Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Евреи" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Конфессиональные отношения в Пинском повете в период I Речи Посполитой
Confessional Relations in Pinsk Region in the period of the 1st Polish-Lithuanian Commonwealth
Autorzy:
Harbatski, Andrej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171214.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Supraska
Tematy:
православная Церковь
католицизм
униатство
евреи
Пинский повет
белорусские земли
монастырь
земля
традиция
исторические
особенности
конфессия
Opis:
The author of the article, using different sources, analyzes the confessional relations in Pinsk region before the adoption of the brest union and after its acceptance. It is shown that Orthodoxy before the adoption of the Brest union was the most influential faith in Pinsk region, thus already having a developed structure of management. The author proves that in the period of the Grand Duchy of Lithuania and the Polish-Lithuanian Commonwealth on the lands of Pinsk region there was a rather favourable legal situation for the development of dialogue relations in two spheres of communication space – religion and culture. The Orthodox Church, following the traditions put during its formation, didn’t lose the influence. Its doors were still open for “strangers”, and in the sphere of communication space the Orthodox Church didn’t lose the influence in dialogue relations.
Źródło:
Latopisy Akademii Supraskiej; 2014, Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej, 5; 201-208
2082-9299
Pojawia się w:
Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Cnotliwa” żydówka zuzanna. O empatii w opowiadaniu antoniego czechowa grzęzawisko
The “virtuous” susanna: empathy in anton chekhov’s short story (quag)mire (тина, 1886)
«Целомудренная» еврейка сусанна. Об эмпатии в рассказе а.П. Чехова тина (1886)
Autorzy:
Kowalczyk, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920885.pdf
Data publikacji:
2017-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
евреи
стереотипы
эмпатия
теория дейктического сдвига
Антон Чехов
Żydzi
stereotypy
empatia
teoria przesunięcia deiktycznego
Anton Czechow
Jews
stereotypes
empathy
deictic shift theory
Anton Chekhov
Opis:
This article examines Anton Chekhov’s short story (Quag)mire (Тина, 1886), which gave rise to a great deal of controversy among contemporaneous critics and authors. Some of their commentaries were pejorative, in spite of the fact that Chekhov himself regarded the story as successful. Since the critics frequently referred to the reader’s thoughts and feelings, the article proposes to analyse the story by virtue of cognitively-inspired literary methodology, with emphasis laid on (cognitive) empathy. Particularly useful is also the Deictic Shift Theory, which involves the reader’s engagement in the tracing of “relocated” deictic centres, as well as the Conceptual Metaphor Theory. Accordingly, Kowalczyk argues, debauchery is a mire can be considered the story’s central conceptual metaphor, while the story’s title, Тина (Tina), literally a (quag)mire, provides a key to its interpretation. In the story, told by the third-person narrator, the reader empathically identifies her/himself with Alexandr Sokolsky, a Russian officer, as if “entering” the deictic field created  "around" him. Together the protagonist, the reader —via a sequence of consecutive deictic shifts — is empathetically familiarized with Susanna, a Russified Jewish woman. Through several actions and utterances, Susanna attempts to question the negative stereotype of a Jew, commonplace in Russia, but fails. Arguably, the reader’s evoking the biblical story of the genuinely virtuous Susanna, implied in Chekhov’s text, entails her/his negative perception of Chekhov’s fictional female. This cultural undercurrent may be deemed responsible for the story’s unfavourable reception by Jewish readers, who interpreted Тина (Tina) in terms of a literary attack on their society. In light of the cognitive-literary approach delineated above, Chekhov’s story in question indeed proves to be anti-semitic.
В статье рассматривается рассказ А.П. Чехова Тина, который вызвал ряд спорных высказываний, современных писателю критиков и авторов. Многие из них имели отрицательный характер, хотя сам Чехов считал, что произведение ему удалось. И так как критики часто ссылались на читателя, на его мысли и чувства, то — по мнению автора статьи — можно попытаться посмотреть на рассказ писателя с когнитивной точки зрения, используя при этом понятие эмпатии. Можно также применить теорию дейктического сдвига (переключения), которая предполагает участие читателя, наблюдавшего за переключениями дейктического центра (говорящее «я», место и время высказывания). Пригодно тоже понятие когнитивной метафоры. Эта метафора, по автору статьи, имеет форму: Разврат это тина. Заглавие рассказа (Тина) является ключом к интерпретации произведения. Чехов пытается указать реальную действительность в России без идеализации и украшений. Повествование в произведении ведет рассказчик от 3–го лица. Читатель отождествляется с героем, русским офицером Александром Григорьевичем Сокольским, с его эмоциями, «входя» в дейктическое поле героя. Вместе с ним, в одном из очередных дейктических переключений, читатель «эмпатически» вводится в мир еврейской, русифицированной женщины Сусанны Моисеевны. Героиня, через некоторые свои высказывания и поступки, пытается обесценить отрицательный стереотип еврея в глазах россиян, однако это ей не удается. Планированное Чеховым ментальное обращение читателя к библейской, по-настоящему целомудренной, еврейке Сусанне, действует в ущерб героине рассказа. Введение культурного «подтекста» (Библия) приводит к тому, что рассказ Чехова уже при жизни писателя воспринимался еврейской средой как опасная атака на еврейский народ. И, как кажется, современный взгляд на произведение Чехова с когнитивной точки зрения подтверждает его антисемитский характер.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2017, 27; 59-70
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia specjalnego obozu szkoleniowego SS Trawniki na podstawie materiałów dokumentów dochodzeniowych NKWD, MGB, KGB
Autorzy:
Шнеер, Арон
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687034.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
World War II, special training camp SS Trawniki, Jews, captive
II wojna światowa, specjalny obóz szkoleniowy SS Trawniki, Żydzi, więźniowie
вторая мировая война, специальный тренировочный лагерь СС Травники,евреи, пленники
Opis:
July 23, 1944 Lublin and adjacent areas of Eastern Poland, including the town of Travniki, on the outskirts of which there was a training camp SS, were liberated by the Red Army. The liberation was so rapid, that numerous camp documents fell into the hands of the Red Army, because the Nazis did not have time to destroy them. This article was prepared on the basis of the investigative documents of the NKVD, the MGB, the KGB.
23 czerwca 1944 roku Lublin i sąsiadujące z nim tereny wschodniej Polski, w tym miasteczko Trawniki, na obrzeżach którego znajdował się obóz szkoleniowy SS, zostały wyzwolone przez Armię Czerwoną. Jej ofensywa była tak szybka, że w ręce Armii Czerwonej trafiły liczne dokumenty obozowe, których naziści nie zdążyli wywieźć lub zniszczyć. W artykule posłużono się dokumentami dochodzeniowymi NKWD, MGB i KGB.
23 июля 1944 г. Люблин и прилегающие к нему районы Восточной Польши, включая городок Травники, на окраине которого находился учебный лагерь СС, были освобождены Красной Армией. Ее наступление было столь стремительным, что в руки Красной Армии попали многочисленные лагерные документы, которые нацисты не успели вывезти или уничтожить. Настоящая статья подготовлена на основе следственных документов НКВД, МГБ, КГБ.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mniejszość żydowska w myśli politycznej Wincentego Witosa
Autorzy:
Podgajna, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687150.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Wincenty Witos, folk movement, political thought, Jews, Jewish minority
Wincenty Witos, ruch ludowy, myśl polityczna, Żydzi, mniejszość żydowska
Винценты Витос, крестьянское движение, политическая мысль, евреи, еврейское меньшинство
Opis:
Wincenty Witos (1874–1945) was an ideologue, politician, statesman, the mayor of the municipality Wierzchosławice, a member of the Galician National Parliament in Lviv, a member of the Austrian Council of State in Vienna and in Poland, an independent member of the Legislative Sejm, the Sejm first and second term, three times the President of the Council of Ministers. He played a special role in the history of Polish politics. W. Witos was reluctant towards the Jewish minority. It resulted from historical events and economic problems. Despite the prejudices, Witos became the head of the Government of National Defense, took actions aimed at averting instances of anti-Jewish. Despite the fulfilment of a few the demands of the Jewish population, it should be emphasized that for the first time developed specific solutions. The second row of Witos and the cooperation with the National Democrats led to the acceptance of certain views of anti-Jewish nationalists. His unfavourable attitude towards the Jews Witos justified with their disloyal attitude towards the state and their lack of prospects for assimilation. It should be emphasized that what Witos published in the press and in parliamentary speeches and written in memories showed strong anti-Semitic tendencies. His views rooted primarily in a conflict of interest between Poles and Jews. Witos criticized anti-Semitic actions and emphasized that violence is not the solution of the Jewish question in Poland. The solution was to carry out the necessary economic reforms.
Wincenty Witos (1874–1945) był ideologiem, politykiem, mężem stanu, wójtem gminy Wierzchosławice, posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego we Lwowie, posłem do austriackiej Rady Państwa w Wiedniu, a w Polsce niepodległej posłem do Sejmu Ustawodawczego, Sejmu I i II kadencji, trzykrotnym Prezesem Rady Ministrów. Odegrał szczególną rolę w dziejach politycznych Polski.Wincenty Witos zajmował niechętne stanowisko wobec mniejszości żydowskiej. Wynikało ono z zaszłości historycznych i problemów gospodarczych. Mimo uprzedzeń W. Witos, stając na czele Rządu Obrony Narodowej, podejmował działania mające na celu zażegnanie wystąpień antyżydowskich. Pomimo spełnienia niewielkiej liczby postulatów ludności żydowskiej, należy podkreślić, że po raz pierwszy opracowano konkretne rozwiązania. Drugi gabinet W. Witosa i jego współpraca z endecją doprowadziły do akceptacji niektórych poglądów antyżydowskich narodowców. Nieprzychylny stosunek do Żydów W. Witos uzasadniał nielojalną postawą wobec państwa oraz brakiem perspektyw na asymilację. Należy podkreślić, że deklaracje W. Witosa zamieszczane na łamach prasy w wystąpieniach sejmowych, a także spisane w memuarach nie wykazywały silnych tendencji antysemickich. W poglądach W. Witosa był zakorzeniony przede wszystkim konflikt interesów między Polakami i Żydami. Potępiał ekscesy antysemickie i podkreślał, że przemoc nie stanowi rozwiązania kwestii żydowskiej w Polsce. Rozwiązaniem problemu miało być przeprowadzenie niezbędnych reform gospodarczych.
Винценты Витос (1874–1945) был идеологом, политиком, государственным деятелем, войтом гмины Вежхославице, депутатом Галицкого краевого сейма во Львове, депутатом Рейхсрата в Вене, а в независимой Польше депутатом Законодательного сейма, Сейма I и II срока созыва, трехкратным Главой Совета Министров. Он сыграл особую роль в политической истории Польши. Винценты Витос неблагосклонно относился к еврейскому меньшинству. Это было связано с историческими предпосылками и экономическими проблемами. Несмотря на предрассудки, Витос, будучи во главе Правительства национальной обороны, предпринимал действия, направленные на предотвращение антиеврейских инцидентов. Помимо осуществления небольшого количества постулатов еврейского населения, следует подчеркнуть, что впервые были разработаны конкретные решения. Второй кабинет Витоса и его сотрудничество с эндецией привели к принятию некоторых взглядов антиеврейских националистов. Недружелюбное отношение к евреям В. Витос оправдывал нелояльным отношением к государству и отсутствием перспектив ассимиляции. Следует подчеркнуть, что заявления Витоса, размещенные в прессе в выступлениях Сейма, а также написанные в мемуарах, не демонстрировали сильных антисемитских тенденций. Во взглядах В. Витоса был укоренен прежде всего конфликт интересов между поляками и евреями. Он осуждал антисемитские эксцессы и подчеркивал, что насилие не является решением еврейского вопроса в Польше. Разрешением проблемы должно было быть проведение необходимых экономических реформ.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odzwierciedlenie wojny w świadomości dziecięcej. Korespondencja żydowskich dzieci z ich rodzicami, żołnierzami Armii Czerwonej, podczas radziecko-niemieckiej wojny w latach 1941–1945
Autorzy:
Смиловицкий, Леонид
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687082.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
World War II, Soviet Jews, military letters
II wojna światowa, radzieccy Żydzi, listy wojenne
вторая мировая война, советские евреи, военные письма
Opis:
This article is prepared on the basis of a collection of military letters and sources of personal origin collected under the “Unclaimed Memory” project at the Diaspora Center at Tel Aviv University. The project involves the search, collection, preservation and study of letters and other documents of family history, compilation of a scientific commentary, the creation of a database accessible to researchers and all who are interested in the history of the Second World War. Based on the results of this work, it is planned to create an archive of military correspondence, the publication of collections of letters and the preparation of scientific research.
Artykuł przygotowano na podstawie zbiorów listów wojennych i źródeł pochodzenia osobistego zebranych w ramach projektu „Niezapotrzebowana pamięć” w Centrum Diaspory przy Uniwersytecie w Tel Awiwie. Projekt przewiduje poszukiwanie, gromadzenie, przechowywanie i studiowanie listów i innych dokumentów historii rodzinnej, sporządzenie komentarza naukowego, sporządzenie bazy danych dostępnej badaczom i wszystkim, kto się interesuje II wojną światową. Na podstawie wyników tej pracy planowane jest utworzenie archiwum korespondencji wojennej, publikacja zbiorów listów i przygotowanie badań naukowych.
Настоящая статья подготовлена на основе коллекции военных писем и источников личного происхождения, собранных в рамках проекта «Невостребованная память» в Центре диаспоры при Тель-Авивском университете. Проект предполагает поиск, собирание, сохранение и изучение писем и других документов семейной истории, составление научного комментария, создание базы данных, доступной для исследователей и всех, кто интересуется историей второй мировой войны. По итогам этой работы планируется создание архива военной корреспонденции, публикация сборников писем и подготовка научных исследований.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka eksterminacji obywateli Drugiej Rzeczypospolitej przez Trzecią Rzeszę i Związek Sowiecki w latach 1939–1945 Część I: Polityka Trzeciej Rzeszy
Autorzy:
Matelski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568820.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Poles
Gypsies
Jews
German occupation
extermination
genocide
поляки
цыгане
евреи
немецкая оккупация
истребление
геноцид
Opis:
The Third Reich’s attack on Poland on September 1, and the Soviet Union’s on September 17, 1939 – without declaring of war – was another attempt to erase the Polish state from the map of Europe. Both the invaders justified their actions, with persecution of national minorities by Polish authorities. Under the German-Soviet agreement of September 28, 1939, the Polish lands were divided between the two states as a part of a secret protocol to the non-aggression treaty between Berlin and Moscow (23 August 1939), known as the Ribbentrop–Molotov Pact. Both totalitarian ideological systems: Stalinism and Nazism began to execute extermination policy against the citizens of the Republic of Poland. This policy was aimed at destroying the leadership layers of the nation, separation from national culture and tradition (in the case of Poles, also from the Roman Catholic religion) and transforming into Knechte, a cheap working-class – in the case of Germans, and a free labour force – in the case of Soviet Union. One of the basic instruments in the implementation of anti-Polish policy was an unprecedented on such a scale forced displacement of the population. As far as Germany is concerned, so far no such manifestations of anti-Polish policy has ever taken place. During the reign of the Hohenzollern (until November 28, 1918), ethnic assimilation was accomplished by the Germanisation of the population, while in Nazi rule (starting January 30, 1933) it was decided to demote the land and to displace or to murder the population. In total, during the occupied of Poland, about 1.71 million Polish citizens have been displaced by the German authorities, more than 3 million Jews were killing, as well as 0.5 a million ethnic Poles and more than 20,000 Gypsies.
Нападение Третьего Рейха 1 сентября и Советского Союза 17 сентября 1939 г. – без объявления войны – на Польшу был очередной попыткой смести польское государство с карты Европы. Оба захватчика обосновывали свое поведение в том числе притеснением польскими властями национальных меньшинств. В силу немецко-советского соглашения от 28 сентября 1939 г. польские земли поделили между собой оба государства агрессора, как воплощение в жизнь тайного протокола к договору о ненападении, подписанного Берлином и Москвой 23 августа 1939 г., известного как пакт Риббен-тропа – Молотова. Обе тоталитарные идеологические системы – сталинизм и гитлеризм приступили к реализации политики истребления населения Речи Посполитой. Эта политика была направлена на уничтожение ее правящих слоев, отмежевание от национальной культуры и традиции (в случае поляков также от римо-католической религии), превращение в батраков (Knechte) и дешевую рабочую силу – в случае Рейха и на русификацию и превращение в бесплатную рабочую силу – в случае Советского Союза. Одним из основных инструментов осуществления антипольской этнической политики были не встречавшиеся до сих пор в таком масштабе принудительные переселения и выселения населения. Если речь идет о Германии, то до того времени не наблюдались такого рода проявления антипольской политики. В период господства Гогенцоллернов (до 28 ноября 1918 г.) этническая ассимиляция проводилась прежде всего путем онемечения, а от 1871 г. – германизации населения. В период правления нацистов (от 30 января 1933 г.) было принято решение германизировать землю, а население выселить или истребить. Всего в оккупированной Польше немецкая власть выселила около 1,71 млн польских граждан и уничтожила свыше трех миллионов евреев, пол миллиона этнических поляков и свыше 20 тыс. цыган.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2017, 3(14); 145-165
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka eksterminacji obywateli Drugiej Rzeczypospolitej przez Trzecią Rzeszę i Związek Sowiecki w latach 1939–1945 Część II: Polityka Związku Sowieckiego
Autorzy:
Matelski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568512.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Poles
Jews
Ukrainians
Belarusians
Soviet occupation
extermination
genocide
поляки
евреи
украинцы
белорусы
советская оккупация
истребление
геноцид
Opis:
One of the basic instruments in the implementation of an anti-Polish nation policy was an unprecedented on such a scale forced displacement of population. In the case of Moscow, it was a reference to the tsarist policy of mixing the peoples of the empire. It has been systematically implemented since the days of Tsar Ivan the Terrible (1530–1584), and under Joseph Stalin’s rule, it has grown into the official ethnicity policy of the Soviet state. The extermination policy of the Soviet Union was aimed at full unification of the looted territories with the rest of the Soviet empire. It was realized through physical liquidation of Polish intelligentsia, officials of Polish state administration, police and army. Already on September 18th, right after the invasion of Poland, several thousand Poles were shot by Soviet soldiers and military police; without a trial. Forced deportations, public executions, mass murders and concentration camps are a common feature of both murderous systems: Nazism and Stalinism. Except for the gas chambers, all methods of destroying humans were already earlier applied in the East (since November 1917), and later in Nazi Germany (since January 1933). The only difference was that from June 22, 1941, Stalin was counting on emergence of a territorially unspecified Polish state, which Hitler had never planned. Poland as the only member of the Allied side in World War II was shifted territorial (and reduced by 100 thousand sq. Km compared to August 31, 1939) and forced to exchange population, and became a satellite of the Soviet Union for 45-year – all at the request of Moscow.
Одним из основных инструментов реализации антипольской этнополитики были не встречавшиеся до сих пор в таком масштабе принудительные пере- селения и выселения жителей. В случае Москвы это перекликалось с царской политикой смешивания народов империи; она систематически проводилась со времен царя Ивана Грозного (1530-1584), а период правления Иосифа Сталина стала официальной этнической политикой советского государства. Политика истребления Советской Союза была направлена на полную уни- фикацию захваченных земель с остальной территорий советской империей. Ее воплощение проводилось путем физической ликвидации польской ин- теллигенции, служащих польской государственной администрации, поли- ции и армии. Уже 18 сентября, то есть непосредственно после нападения на Польшу от пуль советских солдат и военных жандармов погибло несколько тысяч поляков. Расстреливали их без судов. Принудительные переселения, депортации, публичные экзекуции, мас- совые расстрелы и концлагеря – это общая черта обеих губительных систем: гитлеризма и сталинизма. За исключением газовых камер, все методы и спо- собы уничтожения людей были применены раньше на востоке (от ноября 1917 г.), а лишь позже в нацистской Германии (от января 1933 г.). Единствен- ная разница заключалась в том, что от 22 июня 1941 г. Сталин допускал воз- можность возникновения ближе неопределимого территориально польско- го государства, чего Гитлер никогда не планировал. Польша как единственный союзник альянтов во II мировой войне – по требованию Москвы – была территориально перемещена (и уменьшена на 100 тыс. км2 сравнительно с 31 августом 1939 г.) и была вынуждена пойти на обмен населения, а также на 45 лет стала страной, зависимой от СССР.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2017, 4(15); 205-226
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Społeczność żydowska w Czeczenii i Dagestanie. Rys historyczny
The Jewish community in Chechnya and Dagestan. Historical view
Еврейская община в Чечне и Дагестане. Исторический эскиз
Autorzy:
Pietrasik, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010975.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Chechnya
Russia
Dagestan
Jews
Israel
Чечня
Россия
Дагестан
Евреи
Израиль
Opis:
The author proposed a text in which he showed the most important events of Jewish people in Dagestan and Chechnya. Author showed statistics the number of Jews in the late years too and problems between Jewish and Chechens, other citizens in Dagestan.
Автор представил текст в котором показал важнейшие события из жизни Евреев в Дагестане и Чечне. Автор также показал статистику, числа заселенных евреев в предыдущих годах также обсудил проблемы между Евреями и Чеченами и жителями Дагестана.
Źródło:
Studia Orientalne; 2017, 1(11); 211-224
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żydzi i kwestia żydowska w prozie niefikcjonalnej Zinaidy Gippius
The Jews and the Jewish question in non-fiction prose of Zinaida Gippius
Евреи и еврейский вопрос в прозе нон-фикшн Зинаиды Гиппиус
Autorzy:
Krycka-Michnowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920891.pdf
Data publikacji:
2017-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
евреи
еврейский вопрос
Зинаида Гиппиус
проза нон-фикшин
Żydzi
kwestia żydowska
Zinaida Gippius
proza niefikcjonalna
Jews
Jewish question
non-fiction prose
Opis:
In this paper the views of Zinaida Gippius on the status, place and role of the Jews in history, expressed in the diaries, journalistic writing and essays were analysed. A reading of these texts leads to the conclusion that the writer had an ambivalent attitude to the Jews. On the one hand, her position, especially soon after the Bolshevik revolution, corresponding to negative stereotypes, but on the other hand overcome it. The journalistic writing and Gippius’ diaries comes belief in the need for reconciliation and in the possibility of achieving it. The hope for a harmonious coexistence of people connects Gippius with religious movements in Russia, the revival of the Orthodox Church and the opening of the Jews to Christianity.
В статье анализируются взгляды Зинаиды Гиппиус на статус, место и роль евреев в истории, выраженные в дневниках, публицистике и эссеистике. Чтение этих текстов приводит к выводу, что отношение писательницы к евреям было двойственным. С одной стороны, оно (особенно вскоре после революции), соответствовало устоявшимся негативным стереотипам, с другой — их преодолевало. В публицистике и дневниках Гиппиус выражено убеждение в необходимости примирения с евреями, а возможность его достижения. Надежду на гармоническое сосуществование людей писательница связывает с религиозным движением в России, возрождением Православной Церкви и принятием евреями христианства.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2017, 27; 71-86
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Судьбы караимов в период оккупации в 1941-1944 гг. и их участие в движении Сопротивления в Крыму в 1941-1944 гг..
The fates of the Karaims during the Nazi occupation of 1941–1944 and their participation in partisan movement in Crimea
Losy karaimów w okresie okupacji i ich uczestnictwo w ruchu oporu na Krymie (w latach 1941-1944)
Autorzy:
Поляков, Владимир
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440353.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
Tematy:
Crimea
partisans
war
karaims
Crimean Tatars
krymchaks
genocide
deportation
Jewry
Крым
партизаны
война
караимы
евреи
крымские татары
крымчаки
геноцид
депортация
Opis:
Even though the Karaims constitute a small community on the multicultural map of the Crimean Peninsula, they remain a frequent topic of interest for historians. In this paper, the author describes the fate of the Karaims during the dramatic years of the Occupation (1941–1944) as well as their participation in the partisan movement in Crimea.
В многонациональном Крыму такой реликтовый народ как караимы, не смотря на свою малочисленность, всегда был интересен вниманию историков.  В драматические годы оккупации полуострова его судьба постоянно находилась под угрозой. Участие караимов в движении Сопротивления одна из самых неизученных страниц истории Крыма.
Źródło:
Almanach Karaimski; 2018, 7; 99-108
2300-8164
Pojawia się w:
Almanach Karaimski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Мы уже в Германии. Топчем фрицевскую землю …». Германия и немцы глазами евреев, советских солдат и офицеров. По страницам писем и дневников 1944-1945 гг.
„Jesteśmy już w Niemczech. Depczemy ziemi Fryców...”. Niemcy i ich kraj oczami Żydów, żołnierzy i oficerów sowieckich. W świetle listów i pamiętników 1944-1945
Autorzy:
Смиловицкий, Леонид
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969443.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
вторая мировая война
СССР
красная армия
военные преступления
Евреи
оккупация Германии
second world war
USSR
red army
war crimes
Jews
occupation of Germany
II wojna światowa
ZSRR
Armia Czerwona
zbrodnie wojenne
Żydzi
okupacja Niemiec
Opis:
Artykuł jest poświęcony postrzeganiu Niemiec i Niemców przez Żydów walczących w Armii Czerwonej. Przed przekroczeniem niemieckiej granicy Żydzi, podobnie jak żołnierze radzieccy, byli pełni pragnienia pomszczenia śmierci swoich bliskich i bezprecedensowych zniszczeń. Żaden z nich nie miał jednak pojęcia, przed jak trudnym zadaniem (psychologicznych, moralnym i emocjonalnym) będzie musiał stanąć, gdy wejdą na terytorium wroga. Po przekroczeniu granicy nastroje te uległy zmianie. Miłosierdzie zastąpiło nienawiść. Spotkanie z prawdziwymi Niemcami, ich kulturą, architekturą, osiągnięciami postępu naukowo-technicznego, życiem rodzinnym wywołało zmianę nastrojów. Autor konkluduje, że pobyt w Niemczech dostarczył nieocenionego doświadczenia, które Żydzi mieli nadzieję wykorzystać w przywróceniu spokojnego życia w ZSRR. Uważali, że państwo radzieckie doceni ich wkład w ogólne zwycięstwo na froncie i tyłach, ale rzeczywistość okazała się inna. Zasługi Żydów w latach wojny nie doprowadziły do zaniku antysemityzmu w ZSRR. Za materiał do tej pracy posłużyły listy i pamiętniki radzieckich Żydów, żołnierzy Armii Czerwonej, które w ostatnim okresie (2012-2017) zostały zebrane w Diaspora Research Center Uniwersytetu w Tel Awiwie i po raz pierwszy są tu wprowadzane do obiegu naukowego.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 4; 227-249
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metageographical Style: Post-Soviet Space and Jewishness in Anya Ulinich’s Petropolis
Metageograficzny styl: poradziecka przestrzeń i żydowskość w Petropolis Anji Ulinich
Метагеографический стиль: постсоветское пространство и еврейство в Петрополисе Ани Улинич
Autorzy:
Krasuska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191551.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
евреи
постсоветский
иммиграция
пространство
регион
США
żydowski
poradziecki
imigracja
przestrzeń
region
Stany Zjednoczone
Opis:
Artykuł wprowadza kategorię metageograficznego stylu do analizy wybranych powieści poradzieckich żydowskich pisarzy północnoamerykańskich, którzy budują nowe konfiguracje przestrzenne w odniesieniu do byłego „Drugiego Świata”. Owe rekonfiguracje są dobrze widoczne w porównaniu ze współczesną nieemigrancką żydowską literaturą amerykańską, a szczególnie w porównaniu z powieściami post-holokaustowymi. Teksty literackie, które zachęcają nas do przemyślenia na nowo zakorzenionych przestrzennych i regionalnych podziałów geopolitycznych osadzone są jednocześnie w przestrzeni USA, jak i byłego Związku Sowieckiego. W ten sposób tworzą osie podobieństw oraz ich braku, które nie pokrywają się z hegemonicznym podziałem przestrzeni na „Pierwszy” i (były) „Drugi Świat”. Jako przykład, artykuł ten omawia Petropolis Anji Ulinich, ukazując transregionalne powiązania między miastem na Syberii, z którego pochodzi bohaterka książki, Żydówka afro-Rosjanka, a jej pierwotnym celem imigracji w USA — Phoenix w Arizonie.
В статье используется категория метагеографического стиля для анализа избранных романов постсоветских еврейских писателей из Северной Америки, которые создают новые пространственные конфигурации по отношению к бывшему „Второму миру”. Эти изменения конфигурации хорошо видны в сравнении с современной неиммигрантской еврейской американской литературой, особенно с романами постхолокоста. Литературные тексты, побуждающие переосмыслить укоренившиеся пространственные и региональные геополитические разделения касаются как пространства США, так и территории бывшего Советского Союза. В результате они образуют оси сходства и их недостатков, которые не совпадают с гегемонистским разделением пространства на «Первый» и (бывший) «Второй мир». В качестве примера в этой статье рассматривается «Петрополис» Ани Улинич, показывая трансрегиональные связи между городом в Сибири, откуда происходит героиня книги, Афро-русская еврейка, и ее первоначальным иммиграционным направлением в США — Феникс в Аризоне.
Źródło:
Iudaica Russica; 2020, 2(5); 45-60
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słów kilka o przywilejach Karaimów na ziemiach polskich
A few words on the privileges of Karaites
Несколькослово привилегияхкараимов на польскихземлях
Autorzy:
Akartel, Gustaw Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191561.pdf
Data publikacji:
2020-06-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
караимы
евреи
привилегии
ограничения свободы
Королевство Польское
Великое княжество Литовское
Российская Империя
Karaites
Jews
privileges
restrictions of freedom
Kingdom of Poland
Grand Duchy of Lithuania
Russian Empire
Opis:
According to historical data, Karaites, as an ethnic group and as a religious community, settled in the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania under the Grand Duke Vytautas. Of their own free will or compulsion, the Karaites began to settle, first of all in Trakai, and then Vilnius, Galich and other places, as evidenced, in particular, by the recognition of privileges and their extension by subsequent Lithuanian princes, Polish kings and Russian emperors. Karaites never constituted a large ethnic group, both in the territory of the Grand Duchy of Lithuania and the Kingdom of Poland, and, after the partition of the Polish Commonwealth. In the western regions of the Russian Empire, especially since their number was in the 18th century, declined (the rebellion of the Haidamakas, and then due to the plague). In addition to the problem of Karaites, the article also pays attention to the (comparatively) legal, and not only, restrictions for the larger Jewish population.
Согласно историческим данным, караимы, как этническая группа и как религиозная община, обосновались в Королевстве Польском и Великомc княжестве Литовском при великом князе Витовте (Витольде). По своей ли воле или принуждению, караимы стали поселяться, в первую очередь в Тракае, а затем Вильнюсе, Галиче и др. местах, о чем свидетельствуют, в частности, признание им привилегий и их продление последующими литовскими князьями, польскими королями и российскими императо- их продление последующими литовскими князьями, польскими королями и российскими императо- их продление последующими литовскими князьями, польскими королями и российскими императорами. Караимы никогда не представляли собой многочисленного этноса, как на территории Великого княжества Литовского и Королевства Польского, так и, после разделов Речи Посполитой, в западных областях Российской Империи, тем более, что число их в XVIII в. сократилось (восстание гайдамаков, а затем и вследствие чумы). Помимо проблемы караимов в статье уделено также внимание (сопоставительно) правовым, и не только, ограничениям для более многочисленного еврейского населения.
Źródło:
Iudaica Russica; 2020, 1(4); 88-101
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The anti-Jewish Prejudice in Christopher Marlowe’s Jew of Malta, William Shakespeare’s Merchant of Venice and Geoffrey Chaucer’s Prioress’s Tale
Formy anty-żydowskiego uprzedzenia w Żydzie maltańskim Krzysztofa Marlowe’a, Kupcu weneckim Williama Szekspira i Opowieści Przeoryszy Geoffreya Chaucera
Формы антиеврейских предрассудковв Мальтийском еврееКристофера Марло, Венецианском купцеУильямаШекспира и Рассказе Второймонахини Джеффри Чосера
Autorzy:
Wicher, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191560.pdf
Data publikacji:
2020-06-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
евреи в Европе
средние века
Ренессанс
христианство и иудаизм
расовые и религиозные предрассудки
преследования
макиавеллизм
ростовщичество
Żydzi w Europie
średniowiecze
renesans
chrześcijaństwo a judaizm
uprzedzenia rasowe i religijne
prześladowania
makiawelizm
lichwa
Opis:
Autor stawia sobie za cel porównanie trzech utworów wyjętych z angielskiej literatury późno-średniowiecznej i renesansowej, których wspólnym mianownikiem jest skrajnie negatywne przedstawienie społeczności żydowskiej lub indywidualnych jej przedstawicieli. Utwory te świadczą o silnych uprzedzeniach anty-żydowskich w okresie, kiedy to, w zasadzie byśmy się takich uprzedzeń nie spodziewali, gdyż nie było wówczas, poczynając od wygnania Żydów w 1290, żadnej gminy żydowskiej na terenie Anglii. O ile u Chaucera Żydzi występują jedynie jako niezróżnicowany barbarzyński żywioł, zdolny do instynktownych anty-chrześcijańskich ataków, to podejście Marlowe’a, a szczególnie Szekspira, świadczy już o chęci zrozumienia psychologicznego mechanizmu żydowskiego myślenia i bierze pod uwagę zjawisko anty-żydowskich uprzedzeń, a nawet prześladowań. Zresztą nawet w przypadku Chaucera istnieje, omówiona w niniejszym artykule, możliwość, że autor dystansował się do nazbyt jedno-wymiarowego przedstawienia problemu żydowskiego, który zawarł w opowieści przypisanej dość dwuznacznej postaci, jaką jest Przeorysza. Dla punktu widzenia Marlowe’a istotny jest problem tzw. makiawelizmu, który wiąże on, w sposób arbitralny, z mentalnością żydowską, podczas gdy Szekspir widzi swojego żydowskiego bohatera, czy raczej antybohatera, głównie w kontekście zjawiska lichwy.
В статье сопоставлены три произведения английской литературы позднего средневековья и ренессанса, общим знаменателем которых является крайне негативное представление еврейской общины или отдельных ее представителей. Эти произведения свидетельствуют о сильных антиеврейских предрассудках в то время, когда, в принципе, никто бы их не ожидал, ибо не было тогда, начиная с изгнания евреев в 1290 году, на территории Англии никакой еврейской общины. В то время как у Чосера евреи встречаются лишь как недифференцированная варварская стихия, способная к антихристианским нападкам, подход Марло, и особенно Шекспира, уже представляет собой желание понять психологический механизм еврейского мышления и учитывает существование антиеврейских предрассудков и даже преследований. Для точки зрения Марло существенна проблема так называемого макиавеллизма, который он связывает с еврейским менталитетом, в то время как Шекспир видит своего еврейского героя, или, скорее, антигероя, главным образом в контексте ростовщичества.
Źródło:
Iudaica Russica; 2020, 1(4); 102-115
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fanatyczni mieszkańcy Czarnobyla? Wielokulturowy obraz XIX-wiecznego miasta w tekstach Ławrientija Pochiliewicza i Konstantina Paustowskiego
Autorzy:
Sekuła, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053594.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Chernobyl
Jews
Multiculturalism
Shtetl
Tolerance
Czarnobyl
Żydzi
wielokulturowość
sztetl
tolerancja
Чернобыль
евреи
мультикультурализм
штетл
толерантность
Opis:
Artykuł jest próbą odtworzenia społeczno-religijnego życia mieszkańców Czarnobyla i jego zewnętrznego wizerunku oraz w ostatnich dekadach Imperium Rosyjskiego na podstawie jakościowej analizy tekstów Ławrientija Pochiliewicza i Konstantina Paustowskiego. Wielokulturowy charakter XIX-wiecznego Czarnobyla był rezultatem nietolerancyjnej polityki władz carskich, a także geograficzno-ekonomicznego położenia miasteczka. Żydowscy i chrześcijańscy mieszkańcy Czarnobyla (prawosławni, staroobrzędowcy i rzymscy katolicy) stanowili przykład symbiozy w warunkach autokratycznego imperium, którym pod koniec XIX stulecia była Rosja carów Aleksandra III i Mikołaja II. Historia Czarnobyla pokazuje, że miasto przez wieki stanowiło rezerwuar tolerancji i schronienie dla społeczności prześladowanych z powodów ekonomiczno-religijnych uprzedzeń. Jednocześnie Czarnobyl zachował eklektyczne oblicze typowego dla prawobrzeżnej Ukrainy prowincjonalnego sztetla z właściwą mu obyczajowością i światopoglądowym zróżnicowaniem.
The article is an attempt to reconstruct the socio-religious life of the inhabitants of Chernobyl and its external image in the last decades of the Russian Empire on the basis of an analysis of texts by Lavrenty Pochilievich and Konstantin Paustovsky. The multicultural character of Chernobyl in the 19th century was a result of the intolerant policy of the Russian authorities as well as the town's geographic and economic location. Chernobyl's Jewish and Christian residents (Orthodox, Old Believers and Roman Catholics) were an example of symbiosis in the conditions of an autocratic empire, which at the end of the 19th century was Tsarist Russia.  History of Chernobyl shows that for centuries the city has been a reservoir of tolerance and a refuge for communities persecuted for reasons of economic and religious prejudice. At the same time, Chernobyl retained the eclectic appearance of a provincial shtetl typical of right-bank Ukraine, with its own customs, differences and mental diversity.
В статье предпринята попытка воссоздания социальной и религиозной жизни жителей Чернобыля и его внешнего облика в последние десятилетия Российской империи на основе анализа текстов Лаврентия Похилевича и Константина Паустовского. Многокультурный характер Чернобыля XIX века стал результатом нетолерантной политики царских властей, а также географического и экономического положения города. Еврейские и христианские жители Чернобыля (православные, старообрядцы и католики) олицетворяли симбиоз в условиях самодержавной империи, в конце XIX века под властей царей Александра III и Николая II. История Чернобыля показывает, что город на протяжении веков был резервуаром толерантности и убежищем для общин, преследуемых из-за экономических и религиозных предубеждений. В то же время Чернобыль сохранил эклектичный облик провинциального местечка, типичного для Правобережной Украины, с его обычаями и идеологическим разнообразием.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 93-104
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies