Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Костел" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    The legal situation of refugees from Ukraine. Current issues
    Sytuacja prawna uchodźców z Ukrainy. Aktualne zagadnienia
    Правовое положение беженцев из Украины. Актуальные вопросы
    Правове становище біженців з України. Актуальні питання
    Autorzy:
    Popovič, Jurij
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33522602.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Костел
    CCEO
    CIC
    реєстрація у конкретнoмy Костелi
    канонічний статус
    Костел sui iuris
    Православний Костел
    Церковь
    Codex Canonum Ecclesiae Orienalium (CCEO)
    Codex Iuris Canonici (CIC)
    регистрация в Церкви
    канонический статус
    Церковь sui iuris
    Православная церковь
    Kościół
    przynależność obrządkowa
    status kanoniczny
    Kościół sui iuris
    Kościół prawosławny
    Church
    Church affiliation
    canonical status
    Church sui iuris
    Orthodox Church
    Opis:
    Almost two years ago, Europe, and we can say the whole world, was hit by one of the biggest refugee crises triggered by the war in Ukraine. This refugee crisis affected the neighbouring countries most of all, first and foremost Poland, and brought with it many humanitarian, economic and social problems. With the generous help of the neighbouring states and the international community, but especially Poland, it has been possible to manage this crisis. However, over time, the refugee crisis has also brought many questions and problems to the religious sphere. Questions have arisen about the celebration of the holy mystery of baptism and the inclusion of refugees in a particular church or in a church sui iuris, as well as their canonical status and the celebration of the initiation sacraments and marriage. Some of these questions are answered by canon law and the regulations of the various bishops’ conferences, but some also need pastoral wisdom. These faithful are also faced with another problem, namely the great danger of losing their Eastern identity since they mostly live on the territory of the Latin Church. Therefore, there is a great call for the whole Church and the individual Churches sui iuris to help these refugees, first and foremost through the clear observance of the canonical norms and the regulations of the individual episcopal conferences, to preserve the Eastern patrimony, which expresses the richness of Christ’s Church. In view of all these circumstances, the Church should seek and propose solutions to these problems, bearing in mind the canonical principle of Salus animarum suprema lex.
    Майже два роки тому Європу і, можна сказати, весь світ вразила одна з найбільших криз біженців, спричинена війною в Україні. Криза біженців зачепила насамперед сусідні з Україною країни, зокрема Польщу, і принесла з собою багато гуманітарних, економічних і соціальних проблем. Завдяки щедрій допомозі сусідніх країн, міжнародної спільноти та Польщі зокрема, ситуацію вдалося взяти під контроль. Однак з часом криза біженців принесла також багато сумнівів і проблем у релігійній сфері. Виникли питання щодо уділення святої тайни хрещення та інкорпорації біженців у конкретний Костел або Костел sui iuris, а також щодо їхнього канонічного статусу та уділення таїнств ініціації та шлюбу. На деякі з поставлених питань дає відповідь канонічне право і декрети різних єпископських конференцій, але деякі також вимагають душпастирської мудрості. Цим вірним загрожує також інша проблема, а саме небезпека втрати своєї східної ідентичності, оскільки вони здебільшого живуть на території Латинського Костелу. Тому виник великий заклик до загального Костелу, а також до окремих костелів sui iuris допомогти цим біженцям, насамперед чітко дотримуючись канонічних норм і положень окремих Єпископських Конференцій, щоб зберегти східну спадщину, яка виражає багатство Христового Костелу. Беручи до уваги всі ці обставини, Костел повинeн шукати і пропонувати рішення проблем, що виникли, пам›ятаючи про канонічний принцип Salus animarum suprema lex.
    Почти два года назад Европа, а можно сказать и весь мир, столкнулись с одним из крупнейших миграционных кризисов, вызванным войной в Украине. Миграционный кризис затронул в первую очередь соседние с Украиной страны, особенно Польшу, и принес с собой множество гуманитарных, экономических и социальных проблем. Благодаря щедрой помощи соседних стран, международного сообщества и, в частности, Польши, ситуацию удалось удержать под контролем. Однако со временем миграционный кризис также породил множество сомнений и проблем в религиозной сфере. Возникли вопросы о праздновании священного таинства крещения и о включении беженцев в отдельную Церковь или Церковь sui iuris, а также об их каноническом статусе и праздновании таинств крещения, миропомазания и Евхаристии, а также брака. На некоторые из поставленных вопросов отвечает каноническое право и постановления различных Конференций епископов, но некоторые также требуют пастырской мудрости. Этим верующим угрожает и другая проблема, а именно опасность потерять свою восточную идентичность, поскольку они в основном живут на территории латинской Церкви. Поэтому возник великий призыв ко всей Церкви, а также к отдельным Церквям sui iuris, помочь беженцам, прежде всего, четко соблюдая канонические нормы и правила отдельных Конференций епископов, сохранить восточное наследие, которое выражает богатство Церкви Христовой. Принимая во внимание все эти обстоятельства, Церковь должна искать и предлагать решения возникших проблем, помня о каноническом принципе Salus animarum suprema lex.
    Prawie dwa lata temu Europę, a nawet można powiedzieć, że i cały świat, dotknął jeden z największych kryzysów uchodźczych, wywołany wojną na Ukrainie. Kryzys uchodźczy objął przede wszystkim kraje sąsiednie Ukrainy, w tym zwłaszcza Polskę, i przyniósł ze sobą wiele problemów humanitarnych, gospodarczych i społecznych. Dzięki hojnej pomocy państw sąsiednich, społeczności międzynarodowej, a w szczególności Polski, udało się opanować zaistniałą sytuację. Jednak z czasem kryzys uchodźczy przyniósł także wiele wątpliwości i problemów w sferze religijnej. Pojawiły się pytania o celebrację świętej tajemnicy chrztu i włączenie uchodźców do Kościoła partykularnego lub Kościoła sui iuris, a ponadto o ich status kanoniczny oraz celebrację sakramentów inicjacji i małżeństwa. Na niektóre z postawionych pytań odpowiada prawo kanoniczne i rozporządzenia rożnych konferencji biskupich, ale część wymaga również mądrości duszpasterskiej. Wierni ci są zagrożeni także innym problemem, a mianowicie niebezpieczeństwem utraty swojej wschodniej tożsamości, ponieważ w większości przypadków żyją na terytorium Kościoła łacińskiego. Dlatego pojawiło się wielkie wezwanie dla całego Kościoła, jak również dla poszczególnych Kościołów sui iuris, aby pomoc tym uchodźcom, przede wszystkim poprzez jasne przestrzeganie norm kanonicznych i przepisów poszczególnych konferencji episkopatów w celu zachowania wschodniego dziedzictwa, które wyraża bogactwo Kościoła Chrystusowego. Biorąc pod uwagę wszystkie te okoliczności, Kościół powinien szukać i proponować rozwiązania zasygnalizowanych problemów, mając na uwadze kanoniczną zasadę Salus animarum suprema lex.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2024, 2; 133-148
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Визитация Римско-католического Кафедрального собора Св. Апостолов Петра и Павла в Каменце-Подольском 1860 (?) года
    Autorzy:
    Rożkow, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041181.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    visitation
    Sts. Peter and Paul Cathedral in Kamianets-Podilskyi
    The Roman Catholic Diocese of Kamyanets-Podilskyi
    визитация
    кафедральный костел Св. Петра и Павла в Каменце-Подольском
    Каменецкая Епархия
    Opis:
    This publication presents the 19th-century deed of general visitation in one of the most unique religious buildings in Central and Eastern Europe, namely Sts. Peter and Paul Cathedral in Kamianets-Podilskyi – the world's only Catholic cathedral with a minaret adjacent to it, which in turn is a characteristic element of Muslim mosques. The presented documents date back probably to 1866, although the inspector himself records it as 1860. In terms of its content, this deed can be divided into three parts. The first one presents a brief historical outline of the cathedral and a description of its interior and furnishings. The second part contains a detailed inventory list. The last part of the document includes a description of the parish property, a list of priests, organists and sacristans, members of the Cathedral Chapter and the order of services.
    В данной публикации представлен XIX-вечный акт генеральной визитации одного из самых уникальных сакральных объектов Центрально-Восточной Европы, а именно костела Св. Апостолов Петра и Павла в Каменце-Подольском, единственного в мире римско-католического кафедрального собора с минаретом, который, в свою очередь, является отличительной чертой архитектуры мусульманских храмов. Представленные материалы были, вероятнее всего, составлены в 1866 г., несмотря на то, что сам автор датирует их 1860 г. Документ можно условно разделить на три части. В первой представлена краткая история храма и описание его оснащения. Во второй части размещена инвентаризационная опись имущества. В последней третьей части – опись собственности прихода, список священников, органистов и звонарей, порядок Богослужений и состав кафедрального капитула.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 51; 719-751
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walka kontrwywiadu wojskowego z Kościołem katolickim. Alumni w „ludowym” Wojsku Polskim w świetle dokumentów Wojskowej Służby Wewnętrznej
    Military Counterintelligence Fight with the Catholic Church. Clerical Students in the Polish „People’s” Army in the Light of the Documents of the Internal Military Service
    Борьба военной контрразведки с католической церковью. Семинаристы в „народном” Войске Польском в свете документов Внутренней Военной службы
    Autorzy:
    Kapuściak, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916591.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Wojskowa Służba Wewnętrzna
    Główny Zarząd Polityczny WP
    służba wojskowa
    kleryk-żołnierz
    alumni
    Kościół katolicki
    Internal Military Service
    Main Political Board of the Polish Army
    military service
    clerical student-soldier
    seminarians
    Catholic Church
    Внутренняя Военная Служба
    Главный политический совет Войска Польского
    воинская служба
    семинарист-солдат
    семинаристы
    католический костёл
    Opis:
    W 1959 r., w związku z wprowadzeniem ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym, zaczęto powoływać alumnów do „ludowego” Wojska Polskiego w ramach służby zasadniczej, początkowo rozpraszając ich po licznych jednostkach. Była to forma represji, która według władz komunistycznych miała ukrócić „niepokorne” zachowanie się poszczególnych hierarchów kościelnych. W dalszych latach nastąpiły zmiany w sposobie wcielania kleryków do wojska – zaczęto grupować ich w trzech pododdziałach, co pozwoliło na lepszą indoktrynację prowadzoną przez Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego, ale przede wszystkim „ochronę” kontrwywiadowczą alumnów organizowaną przez Wojskową Służbę Wewnętrzną. Początkowo kontrwywiad wojskowy nie radził sobie z werbunkiem kleryków na agentów. Z czasem, przy rozwijającej się współpracy z Departamentem IV MSW (cywilnym pionem antykościelnym), udało się organom WSW lepiej rozwinąć pracę operacyjną w batalionach, gdzie służyli przyszli duchowni. Pomimo częściowej rezygnacji kleryków ze studiów i werbunkowi przez WSW, dzięki staraniom Kościoła katolickiego udało się uratować sporą liczbę młodych alumnów, a wcielanie ich do wojska wzmocniło tylko Kościół, weryfikując już na wstępie przyszłych księży. Ostatecznie rok 1980 przyniósł zakończenie akcji powoływania alumnów do Sił Zbrojnych PRL. Jedna z licznych akcji władz komunistycznych przeciwko Kościołowi katolickiemu okazała się nieskuteczna.
    In 1959, following the introduction of the law on universal military service, seminarians were conscripted into the Polish „People’s” Army as part of compulsory service, initially dispersing them into numerous units. This was a form of repression which, according to the communist authorities, was supposed to curb the „unruly” behavior of individual church hierarchs. In the following years, there were changes in the way clerical students were dispersed in the army – they started to be grouped into three subunits, which allowed for better communist indoctrination led by the Main Political Directorate of the Polish Army, but above all for the counterintelligence „protection” of the seminarians organized by the Internal Military Service (IMS). Initially, military counterintelligence did not do well with recruiting seminarians as agents. With time, as the cooperation with Department IV of the Ministry of Interior (civil anti-church department) was developing, the IMS authorities managed to improve their operational work in the battalions where future clergymen served. Despite the partial resignation of clerical students from their studies and recruitment amongst them by IMS, thanks to the efforts of the Catholic Church a large number of young seminarians were saved, and their conscription into the army only strengthened the Church by verifying future priests through their military service at the very beginning. Eventually, year 1980 put an end to the conscription of seminarians into the Armed Forces of the People’s Republic of Poland. One of the numerous actions of the communist authorities against the Catholic Church proved to be ineffective.
    В 1959 г., в связи с введением закона о всеобщей воинской повинности, в основной состав „народного” Войска Польского начали призывать семинаристов, поначалу распределяя их по многочисленным подразделениям. Это была форма репрессии, которая, по мнению коммунистических властей, должна была положить конец „мятежному” поведению отдельных церковных иерархов. В последующие годы произошли изменения в методе набора семинаристов в армию: их начали распределять по трем подразделениям, что привело не только к улучшению коммунистической индоктринации, проводимой Главным политическим советом Войска Польского, но и–прежде всего–к появлению „охраны” семинаристов контрразведкой, организованной Внутренней Военной Службой. Изначально военная контрразведка не справлялась с вербовкой семинаристов в качестве агентов. Со временем, при развивающемся сотрудничестве с IV департаментом Министерства внутренних дел (гражданским антицерковным органом), отделам Внутренней Военной Службы удалось развернуть операционную работу в батальонах, где служили будущие духовники. Несмотря на частичный отказ семинаристов от учебы и частичное их вербование, благодаря стараниям католического Костёла удалось спасти большую часть молодых семинаристов, а их присоединение к армии лишь укрепило Костёл, ибо проверка будущих священников проходила уже на этапе службы. В итоге в 1980 г. завершилась акция по зачислению семинаристов в Вооруженные силы Польской народной республики. Одна из крупнейших акций коммунистических властей против католического Костела оказалась неэффективной.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 84-124
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wywiad wojskowy czy polityczny? Zainteresowanie Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego „kierunkiem watykańskim”
    Military or political intelligence? The interest of the Second Directorate of the General Staff of the Polish Army in the „Vatican direction”
    Военная или политическая разведка? Заинтересованность Управления II Генерального штаба Войска Польского „ватиканским направлением”
    Autorzy:
    Kapuściak, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1918387.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-09
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Zarząd II Sztabu Generalnego WP
    wywiad wojskowy
    rezydentura „Góra”
    attachat w Rzymie
    Kościół katolicki
    Second Directorate of the General Staff of the Polish Army
    military intelligence
    the „Góra” intelligence agency
    attachés in Rome
    the Catholic church
    Управление II Генштаба Войска Польского
    военная разведка
    резиденция „Гура”
    атташе в Риме
    католический костел
    Opis:
    Wywiad wojskowy PRL miał przede wszystkim za zadanie zdobywać materiały dot. uzbrojenia i stacjonowania wojsk NATO. Jednak ze względu na zapotrzebowanie władz komunistycznych prowadził także działania polityczne, wymierzone m.in. w Kościół katolicki. Zainteresowanie władz państwowych nasiliło się szczególnie w czasie pontyfikatu Jana Pawła II. Według oceny wywiadu wojskowego wybór Karola Wojtyły na biskupa Rzymu zaktywizował Kościół katolicki zarówno w kraju, jak i w Watykanie. Tym sposobem działania Zarządu II Sztabu Generalnego WP wchodziły w zakres zainteresowań wywiadu cywilnego. Artykuł ma na celu pokazanie, jaką rolę odegrali oficerowie i współpracownicy wywiadu działający w Rzymie pod przykryciem attachatu wojskowego bądź placówek cywilnych. Ich działania doprowadziły do nawiązania kontaktów ze środowiskiem kościelnym oraz zdobycia świadomych i nieświadomych osobowych źródeł informacji. W ten sposób Zarząd II SG WP przekazywał aparatowi partyjno-politycznemu ciekawe wiadomości i materiały. Wprowadzenie stanu wojennego w Polsce spowodowało, że Kościół z terenu Rzymu zaczął wysyłać do Polski paczki z żywnością, ubraniami i lekarstwami. Ta pomoc dla kraju została wykorzystana do nawiązania kontaktu z duchownymi polskimi dzięki inicjatywie płk. Franciszka Mazurka.
    The primary task of the military intelligence in the People’s Republic of Poland was to acquire materials on the armament and stationing of NATO troops. However, due to the demand of the communist authorities, it also conducted political activities aimed at, among others, the Catholic Church. The interest of the state authorities increased especially during the pontificate of John Paul II. According to the assessment of military intelligence, the election of Karol Wojtyła as Bishop of Rome stimulated the Catholic Church both in Poland and in the Vatican. In this way, the activities of the Second Directorate of the General Staff of the Polish Army were within the scope of civil intelligence interests. The article aims to show the role played by intelligence officers and informers operating in Rome undercover as military attachés or in civilian institutions. Their actions resulted in the establishment of contacts with the church environment and acquisition of voluntary and involuntary informants. In this way, the Second Directorate of the General Staff of the Polish Army provided the party and political apparatus with interesting news and materials. Following the introduction of martial law in Poland, the church from the Rome area started sending parcels of food, clothes and medicines to Poland. This aid for the country was used to establish contact with the Polish clergy thanks to the initiative of Colonel Franciszek Mazurek.
    Задачей военной разведки Польской Народной Республики было в первую очередь получение материалов о вооружении и размещении войск НАТО. Однако по требованию коммунистических властей он также вела политическую деятельность, связанную, в частности, с работой католической церкви. Интерес к ней государственных органов особенно усилился во время понтификата Иоанна Павла II. По данным военной разведки, избрание Кароля Войтылы епископом Рима активизировало католическую церковь как в стране, так и в Ватикане. Таким образом, деятельность Управления II Генерального штаба Войска Польского находилась в сфере интересов гражданской разведки. Цель этой статьи – показать роль офицеров и сотрудников разведки, действующих в Риме под прикрытием военного атташе или гражданской заставы. Их действия привели к установлению контактов с церковной средой и приобретению сознательных и несознательных личных источников информации. Таким образом, Управление II Генштаба Войска Польского снабжало партийный и политический аппарат интересными новостями и материалами. Введение военного положения в Польше привело к тому, что костел из Рима начал отправлять в Польшу посылки с едой, одеждой и лекарствами. Эта помощь для страны была использована для установления контакта с польским духовенством благодаря инициативе полковника Франчишка Мазурка.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 2 (268); 86-119
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Костел Успіння Пресвятої Діви Марії в Умані: особливості функціонування у 1967–2023 роках
    Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Humaniu: zasady funkcjonowania w latach 1967–2023
    Autorzy:
    Кузнець, Тетяна
    Присяжнюк, Юлія
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233782.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Умань
    Уманський костел
    Уманська картинна галерея
    релігійна громада
    римо-католики в Умані
    Уманський краєзнавчий музей
    Uman
    Uman Church
    Uman Art Gallery
    religious community
    Roman Catholics in Uman
    Uman Local History Museum
    Humań
    kościół w Humaniu
    galeria sztuki w Humaniu
    wspólnota religijna
    katolicy w Humaniu
    muzeum historii lokalnej w Humaniu
    Opis:
    Костел Успіня Пресвятої Діви Марії в Умані має тривалу історію, але його джерельна база ще потребує доповнення. Метою статті є систематизація інформації про використання костелу після його реставрації до сьогодення, що сприятиме розумінню питання про можливості остаточного повернення його римо-католицькій громаді Умані. При підготовці статті автори дотримувалися принципів історизму, об’єктивності, плюралізму. Висновки: зібраний та систематизований у статті матеріал складає уявлення про особливість використання будівлі Успенського костелу у радянський час та добу відновлення незалежності України, що доповнює його історію та сприяє розумінню ситуації з поверненням його католикам Умані.
    Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Humaniu ma długą historię, jednak jego baza źródłowa wciąż wymaga jeszcze uzupełnienia. Celem niniejszego artykułu jest usystematyzowanie informacji na temat użytkowania kościoła od czasów jego renowacji do dzisiaj, co z pewnością pomoże zrozumieć kwestię możliwości jego ostatecznego powrotu do rzymskokatolickiej wspólnoty Humania. Przygotowując artykuł, autorzy kierowali się zasadami historyzmu, obiektywizmu oraz pluralizmu. Wnioski: zebrany i usystematyzowany w artykule materiał daje wyobrażenie o specyfice użytkowania budynku kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w czasach sowieckich i okresie przywracania niepodległości Ukrainy, co uzupełnia jego historię i przyczynia się do zrozumienia sytuacji jego powrotu do katolików Humania.
    The Assumption of the Virgin Mary Church in Uman has a long history, yet its source base requires further supplementation. The article aims to systematize information on the use of the church after its restoration to the present day, contributing to the understanding of the possibility of its definitive return to the Roman Catholic community in Uman. In preparing the article, the authors adhered to the principles of historicism, objectivity, and pluralism. Conclusions: the material collected and systematized in the article provides insights into the unique use of the Assumption Church building during the Soviet era and the period of Ukraine’s independence, enriching its history and aiding in understanding the situation of its return to the Catholics of Uman.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2023, 6, 18; 1-24
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Organizacja struktur parafialnych w dwudziestoleciu międzywojennym na przykładzie parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Ostrówku
    Organisation of parish structures in the interwar period on the example of the parish of Our Lady of Częstochowa in Ostrówek
    Организация приходских структур в межвоенный период на примере прихода Ченстоховской Богоматери в Острувке
    Autorzy:
    Filipowicz, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27324489.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    Czemierniki
    Ostrówek
    Ostrówek Kolonia
    Leszkowice
    Kamienowola
    kościół pw. M. B. Częstochowskiej
    cerkiew
    parafia
    probostwo
    dwór
    gospodarstwo kościelne
    plebania
    dom parafialny
    bp Marian Leon Fulman
    Michał Szymona
    Bohdan Kelles-Krauze
    Aleksander Gruchalski
    hrabia Raczyński
    Kazimierz Chromiński
    ks. Stanisław Abramowicz
    ks. Jan Kalicki
    Orthodox church
    parish
    rectory
    manor
    church household
    parish house
    Bishop Marian Leon Fulman
    Count Raczyński
    Priest Stanisław Abramowicz
    Priest Jan Kalicki
    Our Lady of Częstochowa Church
    Чемерники
    Острувек
    Острувек Колония
    Лешковице
    Каменовола
    костел Ченстоховской Богоматери
    церковь
    приход
    дом приходского священника
    усадьба
    церковная ферма
    плебания
    приходской дом
    епископ Мариан Леон Фульман
    Михал Шимона
    Богдан Келлес-Краузе
    Александр Грухальский
    граф Рачиньский
    Казимеж Хроминский
    священник Станислав Абрамович
    священник Ян Калицкий
    Opis:
    Od czasu powstania diecezji lubelskiej w roku 1805 znaczący rozwój sieci parafialnej nastąpił dopiero w latach 1918–1939. Niemal wszystkie miasteczka położone na tym obszarze stanowiły siedzibę parafii, zazwyczaj dla kilkunastu okolicznych wsi. Nowe ośrodki parafialne powstawały głównie z potrzeby oraz inicjatywy miejscowej ludności i kolatorów. Potrzeba tworzenia struktur parafialnych w małych miejscowościach, szczególnie na wsiach, wynikała głównie z występujących często trudności duszpasterskich np. znaczną odległością do pokonania w celu wzięcia udziału w nabożeństwach niedzielnych i nie tylko. To właśnie miejscowa społeczność najbardziej odczuwała potrzebę utworzenia nowych struktur parafialnych, chcąc ułatwić sobie dostęp do praktyk religijnych, nauki dzieci w szkołach przyparafialnych, zaś duszpasterzom usprawniło to znacznie pracę. Ludność wskazywała także miejsce, w którym powstawała parafia. Przykładem jest wieś Ostrówek, w której dzięki zaangażowaniu społeczeństwa w proces inwestycyjny w sferze organizacji gospodarstw kościelnych w 1921 r. erygowano parafię pw. M.B. Częstochowskiej po uprzednim zabezpieczeniu w pierwszej kolejności domu dla kapłana, budynków ekonomicznych i ziemi, na której wzniesiono świątynię. Kwerenda źródłowa objęła zasoby Archiwum Archidiecezjalnego w Lublinie, Archiwum Państwowego w Lublinie, Archiwum Lubelskiego, archiwum parafii pw. M.B. Częstochowskiej w Ostrówku, akta Sądu Rejonowego w Lubartowie – Wydział Ksiąg Wieczystych. Folwark Ostrówek, archiwum rodziny Szymona i Abramek. W archiwaliach tych cenną dokumentację stanowiły np. rękopisy, protokoły powizytacyjne, starodruki, projekty architektoniczne, fotografie, które wykorzystano w artykule.
    Since the establishment of the diocese of Lublin in 1805, a significant development of the parish network took place only in the years 1918–1939. Almost all small towns in this area served as the seat of a parish, usually for several surrounding villages. New parishes were being established mainly based on the need and initiative of local people and donors. The need to create parish structures in small towns, especially in the villages, was mainly due to the pastoral challenges, for example having to cover long distances in order to participate in a Sunday service. It was the local community that felt the greatest need for establishing new parish structures, wishing to facilitate access to religious practice, children's education in parochial schools, whereas pastoral work was greatly improved. People would choose placement for a new parish. Ostrówek village is a great example of such a situation, where thanks to public involvement in investment in 1921 the parish of Our Lady of Częstochowa was established. This was preceded by securing a house for the priest, utility buildings and the land on which the temple was erected. The source search included the resources from Archdiocesan Archive in Lublin, the National Archive in Lublin, the Lublin Archives, the archives of the parish of Our Lady of Częstochowa in Ostrówek, records from District Court in Lubartów – Land and Mortgage Register. Ostrówek estate – Szymon and Abramek family archive. These archives contained valuable documentation, e.g. manuscripts, visitation reports, old prints, architectural designs, and photographs, which were used in the article.
    Несмотря на то, что Люблинская епархия была основана еще в 1805 г., значительное развитие ее приходской сети произошло только в 1918–1939 гг. Почти все местечки, расположенные в этой области, были одновременно центрами приходов, обычно для нескольких десятков близлежащих деревень. Новые приходские центры создавались, преимущественно, согласно потребностям и по инициативе местного населения и колаторов. Необходимость создания приходских структур в небольших селениях, особенно в деревнях, была вызвана, главным образом, часто имеющими место пастырскими трудностями, например, необходимостью преодолевать значительные расстояния для участия в воскресных службах и не только. Именно местное сообщество больше всего ощущало потребность в создании новых приходских структур, желая облегчить себе доступ к религиозной практике и образованию детей в приходских школах, что, в свою очередь, делало работу пастырей намного более эффективной. Население также определяло место основания прихода. Примером может служить деревня Острувек, где благодаря участию общества в инвестиционном процессе в области организации церковного хозяйства, в 1921 г. был основан приход Ченстоховской Богоматери. В первую очередь были построены дом для священника, хозяйственные постройки и отведена земля, на которой позже был построен храм. Поиски источников охватили фонды Архиепископского архива в Люблине, Государственного архива в Люблине, архива прихода Ченстоховской Богоматери в Острувке, акты Окружного суда в Любартове – Отдел земельного и ипотечного реестра. Фольварк Островек, архива семей Шимона и Абрамек. В этих архивах ценную документацию составляли, например, рукописи, протоколы визитаций, старопечатные книги, архитектурные проекты, фотографии. Все это было использовано в данной статье.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2023, 66; 99-116
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies