Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "наратывы" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
A new Belarusian Partisan Republic? World War II narratives between myth, revisionism and state propaganda within Lukašenka’s speeches in the post-2020 presidential election era
Nowa Białoruska Republika Partyzancka? Dyskurs II wojny światowej pomiędzy mitem, rewizjonizmem i propagandą państwową w przemówieniach Łukaszenki po wyborach prezydenckich w 2020 r.
Новая Беларуская партызанская Рэспубліка? Наратыў Другой Сусветнай Вайны паміж міфам, рэвізіянізмам і дзяржаўнай прапагандай у прамовах Лукашэнкі пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 г.
Autorzy:
Gironi, Camilla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430763.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
Belarus
Lukašenka
politics of memory
World War II
narratives
Białoruś
Łukaszenka
polityka pamięci
II wojna światowa
narracje
Беларусь
Лукашэнка
палітыка памяці
Другая Сусветная Вайна
наратывы
Opis:
The 2020 presidential election in Belarus marked a watershed for the country’s history. Since then, Alaksandr Lukašenka has been instrumentalising the memory of the Great Patriotic War to tackle the political imperatives of the present. Building on the instrumentalist school of thought within memory studies, this paper aims at providing a comprehensive overview of the uses and abuses of the memory of WWII in Belarus through the analysis of presidential speeches delivered after 2020. The narratives about the Great Patriotic War in Lukašenka’s speeches are embedded with myth, state propaganda and revisionist processes to uphold a certain rhetoric. The WWII heritage has now been attributed new meanings in Belarus which are useful both for domestic politics issues such as the 2020 protests and foreign policy ones, especially when analyzing the relationship between Belarus and the West or Minsk’s involvement in the war in Ukraine.
Wybory prezydenckie na Białorusi w 2020 r. były przełomem w historii kraju. Od tego czasu Alaksandr Łukaszenka instrumentalizuje pamięć o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, aby stawić czoła politycznym imperatywom współczesności. Artykuł, bazując na instrumentalistycznej szkole myślenia w zakresie studiów nad pamięcią, ma na celu kompleksowy przegląd zastosowań i nadużycia pamięci o II wojnie światowej na Białorusi poprzez analizę przemówień prezydenckich wygłoszonych po r. 2020. Dyskurs o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej w przemówieniach Łukaszenki jest osadzony w mitach, propagandzie państwowej i procesach rewizjonistycznych z celem podtrzymania pewnej retoryki. Dziedzictwu II wojny światowej nadano obecnie na Białorusi nowe znaczenia, przydatne zarówno w kwestiach polityki wewnętrznej, takich jak protesty 2020, jak i polityki zagranicznej, zwłaszcza przy analizie relacji Białorusi z Zachodem czy zaangażowania Mińska w wojnę na Ukrainie.
Прэзідэнцкія выбары 2020 г. у Беларусі сталі пераломным момантам у гісторыі краіны. З таго часу Аляксандр Лукашэнка інструменталізуе памяць пра Вялікую Айчынную вайну для барацьбы з палітычнымі імператывамі сучаснасці. Гэты артыкул абапіраецца на інструменталістычную школу мыслення ў галіне даследаванняў памяці. Ён мае на мэце даць поўны агляд выкарыстання і злоўжывання памяццю аб Другой сусветнай вайне ў Беларусі праз аналіз прэзідэнцкіх выступаў, прамоўленых пасля 2020 г. Наратывы прасякнуты міфамі, дзяржаўнай прапагандай і рэвізіянісцкімі працэсамі для падтрымання пэўнай рыторыкі. Спадчыне Вялікай Айчыннай вайны ў Беларусі нададзены новы сэнс, які выгадны як для ўнутранай палітыкі, напрыклад, датычна пратэстаў 2020 г., так і для знешняй палітыкі, асабліва пры аналізе дачыненняў паміж Беларуссю і Захадам або ўдзел Мінска ў вайне ва Украіне.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2023, 23; 123-143
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
One People, One Language, One Literature? Changing Constructions of the History of Old Belarusian Literature (1956–2010)
Jeden naród, jeden język, jedna literatura? Zmieniające się konstrukcje historii literatury starobiałoruskiej (1956–2010)
Autorzy:
Rutz, Marion
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1837721.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of literature
old Belarusian literature
