Temat: Русская литература - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: „Dom z facjatą” Antoniego Czechowa – historia o upadku ideałów szlacheckich
A.P. Chekhov’s “The House with an Attic” – a story about the decline of ideals
«Дом с мезонином» А.П. Чехова – история упадка дворянских идеалов
Autorzy:: Kołodziejczak, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944438.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: русская литература рубежа веков
дворянское сословие
интеллигенция
психологический облик
протест
russian literature at the turn of the 19th century
the nobility
intelligentsia
psychological figure
protest
Opis:: “The House with an Attic” – a short story published in 1896 – took its place in the philosophical and historical discourse at the turn of the 19th century. It is a story of the decline of the “nest of gentlefolk” ideal, the ultimate destruction of the nobility. It is a psychological study of a painter who is a vain man, not interested in physical work. His views change when he meets Zhenya. His new ideals and views, however, turn out to be a mere fantasy, as they are confronted with Zhenya’s independent sister, Lydia. The main character realizes that grand ideas will not persist in the Russian reality. Lydia Volchaninov’s character expresses Anton Chekhov’s protest against hypocritical behaviour of Russian intelligentsia which took part in the implementation of so-called “small actions” program.
Опубликованный в 1896 году рассказ «Дом с мезонином» сразу вошëл в философско-исторический дискурс рубежа веков. «Дом с мезонином» – это история упадка идеалов «дворянского гнезда», совершенном разорении дворянского сословия; это также и история, в которой нашел воплощение психологический облик художника, доминирующей чертой которого являются праздность и нежелание заниматься физическим трудом. Мировоззрение художника меняется, когда в его жизни появляется Женя. Однако эти новые идеалы оказываются призраком: исчезают в результате ссоры с независимой Лидой. Герой приходит к выводу, что возвышенные идеи лишены смысла в условиях русской действительности. Посредством образа Лиды Волчаниновой Антон Павлович Чехов выразил свой протест против лицемерного поведения тогдашней интеллигенции, принимающей участие в реализации программы «малых дел».
Źródło:: Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9; 207-217
2081-2515
Pojawia się w:: Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Dom z facjatą” Antoniego Czechowa – historia o upadku ideałów szlacheckich
A.P. Chekhov’s “The House with an Attic” – a story about the decline of ideals
«Дом с мезонином» А.П. Чехова – история упадка дворянских идеалов
Autorzy:: Kołodziejczak, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116580.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Russian literature at the turn of the 19th century
the nobility
intelligentsia
psychological figure
protest
русская литература рубежа веков
дворянское сословие
интеллигенция
психологический облик
протест
Opis:: “The House with an Attic” – a short story published in 1896 – took its place in the philosophical and historical discourse at the turn of the 19th century. It is a story of the decline of the “nest of gentlefolk” ideal, the ultimate destruction of the nobility. It is a psychological study of a painter who is a vain man, not interested in physical work. His views change when he meets Zhenya. His new ideals and views, however, turn out to be a mere fantasy, as they are confronted with Zhenya’s independent sister, Lydia. The main character realizes that grand ideas will not persist in the Russian reality. Lydia Volchaninov’s character expresses Anton Chekhov’s protest against hypocritical behaviour of Russian intelligentsia which took part in the implementation of so-called “small actions” program.
Опубликованный в 1896 году рассказ «Дом с мезонином» сразу вошëл в философско-исторический дискурс рубежа веков. «Дом с мезонином» – это история упадка идеалов «дворянского гнезда», совершенном разорении дворянского сословия; это также и история, в которой нашел воплощение психологический облик художника, доминирующей чертой которого являются праздность и нежелание заниматься физическим трудом. Мировоззрение художника меняется, когда в его жизни появляется Женя. Однако эти новые идеалы оказываются призраком: исчезают в результате ссоры с независимой Лидой. Герой приходит к выводу, что возвышенные идеи лишены смысла в условиях русской действительности. Посредством образа Лиды Волчаниновой Антон Павлович Чехов выразил свой протест против лицемерного поведения тогдашней интеллигенции, принимающей участие в реализации программы «малых дел».
Źródło:: Białorutenistyka Białostocka; 2017; 207-217
2081-2515
Pojawia się w:: Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: «Всё не так, как надо…»: от пародии Владимира Высоцкого до ремейка Вячеслава Пьецуха (аксиологизация русской классики)
Autorzy:: Чавдарова, Дечка
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034839.pdf
Data publikacji:: 2021-12-23
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Высоцкий
Пьецух
русская литература
классика
пародия
ремейк
Vysotsky
Pyetzukh
Russian literature
classic works
parody
remake
Opis:: Идея о литературности русской культуры, о воздействии литературы на русскую жизнь является в русском культурном сознании аксиомой, но она не перестает привлекать внимание исследователей. Эту идею воплощает сама русская литература с XIX в. до наших дней, причем семантика соотношения жизнь – литература меняется. В статье прослежива- ется развитие упомянутой идеи в русской неофициальной литературе советского периода (60-е – 80-е гг. ХХ в.) на основе сопоставления пародии Владимира Высоцкого к вступлению Пушкина из поэмы Руслан и Людмила и повестью Вячеслава Пьецуха Новая московская фи- лософия как ремейка Преступления и наказания Достоевского. Ставится вопрос об отличии пародии Высоцкого от школьных пародий (связь с которыми анализируют исследователи поэта) и об элементах ремейка в ней. Таким образом, анализ позволяет разграничить паро- дию и ремейк. В повести Пьецуха внимание привлекает метатекстовый комментарий роли и ценности русской литературы (и вообще литературы), литературности русского созна- ния, – комментарий, который сближается с научным дискурсом. Близость художественной концепции Пьецуха с художественной концепцией Высоцкого открывается в травестиро- ванном образе советской действительности, увиденной в зеркале классического произве- дения, как и в прямом выражении идеи снижения, измельчания: формула «не как у людей» у Пьецуха и формула «все не так, как надо» у Высоцкого. Заключение отсылает к разви- тию подобной аксиологизации русской классики в ремейках постмодернизма с 90-х гг. ХХ в. до наших дней.
The idea of the literariness of Russian culture, of the impact of literature on Russian life may be an axiom of the Russian cultural consciousness, yet it does not cease to attract the attention of researchers. Russian literature itself, from the 19th century onwards, has been a manifestation of this idea, even though the semantics of the life–literature relationship evolves. The present text traces the development of the said idea in the Russian unofficial literature from the Soviet period (1960s-1980s) on the basis of comparison between Vladimir Vysotsky’s parody on Pushkin’s prologue to the poem Ruslan and Lyudmila and Vyacheslav Pyetzukh’s The New Moscow Philosophy (Novaya moskovskaya filosofiya) – a remake of Dostoevsky’s Crime and Punishment. A question is posed about the difference between Vysotsky’s parody and school parodies (a connection which the bard’s researchers also investigate) and the elements of remake within it. The analysis thus leads to the theoretical problem of the relationship between parody and remake. What calls for attention in Pyetzukh’s novella is the metatextual commentary on the role and value of the Russian classics (and literature in general), and on the literariness of the Russian consciousness – a commentary which becomes close to scientific discourse. The affinity of Pyetzukh’s concept with that of Vysotsky can also be found in the travestied image of the Soviet reality as seen in the mirror of a classic work, and in the direct expression of the notion of devaluation: the “not as with other people” formula in Pyetzukh, and the one “things are not as they ought to be” in Vysotsky. The conclusion points to the development of a similar axiologisation of the Russian classics observable in the post-modern remakes from the 1990s to this day.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 215-230
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: «ЕЗДА В ОСТРОВ ЛЮБВИ» И ЛИТЕРАТУРНАЯ ПОЗИЦИЯ В.К.ТРЕДИАКОВСКОГО В ПЕРВОЙ ПОЛОВИНЕ 1730-Х ГОДОВ
Autorzy:: Bucharkin, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/690246.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: 18th century Russian literature; baroque; literary position; gallant literature; style; translation; V.K. Trediakovsky; Ezda v Ostrov Ljubvi, cultural synonymy
Русская литература 18-го века, барокко, литературная позиция, галантная литература, стиль, перевод, В. К. Тредиаковский, Езда в остров любви, культурная синонимия
Opis:: The article considers the literary position of V.K. Trediakovsky in 1730–1735, which centered upon the idea of the sufficiency of Westernization gained by Russian literature in the epoch of Peter the Great. Initially, Trediakovsky held that the literary movement should promote the development of existing fundamentals rather than revolutionizing renovation. However, after having successfully incarnated his ideas in concrete artistic texts, namely – Ezda v Ostrov Ljubvi (A Journey to the Island of Love) and Pindaric ode Oda Torzhestvennaya o Sdache goroda Gdanska (Triumphant Ode on the Surrender of the City of Gdansk) – Trediakovsky drastically changed his literary position and started to demand that artistic discourse should be radically changed.
The article considers the literary position of V.K. Trediakovsky in 1730–1735, which centered upon the idea of the sufficiency of Westernization gained by Russian literature in the epoch of Peter the Great. Initially, Trediakovsky held that the literary movement should promote the development of existing fundamentals rather than revolutionizing renovation. However, after having successfully incarnated his ideas in concrete artistic texts, namely – Ezda v Ostrov Ljubvi (A Journey to the Island of Love) and Pindaric ode Oda Torzhestvennaya o Sdache goroda Gdanska (Triumphant Ode on the Surrender of the City of Gdansk) – Trediakovsky drastically changed his literary position and started to demand that artistic discourse should be radically change
Źródło:: Prace Polonistyczne; 2018, 73; 207-220
0079-4791
Pojawia się w:: Prace Polonistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Scriptor ludens: strategia twórcza Wiktora Pielewina
Scriptor ludens: Viktor Pelevins creative strategy
Scriptor ludens: творческая стратегия Виктора Пелевина
Autorzy:: Ochniak, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311592.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Виктор Пелевин
современная русская литература
игра в литературе
творческая стратегия
постмодернизм
Wiktor Pielewin
współczesna literatura rosyjska
gra/zabawa w literaturze
strategia twórcza
postmodernizm
Viktor Pelevin
contemporary Russian literature
game/play in literature
creative strategy
postmodernism
Opis:: The aim of this article is to assess the attitude of the contemporary Russian writer Viktor Pelevin towards readers and literary world in the context of the theses put forward by Johan Huizinga in his book Homo ludens. As the Dutch researcher points out in his paper, „Play is a culture's attribute, which precedes, accompanies, and penetrates it from the very beginning”. Pelevin, on the other hand, by concealing himself from readers and meticulously separating his personal and professional life, engages - in my opinion - in a peculiar game with his readers and critics, which I described by the expression used in the title: „scriptor ludens”.
Статья посвящена оценке отношения современного русского писателя Виктора Пелевина к читателям и литературной среде в контексте тезисов, выдвигаемых Йоханом Хёйзингой в его книге Homo ludens (Человек играющий). Голландский исследователь указывает в своей публикации, что „игра в культуре предстоит как некая заданная величина, предшествующая самой культуре, сопровождающая и пронизывающая ее от истоков”. В свою очередь Пелевин, скрываясь от читателей и тщательно разделяя личную жизнь и профессиональную деятельность, ведет своеобразную игру с читателями и критиками его творчества, которую я охарактеризовала вынесенным в название статьи понятием „scriptor ludens”.
Artykuł jest poświęcony ocenie postawy współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina wobec czytelników i świata literackiego w kontekście tez stawianych przez Johana Huizingę w jego książce Homo ludens. Holenderski badacz wskazuje w swej publikacji, że „zabawa jest wielkością daną kulturze, egzystującą przed samą kulturą, towarzyszącą jej i przenikającą ją od samego początku”. Natomiast Pielewin skrywając własną osobę przed odbiorcami i skrzętnie oddzielając życie prywatne od zawodowego, prowadzi – w moim przekonaniu – swoistą grę z czytelnikami i krytykami jego twórczości, którą scharakteryzowałam zawartym w tytule określeniem „scriptor ludens”.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 174-189
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Interest in India and Hindu Texts in Russian Literature from the End of the 17th Century to the Middle Decades of the 20th century
Zainteresowanie Indiami i starożytnymi tekstami indyjskimi w literaturze rosyjskiej od końca XVIII do połowy XX wieku
Интерес к Индии и древнеиндийским текстам в русской литературе конца XVIII - середины XX века
Autorzy:: Liashchevskyi, Yevhen
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085263.pdf
Data publikacji:: 2022-03-14
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: древнеиндийская литература
веданта
русская литература XVIII-XX века
Indie
starożytna literatura indyjska
historia literatury
przekłady literatury indyjskiej
Srebrny Wiek
teksty hinduistyczne
переводная литература
India
ancient Indian literature
literary history
translations of Indian literature
Silver Age
Hindu texts
Opis:: The article examines the reasons for the emergence of interest in ancient Indian religious and philosophical texts in the Russian cultural sphere, as well as the ways in which Indian texts entered Russian literature. The aim of this article is to show how the first Russian translations of the most influential ancient Indian works, such as Bhagavadgita or Shakuntala, caused the appearance of a large number of works in Russian literature that in one way or another refer to ancient Indian texts. The article also shows how Russian writers referred to ancient Indian texts in their works, using examples of particular writings.
В статье рассматриваются причины возникновения интереса к древнеиндийским религиозно-философским текстам в русской культурной сфере, а также пути проникновения индийских текстов в русскую литературу. Рассматриваемый в статье период охватывает анализ произведений русской художественной литературы, появившихся во временных рамках конец XVIII века- середина XX века. Актуальность исследования заключается в том, что, учитывая современную тенденцию литературоведения к расширению сферы деятельности и синтезу с другими научными дисциплинами, данное исследование носит ярко выраженный междисциплинарный характер, привлекая для анализа категории культурной антропологии и индологии. Методологически в данной работе были применены методы сравнительного и сравнительно-исторического анализа, формальный метод, а также постструктуралистские методы интерпретации художественного текста, основным из которых является метод интертекстуального анализа.
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie przyczyn pojawienia się zainteresowania starożytnymi indyjskimi tekstami religijnymi i filozoficznymi w rosyjskim kręgu kulturowym, a także sposobów, w jakie teksty indyjskie weszły do literatury rosyjskiej. Artykuł ma na celu również pokazanie, w jaki sposób pierwsze rosyjskie tłumaczenia najbardziej wpływowych starożytnych dzieł indyjskich, takich jak Bhagavadgita i Shakuntala, spowodowały pojawienie się w literaturze rosyjskiej dużej liczby utworów, które w różny sposób nawiązują do starożytnych tekstów indyjskich. Artykuł pokazuje również na przykładach poszczególnych dzieł, jak rosyjscy pisarze nawiązywali w swoich utworach do starożytnych tekstów indyjskich.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 1(177); 215-222
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Jewigenij Charitonow — Homo sacer literatury rosyjskiej
Yevgeny Kharitonov — homo sacer of Russian literature
Евгений Харитонов — homo sacer русской литературы
Autorzy:: Świetlik, Anna Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1181940.pdf
Data publikacji:: 2021-06-16
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская гомоэротическая литература, queer studies, СССР, Евгений Харитонов, homo sacer
rosyjska literatura gejowska, queer studies, ZSRR, Jewgienij Charitonow, homo sacer
russian gay literature, queer studies, USSR, Yevgeny Kharitonov, homo sacer
Opis:: Artykuł poświęcony został przybliżeniu twórczości Jewgenija Charitonowa. W pracy przedstawiono okoliczności towarzyszące publikacji zebranych tekstów autora, a także zaprezentowano cechy dystynktywne utworów. Ponadto, podjęto próbę określenia miejsca nieheteronormatywnego bohatera literackiego w radzieckiej przestrzeni społecznej w odwołaniu do koncepcji współczesnych filozofów - Giorgio Agambena i Julii Kristevy. Badania przeprowadzone zostały w oparciu o opracowania naukowe z zakresu społecznej teorii queer.
В статье рассматривается творчество Евгения Харитонова: представлены обстоятельства публикации авторских сборников, а также отличительные черты произведений. Кроме того, была совершена попытка определить место негетеронормативного литературного героя, находящегося в советском социальном пространстве. Исследование было проведено с использованием концепции современных философов - Джорджо Агамбена и Юлии Кристевой, а также научных работах с области социальной теории queer.
The article attend to the work of Yevgeny Kharitonov: the circumstances of the publication of copyright collections, as well as the distinguishing features of the works are presented. Also has been taken an attempt to determine the place of a homosexual literary character located in the soviet social space. The study was carried out using the concept of modern philosophers - Giorgio Agamben and Julia Kristeva, as well as scientific works in the field of social queer theory.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 3 (175); 85-98
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Krew rosyjskiej geografii. "Granica zapomnienia" Siergieja Lebiediewa
The blood of Russian geography. “Oblivion” by Sergei Lebedev
Кровь русской географии. «Предел забвения» Сергея Лебедева
Autorzy:: Milczarek, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311925.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Сергей Лебедев
русская литература
травма
горе
Крайний Север России
Siergiej Lebiediew
literatura rosyjska
trauma
żałoba
rosyjska Daleka Północ
Sergei Lebedev
Russian literature
mourning
Russian Far North
Opis:: The text contains an interpretation of Sergei Lebedev's “Oblivion” (2010). The main problem of the book is the intergenerational trauma from the Stalinist era. Its mechanisms have been described in reference to the psychoanalytic tradition. The post-catastrophic image of the Russian Far North presented in the novel was also interpreted. It has been compared to descriptions of radical evil and juxtaposed with Giorgio Agamben's homo sacer. The writings of Jacques Derrida were also used, which turned out to be helpful in describing the phenomenon of splitting traumatic "Self", the present and death, as well as the politics of memory and living with the specters of dead people.
Текст содержит интерпретацию романа Сергея Лебедева «Граница забвения» (2010). Основная проблема книги – межпоколенческая травма происходящая из сталинской эпохи. Ее механизмы были описаны со ссылкой на психоаналитическую традицию. Был представлен также посткатастрофический образ российского Крайнего Севера. Он был сравнен с описаниями радикального зла и homo sacer Джорджио Агамбена. Кроме того, в интерпретации были использованы труды Жака Деррида, оказавшиеся полезными при описании феномена расщепления наследственной травмы «Я», настоящего и смерти, а также политики памяти и жизни с призраками умерших.
Tekst zawiera interpretację Granicy zapomnienia Siergieja Lebiediewa (2010). Głównym problemem książki jest międzypokoleniowa trauma pochodząca z epoki stalinowskiej. Jej mechanizmy zostały opisane w odwołaniu do tradycji psychoanalitycznej. Interpretacji został poddany także przedstawiony w powieści postkatastroficzny obraz rosyjskiej Dalekiej Północy. Porównano go do opisów radykalnego zła i zestawiono z homo sacer Giorgio Agambena. Sięgnięto także po pisma Jacquesa Derridy, które okazały się pomoce w opisie fenomenu rozszczepienia dziedziczącego traumę „ja”, teraźniejszości oraz śmierci, a także polityki pamięci i życia z widmami zmarłych.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 97-113
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Motywy tanatyczne i audialne w opowieści Diny Rubiny Высокая вода венецианцев
Thanatic and phonic motifs in the work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev)
Танатические и аудиальные мотивы в повести Дины Рубины Высокая вода венецианцев
Autorzy:: Siemońska, Olga Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179715.pdf
Data publikacji:: 2020-10-07
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская литература
Венеция
венецианский текст
literatura rosyjska
Wenecja
krajobraz dźwiękowy
tekst wenecki
Russian literature
Venice
soundscape
Venetian text
Opis:: Utwór Diny Rubiny Высокая вода венецианцев (1999) wyróżnia na tle tekstu weneckiego literatury rosyjskiej dzięki szczegółowym opisom krajobrazu dźwiękowego miasta. Celem artykułu jest analiza fonosfery weneckiej w opowiadaniu Rubiny z wykorzystaniem sensorycznej geografii literackiej, a także sound studies (badań nad dźwiękiem). Analiza poszczególnych opisów zjawisk dźwiękowych ujawnia, że przyczyną, dla której Rubina zwraca szczególną uwagę na audiosferę miasta, jest przede wszystkim muzyczne wykształcenie pisarki. Okazuje się również, że obraz Wenecji, w tym jej audiosfery, ukazany jest w tekście przez pryzmat tradycji literackiej, zgodnie z którą Wenecja jest przedstawiana jako „miasto śmierci”, „miasto umierające”, „miasto umierających”.
Произведение Дины Рубины Высока вода венецианцев (1999) выделяется среди других текстов литературной «венецианы» благодаря подробным описаниям звукового пейзажа города. Целью статьи является анализ венецианской фоносферы в повести Рубины. В исследовании используется сенсорная литературная география, а также soundstudies. В ходе анализа отдельных описаний звуковых явлений выясняется, что причиной выделения Рубиной звуковых элементов образа города стало, прежде всего, музыкальное образование писательницы. Также выясняется, что образ Венеции, в том числе и ее фоносфера, показан в тексте через призму литературной традиции, согласно которой Венеция изображается как «город смерти», «умирающий город», «город умирающих».
The work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev 1999) stands out among other texts of Venetian themes thanks to more detailed descriptions of the soundscape of the city. The article aims to analyze the Venetian phonosphere in the work of Rubina, using the potential of sensory literary geography, as well as soundstudies. In the course of the analysis of individual descriptions of sounds, it turns out that the reason for distinguishing the sound elements in the image of the city was, first of all, the musical education of the author. It is also explained that the image of Venice, including its phonosphere, is shown in the text through the prism of the literary tradition, according to which Venice is portrayed as the “city of death”, “the dying city”, “the city of the dying”.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 116-131
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: (Na u)więzi. „Robić za psa Jewgienija Łukina w perspektywie antropologicznej
Bond(ed labour). «Чушь собачья» by Yevgeny Lukin in an anthropological perspective
На привязи. «Чушь собачья» Евгения Лукина с антропологической перспективы
Autorzy:: Zając, Jadwiga Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085357.pdf
Data publikacji:: 2021-10-22
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская литература
современная литература
Бредовая работа
антропология литературы
Дэвид Гребер
Евгений Лукин
literatura najnowsza
literatura rosyjska
praca bez sensu
antropologia literatury
David Graeber
Jewgienij Łukin
Russian literature
contemporary literature
bullshit job
anthropology of literature
Yevgeny Lukin
Opis:: Antropologiczne ujęcie problematyki zwykle omawianej z perspektywy polityczno-ekonomicznej oferuje ciekawy wgląd w najnowszą literaturę rosyjską spod znaku fantastyki. Niniejszy tekst wprowadza optykę zaczerpniętą z klasycznych już w niektórych kręgach prac Davida Graebera w obszar refleksji dotyczącej rosyjskiej prozy współczesnej. Wychodząc od zaproponowanego przez Graebera pojęcia pracy bez sensu, kreśli antropologiczną interpretację losów bohatera powieści Robić za psa autorstwa Jewgienija Łukina. Podejmuje problem emocjonalnego wyzysku w pracy i eksploatacji psychiki aż po redukcję poza pracowniczego ja do śladowej, niewygodnej resztki, której poświęcenie nie wydaje się już istotną stratą, a ostateczna ofiara staje się nawet rodzajem ulgi.
Антропологический подход к вопросам, обычно обсуждаемым с политической и экономической точки зрения, дает интересное представление о новейшей русской фантастической литературе. Этот текст вводит оптику, взятую из уже классических в некоторых кругах произведений Дэвида Грэбера, в область размышлений о современной русской прозе. Начав с концепции бессмысленного творчества Гребера, он дает антропологическую интерпретацию судьбы героя романа Евгения Лукина Чушь собачья. Текст сосредоточен на проблеме эмоциональной эксплуатации на работе, которая приводит к психологическому разрушению до такой степени, что «я вне работы» становится неприятным пережитком, жертва которого больше не кажется серьезной потерей, а последняя жертва становится своего рода облегчение.
The anthropological approach to issues commonly discussed from a political and economic point of view offers an interesting insight into the latest Russian fantasy literature. This text introduces optics taken from the already classic in some circles works of David Graeber into the field of reflection on Russian contemporary prose. Beginning with Graeber's concept of bullshit job, outlines an anthropological interpretation of the actions of Yevgeny Lukin's hero of the novel Чушь собачья . Its point od focus is the problem of emotional exploitation at work, leading to psychological destruction, to the point where the outside of work self of the worker is reduced to an uncomfortable remnant, sacrifice of which no longer seems to be any serious loss and the highest sacrifice becomes welcomed as a kind of a relief.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 47-63
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego
THE PICTURE OF RUSSIAN EVERYDAY LIFE IN THE NOVEL TEXT OF DMITRY GLUKHOVSKY
КАРТИНА РУССКОЙ ПОВСЕДНЕВНОСТИ В РОМАНЕ ТЕКСТ ДМИТРИЯ ГЛУХОВСКОВСКОГО
Autorzy:: Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604139.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: повседневность,
действительность
современная русская литература
Дмитрий Глуховский
Текст
codzienność
powszedniość
współczesna literatura rosyjska
Dmitrij Głuchowski
Tekst
everyday life
real life
contemporary russian literature
Dmitry Glukhovsky
Text
Opis:: В данной статье рассматриваются особенности изображения повседневности в первом реалистичсеском романе Дмитрмя Глуховского Текст. На примере судьбы главного героя произведения, Ильи Горюнова анализируется модель русской действительности и обыденности, а также их характерные черты и атрибуты. В данном контексте особое значение приобретают категории контраста, отчуждения, фатализма и пессимистического детерминима. Обыденность в своем романе Глуховский представляет, ссылаясь на русский литературный дискурс. В произведении ощущаются инспрации идеями Льва Толстого, Федора Достоевского, Антна Чехова и других классиков, а также современных писателей.
The aricle The Picture of Russian Everyday Life i The Novel Text Of Dmitry Glukhovsky describes different attribute of a everyday life and reality in contemporary Russia. The author uses the category of strangeness, contrast, fatalism and pessimistic determinism to characterize one of the most important motifs in his novel based on the life of the main character in the story. Glukhovsky shows the everyday life in Russian capital city and Moscow’s area referred to works of the biggest writers of XIX century (Lev Tolstoy, Fiodor Dostoevsky, Anton Chekhov) and to contemporary Russian authors.
Artykuł Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego poświęcony jest omówieniu zjawiska rosyjskiej codzienności i jej charakterystyce. Na podstawie sytuacji egzystencjalnej głównego bohatera utworu, Ilji Goriunowa, autor przedstawia konstytuujące rosyjską codzienność kategorie obcości, kontrastu, fatalizmu i pesymistycznego determinizmu. Głuchowski nawiązuje w swojej analizie do szerokiego kontekstu kulturowo-literackiego. W powieści widoczne są czytelne aluzje i cytaty z rosyjskich klasyków: Lwa Tołstoja, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, a także dialog z przedstawicielami współczesnej literatury rosyjskiej.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Pamięć, mnemonic turn, literatura. Uwagi wstępne
MEMORY, MNEMONIC TURN, LITERATURE. INTRODUCTORY REMARKS
ПАМЯТЬ, MNEMONIC TURN, ЛИТЕРАТУРА. ВСТУПИТЕЛЬНЫЕ ЗАМЕЧАНИЯ
Autorzy:: Komisaruk, Ewa Grażyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/605346.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: память, литература, литературоведение, русская литература, memory studies
pamięć
literatura
literaturoznawstwo
literatura rosyjska
memory studies
memory, literature, literature studies, russian literature, memory studies
Opis:: В статье называются главные проблемы, рассматриваемые в настоящее время в рамках так называемых memory studies, а также указываются те ведущие темы и публикации, которые активно используются в литературоведческих исследованиях, посвященных проблематике памяти.
The article is an attempt of synthetic look about the most important problems raised as part of the so-called memory studies, the author highlights those topics and presents lectures that are used in literary studies that are present in the framework of memory turn.
Artykuł jest próbą syntetycznego spojrzenia na najważniejsze problemy podejmowane w ramach memory studies oraz określenia i wskazania tych tematów i publikacji, które wykorzystywane są przez wpisujące się w zakres mnemonic turn literaturoznawstwo.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Pamięć o Wielkim Terrorze we współczesnej literaturze dziecięcej (na przykładzie Breaking Stalin’s "Nose Eugena" Yelchina)
The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story "Breaking Stalin's Nose")
Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале "Сталинского носа" Евгения Ельчина)
Autorzy:: Kamińska-Maciąg, Sylwia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/605103.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Память
постпамять
Литература для детей
Русская литература
Большой террор
pamięć
postpamięć
literatura dziecięca
literatura rosyjska
Wielki Terror
memory
postmemory
children's literature
Russian literature
The Great Terror
Opis:: Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале Сталинского носа Евгения Ельчина) Мотив Большого террора присутствует в произведениях русской литературы для детей и молодежи (не только в современных, но также изданных в советское время). После падения коммунистического режима возросла потребность в новой оценке и ревизии прошлого, появилось желание прислушаться к голосам жертв сталинского режима. Однако, когда книга Евгения Ельчина Сталинский нос (изначально издана на английском языке в США), была переведена на русский и опубликована в России в 2013 году, она вызвала громкую, не утихающую до сегодняшнего дня публичную дискуссию, в которой слышались голоса, называющие книгу «антироссийской». В статье обращается внимание на способ освещения в русской литературе для детей темы Большого террора, которая анализируется с перспективы теории памяти и постпамяти. Предпринята попытка ответить на вопрос, почему небольшая по объему книга спровоцировала немало споров и полярных мнений среди взрослых читателей в России.
The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story Breaking Stalin's Nose) Even though the motif of the Great Terror is present in Russian literature for children and the youth (not only contemporary, but also that published during the period of the Soviet Union), one could assume that after the fall of communism the need to re-evaluate and revalue the past, and at the same time giving a literary voice to the victims of the Stalinist regime, will increase. However, when Eugen Yelchin's book Breaking Stalin's Nose, first released in English in the USA, was translated and made available in print in Russia in 2013, its reading triggered a loud and ongoing public discussion, including voices calling it "anti-Russian". Therefore, in this article I draw the reader's attention to how the subject of the Great Terror was and is present in Russian children's literature. Analyzing it (using the motifs from Breaking Stalin's Nose as an example) from the perspective of memory and post-memory theory, I would like to point out why one short novel for children provoked so many extreme opinions among adult readers around the world.
Pomimo, że motyw Wielkiego Terroru obecny jest w rosyjskiej literaturze dla dzieci i młodzieży (nie tylko współczesnej, ale również tej wydawanej w okresie istnienia Związku Radzieckiego), to można by przypuszczać, że po upadku komunizmu potrzeba ponownej weryfikacji oraz rewaloryzacji przeszłości, a przy tym oddania literackiego głosu ofiarom stalinowskiego reżimu, wzrośnie. Jednakże, kiedy książka Eugena Yelchina pod tytułem Breaking Stalin’s Nose, oryginalnie wydana w języku angielskim w USA, została przetłumaczona i udostępniona drukiem w Rosji w 2013 roku, jej lektura wywołała głośną i trwającą do dnia dzisiejszego publiczną dyskusję, pośród której pojawiły się głosy nazywające powieść „antyrosyjską”. Dlatego też, w niniejszym artykule zwracam uwagę czytelnika na to, w jaki sposób temat Wielkiego Terroru był i jest obecny w rosyjskiej literaturze dziecięcej. Analizując go (na przykładzie motywów zawartych w powieści Breaking Stalin’s Nose) z perspektywy teorii pamięci i postpamięci pragnę wskazać dlaczego jedna krótka powieść dla dzieci, sprowokowała tak wiele skrajnych opinii pośród dorosłych czytelników na całym świecie.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Słowo wstępne
Autorzy:: Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
Pavlenko, Svetlana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/605003.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: предисловие, русская литература повседневность
słowo wstępne
literatura rosyjska
codzienność
introduction
Russian literatury
daily life
Opis:: Предисловие к циклу статьей, посвященных теме повседневности в современной русской литературе.
The Intoduction to the series of articles about the theme of daily life in contemporary Russian literatury.
Słowo wstępne do cyklu artykułów, poświęconych tematowi codzinności w najnowszej literaturze rosyjskiej.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Theater and theatricality in their relation To history and the arts in the novels
Teatr i teatralność wobec historii i sztuk wizualnych w powieściach Władimira Szarowa
ИЗОБРАЖЕНИЕ ТЕАТРА В ЕГО СВЯЗИ С ИСТОРИЕЙ И ИЗОБРАЗИТЕЛЬНЫМ ИСКУССТВОМ В РОМАНАХ ВЛАДИМИРА ШАРОВА
Autorzy:: Gabrielova, Amina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179733.pdf
Data publikacji:: 2020-10-07
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Владимир Шаров
Современная русская литература
Исторический роман
Театр
Władimir Szarow
literatura postsowiecka
powieść historyczna
teatr
Vladimir Sharov
Post-Soviet literature
Historical novel
Theater
Opis:: Vladimir Sharov (1952–2018), a distinguished contemporary Russian writer, published nine quasi historical novels. Each of his novels suggests a different semi-fantastical version of Russian history that is locked into continuing cycles or - to use Sharov’s preferred word - “rehearsals” of violence. Theater and performance are a recurring theme in Sharov’s prose. In Before and During [До и во время], one of the main characters is Alexander Scriabin. In The Rehearsals [Репетиции] Patriarch Nikon orders a play – a mystery-play about Easter — in which the amateur peasant actors are assigned roles from the Bible and replay these roles for generations. In Should Not I Spare [Мне ли не пожалеть], the opening section shows characters participating in Chekhov’s plays, and the main part of the narration tells the story of staging an oratorio. In the last two novels, several of the protagonists are theater directors. This article argues that for Sharov, theater is an apt metaphor for history and a basic ontological principle, because theater is an experience that can be documented but is never reproduced in exactly the same form. The article examines how Sharov brings out the power of the playwright, director, and actor to implement multiple and different scripts and life stories. Life and art in his works imitate each other through a constant multiplication of versions or rehearsals - “rehearsals” in its expanded sense as reinterpretations, revisions, rewritings, and continuations.
Владимир Шаров (1952–2018), выдающийся современный русский писатель, опубликовал девять квази-исторических романов. В них предлагаются полуфантастические варианты российской истории, неизменно скатывающейся к повторяюшимся циклам, или, используя любимое выражение писателя, «репетициям» насилия. Сквозными темами в прозе Шарова являются театральные постановки и исполнение ролей. В романе До и во время один из главных героев – композитор Скрябин. В романе Репетиции Патриарх Никон заказывает пьесу – мистерию о Воскресении, - в которой простые крестьяне получают роли из Нового Завета и из поколения в поколение репетируют эти роли. Во вступительной части романа Мне ли не пожалеть персонажи участвуют в пьесах Чехова, а основная часть посвящена постановке оратории. В этих двух последних романах несколько действующих лиц являются театральными режиссерами. В статье утверждается, что для писателя театр является не только подходящей метафорой для человеческой истории, но также основным онтологическим принципом, потому что театральное представление можно описать и документировать, но никогда нельзя воспроизвести в точно такой же форме. В статье показано, как у Шарова персонажи-художники - драматурги, режиссеры и актеры, - обладают возможностью и властью разыгрывать различные варианты исторических событий. Жизнь и искусство в его сочинениях подражают друг другу в форме бесконечной цепи вариантов и репетиций – «повторений» в широком смысле, или пересмотров, переделок, продолжений и перевоплощений.
Władimir Szarow (1952-2018), wybitny współczesny pisarz rosyjski, opublikował dziewięć powieści quasi-historycznych. Są to na wpół fikcyjne wersje rosyjskiej historii, niezmiennie sprowadzające się do powtarzających się cykli, czy też – używając ulubionego określenia pisarza – "prób" przemocy. W prozie Szarowa przewijają się wątki teatralne i odgrywanie ról. W powieści Przed i w trakcie jednym z głównych bohaterów jest kompozytor Skriabin. W powieści Próby patriarcha Nikon zleca wystawienie sztuki, misterium o Zmartwychwstaniu, w której zwykli chłopi otrzymują role z Nowego Testamentu i z pokolenia na pokolenie je odgrywają. We wstępnej części powieści bohaterowie uczestniczą w sztukach Czechowa, natomiast główna część poświęcona jest akcji oratorium. W tych dwóch ostatnich powieściach kilkoro bohaterów to dyrektorzy teatrów. Artykuł przekonuje, że teatr jest dla pisarza nie tylko trafną metaforą ludzkiej historii, ale także podstawową zasadą ontologiczną, ponieważ przedstawienie teatralne można opisać i udokumentować, ale nigdy nie da się go odtworzyć w dokładnie takiej samej formie. Artykuł pokazuje, w jaki sposób w twórczości Szarowa artyści graficy, dramatopisarze, reżyserzy i aktorzy mają możliwość i moc odgrywania różnych wersji wydarzeń historycznych. Życie i sztuka w jego pracach naśladują się nawzajem w postaci niekończącego się łańcucha wariacji i prób – szeroko rozumianych "powtórzeń", czyli rewizji, remake'ów, kontynuacji i reinkarnacji.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 60-88
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Русская литература" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język