Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "политика, внешняя политика" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Zwrot ku Azji – wizja i strategia polityki Federacji Rosyjskiej
Autorzy:
Kozłowski, Stanisław Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568251.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Russian Federation
policy strategy
foreign policy
retreat from the West
turn towards Asia
Россия,
стратегия
политика, внешняя политика
отступление от Запада
поворот в сторону Азии
Opis:
The author addresses an important question of transformation in the field of foreign policy priorities made by Russian Federation, indicating both the causes, assumptions and ad hoc and prospective objectives of the newly announced strategy, which is a retreat from the West and the intensification of relations with the countries of Asia. This was largely a consequence of the crisis in the relations with the West, due to the annexation of the Crimea and the conflict in the east of Ukraine. However, explaining the motives of this policy, the Russian side tried to ignore the true impact of the Ukrainian crisis. As a whole, this new national strategy has been dubbed PovorotnaVostok. This strategy should boost economic growth, and above all play the role of the one of key instruments restoring Russia’s lost position as a global power. More broadly, the Russian shift towards Asia is based on the assumption that the long-term factor affecting the international situation will be strategic competition between China and United States, and that Asia in the near future will not be able to create of a coherent system of security. With this in mind, the Kremlin is trying to find a place for the realization of its vision of a new multipolar world order and actually is trying to play one state against another one. The leaders of Kremlin are of course aware of the shifting of the global economic balance of power towards Asia – Pacific, and they understand that Russia’s economic integration with the region has an essential importance for successful longterm development.
В статье рассматривается вопрос недавних преобразований в области внешнеполитических приоритетов Российской Федерации. Автор показывает, так причины, как и допущения специальных и перспективных целей стратегии, что фактически означает отход от сотрудничества с Западом c одновременной интенсификацией отношений со странами Азии. Во многом этобыло следствием кризиса в отношениях с Западом, в связи с аннексией Крыма и конфликта на востоке Украины. Тем не менее, объясняя мотивы этой политики, русская сторона пыталась игнорировать истинное влияние украинского кризиса. В целом, эта новая национальная стратегия получила название Пoвoрoт на вocтoк. Эта стратегия должна стимулировать экономический рост, и в первую очередь играть роль одного из ключевых инструментов восстановления утраченные позиции России как мировой державы. В более широком смысле, русский сдвиг в сторону Азии основывается на предположении, что в долгосрочной перспективе фактором, оказывающим влияние на международную обстановку будет стратегическое соперничество между Китаем и Соединенными Штатами, и что Азия в ближайшее время не сможет создать когерентной системы безопасности. Имея это в виду, Кремль пытается найти место для реализации своего видения нового мирового порядка, и на самом деле пытается играть одно государство против другого. Лидеры Кремля, конечно, осведомлены о перекладывание баланса мировой экономической власти в сторону Азии – Тихого океана, и они понимают, что экономическая интеграция России с регионом имеет важность, необходимую для успешного долгосрочного развития.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2017, 1(12); 60-78
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pogranicze Rzeczypospolitej i Rosji a niepodległość Ukrainy i Białorusi – rozważania o rywalizacji politycznej
Autorzy:
Paruch, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687032.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
geopolitics, Polish foreign policy, Russian foreign policy, Central Europe
geopolityka, polityka zagraniczna Polski, polityka zagraniczna Rosji, Europa Środkowa
геополитика, польская внешняя политика, российская внешняя политика, Центральная Европа
Opis:
Central Europe is part of the continent with its historical and cultural identity and a unique geopolitical role (geopolitical wedge between Germany and Russia). Central Europe includes the Ukrainian and Belarusian lands, which for centuries have been the subject of rivalry between Poland and Russia and the area of influence of powers neighboring this region. Depending on the results of this rivalry, the status of Ukrainian-Belarusian territories varied between the “great borderland” and the periphery of various powers, most often the Republic of Poland or the Russian Empire. However, their role was different for both countries. For the Commonwealth, they constituted a necessary resource for maintaining its subjectivity, sovereignty and, consequently, independence. However, for Russia they were a route to master Central Europe and to influence Western Europe. In the history of the Ukrainian-Belarusian lands, three alternative variants of concentration and political rivalry were possible. The first – the formation in this subregion of Central Europe of the countries with high political subjectivity, based on significant demographic, geopolitical and economic resources. The second – the occupation of the Ukrainian-Belarusian border entirely by one of the neighboring powers as a result of military actions or EU agreements, which made them a “great borderland”, strengthening the potential of the country of its belonging. The third – the division of Ukrainian-Belarusian lands between state organisms with high subjectivity (the loss of the status of “great borderland” in favor of being peripheries), actually preventing internal political consolidation, but deepening the diversity of the subregion in terms of religion, religion, ethnicity, culture and language, mental, and consequently also socio-economic. In the historical process, all three scenarios were implemented, which contributed to giving the Ukrainian-Belarusian lands as a constitutive feature of the “Central European syndrome”, however questioned in the international environment, primarily by Russia recognizing this area as part of its own civilization and cultural circle.
Europa Środkowa jest częścią kontynentu z własną tożsamością historyczną i kulturową oraz unikatową rolą geopolityczną (geopolitycznego klina między Niemcami i Rosją). Do Europy Środkowej należy zaliczyć ziemie ukraińskie i białoruskie, które przez wieki były przedmiotem rywalizacji między Polską i Rosją oraz obszarem wpływów mocarstw niesąsiadujących z tym regionem. W zależności od wyników tej rywalizacji status ziem ukraińsko-białoruskich wahał się między „wielkim pograniczem” a peryferiami różnych mocarstw, najczęściej Rzeczypospolitej lub Imperium Rosyjskiego. Jednak dla obu tych państw ich rola była odmienna. Dla Rzeczypospolitej stanowiły one konieczny zasób dla utrzymania jej podmiotowości, suwerenności, a w konsekwencji –  niepodległości. Natomiast dla Rosji były szlakiem do opanowania Europy Środkowej oraz oddziaływania na Europę Zachodnią.W dziejach ziem ukraińsko-białoruskich były możliwe trzy alternatywne warianty koncentracji i rywalizacji politycznej. Pierwszy – ukształtowanie w tym subregionie Europy Środkowej państw o wysokiej podmiotowości politycznej, opartej na znacznych zasobach demograficznych, geopolitycznych i gospodarczych. Drugi – zajęcie ukraińsko-białoruskiego pogranicza w całości przez jedno z sąsiednich mocarstw w wyniku działań militarnych lub układów unijnych, co czyniło z nich „wielkie pogranicze”, wzmacniające potencjał państwa swojej przynależności. Trzeci – podział ziem ukraińsko-białoruskich między organizmy państwowe o wysokiej podmiotowości (utrata statusu „wielkiego pogranicza” na rzecz bycia peryferiami), faktycznie uniemożliwiający wewnętrzną konsolidację polityczną, lecz pogłębiający zróżnicowanie subregionu pod względem religijno-wyznaniowym, etnicznym, kulturowo-językowym, mentalnym, a w konsekwencji również społeczno-gospodarczym. W procesie historycznym były realizowane wszystkie trzy scenariusze, co przyczyniło się do nadania ziemiom ukraińsko-białoruskim jako cechy konstytutywnej „syndromu środkowoeuropejskiego”, jednak kwestionowanego w środowisku międzynarodowym, przede wszystkim przez Rosję uznającą ten obszar za część własnego kręgu cywilizacyjno-kulturowego.
Центральная Европа является частью континента с его исторической и культурной самобытностью и уникальной геополитической ролью (геополитический клин между Германией и Россией). Центральная Европа включает в себя украинские и белорусские земли, которые на протяжении веков были предметом соперничества между Польшей и Россией и зоной влияния держав, граничащих с этим регионом. В зависимости от результатов этого соперничества, статус украинско-белорусских территорий варьировался между «великой границей» и периферией различных держав, чаще всего Речи Посполитой или Российской империи. Однако их роль была разной для обеих стран. Для Речи Посполитой они являлись необходимым ресурсом для поддержания ее субъективности, суверенитета и, следовательно, независимости. Однако для России это был путь к овладению Центральной Европой и влиянию на Западную Европу.В истории украинско-белорусских земель были возможны три альтернативных варианта концентрации и политического соперничества. Первый – формирование в этом субрегионе Центральной Европы стран с высокой политической субъектностью, основанных на значительных демографических, геополитических и экономических ресурсах. Второй – оккупация украинско-белорусской границы целиком одной из соседних держав в результате военных действий или союзных соглашений, которые сделали их «великой границей», усиливая потенциал страны своей принадлежности. Третий – разделение украинско-белорусских земель между государственными организмами с высокой субъектностью (утрата статуса «великих пограничных территорий» в пользу периферии), фактически предотвращающее внутриполитическую консолидацию, но углубляющее разнообразие субрегиона с точки зрения религии, этнической принадлежности, культуры и языка, менталитета, а следовательно, и социально-экономической дифференциации. В историческом процессе были реализованы все три сценария, которые способствовали тому, что украинско-белорусские земли стали характерной чертой «центральноевропейского синдрома», хотя и подвергались сомнению в международной среде, в первую очередь в связи с тем, что Россия признала этот район частью своего цивилизационно-культурного круга.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Rosji. Determinanty, interesy i środki
Russia’s Foreign Policy. Determinants, Interests, and Measures
Внешняя политика России. Детерминанты, интересы и меры
Autorzy:
Gardocki, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1957308.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Russia
foreign policy
Putin
Россия
внешняя политика
Путин
Opis:
The paper addresses the conditions, objectives, and measures of the foreign policy of the Russian Federation. The first part of the paper presents - both in theoretical and practical terms - foreign policy’s determinants. In particular, it addresses their following types: internal objective, subjective internal, objective external, as well as subjective external ones. The second part of the paper uses the example of Russia to present interests and foreign policy goals constituting an extension of these interests. The author attempts to answer the question how to identify the interests, goals, and values of modern Russia. The final part of the paper presents - again both in theoretical and practical terms - the instruments for achieving the foreign policy objectives.
В статье рассматриваются условия, цели и меры внешней политики Российской Федерации. В первой части статьи представлены - как в теоретическом, так и в практическом плане - внешнеполитические детерминанты. В частности, рассматриваются следующие виды детерминант внешней политики: внутренний объективный, внутренний субъективный, объективный внешний и субъективный внешний. Во второй части на примере России представлены интересы и внешнеполитические цели, являющиеся расширением этих интересов. Автор пытается ответить на вопрос о том, как выявить интересы, цели и ценности современной России. В заключительной части статьи представлены - опять же как в теоретическом, так и в практическом плане - инструменты для достижения поставленных внешнеполитических целей.
Źródło:
Studia Orientalne; 2020, 2(18); 7-31
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian economic nationalism and the vectors of Russian foreign policy
Русский экономический национализм и векторы российской внешней политики
Autorzy:
Lisiakiewicz, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053367.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Russian foreign policy
nationalism
economy
Российская внешняя политика
национализм
экономика
Opis:
In this article, the author wants to test the impact of economic nationalism on the change in Russia’s foreign policy. The author will refer to neoclassical realism, which shows how to combine the issues of power distribution in international relations with the influence of the domestic level of the state on the process of creation of the foreign policy. In terms of neoclassical realism, economic nationalism is a variable that shapes the perception of the economic challenges facing Russia. The author also points out that economic nationalism is also related to the protectionist policy of the Russian Federation. Thus, it influences the shaping of processes within and outside the country. The author recognizes that in the process of creating the Russian foreign policy decisions, economic nationalism should be linked to other factors, especially security issues and Russia’s general strategic culture, in order to obtain the final set of premises that will determine Russia’s shifts in foreign policy. The tensions related to the role of the EU and NATO in the countries of Eastern Europe clearly influenced the level of cooperation between Russia and the West. Nevertheless, economic issues in this regard were also extremely important. Russia’s power position was based on the economic potential.
В этой статье автор хочет проверить влияние экономического национализма на изменения во внешней политике России. В своем анализе он обратится к неоклассическому реализму, который показывает, как сочетать вопросы распределения силы в международных отношениях с влиянием внутреннего уровня государства на формирование внешней политики. С точки зрения неоклассического реализма, экономический национализм это переменная, которая формирует восприятие экономических вызовов, с которыми сталкивается Россия. Автор показывает также, что экономический национализм связан с протекционистской политикой Российской Федерации. Таким образом, он влияет на формирование процессов внутри страны и за ее пределами. Автор признает, что в процессе формирования российских внешнеполитических решений экономический национализм должен быть cвязан с другими факторами, прежде всего с вопросами безопасности и общей стратегической культурой России, чтобы получить окончательный набор предпосылок, определяющих сдвиги России во внешней политике. Напряженность, связанная с ролью ЕС и НАТО в странах Восточной Европы, явно повлияла на уровень сотрудничества между Россией и Западом. Тем не менее экономические вопросы в этом отношении также были крайне важны. Силовое положение России основывалось на экономическом потенциале.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 2(33); 109-130
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recenzja książki Republika Białoruś – polityka zagraniczna i bezpieczeństwa. Wybrane aspekt, red. Helena Giebień, Larysa Leszczenko, Warszawa 2020, ss. 246.
Autorzy:
Jędrzejski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053589.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Review
Republic of Belarus
foreign policy
security policy
Recenzja
Republika Białoruś
polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
Рецензия
Республика Беларусь
внешняя политика
политика безопасности
Opis:
Recenzja książki Republika Białoruś – polityka zagraniczna i bezpieczeństwa. Wybrane aspekt, red. Helena Giebień, Larysa Leszczenko, Warszawa 2020, ss. 246.
Book review Republika Białoruś – polityka zagraniczna i bezpieczeństwa. Wybrane aspekt, ed. Helena Giebień, Larysa Leszczenko, Warszawa 2020, ss. 246. 
Рецензия на книгу Republika Białoruś – polityka zagraniczna i bezpieczeństwa. Wybrane aspekt, ред. Helena Giebień, Larysa Leszczenko, Warszawa 2020, c. 246.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 147-153
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane czynniki kształtujące turecką politykę zagraniczną
Selected Factors Shaping Turkish Foreign Policy
Отдельные факторы, формирующие внешнюю политику Турции
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568350.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
foreign policy
Kemalism
Islam
Kurdish Question
Турция
внешняя политика
кемализм,
ислам,
курдская проблема
Opis:
The analysis of determinants shaping the foreign policy of modern states requires taking into account a whole range of internal and external factors, both of an objective and subjective nature. The use of the typology of foreign policy determinants should be supplemented with the characteristics of factors specific to a given country, most often included in the social or cultural sphere. The lack of this type of supplement not only impairs the analysis but also makes it impossible to obtain a full picture of the phenomena and processes studied. One of the countries in which the analysis of foreign policy conditions requires consideration of a whole range of additional factors is the Republic of Turkey. The Kemalist ideology, Turkish Islam and Kurdish separatism described in this article, have a significant impact on the shape of contemporary Turkish foreign policy, thus should be thoroughly studied by all attempting to understand Turkish foreign policy
Анализ условий, формирующих внешнюю политику современных стран, требует учета целого ряда внутренних и внешних факторов – как объективных, так и субъ¬ективных. Применение типологии внешнеполитических детерминант должно быть дополнено описанием факторов, специфичных для данной страны, чаще всего относящихся к социальной или культурной сфере. Отсутствие такого рода дополнений не только усложняет анализ, но даже делает невозможным получить полную картину изучаемых явлений и процессов. Одной из стран, где анализ внешнеполитических условий требует учета целого ряда дополнительных факторов, является Турецкая Республика. Похоже, что идеология кемалистов, турецкий ислам и курдский сепаратизм, описанные в данной статье, в настоящее время оказывают значительное влияние на внешнюю политику Турции.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2020, 1(24); 91-101
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проблемные точки «украинского вектора» внешней политики России в 2013/2014 годах
Autorzy:
Савенков, Роман
Куманичкин, Павел
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686942.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the foreign policy of the Russian Federation, “Ukrainian vector”
внешняя политика Российской Федерации, «украинский вектор».
Opis:
Ukraine is a key area for the European countries. The specifics of Ukraine’s geopolitical position is the so-called its “middle” position: between Europe and Russia. Official statements by the Russian leadership show a very negative perception of the events in Ukraine. It seems obvious that Vladimir Putin will leave for political activities, resource and information-ideological support of separatist entities of South-East of Ukraine and will use any mistakes and failures of the Ukrainian political and military leadership.
Artykuł zawiera abstrakt w języku rosyjskim oraz angielskim.
Аннотация. Украина расположена на ключевой для европейских государств территории. Специфика геополитической позиции Украины состоит в т.н. ее «срединном» положении: между Европой и Россией. Официальные заявления российского руководства свидетельствуют о крайне негативном восприятии событий в Украине. Представляется очевидным, что В. Путин не оставит действия по политической, ресурсной и информационно-идеологической поддержке сепаратистских образований юго-востока Украины и будет использовать любые ошибки и промахи украинского политического и военного руководства.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2015, 1, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Концепция «Mеждуморья» во внешней политике Польши
A Concept of “Intermarium” in the Foreign Policy of Poland
Autorzy:
Czachor, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930213.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Междуморье
Трехморье
геополитика
внешняя политика Польши
Intermarium
Three seas’ initiative
geopolitics
Poland’s foreign policy
Opis:
The paper tackles the problem of the most important Polish geopolitical concept - “Intermarium” (“Międzymorze”). The attention was paid to the historical roots, the evolution in the mid-war period and after WWII. It also discusses the current state of this conception and its links with a project “Three seas’ initiative”, actively run by Polish authorities since 2016. The paper consists of four main chapters. It starts with presenting scientific roots of the “Intermarium”, that was developed at the beginning of the XX century by a famous geographer Eugeniusz Romer and included in Polish political discourse in the mid-war period. The “Inermarium” was planned to be an alliance of Central European countries to oppose the influences of stronger neighboring countries - the Soviet Union and Nazi Germany. Then the paper discusses the concept of “ULB”, that in the period of “cold war” to some extend revived the concept of Intermarium”. Authors of the “ULB” Jerzy Giedroyc and Juliusz Mieroszewski paid particular attention to the reconciliation and mutual understanding among nations of Central and Eastern Europe. Consecutively, the paper discusses the current state of “Intermarium”. Under the national-conservative government of the Law and Justice Party, since 2016 this concept is for the first time in its history implemented as an official part of Poland’s foreign policy. However, there are significant changes in the concept, starting with its name - “Three seas initiative”, that refers to Baltic, Black and Adriatic Seas. Within the concept, Poland is strengthening relations with other countries of Central Europe. Therefore, it can be understood as a new “North-South” geopolitical axis, that, to some extent should replace an “East-West” geopolitical axis, that for ages has played a crucial role in Polish foreign policy. The final conclusion of the paper is that currently Poland’s geopolitical interests are evolving into the North-South axis and the Eastern direction is losing its previous importance. Nevertheless, the future success or failure of the implementation of the concept will depend on the involvement of other Central European countries as well as of the interests of external political actors (USA, Russia).
В данной статье проанализирована наиболее значимая польская геополитическая концепция «Междуморье». Доказано, что ее возникновение связано с геополи- тической ситуацией в Европе начала XX века, когда местными геополитиками рассматривалось необходимое для обеспечения безопасности Польши создание блока сотрудничающих стран, расположенных между СССР и Германией. Хотя в концептуальном аспекте Междуморье развивалось в межвоенный и послевоен- ный период, данная концепция официальное применение во внешней политике Польши находит только с 2016 г. при национал-консервативном правительстве партии «Право и справедливость». В актуальном варианте концепция приобрела название «Инициатива трех морей» и важную роль в ее продвижении играют, кроме Польши, Хорватия и Румыния. Таким образом, ранее приоритетная ось польских геополитических интересов «Восток-Запад» уравновешивается ростом значения оси «Север-Юг».
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2020, 3(26); 9-26
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Francji wobec Rosji w sektorze energetycznym
Autorzy:
Helnarska, Karolina Julita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568870.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
security
energy security
foreign policy of France
Russia
безопасность
энергетическая безопасность
внешняя политика Франции
России
Opis:
The France on the international stage, with Russia can be changed while in the field of energy, trying to benefit from mutual cooperation. This comes from the desire of France to ensure the security of gas supplies, supply diversification, the strengthening of French companies in the field of energy in the European Energy market. France pursued a policy based on the security of supplies from sources of imports under long-term contracts. In addition to security issues and important economic role played by political issues. France is more active cooperation in economic matters and issues of energy security between Germany and Russia. Doesn’t want to be completely excluded from cooperation in this area. Offer Russia the possibility of buying some military technology and nuclear missiles, which can Germany offer.
Франция на международной арене может варьироваться с Россией в энергетической сфере, пытаясь воспользоваться преимуществами взаимного сотрудничества. Это связано с желанием Франции, чтобы обеспечить безопасность поставок газа, диверсификации поставок, укрепление французских энергетических компаний в европейском энергетическом рынке. Франция проводит политику, основанную на обеспечении безопасности поставок из источников импорта в рамках долгосрочных контрактов. В дополнение к безопасности и экономические вопросы играют важную роль политических вопросов. Франция расширение сотрудничества по экономическим вопросам и энергетической безопасности между Германией и Россией. Я не хочу, чтобы быть полностью исключены из сотрудничества в этой области. Поэтому Россия предлагает возможность приобретения некоторых военных и ядерных технологий, которые они не могут предложить Германии.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2015, 2(9); 66-84
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja religijna Republiki Turcji
Religious diplomacy of the Republic of Türkiye
Религиозная дипломатия Турецкой Республики
Autorzy:
Fraszka, Łukasz Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24988520.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
religion
“religious diplomacy”
soft power
foreign policy of Türkiye
религия
«религиозная дипломатия»
мягкая сила
внешняя политика Турции
Opis:
The aim of this article is to analyse the religious dimension of Turkey’s foreign policy in the era of Justice and Development Party rule and the forms of its implementation. The article argues that the Republic of Turkey, in the era of AKP rule, is becoming one of the main state actors in international relations, which is beginning to use religion as an instrument of soft power in its foreign policy. At the same time, using “religious diplomacy” as a formal tool to strengthen the state’s image in the international arena. „Religious diplomacy” is the primary tool of Turkish soft power to strengthen the country’s international position after the Cold War. It aims to promote the Turkish model of Islam as a moderate type of Islam that can coexist with modernity and multiculturalism. It also promotes Turkish language and culture alongside religious curricula by linking Sunni Islam and Turkish nationalism.
Целью данной статьи является анализ религиозного измерения внешней политики Турции в эпоху правления Партии справедливости и развития и форм его реализации. В статье утверждается, что Турецкая Республика в эпоху правления ПСР становится одним из главных государственных акторов международных отношений, который начинает использовать религию как инструмент мягкой силы в своей внешней политике. В то же время, используя «религиозную дипломатию» как формальный инструмент укрепления имиджа государства на международной арене. «Религиозная дипломатия» является основным инструментом «мягкой силы» Турции для укрепления международных позиций страны после «холодной войны». Он направлен на продвижение турецкой модели ислама как умеренного типа ислама, который может сосуществовать с современностью и мультикультурализмом. Он также продвигает турецкий язык и культуру наряду с религиозными учебными программами, связывая суннитский ислам и турецкий национализм.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 2(37); 256-277
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zewnętrzne uwarunkowania polityki zagranicznej Republiki Turcji
External determinants of Turkish foreign policy
Внешние условия политики Турецкой Республики
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007145.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Turkish foreign policy
external determinants of foreign policy
Турция
внешняя политика Турции
внешние определители внешней политики
Opis:
The main purpose of the paper was to present external (international) determinants influencing the shape of Turkish foreign policy. The structure of the work is based on the scheme developed by R. Zięba, illustrating factors shaping the foreign policy of the state. Due to volume restrictions, it was decided to analyze the following conditions: evolution of the geopolitical situation in the region, the position of the state in the system of international relations and roles, and the range of contractual international connections (objective external determinants), as well as international perception of a given country and nation, and expectations and requirements formulated towards them by other countries (subjective external determinants).
Главной целью статьи является представление внешних, в том симысле международных, детерминантов, влияющих на форму внешней политики Турции. Структура работы основана на схеме, разработанной Р. Зибой, иллюстрирующей факторы, формирующие внешнюю политику государства. Из-за объемных ограничений было решено проанализировать следующие условия: эволюция геополитической ситуации в регионе, положение государства в системе международных отношений и ролей, и область договорных международных связей (объективные внешние условия), а также международное восприятие данной страны и нации, ожидания и требования, которые предъявляют этой стране другие государства (субъективные внешние условия).
Źródło:
Studia Orientalne; 2017, 2(12); 20-33
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka wschodnia RP. Uwarunkowania i efekty
Autorzy:
Janowski, Karol B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568896.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
interest
national interest
foreign policy
raison d’état
Russia
syndrome
интерес
конфликт
внешняя политика
государственные интересы
синдром
Opis:
In analyzing the mode in which Poland was settling its relations with Russia a deduction comes to mind that Poland remains under the spell of the syndromes which were either disposed of or dealt with by other European nations. Remaining is the challenge to solidify Poland’s position within the safety vault of heaven that is vouched by the West while establishing a pragmatic and rational and conflict free relationships with the East-Russia, Ukraine, Belarus and the Baltic countries, particularly Latvia. Thus, required is the ability to comprehend the Polish national interests, that is the Polish raison d’état, in a realistic and rational manner within the limits of the existing geopolitical situation of the competition, securing sustained competitive advantages, entering into alliances or compromises and making a long-term option.
Если подвергнуть анализу то, каким образом Польша строит свои отношения с соседями в регионе, напрашивается вывод, что их характер определяется давлением синдромов, с которыми смогли справиться – либо отказаться от них – страны Европы. Поэтому ей по-прежнему ничего иного не остается, как находиться в зоне безопасности, гарантированной интеграцией с Западом, но в то же время рационально и прагматично строить правильные (неконфликтные) отношения с Востоком – Россией, Украиной, Белоруссией, странами Балтии, особенно с Литвой. Это означает спо собность к рациональному и реальному пониманию национальных интересов, т. е. государственных интересов в конкретных геополитических условиях – конкуренции, обретения преимуществ или заключения союзов, достижения компромиссов, совершения долгосрочного выбора в различных областях.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2015, 2(9); 15-36
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cechy charakterystyczne polityki zagranicznej Szwecji i Norwegii wobec Rosji: główne problemy i wyzwania
Autorzy:
Kotlyar, Oleh
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053973.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
foreign policy
Russian vector
Northern Europe
dual policy
regional security
polityka zagraniczna
Rosja
Szwecja
Norwegia
polityka dualna
bezpieczeństwo regionalne
внешняя политика
Россия
Швеция
Норвегия
двойная политика
региональная безопасность
Opis:
The article presents the characteristics of the foreign policy of Sweden and Norway towards Russia. The chronological framework of the work covers the period from the collapse of the USSR and the beginning of the functioning of the Russian Federation as a separate actor in the international arena and up to the present day. The author analyzes the evolution of the policy of the Scandinavian countries towards Russia. The article sets out the main elements of the policy of these countries in relations with the Russian Federation. The researcher presents the main challenges that Sweden and Norway face today in the process of implementing this policy towards Russia.
W artykule przedstawione zostały cechy charakteresytyczne polityki zagranicznej Szwecji i Norwegii wobec Rosji. Ramy chronologiczne pracy obejmują okres od upadku ZSRR oraz początku funkcjonowania Federacji Rosyjskiej jako oddzielnego aktora na arenie międzynarodowej i do czasów współczesnych. Autor analizuje ewolucję polityki państw skandynawskich wobec Rosji. W artykule wyznaczone są główne akcenty polityki tych państw w stosunkach z Federacją Rosyjską. Badacz przedstawia główne wyzwania, wobec których stoją dziś Szwecja i Norwegia w procesie realizacji owej polityki wobec Rosji.
Статья о российском векторе внешней политики Швеции и Норвегии. Хронологические рамки произведения охватывают период от распада СССР и начала становления Российской Федерации как отдельного актора на международной арене и до событий нашего времени. Автор анализирует трансформацию политики скандинавских государств в отношении России. В статье обозначены основные акценты данных стран в их отношениях с Российской Федерацией. Исследователь учитывает основные вызовы, с которыми сталкиваются Швеция и Норвегия в процессе реализации российского вектора своей внешней политики.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 2; 97-113
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Założenia polityki zagranicznej Prawa i Sprawiedliwości wobec Rosji w programie wyborczym partii z 2019 r.
Assumptions of Law and Justice’s foreign policy towards Russia in the 2019 election program
Предположения внешней политики Закона и Справедливости в отношении России в предвыборной программе 2019 г.
Autorzy:
Liszkowska, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15822299.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
foreign policy
Polska
Russia
Law and Justice
election program
внешняя политика
Польша
Россия
Закон и справедливость
предвыборная программа
Opis:
This article presents the main assumptions and attributes of the Law and Justice (PiS) policy towards Russia, included in the party’s 2019 election program – “Poland – a model of the welfare state”. The article aims to answer the following questions: What policy assumptions towards Russia were presented by Law and Justice in its 2019 election program? What elements does PiS’s policy towards this state consist of? What are the features of this policy? What are the reasons for the approach and policy of PiS towards the Russian Federation? the 2019 PiS election program or subject to a qualitative analysis is the source and starting material for showing the main goals, elements and features of PiS’s foreign policy towards Russia.
В данной статье представлены основные положения и атрибуты политики «Право и справедливость» (ПиС) в отношении России, включенные в предвыборную программу партии на 2019 год – «Польша – модель государства всеобщего благосостояния». Статья призвана ответить на следующие вопросы: Какие политические установки в отношении России были представлены «Правом и справедливостью» в предвыборной программе 2019 года? Из каких элементов состоит политика ПиС в отношении этого государства? Каковы особенности этой политики? В чем причины подхода и политики ПиС по отношению к Российской Федерации? Предвыборная программа ПиС 2019 года является исходным материалом для демонстрации основных целей, элементов и особенностей внешней политики ПиС в отношении России.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 1(36); 39-55
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Polski wobec Rosji po aneksji Krymu
Autorzy:
Legucka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687118.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Russia, Poland, foreign policy, security dilemma
Rosja, Polska, polityka zagraniczna, dylemat bezpieczeństwa
Россия, Польша, внешняя политика, дилемма безопасности
Opis:
The aim of this study is to broaden knowledge about the conditions/factors, priorities and effectiveness of Polish foreign policy towards the Russian Federation. After 2014, this policy is characterized by a classic security dilemma, in which the continuation of Russia's aggressive policy in Ukraine caused the need to increase the defense potential of the Polish state. The annexation of Crimea by the Russian Federation in March 2014 contributed to changes in Polish security policy, economic policy (including energy) and social contacts aimed at limiting relations with Russia.
Celem niniejszego opracowania jest poszerzenie wiedzy na temat uwarunkowań, priorytetów i efektywności polskiej polityki zagranicznej prowadzonej wobec Federacji Rosyjskiej. Po 2014 r. politykę tę charakteryzuje klasyczny dylemat bezpieczeństwa, w którym kontynuacja agresywnej polityki Rosji na Ukrainie wywoływała potrzebę zwiększenia potencjału obronnego państwa polskiego. Aneksja Krymu przez Federację Rosyjską w marcu 2014 r. przyczyniła się do zmian w polskiej polityce bezpieczeństwa, polityce gospodarczej (w tym w energetyce) oraz w zakresie kontaktów społecznych ukierunkowanych na ograniczenie relacji z Rosją.
Целью данного исследования является расширение знаний об условиях / факторах, приоритетах и эффективности польской внешней политики в отношении Российской Федерации. После 2014 года эта характеризуется она классической дилеммой безопасности, в которой продолжение агрессивной политики России в Украине вызвало необходимость увеличения оборонного потенциала польского государства. Аннексия Крыма Российской Федерацией в марте 2014 года способствовала изменениям в политике безопасности Польши, а также экономической политике (включая энергетику) и социальных контактах, направленным на ограничение отношений с Россией.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
China as a Strategic Economic Partner in the Concepts of Russian Foreign Policy in the 2020s
Китай как стратегический экономический партнер в концепциях внешней политики России в 2020-е годы
Autorzy:
Lisiakiewicz, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930228.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Russia
China
Russian foreign policy
Russian Chinese partnership
geopolitics
Россия
Китай
российская внешняя политика
российско-китайское партнерство
геополитика
Opis:
The article presents an idea of the possible Russian - Chinese strategic economic partnership at the beginning of the 21st century. The author indicates the main factors influencing Russian Federation foreign policy towards China from the perspective of a neoclassical realism.The author stands that according to J. Rosenau, the main factors determining the Russian foreign policy are idiosyncratic and role. Then he analyses the Russian documents of foreign policy, economic data and geopolitical ideas. On that ground, he makes a simple analyse using the neoclassical realism model, that’s integrates Foreign Policy Analyse and International Relations Theory, joining independent and intervening variables, to support the article’s hypotheses. That hypotheses say that, firstly, The Peoples Republic of China (PRC) plays a role of diversification of Russia’s international economic ties; and secondly, The PRC status as a Russia’s strategic partner is at issue, despite the official declarations of both sides.
В статье представлена идея возможного российско-китайского стратегического экономического партнерства в начале XXI века. С точки зрения неоклассического реализма автор указывает основные факторы, влияющие на внешнюю политику Российской Федерации в отношении Китая. Ссылаясь на мнение Дж. Розенау, автор считает, что главными определяющими российскую внешнюю политику являются факторы идиосинкразии и роли. Затем он анализирует российские документы внешней политики, экономические данные и геополитические идеи. На этом основании автор проводит простой анализ (используя модель неоклассического реализма, которая объединяет анализ внешней политики и теорию международных отношений), сопоставляя независимые и промежуточные переменные, чтобы подтвердить гипотезы статьи. Первая из них звучит: Китайская Народная Республика играет роль диверсификации международных экономических связей России. Суть второй гипотезы состоит в том, что статус КНР как стратегического партнера России остается под вопросом, несмотря на официальные заявления обеих сторон.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 1(28); 43-65
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja trzęsień ziemi a zmiana pozycji międzynarodowej Syrii
Earthquake Diplomacy and the Change of the Syria’s International Position
Дипломатия землетрясений и изменение международного положения Сирии
Autorzy:
Małecki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32443851.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Syria
earthquake diplomacy
disaster diplomacy
foreign policy
Middle East
Сирия
дипломатия землетрясений
дипломатия катастроф
внешняя политика
Ближний Восток
Opis:
Syria is a state which has been affected by multiple series of disasters in the XXI century. Some of them has been natural caused, whereas there were some caused by human activity. Only for the first two decades of the current century, Syria has been the arena of the most complex military conflict, which significantly damaged the whole state and caused its partial international isolation. On the other hand, Syria has struggle with various types of natural disasters, such as drought from 2006 to 2010, numerous floods, the COVID-19 and Cholera outbreak and finally, the recent earthquake, occured in February 2023. The last phenomenon has lead numerous countries to express solidarity with Syria as well as to deliver the humanitarian aid to this country. Some of them are considered to be hostile towards Damascus and president Bashar el-Assad. In parallel to the humanitarian assistance, there was a diplomatic process, which led to full rehabilitation of Syrian president in the region and to full normalization diplomatic relations with other Arabic states as well as to start a dialogue with Turkey. In some analytical and media centers, the recent events have been described as an outcome of the earthquake diplomacy or disaster diplomacy, characterized as the international situation in which the natural disaster and the readiness to counterreaction against its effects, may create the opportunities to deescalate relations between the warrying states. Therefore, would it be accurate to consider the recent disaster in Syria able to create the new process as well as to transform the long-term strategies of a number of countries? This article will deal with analysing political process occured between Syria and the regional powers after the earthquake as well as it will try to answer the question how the international position of Syria has changed and crucially: does the recent earthquake have the impact on these issues?
Сирия – страна, которая в XXI веке подверглась целому ряду катастроф, как природных, так и техногенных. Только за первые два десятилетия этого века страна стала ареной самого многогранного и многопланового вооруженного конфликта, который привел к ее внутренней дезорганизации и частичной изоляции на международном уровне. С другой стороны, Сирию преследуют стихийные бедствия, такие как засуха 2006–2010 годов, многочисленные наводнения, эпидемии КОВИД-19 и холеры и, наконец, разрушительное землетрясение в феврале 2023 года. Последнее вызвало волну выражений солидарности и гуманитарной помощи Сирии со стороны многочисленных стран-союзников, а также тех, кто до сих пор считался враждебным по отношению к правлению президента Башара Асада. Параллельно со спасательной операцией шел дипломатический процесс, который привел к реабилитации сирийского лидера в регионе, полной нормализации отношений с арабскими странами (включая восстановление членства Сирии в Лиге арабских государств) и началу диалога с Турцией. В некоторых аналитических центрах и СМИ последние события описываются как результат дипломатии землетрясений или дипломатии катастроф, характеризуемой, в частности, как международная ситуация, в которой стихийное бедствие и стремление противостоять его последствиям создают возможности для деэскалации между конфликтующими сторонами. Таким образом, создала ли природная катастрофа в данном случае новую международную ситуацию и, следовательно, способна ли она в течение нескольких месяцев пересмотреть многолетнюю стратегию ряда государств? В данной статье мы проанализируем политические процессы между Сирией и государствами региона после землетрясения и попытаемся ответить на вопрос, как изменилась международная позиция Сирии и, самое главное, повлияло ли на эти процессы недавнее землетрясение и какое значение оно имело.
Źródło:
Studia Orientalne; 2023, 4(28); 7-30
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Turcji – uwarunkowania wewnętrzne subiektywne
Internal Subjective Determinants of Turkish Foreign Policy
Внешняя политика Турции – субъективные внутренние определители
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1992308.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Turkish foreign policy
internal subjective determinants of foreign policy
Турция
внешняя политика Турции
субъективные внутренние определители внешней политики
Opis:
The purpose of this article was to characterize selected subjective internal determinants affecting the foreign policy of the Republic of Turkey: the concept of foreign policy and the quality and activity of foreign service and diplomacy. The most important challenges that Ankara’s diplomacy was forced to address include the need for a clear statement on the side of one of the blocks fighting in World War II, reaching agreement with Greece, partially related to territorial disputes, arranging relations with the USA, Israel and Arab states, as well as conducting accession negotiations with NATO and the European Union. The assumption of power by the Justice and Development Party has started a new phase in Turkish foreign policy. The article indicates international initiatives undertaken by Turkish decision-makers after 2002, including the promotion of culture and language (Yunus Emre Institutes) and development assistance (Turkish Cooperation and Coordination Agency).
Цель данной статьи – охарактеризовать отдельные субъективные внутренние условия, влияющие на внешнюю политику Турецкой Республики: концепцию внешней политики, а также качество и активность внешней службы и дипломатии. Наиболее важные проблемы, с которыми дипломатия Анкары была вынуждена справиться, это необходимость четко определиться на стороне одного из блоков, воюющих во Второй мировой войне, достичь соглашения с Грецией, в том числе в области территориальных споров, наладить отношения с США, Израилем и арабскими государствами, а также вести переговоры о вступлении в НАТО и Евросоюз. С приходом к власти Партии справедливости и развития начался новый этап внешней политики Турции. В статье рассказывается о международных инициативах, предпринятых турецкими политиками после 2002 года, включая содействие развитию культуры и языка (Центры турецкой культуры имени Юнуса Эмре) и помощь в целях развития (Турецкое агентство по сотрудничеству и координации).
Źródło:
Studia Orientalne; 2019, 2(16); 91-101
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Turcji - uwarunkowania wewnętrzne obiektywne
Turkish foreign policy – internal objective determinants
Внешня яполитика Турции – объективные внутренние условия
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010954.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Turkish foreign policy
internal objective determinants of foreign policy
Турция
внешняя политика Турции
внутренние объективные определители внешней политики
Opis:
The purpose of the article was to present selected conditions of the foreign policy of the Republic of Turkey, formulated on the basis of a scheme of factors shaping the foreign policy of the state, developed by R. Zięba. The analyzed group of determinants was limited to the objective internal conditions, therefore factors such as: the geographical environment of the state, potential of the population, economic potential and the socio-political system. Using the analysis of legal acts, reports of research institutes, statistical data and literature on the subject, the Author of the work showed the importance of the above-mentioned internal determinants on the shaping of directions of Turkish foreign policy.
Целью статьи является представление избранных условий внешней политики Турецкой Республики, составленное на основе схемы факторов, формирующих внешнюю политику государства, разработанную Р. Зибой. Анализируемая группа определителей ограничивалась объективными внутренними условиями, а именно факторами такими как: географическая среда государства, потенциал населения, экономический потенциал и социально-политическая система. Используя анализ правовых актов, отчетов научно-исследовательских институтов, статистических данных и литературы по этому вопросу, автор работы показал важность вышеупомянутых внутренних определителей формирования направлений внешней политики Турции.
Źródło:
Studia Orientalne; 2017, 1(11); 17-40
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja Strategii bezpieczeństwa narodowego Federacji Rosyjskiej w latach 2015–2021. Ujęcie normatywne
The evolution of Russia’s National Security Strategy in 2015–2021. A normative approach
Эволюция стратегии национальной безопасности Российской Федерации в 2015—2021 гг.: нормативный подход
Autorzy:
Czachor, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120046.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
the strategy of the national security of Russia
security policy of Russia
foreign policy of Russia
international relations in Eurasia
стратегия национальной безопасности России
политика национальной безопасности России
внешняя политика России
международные отношения в Евразии
Opis:
Adopted every 6 years, the national security strategies of Russia are the basic documents that fix the main challenges and threats to this country. The current strategy was adopted in June 2021 and replaced the previous document of December 2015. The following paper sheds a light on the most important aspects of the current strategy from a normative perspective and compares it with the previous version. Taking into account that for more than 10 years Russia has been undermining the western-centered international order, the paper stresses that the current strategy aims to consolidate the state, confirms the priority of the state over the society and individuals and the selfisolation from the foreign influences as a source of destabilization. It discusses the new tendencies in the evolution of strategies: the growing role of traditional Russian ethics, the need for the restrain a westernization of the society and the revival of patriotism.
Главными документами, содержащими перечень основных угроз для национальной безопасности Российской Федерации, являются принимаемые каждые шесть лет стратегии. Ныне действующий документ был принят в июне 2021 г. и заменил стратегию от декабря 2015 г. В данной статье рассматриваются главные элементы стратегии 2021 г. и сравниваются с предыдущей стратегией. Учитивая, что свыше 10-ти лет РФ постепенно отходит от западноцетрического международного порядка, в статье доказывается, что стратегия 2021 г. сосредоточена на консолидации государства, она фиксирует преобладание ценностей государства над обществом и личностью и изоляцию от внешнего влияния, воспринимаемого как источник дестабилизации. Анализируются новые тенденции в эволюции стратегии — рост значения традиционных российских духовно-нравственных ценностей, необходимость предотвращения вестернизации общества и возрождения патриотического воспитания.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 3(34); 9-26
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“We are not so Fuzzy to Build Riots and Rebellion...”: Attempt of Massive Exemption of German Population from the USSR to Canada in 1929.
«MЫ НЕ ТАК ГЛУПЫ, ЧТОБЫ УСТРАИВАТЬ БУНТЫ И ВОССТАНИЯ...»: ПОПЫТКА МАССОВОЙ ЭМИГРАЦИИ НЕМЕЦКОГО НАСЕЛЕНИЯ ИЗ СССР В КАНАДУ В 1929 г.
Autorzy:
Dönninghaus, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894237.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
USSR, Canada, Germany, Soviet Germans, national minorities, collectivization, emigration, foreign policy
СССР, Канада, Германия, советские немцы, национальные меньшинства, коллективизация, эмиграция, внешняя политика
Opis:
Массовое бегство немецких крестьян в Москву в 1929 г. привлекло внимание международной общественности к бедственному положению советских немцев. Неожиданно упорное сопротивление немецкого сельского населения политике социалистических преобразований, его желание выехать из СССР в Канаду, сопровождающееся соответствующими призывами к Западу, укрепили недоверие правящего режима к «нелояльным» национальностям. По мере того, как ухудшались отношения между СССР и Германией, в Москве росло предубеждение против немцев как чрезвычайно реакционной группы населения, дискредитирующей советский строй в глазах мировой общественности. Политбюро ЦК ВКП(б) уделило «эмигрантам» большое внимание не только потому, что периферия оказалась не в состоянии справиться с этой проблемой, но и потому, что речь шла о западных нацменьшинствах. К тому же эта группа, организованно выступившая против политики советской власти, не укладывалась в «классовую» схему, так как среди немецких крестьян, решивших эмигрировать из СССР, были в основном середняки и бедняки. В оппозиции к советской системе оказалась не социальная, а национальная группа. Режим разрешил это противоречие, перестав считать охваченных «американской лихорадкой» немецких крестьян «нейтральными» и коллективно переведя их в разряд «классовых врагов». На фоне принудительной коллективизации Кремль расценил массовое движение немцев за выезд из СССР как прямую поддержку «правых уклонистов», что придавало этому движению «антисоветский характер». Принадлежность беглецов и их многочисленных сторонников к западному меньшинству побудила органы ОГПУ искать организаторов эмиграционного движения по ту сторону границы. Мирная эмиграция немцев из СССР оказалась специфическим, но очень действенным способом протеста против коллективизации. Ее лавинообразный характер, так же как и обращение за помощью к Германии как к «исторической родине» были сочтены проявлением нелояльности к СССР всего немецкого населения страны. Политика протектората со стороны Германии, направленная на защиту жизни, собственности и основных прав своей «диаспоры», выражалась как в дипломатическом нажиме на Кремль, так и в конкретных актах помощи советским немцам. Подобное покровительство немцам в СССР неизбежно пробуждало у кремлевского руководства опасения, что они, особенно в атмосфере надвигающейся войны, представляют угрозу для безопасности государства.
The mass exodus of German peasants to Moscow in 1929 attracted international attention to the plight of Soviet Germans. The unexpectedly stubborn resistance of the German rural population to the policy of socialist transformations, his desire to leave the USSR for Canada, accompanied by appropriate calls for the West, reinforced the regime’s distrust of “disloyal” nationalities. As relations between the USSR and Germany worsened, prejudice grew in Moscow against the Germans as an extremely reactionary group of people that discredited the Soviet system in the eyes of the world community. The Politburo of the Central Committee of the All-Union Communist Party of Bolsheviks (Bolsheviks) paid great attention to the “emigrants” not only because the periphery was unable to cope with this problem, but also because it was a question of Western national minorities. Moreover, this group, which in an organized manner opposed the policy of the Soviet regime, did not fit into the “class” scheme, since among the German peasants who decided to emigrate from the USSR, there were mainly middle peasants and poor people. The opposition to the Soviet system was not a social, but a national group. The regime resolved this contradiction by ceasing to consider the German peasants engulfed by the “American fever” “neutral” and collectively transferring them to the category of “class enemies”. Against the background of forced collectivization, the Kremlin regarded the mass movement of Germans for leaving the USSR as direct support for the “right deviators”, which gave this movement an “anti-Soviet character”. The belonging of the fugitives and their many supporters to the Western minority prompted the organs of the OGPU to look for the organizers of the emigration movement on the other side of the border. Peaceful emigration of Germans from the USSR turned out to be a specific, but very effective way of protesting collectivization. Its avalanche-like character, as well as the appeal for help to Germany as a “historical homeland” was considered a manifestation of disloyalty to the USSR of the entire German population of the country. Germany’s protectorate policy aimed at protecting the life, property and fundamental rights of its “diaspora” was expressed both in diplomatic pressure on the Kremlin and in specific acts of assistance to Soviet Germans. Such patronage of the Germans in the USSR inevitably aroused fears among the Kremlin leadership that they, especially in the atmosphere of impending war, pose a threat to the security of the state.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 11; 53-77
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oś Warszawa-Bukareszt i miejsce Rumunii w inicjatywie Trójmorza? Polsko-rumuńskie przywództwo w inicjatywie Trójmorza (3SI)
Autorzy:
Lewandowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053590.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Three Seas Initiative
Romania
Romanian foreign policy
Polish foreign policy
geopolitics of Central and Eastern Europe
international security
Inicjatywa Trójmorza
Rumunia
rumuńska polityka zagraniczna
polska polityka zagraniczna
geopolityka Europy Środkowo-Wschodniej
bezpieczeństwo międzynarodowe
инициатива трех морей
Румыния
внешняя политика Румынии
внешняя политика Польши
геополитика Центральной и Восточной Европы
международная безопасность
Opis:
The article discusses the issue of Romania’ s place and role in the Three Seas Initiative. The text introduces the Polish view of cooperation with reference to the common objectives of both countries and the Community concepts of security policy development in Central and Eastern Europe. The paper discusses the idea of the Three Seas Initiative, illustrates its place in Romania’ s foreign policy and security strategy, as well as examines the potential for Polish-Romanian cooperation in the Three Seas Initiative, indicating common grounds required for partnership and leadership of both countries in the Three Seas Initiative region.
Artykuł porusza kwestię miejsca i roli Rumunii w Inicjatywie Trójmorza. Tekst wprowadza polskie spojrzenie na współpracę w odniesieniu do wspólnych celów obu krajów oraz wspólnotowych koncepcji rozwoju polityki bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej. Artykuł omawia ideę Inicjatywy Trójmorza, ilustruje jej miejsce w rumuńskiej polityce zagranicznej i strategii bezpieczeństwa, a także analizuje potencjał polsko-rumuńskiej współpracy w ramach Inicjatywy Trójmorza, wskazując wspólne podstawy potrzebne do partnerstwa i przywództwa oba kraje w regionie Inicjatywy Trójmorza.
В статье обсуждается место и роль Румынии в Инициативе трех морей. Текст представляет польский взгляд на сотрудничество в отношении общих целей обеих стран и концепции Сообщества по развитию политики безопасности в Центральной и Восточной Европе. В статье обсуждается идея инициативы трех морей, показано ее место во внешней политике и стратегии безопасности Румынии, а также анализируется потенциал польско-румынского сотрудничества в рамках инициативы трех морей, указывая на общие основы, необходимые для партнерства и лидерства обеих сторон. страны региона Инициативы трех морей.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 45-59
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The impact of COVID-19 pandemic on Turkish foreign policy towards the Western Balkans
Влияние пандемии COVID-19 на внешнюю политику Турции в отношении Западных Балкан
Autorzy:
Niemiec, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176716.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Republic of Turkey
Western Balkans
COVID-19 pandemic
regional
diplomacy
foreign policy
Турецкая Республика
Западные Балканы
пандемия COVID-19
региональная дипломатия
внешняя политика
Opis:
The scientific aim of this paper is to analyse and evaluate actions taken by Turkey’s leading politicians with regard to the Western Balkan states (i.e. Albania, Bosnia and Herzegovina, Kosovo, Montenegro, North Macedonia and Serbia) during the COVID-19 pandemic. Since the Justice and Development Party came to power in 2002, Turkey has attempted to increase its international influence through diplomatic, economic and cultural measures. Western Balkans region, with which Turks have historical and ethnic ties, is one of the key areas in AKP’s doctrine. Adopting image theory in international relations as the theoretical foundation, this research examines implementation of Turkish foreign policy in the Western Balkans in times of SARS-CoV-2 coronavirus pandemic. By employing available original Turkish sources (academic publications, public reports, press releases), the main objectives of Turkey’s political strategy towards the region have been determined. Detailed analysis of official statements and speeches of Turkish policy-makers was also fundamental for this study. In this context, the values and symbols to which the AKP government refers in its activities in the Western Balkans have been identified. Based on content analysis, comparative analysis and political discourse analysis, this research seeks to explain the rationale of Turkish actions in recent months. As a conclusion, future prospects for Turkey’s involvement in the Western Balkans have been presented and discussed.
Научная цель этой статьи — проанализировать и оценить действия, предпринятые ведущими политиками Турции в отношении западно-балканских государств (т. е. Албании, Боснии и Герцеговины, Косово, Черногории, Северной Македонии и Сербии) во время пандемии COVID-19. С тех пор как в 2002 году к власти пришла Партия справедливости и развития, Турция пыталась усилить свое международное влияние с помощью дипломатических, экономических и культурных мер. Регион Западных Балкан, с которым турки имеют исторические и этнические связи, является одним из ключевых направлений доктрины ПСР. Принимая теорию имиджа в международных отношениях в качестве теоретической основы, это исследование изучает реализацию внешней политики Турции на Западных Балканах во время пандемии коронавируса SARS-CoV-2. Используя доступные оригинальные турецкие источники (академические публикации, публичные отчеты, пресс-релизы), были определены основные цели политической стратегии Турции в отношении региона. Детальный анализ официальных заявлений и выступлений турецких политиков также имел основополагающее значение для данного исследования. В этом контексте были определены ценности и символы, на которые ссылается правительство ПСР в своей деятельности на Западных Балканах. Основанное на контент-анализе, сравнительном анализе и анализе политического дискурса, это исследование призвано объяснить причины действий Турции в последние месяцы. В заключение были представлены и обсуждены будущие перспективы участия Турции в делах на Западных Балканах.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 4(35); 201-228
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wywiad jako instrument chińskiej polityki zagranicznej – przyczynek do badań
Intelligence as a tool of Chinese foreign policy – contribution to research
Rазведка kитай в качестве инструмента внешней политики – вклад в исследование
Autorzy:
Adamczyk, Marcin
Baraniuk, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010952.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Intelligence
foreign policy
People’s Republic of China
intelligence cycle
foreign policy tools
pазведка
внешняя политика
Китайская Народная Республика
цикл разведки
инструменты внешней политики
Opis:
The article takes up the problem of Chinese intelligence as a tool of support foreign policy. In the first place, the theoretical concepts and assumptions concerning this domain of state policy have been systematized. A review of selected foreign policy definitions in Polish-language political literature was conducted in this respect. Next the authors discussed the specificity of foregin policy determinants, structures and instruments. The key determinants of China’s foreign policy of political, military, geographic, economic, and doctrinal character were discussed in following part of article. In the last part of the paper, an attempt was made to answer the question of how the above conditions affect the demand and performance of Chinese intelligence activities.
В статье рассматривается вопрос об условиях китайской разведывательной работы в качестве инструмента для поддержки внешней политики. Первый был сделан для систематизации концепций и теоретических предположений относительно области государственной политики. Сделано в этой связи обзор выбранного определения функционирования на польском языке и литературе внешней политики, политологии были сделаны, чтобы обсудить специфику условий, структуры и инструментов. Затем рассматриваются ключевые детерминанты внешней политики Китая политического, военного, географического, экономического и концептуальных и доктринальных. В последней части статьи через призму попыток ответить на вопрос о том, как эти факторы влияют на спрос и реализацию китайской разведывательной деятельности.
Źródło:
Studia Orientalne; 2017, 1(11); 41-72
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Role theory and Russia’s attempts to integrate the post-Soviet space: from internal to international duties
Ролевая теория и попытки России интегрировать постсоветское пространство: от внутренних к международным обязанностям
Autorzy:
Strycharz, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176727.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Russian foreign policy
post-Soviet space
regional integration
role theory
national role conception
Внешняя политика России
постсоветское пространство
региональная интеграция
ролевая теория
национальная ролевая концепция
Opis:
With the Russian invasion of Ukraine in February 2022, Moscow’s foreign policy towards the post-Soviet space has become an even greater area of concern. In order to better understand Russia’s behaviour in the post-Soviet space, it is worth analysing what led to Moscow’s renewed interest in this area. There are numerous accounts explaining Russia’s policies towards its neighbourhood, but they often focus on material factors or Russian imperial complexes. To address the existing gap and examine changes in Moscow’s attitude towards the region, this paper will use role theory and analyse shifts in Russia’s national role conceptions. It argues that the combination of important external and internal factors led to changes in perception of Russia’s international duties and responsibilities between Putin’s rise to power and his return to the presidency in 2012. Consequently, these changes resulted in different understanding of Russia’s role in the post-Soviet space, which had implications for Russia’s increasingly aggressive actions in the region afterwards.
После российского вторжения в Украину в феврале 2022 года внешняя политика Москвы в отношении постсоветского пространства стала еще более серьезной проблемой. Чтобы лучше понять поведение России на постсоветском пространстве, стоит проанализировать, что привело к возобновлению интереса Москвы к этой сфере. Существует множество версий, объясняющих политику России по отношению к своим соседям, но они часто сосредоточены на материальных факторах или российских имперских комплексах. Чтобы устранить существующий разрыв и изучить изменения в отношении Москвы к региону, в данной статье будет использована ролевая теория и проанализированы сдвиги в представлениях о национальной роли России. Утверждается, что сочетание важных внешних и внутренних факторов привело к изменению восприятия международных обязанностей и ответственности России в период между приходом Путина к власти и его возвращением на пост президента в 2012 г. Следовательно, эти изменения привели к различному пониманию роли России на посту президента. - Советское пространство, что впоследствии повлияло на все более агрессивные действия России в регионе.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 4(35); 72-100
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies