Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wolska-Pabian, Karolina" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Marek Łuszczyna, Mała zbrodnia. Polskie obozy koncentracyjne, Kraków: Znak Horyzont, 2017, ss. 320.
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2185307.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
    Źródło:
    Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka; 2018, 73, 3; 181-186
    0037-7511
    2658-2082
    Pojawia się w:
    Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fenomeny ognia. Wanda Golakowska i cztery dekady Pracowni Ceramiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
    The Fire Phenomena. Wanda Golakowska and four decades of the Ceramics Studio at the Academy of Fine Arts in Warsaw
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36144545.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    Golakowska Wanda
    Tichy Karol
    ceramika
    Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
    pracownia ceramiki
    szkliwo redukcyjne
    ceramics
    Academy of Fine Arts in Warsaw
    ceramic workshop
    reduction glaze
    Opis:
    Artykuł przedstawia postać Wanady Golakowskiej, niedocenionej artystki, ceramiczki, uczennicy i następczyni Karola Tichego na stanowisku kierownika pracowni ceramiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Golakowska pracowała na uczelni niespełna 40 lat. Pracę na stanowisku młodszego asystenta rozpoczęła w 1933 r. jeszcze jako studentka, od 1935 r. była starszym asystentem, a w przededniu wybuchu wojny, w czerwcu 1939 r., Rada Profesorów przyjęła jej nominację na stanowisko docenta. Od razu po zakończeniu wojny Wanda Golakowska wróciła do pracy i kierowała pracownią ceramiki do 1971 r. W swojej twórczości skupiała się przede wszystkim na szkliwach redukcyjnych. Często pokrywała szkliwami naczynia wykonane przez swoich kolegów i studentów. Jej osiągnięciem były szkliwa „tłuste” o charakterystycznej półbłyszczącej powłoce. Niewielka ilość przypisywanych jej prac znajduje się w zbiorach muzeów i kolekcjach prywatnych.
    The article presents the character of Wanada Golakowska, an underestimated artist, ceramicist, student, and successor of Karol Tichy as the head of the ceramics studio at the Academy of Fine Arts in Warsaw. Golakowska worked at the university for almost 40 years. She started working as a junior assistant in 1933 while being still a student, from 1935 she was a senior assistant, and on the eve of the outbreak of war, in June 1939, the Council of Professors accepted the nomination for the position of the associate professor. Immediately after the end of the war, Wanda Golakowska returned to work and managed the ceramics studio until 1971. In her work, she focused primarily on reduction glazes. She often glazed dishes made by her colleagues and students. Her achievement was "oily" glazes with a characteristic semi-gloss coating. A small number of her works are in possession of museums and private collections.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2023, 74, 3; 39-43
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lubomir Tomaszewski – emocjonalista
    Lubomir Tomaszewski – emotionalist
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/168558.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    ceramika
    rzeźba
    Emocjonaliści
    figurki z porcelany
    powstanie warszawskie
    malowanie ogniem i dymem
    ceramics
    sculpture
    Emotionalists
    porcelain figurines
    Warsaw Uprising
    painting with fire and smoke
    Opis:
    Artykuł jest wspomnieniem twórczości Lubomira Tomaszewskiego, zmarłego 15 listopada 2018 r. Ukazuje zarówno te mniej, jak i bardziej znane aspekty jego życia i działalności artystycznej. Chronologicznie przedstawia jego karierę artystyczną począwszy od czasów szkolnych oraz, mniej znany w kręgach artystycznych fakt uczestnictwa artysty w powstaniu warszawskim, co wpłynęło na jego późniejszą twórczość. Autorka dotarła do mało znanych dokumentów i prac znajdujących się w zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego. Nie da się przedstawić Lubomira Tomaszewskiego, nie wspominając o jego projektach dla fabryki porcelany w Ćmielowie: figurkach zwierząt i ludzi oraz o serwisach kawowych, które rozsławiły go w Polsce. Sukcesy na tym polu stały się pośrednio przyczyną wyjazdu artysty do Stanów Zjednoczonych, gdzie zasłynął jako rzeźbiarz wykorzystujący naturalne materiały, jak drewno, kamień i metal. W latach 90. rozwinął własną technikę „malowania” dymem i ogniem. W tej technice podjął temat swoich przeżyć z czasu wojny oraz powstania warszawskiego i stworzył cykl prac ukazujących różne aspekty ruchu, na przykład taniec. Pod koniec życia powrócił także do współpracy z ćmielowską fabryką porcelany i stworzył kolejne wzory figurek. Lubomir Tomaszewski był założycielem międzynarodowej grupy artystycznej „Emocjonaliści”, której członkowie odwołują się w swej twórczości do powrotu do natury, a za cel działań artystycznych obierają wywoływanie emocji u odbiorcy.
    The article titled „Lubomir Tomaszewski – emotionalist” is dedicated to the work of the artist who died on November 15, 2018. The text reveals both less and more known aspects of Tomaszewski's life and creative work. It is chronologically presents his artistic career, starting from school times and less known facts about the artist's participation in the Warsaw Uprising, which influenced his later work. The author reached little-known documents and works from the Warsaw Rising Museum’s collection. Presenting Lubomir Tomaszewski one can not omit his animal and human figurines and coffee services designed for the Ćmielów Porcelain Factory, which made the artist famous. Successes in this field contributed to the artist's departure to the United States, where he became famous as a sculptor using natural materials such as wood, stone or metal. In the 90s the artist developed his own technique of painting with the use of smoke and fire. This technique allowed him both to reflect his wartime experiences and to create a series of works that show various aspects of movement, such as dancing. At the end of his life, he returned to cooperate with the Ćmielów Porcelain Factory and designed new models of figurines. Lubomir Tomaszewski was the leader of the international artistic assosiation „Emotionalists”, whose members in their works refer to the return to nature.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2019, R. 70, nr 1, 1; 12-15
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Warzywna ceramika” z wytwórni w Korcu ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie na tle nurtu trompe loeil w sztuce europejskiej
    Trompe l’oeil, about vegetable decorations in ceramics on the example of the Ceramics Collection of the National Museum in Warsaw
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36120267.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    manufaktura porcelany w Korcu
    trompe l’oeil
    malarstwo iluzjonistyczne
    ceramika europejska
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    porcelana
    fajans
    porcelain Manufactory in Korets
    illusionist painting
    European ceramics
    National Museum in Warsaw
    porcelain
    faience
    Opis:
    „Trompe l’oeil” dosłownie oznacza „oszukać oko” i zostało zainspirowane długą historią złudzenia optycznego w sztuce, w tym w sztuce użytkowej, malarstwie, a nawet w projektach architektonicznych. Fascynacja wiernym naśladowaniem natury nasiliła się w XVIII-wiecznej Europie. Pierwsze znane przykłady pochodzą ze słynnej manufaktury porcelany w Miśni, ale trend ten był również szeroko rozpowszechniony w Anglii, Francji i Niderlandach. Sukces trompe l’oeil wynikał z wyjątkowej dbałości o szczegóły. Ceramicy wykorzystywali cechy każdej rośliny lub warzywa, aby stworzyć elementy naczynia, np. uchwyty do naczyń wykonane z wygiętych szparagów lub liści kapusty. W artykule przedstawiono przykłady z polskiej manufaktury w Korcu zachowane w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
    ‘Trompe l’oeil’ literally means to ‘fool the eye’ in French, and has been inspired by a long history of optical illusion in art, including works of silver, stone, paintings and even architectural designs. The fascination with faithful imitation of nature intensified in 18th-century Europe. The first known examples came from the famous porcelain factory in Meissen, but the trend was also widespread in England, France and the Netherlands. The trompe l’oeil’s success was due to exceptional attention to detail. The potters cleverly used the characteristics of each vegetable or plant to create dish handles, such as a crumpled piece of asparagus or cabbage leaves. The article presents examples from the Polish manufacture in Korzec (today Korets, Ukraine) in the collection of the National Museum in Warsaw.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2022, 73, 2; 38-42
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zarys historii fabryki fajansu w Lubartowie na podstawie terralitów lubartowskich zachowanych w zbiorach muzealnych
    An outline of the history of the faience factory in Lubartów on the basis of Lubartów terralites preserved in museum collections
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36124541.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    Lubartów
    Henryk Łubieński
    terrolit
    terralit
    fajans
    dzbanek myśliwski
    Henryk Lubienski
    faience
    hunter’s jug
    Opis:
    Tekst opowiada o historii działalności wytwórni fajansu w Lubartowie. Fajansarnia została założona przez Henryka Łubieńskiego, wiceprezesa Banku Polskiego, który w 1839 r. nabył dobra lubartowskie. Wraz ze swoim bratankiem Pawłem Łubieńskim założył Fabrykę wyrobów fajansowych, terrolitowych, porcelanowych i glinianych w Lubartowie. Mimo że wytwórnia działała jedynie 10 lat, między rokiem 1840, a 1850, jej działalność była bardzo różnorodna. Wśród zachowanych w zbiorach muzealnych przykładów znajduje się kilkadziesiąt naczyń użytkowych zdobionych prostą rytowaną dekoracją, naczyń szkliwionych z dekoracją reliefową, szkliwionych pokrytych kwiatową dekoracją malarską oraz naczyń terralitowych, czyli pokrytych lakierem na zimno. To właśnie naczynia terralitowe wyróżniały lubartowską wytwórnię spośród innych działających w tym czasie.
    The article is about the history and production of the faience factory in Lubartów. The workshop was established by Henryk Łubieński, vice-president of Bank Polski, who purchased the Lubartów estate in 1839. Together with his nephew Paweł Łubieński, he founded the Factory of faience, terrolite, porcelain and clay products in Lubartów. Although the factory has operated for only 10 years, between 1840 and 1850, its production was very diversified. Among the dozens of examples preserved in museum collections, there are several dozen examples of utility vessels decorated with simple engraved decorations, glazed dishes with relief decorations, glazed vessels covered with floral painting decorations, and terralite vessels, i.e. covered with cold varnish. Terralite vessels distinguished the Lubartów factory among others operating at that time.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2022, 73, 3; 47-51
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wytwórnie ceramiki regionu świętokrzyskiego w XIX w. na przykładzie wybranych obiektów ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie
    The pottery factories of the Świętokrzyskie region in the 19th century. Based on object examples from the collection of the National Museum in Warsaw
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36129940.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    fajans
    kamionka
    Staropolski Okręg Przemysłowy
    region świętokrzyski
    Stanisław Staszic
    Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki
    faience
    stoneware
    Old Polish Industrial District
    Świętokrzyskie region
    Opis:
    Artykuł podejmuje temat działalności wytwórni ceramiki szlachetnej w rejonie sandomiersko-kieleckim w XIX w. na tle ówczesnej sytuacji gospodarczej i politycznej. Powstanie Królestwa Polskiego wiązało się z odcięciem od fabryk w okręgu wołyńskim, co było szansą rozwoju dla Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Zainteresowanie zarówno porcelaną, jak i tańszym i łatwiejszym w produkcji fajansem było na tyle duże, że rząd oraz powołany w 1828 r. Bank Polski wspierały tego rodzaju produkcję. Szczególny rozwój nastąpił w latach 1820–1860. Inicjatorami przemysłu ceramicznego w regionie świętokrzyskim byli także Stanisław Staszic i Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. Autorka omawia historię oraz funkcjonowanie wybranych manufaktur w rejonach Gromadzic, Bodzentyna, Bodzechowa i Rytwian na przykładach obiektów ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.
    The article is about production of the fine ceramic factories in the Sandomierz-Kielce region in 19th century in the context of economic and political situation at that time. The establishment of the Kingdom of Poland was associated with separation of the factories in the Volyn district, and at the same time it was a development opportunity for the Old Polish Industrial District. The interest in porcelain as well as in cheaper and easier to produce faience, was so great, that the government and the established in 1828 Bank of Poland, supported this type of production. A significant development took place in the years 1820–1860. The initiators of the ceramics industry in the Świętokrzyskie region were also Stanisław Staszic and Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. The author discusses the history and functioning of the selected manufactories from the following regions: Gromadzice, Bodzentyn, Bodzechów and Rytwiany, using examples of objects from the collections of the National Museum in Warsaw.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2022, 73, 4; 47-51
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fajansarnia w Jedlni (1840–1873) – historia, działalność i produkcja na przykładzie obiektów zachowanych w zbiorach muzealnych
    The faience factory in Jedlnia 1840-1873. History, activity and production on the example of objects preserved in museum collections
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36133855.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    Jedlnia
    fajans delikatny
    motyw kwiatowy
    dekoracja ludowa
    Fryderyk Janslin
    delicate faience
    floral motif
    folk-type decoration
    Opis:
    Manufaktura fajansu w Jedlni założona została ok. 1840 r. przez generała Aleksandra Bezaka, który dobra jedlińskie otrzymał jako nagrodę za tłumienie Powstania Listopadowego. Szybko okazało się, że znajdujące się w okolicy złoża gliny nie nadają się do produkcji fajansu. Problemy z dostępem do surowca oraz znalezieniem dzierżawcy i administratora reprezentującego na miejscu interesy Bezaka niemal doprowadziły do zamknięcia wytwórni około 1846 r. Krokiem milowym miało zapewne być zatrudnienie Fryderyka Janslina, doświadczonego ceramika, jednak jego wpływ nie jest widoczny w stylistyce znanych nam obecnie przykładów fajansu z Jedlni. Ostatecznie fabryka upadła po pożarze w 1873 r. Jej wyroby zdobione były malowaną naszkliwnie, często od szablonu, dekoracją malarską w typie ludowym. Głównymi motywami były kompozycje kwiatowe lokalnie występujących gatunków roślin.
    The faience factory in Jedlnia was founded around 1840 by General Aleksander Bezak, who received the Jedlnia estate as a reward for suppressing the November Uprising (Polish-Russian War 1830-31). It soon turned out that the clay deposits in the area were not suitable for the production of faience. Problems with access to the good quality clay and finding a tenant representing the interests of the general Bezak on site almost led to the closure of the factory around 1846. A milestone was probably to be the employment of Fryderyk Janslin, an experienced ceramicist supposedly from England, but his influence is not visible in the style of the currently known examples of Jedlnia faience. Eventually, the factory has been liquidated after a fire in 1873. The products were decorated with overglaze painting, often from a template, with a folk-type painting decoration. The main motifs were floral compositions from locally occurring plant species.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2023, 74, 1; 45-49
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies