Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "путешествие" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Aḥmad al-Kardūdī i jego podróż do Hiszpanii (1885). Konteksty polityczne i kulturowe
Aḥmad al-Kardūdī and His Journey to Spain (1885). Political and Cultural Dimensions
Ахмад аль-Кардуди и его путешествие в Испанию (1885 г.). Политические и культурные аспекты
Autorzy:
Dziekan, Marek M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2121750.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Aḥmad al-Kardūdī
Morocco
Spain
Politics
journey
diplomacy
Ахмад аль-Кардуди
Марокко
Испания
Политика
путешествие
дипломатия
Opis:
The article is devoted to Aḥmad al-Kardūdī, a Moroccan official in the second half of the nineteenth century, and his state and diplomatic activities, with particular emphasis on the account he wrote for Sultan Al-Ḥasan I (ruled 1873–1894) from the 1885 expedition to Spain, which had been published for the first time in 1963 under the title At-Tuḥfa as-saniyya li-al-Ḥaḍra al- Ḥasaniyya bi-al-Mamlaka al-Iṣbanyūliyya [Shining Gift for His Majesty Al- Ḥasan about the Kingdom of Spain]. This report often is included into Arab travel literature. It is not only a report on the tasks that the ruler set before the diplomatic mission of which Al-Kardūdī was a member, but also an image of the social and political consciousness of Moroccan elites associated with power of the West in times of active attempt at reforms undertaken by the ruler. Unfortunately, these attempts had little effect. The delegation was received in audience by Regent Maria Krystyna, also visited the capital of Spain and the most important Andalusian cities, but the author himself, probably on the orders of the Sultan, was also very interested in the military achievements of the Spaniards. The Gift, written in rhyming and rhythmic prose, can be treated as a literary work (although the author probably did not intend to), and simultaneously an example of an original, official, court document in the shape of a diplomatic report addressed to the ruler.
Статья посвящена фигуре Ахмада аль-Кардуди, марокканского чиновника второй половины XIX века, а также его государственной и дипломатической деятельности, с особым акцентом на отчете, который он написал для султана Аль-Хасана I (правил 1873–1894) из экспедиции 1885 года в Испанию. Текст был впервые опубликован в 1963 году под названием Ат-Тугфа ас-санийя ли-аль-Хадра аль-Хасанийа би-аль-Мамлака аль-Исбаньюлийя [Сияющий подарок Его Величеству Аль-Хасану о Королевстве Испания]. Этот отчет часто включается в арабскую путешественную литературу. Это не только отчет о выполнении задач, которые правитель поставил перед дипломатической миссией, членом которой был Аль-Кардуди, но и образ общественного и политического сознания марокканских элит, связанных с властью, силы Запада во время активной политики реформ, предпринятых правителем. К сожалению, эти попытки оказались малоэффективны. Делегация была принята на аудиенции регентшей Марией Кристиной, также посетила столицу Испании и важнейшие андалузские города, но сам автор, вероятно, по приказу султана, также очень интересовался военными достижениями испанцев. Подарок, написанный рифмованной и ритмичной прозой, может рассматриваться как литературное произведение (хотя автор, вероятно, не имел такого намерения), и в то же время образец оригинального официального судебного документа в виде дипломатического рапорта для правителя.
Źródło:
Studia Orientalne; 2022, 1(21); 85-110
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Антиутопические произведения Евгения Замятина и Василя Гигевича: к проблеме сходства и различий
Anti-utopian works by Yevgeny Zamyatin and Vasil Hihievicz: the problem of similarities and differences
Autorzy:
Alsztyniuk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032793.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
антиутопия
роман Мы
повесть Марсиянское путешествие
предупреждение
anti-utopia
We novel
Martian Journey story
warning
Opis:
The article analyses Zamyatin’s novel We (1921) and Hihiewicz’s story Martian Journey (1990). Zamyatin is considered to be the father of the anti-utopian genre, and We became a source of inspiration for many writers, including George Orwell and Aldous Huxley. Hihiewicz, in his works, repeatedly portrayed the society of the future, completely subordinated to the system of state power. Similar issues and kinds of narration are the main features that link both analysed works. However, the transformation of Zamyatin’s protagonist is only temporary, as a consequence of which he returns to the initial situation, to the life absolutely subordinated to the state power. On the other hand, Hihiewicz’s protagonists solve existential problems by choosing between life in captivity and death.
Źródło:
Studia Wschodniosłowiańskie; 2020, 20; 7-22
1642-557X
Pojawia się w:
Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Становление жанровой формы путешествия в Россию во французской литературе XVIII века
Autorzy:
Корзина, Нина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034782.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
жанр
жанровая форма
жанровые признаки
путешествие
травелог
Просвещение
genre
genre form
genre features
travel
travelogue
the Enlightenment
Opis:
Статья посвящена книге Ж. Шапп д’Отроша Путешествие в Сибирь по приказу ко- роля в 1761 году, положившей начало развитию той модификации жанровой формы траве- лога о России, которую принято называть русофобской. Основными ее чертами являются предвзятое отношение к стране как варварской, отсталой, населенной непросветленным, безнравственным народом, несущей угрозу всему европейскому миру своей агрессивностью; стереотипность оценок, неприятие всего самобытного и незнакомого европейцу и пото- му достойного осуждения. Книга Ж. Шапп д’Отроша была плодом свойственных позднему французскому Просвещению убеждений в необходимости разрушения «русского миража» и возвращения к европейскому стереотипу восприятия страны как олицетворения варвар- ства, что стало первым жанровым признаком русофобских травелогов. Этому отчаянно со- противлялась Екатерина II, Антидот которой был не только попыткой опровержения суж- дений Шапп д’Отроша, но и началом информационной войны между Европой и Россией. Недоброжелательность мнений Шапп д’Отроша о стране встревожилa М. В. Ломоносова еще за четыре года до выхода в свет книги французского автора. Аббат дал беспощадную оценку деспотической форме правления в России и её следствиям, но оставался в плену принятых на Западе стереотипов в отношении плохо изученной им страны. Нетерпимость и непонима- ние иной культуры, высокомерие в отношении ко всему русскому как заведомо ущербному, стремление дать оценку всей жизни России, совсем не изучив и не поняв страны, следование политической конъюнктуре, основанной на нежелании допускать Россию на равных в круг европейских государств, зависимость от культурных стереотипов – всё это и определило ос- новные жанровые признаки травелога о России, созданного Ж. Шапп д’Отрошем.
The article is devoted to the book by Jean Chappe d’Auteroche Voyage en Sibérie fait par ordre du roi en 1761, which laid the foundation for the development of that variety of the genre form of travelogue about Russia which is commonly called Russophobic. Its main features are 1) a biased attitude towards the country as barbaric, backward, populated by an unenlightened, immoral people, threatening the entire European world with its aggressiveness, 2) stereotyped assessments, 3) rejection of everything unique and unfamiliar to Europeans and therefore found condemnable. The book by Chappe d’Auteroche was the product of the beliefs widespread in the late French Enlightenment that it was necessary to destroy “the Russian mirage” and to return to the European stereotype of perception of the country as an epitome of barbarism. Such a view became the first generic feature of Russophobic travelogues. This was fiercely resisted by Catherine II, whose Antidote was not only an attempt to refute the judgments of Chappe d’Auteroche, but also the beginning of an information war between Europe and Russia. The illwill underlying the opinions of Chappe d’Auteroche about the country had alarmed Mikhail Lomonosov four years before the publication of the book by the French author. The French astronomer gave a merciless assessment of the despotic form of government in Russia and its consequences but remained bound by the stereotypes generally accepted in the West regarding the country that he had not studied well. The book is characterised by the following: intolerance and lack of understanding for other cultures, arrogance towards everything Russian as obviously flawed, an eagerness to judge the entire life of Russia without having studied and understood the country (influenced by political ambience and the reluctance to allow Russia on equal terms into the circle of European states), and relying on cultural stereotypes. All these became the main genre features of the travelogue about Russia, of which Chappe d’Auteroche can be called the creator.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 17-25
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podróż jako obraz metageograficzny: wybrane eseje Dmitrija Zamiatina
The journey as a metageographical image: selected essays by Dmitry Zamyatin
Путешествие как метагеографический образ: Избранные эссе Дмитрия Замятина
Autorzy:
Ochniak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311924.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Дмитрий Замятин
метагеография
эссе
путешествие
образ
Dmitrij Zamiatin
metageografia
esej
podróż
obraz
Dmitry Zamyatin
metageography
essay
journey
image
Opis:
Dmitry Zamyatin (born 1962) is a contemporary Russian geographer and culturologist and also a specialist in cultural anthropology, geopolitics, marketing and territorial branding. As a researcher and scientist, he is known in Russia primarily for popularising the concepts of humanistic geography and metageography. He has presented his concept of metageographical research (an interdisciplinary field at the borderline of science, philosophy and art) for years as a researcher and as a populariser and author of essays. The essays written over the years were collected and published in 2011 in the volume In the Heart of the Air. In this article, the concept of travel as a metageographical image and the way in which the traveller models and creates space is explored on the material of selected essays by the Russian metageographer.
Дмитрий Замятин (1962 г.р.) — современный российский географ и культуролог, специалист в области культурной антропологии, геополитики, маркетинга и территориального брендинга. Как исследователь и ученый он известен в России прежде всего благодаря популяризации концепции гуманитарной географии и метагеографии. Свою концепцию метагеографических исследований (междисциплинарной области на стыке науки, философии и искусства) он представляет уже много лет как ученый, популяризатор и автор эссе. Эссе, которые раньше печатались во многочисленных журналах, были собраны и опубликованы в 2011 году в сборнике В сердце воздуха. В данной статье на основе избранных эссе русского метагеографа, исследуется его концепт путешествия как метагеографического образа и способа моделирования и создания пространства путешественником.
Dmitrij Zamiatin (ur. 1962) jest współczesnym rosyjskim geografem i kulturologiem, a także specjalistą w zakresie antropologii kulturowej, geopolityki, marketingu i brandingu terytorialnego. Jako badacz i naukowiec znany jest w Rosji przede wszystkim dzięki popularyzacji koncepcji geografii humanistycznej oraz metageografii. Swoją koncepcję badań metageograficznych (dziedziny interdyscyplinarnej z pogranicza nauki, filozofii oraz sztuki) prezentował od lat jako naukowiec oraz popularyzator i autor esejów. Pisane przez lata eseje zostały zebrane i opublikowane w 2011 roku w tomie W sercu powietrza. W niniejszym artykule, na materiale wybranych esejów rosyjskiego metageografa, przedstawiony jest koncept podróży jako obrazu metageograficznego oraz sposobu modelowania i tworzenia przestrzeni przez podróżnika.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 114-127
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czar, East and Civilization: Russian Empire in Edna Dean Proctor’s Travelogue
Car, wschód, cywilizacja: Imperium Rosyjskie w trawelogu Edny Dean Proctor
Царь, восток, цивилизация: Российская Империя в травелоге Эдны Дин Проктор
Autorzy:
Annenkova, Elena
Yufereva, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085270.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Эдна Дин Проктор
путешествие в Россию
Путешествие в Россию
травелог
образ России
Восток
Запад
Европа
ориентализм
женское путевое письмо
Edna Dean Proctor
A Russian Journey
trawelog
obraz Rosji
Wschód
Europa
orientalizm
kobieca literatura podróżnicza
travelogue
image of Russia
West
Europe
Orientalism
female’s travel writing
Opis:
American writer Edna Dean Proctor (1829-1923), known as a poet and a progressive social activist, published her travelogue back in 1871, hot on the trail of her extensive tour of the countries of Western Europe and the Holy Land, including the Russian Empire. A Russian Journey was reprinted in America several times, and by the 1890 reprint, which has served as the material for this paper. The purpose of the study is to reveal the peculiarities of the image of Russia in the female traveler vision, which was created at the intersection of several discourse fields, Russian and Oriental, European and Eastern. The analysis of the author's creative thinking is based on a culturological perusal, which makes it possible to identify symbolic and mythopoetic codes of construction of a “borderline” mentality, as well as on a gender-adjusted post-colonial approach, exposing the clash of colonial and anti-colonial ideas. The research demonstrates, that European codes do not play a meaning-forming role, as well as the truly Russian ones; instead, the Eastern codes are revealed to the fullest possible extent. The attempts to fit the development of the empire into the Western discourse leads to emergence of semantic shifts and dichotomy of Oriental and European concepts.  
Американская писательница Эдна Дин Проктор (1829-1923), хорошо известная у себя на родине как поэт и прогрессивный общественный деятель, опубликовала свой травелог еще в 1871 году, по горячим следам своего обширного турне по странам Западной Европы и Святой Земле, а также Российской империи. «Русское путешествие» несколько раз переиздавалось в Америке, в том числе было опубликовано в 1890 году. Именно текст этого издания послужил материалом для этой статьи. Целью исследования является выявление особенностей образа России, запечатленного вглядом женщины-путешественницы и созданного на пересечении нескольких дискурсивных полей, русского и восточного, европейского и восточного. Анализ творческого мышления автора основан на культурологическом осмыслении, позволяющем обнаружить символические и мифопоэтические коды построения «пограничной» ментальности, а также на гендерно адаптированном постколониальном подходе, обнажающем столкновение колониальных и антиколониальных идей. Исследование показывает, что европейские коды не играют основополагаюзей смыслообразующей роли, как и собственно русские, тогда как восточные коды раскрываются с максимальной полнотой. Попытки вписать развитие Российской империи в западный дискурс приводят к возникновению семантических сдвигов и дихотомии восточных и европейских концептов. а, ориентализм, женское путевое письмо.
Amerykańska pisarka Edna Dean Proctor (1829–1923) znana w swojej ojczyźnie jako poetka i postępowa działaczka społeczna, opublikował swój trawelog jeszcze w 1871 roku, po podróży po krajach Europy Zachodniej i Ziemi Świętej, w tym Imperium Rosyjskim. „A Russian Journey” był kilkakrotnie wznawiany w Ameryce, w tym został opublikowany w 1890 roku. To tekst tego wydania posłużył jako materiał do niniejszego artykułu. Celem badań jest zidentyfikowanie cech obrazu Rosji, utrwalonego przez podróżniczkę, powstałego na skrzyżowaniu kilku pól dyskursywnych, rosyjskiego i orientalnego, europejskiego i wschodniego. Analiza twórczości autorki opiera się na refleksji kulturowej, która pozwala zidentyfikować symboliczne i mitopoetyczne kody konstruowania mentalności „granicznej”, a także na uwzględniającym płeć podejściu postkolonialnym, odsłaniającym zderzenie idei kolonialnej i antykolonialnej. Badania dowodzą, że europejskie kody nie odgrywają istotnej roli sensotwórczej, rosyjskie również, podczas gdy kody orientalne w pełni się uwydatniają. Próby wpisania rozwoju Imperium Rosyjskiego w dyskurs Zachodni prowadzą do powstania przesunięć semantycznych i dychotomii pojęć wschodnich i europejskich.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 119-136
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Императивная ностальгия: российские фантастические романы о перемещении в СССР 1970-х годов
Autorzy:
Kозьмина, Eлена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029207.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
ностальгия
поздний социализм
путешествие во времени
фантастика
фантастический исторический роман
мифы о СССР
nostalgia
late socialism
time-travel
science fiction
fantastic historical novel
myths about the USSR
Opis:
В статье исследуется группа романов российских писателей-фантастов о перемещении героев в 1970-е годы Советского Союза. Эти романы начали издаваться 5–7 лет назад по большей части самими авторами. В статье формулируются отличия таких произведений от схожих с ними фантастических исторических романов: попадание героя в свою собственную эпоху, отсутствие мотива «оживления истории» и пр. Анализ произведений позволяет сделать вывод, что образ ушедшего советского времени в романах строится не только с помощью описания реальных исторических событий, но и с использованием мифов и стереотипов о СССР. Сюжет опровергает эти мифы, что авторами не оговаривается или вовсе не замечается; тем самым романы становятся моделью советского общества с двойными стандартами. Романы пронизывает ностальгия по позднему социализму, а призывы к реставрации Советского Союза формулируются уже в заглавиях. В соответствии с этим выделяется разновидность ностальгии – императивная; она обладает следующими признаками: отсутствием утопического образа ушедшего времени; активно-действенным характером, что делает ностальгическое чувство противоположным элегическому. Императивную ностальгию, основанную на мифах и стереотипах, разделяют читатели, видящие в Перестройке общечеловеческую катастрофу, разрушившую «прекрасный мир». Им близок, кроме того, разговорно-агрессивный стиль, которым написаны романы, а также образ самодовольного героя. Императивная ностальгия отражает сформировавшиеся в современном обществе потребности в реставрации Советского Союза.
The article examines selected novels by Russian science fiction writers concerning the transition of heroes in the 1970s of the Soviet Union. These novels began being published quite recently, mostly by the authors themselves. The article formulates the differences between such works and similar fantastic historical novels: the hero’s arrival into his own era, the absence of the motive of “reviving history”, etc. The analysis of the novels allows us to conclude that this particular image of the bygone Soviet era is built by not only describing real historical events, but also using myths and stereotypes concerning the USSR. Nostalgia for late socialism permeates the novels, while calls for the restoration of the Soviet Union are already formulated in the very titles. Accordingly, another kind of nostalgia stands out – an imperative one with the following features: the absence of a utopian image of a bygone time; an active character, which makes the nostalgic feeling the opposite of the elegiac one. This imperative nostalgia based on myths and stereotypes is shared by readers who see Perestroika as a human catastrophe that destroyed the “wonderful world”. In addition, they are close to the conversational aggressive style with which the novels are written, as well as the image of a self-righteous hero. Imperative nostalgia reflects the needs for the restoration of the Soviet Union that have formed in modern society.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2021, 3; 25-36
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Emigracyjna filozofia podróżowania Gizelli Lachman (cykl poetycki "Zeszyt podróżny")
The Emigration Philosophy of Travelling by Gizella Lakhman (poetic cycle "Travel Notebook")
Эмиграционная философия путешествия Гизеллы Лахман (поэтический цикл "Путевая тетрадь")
Autorzy:
Brzykcy, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085334.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
русская эмиграция
русская эмиграционная поэзия
лирический цикл путешествий
путешествие
русская женская поэзия
emigracja rosyjska
emigracyjna poezja rosyjska
liryczny cykl podróżny
podróż
rosyjska poezja kobieca
Russian emigration
Russian emgiree poetry
lyrical poem of
Opis:
W artykule podjęto próbę analizy cyklu poetyckiego pt. Zeszyt podróżny Gizelli Lachman (1890?–1969), mało znanej i dziś właściwie zapomnianej poetki reprezentującej „pierwszą falę” emigracji rosyjskiej. Cykl omawiany jest w kontekście genologicznym (przynależność do gatunku lirycznego cyklu podróżnego) i biograficznym (emigracyjna tułaczka Lachman jako impuls dla twórczości literackiej). W analizie uwzględniono także inne wiersze poetki, oparte na motywie podróżowania. Podróżowanie nosi w artystycznym światopoglądzie poetki znamiona filozofii, rozumianej, za Platonem, jako zdobywanie mądrości przez poznawanie czegoś, jako praktyka poznawcza polegająca na nieustannym poszukiwaniu prawdy. Za zróżnicowanymi artystycznie formami mobilności podmiotu lirycznego (spacer, przejażdżka, wycieczka, wędrówka, podróż, wyprawa, rzadziej – tułaczka) kryje się zmetaforyzowany obraz ludzkiego życia, ujmowanego w perspektywie ontologicznej, epistemologicznej i aksjologicznej. W wierszach Lachman droga i przebywanie w drodze są alegorią ludzkiego życia (motyw peregrinatio vitae), figurą przemijania, metaforą samotności i relacji interpersonalnych, odwzorowaniem Platońskiego mitu o duszy. W analizowanym cyklu wierszy podróż po Europie posłużyła jako ilustracja dla refleksji poetki o przemijaniu ludzkości oraz dla krytyki kondycji świata II połowy XX wieku, zdominowanego przez masową turystykę i komercjalizm.
В статье дается анализ Путевой тетради – поэтического цикла Гизеллы Лахман (1890?–1969), малоизвестной, сегодня в принципе забытой поэтессы первой волны русского зарубежья. Цикл рассматривается в генологическом (принадлежность к жанру поэтического путешествия) и биографическом (эмиграционное скитальчество Лахман как импульс к творчеству) контекстах. В ходе анализа учитываются и другие стихотворения поэтессы, объединенные мотивом путешествия.  В художественном мировоззрении Лахман путешествие превращается в философское действие, вслед за Платоном оно толкуется поэтессой как познавательная практика, цель которой – искать правду о мире, о жизни, о самом себе. За разнообразными изображениями мобильности лирического субъекта (прогулка, экскурсия, рейс, реже – скитание) всегда скрывается метафорический образ человеческого существования, данного в онтологическом, эпистемологическом или аксиологическом ракурсе. В стихотворениях Лахман путь и пребывание в пути становятся аллегорией человеческой жизни (мотив peregrinatio vitae), фигурой протекания времени, метафорой одиночества и межличностных «путей сообщения», иллюстрацией Платонского мифа о бессмертной души.  Изображенное в Путевой тетради путешествие по Европе сопряжено с размышлениями лирического «я» над кратковременностью человека, а также с критикой массовой туристики и комерциализма – явлений, типичных для второй половины ХХ века. 
The article is an attempt at analysis of a poetic cycle entitled Travel Notebook (Путевая тетрадь), written by Gizella Lakhman (1890?-1969), a little-known and nowadays practically forgotten poet representing the “first wave” of Russian emigration. The cycle is discussed in the genological (belonging to the genre of the poetic travel cycle) and biographical context (emigration mobility as an impulse to literary activity). Other poems by Lakhman based on the theme of travel has also been taken into account. In the poet’s artistic worldview, travel bears the traits of philosophy, understood like Plato did, as acquiring wisdom through learning something, as a cognitive practice consisting in a constant search for truth. Behind the artistically diverse forms of mobility of the lyrical subject of Lakhman’s poetry (walk, ride, excursion, hike, journey, expedition, less frequent – wandering) there is a metaphorized image of human life, presented in an ontological, epistemological or axiological perspective. The road and being on the road are, among others, an allegory of human life (the motif of peregrinatio vitae), a figure of passing, loneliness and interpersonal relations, a reflection of the Platonic myth of the soul. In the analyzed series of poems, the journey around Europe served as an illustration for the poet’s reflections on the passing of mankind and for criticism of the condition of the world in the second half of the 20th century, dominated by mass tourism and commercialism.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 137-156
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Роман-травелог Гузель Яхиной Эшелон на Самарканд: от изживания исторической травмы к персональной мифологи
Guzel Yakhinas novel-travelogue Echelon to Samarkand: from surviving historical trauma to personal mythology
Powieść podróżnicza Guzel Jachiny „Eszelon do Samarkandy": od przezwyciężenia traumy historycznej do personalnej mitologii
Autorzy:
Smirnova, Alfiya I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311611.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Гузель Яхина
роман-травелог
путешествие
историческая травма
персональная мифология
«новый историзм»
Guzel Jachina
powieść podróżnicza
podróż
trauma historyczna
mitologia osobista
„nowy historyzm”
Gusel Yakhina
novel-travelogue
trip
historical trauma
personal mythology
«new historicism»
Opis:
The article examines the novel Echelon to Samarkand by Guzel Yakhina, dedicated to the Soviet past and the theme of «great hunger» of the early 1920s, which is interpreted as a collective trauma; analyzes the chronotope of the way, semantics of nomination of chapters structuring the development of the plot, architectonics of the novel; reveals the mindset to create a text that includes elements of myth, fairy tale, parable, which promotes author’s personal mythology and determined the meta-genre specifics of the novel-travelogue. The analysis of the text shows that Yakhina's novel expression demonstrates a personal perception of the historical background of the disappeared country, «new historicism» in the understanding of the Soviet civilization.
Artykuł dotyczy powieści Guzel Jachiny Eszelon do Samarkandy poświęconej sowieckiej przeszłości i tematowi „wielkiego głodu” na początku lat 20., który interpretuje się jako zbiorową traumę. W analizie utworu uwzględniono chronotop drogi, semantykę nominacji rozdziałów, strukturyzację rozwoju fabuły, architekturę powieści. Przedstawiono też cel stworzenia tekstu, w którym elementy mitu, baśni, przypowieści przyczyniają się do stworzenia osobistej mitologii autora. Określono także metagatunkową specyfikę powieści podróżniczej. Z analizy tekstu wynika, że powieści Jachiny ukazują osobiste postrzeganie historycznej przeszłości nieistniejącego już kraju, „nowy historyzm” w objaśnieniu cywilizacji sowieckiej.
В статье рассматривается роман Гузель Яхиной Эшелон на Самарканд, посвященный советскому прошлому и теме «большого голода» начала 1920-х годов, который осмысливается как коллективная травма; рассматривается хронотоп пути, семантика номинации глав, структурирующей развитие сюжета, архитектоника романа; выявляется установка на создание текста, включающего в себя элементы мифа, волшебной сказки, притчи, что способствует реализации персональной мифологии автора и определило метажанровую специфику романа-травелога. Проведенный анализ текста свидетельствует о том, что романное творчество Яхиной демонстрирует личностное восприятие исторического прошлого исчезнувшей страны, «новый историзм» в осмыслении советской цивилизации.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 81-95
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies