Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Towarek, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Piszczałki organowe i strój organów według traktatu Arnolta Schlicka „Spiegel der Orgelmacher und Organisten” z 1511 roku
Organ Pipes and Tuning of Organ According to the Treatise of Arnolt Schlick „Spiegel der Orgelmacher und Organisten” from 1511
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036118.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Arnolt Schlick
traktat „Spiegel” (1511)
piszczałka
intonacja
menzura
strój średniotonowy
treatise Spiegel (1511)
pipe
voicing
scale
meantone temperament
Opis:
Analiza Spiegel der Orgelmacher und Organisten (1511) wykazała, że piszczałki organowe konstruowano głównie z cyny, ołowiu, stopów obydwu metali i z drewna. A. Schlick potwierdza też próby wyrobu piszczałek z papieru, sukna (jedwabiu) i szkła. Zawraca uwagę na ich wymiary oraz intonację. W odniesieniu do menzurowania piszczałek dostrzega następującą zależność: im piszczałka ma większą średnicę, tym korpus będzie nieco krótszy, niż w piszczałce o węższym korpusie. Zauważa również, że piszczałki o węższych korpusach wydają dźwięk słodszy (süsser), niż piszczałki o korpusach szerokich. Odnośnie do strojenia organów autor „Spiegel” pośrednio podaje częstość wzorcową. Opracował też oryginalny system podziału oktawy na mniejsze interwały (różny od pitagorejskiego), który we współczesnej terminologii określany jest jako Mitteltönig (Schlicksstimmung), a po polsku jako średniotonowy lub mezotoniczny.
Analysis of Spiegel der Orgelmacher und Organisten (1511) has proven that in Schlick’s time organ pipes were most often constructed of tin, lead, an alloy of both of wood. A. Schlick, confirms also that attempts had been made to create pipes out of paper, cloth (silk) and glass. He refers to the size and voicing of the pipes. Regarding the scaling Schlick sees the following relation: the larger the diameter of the pipes, the shorter the corpus (especially in comparison with a narrower corpus of a pipe sounding at the same pitch). He also points that narrow-scaled pipes hat a sweeter tone (süsser) that wider pipes. He also makes a proposal of to dividing the octave into smaller intervals (different than in the Pythagorean system). Schlick’s system is in the modern theory called the meantone temperament (Mitteltönigkeit).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 153-163
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie z colloquium muzealnego pt. „Kielich późnogotycki z kościoła Bożego Ciała w Elblągu” (Elbląg, 10 września 2021)
Report from the museum colloquium entitled. „Late Gothic Chalice from the Corpus Christi Church in Elbląg”. (Elbląg, 10 September 2021)
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147001.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Elbląg
kościoł Bożego Ciała
kielich
Muzeum Diecezji Elbląskiej
Źródło:
Studia Elbląskie; 2021, 22; 619-620
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie: XIII. Międzyuczelniana Konferencja Naukowa „Inspiracje Jana Pawła II dla współczesności” [Elbląg, 10 maja 2018]
Report: XIII. Interuniversity Scientific Conference „Inspirations of John Paul II for the present” [Elbląg, May 10, 2018]
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148267.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Jan Paweł II
studia wojtyłologiczne
John Paul II
Wojtyla's studies
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 643-644
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie i funkcje introitu mszalnego
Significance and functions of the Mass introit
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167873.pdf
Data publikacji:
2013-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Mass introit
Antiphon
verse
the entrance singing
liturgical singing
Opis:
Throughout the centuries the Mass liturgy shaped its form of introduction and preface in the form of singing that is defined as “introit” from the Latin “introitus” (entrance) and introire (to enter), belonging to a group of proprium missae singing. Its origins should be searched in the 4th and the 5th centuries in the so-called papal station liturgies (penitent and festive), connected either with the singing of the litany to Saints (on the way to the station church), or on festive days the singing of antiphon intermingled with the lines of psalm (the liturgy of awaiting the pope in the station church), which is confirmed by Instructio ecclesiastici ordinis (Ordo Romani I). In terms of the selection of texts one may differentiate: the biblical introits (introitus regularis), where the antiphon is taken from the same psalm which is in the introit, or from the Epistle for a given day (the reading from the New Testament) and the non-biblical introits (introitus irregularis), taken from the texts of the early-Christian writers or the Apocrypha (e.g., Sedulius; the 4th Book of Ezra). In some cases their influence and significance became so strong that specific masses and even Sundays took their proper names from the first words of the text, e.g., Rorate, Gaudete, Laetare, Requiem. In modern times this type of singing is recalled by the books published following the Second Vatican Council, e.g., Graduale Romanum, Ordo Cantus Missae, and in particular, by Missale Romanum, where in Institutio Generalis it is recalled that the singing at the commencement of the Mass should be performed by a schola or a cantor interchangable with the congregation, or alternatively by a schola or the faithful, or it may be recited by the congregation, some of them or by a lector. In the music practice of the church in Poland following Vaticanum II the introits have been almost completely supplanted by the church songs, as well as by songs having nothing to do with the liturgy. While the above-mentioned rubrics of Institutio Generalis explicitly define the norms which stem from the function of the mass singing for the entrance: it is to open the liturgical action, deepen the unity of the congregation, introduce the minds into the experiencing of the mystery of the liturgical period or a celebration of a festive occasion and to accompany the procession of a priest and the entourage to the altar. That conditions specific requirements demanded of church musicians regarding the preparation and the appropriate selection of proper songs, hymns and chants, as far as they are not directly taken from the missal form in the form of an introit.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2013, 14; 359-370
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psalm responsoryjny w historii i we współczesności
Responsory Psalm in history and in modern times
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2169965.pdf
Data publikacji:
2012-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
responsory psalm
graduale
Liturgy od the Word
the meditative and dialog function
version a capite
version a latere
Opis:
The sources of the Christian psalmody should be searched in the Judaic tradition which influenced the formation of the original Church liturgy in Jerusalem. Psalm singing is testified by Tertulian (c. 240 A.D.) and confirmed by St. Augustine (c. 430 A.D.), who writes: we reply to the reader by singing. Since the 4th century in the Roman liturgy a form of performing a psalm with a short acclamation called a response became popular. The response accompanied the solo performance of a cantor from the Roman Schola Cantorum. In the period of the 6th–8th centuries, and especially since the 12th century the responsory form of the psalm began to disappear for the benefit of graduale (from the Latin gradus), performed on the stoop of the pulpit by a soloist who was accompanied in the repetition of responses by a group of singers, and not by the congregation. For almost 800 years the mode of this performance did not change. Only Graduale romanum published after Vaticanum II introduced a note that a response may be repeated by the congregation, which due to unusually elaborate and artistic melodies proved difficult to realize in practice. Relevant committees working on the re-introduction of the responsory psalm had to undertake the burden of making a selection of texts and adjusting the responsorium to a given liturgical period. The fruit of that work is confirmed by the post-Vaticanum II liturgical documents (The Instruction Musicam sacram; General Introduction to the Missal Lectionary; Institutio Generalis of the new Missale Romanum of 2002), where the first place is given to the responsory form of the inter-reading singing, which constitutes an integral part of the liturgy of the word and has great liturgical and pastoral importance. The liturgical tasks and functions of the indicated singing include: the meditative and dialog function, contemplative function, kerygmatic, mistagogical and formative functions. In the Roman tradition its 2 versions may be differentiated: a capite and a latere. The a capite version consisting in the repetition of the entire response and alternating it with the psalm lines became popular in the Church pastoral practice in Poland.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2012, 13; 45-54
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Akathistos” ku czci Bogurodziny: historia, autorstwo i teologia dzieła
Akathistos en honneur de la Bienheureuse Mère de Dieu: l’histoire, la paternité et la théologie de l’ouvrage
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2175981.pdf
Data publikacji:
2011-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Akathiste
Sainte Vierge Marie
musique liturgique
chant byzantin
kontakion
acrostiche
diacre Romain
Opis:
Pendant les dernières années de l’épanouissement de l’oecuménisme et sous l’influence de la conviction que l’Église a deux poumons, on peut constater en terre d’Occident les intérêts particuliers pour la tradition et la liturgie byzantine. Un exemple de ce phénomène est l’Acathiste en honneur de la bienheureuse Mère de Dieu qui (en quelque sorte) a conquis les espaces spirituels de l’Église catholique romaine (avec sa beauté de la mélodie et avec sa théologie profonde de l’inscription). La rédaction présente forme un essai du classement de nos connaissances au sujet de cet hymne antique, de sa paternité et aussi de la réflexion sur son esprit théologique. La paternité de cet hymne était attribuée au patriarche de Constantinople – Sergius (VII siècle), au diacre Georges Pisides, et au patriarche Germanos (VIII siècle). Pourtant, l’analyse qu’on a fait permet de confirmer les études de Egon Wellesz qui attribute la paternité de l’Acathiste au diacre Romain (†556) le plus grand compositeur byzantin de son temps, l’auteur d’un millier de kontakions. Il faut chercher la genèse, les racines de l’ hymne dans la piété pour la Vierge Marie qui s’est formée depuis des siècles à l’Est, qui pourrait être par exemple: la plus ancienne prière à la Vierge Marie (Sub tuum praesidum, III–IV siècle), les hymnes du saint Ephrem, le diacre (†373) ou la fameuse homélie de Saint Cyrille d’Alexandrie au Concile d’Éphèse (431). En hymnographie byzantine l’Hymne Acathiste à la Vierge Marie signifie l’ hymne que l’ on chante en restant debout, elle possède la forme exceptionnelle: c’est un kantakion composé de 24 strophes , qui commencent par les lettres succesives de l’alphabet grec (A–Ω), alors dans la forme d’acrostiche. Au niveau de la forme, l’orginalité se fonde sur l’union du kontakion (qui annonce le thème de la méditation) avec l’ensemble de 12 salutations (chairetismoi) qu’on a ajouté aux strophes impaires et qui sont traduites en polonais dans sa formule initiale comme: Souhaite la Bienvenue, Réjouis-toi (gr. chaire). Comme le proemion original de l’oeuvre Message plein des mystères et celui ajouté après le sauvetage de la ville: Oh, la Dame vaillante, les strophes impaires ont un seul et même refrain: Salut, la Fiancée Vierge et les strophe paires ont un autre refrain: Alleluja. L’Acathiste a écrit en langue simple du peuple qui confesse la vérité de la Matérnite Divine de Marie survit une vraie renaissance dans les dernières années. Ceci concerne également, la lithurgie et les études thématiques. Y ont pensé dans leur enseignement papal: le bienheureux Jean Paul II et le pape Benoît XVI. Pendant ces dernières dizaines années l’Acathiste est devenu l’objet des intérêts de communautés conventuelles et laïques, des jeunes, des groupes suppliants de prières, des séminaristes, qui souhaitent enrichir leurs propres piétés, par exemple la communauté du Grand Seminaire à Elbląg dans laquelle, dès le commencement de sa formation, et avec une grande adoration, on célébre la recitation de l’Acathiste.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2011, 12; 251-263
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Messe Kompositionen zu Ehren der Hailigen Anna. Umriss der Problematik
Liturgical Compositions in Honor of Saint Anne. A Topical Overview
Kompozycje mszalne ku czci świętej Anny. Zarys problematyki
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45645070.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
msza
Ordinarium Missae
św. Anna
muzyka sakralna
Mass
ordinarium Missae
St. Anne
sacred music
Opis:
Die Verehrung der heiligen Anna, die sich im Westen seit dem 14. Jahrhundert entwickelt hat, ist mit liturgischen Werken, einschließlich musikalischer Kompositionen, verbunden. Dazu gehören die Messeproprien: Alleluja-Akklamationen mit Strophen, Sequenzen, und vor allem zahlreiche Motetten (Festa, Senfl, Mouton, de Mantua, Lhéritrier, di Lasso, Charpentier). Der vorliegende Artikel konzentriert sich jedoch nur auf ausgewählte Messen als Musikformen, die mit dem Namen der heiligen Großmutter Jesu verbunden sind. Diese Sammlung umfasst Kompositionen von Künstlern wie Pierre de la Rue, Marcin Mielczewski, Josef Gruber, Kazimierz Garbusiński, Charles Haenni und Richard Flury. Eine interessante Entdeckung waren die Messen aus dem 20. Jahrhundert im Zusammenhang mit dem bretonischen Wallfahrtsort Saint-Anne-d‘Auray (Bretagne). In ihnen finden sich Bezüge zum gregorianischen Gesang und zum bretonischen Kirchenlied (Ropartz, Le Penven, Salaün, Le Marec). Ebenfalls mit dem Namen der Heiligen Anna verbunden sind eine zeitgenössische Messe von Peter F. Schneider, die auf einem deutschen Ordinarium Missae basiert, sowie Kompositionen von polnischen Autoren: Józef Świder und Anna M. Huszcza. Dies sind wichtige Spuren, die die Vitalität des Christentums in der Musikkultur der Vergangenheit und Gegenwart bezeugen.
Z rozwijającym się na Zachodzie od XIV w. kultem św. Anny związana została twórczość liturgiczna, w tym kompozycje muzyczne. Chodzi o propria mszalne: aklamacje alleluja z wersetami oraz sekwencje, a przede wszystkim liczne motety (Festa, Senfl, Mouton, de Mantua, Lhéritrier, di Lasso, Charpentier). Przedłożony artykuł skupia się jednak tylko na wybranych mszach jako formach muzycznych związanych z imieniem świętej babki Jezusa. Do zbioru tego należą kompozycje takich twórców jak: Pierre de la Rue, Marcin Mielczewski, Josef Gruber, Kazimierz Garbusiński, Charles Haenni, Richard Flury. Ciekawym odkryciem okazały się dwudziestowieczne oraz współczesne msze związane z bretońskim sanktuarium w Saint-Anne-d’Auray (Bretania). Odnajdujemy w nich nawiązania do chorału gregoriańskiego oraz bretońskiej pieśni religijnej (Ropartz, Le Penven, Salaün, Le Marec). Z imieniem św. Anny złączona została także, oparta o niemieckie ordinarium, współczesna msza Petera F. Schneidera oraz kompozycje polskich twórców: Józefa Świdra i Anny M. Huszczy. Są to ważne ślady świadectwa żywotności chrześcijaństwa w kulturze muzycznej przeszłości i teraźniejszości.
As devotion to St. Anne developed in the West from the 14th century onwards, it became associated with liturgical works, including musical compositions. These include the propria of Mass: alleluia acclamations with verses and sequences, and, above all, numerous motets (Festa, Senfl, Mouton, de Mantua, Lhéritrier, di Lasso, Charpentier). This article, however, focuses only on selected Masses, which, in their musical forms, are associated with the name of Jesus’s Holy Grandmother. This collection includes compositions by such artists as Pierre de la Rue, Marcin Mielczewski, Josef Gruber, Kazimierz Garbusiński, Charles Haenni and Richard Flury. An interesting discovery was made regarding 20th-century and contemporary Masses connected with the Breton sanctuary in Saint-Anne-d’Auray (Brittany). References to Gregorian chants and Breton religious songs (Ropartz, Le Penven, Salaün, Le Marec) have been found there. Contemporary Masses by Peter F. Schneider, based on a German ordinarium, and compositions by the Polish composers Joseph Świder and Anna M. Huszcza have also been linked to the name of St. Anne. These are all important testimonies to the vitality of Christianity in the musical culture of the past and present.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 12; 183-196
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formuły egzorcystyczne w potrydenckiej liturgii błogosławieństw
The exorcistical formulae in the blessing liturgy after the council of trent
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496574.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
the subject and object of exorcisms
people’s exorcism
objects’ exorcisms
roman ritual
blessing liturgy after the Council of Trent
Opis:
Latin pontifical and agendas of the Middle Ages confirm a plurality of the blessing texts, a creativity of this liturgical form and, at the same time, people’s hope, which they connected with a sacrifice of people and objects. However, not always have these formulas been connected with the baptismal exorcism liturgy or the exorcisms of demented people. It turns out that they may also be found in the texts of blessing people and objects, which confirm the medieval belief of division the world into a saint and a sinful one. The sinful one needed the purification, and its absolution from sins was often related to an anti-demoniacal thinking. This way of thinking has penetrated into the liturgical books published after the Council of Trent. This article presents the genesis of the convictions mentioned above, which a famous liturgist A. M. Triacca defines as a phenomenon of “enlargement and extension” (di ingrandimento et di estensione) “subject-object” (soggetto-oggetto) of the exorcism. In ancient Christian times, this process is based on passing from exorcising people, who are catechumen and demented by evil spirit, to exorcising objects, for example: water, oil, salt (Tertulian, Orygenes, St. Hipolit, St. Augustine). This process penetrates through the medieval liturgy documents to the modern times and reaches its top in the period of realization the reform of Trent, which results in certain texts confirming the match between the blessing of objects and exorcism formulas. In that period not only are the catechumenate oil, holy anointing oil, holy water, Gregorian water or water used to bless cattle being exorcised, but also incense, bread, Easter palms, oat, radish, rue, ash, medallions and animals such as bees. The last part of the presented article also reminds about exorcisms which, in the period after the Council of Trent, accompanied the blessing of the sick and which, as well as the exorcisms of objects, penetrated to the liturgy books after the second Vatican Council.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 27; 29-39
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modlitwa „Sub Tuum praesidium”: czas powstania, miejsce w liturgii oraz recepcja w kulturze muzycznej. Zarys problematyki
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158054.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sub Tuum praesidium
datacja
liturgia
wielkie formy muzyczne
dating
liturgy
great musical forms
Opis:
Sub Tuum praesidium uważane jest za najstarszą modlitwę prośby skierowanej do Najświętszej Maryi Panny. Jej grecki tekst znajduje się odnalezionym w Egipcie na początku XX w. papirusie, który został zakupiony w 1917 r. przez John Rylands Library w Manchester i wydany w 1938 przez Colina Hendersona Robertsa. Dotychczas uważano, że jest to najstarsza zachowana wersja tej modlitwy. W dyskusji nad kwestią jej datacji wielu badaczy wskazywało np. na III wiek (Giamberardini, Starowieyski). Okazuje się jednak, że w świetle najnowszych badań paleograficznych, należy przesunąć ten czas na VI/VII, a nawet VIII/IX wiek (Hans Förster, Theodore de Bruyns, Arne Effenberger). Według Förstera to wiedeński zapis antyfony, pochodzący z VI/VII w. powinien być dziś uważany za najstarszy (ed. Treu i Diethart, 1993). Sub Tuum praesidium włączono w wiekach średnich w ramy oficjum brewiarzowego, co potwierdzają księgi liturgiczne: Antyfonarz z Compiègne (IX w.), Lekcjonarz z Cluny (XI w.), Antyfonarz z Saint-Maur-des-Fossés, Antyfonarz ambrozjański (XII w.). Modlitwa ta znalazła także miejsce w obrzędzie błogosławieństwa obrazu Najświętszej Dziewicy (Pontyfikał Duranda) oraz w liturgii mszalnej w rycie ambrozjańskim (Missale Ambrosianum). Po Soborze Watykańskim II włączono ją w zakończenie komplety (Liturgia Godzin) oraz do Graduale romanum. Antyfona Sub Tuum praesidum miała także wpływ na ukształtowanie się wielkich form muzycznych inspirowanych jej tekstem i gregoriańską melodyką. Do grupy tej należą m.in. dwa cykle mszalne (Obrecht, La Rue), motety (Palestrina, Mielczewski, Pękiel, Charpentier, Zelenka, Mozart, Gounod, Saint-Saëns, Moniuszko) oraz kompozycje współczesne, które powstały w XX w. (Perosi, van Looy, Sawa, Bartolucci) oraz XXI wieku (Villard, Molinari, Ward, Pandolfo, Militello, Majka, Czerniewicz, Łukaszewski, Kramarz).
Sub Tuum praesidium is considered to be the oldest prayer of petition addressed to the Blessed Virgin Mary. Its Greek text is found in a papyrus found in Egypt in the early 20th century, which was purchased in 1917 by the John Rylands Library in Manchester and published in 1938 by Colin Henderson Roberts. Until now it was believed to be the oldest surviving version of this prayer. In the discussion on the question of its dating, many researchers pointed, for example, to the 3rd century (Giamberardini, Starowieyski). It turns out, however, that in the light of the latest palaeographic research, this time should be moved to the 6th/7th or even 8th/9th century (Hans Förster, Theodore de Bruyns, Arne Effenberger). According to Förster, it is the Viennese transcription of the antiphon, dating from the 6th/7th century, that should be considered the oldest today (ed. Treu and Diethart, 1993). In the Middle Ages the Sub Tuum praesidium was incorporated into the framework of the Office of the Breviary, as attested by the following liturgical books: the Compiègne Antiphonary (9th century), the Lectionary of Cluny (11th century), the Saint-Maur-des-Fossés Antiphonary, the Ambrosian Antiphonary (12th century). The prayer also found a place in the rite of blessing the image of the Blessed Virgin (Durand Pontifical) and in the Mass liturgy in the Ambrosian rite (Missale Ambrosianum). After the Second Vatican Council, it was included at the end of the Complite (Liturgy of the Hours) and in the Graduale romanum. The antiphon Sub Tuum praesidum also influenced the formation of great musical forms inspired by its text and gregorian melodies. This group includes, among others, two Mass cycles (Obrecht, La Rue), motets (Palestrina, Mielczewski, Pękiel, Charpentier, Zelenka, Mozart, Gounod, Saint-Saëns, Moniuszko) and contemporary compositions written in the 20th century (Perosi, van Looy, Sawa, Bartolucci) and the 21st century (Villard, Molinari, Ward, Pandolfo, Militello, Majka, Czerniewicz, Łukaszewski, Kramarz).
Źródło:
Vox Patrum; 2021, 80; 239-268
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielkie formy muzyczne dedykowane św. Józefowi
Great musical forms dedicated to St Joseph
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2146956.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Święty Józef
liturgia
muzyka sakralna
msza
oratorium
motet
hagiologia
St Joseph
liturgy
sacred music
mass
oratorio
hagiology
Opis:
Przedłożony artykuł prezentuje w zarysie wielkie formy muzyczne dedykowane św. Józefowi. Rozwinęły się one na gruncie kościelnym zwłaszcza w XVI i XVII w. wraz ze wzrostem kultu i czci wobec osoby Opiekuna św. Rodziny (1621 r., papież Grzegorz V). Dotyczy to proprium Missae (introity, alleluja, sekwencje, communiones) a także barokowego ordinarium Missae (Zelenka, Bassani, Zumaya) oraz litanii (Biber, Wagner, Biechteler, Eberlin, Lolli). Rozkwit tych ostatnich związany jest zwłaszcza z ustanowieniem św. Józefa patronem państwa i monarchii habsburskiej (1676). Do muzycznego dziedzictwa związanego ze św. Józefem należą też oratoria okresu włoskiego baroku (Cazzati, Colonna, Alberici, Perti, Corradini, Conte, Fischietti), a zwłaszcza dzieło G. B. Pergolesiego (La fenice sul rogo, ovvero La morte di San Giuseppe). Ślady muzycznych odniesień do osoby św. Józefa odnajdujemy też w epoce klasycyzmu (bracia Haydn, Albrechtsberger), a także romantyzmu (Elsner, Ravanello). Do kompozycji dedykowanych świętemu w XX oraz XXI w. należą msze (Peeters, Tinel, Krężołek, Kern, Korczak, Di Rocco) oraz dzieła oratoryjne (Frisina, Goliński, Pałka, Schmid). Są one współczesnym świadectwem przekuwania wiary na kulturę (papież Jan Paweł II).
The submitted article presents in outline the great musical forms dedicated to St Joseph.They developed in the Church especially in the 16th and 17th centuries with the increase ofthe cult and veneration towards the person of the Guardian of the Holy Family (1621, PopeGregory V). This applies to the proprium Missae (introits, alleluias, sequences, communions) as well as to the Baroque ordinarium Missae (Zelenka, Bassani, Zumaya) and litanies (Biber, Wagner, Biechteler, Eberlin, Lolli). The heyday of the latter is especially associated with the establishment of St Joseph as the patron saint of the Habsburg state and monarchy (1676).To the musical heritage connected with St Joseph belong also the oratorios of the Italian Baroque period (Cazzati, Colonna, Alberici, Perti, Corradini, Conte, Fischietti), especially the work of G. B. Pergolesi (La fenice sul rogo, ovvero La morte di San Giuseppe). Traces of musical references to St Joseph can also be found in the Classical (Haydn brothers, Albrechtsberger) and Romantic (Elsner, Ravanello) eras. Compositions dedicated to the Saint in the 20th and 21st centuries include masses (Peeters, Tinel, Krężołek, Kern, Korczak, Di Rocco) and oratorio works (Frisina, Golinski, Pałka, Schmid). They are important contemporary testimonies of transforming faith into culture (Pope John Paul II).
Źródło:
Studia Elbląskie; 2021, 22; 227-257
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Communiones" mszalne dawniej i dziś
Mass Communiones in the past and today
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147228.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
communio
antyfona na Komunię
Proprium Missae
muzyka liturgiczna
kultura muzyczna
Communiones totius anni
Mikołaj Zieleński
antiphon ad communionem
Mass Proper
liturgical music
musical culture
Opis:
Artykuł niniejszy ukazuje zarys dziejów kształtowania się śpiewu communio (jeden ze śpiewów Proprium Missae przeznaczony na Komunię): od starożytności chrześcijańskiej (Cyryl Jerozolimski, Jan Chryzostom, Konstytucje Apostolskie), poprzez epokę średniowiecza (Ordo Romanus Primus), okres potrydencki (Communiones totius anni Mikołaja Zieleńskiego), aż po reformę Soboru Watykańskiego II, której zawdzięczamy kolekcję znajdujących się w księgach liturgicznych antiphonae ad communionem (Graduale romanum, Graduale Simplex, Missale romanum, Ordo Cantus Missae), a pośrednio również współczesnych śpiewów i pieśni, przeznaczonych na procesję komunijną.
This article presents an outline of the history of shaping communio chants (one of the Proprium Missae chants for Communion): from Christian antiquity (Cyril of Jerusalem, John Chrysostom, Apostolic Constitutions), through the Middle Ages (Ordo Romanus Primus), the post-Tridentine period (Communiones totius anni by Mikołaj Zieleński), to the reform of the Second Vatican Council, to which we owe the collection of antiphonae ad communionem (Graduale romanum, Graduale Simplex, Missale romanum, Ordo Cantus Missae) in liturgical books, and indirectly also contemporary chants and songs intended for the communionprocession.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2020, 21; 131-153
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielkie formy muzyczne dedykowane św. Jackowi Odrowążowi
The great musical forms dedicated to Saint Jacek Odrowąż
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147968.pdf
Data publikacji:
2019-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
formy muzyczne
msza
kantata
koncert kościelny
św. Jacek Odrowąż
hagiologia
musical forms
mass
cantata
church concert
St. Jacek Odrowąż
St. Hyacinth of Poland
hagiology
Opis:
Przedłożony artykuł przybliża współczesnemu odbiorcy wielkie formy muzyczne dedykowane św. Jackowi Odrowążowi. Należą do nich najpierw kompozycje monodyczne: oficjum rymowane Adest dies celebris (1540), dwie łacińskie sekwencje Salvatorem collaudemus (I poł. XVI w.) oraz Funde de caelestibus (z przełomu XV i XVI w.), a także dwie melodie Alleluja mszalnego z wersetami Gaude fili Hyacinthe oraz Memor pater, o Hyacinthe (1536). Do grupy kompozycji polifonicznych związanych ze św. Jackiem zaliczamy: polichóralny koncert kościelny Ave Florum Flos Hyacinthe Marcina Mielczewskiego (†1651), anonimowy koncert kościelny Gaude Fili Hiacinthe, a także kantatę Święty Jacek Patron Korony Polskiej (1780) autorstwa Jakuba Gołąbka i ks. Wacława Sierakowskiego (zachowaną tylko w wersji tekstowej). Do kręgu tego należą także dwie współczesne kompozycje mszalne: Msza o św. Jacku Odrowążu (2004) autorstwa Jacka Sykulskiego oraz Missa in honorem sancti Hyacinthi (2015) skomponowana przez Pawła Bębenka.
The presented article introduces the modern recipient to great musical forms dedicated to St. Jacek Odrowąż (Hyacinth of Poland). These include first monodic compositions: rhyme officially Adest dies celebris (1540), two Latin sequences Salvator collaudemus (first half of the 16th century) and Funde de caelestibus (from the turn of the 15th and 16th centuries), as well as two melodies of the Mass Alleluia with verses Gaude Hyacinthe and Memor pater, about Hyacinthe (1536). To the group of polyphonic compositions related to St. Jacek Odrowąż includes: a polychoral church concert Ave Florum Flos Hyacinthe by Marcin Mielczewski (d. 1651), an anonymous church concert, as well as a cantata Saint Jacek Patron of the Polish Crown (1780) by JakubGołąbek and priest Wacław Sierakowski (preserved only in the text version). This group also includes two contemporary mass compositions: Mass for St. Jacek Odrowąż (2004) by JacekSykulski and Missa in honorem sancti Hyacinthi (2015) composed by Paweł Bębenek.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2019, 20; 177-192
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ofertorium mszalne dawniej i dziś
Mass-ofertorium in the past and present
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148080.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
ofertorium
antyfona ad offertorium
Proprium Missae
muzyka liturgiczna
Offertoria totius anni
Mikołaj Zieleński
antiphon ad offertorium
liturgical music
Ofertoria totius anni
Opis:
Przedłożony artykuł jest próbą przypomnienia historii, znaczenia oraz funkcjonalności ofertorium, jako jednego ze zmiennych śpiewów mszy (Proprium Missae). Od starożytności chrześcijańskiej towarzyszył on przygotowaniu i przyniesieniu darów do ołtarza. Jako forma śpiewu liturgicznego ofertorium przeszło długą ewolucyjną drogę: od krótkiej antyfony in directum połączonej z wersetami psalmu, do formy rozległej, wieloczłonowej z melodią rozwiniętą i bogatą w kunsztowną melizmatykę. Autor artykułu przypomina najważniejsze w historii polifonii sakralnej cykle ofertoriów (Orlando di Lasso, Giovanni P. da Palestrina), ze szczególnym uwzględnieniem Offertoria totius anni, autorstwa Mikołaja Zieleńskiego († po 1615) – kompozytora, organisty, kierownika kapeli muzycznej prymasa Polski Wojciecha Baranowskiego. Zwieńczenie powyższego opracowania stanowi wskazanie na ofertoria mszalne w posoborowych dokumentach Kościoła (Ordo Cantus Missae, Graduale Simplex), a także wyrastające z nich śpiewy liturgiczne ad ofertorium (J. Gélineau, S. Ziemiański).
This article is an attempt to recall the history, significance and functionality of an ofertorium, as one of the variable chants of the Mass (Proprium Missae). Since Christian ancient times it accompanied the preparation and bringing of the offer to the altar. The ofertorium has undergone a long evolution as a form of liturgical chant: from a short antiphon in directum connected with the lines of psalms, to an extensive form, multi-part with a developed melody rich in intricate melismatic music. The author of this article presents the cycles of ofertoria in the history of sacral polyphony (Orlando di Lasso, Giovanni P. da Palestrina), with a special consideration of Ofertoria totius anni by Mikołaj Zieleński (died after 1615) – a composer, organist, head of the music ensemble of the Primate of Poland Wojciech Baranowski. Theconclusion of the presented study focuses on the Mass ofertoria (antiphons ad offertorium) in the post-Council (Vaticanum II) Church documents (Ordo Cantus Missae, Graduale Simplex) as well as ad ofertorium liturgical chants arising from them (J. Gélineau, S. Ziemiański).
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 207-226
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie: XII. Międzyuczelniana Konferencja Naukowa „Inspiracje Jana Pawła II dla współczesności” [Elbląg, 4 grudnia 2017]
Report: XII. Interuniversity Scientific Conference „Inspirations of John Paul II for the present” [Elbląg, Dec. 4, 2017]
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148266.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Jan Paweł II
studia wojtyłologiczne
John Paul II
Wojtyla's studies
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 641-642
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głosy organowe w świetle traktatu „Spiegel der Orgelmacher und Organisten” [1511]
Organ Stops According to the Treatise „Spiegel der Orgelmacher und Organisten” [1511]
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148288.pdf
Data publikacji:
2017-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
organy
budowa organów
głosy organowe
dyspozycja organów
Arnolt Schlick
the Organ
Organ building
Orgelregister
Disposition of the Organ
Opis:
Z postulatów przedstawionych w Spiegel der Orgelmacher und Organisten [1511] można wnioskować, że registry w organach Schlicka, zgodnie z panującą już od końca XIV w. tendencją, były głosami solowymi naśladującymi barwę brzmienia jakiegoś instrumentu aerofonicznego [np. Gemshorn, Rauschpfeife, Zink]. Stanowiły one przeciwwagę dla głosów miksturowych, zawierających współbrzmienie kwint, a nawet tercji, zacierających polifoniczność utworu. Autor traktatu jest przeciwnikiem budowy bardzo wielu registrów w organach. Jego zdaniem, odbiorcom muzyki można dostarczyć przeżyć estetycznych za pomocą ośmiu lub dziewięciu głosów, rozróżnianych ze względu na inną barwę. Według sugestii heidelberskiego organisty registry miały być także samodzielne oraz odpowiednio ze sobą łączone. Manubria [klucze] powinny być przy tym zamontowane tak, aby nie przeszkadzały grającemu. Dla literatury organologicznej ważna wydaje się wzorcowa dyspozycja organów, którą autor Spiegel podaje. Schlick wyróżnia w niej i obsadza głosami: Hauptwerk, Rückpositiv oraz Pedal.
From the postulates presented in Spiegel der Orgelmacher und Organisten [1511] one can conclude that stops in Schlick’s organ were, in line with the end of the fourteenth century tendency, the solo registers imitating the timbre of certain aerophones [e.g. Gemshorn, Rauschpfeife, Zink]. They were a counterbalance to the mixture stops, consisting of quint and even tierce ranks, resulting in a less clear texture of polyphonic structures. The author of the treatise does not support the construction of a great number of stops in a single organ. In his opinion, eight or ten skilfully differentiated stops can provide the listener with enough aesthetic experiences. According to a suggestion of the Heidelberg organist, the stops could be used alone or in adequate combinations. The stop knobs should be placed in such a way that they do not disturb the player. The model stoplist of an organ proposed by the author of Spiegel seems to be particularly important for the organ literature. Schlick names here Hauptwerk, Rückpositiv and Pedal with their respective stops.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2017, 18; 245-259
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies