Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Zapór, L." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Classification of the Substances on the Basis of the Acute-Toxic-Class Method (ATC)
Autorzy:
Skowroń, J.
Zapór, L.
Miranowicz-Dzierżawska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/90309.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
acute-toxic-class method
alternative LD50 test
animal welfare
classification
toksyczność
substancje chemiczne
zwierzęta
Opis:
The acute-toxic-class method (ATC) is an alternative to the classical LD50 test. Four substances were tested with an ATC testing procedure. The results were compared with LD50 data obtained from the literature. Great importance was attached to the observations of toxic signs following administration. The results of this study have shown that the ATC method allows allocation to toxicity classes in the same manner as on the basis of the classical LD50 tests. The ATC method uses fewer animals and yields the same information on toxic signs. Introducing the ATC method into the quality system allows estimating the acute oral toxicity of chemicals according to the Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD; OECD, 1992, 1996).
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 1998, 4, 1; 107-115
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interactions of Some Organic Solvents: Hydrocarbons and Chloroalkene
Autorzy:
Skowroń, J.
Miranowicz-Dzierżawska, K.
Zapór, L.
Gołofit-Szymczak, M.
Starek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/90439.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
n-hexane
ethylbenzene
tetrachloroethylene
metabolic interactions
toxicodynamic interactions
interakcje metaboliczne
tetrachloroetylen
etylobenzen
Opis:
Metabolic and toxicodynamic interactions of some organic solvents in rats repeatedly treated with medium dose levels were examined. It was shown that both n-hexane and ethylbenzene significantly inhibited tetrachloroethylene metabolism during a 2-week period. n-Hexane and tetrachloroethylene enhanced metabolism of ethylbenzene whereas ethylbenzene suppressed n-hexane metabolism only at the end of the experiment. Biochemical changes, especially the drop in the level of non-protein sulfhydryl groups in tissues of rats treated with organic solvent mixtures, were significantly less pronounced than those observed after these chemicals were administered separately. These results demonstrate that metabolic interactions between hydrocarbons and chloroalkene may lead to a modification of the biological response to these compounds.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2001, 7, 1; 35-47
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Cytotoxicity of Some Organic Solvents on Isolated Hepatocytes in Monolayer Culture
Autorzy:
Zapór, L.
Skowroń, J.
Gołofit-Szymczak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/91193.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
in vitro methods
hepatocytes in monolayer culture
organic solvents
MTT assay
kwasy organiczne
toksykologia
metoda in vitro
cytotoksyczność
hepatocyty
Opis:
The cytotoxic effects of volatile and water-insoluble organic solvents (ethylbenzene, tetrachloroethylene, n-hexane) were tested on isolated hepatocytes in monolayer culture by using the 3-(4,5 dimethylthiazol-2-yl)-2,5 diphenyltetrazolium bromide (MTT) reduction assay. All of the tested compounds inhibited metabolic activity of hepatocytes and this effect depended on the concentration of solvents in the incubatory medium. The presence of fetal calf serum in the medium did not change the cytotoxicity of xenobiotics. IC50 values calculated on the basis of the MTT assay indicated that ethylbenzene was more cytotoxic than tetrachloroethylene and n-hexane. Using hepatocyte monolayer culture and the MTT assay to assess cytotoxicity of organic solvents causes many technical problems. It seems that it cannot be used as a rapid, cheap, and credible method.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2002, 8, 1; 121-129
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cytotoxicity of Resorcinol Under Short- and Long-Term Exposure in Vitro
Autorzy:
Skowroń, J.
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/90515.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
resorcinol
short-term toxicity
long-term toxicity
bioreactor
in vitro methods
rezorcynol
toksyczność chroniczna
działanie toksyczne
substancje toksyczne
substancje niebezpieczne
ekspozycja długotrwała
ekspozycja chwilowa
zatrucia
Opis:
Cytotoxicity of resorcinol to 3T3 fibroblast in short- (3 hrs) and long-term (72 hrs or 6 weeks) exposure was investigated. The effects of resorcinol on cell viability (neutral red uptake, NRU assay), mitochondrial function (MTT assay) and total cell protein (Kenacid Blue assay) were estimated. As a model for long-term exposure an INTEGRA CL 6-WELL bioreactor was used. The concentrations of resorcinol producing 20, 50 and 80% inhibition of cell growth in the NRU test were lower than in the MTT test after 3 hrs of exposure. The use of an INTEGRA CL 6-WELL bioreactor allows continuous culturing and exposure to test chemical of cells for several weeks, but the strong adhesiveness of fibroblast and forming aggregates make it difficult to remove them from chambers. Resorcinol in concentration of 1 μ/cm³ did not decrease the viability of cells to 50% of control in long-term exposure in the bioreactor.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2004, 10, 2; 147-156
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Toxicity of Some Phenolic Derivatives : In Vitro Studies
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/89791.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
phenol
catechol
resorcinol
hydroquinone
phloroglucinol
cytotoxicity
fenol
hydrochinon
badania in vitro
działanie toksyczne
substancje toksyczne
rezorcynol
zagrożenia chemiczne
Opis:
Cytotoxicity of 5 phenol derivatives (phenol, catechol, resorcinol, hydroquinone and phloroglucinol) wastested using a mouse 3T3 fibroblast cell line. Its relationships with structural and physicochemical properties were investigated. Linear regression analysis and Pearson’s correlation coefficient were used to characterise the relationship between cytotoxicity (expressed by IC50 values) and physicochemical parameters of compounds or their toxicity in vivo expressed by LD50 values. The studies showed that physicochemical properties of compounds seemed to have less influence on their cytotoxic potency than structural properties. Cytotoxicity of the compounds probably depends on the number of -OH groups and their location in the aromatic ring more than on physicochemical properties of compounds. The best correlation was obtained for IC50 values and LD50 values determined following rabbit skin administration and experimental skin irritation score.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2004, 10, 4; 319-331
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benzotiazol . Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Benzothiazole
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137305.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
benzotiazol
toksyczność układowa
wartości normatywne
benzothiazole
systemic toxicity
exposure limits
Opis:
Benzotiazol jest cieczą o nieprzyjemnym, podobnym do chinoliny zapachu. Jest stosowany jako związek pośredni w syntezie organicznej (do syntezy barwników cyjanowych), środek poprawiający smak w produktach żywnościowych i środek przeciwgrzybiczy przy impregnacji obuwia. Benzotiazol występuje także jako związek naturalny. Narażenie zawodowe na benzotiazol drogą inhalacyjną i dermalną dotyczy głównie osób zatrudnionych przy jego produkcji oraz w przemyśle gumowym (np.: przy procesie wulkanizacji gumy, utwardzaniu kauczuku, w przemyśle opon samochodowych), a także osób zatrudnionych w przedsiębiorstwach drogowych (przy wylewaniu mas bitumicznych). Wyniki badań toksyczności ostrej pozwalają na sklasyfikowanie benzotiazolu jako związku szkodliwego, niezależnie od drogi podania. Wartości LD50 po podaniu per os szczurom ustalono na poziomie 177 - 479 mg/kg m.c., a po naniesieniu na skórę szczura na poziomie 933 - 1233 mg/kg m.c. Wyznaczona wartość LC50 po narażeniu inhalacyjnym szczurów wynosiła około 5000 mg/m3 . W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono informacji o zatruciach ostrych i przewlekłych benzotiazolem u ludzi. U myszy, szczurów i królików wykazano, że benzotiazol może działać szkodliwie na układ nerwowy i wątrobę. U kotów stwierdzono słabe, odwracalne działanie methemoglobinotwórcze. Związek może działać drażniąco na błony śluzowe oczu i górnych dróg oddechowych oraz na skórę. Benzotiazol nie wykazywał działania mutagennego w krótkoterminowych testach mutagenności, nie został również zaliczony do czynników rakotwórczych w żadnym systemie klasyfikacji (IARC, UE, EPA i ACGIH). W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych dotyczących działania teratogennego benzotiazolu oraz jego wpływu na rozrodczość. Na podstawie wyników badań na zwierzętach można przypuszczać, że benzotiazol wykazuje działanie embriotoksyczne. W Polsce i na świecie nie ustalono dotąd wartości normatywów higienicznych dla benzotiazolu. Wartość NDS benzotiazolu wynoszącą 20 mg/m3 obliczono z wartości LOAEL wyznaczonej w badaniach na szczurach, którą przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie związku w powietrzu, a następnie podzielono przez odpowiednie współczynniki niepewności. Opierając się na wartościach medialnych dawek śmiertelnych po podaniu substancji na skórę królika i szczura, zaproponowano oznakowanie benzotiazolu literami „Sk” oznaczającymi, że substancja wchłania się przez skórę. Nie ma podstaw do ustalania wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń chwilowych (NDSCh) i dopuszczalnych stężeń biologicznych (DSB) benzonatiolu.
Benzothiazole is a yellow liquid with an unpleasant odor similar to quinoline. Benzothiazole is used as a chemical intermediate in organic synthesis. It is a precursor of rubber accelerators and a component of cyanine dyes. It is also used as a flavoring substance in foods and as an antimicrobial agent. Occupational exposure to benzothiazole through inhalation or dermal contact occurs mostly at rubber processing facilities and during asphalt paving. Benzothiazole is harmful substance in laboratory animals in acute toxicity testing. It exerts systemic action on the central nervous system and the liver. In the available literature no data on the toxicity in humans, or genotoxicity, carcinogenicity, fetotoxicity, and teratogenicity of benzothiazole in laboratory animals have been found. In setting exposure limits, the results of an acute toxicity testing were considered. Based on the LOAEL value obtained in an experimental study (135 mg/kg) and the relevant uncertainty factors, a MAC (TWA) value has been calculated at 20 mg/m3 . With regard to systemic effects of benzothiazole no STEL value has been established. Because benzothiazole has been shown to penetrate the skin in amounts sufficient to induce systemic toxicity, a skin notation (Sk) is considered appropriate. notation (Sk) is considered appropriate.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 3 (45); 37-48
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki biologiczne w środowisku pracy - nowe przepisy
The biological agents in the working environment
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/181186.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
narażenie na czynniki biologiczne
prawo polskie
ochrona zdrowia
exposure to biological agents
Polish law
health protection
Opis:
W artykule przedstawiono nowe obowiązujące rozporządzenie ministra zdrowia wdrażające do prawa polskiego postanowienia Dyrektywy 2000/54/WE w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników biologicznych w miejscu pracy.
This article presents a new Polish legislation act implementing into Polish legislation the resolutions of the Directive 2000/54/EC on the protection of workers from risks related to exposure to biological agents at work.
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2005, 7/8; 32-33
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adypinian bis(2- etyloheksylu)
Bis(2-ethylhexyl) adipate
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138294.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
adypinian bis(2-etyloheksylu)
toksyczność układowa
wartości normatywne
Bis(2-ethylhexyl) adipate
systemic toxicity
exposure limits
Opis:
Adypinian bis(2-etyloheksylu) (DEHA) jest stosowany głównie jako plastyfikator w produkcji i przetwórstwie polichlorku winylu, polistyrenu i innych polimerów, w produkcji nitrocelulozy i kauczuku syntetycznego, a także jako rozpuszczalnik i składnik smarów stosowanych w lotnictwie. Jest też wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym. W warunkach narażenia zawodowego adypinian bis(2-etyloheksylu) może wchłaniać się do organizmu na drodze inhalacyjnej i przez skórę. Narażenie zawodowe na aerozole adypinianu bis(2-etyloheksylu) dotyczy przede wszystkim osób zatrudnionych przy produkcji związku oraz jego stosowania, głównie jako plastyfikatora w produkcji i przetwórstwie tworzyw polistyrenowych i poliuretanowych, zwłaszcza w procesach przebiegających w wysokich temperaturach (cięcie folii żywnościowych i innych materiałów używanych do pakowania żywności). W dostępnym piśmiennictwie nie ma doniesień na temat szkodliwego działania adypinianu bis(2-etyloheksylu) na ludzi. Wartość LD50 adypinianu bis(2-etyloheksylu) po podaniu per os szczurom ustalono na poziomie 9110 mg/kg m.c. Dane w piśmiennictwie dotyczące toksyczności ostrej i przewlekłej związku wskazują, że narządem docelowego działania adypinianu bis(2-etyloheksylu) u zwierząt jest wątroba, a krytycznym objawem działania związku jest rozrost (proliferacja) peroksysomów w hepatocytach. Adypinian bis(2-etyloheksylu) nie wykazywał działania genotoksycznego w wielu układach eksperymentalnych, powodował występowanie pierwotnych raków wątroby u myszy, nie powodował jednak wzrostu częstości występowania zmian nowotworowych u szczurów. W 2000 r. eksperci IARC na podstawie istniejących danych toksykologicznych, biorąc pod uwagę przypuszczalny mechanizm działania adypinianu bis(2-etyloheksylu), zaliczyli związek do grupy 3., argumentując to brakiem wystarczających dowodów rakotwórczego działania związku u ludzi i zwierząt doświadczalnych. Nowotwory wykryte u zwierząt doświadczalnych (myszy) powstają na drodze niegenotoksycznego mechanizmu i są następstwem proliferacji peroksysomów w wątrobie i wzrostu zawartości aktywnych form tlenu w hepatocytach. Zdaniem ekspertów IARC wyniki badań dotyczących molekularnych podstaw proliferacji peroksysomów wskazują, że ludzkie hepatocyty mogą być oporne na indukcję proliferacji peroksysomów odpowiadającą za powstawanie procesu nowotworowego u gryzoni. W badaniach na szczurach adypinian bis(2-etyloheksylu) wykazywał działanie embriotoksyczne, fetotoksyczne i teratogenne. Nie obserwowano działania gonadotoksycznego oraz wpływu związku na rozrodczość zwierząt. Za podstawę wartości NDS adypinianu bis(2-etyloheksylu) przyjęto wyniki dwuletnich badań na szczurach przeprowadzonych przez NTP, w których nie stwierdzono u zwierząt wzrostu częstości występowania nowotworów, a za największą dawkę, po której nie obserwowano szkodliwego działania związku (NOAEL) uznano wartość 700 mg/kg m.c./dzień. Dawkę tę przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie związku w powietrzu, a następnie podzielono przez sumaryczny współczynnik niepewności i wyznaczono wartość NDS na poziomie 400 mg/m3. Nie ma podstaw do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) adypinianu bis(2-etyloheksylu). Nie ma też podstaw do ustalania wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) adypinianu bis(2-etyloheksylu). Wyniki badań na zwierzętach upoważniają do zaliczenia adypinianu bis(2-etyloheksylu) do związków mających działanie fetotoksyczne i teratogenne, dlatego proponuje się oznakowanie związku literami „Ft” oznaczającymi substancję działającą toksycznie na płód.
Bis(2-ethylhexyl) adipate (DEHA) is used primarily as a plasticizer in the flexible vinyl industry and is widely used in flexible poly(vinyl chloride) food film. It is also used as a solvent and as a component of aircraft lubricants. It is important in the processing nitrocellulose and synthetic rubber and in the cosmetic industry (cellulose-based liquid lipsticks). Occupational exposure to DEHA may occur through inhalation or dermal contact during its manufacture and its use. Bis(2-ethylhexyl) adipate is rapidly and completely absorbed after oral administration, rapidly and extensively metabolized and excreted in humans and laboratory animals. In the available literature no data on the toxicity DEHA in humans have been found. The oral LD50 in rats is 9110 mg/kg body weight. DEHA exerts systemic action mainly on the liver in acute and chronic toxicity in laboratory animals. The critical effects of DEHA activity is induced hepatic peroxisome proliferation. DEHA did not show genotoxic and mutagenic effects in many experimental studies. In carcinogenicity testing this compound caused an increased hepatocellular tumor in mice but not in rats. There are no data on carcinogenicity in humans. DEHA exerts embryotoxic, fetotoxic and teratogenic effects in animals. There are no data on reproductive and developmental effects in humans. In setting the exposure limits, the results of chronic toxicity testing were considered. Based on the NOAEL value obtained in an experimental study (700 mg/kg bw per day) and appropriate uncertainty factors, a MAC (TWA) value has been calculated at 400 mg/m3. No STEL value has been established. With regard to fetotoxic effects of DEHA in laboratory animals an Ft notation is considered appropriate.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 4 (50); 23-43
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,3-Etylenotiomocznik
1,3-Ethylenethiourea
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138389.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,3-etylenotiomocznik
ETU
wartości normatywne
1,3-ethylenethiourea
ethylene thiourea
exposure limits
Opis:
1,3-Etylenotiomocznik (ETU) jest stosowany głównie w przemyśle chemicznym, przede wszystkim jako tzw. przyspieszacz w procesach utwardzania neoprenu, kauczuku poliakrylowego i elastomerów, a także w galwanizerniach i odlewnictwie. Jest też produktem pośrednim w produkcji barwników, leków, żywic syntetycznych, a także pestycydów, głównie insektycydów i fungicydów dikarbaminianowych. Narażenie zawodowe na 1,3-etylenotiomocznik dotyczy przede wszystkim osób zatrudnionych w przemyśle chemicznym, metalurgicznym oraz przy stosowaniu tego związku podczas zabiegów agrochemicznych. W warunkach narażenia zawodowego 1,3-etylenotiomocznik może wchłaniać się do organizmu na drodze inhalacyjnej, pokarmowej i przez skórę. W dostępnym piśmiennictwie nie ma doniesień na temat szkodliwego działania 1,3-etylenotiomocznika na ludzi. Niewiele jest również danych dotyczących objawów ostrej toksyczności związku u zwierząt doświadczalnych. Wartości LD50 związku po podaniu per os szczurom ustalono na poziomie 265 ÷ 1832 mg/kg m.c., co pozwala na zaklasyfikowanie 1,3-etylenotiomocznika jako związku szkodliwego po połknięciu. Długookresowe narażenie zwierząt doświadczalnych na 1,3-etylenotiomocznik powodowało uszkodzenie funkcji tarczycy i wątroby. Większość danych pochodziła z eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą. 1,3-Etylenotiomocznik nie wykazywał działania genotoksycznego w odpowiednich testach na bakteriach, komórkach ssaków w warunkach in vitro oraz u myszy i szczurów w warunkach in vivo. Działanie rakotwórcze 1,3-etylenotiomocznika było oceniane przez grupę roboczą IARC na podstawie wyników eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą w dwóch badaniach przeprowadzonych na trzech szczepach myszy łącznie z narażeniem okołoporodowym oraz na podstawie pięciu badań na szczurach, również z narażeniem okołoporodowym. U myszy związek powodował nowotwory komórek pęcherzykowych tarczycy, nowotwory wątroby i przysadki mózgowej. U szczurów stwierdzono gruczolaki i raki komórek pęcherzykowych tarczycy. 1,3-Etylenotiomocznik nie powodował zmian nowotworowych u chomików. Eksperci IARC w 2001 r. zaliczyli 1,3-etylenotiomocznik, na podstawie istniejących danych toksykologicznych, do grupy 3., ponieważ nie znaleziono wystarczających dowodów rakotwórczego działania związku na ludzi i zwierzęta doświadczalne. Nowotwory wykryte u zwierząt doświadczalnych powstają bowiem na drodze niegenotoksycznego mechanizmu i wynikają z działania zaburzającego homeostazę hormonów tarczycy przez selektywne hamowanie peroksydazy tarczycowej (TPO) przez 1,3-etylenotiomocznik. Dlatego też jest mało prawdopodobne występowanie nowotworów tarczycy u ludzi narażanych na 1,3-etylenotiomocznik o stężeniach niezakłócających homeostazy hormonów tarczycy. Dodatkowo na podstawie wyników badań na zwierzętach stwierdzono, że gryzonie są bardziej wrażliwe na powstawanie nowotworów tarczycy niż ludzie. W badaniach na szczurach 1,3-etylenotiomocznik wykazywał działanie embriotoksyczne i teratogenne. Dawkę 5 mg/kg m.c./dzień 1,3-etylenotiomocznika można przyjąć za dawkę, która nie spowoduje wystąpienia wad rozwojowych u płodów szczurów (wartość NOEL). 1,3-Etylenotiomocznik ulega szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego zwierząt doświadczalnych. U ssaków jest metabolizowany do etylenodiaminy, etylenomocznika, ditlenku węgla i kwasu szczawiowego lub do pochodnych imidazolowych. U ludzi 1,3-etylenotiomocznik jest wydalany w postaci niezmienionej. Mechanizm toksycznego działania 1,3-etylenotiomocznika na tarczycę polega na hamowaniu aktywności peroksydazy tarczycowej (TPO), enzymu katalizującego syntezę hormonów tarczycy – trójjodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4). Zmniejszenie stężenia hormonów tarczycy, zwłaszcza T4 we krwi, stanowi sygnał dla przysadki powodujący wzmożone wytwarzanie TSH – hormonu stymulującego pracę tarczycy, w celu pobudzenia jej do produkcji T4. Stałe pobudzanie tarczycy powoduje proliferację komórek pęcherzykowych tarczycy i prowadzi do procesu nowotworowego. Szkodliwe działanie 1,3-etylenotiomocznika może być także związane z jednoczesnym narażeniem na azotyny. Proponowaną wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 1,3-etylenotiomoczniaka równą 0,1 mg/m3 wyliczono na podstawie wyników 10-letnich badań u ludzi narażonych na średnie stężenia 1,3-etylenotiomocznika w powietrzu stanowisk pracy wynoszące około 0,2 mg/m3, u których stwierdzono jedynie zmniejszenie stężenia T4, przy braku zmian stężeń TSH i tyreoglobuliny. Stężenie 0,2 mg/m3 1,3-etylenotiomoczniaka uznano za wartość NOAEL, którą do wyliczenia wartości NDS podzielono przez współczynnik niepewności, uwzględniając różnice wrażliwości osobniczej ludzi. Nie ma podstaw do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) 1,3-etylenotiomocznika. Nie ma też podstaw do ustalania wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) związku. Uwzględniając wyniki badań działania teratogennego 1,3-etylenotiomoczniaka u zwierząt doświadczalnych, proponuje się także oznakowanie związku literami „Ft” oznaczającymi substancję działającą toksycznie na płód.
1,3-Ethylenethiourea (ETU) is used primarily as an accelerator for vulcanising polychloroprene and polyacrylate rubbers. Occupational exposure to 1,3-ethylenethiourea occurs also in the chemical industry where it is used as an intermediate in dyes, synthetic resins and pharmaceuticals synthesis. It is also a metabolic degradation product and an impurity in ethylenebisdithiocarbamate fungicides, and field workers may be exposed to 1,3-ethylenethiourea while applying these fungicides. The primary routes of potential human exposure to 1,3-ethylenethiourea are inhalation, ingestion and dermal contact. The principal toxic effects of 1,3-ethylenethiourea in humans involve the thyroid gland. 1,3-Ethylenethiourea is a harmful substance in laboratory animals in acute toxicity testing. In chronic toxicity it exerts harmful action on thyroid glands and the liver. 1,3-Ethylenethiourea did not show genotoxicity in many experimental studies. In carcinogenicity testing this compound induced thyroid follicular cell carcinoma in rats of both sexes, and thyroid follicular cell neoplasms, hepatocellular neoplasms, and adenomas of the parts distalis of the pituitary gland in both sexes of mice. There are no data on carcinogenicity in humans. 1,3-Ethylenethiourea exerts embryotoxic, fetotoxic and teratogenic effects in animals.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2007, 1 (51); 57-94
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagrożenia biologiczne w oczyszczalniach ścieków komunalnych
Biological hazards in municipal wastewater treatment plants
Autorzy:
Gołofit-Szymczak, M.
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/180454.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
ścieki komunalne
oczyszczalnie ścieków
czynniki biologiczne
municipal waste
wastewater treatment
biological agents
Opis:
Pracownicy oczyszczalni ścieków są narażeni na szkodliwe czynniki biologiczne: wirusy (gatunki z rodzaju polio, Coxsackie, ECHO, Rotawirusy, Adenowirusy, Norwalk oraz HAV, HIV i HCV), bakterie (np.: Escherichia, Proteus, Yersinia, Pseudomonas, Micrococcus, Salmonella spp., Legionella spp., Mycobacterium spp.), grzyby (Aspergillus spp., Candida spp.,Cryptococcus spp., Penicillum spp., Cladosporium spp., Alternaria spp., Geotrichum spp., Scopurialopsis brevicaulis) oraz pasożyty. Zanieczyszczenia mikrobiologiczne mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia osób narażonych na ich działanie. Mogą wywoływać choroby alergiczne, infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych oraz przewodu pokarmowego. W artykule przedstawiono działania ograniczające narażenie na te czynniki.
Workers of municipal wastewater treatment plants are exposed to viruses (poliviruses, coxsackieviruses, ECHO, rotaviruses, adenoviruses, Norwalk virus, HAV, HIV, HCV), bacteria (Escherichia, Proteus, Yersinia, Pseudomonas, Micrococcus,Salmonella spp., Legionella spp., Mycobacterium spp.), fungi (Aspergillus spp., Candida spp.,Cryptococcus spp., Penicillum spp., Cladosporium spp., Alternaria spp., Geotrichum spp., Scopurialopsis brevicaulis) and parasites. Biological contaminants can be responsible for a variety of adverse health effects. Physical symptoms related to biological contamination include allergy, hypersensitivity, respiratory and toxicological problems and infectious diseases.
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2007, 3; 26-28
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki biologiczne w środowisku pracy - ocena ryzyka zawodowego
Biological agents in the workplace – risk assessment
Autorzy:
Zapór, L.
Gołofit-Szymczak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/180653.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
ocena ryzyka zawodowego
zagrożenia biologiczne
narażenie na czynniki biologiczne
bezpieczeństwo i higiena pracy
occupational risk assessment
biological hazards
work safety and health
Opis:
Zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz.U. nr 81/2005, poz. 716) ocena ryzyka na czynniki biologiczne powinna być przeprowadzona na podstawie wszelkich dostępnych informacji o czynniku biologicznym z uwzględnieniem grupy zagrożenia występujących czynników biologicznych, według skali 2-4, rodzaju wykonywanych przez pracownika czynności, czasu i stopnia spodziewanego narażenia, potencjalnego działania alergizującego lub toksycznego szkodliwego czynnika biologicznego, choroby, która może wystąpić w następstwie wykonywanej pracy.
According to the ordinance of the Minister of Health (Dz.U. No. 81/2005, item 716) the assessment of occupational risk related to biological agents shall be conducted on the basis of all available information, including classification of biological agents which pose, or may pose, a hazard to human health (risk groups 2 - 4); activities likely to involve risk of exposure to biological agents, the nature, degree and duration of workers' exposure; potential allergic or toxic effects of biological agents; information on diseases which may be contracted as a result of work; information on diseases from which workers are found to be suffering and which have a direct connection with their work; recommendations from competent authorities (sanitary inspection, labour inspectorate, occupational medicine services).
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2008, 2; 6-9
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkodliwe czynniki biologiczne w zakładach fryzjerskich
Harmful biological agents in hair salons
Autorzy:
Gołofit-Szymczak, M.
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/179172.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
czynnik biologiczny
zanieczyszczenia biologiczne
zakłady fryzjerskie
biological agents
biological contaminants
hair salons
Opis:
Pracownicy zakładów fryzjerskich są narażeni na szkodliwe czynniki biologiczne: wirusy (gatunki z rodzaju HBV, HCV i HIV), bakterie (np. chlamydie, gronkowce, paciorkowce), grzyby oraz pasożyty zewnętrzne. Zanieczyszczenia mikrobiologiczne mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia osób narażonych na ich działanie. Mogą wywoływać choroby alergiczne, infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych oraz choroby skóry.
People who work in hair salons are exposed to viruses (HBV, HCV and HIV), bacteria (chlamydia, streptococcus, staphylococcus bacteria) and external parasites. Biological contaminants can be responsible for a variety of adverse health effects. Physical symptoms related to biological contamination include allergy, hypersensitivity, respiratory and toxicological problems and infectious skin diseases.
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2009, 1; 20-22
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagrożenia biologiczne w placówkach gastronomicznych
Biological hazard in eateries
Autorzy:
Zapór, L.
Gołofit-Szymczak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/180191.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
zagrożenia biologiczne
gastronomia
biological hazards
gastronomy
Opis:
Prace w zakładach produkujących żywność należą do narażających pracownikow na działanie szkodliwych czynników biologicznych. W artykule omówiono niektore czynniki biologiczne stwarzające zagrożenia zdrowia - bakterie, grzyby, wirusy, pasożyty wewnętrzne i szkodniki oraz zasady zapobiegania zagrożeniom biologicznym w zakładach gastronomicznych.
Workers in eateries belong to a high risk occupational group; they have contact with biological agents. This paper presents selected biological hazards, such as bacteria, molds and viruses, their sources, health effects of exposure to them, and prevention methods.
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2009, 2; 6-9
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena narażenia na czynniki biologiczne i chemiczne w małych zakładach gastronomicznych
Assesing exposure to biological and chemical agents in small eateries
Autorzy:
Kowalska, J.
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/181445.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
ocena ryzyka zawodowego
czynniki chemiczne
czynniki biologiczne
środowisko pracy
analiza zagrożeń
occupational risk assessment
chemical agents
biological agents
hazard analysis
Opis:
W artykule omówiono czynniki biologiczne i chemiczne występujące w zakładach gastronomicznych. Przedstawiono również wyniki oceny narażenia zawodowego na stanowiskach pracy uzyskane w ramach prowadzonego w CIOP-PIB zadania z zakresu służb państwowych.
This paper presents the problem of exposure to biological and chemical agents often found in small eateries. It also discusses the results of risk assessmerrt at those workplaces, which had been as a result ot the tasks conducted by CIOP-PIB as part of state services.
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2011, 5; 12-15
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo i higiena pracy a rozwój nanotechnologii
Octupational safety and health and nanotechnology
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/179435.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
nanotechnologia
nanomateriały
nanotechnology
nanomaterials
Opis:
W artykule przedstawiono problemy i niezbędne działania, jakie należy podjąć w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy z produktami nanotechnologii. Wydaje się, że obecnie największe ryzyko związane z nanotechnologią polega na braku jej kontroli, tj. niewystarczających środkach do monitorowania środowiska pracy i środowiska naturalnego oraz braku przepisów prawnych regulujących tę kontrolę.
This article presents the problems and necessary actions that should be taken in the field of health and safety at work in relation to nanotechnology products At present, it seems that lack of control is the greatest risk associated with nanotechnology. It consists in insufficient methods of monitoring the working environment and the natural environment and no legal provisions regulating this control.
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2012, 1; 4-7
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies