Autor: Tomkiewicz, Małgorzata - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Czynności przeszukania w pomieszczeniach kościołów i innych związków wyznaniowych. Zatrzymanie dokumentów i innych rzeczy
Autorzy:: Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554841.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: search
Church
religious associations
secret of confession
pastoral secret
przeszukanie
Kościół
związek wyznaniowy
tajemnica spowiedzi
tajemnica duszpasterska
Opis:: This article deals with the subject of searches in rooms belonging to churches and religious organizations and the detention of documents and other things belonging to these entities. By analysing the applicable legal regulations, the publication attempts to answer the question whether the normative solutions existing in the Polish legal order allow for the possibility of conducting searches in religious buildings and other premises belonging to churches and religious organizations, and whether any writings and documents held by confessional entities disclosed in the course of these activities are subject to any protection? Are churches and religious organisations obliged, at the request of the services, to issue any person who can provide evidence of the things which they indicate, and are the searches themselves regulated unambiguously and with full respect for the rights of the individual guaranteed by the Polish Constitution?The article presents the controversial and objectionable issues and proposes solutions de lege ferenda.
Artykuł dotyczy tytułowej problematyki przeszukania w pomieszczeniach należących do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz zatrzymania należących do tych podmiotów dokumentów i innych rzeczy. Poprzez analizę obowiązujących uregulowań prawnych publikacja zawiera próbę odpowiedzi na pytanie, czy rozwiązania normatywne istniejące w porządku prawa polskiego dopuszczają możliwość dokonywania przeszukiwań w obiektach sakralnych i innych pomieszczeniach należących do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz, czy ewentualnie ujawnione w trakcie tych czynności pisma i dokumenty będące w posiadaniu podmiotów konfesyjnych podlegają jakiejkolwiek ochronie. Czy kościoły i inne związki wyznaniowe obowiązane są do wydawania na żądanie służb każdej, mogącej stanowić dowód w sprawie rzeczy, którą służby te wskażą, i czy same czynności przeszukania są uregulowane w sposób niebudzący wątpliwości i z pełnym poszanowaniem gwarantowanych konstytucyjnie praw jednostki?W artykule wskazano zagadnienia sporne i budzące zastrzeżenia oraz zawarto propozycję rozwiązań de lege ferenda.
Źródło:: Annales Canonici; 2018, 14, 1
1895-0620
Pojawia się w:: Annales Canonici
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Kazirodztwo a prawnokarna ochrona rodziny w Polsce
Incest Offence and the Legal-Criminal Protection of the Family in Poland
Autorzy:: Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/498272.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji. Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Tematy:: kazirodztwo
rodzina
prawo karne
Opis:: Artykuł dotyczy problematyki zakazu kazirodztwa, ocenianego w aspekcie konsensualnych zachowań seksualnych pomiędzy pełnoletnimi członkami rodziny. Zawiera analizę podmiotowo-przedmiotową występku określonego w art. 201 Kodeksu karnego oraz ratio legis tej normy prawnej. Stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy zakaz kazirodztwa w brzmieniu wynikającym z obowiązujących przepisów stanowi wystarczającą, prawnokarną ochronę rodziny w omawianym względzie i czy zawarty w art. 18 Konstytucji nakaz ochrony rodziny, jest normą urzeczywistnioną w analizowanej regulacji prawnej.
The paper discusses the prohibition of incest, assessed from the perspective of consensual sexual behaviors between adult members of the family. It details a subject-object analysis of the crime defined in Article 201 of the Criminal Code and the ratio legis of this legal norm. We aim at answering whether the incest prohibition as defined in applicable legislation ensures a sufficient legal-criminal protection of the family in this respect and whether the obligation to protect the family included in Article 18 of the Polish Constitution materializes the norm set forth in the legal provision which is subject to our analysis.
Źródło:: Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja; 2013, 21; 25-44
2300-3952
Pojawia się w:: Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Obraza uczuć religijnych katolika w Polsce – czy to możliwe?
An offence against religious feelings of a catholic in Poland - is it possible?
Autorzy:: Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494901.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: freedom of conscience and religion
religious feelings
religious symbols
insult of religious feelings
profanity
Opis:: This article discusses the issue of offending religious feelings in the light of Polish penal code. It is an attempt at answering the question of whether the standards really protect the values they were supposed to protect when they were instituted. And if they do, to what extent? Is the protection of religious feelings in Poland real or is it just a formal and legal illusion? An analysis of art. 196 of the penal code, as well as existing view on this doctrine shows a number of variances in interpretation. This leads to a conclusion that religious feelings may be protected under constitution, but the protection seems largely illusory in practice. Apart from the legislative and legal reservations, the low level of protection of religious feelings seems to also stem from the existing public attitudes, including the acceptance of the progressing insensitivity to Christian symbols. This acceptance is only seemingly harmless. In fact, it depreciates the sacred character of such objects. This results in a certain blurring of the notion of insult towards the objects of religious worship.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2012, 32; 123-235
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Tajemnica adwokacka adwokata kościelnego w prawie polskim. Zakres ochrony i skutki jej naruszenia
Attorney–client privilege of church attorney in the Polish legal system. The range of protection and results of its violation
Autorzy:: Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1043941.pdf
Data publikacji:: 2016-12-15
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: professional secrecy
attorney–client privilege
church attorney
inadmissibility in evidence
Law on Religion
Church Law
tajemnica zawodowa
tajemnica adwokacka
adwokat
adwokat kościelny
prawo wyznaniowe
prawo kanoniczne
zakazy dowodowe
Opis:: Termin „tajemnica adwokacka” nie jest terminem precyzyjnie definiowanym ani w prawie polskim, ani w prawie kanonicznym, choć nie ulega wątpliwości, że w obu tych porządkach prawnych tajemnica ta jest regulowana formalnie i podlega ochronie. Zarówno w prawie polskim, jak i w prawie kanonicznym, tajemnica adwokacka chroniona jest określonymi zakazami/ograniczeniami dowodowymi i w obu też ochrona ta przewiduje odpowiedzialność depozytariusza tajemnicy za jej naruszenie. Także aksjologia omawianej tajemnicy w każdym z wymienionych porządków prawnych co do istoty jest podobna: w każdym z nich chodzi o realizację prawa do rzetelnego i sprawiedliwego procesu, prawa do obrony oraz prawa do ochrony prywatności, w tym swobody komunikowania się. To, iż zapewnienie ochrony tajemnicy adwokackiej jest przedmiotem troski zarówno prawodawcy państwowego jak i kościelnego, jest zauważalne niejako primo facie. Mniej oczywiste jest już jednak to, czy tajemnice te „dostrzegają się” wzajemnie i czy są chronione w sposób symetryczny w obu wymienionych porządkach prawnych? Czy osoby pełniące funkcje adwokatów w porządku prawa kanonicznego mogą w sprawach toczących się według prawa polskiego powoływać się na tajemnicę zawodową i czy tego rodzaju odwołanie wywołuje skutki prawne na gruncie prawa świeckiego? Czy obciążający adwokata kościelnego, podobnie jak i adwokata świeckiego, obowiązek zachowania w tajemnicy oraz zabezpieczenia przed ujawnieniem lub niepożądanym wykorzystaniem wszystkiego, o czym dowiedział się w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych, jest respektowane przez prawodawcę świeckiego i odwrotnie? Czy ujawnienie przez adwokata kościelnego informacji uzyskanych w związku z pomocą prawną udzielaną stronie w postępowaniu przed trybunałem kościelnym, skutkuje jego odpowiedzialnością karną określoną w art. 266 k.k.? Niniejszy artykuł poprzez analizę prawnoporównawczą odnośnych przepisów prawa kanonicznego, a także regulacji obowiązujących w prawie polskim, stanowi próbę odpowiedzi na te pytania.
The term of “attorney–client privilege” is not a precisely defined term in the Polish legal system nor in the canon law; however, there is no doubt that in both of those legal frameworks, this privilege is formally regulated and is under protection. Moreover, within the Polish legal system, as well as in the canon law, the attorney–client privilege is protected by specific inadmissibility and restrictions in evidence, and in both cases, this protection, assumes liability of depositary of confidential information for its violation. Also, the axiology of discussed privilege in every mentioned legal framework is similar when it comes to its purpose: the realization of law to an honest and righteous lawsuit, the right of defence and right to protect privacy, including freedom of communication. The fact that providing protection of attorney–client privilege is a subject of concern of both the state and the church legislator, is perceived as primo facie. Less obvious, however, is the answer to the following questions: Are those privileges “respected” by each other and are they protected in a symmetric way in both mentioned legal frameworks? Do people functioning as attorneys in canon law legal framework, may, in the cases governed by Polish law, invoke professional secrecy, and is this kind of invocation producing legal effects in the light of secular law? Does the obligation, which is incumbent upon church attorney as well as secular attorney, to maintain the confidentiality and to prevent from disclosure or unauthorized use of everything he learned by performing professional duties, is respected by secular legislator and vice versa? Does the disclosure of information by the church attorney, acquired while providing legal assistance to a party, in proceedings in ecclesiastical court, affect the criminal liability described in Article 266 of the Penal Code? Through comparative legal analysis of related regulations of canon law and also regulations present in Polish law, this article will try to answer those questions.
Źródło:: Studia z Prawa Wyznaniowego; 2016, 19; 195-216
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:: Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Kontrola procesowa i operacyjna a ochrona praw podmiotowych osoby inwigilowanej w Polsce.
Procedural and Operational Control and the Protection of the Subjective Rights of the Individual under Surveillance in Poland.
Autorzy:: Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/498310.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji. Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Tematy:: podsłuch
inwigilacja
kontrola procesowa
kontrola operacyjna
tajemnica komunikowania się
prawa podmiotowe
interception of communications
procedural control
operational control
confidentiality of communications
subjective rights
Opis:: Artykuł dotyczy problematyki stosowania procesowych i pozaprocesowych form ingerowania władzy publicznej w tajemnicę komunikowania się. Stanowi próbę odpowiedzi na pytania, czy w każdym z wymienionych typów kontroli prawa podmiotowe osoby inwigilowanej chronione są w jednakowym stopniu oraz zakresie i czy konstytucyjna zasada równości wobec prawa jest zasadą urzeczywistnioną w przepisach regulujących omawianą materię.
The paper discusses the procedural and extra-procedural forms of interference of public authorities into the confidentiality of communications. It attempts to answer whether through both types of control the subjective rights of the individual under surveillance are protected equally and to the same extent, and whether the constitutional rule of equality before the law is embodied in legislation on the said area.
Źródło:: Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja; 2015, 25; 7-26
2300-3952
Pojawia się w:: Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Stosowanie kontroli operacyjnej w toku postępowania karnego
Applying the Operational Control in Penal Procedure
Autorzy:: Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806688.pdf
Data publikacji:: 2019-11-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: podsłuch procesowy
podsłuch pozaprocesowy
inwigilacja
postepowanie przygotowawcze
proces karny
procedural wire tap
non-procedural wire tap
surveillance
preparatory proceedings
criminal proceedings
Opis:: Niejawną ingerencję władzy publicznej w konstytucyjnie chronioną wolność i tajemnicę komunikowania się dopuszczają przepisy dotyczące kontroli procesowej i operacyjnej. Każda z tych kontroli ma własną specyfikę: kontrolę operacyjną regulują przepisy pozakodeksowe zawarte w ustawach regulujących prace poszczególnych służb specjalnych natomiast kontrola procesowa zawarta jest w Kodeksie postępowania karnego. Kontrolę operacyjną stosuje się (co do zasady) przed, a kontrolę procesową po, wszczęciu postępowania karnego. Czy jednak moment wszczęcia postępowania karnego jest cezurą, która – według obowiązujących przepisów – rzeczywiście winna determinować charakter kontroli? Czy dopuszczalne jest zarządzenie kontroli operacyjnej pomimo wszczęcia postępowania, czy też w takim układzie sytuacyjnym kontrola operacyjna staje się sprzeczna z ustawą? Jakie są wzajemne relacje pomiędzy tymi dwiema formami kontroli i czy wszystko w tej materii jest jasne i żadnych wątpliwości nie budzi? Artykuł ten poprzez analizę przepisów dotyczących kontroli operacyjnej i procesowej zawiera próbę odpowiedzi na powyższe pytania.
Undisclosed public authority’sinterference in constitutionally protected freedom and confidentiality of communications is allowed by provisions concerning procedural control and operational control. Each of these controls has its own specificity: the operational control is regulated by the non-code provisions contained in the acts that regulate works of individual special forces and the procedural control is contained in the Code of Criminal Procedure. Operational control is being applied (in general) before and the procedural control is being applied after the initiation of criminal procedure. However, is the moment of criminal procedure’s initiation a censorship, which – according to the relevant legislation – should determine control’s character? Is it allowed to order the operational control in spite of procedure’s initiation or the operational control is against the law in this situation? What are the mutual relations between those two types of control and is everything about this issue obvious and not in doubt? Through the analysis of the provisions that concerns the operational and procedural control this article attempts to answer the questions above.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 4; 117-136
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Paweł Kaleta, Kościelne prawo majątkowe, Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II 2014, ss. 335. ISBN: 978-83-7306-664-9
Autorzy:: Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806697.pdf
Data publikacji:: 2019-11-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2015, 25, 1; 165-169
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Czy, kiedy i jak można żądać od duszpasterza ujawnienia informacji uzyskanych przy pełnieniu posługi?
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28762028.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: professional secret
official secret
pastoral secret
religious service
posługa religijna
tajemnica duszpasterska
tajemnica urzędowa
tajemnica zawodowa
Opis:: Artykuł dotyczy problematyki tzw. tajemnicy duszpasterskiej w prawie kanonicznym oraz w prawie polskim i zawiera próbę odpowiedzi na szereg pytań, które pojawiają się w tej materii. Pytaniem zasadniczym jest, czy oprócz tajemnicy spowiedzi, oba wymienione porządki prawne rozpoznają i chronią tajemnicę, która obejmuje informacje pozyskane przy pełnieniu innych posług religijnych. W jakich sytuacjach można żądać od duszpasterza ujawnienia informacji uzyskanych przy pełnieniu posługi duszpasterskiej i jaki jest zakres odpowiedzialności depozytariusza tej tajemnicy w przypadku nieuprawnionego jej ujawnienia? Czy duszpasterz będący np. kierownikiem duchowym osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa może być w takiej sprawie przesłuchany w charakterze świadka i czy w celu pozyskania ewentualnych dowodów przestępstwa organy ściągania mogą dokonać przeszukania, np. w kościele lub kurii, i bez żadnych ograniczeń zatrzymać znalezione tam dokumenty? Czy można wykorzystać procesowo informacje pozyskane w wyniku niejawnej inwigilacji (telefonicznego podsłuchu) duchownego i osoby, która prosiła o poradę duchową? W oparciu o analizę obowiązujących regulacji prawnych, artykuł prezentuje postulaty de lege ferenda.
The article deals with the issue of the so-called pastoral secrecy in canon law and in Polish law and contains an attempt to answer a number of questions that arise in this matter. The fundamental question is whether, apart from the secrecy of confession, both legal orders mentioned recognize and protect the secrecy that includes information obtained while performing other religious services. In what situations can a pastor be required to disclose information obtained while performing pastoral ministry and what is the scope of responsibility of the depositary of this secret in the event of unauthorized disclosure? Can a priest who is, for example, the spiritual director of a person suspected of committing a crime, be questioned as a witness in such a case, and can the law enforcement authorities, in order to obtain possible evidence of a crime, conduct a search, e.g. in a church or curia, and retain documents there without any restrictions found? Can information obtained as a result of secret surveillance (telephone tapping) of a clergyman and a person who asked for spiritual advice be used in the process? Based on the analysis of applicable legal regulations, the article presents de lege ferenda postulates.
Źródło:: Annales Canonici; 2022, 18, 2; 73-94
1895-0620
Pojawia się w:: Annales Canonici
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Matrimonium per procura w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 roku – zarys prawnoporównawczy
Matrimonium per procura in the 1917 and 1983 Codes of Canon Law – a Comparative Outline
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1900602.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
prawo kościelne
zawarcie małżeństwa
pełnomocnictwo
1917 Code of Canon Law
1983 Code of Canon Law
Church law
contracting marriage
power of attorney
Opis:: W Kościele katolickim zgoda małżeńska będąc aktem woli, przez który mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa dla swej ważności musi być wyrażona w formie kanonicznej i w sposób prawidłowy. Zgoda ta jest wyrażana przez nupturientów w tym samym czasie i miejscu i co do zasady wyrażana jest przez osoby zawierające związek małżeński osobiście. Jak pokazuje jednak historia, ceremonii zawierania małżeństwa nieomal „od zawsze” towarzyszy instytucja pełnomocnika. Zawieranie małżeństwa pomiędzy nieobecnymi (inter absentes), tj. pomiędzy nupturientami, którzy z jakichś względów nie mogli osobiście uczestniczyć w ceremonii zaślubin, ma wielowiekową tradycję, choć w różnych społeczeństwach i religiach formuła ta spotykała się z różnym przyjęciem i na przestrzeni dziejów podlegała rozmaitym modyfikacjom. W Kościele łacińskim matrimonium per procura skodyfikowane zostało w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r., a następnie w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Being an act of will through which a man and a woman offer themselves to each other and accept each other to make an irrevocable union, the marriage consent in the Catholic Church has to be expressed in a canonical form and in a proper manner. Such a consent is expressed by both nupturients at the same time and place and – in principle – expressed personally by the two people entering the matrimony. However, as history shows, marriage vows have been made by proxy “since forever”. Contracting a marriage between two absent people (inter absentes), i.e. between prospective spouses who – for some reason – could not take part in the ceremony in person – has a long tradition, although its reception has varied from one society and religion to another and has undergone various modifications over time. In the Catholic Church, matrimonium per procura was codified by the 1917 Code of Canon Law and then in the 1983 Code of Canon Law.
Źródło:: Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 153-171
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:: Kościół i Prawo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Czynności administracyjne i cywilnoprawne poprzedzające zawarcie małżeństwa konkordatowego przez pełnomocnika w Polsce
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554665.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: marriage
permission to get married
circumstances that exclude marriage
power of attorney
małżeństwo
zezwolenie na zawarcie małżeństwa
okoliczności wyłączające małżeństwo
pełnomocnictwo
Opis:: Administrative and civil law actions preceding a religious marriage with civil legal effects seem to be regulated in great detail by the valid legislation and analysed quite well in the doctrine. However, a more thorough analysis shows that regarding a concordat marriage per procura, significant questions may arise concerning the parties participating in the proceedings, i.e. the obligations of the future spouses, a proxy, the registrar and the priest. There are also some questions regarding the jurisdiction of the court which conducts the proceedings for granting permission to marry by proxy.This article attempts to address these issues by analysing the valid regulations of the Polish Family and Guardianship Code, Code of Civil Proceedings, Civil Registry Records Act and the internal laws of the Catholic Church.
Gdy w grę wchodzi zawarcie małżeństwa konkordatowego per procura, czynności administracyjne i cywilnoprawne poprzedzające zawarcie małżeństwa w formie wyznaniowej ze skutkami cywilnymi w prawie polskim ujawniają istotne wątpliwości. Dotyczą one wszystkich podmiotów uczestniczących w tym postępowaniu, to jest obowiązków nupturientów, pełnomocnika, kierownika USC, a także duchownego. Wątpliwości istnieją także co do zakresu kognicji sądu prowadzącego postępowanie w przedmiocie udzielenia zgody na zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika.Artykuł poprzez analizę obowiązujących uregulowań polskiego kodeksu prawa rodzinnego, kodeksu postępowania cywilnego, ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego oraz prawa wewnętrznego Kościoła katolickiego zawiera próbę odpowiedzi na te pytania.
Źródło:: Annales Canonici; 2018, 14, 2
1895-0620
Pojawia się w:: Annales Canonici
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Karnoprawny obowiązek denuncjacji (art. 240 k.k.) a tajemnica posługi religijnej
Denouncement Obligation Under Criminal Law (art. 240 of the Criminal Code) vs. the Privilege of Religious Service
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1372526.pdf
Data publikacji:: 2018-09-08
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa
denuncjacja
tajemnica duszpasterska
posługa religijna
seksualne wykorzystanie małoletniego
crime notification
denouncement
seal of the confession
religious service
sexual abuse of a minor
Opis:: The amendment of art. 240 of the Criminal Code, effective as of 13 July 2017, has replaced the previous social obligation (art. 304 of the Code of Criminal Procedure) with the denouncement obligation under criminal law with reference to sex crimes. Expanding the substantive scope of the related obligation has been justified with the need to increase the protection of the victims of such crimes, especially minors and people who are inept due to their mental and physical condition. Recognizing the abovementioned purpose of the amendment as ne-cessary and socially important, it is worth asking the question about the relationship between the obligation under the analyzed legal norm and the freedom of conscience and religion, as guaranteed by the constitution as well as the right to privacy, including the right to discretion related to spiritual life and religious practice. Does the obligation to notify law enforcement authorities refer also to clergy and religious, who have obtained this kind of information while performing religious service? Does this obligation arise even when the victim expressly states during a spiritual conversation that they don’t want the police or prosecutor to be informed and when there are reasons to suspect that a possible notification and its procedural consequences may have an adverse effect on the victim’s psyche? The article will attempt to answer these questions.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 3; 149-168
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Kanoniczne przesłanki formalno-porządkowe i ceremonia zawarcia małżeństwa przez pełnomocnika w Kościele łacińskim w Polsce
Canonical formal-structuring grounds and the marriage license granted by proxy in the Latin Church in Poland
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/985894.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: małżeństwo, zawarcie małżeństwa, pełnomocnictwo, kanoniczne badanie przedślubne, prawo kościelne
marriage, marriage contraction, proxy, canonical prenuptial examination, canon law
Opis:: The contraction of a marriage by proxy is a tradition deeply embedded in the Church history and, although it is rare in practice, it is still present in the canon law. The contraction of a marriage while one of the nuptrients is absent is obviously far from a typical situation and not well recognized in the church practice and canon doctrine, which raises some doubts. The first question that appears is whether, due to the specific nature of matrimonium per procura, are the canonical requirements regarding the activities directly preceding the contraction of marriage still valid? Are all the regulations applied when both nuptrients are physically present also required of the nuptrients who cannot be present at the marriage contraction? What are the consequences of the potential breaches in this matter? Is the ceremony itself of the marriage contraction by proxy in any way different than the ‘classic’ ceremony, and if so – what are these differences? This article is an attempt to answer these questions, presenting the relevant regulations of the canon law concerning the subject matter.
Źródło:: Ius Matrimoniale; 2018, 29, 3; 5-24
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:: Ius Matrimoniale
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego
Invalidity of Matrimonium per Procura in the Law of the Latin Church
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1752837.pdf
Data publikacji:: 2020-05-25
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: małżeństwo
zgoda małżeńska
wady zgody małżeńskiej
nieważność małżeństwa
matrimonium per procura
marriage
matrimonial consent
defects of matrimonial consent
invalidity of marriage
Opis:: Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym reguluje expressis verbis głównie kan. 1105 KPK/83. Stanowi on, że do ważnego matrimonium per procura wymaga się, aby było specjalne upoważnienie zawarcia go z określoną osobą oraz aby pełnomocnik był wyznaczony przez samego zleceniodawcę i osobiście wypełniał swoje zadanie. Pełnomocnictwo, by było ważne, powinno być podpisane przez zleceniodawcę i ponadto przez proboszcza lub ordynariusza miejsca, w którym wystawia się pełnomocnictwo, albo przez kapłana delegowanego przez jednego z nich, albo przynajmniej przez dwóch świadków, lub też winno być sporządzone w formie autentycznego dokumentu, zgodnie z wymogami prawa państwowego (kan. 1105 § 2 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca nie może pisać, należy to zaznaczyć w samym pełnomocnictwie i dodać jeszcze jednego świadka, który również podpisuje dokument. W przeciwnym razie pełnomocnictwo jest nieważne (kan. 1105 § 3 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca, przed zawarciem w jego imieniu małżeństwa, odwołał upoważnienie lub popadł w chorobę umysłową, małżeństwo jest nieważne, chociaż pełnomocnik lub druga strona o tym nie wiedzieli (kan. 1105 § 4 KPK/83). Sytuacja w której konsens małżeński nie jest wyrażany osobiście przez nupturientów lecz przez pełnomocnika (lub pełnomocników) skłania do refleksji, jak w tego rodzaju przypadku przedstawia się kwestia nieważności tak zawartego małżeństwa? Czy specyfika, która towarzyszy zawarciu matrimonium per procura przekłada się również na aspekt jego nieważności? A inaczej mówiąc: czy w przypadku zawierania małżeństwa przez pełnomocnika zachowują swoją aktualność wszystkie przesłanki nieważności, które generalnie odnoszą się do małżeństw, ewentualnie, czy przesłanki te, w przypadku małżeństwa zawieranego per procura, nie nabierają rysu właściwego sobie? A może, w matrimonium per procura występują takie elementy nieważności, które są charakterystyczne tylko dla tej formuły, a jeśli są, to czy nie budzą żadnych wątpliwości? Artykuł poprzez analizę rozwiązań obowiązujących we współczesnym prawie wewnętrznym Kościoła Rzymskokatolickiego oraz poglądów doktryny kanonicznej zawiera próbę odpowiedzi na te pytania; próbę, która w odniesieniu do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. jak dotychczas nie była podejmowana w literaturze przedmiotu.
Entering into marriage through proxy according to the currently valid canon law is regulated expressis verbis mainly by canon 1105 CCL. It states that for a valid matrimonium per procura it is required that a special power of attorney should be issued for a designated person and that the proxy should be designated by the principal and that they should perform the act by themselves. For the power of attorney to be valid, it has to be signed by the principal as well as by the parish priest or the bishop competent for the place where the power of attorney is issued, or by a priest delegated by either of them, or at least by two witnesses, or it should be drawn up as an authentic document, as required by the state law (canon 1105 § 2 CCL). If the principal cannot write, this must be stated in the document itself and there must be another witness who also signs the document. Otherwise, the power of attorney is invalid (canon 1105 § 3 CCL). If, before entering into marriage on their behalf, the principal revokes the power of attorney or develops a mental disease, the marriage is invalid, although the proxy or the other party may not have known about it (canon 1105 § 4 CCL). The situation in which the matrimonial consent is not expressed personally by the future spouses, but by a proxy (or proxies), makes one ponder on the issue of invalidity of such a marriage. Does the specificity of matrimonium per procura also spread to its invalidity? In other words, do all the factors which make a marriage invalid remain in force in marriage per procura, as such factors generally apply to marriages, or do the factors acquire certain specific features? Or perhaps there are certain elements of invalidity in matrimonium per procura which are typical only to this formula, and if there are, do they not raise any doubts? By analysing the solutions contained in the contemporary internal law of the Roman Catholic Church and the canonical doctrine, the article attempts to answer such questions. Such an attempt has never been made with respect to the 1983 Code of Canon Law.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 29, 2; 139-162
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Zaświadczenie o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa w procedurze matrimonium per procura
Certificate of no impediments to marriage in the matrimonium per procura procedure
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1043438.pdf
Data publikacji:: 2018-12-18
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: marriage
marriage by proxy
proxy
certificate of no impediments to marriage
impediments to marriage
churches and religious organizations
religious organization
Law on Religion
małżeństwo
zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika
pełnomocnictwo
zaświadczenie o braku okoliczności wyłączających małżeństwo
przeszkody małżeńskie
związek wyznaniowy
kościoły i związki wyznaniowe
Opis:: Artykuł prezentuje rozwiązania normatywne dotyczące procedury wystawiania, treści i znaczenia zaświadczenia o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa, w kontekście regulacji związanych z zawieraniem małżeństwa przez pełnomocnika (matrimonium per procura). Zasadniczy cel i problem badawczy zawarty w publikacji oscyluje wokół odpowiedzi na pytanie, o braku jakich konkretnie okoliczności, dokument ten informuje; czy mechanizmy kontrolne towarzyszące wystawieniu tego zaświadczenia obejmują wymogi określone w art. 6 § 1 k.r.o. i czy dostrzegają specyfikę małżeństwa zawieranego przez pełnomocnika? Co konkretnie oznacza użyte w art. 8 § 1 k.r.o. sformułowanie, iż duchowny „nie może przyjąć oświadczeń przewidzianych w art. 1 § 2 [k.r.o.]” bez uprzedniego przedstawienia mu omawianego zaświadczenia i czy wskazany w tym przepisie zakaz dowodzi, że zaświadczenie o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa ma charakter konstytutywny? Artykuł stawia tezę, że o ile sama idea wystawiania omawianego zaświadczenia jest bez wątpienia słuszna, o tyle dostosowywanie przepisów k.r.o. i p.a.s.c. do Konkordatu poszło w omawianej materii za daleko. Skutkowało ono wprowadzeniem takich obostrzeń, które statuują wyraźny prymat formalizmu nad zasadą favor matrimonii i dają asumpt do zróżnicowanej oceny charakteru tego zaświadczenia, w tym do formułowania tez o konstytutywnym charakterze tego dokumentu. Dla osób zamierzających zawrzeć małżeństwo w formie wyznaniowej ze skutkami cywilnymi wymóg legitymowania się zaświadczeniem mającym moc prawną stał się przesłanką w zasadzie analogiczną do tej, jaką mają inne, konstytutywne przesłanki małżeństwa, przy czym obostrzenie to nie ma charakteru powszechnego. Nie dotyczy ono nupturientów zamierzających zawrzeć małżeństwo przed kierownikiem USC lub konsulem (art. 1 §§ 1 i 4 k.r.o) a odnosi się tylko do tych, którzy zamierzają zawrzeć małżeństwo w formie wyznaniowej ze skutkami cywilnymi. Istniejący stan rzeczy trudno uznać za właściwy. Mankamentem obowiązujących regulacji jest również to, że zaświadczenie o braku okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa, mimo, iż zyskało znaczenie nieproporcjonalne do swej roli, „nie rozpoznaje” specyfiki małżeństw wyznaniowych ze skutkami cywilnymi zawieranymi per procura i w tym przypadku funkcji gwarancyjnych w należytym stopniu nie spełnia.
This paper presents normative solutions concerning the issuing procedure, the content and the significance of the certificate of no impediments to marriage in the context of regulations related to marriage by proxy (matrimonium per procura). The principal aim and the research problem posed in the article pertain to the question of the specific circumstances this document concerns. Do the control mechanisms accompanying the issuing of this certificate cover the requirements specified in Art. 6.1 of the Family and Guardianship Code, and do they recognize the specificity of marriage contracted by proxy? What is the actual meaning of the phrase used in Art. 8.1 of the Family and Guardianship Code, stating that a priest “cannot accept the declarations referred to in Art. 2.1 [of the Family and Guardianship Code]” without having been presented with the said certificate, and does the prohibition set forth in this regulation prove that the certificate of no impediments to marriage is the essential factor? The paper puts forward the hypothesis that while the idea itself is undoubtedly justified, the adjustment of the regulations of the Family and Guardianship Code and the Registry Office Records Act to ensure compliance with the Concordat has gone too far in the matter under discussion. It has resulted in the introduction of restrictions establishing a clear primacy of formalism over the favor matrimonii principle and has given rise to different assessments of the nature of the said certificate, including opinions claiming the constitutive nature of this document. For persons intending to enter into marriage in the religious form with civil effects, the requirement to present a legally valid certificate has become a condition basically parallel to other, constitutive conditions to marriage, while this restriction is not of general nature. It does not apply to couples intending to contract marriage before the head of a registry office or a consul (Art. 1.1 and Art. 1.4 of the Family and Guardianship Code), and refers only to those who intend to enter into marriage in the religious form with civil effects. The existing state of affairs can hardly be regarded as appropriate. Another deficiency of the current regulations also arises from the fact that the certificate of no impediments to marriage, although it has gained disproportionate importance, does not “recognize” the specificity of religious marriages with civil effects contracted per procura, and in this case does not duly fulfil its guaranteeing functions.
Źródło:: Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 323-343
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:: Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: ZAWARCIE ‘PER PROCURA’ MAŁŻEŃSTWA KONSULARNEGO PRZEZ OBYWATELI POLSKICH
Consular Proxy Marriage Contracted by Polish Citizens
Autorzy:: Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2096557.pdf
Data publikacji:: 2020-07-30
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: zawarcie małżeństwa, pełnomocnictwo, konsul, prawo prywatne międzynarodowe, prawo rodzinne.
the contracting of a marriage, power of attorney, consul, private international law, family law.
Opis:: Prawo polskie przewiduje między innymi dwie formy zawarcia małżeństwa: przed polskim konsulem za granicą (art. 1 § 4 k.r.o.) oraz przez pełnomocnika (art. 6 k.r.o.). O ile każdy z wymienionych sposobów zawarcia małżeństwa – analizowany osobno – jest materią ujętą przez ustawodawcę w sposób dość klarowny, o tyle jednoczesne zestawienie ze sobą obu wymienionych form zawarcia małżeństwa rodzi pytania i wątpliwości, które dotychczas nie były przedmiotem analiz. Pytaniem, które pojawia się niejako w punkcie wyjścia, jest to, czy dopuszczalne jest zawarcie per procura małżeństwa konsularnego przez obywateli polskich, a jeśli tak, to czy przepisy regulujące wymienione formuły „rozpoznają się” wzajemnie i czy są ze sobą zsynchronizowane. Artykuł jest próbą odpowiedzi na te pytania.
Polish law provides for two forms of consular marriage, contracted before a Polish consul officiating in a foreign country (Article 1 § 4 of the k. r. o. [Polish Code of Family Law]), and by proxy (Article 6 of the k. r. o.). While the legislator gives a fairly clear separate description of each of these methods of contracting marriage, questions and dubieties still to be resolved appear as soon as the two forms are looked at together. The very first of these questions is whether it is admissible for Polish citizens to enter into consular proxy marriage, and if so, are the provisions regulating these formulas “mutually recognised” and synchronized? The article is an attempt to answer these questions.
Źródło:: Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 2; 209-233
2353-8139
Pojawia się w:: Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Tomkiewicz, Małgorzata" wg kryterium: Autor

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język