multilingualism
Grand Duchy of Lithuania
national narratives
historia literatury
dawna literatura białoruska
wielojęzyczność
Wielkie Księstwo Litewskie
narracje narodowe
гісторыя літаратуры
старабеларуская літаратура
полілінгвізм
Вялікае Княства Літоўскае
нацыянальныя наратывы
Opis:
Histories of literature mirror views and experiences of their own age and thus are constantly being rewritten. This is true also for the history of Old Belarusian literature. The short introductions and comprehensive overviews, written in the period between the Thaw and the Lukashenko era (1956–2010), contain astonishingly different constructions of the literary past. The article analyses a dozen books in Belarusian, Russian and English and it singles out the most import changes, such as the role of the literature of Kyivan Rusʹ or periodization. However, the most prominent development is the step-by-step recognition of the multilingual nature of the literary heritage. This concerns the existence of texts not only in Eastern Slavonic varieties, but also in (Old) Church Slavonic, the discovery of Neo-Latin authors, and finally, the rehabilitation of Polish as a language of Belarusian literature. Although Old Belarusian studies in the post-Soviet years have been a field of innovation and reevaluation, even the most actual syntheses contain blind spots. The existence of texts in Lithuanian and the literary production of ethno-cultural minorities are hardly ever even mentioned. The idea of one common language has been given up, but the history of literature still deals with texts by representatives of one ethnos that inhabit one territory
Historia literatury odzwierciedla system światopoglądowy swoich czasów, dlatego jest niezmiennie aktualizowana. Dotyczy to także historii literatury starobiałoruskiej. Zarówno w krótkich szkicach, jak i szczegółowych przeglądach literackich, powstałych od odwilży do ery Aleksandra Łukaszenki (1956–2010), odnajdujemy zadziwiająco różne rekonstrukcje twórczości literackiej. W artykule przeanalizowano kilkanaście książek napisanych w języku białoruskim, rosyjskim i angielskim, przedstawiono ich periodyzację oraz rolę, jaką przy ich powstaniu odegrała spuścizna literacka okresu Rusi Kijowskiej. Celem badania było omówienie wielojęzycznego charakteru starobiałoruskiego dziedzictwa literackiego. Jako obiekt analizy autor obrał teksty wschodniosłowiańskie, (staro)cerkiewnosłowiańskie, nowołacińskie, jak również należące do literatury białoruskiej utwory polskojęzyczne. Chociaż w latach postradzieckich studia starobiałoruskie uważano za innowacyjne, nawet najbardziej aktualne syntezy zawierają luki badawcze. W literaturze przedmiotu o istnieniu tekstów w języku litewskim i twórczości literackiej mniejszości etniczno-kulturowych prawie w ogóle się nie wspomina. Zrezygnowano z idei wspólnego języka, ale historia literatury wciąż zajmuje się tekstami przedstawicieli jednego etnosu zamieszkującego jedno terytorium.
Гісторыя літаратуры адлюстроўвае светапогляд і досвед свайго часу і таму пастаянна перапісваецца. Гэта датычыць і гісторыі старабеларускай літаратуры. Кароткія агляды, як і грунтоўныя даследванні, створаныя ў перыяд паміж адлігай і эпохай Лукашэнкі (1956–2010), утрымліваюць надзіва розныя карціны літаратурнага мінулага. У артыкуле разглядаецца шэраг прац на беларускай, рускай і англійскай мовах, прасочваюцца найбольш істотныя змены: у падыходзе да перыядызацыі альбо ў разуменні ролі літаратуры Кіеўскай Русі. Аднак найбольш прыкметным з'яўляецца паступовае прызнанне шматмоўнасці літаратурнай спадчыны. У даследаваннях пачынаюць разглядацца тэксты не толькі на ўсходнеславянскіх мовах, але і на (стара)царкоўнаславянскай, адбывааецца адкрыццё неалацінскіх аўтараў і, нарэшце, рэабілітацыя польскай мовы як мовы беларускай літаратуры. Нягледзячы на тое, што даследаванні старажытнай Беларусі ў постсавецкія гады мелі інавацыйны характар і шмат што пераасэнсавана, белыя плямы ёсць нават у найноўшых працах. Амаль не згадваецца пра існаванне тэкстаў на літоўскай мове і літаратурную творчасць этнічных меншасцей. Ад ідэі адной агульнай мовы адмовіліся, але гісторыя літаратуры ўсё яшчэ займаецца тэкстамі прадстаўнікоў аднаго этнасу, якія насяляюць адну тэрыторыю.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2020, 14; 119-156
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies