Temat: постмодернизм - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Zuzanna Ginczanka: krytyka, poezja, życie. O tym, jak otwierają się znaki
Zuzanna Ginczanka: criticism, poetry, life. Around semiotic openings
Зузанна Гинчанка: критика, поэзия, жизнь. О том, как открываются знаки
Autorzy:: Zając, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191545.pdf
Data publikacji:: 2020-12-22
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Гинчанка
открытость
постмодернизм
еврейство
Ginczanka
openness
postmodernism
Jewishness
Opis:: The article is an attempt to grasp a feature of the literary and cultural phenomenon of Zuzanna Ginczanka, a Ukrainian-born Polish poetess of the Jewish origin. It refers to 1) biographical elements, 2) their mediation in chosen critical works, as well as 3) the samples of Ginczanka’s literary output. The key concept for my investigations is openness (understood mainly as indeterminacy of meaning), which I associate with the intellectual climate of postmodernism, to trace, however, the modalities and variations of openness in Ginczanka’s life, criticism and poetry.
В статье я пытаюсь уловить определенную литературную и культурную черту феномена Зузанны Гинчанки, польской поэтессы еврейского происхождения. Я имею в виду 1) биографические элементы, 2) критические труды, где эти элементы обрабатываются и интерпретируются, а также 3) избранные поэтические произведения. Лейтмотивом моего размышления является понятие открытости (в смысле неопределенности), которое связываю с интеллектуальным климатом постмодернизма, но при этом отслеживаю его различные формы в жизни Гинчанки, в критических трудах ей посвященных и в ее поэзии.
Źródło:: Iudaica Russica; 2020, 2(5); 112-125
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:: Iudaica Russica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Постмодернистский авангардизм в языкознании ХХI века
Postmodernism in Russian linguistics in XXI Century
Postmodernizm w rosyjskim językoznawstwie ХХI wieku
Autorzy:: Kiklewicz, Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604159.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: постмодернизм
постструктурализм
дискур
postmodernizm
poststrukturalizm
dyskurs
postmodernism
poststructuralism
discourse
Opis:: Autor rozważa wpływ postmodernizmu na współczesne nauki humanistyczne, zwłaszcza na językoznawstwo. Główną tezę pracy można sformułować następująco: postmodernizm przyczynia się do tego, że w językoznawstwie rozpowszechniają się takie tendencje, jak niedookreślenie przedmiotu badań, rezygnacja z dyrektyw systemu języka, unieważnienie wymogów stylu naukowego, łamanie wymogu sprawdzalności twierdzeń, łamanie zasady kooperacji, symulacja interdyscyplinarności, pseudoglobalizm, powierzchowność. Autor analizuje obecność postmodernizmu w językoznawstwie na przykładzie kilku jego współczesnych kierunków: lingwokulturologii, etnolingwistyki, semantyki kognitywnej, dyskursologii.
The author considers the impact of postmodernism on the contemporaryhumanities, especially on the theoretical linguistics. The main thesis of the paper canbe formulated as follows: postmodernism contributes to the fact that in linguisticsincreasingly there are such tendencies, like mudding the subject of research,dispense with the ‘directives of language’, i.e. the disuse of conventional scientificlanguage, violations of the requirement of statements verifiability, breakingthe rules of communication. The author examines the elements of postmodernscience on example of several directions of modern linguistics: cultural linguistics(linguoculturology), ethnolinguistics, anthropological linguistics, cognitive linguistics,and discourse linguistics.
Рассматривается влияние постмодернизма на современные гуманитарные науки, особенно лингвистику. Основной тезис может быть сформулирован следующим образом: Постмодернизм способствует распространению таких тенденций в лингвистике, как отсутствие определения предмета исследования, отказ от директив языковой системы, признание недействительными требований научного стиля, нарушение требования достоверности утверждений, нарушение принципа сотрудничества, моделирование междисциплинарности, псевдо-глобализм, поверхностность. Автор анализирует наличие постмодернизма в лингвистике на примере нескольких его современных направлений: языковая культура, этнолингвистика, когнитивная семантика, дискурсология.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2019, 3
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Христианин на встрече с МакMиром
A Christian in Meeting with McWorld
Autorzy:: Węcławik, Józef
Венцлавик, Иосиф
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480160.pdf
Data publikacji:: 2020-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: «МакМир»
глобализация
макдональдизация
постмодернизм
политкорректность
“McWorld”
globalization
macdonalisation
postmodernism
political correctness
Opis:: Понятие МакМир связано со многими символами современного мира, а также с людьми, работающими в средствах массовой информации (масс-медиа). Бенджамин Барбер определяет МакМир, как виртуальную реальность, которая создается сетью высокоразвитых информационных технологий, выходящих за пределы национальных рынков, основанных на потреблении и прибыли. Это также корпорации, которые создают этот мир, управляют мировой экономикой. Каково положение Католической Церкви в этом мире? Иоанн Павел II в Pastores dabo Vobis указал на моральный хаос и идейную потерянность, хотя есть и немало случаев позитивного поведения людей перед лицом трагедий континентального или мирового масштаба. Однако настораживает тот факт, что цели многих научных исследований ведут к цивилизации смерти и улучшению методов убийства, потому что в основе МакМира лежит ошибочная концепция человека, исключающая из жизни Бога, а также трансцендентальное и моральное измерение человека, в то время как у ее основания лежат гедонизм и потребительство. Человек, которым завладела гордыня, поверил во власть своего разума и считает себя правилом и правом всей реальности. Он признает смерть Бога и живет так, как будто Бога нет.
The term McWorld is associated with many symbols of the modern world as well as with people involved in mass media. Benjamin Barber defines McWorld as a virtual reality constructed by all-powerful networks of highly developed information techniques, reaching beyond national markets based on consumption and profit. They are also corporations that design this world and govern the world economy. What is the situation of the church in this world? In Pastores dabo vobis, John Paul II pointed to moral chaos and ideological confusion, although there are many very positive human behaviours with regard to tragedies of continental or global dimension, such as earthquakes, famine, armed conflicts or epidemics. However, it is worrying that the goals of scientific research lead to the civilization of death and to the improvement of methods of killing, because the basis of McWorld is the erroneous conception of man eliminating God from one’s life as well as the transcendental and moral dimension of man, and its basis is hedonism and consumerism. Conquered by pride, man came to believe in the power of his mind alone and decided that he was the principle and reason of all reality. He professes the death of God and lives as if there were no God.
Źródło:: Nurt SVD; 2020, 1; 363-382
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Произведения Александра Марданя в контексте „новой драмы”
Aleksandr Mardans plays in the context of ‘the new drama’
Autorzy:: Sibirnaja, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/915901.pdf
Data publikacji:: 2018-12-20
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: modern drama
canonical drama
postmodernism
verbatim
новая драма
традиционная драма
постмодернизм
вербатим
Opis:: The article attempts to allocate and analyze the most essential characteristics of plays by A. Mardan's, a popular Russian-speaking Ukrainian playwright, and to inscribe his work in the context of the dynamics of the phenomenon of the new drama. The attempt of the author is to understand a complex post-Soviet reality in order to reflect it in the artistic space of the drama. The plays demonstrate the destruction of habitual human values, including moral, ethical, aesthetic, and other norms that guide people in life. At the same time, his plays exploit the techniques and elements of various genres of mass culture. One may say that certain principles have become an integral quality of Mardan's plays such as the approach of the plays to the truth of life, the external everydayness, the use of elements of documentary theater and the theater of absurd, the construction of the plot with an eye for entertainment or scandalous intrigue, philosophical overtones and the author's attitude to the depicted world. This indicates that his plays may be regarded as works of ‘the new drama’ that occupy a worthy place in the contemporary Russian-language drama of the post-Soviet period.
Źródło:: Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2018, 8; 207-217
2391-470X
Pojawia się w:: Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Чтение в мире без книг. О литературе в Манараге Владимира Сорокина
Reading in a world without books. About Literature in Manarage by Vladimir Sorokin
Autorzy:: Jaworski, Mateusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29519413.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Vladimir Sorokin
reading
metaliterature
book
postmodernism
Владимир Сорокин
чтение
металитература
книга
постмодернизм
Opis:: The paper is an attempt to interpret the metaliterary aspect of Vladimir Sorokin’s novel titled Manaraga. Thorough analysis of the text has revealed the postmodern understanding of literary activity as the pivotal element of Sorokin’s narration. Thus, the narrator along with his words do not represent reality but create it in an almost divine manner. The interpretation also suggests that the novel has an underlying message seeping from its every page – cognition and reading are inextricably connected. Moreover, deep cognition needs a plurality of ideas/views/points of view, which is present only in a world in which books are read and not consumed.
Źródło:: Studia Wschodniosłowiańskie; 2022, 22; 23-32
1642-557X
Pojawia się w:: Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Коллективная память молодёжи в эпоху коммемораций
Collective memory of youth in the era of commemoration
Zbiorowa pamięć młodzieży w epoce komemoracji
Autorzy:: Грошева, Ирина
Грошев, Игорь
Грошева, Любовь
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1814036.pdf
Data publikacji:: 2021-03-16
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: молодёжь
коллективная память
коллективная
идентичность
общество
постмодернизм
коммеморативные практики
поколение
миллениалы
postmodernism
społeczeństwo
Opis:: The lack of consensus in society on the most important problems of history negatively affects the formation of the collective memory of the younger generation. The socialization of millennials (in the terms of N. Howe and W. Strauss) has specific features that become the main tool for the formation of a new collective identity. The purpose of this article is to reveal the features of the collective memory of student youth on the example of the perception of the events of the Great Patriotic War (WWII) in the conditions of a super-tolerant postmodern society. The following concepts were chosen as the methodological basis of the research: social construction (P. Berger, T. Luckmann), the concept of collective memory (M. Halbwachs, P. Nora, A. Assman), as well as the poststructuralist direction of postmodernism (Z. Bauman, J. Baudrillard). The empirical base of the study was formed by the results of a large-scale research project of the Russian Society of Sociologists "Russian Students on the Great Patriotic War". To study the peculiarities of young people's perception of the events of the war years, problematic issues, actualized by modern socio-political processes, were selected. The novelty of the results was predetermined by the identification of young people's opinions about controversial issues of history and about the modern portrait of a patriot. The results obtained during the research may be of interest to researchers studying youth problems.
Brak konsensusu społecznego dotyczącego najważniejszych problemów historii negatywnie wpływa na kształtowanie pamięci zbiorowej. Socjalizacja milenialsów (w ujęciu N. Howe i W. Straussa) ma specyficzne cechy, które zaczynają formować nową tożsamość zbiorową. Celem artykułu jest ukazanie cech pamięci zbiorowej młodzieży studenckiej na przykładzie wydarzeń Wielkiej Wojny Ojczyźnianej (II wojny światowej) w warunkach tolerancyjnego społeczeństwa ponowoczesnego. Metodologiczną podstawę badań stanowiły: koncepcja konstrukcji społecznej (P. Berger, T. Luckmann), koncepcja pamięci zbiorowej (M. Halbwachs, P. Nora, A. Assman) oraz poststrukturalistyczny kierunek postmodernizmu (Z. Bauman, J. Baudrillard). Podstawę empiryczną stanowiły wyniki szeroko zakrojonego projektu badawczego Rosyjskiego Towarzystwa Socjologów „Rosyjscy studenci o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej”. Do badania postrzegania przez młodych ludzi wydarzeń lat wojny wybrano zagadnienia problematyczne, aktualizowane przez współczesne procesy społeczno-polityczne. O nowatorstwie wyników przesądziło zidentyfikowanie opinii młodych ludzi na kontrowersyjne zagadnienia historii i nowoczesności.
Отсутствие согласия в обществе по важнейшим проблемам истории негативно сказывается на формировании коллективной памяти молодого поколения. Социализация миллениалов (в терминах Н. Хоува и У. Штрауса) имеет специфические особенности, которые становятся главным инструментом формирования новой коллективной идентичности. Цель данной статьи – выявить особенности коллективной памяти студенческой молодёжи на примере восприятия событий Великой Отечественной войны (ВОВ) в условиях сверхтолерантного постмодернистского общества. В качестве методологической основы исследования были избраны концепции: социального конструирования (П. Бергер, Т. Лукман), концепция коллективной памяти (М. Хальбвакс, П. Нора, А. Ассман), а также постструктуралистское направление постмодернизма (З. Бауман, Ж. Бодрийяр). Эмпирическую базу исследования составили результаты масштабного научно-исследовательского проекта Российского общества социологов «Российское студенчество о Великой Отечественной войне». Для изучения особенностей восприятия молодыми людьми событий военных лет выбраны проблемные вопросы, актуализированные современными социально-политическими процессами. Новизну результатов предопределило выявление мнений молодёжи о спорных вопросах истории и о современном портрете патриота. Полученные результаты могут представлять интерес для исследователей, занимающихся изучением проблем молодёжи.
Źródło:: DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2020, 17, 17; 257-280
1730-0274
Pojawia się w:: DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Языковое своеобразие российских и британских произведений постмодернизма (на примере романов Джулиана Барнса Предчувствие конца и Виктора Пелевина Generation “П”)
The linguistic singularity of postmodernism Russian and British literary works (the case of the novels by Julian Barnes “The Sense of an Ending” and Viktor Pelevin “Generation “P”)
Autorzy:: Кирпичникова, Анна
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1832497.pdf
Data publikacji:: 2019-11-22
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: постмодернизм
Джулиан Барнс
Виктор Пелевин
языковая игра
интертекстуальность
Postmodernism
Julian Barnes
Viktor Pelevin
language game
intertextuality
Opis:: The article is devoted to the linguistic singularity of the novels The Sense of an Ending by Julian Barnes and Generation “P” by Viktor Pelevin. It deals with some linguistic means, which allow us to characterize these novels as a bright examples of postmodernism. Firstly, the idea about the impossibility of new style invention and the necessity of different styles combination. The novels is full of different jargon words, idioms and even scientific terms which are used all together creating unique style. It is important that in postmodernism literature good or bad words or styles do not exist; they are all equal. Secondly, the idea of game. There are two levels of representing this idea: the mix of styles and the loss of figurativeness by phraseological units. Moreover, the novels are full of references to other stories and poems and in this case, we can speak about “rewriting” as a common method of postmodernism. Postmodern writers create new work through the stealing of images and texts from an earlier period and appropriated in a present context, say scientists.
Źródło:: Studia Wschodniosłowiańskie; 2019, 19; 89-99
1642-557X
Pojawia się w:: Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Remake w najnowszej dramaturgii rosyjskiej (próba syntezy)
The remake in new Russian dramaturgy (an attempt at synthesis)
Римейк в новейшей русской драматургии (попытка синтеза)
Autorzy:: Tyka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604409.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская драматургия
римейк
постмодернизм
новая драма
dramaturgia rosyjska
remake
postmodernizm
nowy dramat
Russian dramaturgy
postmodern
new dramaturgy
Opis:: Целью статьи является обсуждение популярного в постмодернистской культуре приема римейка, который все чаще используется авторами новейшей русской драматургии. Автор пытается охарактеризовать и классифицировать этого явления, ссылаясь на работы русских и зарубежных исследователей. Выводы обосновываются примерами реинтерпретации классических произведений (Антона Чехова, Николая Гоголя, Федора Достоевского, Ивана Гончарова, Льва Толстого и др.) современными русскими драматургами.
The purpose of this paper is to discuss the remake tool, popular in postmodern culture, which is increasingly used by the authors of the new Russian dramaturgy. The author attempts to characterize and classify this phenomenon, citing the work of Russian and foreign academics. The author supports her conclusions with examples of reinterpretation of classical works (Anton Chekhov, Nikolai Gogol, Fyodor Dostoyevsky, Ivan Goncharov, Leo Tolstoy and others) by contemporary playwrights.
Celem artykułu jest omówienie popularnego w kulturze postmodernistycznej chwytu remake’u, który jest coraz częściej wykorzystywany przez autorów najnowszej dramaturgii rosyjskiej. Autorka podejmuje próbę scharakteryzowania i sklasyfikowania tego zjawiska, powołując się na prace rosyjskich oraz zagranicznych badaczy. Swoje wnioski autorka podpiera przykładami reinterpretacji utworów klasycznych (Antona Czechowa, Nikołaja Gogola, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Gonczarowa, Lwa Tołstoja i in.) przez współczesnych dramaturgów.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Гамлет на российской сцене XX века
Hamlet on the 20th-Century Russian Stage
Autorzy:: Шамина, Вера
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/651002.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Шекспир
театр XX века
интерпретация
режиссура
аллюзии
постмодернизм
Shakespeare
20th-century theatre
interpretation
staging
allusions
postmodernism
Opis:: The essay addresses the history of staging Hamlet in the Soviet and post-Soviet Russia. It is based both on the reviews by influential critics of the past and on the personal impressions of the author herself at the turn of the 21st century. The analysis of the dynamics of staging Hamlet in Russia leads to the conclusion that Shakespeare’s tragedy has always functioned like a seismograph, registering every little change in the society and reflecting the general intellectual ambience and attitudes of the Russian intelligentsia.
Статья посвящена анализу истории постановок трагедии Шекспира Гамлет в советской и постсоветской России. Она основывается как на рецензиях авторитетных критиков прошлых лет, так и на личных впечатлениях автора конца XX – начала XXI века. Анализ динамики различных подходов к интерпретации шекспировского сюжета подводит к выводу о том, что это произведение, как сейсмограф регистрирует малейшие колебания в обществе и как нельзя лучше отражает умонастроения российской интеллигенции.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2016, 9
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Dekonstrukcja myśli neoimperialnej w ananasowym napoju dla pięknej damy wiktora pielewina
Deconstruction of neoimperial thought in victor pelevin’s pineapple water for the fair lady
Деконструкция неоимпериальной мысли в сборнике ананасная вода для прекрасной дамы виктора пелевина
Autorzy:: Łaniewski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1920788.pdf
Data publikacji:: 2018-12-12
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: деконструкция
неоимпериализм
Виктор Пелевин
постмодернизм
власть
dekonstrukcja
neoimperializm
Wiktor Pielewin
postmodernizm
władza
deconstruction
neoimperialism
Victor Pelevin
postmodernism
authority
Opis:: Politically involved works of Victor Pelevin describe and deconstruct phenomena characteristic for the social life of the postmodern period. The new neoimperial paradigm is different from the previous one. Thanks to the development of new means of communication, countries use unconventional weapons in their struggle for influence, and certain elements of postmodern wars become simulacric phenomena of postmodern culture. The grotesque stories and novels of Pelevin, included in the collection Pineapple Water for the Fair Lady, are connected with poststructural philosophy and deconstruct the traditional perception of history and politics.
Политически ангажированные произведения Виктора Пелевина описывают и деконструируют явления, характерные для общественной жизни периода постмодернизма. Новая неоимпериальная парадигма сильно отличается от предыдущей. Благодаря развитию новых средств связи, державы используют в борьбе за влияние неконвенциональное оружие, а отдельные элементы постсовременных войн становятся симулякрическими феноменами культуры постмодерна. Гротескные рассказы и повести Пелевина, входящие в сборник Ананасная вода для прекрасной дамы, находят закрепление в положениях философии постструктурализма и деконструируют традиционное восприятие вопросов истории и власти.
Źródło:: Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2018, 28; 138-156
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:: Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Czy po religii, nauce i filozofii tylko sztuka może nas zbawić? Soteriologia Richarda Rorty’ego
После религии, науки и философии спасти нас может только искусство? Сотериология Ричарда Ротриего
Can Only Art Save Us After Religion, Science and Philosophy? Soteriology of Richard Rorty
Autorzy:: Mordka, Cezary
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/497169.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:: epistemologia
ironizm
postmodernizm
pragmatyzm
prawda
religia
эпистемология
иронизм
постмодернизм
прагматизм
истина
религия
epistemology
ironism
postmodernism
pragmatism
truth
religion
Opis:: В статье автор представляет новое решение, предложенное Р. Ротри, проблемы, касающейся признания законными человеческих убеждений о мире вместе с возможностью достижения своеобразного спасения. Спасение предлагала религия, потом философия, а затем наука. Ротри критикует все эти попытки, утверждая, что они опираются на ошибку круга в аргументации. Он предлагает радикально бросить старую перспективу путем «отвержения лестницы», т.е. уровня знаний в пользу попыток самотворения, целью которых является не быть копией чего-то или кого-то другого.
In the paper the author presents R. Rorty’s new solution to the problem of validation of human believes and the possibility of obtaining a sort of salvation. Salvation was offered by religion, then philosophy and science. Rorty criticizes all of those efforts, because of the error in reasoning. And then proposes radical rejecting the old perspective (“pushing off the ladder”) with its zone of knowledge, and accepts instead the imperative of autocreation instead that is the demand of not being a copy of anyone or anything.
Źródło:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2016, 16; 39-53
1642-1248
Pojawia się w:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: МИФ, МИРОВОЕ ВРЕМЯ И МОДЕЛИ ПРОСТРАНСТВА В ПОСТМОДЕРНИСТСКИХ ПРОИЗВЕДЕНИЯХ В. ПЕЛЕВИНА
MYTH, WORLD TIME AND SPACE MODELS IN THE POSTMODERN WORKS OF V. PELEVIN
Autorzy:: Dohnal, Josef
Abaganova, Assel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/911766.pdf
Data publikacji:: 2019-04-03
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: постмодернизм
миф
мифопоэтика
мифотворчество
вампирская мифология
модели пространства
архетип
postmodernism
myth
mythopoetics
myth-making
vampire mythology
space models
archetype
Opis:: В данной статье рассматривается одна из тем творчества Виктора Пелевина – миф. Исследуется миф с учетом всех его форм, вариаций и трансформаций от классической мифологии (Бог Ра), современной социальной, политической до вампирской мифологии. Миф, в силу тематизированной возможности многократной повторяемости, модифицирует категорию времени в развертывании сюжета в произведениях постмодернистов. В статье изучается проблема определения статуса и роли мифа в творчестве В. Пелевина. Делается вывод о том, что миф является фундаментальной категорией многих романов Пелевина. Писатель использует в романах такую особенность своей поэтики, как «неомифологизм» – межтекстовое заимствование некоторых элементов архаических структур мифов или мета-историй. Объективное историческое время заменяется мифологическим временем, поскольку действия и события представлены в романе как прототипы.
This article focuses on one of the themes of Pelevin’s creative work – the category of myth. The myth is investigated in all its forms, variations and transformations from classical mythology (God Ra) to modern social, political to vampire mythology. Modern mythology is an instrument of socialization of a mass man, and manipulation of his consciousness. Myth, by virtue of many times repeated frequency, changes the category of time in the unfolding of the plot in the works of postmodernists. The problem of determining the status and role of myth in the work of V. Pelevin is studied. Pelevin uses in his novels such a feature of his poetics as «neomythologism» – the intertextual borrowing of certain elements of archaic structures of myths or meta-stories. Mythological time replaces the objective historical time, since actions and events are represented as prototypes in the novel.
Źródło:: Porównania; 2018, 23, 2; 151-172
1733-165X
Pojawia się w:: Porównania
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Проблема дегуманизации в виртуальном тексте новейшей русскоязычной драматургии
The issue of dehumanization in the virtual text of the latest Russian dram
Problematyka dehumanizacji w wirtualnym tekście najnowszej dramaturgii rosyjskiej
Autorzy:: Pieczyński, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311805.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Русская драматургия
дегуманизация
виртуальный мир
постмодернизм
симулякры
Dramaturgia rosyjska
dehumanizacja
świat wirtualny
postmodernizm
symulakry
Russian drama
dehumanization
virtual world
postmodernism
simulacra
Opis:: Post-Soviet Russian-language dramaturgy is text-centric and literature-centric. The most important point of reference for its creators is the widely understood text. Both literary and cultural text. In their works, playwrights replace performative representation with retrospective storytelling. The center of interest is not so much the surrounding reality as its cultural image. In recent years, this image has become more and more virtual. Dramaturgy willingly uses information technology. Dialogues resemble online chats, and the characters' relationships evoke associations with contact maintained via social networking sites. The reduction of the presented world to the level of virtual space results in the degradation of humanity. The protagonist of a contemporary drama, immersed in the space of the Internet, loses contact with the world around him. This in turn leads either to a complete demoralization, or even to a complete dehumanization. In the discussed texts, man becomes his own digital simulacrum. Dehumanization is either literal or metaphorical. In the first case, the hero either loses his human nature or is not human at all. He ends up in the virtual world, turning into a character from a computer game, as in the play "Net" by Valery Pecheykin. Or maybe he's part of that world himself - a video blogger with a camera instead of a hand, or an intelligent personal assistant named Siri. The protagonists, addicted to the Internet, immersed in virtual space, are metaphorically dehumanized. The characters of the plays "Journal of Alona Cziżuk" by Julia Woronowa and "Grisza" by Inga Wosk communicate with each other only through chats and social networking sites. The man described by contemporary Russian-language playwrights often uses an online nickname instead of his name, and treats sex, usually virtual, as an escape from reality, losing the ability not only to love, but even to feel physical pleasure. The intertextual, text-centric "new drama" is slowly giving way to a new phenomenon that can be described as the Internet "new-new drama". It is also text-centric, but at its center is virtual text.
Postsowiecka dramaturgia rosyjska jest tekstocentryczna oraz literaturocentryczna. Najważniejszym punktem odniesienia dla jej twórców jest szeroko rozumiany tekst. Zarówno literacki, jak i tekst kultury. Dramatopisarze w swoich utworach performatywne przedstawianie zastępują retrospektywnym opowiadaniem. Centrum zainteresowania stanowi zaś nie tyle otaczająca rzeczywistość, co jej kulturowy obraz. W ostatnich latach coraz częściej obraz ten ma charakter wirtualny. Dramaturgia chętnie wykorzystuje technologie informacyjne. Dialogi przypominają internetowe czaty, zaś relacje bohaterów wywołują skojarzenia z kontaktem utrzymywanym za pośrednictwem portali społecznościowych. Redukcja świata przedstawionego do poziomu przestrzeni wirtualnej skutkuje degradacją człowieczeństwa. Bohater dramatu współczesnego wiele ma wspólnego z postaciami gier komputerowych. Zanurzony w przestrzeni Internetu, traci kontakt z otaczającym go światem. To zaś prowadzi albo do pełnej demoralizacji, albo wręcz do całkowitej dehumanizacji. Człowiek w omawianych tekstach staje się swoim własnym, cyfrowym symulakrem. Dehumanizacja ma charakter dosłowny lub metaforyczny. W pierwszym przypadku bohater albo traci swoją ludzką naturę, albo w ogóle nie jest człowiekiem. Trafia do świata wirtualnego, zamieniając się w postać z gry komputerowej, jak w sztuce „Net” Walerija Pieczejkina. Ewentualnie sam jest częścią tego świata – wideoblogerką z kamerą zamiast ręki lub inteligentnym asystentem osobistym o imieniu Siri. Metaforycznej dehumanizacji ulegają bohaterowie, uzależnieni od Internetu, pogrążeni w przestrzeni wirtualnej. Postaci sztuk „Dziennik Alony Cziżuk” Julii Woronowej oraz „Grisza” Ingi Wosk komunikują się ze sobą wyłącznie za pośrednictwem czatów i portali społecznościowych. Człowiek, o którym piszą autorzy nowego-nowego dramatu, często zamiast imienia posługuje się internetowym nickiem, a seks, z reguły wirtualny, traktuje jak ucieczkę od rzeczywistości, tracąc zdolność nie tylko do miłości, ale nawet do odczuwania fizycznej przyjemności. Intertekstualny, tekstocentryczny „nowy dramat” powoli ustępuje miejsca nowemu zjawisku, które można określić mianem internetowego „nowego-nowego dramatu”. Jest on również tekstocentryczny, jednak w jego centrum znajduje się tekst wirtualny.
Постсоветская русская драматургия имеет текстоцентричный и литературоцентричный характер. Для ее авторов важнейшей точкой отсчета является широко понимаемый текст. Как литературный, так и текст культуры. Драматурги в своих произведениях перформативное представление заменяют ретроспективным рассказом. В центре внимания находится не окружающая действительность, только ее культурный образ. В последние годы все чаще этот образ имеет виртуальный характер. Драматурги часто пользуются информационными технологиями. Диалоги напоминают онлайн-чаты, зато отношения между героями вызывают ассоциации с коммуникацией в социальных сетях. Реальный мир вытесняется виртуальным, что ведет к деградации человечности. Герой современной пьесы имеет много общего с героями компьютерных ирг. Он, погружаясь в пространстве Интернета, теряет связь с окружающим миром. Это ведет к полной деморализации или даже к окончательной дегуманизации. Человек в анализируемых пьесах становится своим собственным, цифровым симулякром. Дегуманизация имеет дословный или метафоричный характер. В первом случае персонаж либо теряет свою человеческую сущность, либо вообще не является человеком. Он попадает в виртуальный мир, превращаясь с героя компьютерной игры, как в пьесе Net Валерия Печейкина. Или он сам является частью этого мира – как в случае видеоблогерши с камерой вместо руки или виртуальным помощником Сири. Метафоричной дегуманизации подвергаются те, кто страдает от Интернет-зависимости. Персонажи пьес Юлии Вороновой и Инги Воск общаются друг с другом исключительно посредством чатов и соцсетей. Человек, о котором пишут авторы новой-новой драмы, часто вместо имени пользуется никнеймом, а секс, часто виртуальный, это для него бегство от реальности, из-за чего он теряет умение не только любить, но даже чувствовать физическое удовольствие от половых контактов. Интернеткстуальная, текстоцентричная новая драма уступает место новому явлению, которое можно назвать Интернетной «новой-новой драмой». Она тоже текстоцентрична, но в ее центре – виртуальный текст.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 99-123
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Номадологический проект Давида Фонкиноса
Nomadic project of David Foenkinos
Nomadyczny projekt Dawida Foenkinosa
Autorzy:: Zhukova, Nataliia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401130.pdf
Data publikacji:: 2019-01-09
Wydawca:: Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:: memories
nomad
nomadological project
postmodernism
chaosmosis (chaotic space)
eon
wspomnienia
nomada
projekt nomadyczny
postmodernizm
chaosmosis (przestrzeń chaosu)
воспоминание
номад
номадологический проект
постмодернизм
хаосмос
эон
Opis:: Artykuł przynosi ogląd nomadycznego projektu postmodernizmu opartego na francuskiej powieści Wspomnienia (tytuł oryginału: Les Souvenirs) Dawida Foenkinosa. Jak wolno sądzić, projekt nomadyczny (z angielskiego nomad – wędrowiec) ujmuje w tym tekście stan kultury „uchwyconej” z perspektywy zagubienia w czasie. Historia każdej jednostki odznacza się losowym i możliwym scenariuszem, podobnie jak z interpretacjami danych wydarzeń dziejowych (później stających się ich oficjalnymi wersjami), one także mają zbliżoną naturę. W rezultacie nikt nie może głosić prawdy o własnej osobistej historii. Z tego punktu widzenia wszyscy jesteśmy nomadami, co znaczy, że podróżujemy po przeszłości. Związek wspomnień ujawnia się w wieczności, tworząc jakieś wydarzenie w eonie. Bieg życia zależy zatem od rodzaju wspomnień i znaczeń, jakie się im przypisuje, a także jak inne wydarzeniawspomnienia z eonu dotykają ludzką świadomość.
The article overviews a nomadic project of postmodernism based on the French novel Memories (original title Les Souvenirs) by David Foenkinos. It is noted that nomadic (from English nomad – a wanderer) project captures in his text the state of culture being “seized” by the quantum leap principle. The history of any individual has a randomprobabilistic nature, as well as interpretations that are given to certain historical events (later becoming official versions), are also of randomprobabilistic nature. Consequently, no one can claim truth only in his or her personal story. From this point of view, every individual is a “nomad” travelling in history. The coincidence of memories occurs in the Aeon, forming the “event of the Aeon”. The course of life depends on the vector of memories and on the meaning that is given to them, as well as on what other eventsmemories from the Aeon “cling” to human consciousness.
Źródło:: Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2018, 4; 401-416
2450-3584
Pojawia się w:: Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Scriptor ludens: strategia twórcza Wiktora Pielewina
Scriptor ludens: Viktor Pelevins creative strategy
Scriptor ludens: творческая стратегия Виктора Пелевина
Autorzy:: Ochniak, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311592.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Виктор Пелевин
современная русская литература
игра в литературе
творческая стратегия
постмодернизм
Wiktor Pielewin
współczesna literatura rosyjska
gra/zabawa w literaturze
strategia twórcza
postmodernizm
Viktor Pelevin
contemporary Russian literature
game/play in literature
creative strategy
postmodernism
Opis:: The aim of this article is to assess the attitude of the contemporary Russian writer Viktor Pelevin towards readers and literary world in the context of the theses put forward by Johan Huizinga in his book Homo ludens. As the Dutch researcher points out in his paper, „Play is a culture's attribute, which precedes, accompanies, and penetrates it from the very beginning”. Pelevin, on the other hand, by concealing himself from readers and meticulously separating his personal and professional life, engages - in my opinion - in a peculiar game with his readers and critics, which I described by the expression used in the title: „scriptor ludens”.
Статья посвящена оценке отношения современного русского писателя Виктора Пелевина к читателям и литературной среде в контексте тезисов, выдвигаемых Йоханом Хёйзингой в его книге Homo ludens (Человек играющий). Голландский исследователь указывает в своей публикации, что „игра в культуре предстоит как некая заданная величина, предшествующая самой культуре, сопровождающая и пронизывающая ее от истоков”. В свою очередь Пелевин, скрываясь от читателей и тщательно разделяя личную жизнь и профессиональную деятельность, ведет своеобразную игру с читателями и критиками его творчества, которую я охарактеризовала вынесенным в название статьи понятием „scriptor ludens”.
Artykuł jest poświęcony ocenie postawy współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina wobec czytelników i świata literackiego w kontekście tez stawianych przez Johana Huizingę w jego książce Homo ludens. Holenderski badacz wskazuje w swej publikacji, że „zabawa jest wielkością daną kulturze, egzystującą przed samą kulturą, towarzyszącą jej i przenikającą ją od samego początku”. Natomiast Pielewin skrywając własną osobę przed odbiorcami i skrzętnie oddzielając życie prywatne od zawodowego, prowadzi – w moim przekonaniu – swoistą grę z czytelnikami i krytykami jego twórczości, którą scharakteryzowałam zawartym w tytule określeniem „scriptor ludens”.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 174-189
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "постмодернизм" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język