Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Weryszko-Chmielewska, E" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-50 z 80
Tytuł:
Reakcja tkanek korzeni bobiku [Vicia faba L. var.minor Harz] na dzialanie olowiu
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/806615.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
olow
ochrona srodowiska
reakcje roslin
metale ciezkie
morfologia roslin
korzenie
anatomia roslin
bobik
zagrozenia srodowiska
Opis:
W kulturach wodnych badano wpływ ołowiu (38,6 mg PbCl₂‧dm⁻³) na strukturę wierzchołkowej strefy korzeni bobiku odmiany Nadwiślański po 72 godzinach inkubowania w pożywce. Wykazano znaczny wzrost średnicy korzenia w porównaniu z kontrolą oraz wydłużenie się czapeczki. Stwierdzono obfite odpadanie komórek czapeczki oraz warstw wyżej położonych (do około 4 mm), które miały brunatną barwę. Wiele komórek merystemu wykazywało silną wakuolizację oraz zwiększenie rozmiarów. Nastąpiło znaczne skrócenie i zgrubienie chromosomów w metafazie. Komórki kory pierwotnej wyraźnie różniły się wielkością i odznaczały się pofałdowaniem ścian.
The influecne of lead addition (38.6 mg PbCl₂‧dm⁻³ ) on the structure of root apical zone of faba bean, Nadwiślański cv. was studied in water cultures after 72-hour incubation. Significant increase of root diameter as compared to control calyptra elongation, was observed. Abundant falling of af the exterior calyptra cells and upper laying (up to 4 mm) cells of brown color was observed. Many meristem cells were strongly vacuolized and showed enlargerd dimensions. Considerable shortening and thickening of chromosomes occurred in metaphase. The cells of primary cortex were clearly different as regards to their size and were characterized by wall undulation.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2001, 476; 335-340
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological characters of the flowers and the structure of the nectaries of Acer platanoides L.
Cechy morfologiczne kwiatów i struktura nektarników Acer platanoides L.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26812.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The micromorphology of the nectaries and of other elements of the flower was examined by scanning electron microscopy (SEM). The anatomy of the nectaries was determined using light microscopy (LM). The inflorescences of A. platanoides comprise flowers included in two categories: functionally male and female. Nectaries of similar structure are found in both types of these flowers. The nectary gland located on the surface of the receptacle belongs to interstaminal nectaries. It has the form of a fleshy ring situated between the petals and the pistil. The bases of the staminal filaments are located in the depressions of the nectary. The outer diameter of the nectary reaches ca. 5 mm, while the thickness of this gland’s tissues is 400-700 µm. In the epidermis of the nectary gland, there are numerous, evenly distributed stomata through which nectar release occurs. The stomata function asynchronously. In some stomata, we could observe nectar drops flowing out and a layer of this secretion around the stomata. The secretory parenchyma of the nectary is composed of several layers of thick-walled cells, whereas the ends of the vascular bundles with xylem and phloem elements are situated in the subglandular parenchyma. Chloroplasts are found both in the epidermal cells and in the glandular parenchyma cells and photosynthesis can take place in them due to the nectary’s good exposure to light. The presence of starch grains was found in the chloroplasts; they can be energy material for nectar production.
Struktura nektarników kwiatowych Acer platanoides nie została dotychczas wystarczająco poznana. Mikromorfologię nektarników i innych elementów kwiatu badano przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). Anatomię nektarników określono w mikroskopie świetlnym (LM). W kwiatostanach A. platanoides występują kwiaty zaliczane do dwóch kategorii: funkcjonalnie męskie i żeńskie. W obu typach kwiatów występują nektarniki o podobnej budowie. Gruczoł nektarnikowy położony na powierzchni dna kwiatowego należy do nektarników interstaminalnych. Ma postać mięsistego pierścienia położonego między płatkami a słupkiem. Nasady nitek pręcikowych znajdują się w obrębie zagłębień nektarnika. Zewnętrzna średnica nektarnika osiąga ok. 5 mm, a grubość tkanek gruczołu 400-700 µm. W epidermie gruczołu nektarnikowego występują liczne, równomiernie rozmieszczone aparaty szparkowe, przez które odbywa się uwalnianie nektaru. Aparaty szparkowe funkcjonują niesynchronicznie. W niektórych szparkach obserwowano wypływające krople nektaru, a wokół nich warstwę tej wydzieliny. Parenchymę wydzielniczą nektarnika tworzy kilka warstw grubościennych komórek, natomiast w parenchymie podgruczołowej są widoczne zakończenia wiązek przewodzących. Zarówno w komórkach epidermy, jak też w komórkach parenchymy gruczołowej występują chloroplasty, w których może się odbywać proces fotosyntezy ze względu na dobrą ekspozycję nektarnika na światło. W chloroplastach stwierdzono obecność ziaren skrobi, które mogą stanowić materiał energetyczny do produkcji nektaru.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphology, anatomy and ultrastructure of yarrow [Achillea millefolium L.] floral nectaries
Morfologia, anatomia i ultrastruktura nektarnikow kwiatowych krwawnika pospolitego [Achillea millefolium L.]
Autorzy:
Sulborska, A
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26887.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
ultrastructure
morphology
floral nectary
Achillea millefolium
nectary
Compositae
anatomy
yarrow
Opis:
Badano cechy morfologiczne i anatomiczne oraz związane z ultrastrukturą komórek nektarników Achillea millefolium z rodziny Asteraceae. Obecność nektarników stwierdzono tylko w kwiatach rurkowatych u podstawy szyjki słupka. Zbadano mikromorfologię nektarników w SEM, przeprowadzono obserwacje struktury w mikroskopie świetlnym i transmisyjnym elektronowym. Określono liczbę warstw budujących gruczoł, wielkość oraz kształt komórek epidermy i komórek gruczołowych. Analizowano ultrastrukturę komórek wydzielniczych. Dyskoidalny gruczoł nektarnikowy oglądany z góry miał kształt pięciokąta o wysokości 181,5 µm i średnicy 299,4 µm. Zbudowany był z jednowarstwowej epidermy oraz średnio z 6 warstw komórek wydzielniczych. Komórki gruczołowe były większe (27 µm) od komórek skórki (22 µm), różny był także kształt komórek w obu tkankach. Sekrecja nektaru odbywała się przez zmodyfikowane aparaty szparkowe. Komórki aparatów szparkowych były wyniesione ponad powierzchnię pozostałych komórek tkanki okrywającej oraz wyróżniały się większymi rozmiarami. Nektarniki zaopatrywane były przez wiązki waskularne biegnące od szyjki słupka, które kończyły się u podstawy nektarnika, nie wnikając w głąb gruczołu. Badane w TEM komórki epidermy nektarnika krwawnika charakteryzowały się obecnością dużych jąder komórkowych, licznych piastydów, mitochondriów oraz wakuol z depozytami włóknistej wydzieliny oraz pęcherzykowatymi strukturami. W komórkach tkanki wydzielniczej nektarnika obserwowano elektronowo gęstą cytoplazmę, liczne plastydy, mitochondria, aparaty Golgiego oraz rozległą sieć retikulum endoplazmatycznego.
The studies focused on the morphological and anatomical features as well as those related to the ultrastructure of nectary cells Achillea millefolium Asteraceae family. The nectary presence was confirmed only in the disk flowers at the pistil style base. The micromorphology of nectaries was investigated in SEM, and structure was observed in a light and transmission electron microscopes. A number of layers composing a gland, the size and shape of epidermal and glandular cells were determined. The secretory cell ultrastructure was analyzed. The discoidal nectary gland observed from above had a pentagonal shape, 181.5 µm height and 299.4 µm diameter. It was built of the monolayer epidermis and 6 layers of the secretory cells on average. The glandular cells appeared to be bigger (27 µm) than the epidermal cells (22 µm), a cell shape in both tissues differed as well. The nectar secretion occured through the modified stomata. The stomata cells were at distinguishable greater size and raised above the surface of epidermis. The nectaries were supplied by the vascular bundles running from the pistil style up to the nectary base, not getting into the gland. In the cells of the nectary epidermis observed in TEM the big cell nuclei, numerous plastids, mitochondria and vacuoles with fibrous secretion deposits and vesicular structures were found. In the cells of the nectary secretory tissue there were dense cytoplasm, many plastids, mitochondria, Golgi bodies and the extensive network of the endoplasmic reticulum.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structure of trichomatous nectaries in flowers of Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.
Struktura nektarnikow trichomowych w kwiatach Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Bozek, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26991.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
ultrastructure
nectary
Lonicera kamtschatica
honeyberry
plant
flower
micromorphology
papilla
secretory trichome
Opis:
The structure of the fl oral nectaries of Lonicera kamtschatica was examined using light microscopy, scanning electron microscopy and transmission electron microscopy. Nectariferous tissues are located in the lower portion of the corolla tube. It was found that the secretory tissue of the nectary was composed of two layers of epidermal formations: short papillae and about 3x longer unicellular trichomes. They cover the adaxial surface of a small spur. Nectar secretion takes place through the apical portion of the trichomes and papillae. The cell wall of the upper part of the trichome has protuberances participating in nectar transfer to the subcuticular space which reaches large dimensions. The lateral walls of the trichomes are saturated with cutin. The papillae have much thicker walls than the trichomes. In the papillae, there are no wall protuberances. Less secretion accumulates in the subcuticular cavities of the papillae than in the trichomes.
Przy użyciu mikroskopii świetlnej, skaningowej elektronowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę nektarników kwiatowych Lonicera kamtschatica. Tkanki nektarnikowe położone są w dolnej części rurki korony. Stwierdzono, że tkankę sekrecyjną nektarnika stanowiły dwie warstwy wytworów epidermy: krótkie brodawki i około trzy razy dłuższe jednokomórkowe włoski. Pokrywają one doosiową powierzchnię niewielkiej ostrogi. Wydzielanie nektaru odbywa się przez szczytową część włosków i brodawek. Ściana komórkowa górnej części włoska posiada protuberancje uczestniczące w przenikaniu nektaru do przestrzeni subkutykularnej, która osiąga pokaźne rozmiary. Boczne ściany włosków są wysycone kutyną. Brodawki mają znacznie grubsze ściany niż włoski. W brodawkach nie występują protuberancje ścian. W przestrzeni subkutykularnej brodawek gromadzi się mniej wydzieliny niż w przypadku włosków.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nectary structure and nectar secretion of Echium russicum J.F.Gmel. flowers
Budowa nektarnikow i sekrecja nektaru w kwiatach Echium russicum J.F.Gmel.
Autorzy:
Chwil, M
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27065.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
epidermis
nectar secretion
botany
scanning electron microscopy
flower
nectary structure
Boraginaceae
Echium russicum
Opis:
In this study, the micromorphology of nectaries in Echium russicum J. F. Gmel. flowers was determined by using scanning electron microscopy (SEM) and their anatomy by using light microscopy (LM). The rate of nectar production of flowers and sugar concentration in nectar were investigated. The nectary gland is located below the ovary of the pistil. It is composed of 4 parts corresponding to the parts of the ovary. The widest regions of the nectar-producing tissue are situated by the furrows separating the adjacent parts of the ovary. Nectar is secreted through anomocytic stomata, located only in the lower part of the nectary. The stomata were distributed evenly or they formed clusters of 2-3. The average number of stomata on the surface of the whole nectary was 184. At the nectar secretion stage, open and closed, as well as not fully mature stomata were observed. The orientation of most of the stomata was parallel to the nectary base. The cuticle surface of the cells of the upper and lateral part of the nectary was smooth, whereas in the region producing stomata it showed various folds facilitating the retention of nectar. The flowers produced nectar throughout the flowering period. The weight of nectar secreted throughout the lifetime of ten flowers was, on the average, 20 mg, with the concentration of sugars of 58% and their weight reaching 17 mg.
W przeprowadzonych badaniach określono mikromorfologię nektarników w kwiatach Echium russicum J. F. Gmel. przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) oraz anatomię przy zastosowaniu mikroskopu świetlnego (LM). Zbadano obfitość nektarowania kwiatów i koncentrację cukrów w nektarze. Gruczoł nektamikowy położony jest poniżej zalążni słupka. Składa się z 4 części odpowiadających członom zalążni. Najszersze strefy tkanki nektaronośnej znajdują się przy bruzdach, oddzielających sąsiednie części zalążni. Wydzielanie nektaru odbywało się przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone tylko w dolnej części nektarnika. Szparki były rozmieszczone równomiernie lub tworzyły skupienia po 2-3. Średnia liczba aparatów szparkowych na powierzchni całego nektarnika wynosiła 184. W fazie sekrecji nektaru obserwowano zarówno otwarte, jak i zamknięte oraz nie w pełni dojrzałe aparaty szparkowe. Orientacja większości aparatów szparkowych była równoległa do podstawy nektamika. Powierzchnia kutykuli komórek górnej i bocznej części nektarnika była gładka, natomiast w strefie wytwarzającej szparki wykazywała różne pofałdowania, ułatwiające zatrzymywanie nektaru. Kwiaty nektarowały przez całą długość kwitnienia. Masa nektaru wydzielana przez całe życie dziesięciu kwiatów wynosiła średnio 29 mg, o koncentracji cukrów 58% i masie cukrów osiągającej 17 mg.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomical features of leaves of sweet pepper (Capsicum annuum L.) fed with Calcium using foliar nutrition
Cechy anatomiczne liści papryki słodkiej (Capsicum annuum L.) dokarmianej pozakorzeniowo wapniem
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Michalojc, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27509.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
anatomical feature
leaf
sweet pepper
pepper
Capsicum annuum
calcium fertilization
foliar fertilization
Opis:
The effect of three foliar-applied Ca-containing preparations on the anatomical features of leaves of sweet pepper (Capsicum annuum L.) was studied. The following preparations were used: Ca(NO3)2, Librel Ca and Wapnowit, applied at the respective concentrations of 0.5%, 1%, 1%, which corresponded to a content of 2000 mg Ca dm-3. Light and scanning electron microscopy were used in the study. It was demonstrated that in amphistomatic bifacial pepper leaves numerous specialised cells occurred which accumulated calcium oxalate crystals in the form of crystalline sand. Anisocytic stomata were found with a much greater density in the abaxial epidermis. They were characterized by very well-developed outer cuticular ledges. It was found that in the leaves of the plants sprayed with the nutrient supplements with increased Ca content there was a much smaller number of epidermal cells per 1 mm2 than in the control plants. These cells were distinguished by an increased size. In the case of the application of the nutrient supplements Librel Ca and Wapnowit, the number of stomata also decreased. However, the application of the calcium supplements resulted in an increase in the value of the stomatal index compared to the control, which is attributable to a significant reduction in the number of epidermal cells not belonging to the stomata. The plants additionally supplied with Ca were marked by a larger number of colenchyma layers and an increased volume of leaf parenchyma cells. In the case of pepper leaves, the thin cuticle and the outer cell wall are not a major barrier to the Ca-containing preparations applied for spray treatment. Nevertheless, the decrease in the number of stomata may restrict the possibility of Ca uptake by this way, which compensates the increase in surface area of particular epidermal cells that will be the main way of Ca penetration into the internal leaf tissues.
Ca stosowanych drogą dokarmiania dolistnego na cechy anatomiczne liści papryki słodkiej (Capsicum annuum L.). Wykorzystano: Ca(NO3)2, Librel Ca oraz Wapnowit stosowane odpowiednio w stężeniach) 5%, 1%, 1%, co odpowiadało zawartości 2000 mg Ca x dm-3. Do badań wykorzystano mikroskopię świetlną i skaningową elektronową. Wykazano, że w amfistomatycznych, bifacjalnych liściach papryki wystepują liczne wyspecjalizowane komórki gromadzące kryształy szczawianu wapnia w postaci piasku krystalicznego. Anizocytyczne aparaty szparkowe wystepowały w znacznie większym zagęszczeniu w epidermie abaksjalnej. Charakteryzowały się bardzo dobrze rozwiniętymi zewnętrznymi listwami kutykularnymi. Stwierdzono, że w liściach roślin spryskiwanych preparatami ze zwiększoną zawartością Ca występowała znacznie mniejsza liczba komórek epidermy w 1 mm2 niż u roślin kontrolnych. Komórki te odznaczały się zwiększonymi rozmiarami. W przypadku zastosowania preparatów Librel Ca i Wapnowit nastąpiło także zmniejszenie liczby aparatów szparkowych. Natomiast aplikacja preparatów z Ca wpłynęła na zwiększenie wartości indeksu stomatalnego w porównaniu z kontrolą, co wynika ze znacznego zmniejszenia się liczby komórek epidermy nie należących do aparatów szparkowych. Rośliny zaopatrzone dodatkowo w Ca odznaczały się większą liczbą warstw sklerenchymy i powiększoną objętością komórek parenchymy liścia. W przypadku liści papryki cienka kutykula i zewnętrzna ściana komórkowa nie stanowią dużej bariery dla zastosowanych do oprysku preparatów z Ca. Jednakże zmniejszenie się liczby aparatów szparkowych może ograniczyć możliwości pobierania Ca tą drogą, co rekompensuje powiększenie powierzchni poszczególnych komórek epidermy, które będą stanowiły główną drogę przenikania Ca do wewnętrznych tkanek liścia.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The morphology and ultrastructure of the nectaries of marrow (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)
Morfologia i ultrastruktura nektarników kabaczka (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)
Autorzy:
Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27659.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The present study investigated the size and structure of the nectaries in flowers of marrow – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. The diameter and thickness of nectariferous layer were compared in female and male flowers of this taxon. The micromorphology as well as the anatomical and ultrastructural characters of the nectary from the female flower were observed using light, scanning and transmission electron microscopy. The density and size of stomata of the nectary epidermis from both types of flowers were examined using light microscopy. The nectaries in female flowers were found to have a larger size than in male flowers. The stomata occurring in the nectary epidermis of both types of flowers have a similar size and density. We observed that nectar was released onto the surface of the nectary not only via the stomata, but also through the walls of the epidermal cells. In TEM examination, large nuclei, different-shaped plastids, ER tubules, dictyosomes, and ribosomes were observed in the nectariferous tissue cells. A large number of mitochondria accompanying the plastids were found in the parenchyma cells of the nectary. The degradation of the nectary parenchyma cells in the flowers living for about 6 hours was asynchronous.
W pracy badano wielkość oraz strukturę nektarników w kwiatach kabaczka – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. Porównano średnicę i grubość warstwy nektarnika w kwiatach żeńskich i męskich tego taksonu. Przy pomocy mikroskopii świetlnej, skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano mikromorfologię oraz cechy anatomiczne i ultrastrukturalne nektarnika, pochodzącego z kwiatu żeńskiego. Zagęszczenie i wielkość aparatów szparkowych w epidermie nektarników w obu typach kwiatów badano w mikroskopie świetlnym. Stwierdzono, że nektarniki w kwiatach żeńskich mają większe rozmiary niż w męskich. Występujące w epidermie nektarników aparaty szparkowe w obu typach kwiatów mają podobną wielkość i występują w zbliżonym zagęszczeniu. Zaobserwowaliśmy, że uwalnianie nektaru na powierzchnię nektarnika zachodzi nie tylko za pośrednictwem aparatów szparkowych, lecz także przez ściany komórek epidermy. W komórkach tkanki nektaronośnej obserwowano w TEM duże jądra komórkowe, różnokształtne plastydy, liczne mitochondria, kanaliki ER, diktiosomy i rybosomy. W komórkach tych zarejestrowano dużą liczbę mitochondriów towarzyszących plastydom. W plastydach zanotowano lokalny brak ciągłości otoczki. Degradacja komórek parenchymy nektarnika w kwiatach żyjących około 6 godzin odbywała się niesynchronicznie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mikromorfologia powierzchni nektarnika jarzębu szwedzkiego (Sorbus intermedia Pers.) w różnych fazach kwitnienia
Micromorphology of Sorbus intermedia Pers. nectary surface in different phases of blooming
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Konarska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27729.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The structure of floral nectary surface of Sorbus intermedia in different phases of flower development was examined using scanning electron microscopy. Nectaries in S. intermedia flowers represent a receptacle type. The sculpture of cuticule on nectary epidermis and overlaying cells was described. The differences in the size of striaes on the outer cell wall of epidermis during the flower development were stated. Nectarostomata were situated in small hollows. In the buds, they were closed and not fully developed. During pollen release phase, the outer ledges of the guard cells were better developed than at the beginning of blooming. Depressions on nectary epidermis cell walls were observed in the final phase of blooming.
Zmiany w strukturze powierzchni receptakularnych nektarników kwiatowych Sorbus intermedia w czterech fazach kwitnienia badano w skaningowym mikroskopie elektronowym. Zaobserwowano różnice w urzeżbieniu kutykuli epidermy nektarnika oraz epidermy komórek leżących powyżej tego gruczołu. W czasie rozwoju kwiatów stwierdzono wzrost rozmiarów prążków kutykularnych na zewnętrznej úcianie epidermy położonej powyżej nektarników. Zgrupowane w dolnej częúci nektarnika aparaty szparkowe usytuowane były w niewielkich zagłębieniach. W stadium pąka szparki były zamknięte i nie w pełni rozwinięte. Zewnętrzne listwy kutykularne aparatów szparko- wych były najsilniej wykształcone w fazie postsekrecyjnej. Pod koniec okresu kwit- nienia zaobserwowano również zapadanie się i fałdowanie úcian komórek epidermy nektarnika.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structure of Kalanchoe pumila Bak. leaves (Crassulaceae DC.)
Struktura liści Kalanchoe pumila Bak. (Crassulaceae DC.)
Autorzy:
Chernetskyy, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27963.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
leaf structure
Kalanchoe pumila
leaf
Crassulaceae
plant morphology
plant anatomy
ultrastructure
Opis:
The structure of Kalanchoё pumila Bak. was studied with the use of stereoscopic, light, scanning and transmission electron microscopy. It was found that the chlorenchymatic tissue was divided into subepidermal small-celled mesophyll and large-celled (water transporting, CAM type) mesophyll, placed in the central part of the leaf. The mesophyll structure and its cell ultrastructure indicate C3 photosynthesis in this taxon, whereas CAM photosynthesis, being an adaptive syndrome, is induced by external factors. Three groups of xeromorphic traits were observed in the structure of K. pumila leaves, related to: 1) storing water in the ground and epidermal tissues, 2) decreased transpiration (the closing of stomata during heat), 3) avoiding excess insolation of the mesophyll and overheating of the leaf (striated cuticula, anthocyan pigments, tannin storage). The last two groups of xeromorphic traits also include thickening of the outer walls of cuticular cells, a thick-layered cuticula, and the presence of epicuticular wax and calcium carbonate deposits. Microchannels which enhance transpiration effi ciency in developing K. pumila leaves were found in the vicinity of anticlinal walls in the outer walls of epidermal cells. Calcium deposits produced on the leaf surfaces protect them in extreme conditions. Adaptive traits in the structure of K. pumila leaves are conservative and they confi rm the relations between this taxon and the conditions in their native land.
Przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej oraz skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę liści Kalanchoё pumila Bak. Stwierdzono, że tkanka chlorenchymatyczna w liściach jest podzielona na mezofi l drobnokomórkowy subepidermalny oraz mezofi l wielkokomórkowy (wodonośny, typu CAM) położony w środkowej części liścia. Budowa mezofi lu i ultrastruktura jego komórek wskazuje na C3 typ fotosyntezy u tego taksonu, a fotosynteza typu CAM, jako syndrom przystosowawczy, indukowana jest czynnikami zewnętrznymi. W strukturze liści K. pumila zaobserwowano trzy grupy cech kseromorfi cznych związanych z: 1) magazynowaniem wody w tkance miękiszowej i epidermalnej, 2) obniżeniem transpiracji (zamknięcie aparatów szparkowych w czasie upału), 3) ze zmniejszeniem nasłonecznienia mezofi lu i przegrzewania liścia (prążkowana kutykula, występowanie barwników antocyjanowych, gromadzenie substancji garbnikowych). Dwie ostatnie grupy cech kseromorfi cznych obejmują ponadto: zgrubienie zewnętrznej ściany komórek skórki, grubowarstwową kutykulę, występowanie wosku epikutykularnego oraz złogów węglanu wapnia. W sąsiedztwie ścian antyklinalnych w zewnętrznych ścianach komórek epidermy wykazano obecność mikrokanalików, które niewątpliwie zwiększają zdolność wyparowania wody w rozwijających się liściach roślin K. pumila w czasie wegetacji. Jednakże wyprodukowane na powierzchni liści osady wapienne chronią te organy w warunkach ekstremalnych. Cechy adaptacyjne występujące w strukturze liści K. pumila są konserwatywne i potwierdzają związek tego taksonu z warunkami występowania w ojczyźnie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structure of the floral parts of Crocus vernus (L.) Hill.
Struktura elementów kwiatowych Crocus vernus L. Hill.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27997.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
In the climatic conditions of Lublin, Crocus vernus blooms from the third decade of March until the third decade of April. The flowers live for 3-4 days. Micromorphological investigations of the tepals and perianth tube as well as of the stamens and pistil were carried out using scanning electron microscopy. The anatomical features of the perianth segments and flower stem were examined with the use of light and fluorescence microscopy. Pollen grains were observed under a light microscope. It was found that the adaxial and abaxial epidermal cells formed papillae in the middle and lower part of the tepals. Much smaller papillae are formed in the upper region of the perianth tube. Elongated non-glandular and glandular trichomes, with spherical protrusions at the tip, are found at the base of the filaments. The filaments are distinguished by epidermal cells with a longitudinally striated cuticle and by the presence of papillae of varying number and size. The cylindrical papillae on the stigma of the pistil are covered by a wrinkled cuticle. The style is surrounded by the perianth tube along a significant length. A narrow space is formed between these organs, and it is filled by the nectar. Stylar channels are found in the style. We observed calcium oxalate crystals and numerous plastids in the parenchymal cells surrounding these channels. Inaperturate, spherical pollen grains are covered by numerous tryphine (or pollenkitt) droplets. This paper also discusses the functions of the papillae found in the epidermis of the perianth and filaments.
W warunkach klimatycznych Lublina Crocus vernus kwitnie od trzeciej dekady marca do trzeciej dekady kwietnia. Kwiaty żyją 3-4 dni. Badania mikromorfologii listków i rurki okwiatu oraz pręcików i słupka przeprowadzono w skaningowym mikroskopie elektronowym. Cechy anatomiczne elementów okwiatu i łodyżki kwiatowej badano przy użyciu mikroskopii świetlnej i fluorescencyjnej. Ziarna pyłku obserwowano w mikroskopie świetlnym. Stwierdzono, że komórki epidermy doosiowej i odosiowej w środkowej i dolnej części listków okwiatu tworzą papillle. Znacznie mniejsze papille powstają w górnej strefie rurki okwiatu. Przy nasadach nitek pręcikowych występują wydłużone włoski mechaniczne i wydzielnicze z kulistymi uwypukleniami na szczycie. Nitki pręcikowe wyróżniają się komórkami epidermy z podłużnie prążkowaną kutykulą i obecnością papilli o różnej liczbie i wielkości. Walcowate papille na znamieniu słupka okrywa pomarszczona kutykula. Szyjka słupka otoczona jest na znacznej długości przez rurkę okwiatu. Między tymi organami tworzy się wąska przestrzeń, którą wypełnia nektar. W szyjce słupka występują kanały stylarne. W komórkach parenchymy otaczających kanały obserwowaliśmy kryształy szczawianu wapnia i liczne plastydy. Bezaperturowe, kuliste ziarna pyłku pokryte są licznymi kroplami kitu pyłkowego. W pracy dyskutowane są funkcje papilli występujących w epidermie okwiatu i nitek pręcików.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomical traits of sweet pepper (Capsicum annuum L.) fruit
Cechy anatomiczne owoców papryki słodkiej (Capsicum annuum L.)
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Michalojc, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28017.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The micromorphology of the epidermis as well as the anatomy of the pericarp and fruit pedicle in Capsicum annuum L., cv. ‘Red Knight F1’, were studied using light and scanning electron microscopy. The pericarp was found to consist of an epidermis with strongly thickened outer walls, several layers of tangential and angular collenchyma as well as multi-layered parenchyma composed of cells of varying size in which very large lobed nuclei were observed. Chromoplasts were found in the cells of the above-mentioned tissues. The inner epidermis of the pericarp was characterized by thick cell walls and numerous straight pits. Among the tissues of the fruit pedicle, we observed epidermis with numerous stomata, collenchyma, chlorenchyma with very large intercellular spaces, small clusters of sclerenchyma, secondary phloem and xylem as well live and dead cells of the pith which were characterized by the presence of thin walls with numerous pits. The structural traits of the pericarp of the red pepper cultivar under study show adaptations to significantly reduced transpiration, which is an important feature during storage. At the same time, the strongly thickened and cutinized walls of the fruit contribute to a reduction in its digestibility and impede nutrient penetration in non-root feeding.
Przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej oraz skaningowej elektronowej badano mikromorfologię epidermy oraz anatomię owocni i szypułki owoców Capsicum annuum L. cv. ‘Red Knight F1’. Stwierdzono, że owocnię tworzy epiderma o silnie zgrubiałych ścianach zewnętrznych, kilka warstw kolenchymy płatowej i kątowej oraz wielowarstwowa parenchyma o zróżnicowanych pod względem wielkości komórkach, w których obserwowano bardzo duże płatowate jądra. W komórkach wymienionych tkanek występowały chromoplasty. Wewnętrzna epiderma owocni wyróżniała się grubymi ścianami komórek oraz licznymi jamkami prostymi. Wśród tkanek szypułki obserwowano epidermę z licznymi aparatami szparkowymi, kolenchymę, chlorenchymę z bardzo dużymi przestworami międzykomórkowymi, niewielkie skupienia sklerenchymy, wtórny floem i ksylem oraz martwe komórki rdzenia, które charakteryzowały się obecnością cienkich ścian z licznymi jamkami. Cechy budowy owocni badanej odmiany papryki wskazują na przystosowania do znacznego ograniczenia transpiracji, co stanowi ważną cechę w czasie przechowywania. Równocześnie silnie zgrubiałe i skutynizowane ściany owoców przyczyniają się do zmniejszenia ich strawności.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in leaf tissues of common horse chestnut (Aesculus hippocastanum L.) colonised by the horse-chestnut leaf miner (Cameraria ochridella Deschka and Dimic)
Zmiany w tkankach liści kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum L.) zasiedlonych przez szrotówka kasztanowcowiaczka (Cameraria ochridella Deschka and Dimic)
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Haratym, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28372.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The present study, conducted during the period 2010- 2011, involved morphological observations and anatomical investigations of horse chestnut (Aesculus hippocastanum L.) leaves with symptoms of damage caused by feeding of larvae of the horse-chestnut leaf miner (Cameraria ohridella Deschka& Dimić). Leaves were collected from trees growing in the city of Lublin (Poland). Microscopic slides were prepared from fresh and fixed plant material. Leaf anatomical features were examined by light microscopy in order to determine the mechanical barrier for feeding pests. Changes were also observed during the progressive damage of the leaf tissues caused by the larvae. Selected developmental stages of the pest are presented in the paper. It has been shown that very thin blades of the mesomorphic leaves of Aesculus hippocastanum produce a poorly- -developed mechanical barrier in which the following elements can be included: the presence of collenchyma and idioblasts with druses of calcium oxalate, few non-glandular trichomes found close to the leaf veins as well as relatively thin outer walls of the epidermal cells. The cells containing tannins and the oil cells found in the mesophyll may form a physiological barrier. However, foraging leaf miner larvae feed only on the palisade and spongy parenchyma cells, leaving undamaged the cells with tannins as well as the idioblasts with calcium oxalate crystals and oils. The feeding of the pest in the leaf mesophyll leads to the death of the epidermis on both sides of the lamina and to drying of the parts of the leaves in the area of the mines.
W latach 2010-2011 przeprowadzono obserwacje morfologiczne i badania anatomiczne liści kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum L.) z oznakami uszkodzeń spowodowanymi żerowaniem larw szrotówka kasztanowcowiaczka (Cameraria ohridella Deschka& Dimić). Liście pobierano z drzew rosnących na terenie Lublina (Poland). Preparaty mikroskopowe wykonano ze świeżego i utrwalonego materiału roślinnego. W mikroskopie świetlnym analizowano cechy anatomiczne liścia w celu określenia bariery mechanicznej dla żerujących szkodników. Obserwowano również zmiany w czasie postępujących uszkodzeń tkanek liści przez larwy. Przedstawiono wybrane stadia rozwojowe szkodnika. Wykazano, że bardzo cienkie blaszki mezomorficznych liści Aesculus hippocastanum wytwarzają słabo rozwiniętą barierę mechaniczną, do której możemy zaliczyć obecność kolenchymy, idioblastów z druzami szczawianu wapnia, nieliczne włoski mechaniczne występujące przy nerwach oraz stosunkowo cienkie ściany zewnętrzne komórek epidermy. Barierę fizjologiczną mogą tworzyć komórki zawierające garbniki oraz występujące w mezofilu komórki olejkowe. Jednakże żerujące larwy szrotówka żywią się tylko komórkami parenchymy palisadowej i gąbczastej, pozostawiając nieuszkodzone komórki z garbnikami oraz idioblasty z kryształami szczawianu wapnia oraz olejkami. Postępujące żerowanie szkodnika w mezofilu liścia doprowadza do obumierania epidermy po obu stronach blaszki liściowej i zasychania fragmentów liści w obrębie min.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecological features of Ambrosia artemisiifolia L. flowers and characteristics of Ambrosia L. pollen seasons in the condition of Lublin (Poland) in the years 2001-2008
Cechy ekologiczne kwiatów Ambrosia artemisiifolia L. oraz charakterystyka sezonów pyłkowych Ambrosia L. w warunkach Lublina (Poland) w latach 2001-2008
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Piotrowska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28528.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
ecological feature
Ambrosia artemisiifolia
flower
Ambrosia
pollen season
Lublin city
Polska
2001-2008 period
pollen grain
annual total concentration
Opis:
In the study, the biology of fl owering of Ambrosia artemisiifolia L. was investigated and the pattern of the Ambrosia pollen seasons in Lublin in the years 2001-2008 was characterised. The structure of male and female A. artemisiifolia fl owers was observed in cultivated plants under controlled conditions in the 2000 vegetative season. The number of pollen grains produced by the stamen, fl ower, infl orescence and plant was determined. It was shown that in A. artemisiifolia fl owers nonfunctional pistils occurred with a reduced ovary, performing the role of a pollen presenter. The pistils found in female fl owers differed signifi cantly in their morphological features from the pistils in male fl owers. It was calculated that one stamrn produced an average of 3 375 pollen grains, whereas one fl ower 16 875. A plant which produces 20 racemes may release over 420 million pollen grains into the atmosphere. The Ambrosia pollen seasons in particular years had different patterns. In some years, the days of maximum concentration were in the second half of August, in other years in the fi rst half of September. Over the 8-year period, the maximum daily concentration had a mean value of 116 pollen grains in m3 (31-311). Annual total concentrations of Ambrosia pollen grains ranged between 194 and 1200 grains, and it was 523 grains on the average. The pollen seasons were characterised by the occurrence of several-day-long interruptions in the presence of airborne pollen in the atmosphere of Lublin, which may indicate the long-distance transport of Ambrosia pollen.
W pracy badano biologię kwitnienia Ambrosia artemisiifolia L. oraz scharakteryzowano przebieg sezonów pyłkowych Ambrosia w Lublinie w latach 2001-2008. Budowę kwiatów męskich i żeńskich A. artemisiifolia obserwowano u roślin uprawianych w warunkach kontrolowanych w sezonie wegetacyjnym 2000 roku. Określono liczbę ziaren pyłku wytwarzanych przez pręcik, kwiat kwiatostan i roślinę. Wykazano, że w kwiatach męskich A. artemisiifolia występują niefunkcjonalne słupki ze zredukowaną zalążnią, pełniące rolę prezenterów pyłkowych. Słupki znajdujące się w kwiatach żeńskich różniły się znacznie cechami morfologicznymi od słupków w kwiatach męskich. Obliczono, że jeden pręcik wytwarza średnio 3 375 ziaren pyłku, jeden kwiat 16 875. Roślina, która wytwarza 20 gron może uwolnić do atmosfery ponad 420 mln ziaren pyłku. Sezony pyłkowe Ambrosia miały w poszczególnych latach różny przebieg. Dni maksymalnych koncentracji przypadały w niektórych latach w drugiej połowie sierpnia, w innych w pierwszej połowie września. Maksymalne dobowe stężenie miało w ciągu 8 lat średnią wartość 116 ziaren pyłku w m3 (31-311). Roczne sumy stężeń ziaren pyłku Ambrosia wahały się od 194 do 1200 ziaren, średnio wynosiły 523 ziarna. Sezony pyłkowe charakteryzowały się występowaniem kilkudniowych przerw w obecności pyłku w atmosferze Lublina, co może wskazywać na daleki transport pyłku Ambrosia.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology, anatomy and ultrastructure of nectaries in two types of flowers of Citrus limon cv. ‘Ponderosa’
Mikromorfologia, anatomia i ultrastruktura nektarników w dwóch typach kwiatów Citrus limon cv. ‘Ponderosa’
Autorzy:
Konarska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11543460.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Trees of the genus Citrus can bloom all year round and are an abundant source of nectar for honey bees. Nectar production largely depends on nectary structure. The aim of this study was to investigate the structure of nectariferous tissues in hermaphrodite and functionally male flowers of the so-called Skierniewice lemon (Citrus limon cv. ‘Ponderosa’), which enjoys great popularity in Europe, using light microscopy as well as scanning and transmission electron microscopy. The nectary glands in both types of flowers differed in shape and size, but their structure and the pathways of nectar transport were similar. The intrastaminal nectary in the lemon flowers is composed of a massive ring-like located below the base of the ovary. Nectar is secreted through few modified stomata and probably through the microchannels in the cuticle. Numerous branches of vascular bundles, with phloem elements, penetrate the nectariferous tissue and reach the subepidermal layers. The high content of endoplasmic reticulum, vesicles and Golgi bodies in the nectary cells indicates that the nectar is transferred by granulocrine secretion. The intercellular transport of nectar occurs using two ways: the symplast and apoplast pathway. The different regions of the nectary function asynchronously.
Kwitnące przez cały rok drzewa należące do rodzaju Citrus są obfitym zródłem nektaru dla pszczoły miodnej. Produkcja nektaru w znacznym stopniu zależy od struktury nektarnika. Celem pracy było zbadanie struktury tkanki nektarnikowej w obupłciowych i funkcjonalnie męskich kwiatach cenionej w Europie cytryny skierniewickiej (Citrus limon cv. ‘Ponderosa’) przy zastosowaniu mikroskopu świetlnego oraz elektronowego: skaningowego i transmisyjnego. Gruczoły nektarnikowe w dwóch typach kwiatów różniły się kształtem i wielkością, natomiast ich struktura i drogi transportu nektaru były podobne. Intrastaminalny nektarnik w kwiatach cytryny tworzy masywny pierścień zlokalizowany poniżej podstawy zalążni. Sekrecja nektaru odbywa się przez nieliczne zmodyfikowane aparaty szparkowe oraz prawdopodobnie przez mikrokanaliki w kutykuli. Liczne odgałęzienia wiązek przewodzących zawierających łyko przenikają tkankę nektaronośną i docierają do warstw subepidermalnych. Znaczna zawartość retikulum endoplazmatycznego, pęcherzyków i aparatów Golgiego w komórkach nektarnika wskazuje na „granulocrine” transfer nektaru. Międzykomórkowy transport nektaru odbywa się dwoma sposobami: symplastem i apoplastem. Różne rejony nektarnika funkcjonują asynchronicznie.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2016, 15, 6; 87-96
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój korzeni grochu zwyczajnego (Pisum sativum L.) w warunkach stresu glinowego i silnego zakwaszenia środowiska
Development of pea (Pisum sativum L.) roots under aluminium stress conditions and strong acidity of medium
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/794187.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
uprawa roslin
groch zwyczajny
Pisum sativum
system korzeniowy
tempo wzrostu
wzrost roslin
budowa anatomiczna
glin
stres glinowy
stres roslin
zakwaszenie gleby
stopien zakwaszenia
Opis:
Roots of pea cv. “Cukrowy Iłówiecki” were studied in water cultures using AlCl₃ in following doses: 0, 3, 6, 27 mg Al/dm³ medium (3-weeks course) as well as 0, 6, 27 g Al/dm³ medium (1-week course). Root length measurements were carried out in several terms. There were compared the anatomical structures of top and proximal root zones in a light microscope. The surface of a cap and epidermis were investigated in a scanning electron microscope. Aluminium doses inhibited root elongative growth proportional to the concentrations applied. Root thickness significantly increased at the highest Al levels. Deep outer tissue destructions as well as inner structure distempers like: hypertrophv and cell damage in various root regions were observed.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1998, 456
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of the epidermis of the floral nectary of Rhododendron japonicum [A.Gray] J.V.Suringar ex E.H.Wilson
Mikromorfologia epidermy nektarnika kwiatowego Rhododendron japonicum [A.Gray] J.V.Suringar ex E.H.Wilson
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26668.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
Rhododendron japonicum
floral nectary
epidermis
stoma
nectary
botany
flower
micromorphology
cuticle
Opis:
The conducted study related to the structure of the floral nectaries of Rhododendron japonicum (A. Gray) J. V. Suringar ex E. H. Wilson. The structure of the secretory epidermis of the nectaries was analysed by using scanning electron microscopy (SEM). Rhododendron japonicum develops the superior pistil with a 5-loculed ovary equipped in five ribs. The nectary gland is located in the lower part of the ovary. In the nectary regions located on the extension of the ribs of the ovary, stomata were very numerous. In the upper part of the nectary, stomata were arranged individually or in small clusters, whereas at its half-height they formed stomatal areas. The stomata were at different growth stages. They were arranged in different directions. The stomata developed on the nectary surface according to the mosaic pattern. The stomata from the lower situated part of the nectary had a different structure than those occurring in the upper half of the nectary. The stomata in the nectaries of Rh. japonicum belong to the actinocytic type. The cuticle layer in the upper part of the nectary was better developed and had a characteristic sculpture, whereas in the lower part it was smooth.
Przeprowadzone badania dotyczyły struktury nektarników kwiatowych Rhododendron japonicum (A. Gray) J. V. Suringar ex E. H. Wilson. Budowę epidermy sekrecyjnej nektarników analizowano w skaningowym mikroskopie elektronowym (SEM). Rhododendron japonicum wykształca górny słupek z 5-krotną zalążnią wyposażoną w pięć żeber. Gruczoł nektarnikowy położony jest w dolnej części zalążni. W regionach nektarnika położonych na przedłużeniu żeber zalążni szparki były bardzo liczne. W górnej części nektarnika szparki rozmieszczone były pojedynczo lub w małych skupieniach, zaś w połowie jego wysokości tworzyły pola szparkowe. Aparaty szparkowe znajdowały się w różnych fazach rozwoju. Były położone różnokierunkowo. Rozwój aparatów szparkowych na powierzchni nektarnika odbywał się według wzoru mozaikowatego. Aparaty z niżej położonej części nektarnika miały inną budowę, niż występujące w górnej połowie nektarnika. Szparki w nektarnikach Rh. japonicum należą do typu aktynocytycznego. Warstwa kutykuli w górnej części nektarnika była lepiej rozwinięta i miała charakterystyczną skulpturę, natomiast w dolnej części była gładka.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristics of the secretory structures in the flowers of Rosa rugosa Thunb.
Charakterystyka struktur wydzielniczych w kwiatach Rosa rugosa Thunb.
Autorzy:
Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26678.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Due to the presence of secondary metabolites exhibiting pharmacological activity, the flowers of Rosa rugosa Thunb. have found application in traditional and folk medicine. The essential oil obtained from them is also considered to be a phytoncide. The morphological and anatomical characters of glandular trichomes located on the sepals of R. rugosa were studied by light and scanning electron microscopy. Using histochemical tests, the type of secretion produced in the trichomes was determined and its contents were compared with the secretion produced by the papillae on the petals. It was found that multicellular glandular trichomes, having the features of colleters, and non-glandular trichomes were located on the abaxial epidermis, while only non-glandular trichomes were situated on the adaxial epidermis. The stalk cells of the glandular trichomes are arranged in multiple rows, whereas the epidermal cells of the head are arranged radially. The capitate trichomes were classified into two types: short and long trichomes. The largest density of glandular trichomes was recorded in the basal abaxial epidermis and in the middle part of the sepals. During the initial stages of bud development, the glandular hairs were green colored, whereas in the next development stages they changed the color to red. The histochemical tests used allowed us to find that the trichomes on the sepals and the papille on the petals produced lipid substances, polyphenols, tannins, and flavonoids. Sesquiterpenes were found only in the secretion of the glandular hairs on the sepals.
Kwiaty Rosa rugosa Thunb. z uwagi na obecność metabolitów wtórnych wykazujących działanie farmakologiczne znalazły zastosowanie w tradycyjnej i ludowej medycynie. Pozyskiwany z nich olejek eteryczny zaliczany jest także do fitoncydów. Wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową badano cechy morfologiczno-anatomiczne włosków gruczołowych zlokalizowanych na działkach kielicha R. rugosa. Przy użyciu testów histochemicznych określono typ wytwarzanej we włoskach wydzieliny, a także porównano jej zawartość z wydzieliną produkowaną przez papille płatków korony. Stwierdzono, że w epidermie odosiowej działek kielicha zlokalizowane są wielokomórkowe włoski gruczołowe posiadające cechy koleterów oraz włoski mechaniczne, natomiast w epidermie doosiowej usytuowane są tylko włoski mechaniczne. Komórki trzonka włosków gruczołowych ułożone są wielorzędowo, zaś komórki epidermy główki mają układ promienisty. Główkowate trichomy zaklasyfikowano do dwóch typów: włosków krótkich i długich. Największe zagęszczenie włosków gruczołowych zarejestrowano w epidermie odosiowej bazalnej i środkowej części działek kielicha. We wczesnych fazach rozwoju pąków włoski wydzielnicze miały zielone zabarwienie, zaś w kolejnych stadiach rozwojowych stopniowo zmieniały barwę na czerwoną. Zastosowane testy histochemiczne pozwoliły stwierdzić, że trichomy na działkach kielicha i papille płatków korony produkują substancje lipidowe, polifenole, taniny oraz flawonoidy. Natomiast jedynie seskwiterpeny zarejestrowano tylko w wydzielinie włosków gruczołowych działek kielicha.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2014, 67, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristics of blooming, floral nectaries and nectar of Malus sargentii Rehd.
Charakterystyka kwitnienia, nektarników kwiatowych i nektaru Malus sargentii Rehd.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Dmitruk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26860.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
blooming
flora
nectary
nectar
Malus sargentii
insect visitation
micromorphology
ornamental tree
apple tree
Opis:
In the years 2007-2008, the flowering biology of Malus sargentii, an ornamental apple tree native to Japan, was studied in the conditions of Lublin (Poland). The daily rate of flower opening, flowering duration and flower visitation by insects were determined. The amount of nectar produced per flower and sugar content in the nectar were investigated. The size of nectaries and the micromorphology of their surface were examined using light and scanning electron microscopy. It was found that the greatest amount of flowers opened between 11.00 and 13.00. During this time, the largest number of insects was observed in the flowers. Bees (90%) were predominant among the insects, with a much smaller number of bumblebees (6%) and butterflies (4%). The flower life span was 5 days. Over this period, the flower produced, on the average, 0.71 mg of nectar with an average sugar content of 32%. The nectaries of Malus sargentii are orange-yellow coloured and they represent the hypanthial type. Due to the protrusion of the nectariferous tissue, they are classified as automorphic nectaries. The surface of the epidermal cells of the nectary was distinguished by distinct cuticle folds. A small number of stomata were located only in the basal part of the nectary. At the beginning of flowering, all stomata were closed, but secretion traces were observed near well-developed outer cuticular ledges.
W warunkach Lublina (Poland) w latach 2007- 2008 badano biologię kwitnienia Malus sargentii, jabłoni ozdobnej pochodzącej z Japonii. Określono dobową dynamikę rozkwitania kwiatów, długość kwitnienia oraz oblot kwiatów przez owady. Zbadano ilość nektaru wytwarzanego przez kwiat oraz zawartość cukrów w nektarze. W mikroskopie świetlnym i skaningowym elektronowym analizowano wielkość nektarników oraz mikromorfologię ich powierzchni. Stwierdzono, że najwięcej kwiatów rozwija się w godzinach 11.00 – 13.00. W tym samym czasie obserwowano największą liczbę owadów w kwiatach. Wśród owadów dominowały pszczoły (90%), przy znacznie mniejszej liczbie trzmieli (6%) i motyli (4%). Długość życia kwiatu wynosiła 5 dni. W tym czasie kwiat wytwarzał średnio 0,71 mg nektaru o średniej zawartości cukrów wynoszącej 32%. Nektarniki Malus sargentii mają barwę pomarańczowożółtą i reprezentują typ hypancjalny. Ze względu na uwypuklenie tkanki nektaronośnej zaliczono je do nektarników automorficznych. Powierzchnia komórek epidermy nektarnika odznaczała się wyraźnymi pofałdowaniami kutykuli. Nieliczne aparaty szparkowe zlokalizowane były tylko w bazalnej części nektarnika. Na początku kwitnienia wszystkie aparaty szparkowe były zamknięte, ale przy dobrze rozwiniętych zewnętrznych listwach kutykularnych obserwowano ślady wydzieliny.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2009, 62, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of glandular structures in Echium vulgare L. flowers
Mikromorfologia struktur wydzielniczych w kwiatach Echium vulgare L.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27024.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
micromorphology
glandular structure
Echium vulgare
flower
nectary
stigma
calyx
trichome
Boraginaceae
Opis:
The micromorphology of selected elements of Echium vulgare L. fl owers was investigated, with special attention to the structure of the nectaries and the stigma of the pistil as well as types of trichomes occurring on the surface of the calyx. The nectary had the shape of an uneven disc located around the lower region of the four-parted ovary of the pistil. The glandular cells formed a tier with a height of 330 μm and a radial width of 144 μm. Nectar was secreted onto the nectary surface through anomocytic stomata located at the level of other epidermal cells. Most of the stomata were open, with a different dimension of the pore. Their largest number was observed at the base of the nectary, and 462 stomata were noted on the whole surface of the nectary. The cuticle on the surface of the guard cells formed fi ne, circular striae. The subsidiary cells formed striated cuticular ornamentation, with the striae arranged radially in the direction of the stoma, whereas on the surface of other epidermal cells the striae formed an arrangement with different directions. The epidermis on the surface of the stigma formed regularly arranged papillae with a fan-shaped, expanded upper part which had corrugated outer walls, whereas the base of the cell formed a widened small column. The epidermis of the abaxial part of the calyx was covered by numerous non-glandular trichomes of different length which were made up of one or several cells. The glandular trichomes in the epidermis of the calyx grew with smaller density compared to the protective trichomes, and they were composed of a 1-2-celled stalk and a glandular head.
Badano mikromorfologię wybranych elementów kwiatów Echium vulgare L. ze szczególnym uwzględnieniem struktury nektarników i znamienia słupka oraz typów włosków występujących na powierzchni kielicha. Nektarnik miał kształt nierównego dysku położonego wokół dolnej części czterodzielnej zalążni słupka. Komórki gruczołowe tworzyły pokład o wysokości 330 μm i szerokości promieniowej równej 144 μm. Nektar wydostawał się na powierzchnię nektarnika przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone na poziomie innych komórek epidermy. Aparaty szparkowe w większości były otwarte ze zróżnicowaną rozwartością poru. Największą ich liczbę obserwowano przy podstawie nektarnika, zaś na całej powierzchni nektarnika odnotowano 460 szparek. Kutykula na powierzchni komórek szparkowych tworzyła delikatne, koliste prążki. Komórki przyszparkowe wykształcały prążkowaną ornamentację kutykularną z prążkami ułożonymi promieniście w kierunku szparki, zaś na powierzchni innych komórek epidermy prążki tworzyły różnokierunkowy układ. Epiderma na powierzchni znamienia wykształcała regularnie ułożone papille z wachlarzowato rozszerzoną górną częścią o karbowanych ścianach zewnętrznych, zaś nasada komórki tworzyła maczugowatą kolumienkę. Epiderma odosiowej części kielicha była pokryta licznymi włoskami mechanicznymi o zróżnicowanej długości, które zbudowane były z jednej lub kilku komórek. Włoski gruczołowe w epidermie kielicha wyrastały w mniejszym zagęszczeniu w porównaniu z trichomami ochronnymi i były utworzone z 1-2 komórkowego trzonka i wydzielniczej główki.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przystosowania ekologiczne kwiatów Hypocyrta glabra Hook.
Ecological adaptations of Hypocyrta glabra Hook. flowers
Autorzy:
Czerneckyj, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27207.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The research on the blooming ecology and the flower morphology of Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) cultivated in laboratories and outdoors have been carried out. The life span of flowers and morphological changes in successive phases of the blooming period have been observed. The H. glabra flowers are protandrous and the stamens translocate during the flowering process. The macro- and microstructure of calyx, corolla, androecium, gynoecium and nectaries have been analyzed. The size, shape and viability of pollen grains have been designated and their number per stamen head has been calculated. The location of nectaries in H. glabra flowers has suggested that they stem from the 5th stamen during phylogenesis. It has been proved that the nectaries are provided by numerous vascular bundles and that the nectar is secreted by stomata. The stomatal field comprises 2/5 of nectary height and is situated on the abaxial side of the apix part. The average number of stomata is 63.2 per 1 mm2. The average amount of nectar produced by 10 flowers in their fourth day of life reached 223.7 mg. The sugar concentration was 32.7%. Numerous glandular and non-glandular trichomes have been noticed on the surface of calyx, corolla and gynoecium, which indicate the xeromorphic adaptation of the flower. It has been observed that the numbers of glandular and non-glandular trichomes per unit of the external surface of corolla are similar. Outdoors the secretion produced by calyx and corolla glands was willingly collected by wasps. It seems that such features of H. glabra flowers as position, shape and colour of corolla, the abundance of the nectar and pollen produced are connected with their adaptation to pollination by humming-birds in the species natural environment.
Przeprowadzono badania dotyczące ekologii kwitnienia i budowy kwiatu roślin Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) uprawianych w warunkach laboratoryjnych i balkonowych (sezon letnio-jesienny). Ustalono długość życia kwiatów oraz zaobserwowano zmiany w ich morfologii w kolejnych fazach kwitnienia. Stwierdzono, ze kwiaty H. Glabra charakteryzują się zdolnością przemieszczania pręcików w czasie kwitnienia oraz przedprątnością. Analizowano makro- i mikrostrukturę poszczególnych elementów kwiatowych kielicha, korony, pręcikowia, słupka i nektarnika. Określono wielkość, kształt i żywotność ziarn pyłku oraz ich liczbę w główce pręcikowej. Położenie nektarnika w kwiecie H. Glabra świadczy o tym, że został on wykształcony z 5-go pręcika w filogenezie tego gatunku. Wykazano, że nektarnik jest zaopatrywany przez liczne wiązki przewodzące, a nektar wydzielany jest za pośred- nictwem aparatów szparkowych. Pole szparkowe stanowi 2/5 wysokości nektarnika i znajduje się w szczytowej części po jego odosiowej stronie, a liczba aparatów szparko- wych na 1 mm 2 tej powierzchni wynosi średnio 63,2. Masa nektaru wyprodukowana przez 10 kwiatów w czwartym dniu ich życia osiągała 223,7 mg, przy zawartości cukrów wynoszącej 32,7%. Na powierzchni kielicha, korony i słupka zaobserwowano występowanie licznych włosków wydzielniczych i mechanicznych, które świadczą o kseromorficznych przystosowaniach kwiatu. Stwierdzono, ze liczba takich struktur ochronnych i wydzielniczych na jednostce powierzchni zewnętrznej korony kwiatu jest zbliżona. W warunkach balkonowych wydzielina wytwarzana przez gruczoły kielicha i korony kwiatu była chętnie pobierana przez osy. Wydaje się, że niektóre cechy budowy kwiatu H. glabra, takie jak położenie w przestrzeni, kształt i barwa korony, obfitość nektaru i pyłku związane są z jego przystosowaniem do zapylania przez kolibry w ojczyünie wymienionej rośliny.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pollen grains as airborne allergenic particles
Autorzy:
Denisow, B.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27332.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
pollen grain
airborne allergen
airborne particle
geographic region
pollen production
flowering plant
allergic disease
human disease
public health
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of Alnus spp. pollen seasons in Lublin and Warszawa [Poland], 2001-2007
Analiza sezonow pylkowych Alnus spp. w Lublinie i Warszawie [Polska]
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Rapiejko, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27452.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
pollen concentration
Polska
Alnus
Warsaw city
Lublin city
regional differentiation
pollen season
seasonal variation
Opis:
The course of Alnus spp. pollen seasons was compared in two cities, Lublin and Warsaw, located at a small distance from each other but included in different climatic regions of Poland. The studies were conducted using the volumetric method. It was shown that Alnus pollen seasons started in Warsaw earlier and were much shorter than in Lublin. The span between the start dates of pollen seasons was similar and it was 53-54 days. Peak days occurred in both cities most often in the second decade of March, but in Warsaw they were recorded several days earlier. Maximum concentrations reached higher values in Lublin, whereas annual totals were higher in Warsaw. The number of days with the concentration > 50 pollen grains × m⁻³ per 24 hours was 5-27 days for Warsaw and 10-19 days for Lublin over 7 years of study.
Porównano przebieg sezonów pyłkowych Alnus spp. w dwóch miastach, Lublinie i Warszawie, położonych w niewielkiej odległości ale zaliczanych do różnych regionów klimatycznych Polski. Badania prowadzono metodą wolumetryczną. Wykazano, że sezony pyłkowe Alnus rozpoczynały się w Warszawie wcześniej i były znacznie krótsze niż w Lublinie. Rozpiętość w zakresie startu sezonów pyłkowych była zbliżona i wynosiła 53-54 dni. Dni z maksymalnymi stężeniami ziaren pyłku olszy występowały w obu miastach najczęściej w drugiej dekadzie marca, ale w Warszawie rejestrowano je wcześniej. Maksymalne stężenia osiągały wyższe wartości w Lublinie, natomiast sumy roczne ziaren pyłku olszy były wyższe w Warszawie. Liczba dni ze stężeniem >50 ziaren pyłku × m⁻³ w ciągu 24 godzin wynosiła 5-27 dni dla Warszawy i 10-19 dni dla Lublina w ciągu 7 lat badań.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ecological features of flowers and inflorescences of two species of the genus Petasites Miller (Asteraceae)
Cechy ekologiczne kwiatów i kwiatostanów dwóch gatunków z rodzaju Petasites Miller (Asteraceae)
Autorzy:
Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27580.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The structural features of flowers and inflorescences of Petasites hybridus and P. albus were compared. Only individuals producing flower heads with male flowers and few female flowers were found in the studied populations. Light microscopy (LM) and scanning electron microscopy (SEM) were used for examination. The present study shows that the stems of the above- -mentioned species differed in height and number of flower heads, but the number of flowers per head was similar. Larger flowers were found on the stems of P. albus. The following features has been found to play an important role in pollination ecology: the strongly contrasting colours of the floral parts; on the petals, the occurrence of several types of cells which can increase the attractiveness of the flowers by refracting sunlight in a different way; production of odorous oils by the petal cells; production of significant amounts of pollen offered to insects by the well-developed pollen presenters; the development of nectaries and nectar production by the male flowers as well as the development of colour attractants by the corolla, anthers, and bracts.
Porównywano cechy budowy kwiatostanów i kwiatów Petasites hybridus i P. albus. W badanych populacjach znaleziono tylko osobniki wytwarzające koszyczki z kwiatami męskimi i nielicznymi żeńskimi. Do badań wykorzystano mikroskopię świetlną (LM) i skaningową elektronową (SEM). Z badań wynika, że pędy wymienionych gatunków różniły się wysokością i liczbą koszyczków, ale liczba kwiatów w koszyczkach była zbliżona. Większe kwiaty znaleziono na pędach P. albus. Do cech odgrywających znaczną rolę w ekologii zapylania zaliczono: silnie skontrastowane barwy elementów kwiatowych; występowanie na płatkach kilku typów komórek, które mogą zwiększać atrakcyjność kwiatów przez załamywanie w różny sposób promieni świetlnych; wytwarzanie olejków zapachowych przez komórki płatków; produkcję znacznych ilości pyłku oferowanego owadom przez dobrze rozwinięte prezentery pyłkowe; wytwarzanie nektarników i nektaru przez kwiaty męskie oraz utworzenie barwnych atraktantów sygnalizacyjnych przez koronę, pylniki i liście przykwiatowe.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2012, 65, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leaf micromorphology of Aesculus hippocastanum L. and damage caused by leaf-mining larvae of Cameraria ohridella Deschka and Dimic
Mikromorfologia liści Aesculus hippocastanum L. i uszkodzenia wywołane przez minujące larwy Cameraria ohridella Deschka i Dimić
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Haratym, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27637.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The present study is a continuation of our research on the structure of healthy leaves of Aesculus hippocastanum and leaves damaged by larvae of Cameraria ohridella. In this study, the epidermal micromorphology of both leaf surfaces in A. hippocastanum was investigated by scanning electron microscopy (SEM). Light microscopy was used to examine on which side of the leaf blades eggs of Cameraria ohridella were laid. The characteristic features of the adaxial and abaxial epidermis were shown. In the hypostomatic leaves of the studied species, the stomata occurred at a density of 173 × mm-2 and they represented the cyclocytic type. A striated layer of the cuticle was observed only in the adaxial epidermis in which glandular hairs were also present along the midribs. Non-glandular trichomes grew only on the surface of the midribs or in their axils in the abaxial epidermis. We found eggs of C. ohridella only on the adaxial surface of the epidermis. Using SEM, we also observed in the mines leaf tissues damaged by C. ohridella. We found palisade parenchyma to be absent, whereas in the spongy parenchyma there could be seen large intercellular spaces and at places a dense mass of organic matter, formed from damaged cells and larval excrement. The vascular bundles and calcium oxalate crystals remained in the feeding places. We found numerous bacteria, fungal spores and hyphae as well as cleistothecia of Erysiphales in the mines on the surface of the damaged mesophyll. The glandular trichomes occurring only locally on the leaves, the relatively thin cell walls of the epidermis and a not well-developed cuticle layer on their surface do not protect sufficiently these leaves against the invasion of C. ohridella. On the other hand, damaged tissue areas are a convenient place for the growth of bacteria and fungi.
Obecna praca stanowi kontynuację naszych badań dotyczących struktury zdrowych liści Aesculus hippocastanum i uszkodzonych przez larwy Cameraria ohridella. Analizowano mikromorfologię epidermy obu powierzchni liści A. hippocastanum w skaningowym mikroskopie elektronowym. W mikroskopie świetlnym oceniano, po której stronie blaszek liściowych składane są jaja Cameraria ohridella. Wykazano charakterystyczne cechy epidermy doosiowej i odosiowej. W hypostomatycznych liściach badanego gatunku aparaty szparkowe występowały w zagęszczeniu 173 × mm-2 i reprezentowały cyklocytyczny typ. Prążkowaną warstwę kutykuli obserwowaliśmy tylko w doosiowej epidermie, gdzie obecne były również włoski gruczołowe wzdłuż nerwów głównych. Włoski mechaniczne wyrastały tylko na powierzchni nerwów oraz w ich kątach w obrębie odosiowej epidermy. Jaja C. ohridella znaleźliśmy jedynie na powierzchni doosiowej epidermy. W mikroskopie skaningowym obserwowaliśmy również uszkodzone przez C. ohridella tkanki liści w obrębie min. Stwierdziliśmy brak miękiszu palisadowego, zaś w obrębie miękiszu gąbczastego widoczne były duże przestwory międzykomórkowe, a miejscami zwarta masa materii organicznej, która powstała z uszkodzonych komórek i ekskrementów larw. W żerowiskach pozostały wiązki przewodzące i kryształy szczawianu wapnia. W obrębie min, na powierzchni zniszczonego mezofilu znaleźliśmy liczne bakterie, zarodniki i strzępki grzybów oraz kleistotecja Erysiphales. Występujące na liściach tylko lokalnie włoski gruczołowe, stosunkowo cienkie ściany komórkowe epidermy oraz niezbyt dobrze rozwinięta warstwa kutykuli na ich powierzchni nie zabezpieczają w dostateczny sposób tych liści przed inwazją C. ohridella. Natomiast obszary uszkodzonych tkanek są dogodnym miejscem do rozwoju bakterii i grzybów.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2012, 65, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morfologia prezentera pyłkowego i polimorfizm ziaren pyłku Taraxacum officinale F. H. Wigg.
The morphology of pollen presenter and polymorphism of pollen grains Taraxacum officinale F. H. Wigg.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27671.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The study of the structure of the pollen presenter of Taraxacum officinale and morphology of pollen grains was conducted based on plant material sampled from three different sites. One of them was a forest meadow situated away from the city, and the other two were located in the city centre of Lublin. Light and electron scanning microscopy were used in the study. The pollen presenter in Taraxacum officinale occurs at the upper part of the style situated over the androecium and on the outer part of the stigma. Numerous unicellular trichomes are found on the entire surface of the epidermis of the presenter. The function of the presenter consists in transferring pollen grains above the androecium and corolla petals. Its activity does not stop after pollen release from anthers. Taraxacum pollen grains represent the Crepis - type. Most frequently, they are tricolporate, radially symmetric and isopolar. In terms of the size, they are included in medium-sized grains. In the material examined, many deformed and asymmetric grains were observed, though they were marked by high viability at the level of 96.5-99%. Grains with the largest average lengths of the equatorial and polar axes were found in plants sampled from the meadow situated out of town. In the plant material from all sites, grains with disturbances of the external structure occurred.
Badania struktury prezentera pyłkowego i morfologii ziaren pyłku Taraxacum officinale przeprowadzono w oparciu o materiał roślinny pobrany z trzech różnych stanowisk. Jedno z nich stanowiła leśna łąka oddalona od miasta, pozostałe dwa były położone w śródmieściu Lublina. Do badañ zastosowano mikroskopię świetlną oraz elektronową skaningową.Prezenter pyłkowy u Taraxacum officinale występuje na górnej część szyjki słupka położonej ponad pręcikowiem i na zewnętrznej części znamienia. Na całej powierzchni epidermy prezentera występują liczne jednokomórkowe włoski. Funkcja prezentera polega na wyniesieniu ziaren pyłku ponad pręcikowie i płatki korony. Jego aktywność nie ustaje po wypyleniu pylników. Ziarna pyłku Taraxacum reprezentują Crepis typ. Najczęściej są one trójbruzdowoporowe ( tricolporate), promieniście symetryczne i równobiegunowe. Pod względem wielkości są zaliczane do średnich. W badanym materiale zaobserwowano wiele ziaren zdeformowanych i asymetrycznych, chociaż odznaczały się wysoką żywotnością 96,5 99%. Ziarna o największych średnich długościach osi biegunowej i równikowej występowały u roślin pochodzących z łąki położonej poza miastem. W materiale roślinnym ze wszystkich stanowisk występowały ziarna z zaburzeniami budowy zewnętrznej.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structural features of flower trichomes in drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff EX J. F. Lehm.)
Cechy strukturalne włosków w kwiatach świetlika wyprężonego (Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm.)
Autorzy:
Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27707.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm. (Orobanchaceae) is a representative of plants that are widely used in folk medicine, phytomedicine, and homeopathy. The medicinal raw material derived from the drug eyebright is applied primarily in treatment of ophthalmic diseases. The investigations of trichomes in drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm) were conducted in 2010–2011. Using light microscopy and scanning electron microscopy, their location and morphological and anatomical features were identified. Three types of non-glandular trichomes were found: short unicellular, long 1–2 celled, and long 2-celled with wall ornamentation. Additionally, 7 types of glandular trichomes were found; these included: unicellular clavate, 2–3-celled clavate, capitate with a unicellular head and a 3-celled stalk, capitate with a unicellular head and a 2-celled stalk, capitate with a 2-celled head, conical papillae, and ribbon-like trichomes with wall thickening.
Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm. (Orobanchaceae) jest jedną z roślin szeroko stosowanych w medycynie ludowej, fitomedycynie i homeopatii. Surowiec leczniczy pochodzący ze świetlika wykorzystywany jest głównie w terapii schorzeń okulistycznych. Badania włosków występujących w kwiatach świetlika wyprężonego (Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm) przeprowadzono w latach 2010–2011. Przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej i skaningowej elektronowej określono lokalizację, cechy budowy morfologicznej i anatomicznej włosków. Stwierdzono obecność 3 typów włosków mechanicznych: krótkie jednokomórkowe, długie 1–2-komórkowe oraz długie 2-komórkowe z ornamentacją ściany. Ponadto zaobserwowano 7 rodzajów włosków gruczołowych: maczugowate jednokomórkowe, maczugowate 2–3-komórkowe, główkowate z 1-komórkową główką i 3-komórkowym trzonkiem, główkowate z 1-komórkową główką i 2-komórkowym trzonkiem, główkowate z 2-komórkową główką, stożkowate papille oraz włoski taśmowate ze zgrubieniami ścian.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structures of Heracleum sosnovskii Manden. stem and leaves releasing photodermatosis-causing substances
Struktury łodyg i liści Heracleum sosnovskii Manden. emitujące substancje wywołujące fotodermatozy
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27768.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
In its stems and leaves, Heracleum sosnovskii Manden. contains furanocoumarins, which exert a phototoxic effect on humans. The aim of the investigations was to describe the external secretory structures of the epidermis and internal secretory tissues in organs responsible for emission of secretion that is toxic to human skin. The study was conducted using light and fluorescence microscopy. On the stems and leaves, various types of secretory trichomes with dispersed or deposited secretion were found. The trichomes were most abundant on the abaxial leaf surface. Epidermal cells and the secretion present on the trichomes exhibited intense fluorescence, which may indicate the presence of furanocoumarins in the tissue and trichome secretions.
Heracleum sosnovskii Manden. zawiera w łodygach i liściach furanokumaryny, które mają właściwości fototoksyczne dla człowieka. Celem badań było określenie budowy zewnętrznych struktur wydzielniczych występujących w epidermie oraz wewnętrznych tkanek wydzielniczych położonych w wymienionych organach, które mogą być odpowiedzialne za emisję toksycznej dla skóry wydzieliny. Do badań zastosowano mikroskopię świetlną oraz fluorescencyjną. Stwierdzono, że w łodygach i liściach występują różne typy włosków wydzielniczych, na których powierzchni zaobserwowano rozproszoną lub tworzącą złogi wydzielinę. Najwięcej włosków znaleziono na powierzchni abaksjalnej liści. Komórki epidermy oraz obecna na zewnątrz włosków wydzielina wykazywały intensywną fluorescencję, co może wskazywać na obecność furanokumaryn w tej tkance oraz w wydzielinie włosków.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2014, 67, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of features of the epidermis and the size of the floral nectary in four species of the genus Cotoneaster Med.
Porównanie cech epidermy i wielkości nektarnika kwiatowego czterech gatunków z rodzaju Cotoneaster Med.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27871.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The investigations involved four species of the Cotoneaster genus: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, which are commonly grown for decorative purposes. In Poland, these plants bloom in May and June and are a source of abundant spring nectar flow for insects. The floral nectaries of the above-mentioned species were examined using stereoscopic, light, and scanning electron microscopy in order to assess their size and epidermal microstructure. In the plants studied, the upper part of the hypanthium is lined by nectariferous tissue. The nectaries in the four species vary in terms of their sizes. Nectar is secreted onto the surface of the epidermis through anomocytic, slightly elongated or circular stomata. The largest stomata on the nectary epidermis were found in the flowers of C. horizontalis, and the smallest ones in C. divaricatus. Their size and location in relation to other epidermal cells were taxon-specific. The highest density of stomata in the nectary epidermis was found in C. divaricatus (205 per mm2), whereas C. horizontalis flowers exhibited the lowest (98 per mm2) stomatal density. The cuticular ornamentation on the nectary epidermis surface was diverse. The stomatal indices calculated for the nectary epidermis were considerably lower than for the leaves in the particular species.
Badano 4 gatunki z rodzaju Cotoneaster: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, które należą do często sadzonych krzewów ozdobnych. W warunkach Polski rośliny te kwitną w maju i czerwcu, są dobrym źródłem wiosennego pożytku nektarowego dla owadów. Nektarniki kwiatowe wymienionych gatunków badano przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej i skaningowej elektronowej określając ich wielkość i mikrostrukturę epidermy. Tkanka nektarnikowa badanych roślin wyściela górną powierzchnię hypanthium. Nektarniki czterech gatunków różnią się wielkością. Wydzielanie nektaru na powierzchnię epidermy odbywa się za pośrednictwem anomocytycznych aparatów szparkowych o lekko wydłużonym lub kolistym kształcie. Największe aparaty szparkowe w epidermie nektarnika wykształcały kwiaty C. horizontalis, a najdrobniejsze C. divaricatus. Ich wielkość i położenie w stosunku do innych komórek epidermy były zróżnicowane w zależności od taksonu. Największe zagęszczenie szparek w epidermie nektarnika stwierdzono u C. divaricatus (205 w mm2), a najmniejsze w kwiatach C. horizontalis (98 w mm2). Ornamentacja kutykularna na powierzchni epidermy nektarników była zróżnicowana. Indeksy szparkowe obliczone dla epidermy nektarnika były znacznie mniejsze niż dla liści odpowiednich gatunków.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological differentiation and distribution of non-glandular and glandular trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shoots
Zróżnicowanie morfologiczne oraz rozmieszczenie włosków mechanicznych i wydzielniczych na pędach Dracocephalum moldavicum L.
Autorzy:
Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28120.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
morphological differentiation
distribution
non-glandular trichome
glandular trichome
Dracocephalum moldavica
shoot
trichome
flower
leaf
stem
bract
Opis:
The structure, micromorphology and distribution of trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shots were investigated using light and scanning electron microscopy (SEM). There were distinguished 3 types of non-glandular trichomes, 3 types of glandular trichomes and papillae of the osmophore in the epidermis of the corolla. The highest density of non-glandular and glandular trichomes was found on the abaxial surface of the calyx, on bracts and in the upper part of the stem. Structural variations in the head and stalk of long glandular trichomes were demonstrated. The dimensions of particular types of trichomes are given in the present paper. Differences in the structure of the trichomes of this species are presented, compared to literature data. The micromorphology of particular trichome types is documented in numerous photographs showing the rich ornamentation of the cuticle of non-glandular trichomes.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2010, 63, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of the floral elements, the structure of the nectary, and the apicultural value of Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Mikromorfologia elementów kwiatowych, struktura nektarnika i wartość pożytkowa Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28190.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
micromorphology
plant element
structure
nectary
apicultural value
Elaeagnus commutata
flower
nectar secretion
pollen yield
Opis:
The investigations were carried out using light and scanning electron microscopy. The flowers of Elaeagnus commutata grow in clusters of 1-4 in the leaf axils. They are actinomorphic, four-lobed, with a single perianth that is yellow from the adaxial side, while the abaxial side is silvery-white. Peltate hairs of different structure are found on both surfaces of the sepals. The conical epidermal cells of the lobes are covered with a thick striated cuticle. Cylindrical hairs were observed on the edges of the lobes. Peltate hairs also grew on the style. The dish-shaped nectary gland is located at the base of the style. Nectar is secreted through numerous, evenly distributed stomata located above or at the level of other epidermal cells. Different stages of stomatal development are evidence of the asynchronous functioning of the stomata. The nectary consists of small epidermal cells and 5-6 layers of secretory parenchyma. The deeper layers of the gland are composed of larger cells of subglandular parenchyma in which vascular bundles supplying the nectary run. Honey bees were the main pollinators of silverberry. Ten silverberry flowers produced an average of 12 g of nectar with a sugar concentration in the 29.5-34.5% range. The weight of pollen produced by 10 flowers was 3.33 mg.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nutritive for insects attractants in Asphodelus albus Miller flowers
Atraktanty pokarmowe dla owadow w kwiatach Asphodelus albus Miller
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28459.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
white asphodel
morphology
pollen efficiency
pollen grain
nectar secretion
nectary
insect
flower
Asphodelus albus
nutritive attractant
Opis:
The studies on Asphodelus albus Miller flowers were conducted in the Botanical Garden of the UMCS in Lublin in the years 2004-2005. The flower nectaries location was determined in a stereoscopic microscope. The nectaring abundance was studied with a pipette method described by Jabłoński and Szklanowska (1979), while pollen efficiency determined after Warakomska's ether method (1972). Pollen viability was computed in a sample of 400 grains after acetocarmine staining. The following measurements of pollen grains were made: the length of polar axis (P), equatorial longitudinal axis (EL) and equatorial transverse axis (ET). In Asphodelus albus flowers, there are three nectary glands located in the ovary septa whose outlets are situated in the upper part of the ovary. The nectar secretion starts in a dehiscing bud and persists until the withering stage of perianth leaves. Considering the size of monocolpate pollen grains of Asphodelus albus, they are ranked among great, whereas their shape assumed flattened and circular at the polar view. In the Poland climatic conditions, a pollen showed high vitality (98%). The Asphodelus albus plants constitute a valuable source of nutrition for the pollinators as a single flower generated on average 4,22 mg sugars and 0,2 mg of pollen grains.
Badania kwiatów Asphodelus albus Miller przeprowadzono na terenie Ogrodu Botanicznego UMCS w Lublinie w latach 2004-2005. W mikroskopie stereoskopowym określono położenie nektarników kwiatowych. Obfitość nektarowania badano metodą pipetową opisaną przez Jabłońskiego i Szklanowską (1979). Do oznaczeń wydajności pyłkowej kwiatów zastosowano metodę eterową Warakomskiej (1972). Żywotność pyłku obliczono w próbie 400 ziaren po zabarwieniu acetokarminem. Wykonano pomiary ziaren pyłku: określono długość osi biegunowej (P) oraz osi równikowej podłużnej (EL) i poprzecznej (ET). W kwiatach Asphodelus albus występują trzy gruczoły nektarnikowe położone w przegrodach zalążni, które mają ujścia usytuowane w górnej części zalążni. Sekrecja nektaru rozpoczyna się w pękającym pąku i trwa do fazy więdnięcia listków okwiatu. Jednobruzdowe ziarna pyłku Asphodelus albus pod względem wielkości zaliczono do dużych, zaś ich kształt określono jako spłaszczony, a w położeniu biegunowym kolisty. Pyłek w warunkach klimatycznych Polski wykazał wysoką żywotność (98%). Rośliny Asphodelus albus są wartościowym źródłem pokarmu dla owadów zapylających, gdyż jeden kwiat wytwarzał średnio 4,22 mg cukrów i 0,2 mg pyłku.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecological adaptations of the floral structures of Galanthus nivalis L.
Przystosowania ekologiczne struktur kwiatowych Galanthus nivalis L.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28462.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
ecological adaptation
plant morphology
micromorphology
Galanthus nivalis
flower
plant anatomy
osmophore
tepal
Opis:
The structure of the flowers of Galanthus nivalis shows adaptations to early spring flowering conditions as well as adaptations to entomogamy. The tepals produce colour marks and odorous substances. The aim of the present study was to determine the micromorphology and anatomy of tepals, in particular in the regions comprising colour marks which, in accordance with the literature data, emit essential oils. Examination was performed using light, fluorescence, and scanning electron microscopy. Large protrusions, corresponding to the location of the green stripes, were found to occur on the adaxial surface of the inner tepals. The epidermal cells in this part of the tepals produce a cuticle with characteristic ornamentation as well as numerous stomata with well-developed outer cuticular ledges. The wide opening of many stomata is evidence of high activity in this area. The fluorescence microscopy images confirm the high activity of the epidermis (scent emission), on both sides of the tepals, as well as of the chloroplast- containing mesophyll. In the abaxial epidermis, there were observed different-sized papillae that also participated in essential oil secretion. The polarization of the epidermal cell protoplasts, large cell nuclei, and the presence of large vacuoles with heterogeneous contents in the peripheral part of the cells correspond to the structural features of the tissues emitting odorous compounds in flowers – osmophores. In freshly opened flowers, the mesophyll of the central part of the perianth segments was composed of several cell layers, whereas in older flowers large air ducts formed, which are adaptations to environmental thermal conditions.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The structure of floral elements of Anchusa officinalis L. creating attractants for insects
Struktura elementów kwiatowych Anchusa officinalis L. tworzących atraktanty dla owadów
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28569.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
plant structure
flora
Anchusa officinalis
creating attractant
attractant
insect
plant element
micromorphology
sepal
petal
stamen
stigma
pollen grain
Opis:
The present study involved the measurement of size and the micromorphology of the floral elements of Anchusa officinalis L. which are attractants for insects. The structure of the epidermis on the surface of the calyx, petals, throat scales, pistil and nectary were analysed using light and scanning electron microscopy (SEM). For light microscopy observations, semi-permanent slides were prepared, which were treated with Lugol’s iodine solution, Sudan III and fluoroglucine. The dark violet lobes of the corolla of Anchusa officinalis, with a velvety surface, and the throat scales, contrasting with them, belong to the most important optical attractants which lure insects from large distances. The dark pink colouring of the sepals additionally increases the attractiveness of the flowers. The epidermis covering the calyx formed different-sized non-glandular trichomes as well as glandular trichomes. The glandular trichomes were composed of a uni – or bicellular leg and a unicellular head. The colour of the corolla petals was determined by anthocyanins accumulated in the epidermal cells and in the more deeply situated parenchyma. The velvety surface was formed by the conical papillae, densely growing from the adaxial epidermis. The pink-violet throat scales with white hairs, covering the inlet to the tube of the corolla, were found at the inlet to the corolla throat. The longest trichomes on the surface of the scales were located in their lower and middle parts, whereas the shortest ones at their tips. The epidermis of the central part of the throat scales formed small papillae. The trichomes had thin cell walls, large vacuoles, numerous plastids and lipid droplets. The two-parted stigma of the pistil was covered by characteristic expanded outgrowths with wavy edges which performed the functions of structures facilitating the capture of pollen grains. As a result of the present study it was found that the structures affecting the attractiveness of the flowers, through various light effects within the corolla of Anchusa officinalis, include the papillae on the corolla surface, trichomes of the throat scales and the epidermal cells of the style. The trichomes of the scales can also be responsible for protecting pollen and nectar against rainfall.
Przeprowadzone badania obejmowały pomiary wielkości oraz mikromorfologię elementów kwiatowych Anchusa officinalis L. stanowiących atraktanty dla owadów. W mikroskopie świetlnym i skaningowym elektronowym (SEM) analizowano strukturę epidermy na powierzchni kielicha, płatków korony, osklepek, słupka i nektarnika. Do obserwacji w mikroskopie świetlnym przygotowano półtrwałe preparaty, które traktowano: płynem Lugola, Sudanem III i fluoroglucyną. Ciemnofioletowe łatki korony Anchusa officinalis o aksamitnej powierzchni i kontrastujące z nimi jasne osklepki należą do najważniejszych atraktantów optycznych przywabiających owady z dużych odległości. Ciemnoróżowe zabarwienie działek kielicha zwiększa dodatkowo atrakcyjność kwiatów. Epiderma okrywająca kielich tworzyła włoski mechaniczne różnej wielkości oraz włoski gruczołowe. Włoski gruczołowe składały się z jedno- lub dwukomórkowej nóżki i jednokomórkowej główki. Barwę płatków korony warunkowały antocyjany zgromadzone w wakuolach komórek epidermy i głębiej leżącej parenchymy. Aksamitną powierzchnię tworzyły zwarcie wyrastające z doosiowej epidermy stożkowate papille. Przy wlocie do gardzieli korony występowały różowo-fioletowe osklepki z białymi włoskami osłaniającymi wlot do rurki korony. Najdłuższe włoski na powierzchni osklepek występowały w dolnej i środkowej ich części, a najkrótsze na szczycie. Epiderma centralnej części osklepek wytwarzała niewielkie papille. Włoski miały cienkie ściany komórkowe, duże wakuole, liczne plastydy i lipidowe krople. Dwudzielne znamię słupka było pokryte charakterystycznymi rozszerzonymi wyrostkami o pofałdowanych brzegach, które pełniły funkcje struktur ułatwiających zatrzymywanie ziaren pyłku. W wyniku badań stwierdzono, że do struktur wpływających na atrakcyjność kwiatów poprzez zróżnicowane efekty świetlne w obrębie korony Anchusa officinalis należą papille na powierzchni płatków, włoski osklepek oraz komórki epidermy szyjki słupka. Włoski osklepek mogą być również odpowiedzialne za osłonę pyłku i nektaru przed deszczem.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2009, 62, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Staminodial nectary structure in two Pulsatilla (L.) species
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19722.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Opis:
In plants belonging to the Ranunculaceae the floral nectaries may differ in origin, location in the flower, shape and structure. In many cases they are defined as modified tepals or modified stamens. The nectary organs in this family are frequently termed "honey leaves," and staminodial origin is attributed to them. Gynopleural and receptacular nectaries are rarely found in Ranunculaceae. To date there are no reports on the structure of the nectary organs in plants of the genus Pulsatilla. We used light and scanning electron microscopy to study the location and structure of the nectaries in Pulsatilla slavica and P. vulgaris flowers. The staminodial nectaries were found to be nectar-secreting organs. The number of stamens per flower (102-398) increases with plant age. The share of staminodes is 12–15%. The staminodes are composed of a filament and a modified head. They are green due to the presence of chloroplasts in the epidermal and parenchymal cells. The parenchymal cells are in a loose arrangement. Stomata (3–20), through which nectar exudation occurred, were found only in the abaxial epidermis of the staminode head. The stomata are evenly distributed and have well-developed outer cuticular ledges. Some of them are immature during nectar secretion, with their pores covered by a layer of cuticle. During the activity of the nectariferous organs in the flowers, primary (on the staminode surface) and secondary nectar (at the base of tepals) are presented. The staminodes of the two Pulsatilla species show similar structural features and have similar shares in the androecium.
Źródło:
Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica; 2011, 53, 2
0001-5296
Pojawia się w:
Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flowering biology and structure of floral nectaries in Galanthus nivalis L.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/59188.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
flowering biology
nectary structure
floral nectary
Galanthus nivalis
snowdrop
common snowdrop zob.snowdrop
flower
breeding system
pollen mass
nectar production
Opis:
In Poland Galanthus nivalis L. is partially protected. The flowers of this species are one of the first sources of nectar and pollen for insects from February to April. The aim of this study was to present the flowering biology as well as the topography, anatomical, and ultrastructural features of the floral nectary. The flower lifespan, the breeding system, and the mass of pollen and nectar produced by the flowers were determined. Examination of the nectary structure was performed using light, fluorescence, scanning and transmission electron microscopy. The flower of G. nivalis lives for about 30 days. The stamens and pistils mature simultaneously and during this time nectar is secreted. The anthers of one flower produced the large amount of pollen (4 mg). The breeding system of G. nivalis was found to be characterized by partial self-compatibility, outcrossing, and xenogamy. The nectary is located at the top of the inferior ovary. The nectary epidermal cells are characterized by striated cuticular ornamentation. Initially, the secreted nectar formed vesicle-like protuberances under the cuticle. The epidermal and parenchymal cells contain numerous plastids, mitochondria, dictyosomes, ER cisterns, and vesicles fused with the plasmalemma, which indicates granulocrine nectar secretion.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2016, 85, 1
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomy and ultrastructure of floral nectary of Inula helenium L. [Asteraceae]
Autorzy:
Sulborska, A
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/59313.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
Compositae
Inula helenium
anatomy
micromorphology
botany
stoma
nectary
ultrastructure
Opis:
Floral nectaries of Inula helenium L. only occurred in disc florets and were situated above the inferior ovary. The shape of the investigated glands (five-armed star with rounded tips and deep incisions - observed from above) clearly differed from the shape of the nectaries of other Asteraceae, also the height of nectary was much lower (129 µm). The glandular tissue of the nectaries of elecampane was composed of a single-layered epidermis and 5--9 layers of secretory cells. Nectar was released through modified stomata, mainly arranged in the top part of the gland. The secretory cells were characterised by granular cytoplasm and the presence of a large, often lobate, cell nucleus. In the cytosol, numerous amoeboid plastids, mitochondria, Golgi bodies and ribosomes were present. In small vacuoles, myelin-like structures, fibrous material and vesicles with the content of substances which can be secretion, were observed. The plastid stroma showed different electron density and the presence of internal tubules and plastoglobules. Vesicular extensions forming bright zones were visible between the membranes of the nuclear envelope. Adjacent to the plasmalemma, as well as between the plasmalemma and the cell wall, secretory vesicles occurred, indicating the granulocrine mechanism of nectar secretion.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2007, 76, 3
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nectar production and pollen yield of Echium vulgare L. in the climatic conditions of Lublin
Nektarowanie i wydajność pyłkowa Echium vulgare L. w warunkach klimatycznych Lublina
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541995.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
In Poland common viper’s bugloss (E. vulgare L.) is the most common species. E. vulgare belongs to medicinal, ornamental and bee plants, since it is a source of nectar and pollen forage. These flowers are frequently visited by bumblebees and honey bees. Flowering specimens of common viper’s bugloss were collected in the area of Lublin. Flowers and their parts were observed using stereoscopic microscopy. The micromorphology of the nectary at the initial stage of nectar secretion was observed in a scanning electron microscope. The rate of nectar production and pollen yield of the plants were determined as well as insects visiting flowers of this species were identified. The nectary, located at the base of the ovary, was found to be fused with its lower part. Nectar is secreted through numerous stomata located in the epidermis of the nectary. Nectar secretion, which starts at the bud stage, lasts throughout the flower life (3–4 days). Over this period, one flower of common viper’s bugloss produces 2.14 mg of nectar with high sugar concentration (48%). Sugar yield of its flowers is on average 9.8 mg/10 flowers. The flowers start to shed pollen at bud break and release the largest amount of pollen during late morning hours. The weight of pollen produced by 10 flowers is 5.4 mg. The present study shows that the flowers of E. vulgare are a very good source of nectar and pollen forage.
W Polsce pospolitym gatunkiem jest żmijowiec zwyczajny (E. vulgare L.). E. vulgare należy do roślin leczniczych, ozdobnych i pszczelarskich, gdyż jest źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego. Kwiaty te licznie odwiedzają trzmiele i pszczoły. Kwitnące okazy żmijowca zwyczajnego zbierano w rejonie Lublina. Obserwacje kwiatów i ich fragmentów przeprowadzono przy użyciu mikroskopii stereoskopowej. Mikromorfologię nektarnika w początkowej fazie sekrecji nektaru obserwowano w skaningowym mikroskopie elektronowym. Określono obfitość nektarowania i wydajność pyłkową roślin oraz grupy owadów odwiedzające kwiaty tego gatunku. Stwierdzono, że nektarnik położony u nasady zalążni słupka jest zrośnięty z jej dolną częścią. Nektar wydzielany jest za pośrednictwem licznych aparatów szparkowych położonych w epidermie nektarnika. Rozpoczynająca się w pąku sekrecja nektaru trwa przez całe życie kwiatu (3–4 dni). W ciągu tego okresu jeden kwiat żmijowca zwyczajnego wydziela 2,14 mg nektaru o wysokiej koncentracji cukrów (48%). Wydajność cukrowa kwiatów wynosi średnio 9,8 mg/10 kwiatów. Kwiaty rozpoczynają pylenie w stadium pękającego pąka i uwalniają najwięcej pyłku w godzinach przedpołudniowych. Masa pyłku wytwarzana przez 10 kwiatów wynosi 5,4 mg. Z badań wynika, że Kwiaty E. vulgare są bardzo dobrym źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2011, 10, 3; 187-196
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diversity in the structure of the petal epidermis emitting odorous compounds in Viola x wittrockiana Gams.
Różnorodność struktury epidermy płatków korony Viola x wittrockiana Gams. emitującej związki zapachowe
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542234.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
The flowers of Viola × wittrockiana Gams. emit odorous compounds. The glands found in the flowers, responsible for the production of essential oils, are most frequently distributed on the petals of the corolla. They include papillae – conical epidermal cells. The structure of the epidermis and the internal tissues of the petals of V. × wittrockiana were examined using light, fluorescence and scanning electron microscopy. Papillae were found to occur in the epidermis on both sides of all the petals (spurred, lateral and upper), but they were much longer in the adaxial epidermis. Different-sized droplets of lipid nature, which are essential oils, were present in the papillae. They were also observed on the outer surface of the walls of these cells. Moreover, in the adaxial epidermis there were areas of flattened cells with a characteristic structure, being probably secretory glands. The present study shows that differently-structured cells of both the abaxial and adaxial epidermis participate in the release of odorous compounds by the flowers of V. × wittrockiana. These different structures may produce varied scents in terms of their quality.
Kwiaty Viola × wittrockiana Gams. emitują związki zapachowe. Gruczoły występujące w kwiatach, odpowiedzialne za wytwarzanie olejków eterycznych, rozmieszczone są najczęściej na płatkach korony. Do struktur tych należą papille – stożkowate komórki epidermy. Badano budowę epidermy oraz wewnętrznych tkanek płatków V. × wittrockiana przy użyciu mikroskopii świetlnej, fluorescencyjnej i skaningowej elektronowej. Stwierdzono, że po obu stronach płatków (ostrogowego, bocznych i górnych) występują w epidermie papille, z tym, że w epidermie adaksjalnej są one znacznie dłuższe. W papillach oraz na zewnętrznej powierzchni ich ścian obecne były różnej wielkości krople o charakterze lipidów. Wyniki badań histochemicznych potwierdziły, że w obserwowanych kroplach występują olejki eteryczne. Ponadto w epidermie adaksjalnej znajdowały się strefy spłaszczonych komórek o charakterystycznej budowie, stanowiące prawdopodobnie gruczoły wydzielnicze. Z badań wynika, że w wydzielaniu związków zapachowych przez kwiaty V. × wittrockiana uczestniczą zarówno komórki epidermy adaksjalnej, jak i abaksjalnej o różnej budowie. Być może te zróżnicowane struktury wytwarzają niejednorodne pod względem jakościowym zapachy.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 6; 155-167
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of the abundance of hazel (Corylus spp.) pollen based on the patterns of the pollen seasons in Lublin in the period 2001-2010
Ocena obfitości pożytku pyłkowego leszczyny (Corylus spp.) na podstawie przebiegu sezonów pyłkowych w Lublinie w latach 2001-2010
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Piotrowska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542320.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Corylus avellana belongs to early spring pollen sources for Apis mellifera. The aim of the present study was to evaluate the dynamics of the Corylus pollen seasons over a 10-year study period (2001–2010). The study was carried out in Lublin by the volumetric method that is currently used in aerobiology. Years of abundant pollen production by this taxon were determined, as well as the period of maximum pollen release in each year, which is associated with the availability of large amounts of pollen to bees. Thermal conditions accompanying the beginning of pollen shed and the conditions prevailing during abundant pollen shed were presented. In particular years, the start of the Corylus pollen seasons was recorded between 9 January and 25 March, with an average temperature of 4.1°C. The duration of the pollen season varied between 19 and 78 days. Years of the highest hazel pollen production were as follows: 2006, 2010, 2007, and 2005. The period of pollen abundance, associated with the presence of high Corylus pollen content in the air, was recorded most frequently in the second half of March and at the beginning of April, with the average temperature between 2.4 and 14.4°C, with the 10-year mean value of 8.1°C. At the temperature of 8°C, the honey bee undertakes its first foraging trips, among others, to search for water and collect pollen. The present study showed that the nitrogen content in Corylus pollen grains was 4.82%, while the protein content 30.13%, which demonstrates the significant nutritional value of this pollen.
Corylus avellana należy do wczesnowiosennych pożytków pyłkowych (pollen flow) Apis mellifera. Celem pracy była ocena dynamiki sezonów pyłkowych Corylus w ciągu 10 lat badań (2001–2010) w warunkach Lublina. Badania prowadzono metodą wolumetryczną, stosowaną aktualnie w aerobiologii. Wyznaczono lata obfitego pylenia tego taksonu oraz okres maksymalnego uwalniania pyłku w każdym roku, który jest związany z dostępnością dużej ilości pyłku dla pszczół. Przedstawiono warunki termiczne towarzyszące początkowi pylenia oraz panujące w czasie obfitego pylenia. Początek sezonów pyłkowych Corylus notowano w poszczególnych latach między 9.01 a 25.03 przy średniej temperaturze 4,1°C. Długość sezonu pyłkowego wynosiła 19–78 dni. Lata największej produkcji pyłku leszczyny to: 2006, 2010, 2007, 2005. Okres obfitego pylenia, związany z obecnością dużej zawartości pyłku Corylus w powietrzu, notowano najczęściej w drugiej połowie marca i na początku kwietnia, kiedy średnia temperatura wynosiła 2,4–14,4°C, z wartością średnią z dziesięciu lat 8,1°C. Przy temperaturze 8°C odbywają się pierwsze obloty pszczoły miodnej mające na celu m.in. poszukiwanie wody i zbieranie pyłku. W badaniach wykazano, że zawartość azotu w ziarnach pyłku Corylus wynosiła 4,82%, a zawartość białka 30,13%, co wskazuje na znaczną wartość pokarmową tego pyłku.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 3; 69-78
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Histochemical investigation of trichomes and chemical composition of essential oil from Euphrasia stricta D. Wolff ex J.F. Lehm. (Orobanchaceae)
Autorzy:
Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11543577.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Micromorphological and anatomical investigations of trichomes on vegetative and generative organs of the drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff ex J.F. Lehm.) were carried out. Additionally, identification of the main components of the secreted products was conducted. The following types of glandular structures were found: capitate trichomes (i) with a unicellular head, a neck cell, and a 2-celled stalk, (ii) with a unicellular head, a neck cell, and 3-celled stalk, (iii) with a bicellular head and sporadically with a 3- or 4-celled head; moreover, on the surface of corolla unicellular and 2–3-celled clavate trichomes, ribbon-like trichomes, and papillae were present. Using fluorescence microscopy and histochemical tests, various substances such as lipids, phenolic compounds, terpenes containing steroids, terpenoids, sesquiterpenes, tannins, and flavonoids were determined but only in the capitate trichomes. The analysis of the essential oil showed that its content in the dry herb of E. stricta was on average 0.257%. Gas chromatography revealed the presence of 28 compounds.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2017, 16, 5; 97-108
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plant pollen content in the air of Lublin (central-eastern Poland) and risk of pollen allergy
Autorzy:
Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/51041.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2014, 21, 4
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The airborne pollen calendar for Lublin, central-eastern Poland
Autorzy:
Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52198.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Opis:
An aerobiological study was conducted to investigate the quantity and quality of pollen in the atmosphere of Lublin in central-eastern Poland. Pollen monitoring was carried out in the period 2001–2012 using a Hirst-type volumetric spore trap. The atmospheric pollen season in Lublin lasted, on average, from the end of January to the beginning of October. The mean air temperature during the study period was found to be higher by 1.1 °C than the mean temperature in the period 1951–2000. 56 types of pollen of plants belonging to 41 families were identified. 28 types represented woody plants and 28 represented herbaceous plants. The study distinguished 5 plant taxa the pollen of which was present most abundantly in the air of Lublin, which altogether accounted for 73.4%: Betula, Urtica, Pinus, Poaceae, and Alnus. The mean annual pollen index was 68 706; the largest amount of pollen was recorded in April and accounted for 33.3% of the annual pollen index. The pollen calendar included 28 allergenic plant taxa. The pollen of woody plants had the highest percentage in the pollen spectrum, on average 58.4%. The parameters of the pollen calendar for Lublin were compared with the calendar for central-eastern Europe with regard to the start of the pollen season of particular taxa. The pollen calendar for Lublin was demonstrated to show greater similarity to the calendar for Münster (Germany) than to the calendar for Bratislava (Slovakia).
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2014, 21, 3
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spatial differentiation of airborne arboreal pollen in Lublin (Poland)
Przestrzenne zróżnicowanie stężenia pyłku drzew w powietrzu Lublina (Polska)
Autorzy:
Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28076.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
spatial differentiation
aerobiology
airborne pollen
arboreal habitat
pollen count
daily variation
tree
Lublin area
Polska
Opis:
The study compared the occurrence of airborne pollen of 7 arboreal taxa (Corylus, Alnus, Cupressaceae/Taxaceae, Populus, Fraxinus, Betula and Carpinus) during the period 2007–2009 from two sites in Lublin city, SE Poland. The sites differed in the character of building development and surrounding vegetation. Pollen monitoring was conducted by the volumetric method using two Hirst-type samplers. Daily and intradiurnal pollen counts were determined. For all the taxa, Spearman’s test revealed statistically significant positive correlations between daily pollen fluctuations at two sites. Nevertheless, the Mann–Whitney U-test showed differences for Cupressaceae/Taxaceae, Fraxinus, Populus and Corylus between sites. The intradiurnal pattern of pollen concentration was characterized by high variation. Cupressaceae/Taxaceae and Populus, clearly differed in hourly pollen concentrations at both sites. Moreover, in the case of Betula and Alnus it was shown that a part of pollen recorded in Lublin can originate from long-distance transport. High pollen concentrations can be expected at different hours of the day. The lowest average pollen concentrations at both sites were found during morning hours at 5 and 6 a.m. Based on the obtained results, it can be concluded that data from a single pollen-sampling device are not representative of some taxa in the particular districts of the city. Average data obtained from at least two pollen samplers could provide optimum results.
W pracy porównywano dane z monitoringu pyłkowego prowadzonego w Lublinie na dwóch stanowiskach, które różniły się charakterem zabudowy i lokalną roślinnością. Analizowano występowanie w powietrzu pyłku 7 taksonów roślin drzewiastych (Corylus, Alnus, Cupressaceae/Taxaceae, Populus, Fraxinus, Betula i Carpinus) w latach 2007–2009. Badania prowadzono metodą wolumetryczną z wykorzystaniem aparatów typu Hirsta. Określano dobowe i godzinowe stężenia pyłku w powietrzu. Analiza testu Spearmana dla wszystkich badanych taksonów wykazała istotną pozytywną korelację między dobowymi koncentracjami pyłku rejestrowanymi na dwóch stanowiskach. Na podstawie testu U Mann–Whitney’a stwierdzono istotne różnice między stanowiskami dla stężeń pyłku Cupressaceae/ Taxaceae, Fraxinus, Populus i Corylus. Godzinowa rytmika stężenia pyłku charakteryzowała się dużą zmiennością. Cupressaceae/Taxaceae i Populus, wyraźnie różniły się pod względem godzinowych koncentracji pyłku na obu stanowiskach. Ponadto w przypadku Betula i Alnus wykazano, że część rejestrowanego w Lublinie pyłku może pochodzić z dalekiego transportu. Wysokich stężeń pyłku można spodziewać się w różnych godzinach doby. Najniższe średnie stężenia pyłku na obu stanowiskach stwierdzono w godzinach porannych o 5.00 i 6.00. Na podstawie uzyskanych wyników można przyjąć, że dane pochodzące z jednego punktu pomiarowego nie są reprezentatywne dla niektórych taksonów w poszczególnych częściach miasta. Optimum wyników mogłyby zapewnić średnie dane pochodzące z co najmniej dwóch aparatów pomiarowych umieszczonych w różnych dzielnicach.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of Rosa rugosa Thunb. petal epidermis secreting fragrant substances
Mikromorfologia epidermy płatków Rosa rugosa Thunb. wydzielającej substancje zapachowe
Autorzy:
Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27530.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The intensely fragrant flowers of the Rosa rugosa Thunb. have been applied in medicine, and food and cosmetic industries. The species is cultivated for production of rose essential oil (Oleum Rosae) from its flowers. R. rugosa petals secrete the largest quantities of essential oil. The aim of the study was to identify the characteristics of the epidermis of both sides of the petal and to observe whether adaxial and abaxial epidermal cells can secrete essential oil. The investigations were conducted using light and scanning electron microscopy. The analyses were focused on petal thickness and characteristics of the mesophyll. The study has demonstrated that only adaxial epidermal cells form conical papillae covered by massive cuticular striae. The surface of the papillae displayed remnants of a secretory substance. In turn, the inner walls of the abaxial epidermal cells were flat and covered by a striated cuticle, which exhibited various striation patterns. Fragrant substances stored under the cuticle caused local stretching thereof and disappearance of striation. The results of our observations allow a statement that the cells of the adaxial and abaxial epidermis of R. rugosa petals differ in terms of the structure and they secrete fragrant substances.
Intensywnie pachnące kwiaty Rosa rugosa Thunb. znalazły zastosowanie w lecznictwie, przemyśle spożywczym i kosmetycznym. Dla uzyskania olejku różanego (Oleum Rosae) z kwiatów prowadzone są uprawy krzewów tego gatunku. Najwięcej olejku emitują płatki R. rugosa. Celem badań było określenie charakterystycznych cech epidermy obu stron płatka oraz stwierdzenie, czy komórki adaksjalnej i abaksjalnej epidermy mogą emitować olejek eteryczny. Badania przeprowadzono przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej i skaningowej elektronowej. Zwrócono uwagę na grubość płatków i cechy charakterystyczne mezofilu. Z badań wynika, że tylko komórki adaksjalnej epidermy tworzą stożkowate papille pokryte masywnymi prążkami kutykularnymi. Na powierzchni papilli obserwowano pozostałości wydzieliny. Natomiast zewnętrzne ściany komórek abaksjalnej epidermy były płaskie, ale również pokryte prążkowaną kutykulą, która wykazywała różne wzory. Gromadzone pod kutykulą substancje zapachowe powodowały lokalne jej rozciąganie i zanik prążkowanych wzorów. Wyniki naszych obserwacji upoważniają do stwierdzenia, że komórki górnej i dolnej epidermy płatków R. rugosa różnią się budową i emitują substancje zapachowe.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2012, 65, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecological features of the flowers of Aesculus hippocastanum L. and characteristics of Aesculus L. pollen seasons under the conditions of central-eastern Poland
Cechy ekologiczne kwiatów Aesculus hippocastanum L. i charakterystyka sezonów pyłkowych Aesculus L. w warunkach środkowo-wschodniej Polski
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Tietze, M.
Michonska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27915.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The content of Aesculus pollen in aeroplankton of Lublin, located in central-eastern Poland, was studied during the period 2001–2012. The volumetric method was used for the study. The following parameters were determined: start, end, and duration of the pollen season, days of maximum concentration, and total annual pollen counts. Correlation coefficients were calculated between the start of the pollen season and meteorological parameters. The study showed that during the period 2007–2012 the onset of the Aesculus pollen season occurred on average 4 days earlier than in the years 2001–2006. The total annual pollen counts were in the range of 53–271, with an average number of 117. The average pollen counts did not differ significantly in the first and second year of a 6-year period of the study. The analysis of the correlation coefficients showed that there were significant positive correlations only between the season start date and minimum temperature of the first decade of May. The highest Aesculus pollen concentration occurred between 6 and 22 May. The flowers of A. hippocastanum demonstrate an ambophilous pollination strategy due to partial insect and wind pollination.
W latach 2001–2012 badano zawartość pyłku Aesculus w aeroplanktonie Lublina, położonego w środkowo-wschodniej Polsce. Do badań wykorzystano metodę wolumetryczną. Określono początek, koniec i długość sezonu pyłkowego, wyznaczono dni maksymalnych koncentracji i sumy roczne ziaren pyłku. Obliczono współczynniki korelacji między początkiem sezonu pyłkowego a parametrami meteorologicznymi. Wykazano, że w latach 2007–2012 początek sezonu pyłkowego Aesculus miał miejsce średnio o 4 dni wcześniej niż w latach 2001–2006. Sumy roczne ziaren pyłku były zawarte w przedziale 53–271, średnio wynosiły 117. Średnie sumy nie różniły się znacząco w pierwszym i drugim sześcioleciu badań. Analiza współczynników korelacji wykazała, że istotne pozytywne korelacje występowały tylko między datą początku sezonu i temperaturą minimalną pierwszej dekady maja. Największe stężenie pyłku Aesculus występuje między 6 a 22 maja. Kwiaty A. hippocastanum wykazują ambofilną strategię zapylenia ze względu na przeniesienie pyłku przez owady oraz przez wiatr.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2012, 65, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Localization of ginsenosides in Panax quinquefolium root tissues
Rozmieszczenie ginsenozydow w tkankach korzeni Panax quinquefolium
Autorzy:
Ludwiczuk, A
Weryszko-Chmielewska, E.
Wolski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28362.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
densitometry
Polska
thin-layer chromatography
plant cultivation
Panas ginseng
anatomy
Panax quinquefolium
American ginseng
localization
ginsenoside
root
herb
Asian ginseng
Opis:
We carried out histochemical studies to find the localization of ginsenosides in roots of Panax quinquefolium cultivated in Poland. We performed an anatomical study on the structure and localization of secretory canals on the cross section of 4-year-old American ginseng roots. We observed the occurrence of large secretory canals, mainly in the middle part of the secondary cortex and less in the phloem layer. In our studies, moreover, we demonstrated the production of secretory canals within the periderm layer. After the anatomical study, the 4-year-old ginseng root was divided into periderm, cortex and xylem, and the ginsenosides were extracted from each part of the root. The TLC separation of ginsenosides was performed on silica gel Si60 glass plates with chloroform-methanol-ethyl acetate-water-hexane, 20+22+60+8+4 (v/v) as mobile phase. Quantitative analysis of ginsenosides was performed by using the TLC-densitometric method. Concerning the distribution of ginsenosides in the different anatomical parts of the root of Panax quinquefolium, they were contained in the periderm layer at the highest level.
W celu okreoelenia lokalizacji ginsenozydów w korzeniach żeń-szenia pięciolistnego (Panax quinquefolium L.) uprawianego w Polsce, przeprowadzono badania histochemiczne. Badania anatomiczne dotyczące budowy i rozmieszczenia kanałów wydzielniczych wykonano na przekrojach poprzecznych 4-letnich korzeni żeń-szenia. Z obserwacji mikroskopowych wynika, że największe kanały wydzielnicze są zlokalizowane w środkowej i zewnętrznej części kory wtórnej. Kanały o mniejszej średnicy położone były w obrębie floemu. Wykazano ponadto występowanie kana- łów wydzielniczych w tkankach perydermy. Do badań analitycznych korzenie żeńszenia podzielono na trzy części (perydermę, korę i floem), a następnie wyekstrahowano z nich frakcje ginsenozydów. Analizę ilościową ginsenozydów prowadzono metodą TLC na płytkach szklanych pokrytych żelem krzemionkowym Si60 przy użyciu fazy ruchomej: chloroform metanol octan etylu woda heksan, 20+22+60+8+4 (v/v). Rozwinięte płytki poddawano analizie densytometrycznej. Analiza ilościowa ginsenozydów w różnych tkankach korzeni Panax quinquefolium wykazała największą zawartość tych związków w perydermie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of nectaries of Rhododendron catawbiense Michx. at different flower development stages
Mikromorfologia nektarnikow Rhododendron catawbiense Michx. w roznych fazach rozwoju kwiatu
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M.
Michonska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28637.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
nectary size
different stage
epidermis
stoma
nectary
botany
development stage
Rhododendron catawbiense
micromorphology
flower development
cuticle
Opis:
The analysis of the structure of floral nectaries of Rhododendron catawbiense Michx. was performed using stereoscopic, light and scanning electron microscopy. Nectaries were sampled at different development stages: closed bud, budburst and full bloom. The nectary gland exhibits clear ribbings corresponding to five small ribs of the ovary. In the top part of the gland, unicellular and multicellular non-glandular trichomes occur in great density. The upper surface of the nectary differs from its lateral surface by a stronger degree of cuticle development. Stomata are evenly distributed on the upper surface and in the higher regions of the lateral wall. The cuticle forms clear striae on the surface of stomatal cells. Stomata at different development stages were observed, as well as the beginning of nectar secretion which takes places already in the closed bud.
Analizy budowy nektarników kwiatowych Rhododendron catawbiense Michx. wykonano przy zastosowaniu mikroskopu: stereoskopowego, świetlnego i skaningowego elektronowego. Nektarniki pobierano w różnych fazach rozwoju: zamkniętego pąka, pękającego pąka i w pełni kwitnienia. Gruczoł nektarnikowy wykazuje wyraźne żebrowania odpowiadające pięciu niewielkim żebrom zalążni słupka. W szczytowej części gruczołu wyrastają jedno- i wielokomórkowe włoski mechaniczne występujące w dużym zagęszczeniu. Górna powierzchnia nektarnika różni się silniejszym stopniem rozwoju kutykuli od powierzchni bocznej. Aparaty szparkowe rozmieszczone są równomiernie na górnej powierzchni i w wyższych strefach bocznej ściany. Na powierzchni komórek szparkowych kutykula tworzy wyraźne prążki. Obserwowano aparaty szparkowe w różnych stadiach rozwoju oraz początek sekrecji nektaru, który odbywa się już w zamkniętym pąku.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rożnik przerośnięty (Silphium perfoliatum L.) nowa roślina alternatywna. Część I. Badania morfologiczne i anatomiczne
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Kowalski, R.
Wolski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/804593.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Opis:
Opisano cechy morfologiczne pędów Silphium perfoliatum L. oraz wykonano badania anatomiczne łodygi nadziemnej i kłącza tego gatunku z uwzględnieniem budowy i rozmieszczenia tkanki wydzielniczej. Badania przeprowadzono w mikroskopie świetlnym w oparciu o przekroje poprzeczne łodygi wykonane z materiału świeżego i utrwalonego (skrawki półcienkie o grubości ok. 1 µm). Stwierdzono, że w łodygach nadziemnych przewody wydzielnicze tworzą dwa pierścienie: zewnętrzny położony w sąsiedztwie wiązek floemu i wewnętrzny - naprzeciwko wiązek ksylemu, natomiast w kłączu przewody wydzielnicze tworzą jeden pierścień znajdujący się na zewnątrz od floemu. Epitel wydzielniczy składał się najczęściej z jednej warstwy komórek, a niekiedy z 2-3. W świeżym materiale przewody zawierały niebieskawo-szarą wydzielinę którą stanowił olejek eteryczny.
Paper, described morphological features of Silphium perfoliatum shoots. Anatomical investigations of above-ground stem and rhizome of the species considering structure and distribution of secretory tissue, were performed. Studies were carried out with the use of light microscopy on cross sections of stem, prepared from the fresh and fixed material (semithin slides of about 1 µm thickness). It was found that the secretional ducts in above-ground stems formed two rings: externaring situated near phloem bundles and the internal one - opposite to the xylem bundles. However, in the rhizome, secretional ducts create one ring situated outside of phloem. Secretional epithelium most often consisted of single cell layer, sometimes of 2-3 the secretional ducts in fresh material contained blue-grey secret, which was essential oil.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1999, 468
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ nadmiaru glinu na budowę łodygi i liści grochu zwyczajnego (Pisum sativum L.)
Effect of aluminium excess on stem and leaves structure of pea (Pisum sativum L.)
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Szadura, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/797782.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
uprawa roslin
groch zwyczajny
Pisum sativum
zakwaszenie gleby
jony glinu
glin
dzialanie toksyczne
system korzeniowy
nadmiar glinu
lodygi
liscie
budowa anatomiczna
stres roslin
stres glinowy
zmiany strukturalne
Opis:
Shoots of pea cv. ‘Cukrowy Iłówiecki’ were studied after 3-weeks hydroponieal culturing. There were applied four aluminium levels: 0, 3, 6, 27 mg Al/dm³ of medium Shoot height, stem diameter, leaf surface area and their tissues were compared. The light as well as scanning electron microscopies were applied. The aluminium stress (27 mg Al/dm³) caused the significant decrease of stem height and diameter as well as leaf surface area reduction. There was also observed the reduction of cell size within some tissues and enlargement of their walls. Anomalies in epidermis cells arrangement and increase of wax coating on their surface were also noted.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1998, 456
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diversity of the floral nectaries surface of four Crataegus L. species
Zroznicowanie powierzchni nektarnikow kwiatowych czterech gatunkow z rodzaju Crataegus L.
Autorzy:
Chwil, M
Konarska, A
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26759.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
scanning electron microscope
nectary surface
Crataegus crus-galli
stoma
cuticle
Crataegus curvisepala
diversity
floral nectary
epidermis
Crataegus coccinea
nectary
Crataegus
Crataegus prunifolia
Rosaceae
Opis:
The performed studies focused on the surface structure of floral nectaries of four species from the following genus: C. coccinea L , C. crus-galli L, C. curvisepala Lindm and C. prunifolia (Poiret) Pers. The observations of the epidermis area were made in a scanning electron microscope (SEM). A nectary appears to be shaped like a slightly curved disk situated between the pistil style and the basal part of the stamens filaments. The nectary area of the studied species differed substantially as regards the cuticle sculpture and stomata number. The nectary secretion in Crataegus flowers proceeds through the stomata located below a level of the other epidermis cells, in the deep indents of the secretory tissue. The highest stomata number in 1 mm² nectary epidermis was recorded in C. crus-galli, C. coccínea, C. prunifolia and finally, C. curvisepala. Analyzing the nectary cuticular structure in respect of its increasing complexity (absence or presence of stripes), the investigated taxons can be ordered as following: Crataegus curvisepala, C. coccinea, C. crus-galli and C. prunifolia.
Przeprowadzone badania dotyczyły budowy powierzchni nektarników kwiatowych czterech gatunków z rodzaju Crataegus: C. coccínea L., C. crus-galli L., C. curvisepala Lindm. i C. prunifolia (Poiret) Pers. Obserwacje epidermy przeprowadzono w skaningowym mikroskopie elektronowym (SEM). Nektarnik ma kształt lekko wygiętego dysku leżącego między szyjką słupka, a nasadową częścią nitek pręcikowia. Powierzchnia epidermy nektarników badanych gatunków różniła się znacznie urzeźbieniem kuty kuli i liczbą aparatów szparkowych. Sekrecja nektaru w kwiatach Crataegus odbywała się przez aparaty szparkowe, które były położone poniżej poziomu pozostałych komórek skórki, w głębokich obniżeniach tkanki wydzielniczej. Największą liczbę szparek w mm² epidermy nektarnika stwierdzono u C. crus-galli, a następnie C. coccínea, C. prunifolia i C. curvisepala. Analizując kutykularną strukturę nektarników pod względem wzrastającego stopnia skomplikowania budowy (brak lub obecność prążków) badane taksony można uporządkować następująco: Crataegus curvisepala, C. coccínea, C. crus-galli i C. prunifolia.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-50 z 80

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies