Temat: Русская литература - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Krew rosyjskiej geografii. "Granica zapomnienia" Siergieja Lebiediewa
The blood of Russian geography. “Oblivion” by Sergei Lebedev
Кровь русской географии. «Предел забвения» Сергея Лебедева
Autorzy:: Milczarek, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311925.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Сергей Лебедев
русская литература
травма
горе
Крайний Север России
Siergiej Lebiediew
literatura rosyjska
trauma
żałoba
rosyjska Daleka Północ
Sergei Lebedev
Russian literature
mourning
Russian Far North
Opis:: The text contains an interpretation of Sergei Lebedev's “Oblivion” (2010). The main problem of the book is the intergenerational trauma from the Stalinist era. Its mechanisms have been described in reference to the psychoanalytic tradition. The post-catastrophic image of the Russian Far North presented in the novel was also interpreted. It has been compared to descriptions of radical evil and juxtaposed with Giorgio Agamben's homo sacer. The writings of Jacques Derrida were also used, which turned out to be helpful in describing the phenomenon of splitting traumatic "Self", the present and death, as well as the politics of memory and living with the specters of dead people.
Текст содержит интерпретацию романа Сергея Лебедева «Граница забвения» (2010). Основная проблема книги – межпоколенческая травма происходящая из сталинской эпохи. Ее механизмы были описаны со ссылкой на психоаналитическую традицию. Был представлен также посткатастрофический образ российского Крайнего Севера. Он был сравнен с описаниями радикального зла и homo sacer Джорджио Агамбена. Кроме того, в интерпретации были использованы труды Жака Деррида, оказавшиеся полезными при описании феномена расщепления наследственной травмы «Я», настоящего и смерти, а также политики памяти и жизни с призраками умерших.
Tekst zawiera interpretację Granicy zapomnienia Siergieja Lebiediewa (2010). Głównym problemem książki jest międzypokoleniowa trauma pochodząca z epoki stalinowskiej. Jej mechanizmy zostały opisane w odwołaniu do tradycji psychoanalitycznej. Interpretacji został poddany także przedstawiony w powieści postkatastroficzny obraz rosyjskiej Dalekiej Północy. Porównano go do opisów radykalnego zła i zestawiono z homo sacer Giorgio Agambena. Sięgnięto także po pisma Jacquesa Derridy, które okazały się pomoce w opisie fenomenu rozszczepienia dziedziczącego traumę „ja”, teraźniejszości oraz śmierci, a także polityki pamięci i życia z widmami zmarłych.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 97-113
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: W męskim uniwersum. Obrazy mężczyzn w powieściach Mikity Franko
In a men's universe. Images of men in Mikita Franko's novels
В мужской вселенной. Образы мужчин в романах Микиты Франко
Autorzy:: Trojanowska, Urszula Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311927.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская квир-литература
Микита Франко
образы маскулинности
гендерная идентичность
rosyjska queer-literatura
Mikita Franko
obrazy męskości
tożsamość płciowa
Russian queer literature
images of masculinities
gender identity
Opis:: The article is a continuation of the research on the prose of Mikita Franko — a young author of queer literature who writes in Russian and comes from Kazakhstan. This time, the male figures, definitely dominant in the analyzed works, are in the center of attention. The protagonists of Franko’s three novels are considered infrom the perspective of masculinities studies, which allows them to be analyzed in the context of such categories as hegemonic masculinity, complicit masculinity, and subordinate masculinities. In the discussed novels, they take a characteristic East Slavic form. An important aspect of the works is the search for one’s own gender identity by the growing-up characters, as well as the issue of tolerance, especially current in contemporary Russia.
Статья является продолжением исследований над прозой Микиты Франко – молодого автора квир-литературы из Казахстана, который живет в России и пишет на русском языке. На этот раз в центре внимания находятся мужские персонажи, которые безусловно преобладают в анализируемых произведениях. Герои трех романов Франко рассматриваются в перспективе исследований над маскулинностью, что позволяет анализировать их в контексте гегемонной и маргинализированных моделей маскулинности. В данных произведениях они принимают характерную, восточнославянскую форму. Важным аспектом проблематики романов Франко является поиск взрослеющими героями собственной половой идентичности, а также вопрос толерантности, особенно актуальный в современной России.
Artykuł stanowi kontynuację badań nad prozą Mikity Franko – mieszkającego w Rosji i piszącego po rosyjsku, pochodzącego z Kazachstanu, młodego autora literatury queer. Tym razem w centrum uwagi znajdują się postaci mężczyzn, zdecydowanie dominujące w analizowanych utworach. Bohaterowie trzech powieści Franko rozpatrywani są w perspektywie studiów nad męskościami (masculinities studies), co pozwala podjąć ich analizę w kontekście takich kategorii jak męskość hegemoniczna (hegemonic masulinity), współuczestnicząca (complicit masculinity) oraz męskości podporządkowane (subordinate masculinities). W omawianych powieściach przyjmują one charakterystyczną wschodniosłowiańską formę. Ważny aspekt problematyki utworów stanowi poszukiwanie własnej tożsamości płciowej przez dorastających bohaterów, a także kwestia tolerancji, szczególnie aktualna we współczesnej Rosji.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 171-203
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Мотив надежды в рассказе Людмилы Улицкой «Алиса покупает смерть»
Motyw nadziei w opowiadaniu Ludmiły Ulickiej "Alisa kupuje śmierć"
The theme of hope in the short story of Lyudmila Ulitskaya „Alice buys death”
Autorzy:: Jeleńska, Weronika Klaudia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311762.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская литература
рассказы
Людмила Улицкая
Алиса покупает смерть
надежда
literatura rosyjska
opowiadania
Ludmiła Ulicka
Alicja kupuje śmierć
nadzieja
Russian Literature
short stories
Lyudmila Ulitskaya
Alice buys death
hope
Opis:: The article focuses on the analysis of Lyudmila Ulitska's short story „Alice buys death” in the context of the theme of hope. The Russian writer's new collection of short stories is strongly imbued with philosophical questions about existence and non-existence. The current theme of hope strongly resonates in one of the stories in this collection, as evidenced by the following article. In the story „Alice buys death”, Ulitskaya used conventions typical of her work. The main characters of the story are “little people”, shown at the moment of crossing the border of life and death. Our analysis proved that the theme of hope, which is often used in literature, was also reflected on many levels in the work of the Russian writer. The main driving force of the story is love in its many manifestations, and the coming death gives hope for a new life in a literal and a figurative, more philosophical sense.
Статья посвящена анализу рассказа Людмилы Улицкой «Алиса покупает смерть» в контексте мотива надежды. Новый сборник рассказов русской писательницы сильно пронизан философскими вопросами человеческого бытия и небытия. Очень актуальная тема надежды сильно резонирует в одном из рассказов из этого сборника, о чем свидетельствует приведенная ниже статья. В рассказе «Алиса покупает смерть» Улицкая использовала типичные для ее творчестваприемы. Главные герои рассказа — «маленькие люди», показанные в момент пересечения границы между жизнью и смертью. Наш анализ показал, что тема надежды, часто используемая в литературе, нашла многоплановое отражение и в творчестве русской писательницы. Главной движущей силой рассказа является любовь во многих ее проявлениях, а приближающаяся смерть дает надежду на новую жизнь в прямом и переносном, более философском смысле.
Artykuł koncentruje się na analizie opowiadania Ludmiły Ulickiej „Alisa kupuje śmierć” w kontekście motywu nadziei. Nowy zbiór opowiadań rosyjskiej pisarki jest mocno przesiąknięty filozoficznymi pytaniami o człowiecze istnienie i nieistnienie. Bardzo aktualny motyw nadziei silnie wybrzmiewa w jednym z opowiadań z tego zbioru, o czym świadczy poniższy artykuł. W opowiadaniu „Alisa kupuje śmierć” Ulicka posługiwała się konwencjami typowymi dla jej twórczości. Głównymi bohaterami opowiadania są „mali ludzie”, ukazani w momencie przekraczania granicy życia i śmierci. Nasza analiza wykazała, że motyw nadziei, często używany w literaturze, znalazł odzwierciedlenie również na wielu płaszczyznach w twórczości rosyjskiej pisarki. Główną siłą napędową opowiadania jest miłość w jej wielu przejawach, a nadchodząca śmierć daje nadzieję na nowe życie w sensie dosłownym i przenośnym, bardziej filozoficznym.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 1 (181); 50-65
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Психологическая символика сновидений в творчестве Ф.М. Достоевского
The Psychological Symbolism of Dreams in the Work of F.M. Dostoevsky
Autorzy:: Zacharova, Erica
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/46618749.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: русская классическая литература
Ф.М. Достоевский
Преступление и наказание
сны
психология
психологическое толкование сновидений
Russian classical literature
Dostoevsky
Crime and Punishment
dreams
psychology
psychological interpretation of dreams
Opis:: В статье рассматривается феномен сновидений в художественном тексте, в творчестве писателя-психоаналитика Федора Михайловича Достоевского, который относится к авторам Золотого века русской литературы и считается одним из самых важных представителей русской и мировой литературы. Сны сопровождают человека с древнейших времен, поэтому очень интересно наблюдать за их значением не только в психологической, но и в литературоведческой интерпретациях. В художественном тексте можно заметить символику и значение сновидений, а также проанализировать распространенность сновидений в определенном тексте. В романе Преступление и наказание (1866) изображено конкретно пять снов. Первые два сна приснились главному герою романа незадолго до совершения преступления, следующие два сна – после совершения преступления, а последний сон – во время принудительных работ в Сибири. Для анализа был избран второй сон, анализ которого опирается на теоретическую базу символики сновидений (в психологии), в частности на теории швейцарского психолога и психиатра К.Г. Юнга (архетипальные образы) и американского психолога Дж. Хиллмана (мифологические образы). Путем анализа избранного произведения статья интерпретирует возможную психологическую символику сна Родиона Раскольникова, замечает его смысл и старается эксплицитно и имплицитно показать символику данного сна. Цель статьи – исследовать (психологическое) значение снов как подсознательного конструкта литературного персонажа.
The article analyses the phenomenon of dreams in literary texts, specifically in the works of Fyodor Mikhailovich Dostoevsky, a master of depicting human psychology. Dostoevsky belongs to the authors of the Golden Age of Russian literature and is considered one of the most important representatives of Russian and world literature. Dreams have accompanied humans since ancient times, making it intriguing to explore their significance not only from a psychological perspective but also within the realm of literary interpretations. Through literary texts, we can grasp the symbolism and meaning of dreams and analyze their prevalence in each context. In the novel Crime and Punishment (1866), there are five distinct dreams. The first two dreams are dreamt by the novel’s protagonist shortly before committing the crime, the next two dreams occur after the crime, and the last dream takes place during his forced labour in Siberia. For this analysis, the second dream was chosen, and the interpretation is based on the theoretical foundations of dream symbolism, especially drawing from the theories of Swiss psychologist and psychiatrist C.G. Jung (archetypal images) and American psychologist J. Hillman (mythological images). Through this analysis, the article aims to interpret the possible psychological symbolism of Rodion Raskolnikov’s dream, discern its meaning, and explicitly and implicitly identify the dream’s symbols. The goal of the article is to explore the (psychological) significance of dreams as a subconscious construct of a literary character.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica; 2023, 22; 179-187
1731-8025
2353-9623
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Scriptor ludens: strategia twórcza Wiktora Pielewina
Scriptor ludens: Viktor Pelevins creative strategy
Scriptor ludens: творческая стратегия Виктора Пелевина
Autorzy:: Ochniak, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311592.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Виктор Пелевин
современная русская литература
игра в литературе
творческая стратегия
постмодернизм
Wiktor Pielewin
współczesna literatura rosyjska
gra/zabawa w literaturze
strategia twórcza
postmodernizm
Viktor Pelevin
contemporary Russian literature
game/play in literature
creative strategy
postmodernism
Opis:: The aim of this article is to assess the attitude of the contemporary Russian writer Viktor Pelevin towards readers and literary world in the context of the theses put forward by Johan Huizinga in his book Homo ludens. As the Dutch researcher points out in his paper, „Play is a culture's attribute, which precedes, accompanies, and penetrates it from the very beginning”. Pelevin, on the other hand, by concealing himself from readers and meticulously separating his personal and professional life, engages - in my opinion - in a peculiar game with his readers and critics, which I described by the expression used in the title: „scriptor ludens”.
Статья посвящена оценке отношения современного русского писателя Виктора Пелевина к читателям и литературной среде в контексте тезисов, выдвигаемых Йоханом Хёйзингой в его книге Homo ludens (Человек играющий). Голландский исследователь указывает в своей публикации, что „игра в культуре предстоит как некая заданная величина, предшествующая самой культуре, сопровождающая и пронизывающая ее от истоков”. В свою очередь Пелевин, скрываясь от читателей и тщательно разделяя личную жизнь и профессиональную деятельность, ведет своеобразную игру с читателями и критиками его творчества, которую я охарактеризовала вынесенным в название статьи понятием „scriptor ludens”.
Artykuł jest poświęcony ocenie postawy współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina wobec czytelników i świata literackiego w kontekście tez stawianych przez Johana Huizingę w jego książce Homo ludens. Holenderski badacz wskazuje w swej publikacji, że „zabawa jest wielkością daną kulturze, egzystującą przed samą kulturą, towarzyszącą jej i przenikającą ją od samego początku”. Natomiast Pielewin skrywając własną osobę przed odbiorcami i skrzętnie oddzielając życie prywatne od zawodowego, prowadzi – w moim przekonaniu – swoistą grę z czytelnikami i krytykami jego twórczości, którą scharakteryzowałam zawartym w tytule określeniem „scriptor ludens”.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 174-189
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Interest in India and Hindu Texts in Russian Literature from the End of the 17th Century to the Middle Decades of the 20th century
Zainteresowanie Indiami i starożytnymi tekstami indyjskimi w literaturze rosyjskiej od końca XVIII do połowy XX wieku
Интерес к Индии и древнеиндийским текстам в русской литературе конца XVIII - середины XX века
Autorzy:: Liashchevskyi, Yevhen
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085263.pdf
Data publikacji:: 2022-03-14
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: древнеиндийская литература
веданта
русская литература XVIII-XX века
Indie
starożytna literatura indyjska
historia literatury
przekłady literatury indyjskiej
Srebrny Wiek
teksty hinduistyczne
переводная литература
India
ancient Indian literature
literary history
translations of Indian literature
Silver Age
Hindu texts
Opis:: The article examines the reasons for the emergence of interest in ancient Indian religious and philosophical texts in the Russian cultural sphere, as well as the ways in which Indian texts entered Russian literature. The aim of this article is to show how the first Russian translations of the most influential ancient Indian works, such as Bhagavadgita or Shakuntala, caused the appearance of a large number of works in Russian literature that in one way or another refer to ancient Indian texts. The article also shows how Russian writers referred to ancient Indian texts in their works, using examples of particular writings.
В статье рассматриваются причины возникновения интереса к древнеиндийским религиозно-философским текстам в русской культурной сфере, а также пути проникновения индийских текстов в русскую литературу. Рассматриваемый в статье период охватывает анализ произведений русской художественной литературы, появившихся во временных рамках конец XVIII века- середина XX века. Актуальность исследования заключается в том, что, учитывая современную тенденцию литературоведения к расширению сферы деятельности и синтезу с другими научными дисциплинами, данное исследование носит ярко выраженный междисциплинарный характер, привлекая для анализа категории культурной антропологии и индологии. Методологически в данной работе были применены методы сравнительного и сравнительно-исторического анализа, формальный метод, а также постструктуралистские методы интерпретации художественного текста, основным из которых является метод интертекстуального анализа.
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie przyczyn pojawienia się zainteresowania starożytnymi indyjskimi tekstami religijnymi i filozoficznymi w rosyjskim kręgu kulturowym, a także sposobów, w jakie teksty indyjskie weszły do literatury rosyjskiej. Artykuł ma na celu również pokazanie, w jaki sposób pierwsze rosyjskie tłumaczenia najbardziej wpływowych starożytnych dzieł indyjskich, takich jak Bhagavadgita i Shakuntala, spowodowały pojawienie się w literaturze rosyjskiej dużej liczby utworów, które w różny sposób nawiązują do starożytnych tekstów indyjskich. Artykuł pokazuje również na przykładach poszczególnych dzieł, jak rosyjscy pisarze nawiązywali w swoich utworach do starożytnych tekstów indyjskich.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 1(177); 215-222
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Архивный вектор в современной русской литературе
The archival vector in modern Russian literature
Nurt archiwalny we współczesnej literaturze rosyjskiej
Autorzy:: Shafranskaya, Eleonora
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311594.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: архивные документы
современная русская литература
сталинские репрессии
роман Сухбата Афлатуни Рай земной
роман Саши Филипенко Красный Крест
dokumenty archiwalne
współczesna literatura rosyjska
represje stalinowskie
powieść Saszy Filipienko Czerwony Krzyż
powieść Suhbata Aflatuniego Raj na ziemi
archival documents
modern Russian literature
Stalinist repressions
the novel of Sukhbat Aflatuni Paradise earthly
the novel of Sasha Filipenko Red Cross
Opis:: The author’s intention is to study the “archival” vector of modern Russian literature. When the state archives were opened in the 1990s, it became a shock for those citizens who tried to comprehend the recent history of the USSR. Insight into these materials initiated a new vector in literature – “archival”. The article examines two contemporary Russian texts: Sasha Filipenko's novel The Red Cross and Sukhbat Aflatuni's novel The Earthly Paradise. All the plot twists in these texts are not the author's invention, but the paradigm of the political investigatory records of 1937–1938: interrogation protocols, indictments, relatives’ statements, various kinds of certificates. The narrator fills in the gaps that are missing in documents: builds links between the interrogation protocols, restores the psychological context, the relationship between the accused and the investigator, – and the picture of the past becomes complete and convincing.
Autor prezentuje nurt „archiwalny” współczesnej literatury rosyjskiej. Otwarcie zbiorów archiwów państwowych w latach 90. było szokującym etapem dla obywateli w zrozumieniu najnowszej historii ZSRR. Znajomość tych materiałów zapoczątkowała w literaturze nowy wektor – „archiwalny”. Artykuł dotyczy dwóch tekstów współczesnej literatury rosyjskiej: powieści Saszy Filipienko Czerwony Krzyż i powieści Suhbata Aflatuniego Raj na ziemi. Wszystkie wydarzenia i zwroty akcji w tych utworach nie są fikcją literacką, ale opierają się na materiałach ze śledztw oskarżonych w latach 1937-1938: protokoły przesłuchań, akty oskarżenia, zeznania krewnych, różnego rodzaju świadectwa. Autor tekstu literackiego wypełnia luki w sprawach: buduje powiązania między protokołami przesłuchań, przywraca kontekst psychologiczny między oskarżonym a śledczymi. Dzięki tym zabiegom obraz przeszłości staje się pełny i przekonujący.
Автором намечено исследование «архивного» вектора современной русской литературы. Открытие фондов государственных архивов в 1990-е годы стало для граждан шокирующим этапом в постижении недавней истории СССР. Знакомство с этими материалами инициировало новый вектор в литературе – «архивный». В статье рассмотрены два текста актуальной русской словесности: роман Саши Филипенко Красный крест и роман Сухбата Афлатуни Рай земной. Все ходы и повороты сюжетов в этих текстах – не авторский вымысел, а парадигма следственных дел обвиняемых в 1937–1938 годах: протоколы допросов, обвинительные заключения, заявления родственников, разного рода справки. Автор литературного текста восполняет те пробелы, которые отсутствуют в делах: выстраивает связки между протоколами допросов, восстанавливает психологический контекст между обвиняемыми и следователями, и картина прошлого становится полной и убедительной.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 25-38
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Концепция времени и события в романе Григория Служителя Дни Савелия
The concept of time and event in the Grigoriy Sluzhitel’s novel The Savely’s days
Autorzy:: Pavlenko, Svetlana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29519418.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: chronotope
Modern Russian Literature
Grigoriy Sluzhitel
the Past
memory
хронотоп
современная русская литература
Григорий Служитель
память
прошлое
Opis:: The aim of this article is to study the chronotope (relation between time and space) and literary time diversity in contemporary Russian literature on the basis of Grigoriy Sluzhitel’s The Savely’s Days. Martin Heidegger’s concept of event (Ereignis) related to the temporal structure of the text is analysed as well. Different configurations of literature time were described. The author examined: 1) real historical time on a social scale; 2) lifetime of a particular person; 3) time of everyday life divided into periods of work and recovery; 4) idyllic time as well as a period of crisis; 5) one’s inner perception of time, including memories and the oneiric time. It was discovered that the borders between different layers of time in The Savely’s Days, Sluzhitel’s first novel, are conditional and permeable. Time in the novel is not only a category of literature, but one of the most significant concepts, as it becomes an object of the main character’s (cat Savely’s) reflection. In addition, the issue of memory and memories as well as literary time-space relations was analysed.
Źródło:: Studia Wschodniosłowiańskie; 2022, 22; 99-115
1642-557X
Pojawia się w:: Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: О двух постсоветских генералах: романы Георгия Владимова Генерал и его армия и Тимура Кибирова Генерал и его семья
O dwóch postradzieckich generałach: powieść Gieorgija Władimowa Generał i jego armia i Timura Kibirowa Generał i jego rodzina
About two post-soviet generals: novels The general and his army by Georgii Vladimov and The general and his family by Timur Kibirov
Autorzy:: Moleyunayte, Ilona V.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311600.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: современная русская литература
советское прошлое
образ генерала
Георгий Владимов
Тимур Кибиров
współczesna literatura rosyjska
przeszłość sowiecka
wizerunek generała
Giergij Władimow
Timur Kibirow
modern Russian literature
Soviet past
image of a general
Georgii Vladimov
Timur Kibirov
Opis:: The article is devoted to the comparison of novels about generals written in different periods of post-Soviet history: The General and his Army by Georgii Vladimov and The General and his Family by Timur Kibirov. The satirical tendency of depicting the general in Russian literature, the traditions of "lieutenant prose", the popularity of the family novel genre in modern literature form the background for comparing novels. The author examines the genre, compositional and narrative techniques that writers use to comprehend the Soviet past; highlights the motive of the meeting of the general with the philologist. The comparison reveals the changes in attitudes towards the Soviet that have taken place in society over the 30 post-Soviet years, and reveals that the exposure of Soviet ideology develops from emphasizing the tragic in history to its deheroization. The use of psychologism techniques shows how writers share in their heroes the universally human, personal and historical. Thus, writers not only comprehend the past, but also react to their contemporary attitude towards it.
Статья посвящена сравнению романов о генералах, написанных в разные периоды постсоветской истории: Генерал и его армия (1994) Георгия Владимова и Генерал и его семья (2020) Тимура Кибирова. Сатирическая тенденция изображения генерала в русской литературе, традиции «лейтенантской прозы», популярность жанра семейного романа в современной литературе составляют фон сравнения романов. Автор рассматривает жанровые, композиционные и повествовательские приемы, с помощью которых писатели осмысляют советское прошлое; выделяет мотив встречи генерала с филологом. Сравнение позволяет выявить изменения в отношении к советскому, произошедшие в обществе за 30 постсоветских лет, и обнаруживает, что разоблачение советской идеологии развивается от акцентирования трагического в истории к ее дегероизиции. Использование приемов психологизма показывает, как писатели разделяют в своих героях универсально человеческое, личное и историческое. Таким образом писатели не только осмысляют прошлое, но и реагируют на современное им отношение к нему.
Artykuł poświęcony jest porównaniu powieści o generałach pisanych w różnych okresach postsowieckiej historii: Generał i jego armia (1994) Gieorgija Władimowa oraz Generał i jego rodzina (2020) Timura Kibirowa. Tłem dla porównania powieści jest satyryczna tendencja w przedstawieniu obrazu generała w literaturze rosyjskiej, tradycje prozy „prawdy okopów”, popularność gatunku sagi rodzinnej we współczesnej literaturze. Autorka analizuje techniki kompozycyjne i narracyjne, którymi posługują się pisarze dla objaśnienia sowieckiej przeszłości; zwraca szczególną uwagę na motyw spotkania generała z filologiem. Porównanie ujawnia zmiany w postawach wobec państwa sowieckiego, jakie zaszły w społeczeństwie w ciągu 30 lat po rozpadzie ZSRR, i pokazuje, że ujawnienie sowieckiej ideologii ulega zmianom od podkreślania tragizmu historii po jej deheroizację. Pogłębiony psychologizm sprawia, że w postaciach można oddzielić to co uniwersalnie, ogólnoludzkie, od elementów osobistych i zależnych od historii. W ten sposób twórcy nie tylko wyjaśniają przeszłość, ale też reagują na współczesny im stosunek do niej.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 55-67
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: «Всё не так, как надо…»: от пародии Владимира Высоцкого до ремейка Вячеслава Пьецуха (аксиологизация русской классики)
Autorzy:: Чавдарова, Дечка
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034839.pdf
Data publikacji:: 2021-12-23
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Высоцкий
Пьецух
русская литература
классика
пародия
ремейк
Vysotsky
Pyetzukh
Russian literature
classic works
parody
remake
Opis:: Идея о литературности русской культуры, о воздействии литературы на русскую жизнь является в русском культурном сознании аксиомой, но она не перестает привлекать внимание исследователей. Эту идею воплощает сама русская литература с XIX в. до наших дней, причем семантика соотношения жизнь – литература меняется. В статье прослежива- ется развитие упомянутой идеи в русской неофициальной литературе советского периода (60-е – 80-е гг. ХХ в.) на основе сопоставления пародии Владимира Высоцкого к вступлению Пушкина из поэмы Руслан и Людмила и повестью Вячеслава Пьецуха Новая московская фи- лософия как ремейка Преступления и наказания Достоевского. Ставится вопрос об отличии пародии Высоцкого от школьных пародий (связь с которыми анализируют исследователи поэта) и об элементах ремейка в ней. Таким образом, анализ позволяет разграничить паро- дию и ремейк. В повести Пьецуха внимание привлекает метатекстовый комментарий роли и ценности русской литературы (и вообще литературы), литературности русского созна- ния, – комментарий, который сближается с научным дискурсом. Близость художественной концепции Пьецуха с художественной концепцией Высоцкого открывается в травестиро- ванном образе советской действительности, увиденной в зеркале классического произве- дения, как и в прямом выражении идеи снижения, измельчания: формула «не как у людей» у Пьецуха и формула «все не так, как надо» у Высоцкого. Заключение отсылает к разви- тию подобной аксиологизации русской классики в ремейках постмодернизма с 90-х гг. ХХ в. до наших дней.
The idea of the literariness of Russian culture, of the impact of literature on Russian life may be an axiom of the Russian cultural consciousness, yet it does not cease to attract the attention of researchers. Russian literature itself, from the 19th century onwards, has been a manifestation of this idea, even though the semantics of the life–literature relationship evolves. The present text traces the development of the said idea in the Russian unofficial literature from the Soviet period (1960s-1980s) on the basis of comparison between Vladimir Vysotsky’s parody on Pushkin’s prologue to the poem Ruslan and Lyudmila and Vyacheslav Pyetzukh’s The New Moscow Philosophy (Novaya moskovskaya filosofiya) – a remake of Dostoevsky’s Crime and Punishment. A question is posed about the difference between Vysotsky’s parody and school parodies (a connection which the bard’s researchers also investigate) and the elements of remake within it. The analysis thus leads to the theoretical problem of the relationship between parody and remake. What calls for attention in Pyetzukh’s novella is the metatextual commentary on the role and value of the Russian classics (and literature in general), and on the literariness of the Russian consciousness – a commentary which becomes close to scientific discourse. The affinity of Pyetzukh’s concept with that of Vysotsky can also be found in the travestied image of the Soviet reality as seen in the mirror of a classic work, and in the direct expression of the notion of devaluation: the “not as with other people” formula in Pyetzukh, and the one “things are not as they ought to be” in Vysotsky. The conclusion points to the development of a similar axiologisation of the Russian classics observable in the post-modern remakes from the 1990s to this day.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 215-230
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Jewigenij Charitonow — Homo sacer literatury rosyjskiej
Yevgeny Kharitonov — homo sacer of Russian literature
Евгений Харитонов — homo sacer русской литературы
Autorzy:: Świetlik, Anna Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1181940.pdf
Data publikacji:: 2021-06-16
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская гомоэротическая литература, queer studies, СССР, Евгений Харитонов, homo sacer
rosyjska literatura gejowska, queer studies, ZSRR, Jewgienij Charitonow, homo sacer
russian gay literature, queer studies, USSR, Yevgeny Kharitonov, homo sacer
Opis:: Artykuł poświęcony został przybliżeniu twórczości Jewgenija Charitonowa. W pracy przedstawiono okoliczności towarzyszące publikacji zebranych tekstów autora, a także zaprezentowano cechy dystynktywne utworów. Ponadto, podjęto próbę określenia miejsca nieheteronormatywnego bohatera literackiego w radzieckiej przestrzeni społecznej w odwołaniu do koncepcji współczesnych filozofów - Giorgio Agambena i Julii Kristevy. Badania przeprowadzone zostały w oparciu o opracowania naukowe z zakresu społecznej teorii queer.
В статье рассматривается творчество Евгения Харитонова: представлены обстоятельства публикации авторских сборников, а также отличительные черты произведений. Кроме того, была совершена попытка определить место негетеронормативного литературного героя, находящегося в советском социальном пространстве. Исследование было проведено с использованием концепции современных философов - Джорджо Агамбена и Юлии Кристевой, а также научных работах с области социальной теории queer.
The article attend to the work of Yevgeny Kharitonov: the circumstances of the publication of copyright collections, as well as the distinguishing features of the works are presented. Also has been taken an attempt to determine the place of a homosexual literary character located in the soviet social space. The study was carried out using the concept of modern philosophers - Giorgio Agamben and Julia Kristeva, as well as scientific works in the field of social queer theory.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 3 (175); 85-98
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: (Na u)więzi. „Robić za psa Jewgienija Łukina w perspektywie antropologicznej
Bond(ed labour). «Чушь собачья» by Yevgeny Lukin in an anthropological perspective
На привязи. «Чушь собачья» Евгения Лукина с антропологической перспективы
Autorzy:: Zając, Jadwiga Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085357.pdf
Data publikacji:: 2021-10-22
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская литература
современная литература
Бредовая работа
антропология литературы
Дэвид Гребер
Евгений Лукин
literatura najnowsza
literatura rosyjska
praca bez sensu
antropologia literatury
David Graeber
Jewgienij Łukin
Russian literature
contemporary literature
bullshit job
anthropology of literature
Yevgeny Lukin
Opis:: Antropologiczne ujęcie problematyki zwykle omawianej z perspektywy polityczno-ekonomicznej oferuje ciekawy wgląd w najnowszą literaturę rosyjską spod znaku fantastyki. Niniejszy tekst wprowadza optykę zaczerpniętą z klasycznych już w niektórych kręgach prac Davida Graebera w obszar refleksji dotyczącej rosyjskiej prozy współczesnej. Wychodząc od zaproponowanego przez Graebera pojęcia pracy bez sensu, kreśli antropologiczną interpretację losów bohatera powieści Robić za psa autorstwa Jewgienija Łukina. Podejmuje problem emocjonalnego wyzysku w pracy i eksploatacji psychiki aż po redukcję poza pracowniczego ja do śladowej, niewygodnej resztki, której poświęcenie nie wydaje się już istotną stratą, a ostateczna ofiara staje się nawet rodzajem ulgi.
Антропологический подход к вопросам, обычно обсуждаемым с политической и экономической точки зрения, дает интересное представление о новейшей русской фантастической литературе. Этот текст вводит оптику, взятую из уже классических в некоторых кругах произведений Дэвида Грэбера, в область размышлений о современной русской прозе. Начав с концепции бессмысленного творчества Гребера, он дает антропологическую интерпретацию судьбы героя романа Евгения Лукина Чушь собачья. Текст сосредоточен на проблеме эмоциональной эксплуатации на работе, которая приводит к психологическому разрушению до такой степени, что «я вне работы» становится неприятным пережитком, жертва которого больше не кажется серьезной потерей, а последняя жертва становится своего рода облегчение.
The anthropological approach to issues commonly discussed from a political and economic point of view offers an interesting insight into the latest Russian fantasy literature. This text introduces optics taken from the already classic in some circles works of David Graeber into the field of reflection on Russian contemporary prose. Beginning with Graeber's concept of bullshit job, outlines an anthropological interpretation of the actions of Yevgeny Lukin's hero of the novel Чушь собачья . Its point od focus is the problem of emotional exploitation at work, leading to psychological destruction, to the point where the outside of work self of the worker is reduced to an uncomfortable remnant, sacrifice of which no longer seems to be any serious loss and the highest sacrifice becomes welcomed as a kind of a relief.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 47-63
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Атрибуты времени в романе "Авиатор" Евгения Водолазкина
Autorzy:: Baleja, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034859.pdf
Data publikacji:: 2021-12-23
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: современная русская литература
проза
дневник
атрибуты времени
Евгений Водолазкин
Авиатор
contemporary Russian literature
prose
diary
determinants of time
Yevgeny Vodolazkin
The Aviator
Opis:: Статья посвящена категории времени в романе Евгения Германовича Водолазкина Авиатор (2016), которая, на наш взгляд, является ключевой для осмысления идейного мира произведения. Основная задача – выделить временные пласты в романе и выявить доминирующие атрибуты, определяющие каждый из описываемых периодов. В статье время рассматривается как явление, а атрибут – как его характерная черта. Благодаря такому подходу автору удается вычленить в произведении не два, как ранее утверждалось в научной литературе, а три временных пласта: период дореволюционной России, период «большевист- ского ада», период России конца второго тысячелетия. Осмыслению природы времени в ро- мане способствовало также общее рассмотрение жанровой принадлежности произведения. Исходя из убеждения, что незаметные в историческом процессе элементы создают реальную картину определенного периода, способствуя изучению подробностей жизни в разные вре- мена, автор описывает различные детали, а также проводит их классификацию. Выделяются следующие репрезентативные группы показателей: запахи, присущие определенным атрибу- там; звуки, издаваемые атрибутами; элементы повседневной и светской праздничной жизни героев; транспортные средства и организация пространства. Немаловажной для проведенно- го исследования является также концепция хронотопа, разработанная Михаилом Бахтиным. Автор отмечает, что со сменой исторического ориентира приходит новая характеристика по- казателей. В романе Водолазкина именно атрибуты позволяют выделить временные пласты. В этом заключается их основная функция.
The paper is devoted to the category of time in the novel The Aviator (2016) by Yevgeny Vodolazkin, the category being the key to comprehending the conceptual universe of this text. The main aim of the study is to identify the temporal layers in the novel and to indicate the dominant attributes that define each of the described periods. In the paper time is considered as a phenomenon, and attribute (determinant) as its distinctive feature. Such an approach allows the author to identify not two, as in previous scholarly literature, but three layers of time: the period of pre- -revolutionary Russia, the period of the “Bolshevik hell”, and the period of Russia at the end of the second millennium. The interpretation of the nature of time in the novel has also been facilitated by a general consideration of the work’s genre affiliation. Basing on the conviction that the elements imperceptible in the historical process create a real picture of a certain period, thus encouraging the study of the minutiae of life in different times, the author describes various details, as well as classifies them. The representative groups of indicators are distinguished as follows: smells inherent to certain attributes, sounds emitted by attributes, elements of the characters’ everyday life as well as festive time, means of transport, and the arrangement of space. The concept of chronotope, developed by Mikhail Bakhtin, has also been important for the study. The author notices that the change of a historical reference point is accompanied by a new characterisation of the indicators. In the discussed novel it is precisely the attributes that make it possible to separate the temporal layers, and this, indeed, is their main function.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 247-260
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Motywy tanatyczne i audialne w opowieści Diny Rubiny Высокая вода венецианцев
Thanatic and phonic motifs in the work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev)
Танатические и аудиальные мотивы в повести Дины Рубины Высокая вода венецианцев
Autorzy:: Siemońska, Olga Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179715.pdf
Data publikacji:: 2020-10-07
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская литература
Венеция
венецианский текст
literatura rosyjska
Wenecja
krajobraz dźwiękowy
tekst wenecki
Russian literature
Venice
soundscape
Venetian text
Opis:: Utwór Diny Rubiny Высокая вода венецианцев (1999) wyróżnia na tle tekstu weneckiego literatury rosyjskiej dzięki szczegółowym opisom krajobrazu dźwiękowego miasta. Celem artykułu jest analiza fonosfery weneckiej w opowiadaniu Rubiny z wykorzystaniem sensorycznej geografii literackiej, a także sound studies (badań nad dźwiękiem). Analiza poszczególnych opisów zjawisk dźwiękowych ujawnia, że przyczyną, dla której Rubina zwraca szczególną uwagę na audiosferę miasta, jest przede wszystkim muzyczne wykształcenie pisarki. Okazuje się również, że obraz Wenecji, w tym jej audiosfery, ukazany jest w tekście przez pryzmat tradycji literackiej, zgodnie z którą Wenecja jest przedstawiana jako „miasto śmierci”, „miasto umierające”, „miasto umierających”.
Произведение Дины Рубины Высока вода венецианцев (1999) выделяется среди других текстов литературной «венецианы» благодаря подробным описаниям звукового пейзажа города. Целью статьи является анализ венецианской фоносферы в повести Рубины. В исследовании используется сенсорная литературная география, а также soundstudies. В ходе анализа отдельных описаний звуковых явлений выясняется, что причиной выделения Рубиной звуковых элементов образа города стало, прежде всего, музыкальное образование писательницы. Также выясняется, что образ Венеции, в том числе и ее фоносфера, показан в тексте через призму литературной традиции, согласно которой Венеция изображается как «город смерти», «умирающий город», «город умирающих».
The work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev 1999) stands out among other texts of Venetian themes thanks to more detailed descriptions of the soundscape of the city. The article aims to analyze the Venetian phonosphere in the work of Rubina, using the potential of sensory literary geography, as well as soundstudies. In the course of the analysis of individual descriptions of sounds, it turns out that the reason for distinguishing the sound elements in the image of the city was, first of all, the musical education of the author. It is also explained that the image of Venice, including its phonosphere, is shown in the text through the prism of the literary tradition, according to which Venice is portrayed as the “city of death”, “the dying city”, “the city of the dying”.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 116-131
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego
THE PICTURE OF RUSSIAN EVERYDAY LIFE IN THE NOVEL TEXT OF DMITRY GLUKHOVSKY
КАРТИНА РУССКОЙ ПОВСЕДНЕВНОСТИ В РОМАНЕ ТЕКСТ ДМИТРИЯ ГЛУХОВСКОВСКОГО
Autorzy:: Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604139.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: повседневность,
действительность
современная русская литература
Дмитрий Глуховский
Текст
codzienność
powszedniość
współczesna literatura rosyjska
Dmitrij Głuchowski
Tekst
everyday life
real life
contemporary russian literature
Dmitry Glukhovsky
Text
Opis:: В данной статье рассматриваются особенности изображения повседневности в первом реалистичсеском романе Дмитрмя Глуховского Текст. На примере судьбы главного героя произведения, Ильи Горюнова анализируется модель русской действительности и обыденности, а также их характерные черты и атрибуты. В данном контексте особое значение приобретают категории контраста, отчуждения, фатализма и пессимистического детерминима. Обыденность в своем романе Глуховский представляет, ссылаясь на русский литературный дискурс. В произведении ощущаются инспрации идеями Льва Толстого, Федора Достоевского, Антна Чехова и других классиков, а также современных писателей.
The aricle The Picture of Russian Everyday Life i The Novel Text Of Dmitry Glukhovsky describes different attribute of a everyday life and reality in contemporary Russia. The author uses the category of strangeness, contrast, fatalism and pessimistic determinism to characterize one of the most important motifs in his novel based on the life of the main character in the story. Glukhovsky shows the everyday life in Russian capital city and Moscow’s area referred to works of the biggest writers of XIX century (Lev Tolstoy, Fiodor Dostoevsky, Anton Chekhov) and to contemporary Russian authors.
Artykuł Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego poświęcony jest omówieniu zjawiska rosyjskiej codzienności i jej charakterystyce. Na podstawie sytuacji egzystencjalnej głównego bohatera utworu, Ilji Goriunowa, autor przedstawia konstytuujące rosyjską codzienność kategorie obcości, kontrastu, fatalizmu i pesymistycznego determinizmu. Głuchowski nawiązuje w swojej analizie do szerokiego kontekstu kulturowo-literackiego. W powieści widoczne są czytelne aluzje i cytaty z rosyjskich klasyków: Lwa Tołstoja, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, a także dialog z przedstawicielami współczesnej literatury rosyjskiej.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Русская литература" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język