Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Św. Hieronim;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-24 z 24
    Tytuł:
    Status quaestionis – La cristologia delle lettere di San Girolamo
    Status quaestionis - The Christology of the Letters of St Jerome
    Autorzy:
    Łukaszczyk, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23051051.pdf
    Data publikacji:
    2023-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    św. Hieronim
    listy
    chrystologia
    bibliografia
    St Jerome
    letters
    Christology
    bibliography
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2023, 24; 485-493
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Princeps exegetarum a język hebrajski na podstawie Quaestiones hebraicae in Genesim
    Princeps exegetarum and Hebrew language on the basis of Quaestiones hebraicae in Genesim
    Autorzy:
    Jóźwiak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614265.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Hieronim
    Quaestiones Hebraicae in Genesim
    hebraica veritas
    St. Jerome
    Opis:
    In this article we have tried to show St. Jerome’s knowledge of Hebrew language basing on selected fragments of Quaestiones Hebraicae in Genesim (PL 23, 935A - 1010A). First of all, we tried to show how St. Jerome deals with text during translation of the Bible from Hebrew into Latin. In his work, St. Jerome tries to give the etymology of almost every proper name that appears in a given verse commented by him. St. Jerome’s effort and merit in this field are of course enormous, but sometimes even he put wrong etymology. We have shown how the author of Vulgate explains the most common Hebrew expressions and how he attempts to improve the Septuagint, and we also put forward purely grammatical considerations that the commentator included in Quaestiones Hebraicae. St. Jerome’s knowledge of the sacred language – perfect for those times – is a reason that in case of any doubts he is in favor of the superiority of hebraica veritas over translations of the Bible.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 65; 185-199
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hieronimowa krytyka pelagianizmu w Dialogu przeciw pelagianom
    Autorzy:
    Mularczyk-Budzan, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571346.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    critic
    pelagianism
    st. Jerome
    Pelagius
    krytyka
    pelagianizm
    św. Hieronim
    Pelagiusz
    Opis:
    Saint Jerome in the battle of pelagianism not differed essentially from other theologians of grace, for example St. Augustine. However Vulgata’s author had the opportunity to meet with Pelagius earlier than Augustine. He doesn’t avoid controversial statements, especially in disputes with pelagians. At the same time he was master of the beautiful expressions. Many times he was inconsistent in theological reflection. Probably therefore he doesn’t enjoy great popularity between contemporary theologians. This publication, based on the Dialogus contra pelagianos and Jerome’s Letters reaction against pelagianism and Pelagius. First of all, based on the Dialogus contra pelagianos and the Jerome’s Letters, is an attempt to show the Jerome’s reaction against pelagianism and Pelagius in the first half on 5th century. Using the method theological, historical and linguistical. First, I want to emphasize the most important theological problems about which he wrote. Next – I want to talk about distinguishing marks his criticism of pelagianism and show this criticism in context theology of grace West Church (Latin Church) the first half of the 5th century.
    Sam fakt krytyki zjawiska pelagianizmu przez Hieronima nie był niczym odkrywczym, oryginalnym. Idzie on bowiem po linii, którą prezentuje choćby św. Augustyn. Jednakowoż na szczególną uwagę zasługuje sposób, w jaki to czyni, specyfika jego podejścia. Strydończyk miał okazję zetknąć się z Pelagiuszem i jego poglądami wcześniej aniżeli biskup Hippony i od samego początku był na nie wyczulony. W swoich wypowiedziach nie waha się używać kontrowersyjnych, mocnych argumentów. Jednocześnie jest mistrzem pięknych, kwiecistych sformułowań. Wielokrotnie jest w swych teologicznych rozważaniach niekonsekwentny. Prawdopodobnie dlatego nie cieszy się dużą popularnością wśród współczesnych teologów. Niniejsza publikacja jest próbą ukazania reakcji Hieronima na herezję pelagiańską i samego Pelagiusza przede wszystkim w oparciu o Dialog przeciw pelagianom oraz Listy, z zastosowaniem metod teologicznej, historycznej oraz filologicznej. W pierwszej kolejności omówiono najważniejsze problemy teologiczne, o których pisał Strydończyk. Następnie nakreślono cechy szczególne podjętej przez niego krytyki pelagianizmu, po czym ukazano tę krytykę w kontekście szeroko rozumianego nurtu teologii łaski w Kościele zachodnim pierwszej połowy V wieku.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2014, 18, 3
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Non intelligis stultitiam tuam impudentiae copulatam”. Św. Hieronim contra Pelagiusz
    “Non intelligis stultitiam tuam impudentiae copulatam”. St. Jerome contra Pelagius
    Autorzy:
    Jóźwiak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613046.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Hieronim
    Pelagiusz
    inwektywa chrześcijańska
    argumentum ad personam
    St. Jerome
    Pelagius
    Christian invective
    Opis:
    Reading the ancient scriptures of Christians of the first centuries, one can easily notice numerous invectives. From among the Fathers of the Church there are three who in particular deserve the title of “fathers of Christian invectives”. One of those who best can be described as such is St. Jerome of Stridonius. It should not come as a surprise, because in ancient times one did not reach only for intellectual arguments when defending their views. A logical elucidation was merely a part of argumentation. The other part, of no less importance, were arguments ad hominem, including also invectives. Verbal insults were integral part of argumentation and the lack of them would decrease the value of debate. In this article, based on St. Jerome’s of Stridonius writings, I portrayed his reactions to the phenomenon of pelagianism, as well as to the person of Pelagius himself. This subject has been analysed in many articles, but I presented it from a different angle. Namely, I emphasized varied interesting invectives that St. Jerome – well-known for his sharp tongue – directed to Pelagius, basing on argumentum ad personam.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 399-407
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La Vita S. Pauli Monachi Thebaei di san Girolamo contenuta nel codice manoscritto Vaticanus Latinus 13008
    The Vita S. Pauli Monachi Thebaei of St. Jerome in the Manuscript Code Vaticanus Latinus 13008
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613121.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Hieronim
    Vita S. Pauli Monachi Thebaei
    kodykologia
    paleografia
    Saint Jerome
    Codicology
    Palaeography
    Opis:
    The essay analyzes the text of the Vita S. Pauli Monachi Thebaei of St. Jerome contained in the Manuscript Code Vaticanus Latinus 13008, kept in the Apostolic Vatican Library. In particular, are indicated and highlighted all variations of the Manuscript differing from the text of the critical edition of this work by St. Jerome (see B. Degórski, Edizione critica della “Vita Sancti Pauli Primi Eremitae” di Girolamo, Institutum Patristicum “Augustinianum”, Roma 1987).
    Artykuł przedstawia tekst Vita S. Pauli Monachi Thebaei św. Hieronima, który znajduje się w rękopiśmiennym kodeksie Vaticanus Latinus 13008, przechowywanym w Bibliotece Watykańskiej. W artykule wskazano i zaznaczono wszystkie warianty rękopisu, które różnią się od tekstu wydania krytycznego tego Hieronimowego dzieła (por. B. Degórski, Edizione critica della “Vita Sancti Pauli Primi Eremitae” di Girolamo, Institutum Patristicum “Augustinianum”, Roma 1987).
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 72; 131-148
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gomer – antyideał żony czy wzorcowa metafora relacji oblubieńczej na podstawie Hieronimowego Komentarza do Oz 1-3?
    Gomer – the anti-ideal of wife or the model metaphor of bride’s relation on the basis of st. Jerome’s Comment on Ho 1-3?
    Autorzy:
    Jóźwiak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612149.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Hieronim
    Komentarz do Ozeasza
    Gomer
    St. Jerome
    A Commentary on the Book of Hosea
    Opis:
    In this article we included St. Jerome’s standpoint on Gomer - the prostitute and wife of Hosea. This topic was presented in two stages. First, we analysed an issue of ideal woman according to St. Jerome. Then we presented a picture of Gomer in St. Jerome’s comment on the Book of Hosea 1–3. The main point of this article was an attempt to answer a question how St. Jerome deals with conveying the biblical meaning, according to which the prophet on God’s command marries an adulterous woman. This issue is very interesting, because the author of Vulgate had rather unfavourable attitude towards the institution of marriage and Gomer was not only married, but also a prostitute.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 66; 169-178
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aquileienses clerici quasi chorus beatorum habentur (Hieronim, Kronika, rok 374). Przykład życia religijnego duchownych pod koniec IV wieku
    Aquileienses clerici quasi chorus beatorum habentur (Jerome, The Chronicle, AD 374). An example of monastic life of priests towards the end of the 4th century
    Autorzy:
    Bastit-Kalinowska, Agnès
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613119.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    życie monastyczne
    biskupi i prezbiterzy
    Akwileja
    św. Hieronim
    monastic life
    bishops and presbyterium
    Aquileia
    St Jerome
    Opis:
    The end of the fourth century sees the emergence, in the West, of several experiences of monastic life in the city for the bishop and a part of his presbyterium (Eusèbe of Vercelli, Martin of Tours, Paulin of Nola, Augustin of Hippo). A similar attempt, around the priest Chromace of Aquileia (before his episcopate, and maybe even later), is documented by some testimonies of Jerome from Stridon and Rufin from Aquileia for the years 370s. These testimonies are the object of the present study.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 70; 205-215
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Animalia dubia vel fabulosa jako przyczynek do polemiki antyheretyckiej w Komentarzu do Księgi Izajasza (VI 13, 19 - 14, 1) św. Hieronima
    Animalia dubia vel fabulosa as a contribution to anti-heretical polemic in the st. Jerome’s Commentary on Isaiah (VI 13:19 - 14:1)
    Autorzy:
    Krzyszczuk, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613042.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    św. Hieronim ze Strydonu
    Komentarz do Księgi Izajasza
    polemika antyheretycka
    St. Jerome of Stridon
    Commentary on Isaiah
    antiheretical polemic
    Opis:
    The article presents the way of using paradoxographical information regarding the matter of animals with doubtful identification in leading anti-heretical and Anti-Judaist polemic on the example of the sixth book Commentary on Isaiah by Jerome of Stridon. In the allegoric explanation of Is 13:19 - 14:1 Bethlehem monk juxtaposed widely known information about mythological creatures with the well-known story from the Book of Genesis about the conflict of Esau with Jacob. This let him explain why the followers of Judaism and heretics are the allies when it comes to fighting with the Church. Anti-Judaism and anti-heretic polemic was one of the most important topic brought up by alexandrine exegesis that Jerome was influenced by during his whole life.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 409-422
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Palący oddechem wąż („serpens flatu adurens”) św. Hieronima
    St. Jerome’s “Serpent Burning with its Breath” (“serpens flatu adurens”)
    Autorzy:
    Morta, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43555045.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Sw. Hieronim
    Symmach
    wąż
    bazyliszek
    wąż prester
    translatoryka biblijna
    St. Jerome
    Symmachus
    snake
    serpent
    basilisk
    prester
    biblical translation studies
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest pojawiający się w starym Testamencie w tłumaczeniu św. Hieronima wzmianka o „wężu palącym oddechem” serpens flatu adurens (Pwt 8,14). Wąż ten obok innych wymienionych jadowitych stworzeń miał zagrażać Izraelitom podczas wędrówki po pustyni. W artykule podjęto próbę odpowiedzi w oparciu o realia świata starożytnego (literaturę z tego okresu), jaki konkretnie wąż kryje się pod tym niezwykłym opisem. Św. Hieronim w swym przekładzie wymienia różne gatunki węży znanych w świecie grecko- rzymskim jako ekwiwalenty hebrajskich nazw. Okazuje się, że analizowane w artykule określenie węża, Hieronim zaczerpnął z Symmacha. Sam Symmach opierał się na komentarzu rabinackim i popełnił błąd przy tłumaczeniu tekstu hebrajskiego. Pomyłka ta jednak była do zaakceptowania przez Hieronima w odniesieniu do bazyliszka W przekonaniu starożytnych wąż ten oprócz innych śmiercionośnych właściwości miał moc palenia wszystkiego dookoła. Hieronim wprowadził do Biblii bazyliszka z nazwy 7 razy (w Septuagincie wąż ten pojawia się tylko 2 razy). Omawiany przypadek byłby 8 miejscem przywołania bazyliszka w Hieronimowym tłumaczeniu Biblii.
    The article is about a mention of serpens flatu adurens - ‘a serpent burning with its breath’ (Deut 8:14) found in St. Jerome’s translation of the Old Testament. The snake is listed among other venomous animals that threatened the Israelites during their journey through the desert. The article intends to answer – basing on the ancient historicity and literature – what kind of actual snake is behind this extraordinary description. In his translation St. Jerome mentions different snake species known in the Graeco-Roman world, as equivalents to their Hebrew names. As is turns out, Jerome took the discussed in the article term from Symmachus. And Symmachus, in turn, drew on rabbinic commentary and made a mistake of mistranslating the Hebrew text. The mistake was, however, acceptable for Jerome in relation to the basilisk. In the ancients’ belief this serpent – along with its deadly abilities – had a power of burning everything around. St. Jerome introduced the name of the basilisk to the Bible seven times (in Septuagint the snake appears only twice). The discussed case would be the 8th mention of the basilisk in Jerome’s translation of the Bible.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 87; 295-312
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sługa Jahwe w interpretacji św. Hieronima
    The Servant of Yahweh in the interpretation of st. Jerome
    Autorzy:
    Jóźwiak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613281.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Hieronim
    Komentarz do Księgi Izajasza
    Sługa Jahwe
    St. Jerome
    A Commentary on the Book of Isaiah
    the Servant of Yahweh
    Opis:
    In the history of exegesis three general models of the interpretation of the Servant of Yahweh Song can be outlined. The first one is a collective interpretation that considers the Servant to be Israel – the People of God – or its faithful part. The second interpretation was called by the scholars an individual interpretation according to which the Servant is an individual. The third one is a mixed interpretation. The Servant of Yahweh is a king who represents the nation. In this article we searched for an answer to the question who is the said Servant of Yahweh according to St. Jerome. Having analysed selected passages of St. Jerome’s commentary on the Servant Song it is not difficult to notice that the author of the Vulgate prefers the model of individual interpretation. More precisely, in his opinion the Servant of Yahweh is Jesus Christ whose suffering has a redeeming virtue.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 167-176
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza Wulgaty i jej aktualny status w Kościele Katolickim. Uwagi na marginesie Listu apostolskiego papieża Franciszka "Scripturae Sacrae affectus"
    THE GENESIS OF THE VULGATE AND ITS CURRENT STATUS IN THE CATHOLIC CHURCH: NOTES AT THE MARGINS OF POPE FRANCIS’ APOSTOLIC LETTER "SCRIPTURAE SACRAE AFFECTUS"
    Autorzy:
    Chrostowski, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591763.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Bible
    "Sacrae Scripturae affectus"
    Septuagint
    St. Hieronimus
    Vulgate
    Neo-Vulgate
    Biblical translations
    Biblia
    "Scripturae Sacrae affectus"
    Septuaginta
    św. Hieronim
    Wulgata
    Neo-Wulgata
    przekłady biblijne
    Opis:
    Na marginesie Listu apostolskiego papieża Franciszka "Scripturae Sacrae affectus" (30 IX 2020) artykuł omawia genezę i naturę najważniejszego dzieła św. Hieronima, czyli Wulgaty, oraz jej aktualny status w Kościele katolickim. Najpierw zostały ukazane główne linie przewodnie dokumentu papieża Franciszka, a następnie została podkreślona potrzeba chrystologicznej hermeneutyki biblijnej i opartych na niej studiów biblijnych. Ze względu na cel i okoliczności powstania Wulgata osłabiła w Kościele zachodnim znaczenie Septuaginty. Kolejne uwagi dotyczą recepcji Wulgaty – od początkowych sprzeciwów i rezerwy po dekret Soboru Trydenckiego (1546), który usankcjonował jej status w Kościele katolickim. Ta sytuacja trwała do Soboru Watykańskiego II (1962–1965), który dokonał zasadniczej zmiany w spojrzeniu na autorytet i autentyczność dzieła św. Hieronima. Dalej następują uwagi na temat Neo-Wulgaty i pięciu krytycznych wydań Wulgaty. Artykuł zamykają uwagi odnośnie do aktualnych dylematów translatoryki biblijnej. Bibliści katoliccy, biorąc za podstawę krytyczne wydania Biblii Hebrajskiej oparte na tekście masoreckim, stają przed pytaniem, czy i jak wykorzystywać w swoich przekładach opcje translatorskie przyjęte i utrwalone w Wulgacie.
    This article discusses the genesis and nature of Vulgate, the most important work of St Jerome, and its current status in the Catholic Church at the margins of Pope Francis’ Apostolic Letter "Scripturae Sacrae affectus" (30 September 2020). First, the main guiding lines of Pope Francis’ document are shown, and then the need for Christological hermeneutics and biblical studies based on it is emphasized. The Vulgate weakened the importance of the Septuagint in the Western Church due to its purpose and the circumstances of its creation. The next comments concern the reception of the Vulgate – from the initial objections to the decree of the Council of Trent (1546), which sanctioned its status in the Catholic Church. This situation lasted until the Second Vatican Council (1962–1965), which made a fundamental change in the view of the authority and authenticity of the work of St Jerome. Then, the comments on the Neo-Vulgate and the five critical editions of the Vulgate are presented. The article ends with comments on the current dilemmas of biblical translation. Catholic scholars, taking as their basis critical editions of the Hebrew Bible based on the Masoretic text, are faced with the question of whether and how to use in their translations the options adopted and recorded in the Vulgate.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2020, 36; 9-35
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Serafiny w egzegezie biblijnej św. Hieronima ze Strydonu
    The Seraphim in the Biblical Exegesis of St. Jerome of Stridon
    Autorzy:
    Jóźwiak, Magdalena Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43570281.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    St. Jerome of Stridon
    The Fathers of the Church
    the Book of Isaiah
    The Commentary on Isaiah
    Seraphim
    Ojcowie Kościoła
    św. Hieronim ze Strydonu
    Księga Izajasza
    Komentarz do Księgi Izajasza
    Serafin
    Opis:
    W okresie patrystycznym Księga Izajasza cieszyła się ogromnym zainteresowaniem tak wśród greckich, jak i łacińskich egzegetów. Sam św. Hieronim wyjaśniał proroka Izajasza niejednokrotnie. Ten komentarz jest uważany przez badaczy za szczyt Hieronimowej egzegezy. Przedmiotem niniejszego artykułu są passusy z księgi 3 Hieronimowego Komentarza do Księgi Izajasza, w której Strydończyk analizuje między innymi Iz 6, 1-3 oraz Iz 6, 6-7 (por. Hieronymus, Commentarii in Esaiam III 6, 1-3 i 6, 6-7, Vetus Latina 23, s. 307-315; s. 318-320). Otóż, w Iz 6 pojawiają się tajemnicze istoty zwane Serafinami. Po krótkim wprowadzeniu do samego komentarza, prezentujemy w tym artykule zagadnienie Serafinów w Hieronimowej egzegezie w 4 podpunktach: 1) Etymologia terminu Serafin (Serafini = incendentes, comburentes, ardor, incendium, principium oris eorum); 2) Sześć skrzydeł jako jedna z cech dystynktywnych Serafina (dwoma zakrywają twarz Boga (może swoją?), drugą parą skrzydeł zakrywają stopy Boga (a może swoje?), trzecia para zaś służy im do latania); 3) Obowiązki i zadania Serafinów (celebracja świętości Boga oraz są posyłane z różnymi zleceniami); 4) Alegoryczne rozumienie frazy Serafin (Serafiny mogą symbolizować: Stary i Nowy Testament, służebne moce niebieskie lub jakiś cień prawdy odnoszącej się do przyszłej niewoli).
    In the patristic era, the Book of Isaiah was of great interest to both Greek and Latin exegetes. St. Jerome of Stridon explained the prophet Isaiah many times. The subject of this article is the passages from book 3 of Jerome’s The Commentary on Isaiah, in which he analyzes, among others, Is 6:1-3 and Is 6:6-7 (cf. Hieronymus, Commentarii inEsaiam III 6, 1-3 and 6,6-7, Vetus Latina 23, p. 307-315, 318-320). Ergo, in Is 6 appear mysterious beings called Seraphim. After a short introduction to the commentary itself, in this article I present the issue of the Seraphim in Jerome’s exegesis in 4 subsections: (1) The etymology of the term Seraphim (Seraphim = incendentes, comburentes, ardor, incendium, principium oris eorum); (2) Six wings as one of the distinctive features of the Seraphim: (two cover the face of God (maybe theirs?), the second pair of wings covers God’s feet (or maybe theirs?), and the third pair is used for flying); (3) Duties and tasks of the Seraphim (celebration of the holiness of God and being sent with various commissions); (4) Allegorical meaning of the phrase Seraphim (Seraphim can symbolize: Old and New Testaments, serving celestial powers, or some shadow of truth relating to future captivity).
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 88; 113-132
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dekoracja iluminatorska inkunabułu Inc. I 11 ze zbiorów Biblioteki Raczyńskich. Problem ikonografii i atrybucji
    Illumination/ornamentation of the incunabulum Inc. I 11 from the collections of the Raczyński Library in Poznań. The problem of iconography and attribution
    Autorzy:
    Wagner, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910937.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    incunabula
    illumination techniques
    iconography
    attribution
    zoomorphic motifs
    foliate initials
    floral motifs
    St. Hieronimus
    Peter Schöffer
    Anton Koberger
    Raczyński Library
    Jagiellonian Library
    inkunabuły
    iluminatorstwo
    ikonografia
    atrybucja
    motywy zoomorficzne
    motywy floralne
    św. Hieronim
    Biblioteka Raczyńskich
    Biblioteka Jagiellońska
    Opis:
    W zbiorach Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu znajduje się inkunabuł Epistolae św. Hieronima wydrukowany w 1470 roku w mogunckiej oficynie Petera Schöffera (sygn. Inc. I 11). Dzieło to posiada stosunkowo bogatą dekorację iluminatorską, na którą składają się inicjały (rubrykatorskie, filigranowe i iluminowane) oraz floratury z motywami jelenia, dwóch małpek oraz ptaka. Analiza motywów zoomorficznych wykazała ich bezpośrednie powiązanie z treścią książki. Cechy formalne dekoracji iluminatorskiej pozwoliły zaś na uznanie ich wykonawcy za reprezentanta niemieckiej tradycji malarstwa książkowego, być może współpracującego z moguncką oficyną Petera Schöffera. Analogie formalne ze znanym z literatury inkunabułem Inc. 829 z Biblioteki Jagiellońskiej skłaniają jednak do alternatywnej atrybucji – anonimowemu twórcy krakowskiemu (zwanemu Iluminatorem Dekretaliów).
    The collections of the Raczyński Library in Poznań include the incunabulum Epistolae by Saint Hieronimus published in the printing office of Peter Schöffer in Mainz in 1470 (call number: Inc. I 11). This work is relatively richly illuminated, having a number of decorated ornamented initials (rubrics, delicate initials and illuminated initials) as well as a border illuminations – a row of fleuron ornaments depicting a deer, two little monkeys and a bird. An analysis of the zoomorphic motifs has revealed that the zoomorphic motifs are directly related to the content of the book. An analysis of the formal features of the enlarged and decorated capital letters and the first letters of a section of the text made it possible to establish that its originator represented typical German book illumination tradition, and possibly even cooperated with the Mainz-based printing office of Peter Schöffer. A number of certain formal analogies with the incunabulum Inc. 829, currently held at the Jagiellonian Library and widely addressed in the literature, suggest however an alternative attribution, namely that of an anonymous Cracow-based artist (known as the Illuminator of the Decretalia).
    Źródło:
    Biblioteka; 2019, 23(32); 235-261
    1506-3615
    2391-5838
    Pojawia się w:
    Biblioteka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pismo Święte narzędziem dialogu z Bogiem
    Autorzy:
    Wronka, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950379.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Sacred Scripture
    God
    dialogue
    means
    lectio divina
    integral reading of the Bible
    St. Jerome
    St. Therese of Lisieux
    Second Vatican Council
    St. John Paul II
    Benedict XVI
    Pismo Święte
    Bóg
    dialog
    narzędzie
    integralna lektura Biblii
    św. Hieronim
    św. Teresa z Lisieux
    Sobór Watykański II
    św. Jan Paweł II
    Benedykt XVI
    Opis:
    Sacred Scripture is the basis of Christianity and the code of the whole culture; therefore this knowledge is essential for every Christian and human. However, continuous returning to the same texts seems pointless. The author of the article shows that such a belief is wrong because the word, and therefore also the Bible, has not only informative function but also expressive and directive one. Truths contained in Sacred Scripture can be mastered, even though the large volume of books of the Bible and the gap of time and culture that divides us from them makes this a difficult task. By contrast, self-expression and appeal led by God to man require a constant response from the man. Sacred Scripture is the means of dialogue between God and man and therefore it must be constantly read if this dialogue has to continue and lead to communion with God and to share in His nature. This reading cannot keep only the informative dimension but must include all the functions of the word, must be integral. An example of such a reading is lectio divina taken for centuries.
    Pismo Święte jest podstawą chrześcijaństwa i kodem całej kultury, dlatego jego znajomość jest nieodzowna dla każdego chrześcijanina i człowieka. Jednak ciągłe powracanie do tych samych tekstów wydaje się pozbawione sensu. Autor artykułu pokazuje, że takie przekonanie jest niesłuszne, gdyż słowo, a więc i Biblia, Pismo Święte jest podstawą chrześcijaństwa i kodem całej kultury, dlatego jego znajomość jest nieodzowna dla każdego chrześcijanina i człowieka. Ma nie tylko funkcję informacyjną, ale także ekspresyjną i apelacyjną. Prawdy zawarte w Piśmie Świętym można opanować, chociaż przy sporej objętości ksiąg biblijnych i przepaści czasowo-kulturowej, która nas od nich dzieli, nie jest to zadanie łatwe. Natomiast wyrażanie siebie i apel kierowany przez Boga do człowieka wymagają ciągłej odpowiedzi ze strony człowieka. Pismo Święte jest narzędziem dialogu Boga z człowiekiem i dlatego musi być ciągle czytane, jeśli ten dialog ma trwać i prowadzić do komunii z Bogiem, do uczestnictwa w Jego naturze. Ta lektura nie może zatrzymywać się na wymiarze informacji, ale musi objąć wszystkie funkcje słowa, musi być integralna. Przykładem takiej lektury jest lectio divina podejmowana przez wieki.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2016, 69, 4
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „[Mulier] Salvabitur Per Filiorum Generationem” (1tm 2,15)In The Interpretation Of Selected Worksof The Latin Church Fathers
    „[Mulier] salvabitur per filiorum generationem” (1Tm 2,15) w interpretacji wybranych dzieł łacińskich Ojców Kościoła
    Autorzy:
    Kołosowski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/495484.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    kobieta;
    zbawienie;
    patrologia;
    Św. Paweł Apostoł;
    egzegeza patrystyczna;
    grzech pierworodny;
    literatura wczesnochrześcijańska;
    Św. Hilary z Poitiers;
    Św. Ambroży z Mediolanu;
    Św. Hieronim;
    Św. Grzegorz Wielki;
    Św. Augustyn;
    the woman;
    the salvation;
    the patrology;
    St Paul the Apostle;
    the patristic exegesis;
    the literature early Christian;
    St. Hilary of Poitiers;
    Saint Ambrose of Milan;
    St. Jerome;
    St. Gregory the Great ;
    St. Augustine;
    Opis:
    [Γυνή] σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας (1Tm 2,15). Jaki jest sens słów św. Pawła Apostoła o zbawieniu kobiety przez rodzenie dzieci? Czy słowo τεκνογονία znaczy coś więcej niż „macierzyństwo”, „rodzenie dzieci”? W jaki sposób tekst 1Tm 2,15 interpretują wybrani łacińscy ojcowie Kościoła: Hilary z Poitiers, Ambroży, Ambrozjaster, Hieronim, Augustyn i Grzegorz Wielki. Ambrozjaster nie wychodzi w swoim komentarzu poza to, co w Liście do Tymoteusza powiedział św. Paweł Apostoł. Pozostali pisarze dystansują się od myśli interpretowania tego tekstu wyłącznie w sposób literalny, szukają głębszego duchowego sensu i dla słowa τεκνογονία, i dla rozumienia całego wersetu. Św. Augustyn a za nim św. Grzegorz Wielki, w dzieciach, przez rodzenie których dostępuje się zbawienia, dopatrują się dobrych, szlachetnych uczynków. Hilary z Poitiers, Ambroży z Mediolanu i Hieronim dokonują typologiczno-alegorycznej interpretacji tekstu św. Pawła Apostoła. Tajemnica stworzenia Adama i Ewy odnosi się do Chrystusa i Kościoła. Adam i Ewa są typem Chrystusa i Kościoła. Kobieta zbawiona przez rodzenie dzieci, to Kościół, który przez chrzest rodzi ludzi do zbawienia.
    [Γυνή] σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας (1 Timothy 2:15). What does St. Paul mean when he speaks about salvation of women through childbearing? Does the word τεκνογονία mean something more than “motherhood,” or “bearing children”? How do the chosen Latin Church Fathers: Hilary of Poitiers, Ambrose, Ambrosiaster, Jerome, Augustine and Gregory the Great interpret the text of 1 Timothy 2:15? Ambrosiaster limits his commentary to the actual words of St. Paul the Apostle contained in his letter to Timothy. The other writers refrain very decidedly from such a literal interpretation, seeking for a deeper, spiritual meaning of the word τεκνογονία as well as of the other passages of the whole text. In the idea of attaining salvation by giving birth to children, both St. Augustine and St. Gregory the Great, interpret children as good, noble deeds. Hilary, Ambrose and Jerome, in turn, make a typological and allegorical interpretation of the text written by St. Paul the Apostle. The mystery of the creation of Adam and Eve, refers to Christ and the Church. Adam and Eve typify Christ and the Church. The woman saved by childbearing, stands for the Church, which bears people to salvation through baptism.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 4; 151-162
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziewictwo Najświętszej Maryi Panny według Hieronima ze Strydonu
    Virginity of the Blessed Virgin Mary according to Hieronim of Strydon
    Autorzy:
    Sienkiewicz, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/570741.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Tematy:
    Najświętsza Maryja Panna
    dziewictwo
    św
    Hieronim
    Helwidiusz
    Jowinian
    asceza
    pustynia
    małżeństwo
    Virgin Mary
    virginity
    st
    Hieronimus
    Helvidius
    Jovinian
    asceticism
    desert
    marriage
    Opis:
    Hieronim ze Strydonu podejmuje się obrony dziewictwa NMP ze względu na Jezusa Chrystusa. Za najdoskonalszy sposób naśladowania Zbawiciela uznaje życie ascetyczne, prowadzone w warunkach pustyni. W ramach takiej formy realizacji chrześcijańskiego powołania – według Hieronima – znajduje się przede wszystkim dziewictwo, o czym świadczy treść jego pism. W jednym z nich, skierowanym przeciw Helwidiuszowi, broni dziewictwa NMP, w jego przekonaniu doskonale realizującej ten ideał chrześcijańskiego życia. Obrona i zarazem apologia dziewictwa, a w związku z tym także cześć oddawana Matce Jezusa, pozwalają zapoznać się z umiejętnościami lingwistycznymi i egzegetycznymi Hieronima, a przede wszystkim jego znajomością Pisma Świętego, oraz z najczęściej podejmowanymi w tym czasie kwestiami teologicznymi, do których należą, momentami dość burzliwe, spory na temat dziewictwa NMP.
    Hieronimus of Strydon takes on the defence of the virginity of Virgin Mary because of Jesus Christ. He recognizes ascetic life run in the desert conditions as the most perfect way of imitating our Saviour. According to Hieronymus, in this way of implementation of Christian vocation most important thing is virginity. He wrote on this in his works. In one of his writtings, aimed against Helvidius, he defends the virginity of Virgin Mary. He believes that she implements this ideal of Christian life in a perfect way. The defence and the same time an apology of Christianity, which means also veneration of the Mother of Jesus, allow us to learn of his linguistic, exegetic skills and mostly of his knowledge of the Bible. Apart from that the most frequently undertaken theological questions are, sometimes quite turbulent, arguments on the virginity of Virgin Mary.
    Źródło:
    Rocznik Skrzatuski; 2019, 7; 41-55
    2300-8296
    Pojawia się w:
    Rocznik Skrzatuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mikołaja Dyakowskiego Relacya o reliqui świętego Jana Chrzciciela znayduiącey się w Brzeżanach w cerkwi mieyskiey murowaney sub titulo Sanctissima Trinitatis
    Mikołaj Dyakowski’s Relacya o reliqui świętego Jana Chrzciciela znayduiącey się w Brzeżanach w cerkwi mieyskiey murowaney sub titulo Sanctissima Trinitatis
    Autorzy:
    Nestorow, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887745.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Stefan Petryczejko
    relikwie św. Jana Chrzciciela
    Brzeżany
    Mikołaj Hieronim Sieniawski
    Adam Mikołaj Sieniawski
    Mikołaj Dyakowski
    Stefan Petriceicu
    relics of St John the Baptist
    Opis:
    W artykule omówiono nieznaną relację historii rzekomej relikwii ręki św. Jana Chrzciciela, która znajdowała się w zamku w Brzeżanach, skąd trafiła do miejscowej cerkwi. Relikwia owa miała być darem hospodara mołdawskiego Stefana Petryczejki dla Mikołaja Hieronima Sieniawskiego (1645-1683), chorążego wielkiego koronnego za uratowanie żony hospodara z rąk tatarskich. Autorem relacji pochodzącej z 1735 roku był Mikołaj Dyakowski, podstoli latyczkowski, znany dotychczas jako autor opisu batalii wiedeńskiej z 1683 roku. Omawiany tekst Relacyi zestawiono z podobnym opisem jaki zamieścił w Nowych Atenach Benedykt Chmielowski. Oprócz przedstawienia treści relacji i okoliczności jej powstania, przybliżono postać jej autora, którego skromną biografię udało się uzupełnić o kilka istotnych faktów.
    In the article an unknown report of the history of the alleged relic of St John the Baptist is discussed. The relic was supposed to be kept in the Brzeżany Castle, from where it was taken to the local orthodox church. The relic allegedly was a gift from the Moldavian Hospodar Stefan Petriceicu to Mikołaj Hieronim Sieniawski (1645-1683), Grand Standard Bearer of the Crown, for saving the Hospodar’s wife from Tartars. The author of the report that was written in 1735 was Mikołaj Dyakowski, the Latyczów Master of the Pantry, earlier only known as the author of the story of the Vienna Battle of 1683. The discussed text of Relacyja is compared with a similar description published in the Nowe Ateny by Benedykt Chmielowski. Apart from presenting the contents of the report and the circumstances of writing it, the text also describes the figure of its author, whose brief biography is complemented with a few significant facts.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 4; 75-88
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Manoscritti inclassificabili della Vita S. Pauli Monachi Thebaei di San Girolamo
    Unclassified Manuscripts of St. Jerome’s Vita S. Pauli Monachi Thebaei
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612849.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Hieronim
    Paweł Mnich
    paleografia
    kodykologia
    żywot św. Pawła
    Paweł z Teb
    manuskrypt
    Jerome
    Paul the First Hermit
    Life of St. Paul the Hermit
    paleography
    manuscript
    Paul of Thebes
    Opis:
    Manuscripts which cannot be included in any of the families of the manuscript tradition of St. Jerome’s Vita Sancti Pauli Primi Eremitae, examined by John Frank Cherf, O.S.B., are the following: Bernensis Lat. 111, Bruxellensis 64, Cameracensis 864 (767), Dresdensis A 62 cod. D, Laurentianus pl. 19, cod. 16, Matritensis 10007, Parisinus Lat. 3784, Parisinus Lat. 5314, Parisinus Lat. 5385, Parisinus Lat. 9741, Vaticanus Lat. 5411, Vaticanus Lat. 7014, Vaticanus Barberinianus Lat. 586, Basilicanus A. 2, Vindobonensis Lat. 420 and Vindobonensis S. Mariae ad Scotos 409 (324). To these can be added the following ones, found by the author: Iagellonicus Cracoviensis 2265 AA XII 9, Casanatensis Codex 718 (B.I.3), Lateranensis Codex A. 79, Farfensis 5 (270), Sessorianus 5 (XXIX), Vallicellanus Tomus III, Vaticanus Lat. 600, Vaticanus Lat. 5257, Vaticanus Lat. 9309, Vaticanus Lat. 13393, Vaticanus Barberinianus Lat. 469, Vaticanus Urbinas Lat. 396, Basilicanus A. 4.
    Artykuł omawia te kodeksy Hieronimowej Vita S. Pauli Monachi Thebaei, które nie można jeszcze zaliczyć do żadnej z rodzin rękopiśmiennej tradycji tegoż dzieła. Już John Frank Cherf, O.S.B., uznał następujące kodeksy za niezdolne do zaliczenia do jakiejkolwiek rodziny rękopiśmiennego przekazu Hieronimowej Vita: Bernensis Lat. 111, Bruxellensis 64, Cameracensis 864 (767), Dresdensis A 62 cod. D, Laurentianus pl. 19, cod. 16, Matritensis 10007, Parisinus Lat. 3784, Parisinus Lat. 5314, Parisinus Lat. 5385, Parisinus Lat. 9741, Vaticanus Lat. 5411, Vaticanus Lat. 7014, Vaticanus Barberinianus Lat. 586, Basilicanus A. 2, Vindobonensis Lat. 420 oraz Vindobonensis S. Mariae ad Scotos 409 (324). W niniejszym zaś studium dołączyliśmy do tychże rękopisów następujące kodeksy, których Cherf nie przebadał: Iagellonicus Cracoviensis 2265 AA XII 9, Casanatensis Codex 718 (B.I.3), Lateranensis Codex A. 79, Farfensis 5 (270), Sessorianus 5 (XXIX), Vallicellanus Tomus III, Vaticanus Latinus 600, Vaticanus Lat. 5257, Vaticanus Lat. 9309, Vaticanus Lat. 13393, Vaticanus Barberinianus Lat. 469, Vaticanus Urbinas Lat. 396, Basilicanus A. 4.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 131-154
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hymn „Omni die dic Mariae” w kontekście zabiegów z początków XVII wieku o kanonizację Kazimierza Jagiellończyka
    The Hymn Omni die dic Mariae in the Context o Early Seventeenth-Century Efforts to Canonise Prince Casimir Jagiellon
    Autorzy:
    Przybyszewska-Jarmińska, Barbara
    Jarmiński, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806559.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Św. Kazmierz
    kanonizacja
    muzyka religijna
    Omni die dic Mariae
    kancjonały staniąteckie
    Hieronim Powodowski
    Stanisław Grochowski
    Krzysztof Klabon
    Diomedes Cato
    Zygmunt III Waza
    St Carimir
    canonisation
    sacred music
    Staniątki Cantionals
    Sigismund III Vasa
    Opis:
    W relacji z pobytu w Krakowie w 1597 r. Giovanni Paolo Mucante poinformował, że Hieronim Powodowski jakiś czas wcześniej odnalazł pergamin z zapisem nieznanego wówczas w Rzeczpospolitej tekstu Omni die dic Mariae i poprosił kapelmistrza królewskiego (Krzysztofa Klabona) o napisanie do niego muzyki, a następnie dał utwór do druku. Czterogłosowe opracowanie muzyczne tekstu, opatrzone polskim tłumaczeniem Stanisława Grochowskiego i Przecława Mojeckiego, bez wskazania autora muzyki, zostało wydane w Krakowie w 1598 r. Kancjonały staniąteckie zawierają anonimowe zapisy tego utworu, które powstały zapewne przed ukazaniem się druku. W 1601 r. król Zygmunt III wraz z wileńskimi hierarchami Kościoła katolickiego podjęli starania o wprowadzenie przez papieża Klemensa VIII Kazimierza Jagiellończyka do kalendarza rzymskiego, co stanowiłoby jego tzw. kanonizację równoznaczną. Efektem tych działań było brewe Klemensa VIII z 1602 r., które zawierało jedynie zgodę na kult św. Kazimierza w Polsce, na Litwie i w krajach podległych. Na tej podstawie urządzono jednak w 1604 r. w Wilnie uroczystości ku czci św. Kazimierza. Zostały one opisane przez kanonika Grzegorza Święcickiego w wydanym w tym samym roku Theatrum S. Casimiri. W publikacji tej Święcicki zawarł m.in. także tekst Omni die dic Mariae, nazywając go modlitwą ułożoną przez św. Kazimierza i informując, że została ona odnaleziona przy jego grobie. Od tego czasu zaczęły się ukazywać liczne edycje tekstu łacińskiego i jego tłumaczeń oraz nowe opracowania muzyczne określane jako hymn lub modlitwa św. Kazimierza, a często też jako hymn ułożony przez św. Kazimierza. Te publikacje, podobnie jak wydawane żywoty św. Kazimierza czy jego wizerunki, miały służyć rozbudzeniu przygasłego w XVI w. kultu, istotnego dla osiągnięcia celu, jakim było ostateczne uznanie Kazimierza Jagiellończyka za świętego w Kościele powszechnym, o co, jak pokazują przytaczane w artykule dokumenty, Zygmunt III i biskupi wileńscy nadal się starali i co osiągnęli w 1621 r.      
    In an account of his 1597 stay in Kraków, Giovanni Paolo Mucante reports that Hieronim Powodowski had discovered, sometime earlier, a piece of parchment containing record of a text then unknown in the Polish-Lithuanian Commonwealth, Omni die dic Mariae, and addressed the royal Kapellmeister (Krzysztof Klabon) with a request to set it to music. He then had the work printed. The four-part musical setting, complete with a Polish translation by Stanisław Grochowski and Przecław Mojecki, was published without naming the music composer, in 1598 in Cracow. The ‘Staniątki Cantionals’ include anonymous records of this piece, probably made before it was printed. In 1601, King Sigismund III Vasa and the Vilnius Catholic church hierarchs undertook efforts to have Prince Casimir Jagiellon entered in the Roman calendar, which would be tantamount to the so-called equipollent canonisation. This led to a brief issued by Pope Clement VIII (1602), which, however, only permitted the cult of St Casimir in Poland, Lithuania, and the dependent countries. On this basis, celebrations in honour of St Casimir were organised in Vilnius (1604) and described by canon Grzegorz Święcicki in his Theatrum S. Casimiri, published in the same year. It contains, among others, the text of ‘Omni die dic Mariae’, referred to in the Theatrum as a prayer composed by St Casimir himself, with the information that it was found next to his grave. From that time onwards, numerous editions of the Latin text and its translations began to appear, along with new musical settings variously described as St Casimir’s hymn or prayer, frequently – as a hymn composed by St Casimir. These publications, similarly as printed lives of the saint and his images, served to revive the cult, which had waned to some extent in the sixteenth century. The cult was important for the aim of having Prince Casimir eventually named as a saint of the universal Church, which, as demonstrated by the documents quoted in this paper, continued to be the subject of King Sigismund III’s and the Vilnius bishops’ efforts, eventually crowned with success in 1621.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 3; 3-32
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dokument księcia Ilii (Eliasza) Konstantynowicza Ostrogskiego z 1531 r. (ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie)
    A document of Prince Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski of 1531 (from the collections of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin)
    Грамота князя Ильи Константиновича Острожского 1531 г. (из фондов Люблинской Воеводской Публичной Библиотеки им. И. Лопацинского)
    Autorzy:
    Baran, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/463087.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    książę Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski
    Daszko Wasilewicz
    Łuck
    folwark lewanowski
    monaster Św. Wasyla (Św. Bazylego Wielkiego)
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego w Lublinie
    Prince Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski
    Lewanowski Folwark
    Monastery of St. Basil (St. Basil the Great)
    Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
    князь Илья Константинович Острожский
    Дашко Василевич
    Луцк
    левановский фольварк, монастырь Св. Василия
    Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
    Opis:
    Publikacja omawia dokument wydany przez księcia Ilię (Eliasza) Konstantynowicza Ostrogskiego w 1531 r. Zawiera tekst w języku oryginału i tłumaczenie na język polski oraz komentarz. Ten przechowywany w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie dokument jest unikatowy z kilku powodów. Jest jednym z nielicznych zachowanych dokumentów tego księcia i jak dotąd nie został jeszcze opublikowany i wprowadzony do obiegu naukowego. Został napisany na pergaminie w języku ruskim i jest nadaniem przez księcia, wówczas jego namiestnikowi w Ostrogu Daszkowi Wasilewiczowi, dworu oraz folwarku tzw. lewanowskiego w samym mieście oraz na przedmieściu w Łucku. Folwark ten był położony w pobliżu monasteru Św. Wasyla (Św. Bazylego Wielkiego). Wzmianka o nim jest obecnie najstarszym dokumentalnym świadectwem o tym monasterze. Przy przygotowaniu artykułu zweryfikowano wystawcę dokumentu oraz datę i miejsce jego wystawienia.
    The publication presents a document issued by Prince Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski in 1531. It contains a text in the language of the original, a translation into Polish and a commentary. This document, stored at the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin, is unique for several reasons. It is one of the few preserved documents of that Prince, and it has not been published nor brought to scholarly attention. It was written on parchment in Ruthenian language, and it is a conferment by the Prince to his Viceroy in Ostróg at the time, Daszko Wasilewicz, of a manor house and the so-called Lewanowski Folwark in the city itself and on the outskirts of Łuck. This folwark was located near the Monastery of St. Basil (St. Basil the Great). The mention of it is currently the oldest documentary evidence of this monastery. The issuer of the document and the date and place of its issue have been verified in the course of the development of the article.
    Публикация содержит текст документа, выданного князем Ильёй Константиновичем Острожским в 1531 г., его перевод на польский язык и комментарий. Этот документ, хранящийся в Люблинской Воеводской Публичной Библиотеке им. Иеронима Лопацинского, уникален по нескольким причинам. Это один из немногих сохранившихся документов этого князя, который к тому же ещё не был опубликован и введен в научный оборот, а потому остаётся неизвестным исследователям. Написанный на пергаменте на русском (староукраинском, старобелорусском) языке этот документ является пожалованием, сделанным князем Дашку Василевичу (в то время – наместнику князя в Остроге) на владение так называемыми левановским двором и фольварком, расположенными, соответственно, в самом городе и в пригороде Луцка. Этот фольварк находился недалеко от монастыря Св. Василия, упоминание о котором в этом документе является самым старым оригинальным документальным свидетельством об этом монастыре. При подготовке публикации документа была установлена новая идентификация лица, которое его выдало, а также проверены дата и место создания документа.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2017, 60; 69-80
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościoły Środy Wielkopolskiej według akt wizytacji Franciszka Ksawerego Rydzyńskiego z 1777 roku
    Churches of Środa Wielkopolska According to the Acts of Visitation of Franciszek Ksawery Rydzyński from 1777
    Autorzy:
    Neumann, Piotr Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039376.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Środa Wielkopolska
    kolegiata średzka
    kapituła kolegiacka w Środzie
    kaplica Gostomskich
    kaplica Grzymułtowskich
    kościół św. Idziego w Środzie
    kościół św. Sebastiana w Środzie
    kościół Wszystkich Świętych w Środzie
    kościół szpitalny Ducha Świętego
    diecezja poznańska
    archidiakonat poznański
    Hieronim Gostomski
    środa wielkopolska
    collegiate church in środa
    collegiate chapter in
    środa
    gostomscy’s chapel
    grzymułtowscy’s chapel
    the church of saint sebastian in środa
    the church of all saints in środa
    the hospital church of the holy spirit in środa
    the dominicans in środa
    the archdiocese of poznań
    the church of St. Idzi in Środa
    the diocese of Poznań
    Opis:
    W XVIII wieku Środa Wielkopolska była znaczącym miasteczkiem w Wielkopolsce. Przynależała do archidiakonatu poznańskiego w diecezji poznańskiej i była siedzibą dekanatu. Kościół parafialny pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej, wybudowany w XV wieku, posiadał rangę kolegiaty. Ponadto w mieście istniał konwent dominikanów, a na przedmieściach cztery niewielkie kościółki (oratoria). Akta wizytacji generalnej przeprowadzonej przez Franciszka Ksawerego Rydzyńskiego ukazują stan kolegiaty i innych świątyń w 1777 roku. Liczne ołtarze i dwie kaplice kolegiaty miały własne uposażenie, istniało kilka bractw, a duchowieństwo ze względu na istniejącą kapitułę i fundacje altaryjne było liczniejsze niż w wielu innych kościołach diecezji. Do artykułu został dołączony aneks, który zawiera akta wspomnianej wizytacji kościołów w Środzie w przekładzie na język polski.
    In the 18th century, Środa Wielkopolska was a significant town in Wielkopolska province. It belonged to the Archdiocese of Poznań in the diocese of Poznań and was the seat of the deanery. The parish church of the Blessed Virgin Mary Assumpted , built in the fifteenth century, possessed the rank of a collegiate church. In addition, there was a Dominican convent in the town, and four small churches (oratorios) in the suburbs. Acts of the general visitation carried out by Franciszek Ksawery Rydzyński show the state of the collegiate and other temples in 1777. Numerous altars and two collegiate chapels had their own payoff. There were several brotherhoods, and the clergy, due to the existing chapter and the altar foundations, were more numerous than in many other churches of the diocese. An annex was attached to the article, which contains the acts of the aforementioned church visits in Środa translated into Polish.
    Źródło:
    Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski; 2017, 12; 27-98
    1731-0679
    Pojawia się w:
    Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    POZYTYWISTA W DZIAŁANIU – RZECZ O KAZIMIERZU JACZEWSKIM, LUBELSKIM LEKARZU I SPOŁECZNIKU
    A positivist in action – an article on Kazimierz Jaczewski, a physician and social activist from Lublin
    Позитивист в действии – о Казимире Ячевском, люблинском докторе и общественнике
    Autorzy:
    Ścibor, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462800.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    Kazimierz Julian Wincenty Jaczewski
    Lublin
    Szpital św. Józefa w Lublinie
    Lubelskie Towarzystwo Lekarskie
    Lubelskie Towarzystwo Naukowe
    Towarzystwo „Muzeum Lubelskie”
    Towarzystwo Szerzenia Oświaty „Światło”
    Postępowa Demokracja
    Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego w Lublinie
    Towarzystwo Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie
    St. Joseph’s Hospital in Lublin
    Lublin Medical Society
    Lublin Scientific Society
    “Lublin Museum” Society
    “Light” Socie- ty for the Propagation of Education
    Progressive Democracy
    Hieronim Łopaciński Public Library in Lublin
    Society of the Hieronim Łopaciński Public Library in Lublin
    Казимир Юлиан Винцент Ячевский
    Люблин
    Люблинская городская больница Святого Юзефа
    Люблинское медицинское общество
    Люблинское научное общество общество «Люблинский музей»
    Общество распространения образования «Свет»
    прогрессивная демократия
    Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
    Люблинское Общество Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского
    Opis:
    Artykuł przybliża postać Kazimierza Jaczewskiego, lekarza i społecznika, związanego z Lublinem od 1887 roku i pracującego przez 47 lat swojego życia dla pożytku społeczności tego miasta. Główne aspekty jego działalności to długoletnia praca na stanowisku lekarza naczelnego Szpitala św. Józefa w Lublinie i zaangażowanie w prace stowarzyszeń o charakterze naukowym (Lubelskie Towarzystwo Lekarskie, Lubelski Oddział Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, Lubelskie Towarzystwo Naukowe) oraz organizacji oświatowo-kulturalnych (m.in.: Towarzystwo „Muzeum Lubelskie”, Towarzystwo Szerzenia Oświaty „Światło”, Biblioteka im. H. Łopacińskiego, Towarzystwo Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego). Doktor Jaczewski zapisał się również w historii lokalnego samorządu jako długoletni członek Rady Miasta Lublina.
    This article focuses on the figure of Kazimierz Jaczewski, a physician and social activist, associated with Lublin from 1887, who worked 47 years of his life for the benefit of the community of this city. The main aspects of his activities include long-term work in the position of Head Physician at the St. Joseph Hospital in Lublin, and his involvement in the works of associations of a scientific nature (Lublin Medical Society, the Lublin Section of the Polish Dermatological Society, the Lublin Medical Society) and the educational and cultural organisations (i.a. the “Lublin Museum” Society, the “Light” Society for the Propagation of Education, the Hieronim Łopaciński Library, and the Society of the Hieronim Łopaciński Public Library). Doctor Jaczewski also went down in the history of local government as a long-term member of the Lublin City Council.
    Статья посвящена личности Казимира Ячевского – доктора и общественника, связанного с Люблином с 1887 года и работающего на протяжении 47 лет своей жизни на благо общественности этого города. Основными аспектами его деятельности являются долгосрочная работа в качестве главного врача Люблинской городской больницы Святого Юзефа и участие в работе научных обществ (Люблинское медицинское общество, люблинское отделение Польского дерматологического общества, Люблинское научное общество), а также образовательных и культурных организаций (в том числе: общество «Люблинский музей», Общество распространения образования «Свет», Библиотека им. Иеронима Лопацинского, Люблинское Общество Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского). Доктор Ячевский также оставил свой след в истории местного самоуправления, будучи долгое время членом городского совета Люблина.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2018, 61; 9-21
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-24 z 24

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies