    Статья посвящена категории времени в романе Евгения Германовича Водолазкина Авиатор (2016), которая, на наш взгляд, является ключевой для осмысления идейного мира произведения. Основная задача – выделить временные пласты в романе и выявить доминирующие атрибуты, определяющие каждый из описываемых периодов. В статье время рассматривается как явление, а атрибут – как его характерная черта. Благодаря такому подходу автору удается вычленить в произведении не два, как ранее утверждалось в научной литературе, а три временных пласта: период дореволюционной России, период «большевист- ского ада», период России конца второго тысячелетия. Осмыслению природы времени в ро- мане способствовало также общее рассмотрение жанровой принадлежности произведения. Исходя из убеждения, что незаметные в историческом процессе элементы создают реальную картину определенного периода, способствуя изучению подробностей жизни в разные вре- мена, автор описывает различные детали, а также проводит их классификацию. Выделяются следующие репрезентативные группы показателей: запахи, присущие определенным атрибу- там; звуки, издаваемые атрибутами; элементы повседневной и светской праздничной жизни героев; транспортные средства и организация пространства. Немаловажной для проведенно- го исследования является также концепция хронотопа, разработанная Михаилом Бахтиным. Автор отмечает, что со сменой исторического ориентира приходит новая характеристика по- казателей. В романе Водолазкина именно атрибуты позволяют выделить временные пласты. В этом заключается их основная функция.
    The paper is devoted to the category of time in the novel The Aviator (2016) by Yevgeny Vodolazkin, the category being the key to comprehending the conceptual universe of this text. The main aim of the study is to identify the temporal layers in the novel and to indicate the dominant attributes that define each of the described periods. In the paper time is considered as a phenomenon, and attribute (determinant) as its distinctive feature. Such an approach allows the author to identify not two, as in previous scholarly literature, but three layers of time: the period of pre- -revolutionary Russia, the period of the “Bolshevik hell”, and the period of Russia at the end of the second millennium. The interpretation of the nature of time in the novel has also been facilitated by a general consideration of the work’s genre affiliation. Basing on the conviction that the elements imperceptible in the historical process create a real picture of a certain period, thus encouraging the study of the minutiae of life in different times, the author describes various details, as well as classifies them. The representative groups of indicators are distinguished as follows: smells inherent to certain attributes, sounds emitted by attributes, elements of the characters’ everyday life as well as festive time, means of transport, and the arrangement of space. The concept of chronotope, developed by Mikhail Bakhtin, has also been important for the study. The author notices that the change of a historical reference point is accompanied by a new characterisation of the indicators. In the discussed novel it is precisely the attributes that make it possible to separate the temporal layers, and this, indeed, is their main function.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 247-260
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theater and theatricality in their relation To history and the arts in the novels
    Teatr i teatralność wobec historii i sztuk wizualnych w powieściach Władimira Szarowa
    ИЗОБРАЖЕНИЕ ТЕАТРА В ЕГО СВЯЗИ С ИСТОРИЕЙ И ИЗОБРАЗИТЕЛЬНЫМ ИСКУССТВОМ В РОМАНАХ ВЛАДИМИРА ШАРОВА
    Autorzy:
    Gabrielova, Amina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179733.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-07
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Владимир Шаров
    Современная русская литература
    Исторический роман
    Театр
    Władimir Szarow
    literatura postsowiecka
    powieść historyczna
    teatr
    Vladimir Sharov
    Post-Soviet literature
    Historical novel
    Theater
    Opis:
    Vladimir Sharov (1952–2018), a distinguished contemporary Russian writer, published nine quasi historical novels. Each of his novels suggests a different semi-fantastical version of Russian history that is locked into continuing cycles or - to use Sharov’s preferred word - “rehearsals” of violence. Theater and performance are a recurring theme in Sharov’s prose. In Before and During [До и во время], one of the main characters is Alexander Scriabin. In The Rehearsals [Репетиции] Patriarch Nikon orders a play – a mystery-play about Easter — in which the amateur peasant actors are assigned roles from the Bible and replay these roles for generations. In Should Not I Spare [Мне ли не пожалеть], the opening section shows characters participating in Chekhov’s plays, and the main part of the narration tells the story of staging an oratorio. In the last two novels, several of the protagonists are theater directors. This article argues that for Sharov, theater is an apt metaphor for history and a basic ontological principle, because theater is an experience that can be documented but is never reproduced in exactly the same form. The article examines how Sharov brings out the power of the playwright, director, and actor to implement multiple and different scripts and life stories. Life and art in his works imitate each other through a constant multiplication of versions or rehearsals - “rehearsals” in its expanded sense as reinterpretations, revisions, rewritings, and continuations.
    Владимир Шаров (1952–2018), выдающийся современный русский писатель, опубликовал девять квази-исторических романов. В них предлагаются полуфантастические варианты российской истории, неизменно скатывающейся к повторяюшимся циклам, или, используя любимое выражение писателя, «репетициям»  насилия. Сквозными темами в прозе Шарова являются театральные постановки и исполнение ролей. В романе До и во время один из главных героев – композитор Скрябин. В романе Репетиции Патриарх Никон заказывает пьесу – мистерию о Воскресении, - в которой простые крестьяне получают роли из Нового Завета и из поколения в поколение репетируют эти роли. Во вступительной части романа Мне ли не пожалеть персонажи участвуют в пьесах Чехова, а основная часть посвящена постановке оратории. В этих двух последних романах несколько действующих лиц являются театральными режиссерами. В статье утверждается, что для писателя театр является не только подходящей метафорой для человеческой  истории, но также основным онтологическим принципом, потому что театральное представление можно описать и документировать, но никогда нельзя воспроизвести в точно такой же форме. В статье показано, как у Шарова персонажи-художники - драматурги, режиссеры и актеры, - обладают возможностью и властью разыгрывать различные варианты исторических событий. Жизнь и искусство в его сочинениях подражают друг другу в форме бесконечной цепи вариантов и репетиций – «повторений» в широком смысле, или пересмотров, переделок, продолжений и перевоплощений.
    Władimir Szarow (1952-2018), wybitny współczesny pisarz rosyjski, opublikował dziewięć powieści quasi-historycznych. Są to na wpół fikcyjne wersje rosyjskiej historii, niezmiennie sprowadzające się do powtarzających się cykli, czy też – używając ulubionego określenia pisarza – "prób" przemocy. W prozie Szarowa przewijają się wątki teatralne i odgrywanie ról. W powieści Przed i w trakcie jednym z głównych bohaterów jest kompozytor Skriabin. W powieści Próby patriarcha Nikon zleca wystawienie sztuki, misterium o Zmartwychwstaniu, w której zwykli chłopi otrzymują role z Nowego Testamentu i z pokolenia na pokolenie je odgrywają. We wstępnej części powieści bohaterowie uczestniczą w sztukach Czechowa, natomiast główna część poświęcona jest akcji oratorium. W tych dwóch ostatnich powieściach kilkoro bohaterów to dyrektorzy teatrów. Artykuł przekonuje, że teatr jest dla pisarza nie tylko trafną metaforą ludzkiej historii, ale także podstawową zasadą ontologiczną, ponieważ przedstawienie teatralne można opisać i udokumentować, ale nigdy nie da się go odtworzyć w dokładnie takiej samej formie. Artykuł pokazuje, w jaki sposób w twórczości Szarowa artyści graficy, dramatopisarze, reżyserzy i aktorzy mają możliwość i moc odgrywania różnych wersji wydarzeń historycznych. Życie i sztuka w jego pracach naśladują się nawzajem w postaci niekończącego się łańcucha wariacji i prób – szeroko rozumianych "powtórzeń", czyli rewizji, remake'ów, kontynuacji i reinkarnacji.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 60-88
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego
    THE PICTURE OF RUSSIAN EVERYDAY LIFE IN THE NOVEL TEXT OF DMITRY GLUKHOVSKY
    КАРТИНА РУССКОЙ ПОВСЕДНЕВНОСТИ В РОМАНЕ ТЕКСТ ДМИТРИЯ ГЛУХОВСКОВСКОГО
    Autorzy:
    Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604139.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    повседневность,
    действительность
    современная русская литература
    Дмитрий Глуховский
    Текст
    codzienność
    powszedniość
    współczesna literatura rosyjska
    Dmitrij Głuchowski
    Tekst
    everyday life
    real life
    contemporary russian literature
    Dmitry Glukhovsky
    Text
    Opis:
    В данной статье рассматриваются особенности изображения повседневности в первом реалистичсеском романе Дмитрмя Глуховского Текст. На примере судьбы главного героя произведения, Ильи Горюнова анализируется модель русской действительности и обыденности, а также их характерные черты и атрибуты. В данном контексте особое значение приобретают категории контраста, отчуждения, фатализма и пессимистического детерминима. Обыденность в своем романе Глуховский представляет, ссылаясь на русский литературный дискурс. В произведении ощущаются инспрации идеями Льва Толстого, Федора Достоевского, Антна Чехова и других классиков, а также современных писателей.  
    The aricle The Picture of Russian Everyday Life i The Novel Text Of Dmitry Glukhovsky  describes different attribute of a everyday life and reality in contemporary Russia. The author uses  the category of strangeness, contrast, fatalism and pessimistic determinism to characterize one of the most important motifs in his novel based on the life of the main character in the story. Glukhovsky shows the everyday life in Russian capital city and Moscow’s area referred to works of the biggest writers of XIX century (Lev Tolstoy, Fiodor Dostoevsky, Anton Chekhov) and to contemporary Russian authors.
    Artykuł Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego poświęcony jest omówieniu zjawiska rosyjskiej codzienności i jej charakterystyce. Na podstawie sytuacji egzystencjalnej głównego bohatera utworu, Ilji Goriunowa, autor przedstawia konstytuujące rosyjską codzienność kategorie obcości, kontrastu, fatalizmu i pesymistycznego determinizmu. Głuchowski nawiązuje w swojej analizie do szerokiego kontekstu kulturowo-literackiego. W powieści widoczne są czytelne aluzje i cytaty z rosyjskich klasyków: Lwa Tołstoja, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, a także dialog z przedstawicielami współczesnej literatury rosyjskiej.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ZBĘDBY CZŁOWIEK I MAŁY CZŁOWIEK W ROSYJSKIEJ LITERATURZE ХХI WIEKU
    “SUPERFLUOUS MAN” AND “LITTLE MAN” IN THE XXI-CENTURY RUSSIAN LITERATURE
    ЛИШНИЙ ЧЕЛОВЕК И МАЛЕНЬКИЙ ЧЕЛОВЕК В РУССКОЙ ЛИТЕРАТУРЕ ХХI ВЕКА
    Autorzy:
    Radosz, Joanna Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604327.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    лишний человек
    маленький человек
    Виктор Пелевин
    Сергей Минаев
    современная русская литература
    zbędny człowiek
    mały człowiek
    Wiktor Pielewin
    Siergiej Minajew
    współczesna literatura rosyjska
    superfluous man
    little man
    Victor Pelevin
    Sergey Minaev
    contemporary Russian literature
    Opis:
    Вследствие бурных социальных перемен после распада Советского Союза возникла потребность в выявлении нового литературного героя, с которым могли бы отождествлять себя читатели. Отсутствие новых моделей общерусского персонажа привело отечественных писателей к возврату к известным образцам из прошлого. Целью настоящей статьи является анализ главных героев двух романов-манифестов начала XXI века – Generation 'П' В. Пелевина и Духless С. Минаева с точки зрения наличия качеств, характерных для типов «лишнего» и «маленького» человека. Обе категории персонажей, типичных для русской литературы XIX века, были частично приспособлены к современному менталитету и условий жизни в начале XXI века.
    Due to the rapid social changes after the collapse of the Soviet Union there occurred a need to present a new literary character with whom the readers could identified themselves. Facing the lack of the new models of an all-Russian character, Russian writers began to use well-known literary patterns from the past. The aim of the given article is to analyse the main characters of two defining works at the beginning of XXI-century Russian literature –“Generation ‘P’” by V. Pelevin and “Dukhless” by S. Minaev – in terms of presence of the features characterising the superfluous men and the little man. These two categories of characters in XIX-century Russian literature are being partially transposed so as to fit the contemporary mentality and conditions of everyday life.
    Wskutek gwałtownych przemian społecznych po rozpadzie Związku Radzieckiego pojawiła się potrzeba ukazania nowego bohatera literackiego, z którym mogliby się utożsamiać czytelnicy. Brak nowych modeli ogólnorosyjskiej postaci spowodował, że rosyjscy pisarze sięgnęli po doskonale znane wzorce z przeszłości. Celem niniejszego artykułu jest analiza głównych bohaterów dwóch powieści-manifestów początku XXI wieku – Generation ‘P’ W. Pielewina i Duchless S. Minajewa pod kątem obecności cech charakterystycznych dla zbędnego oraz małego człowieka. Obie kategorie postaci typowych dla XIX-wiecznej literatury rosyjskiej zostały częściowo dostosowane do współczesnej mentalności oraz współczesnych warunków życia.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Scriptor ludens: strategia twórcza Wiktora Pielewina
    Scriptor ludens: Viktor Pelevins creative strategy
    Scriptor ludens: творческая стратегия Виктора Пелевина
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311592.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Виктор Пелевин
    современная русская литература
    игра в литературе
    творческая стратегия
    постмодернизм
    Wiktor Pielewin
    współczesna literatura rosyjska
    gra/zabawa w literaturze
    strategia twórcza
    postmodernizm
    Viktor Pelevin
    contemporary Russian literature
    game/play in literature
    creative strategy
    postmodernism
    Opis:
    The aim of this article is to assess the attitude of the contemporary Russian writer Viktor Pelevin towards readers and literary world in the context of the theses put forward by Johan Huizinga in his book Homo ludens. As the Dutch researcher points out in his paper, „Play is a culture's attribute, which precedes, accompanies, and penetrates it from the very beginning”. Pelevin, on the other hand, by concealing himself from readers and meticulously separating his personal and professional life, engages - in my opinion - in a peculiar game with his readers and critics, which I described by the expression used in the title: „scriptor ludens”.
    Статья посвящена оценке отношения современного русского писателя Виктора Пелевина к читателям и литературной среде в контексте тезисов, выдвигаемых Йоханом Хёйзингой в его книге Homo ludens (Человек играющий). Голландский исследователь указывает в своей публикации, что „игра в культуре предстоит как некая заданная величина, предшествующая самой культуре, сопровождающая и пронизывающая ее от истоков”. В свою очередь Пелевин, скрываясь от читателей и тщательно разделяя личную жизнь и профессиональную деятельность, ведет своеобразную игру с читателями и критиками его творчества, которую я охарактеризовала вынесенным в название статьи понятием „scriptor ludens”.
    Artykuł jest poświęcony ocenie postawy współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina wobec czytelników i świata literackiego w kontekście tez stawianych przez Johana Huizingę w jego książce Homo ludens. Holenderski badacz wskazuje w swej publikacji, że „zabawa jest wielkością daną kulturze, egzystującą przed samą kulturą, towarzyszącą jej i przenikającą ją od samego początku”. Natomiast Pielewin skrywając własną osobę przed odbiorcami i skrzętnie oddzielając życie prywatne od zawodowego, prowadzi – w moim przekonaniu – swoistą grę z czytelnikami i krytykami jego twórczości, którą scharakteryzowałam zawartym w tytule określeniem „scriptor ludens”.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 174-189
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    О двух постсоветских генералах: романы Георгия Владимова Генерал и его армия и Тимура Кибирова Генерал и его семья
    O dwóch postradzieckich generałach: powieść Gieorgija Władimowa Generał i jego armia i Timura Kibirowa Generał i jego rodzina
    About two post-soviet generals: novels The general and his army by Georgii Vladimov and The general and his family by Timur Kibirov
    Autorzy:
    Moleyunayte, Ilona V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311600.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    современная русская литература
    советское прошлое
    образ генерала
    Георгий Владимов
    Тимур Кибиров
    współczesna literatura rosyjska
    przeszłość sowiecka
    wizerunek generała
    Giergij Władimow
    Timur Kibirow
    modern Russian literature
    Soviet past
    image of a general
    Georgii Vladimov
    Timur Kibirov
    Opis:
    The article is devoted to the comparison of novels about generals written in different periods of post-Soviet history: The General and his Army by Georgii Vladimov and The General and his Family by Timur Kibirov. The satirical tendency of depicting the general in Russian literature, the traditions of "lieutenant prose", the popularity of the family novel genre in modern literature form the background for comparing novels. The author examines the genre, compositional and narrative techniques that writers use to comprehend the Soviet past; highlights the motive of the meeting of the general with the philologist. The comparison reveals the changes in attitudes towards the Soviet that have taken place in society over the 30 post-Soviet years, and reveals that the exposure of Soviet ideology develops from emphasizing the tragic in history to its deheroization. The use of psychologism techniques shows how writers share in their heroes the universally human, personal and historical. Thus, writers not only comprehend the past, but also react to their contemporary attitude towards it.
    Статья посвящена сравнению романов о генералах, написанных в разные периоды постсоветской истории: Генерал и его армия (1994) Георгия Владимова и Генерал и его семья (2020) Тимура Кибирова. Сатирическая тенденция изображения генерала в русской литературе, традиции  «лейтенантской прозы», популярность жанра семейного романа в современной литературе составляют фон сравнения романов. Автор рассматривает жанровые, композиционные и повествовательские приемы, с помощью которых писатели осмысляют советское прошлое; выделяет мотив встречи генерала с филологом. Сравнение позволяет выявить изменения в отношении к советскому, произошедшие в обществе за 30 постсоветских лет, и обнаруживает, что разоблачение советской идеологии развивается от акцентирования трагического в истории к ее дегероизиции. Использование приемов психологизма показывает, как писатели разделяют в своих героях  универсально человеческое, личное и историческое. Таким образом писатели не только осмысляют прошлое, но и реагируют на современное им отношение к нему.
    Artykuł poświęcony jest porównaniu powieści o generałach pisanych w różnych okresach postsowieckiej historii: Generał i jego armia (1994) Gieorgija Władimowa oraz Generał i jego rodzina (2020) Timura Kibirowa. Tłem dla porównania powieści jest satyryczna tendencja w przedstawieniu obrazu generała w literaturze rosyjskiej, tradycje prozy „prawdy okopów”, popularność gatunku sagi rodzinnej we współczesnej literaturze. Autorka analizuje techniki kompozycyjne i narracyjne, którymi posługują się pisarze dla objaśnienia sowieckiej przeszłości; zwraca szczególną uwagę na motyw spotkania generała z filologiem. Porównanie ujawnia zmiany w postawach wobec państwa sowieckiego, jakie zaszły w społeczeństwie w ciągu 30 lat po rozpadzie ZSRR, i pokazuje, że ujawnienie sowieckiej ideologii ulega zmianom od podkreślania tragizmu historii po jej deheroizację. Pogłębiony psychologizm sprawia, że w postaciach można oddzielić to co uniwersalnie, ogólnoludzkie, od elementów osobistych i zależnych od historii. W ten sposób twórcy nie tylko wyjaśniają przeszłość, ale też  reagują na współczesny im stosunek do niej.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 55-67
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Архивный вектор в современной русской литературе
    The archival vector in modern Russian literature
    Nurt archiwalny we współczesnej literaturze rosyjskiej
    Autorzy:
    Shafranskaya, Eleonora
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311594.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    архивные документы
    современная русская литература
    сталинские репрессии
    роман Сухбата Афлатуни Рай земной
    роман Саши Филипенко Красный Крест
    dokumenty archiwalne
    współczesna literatura rosyjska
    represje stalinowskie
    powieść Saszy Filipienko Czerwony Krzyż
    powieść Suhbata Aflatuniego Raj na ziemi
    archival documents
    modern Russian literature
    Stalinist repressions
    the novel of Sukhbat Aflatuni Paradise earthly
    the novel of Sasha Filipenko Red Cross
    Opis:
    The author’s intention is to study the “archival” vector of modern Russian literature. When the state archives were opened in the 1990s, it became a shock for those citizens who tried to comprehend the recent history of the USSR. Insight into these materials initiated a new vector in literature – “archival”. The article examines two contemporary Russian texts: Sasha Filipenko's novel The Red Cross and Sukhbat Aflatuni's novel The Earthly Paradise. All the plot twists in these texts are not the author's invention, but the paradigm of the political investigatory records of 1937–1938: interrogation protocols, indictments, relatives’ statements, various kinds of certificates. The narrator fills in the gaps that are missing in documents: builds links between the interrogation protocols, restores the psychological context, the relationship between the accused and the investigator, – and the picture of the past becomes complete and convincing.
    Autor prezentuje nurt „archiwalny” współczesnej literatury rosyjskiej. Otwarcie zbiorów archiwów państwowych w latach 90. było szokującym etapem dla obywateli w zrozumieniu najnowszej historii ZSRR. Znajomość tych materiałów zapoczątkowała w literaturze nowy wektor – „archiwalny”. Artykuł dotyczy dwóch tekstów współczesnej literatury rosyjskiej: powieści Saszy Filipienko Czerwony Krzyż i powieści Suhbata Aflatuniego Raj na ziemi. Wszystkie wydarzenia i zwroty akcji w tych utworach nie są fikcją literacką, ale opierają się na materiałach ze śledztw oskarżonych w latach 1937-1938: protokoły przesłuchań, akty oskarżenia, zeznania krewnych, różnego rodzaju świadectwa. Autor tekstu literackiego wypełnia luki w sprawach: buduje powiązania między protokołami przesłuchań, przywraca kontekst psychologiczny między oskarżonym a śledczymi. Dzięki tym zabiegom obraz przeszłości staje się pełny i przekonujący.
    Автором намечено исследование «архивного» вектора современной русской литературы. Открытие фондов государственных архивов в 1990-е годы стало для граждан шокирующим этапом в постижении недавней истории СССР. Знакомство с этими материалами инициировало новый вектор в литературе – «архивный». В статье рассмотрены два текста актуальной русской словесности: роман Саши Филипенко Красный крест и роман Сухбата Афлатуни Рай земной. Все ходы и повороты сюжетов в этих текстах – не авторский вымысел, а парадигма следственных дел обвиняемых в 1937–1938 годах: протоколы допросов, обвинительные заключения, заявления родственников, разного рода справки. Автор литературного текста восполняет те пробелы, которые отсутствуют в делах: выстраивает связки между протоколами допросов, восстанавливает психологический контекст между обвиняемыми и следователями, и картина прошлого становится полной и убедительной.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 25-38
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Na u)więzi. „Robić za psa Jewgienija Łukina w perspektywie antropologicznej
    Bond(ed labour). «Чушь собачья» by Yevgeny Lukin in an anthropological perspective
    На привязи. «Чушь собачья» Евгения Лукина с антропологической перспективы
    Autorzy:
    Zając, Jadwiga Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085357.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-22
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская литература
    современная литература
    Бредовая работа
    антропология литературы
    Дэвид Гребер
    Евгений Лукин
    literatura najnowsza
    literatura rosyjska
    praca bez sensu
    antropologia literatury
    David Graeber
    Jewgienij Łukin
    Russian literature
    contemporary literature
    bullshit job
    anthropology of literature
    Yevgeny Lukin
    Opis:
    Antropologiczne ujęcie problematyki zwykle omawianej z perspektywy polityczno-ekonomicznej oferuje ciekawy wgląd w najnowszą literaturę rosyjską spod znaku fantastyki. Niniejszy tekst wprowadza optykę zaczerpniętą z klasycznych już w niektórych kręgach prac Davida Graebera w obszar refleksji dotyczącej rosyjskiej prozy współczesnej. Wychodząc od zaproponowanego przez Graebera pojęcia pracy bez sensu, kreśli antropologiczną interpretację losów bohatera powieści Robić za psa autorstwa Jewgienija Łukina. Podejmuje problem emocjonalnego wyzysku w pracy i eksploatacji psychiki aż po redukcję poza pracowniczego ja do śladowej, niewygodnej resztki, której poświęcenie nie wydaje się już istotną stratą, a ostateczna ofiara staje się nawet rodzajem ulgi.
    Антропологический подход к вопросам, обычно обсуждаемым с политической и экономической точки зрения, дает интересное представление о новейшей русской фантастической литературе. Этот текст вводит оптику, взятую из уже классических в некоторых кругах произведений Дэвида Грэбера, в область размышлений о современной русской прозе. Начав с концепции бессмысленного творчества Гребера, он дает антропологическую интерпретацию судьбы героя романа Евгения Лукина Чушь собачья. Текст сосредоточен на проблеме эмоциональной эксплуатации на работе, которая приводит к психологическому разрушению до такой степени, что «я вне работы» становится неприятным пережитком, жертва которого больше не кажется серьезной потерей, а последняя жертва становится своего рода облегчение.
    The anthropological approach to issues commonly discussed from a political and economic point of view offers an interesting insight into the latest Russian fantasy literature. This text introduces optics taken from the already classic in some circles works of David Graeber into the field of reflection on Russian contemporary prose. Beginning with Graeber's concept of bullshit job, outlines an anthropological interpretation of the actions of Yevgeny Lukin's hero of the novel Чушь собачья . Its point od focus is the problem of emotional exploitation at work, leading to psychological destruction, to the point where the outside of work self of the worker is reduced to an uncomfortable remnant, sacrifice of which no longer seems to be any serious loss and the highest sacrifice becomes welcomed as a kind of a relief.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 47-63
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies